Οι υποκριτικοί θρήνοι των πολύχρωμων «αριστερών» πολυτελείας

Οι υποκριτικοί θρήνοι των πολύχρωμων «αριστερών» πολυτελείας 

«Τ’ ομολογώ: καμιά 

Ελπίδα δεν έχω. 

Οι τυφλοί μιλάνε για διέξοδο. Εγώ 

Βλέπω. Όταν εξαντληθούν τα λάθη 

Αντικρύ μας θα κάθεται 

Σαν τελευταίος σύντροφος το μηδέν.» 

Μπέρτολτ Μρεχτ

Πολλοί δεν ήταν τυφλοί. Έβλεπαν εδώ και πολλά χρόνια. Έβλεπαν τη νέα αποικιοκρατική κατοχή, αλλά οι τυφλοί ήταν πλήθος και το χειρότερο: «Χρήσιμοι ηλίθιοι» που άκουγαν τους ποικίλους δήμιους και τα πολύχρωμα, επιδοτούμενα φερέφωνα των νέων τρομοκρατικών ιδεολογημάτων: Του «αντιεθνικισμού», του «αντιρατσισμού», της «πολυπολιτισμικότητας» κ.λπ… 

ΣΗΜΕΡΑ, διαπιστώνουν ότι «αντικρύ μας κάθεται σαν τελευταίος σύντροφος το μηδέν»: Με την αυθάδη, στραταρχική στολή του ΔΝΤ… 

Ο Μπρεχτ έγραψε ένα λάθος στίχο: Δεν ήταν τα «λάθη» που εξαντλήθηκαν». Ήταν οι προδοσίες που εξαντλήθηκαν… 

Ήταν οι προδοσίες όλων αυτών των πολύχρωμων «συντρόφων» της «αριστεράς» που ωρύονται, σήμερα, για τη νέα ΚΑΤΟΧΗ μας από το ΔΝΤ. 

Διαπίστωσαν την τελευταία σελίδα της ΚΑΤΟΧΗΣ. Το βιβλίο της κατοχής που έγραψαν οι ίδιοι, συνεχίζουν να μη θέλουν να το διαβάσουν. Κόβουν την τελευταία σελίδα, την ανεξαρτοποιούν από το υπόλοιπο βιβλίο, τη φετιχοποιούν και αναθεματίζουν το μεγάλο κακό που μας βρήκε. 

Μάλιστα ο μέγας δημαγωγός της «αριστερής» βοναπαρτιστικής καρικατούρας, ο Αλέκος Αλαβάνος, ωρύεται εναντίον του Γιωργάκη και ζητά να του απαγορευτεί η έξοδος από τη χώρα!!! 

Με τέτοιες εμπρηστικές κροτίδες επιχειρεί ο άμοιρος να επανέλθει στην πολιτική σκηνή, να επικαλύψει τα δικά του πολιτικά εγκλήματα και να αναπαλαιωθεί… 

Πολλοί θα αναζητήσουν την κολυμπήθρα του Σιλωάμ στο ναυάγιο της απάτης του ΠΑΣΟΚ και στο θλιβερό υπάλληλο των ΗΠΑ: Γιώργο Παπανδρέου… 

Καμώνονται όλοι αυτοί, οι ωρυόμενοι σήμερα, ότι δεν γνώριζαν τι εστί ΠΑΣΟΚ και Γιωργάκης. 

Μήπως πάλι, οι Αλαβάνοι και ΣΙΑ δεν ήταν αυτοί που επεδίωκαν την «οικοδόμηση συμμαχιών» με τους δεδηλωμένους καταστροφείς και δολοφόνους της ελληνικής κοινωνίας; 

Μήπως όλοι αυτοί δεν ήταν που έβαλαν την πλάτη για να ανοίξει ο δρόμος στους κυβερνητικούς δωσίλογους για να διαπράξουν τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά της ελληνικής κοινωνίας; 

Δωσίλογοι οι ίδιοι σε όλα τα μεγάλα προβλήματα της εποχής μας, έκαναν τα πάντα για να διαλύσουν την ελληνική κοινωνία και τους συνεκτικούς αγωνιστικούς της ιστούς, ευλόγησαν τον εποικισμό και την εφιαλτική κατοχή της χώρας μας από τις στρατιές των εισαγόμενων δούλων και ΤΩΡΑ ωρύονται για τον «εκτελεστή» της τελευταίας πράξης!!! 

ΤΩΡΑ επιχειρούν να επικαλύψουν και να αποκρύψουν τις δικές τους προδοσίες πίσω από το άθλιο και θλιβερό ενεργούμενο του πλανητικού ιμπεριαλισμού: Τον Πρωθυπουργό της κατοχής. 

Μόνο που αυτός ο Πρωθυπουργός δεν δούλεψε μόνος του γι’ αυτή την αποικιοκρατική κατοχή. Δούλεψε όλο το σύστημα γι’ αυτό, όλα τα κόμματα, με ιδεολογικές εμπροσθοφυλακές τα «αριστερά» χρώματα της ίριδας. 

Η τελευταία σελίδα ενός βιβλίου είναι ο επίλογος του δράματος. 

Η τραγωδία υπάρχει σε όλες τις σελίδες. Και μέσα σε αυτές τις σελίδες, πρωταγωνιστικό ρόλο έπαιξαν και αυτοί που ουρλιάζουν εναντίον του επιλόγου. 

Και αυτοί οι φωνακλάδες υποκριτές είναι αυτοί της ενσωματωμένης και επιδοτούμενης «αριστεράς» σε όλες τις αποχρώσεις: Ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ στην πρωτοπορία, το ΚΚΕ και τα επιδοτούμενα κλιμάκια… 

Η αποικιοκρατική κατοχή από το ΔΝΤ αποτελεί την τελευταία πράξη του δράματος, την πολιτική επικύρωση της κατοχής μας. 

Οι διαδικασίες της κατοχής μας έχουν βάθος χρόνου. Ξεκινούν από την αποδοχή και την ευλογία της ιμπεριαλιστικής εισαγωγής των αλλοδαπών στρατιών. 

Η εισβολή των λαθραίων ξένων, ο εποικισμός και η κατοχή της Ελλάδας από αυτούς, προηγήθηκαν της σημερινής ληξιαρχικής πράξης. 

Η αλλοδαπή κατοχή που προηγήθηκε είναι αυτή που ισοπέδωσε πρώτα τα πάντα, διαλύοντας κάθε ιστό και άρθρωση αντίστασης της ελληνικής κοινωνίας, ρίχνοντάς την έτσι εντελώς ανίσχυρη στους δήμιούς της. 

Χρειάστηκε πρώτα να αποσαθρωθούν και να αποτεφρωθούν όλες οι κοινωνικές, πολιτικές και οργανωτικές μυώνες της ελληνικής κοινωνίας για να γίνει δυνατή η πολιτική επικύρωση της κατοχής μας από το ΔΝΤ. 

Το εργαλείο αυτής της ολοκληρωτικής πολτοποίησης και αποτέφρωσης της ελληνικής κοινωνίας, των εργατικών και λαϊκών ιστών και της κοινωνικής συνείδησης, ήταν και είναι η εισβολή και η κατοχή μας από τα κοινωνικά και πολιτικά καθυστερημένα στίφη των αλλοδαπών, με όλα τα συνακόλουθα και ποικίλα νοσήματα… 

Η «αριστερά» αγωνίστηκε γι’ αυτό το έγκλημα και το καθαγίασε. 

Η «αριστερά» υπέγραψε όλα τα επεισόδια της κατοχής μας και αποτέλεσε τον ιδεολογικό τρομοκράτη και πολιτικό μπράβο της αλλοδαπής κατοχής μας… 

ΤΩΡΑ το παίζει «μωρή παρθένα» και ωρύεται, με θρηνώδη αναθέματα, εναντίον της τελευταίας πράξης του δράματος: Τη δικτατορία του ΔΝΤ… 

Υπέταξε την ελληνική κοινωνία στην αλλοδαπή κατοχή, εξόρυξε τα μάτια της, το πνεύμα της και την ψυχή της και τώρα κλαίει με υποκριτικούς λυγμούς και οδυρμούς… 

ΑΙΔΩΣ ΑΧΡΕΙΟΙ… 

Δεν διαφέρει σε τίποτα από το Γιώργο Παπανδρέου. 

Απλώς, όλοι αυτοί οι «αριστεροί πολυτελείας» έχουν την πολυτέλεια να παίζουν ακόμα, να είναι οι έμμεσοι και όχι οι άμεσοι εκτελεστές, να μην είναι κυβέρνηση… 

http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4432

_________________

ΑΦΟΥ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ 'ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕΣ'

Πρέπει να είναι οι κ. καθηγηταί πολύ προσεκτικοί!

Στις 14 Απριλίου 2010, στο Πάντειο, μια ομάδα αντιεξουσιαστών διέκοψε το μάθημά μου και αφού με εξύβρισε, με αποκάλεσε … «φασίστα» ενώπιον 50 περίπου φοιτητών και τελικά εκσφενδόνισε εναντίον μου ένα γιαούρτι. 

Αιτία αυτής της συμπεριφοράς σύμφωνα με τα λεγόμενά τους και με όσα αναφέρονται σε μια τετρασέλιδη προκήρυξη που μοιράστηκε και που έχει σαν υπότιτλο «φασίστες και καθηγητές πηγαίνουν χέρι – χέρι» είναι το ασυμβίβαστο της ιδιότητας του καθηγητή με τη δημόσια πολιτική παρουσία μου – και πιο συγκεκριμένα, με την έκφραση επιφυλακτικών και κριτικών απόψεων γύρω από τα θέματα που αφορούν την υποκριτική μεταναστευτική πολιτική του ελληνικού κράτους ή γύρω από τα κοινωνικά και ιδεολογικά ζητήματα των πολιτικο-πολιτισμικών αναταράξεων και αμοιβαίων περιχαρακώσεων που αναδεικνύονται αντικειμενικά στην σύγχρονη ελληνική κοινωνία.
Η υπογραφή μου μεταξύ άλλων πολλών σε ένα κείμενο της «Επιτροπής για τον Έλεγχο της Λαθρομετανάστευσης» ήταν το έναυσμα για τη δυναμική παρέμβαση της ομάδας των αντιεξουσιαστών.

Επειδή δεν μου δόθηκε καμία ευκαιρία όχι βέβαια «να απολογηθώ», αλλά να αντικρούσω τους ισχυρισμούς τους, να επισημάνω την πολιτική διαφωνία μου με συνθήματα που στρέφονται κατά των προσώπων των μεταναστών (είτε της προαναφερόμενης ΠΕΑΕΛ, είτε οποιουδήποτε άλλου φορέα) ή έστω να συζητήσω πάνω στα σημεία των ιδεολογικών τριβών και της σε μεγάλο βαθμό εικονικής αντιπαλότητας, αποφάσισα να συντάξω αυτό το κείμενο ως ερέθισμα για έναν ευρύτερο προβληματισμό γύρω από τις διαδικασίες υπονόμευσης του ακαδημαϊκού ασύλου.

Το δισέλιδο κείμενο, της ΠΕΑΕΛ που έχει αναρτηθεί στο διαδίκτυο εξέφραζε κοινωνικές και πολιτικές επιφυλάξεις πολλών πολιτών γνωστών για τις δημοκρατικές τους πεποιθήσεις, σχετικά με το ενδεχόμενο της μαζικής απόδοσης ιθαγένειας σε μετανάστες και με την καλλιέργεια ενός πολυπολιτισμικού μοντέλου κοινωνίας.

Δεν καλούσε τον ελληνικό λαό σε κανένα «πογκρόμ» κατά των μεταναστών (όπως ισχυρίζεται η καταγγελία των αντιεξουσιαστών), αλλά σε πολιτικούς προβληματισμούς περί του θέματος τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό. Συνεπώς, όταν πληροφορήθηκα την ανάρτηση του παραπάνω κειμένου στο διαδίκτυο και ενημερώθηκα για το ακριβές περιεχόμενο του, παρά ορισμένες διαφωνίες μου σχετικά με κάποιες διατυπώσεις (κυρίως σχετικά με το «Ελληνικό Εθνικό Κράτος»), δεν θεώρησα σκόπιμο να διαχωρίσω εκ των υστέρων τη θέση μου από το αρχικό κείμενο της παραπάνω επιτροπής, χωρίς αυτό να σημαίνει βέβαια ότι προσυπογράφω ή επικροτώ εκ των προτέρων το σύνολο των απόψεων ή των πιθανών μελλοντικών της πρωτοβουλιών.

Οι εισβολείς, όμως, όχι μόνο με εμπόδισαν να αντικρούσω τους ισχυρισμούς τους, να επισημάνω την πολιτική διαφωνία μου με συνθήματα που στρέφονται κατά των προσώπων των μεταναστών, ή έστω να συζητήσω μαζί τους σε μια προσπάθεια να χαμηλώσουν οι τόνοι της αντιπαράθεσης, αλλά και θεώρησαν τις προσπάθειες μου αυτές ως δείγμα μιας ενοχικής συμπεριφοράς που επιχειρούσε να δικαιολογηθεί για να αμβλύνει τις «κακές εντυπώσεις».

Ενημέρωσα αμέσως μετά το συμβάν τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου, κ. Παναγιώτη Τσίρη ο οποίος μου συνέστησε να ενημερώσω επισήμως το Τμήμα Ψυχολογίας και να ακολουθήσω την τυπική οδό για την ανακοίνωση και την καταγγελία του περιστατικού στις Πρυτανικές Αρχές και στη Σύγκλητο του Πανεπιστημίου.

Όπως φαίνεται και από μια απλή ανάγνωση της προκήρυξης που με στοχοποιεί, η ενέργεια ήταν πλήρως προσχεδιασμένη και το προσχηματικό κείμενο που μοιράστηκε ήταν οργανωμένο με τρόπο που να αναδεικνύει την πολιτική διαπόμπευσή μου περίπου σαν μια … «πολιτική αναγκαιότητα».

Αγαπητοί φίλοι, πιστεύω ότι με την τροπή που πήραν εκ των πραγμάτων αυτές οι πρακτικές όλων όσων δηλώνουν ότι αρνούνται κάθε συζήτηση και που ταυτόχρονα αυτοαναγορεύονται ως αρμόδιοι περί των ζητημάτων της «πολιτικής ορθότητας» στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, είναι πιθανόν ότι σε λίγο πολλά από τα θεωρητικά και ερευνητικά θέματα της παγκόσμιας πολιτικής και επιστημονικής επικαιρότητας θα τεθούν στο περιθώριο – και όσοι ασχολούνται με τέτοια θέματα θα πρέπει να διαθέτουν κάποιο «πιστοποιητικό πολιτικών φρονημάτων» που να τους το επιτρέπει.

Προφανώς, η επιβολή της ιδεολογικής νομιμότητας και τάξης κατά αυτόν τουλάχιστον τον άκρως «εξουσιαστικό» τρόπο, ουδόλως συνάδει με την έννοια της «αριστεράς», ούτε βέβαια με εκείνη του ακαδημαϊκού ασύλου ή του δημοκρατικού διαλόγου που υποτίθεται ότι προάγει το πανεπιστήμιο.

Είναι όμως εξίσου φανερό ότι η επανάληψη της παραπάνω στερεότυπης δημοκρατικής αντίθεσης στη βία ουδόλως εμποδίζει την επανάληψη των πράξεων και των γεγονότων που κατ’ εξακολούθηση την αμφισβητούν.

Δεν επιθυμώ βέβαια εδώ να επεκταθώ στην ουσία της πολιτικής αντιπαράθεσης, ούτε να αντιδικήσω με αυτές τις πολιτικές ομάδες που, παρά το γεγονός ότι όπως φαίνεται, η πολιτική μου διαδρομή τους είναι σε γενικές γραμμές γνωστή, συνεχίζουν να με καθυβρίζουν και να με συκοφαντούν θεωρώντας κάθε αναφορά σε κοινωνικά ζητήματα των εθνικών κοινωνιών ως «ενδείξεις εθνικισμού» και συνδέοντάς την με ακροδεξιές νοοτροπίες.

Θεωρώ, άλλωστε, ότι πάντα συμμερίστηκα και εξακολουθώ να συμμερίζομαι τις ηθικές αξίες που οι παραπάνω συλλογικότητες προβάλλουν στο δημόσιο λόγο τους, όχι μόνο μονομερώς, σε βάρος πάντα των πιο λαϊκών ιδίως τμημάτων της νεοελληνικής κοινωνίας.

Δεν αποβλέπω λοιπόν στο να αποσπάσω την συμπαράσταση όλων γενικά των πολιτικών παρατάξεων, αφού θα ήταν πιθανό να μου αποδοθούν στη συνέχεια ιδεολογικές «συμπλεύσεις» με φορείς πολιτικών ιδεών που ενδεχομένως δεν θα αντιστοιχούσαν στις επιλογές μου.

Δεν επιθυμώ επίσης να προκαλέσω, σε μια περίοδο κρίσιμη για το δημόσιο πανεπιστήμιο μια επιπλέον συζήτηση για το ακαδημαϊκό άσυλο, το οποίο πιστεύω ότι υπονομεύεται εκ των έσω. Δεν είμαι σε θέση να προβώ σε υποδείξεις «πρακτικών λύσεων», αφού αφενός δεν γνωρίζω αν και γιατί κάποιοι υποκινούν την επιθετικότητα της συγκεκριμένης πολιτικής ομάδας στο πρόσωπό μου και αφετέρου εξακολουθώ να πιστεύω ότι οι πολιτικές και ιδεολογικές διαφωνίες λύνονται στις δημοκρατικές κοινότητες μόνο με τα αντίστοιχα μέσα και διαδικασίες και όχι με απόπειρες εκφοβισμού, με νεομακαρθικού τύπου διοικητικά μέτρα ή με τυπικές, αιχμηρές ή μη ανακοινώσεις.

Συνεπώς, δεν θα επιμείνω ούτε στην υπογράμμιση των αδικημάτων που έχουν διαπράξει τα άτομα αυτά τόσο κατά του προσώπου μου, όσο και κατά των ακαδημαϊκών λειτουργιών του πανεπιστημίου.

Με το παρόν υπόμνημα, θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι η ευρύτερη δημοκρατική κοινότητα θα ήταν χρήσιμο να αναλάβει επιτέλους πρωτοβουλίες για την αποκατάσταση του διαλόγου που ενδεχομένως θα βοηθούσε και στη βελτίωση της λειτουργίας του ακαδημαϊκού ασύλου.

Γιάννης Παπαμιχαήλ
Καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου


ΕΠΑΡΚΩΣ ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΟΣ Ο κ. ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ, ΕΔΩΣΕ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΤΗΣ 'ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΤΗΤΟΣ'' ΤΟΥ, ΟΜΩΣ ΑΣ ΠΡΟΣΕΧΕΙ  ΠΙΟ ΠΟΛΥ Ο κ. ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΒΡΗ  ΚΤΙΣΜΕΝΟ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΝΤΟΥΛΑΠΑ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΟΥ (ΟΠΩΣ ΣΥΝΕΒΗ Μ' ΕΚΕΙΝΟΝ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ) Ο ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ!
ΚΑΙ ΣΟΒΑΡΑ:
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΛΥΘΗ Ο κ. ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ, ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΤΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ, ΔΕΝ ΑΝΤΙΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΑΥΤΟΣ ΗΤΟ  Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ, ΝΑ ΠΑΡΑΔΩΣΗ ΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΣΤΟΥΣ ''ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕΣ'' ΚΑΙ  ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΥ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕΣ ΔΕΘΝΕΙΣ ΠΑΤΡΩΝΕΣ ΤΟΥΣ!
 ΚΑΙ ΠΙΟ ΣΟΒΑΡΑ:
Κ.ΚΑΘΗΓΗΤΑ, ΟΥΔΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΔΕΝ ΘΑΜΕΝΕ ΟΥΤΕ ΛΕΠΤΟ ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΤΟΥ ΑΣΥΛΟΥ!  

Νέα δήλωσις του κ. Μίκη Θεοδωράκη: "ΠΡΟΜΗΝΥΜΑ ΜΕΓΑΛΩΝ ΣΥΜΦΟΡΩΝ"

Νέα δήλωσις του κ. Μίκη Θεοδωράκη:

"ΠΡΟΜΗΝΥΜΑ ΜΕΓΑΛΩΝ ΣΥΜΦΟΡΩΝ"

Με τον κοινό νου που διαθέτω, δεν μπορώ να εξηγήσω και ακόμα περισσότερο να δικαιολογήσω την ταχύτητα με την οποία κατρακύλησε η χώρα μας από τα επίπεδα του 2009 σε τέτοιο σημείο, ώστε με το ΔΝΤ να απολέσουμε ένα μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας και να τεθούμε σε καθεστώς κηδεμονίας.

Και είναι περίεργο ότι κανείς έως τώρα δεν ασχολήθηκε με το πιο απλό, δηλαδή την οικονομική μας διαδρομή με αριθμούς και στοιχεία από τότε έως τώρα, ώστε να καταλάβουμε κι εμείς οι αδαείς τους πραγματικούς λόγους αυτής της πρωτοφανούς και ιλιγγιώδους εξελίξεως, που έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια της εθνικής μας αυτοτέλειας και μαζί της την διεθνή ταπείνωση.

Ακούω για το χρέος των 360 δισεκατομμυρίων, όμως συγχρόνως βλέπω ότι...

τα ίδια και μεγαλύτερα χρέη έχουν πολλές άλλες χώρες. Άρα δεν μπορεί να είναι αυτή η βασική αιτία της κακοδαιμονίας. Επίσης με προβληματίζει το στοιχείο της υπερβολής στα διεθνή χτυπήματα με στόχο την χώρα μας, μαζί με ένα τόσο καλά εναρμονισμένο συντονισμό εναντίον μιας ασήμαντης οικονομικά χώρας, που καταντά ύποπτος. Έτσι οδηγούμαι στο συμπέρασμα ότι κάποιοι μας ντρόπιασαν και μας φόβισαν, για να μας οδηγήσουν στο ΔΝΤ, που αποτελεί βασικό παράγοντα της επεκτατικής πολιτικής των ΗΠΑ και όλα τα άλλα περί ευρωπαϊκής αλληλεγγύης ήταν στάχτη στα μάτια μας, για να μη φανεί ότι πρόκειται για μια καθαρά αμερικανική πρωτοβουλία, για να μας ρίξει σε μια εν πολλοίς τεχνητή οικονομική κρίση, ώστε να φοβηθεί ο λαός μας, να φτωχύνει, να χάσει πολύτιμες κατακτήσεις και τέλος να γονατίσει, έχοντας δεχθεί να τον κυβερνούν ξένοι. Όμως γιατί; Για να εξυπηρετηθούν ποια σχέδια και ποιοι στόχοι;

Παρ’ ό,τι υπήρξα και παραμένω οπαδός της ελληνοτουρκικής φιλίας, εν τούτοις πρέπει να πω ότι με φοβίζει αυτή η αιφνίδια σύσφιξη των κυβερνητικών σχέσεων, οι επαφές υπουργών και άλλων παραγόντων, οι επισκέψεις στην Κύπρο και η έλευση του Ερντογκάν. Υποψιάζομαι ότι πίσω απ’ αυτά κρύβεται η αμερικανική πολιτική με τα ύποπτα σχέδιά της, που αφορούν τον γεωγραφικό μας χώρο, την ύπαρξη υποθαλάσσιων κοιτασμάτων, το καθεστώς της Κύπρου, το Αιγαίο, τους βόρειους γείτονές μας και την αλαζονική στάση της Τουρκίας, με μόνο εμπόδιο την καχυποψία και την εναντίωση του ελληνικού λαού.

Όλοι γύρω μας, ποιος λίγο ποιος πολύ, είναι δεμένοι στο άρμα των ΗΠΑ. Η μόνη παραφωνία εμείς, που από την επιβολή της Χούντας και την απώλεια του 40% της Κύπρου ως τους εναγκαλισμούς με τα Σκόπια και τους υπερεθνικιστές Αλβανούς, δεχόμαστε συνεχώς χτυπήματα δίχως να βάλουμε μυαλό.

Θα έπρεπε λοιπόν να καταργηθούμε ως λαός και αυτό ακριβώς γίνεται σήμερα. Καλώ τους οικονομολόγους, πολιτικούς, αναλυτές να με διαψεύσουν. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει άλλη λογικοφανής εξήγηση παρά το γεγονός ότι υπήρξε μια διεθνής συνωμοσία, στην οποία συμμετείχαν και οι Ευρωπαίοι φιλοαμερικανοί τύπου Μέρκελ, η ευρωπαϊκή Τράπεζα, ο διεθνής αντιδραστικός τύπος, που όλοι μαζί συνωμότησαν για το «μεγάλο κόλπο» της υποβάθμισης ενός ελεύθερου Λαού σε υποτελή. Τουλάχιστον εγώ δεν μπορώ να δώσω καμμία άλλη εξήγηση. Παραδέχομαι όμως ότι δεν διαθέτω ειδικές γνώσεις αλλά μιλώ βασισμένος στον κοινό νου. Ίσως και πολλοί άλλοι να σκέφτονται όπως εγώ κι αυτό ίσως το δούμε στις μέρες που θα ‘ρθουν.

Πάντως θα ήθελα να προετοιμάσω την κοινή γνώμη και να τονίσω ότι εάν η ανάλυσή μου είναι ορθή, τότε η οικονομική κρίση (που όπως είπα μας επεβλήθη) δεν είναι παρά μόνο το πρώτο πικρό ποτήρι στο λουκούλειο γεύμα που θα ακολουθήσει και που αυτή τη φορά θα αφορά ζωτικά και κρίσιμα εθνικά μας θέματα, που δεν θα ήθελα ούτε να φανταστώ πού θα μας οδηγήσουν.

Μακάρι να έχω άδικο.

Μίκης Θεοδωράκης

Αθήνα 27-4-2010

Νέα δήλωσις του κ. Μίκη Θεοδωράκη: "ΠΡΟΜΗΝΥΜΑ ΜΕΓΑΛΩΝ ΣΥΜΦΟΡΩΝ"

Νέα δήλωσις του κ. Μίκη Θεοδωράκη:

"ΠΡΟΜΗΝΥΜΑ ΜΕΓΑΛΩΝ ΣΥΜΦΟΡΩΝ"

Με τον κοινό νου που διαθέτω, δεν μπορώ να εξηγήσω και ακόμα περισσότερο να δικαιολογήσω την ταχύτητα με την οποία κατρακύλησε η χώρα μας από τα επίπεδα του 2009 σε τέτοιο σημείο, ώστε με το ΔΝΤ να απολέσουμε ένα μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας και να τεθούμε σε καθεστώς κηδεμονίας. Και είναι περίεργο ότι κανείς έως τώρα δεν ασχολήθηκε με το πιο απλό, δηλαδή την οικονομική μας διαδρομή με αριθμούς και στοιχεία από τότε έως τώρα, ώστε να καταλάβουμε κι εμείς οι αδαείς τους πραγματικούς λόγους αυτής της πρωτοφανούς και ιλιγγιώδους εξελίξεως, που έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια της εθνικής μας αυτοτέλειας και μαζί της την διεθνή ταπείνωση. Ακούω για το χρέος των 360 δισεκατομμυρίων, όμως συγχρόνως βλέπω ότι...τα ίδια και μεγαλύτερα χρέη έχουν πολλές άλλες χώρες. Άρα δεν μπορεί να είναι αυτή η βασική αιτία της κακοδαιμονίας. Επίσης με προβληματίζει το στοιχείο της υπερβολής στα διεθνή χτυπήματα με στόχο την χώρα μας, μαζί με ένα τόσο καλά εναρμονισμένο συντονισμό εναντίον μιας ασήμαντης οικονομικά χώρας, που καταντά ύποπτος. Έτσι οδηγούμαι στο συμπέρασμα ότι κάποιοι μας ντρόπιασαν και μας φόβισαν, για να μας οδηγήσουν στο ΔΝΤ, που αποτελεί βασικό παράγοντα της επεκτατικής πολιτικής των ΗΠΑ και όλα τα άλλα περί ευρωπαϊκής αλληλεγγύης ήταν στάχτη στα μάτια μας, για να μη φανεί ότι πρόκειται για μια καθαρά αμερικανική πρωτοβουλία, για να μας ρίξει σε μια εν πολλοίς τεχνητή οικονομική κρίση, ώστε να φοβηθεί ο λαός μας, να φτωχύνει, να χάσει πολύτιμες κατακτήσεις και τέλος να γονατίσει, έχοντας δεχθεί να τον κυβερνούν ξένοι. Όμως γιατί; Για να εξυπηρετηθούν ποια σχέδια και ποιοι στόχοι; Παρ’ ό,τι υπήρξα και παραμένω οπαδός της ελληνοτουρκικής φιλίας, εν τούτοις πρέπει να πω ότι με φοβίζει αυτή η αιφνίδια σύσφιξη των κυβερνητικών σχέσεων, οι επαφές υπουργών και άλλων παραγόντων, οι επισκέψεις στην Κύπρο και η έλευση του Ερντογκάν. Υποψιάζομαι ότι πίσω απ’ αυτά κρύβεται η αμερικανική πολιτική με τα ύποπτα σχέδιά της, που αφορούν τον γεωγραφικό μας χώρο, την ύπαρξη υποθαλάσσιων κοιτασμάτων, το καθεστώς της Κύπρου, το Αιγαίο, τους βόρειους γείτονές μας και την αλαζονική στάση της Τουρκίας, με μόνο εμπόδιο την καχυποψία και την εναντίωση του ελληνικού λαού. Όλοι γύρω μας, ποιος λίγο ποιος πολύ, είναι δεμένοι στο άρμα των ΗΠΑ. Η μόνη παραφωνία εμείς, που από την επιβολή της Χούντας και την απώλεια του 40% της Κύπρου ως τους εναγκαλισμούς με τα Σκόπια και τους υπερεθνικιστές Αλβανούς, δεχόμαστε συνεχώς χτυπήματα δίχως να βάλουμε μυαλό. Θα έπρεπε λοιπόν να καταργηθούμε ως λαός και αυτό ακριβώς γίνεται σήμερα. Καλώ τους οικονομολόγους, πολιτικούς, αναλυτές να με διαψεύσουν. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει άλλη λογικοφανής εξήγηση παρά το γεγονός ότι υπήρξε μια διεθνής συνωμοσία, στην οποία συμμετείχαν και οι Ευρωπαίοι φιλοαμερικανοί τύπου Μέρκελ, η ευρωπαϊκή Τράπεζα, ο διεθνής αντιδραστικός τύπος, που όλοι μαζί συνωμότησαν για το «μεγάλο κόλπο» της υποβάθμισης ενός ελεύθερου Λαού σε υποτελή. Τουλάχιστον εγώ δεν μπορώ να δώσω καμμία άλλη εξήγηση. Παραδέχομαι όμως ότι δεν διαθέτω ειδικές γνώσεις αλλά μιλώ βασισμένος στον κοινό νου. Ίσως και πολλοί άλλοι να σκέφτονται όπως εγώ κι αυτό ίσως το δούμε στις μέρες που θα ‘ρθουν. Πάντως θα ήθελα να προετοιμάσω την κοινή γνώμη και να τονίσω ότι εάν η ανάλυσή μου είναι ορθή, τότε η οικονομική κρίση (που όπως είπα μας επεβλήθη) δεν είναι παρά μόνο το πρώτο πικρό ποτήρι στο λουκούλειο γεύμα που θα ακολουθήσει και που αυτή τη φορά θα αφορά ζωτικά και κρίσιμα εθνικά μας θέματα, που δεν θα ήθελα ούτε να φανταστώ πού θα μας οδηγήσουν. Μακάρι να έχω άδικο. 

Μίκης Θεοδωράκης
Αθήνα 27-4-2010