ΧΡΟΝΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΙΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

Βουτιά 50% στην οικοδομική δραστηριότητα

Το καλό και το κακό σενάριο για το 2ο εξάμηνο

 Δευτέρα 21 Ιουνίου 2010

Βουτιά πωλήσεων κατά 50%, παγωμένη οικοδομική δραστηριότητα, δεκάδες χιλιάδες εργατοτεχνίτες που υποαπασχολούνται ή βρίσκονται χωρίς δουλειά είναι η εικόνα της κτηματαγοράς κατά τους πρώτους έξι μήνες.
Κι όμως, παρά τα εκατοντάδες χιλιάδες απούλητα διαμερίσματα- κολλημένα στα 150.000 σύμφωνα με τις εκτιμήσεις- η πτώση των τιμών περιορίζεται σε ένα 10%-15%, κι αυτό όχι παντού και σε εκτεταμένη κλίμακα.

Η μείωση δεν είναι ανάλογη του μεγέθους της κρίσης, και η μόνη προφανής εξήγηση είναι ότι οι κατασκευαστές ακόμη «τρώνε από τα έτοιμα» της χρυσής περιόδου του 2000, από τα μεγάλα δηλαδή κέρδη που τους επιτρέπουν να έχουν ακόμη τον πρώτο λόγο στη διαμόρφωση της τιμής.

Το ερώτημα βέβαια είναι τι θα γίνει στους επόμενους έξι μήνες. Σύμφωνα με το καλό σενάριο, η συνολική φετινή μείωση τιμών θα είναι 10%-15%, ενώ σύμφωνα με το κακό, που συνδέεται με ραγδαία επιδείνωση των εξελίξεων στην οικονομία, θα υπάρξει γενικευμένη κατάρρευση τιμών που θα συνδυαστεί και με το «σκάσιμο» πολλών τραπεζικών δανείων. Οι τράπεζες κόβουν πλέον τις λιγοστές ούτως ή άλλως αιτήσεις για στεγαστικά, ενώ ταυτόχρονα αυξάνεται ο αριθμός όσων νοικοκυριών δυσκολεύονται να πληρώσουν τη δόση τους. Σύμφωνα μάλιστα με πληροφορίες, κατασχέθηκαν ήδη τα πρώτα ακίνητα. Τα λιγοστά παζάρια, μέσα σε αυτό το κλίμα, δίνουν και παίρνουν, με τις μεγαλύτερες ευκαιρίες να παρουσιάζονται στις λεγόμενες λαϊκές συνοικίες (δυτικά, Μεσόγεια) όπου η μείωση των αγοραπωλησιών είναι κατακόρυφη, και σε πάρα πολλές περιπτώσεις έχει σπάσει προς τα κάτω το όριο των 2.000 ευρώ/ τ.μ. Η άλλη κατηγορία ακινήτων όπου επίσης γίνονται μεγάλες μειώσεις τιμών, είναι τα πολύ ακριβά, από 400.000 ευρώ και πάνω, όπου είτε λόγω οικονομικών δυσκολιών, είτε λόγω της υψηλής φορολόγησης και των τεκμηρίων, έχουν γεμίσει οι αγγελίες με προς πώληση σπίτια, καινούργια αλλά και μεταχειρισμένα σε βόρεια και νότια προάστια.

Αντιπαροχή
Από πλευράς αγοραπωλησιών, σύμφωνα με πληροφορίες, φέτος στο πρώτο εξάμηνο πωλήθηκαν περίπου 20.000 ακίνητα, με πρόβλεψη ότι το δεύτερο εξάμηνο οι πωλήσεις θα είναι ελαφρώς αυξημένες. Δεδομένου ότι πέρυσι διακινήθηκαν 70.000-90.000 ακίνητα, φέτος, και αν οι προβλέψεις επαληθευτούν, θα μιλάμε για μείωση 40-50%.

Αναφορικά με την αντιπαροχή, οι ιδιοκτήτες οικοπέδων έχουν περιορίσει σημαντικά τα συμβόλαια και αναμένουν πότε θα ξεκαθαρίσει το τοπίο όσον αφορά την οικονομική κρίση. Αλλά και οι λιγοστοί κατασκευαστές που είχαν έρθει αρχικά σε συμφωνία με ιδιοκτήτες γης για να προχωρήσουν σε αντιπαροχές, τώρα το ξανασκέφτονται.

Η οικοδομή
Εν κατακλείδι και ενώ βρισκόμαστε στην καρδιά της κρίσης, στην αγορά δεν υπάρχει κινητικότητα, τα δάνεια εκταμιεύονται με το σταγονόμετρο και τα μόνα που κάπως κινούνται είναι τα μικρά και μεταχειρισμένα σπίτια. Η οικοδομική δραστηριότητα ήταν στο τρίμηνο μειωμένη κατά 20% και πάνω από 700 οικοδομικές επιχειρήσεις έχουν βάλει φέτος λουκέτο. Οι κατασκευαστές παραπονούνται ότι εκτός από την κρίση, υλικά και κόστος ενέργειας ανεβαίνουν συνεχώς. Από την 1η Ιουλίου άλλωστε αυξάνεται σε 23% ο ΦΠΑ για την αγορά ακινήτου.

Από πλευράς αριθμών, οι κατασκευαστές υποστηρίζουν πως από τους 400.000 κάποτε οικοδόμους, σήμερα δεν έχουν απομείνει ούτε 250.000, που και αυτοί υποαπασχολούνται, ενώ ακόμη μεγαλύτερο είναι το πλήγμα στις επιχειρήσεις παραγωγής οικοδομικών υλικών. Σε εργοτάξιο γνωστής τσιμεντοβιομηχανίας, λένε, σήμερα η παραγωγή δεν ξεπερνά τα 150 κυβικά μέτρα ημερησίως, όταν μέχρι και το 2005 έφτανε στα 1.000 κυβικά! Κεραμοποιεία, βιοτεχνίες μονωτικών υλικών, εισαγωγικές εταιρείες εμπορίας ειδών υγιεινής και υδραυλικών, υπολειτουργούν. Ιστορίες σαν αυτήν γνωστής κεραμοποιίας στη Χαλκίδα, για την οποία ακούγεται πως ο ιδιοκτήτης της σκέφτεται να πουλήσει το εργοστάσιό του, είναι όλο και πιο συχνές.

Βόρεια Ελλάδα
Στη Βόρεια Ελλάδα κατά το πρώτο πεντάμηνο του 2010 είχαμε μείωση αγοραπωλησιών 25%-30%, σύμφωνα με τον πρόεδρο του Συνδέσμου Οικοδομικών Επιχειρήσεων Βορείου Ελλάδος (ΣΟΕΒΕ), Γ. Παγώνη. Η αγορά της Θεσσαλονίκης βρίσκεται σε συνεχή πτωτική πορεία και η οικοδομική δραστηριότητα έχει «παγώσει», με πολύ σοβαρές επιπτώσεις για την απασχόληση στην περιοχή. Την ίδια στιγμή, οι τιμές των ακινήτων παρουσιάζουν κάμψη από 5%-15%, σε σχέση με 2-3 χρόνια πριν.

ΜΟΝΟ ΤΑ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΜΕΝΑ

Τα δάνεια εκταμιεύονται με το σταγονόμετρο και τα μόνα που κάπως κινούνται είναι τα μικρά και μεταχειρισμένα σπίτια

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=3&artid=4580726

Ο Γιώργος «καίει» το «παλιό» ΠΑΣΟΚ και φτιάχνει ένα δικό του!

Ο Γιώργος «καίει» το «παλιό» ΠΑΣΟΚ και φτιάχνει ένα δικό του

Δευτ. 21 Ιουν 2010, -- http://www.antinews.gr/?p=50865

Νέος κύκλος εσωστρέφειας, ή σχέδιο με σφραγίδα Μαξίμου?

Του Ρεπόρτερ

Όταν ο Γιώργος Παπανδρέου αποφάσιζε τη σύνθεση της κυβέρνησης ήταν πεπεισμένος σχετικά με τις ικανότητες του Ανδρέα Λοβέρδου, αλλά δεν ήταν βέβαιος αν θα έπρεπε να του έχει απόλυτη εμπιστοσύνη. Πως θα μπορούσε εξάλλου να έχει εμπιστοσύνη σε ένα πολιτικό πρόσωπο, το οποίο είχε εκφραστεί υπέρ του Ευάγγελου Βενιζέλου την περίοδο που βρισκόταν σε εξέλιξη η διαδικασία ανάδειξης νέου προέδρου στο ΠΑΣΟΚ το έτος 2007. Ο Ανδρέας Λοβέρδος δεν δήλωσε «εκσυγχρονιστής», αλλά «Σημιτικός».
Ο Γιώργος Παπανδρέου γνώριζε επίσης ότι τα εργασιακά ζητήματα και το ασφαλιστικό με τα οποία ο Ανδρέας Λοβέρδος καταπιάνεται σήμερα και τα οποία δημιουργούν πολιτικές και πολιτειακές παρενέργειες,  δεν θα άφηναν περιθώρια ή τουλάχιστον δεν θα εξασφάλιζαν πολύτιμο χρόνο στον σημερινό υπουργό Εργασίας,  ώστε να συμμετάσχει σε εσωκομματικές διαδικασίες οι οποίες θα μπορούσαν να προσλάβουν χαρακτηριστικά ίντριγκας ή ακόμη και υπονόμευσης στο μέλλον. Η τοποθέτηση του Ανδρέα Λοβέρδου ήταν προγραμματισμένη, ώστε εκείνος να «καεί» πολιτικά.
Ο Ανδρέας Λοβέρδος ήδη αισθάνεται την πίεση που δημιουργεί η σκληρή αντιλαϊκή πολιτική του ΠΑΣΟΚ στο ασφαλιστικό και στο εργασιακό. Ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου τον έριξε στον λάκκο των λεόντων, των εσωκομματικών λεόντων, ενώ τα ΜΜΕ κάνουν λόγο για “μεγάλες ζαριές”. Παιχνίδι ισορροπίας λέγεται αυτό.
[ΟΠΩΣ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΑΓΑΠΗΤΕ  ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ, ΕΔΩ ΔΕΝ ΕΧΟΜΕ ΝΑ ΚΑΝΩΜΕ ΜΕ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΩΣ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ ΔΟΞΑ, ΑΛΛΑ ΕΧΟΜΕ ΕΜΠΡΟΣ ΜΑΣ ΣΚΕΤΟΥΣ ΜΑΦΙΟΖΟΥΣ ΠΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΜΟΝΟΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΜΗ ΑΚΟΛΟΥΘΟΝΤΑΣ ΟΥΤΕ ΤΟΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΚΩΔΙΚΑ ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑΣ ΤΗΣ ΜΑΦΙΑΣ ΜΕ ΧΙΛΙΟΥΣ ΔΥΟ ΔΟΛΙΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΕΞΟΝΤΩΣΗ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟ --ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΩΣ ΥΠΕΡΤΕΡΕΙ  ΤΟ "ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ" ΤΟΥ κ.  ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ!]

Τα εργασιακά και το ασφαλιστικό ανοίγουν τους ασκούς του Αιόλου για την ανάπτυξη συγκρουσιακών διαδικασιών μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Στο βαθύ ΠΑΣΟΚ ήδη έχει ξεκινήσει σφοδρή κριτική για την αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ. Σε άλλη περίπτωση ή αν την χώρα κυβερνούσε κάποιος άλλος κομματικός μηχανισμός οι αντιδράσεις θα σάρωναν τους πάντες και τα πάντα.[ΑΣΦΑΛΩΣ, ΚΑΘΩΣ ΤΩΡΑ ΟΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ (Η ΠΛΕΟΝ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΗ ΤΑΞΙΣ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ) ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ --ΟΙ ΠΛΕΟΝ ΕΞΟΡΓΙΣΤΙΚΑ ΠΑΛΥΜΒΟΥΛΟΙ-- ΝΕΜΟΝΤΑΙ  ΔΙΑΦΟΡΑ ΙΔΙΑ ΩΦΕΛΗ!]
Η οικονομική κρίση που πλήττει και θα πλήξει ακόμη περισσότερο τη χώρα είναι το όχημα για την εφαρμογή σκληρών πολιτικών για την ολοκλήρωση του σχεδίου υποτέλειας.
Ο Γιώργος Παπανδρέου τα γνώριζε όλα αυτά. Έτσι φρόντισε να τοποθετήσει σε υπουργικές θέσεις στις οποίες η φθορά θα μπορούσε να θεωρείται δεδομένη πρόσωπα τα οποία στο μέλλον θα ήταν δυνατόν να αποτελέσουν τους εσωκομματικούς πόλους αμφισβήτησης της πολιτικής ηγεσίας του.[ΔΗΛΑΔΗ, ΟΧΙ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ  ΙΚΑΝΟΤΕΡΟΥΣ,  ΑΛΛΑ ΟΣΟΥΣ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΕΞΟΝΤΩΣΗ! ΟΜΩΣ, ΟΥΔΕΝ ΚΑΚΟΝ ΑΜΙΓΕΣ ΚΑΛΟΥ: ΟΤΑΝ ΠΑΥΣΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΗ ΑΝΕΡΓΟΣ, ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΣΤΗΝ ΜΑΦΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΜΟΡΑ!]
Η Άννα Διαμαντοπούλου τοποθετήθηκε στο υπουργείο Παιδείας, εκεί δηλαδή από όπου όλοι οι υπουργοί «φεύγουν νύχτα». Ο Ευάγγελος Βενιζέλος τοποθετήθηκε στο υπουργείο Άμυνας έχοντας από πάνω τον ευπροσάρμοστο Θεόδωρο Πάγκαλο και ακριβώς από κάτω έναν από τους στενούς συνεργάτες του πρωθυπουργού, τον Πάνο Μπεγλίτη.
Ο πάλαι ποτέ «σκληρός εκσυγχρονιστής» Γιώργος Παπακωνσταντίνου, ο οποίος ακολουθεί ένα είδος επικοινωνιακής πολιτικής – διάσωσης μέσα από τα παραδοσιακά ΜΜΕ, γεγονός το οποίο, χωρίς να λέγεται, ενοχλεί το Μέγαρο Μαξίμου, τοποθετήθηκε στο υπουργείο Οικονομίας, όπου τα μαλλιά όλων των υπουργών «ασπρίζουν γρήγορα».

Κίνημα μέσα στο Κίνημα;

Σήμερα κάποιοι κάνουν λόγο για δημιουργία «Κινήματος εντός του κινήματος». Ήδη από την κοινοβουλευτική ομάδα έχουν διαγραφεί τρεις βουλευτές, επειδή τόλμησαν να διαφωνήσουν με τις κεντρικές επιλογές σε ότι έχει να κάνει με την υιοθέτηση των μέτρων που θα βοηθήσουν τη χώρα να βγει από την κρίση. Μέσα σε λίγους μήνες έχουν καταγραφεί δύο παραιτήσεις στελεχών της κυβέρνησης, της κας Γκερέκου και του κου Ρόβλια.
Μέσω του πολιτικού ρεπορτάζ διοχετεύεται εντέχνως η άποψη του Γιώργου Παπανδρέου ότι «εγώ δεν κυβερνώ με 153 βουλευτές». Εξ’ άλλου ο ίδιος γνωρίζει πολύ καλά ποιες μπορεί να είναι οι παρενέργειες της ισχνής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, ιδιαίτερα δε όταν το τοπίο στο πολιτικό σκηνικό παραμένει θολό και οι αναλυτές εκτιμούν ότι θα υπάρξουν ριζικές αλλαγές το ερχόμενο φθινόπωρο.  Η χώρα μπορεί να βρίσκεται σε κατάσταση ομηρίας, αλλά σίγουρα ο Γιώργος Παπανδρέου δεν θέλει ένα ΠΑΣΟΚ σε ομηρία.
Η εκλογολογία έχει αποκτήσει την τιμητική της, ενώ έχει ξεκινήσει η πασαρέλα των «υποψηφίων προς αποχώρηση από το κυβερνητικό σχήμα», οι οποίοι κατά περίεργη σύμπτωση είναι, αν όχι οι πιο πιστοί στον Γιώργο Παπανδρέου, τότε σίγουρα οι πιο ακίνδυνοι: Λούκα Κατσέλη, Παύλος Γερουλάνος, Κατερίνα Μπατζελή, Ιωάννης Πανάρετος, Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου και Τίνα Μπιρμπίλη.
Την ερχόμενη Κυριακή θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση στην Αθήνα στην οποία θα συμμετέχουν εκατοντάδες στελέχη του ΠΑΣΟΚ και την οποία διοργανώσει η «Αριστερή Πρωτοβουλία» του Γιώργου Παναγιωτακόπουλου, ο οποίος δεν χάνει ευκαιρία να εξαπολύει τα βέλη του και να υπενθυμίζει τον ιστορικό χαρακτήρα του Κινήματος. Ο ίδιος δήλωσε ότι «πρόσωπα στο ΠΑΣΟΚ υπηρετούν διεθνή συμφέροντα».  Στην πραγματικότητα το βαθύ ΠΑΣΟΚ είναι περιθωριοποιημένο ενώ τα συνδικάτα μπορούν μερικώς να ελεγχθούν.
Κάποιοι διακινούν πληροφορίες ότι ο Χάρης Παμπούκης έχει προτείνει για τη θέση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Ίσως το Μέγαρο Μαξίμου έχει δώσει εντολή να καεί, με τρόπο επί της ουσίας αναίμακτο ένα τέτοιο σενάριο.
Όσοι, όμως, γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα προχωρούν σε μια άλλου είδους ανάλυση. Ο Γιώργος Παπανδρέου γνώριζε εκ των προτέρων ποιες μπορεί να είναι οι συνέπειες των κυβερνητικών επιλογών στα εργασιακά και στο ασφαλιστικό. Πιθανότατα γνώριζε και την κατάσταση της οικονομίας όταν αναλάμβανε καθήκοντα πρωθυπουργού.  Οι πολιτικοί συντάκτες, δεν «ανακάλυψαν σήμερα την Αμερική», ούτε βέβαια τον ρόλο για τον οποίο προορίζονταν υπουργοί όπως ο Ανδρέας Λοβέρδος. Το κυβερνητικό σχήμα είναι αδύναμο και κάποιοι από την παλιά φρουρά τον ΠΑΣΟΚ (όσοι δηλαδή δεν έχουν εμπλακεί σε σκάνδαλα) εκφράζουν ήδη αμφιβολίες σχετικά με το αν θα καταφέρει η κυβέρνηση να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες της παρούσας συγκυρίας.  Αλήθεια ήθελε ο Γιώργος Παπανδρέου ένα σχήμα αδύναμο; Ο ίδιος θα παραμείνει πρωθυπουργός. Θα παραμείνουν, όμως, όλοι οι υπουργοί στις θέσεις τους; Στην κυβέρνηση θα παραμείνουν όσοι προορίζονται για πολιτική εξόντωση. Οι στενοί συνεργάτες θα αποσυρθούν για λίγο με έντεχνο τρόπο, μέχρι να ξεκαθαρίσει το τοπίο. [ΣΤΑΜΑΤΑ ΤΟ ΜΥΑΛΟ  ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΠΡΟ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΥΠΕΡΔΟΛΙΑΣ ΑΡΧΙΜΑΦΙΟΖΙΚΗΣ "ΕΥΦΥΪΑΣ ΤΩΝ ΒΛΑΚΩΝ" ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΙΚΙΣΜΕΝΟΙ Ο κ. ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΚΑΙ ΤΟ "ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ" ΤΟΥ!]
Πιθανότατα ο πρωθυπουργός έχει δημιουργήσει έναν μηχανισμό αυτορρύθμισης, μέσα από τον οποίο θα εκτεθούν, ή άλλως θα «καούν», πολλά από τα πρόσωπα που συγκρότησαν την κυβέρνηση της πρώτης περιόδου διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου. Κάποιοι προορίζονταν ώστε να καταρρεύσουν υπό το βάρος της πίεσης που γεννούν οι συνθήκες. Στο Μέγαρο Μαξίμου θεωρούν βέβαιο ότι όποτε και αν πραγματοποιηθούν εκλογές το ΠΑΣΟΚ θα τις ξανακερδίσει.
Το ερώτημα, όμως, που τίθεται είναι το εξής: Με ποιες δυνάμεις και μέσα σε ποιες συνθήκες; Μήπως υπολογίζουν στον νέο πολιτικό φορέα του Φώτη Κουβέλη (αν δεν κάνει το ιστορικό σφάλμα να συμπράξει έστω και υπό τη μορφή του «ανεξάρτητου» με την Ντόρα Μπακογιάννη);
[ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: ΛΑΕ ΜΟΥ ΕΥΚΟΛΟΠΙΣΤΕ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΠΡΟΔΟΜΕΝΕ, ΠΟΤΕ ΘΑ ΣΗΚΩΘΗΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΙΚΑΣΗΣ??? ΠΟΤΕ ΘΑ ΔΙΚΑΣΗΣ ΤΟΥΣ ΠΩΡΩΜΕΝΟΥΣ ΥΠΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΕ ΤΙΣ “μεγάλες ζαριές” ΠΟΥ ΣΕ ΘΕΩΡΟΥΝ ΑΧΡΗΣΤΟ ΣΚΟΥΠΙΔΙ ΚΑΙ ΣΟΥ ΕΚΟΨΑΝ ΤΑ ΤΣΙΓΑΡΑ ΚΑΙ  ΤΗΝ ΣΥΝΤΑΞΟΥΛΑ ΣΟΥ???--ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ ΟΤΙ ΑΥΤΟΙ ΞΕΡΟΥΝ ΝΑ ΣΤΗΝΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ "ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΕΣ" ΚΑΙ ΔΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ--ΜΕ ΞΕΧΝΑΣ ΟΤΙ ΤΟ ΕΚΤΑΚΤΟ ΣΤΡΑΤΟΔΙΚΕΙΟ ΤΟΥ '22 ΤΟ ΕΣΤΗΣΕ Ο ΘΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ!]

Η «φάκα» του Ασφαλιστικού για την οποία δεν μιλούν!

Ποια είναι η «φάκα» του Ασφαλιστικού για την οποία δεν μιλούν;

  | Δευτ. 21 Ιουν 2010, http://www.antinews.gr/?p=50842

 

Πέρα από τις απίστευτης σκληρότητας ρυθμίσεις που περιλαμβάνει το ασφαλιστικό νομοσχέδιο, υπάρχει ένα σημείο που έχει περάσει σχετικά απαρατήρητο, είναι όμως το πιο κρίσιμο απ’ όλα. Αφορά στο ύψος των συντάξεων που θα πάρουν όλοι οι εργαζόμενοι τα επόμενα χρόνια.
Όλη η συζήτηση τις προηγούμενες ημέρες αναλώθηκε στο ποσοστό αναπλήρωσης το οποίο είναι 1,2 επί 40 χρόνια, δηλαδή στο 48%. Μαζί με τη βασική σύνταξη και το επικουρικό, η κυβέρνηση λέει ότι θα φτάσει το 64% – 65%, επομένως η “χασούρα” είναι σχετικά μικρή.
Αυτό είναι το τυράκι διότι η φάκα είναι αλλού. Πρόκειται για τον τρόπο υπολογισμού της σύνταξης ο οποίος θα γίνεται πλέον με βάση το σύνολο του εργασιακού βίου κι όχι την τελευταία 5ετία ή 10ετία.
Αυτό σύμφωνα με τους ειδικούς σημαίνει αυτόματα μείωση της σύνταξης κατά 30%. Αν λοιπόν κάποιος με το παλαιό σύστημα θα έπαιρνε 1.000 ευρώ τώρα θα πάρει 700 ευρώ αφού θα υπολογίζεται αλλιώς η σύνταξη. Όμως κι από τα 700 ευρώ θα υπάρξει μείωση διότι το ποσοστό αναπλήρωσης είναι μικρότερο, οπότε, ακόμη λιγότερα χρήματα.
Αν, λοιπόν, στο ασφαλιστικό νομοσχέδιο περάσει ρύθμιση για το σύνολο του εργασιακούς βίου, τότε θα γίνει μεγάλος χαμός διότι θα μιλάμε για συντάξεις πείνας.

Στεφανος Mανος-ΟΣΕ: φυγή από την πραγματικότητα

 22/6/10 -- http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_22/06/2010_405403

ΟΣΕ: φυγή από την πραγματικότητα

Του Στεφανου Mανου

Καθώς η Ελλάδα βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, οι συζητήσεις και σκέψεις για τον ΟΣΕ κινούνται σ’ ένα κόσμο φανταστικό, ανεπηρέαστο από την πραγματικότητα.
Διαβάζω: Νέο υπέρογκο δανεισμό συνολικού ύψους 1,4 δισ. ευρώ αναμένεται να συνάψει, εντός του 2010, ο OΣE - η πιο χρεωμένη ΔEKO της χώρας. O Οργανισμός, αν και έχει συσσωρευμένες υποχρεώσεις που ξεπερνούν τα 10 δισεκατομμύρια ευρώ και οι ετήσιες ζημίες του προσεγγίζουν τα 800 εκατομμύρια, αναγκάζεται να καταφύγει σε νέο δανεισμό για να καλύψει τις λειτουργικές του δαπάνες όσο και για να αποπληρώσει παλαιότερες δανειακές υποχρεώσεις.
Η αναζήτηση των δανεικών θα γίνει τμηματικά. Ηδη, ο Οργανισμός Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους βγήκε στην αγορά για λογαριασμό του ΟΣΕ, για τη σύναψη του πρώτου δανείου ύψους περίπου 400 εκατ. ευρώ. Στους δανειστές θα χορηγηθεί η εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου (για ό,τι αξίζει αυτή σήμερα). Ανάμεσα στις τράπεζες που ανταποκρίθηκαν ήταν η Εθνική για 150 εκατ. ευρώ και η Eurobank για 25 εκατ. ευρώ.
Προσφέρθηκε να συμμετάσχει και η Deutsche Βank, αλλά με επιτόκιο δανεισμού μεγαλύτερο από 10% και γι’ αυτό η προσφορά της απορρίφθηκε. Το 2008, για το οποίο έχει δημοσιευτεί ισολογισμός, ο ΟΣΕ είχε συνολικά έσοδα 196 εκατ. ευρώ και συνολικά έξοδα 990 εκατ. ευρώ. Με τέτοιο ισολογισμό, η δανειοδότηση του ΟΣΕ από την Εθνική (και μάλιστα με επιτόκιο 6,8% που θα ζήλευαν οι υγιέστερες εξαγωγικές ελληνικές επιχειρήσεις) δεν μπορεί παρά να είναι προϊόν κυβερνητικής πίεσης. Εδώ, λοιπόν, τίθεται ένα πρώτο θέμα (για τα επόμενα παρακάτω): Στο μετοχικό κεφάλαιο της Εθνικής δεν μετέχει πια το Δημόσιο (παρά μόνο με τις προνομιούχες μετοχές που την ανάγκασε να πάρει) αλλά συμμετέχουν οργανισμοί, εγχώριοι και ξένοι, και χιλιάδες μικροί μέτοχοι. Δεν φοβάται η διοίκηση της Εθνικής ότι θα κατηγορηθεί για απιστία για ένα δάνειο προς τον ΟΣΕ για το οποίο κανείς στα λογικά του δεν πιστεύει ότι θα αποπληρωθεί; Στη σημερινή οικονομική στενότητα αυτά τα 150 εκατ. ευρώ δεν θα λείψουν από υγιείς επιχειρήσεις;
Θέμα είναι και ποια θα είναι η στάση της τρόικας απέναντι σε αυτό το δάνειο. Σύμφωνα με τους ευρωπαϊκούς κανονισμούς, μια εγγύηση του Δημοσίου προς οργανισμό που είναι αδύνατο να ξεπληρώσει το εγγυημένο δάνειο πρέπει να προστεθεί στο δημόσιο χρέος. Δεν είναι λογικό να μας πουν: «Για σταθείτε, εμείς σας δανείζουμε για να μπορέσετε κάποτε να μειώσετε τις υποχρεώσεις σας και εσείς τις μεγαλώνετε;»
Ενα άλλο θέμα είναι η πρόθεση της κυβέρνησης να μετατάξει χιλιάδες εργαζομένους του ΟΣΕ στον δημόσιο τομέα. Μα αν μεταταγούν, θα μειωθούν μεν οι δαπάνες του ΟΣΕ (που καλύπτονται με δάνεια εγγυημένα από το κράτος), αλλά θα αυξηθούν ισοπόσως οι δαπάνες του Δημοσίου. Μια τρύπα στο νερό, δηλαδή, οικονομικά. Και οι σιδηροδρομικοί στον δημόσιο τομέα χωρίς... σιδηροδρόμους τι ωφέλιμο θα κάνουν; Θα μπορούσα να κατανοήσω ένα δάνειο προς τον ΟΣΕ, υπό τον όρο να αξιοποιούνταν για την απόλυση και αποζημίωση (σύμφωνα με το καινούργιο Π.Δ. του υπουργείου Εργασίας) του προς μετάταξη πλεονάζοντος προσωπικού. Ενα τέτοιο δάνειο ίσως το χαιρέτιζε και η τρόικα.
Διαβάζω ακόμη ότι η κυβέρνηση αποφάσισε να πουλήσει το 49% της ΤΡΑΙΝΟΣΕ σε ξένο επενδυτή. Η ΤΡΑΙΝΟΣΕ αποσπάστηκε από τον ΟΣΕ το 2008 και ανήκει εξ ολοκλήρου στο ελληνικό Δημόσιο. Με άλλα λόγια η ΤΡΑΙΝΟΣΕ δεν περιλαμβάνεται στα αποτελέσματα του ΟΣΕ. Σκοπός της ΤΡΑΙΝΟΣΕ είναι η παροχή υπηρεσιών μεταφοράς επιβατών και εμπορευμάτων χρησιμοποιώντας την υποδομή που της παρέχει ο ΟΣΕ.
Σύμφωνα με τον ισολογισμό της ΤΡΑΙΝΟΣΕ για το 2008, το σύνολο των εσόδων της ήταν 108 εκατ. ευρώ και το σύνολο των δαπανών της 340 εκατ. ευρώ. Το 70% περίπου των εσόδων ήταν από τα εισιτήρια των επιβατών και το άλλο 30% από εμπορευματικές μεταφορές.
Τι πιθανότητες δίνετε να βρεθεί επενδυτής να αγοράσει το 49%, να συμμετάσχει δηλαδή κατά 49% σε έξοδα 340 εκατ. ευρώ και έσοδα μόλις 108 εκατ.; Εγώ καμία. Παρέλειψα να αναφέρω ότι στις προθέσεις της κυβέρνησης είναι να παραχωρήσει στον επενδυτή το management... έτσι, για να νιώθει και αυτός ανήμπορος μπροστά στις τεράστιες ζημιές της ΤΡΑΙΝΟΣΕ.
Ολα αυτά λίγες μέρες πριν από το τέλος του Ιουνίου, οπότε η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί με το Μνημόνιο να ετοιμάσει ένα σχέδιο εξυγίανσης του κλάδου των σιδηροδρόμων (όχι απαραιτήτως του ΟΣΕ δηλαδή) με στόχο την αποκατάσταση της κερδοφορίας του επιχειρησιακού του σκέλους.
Το γενικό συμφέρον, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι η σωτηρία δύο βαθιά άρρωστων οργανισμών, αλλά η εξασφάλιση ότι στην Ελλάδα προσφέρονται αξιόπιστες σιδηροδρομικές υπηρεσίες.
Σε αυτήν την κατεύθυνση θα ενθάρρυνα την κυβέρνηση να σταματήσει να ασχολείται με τη χίμαιρα του επενδυτή στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ και παραλλήλως να ανοίξει τη χρήση της σιδηροδρομικής υποδομής σε μεταφορικές επιχειρήσεις και σιδηροδρομικούς οργανισμούς.
Την εθνική οδό (την οδική υποδομή) τη χρησιμοποιούν όλοι, αρκεί να πληρώσουν το διόδιο στην εταιρεία που την εκμεταλλεύεται. Το ίδιο και στην Αττική Οδό. Κατά την ίδια λογική, πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας στον κλάδο των σιδηροδρόμων θα είχε νομίζω η –με προϋπόθεση σημαντικές βελτιωτικές επενδύσεις και άλλες επενδύσεις– παραχώρηση της σιδηροδρομικής υποδομής ώστε να καταστεί εφικτή η χρήση της από ανταγωνιστικούς μεταξύ τους παρόχους σιδηροδρομικών υπηρεσιών.

Γ. Κύρτσος-Γιατί δυσκολεύεται η κυβέρνηση

 

ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΝΑ ΠΕΣΕΙ ΘΥΜΑ ΤΗΣ ΑΣΥΝΕΠΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΟΧΕΙΡΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ

 

Γιατί δυσκολεύεται η κυβέρνηση

 

Γιώργος Κύρτσος -- 21-06-2010

Οι αντιδράσεις που προκάλεσαν τα μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση για το ασφαλιστικό και τις εργασιακές σχέσεις και η μεγάλη δημοσκοπική πτώση της αναδεικνύουν τα λάθη και τις παραλείψεις του κ. Παπανδρέου και των συνεργατών του. Θεωρούμε υπερβολικά τα σενάρια για υποτιθέμενη «ανταρσία» βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, είναι φανερό, όμως, ότι οι πολιτικές αναταράξεις στον κυβερνητικό χώρο θα είναι συνεχείς και αρκετά έντονες.
Η ασυνέπεια
Η κυβερνητική ηγεσία δεν έχει προετοιμάσει την κοινή γνώμη για τα σκληρά μέτρα που παίρνει. Ο κ. Παπανδρέου διεκδίκησε την πρωθυπουργία σε στενή συνεργασία με το συνδικαλιστικό ΠΑΣΟΚ και στη βάση εντυπωσιακών υποσχέσεων για παροχές.
Αρκεί να θυμίσουμε ότι ο κ. Παπανδρέου αξιοποίησε τις προεδρικές εκλογές του 2010 για να επιβάλει την επιτάχυνση των εξελίξεων και τις πρόωρες βουλευτικές εκλογές του Οκτωβρίου 2009. Βασικά συνθήματά του ήταν «δεν πάει άλλο με την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης Καραμανλή» και πως «υπάρχουν τα λεφτά» για φιλολαϊκές παροχές και την καλύτερη χρηματοδότηση του κράτους πρόνοιας.
Η αναφορά στο μεγαλύτερο απ’ ό,τι το υπολόγιζε η κυβέρνηση Καραμανλή δημοσιονομικό έλλειμμα δεν εξηγεί πλήρως, στην αντίληψη των περισσότερων πολιτών, τη στροφή από τις προεκλογικές δεσμεύσεις για παροχές στην πρωτοφανή λιτότητα που εφαρμόζεται με βάση το πολυσυζητημένο μνημόνιο. Εάν, μάλιστα, λάβουμε υπόψη μας ότι τους τελευταίους μήνες του 2009 η κυβέρνηση Παπανδρέου έκανε κάποιες φιλολαϊκές παροχές, υπογραμμίζοντας ότι οποιαδήποτε απόκλιση στο δημοσιονομικό έλλειμμα δεν θα επηρέαζε την οικονομική της στρατηγική, καταλαβαίνουμε γιατί η πολιτική ασυνέπεια της κυβερνητικής ηγεσίας προκαλεί τόσο αρνητικές αντιδράσεις.
Ρεκόρ προχειρότητας
Με τον τρόπο που χειρίζεται τα ζητήματα μεγάλης οικονομικής και κοινωνικής σημασίας η κυβέρνηση διεκδικεί ρεκόρ προχειρότητας.
Αποδεικνύεται ότι ο κ. Παπανδρέου και οι συνεργάτες του υπέγραψαν το μνημόνιο χωρίς να έχουν κατανοήσει πλήρως το περιεχόμενό του. Δέσμευσαν έτσι την Ελλάδα σε μια ισοπεδωτική οικονομική και κοινωνική πολιτική, που μπορεί να δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα από αυτά που θα λύσει. Ο πρωθυπουργός δεν είχε κανένα λόγο να παραδοθεί άνευ όρων στους πιστωτές της Ελλάδας, οι οποίοι είχαν σημαντικό οικονομικό κίνητρο να αποτρέψουν την οικονομική κατάρρευσή της. Ενδεχόμενη στάση πληρωμών της Ελλάδας θα προκαλούσε αλυσιδωτή αντίδραση στη νότια Ευρώπη, στην Ευρωζώνη και στο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα. Αυτό δεν σημαίνει ότι υπήρχαν εύκολες λύσεις αλλά ότι, εάν ο κ. Παπανδρέου και το οικονομικό επιτελείο είχαν προετοιμαστεί σωστά για τη δύσκολη διαπραγμάτευση, θα μπορούσαν να είχαν εξασφαλίσει την εφαρμογή μιας λιγότερο αντιαναπτυξιακής και αντιλαϊκής πολιτικής. Άλλωστε οι ίδιοι που μας επέβαλαν αυτή την πολιτική κάνουν τώρα λόγο για σενάρια οικονομικής αποτυχίας εξαιτίας των πληθωριστικών πιέσεων που προκάλεσε το «μπαράζ» φόρων και της ολοένα βαθύτερης οικονομικής ύφεσης.
Η προχειρότητα της κυβέρνησης Παπανδρέου οδηγεί και σε κωμικοτραγικές αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως είναι αυτή που προβλέπει δραστική μείωση των κοινοτικών επιδοτήσεων για τις χώρες που θα έχουν τα επόμενα χρόνια υψηλό δημοσιονομικό έλλειμμα και αυξανόμενο δημόσιο χρέος. Επειδή, σύμφωνα με το οικονομικό πρόγραμμα που έχει υιοθετήσει η κυβέρνηση Παπανδρέου, το δημόσιο χρέος αυξήθηκε από 115% του ΑΕΠ τον Οκτώβριο του 2009 σε 130% του ΑΕΠ σήμερα και προβλέπεται να φτάσει το 150% μέχρι τα τέλη του 2012, υπάρχει κίνδυνος να υποστούμε σοβαρές οικονομικές κυρώσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση επειδή θα εφαρμόσουμε το από κοινού συμφωνηθέν οικονομικό πρόγραμμα!
Η μέθοδος Παπανδρέου
Στην προχειρότητα της κυβέρνησης συμβάλλει και η «προεδρική» αντιμετώπιση της κατάστασης από τον πρωθυπουργό κ. Παπανδρέου. Αφιερώνει περισσότερο χρόνο στις υποχρεώσεις που έχει σαν πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και στην καλλιέργεια ενός θετικού «προφίλ» σε διεθνές επίπεδο και πολύ λιγότερο στον αναγκαίο συντονισμό της κυβέρνησής του για την αντιμετώπιση τόσο σύνθετων προβλημάτων. Το αποτέλεσμα είναι ιδιαίτερα αρνητικό.
Ο υπουργός Εργασίας κ. Λοβέρδος κάνει, σε καθημερινή βάση, επικοινωνιακές προσθαφαιρέσεις στις προτάσεις του για το ασφαλιστικό και τις εργασιακές σχέσεις, με αποτέλεσμα να έχει χαθεί πλήρως ο οικονομικός λογαριασμός. Παίρνουμε σκληρά μέτρα για να περιοριστεί το ασφαλιστικό και το δημοσιονομικό έλλειμμα χωρίς κανένας από τους αρμοδίους να μπαίνει στον κόπο να μας εξηγήσει ποιο ακριβώς είναι το ασφαλιστικό, δημοσιονομικό όφελος από τα μέτρα, που αλλάζουν με κινηματογραφική ταχύτητα.
Το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης εξακολουθεί να μην υπάρχει, με τον υπουργό Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου να συνεννοείται με τους εκπροσώπους της τρόικας, χωρίς να παίρνει υπόψη του την αναπτυξιακή διάσταση των επιλογών του, και την υπουργό Οικονομίας κ. Κατσέλη να πορεύεται σε συνθήκες πολιτικής μοναξιάς. Είναι χαρακτηριστικό ότι της αφαιρέθηκαν και οι αρμοδιότητες για την ποντοπόρο ναυτιλία, οι οποίες δόθηκαν στον... υπουργό Προστασίας του Πολίτη κ. Χρυσοχοΐδη. Η κυβέρνηση Παπανδρέου κατάργησε ένα υπουργείο που μπορούσε να αποτελέσει «ατμομηχανή» της οικονομικής ανάκαμψης και μείωσε τις αρμοδιότητές του ανάλογα με τον ενδοκυβερνητικό συσχετισμό δυνάμεων.
Η έλλειψη συντονισμού και ο προεδρικός ρόλος του πρωθυπουργού εξηγούν σε μεγάλο βαθμό την αδυναμία επίτευξης των στόχων σε ό,τι αφορά την αύξηση των δημοσίων εσόδων, τη μείωση των δαπανών των νοσοκομείων του ΕΣΥ, τον έλεγχο των ασφαλιστικών οργανισμών και των ΟΤΑ κ.λπ.
Η ασυνέπεια και η προχειρότητα της κυβέρνησης Παπανδρέου περιορίζουν τη δυνατότητά της να πείσει τους πολίτες για την αναγκαιότητα των επιλογών της και τις πιθανότητες επιτυχημένης εφαρμογής της πολιτικής της.
*************

Το λάθος των συνδικαλιστών

 

Γιώργος Κύρτσος

 

21-06-2010

Οι μεγάλες αλλαγές που προωθεί η κυβέρνηση Παπανδρέου στο ασφαλιστικό και στις εργασιακές σχέσεις φέρνουν σε εξαιρετικά δύσκολη θέση τους εκπροσώπους των συνδικαλιστικών οργανώσεων.
Εδώ και μία δεκαετία οι συνδικαλιστικές οργανώσεις και τα ηγετικά τους στελέχη αρνούνται επίμονα την ανάγκη προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας στους κανόνες του διεθνούς ανταγωνισμού. Είναι χαρακτηριστικό ότι η πρώτη σοβαρή προσπάθεια -επί κυβέρνησης Σημίτη- να προωθηθεί η ασφαλιστική μεταρρύθμιση προσέκρουσε, μεταξύ των άλλων, στη δυναμική αντίδραση των συνδικαλιστών του ΠΑΣΟΚ.
Ύστερα από μία δεκαετία συνδικαλιστικού δογματισμού, που συνοψίζεται στη φράση «σε όλα “όχι”», οι συνδικαλιστές πέφτουν θύματα της στρατηγικής τους. Οι καθυστερημένες αλλαγές που πραγματοποιούνται είναι βίαιες και προωθούνται ερήμην των συνδικαλιστικών οργανώσεων.
Κομματικές συντεχνίες
Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις απέτυχαν στην αποστολή τους γιατί μετατράπηκαν, με το πέρασμα του χρόνου, σε κομματικές συντεχνίες. Ελέγχονται, σε γενικές γραμμές, από τους κομματικούς μηχανισμούς και έχουν ανεύθυνη προσέγγιση στα οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα. Αντί να επιδιώκουν τη συνεννόηση με την εκάστοτε κυβέρνηση και τους εκπροσώπους της εργοδοσίας σε αναζήτηση εθνικής στρατηγικής ενίσχυσης της διεθνούς ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, καταφεύγουν σε έναν κομματικό, συντεχνιακό μαξιμαλισμό.
Οι ηγεσίες της ΑΔΕΔΥ και της ΓΣΕΕ, που ελέγχονται από το ΠΑΣΟΚ, στήριξαν τον κ. Παπανδρέου στη μάχη για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, αποτέλεσαν την αιχμή του δόρατος σε μία στείρα αντιπολιτευτική τακτική, που εμπόδισε την κυβέρνηση Καραμανλή να κάνει και τις δειλές μεταρρυθμίσεις που είχε κατά νου, και στη συνέχεια αδειάστηκαν επιδεικτικά από τον ίδιο τον κ. Παπανδρέου.
Ανάλογες υπερβολές παρατηρούνται και στο συνδικαλιστικό χώρο που ελέγχεται από τη ΝΔ. Οι «γαλάζιες» συνδικαλιστικές οργανώσεις δεν είχαν ιδιαίτερα εποικοδομητική στάση επί κυβέρνησης Καραμανλή, εφόσον λειτουργούσαν με πρότυπο τον κυρίαρχο συνδικαλιστικό χώρο του ΠΑΣΟΚ. Οι συνδικαλιστές που πρόσκεινται στη ΝΔ έχουν τώρα την τάση να προβάλλουν άκαιρα και υπερβολικά αιτήματα, που δημιουργούν πρόβλημα στην αξιοπιστία της ΝΔ. Είναι άλλο οι αντιρρήσεις όσον αφορά την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης που διατυπώνονται με σαφήνεια από τον κ. Σαμαρά και τους συνεργάτες του και άλλο η στήριξη σε εξωπραγματικά, για τις σημερινές οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, αιτήματα.
Εάν προσθέσουμε στα παραπάνω τη συνδικαλιστική «επαναστατική» γυμναστική στην οποία ασκούνται οι συνδικαλιστές που είναι ενταγμένοι στα κόμματα της Αριστεράς, έχουμε μια σχεδόν πλήρη εικόνα της αδυναμίας του ελληνικού συνδικαλιστικού κινήματος να προσαρμοστεί στις σύγχρονες συνθήκες. Δεν είναι περίεργο, λοιπόν, που οι συνδικαλιστικές οργανώσεις βρίσκονται σε αδυναμία να προστατεύσουν τα καλώς εννοούμενα συμφέροντα των εργαζομένων και των οικογενειών τους.

Η σύνταξι στο Δημόσιο