Ἐγὼ τώρα ἐξαπλώνω ἰσχυρὰν δεξιὰν καὶ τὴν ἄτιμον σφίγγω πλεξίδα τῶν τυράννων δολιοφρόνων . . . . καίω τῆς δεισιδαιμονίας τὸ βαρὺ βάκτρον. [Ἀν. Κάλβος]


******************************************************
****************************************************************************************************************************************
****************************************************************************************************************************************

ΑΙΘΗΡ ΜΕΝ ΨΥΧΑΣ ΥΠΕΔΕΞΑΤΟ… 810 σελίδες, μεγέθους Α4.

ΑΙΘΗΡ ΜΕΝ ΨΥΧΑΣ ΥΠΕΔΕΞΑΤΟ… 810 σελίδες, μεγέθους Α4.
ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

****************************************************************************************************************************************

TO SALUTO LA ROMANA

TO SALUTO  LA ROMANA
ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
****************************************************************************************************************************************

ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΕΩΣ ΤΩΝ ΓΙΓΑΝΤΩΝ

ΕΥΡΗΜΑ ΥΨΗΛΗΣ ΑΞΙΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΤΟΣΟΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΜΕΛΕΤΗΝ ΤΗΣ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑΣ ΟΣΟΝ ΚΑΙ ΔΙΑ ΜΙΑΝ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΘΕΜΕΛΙΩΣΙΝ ΤΗΣ ΙΔΕΑΣ ΤΟΥ ΠΡΟΚΑΤΑΚΛΥΣΜΙΑΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ Η ΑΝΕΥΡΕΣΙΣ ΤΟΥ ΜΟΜΜΙΟΠΟΙΗΜΕΝΟΥ ΓΙΓΑΝΤΙΑΙΟΥ ΔΑΚΤΥΛΟΥ! ΙΔΕ:
Οι γίγαντες της Αιγύπτου – Ανήκε κάποτε το δάχτυλο αυτό σε ένα «μυθικό» γίγαντα
=============================================

.

.
κλικ στην εικόνα

.

.
κλικ στην εικόνα

.

.
κλικ στην εικόνα

13 Μαΐου 2010

ΛΥΡΙΚΟΝ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ 7

CLAUDIO VILLA-Rosso Di Sera

Η Ελληνική κρίση και οι διεθνείς προεκτάσεις της



Η Ελληνική κρίση και οι διεθνείς προεκτάσεις της

Wall Street JournalΤα οικονομικά της Ελλάδας απασχολούν καθημερινά όλα ανεξαιρέτως τα μεγάλα Αμερικανικά μέσα ενημέρωσης, από τις εφημερίδες μέχρι τα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις. Οι αναλυτές τους τακτικά εξηγούν με ευθύτητα και ειλικρίνεια γιατί δίνεται τόσο μεγάλη προσοχή. Τέσσαρα χαρακτηριστικά άρθρα που δημοσιεύθηκαν χθες και σήμερα, 10 και 11 Μαΐου, διαλέξαμε να σας παρουσιάσουμε σήμερα, σε συνοπτική βέβαια μορφή.
Η Wall Street Journal υπενθυμίζει ότι άρθρο του οικονομολόγου Robert Mundell, το οποίο είχε δημοσιεύσει πριν από δώδεκα χρόνια στην ίδια στήλη, προανήγγελλε τα οφέλη που αναμένονταν να προκύψουν από την θέσπισή του Ευρώ ως ενιαίου Ευρωπαϊκού νομίσματος το 1999. Η εφημερίδα επισημαίνει πως στην δεκαετία που ακολούθησε επαληθεύτηκαν ακόμα και οι πιο αισιόδοξες προβλέψεις των πατέρων του Ευρώ καθώς 16 Ευρωπαϊκές χώρες άρχισαν να απολαμβάνουν ευημερία και σταθερότητα ως μέλη της δεύτερης πιο επιτυχημένης ζώνης οικονομικής δραστηριότητας και ελεύθερου εμπορίου, μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες. Φέτος όμως, κατά τον ίδιο αρθρογράφο, το πάρτι διακόπηκε απότομα με το οικονομικό σμπαράλιασμα της Ελλάδας το οποίο και είχε σαν άμεση συνέπεια τον κλονισμό της εμπιστοσύνης στο Ευρώ. Την περασμένη εβδομάδα, καθώς η ΕΕ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ενέκριναν πακέτο 110 δισεκατομμυρίων Ευρώ για την διάσωση της Ελληνικής οικονομίας και η Ελλάδα ανταποκρίνονταν θεσπίζοντας πρόγραμμα λιτότητας, η τιμή του Ευρώ κατρακύλησε στο χαμηλότερο επίπεδο από 14ων μηνών.
Η WSJ, που εκδίδεται στην Βοστώνη αλλά κυκλοφορεί από άκρου σε άκρο των Ηνωμένων Πολιτειών, προβλέπει ότι το Ευρώ θα δοκιμαστεί στους επόμενους μήνες και χρόνια από οικονομικές πολιτικές κρατών και από τις αγορές. Όπως χαρακτηριστικά λέει, οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει το Ευρώ περιλαμβάνουν συνέχιση των οικονομικών δυσχερειών, ειδικότερα κατά μήκος της Μεσογείου όπου από την Ελλάδα μέχρι την Πορτογαλία πλανιούνται το ενδεχόμενο χρεοκοπίας, η εκδήλωση πολιτικών εντάσεων και προτροπές για συμμετοχή μόνον οικονομικά ισχυρών κρατών στην Ευρωζώνη  ή για πλήρη κατάργηση του ενιαίου νομίσματος, «που έχει γίνει ο αποδιοπομπαίος τράγος du jour (της ημέρας) για μια κρίση της οποίας τα αίτια φέρνουν σε δύσκολη θέση πολιτικά κατεστημένα». Σύμφωνα με την εφημερίδα, πολλοί πολιτικοί στην Νότια Ευρώπη αγνόησαν την ανάγκη να επιφέρουν απαραίτητες αλλά μη δημοφιλείς μεταρρυθμίσεις, όπως φιλελευθεροποίηση της εργατικής νομοθεσίας και μείωση του κόστους λειτουργίας των επιχειρήσεων.  Έλληνες πολιτικοί ιδιαίτερα, τονίζει ο αρθρογράφος, ξόδευαν πέραν των δυνατοτήτων της χώρας τους και πολλά από τα έξοδα αυτά έμεναν έξω από τους επίσημους  ισολογισμούς. Και προσθέτει: «Το Ευρώ κατέστησε δυνατή την συνέχιση των κακών συνηθειών επιτρέποντας στην Ελλάδα να συνάπτει δάνεια με Γερμανικά επιτόκια, κάτι το οποίο ανέβαλε τον ερχομό της ημέρας διακανονισμού λογαριασμών και της λογοδοσίας για την μη εφαρμογή των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων μέχρι που μια νέα κυβέρνηση ανέλαβε το πηδάλιο στην Αθήνα πέρσι κι αποφάσισε να δώσει τέλος στα έκτροπα και στα ψεύδη. Αλλά είναι άδικο να επιρρίπτεται στο Ευρώ η ευθύνη για ανεύθυνη ηγεσία».
Η εφημερίδα εκφράζει την άποψη ότι η Ευρώπη δεν αντιμετωπίζει νομισματική κρίση αλλά τα συνεπακόλουθα ενός υπερβολικού χρέους το οποίο προκλήθηκε από υπέρογκους δανεισμούς χρημάτων, μεγάλες κρατικές δαπάνες, αναποτελεσματικούς χειρισμούς και ανεπαρκή οικονομική ανάπτυξη. Η WJS λέει ότι αν και η οικονομική κρίση στην Ελλάδα δεν προκλήθηκε από το Ευρώ εν τούτοις η εκδήλωσή της κλόνισε σημαντικά την θέση του. Το άρθρο της εφημερίδας καταλήγει ως εξής: «Το Ευρώ θα πάει καλά εάν η Ευρώπη πάει καλά. Τα μέτρα λιτότητας που αποβλέπουν στο να σταματήσουν την οικονομική αιμορραγία δεν αποτελούν υποκατάστατο για την εφαρμογή προγραμμάτων που να ενθαρρύνουν την ανάπτυξη. Εάν η Ευρώπη χρησιμοποιήσει την κρίση αυτή για να γίνει περισσότερο ανταγωνιστική και να συσφίξει το κοινωνικό κράτος τότε θα βρεθεί σε καλύτερη θέση για να καρπωθεί οφέλη από μια μεγάλη ενιαία αγορά θεμελιωμένη σε ένα σταθερό νόμισμα και συνθήκες χαμηλού πληθωρισμού.  Εάν όντως αυτό συμβεί, η δεύτερη δεκαετία του Ευρώ θα μπορούσε να αποδειχτεί καλύτερη από την πρώτη».
Financial Times
Η Financial Times της Νέας Υόρκης παρατηρεί ότι εκείνο που έχει σημασία σήμερα είναι κατά πόσον το πακέτο δανειοδότησης που έχουν εκπονήσει από κοινού η ΕΕ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο  για την υποστήριξη της Ελλάδας θα επιτύχει το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, που είναι «να την βγάλει από τον δρόμο προς τον οικονομικό όλεθρο». Εκτιμά πως αυτό θα εξαρτηθεί από το κατά πόσον θα τεθούν στα αλήθεια υπό έλεγχο οι κρατικές δαπάνες της χώρας, αν η Ελλάδα θα μπορέσει πράγματι να εφαρμόσει όλες τις πρόνοιες του σχετικού προγράμματος και σε τι βαθμό οι αγορές θα την εμπιστευτούν ώστε να αρχίσουν και πάλιν να της χορηγούν δάνεια «για να αποσυνδεθεί από τον μηχανισμό τεχνητής αναπνοής στον οποίο στηρίζεται». Ορισμένες από τις απαντήσεις θα τις δώσει ο ίδιος ο Ελληνικός λαός, αλλά οι υπόλοιπες είναι πέραν του ελέγχου του. Όμως, κατά την εφημερίδα, εάν η Ελλάδα κάνει αυτά που περνούν από το χέρι της για την υλοποίηση του προγράμματος, οπωσδήποτε θα λάβει την ανταμοιβή της.
Η Financial Times λέει πως «οι επιλογές της Ελλάδας είναι είτε να συγκροτηθεί, να αποτινάξει τις δυσλειτουργικές συνήθειές της και να υιοθετήσει σταθμά προηγμένης χώρας είτε να οπισθοδρομήσει και να εγκαταλείψει την προοπτική προόδου που διαμόρφωσε γι αυτήν η ένταξή της πρώτα στην ΕΕ και κατόπιν στην Ευρωζώνη». Το άρθρο της εφημερίδας παρατηρεί ότι οι περισσότεροι Έλληνες, περιλαμβανομένων και πολλών από εκείνων που ξεχύθηκαν στους δρόμους για να διαδηλώσουν τα αισθήματά τους, προτιμούν την πρώτη επιλογή, γιατί αντιλαμβάνονται καλύτερα από τον κάθε άλλον την ανάγκη για μεταρρύθμιση στον τρόπο διακυβέρνησης τους. Κατά την Financial Times “με την υποστήριξη τους, ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος χαίρει κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας και δεν αντιμετωπίζει θέμα επανεκλογής μέχρι το 2013, θα παραμείνει αρκετά ισχυρός για να υλοποιήσει τις απαιτούμενες περικοπές, ακόμα και εν όψει μιας οπορτουνιστικής αντιπολίτευσης και τις πιέσεις που ασκούν όσοι υποδαυλίζουν την αναταραχή στους δρόμους». Η εφημερίδα φρονεί πως μέχρι στιγμής ο Πρωθυπουργός έχει πετύχει τους στόχους του αλλά από την άλλη συνιστά ότι τώρα που οι συνέπειες γίνονται πιο οδυνηρές θα πρέπει να φροντίσει «ο πόνος να μοιραστεί δίκαια και ειδικότερα με πάταξη της φοροδιαφυγής».
ASSOCIATED PRESS
Η οικονομική ημερησία της Νέας Υόρκης γράφει στην συνέχεια: «Μόνον με την επίτευξη οικονομικής προόδου θα γίνει το πρόγραμμα πιο ανεκτό. Δίχως ανάπτυξη, το ποιοτικό επίπεδο ζωής θα πρέπει να πέσει κατά τουλάχιστον 6 τοις εκατό για να αποφευχθεί περαιτέρω συσσώρευση χρεών. Ακόμα και έτσι όμως η επιστροφή στις αγορές δεν είναι διασφαλισμένη. Θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν ανησυχίες ότι οι Έλληνες σε κάποια στιγμή θα απαρνηθούν να επωμισθούν τα νέα βάρη. Αλλά η εναλλακτική λύση είναι χειρότερη. Μια στάση πληρωμών θα χαλάρωνε την πίεση εξόφλησης του χρέους αλλά θα εξανάγκαζε την Ελλάδα να καλύψει από την μια ημέρα στην άλλη τα ελλείμματα της».
Κατά την Financial Times η ανάγκη για ενθάρρυνση της οικονομικής προόδου είναι και ο κυριότερος λόγος για τον οποίο η Ελλάδα πρέπει να κρατηθεί γερά στην άγκυρα που προσφέρει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το πρόγραμμα του οποίου απαιτεί να γίνουν βαθιές μεταρρυθμίσεις, από τον εκσυγχρονισμό του δημόσιου τομέα μέχρι την διαμόρφωση μιας πιο ευέλικτης αγοράς εργασίας. Ο αρθρογράφος παραδέχεται ότι οι αλλαγές αυτές είναι σκληρές αλλά παράλληλα και ωφέλιμες για την χώρα. Η Ελλάδα θα έπρεπε να τις είχε κάνει από χρόνια. Κατά την έκφραση της εφημερίδας «Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο υποχρεώνει τώρα την Ελλάδα να επιφέρει δομικές μεταρρυθμίσεις τις οποίες η ΕΕ ασυγχώρητα αδυνάτισε να αξιώσει πριν την ένταξη της χώρας στην Ευρωζώνη».
Το άρθρο των Financial Times καταλήγει με τούτα τα λόγια: «Εάν οι Έλληνες οπισθοχωρήσουν όχι μόνον θα αθετήσουν τις υποχρεώσεις τους αλλά θα συνεχίσουν να είναι δέσμιοι ενός αναποτελεσματικού κράτους και μιας μη αποδοτικής οικονομίας. Γι αυτό ανεξάρτητα με την έκτακτη βοήθεια που παρέχει τώρα η ΕΕ, το μέλλον της Ελλάδας σε μεγάλο βαθμό  βρίσκεται στα χέρια της Ελλάδας».
Washington Post
Στην Αμερικανική πρωτεύουσα η Washington Post, που έχει και αυτή πανεθνική κυκλοφορία, παρατηρεί ότι επί του παρόντος οι αγορές έχουν ησυχάσει και οι βίαιες διαδηλώσεις στην Αθήνα έχουν κοπάσει «αλλά γι αυτήν την προσωρινή ανακωχή καταβλήθηκε πολύ υψηλό τίμημα». Η εφημερίδα αναφέρεται στα όσα συμφωνήθηκαν το Σαββατοκύριακο από πλευράς Ευρωπαϊκής Ένωσης για την υποστήριξη της Ελλάδας με ιδιαίτερη έμφαση στους όρους που τέθηκαν για την Ελλάδα και οι οποίοι ξεφεύγουν από τις συνήθεις γραφειοκρατικές διευθετήσεις στους κόλπους της Ευρωζώνης. Όπως λέει, η Ελλάδα έμοιαζε σαν παραδιδόμενος ηγέτης στρατεύματος ηττημένης παράταξης που υποχρεώθηκε να συνθηκολογήσει μέσα σε ένα βαγόνι τραίνου σε κάποιο ερημότοπο μετά το χάσιμο ενός σκληρού πολέμου. Παρόλα αυτά όμως ο αρθρογράφος υποστηρίζει πως τα μέτρα πού λήφθηκαν ήταν απαραίτητα και πιθανότατα δεν υπήρχε κανένας άλλος τρόπος για να πειστεί η Ελληνική Βουλή να τα εγκρίνει. Για παράδειγμα «οι βίαιες διαδηλώσεις έχουνε γίνει αποδεκτός τρόπος για την έκφραση πολιτικής άποψης στην Ελλάδα και η σκληροί κομματικοί διαξιφισμοί ενθαρρύνουν την εκάστοτε κυβέρνηση να αντιστρέφει το έργο που επιτέλεσε η προηγουμένη».
Κατά την Washington Post παρά το ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση ανέκαθεν απαιτούσε από τα κράτη-μέλη της να θυσιάζουν υπέρ αυτής μέρος της εθνικής κυριαρχίας τους, εν τούτοις οι αποφάσεις του συμβουλίου για την Ελλάδα δεν της επιτρέπουν να έχει πια πολλά κυριαρχικά περιθώρια. Όσον αφορά στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το οποίο επίσης επέβαλε όρους στην Ελλάδα για την βοήθεια που δεσμεύτηκε να της δώσει, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Κι αυτό, όπως επισημαίνεται, γιατί η Ελλάδα ήταν που ζήτησε την βοήθεια από το Ταμείο και εκείνο απλούστατα ανταποκρίθηκε στο αίτημα της. Ουσιαστικά λοιπόν, λέει η εφημερίδα, η Ευρώπη αποφάσισε το τι θα κάνει η Ελλάδα προς έκπληξη πολλών οι οποίοι αγνοούσαν την έκταση της δικαιοδοσίας που έχει η Ευρωπαϊκή Ένωση σε υποθέσεις των κρατών που την απαρτίζουν.
Η έγκυρη εφημερίδα της Ουάσιγκτον αναφέρεται κατόπιν στις προτροπές ορισμένων Ελλήνων προς συμπατριώτες τους να αντισταθούν «στις νέες κατοχικές δυνάμεις της ΕΕ και του ΔΝΤ» και επισημαίνει ότι οποιαδήποτε αντίσταση τους στα νέα μέτρα θα πρέπει να εκδηλωθεί με τρόπους διαφορετικούς από την βία.  Στο σημείο αυτό, το άρθρο προσθέσει: «Η Αθήνα είναι μια πόλη της οποίας 364 κάτοικοι δήλωσαν στις φορολογικές αρχές ότι διαθέτουν ιδιόκτητη πισίνα ενώ φωτογραφίες που λήφθηκαν από δορυφόρο αποκαλύπτουν ότι υπάρχουν εκεί 16,974 πισίνες. Εάν λοιπόν μια απόφαση να εισπραχθεί κάποιος φόρος ή να γίνει κάποια νόμιμη μεταρρύθμιση θεωρηθεί ως ξένη επιβολή, θα συμμορφωθούν με αυτήν οι Έλληνες πολίτες;».
Στην συνέχεια του άρθρου τονίζεται πως τα μέτρα που έλαβε η ΕΕ για την περίπτωση της Ελλάδας χρησιμεύουνε και σαν προειδοποίηση για όλες τις άλλες χώρες που φιλοδοξούν να ενταχθούν κάποια μέρα στην Ευρωζώνη. Το μήνυμα είναι ότι εάν παίζεις με τους όρους του παιγνιδιού, η συμμετοχή σου στην Ευρωζώνη σε καθιστά τμήμα της μεγαλύτερης και πιο ευημερούσας οικονομίας του κόσμου. Αλλά εάν δεν τηρείς τους κανόνες, τότε ριψοκινδυνεύεις να τεθείς κάτω από «ξένη οικονομική κατοχή» κι αυτό, κατά τον αρθρογράφο γιατί έφθασε τώρα η εποχή της «Ευρωπαϊκής νέο- αποικιοκρατίας, σε όλο της το μεγαλείο».
Robert Samuelson
Ο αρθρογράφος Robert Samuelson, του οποίου η στήλη δημοσιεύεται σε πολλές Αμερικανικές εφημερίδες εκφράζει την άποψη ότι «αυτό που βλέπουμε σήμερα στην Ελλάδα είναι ο αργός θάνατος ενός συστήματος κρατικών κοινωνικών παροχών και είναι ακριβώς γι αυτόν τον λόγο που η κρίση έχει προκαλέσει τεράστιες ανακατατάξεις στις παγκόσμιες χρηματαγορές και απειλεί την οικονομική ανάκαμψη παντού. Όπως επεξηγεί, «σχεδόν κάθε προηγμένη χώρα, περιλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών, αντιμετωπίζει την ίδια προοπτική η οποία προκαλείται από το γεγονός ότι έχει έναν συνεχώς αυξανόμενο αριθμό υπερηλίκων πολιτών, με τεράστια κεκτημένα δικαιώματα στους τομείς της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψής και της συνταξιοδότησης, που όμως το επίσημο κράτος δεν μπορεί να ικανοποιήσει με τους φόρους που εισπράττει. Η μέρα της αναγνώρισης αυτού του φαινομένου έχει φθάσει στην Ελλάδα και θα πρέπει να την περιμένουνε τώρα και οι περισσότερες εύπορες χώρες του πλανήτη μας».
Κατά τον Samuelson σχεδόν κάθε μέτρο που λαμβάνεται από κυβερνήσεις σε σχέση με τους κρατικούς προϋπολογισμούς τους απειλεί να καταστήσει τα πράγματα χειρότερα, επιβραδύνοντας την οικονομική ανάπτυξη ή και προκαλώντας ύφεση. Για παράδειγμα, λέει, επιτρέποντας αύξηση των ελλειμμάτων οι κυβερνήσεις ρισκάρουν να δρομολογηθεί οικονομική κρίση καθώς οι επενδυτές κάποια μέρα, που κανείς ποτέ δεν ξέρει πότε θα έρθει, αμφισβητούν την ικανότητα του κράτους να εξοφλήσει τα χρέη του και, όπως συνέβη στην περίπτωση της Ελλάδας, αρνούνται να του παράσχουν άλλα δάνεια, εκτός εάν αυτά είναι με πολύ υψηλά επιτόκια λόγω των πρόσθετων κινδύνων που αναλαμβάνουν και στους οποίους περιλαμβάνεται το ενδεχόμενο να χάσουν τα χρήματα της επένδυσής τους. Παράλληλα, κατά τον ίδιο αρθρογράφο, η περικοπή των κοινωνικών παροχών ή η αύξηση των φόρων είναι μέτρα που ενώ εξυπηρετούν ένα σκοπό από την άλλη αποδυναμώνουν την οικονομία. Και η επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης καθιστά ακόμα πιο δύσκολη την καταβολή των κοινωνικών παροχών που παραμένουν ανικανοποίητες.
Ο Samuelson περιγράφει την κατάσταση της Ελλάδας ως εξής: «Προκειμένου να εξασφαλίσει δάνεια από άλλες Ευρωπαϊκές χώρες και από το ΔΝΤ, η χώρα ανέπτυξε ένα πρόγραμμα λιτότητας, που με την εφαρμογή του οι συντάξεις κατά μέσον όρο θα μειωθούν 11 τοις εκατό, οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων να πέσουν κατά 14 τοις εκατό και ο βασικός φόρος προστιθεμένης αξίας θα αυξηθεί από 21 σε 23 τοις εκατό. Όλα αυτά τα μέτρα θα μπορούσαν να ρίξουν την Ελλάδα σε βαθειά ύφεση. Το 2009 το ποσοστό ανεργίας ήτανε 9 τοις εκατό, τώρα ορισμένοι οικονομολόγοι προβλέπουν ότι ίσως φθάσει σχεδόν 19 τοις εκατό».
Κατά γενική παραδοχή, εάν το πρόβλημα αυτό το αντιμετώπιζαν μερικές μόνον χώρες, η λύση του θα ήτανε εύκολη. Τα άτυχα ας τα πούμε κράτη θα μείωναν λίγο τον προϋπολογισμό τους και θα αύξαναν την οικονομική τους ανάπτυξη εξάγοντας περισσότερα προϊόντα τους σε εύπορες χώρες.  Αλλά όμως, όπως μας πληροφορεί ο Samuelson, οι αναπτυσσόμενες χώρες εκπροσωπούν σήμερα το ήμισυ περίπου της παγκόσμιας οικονομικής δραστηριότητας και οι περισσότερές τους έχουν ήδη αναλάβει υπερβολικά μεγάλες δεσμεύσεις στους τομείς των κοινωνικών παροχών. Κατά την άποψή του, οι χώρες αυτές θα μπορούσαν ενδεχομένως να αφοπλίσουν τους κινδύνους που εγκυμονούν περικόπτοντας σταδιακά μελλοντικές κοινωνικές παροχές κατά τρόπο που να καθησυχάσει τις αγορές. Στην πραγματικότητα όμως δεν κάνουν τέτοιες ενέργειες και για παράδειγμα αναφέρει το πρόγραμμα του Προέδρου Ομπάμα το οποίο ενέκρινε πρόσφατα το Κογκρέσο για μεταρρύθμιση του συστήματος ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης το οποίο αυξάνει τις κοινωνικές παροχές. Ο αρθρογράφος καταλήγει με το εξής ερώτημα στο οποίο και απαντά:  «Τι θα γίνει εάν όλες οι χώρες με μεγάλα ελλείμματα περιπέσουν στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα; Η απάντηση είναι ότι θα καταρρεύσει το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα». Γι αυτό και οι εξελίξεις στην Ελλάδα βρίσκονται στο επίκεντρο της προσοχής ολόκληρου του κόσμου.

Άλμα της ανεργίας στο 12,1%


ΜΆΪΟΣ 13, 2010

Άλμα της ανεργίας στο 12,1%


Οι άνεργοι ανήλθαν σε 605.277 άτομα, ενώ ο οικονομικά μη ενεργός πληθυσμός ανήλθε σε 4.282.874 άτομα.
Στο 12,1%, στα υψηλότερα επίπεδα από τον Ιανουάριο του 2004, ανήλθε το Φεβρουάριο του 2010 το ποσοστό ανεργίας έναντι 9,1% τον αντίστοιχο μήνα του 2009 και 11,3% τον Ιανουάριο του 2010, σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα η Ελληνική Στατιστική Αρχή.

Σημειώνεται ότι το Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους, το ποσοστό ανεργίας στην Ευρωζώνη διαμορφώθηκε στο 10%, στα υψηλότερα επίπεδα από τον Αύγουστο του 1998.

Σύμφωνα με την Ελληνική Στατιστική Αρχή, το σύνολο των απασχολουμένων στη χώρα μας κατά το Φεβρουάριο 2010 εκτιμάται ότι ανήλθε σε 4.404.051 άτομα.

Οι άνεργοι ανήλθαν σε 605.277 άτομα, ενώ ο οικονομικά μη ενεργός πληθυσμός ανήλθε σε 4.282.874 άτομα.

Οι απασχολούμενοι μειώθηκαν κατά 83.439 άτομα σε σχέση με το Φεβρουάριο του 2009 (μείωση 1,9%) και κατά 41.692 άτομα σε σχέση με τον Ιανουάριο του 2010 (μείωση 0,9%).

Οι άνεργοι αυξήθηκαν κατά 154.280 άτομα σε σχέση με το Φεβρουάριο του 2009 (αύξηση 34,2%) και κατά 38.145 άτομα σε σχέση με τον Ιανουάριο του 2010 (αύξηση 6,7%).

«Το ποσοστό ανεργίας βρίσκεται σε φάση μεγάλης ανόδου, αντανακλώντας τη συνεχιζόμενη συρρίκνωση της δραστηριότητας βασικών κλάδων της ελληνικής οικονομίας, όπως το λιανεμπόριο και το χονδρεμπόριο, η οικοδομή, η μεταποίηση, καθώς και στο δημόσιο τομέα με φόντο τα μέτρα λιτότητας», δήλωσε στο Reuters ο κ. Νίκος Μαγγίνας, οικονομολόγος στην Εθνική Τράπεζα

NAFTEMPORIKI.GR

ΛΥΡΙΚΟΝ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ 6

MILVA - Tango Italiano -

ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ


Πέμπτη, 13 Μαΐου 2010  --- http://ellinikoforum.blogspot.com/2010/05/blog-post_4187.html


ΣΕ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΚΑΜΠΗ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ. Η ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΖΗΤΗΜΑ ΕΠΕΙΓΟΥΣΑΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ



Το μεγάλο φαγοπότι που ξεκίνησε με το πρωτοφανές πλιάτσικο στην τσέπη των εργαζομένων και τις κοινωνικές τους κατακτήσεις, όλα δείχνουν πως μπαίνει για τα καλά στη φάση του κυρίως πιάτου, αφού η αδίστακτη κυβέρνηση του νέου Τσολάκογλου, επιχειρεί να δρομολογήσει την πλέον εκτεταμένη και επικίνδυνη συναίνεση, στο σύνολο των ευαίσθητων εθνικών μας θεμάτων και προτεραιοτήτων. 

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ 

Το εξάμηνο που μεσολάβησε, με την κυβερνητική εξουσία παραδομένη στα χέρια των πλέον αδίστακτων δημίων του Ελληνισμού, τέσσερα πράγματα ήρθαν να πιστοποιήσουν ότι η ελληνική κοινωνία έχει πλέον παραδοθεί στη μέγγενη ενός πολυδιάστατου σχεδίου πολιορκίας, που αποσκοπεί στη δραστική αποδυνάμωση και τον αφανισμό της.

1. Η κατάλυση του Συντάγματος και η θεσμοθέτηση της εκτεταμένης νομιμοποίησης των λαθρελλήνων, δεν ήταν απλά μια προκλητικότατη πρώτη προτεραιότητα μιας κυβέρνησης που δεν δίστασε να δείξει ταχύτατα τον πραγματικό της εαυτό. Δε συνιστά μονάχα έναν θρασύτατο παραλογισμό με στόχο την εκτεταμένη ναρκοθέτηση της Ελληνικής κοινωνίας. Είναι πριν απ όλα και κυρίως μια επικίνδυνη ενέργεια δημιουργίας μιας υποδομής πολύπλευρης υπονόμευσης της Ελληνικής Δημοκρατίας που δηλητηριάζει την κοινωνία και επανδρώνει τάγματα μαχητών με στόχο την πλέον επικίνδυνη και εφιαλτική αποσταθεροποίηση.


2. Το κουρέλιασμα του Συντάγματος και η αντικατάστασή του από υπαγορευμένες πολιτικές γραμμένες στο κουρελόχαρτο που κρατούσε στο χέρι της η πιο θλιβερή πολιτική προσωπικότητα που ανέδειξε ποτέ αυτός ο τόπος, δεν απετέλεσε απλά μια ανεπίτρεπτη γκάφα ανικάνων που πάτησαν την πεπονόφλουδα των πλέον αδίστακτων εκβιαστών. Ήταν η ενσυνείδητη και προμελετημένη υποθήκευση της εθνικής μας κυριαρχίας με στόχο την κατάλυση της Ελληνικής Δημοκρατίας και την εκχώρηση της ελληνικής κοινωνίας στο πειραματικό εργαστήρι της Νέας Τάξης για την δοκιμασμένη εφαρμογή γενικευμένων επιθετικών πολιτικών που οσονούπω θα χρησιμοποιηθούν για να καθυποτάξουν τους λαούς ολόκληρης της Ευρώπης.

3. Το κουρέλιασμα της πατρίδας μας μέσα από το αντεθνικού προσανατολισμού σχέδιο αποδόμησης που ακούει στο όνομα Καλλικράτης, δεν αποσκοπεί απλά στην αποδυνάμωση των συμμετοχικών θεσμών στο λειτουργικό πρωτόκολλο της Ελληνικής επικράτειας, αλλά αποβλέπει στη δραματική αποσύνθεση της χώρας. Στη διευκόλυνση των φαινομένων της κυριαρχικής αποσύνθεσης και στη δημιουργία επικίνδυνων γεωπολιτικών δεδομένων ικανών να διευκολύνουν τη μεταβολή και τυπικά του ίδιου του χάρτη της, αυτοϋπονομεύοντας το κύρος των διεθνών συνθηκών, και μετατρέποντας την Ελλάδα σε δελεαστικό μεζέ που τροφοδοτεί τις ορέξεις όσων την επιβουλεύονται.

4. Και τώρα ο Ελληνισμός βρίσκεται αντιμέτωπος με την πιο επικίνδυνη συνενοχή στην προώθηση ενός καλά οργανωμένου σχεδίου πολιορκίας το οποίο σηματοδοτεί η επίσκεψη του Ερντογάν στην Αθήνα. Πρόκειται για μια επίσκεψη η οποία πραγματοποιείται σε ένα κλίμα θριάμβου μιας επικίνδυνης μυστικής διπλωματίας, ενός απροκάλυπτου ενδοτισμού, μιας πρωτοφανούς επιθετικής θρασύτητας από τη μεριά της Τουρκίας. Πρόκειται για ένα πολιτικό γεγονός που θα σηματοδοτήσει ραγδαίες εξελίξεις όχι μονάχα στην απόπειρα γενικευμένης οικονομικής άλωσης σε τομείς κλειδιά της ελληνικής οικονομίας, αλλά προδιαγράψει ένα πλαίσιο εθνικής ταπείνωσης στη διαχείριση του συνόλου των εθνικών μας θεμάτων, ενώ θα εγκαινιάσει ένα πλαίσιο ανεπίτρεπτου παζαρέματος από μια κυβέρνηση που έχει αυτοκαταργήσει και αποποιηθεί την Ελληνικότητά της.

Η ΛΥΣΗ ΥΠΑΡΧΕΙ… 
Και βρίσκεται στην άμεση ανατροπή των επικίνδυνων που έχουν γατζωθεί στην κυβερνητική εξουσία του τόπου.
Σε μια ανατροπή που δε θα έρθει αντιμέτωπη με το άγνωστο αλλά με τη μεγάλη πρόκληση να καταστήσει τον ελληνικό λαό μόνιμο πρωταγωνιστή των εξελίξεων.
Σε μια ανατροπή που δε θα αυτοσχεδιάζει αναζητώντας το χρώμα της επόμενης μέρας αλλά που θα έχει φροντίσει να προσδιορίσει με σαφήνεια την κατεύθυνση της πολιτικής αλλαγής.
Πρόκειται για μια ανατροπή που πρέπει να τη σηματοδοτήσει η περιφρούρηση αυτού που κατέλυσαν. Του ίδιου του Συντάγματος της χώρας δηλαδή.
Πρόκειται για μια ανατροπή που πρέπει να στοχεύσει στην ανάκτηση της εθνικής μας αξιοπρέπειας, στην ανατροπή των σχεδίων υπονόμευσης της πατρίδας μας, στην ακύρωση των επικίνδυνων ανθελληνικών σχεδίων.

Πρόκειται τέλος για μια ανατροπή με κεντρικό στόχο και επιδίωξη την αλλαγή ρότας στην πορεία της χώρας. 

Μια ανατροπή που θα την δρομολογήσουν ικανοί και αποφασισμένοι να τροχοδρομήσουν την Ελλάδα σε μια πορεία ανάπτυξης και προόδου.

Για μια ανατροπή που θα τιμωρήσει παραδειγματικά τους πρωταγωνιστές του ενδοτισμού και των κατάπτυστων πολιτικών τους επιλογών.

ΛΥΡΙΚΟΝ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ 5

Luciano Tajoli vince il Festival di Sanremo 1961 con Al di là

ΤΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (13/5/10)

ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ Γ. Καρατζαφέρης στην Βουλή (12/5/2010) κατά του ΣΕΒ:


Οι πολιτικοί εδώ είμαστε ταγμένοι, έχουμε ορκιστεί στο Σύνταγμα να προστατεύσουμε με τον καλύτερο τρόπο τη λαϊκή δημοκρατία. Αυτοί έχουν ταχθεί να προστατεύσουν το πορτοφόλι τους! 


[ενω εμεις οι πολιτικοί ΔΕΝ ενδιαφερόμαστε γιά το πορτοφόλι μας και ειμαστε ''ταγμένοι'' και ''έχουμε ορκιστεί'' ''να προστατεύσουμε'' --και έτσι όλοι συλλήβδην ''οι πολιτικοί'', όλη η συντεχνία, απο τον Τρεμόπουλο ως το  ΚΚΕ]

Βρήκαν κοινό εχθρό






ΟΡΓΙΛΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΑΤΑ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ
Βρήκαν κοινό εχθρό
Έντονες αντιδράσεις προκάλεσαν προχθεσινές δηλώσεις του προέδρου του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλου, που είχαν εμφανείς αιχμές για το σύνολο του πολιτικού κόσμου. Τόσο η κυβέρνηση όσο και σχεδόν το σύνολο της αντιπολίτευσης άσκησαν δριμεία κριτική στον κ. Δασκαλόπουλο και έκαναν λόγο ακόμα και για «προσβολή της δημοκρατίας».
Η επίμαχη δήλωση
Στη δήλωση που προκάλεσε την κατακραυγή των πολιτικών, ο κ. Δασκαλόπουλος είχε τονίσει ότι «η χρεοκοπία του κράτους της Μεταπολίτευσης δεν αντιμετωπίζεται μόνο με αυτά τα μέτρα. Πρέπει να μεταγγίσουμε μία νέα ιδεολογική και θεσμική βάση στην κοινωνία και στο ίδιο το πολιτικό σύστημα. Αυτή θα είναι η πραγματική νέα Μεταπολίτευση και αυτή μπορεί να πυροδοτηθεί μόνο από την πραγματική οικονομία, από τις δυνάμεις της επιχειρηματικής γνώσης και τόλμης».
Παράλληλα, είχε χαρακτηρίσει τα κόμματα του μεταπολιτευτικού σκηνικού «διαπλεκόμενα με το κοινωνικό και οικονομικό μοντέλο της Μεταπολίτευσης, είτε οργανικά είτε ιδεολογικά» και είχε υπογραμμίσει ότι «είναι προφανής σήμερα η απροθυμία όλων των κομμάτων να κόψουν το κλαδί πάνω στο οποίο κάθονται, γιατί αισθάνονται ότι η συρρίκνωση του κράτους και η ανεμπόδιστη ανάπτυξη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και οικονομίας θα συρρίκνωναν την εξουσία τους - άρα και τα προνόμιά τους».
«Προσβάλλουν τη δημοκρατία»
Από την κυβέρνηση ανέλαβε να απαντήσει στον πρόεδρο του ΣΕΒ ο υπουργός Δικαιοσύνης Χ. Καστανίδης, ο οποίος σημείωσε ότι «κάποιοι τις ημέρες αυτές βρήκαν τη λαμπρή ευκαιρία να σηκώνουν το δάχτυλο προς τον πολιτικό κόσμο και να ζητούν την αντικατάσταση του πολιτικού κόσμου από κάποιον άλλο εφευρέτη, που μπορεί να κάνει τα πράγματα καλύτερα για τη ζωή των Ελλήνων. Αυτοί προσβάλλουν την ίδια τη Δημοκρατία. Δεν υπάρχει άλλος εκτός από την πολιτική που να μπορεί να ορίσει με συντεταγμένο τρόπο το μέλλον του έθνους και των πολιτών». Ο κ. Καστανίδης, σε έντονο ύφος, πρόσθεσε ότι «επειδή άκουσα χθες εκπρόσωπο των επιχειρηματιών να υπερασπίζεται την άποψη ότι το πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα, αλλά θα το κάνουν οι επιχειρήσεις, του απαντώ με τη λαϊκή σοφία: “Χόρτασε η ψείρα και βγήκε στο γιλέκο”. Την πολιτική δεν μπορούν να την κρίνουν και να την αλλάξουν επιχειρηματίες βουτηγμένοι στη διαπλοκή».
Πρέπει να σημειωθεί ότι έμμεση αναφορά στο περιστατικό έκανε και ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του άτυπου Υπουργικού Συμβουλίου, λέγοντας ότι οι θεσμικές αλλαγές για το πολιτικό σύστημα που προωθεί η κυβέρνηση έχουν στόχο «να προστατέψουμε το πολιτικό σύστημα από μια ευκολία που βλέπω ότι υπάρχει, και είναι επικίνδυνη, να ισοπεδώνουν κάποιοι τα πάντα».
«Αναίδεια»
Από την πλευρά του, ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ Γ. Καρατζαφέρης, σε πλήρη ταύτιση με τον κ. Καστανίδη, έκανε λόγο για «απύθμενο θράσος», σημειώνοντας χαρακτηριστικά ότι «εκείνοι οι οποίοι καταλήστεψαν τα ασφαλιστικά ταμεία, μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1980, βγάζοντας στις Ελβετίες τα κεφάλαια του Έλληνα πολίτη, αυτοί έρχονται σήμερα να είναι οι τιμωροί και οι εισαγγελείς. Καλά θα κάνουν, λοιπόν, όλοι αυτοί οι κεφαλαιοκράτες να προσέξουν πάρα πολύ, γιατί η επιείκεια με την οποία τους έχει συμπεριφερθεί ο πολιτικός κόσμος νομίζω ότι τους δημιουργεί περισσότερη αναίδεια και γίνονται θρασύτεροι απ’ ό,τι πρέπει. Ας προσέξουν! Οι πολιτικοί εδώ είμαστε ταγμένοι, έχουμε ορκιστεί στο Σύνταγμα να προστατεύσουμε με τον καλύτερο τρόπο τη λαϊκή δημοκρατία. Αυτοί έχουν ταχθεί να προστατεύσουν το πορτοφόλι τους».
[[Οι πολιτικοί εδώ είμαστε ταγμένοι, έχουμε ορκιστεί στο Σύνταγμα να προστατεύσουμε με τον καλύτερο τρόπο τη λαϊκή δημοκρατία. Αυτοί έχουν ταχθεί να προστατεύσουν το πορτοφόλι τους. ΑΛΗΘΕΙΑ κ. Καρατζαφέρη??
Οι πολιτικοί ΔΕΝ έχουν ταχθεί να προστατεύσουν το πορτοφόλι τους???
ΑΛΗΘΕΙΑ κ. Καρατζαφέρη!! ΓΙΝΑΤΕ ΟΥΡΑ ΤΩΝ ΑΣΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ! ΠΕΡΑΣΑΤΕ ΓΙΑ ΧΑΧΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΕΞΙΟΥΣ ΨΗΦΟΦΟΡΟΥΣ ΣΑΣ??? ΑΞΙΟΣ Ο ΜΙΣΘΟΣ ΣΑΣ!!!]
«Πολιτικό μανιφέστο»
Παράλληλα, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Τσούκαλης σημείωσε ότι «οι πρόεδροι των δύο κυβερνητικών κομμάτων, ο κ. Παπανδρέου και ο κ. Σαμαράς, σύσσωμο σχεδόν το Υπουργικό Συμβούλιο και πάρα πολλοί βουλευτές υπέστησαν ένα μαρτύριο. Επί μισή τουλάχιστον ώρα, παρακολουθούσαν σιωπηλοί -όχι όλοι- από τον πρόεδρο του ΣΕΒ το πολιτικό μανιφέστο, το οποίο περνούσε γενεές δεκατέσσερις, με άκρως απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς, όλο το πολιτικό σύστημα, τους παρόντες και όσους ήταν και απόντες, εισπράττοντας ουσιαστικά αυτό το πολιτικό προσωπικό, τα επίχειρα των πολιτικών ανομιών τους. Ήταν μία τιμωρία, πάρα πολύ σοβαρή τιμωρία». Κάλεσε, δε, τον πρωθυπουργό και τον πρόεδρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης «να αναλογιστούν και ν’ αναλάβουν τις ευθύνες τους για το πού οδηγείται η χώρα».
Από την πλευρά της, η γ.γ. της ΚΕ του ΚΚΕ Α. Παπαρήγα, σε ομιλία της στην Πολυτεχνική Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου στη Θεσσαλονίκη, απηύθυνε ερώτηση στον πρωθυπουργό αν έχει αποφασίσει να ζητήσει τη στήριξη «ποικιλώνυμων συμμάχων τύπου ΛΑΟΣ και σοβαρών επιχειρηματιών που παρεμβαίνουν με ξετσίπωτο τρόπο».
****************************************
[ΟΛΗ ΜΑΖΙ Η ΣΥΝΤΕΧΝΙΑ ΤΩΝ ΧΡΥΣΟΚΑΝΘΑΡΩΝ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ, Η ΕΝΟΧΗ ΕΣΧΑΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ, ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΜΕ ΑΓΑΣΤΗ ΣΥΜΠΝΟΙΑ ΟΔΗΓΗΣΕ ΤΤΟΝ ΛΑΟ ΣΤΗΝ ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙΣΤΗΝ ΔΙΕΘΝΗ ΧΛΕΥΗ, ΤΩΡΑ ΕΝΩΜΕΝΗ ΥΠΕΑΣΠΙΖΕΤΑΙ ΤΟ 'ΚΕΚΤΗΜΕΝΟ' ΤΗΣ ΝΑ ΝΕΜΕΤΑΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΕΣ ΑΕΙ! --ΝΑΙ, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΙΜΗΣΑΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΜΑΣ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΔΕΞΙΟΙ (ΚΑΙ ΑΠΕΔΕΙΧΘΗΣΑΝ ΘΛΙΒΕΡΕΣ ΟΥΡΕΣ ΤΟΥ 'ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ') ΕΩΣ ΤΟ ΚΚΕ!!--ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ, ΟΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΜΑΛΛΩΝΟΥΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ ΓΙΑ  ΤΗΝ ΠΕΛΑΤΕΙΑ ΑΛΛΑ ΣΥΝΕΝΟΥΝΤΑΙ ΟΤΑΝ ΘΙΓΟΝΤΑΙ ΤΑ ΚΟΙΝΑ ΣΥΝΤΕΧΝΙΑΚΑ ΤΟΥΣ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ --ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΥΠΗΡΕΤΕΣ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΑ ΤΩΝ (ΓΝΩΣΤΩΝ ΠΛΕΟΝ) ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΩΝ]

ΤΟ ''ΝΑΙ'' ΤΟΥ ΛΑ.Ο.Σ.


Ο “πατριωτισμός” της παράδοσης άνευ όρων της Πατρίδας μας στο ΔΝΤ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ «ΝΑΙ… ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ!» ΤΟΥ ΛΑ.Ο.Σ.(ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΒΕΛΟΠΟΥΛΟΥ), ΤΗΣ ΝΤΟΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ
«…Με την κερδοσκοπία των χρηματοπιστωτικών οργανισμών εις βάρος της Ελλάδας, παρουσιάζεται το φαινόμενο να δημιουργείται μεγαλύτερο χρέος (λόγω των επιτοκίων, με όρους “μαύρης αγοράς”) για να καλυφθούν οι τρέχουσες υποχρεώσεις και μάλιστα, ουσιαστικά, οι ίδιοι που μας δανείζουν είναι και αυτοί… στους οποίους χρωστάμε!!! »
Η επίκληση της πατρίδας σε αυτή τη χώρα έχει αναχθεί σε επιστήμη. Εξάλλου, ο πατριωτισμός είναι έμφυτο αίσθημα και εκεί ξέρουν πολύ καλά να καταφεύγουν όλοι οι πολιτικοί, ώστε να ερεθίσουν τα πατριωτικά αντανακλαστικά του λαού και να “νομιμοποιήσουν” τις όποιες ενέργειές τους. Ο ψευδοπατριωτισμός της eurovision, των olympic games και του γλετζέ ελληναρά, εσχάτως, έχει δώσει τη θέση του στον “πατριωτισμό” της παράδοσης άνευ όρων της Πατρίδας μας στο ΔΝΤ. Μέχρι και ο πρωθυπουργός Jeffrey, με την πολύ χαλαρή Εθνική συνείδηση, έχει καταφύγει επικοινωνιακά σε αυτού του είδους τον “πατριωτισμό”. 
Πόσο μάλλον κάποιοι άλλοι, που σε αυτή την ιστορική συγκυρία, ΑΠΕΤΥΧΑΝ να εκφράσουν το αίσθημα του κόσμου που τους εμπιστεύτηκε και προσδοκώντας σε μελλοντική εξαργύρωση της δουλικής στάσης τους από το σύστημα, νομιμοποίησαν με την ψήφο τους την κατοχή. Τώρα, προσπαθώντας να τα μπαλώσουν, καταφεύγουν κι αυτοί στην πολιτική θέση του: “Ήταν δυσάρεστο, αλλά για την Πατρίδα ρε γαμώτο”.
Επέλεξα λοιπόν, να σχολιάσω την απάντηση του βουλευτή του ΛΑΟΣ, Βελόπουλου, ο οποίος “ένιωσε την ανάγκη” να εξηγηθεί για τη στάση του (χωρίς να του ζητηθεί, προφανώς, αλλά γιατί καταλαβαίνει ότι αυτά τα υγρά που πέφουν δεν είναι ψιχάλες), γιατί αναμασά μεν τα ίδια ψευτοεπιχειρήματα, αλλά το κάνει πιο σχηματικά από όλους (π.χ. ο Γεωργιάδης, πάλι έγραψε ένα ακαταλαβίστικο μακρυνάρι, πιστός στην τακτική του ότι “αν δεν μπορείς να τους πείσεις, μπέρδεψέ τους”):
ΒΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: ΓΙΑΤΙ ΕΙΠΑ ΝΑΙ !!!!!!!
«Επειδή πολλοί από εσάς ήσασταν σκληροί στην κριτική σας (και σωστά πράξατε) θα ήθελα να σας ενημερώσω για το ΝΑΙ που είπα. Είπα ναι στη δανειοδότηση γιατί:
ΟΧΙ σημαίνει:
1. Έλλειψη χρημάτων
2. Στάση πληρωμών
3. Μπλοκάρισμα των τραπεζικών καταθέσεων
4. Πτώχευση της Ελλάδος
Ταυτόχρονα σημαίνει ξεπούλημα όλων των πλουτοπαραγωγικών πηγών και «κλείσιμο» όπως, όπως των εθνικών θεμάτων!
ΝΑΙ σημαίνει:
Διατήρηση της δυσάρεστης οικονομικής κατάστασης με τις περικοπές, αλλά και διατήρηση της ελπίδας πως με θυσίες η πατρίδα θα ανταπεξέλθει και δεν θα χρεοκοπήσει οικονομικά και γεωπολιτικά.
Όταν γνωρίζω ότι ο Paulson και ο Soros επένδυσαν δις ευρώ στη χρεοκοπία της Ελλάδος, τότε το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν θα έβαζα την υπογραφή μου για να κερδίσουν από τη χρεοκοπία της πατρίδας μου αυτοί οι ανθέλληνες και να καταστραφεί ο ιερός μας τόπος!
Κάποιοι εντός και εκτός ήθελαν 19 Μαΐου, ημέρα μνήμης για την Γενοκτονία των Ποντίων, να χρεοκοπήσει η Ελλάδα και να υπάρχει η Ελλαδο-κτονία και αυτό το γνωρίζω πολύ καλά γιατί έχω τις πηγές μου.
Εγώ αυτουργός αυτού του εγκλήματος δεν μπορούσα να γίνω!
Πάνω από την όποια διαφωνία μου για τα μέτρα, υπάρχει η πατρίδα!!»
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΑ ΕΩΛΑ ΑΥΤΑ «ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ»
Για να απαντήσουμε λοιπόν, όχι στον Βελόπουλο, αλλά γενικότερα σε αυτού του είδους την επιχειρηματολογία, η οποία επιστρατεύτηκε από πολλούς, θα πρέπει να γνωρίζουμε την κατάσταση. Και η κατάσταση έχει ως εξής: Υπάρχει ένα χρέος, το οποίο έχει δημιουργηθεί και διογκωθεί τόσα χρόνια, από όλες τις κυβερνήσεις. Υπάρχει και ένα έλλειμμα, διότι τα έσοδα του κράτους, είναι λιγότερα από τα έξοδα. Άρα, σε μηνιαία βάση, όπως ένα νοικοκυριό, δανείζεσαι με στόχο να καλύψεις τις τρέχουσες ανάγκες και την διαφορά εσόδων/εξόδων, αλλά και για να καλύψεις ένα μέρος του χρέους, σύμφωνα με τις ρυθμίσεις που έχεις κάνει. Ως εδώ καλά. Το ζήτημα όμως είναι ότι υπάρχουν δύο πολύ σοβαρά προβλήματα:
Το ένα πρόβλημα είναι διαρθρωτικό, δηλαδή, από τη στιγμή που τα έσοδά σου είναι λιγότερα από τα έξοδα και κάθε μήνα είσαι μείον, τότε σαφώς πρέπει να κάνεις κάποιες βασικές κινήσεις υποδομής ώστε να μειώσεις τα έξοδα και να αυξήσεις τα έσοδα. Τα έσοδα του κράτους έρχονται από την φορολογία καταρχάς, αλλά και από την παραγωγή, με εξαγωγές κτλ. Με τα μέτρα που έχουν παρθεί όμως, αυτό που γίνεται ουσιαστικά, είναι να επιβαρύνεται άμεσα και μόνον ο πολίτης και το εισόδημά του (μέσω της φορολογίας), ο οποίος μάλιστα, δεν είναι και στην καλύτερη οικονομική κατάσταση και μεσοπρόθεσμα αυτό θα έχει πολύ δυσάρεστη επίπτωση και στην επιβίωσή του (καθώς υπάρχει μία φούσκα δανείων και πιστωτικών καρτών στην αγορά και δεν θα μπορέσει να ανταπεξέλθει), αλλά και στην αγορά γενικότερα, λόγω της μείωσης της κατανάλωσης.
Όσο για την παραγωγή, αυτή εξαρτάται σε ένα επίπεδο από την Ε.Ε. και τη νομοθεσία (πχ ΚΑΠ), η οποία δένει τα χέρια σε παραγωγούς και κράτος, σε ένα άλλο επίπεδο εξαρτάται από την αποβιομηχάνιση και γενικότερα τις πολιτικές ευθύνες στο θέμα του ότι απλώς η Ελλάδα δεν παράγει τίποτα και σε ένα τρίτο επίπεδο εξαρτάται και από τις σχέσεις με τους “φίλους, γείτονες” και τη δυνατότητα εκμετάλλευσης των πλουτοπαραγωγικών πηγών.
Σχετικά με τα έξοδα του κράτους τέλος, το επίπεδο της διαφθοράς και της κατασπατάλησης του δημόσιου χρήματος είναι τεράστιο και αυτό το γνωρίζουν όλοι, αλλά δεν έχει γίνει ούτε η ελάχιστη κίνηση για την τιμωρία των υπευθύνων και τον περιορισμό της “μαύρης τρύπας”.
Με λίγα λόγια λοιπόν, αυτοί οι οποίοι είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για το σημερινό κατάντημα και έφτασαν την Πατρίδα μας σε αυτό το σημείο, ισχυρίζονται πως είμαστε στο “σημείο μηδέν” και πως ο πρώτος που πρέπει να πληρώσει και να κάνει θυσίες είναι ο Έλληνας εργαζόμενος. Η πολιτική του πανικού όμως, των τετελεσμένων γεγονότων και του “μαχαιριού στον λαιμό” δεν είναι δυνατόν να φέρει αποτελέσματα, πόσο μάλλον όταν ασκείται πάντοτε “εις υγείαν του κορόϊδου”.
Από την άλλη μεριά, έως και τώρα, η κάλυψη των τρεχουσών υποχρεώσεων του ελλείμματος και του χρέους γίνεται με δανεισμό από τις διεθνείς αγορές, ο οποίος εδώ και μήνες, γίνεται με τους πλέον επαχθείς και κερδοσκοπικούς όρους, με τεράστια ευθύνη της κυβέρνησης Παπανδρέου. Ακόμα μάλιστα και μετά την ανακοίνωση των μέτρων και της εισόδου του ΔΝΤ, οι όροι δανεισμού συνεχίζουν να είναι κερδοσκοπικοί εις βάρος της Ελλάδας, κάτι που δείχνει ξεκάθαρα πως το ζήτημα πλέον για την αγορά δεν είναι η Ελλάδα, αλλά η Ε.Ε. και το ευρώ και πως μέσω της Ελλάδας (η οποία με δικές μας ευθύνες είναι ο αδύναμος κρίκος της ΟΝΕ), χτυπιέται ολόκληρη η Ένωση. Παρ’ όλα αυτά όμως, η κυβέρνηση έχει αποτύχει να διαπραγματευτεί και να πείσει την Ε.Ε. για τις δικές της ευθύνες στο ότι δεν προσπαθεί να καλύψει την αχίλλειο πτέρνα της και κυρίως στο ότι δημιούργησε μεν την ΟΝΕ, αλλά δεν προέβλεψε για τη δημιουργία ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης. Έτσι, όπως και στην περίπτωση της λαθρομετανάστευσης, η Ελλάδα γίνεται ο σκουπιδότοπος της Ευρώπης, καθώς, λόγω των εγχώριων πολιτικών ευθυνών, είμαστε εμείς αυτοί που απορροφούμε όλους τους κραδασμούς της κρίσης.
Εκτός αυτού όμως, με την κερδοσκοπία των χρηματοπιστωτικών οργανισμών εις βάρος της Ελλάδας, παρουσιάζεται το φαινόμενο να δημιουργείται μεγαλύτερο χρέος (λόγω των επιτοκίων, με όρους “μαύρης αγοράς”) για να καλυφθούν οι τρέχουσες υποχρεώσεις και μάλιστα, ουσιαστικά, οι ίδιοι που μας δανείζουν είναι και αυτοί στους οποίους χρωστάμε, τουλάχιστο σε επίπεδο διαπλοκής. Πώς γίνεται να δανείζεσαι από τη Γερμανία πχ με τέτοιους όρους, τη στιγμή που έχεις συνάψει τόσες συμφωνίες για εξοπλιστικά προγράμματα, τη στιγμή που υπάρχει ανοιχτό το θέμα της SIEMENS, τη στιγμή που η Thysen Group παζαρεύει και πουλάει πίσω από την πλάτη σου και με τα χρήματα του Δημοσίου, τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά; Το ίδιο ισχύει και για τις άλλες χώρες και τα παραδείγματα είναι αμέτρητα.
Με την είσοδο του ΔΝΤ στην Ελλάδα, αυτό που “επιτυγχάνεται” είναι να υπάρξει η “λογιστικοποίηση της πολιτικής”, καθώς όλες οι αποφάσεις γίνονται με γνώμονα μια καθαρά λογιστική πρακτική εξοικονόμησης πόρων, η οποία δεν έχει καμία έννοια για την κοινωνική πρόνοια και τις συνθήκες διαβίωσης των Ελλήνων και απλώς κόβει και ράβει, ώστε να εξοικονομήσει χρήματα. Το ζήτημα όμως για Εμάς, ως Έλληνες Εθνικιστές, είναι η Εθνική Ανεξαρτησία και η Κοινωνική Δικαιοσύνη. Δεν γίνεται να αφήσουμε να περάσει έτσι η αντισυνταγματική εκχώρηση της πολιτικής στους Σιωνιστές του ΔΝΤ, δεν γίνεται να αφήσουμε να πληρώσει ο Έλληνας το χρέος που δημιούργησαν άλλοι, χωρίς πρώτα οι ίδιοι να λογοδοτήσουν!
Επίσης, δεν γίνεται να υπάρξει πολιτική με το μαχαίρι στο λαιμό, ούτε τα διαρθρωτικά προβλήματα της Ελλάδος να λυθούν μαγικά με το “κόψε ράψε” του ΔΝΤ, το οποίο ήρθε με προοπτικές δεκαετίας και βάλε, με σκοπό να αλλάξει ολόκληρο το χαρακτήρα της Ελληνικής κοινωνίας, τελειώνοντας αυτό που ξεκίνησαν οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης. Εάν αυτό είναι το “σημείο μηδέν” και πράγματι είναι, τότε δεν θα παίξουμε το παιχνίδι με τους όρους των Σιωνιστών και των κερδοσκόπων, αλλά με τους δικούς μας όρους. Το παράδειγμα της Ισλανδίας, μιας μικρής χώρας ψαράδων, που η οικονομία της είναι 100 τα 100 στηριγμένη στο Βρετανικό κεφάλαιο, απέδειξε πως τα Έθνη έχουν διαπραγματευτική ικανότητα και μπορούν να αρνηθούν τους εκβιασμούς.
Το ΛΑΟΣ λέει ότι:
ΟΧΙ σημαίνει:
1. Έλλειψη χρημάτων
2. Στάση πληρωμών
3. Μπλοκάρισμα των τραπεζικών καταθέσεων
4. Πτώχευση της Ελλάδος
Γιατί, μήπως υπάρχουν τώρα χρήματα ή μήπως η Ελλάδα δεν έχει πτωχεύσει και απλά περιμένουμε τον ιατροδικαστή; Τραπεζικές καταθέσεις ποιός έχει τόσο τεράστιες, από το όριο ασφαλείας και πάνω, που να τον αγγίζει το μπλοκάρισμα και ποιός λέει ότι αυτό έτσι κι αλλιώς δεν συζητείται και με το ΔΝΤ; Γιατί εξάλλου, έτσι κι αλλιώς, το όχι να προεξοφλεί κάτι τέτοιο, από τη στιγμή που διαπραγμάτευση δεν έχει γίνει ουσιαστικά καμία και τα πάντα τα έχουμε δεχτεί άνευ όρων, ακριβώς γιατί υπάρχουν λακέδες που ακολουθούν το ΠΑΣΟΚ στον δρόμο της υποταγής;
Όσο για το:
Ταυτόχρονα σημαίνει ξεπούλημα όλων των πλουτοπαραγωγικών πηγών και «κλείσιμο» όπως, όπως των εθνικών θεμάτων!
ΟΧΙ κ. Βελόπουλε, αντιθέτως το ΝΑΙ σημαίνει ξεπούλημα και κλείσιμο των Εθνικών θεμάτων, γιατί αποτελεί παράδοση άνευ όρων. Το ΟΧΙ σημαίνει Αντίσταση και διαπραγμάτευση. Το ΟΧΙ δίνει μήνυμα ότι υπάρχουμε!
Τέλος:
ΝΑΙ σημαίνει:
Διατήρηση της δυσάρεστης οικονομικής κατάστασης με τις περικοπές, αλλά και διατήρηση της ελπίδας πως με θυσίες η πατρίδα θα ανταπεξέλθει και δεν θα χρεοκοπήσει οικονομικά και γεωπολιτικά.
Μάλλον σημαίνει διατήρηση της οικονομικής κατάστασης εσαεί και θυσίες των εργαζόμενων, χωρίς καμία πρόταση και προοπτική για ανάκαμψη, αλλά για τη διατήρηση στα πράγματα της ίδιας κάστας που έχει κάτσει στο σβέρκο του Έλληνα τόσα χρόνια.
Όταν γνωρίζω ότι ο Paulson και ο Soros επένδυσαν δις ευρώ στη χρεοκοπία της Ελλάδος, τότε το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν θα έβαζα την υπογραφή μου για να κερδίσουν από τη χρεοκοπία της πατρίδας μου αυτοί οι ανθέλληνες και να καταστραφεί ο ιερός μας τόπος!
Όταν γνωρίζεις ότι ο ο Paulson και ο Soros επένδυσαν δις ευρώ στη χρεοκοπία της Ελλάδος και βάζεις την υπογραφή σου για να “σε σώσουν” οι ίδιοι και τα τσιράκια τους του ΔΝΤ, αυτό πώς λέγεται;
Εμείς, απέναντι σε αυτόν τον “πατριωτισμό”/λάστιχο, που τεντώνεται για να χωρέσει τους πάντες και τα πάντα, απαντούμε με τις Ιδέες μας και προβάλλουμε τον Λαϊκό Εθνικισμό, ως την πολιτική απάντηση και την ουσιαστική μετουσίωση του αληθινού πατριωτισμού, από αίσθημα σε Αγώνα με διεκδικήσεις και όραμα.

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΛΑΟΣ??


Πανικόβλητος ο Καρατζαφέρης στρέφεται κατά των bloggers!

ΤΕΤΆΡΤΗ, 12 ΜΑΪ́ΟΥ 20

Από το Strategy Geopolitics

Δεν έχει τελειωμό ο κατήφορος για το Γιώργο Καρατζαφέρη. Μιλώντας σήμερα από το βήμα της Βουλής επιτέθηκε λαύρος κατά της ανωνυμίας των bloggers και ζήτησε να μπει φραγμός στα blogs επειδή δεν προστατεύονται οι ...πολιτικοί!

Όλα αυτά μετά τη δυνατή γροθιά στο ...κατεστημένο, υπερψηφίζοντας την υποδούλωση της Χώρας στο ΔΝΤ, αρνούμενος να δεχθεί μείωση του αριθμού των βουλευτών στους 200 και προαναγγέλοντας "επεισόδια" στις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας που έχουν προγραμματιστεί για την άφιξη Erdogan.
Τραγική ειρωνία ή μικροπολιτική σκοπιμότητα; Μέλη της νεολαίας του καλούν αύριο σε δήθεν ακομμάτιστη συγκέντρωση bloggers σε αίθουσα που νοικιάσανε στο Μοναστηράκι...
Σχόλιο ΕΨ: 
Η καλή ημέρα δεν φαίνεται πάντα από το πρωί...
... τις περισσότερες φορές φτάνει το σκοτάδι για να φανεί τι σόι ημέρα ήταν!




*********************************************
Εννέα βουλευτές του ΛΑΟΣ ήταν κατά των μέτρων και υποχρεώθηκαν να ψηφίσουν «ναι»

ΤΡΊΤΗ, 11 ΜΑΪ́ΟΥ 20

Από το Antinews
Παρακολουθώντας πριν από λίγο στην ΕΡΤ τον Άδωνη του ΛΑΟΣ να ρωτάει τον Μαρκόπουλο της ΝΔ «αν η κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ ενέκρινε το ΟΧΙ πριν από την ψηφοφορία» του υποβάλουμε κι εμείς μια ερώτηση για να μάθει και να μην αντιγράφει τη Ντόρα:

Τι αποφάσισε η ΚΟ του ΛΑΟΣ στις 9 το πρωί στην Βουλή, όταν κλήθηκε να αποφασίσει για την στάση που θα κρατήσει στα μέτρα;

Μήπως το αποτέλεσμα ήταν 9 βουλευτές κατά των μέτρων και 6 υπέρ των μέτρων;

Τι έγινε στη συνέχεια και όταν η ΚΟ του ΛΑΟΣ πήγε στην Βουλή άλλαξε στάση και ακολούθησε τον κ. Καρατζαφέρη και την κ. Μπακογιάννη;

Μήπως πίεσαν αφόρητα τους διαφωνούντες (για να μην χρησιμοποιήσουμε άλλη λέξη) οι κ. Καρατζαφέρης, Βορίδης, Γεωργιάδης και Πλεύρης;

Είναι τυχαίο ότι οι προαναφερθέντες αποτελούν και το όχημα επικοινωνίας με τη Ντόρα και την Αγία Οικογένεια;

Γιατί η Ντόρα ενώ περίμενε στο γραφείο του μπαμπά της εναγωνίως την απόφαση του Σαμαρά για την διαγραφή της σηκώθηκε και πήγε στην αίθουσα της Βουλής μόνο και μόνο για χειροκροτήσει τον Βορίδη; Μήπως για να στείλει κανένα σήμα;
Ποιοι από την ΚΟ του ΛΑΟΣ ήθελαν ΟΧΙ στα μέτρα

ΑΝΑΤΟΛΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΒΕΛΟΠΟΥΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ (τρεις ημέρες πριν είχε πει στον Alter «Όχι»)
ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ ΑΓΓΕΛΟΣ
ΚΟΡΑΝΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΜΑΡΚΑΚΗΣ ΠΑΥΛΟΣ
ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ-ΠΑΠΑΔΑΚΗ ΟΥΡΑΝΙΑ
ΠΟΛΑΤΙΔΗΣ ΗΛΙΑΣ
ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ ΑΣΤΕΡΙΟΣ
ΧΡΥΣΑΝΘΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
*******************

Όταν Τα Άκρα Ενώνονται..


Όταν Τα Άκρα Ενώνονται..



Γράφει: Ο Κ. Αθανασίου
ΡΕΣΑΛΤΟ. Τεύχος-26 --- http://www.resaltomag.gr/214.mag



Όπως είναι τα τελευταία χρόνια, εν μέσω της διαδικασίας υλοποίησης της παγκοσμιοποίησης, παρατηρείται το φαινόμενο της σύγκλισης, της συσπείρωσης και της συνεργασίας μεταξύ των δυνάμεων που έχουν κοινές ανησυχίες αναφορικά με το μέλλον αυτού του τόπου. Άνθρωποι με διαφορετική μεταξύ τους πολιτική τοποθέτηση, ιδεολογική αφετηρία και διαδρομή, αγωνίζονται από κοινού για μία σειρά ζητημάτων που άπτονται του λαού και της πατρίδας μας και του Ελληνισμού γενικότερα. Οι πατριωτικές φωνές δεν έχουν κάποιο συγκεκριμένο πολιτικό χρώμα, αλλά διαχέονται σε ολόκληρο σχεδόν το πολιτικό φάσμα. Έχει διαμορφωθεί λοιπόν ένας νέος σχετικά πόλος γύρω από τα εθνικά ζητήματα ως αντίβαρο στη λαίλαπα της παγκοσμιοποίησης. Αυτού του είδους η εθνική αφύπνιση -ιδίως της πατριωτικής αριστεράς- ενοχλεί σφόδρα τους εδώ τοποτηρητές της υπερατλαντικής υπερδύναμης. Η σταδιακή σύμπηξη ενός μετώπου που συνδυάζει και συνδέει τον εθνικό / πατριωτικό αγώνα με τον κοινωνικό / ταξικό έχει θορυβήσει το πολιτικό-οικονομικό και πνευματικό κατεστημένο του τόπου. Μπορεί η συμμαχία αυτή προς το παρόν να περιορίζεται σε επίπεδο κοινών δράσεων αναφορικά με συγκεκριμένα πολιτικά ζητήματα (π.χ. σχέδιο Ανάν, απόσυρση βιβλίου Στ´ Δημοτικού), ωστόσο σε μία δεδομένη στιγμή, όταν οι συγκυρίες το επιτρέψουν, θα είναι σε θέση να δραστηριοποιηθεί ευρύτερα και να προσεταιριστεί τις μάζες, κάτι που θεωρείται ιδιαίτερα επικίνδυνο για τα συμφέροντά των θιασωτών της Νέας Τάξης. Έτσι κάποιοι έχουν επιδοθεί σε μία προσπάθεια απαξίωσης του «νέου πατριωτικού χώρου»[i]. Πολλοί μάλιστα ανήκοντες στο ξενόδουλο πολιτικό κατεστημένο θα μας πουν, θέλοντας να λοιδορήσουν το πατριωτικό κίνημα, ότι «τα άκρα ενώνονται» και ότι έχουμε να κάνουμε με μία συμμαχία «δύο φασισμών», «του μαύρου και του κόκκινουφασισμού».
Πράγματι σήμερα στην Ελλάδα, τα άκρα ενώνονται, αλλά με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο: το φιλοατλαντικό ΠΑΣΟΚ του Γιωργάκη, η επίσης φιλοατλαντική ΝΔ της Ντόρας, η «Φιλελεύθερη Συμμαχία» της νεοφιλελεύθερης σχολής Μάνου, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι προστατευόμενοί του και συνοδοιπόροι του «αντιεξουσιαστές» και «αντιρατσιστές» τύπου "antifa" έχουν όλοι ταυτόσημες σχεδόν μεταξύ τους θέσεις: εθνοφοβία, «αντιρατσιστική» υστερία, ατομικισμός, αντιχριστιανισμός, «μεταμοντερνισμός», αντιπατριωτισμός, αντιρωσικές και αντισερβικές θέσεις, συγκεκαλυμμένος φιλοϊμπεριαλισμός. Έτσι όλοι οι παραπάνω ακολουθούν μία κοινή και ενιαία γραμμή αναφορικά με πολλά και καίρια ζητήματα: υπέρ του σχεδίου Ανάν, υπέρ των νέων σχολικών βιβλίων του CDRSEE, υπέρ της ελληνοτουρκικής «φιλίας», υπέρ της «πολυπολιτισμικής» κοινωνίας, κατά του «ρατσισμού», κατά του δικαιώματος της Εκκλησίας να έχει λόγο ως προς τα εθνικά θέματα και τα κοινωνικά προβλήματα.
Στα «έγκριτα» τηλεοπτικά κανάλια υπερπροβάλλονται συνεχώς και «όλως τυχαίως» βουλευτές των δύο μεγάλων κομμάτων που πρόσκεινται στην «φιλοαμερικανική πτέρυγα» του χώρου τους (π.χ. η Άννα Διαμαντοπούλου από το ΠΑΣΟΚ και η Ντόρα και ο αδελφός της Κυριάκος Μητσοτάκης από τη ΝΔ), καθώς και στελέχη του αγαπημένου κόμματος του συστήματος, του Συνασπισμού, με πρώτο απ' όλους, τον συνεχώς προωθούμενο «φερέλπιδα» νέο πολιτικό, Αλέξη Τσίπρα. Η ταύτιση απόψεων μεταξύ όλων των παραπάνω ασφαλώς και δεν είναι τυχαία. Η άτυπη σύμπλευση δυνάμεων που κινούνται από τον ακραίο νεοφιλελευθερισμό μέχρι τον «αντιεξουσιαστικό» χώρο καταδεικνύει την κοινή πηγή προέλευσής τους[ii].
Διακομματική συνεργασία. Το παράδειγμα της ΜΚΟ «Παρέμβαση».
Πέραν των παραπάνω υπάρχουν και επίσημα πολιτικοί φορείς ο οποίοι «συστεγάζουν» πολιτικούς και παράγοντες από τα κόμματα του κατεστημένου με κοινές ιδεολογικές θέσεις αναφορικά με τον «εκσυγχρονισμό» της κοινωνίας. Απτό παράδειγμα συμπόρευσης και συνεργασίας μεταξύ πολιτικών προσώπων που έχουν ως κοινή τους συνισταμένη την «εκσυγχρονιστική» (νεοταξική θα λέγαμε) ιδεολογία, αποτελεί μεταξύ άλλων η ένωση πολιτών «Παρέμβαση», γνωστή και από το περιοδικό που εκδίδει με τίτλο «Κοινωνία Πολιτών». Ο πολιτικός αυτός σχηματισμός ιδρύθηκε το 1995 ως μία «Μη Κυβερνητική Οργάνωση» (ΜΚΟ) και έχει ως στόχο «τη δράση υπέρ των δικαιωμάτων του πολίτη»[iii]. Τα μέλη και οι φίλοι της «Παρέμβασης» ανήκουν κυρίως στα τρία καθεστωτικά κοινοβουλευτικά κόμματα (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ), ενώ υπάρχουν και άλλοι που προέρχονται από μικρότερα, συγγενή ιδεολογικά -όπως προκύπτει- κόμματα (Φιλελεύθεροι, Οικολόγοι Πράσινοι). Όπως είναι φανερό, από την «Παρέμβαση» απουσιάζουν όλοι όσοι θεωρούνται πατριώτες, εθνικιστές ή κομμουνιστές. Αντιθέτως στις τάξεις της συγκαταλέγονται προσωπικότητες που εκφράζουν το πολιτικό και πνευματικό κατεστημένο, κατ' εξοχήν θεματοφύλακες της «πολιτικής ορθότητας», όπως ο πρόεδρος του Δ.Σ. Νίκος Μουζέλης, πανεπιστημιακός, από το ΠΑΣΟΚ και ο συνάδελφός του και εμπνευστής της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης (και σφοδρός υπέρμαχος των νέων σχολικών βιβλίων) [iv], Θάνος Βερέμης (Πρόεδρος Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας επί Γιαννάκου). Η «Παρέμβαση» «...αν και δεν συμμετέχει στον κομματικό ανταγωνισμό, εκφράζει σταθερά τις προτιμήσεις της για μεμονωμένα άτομα από όλους τους πολιτικούς χώρους»[v]. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν μεταξύ άλλων η «μεταμοντέρνων» απόψεων συγγραφέας σχολικών βιβλίων, Θάλεια Δραγώνα, βουλευτής επικρατείας του ΠΑΣΟΚ και σύζυγος του Νίκου Μουζέλη (γνωστή για τις άκρως αντεθνικές της θέσεις και -σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες- για τις παρατυπίες βάσει των οποίων έγινε πανεπιστημιακός)[vi], ο γνωστός τ. βουλευτής Κερκύρας της ΝΔ, Νίκος Γεωργιάδης (προσκείμενος στη μητσοτακική πτέρυγα), ο εκπρόσωπος των Φιλελευθέρων Τάσος Αβραντίνης, καθώς και ο γνωστός για τις καταδίκες του από το ΕΡΣ λόγω των βωμολοχιών που εξεστόμιζε συχνά από τη ραδιοφωνική του εκπομπή, νυν βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γρηγόρης Ψαριανός.
Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι οι δραστηριότητες της «Παρέμβασης» ξεπερνούν τα σύνορα της χώρας μας, αφού η οργάνωση αυτή έχει αναμειχτεί στην ανατροπή του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, συνεργαζόμενη ανοιχτά με την ΟΤΠΟΡ (ΜΚΟ χρηματοδοτούμενή από τις ΗΠΑ), η οποία και είχε αναλάβει να εκτελέσει το σχέδιο ανατροπής του Σέρβου ηγέτη το 2000[vii].
ΟΑΚΚΕ: οι «φιλοαμερικανοί κομμουνιστές»
Η ΟΑΚΚΕ (Οργάνωση για την Ανασυγκρότηση του ΚΚΕ) είναι ένα μικρό «αριστερό» κόμμα (έλαβε στις τελευταίες εκλογές κάτι παραπάνω από 2.000 ψήφους). Η ιδιαιτερότητά της έγκειται στο ότι από «υπέρ-ορθόδοξο» σταλινικό κόμμα κατέληξε να γίνει απολογητής της Νέας Τάξης και υπέρμαχος του «εκσυγχρονισμού». Πολλοί θα πουν ότι δεν αξίζει να ασχοληθεί κανείς μαζί τους, αφού οι άνθρωποι που εκφέρουν αυτές τις απόψεις χρήζουν ψυχιατρικής παρακολούθησης. Δεν μπορούμε να υιοθετήσουμε την παραπάνω άποψη, δεδομένου ότι δεν γνωρίζουμε προσωπικά τους συντάκτες των κειμένων της οργάνωσης που τοιχοκολλούνται τακτικά σε αφίσες στο κέντρο της Αθήνας. Αυτό όμως που καθιστά την ΟΑΚΚΕ χρήσιμη για τη μελέτη των πολιτικών φαινομένων που συνοδεύουν την παγκοσμιοποίηση, είναι ότι αποτελεί κατά κάποιο τρόπο τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα στη «νεοταξική αριστερά» και τον αστικό νεοφιλελευθερισμό, αποκαλύπτοντας άθελά της τη στενή μεταξύ τους ιδεολογική συγγένεια. Η ΟΑΚΚΕ έχει ως βασική πολιτική της θέση την υπεροχή της Δύσης και του δυτικού / αστικού πολιτισμού έναντι των υπολοίπων. Ερμηνεύοντας τη μαρξιστική θεωρία με έναν ιδιότυπο τρόπο, θεωρεί ότι οι καπιταλιστικές και ιμπεριαλιστικές χώρες του δυτικού κόσμου θα πρέπει να υπερισχύσουν ως ευρισκόμενες σε «πιο προοδευμένο εξελικτικό στάδιο» σε σχέση π.χ. με αυτές της Μέσης Ανατολής, εφαρμόζοντας τα αγαθά της «αστικής δημοκρατίας». Θεωρεί επίσης την κάθε αντίσταση ενάντια σε αντεργατικά μέτρα ως «βιομηχανικό σαμποτάζ». Έχει δε μία τέτοια παθολογική εμπάθεια κατά της Ρωσίας, (κατάλοιπο προφανώς των αντισοβιετικών της θέσεων από την εποχή του Μάο) που θεωρεί ότι ο κύριος εχθρός της ανθρωπότητας είναι η «σοσιαλφασιστική» Ρωσία και ο «φασιστικός άξονας» Ρωσίας - Κίνας - Ιράν. Για όλα επίσης τα δεινά της πατρίδας μας κύριος υπεύθυνος είναι η Ρωσία και «ρωσόδουλες» ηγεσίες του τόπου που την υπηρετούν! Ακόμη και η Ελληνική Επανάσταση του 1821 είχε έναν «αντιδραστικό χαρακτήρα», καθότι ήταν «ρωσικός δάκτυλος»[viii]! Και φυσικά ο «κύριος ύποπτος» για τις πυρκαγιές του περασμένου καλοκαιριού στην Πελοπόννησο είναι ο «ρωσικός σοσιαλιμπεριαλισμός»[ix]!
Η ΟΑΚΚΕ όμως προχωράει ακόμη παραπέρα: συμμετέχει με χαιρετισμό του γ. γ. της, Ηλία Ζαφειρόπουλου στο ιδρυτικό συνέδριο της νεοφιλελεύθερης «Φιλελεύθερης Συμμαχίας», που έλαβε χώρα στις 22 Φεβρουαρίου 2007, υπογραμμίζοντας την ανάγκη προάσπισης των «ατομικών δικαιωμάτων» και της συντονισμένης πάλης των «δημοκρατικών δυνάμεων» ενάντια στο «φαιοκόκκινο μέτωπο»[x]. Στα πλαίσια αυτά φαίνεται ότι εντάσσεται και η απροκάλυπτη στήριξή της προς το Ισραήλ κατά τη διάρκεια του πολέμου του καλοκαιριού του 2006, χαρακτηρίζοντας μάλιστα τις δυνάμεις αντίστασης των λαών της Παλαιστίνης και του Λιβάνου ενάντια στην ισραηλινή κατοχή ως «φασιστικές»[xi]. Κινούμενη στο ίδιο μήκος κύματος με άλλους προαγωγούς της Νέας Τάξης (π.χ. Terminal 119)[xii], συγκροτεί την φερόμενη ως φιλοσιωνιστική οργάνωση «Αντιναζιστική Πρωτοβουλία», η οποία πρωτοστάτησε στην προσπάθεια δικαστικής καταδίκης του γνωστού αντιεβραίου δικηγόρου, Κώστα Πλεύρη, για το βιβλίο του «Εβραίοι. Όλη η αλήθεια»[xiii] (τα γραφεία της «Αντιναζιστικής Πρωτοβουλίας» στην Αθήνα στεγάζονται στο ίδιο κτήριο με αυτό της ΟΑΚΚΕ (Χαλκοκονδύλη 35) και έχουν τον ίδιο αριθμό τηλεφώνου..).
Η ΟΑΚΚΕ μας είναι γνωστή επίσης για την σύμπραξή της με γνωστούς φιλοσκοπιανούς κύκλους της δυτικής Μακεδονίας, αφού συνεργάστηκε στις εκλογές του 1996 με το μειονοτικό κόμμα των σλαβοφρόνων «Ουράνιο Τόξο», το οποίο δραστηριοποιείται κυρίως στο νομό Φλωρίνης, κατερχόμενη μαζί τους σε κοινό ψηφοδέλτιο, ενώ μετείχε μαζί με άλλες ανθελληνικές οργανώσεις σε συνέδριό του εν λόγω κόμματος που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη (Solun) το 2004[xiv].

Πράκτορες και «χρήσιμοι ηλίθιοι»
Σε παρόμοια πλαίσια κινούνται και διάφοροι «αναρχικοί», «αντιεξουσιαστές» και «αντιρατσιστές», οι οποίοι δραστηριοποιούνται από κοινού με μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ υπέρ της «πολυπολιτισμικής» κοινωνίας και κατά του «φασισμού», του «ρατσισμού» και της «ξενοφοβίας», κάνοντας ποικίλες παρεμβάσεις προς την κατεύθυνση της «πολιτικής ορθότητας». Έτσι στους τοίχους των Εξαρχείων μπορεί να δει κανείς γραμμένα συνθήματα του τύπου: «Ο αντιαμερικανισμός είναι το άλλοθι του ελληνικού ιμπεριαλισμού», «Ο αντιαμερικανισμός είναι ο σοσιαλισμός των ηλιθίων» ή «Το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του», φαινόμενο που απηχεί «όλως τυχαίως» πάγιες ΝΑΤΟϊκές θέσεις και αντιλήψεις.
Κάτι λοιπόν κρύβεται πίσω απ' όλη αυτή τη «σύμπτωση απόψεων» που εμφανίζεται σήμερα σε ετερόκλητες -πάντοτε όμως "politically correct"- πολιτικές δυνάμεις του τόπου. Δεν μπορεί όλα αυτά να είναι τυχαία. Κάποιοι είναι ή πράκτορες ή «χρήσιμοι ηλίθιοι». Δεν γίνεται διαφορετικά. Το τι από τα δύο ισχύει, μπορούν να το κρίνουν κάθε φορά οι αναγνώστες. Σε κάθε περίπτωση υπάρχει μία φράση-κλειδί, την οποία όλοι τους αποφεύγουν να εκστομίσουν, όπως ο διάβολος το λιβάνι: «αμερικανικός ιμπεριαλισμός». Αυτό το στοιχείο είναι που διακρίνει τους νεοταξίτες από τους γνήσιους αριστερούς. Γι' αυτό, όταν καλούνται να τοποθετηθούν επί του προκειμένου ζητήματος, περιέρχονται σε δυσχερή θέση. Θέτοντας λοιπόν το ζήτημα του ιμπεριαλισμού σε όλους τους «εκσυγχρονιστές» που δηλώνουν «αριστεροί», μπορεί να φανεί η πραγματική τους ταυτότητα. Γιατί μέσα από τις απαντήσεις τους αποκαλύπτεται το μέγεθος της υποκρισίας τους.


[i] Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, «Ιός» (ένθετο), 11 - 3 - 2007, http://www.iospress.gr/ios2007/ios20070311.htm.
[ii] Ενδεικτικό ίσως είναι ότι ήδη από το 1980 ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος είχε δηλώσει ότι: "Οι αναρχοαυτόνομοι είναι μια μεγάλη ελπίδα για την επανανακάλυψη των αξιών της ελευθερίας από την ελληνική νεολαία και τον απεγκλωβισμό της από τα μαρξιστικά δεσμά". http://www.kke.gr/komep/2004/4/kyrillos.htm.
[iii] http://www.paremvassi.gr/1g.htm
[iv] «Να ποιοι γράφουν ιστορία!», http://gr.altermedia.info/?p=940.
[v]http://www.koinoniapoliton.gr/site/component/option,com_frontpage/Itemid,1/lang,el_GR.UTF8
[vi] «Παράνομα έκαναν καθηγήτρια την κ. Θάλεια Δραγώνα», Το Παρόν της Κυριακής, 16-9-2007.
[vii] «Η Ένωση Πολιτών για την ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ χαιρετίζει τους αγωνιστές φοιτητές της ΟΤΠΟΡ που ήσαν εδώ και καιρό στον κεντρικό πυρήνα των δημοκρατικών κινητοποιήσεων, και τους οποίους η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ φιλοξένησε στην Ελλάδα συνδιοργανώνοντας μαζί τους την εκδήλωση "Θεσσαλονίκη - Βελιγράδι, Μουσική για τη Δημοκρατία" στις 16 Σεπτέμβρη 2000. Στην εκδήλωση συμμετείχαν περίπου 2.000 Θεσσαλονικείς, παρά την λυσσώδη αντίθεση των φίλων του κ. Μιλόσεβιτς...». http://www.koinoniapoliton.gr/site/content/view/67/38/lang,el_GR.UTF8
[viii] http://www.oakke.gr/1821/links.htm
[ix] http://www.oakke.gr/posters/posters_2007/foties290807.htm
[x] http://e-rooster.gr/05/2007/461http://www.oakke.gr/omilia.htm. Στο εν λόγω συνέδριο έλαβαν επίσης μέρος οι Στέφανος Μάνος, Ανδρέας Ανδριανόπουλος, Γιάννης Μπουτάρης, καθώς και εκπρόσωποι της Ομοφυλοφιλικής - Λεσβιακής Κοινότητας Ελλάδας, http://www.olke.org/index.php?menue=ΔΡΑΣΕΙΣ.
[xi] http://www.oakke.gr/poster.htmhttp://www.oakke.gr/na414/israel414.htm, http://www.oakke.gr/na415/antisimitismos415.htm
[xii] http://www.blaumachen.gr/blaumachen/pdfs/pdfs/Antideutsche_in_Greece.pdf, Κώστας Αθανασίου, «Terminal 119. Φερέφωνο του σιωνισμού και του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στη χώρα μας», Ρεσάλτο, τ. 25 (Φεβρουάριος 2008), σ. 13-15,http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=2068.
[xiii] http://www.antinazi.gr/
[xiv] http://www.florina.org/html/2004/2004_congress_minutes_gr.html