Β. Βιλιάρδος - Παγκόσμιες ανακατατάξεις

http://www.analyst.gr/2013/11/24/4799/

Παγκόσμιες ανακατατάξεις

ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΙΛΙΑΡΔΟΣ

“Άπληστοι, υπάλληλοι των τραπεζών και χωρίς όραμα οι πολιτικοί σε ολόκληρη τη Δύση, αποτελούν μία τεράστια συστημική απειλή – επειδή θα προκαλέσουν μία επανάσταση, έχοντας χάσει το μέτρο, με θύματα τη δημοκρατία και την ειρήνη”.

Άρθρο

Είναι προφανές ότι, οι κεντρικές τράπεζες, έχουν πάρει τα ηνία στη Δύση, αφού οι κυβερνήσεις εκτελούν απλά τις εντολές τους. Την ίδια στιγμή ισχυροποιούνται τα εθνικιστικά κινήματα σε ολόκληρη την Ευρώπη, με πρωταγωνιστές τη Γαλλία, την Ολλανδία, την Αυστρία και τη Μ. Βρετανία – ενώ ο «απόγονος» του νεοφιλελευθερισμού στις Η.Π.Α. είναι το αστυνομικό κράτος, κατευθυνόμενο με γρήγορο βηματισμό προς ένα απόλυτα ολοκληρωτικό, αυταρχικό και φασιστικό σύστημα διακυβέρνησης της ελίτ.

Την ίδια στιγμή η ανεργία καλπάζει συνεχώς, με ελάχιστες πιθανότητες να δημιουργηθούν ξανά οι θέσεις εργασίας που χάθηκαν – ενώ όλο και περισσότεροι άνθρωποι οδηγούνται στο περιθώριο, θάβονται ζωντανοί καλύτερα από το σύστημα.

Παράλληλα, μετά τη συμφωνία ελευθέρου εμπορίου μεταξύ της Ευρώπης και του Καναδά, η οποία αυξάνει σε μεγάλο βαθμό την ισχύ των πολυεθνικών θηρίων, προωθείται η αντίστοιχη με τις Η.Π.Α. – όπου η Γερμανία θα αναλάβει το ρόλο του επίσημου «έπαρχου» της υπερδύναμης στην ήπειρο μας.

Οι αδύναμες χώρες της Ευρωζώνης, όπως η Ελλάδα ή η Ιταλία, προορίζονται να λειτουργήσουν ως εξαρτημένες αποικίες της Γερμανίας - κατ’ επέκταση, των Η.Π.Α., των πολυεθνικών και του χρηματοπιστωτικού θηρίου, το οποίο εδρεύει στη Wall Street. Οι κάτοικοι τους δε έχουν ήδη μετατραπεί σε σκλάβους χρέους – με ελάχιστες προοπτικές για το μέλλον τους.

Για να μην περιοριζόμαστε στην Ελλάδα, η Κομισιόν απαίτησε από την Ιταλία η οποία, με χρέος που υπερβαίνει το 130% του ΑΕΠ της, επιβιώνει μόνο χάρη στη βοήθεια της ΕΚΤ, την ιδιωτικοποίηση δημοσίων επιχειρήσεων, με στόχο την είσπραξη 12 δις € – ενώ αναμένεται ένα δεύτερο κύμα εκποίησης της δημόσιας περιουσίας, ύψους πάνω από 180 δις €.

Η χώρα, με διπλάσιους πολίτες κάτω από το όριο της φτώχειας, σε σχέση με το 2007 (4,8 εκ.), με τον τριπλασιασμό των τραπεζικών επισφαλειών, καθώς επίσης με την κατάρρευση της βιομηχανικής της παραγωγής (διάγραμμα που ακολουθεί), είναι υποχρεωμένη να υποταχθεί στις απαιτήσεις της Κομισιόν – όπως επίσης ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, την πρώτης ίσως χώρας, η κυβέρνηση της οποίας απειλείται να πέσει, πριν ή κατά τη διάρκεια της ανάληψης της προεδρίας της ΕΕ.

.

Βιομηχανική παραγωγή Ιταλίας

.

Η απαίτηση του Έλληνα πρωθυπουργού από τους υπουργούς του, μετά την επιστροφή του από τη Γερμανία, η οποία συμπυκνώνεται στη φράση «Τελειώστε αμέσως με τα προαπαιτούμενα από την Τρόικα», τεκμηριώνει τη θέση μας – αφού, κατά τη Γερμανία, εάν η κυβέρνηση του δεν καταφέρει να διατηρηθεί στην εξουσία, είναι καλύτερα να συμβεί πριν την ανάληψη της προεδρίας.

Σε κάθε περίπτωση, ο φεουδαρχισμός και η νέα αποικιοκρατία επιστρέφουν θριαμβευτικά στην Ευρώπη – ενώ ηγέτες, τους οποίους δεν εξέλεξε κανείς, αλλά διορίσθηκαν, όπως ο πρόεδρος της Κομισιόν και ο συνάδελφος του της ΕΚΤ, αποφασίζουν για το μέλλον της ηπείρου μας, χωρίς να είναι υποχρεωμένοι να δώσουν λογαριασμό σε κανέναν.

 .

ΟΙ ΧΩΡΕΣ ΤΗΣ BRIC

Στον υπόλοιπο πλανήτη, οι τέσσερις μεγαλύτερες αναπτυσσόμενες οικονομίες, στις οποίες έχει δοθεί το παραπάνω όνομα, είναι πλέον βυθισμένες σε μία διαρθρωτική κρίση – αφού τα οικονομικά μοντέλα, στα οποία στηρίχθηκε η μεγάλη και επιτυχημένη ανάπτυξη τους τα τελευταία χρόνια, δεν λειτουργούν πλέον. Ειδικότερα τα εξής:

(α)  Η Κίνα: Η μεγάλη αυτή χώρα βασίσθηκε κυρίως στις εξαγωγές βιομηχανικών προϊόντων, με χαμηλές τιμές πώλησης – υιοθετώντας ένα μερκαντιλιστικό μοντέλο, σχετικά ανάλογο με αυτό της Γερμανίας. Πρόσφατα όμως επιδεινώθηκε η «τιμολογιακή» ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων της – επειδή αυξήθηκε το κόστος εργασίας (διάγραμμα), καθώς επίσης η ισοτιμία του νομίσματος της, απέναντι στο δολάριο και στο ευρώ.

.

Ετήσιες αποδοχές κατά μέσον όρο στον τομέα της βιομηχανίας (Κίνα)

.

Επί πλέον αυτών, η βιομηχανία στις Η.Π.Α., τη μεγαλύτερη εξαγωγική αγορά της, φαίνεται πως ανακάμπτει – επειδή οι αμερικανικές επιχειρήσεις μεταφέρουν την παραγωγή τους από την Κίνα, στη χώρα τους.

Η κυβέρνηση τώρα της Κίνας, σε αντίθεση με την προηγούμενη, είναι πρόθυμη να θυσιάσει την ανάπτυξη, για να πετύχει μεγαλύτερη χρηματοπιστωτική και τιμολογιακή σταθερότητα – μεγέθη που επιβαρύνθηκαν σημαντικά, από τον τρόπο με τον οποίο οι Η.Π.Α. διαχειρίστηκαν τη δική τους κρίση (πληθωριστικά δολάρια, τα οποία δημιούργησαν μεγάλα προβλήματα στις συνδεδεμένες με το δολάριο χώρες, μείωση της αξίας των ομολόγων του αμερικανικού δημοσίου).

Αυτό θα δημιουργήσει πιθανότατα «αντανακλαστικά» προβλήματα στις χώρες εξαγωγής ενέργειας(Ρωσία, Αυστραλία κλπ.), οι εξαγωγές των οποίων θα μειωθούν – αν και ο ρυθμός ανάπτυξης της Κίνας δεν αναμένεται χαμηλότερος του 7,5% ετησίως.

Περαιτέρω, η Κίνα προσπαθεί να δημιουργήσει ένα λειτουργικό ασφαλιστικό σύστημα – έτσι ώστε να μειωθούν οι υπερβολικές αποταμιεύσεις των πολιτών της (40-50% του εισοδήματος τους), λόγω της ανασφάλειας τους για το μέλλον (μη ύπαρξη σύνταξης), σε συνδυασμό με το ότι δεν μπορούν να υπολογίζουν πως θα συντηρούνται από τα παιδιά τους. Εάν δημιουργηθεί ένα σωστό ασφαλιστικό σύστημα, οι Κινέζοι δεν θα αποταμιεύουν τόσα πολλά χρήματα – οπότε θα αυξηθεί η εσωτερική κατανάλωση και, εξ αυτής, η ανάπτυξη.

(β)  Η Βραζιλία και η Ρωσία: Η Βραζιλία βασίσθηκε κυρίως στην ενέργεια, για να επιτύχει έναν υψηλό ρυθμό ανάπτυξης – όπως επίσης η Ρωσία. Η έκρηξη όμως των τιμών ενέργειας, ειδικά εάν τελικά η Ευρώπη βυθιστεί στον αποπληθωρισμό, αποτελεί παρελθόν – ενώ οι υψηλές τιμές είχαν σαν αποτέλεσμα τη διενέργεια μεγάλων επενδύσεων στους τομείς της εξόρυξης, οπότε αυξήθηκε σημαντικά η προσφορά.

Περαιτέρω, οι δύο αυτές χώρες έχουν προσβληθεί από την ολλανδική ασθένεια – από την κατάρα του υπόγειου πλούτου (Dutch disease). Ειδικότερα, η κατακόρυφη αύξηση των μισθών στους ενεργειακούς κλάδους προσέλκυσε εργαζομένους από άλλους τομείς – με αποτέλεσμα να αυξηθούν και σε αυτούς οι μισθοί (διάγραμμα).

Το συγκεκριμένο γεγονός προκάλεσε μία μεγάλη μείωση της ανταγωνιστικότητας ολόκληρης της οικονομίας – με αποτέλεσμα ο ρυθμός ανάπτυξης της Βραζιλίας, από 7,53% το 2011, να καταρρεύσει στο 1% το 2012, ενώ η χώρα έχει χάσει πολλές θέσεις στον πίνακα της παγκόσμιας ανταγωνιστικότητας.

.

Μέσος όρος επιπέδου αποδοχών στη Βραζιλία

.

Τόσο η Βραζιλία, όσο και η Ρωσία, θα υποχρεωθούν να μειώσουν ξανά τους μισθούς των εργαζομένων, για να ανακτήσουν την ανταγωνιστικότητα τους – γεγονός όμως που θα συμβάλλει στη δημιουργία αποπληθωριστικών πιέσεων σε ολόκληρο των πλανήτη, όπως συμβαίνει με την Ευρώπη, αφού θα μειωθεί η εσωτερική κατανάλωση και σε αυτές τις χώρες.

(γ)  Η Ινδία: Η χώρα, σε αντίθεση με όλες τις υπόλοιπες, βασίσθηκε κυρίως στην επιδοτούμενη από το κράτος ιδιωτική κατανάλωση – γεγονός που προκάλεσε μεγάλα ελλείμματα τόσο στον προϋπολογισμό, όσο και στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της, με αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, την κατάρρευση της ισοτιμίας του νομίσματος της.

.

Κρατικός προϋπολογισμός Ινδίας 2004-2013

.

Επειδή τώρα αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα, όσον αφορά τις ιδιωτικές επενδύσεις, ιδίως στον τομέα των υποδομών, όπου τις έχει απόλυτη ανάγκη, έχει δρομολογήσει σημαντικές διαρθρωτικές αλλαγές. Οι κυριότερες από αυτές είναι η «αναδιάταξη» του φορολογικού της συστήματος, έτσι ώστε να είναι σταθερό και φιλικό προς τις επιχειρήσεις, καθώς επίσης το άνοιγμα της αγοράς της σε ξένους επενδυτές, σε κλάδους που μέχρι πρόσφατα ήταν κλειστοί  – όπως στις ασφάλειες, στις επικοινωνίες και στο λιανικό εμπόριο.

Όπως συμβαίνει και στη Βραζιλία όμως, το μεγαλύτερο της πρόβλημα είναι οι ανύπαρκτες ή πεπαλαιωμένες υποδομές της – οι οποίες δυσκολεύουν πάρα πολύ τους δυνητικούς επενδυτές.

 .

ΟΙ ΑΝΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΕΣ

Με κριτήριο ορισμένα στοιχεία τους, όπως τα ενεργειακά αποθέματα, ο πληθυσμός, το κόστος εργασίας κλπ., οι χώρες που προβλέπεται ότι θα αναπτυχθούν το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα είναι οι εξής:

(α) Νιγηρία: Έχει το χαμηλότερο κόστος εργασίας, μεταξύ όλων όσων ερευνήθηκαν – μόλις 2,60 $. Επίσης, διαθέτει μεγάλα ενεργειακά αποθέματα, της τάξης των 90 δις $, γεγονός που την καθιστά ελκυστική στους ξένους επενδυτές.

(β)  Ινδονησία: Η χώρα διαθέτει ενεργειακά αποθέματα αξίας περίπου 101 δις $ – ενώ ο πληθυσμός της (240 εκ., η 4^η μεγαλύτερη χώρα στον πλανήτη), μπορεί να εγγυηθεί μία συνεχώς αυξανόμενη, μεγάλη εσωτερική κατανάλωση.

(γ) Νότια Κορέα: Θεωρείται ως ο απόγονος της ιαπωνικής τεχνολογίας, με τεράστιες δυνατότητες ανάπτυξης σε πάρα πολλούς τομείς – ενώ το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της είναι πλεονασματικό, σε μεγάλο βαθμό.

.

Ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών προς ΑΕΠ της Νοτίου Κορέας

.

(δ) Μεξικό: Έχει προσελκύσει τις περισσότερες ξένες επενδύσεις, συγκριτικά με τις άλλες αναπτυσσόμενες οικονομίες (328 εκ.), ενώ ο πληθυσμός του (112 εκ.), το καθιστά ενδιαφέρον. Το κόστος εργασίας (14,6 $) θεωρείται βέβαια υψηλό.

(ε) Τουρκία: Με κόστος εργασίας 14,5 $ και μεγάλο πληθυσμό, παρά το ότι απειλείται με έκρηξη της φούσκας ακινήτων, η οποία θα προκαλούσε τεράστια προβλήματα στο χρηματοπιστωτικό της σύστημα, ενώ το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της είναι καταστροφικό, με αποτέλεσμα να υποτιμάται συνεχώς το νόμισμα, θεωρείται ως μία από τις ανερχόμενες οικονομίες.

  .

Ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών προς ΑΕΠ της Τουρκίας

.

(στ) Αλγερία: Διαθέτει ενεργειακά αποθέματα 72 δις $ – ενώ, με κόστος εργασίας 7,3 $ θα ήταν πολύ πιο ενδιαφέρουσα, εάν είχε πολιτική σταθερότητα.

(ζ) Πολωνία: Τα 39 εκ. κάτοικοι της χώρας, καθώς επίσης η γειτνίαση της με τη Γερμανία, είναι τα σημαντικότερα πλεονεκτήματα της.

(η) Γκάνα: Ο ρυθμός ανάπτυξης (13,5%) είναι εξαιρετικά μεγάλος, με αποτέλεσμα να προσελκύει ξένους επενδυτές – επικρατεί όμως μεγάλη πολιτική ανασφάλεια, καθώς επίσης διαφθορά.

(θ) Μαλαισία: Αν και τελευταία στη σειρά προτίμησης των διεθνών επενδυτών, με σχετικά υψηλό κόστος εργασίας (15,6$), ο πληθυσμός της (28 εκ.) είναι αρκετά μεγάλος – ενώ έχει πολλά άλλα πλεονεκτήματα.

 .

Η ΜΕΤΑΤΟΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΘΕΜΑΤΩΝ ΧΡΥΣΟΥ

Αυτό που προξενεί μεγάλο ενδιαφέρον, είναι η «μετατόπιση» των αποθεμάτων χρυσού παγκοσμίως, η οποία φαίνεται στο διάγραμμα που ακολουθεί:

.

Διαφοροποιήσεις στα αποθέματα χρυσού 1993 – 2013 (σε τόνους) ανά χώρα

.

Αν και η τιμή του μετάλλου παρουσιάζει τεράστιες διακυμάνσεις, με αποτέλεσμα να είναι πολλοί αυτοί που θεωρούν ότι χειραγωγείται από τις κεντρικές τράπεζες, δεν παύει να έχει αυξητικές τάσεις – συγκρινόμενη με τα 200 $ ανά ουγγιά μερικά χρόνια πριν.

Ανάλογο ενδιαφέρον παρουσιάζει και το διαδικτυακό νόμισμα Bitcoin, η τιμή του οποίου έχει επίσης μεγάλες διακυμάνσεις – ενώ η Google φαίνεται να σχεδιάζει τη δημιουργία ενός δικού της νομίσματος, σε συνδυασμό με μία δική της τράπεζα.

 .

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Θεωρούμε σκόπιμο να υπενθυμίσουμε ότι, αρκετές από τις παραπάνω χώρες   αναγκάσθηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 1990 να ζητήσουν τη «βοήθεια» του ΔΝΤ. Φυσικά το «ταμείο» αντέδρασε θετικά στην αρχή, παρέχοντας τα δάνεια που του ζητήθηκαν – αφού ο πραγματικός σκοπός του ήταν άλλος.

Ειδικότερα, ήθελε να προστατεύσει από τη χρεοκοπία τα επενδυτικά κεφάλαια και τους ιδιώτες κερδοσκόπους (κυρίως Αμερικανούς), οι οποίοι είχαν επενδύσει τεράστια ποσά στην ασιατική φούσκα των ακινήτων –«στοιχηματίζοντας» στη συνέχεια στο «σπάσιμο» της, το οποίο θα προκαλούσε τη ραγδαία υποτίμηση των νομισμάτων τους (όπως για παράδειγμα ο G.Soros, ο οποίος πουλούσε ανοιχτά το νόμισμα της Ινδονησίας, οδηγώντας την στη χρεοκοπία).

Τα πρώτα δάνεια λοιπόν δόθηκαν, σε συμφωνία με το ΔΝΤ, με την προϋπόθεση να χρησιμοποιηθούν από τις κυβερνήσεις της Ινδονησίας, της Ταϊλάνδης και της Ν. Κορέας, για την εξόφληση των ξένων κερδοσκόπων. Αμέσως μετά, αφού εξοφλήθηκαν δηλαδή οι «δυτικοί» κερδοσκόποι, ακολούθησε η «θεραπεία-σοκ», με την υποχρέωση των τοπικών πληθυσμών σε μία καταστροφική  υφεσιακή πολιτική λιτότητας άνευ προηγουμένου. Οι μισθοί κατακρεουργήθηκαν, οι δαπάνες για την Υγεία, την Παιδεία κλπ. περιορίσθηκαν στο ελάχιστο και τα δάνεια προς τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις σταμάτησαν σχεδόν εξ ολοκλήρου.

Από τη Ν. Κορέα μέχρι την Ινδονησία, εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένων έχασαν τις θέσεις απασχόλησης τους, οδηγούμενοι στην ανεργία, ενώ απαγορεύθηκε στα κράτη να προσφέρουν οποιουδήποτε είδους βοήθεια στους πληγέντες Πολίτες τους. Πολλά σχολεία έκλεισαν, τα φάρμακα στα νοσοκομεία τελείωσαν, οι άνθρωποι πέθαιναν στους δρόμους, η εγκληματικότητα ξεπέρασε ακόμη και την πιο νοσηρή φαντασία, ενώ η πείνα και η έλλειψη τροφής έφτασαν στο απροχώρητο. Ένας ολόκληρος τομέας της μεσαίας τάξης, η οποία ανήκε στους κερδισμένους της προηγούμενης δεκαετίας, έπαψε πια να υπάρχει.

Όπως πάντα, αυτοί που πλήρωσαν τα περισσότερα ήταν τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα, ενώ η λεηλασία της ιδιωτικής περιουσίας (ακίνητα, οικόπεδα κλπ), μέσω της υπερβολικής φορολόγησης, όπως συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα, ξεπέρασε κάθε προηγούμενο.

Πολλές κοινωφελείς επιχειρήσεις «αποκρατικοποιήθηκαν», καταλήγοντας στην ιδιοκτησία των ξένων πολυεθνικών σε τιμές ευκαιρίας, το κόστος ζωής εκτινάχθηκε στα ύψη, ενώ η δημόσια περιουσία περιήλθε στα χέρια των εισβολέων – πάντοτε με νομιμοφανείς, απόλυτα διαφανείς διαδικασίες.

Η επέλαση του ΔΝΤ δεν είχε τελικά να ζηλέψει τίποτα, σε σχέση με τη διεξαγωγή ενός συμβατικού πολέμου – αφού άφησε ανθρώπινα ερείπια στο πέρασμα της και κοινωνίες που δεν πρόκειται ποτέ να συνέλθουν, από το σοκ της απόλυτης εξαθλίωσης και της καταστροφής.

Σε κάθε περίπτωση, οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής της Ασίας δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσουν τα βασανιστήρια που υπέστησαν από τους αιμοχαρείς μισθοφόρους των τοκογλύφων, οι οποίοι δεν έχουν κανενός είδους ηθικούς φραγμούς, όταν «εκτελούν» τις απίστευτες εντολές της «σκιώδους» ηγεσίας τους.

http://www.analyst.gr/2013/11/25/4831/

Το επαχθές χρέος

Το τελευταίο χρονικό διάστημα ακούγονται πάρα πολλά, από ορισμένα κόμματα της αντιπολίτευσης, σε σχέση με το λογιστικό έλεγχο του χρέους και τις δυνατότητες διαγραφής του – με τη βοήθεια του χαρακτηρισμού του ως επαχθούς ή επονείδιστου.

Επειδή δεν είναι σωστό να «κατηγορήσουμε» όλους όσους επικαλούνται κάτι τέτοιο ως «δημαγωγούς», θεωρούμε σκόπιμο να υπενθυμίσουμε την εμπειρία του Ισημερινού – τονίζοντας όμως ότι, στην περίπτωση της Ελλάδας, μετά το PSI, οι δανειστές της δεν είναι πλέον οι διεθνείς τοκογλύφοι αλλά, κυρίως, τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης.

Επομένως, οι φορολογούμενοι πολίτες τους, οι οποίοι δεν είναι σε καμία περίπτωση υποχρεωμένοι να πληρώσουν για τα δικά μας λάθη – πόσο μάλλον όταν τα επιτόκια, με τα οποία μας δανείζουν σήμερα, είναι συγκριτικά αρκετά χαμηλά.

Στο θέμα μας, όπως φάνηκε από την επιτροπή λογιστικού ελέγχου που δημιούργησε ο Ισημερινός (ανάλυση), είναι πάρα πολύ δύσκολος ο διαχωρισμός μεταξύ θεμιτού και αθέμιτου (επαχθούς) χρέους – σε πλήρη ίσως αντίθεση με το νόμιμο ή παράνομο χρέος, το οποίο όμως οφείλει επίσης να τεκμηριώνεται με σοβαρές νομικές διαδικασίες.

Απλούστερα, η έννοια του επαχθούς (αθέμιτου) χρέους είναι αρκετά ευρύτερη και πολύ πιο υποκειμενική, ενώ του παράνομου χρέους περισσότερο αντικειμενική.

Για παράδειγμα, ας εξετάσουμε ένα κρατικό χρέος, το οποίο χρησιμοποιήθηκε μεν για ένα επιτυχημένο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, αλλά ο δανειζόμενος υποχρεώθηκε να εισάγει με πίστωση τα προϊόντα (αμυντικό εξοπλισμό ίσως, όπως τα γερμανικά υποβρύχια), από εκείνη τη χώρα, η οποία τον δάνεισε.

Οι τιμές των εισαγομένων αυτών προϊόντων θα ήταν κάπως υψηλότερες από αυτές, με τις οποίες θα μπορούσαν να αγοραστούν από τις διεθνείς αγορές, ενώ θα ήταν δυνατόν να βρεθεί καλύτερη ποιότητα, από αυτήν που προσφερόταν με το ίδιο πακέτο (δάνειο – προϊόντα). Είναι επαχθές το χρέος στην προκειμένη περίπτωση;

Χωρίς να επεκταθούμε σε περαιτέρω παραδείγματα, ακριβώς επειδή η επιτροπή ελέγχου, υπό τον πρώην υπουργό οικονομικών, διαπίστωσε πολλές «γκρίζες ζώνες» στον τομέα της λήψης δανείων από το εξωτερικό εκ μέρους του Ισημερινού, αποφάσισε να διαχωρίσει τα χρέη σε πέντε διαφορετικές κατηγορίες – όπου για κάθε επί μέρους κατηγορία πρότεινε άλλες λύσεις στην κυβέρνηση. Οι κατηγορίες αυτές ήταν οι εξής:

(α)  Παράνομα χρέη: Επρόκειτο για χρέη, τα οποία δεν ήταν νόμιμα σε σχέση με το ισχύον Δίκαιο στην εκάστοτε χώρα – οπότε θα έπρεπε να αναιρεθούν νομικά, ακολουθώντας τη δικαστική οδό.

(β)  Επαχθή χρέη: Επρόκειτο για αθέμιτα χρέη, τα οποία ήταν σύμφωνα με τα κλασσικά κριτήρια καθορισμού τους (Odious Debt – δάνεια, τα οποία λαμβάνονται  από καθεστώτα, συνήθως δικτατορικά, ενώ δεν χρησιμοποιούνται προς όφελος των Πολιτών μίας χώρας). Ο χαρακτηρισμός τους ως τέτοια έγινε τη δεκαετία του 1920 από τον A.N.Sack, έναν Ρώσο υπουργό και μετέπειτα καθηγητή νομικής στο Παρίσι, ο οποίος τα διαίρεσε σε τρεις κατηγορίες:

(β1) Δάνεια που λαμβάνει μία μη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση, χωρίς τη συμφωνία των Πολιτών της χώρας της.

(β2)  Δάνεια που χρησιμοποιούνται για την καταπίεση του λαού ενός κράτους, με αποτέλεσμα οι υπηρεσίες που πληρώνονται από αυτά να προξενούν ζημίες στους πολίτες.

(β3) Όταν οι δανειστές, στις δύο παραπάνω περιπτώσεις, το γνώριζαν ή θα μπορούσαν να το μάθουν, με μία μικρή έρευνα.

Ο χαρακτηρισμός δανείων ως επαχθή υιοθετήθηκε από τις Η.Π.Α. το 1923 στην περίπτωση της Κόστα Ρίκα – καθώς επίσης το 2003 για την «αποχρέωση» του Ιράκ, μετά τον πόλεμο του κόλπου. Όσον αφορά τα συγκεκριμένα αυτά δάνεια του Ισημερινού, η πρόταση της επιτροπής ελέγχου ήταν η ολοσχερής διαγραφή τους, με τη βοήθεια μίας πολιτικής διαδικασίας – όχι δικαστικής.

(γ)  Μερικώς επαχθή χρέη: Η διαφορά τους με τη δεύτερη κατηγορία έγκειται στο εάν είναι δυνατόν να τεκμηριωθεί η συνευθύνη του οφειλέτη, σε σχέση με τις αρνητικές συνέπειες του παρεχομένου δανείου. Η πρόταση της επιτροπής σε αυτήν την περίπτωση ήταν η διαγραφή ενός μέρους του χρέους – εναλλακτικά δε, η απαίτηση αποζημίωσης από το δανειστή.

(δ)  Πρακτικές, οι οποίες δεν πρέπει να επαναληφθούν: Με τον τρόπο αυτό χαρακτηρίστηκαν εκείνα τα χρέη τα οποία, είτε στη διαπραγμάτευση, είτε στην υλοποίηση τους, ήταν συνδεδεμένα με ρήτρες ή με διαδικασίες, οι οποίες λειτούργησαν υπερβολικά αρνητικά για τον οφειλέτη – είχαν δε διαμορφώσει τα συμβόλαια δανεισμού μονόπλευρα, προς όφελος του δανειστή.

Εν τούτοις, παρά όλα αυτά τα αρνητικά χαρακτηριστικά τους, ωφέλησαν εν μέρει και τον οφειλέτη – οπότε δεν μπορεί να ισχυρισθεί κανείς εδώ ότι πρόκειται για παράνομα ή για επαχθή χρέη, έτσι ώστε να καταφύγει εναντίον τους δικαστικά ή να τα διαγράψει.

(ε)  Νόμιμα χρέη: Εδώ καταχωρήθηκαν από την επιτροπή όλα εκείνα τα χρέη, τα οποία δεν συμπεριλαμβάνονταν στις προηγούμενες κατηγορίες – με την πρόταση να πληρωθούν ως είχαν.

Όπως φαίνεται από το «δεδικασμένο» του Ισημερινού, η δυνατότητα να χαρακτηρισθούν ως παράνομα, μερικώς επαχθή ή επαχθή τα χρέη της Ελλάδας είναι πολύ περιορισμένη – όσο και αν επιθυμούμε το αντίθετο.

Εκτός αυτού η διαγραφή προϋποθέτει, πάντοτε κατά την εμπειρία του Ισημερινού, τη στάση πληρωμών – αφού ουσιαστικά μέσω αυτής κατάφερε η χώρα να μειώσει το χρέος της, επαναγοράζοντας το 91% των κρατικών ομολόγων, τα οποία είχαν «διαμαρτυρηθεί», σε πολύ χαμηλές τιμές, μέσω μίας διεθνούς δημοπρασίας.

Επομένως, οι οποιεσδήποτε αναφορές σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα έπρεπε να συνοδεύονται από λεπτομερείς εξηγήσεις, σχετικά με τη νόμιμη διαδικασία που θα προτεινόταν να ακολουθηθεί – διαφορετικά δεν θα ήταν λάθος να χαρακτηρισθούν ως μη ρεαλιστικές, εάν όχι απολύτως δημαγωγικές και κακόπιστες.

Analyst.gr Team

http://www.analyst.gr/2013/11/25/4817/

Οι κυρίαρχοι του πλανήτη

Παρά το ότι οι διεθνείς τοκογλύφοι ελέγχουν τη ροή, την παραγωγή, καθώς επίσης το κόστος του χρήματος, εάν δεν είχαν κάποιο μέσον να μετατρέψουν την εργασία σε κεφάλαιο, όλα τα χρήματα του κόσμου δεν θα είχαν καμία απολύτως αξία

Ο καθένας γνωρίζει ότι, οι πολιτικοί είναι απλώς «μαριονέτες», αφού  ελέγχονται από το Kαρτέλ – από τις υπερμεγέθεις διεθνείς τράπεζες δηλαδή, καθώς επίσης από τις μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες. Το αναχρονιστικό δε πολιτικό σύστημα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας είναι σχεδιασμένο με τέτοιον τρόπο, ώστε να δίνει την εντύπωση στους απλούς ανθρώπους ότι, έχουν δήθεν τον έλεγχο σε αυτά που συμβαίνουν καθημερινά.

Βέβαια, παρά το ότι οι τραπεζίτες ελέγχουν τη ροή, την παραγωγή και το κόστος του χρήματος, εάν δεν είχαν κάποιο μέσον να μετατρέψουν την εργασία (κάποιου άλλου) σε κεφάλαιο (δικό τους), όλα τα χρήματα του κόσμου δεν θα είχαν καμία απολύτως αξία – οπότε ο μύθος πως το χρέος είναι πλούτος θα είχε σβήσει. Στο σημείο αυτό είναι ίσως σκόπιμο να δει κανείς ποιες είναι οι δέκα μεγαλύτερες εταιρείες των τελευταίων είκοσι ετών, όσον αφορά την κεφαλαιοποίηση τους

Οι 10 μεγαλύτερες εταιρείες του κόσμου, βάση κεφαλαιοποίησης (σε δις δολάρια).
(*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)

   .

Από το παραπάνω γράφημα διαπιστώνουμε πως, παρά το ότι το τοπίο έχει αλλάξει στην κορυφή, η «ουσία» παραμένει ως είχε – ειδικά εάν δούμε τους κλάδους, οι οποίοι έχουν τη μεγαλύτερη κεφαλαιοποίηση (σε δις $).

Η ψευδαίσθηση τώρα, σχετικά με το ότι έχουμε την επιλογή όταν αγοράζουμε ένα προϊόν, φαίνεται από την παρακάτω εικόνα – η οποία δεν είναι εντελώς ενημερωμένη, όσον αφορά τη δικτύωση των επιχειρήσεων, αφού η εξαγορά ολόκληρης ή μέρους (προϊόντα) της μίας εταιρείας από την άλλη, με κατεύθυνση το μονοπώλιο συνεχίζεται:.

(*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)

Το παραπάνω διάγραμμα δείχνει ένα «μίγμα» των δικτύων – όπου οι μητρικές εταιρείες μπορούν να κατέχουν μετοχές των άλλων ή απλά να συνεργάζονται μεταξύ τους στους τομείς της παραγωγής, της διάθεσης κλπ. Για παράδειγμα, το προϊόν «Monster» δεν ανήκει στην Coca Cola, αλλά διανέμεται από αυτήν.

Για να κατανοήσει κανείς το μέγεθος και την επιρροή αυτών των εταιρειών, η «Procter & Gamble», αξίας 84 δις $, εξυπηρετεί σχεδόν 4,8 δις ανθρώπους σε ολόκληρο τον πλανήτη, με τα χιλιάδες προϊόντα «υγιεινής» που παράγει – τα οποία, αφού έχουν διαφορετικό όνομα, είναι αδύνατον να γνωρίζει κανείς κάθε φορά που «επιλέγει», ποιος παράγει το συγκεκριμένο προϊόν.

Η αξίας 200 δις $ Nestle, γνωστή κυρίως από τις σοκολάτες της, είναι η μεγαλύτερη εταιρεία τροφίμων ολόκληρου του πλανήτη – διαθέτοντας 8.000 διαφορετικές μάρκες προϊόντων και συνεργαζόμενη με πολλές άλλες εταιρείες. Όσο για τη Unilever, η οποία εξυπηρετεί περί τα 2 δις ανθρώπους παγκοσμίως, ελέγχει ένα δίκτυο που πουλάει τα πάντα – από συμβουλές μέχρι ελαιόλαδο.

Περαιτέρω, η περιουσία των 2.170 δισεκατομμυριούχων υπερδιπλασιάσθηκε, σε σχέση με το ξεκίνημα της κρίσης – από 3,1 τρις $ το 2009 στα 6,5 τρις $ σήμερα. Την ίδια στιγμή, τα περιουσιακά στοιχεία του 90% των Πολιτών μειώθηκαν, σε σχέση με το 2009. Η πυραμίδα της δύναμης και του χρήματος φαίνεται από τον πίνακα που ακολουθεί:

.

(*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)

Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση τράπεζας, ο μέσος δισεκατομμυριούχος έχει έναν κύκλο γνωριμιών, «διασυνδέσεις» δηλαδή, συνολικής αξίας 15 τρις $ – οπότε η αύξηση του πλούτου του, μέσω της συμμετοχής σε εκδηλώσεις με «συναδέλφους» του, είναι κάτι περισσότερο από εξασφαλισμένη. Οι δισεκατομμυριούχοι αυτοί ελέγχουν συνολικά μία καθαρή περιουσία της τάξης των 33 τρις $.

Συνεχίζοντας, 25 μεγάλες πόλεις στον κόσμο αντιπροσωπεύουν το 50% περίπου του παγκόσμιου ΑΕΠ – ενώ στο σχήμα που ακολουθεί φαίνονται οι μεγαλύτερες κατά τη διάρκεια της ιστορίας:.

Οι μεγαλύτερες πόλεις διαχρονικά, με την εκτίμηση του πληθυσμού τους (σε χιλιάδες) στις παρενθέσεις.
(*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)

.

Οι «κυρίαρχες» πόλεις είχαν ανέκαθεν «εγγενή» φυσικά πλεονεκτήματα – όπως η τοποθεσία, η ζώνη ώρας και οι διαθέσιμοι πόροι. Εν τούτοις, τόσο η ανάπτυξη, όσο και η διατήρηση τους προϋπέθετε πάντοτε σωστή παιδεία, εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό, ισχυρή θεσμική προστασία της ατομικής ιδιοκτησίας, ευρεία βιομηχανική βάση, καθώς επίσης πολιτικές, οι οποίες αποσκοπούν στην προσέλκυση κεφαλαίων και προικισμένων ατόμων – «ταλέντων», όπως συνήθως αποκαλούνται.

Οι αποτυχίες πάντως των πόλεων κατά τη διάρκεια της ιστορίας, οφείλονταν είτε στην υπέρμετρη στήριξη βιομηχανιών που είχε μειωθεί δραματικά η κερδοφορία τους (για παράδειγμα, της κλωστοϋφαντουργίας στην Ελλάδα), είτε ως αποτέλεσμα των κατεστημένων συμφερόντων, οι οποίες τις ελέγχουν.

Ολοκληρώνοντας, ένα δίκτυο 147 διεθνών χρηματοπιστωτικών ομίλων ελέγχει το 40% περίπου των 43.060 πολυεθνικών, οι οποίες ουσιαστικά «μονοπωλούν» τον πλανήτη – σύμφωνα με έρευνα ελβετικού ινστιτούτου (πηγή). Οι 25 ισχυρότεροι όμιλοι παγκοσμίως είναι οι εξής:

(1) Barclays plc  (2) Capital Group Companies Inc  (3)  FMP Corporation  (4)  AXA  (5)  State Street Corporation  (6)  JP Morgan Chase & Co  (7)  Legal & General Group plc (8)  Vanguard Group Inc  (9) UBS AG  (10) Merrill Lynch & Co Inc  (11)  Wellington Management Co LLP  (12) Deutsche Bank AG  (13) Franklin Resources Inc  (14) Credit Suisse Group  (15) Walton Enterprises LLC  (16) Bank of New York Mellon Corp  (17) Natixis  (18) Goldman Sachs  (19) T. Rowe Price Group Inc  (20) Legg Mason Inc  (21) Morgan Stanley  (22) Mitsubishi UFJ Financial Group Inc  (23)  Northern Trust Corp  (24)  Societe Generale  (25) Bank of America

Ίσως οφείλει να σημειωθεί εδώ ότι, η ανάπτυξη των κυριάρχων της υφηλίου είναι κυρίως εντάσεως ανεργίας – ενώ είναι γνωστό ότι, οι περισσότερες θέσεις εργασίας δημιουργούνται από τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Συμπεραίνεται λοιπόν ότι σε έναν πλανήτη, ο οποίος ελέγχεται όλο και περισσότερο από τις πολυεθνικές, με την πολιτική επιρροή τους να στηρίζεται στο σύστημα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, η ανεργία θα συνεχίσει να οδηγεί στο περιθώριο όλο και πιο πολλούς ανθρώπους – έως εκείνη τη στιγμή βέβαια που, νομοτελειακά, θα επαναστατήσουν.

Analyst.gr Team

Λευκή Eνοχή (ΑΦΑΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΠΛΗΘΥΣΜΩΝ)

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Λευκή Eνοχή

 

Του Γιώργου Σταφυλά

Για την πολιτική ορθότητα ,την Ιερά εξέταση της εποχής μας δηλώσεις όπως αυτή του καθηγητή Νόελ Ιγκνατίεβ* ''Ο αφανισμός της Λευκής φυλής είναι τόσο επιθυμητός που ορισμένοι δυσκολεύονται να το πιστέψουν'', είναι ανεκτές ίσως ακόμα και να επικροτούνται. Αν όμως ανάλογη δήλωση γινόταν από κάποιον Λευκό τοτε τι θα συνέβαινε; Ποια θα ήταν η αντίδραση των ‘πολιτικώς ορθών’ ΜΜΕ; Στο κρατικό κανάλι της Νορβηγίας, το οποίο αριστεροκρατείται όπως και η δική μας ΕΡΤ, έγινε η εξής δήλωση μετά από κάποιο περιστατικό βίας με δράστη ξένο λαθρομετανάστη ''Οι Νορβηγοί αξίζουν τη βία γιατί είναι ρατσιστές!'' (βλ. εδώ).Αλήθεια που είναι εδώ η πολιτική ορθότητα και οι αντιρατσιστικοί νόμοι να επιληφθούν για ώθηση σε φυλετικό μίσος;

[*Πρόκειται για τον εβραϊκής καταγωγής Noel Ignatiev,καθηγητή ιστορίας στο Massachusetts College of Art. Είναι γνωστός για την έκκλησή του για «κατάργηση» της λευκήςφυλής. Ο Ignatiev είναι συν-ιδρυτής και συνεκδότης του περιοδικού “Race Traitor” (“Φυλετικός Προδότης” – βλ. κιεδώ].

Δεν πρόκειται ποτέ να ασχοληθούν τα ΜΜΕ με την βία που ασκείται εναντίον των Λεύκων γηγενών κατοίκων της Ευρώπης και αυτό γιατί ένα βασικό ιδεολόγημα της‘πολιτικής ορθότητας’ είναι η «Λευκή ενοχή». Λευκή ενοχή(‘White Guilt’) είναι η θεωρία ότι κάθε λευκός ατομικά και όλα τα λευκά έθνη συλλογικά θα πρέπει να αισθάνονται ενοχή για την φτώχεια και την υπανάπτυξη του τρίτου κόσμου, διότι αιτία είναι η αποικιοκρατία και κατά συνέπεια,θα πρέπει να δέχονται αδιαμαρτύρητα την εισβολή εκατομμυρίων τριτοκοσμικών μεταναστών από την Ασία και την Αφρική ως «εξιλέωση» για τα αμαρτήματα της αποικιοκρατίας! Μάλιστα αρκετοί λευκοί, οπαδοί του Δημοκρατικού κόμματος των ΗΠΑ, διοργανώνουνεκδηλώσεις «συγνώμης» προς τους Αφροαμερικανούς, κατά τις οποίες δένονται με αλυσίδες, κλαίνε και μαστιγώνονται για να εξιλεωθούν για τα ''εγκλήματα'' της Λευκής φυλής!

Προφανώς σ’ αυτή την περίπτωση η γελοιότητα χτυπάει ταβάνι. Όμως η θεωρία της ‘λευκής ενοχής’ δεν είναι αστείο, είναι ένα πολύ σημαντικό ιδεολογικό εργαλείο στα χέρια της‘πολιτικής ορθότητας’. Είναι μια θεωρία με πολλές προεκτάσεις και ένα ιδεολογικό εργαλείο για να περάσει ο αποικισμός της Ευρώπης χωρίς αντιστάσεις. Γιατί αν οΛευκός διαμαρτυρηθεί για την μετατροπή του σε ξένο μέσα στην ίδια του την πατρίδα, έρχεται η ‘πολιτική ορθότητα’ δια των ΜΜΕ και του υπενθυμίζει το αποικιακό παρελθόν της λευκής φυλής. Έτσι αρχίζει και αισθάνεται ένοχος. Ακόμα και όταν συμβεί κάποιος φόνος ή κάποιος βιασμός με δράστη άνθρωπο άλλης φυλής έρχεται η πολιτική ορθότητα πάλι δια των ΜΜΕ για να πει ποσό σκληρά φέρθηκαν κατά το παρελθόν οι λευκοί στους έγχρωμους. Ώστε ακόμα και το έγκλημα βρίσκει ηθική κάλυψη με το ιδεολόγημα της λευκής ενοχής.Τα παιδιά στο σημερινό νεοταξικό ‘πολιτικά ορθό’σχολείο μαθαίνουν από πολύ μικρή ηλικία ότι είναι «υγιές»να θαυμάζουν την κουλτούρα των άλλων λαών, αλλά ότι είναι άρρωστο και ρατσιστικό να αισθάνονται υπερηφάνεια για τον Παρθενώνα, τον Πλάτωνα, τον Μπετόβεν ή τον Μιχαήλ Άγγελο**. Στο νεοταξικό ‘πολιτικά ορθό’ σχολείο τα παιδάκια  μαθαίνουν από πολύ νωρίς πως ο Λευκός είναι από την φύση του «ρατσιστής», σεξιστής και πατριαρχικός και πως πρέπει να υιοθετήσει τα πρότυπα και την κουλτούρα των άλλων φυλών για να ενσωματωθεί στον αυριανό κόσμο όπου θα υπάρχει μόνο μια φυλή (one race human). Στην πραγματικότητα μιλάμε για την ιδεολογία μας προσχεδιασμένης γενοκτονίας. Υπό το πρόσχημα της καταπολέμησης του ρατσισμού η νέα τάξη επιβάλλει την φυλετική και πολιτισμική αφομοίωση της λευκής φυλής με τις άλλες φυλές.

Δεν είναι καινούργια τα ιδεολογήματα της πολιτικής ορθότητας. Τόσο η λευκή ενοχή όσο και η πολυπολιτισμική κοινωνία και η αφυλετική οικογένεια έχουν τις ρίζες τους στην Σχολή της Φρανκφούρτης. Πρώτος ο Γκράμσι ανέπτυξε την θεωρία ότι η εξουσία της εργατικής τάξης δεν θα καταστεί ποτέ εφικτή αν δεν χτυπηθούν στην ρίζα τους οι αξίες του δυτικού πολιτισμού. Η θρησκεία, η χριστιανική ηθική, η οικογένεια, το ανδρικό πρότυπο, οι ρόλοι των φύλων όλα έπρεπε να αποδομηθούν με την κριτική των πολιτιστικών μαρξιστών. Είναι τέτοια η επιρροή των ιδεών της πολιτικής ορθότητας που ακόμα και άτομα που δηλώνουν Εθνικιστές η φυλετιστές απορρίπτουν την εποχή των λευκών κατακτήσεων και υιοθετούν τις κουλτούρες των ιθαγενών. Κανείς σώφρων άνθρωπος δεν ισχυρίζεται πως ήταν όλα ρόδινα στις αποικίες. Είναι αλήθεια ότι έγιναν εγκλήματα όπως και εκατομμύρια θάνατοι ιθαγενών από ασθένειες άγνωστες σε αυτούς. Όμως αυτη ειναι η μία πλευρά του ζητήματος, η αλλη ειναι τα επιτεύγματα του πολιτισμού η γεωργία, τα φάρμακα και η επιστήμη που εισήλθαν δια της λευκής κατακτήσεως. Ένα παράδειγμα: όταν οι λευκοί έφτασαν στο ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας στη Νότιο Αφρική βρηκαν μια χώρα αραιοκατοικημένη και ένα πληθυσμό που δεν γνώριζε την γεωργία αν και πατούσε σε μια από τις πιο εύφορες περιοχές του πλανήτη. Σήμερα η γεωργική παραγωγή της Νοτίου Αφρικής βασίζεται ακόμα αποκλειστικά στους λευκούς Μπόερς που διώκονται από το Εθνικό Αφρικανικό Κογκρέσο. Στην άλλοτε πλούσια Ροδεσία ο Μαύρος πληθυσμός απαλλοτρίωσε βιαίως την γη των Λευκών και η οικονομία της χώρας διαλύθηκε.

Το νεοταξικό σχολείο διδάσκει ψέμματα η μισές αλήθειες σχετικά με την αποικιοκρατία. Για την δουλεία τα λευκά παιδιά διδάσκονται πως είναι στην ρατσιστική φύση της λευκής φυλής το να υποδουλώνει άλλους λαούς. Η αλήθεια όμως είναι, πως όλοι οι λαοί κατά το παρελθόν είχαν δούλους ενώ πρώτοι οι λευκοί έσπευσαν να καταργήσουν τη δουλεία. Είναι απολυτως φυσικό το να αισθάνεσαι υπερήφανος για αυτό που είσαι. Ο Μαύρος θα πρέπει να αισθάνεται υπερήφανος που είναι Μαύρος, αλλά και οΛευκός θα πρέπει να αισθάνεται υπερήφανος που είναι Λευκός. Όπως τα μαύρα παιδάκια μαθαίνουν να αισθάνονται υπερήφανα για την Μπιγιονσε και τον Ουσέϊν Μπόλτ έτσι και τα λευκά παιδάκια θα πρέπει  να αισθάνονται υπερήφανα για τον Αριστοτέλη και τον Μότσαρτ. Οι νεοταξίτες δεν είναι αντιρατσιστές, στην πραγματικότητα είναι αντιλευκοί. Σχεδιάζουν έναν κόσμο χωρίς την λευκή φυλή. Σχεδιαζουν έναν κόσμο χωρίς τις παραδοσιακές αξίες, έναν κόσμο που θα είναι δικτατορία του πιο στυγνού μαρξιστικού ορθολογισμού...

Διάβασε σχετικά: “White Guilt”. Η θεωρία που λέει ότι πρέπει να νιώθεις πάντα ‘ενοχές’ που ανήκεις στην λευκή φυλή

** Βλέπε και : ΓΑΛΛΙΑ: Πολυπολιτισμικά – πολιτικά ορθά βιβλία Ιστορίας. Οι Γάλοι μαθητές μαθαίνουν για τον Αφρικάνο βασιλιά Μούσα και όχι για τον Βίκτωρ Ουγκώ

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

ΗΠΑ: Μαύρος υπάλληλος του Υπουργείου Εσωτερικής Ασφάλειας καλεί μέσα από την ιστοσελίδα του σε μαζικές δολοφονίες Λευκών, αλλά δεν απολύεται

Ο Ayo Kimathi εργάζεται στο Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας* και απλώς τέθηκε  σε άδεια, όταν ανακαλύφθηκε ότι ήταν ένας φανατικός οπαδός του μαύρου εθνικιστικού εξτρεμισμού πριν από αρκετούς μήνες. Παρά το γεγονός ότι έχει μια ιστοσελίδα η οποία ξεκάθαρα προωθεί τον φυλετικό πόλεμο με τους Λευκούς, ακόμα δεν έχει απολυθεί.

Ο ιστοχώρος του, εν τω μεταξύ, που λέγεται «Πόλεμος στον Ορίζοντα», (‘War on the Horizon’) εξακολουθεί να είναι ενεργός. Ο Kimathi επίσης μισεί τους ομοφυλόφιλους.

Εδώ είναι το εισαγωγικό μήνυμα από την ιστοσελίδα :

Ο Πόλεμος στον Ορίζοντα (WOH) είναι μια οργάνωση που έχει στόχο την προετοιμασία των Αφρικανών ανθρώπων σε όλο τον κόσμο για την επιβίωσή τους στον 21ο αιώνα. Ως Φυλή ανθρώπων, είμαστε κάτω από την απειλή ενός ενεργού προγράμματος γενοκτονίας. Αν δεν προετοιμαστούμε για να υπερασπιστούμε τα συμφέροντά μας και τις μελλοντικές γενεές μας, θα έχουμε την ίδια μοίρα που είχαν οι Ιθαγενείς κάτοικοι (ερυθρόδερμοι) του δυτικού ημισφαιρίου στα τέλη του 19ου αιώνα - Γενοκτονία.

Οι πληροφορίες που υπάρχουν σε αυτή την ιστοσελίδα έχουν σχεδιαστεί για να διαφωτίσουν το Μαύρο μυαλό και να προετοιμάσουν το λαό μας για Φυλετική ανεξαρτησία και επιβίωση. Ευελπιστούμε ότι θα βρείτε τις πληροφορίες στην ιστοσελίδα μας κατατοπιστικές και χρήσιμες για εσάς και την οικογένειά σας.

. . . . .

Ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι ο ίδιος πιστεύει ότι η φυλή του είναι στοχευμένη για γενοκτονία, ενώ η φυλή του, έχει το υψηλότερο ποσοστό γεννήσεων στον κόσμο.

Μισεί επίσης πολλούς μαύρους (των ΗΠΑ), όπως τον αιδ. Al Sharpton, τον ράπερ Lil Wayne, την Oprah Winfrey, την ηθοποιό Whoopi Goldberg, τον Ομπάμα, την Κοντολίζα Ράις και τον Κόλιν Πάουελ.

Αναφέρει η National Journal :

Ο μαύρος εθνικιστής υπάλληλος του Υπουργείου Εσωτερικής Ασφάλειας, που είχε τοποθετηθεί σε άδεια σχεδόν τέσσερις μήνες για τη λειτουργία ενός δικτυακού τόπου που ενστερνίζεται τη μαζική δολοφονία των λευκών, δεν έχει ακόμη απολυθεί.

Το ‘Southern Poverty Law Center’ (SPLC) πρώτο αποκάλυψε τον Ayo Kimathi τον Αύγουστο, ανάβοντας μια μικρή μιντιακή πυρκαγιά που οδήγησε το DHS να τον θέσει σεδιοικητική άδεια με αποδοχές. Ο αναπληρωτής γραμματέας Τύπου του DHS, Gillian Christensen, επιβεβαίωσε ότι το καθεστώς του δεν έχει αλλάξει και ότι είναι ακόμα σε άδεια, ενώ εκκρεμεί ο έλεγχος.

Ο Kimathi, έκανε έκκληση για «εθνοκάθαρση» των «μαύρων Μπάρμπα Θωμάδων φυλετικών προδοτών» στην ιστοσελίδα του, η οποία οραματίζεται ένα τεράστιο φυλετικό πόλεμο στον ορίζοντα. «Προκειμένου οι μαύροι να επιβιώσουν στον 21ο αιώνα, πρέπει να σκοτώσουμε πολλούς λευκούς - περισσότερο από όσους οι χριστιανικές μας καρδιές μπορούν να μετρήσουν», έγραψε.

Αλλού, προειδοποιεί ότι οι λευκοί και όσοι τους μιμούνται, όπως ο Πρόεδρος Ομπάμα, προσπαθούν να "ομοφυλοφιλοποιήσουν" τους μαύρους άνδρες, προκειμένου να τους καταστήσουν πιο αδύναμους και πρότεινε ότι ο πρωταρχικός ρόλος της γυναίκας στη ζωή θα πρέπει να είναι να «κρατήσει ένα δυνατό μαύρο ευτυχισμένο».  Επίσης, φάνηκε να έχει "αντισημιτικές απόψεις", υποστηρίζοντας σε μια δημοσίευση για το Facebook ότι η ιστοσελίδα του ήταν κάτω από την επίθεση μιας συνωμοσίας «σιωνιστών smallhats,koons του Μπάρμπα Θωμά και μισητών».

Ο Kimathi, εργάζεται στο DHS από το 2009, στην υπηρεσία μετανάστευσης και τελωνείων και ο μισθός του για το 2012 ήταν 115.731 δολάρια.

Ο πρώην ανώτερος του Kimathi είπε στο SPLC ότι «όλοι στο γραφείο τον φοβούνται, και ανησυχούν ότι θα μας έρθει καμιά μέρα με όπλο».

*Σχ. ΚΟ: Πρόσφατα ο Μπαράκ Ομπάμα διόρισε τον Τζεχ Τζόνσον νέο Υπουργό Εσωτερικής Ασφάλειας. Ο Τζόνσον γίνεται ο πρώτος Αφρικανο-Αμερικανός που θα καταλάβει το συγκεκριμένο αξίωμα.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή