ΗΠΑ: Με νόμο ονομάζουν την παιδοφιλία «σεξουαλικό προσανατολισμό»

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

ΗΠΑ: Με νόμο ονομάζουν την παιδοφιλία «σεξουαλικό προσανατολισμό»

Η Δημοκρατική Γερουσιαστής της Καλιφόρνια, Jackie Speier*, θέλει να γίνει ομοσπονδιακός ένας πολιτειακός νόμος που απαγορεύει την παροχή συμβουλών προκειμένου να αλλάξει ο «σεξουαλικός προσανατολισμός» ενός ατόμου. Αυτό μπορεί σε κάποιους να μην ακούγεται και πολύ ακραίο, αλλά η παιδοφιλία θεωρείται και αυτή ένας «σεξουαλικός προσανατολισμός» σύμφωνα με αυτό το νομοσχέδιο.

Σύμφωνα με τη γλώσσα του νομοσχεδίου, ένας σύμβουλος ψυχικής υγείας μπορεί να τιμωρηθεί, αν προσπαθήσει να αλλάξει τη συμπεριφορά ενός παιδεραστή ή ενός ομοφυλόφιλου ατόμου ή να μιλήσει αρνητικά για τη συμπεριφορά τους που σχετίζεται με τη σεξουαλικότητά τους. Το νομοσχέδιο καλεί τις πολιτείες να απαγορεύουν τις προσπάθειες να αλλάξουν τον σεξουαλικό προσανατολισμό ενός ανηλίκου, ακόμη και αν το ζητάει ο ανήλικος (!), καθώς κάτι τέτοιο είναι "επικίνδυνο και επιβλαβές"...

Το κείμενο της νομοθεσίας δεν απαγορεύει ειδικά την θεραπεία ‘μετατροπής ενός ομοφυλόφιλου’. Αλλά, απαγορεύει γενικά, τις προσπάθειες να αλλάξει ο «σεξουαλικός προσανατολισμός» ενός ατόμου. "Ως προσπάθειες αλλαγής του σεξουαλικού προσανατολισμού θεωρείται η οποιαδήποτε πρακτική ψυχικής υγείας που επιδιώκει να αλλάξει τον σεξουαλικό προσανατολισμό ενός ατόμου », λέει το νομοσχέδιο.

Οι Ρεπουμπλικάνοι προσπάθησαν να προσθέσουν μια τροποποίηση στο νομοσχέδιο που να διευκρινίζει ότι, «η παιδοφιλία δεν καλύπτεται ως προσανατολισμός».  Ωστόσο, οι Δημοκρατικοί επικράτησαν. Ο Δημοκρατικός γερουσιαστής Alcee Hastings** (φωτο), δήλωσε ότι κάθε «εναλλακτικός σεξουαλικός τρόπος ζωής» θα πρέπει να προστατεύεται από το νόμο, και ως εκ τούτου αποφάσισε ότι η παιδοφιλία είναι ένας «σεξουαλικός προσανατολισμός» που πρέπει να αντιμετωπιστεί το ίδιο όπως η ομοφυλοφιλία.

«Αυτή η γλώσσα είναι τόσο ευρεία και ασαφής, που αναμφισβήτητα θα μπορούσε να περιλαμβάνει όλες τις μορφές του σεξουαλικού προσανατολισμού, συμπεριλαμβανομένης της παιδοφιλία», δήλωσε ο Brad Dacus, πρόεδρος του Pacific Justice Institute. "Δεν είναι μόνο ο προσανατολισμός που προστατεύεται - η συμπεριφορά που σχετίζεται με τον προσανατολισμό προστατεύεται επίσης."

* Η Karen Lorraine"Jackie" Speier γεννήθηκε το 1950 στο Σαν Φρανσίσκο. Η μητέρα της Nancy (Kanchelian) ήταν αρμενικής καταγωγής και ο πατέρας της Manfred "Fred" Speier ήρθε από την Γερμανία και ήταν εβραϊκής καταγωγής. Η Speier υποστηρίζει τις αμβλώσεις και τον «γάμο» των ομοφυλόφιλων ενώ είναι κατά της οπλοχρησίας.  

Διάβασε: Νέος νόμος στις ΗΠΑ προστατεύει παιδόφιλους και λοιπούς "εναλλακτικούς"

** Όπως θα διαβάσετε στο παραπάνω άρθρο, ο κύριος αυτός (Hastings) είναι ένθερμος υποστηρικτής του νέου νόμου περί "Εγκλημάτων Μίσους", ο οποίος προωθεί τα οργουελιανού τύπου «εγκλήματα σκέψης» (“thought crimes”) και ο οποίος θα προστατεύει ακόμα και από «προσβλητικές» φράσεις ή συμπεριφορές, όχι μόνο τους ομοφυλόφιλους αλλά και άλλες 547 λεγόμενες "παραφιλίες", μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται ηδονοβλεψίες, κτηνοβάτες, νεκρόφιλοι και – φυσικά - παιδόφιλοι.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Β. Βιλιάρδος - ΙΤΑΛΙΑ, ΣΤΟ ΣΠΙΡΑΛ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ

ΙΤΑΛΙΑ, ΣΤΟ ΣΠΙΡΑΛ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ: Οι επισφάλειες στους ισολογισμούς των ιταλικών τραπεζών αυξήθηκαν κατά 20% εντός ενός έτους - συνολικά δε, οι τράπεζες κινδυνεύουν να χάσουν το 10% των δανείων τους στο εσωτερικό της χώρας, δηλαδή 1,5 τρις € (όσο περίπου το ΑΕΠ του 2012)

Οι περισσότεροι θεωρούν ότι, το πρόβλημα της Ιταλίας είναι η πολιτική αστάθεια, μετά τις πρόσφατες εκλογές. Εν τούτοις, όσο σημαντικό και αν θεωρεί κανείς το συγκεκριμένο γεγονός, είναι μάλλον δευτερεύον - αφού, ακόμη και αν είχε εκλεγεί μία ισχυρή κυβέρνηση, θα είχε να αντιμετωπίσει μία καθόλου εύκολη στην επίλυσή της κατάσταση.  

Ειδικότερα, ελλοχεύει μία τραπεζική βόμβα μεγατόνων στα θεμέλια της οικονομίας της, η οποία είναι εμφανής από το ότι, τα ασφαλιστήρια κινδύνου των ιταλικών τραπεζών (CDS), έχουν ξεπεράσει ήδη το κόστος ασφάλισης των ομολόγων του δημοσίου (Διάγραμμα Ι).

 

Η πίεση λοιπόν στον τραπεζικό τομέα εκ μέρους των αγορών τεκμηριώνεται από το γεγονός ότι (α)  τα ασφαλιστήρια κινδύνου για τις ιταλικές τράπεζες αυξήθηκαν κατά 150 μονάδες βάσης, εντός των τελευταίων τεσσάρων μηνών και (β) οι τιμές των μετοχών των τριών μεγαλύτερων τραπεζών της Ιταλίας μειώθηκαν κατά 30% το προηγούμενο τρίμηνο.

Την ίδια στιγμή, οι τράπεζες περιόρισαν σημαντικά τις πιστώσεις τους στις επιχειρήσεις, ενώ πούλησαν τα ομόλογα άλλων τραπεζών και εταιρειών που κατείχαν - έτσι ώστε να αυξήσουν τη ρευστότητα τους. Ταυτόχρονα όμως, αυξήθηκε το κόστος του δικού τους δανεισμού κατά περίπου 150 μονάδες βάσης, οπότε επιδεινώθηκε σημαντικά η κερδοφορία τους.

Περαιτέρω, παρά τις ανωτέρω ενέργειες των τραπεζών για την καλυτέρευση της ρευστότητας τους, παρέμειναν απολύτως εξαρτημένες από τη χρηματοδότηση τους εκ μέρους της ΕΚΤ -  η οποία αυξήθηκε το Φεβρουάριο κατά 11 δις € επί πλέον.

Στα πλαίσια αυτά, οι ιταλικές τράπεζες χρηματοδοτούν το 18% του ΑΕΠ της χώρας τους, καθώς επίσης το 10% των ισολογισμών τους από την ΕΚΤ - μία άκρως επικίνδυνη εξέλιξη για την Ευρωζώνη και το κοινό νόμισμα.

Το πρόβλημα της έλλειψης ρευστότητας τεκμηριώνεται επίσης από το ότι, η αγορά ομολόγων του ιταλικού δημοσίου εκ μέρους τους, περιορίσθηκε σημαντικά το Φεβρουάριο - μία αρκετά απειλητική διαδικασία αφού, λόγω της αγοράς ομολόγων από τις τράπεζες, σε συνδυασμό με αντίστοιχες αγορές εκ μέρους της ΕΚΤ, τα επιτόκια δανεισμού της Ιταλίας κατόρθωσαν να διατηρηθούν σε χαμηλά επίπεδα.

Συνεχίζοντας, τα επισφαλή (κόκκινα) δάνεια στους ισολογισμούς των ιταλικών τραπεζών αυξήθηκαν κατά 20% εντός ενός μόνο έτους. Συνολικά δε, σύμφωνα με υπολογισμούς, οι τράπεζες θα χάσουν το 10% των δανείων τους στο εσωτερικό της χώρας - τα οποία ισοδυναμούν με 1,5 τρις €, όσο περίπου το ΑΕΠ της Ιταλίας (1,96 τρις $ ή 1,51 τρις €).

Εάν τώρα επαληθευθούν οι δυσοίωνες αυτές προβλέψεις, τότε η Ιταλία θα αντιμετωπίσει τεράστιο πρόβλημα, όσον αφορά το δικό της δανεισμό (έκδοση ομολόγων) - οπότε θα παγιδευτεί σε ένα καθοδικό σπιράλ του θανάτου, το οποίο τελικά θα την οδηγήσει στη χρεοκοπία (ειδικά αφού το δημόσιο χρέος της ως προς το ΑΕΠ πλησιάζει το 130%, οπότε θα ήταν αδύνατον να διασώσει τις τράπεζες της, όπως η Ισπανία, η Ιρλανδία κλπ.). 

Όλα τα παραπάνω ανησυχούν στο έπακρο τους καταθέτες των ιταλικών τραπεζών - ειδικά μετά τη δολοφονία της Κύπρου, η οποία τεκμηρίωσε το ότι, οι καταθέσεις δεν είναι προφανώς ασφαλισμένες από τους κινδύνους χρεοκοπίας των τραπεζών.

Ειδικά όσον αφορά τους Ιταλούς, οι αποταμιεύσεις των οποίων είναι αρκετά υψηλές,  τα γεγονότα αυτά είναι ίσως αρκετά για να πυροδοτήσουν μία επίθεση εναντίον των τραπεζών τους (Bank run), με καταστροφικά αποτελέσματα για όλους μας (υπενθυμίζουμε το άρθρο μας "Δήμευση Καταθέσεων", από το οποίο φαίνεται ότι, το "κούρεμα" των Ιταλών καταθετών κατά 8,5% θα μετέφερε 127,2 δις € στα ταμεία διάσωσης των τραπεζών, σύμφωνα με την Goldman Sachs).

Πρώτο θύμα τυχόν κατάρρευσης και χρεοκοπίας τώρα των ιταλικών (ή ισπανικών) τραπεζών θα ήταν αναμφίβολα η Γαλλία - ο κυριότερος χρηματοδότης των δύο αυτών χωρών. Φυσικά θεωρείται βέβαιο το ότι, η ΕΚΤ θα της παρείχε, σε μία τέτοια περίπτωση, απεριόριστο δανεισμό - αφού διαφορετικά θα κατέρρεε ολόκληρη η Ευρωζώνη. Αυτό σημαίνει όμως με τη σειρά του πως ήδη λειτουργεί μία Ευρώπη δύο ταχυτήτων - ενώ η πρώτη ταχύτητα θα ήταν αδύνατον να επιβιώσει χωρίς τη Γαλλία.

Εάν τώρα επιλεχθεί να ριχθούν κάποιες χώρες από το υπερωκεάνιο της Ευρώπης, όπως μάλλον συνέβη με την Κύπρο (ήδη έχουν πανικοβληθεί η Σλοβενία, ο επόμενος υποψήφιος, καθώς επίσης η Ελλάδα, η Μάλτα και το Λουξεμβούργο), για να διασωθούν οι υπόλοιπες, είναι κάτι που θα διαπιστώσουμε πάρα πολύ σύντομα - αφού η τρικυμία εξελίσσεται ήδη σε σφοδρότατη κακοκαιρία,      

Ολοκληρώνοντας, η Γερμανία δεν θα έβγαινε αλώβητη από τυχόν κατάρρευση των ιταλικών τραπεζών - επειδή η ιταλικήUnicredit, έχοντας εξαγοράσει τη γερμανική Hypovereinsbank, δραστηριοποιείται σημαντικά στην εσωτερική αγορά της Γερμανίας, μεταφέροντας ενδεχομένως γερμανικές καταθέσεις στην Ιταλία.   

Επομένως, το σπιράλ του θανάτου δεν θα εγκλώβιζε μόνο την Ιταλία, αλλά και πολλές άλλες χώρες - αφού ολόκληρο τοχρηματοπιστωτικό σύστημα της Ευρώπης είναι ουσιαστικά υπερχρεωμένο. Θα αρκούσε λοιπόν ακόμη και μία σπίθα, για να εκραγεί ο δυναμίτης - ο οποίος δεν βρίσκεται μόνο στα θεμέλια της Ευρωζώνης, αλλά ολόκληρου του πλανήτη.      

Βασίλης Βιλιάρδος 

Αθήνα, 08. Απριλίου 2013

viliardos@kbanalysis.com

Facebook   Twitter   Linked in   

ΤΡΑΠΕΖΕΣ - Μία από τα ίδια

Γνώμες

 

Μία από τα ίδια

Παπαϊωάννου Γιώργος

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 09/04/2013, 06:40 | ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: 09/04/2013, 06:40

Πριν καλά καλά στεγνώσει το μελάνι της υπογραφής στη συμφωνία διάσωσης της Κύπρου και παρά τις διαβεβαιώσεις των ευρωπαίων αξιωματούχων, προεξάχοντος του γερμανού υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ότι «η Κύπρος αποτελεί μοναδική περίπτωση», η συνταγή που εφαρμόστηκε στη Μεγαλόνησο εκτελείται ξανά στην περίπτωση της Ελλάδας.

Και επειδή για το εγχώριο τραπεζικό σύστημα έχουν προβλεφθεί κονδύλια για την κάλυψη των κεφαλαιακών αναγκών του, στην παρούσα φάση δεν προβλέπεται «κούρεμα» των καταθέσεων. Η εκτέλεση της «κυπριακής» συνταγής αρκείται στον περιορισμό του τραπεζικού τομέα σε ένα ύψος ανάλογο με το μέγεθος της χώρας. Το μήνυμα εστάλη με τη διάλυση του deal Εθνικής - Eurobank και τη δημιουργία μικρότερων και πιο απλών σχημάτων.

Οι πιστωτές μας θεωρούν ότι με έναν μικρότερο τραπεζικό τομέα, οι πιθανότητες να πληγεί η δημοσιονομική προσαρμογή από τυχόν νέα τραπεζική κρίση μειώνονται σημαντικά. Υπό το πρίσμα αυτό επιδιώκουν να δημιουργήσουν σε Κύπρο και Ελλάδα _αλλά και σε άλλες χώρες_ ένα μοντέλο που θα μπορεί να ελέγχεται εύκολα ώστε οι εποπτικές αρχές να μπορούν ανά πάσα στιγμή να γνωρίζουν την πραγματική εικόνα των τραπεζικών ομίλων για να μην βρεθούν και πάλι προ εκπλήξεων.

Στο πλαίσιο αυτό, οι τράπεζες όχι μόνο θα πρέπει να μειώσουν την έκθεσή του στο ρίκο μειώνοντας τα δανειακό τους χαρτοφυλάκιο και πουλώντας περιουσιακά τους στοιχεία ακόμα και επενδύσεις στο εξωτερικό, αλλά κυρίως να ελαχιστοποιήσουν την ανάληψη νέου ρίσκου. Κύριο μέλημά τους γίνεται πλέον η διάσωση των καταθέσεων και όχι η ανάληψη ρίσκου. Αν δεν το κάνουν αυτό, την επόμενη φορά που θα βρεθούν με κεφαλαιακά ανοίγματα, θα πρέπει να «κουρέψουν» τους καταθέτες για να τα καλύψουν.

Πράγμα που σημαίνει ότι ο ρόλος του τραπεζικού συστήματος _ όποια μορφή και αν έχει αυτό_ στην διαδιακασία επανεκκίνησης της οικονομίας θα είναι περιορισμένος.

Ομως, έξοδος από την ύφεση και επιστροφή σε αναπτυξιακούς ρυθμούς είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να αποφευχθεί το «κούρεμα» των καταθετών. Διότι σε αντίθετη περίπτωση, τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια θα αυξηθούν, δημιουργώντας νέα «τρύπα» στις τράπεζες, την οποία θα κληθούν να κλείσουν οι καταθέτες.  

Γεννάται λοιπόν το ερώτημα αν και κατά πόσο η απόφαση της τρόικας να διαλύσει το deal Εθνικής - Eurobank και να δημιουργήσει μικρά και πιο απλά σχήματα οδηγεί στη αποφυγή του κουρέματος των καταθέσεων. Διότι θυμίζει κάτι από την συνταγή λιτότητας που εφαρμόζεται εδώ και τρία χρόνια για την δημοσιονομική εξυγίανση και έχει οδηγήσει τη χώρα στο φαύλο κύκλο της λήψης όλο και νέων μέτρων λιτότητας.

«Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσίματα, ζητάνε θυσίες»…

ΤΟ ΒΗΜΑ --- Γνώμες

 

«Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσίματα, ζητάνε θυσίες»…

Μαλούχος Γεώργιος Π.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 09/04/2013, 06:34 | ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: 09/04/2013, 06:34

«Αυτοί που αρπάζουν το φαί απ’ το τραπέζι κηρύσσουν τη λιτότητα. Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσίματα, ζητάνε θυσίες»: τις φοβερές φράσεις του Μπρεχτ θυμίζει το μέγα και πολλαπλό ολίσθημα το οποίο συνιστά η ψήφιση από τη Βουλή της τροπολογίας με την οποία τίθενται στο απυρόβλητο τα μέλη των διοικήσεων των τραπεζών που έχουν δώσει «θαλασσοδάνεια» στα πολιτικά κόμματα. Μια τροπολογία, κυριολεκτικά απίστευτη. Που θα ήταν αδύνατον να σταθεί σε οποιαδήποτε άλλη ευρωπαική χώρα και που αποδυκνύει ότι οι άνθρωποι που έφτασαν την Ελλάδα μέχρι εδώ, δεν έχουν αλλάξει καθόλου…

Η μόνη εντύπωση που δίδεται είναι προφανώς και η αληθής: η κυβέρνηση και η κοινοβουλευτική πλειοψηφία προστατεύουν συνενόχους με τον πιο απαράδεκτο τρόπο και τις πιο απαράδεκτες μεθόδους, στην πιο ακατάλληλη εποχή.

Η αξιοπιστία των κομμάτων και των βουλευτών που ψηφίζουν στη σημερινή Ελλάδα μία τέτοια τροπολογία, φτάνει στο ναδίρ: είναι οι ίδιοι άνθρωποι που στο όνομα της «σωτηρίας» της χώρας έχουν οδηγήσει ολόκληρη την κοινωνία και τον παραγωγικό της ιστό σε διάλυση. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που κρατούν σαν τους ψευδοιεραποστόλους τη ρομφαία μιας Ελλάδας που «αλλάζει» και που για να αλλάξει πρέπει οι άνθρωποί της να λειώσουν. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που δεν τόλμησαν και δεν μπόρεσαν να κάνουν ούτε το ελάχιστο για να προστατεύσουν τη χώρα από το κακό, εκτός από το να αποδέχονται τυφλά ότι τους απαιτείται. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που τρία χρόνια τώρα ουσιαστικά κοροιδεύουν και τους «ιθαγενείς» αλλά και, κατά ένα τρόπο τους «έξω», αφού δεν προχώρησαν ούτε στα ελάχιστα αυτονόητα μεταρρυθμιστικά έργα που όφειλαν να έχουν κάνει ανεξάρτητα ακόμα και από τις πιέσεις των δανειστών. Το μόνο που ξέρουν, είναι να μεταθέτουν την πίεση στην κοινωνία, αφήνοντας απ’ έξω ότι δεν τους βολεύει να πειράξουν.

Τώρα, αυτοί οι άνθρωποι, δίνουν προστασία που θυμίζει υπόκοσμο σε εκείνους που τους είχαν επί χρόνια ανοίξει τις κάνουλες με το χρήμα, θέτοντας ουσιαστικά ένα φράγμα προστασίας απέναντι στη δικαστική έρευνα. Προφανώς, δεν ξεχνούν τις υποχρεώσεις τους και τιμούν τις δεσμεύσεις τους.

Με ποιο πρόσωπο μπορούν να ζητούν οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν κατ’ αυτό τον τρόπο την εξουσία τους; Ξεχνούν ότι σε αυτή τη ζωή όλα έχουν ένα όριο, που με αυτή την απόφαση – ντροπή για τη Βουλή και την κυβέρνηση το καταπατούν πλέον κατά τον πιο άγριο και προκλητικό τρόπο.

«Αυτοί που τη χώρα σέρνουνε στην άβυσσο», συνέχιζε ο Μπρεχτ σε εκείνο το ποίημα…

Μυστήριο με τους πυροβολισμούς των φρουρών στις φυλακές Τρικάλων

TO BHMA --- Κοινωνία

 

Μυστήριο με τους πυροβολισμούς των φρουρών στις φυλακές Τρικάλων

Οι καταθέσεις τους εγείρουν νέα ερωτήματα για την απόδραση των αλβανών κακοποιών

Λαμπρόπουλος Βασίλης Γ.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 09/04/2013, 06:21 | ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: 09/04/2013, 06:21

Νέα ερωτήματα για τη στάση των φρουρών της φυλακής των Τρικάλων στην απόδραση των επικίνδυνων αλβανών κακοποιών εγείρονται με βάση τις ένορκες καταθέσεις που έδωσαν λίγη ώρα μετά το περιστατικό και τις οποίες παρουσιάζει «Το Βήμα» (ένα μέρος τους είχε δημοσιευτεί στις 3 Απριλίου: «Μας πυροβολούν από τις σκοπιές των φυλακών στα Τρίκαλα»).

Τουλάχιστον πέντε από τους φύλακες που ήταν στις σκοπιές δήλωσαν ότι δεν έριξαν ούτε μία σφαίρα επειδή δέχονταν πυρά, ενώ ένας άλλος υποστηρίζει ότι πυροβόλησε 24 φορές προς άγνωστη κατεύθυνση.

Τα ερωτήματα πολλαπλασιάζονται λόγω της «άνεσης κινήσεων» που είχαν τελικά οι αλβανοί δραπέτες αλλά και οι επιβάτες ενός βαν που άρχισαν να πυροβολούν ανενόχλητοι προς την πλευρά των φυλακών την ώρα της απόδρασης. Παρ' ότι οι εξωτερικοί φύλακες είχαν ευρύ «πεδίο βολής» από τις σκοπιές τους και χώρο καλής κατόπτευσης των Αλβανών στο βαν, διαπιστώνεται ότι δεν έριξαν ουσιαστικά ούτε μία σφαίρα εναντίον τους.

Κι όλα αυτά ενώ δεν υπάρχει καμιά πειστική απάντηση στις αναφορές τεσσάρων αστυνομικών που έσπευσαν στις φυλακές και κατέθεσαν ότι δέχονταν πυρά από τους φρουρούς στις σκοπιές. Το ίδιο μάλιστα υποστήριξε και φρουρός των φυλακών προκειμένου να εξηγήσει γιατί δεν πυροβόλησε κατά του βαν. Καθότι όπως έλεγε ενδεικτικά αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ., «δεν μπορεί η σύγχυση να τα εξηγεί όλα».

Αυτή η δυσεξήγητη αδυναμία των φρουρών των φυλακών, όπως φαίνεται, έχει μετατραπεί σε εφιάλτη για την ΕΛ.ΑΣ. η οποία προσπαθεί μάταια να βρει τους άφαντους αλβανούς κακοποιούς και να αποφύγει νέες αιματοχυσίες μετά και τον θάνατο της 25χρονης ξενοδοχοϋπαλλήλου στα Ίσθμια.

Σύμφωνα με τα μέχρι τώρα στοιχεία, από τους πυροβολισμούς των Αλβανών που επέβαιναν στο βαν τραυματίσθηκε ο φρουρός των φυλακών ο οποίος ήταν στη σκοπιά Νο5 του σωφρονιστικού καταστήματος. Όμως εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι καταθέσεις των φρουρών από τις γειτονικές σκοπιές.

Οι καταθέσεις

Ο φρουρός από τη σκοπιά 2 κατέθεσε: «Το μόνο που μπόρεσα να κάνω ήταν να πέσω μπρούμυτα για να καλυφθώ και να προστατέψω τη ζωή μου. Ήταν τόσο μεγάλος ο καταιγισμός των πυρών που δεν μπορούσα να σηκωθώ έστω και για λίγο προκειμένου αμυνόμενος να ανταποδώσω τα πυρά. Αναγκάστηκα να μπω στη σκάλα για να προστατέψω τη ζωή μου. Προσπάθησα να βγω τρεις φορές να ανταποδώσω τα πυρά ανεπιτυχώς γιατί ήταν αδύνατον επειδή μας γάζωναν στην κυριολεξία». Ο συγκεκριμένος φρουρός υποστήριξε ακόμη ότι δεν λειτουργούσε ο ασύρματός του επειδή δεν ήταν φορτισμένη η μπαταρία.

Στη σκοπιά Νο3 η αντίδραση ήταν παρόμοια. Ο φρουρός ανέφερε στους ερευνητές της υπόθεσης: «Έπεσα στα γόνατα για να καλυφτώ όσο μπορούσα, διότι η σκοπιά δεν μου προσέφερε λόγω της κατασκευής της καμιά κάλυψη και σκυμμένος άρχισα να κατεβαίνω τη σκάλα».

Εξίσου «παθητικές» ήταν και οι αντιδράσεις των άλλων φρουρών. Ο φύλακας στη σκοπιά 4 σημείωσε: «Δέχθηκα καταιγισμό πυροβολισμών και έπεσα κάτω να προστατευτώ, μένοντας κάτω περίπου 20 δευτερόλεπτα αλλά είδα ότι δεν μου παρείχε καμιά προστασία». Ο ίδιος φρουρός σημειώνει αμέσως μετά: «Σύρθηκα και πήγα μέσα στην εσωτερική σκάλα της σκοπιάς καθόσον μου παρείχε προστασία επειδή ήταν με τσιμέντο γύρω γύρω» . Εκεί παρέμεινε ο συγκεκριμένος σκοπός -σύμφωνα με την κατάθεσή του- μέχρι την παύση των πυροβολισμών από τους αλβανούς κακοποιούς.

Το μυστήριο της σκοπιάς 6

Ωστόσο το ενδιαφέρον των αξιωματικών της ΕΛ.ΑΣ. που ερευνούν την υπόθεση εστιάζεται στην κατάθεση που έδωσε ο φρουρός της σκοπιάς Νο6. Κι αυτό όχι μόνο επειδή ήταν κοντά στη σκοπιά του φρουρού που τραυματίστηκε αλλά και διότι υπήρξαν καταθέσεις αστυνομικών ότι «από εκείνη την πλευρά των σκοπιών της φυλακής δέχονταν πυρά».

Ο φρουρός αυτός κατέθεσε ότι «όταν είδα την απόδραση των κρατουμένων και βγήκα να την αποτρέψω, άκουσα πυροβολισμούς από αυτόματα όπλα, πιθανόν Καλάσνικοφ, και μάλιστα μια βολίδα πέρασε μέσα από τη σκοπιά μου, ακριβώς δίπλα μου. Δεν μπόρεσα να προσδιορίσω τον αριθμό των όπλων, κατάλαβα όμως ότι ήταν τουλάχιστον τρία».

Εκείνο ωστόσο που εντυπωσιάζει στη συγκεκριμένη κατάθεση είναι ότι ενώ ο φύλακας αυτός εμφανιζόταν καθηλωμένος από τα πυρά που δεχόταν από το εξωτερικό των φυλακών σημειώνει: «Όταν είδα τους κρατουμένους να προσπαθούν να αναρριχηθούν (στον εξωτερικό τοίχο), βγήκα από τη σκοπιά μου και προσπαθούσα να τους αποτρέψω στην αρχή με λόγια (...) κι ύστερα με εκφοβιστικά πυρά. Μάλιστα με σπαστά ελληνικά με έβρισαν λέγοντάς μου "π...η θα δεις, θα έρθουμε και θα σε σκοτώσουμε". Μετά από αυτό εγώ μην γνωρίζοντας αν έχουν όπλο ή όχι και αφού δέχθηκα από τα χωράφια εκ νέου πυροβολισμούς, έπεσα κάτω στη σκοπιά μου για να καλυφθώ...».

Από την περαιτέρω έρευνα προέκυψε ότι με το υπηρεσιακό του όπλο ο φρουρός αυτός έριξε 24 σφαίρες που παραμένει άγνωστο αν όλες ήταν εκφοβιστικές, όπως υποστηρίζει στην κατάθεσή του, ή προς «άγνωστο στόχο».

Τέλος, οι απορίες διευρύνονται μετά και την κατάθεση ενός εξωτερικού φρουρού των φυλακών των Τρικάλων ο οποίος περιπολούσε έξω από το σωφρονιστικό κατάστημα. Ο υπάλληλος αυτός ανέφερε: «Ακούστηκαν συνεχόμενοι πυροβολισμοί από διάφορα σημεία κι αποστάσεις χωρίς να μπορούμε να προσδιορίσουμε από πού ακριβώς δεχόμαστε πυροβολισμούς, πάντως από το σημείο που βρίσκονταν οι σκοπιές 4, 5 και 6».