ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΛΥΣΙΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΗ!!!

New York Times Blog

---

June 30, 2010, 6:09 pm

The Icelandic Post-crisis Miracle

Iceland is, of course, one of the great economic disaster stories of all time. An economy that produced a decent standard of living for its people was in effect hijacked by a combination of free-market ideology and crony capitalism; one of the papers (pdf) at the conference I just attended in Luxembourg shows that the benefits of the financial bubble went overwhelmingly to a small minority at the top of the income distribution:

Olafsson and Kristjansson

And in the process of building short-lived financial empires, a handful of operators built up enormous debts that their fellow citizens are now expected to repay.
But there’s an odd coda to the story. Unlike other disaster economies around the European periphery – economies that are trying to rehabilitate themselves through austerity and deflation — Iceland built up so much debt and found itself in such dire straits that orthodoxy was out of the question. Instead, Iceland devalued its currency massively and imposed capital controls. [ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΛΥΣΙΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΗ!!!]
And a strange thing has happened: although Iceland is generally considered to have experienced the worst financial crisis in history, its punishment has actually been substantially less than that of other nations. Here’s GDP:

Eurostat

And here’s employment:

Eurostat

The moral of the story seems to be that if you’re going to have a crisis, it’s better to have a really, really bad one. Otherwise, you’ll end up taking the advice of people who assure you that even more suffering will cure what ails you.

ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ Το πάρτι συνεχίζεται

Το πάρτι συνεχίζεται

Δημοσιεύτηκε: Ιούλιος 01 2010 14:30 Ενημερώθηκε: Ιούλιος 01 2010 14:48 -- http://news247.gr/ellada/orgio_diafthoras_sto_dhmosio.389536.html

Αλγεινή εντύπωση για την κατάσταση που επικρατεί στο δημόσιο προκαλεί για μια ακόμη χρονιά η ετήσια έκθεση του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης Λέανδρου Ρακιντζή, που δόθηκε στη δημοσιότητα.
Την περασμένη χρονιά, διενεργήθηκαν 4.440 έλεγχοι από τα σώματα και τις υπηρεσίες ελέγχου και επιθεώρησης. Από τις υποθέσεις αυτές, 724 παραπέμφθηκαν στον Εισαγγελέα και άλλες 185 παραπέμφθηκαν στον Εισαγγελέα από τον ίδιο τον ΓΕΔΔ.
Η σπατάλη χρήματος, το βόλεμα ημετέρων και οι ευκαιρίες για εύκολο πλουτισμό, συνεχίζονται ακόμα και σε περίοδο ύφεσης και οικονομικής κρίσης.
Σύμφωνα με τα στοιχεία αποκαλύφθηκαν επιτροπές και υποεπιτροπές, άνευ αντικειμένου στη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού και στο υπουργείο Υγείας, που πιθανότατα χρησίμευαν μόνο σε... όσους συμμετείχαν σε αυτές.
Επίσης, εντοπίστηκαν πάνω από 30 αναιτιολόγητες προεκλογικές προσλήψεις στην Κτηματολόγιο ΑΕ και 25 συμβάσεις μίσθωσης έργου στον Ελληνικό Οργανισμό Εξωτερικού Εμπορίου, οι οποίες ήταν προεκλογικό ρουσφέτι. Στην ΤΡΑΜ ΑΕ το διάστημα από 1-4-04 έως 2-9-09 το προσωπικό αυξήθηκε κατά 250%.
Χαρακτηριστικές περιπτώσεις διαφθοράς ήταν:
-Αντιπρόεδρος συλλόγου εργαζομένων στο Υπουργείο Πολιτισμού (σήμερα συνταξιούχος), ύστερα από έλεγχο «Πόθεν Έσχες», βρέθηκε να έχει στην κατοχή του ποσό 9 εκ. ευρώ, που δεν δικαιολογείτο από τα εισοδήματά του.
-Διευθύντρια του Υπουργείου Υγείας συμμετείχε επ’ αμοιβή σε 31 επιτροπές. Όπως σημείωσε ο κ. Ρακιτζής, σήμερα οι υπάλληλοι δεν αμείβονται επί πλέον για τέτοιου είδους υπηρεσίες και παρατηρείται πρόβλημα στελέχωσης.
-Πανεπιστημιακός γιατρός σε Δημόσιο Νοσοκομείο, από το οποίο συνταξιοδοτήθηκε, πήρε μαζί του, φεύγοντας, τους φακέλους 440 ασθενών του στη νέα του θέση σε ιδιωτικό θεραπευτήριο.
Σύμφωνα με τον Γενικό Επιθεωρητή, το μεγάλο φαγοπότι έγινε στις δημοτικές επιχειρήσεις. Πρόσθεσε σκωπτικά, ότι το γεγονός ότι στο εξής απαγορεύεται ο δανεισμός των τοπικών αρχών αν δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν το δάνειό τους, αφού είναι πλέον απαραίτητο να εξασφαλίσουν το 20% του ποσού, που αιτούνται ως δανειοδότηση, θα μειώσει το ενδιαφέρον για το αξίωμα των δημάρχων.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΝ:Ριζική Οικονομική Μεταρρύθμιση ή Υποταγή στους Διεθνείς Τραπεζίτες

Ριζική Οικονομική Μεταρρύθμιση ή Υποταγή στους Διεθνείς Τραπεζίτες

χαραλαμπος παπαδοπουλος

Πέμπτη, 01 Ιουλίου 2010- http://www.nomoneynodebt.gr/details.php?id=69

Μας γράφει ο Χαράλαμπος Παπαδόπουλος

Τώρα που η πατρίδα μας δέθηκε με τις αλυσίδες του Δ.Ν.Τ., προκειμένου να μπορεί να δανείζεται, ώστε με νέα δανεικά να ξεπληρώνει τα προηγούμενα δάνειά της, οφείλουμε να αναρωτηθούμε, κατ΄ αρχήν το εξής:

Σε ποιους χρωστάμε;

Την απάντηση μπορεί ο καθένας να τη διαβάσει σε άρθρο [1] της διαδικτυακής οικονομικής εφημερίδας Euro2day. Αντιγράφουμε:

«Οι γαλλικές, οι ελβετικές και οι γερμανικές τράπεζες είναι οι μεγαλύτεροι πιστωτές για τον ελληνικό δανεισμό, σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών.»

Χρωστάμε, δηλαδή, στο γαλλικό ή το γερμανικό κράτος; Η απάντηση είναι όχι. Χρωστάμε στις γαλλικές και τις γερμανικές ΤΡΑΠΕΖΕΣ.

Το επόμενο ερώτημα, κοινής λογικής, που πρέπει να θέσουμε στον εαυτό μας είναι το εξής:

Πώς είναι δυνατόν ένα κράτος, όπως η Ελλάδα, το οποίο αποτελείται από 11.000.000 ανθρώπους, οι οποίοι εργάζονται και παράγουν, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο, να χρωστάει σε τράπεζες, δηλαδή σε επιχειρήσεις, που ο συνολικός αριθμός εργαζομένων τους δεν είναι ούτε το ένα χιλιοστό του πληθυσμού της Ελλάδας;

Το ερώτημα αυτό, που είναι ένα βασικότατο ερώτημα, τεράστιας σημασίας, δεν αφορά μόνο την Ελλάδα, αλλά μπορεί να γενικευτεί με τη μορφή των παρακάτω ερωτημάτων:

Πώς είναι δυνατόν όλα τα κράτη του κόσμου, χωρίς σχεδόν καμία εξαίρεση, να έχουν τεράστια χρέη στις τράπεζες;

Πώς είναι δυνατόν οι χώρες με το μεγαλύτερο δημόσιο χρέος (σε απόλυτο μέγεθος) στον κόσμο να είναι κατά σειρά οι Η.Π.Α., η Ιαπωνία, η Γερμανία, η Ιταλία, η Γαλλία και η Μεγάλη Βρετανία [2, 3], δηλαδή οι κατά τεκμήριο πλουσιότερες χώρες στον κόσμο;

Πώς είναι δυνατόν, αντί οι φτωχές χώρες να χρωστάνε στις πλούσιες, όπως θα περίμενε κανείς, να χρωστάει όλος ο κόσμος στις τράπεζες;

Πώς είναι δυνατόν όλοι οι άνθρωποι και όλα τα κράτη του κόσμου να είναι χρεωμένοι στις τράπεζες, δηλαδή σε επιχειρήσεις οι οποίες δεν παράγουν κανένα χρήσιμο υλικό προϊόν; Πώς είναι δυνατόν τα δισεκατομμύρια ανθρώπων που παράγουν να χρωστάνε σε μερικούς χιλιάδες τραπεζίτες, οι οποίοι δεν παράγουν τίποτα;

Πρόκειται για θεμελιώδη ερωτήματα.

Για να απαντήσουμε σε αυτά πρέπει να κατανοήσουμε το πώς λειτουργεί το παγκόσμιο νομισματικό σύστημα, δηλαδή πρέπει να κατανοήσουμε το πώς και ποιοι δημιουργούν το χρήμα.

ΠΩΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΤΟ ΧΡΗΜΑ

Το χρήμα, σε πρώτη φάση, τυπώνεται ή δημιουργείται σε ηλεκτρονική μορφή από τις κεντρικές τράπεζες.

Η κεντρική τράπεζα της Ευρωζώνης είναι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Η τράπεζα αυτή είναι μια ιδιωτική τράπεζα, δηλαδή οι μέτοχοί της δεν είναι τα κράτη και οι εκλεγμένες κυβερνήσεις τους, αλλά ιδιώτες. Συγκεκριμένα, μέτοχοι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας είναι οι κεντρικές τράπεζες των χωρών μελών της Ευρωζώνης, η συντριπτική πλειοψηφία των μετοχών των οποίων ανήκει σε ιδιώτες. Για παράδειγμα, η κεντρική τράπεζα της χώρας μας είναι η «Τράπεζα της Ελλάδος», η οποία είναι μια ιδιωτική τράπεζα, εισηγμένη στο χρηματιστήριο, στην οποία το ελληνικό δημόσιο κατέχει μόλις το 6.5% των μετοχών.

Οι κεντρικές τράπεζες σε όλο σχεδόν το δυτικό κόσμο είναι, όπως η «Τράπεζα της Ελλάδος», ιδιωτικές επιχειρήσεις, με ιδιώτες μεγαλομετόχους, των οποίων τα ονόματα δεν δημοσιεύονται. Παρ΄ όλα αυτά έχουν το προνόμιο να ασκούν τη νομισματική πολιτική όλων των χωρών της Δύσης, ένα προνόμιο που κανονικά θα έπρεπε να το είχαν αποκλειστικά οι λαοί και οι εκλεγμένες τους Κυβερνήσεις. Έχοντας το προνόμιο να ασκούν τη νομισματική πολιτική, οι ιδιωτικές κεντρικές τράπεζες καθίστανται οι ρυθμιστές της παγκόσμιας οικονομίας, μια αρμοδιότητα, βέβαια, την οποία δεν ασκούν για το συμφέρον των λαών, αλλά για τα συμφέροντα των αγνώστων ιδιωτών μετόχων τους.

Ωστόσο, μόνο το 2.5% του χρήματος που κυκλοφορεί διεθνώς δημιουργείται από τις κεντρικές τράπεζες για λογαριασμό των Κυβερνήσεων. Το υπόλοιπο 97.5% δημιουργείται από τις ιδιωτικές τράπεζες, με τη διαδικασία που περιγράφεται παρακάτω:

Οι Κυβερνήσεις δανείζονται χρήματα από ιδιώτες (π.χ. ιδιωτικές τράπεζες), με τόκο, δίνοντας σε αυτούς, σαν αποδεικτικό του δανεισμού, χαρτιά, τα οποία ονομάζονται κρατικά ομόλογα.

Οι κεντρικές τράπεζες αγοράζουν κρατικά ομόλογα, που κατέχουν διάφοροι ιδιώτες επενδυτές. Τα ομόλογα αυτά τα αγοράζουν πληρώνοντας στους ιδιώτες επενδυτές χρήμα, το οποίο το δημιουργούν από το μηδέν για λογαριασμό της Κυβέρνησης, απλώς τυπώνοντάς το στους λογαριασμούς των ιδιωτών επενδυτών. Το χρήμα αυτό είναι το χρήμα που δημιουργείται από τις Κυβερνήσεις και αντιπροσωπεύει μόλις το 2.5% του χρήματος που κυκλοφορεί διεθνώς.

Η ιδιωτική τράπεζα, στην οποία βρίσκεται ο λογαριασμός του ιδιώτη επενδυτή, αποκτά με τη διαδικασία αυτή μια πρόσθετη κατάθεση, η οποία, έστω, ισούται με Κ. Λόγω της ύπαρξης της κατάθεσης αυτής, η ιδιωτική τράπεζα έχει τη νομική δυνατότητα να δημιουργήσει από το μηδέν και να δανείσει νέο χρήμα, το οποίο ισούται με το 90% της κατάθεσης (90%*Κ). Το νέο αυτό χρηματικό ποσό η τράπεζα απλά το δημιουργεί από το μηδέν και το πληκτρολογεί στον τραπεζικό λογαριασμό αυτού τον οποίο δανείζει. Έτσι, η τράπεζα, στην οποία βρίσκεται ο λογαριασμός του δανειολήπτη, αποκτά μια πρόσθετη κατάθεση ίση με 90%*Κ, η οποία της δίνει τη δυνατότητα να δημιουργήσει από το μηδέν και να δανείσει πρόσθετο χρήμα ίσο με 90%*(90%*Κ) = 81%*Κ.

Το νέο αυτό χρηματικό ποσό κατατίθεται στον τραπεζικό λογαριασμό αυτού που το δανείζεται και δίνει στην τράπεζά του τη δυνατότητα να δημιουργήσει από το μηδέν και να δανείσει νέο χρηματικό ποσό ίσο με 90%*81%*Κ = 0.73*Κ κ.ο.κ.

Με τη διαδικασία αυτή, στο ιδιωτικό τραπεζικό σύστημα δημιουργείται από το μηδέν και δανείζεται χρήμα ίσο με 0.9*Κ+0.9^2*Κ+0.9^3*Κ+....=9*Κ. Δηλαδή, οι ιδιωτικές τράπεζες δημιουργούν και δανείζουν χρήμα 9 φορές περισσότερο από το χρήμα το οποίο δημιουργήθηκε αρχικά από την κεντρική τράπεζα, για λογαριασμό της Κυβέρνησης.

Μάλιστα, λόγω διαφόρων εξαιρέσεων που έχουν θεσπιστεί στην υποχρέωση των τραπεζών να κρατούν το 10% των καταθέσεών τους σαν απόθεμα, στην πράξη οι ιδιωτικές τράπεζες δημιουργούν χρήμα 40 φορές περισσότερο από το χρήμα που δημιουργείται από την κεντρική τράπεζα, με αποτέλεσμα το 97.5% του χρήματος, που κυκλοφορεί, να δημιουργείται από τις ιδιωτικές τράπεζες και μόλις το 2.5% από τις Κυβερνήσεις μέσω των κεντρικών τραπεζών.

Το σύστημα αυτό, δημιουργίας χρήματος και δανεισμού του από τις τράπεζες που περιγράψαμε, ισχύει σε σχεδόν παγκόσμια κλίμακα και ονομάζεται «τραπεζικό σύστημα κλασματικών αποθεμάτων» (fractional reserve banking).

Αποτέλεσμα της εφαρμογής του συστήματος αυτού είναι ότι το 97.5% περίπου του χρήματος που κυκλοφορεί διεθνώς δημιουργείται από τις ιδιωτικές τράπεζες, οι οποίες αποκομίζουν κέρδη με τους εξής δύο τρόπους:

Από τη διαφορά που υπάρχει μεταξύ των επιτοκίων δανεισμού και των επιτοκίων καταθέσεων, δηλαδή από το γεγονός, ότι δανείζουν το χρήμα που δημιουργούν με μεγαλύτερο επιτόκιο από το επιτόκιο, το οποίο δίνουν όταν το χρήμα αυτό κατατίθεται.

Από τις κατασχέσεις τις οποίες κάνουν σε αυτούς που χρωστάνε και αδυνατούν να αποπληρώσουν τα δάνεια που πήραν.

Απλούστερα, μπορούμε να πούμε, ότι το τραπεζικό σύστημα, το παγκόσμιο τραπεζικό καρτέλ, έχει αποκτήσει το προνόμιο να δημιουργεί σχεδόν όλο το χρήμα από το μηδέν και να το δανείζει, εισπράττοντας τόκους και κάνοντας κατάσχεση των περιουσιών αυτών που χρωστάνε.

Τα κράτη και οι λαοί έχασαν επομένως το δικαίωμα να δημιουργούν το χρήμα και το παραχώρησαν στο παγκόσμιο τραπεζικό καρτέλ, δηλαδή στους Διεθνείς Τραπεζίτες. Έτσι εξηγείται για ποιο λόγο όλα τα κράτη του κόσμου και κατεξοχήν τα πιο πλούσια είναι χρεωμένα μέχρι το λαιμό στις τράπεζες, δηλαδή σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, οι οποίες απασχολούν μόνο ένα απειροελάχιστο κλάσμα του παγκοσμίου πληθυσμού.


ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Τι θα κάνουμε επομένως, σαν Ελλάδα και σαν ελληνικός λαός; Θα αφήσουμε τους εαυτούς μας και την πατρίδα μας να γίνουν σκλάβοι των Διεθνών Τραπεζιτών και των εγχώριων πρακτόρων τους; Θα αφήσουμε το παγκόσμιο τραπεζικό καρτέλ (στο οποίο συμπεριλαμβάνονται και οι ελληνικές τράπεζες) να πιει το αίμα του λαού μας και της πατρίδας μας; Θα ακολουθήσουμε τον δρόμο της υποταγής ή της αντίστασης;

Βάσει των όσων προαναφέρθηκαν, ο δρόμος της αντίστασης δεν μπορεί παρά να περιλαμβάνει τα εξής:

• Καταγγελία του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος, που έχει αφαιρέσει το αποκλειστικό προνόμιο από τους λαούς και τις Κυβερνήσεις τους να δημιουργούν το χρήμα και το έχει αναθέσει στις ιδιωτικές τράπεζες.

• Άρνηση να πληρώσουμε οποιοδήποτε δημόσιο χρέος έχουμε το οποίο είναι προς ιδιωτική τράπεζα ελληνική ή ξένη. Αυτό πρακτικά θα μηδενίσει το δημόσιο χρέος. Επιπλέον, θα πάψουμε να πληρώνουμε για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους και αυτό θα μειώσει σημαντικά και το δημόσιο έλλειμμα.

• Σαν πρόσθετο επιχείρημα για την άρνηση να πληρώσουμε τα χρέη προς τις ιδιωτικές τράπεζες μπορούμε να αναφέρουμε τις πολεμικές αποζημιώσεις που μας χρωστάει η Γερμανία, το συνολικό ποσό των οποίων είναι περίπου ίσο με τα χρέη μας προς ιδιωτικές τράπεζες. Να πούμε στις ιδιωτικές τράπεζες, ότι αν επιθυμούν να εισπράξουν τα ποσά που θεωρούν ότι τους τα οφείλουμε να πάνε να τα ζητήσουν από τη Γερμανία.

• Αν οι παραπάνω ενέργειες μας απαγορευτούν από την Ευρωπαϊκή Ένωση, να βγούμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

• Για να αποκτήσουμε διεθνή ερείσματα, κατά το πρώτο διάστημα και μέχρι να μπορέσουμε να σταθούμε μόνοι μας στα πόδια μας, συμμαχία σε όλα τα επίπεδα με τη Ρωσία, την Κίνα και με χώρες της Λατινικής Αμερικής, όπως η Βενεζουέλα. Στη συνέχεια, η συμμαχία αυτή μπορεί να χαλαρώσει και να ακολουθούμε πολιτική ουδετερότητας.

• Αν χρειαστεί, δανεισμός από την Κίνα με χαμηλό επιτόκιο αντίστοιχο του Δ.Ν.Τ. Πρόσφατα δάνεισε στη Σερβία με 3.5%.

• Αφαίρεση από τις ελληνικές ιδιωτικές τράπεζες του δικαιώματος να δημιουργούν χρήμα, με θεσμοθέτηση «τραπεζικού συστήματος πλήρων αποθεμάτων» (full reserve banking).

• Πλήρης κρατικοποίηση της κεντρικής τράπεζας, δηλαδή της «Τράπεζας της Ελλάδος» και ανάθεση σε αυτήν της αποκλειστικής αρμοδιότητας να δημιουργεί το χρήμα.

• Εκτύπωση χρήματος από την κρατική πλέον Τράπεζα της Ελλάδος. Το χρήμα αυτό θα αντικαταστήσει το ευρώ. Κανένας άλλος δεν θα έχει το δικαίωμα να τυπώνει ή να δημιουργεί χρήμα. Έτσι θα πάψουμε να πληρώνουμε τόκους στις ιδιωτικές τράπεζες ελληνικές και ξένες, για να μας δημιουργούν το χρήμα που μας χρειάζεται σαν μέσο για τις συναλλαγές μας.

• Σε όλα τα επόμενα χρόνια, οι Κυβερνήσεις πρέπει να διατηρούν την ποσότητά του χρήματος σταθερή, ώστε να μην υπάρχει πληθωρισμός. Συγκεκριμένα, η ποσότητα χρήματος που κυκλοφορεί πρέπει να μεταβάλλεται σύμφωνα με το ποσοστό μεταβολής του Α.Ε.Π. Όταν το Α.Ε.Π. αυξάνεται κατά ένα ποσοστό π.χ. 3%, η Τράπεζα της Ελλάδος θα αυξάνει το χρήμα που κυκλοφορεί κατά 3%. Με το χρήμα αυτό η Κυβέρνηση θα πληρώνει τους δημοσίους υπαλλήλους, εισάγοντας το πρόσθετο αυτό χρήμα στην οικονομία. Αν, αντίθετα, κάποια χρονιά το Α.Ε.Π. μειωθεί π.χ. κατά 3%, η Κυβέρνηση θα συλλέγει με φόρους το 3% του χρήματος και θα το αποσύρει από την κυκλοφορία. Έτσι, η ποσότητα του χρήματος θα είναι πάντοτε ανάλογη του Α.Ε.Π., δηλαδή ανάλογη των συναλλαγών που συμβαίνουν στην οικονομία, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει σχεδόν καθόλου πληθωρισμός.

• Το νέο εθνικό νόμισμα θα υποτιμηθεί σε σχέση με το ευρώ. Το αποτέλεσμα είναι ότι τα εισαγόμενα προϊόντα θα γίνουν ακριβότερα και τα ελληνικά προϊόντα θα γίνουν πιο φτηνά σε σύγκριση με τα εισαγόμενα. Έτσι, θα συμφέρει στον κόσμο να αγοράζει ελληνικά προϊόντα και όχι εισαγόμενα, με αποτέλεσμα να ενισχυθεί η εγχώρια παραγωγή και να μειωθεί η ανεργία. Επίσης, για τον ίδιο λόγο, τα ελληνικά προϊόντα θα γίνουν πιο φθηνά στις αγορές του εξωτερικού, με αποτέλεσμα να αυξηθούν οι εξαγωγές και να μειωθεί περαιτέρω η ανεργία. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι θα ωφεληθούν οι άνεργοι, ενώ θα πληγούν τα ανώτερα στρώματα, επειδή η πολυτελής κατανάλωση εισαγόμενων προϊόντων θα καταστεί ακριβότερη. Σε πρώτη φάση, πάντως, η αύξηση της τιμής των εισαγόμενων προϊόντων θα δημιουργήσει πληθωρισμό. Όμως, ο πληθωρισμός αυτός σε πολύ λίγα χρόνια θα μειωθεί, λόγω της αντικατάστασης της κατανάλωσης εισαγόμενων προϊόντων από την κατανάλωση ελληνικών προϊόντων.

• Επιβολή δασμών στις εισαγωγές ξένων προϊόντων για να προστατευτεί περαιτέρω η εγχώρια παραγωγή. Αυτό θα οδηγήσει σε ταχύτατη ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής, αγροτικής και βιομηχανικής, η οποία θα διοχετεύεται προς την εσωτερική αγορά, αντί να εισάγουμε και να καταναλώνουμε ξένα προϊόντα. Αυτό θα ρίξει κατακόρυφα την ανεργία και θα ανορθώσει την οικονομία της χώρας.

Η εφαρμογή των παραπάνω μέτρων:

• Άμεσα, θα μηδενίσει, σχεδόν, τόσο το δημόσιο, όσο και το ιδιωτικό χρέος, επειδή το σύνολο σχεδόν του χρέους είναι προς ιδιωτικές τράπεζες.

• Άμεσα, θα μειώσει περίπου κατά 40% το δημόσιο έλλειμμα, λόγω της εξοικονόμησης των τόκων, που σήμερα πληρώνονται στις ιδιωτικές τράπεζες για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους.

• Θα προκαλέσει άμεσα ταχύτατη και μόνιμη μείωση της ανεργίας, η οποία τελικά θα σταθεροποιηθεί σε πολύ χαμηλά επίπεδα.

• Αρχικά θα αυξήσει τον πληθωρισμό, λόγω της αύξησης των τιμών των εισαγόμενων προϊόντων. Μεσοπρόθεσμα, όμως, ο πληθωρισμός θα πέσει σχεδόν στο μηδέν, καθώς η συνολική ποσότητα του χρήματος που κυκλοφορεί θα μπορεί να ελέγχεται πλήρως από την Κυβέρνηση και δεν θα εξαρτάται από τον ρυθμό με τον οποίον δανείζουν οι ιδιωτικές τράπεζες.

Δύσκολο, από πολιτικής άποψης, ενδέχεται να είναι το πρώτο διάστημα, μέχρι να ολοκληρωθούν οι μεταρρυθμίσεις και η κατάσταση να σταθεροποιηθεί. Σε αυτό το διάστημα θα πρέπει να ζητήσουμε πολιτική και οικονομική στήριξη από τη Ρωσία, την Κίνα και από χώρες της Λατινικής Αμερικής, ενώ, επιπλέον, θα πρέπει να επιδιώξουμε να γίνουμε το πρότυπο για τους λαούς της Ευρώπης, που είναι ήδη ή θα γίνουν αμέσως μετά, τα επόμενα θύματα των Διεθνών Τραπεζιτών και του Δ.Ν.Τ.


ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ

Πολλοί θα αναρωτηθούν μήπως αυτά που έχουμε γράψει για το τραπεζικό καρτέλ και για το προνόμιό του να δημιουργεί το χρήμα και να το δανείζει στις κυβερνήσεις είναι μια ανυπόστατη θεωρία συνομωσίας. Γι΄ αυτό, συνιστούμε στους αναγνώστες αυτού του κειμένου να διασταυρώσουν αυτά που γράφουμε μόνοι τους. Τα παρακάτω θα σας βοηθήσουν να διαπιστώσετε ότι αυτά που γράφουμε είναι πραγματικά.

Σε άρθρο της εφημερίδας Καθημερινής [4] διαβάζουμε:

«Σε κάθε περίπτωση, η ιδέα ότι χρειάζεται κάποιου είδους «σεισάχθεια» απέναντι στους διεθνείς τοκογλύφους, κερδίζει διαρκώς έδαφος. Πρόσφατα, ο οικονομολόγος Μάιλ Χάντσον έγραφε στους Financial Times: «Η μόνη διέξοδος από την κρίση του ευρωπαϊκού χρέους είναι μια διαπραγματεύσιμη παραγραφή του. Οι τράπεζες δανείζουν εικονικό χρήμα, που στην πραγματικότητα δεν διαθέτουν, το οποίο εγγυοδοτείται με κεφάλαια που στην πραγματικότητα δεν έχουν, που κι αυτά υποστηρίζονται από τις κεντρικές τράπεζες που τυπώνουν χρήμα από αέρα κοπανιστό. Όμως, όποτε οι οφειλέτες δυσκολεύονται να ξεπληρώσουν τα επαχθή δάνεια, οι τραπεζίτες προχωρούν σε κατάσχεση των περιουσιακών τους στοιχείων».

Πρόκειται για ξεκάθαρη επιβεβαίωση των όσων γράψαμε.

Στο άρθρο της διαδικτυακής εγκυκλοπαίδειας Wikipedia για το «τραπεζικό σύστημα κλασματικών αποθεμάτων» (fractional reserve banking) [5] διαβάζουμε τα εξής:

«Το τραπεζικό σύστημα κλασματικών αποθεμάτων είναι το τραπεζικό σύστημα, στο οποίο οι τράπεζες κρατούν μόνο ένα κλάσμα (μέρος) των καταθέσεών τους σαν απόθεμα [...] και δανείζουν το υπόλοιπο, ενώ, συγχρόνως, διατηρούν την υποχρέωση να καταβάλλουν το σύνολο των καταθέσεών τους, αν αυτές ζητηθούν (από τους καταθέτες). [...]

Η πρακτική αυτή είναι καθολική στο σύγχρονο τραπεζικό σύστημα και έρχεται σε αντίθεση με το τραπεζικό σύστημα πλήρων αποθεμάτων, το οποίο δεν εφαρμόζεται πλέον. [...]

Η διαδικασία του τραπεζικού συστήματος κλασματικών αποθεμάτων έχει ένα συσσωρευτικό αποτέλεσμα δημιουργίας χρήματος από τις τράπεζες, αυξάνοντας την ποσότητα του χρήματος στην οικονομία.»

Στο αντίστοιχο άρθρο για το «τραπεζικό σύστημα πλήρων αποθεμάτων» (full reserve banking) [6] διαβάζουμε τα εξής:

«Στο τραπεζικό σύστημα πλήρων αποθεμάτων όλο το χρήμα δημιουργείται από την Κυβέρνηση [...]

Αυτό έρχεται σε αντίθεση με το ισχύον σύστημα, στο οποίο ένα μεγάλο ποσοστό του χρήματος δημιουργείται από τις ιδιωτικές τράπεζες.»

Αξίζει να διαβάσετε ολόκληρα τα άρθρα, ώστε να διαπιστώσετε την αλήθεια όσων γράψαμε για την ακριβή διαδικασία με την οποία δημιουργείται το χρήμα.

Για να ενημερωθείτε αναλυτικότερα για τον τρόπο με τον οποίον οι τράπεζες απέκτησαν το προνόμιο της δημιουργίας του χρήματος, δείτε δυο εξαιρετικά ντοκιμαντέρ, τα οποία υπάρχουν ολόκληρα στο YouTube και μάλιστα και με ελληνικούς υποτίτλους. Είναι το “The Money Masters” και το “Money as Debt” [7, 8].

ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Ολόκληρη η ιστορία των Η.Π.Α., μέχρι το 1913, ήταν μια μάχη για το ποιος θα έχει το δικαίωμα της έκδοσης του χρήματος: η Κυβέρνηση ή οι ιδιωτικές τράπεζες. Από το 1764 ως το 1913, η αρμοδιότητα έκδοσης του χρήματος άλλαξε χέρια από τη μια πλευρά στην άλλη 8 φορές. Σήμερα, με τη νέα μεγάλη οικονομική κρίση, υπάρχει και πάλι στις Η.Π.Α. ένα ισχυρό κίνημα, το οποίο υποστηρίζει την κατάργηση του τραπεζικού συστήματος κλασματικών αποθεμάτων και την αντικατάστασή του από τραπεζικό σύστημα πλήρων αποθεμάτων, καθώς και την κατάργηση της ιδιωτικής κεντρικής τράπεζας των Η.Π.Α. Mια πρόταση νόμου, που υποστηρίζεται από εκατοντάδες βουλευτές, τόσο του Δημοκρατικού, όσο και του Ρεπουμπλικανικού κόμματος, με κωδικό HR-1207, ζητά να γίνει έλεγχος της κεντρικής τράπεζας για πρώτη φορά από το 1913. Ο έλεγχος αυτός πιστεύουν ότι θα αποκαλύψει το ρόλο της τράπεζας αυτής στην πρόκληση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Για περισσότερες λεπτομέρειες για το κίνημα που υπάρχει στην Αμερική για τη νομισματική μεταρρύθμιση, μπορείτε να επισκεφθείτε τις ιστοσελίδες [9, 10].

Στην Αργεντινή, η οποία βρέθηκε και αυτή υπό τον ζυγό του Δ.Ν.Τ., το ξεπέρασμα της οικονομικής κρίσης έγινε με τον τρόπο που προτείναμε παραπάνω, δηλαδή με την κρατικοποίηση της κεντρικής τράπεζας της χώρας και με την έκδοση χρήματος από το κράτος. Αντιγράφουμε από άρθρο [11] του Ν. Ντάσιου στην εφημερίδα Ρήξη:

«Μετά τις εκτεταμένες λαϊκές εξεγέρσεις στην Αργεντινή [...], η νέα κυβέρνηση ανέστρεψε τις προτεραιότητες του ΔΝΤ, δίνοντας έμφαση στην αναδιάταξη της εγχώριας παραγωγής [...]. Ταυτόχρονα οι τοπικές αρχές εξέδωσαν «τοπικά ομόλογα», τα οποία χρησιμοποιήθηκαν ως νόμισμα. Οι επαρχίες πλήρωσαν τους υπαλλήλους με αποδείξεις που ονομάστηκαν «ομόλογα για την παραγραφή του χρέους» και που ισούνταν με το εθνικό νόμισμα της χώρας το πέσο. Τα ομόλογα αυτά μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν από τους εργαζόμενους για την αγορά τοπικών προϊόντων. Το μέτρο αυτό έχει μια βασική προϋπόθεση: την κρατικοποίηση της Κεντρικής Τράπεζας της χώρας.»

ΟΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥΣ

Οι Διεθνείς Τραπεζίτες, δηλαδή το παγκόσμιο τραπεζικό καρτέλ, ελέγχεται από έναν αριθμό πολύ ισχυρών ανθρώπων, πολλοί από τους οποίους είναι γνωστοί. Η μεγαλύτερη και πιο πλούσια οικογένεια, με διαφορά, είναι η οικογένεια Rothschild. Άλλες μεγάλες οικογένειες είναι η οικογένεια Schiff, η οικογένεια Warburg και η οικογένεια Rockefeller. Μεταξύ αυτών που αποτελούν την κλίκα είναι o κος Σόρος, ο κος Κίσινγκερ, ο κος Zbigniew Brzezinski , ο κος Ben Bernanke, ο κος John Paulson, καθώς και άλλοι πολλοί. Όταν ο καθεστωτικός τύπος αναφέρεται στους «κερδοσκόπους» ή στις «αγορές» ουσιαστικά αναφέρεται σε αυτούς τους ανθρώπους.

Οι έξι μεγάλοι τραπεζικοί κολοσσοί που έχουν κεντρικό ρόλο στο όλο σύστημα είναι η Goldman Sachs, η Morgan Stanley, η JP Morgan Chase, η Citigroup, η Bank of America και η Wells Fargo. Οι έξι αυτές τράπεζες έχουν καταθέσεις ή δάνεια, που αντιστοιχούν στο 60% του Α.Ε.Π. των Η.Π.Α.

Τέλος, η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, η Παγκόσμια Τράπεζα και το Δ.Ν.Τ. είναι οι κεντρικές τράπεζες των κεντρικών τραπεζών. Είναι ιδιωτικοί οργανισμοί, ελέγχονται από τους Διεθνείς Τραπεζίτες και συντονίζουν τη χρεοκοπία και τη λεηλασία των εθνών.

Η παγκόσμια οικονομική κρίση δεν προκλήθηκε από λάθος. Ούτε είναι ένα φυσικό φαινόμενο πέρα από τον έλεγχο του ανθρώπου. Προκλήθηκε επίτηδες από την ηγετική κλίκα. Και δεν πρόκειται να σταματήσει εδώ, αλλά θα συνεχιστεί και θα είναι πολύ χειρότερη από την κρίση του 1929.

Στόχος είναι να προκληθεί παγκόσμια οικονομική ύφεση και γενικευμένο αδιέξοδο. Τότε η ηγετική κλίκα θα μπορέσει ευκολότερα να πείσει τον κόσμο, ότι μοναδική λύση είναι η δημιουργία Παγκόσμιου Νομίσματος, Παγκόσμιας Κεντρικής Τράπεζας ιδιωτικά ελεγχόμενης από τους ίδιους και Παγκόσμιας Κυβέρνησης. Και ας μη γελιόμαστε, η Παγκόσμια αυτή Κυβέρνηση, αν επιβληθεί, δε θα είναι δημοκρατική. Το ποιόν των ανθρώπων που συγκροτούν την ηγετική κλίκα το είδαμε στη Γάζα, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, το έχουμε δει στην πολιτική του Ισραήλ και στην παγκόσμια ανοχή για τις γενοκτονίες του. Οι άνθρωποι αυτοί είναι εγκληματίες και γενοκτόνοι. Αν δημιουργήσουν Παγκόσμια Κυβέρνηση αυτή θα είναι μια παγκόσμια δικτατορία.

Η επιλογή είναι μπροστά μας. Πρέπει να διαλέξουμε ανάμεσα σε δύο δρόμους: Ή θα υποταχθούμε στους Διεθνείς Τραπεζίτες ή θα ενώσουμε τους αγώνες μας με τους λαούς όλης της γης, που στενάζουν κάτω από το χρέος και την υποτέλεια που τους έχει επιβληθεί από το διεθνές τραπεζικό σύστημα. Αν επιλέξουμε τον δεύτερο δρόμο, νομίζω ότι μπορούμε να γίνουμε και κάτι παραπάνω: Να γίνουμε η πρωτοπορία του διεθνούς κινήματος ενάντια στο παγκόσμιο τραπεζικό καρτέλ.
Η επιλογή είναι δική μας.

http://www.nomoneynodebt.gr/details.php?id=38

ΠΑΥΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ - ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ!

ΔΝΤ σημαίνει φτώχεια ανεργία, κατοχή κι επικυριαρχία

Δραματική επιδείνωση της θέσης των εργαζομένων, της νεολαίας και των συνταξιούχων προοιωνίζεται η προσφυγή στο ΔΝΤ και το μηχανισμό διάσωσης της ΕΕ. Με αφορμή την δυσκολία δανεισμού του δημοσίου, επιχειρείται ένα πρωτοφανές για τα μεταπολεμικά δεδομένα πλήγμα στις κατακτήσεις των εργαζομένων.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, μετά από ένα καταιγισμό αντιλαϊκών μέτρων (αύξηση του ΦΠΑ, την μείωση των μισθών των δημόσιων υπαλλήλων, κ.α.), με το μνημόνιο που ψήφισε στη Βουλή, φέρεται αποφασισμένη να επιβάλλει: καταστρατήγηση των συλλογικών συμβάσεων, δραματική συρρίκνωση σε βαθμό εξαφάνισης των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων, κατάργηση του ορίου απολύσεων που θα οδηγήσει σε έκρηξη την ανεργία, περαιτέρω ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας κ.α.
Ωστόσο, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, εκλέχτηκε με δέκα μονάδες διαφορά από τη ΝΔ τον Οκτώβρη υποσχόμενη αναδιανομή του εισοδήματος προς όφελος των εργαζομένων και πράττει ακριβώς τ’ αντίθετο. Επομένως, δεν έχει καμιά νομιμοποίηση να σύρει τους εργαζόμενους στο σφαγείο του ΔΝΤ και του (κατ’ ευφημισμό) μηχανισμού διάσωσης της ΕΕ.

Η προσφυγή στο μισητό ΔΝΤ ισοδυναμεί με κοινωνικό όλεθρο γιατί θα προκαλέσει έκρηξη της φτώχειας και συνεχή μέτρα λιτότητας, καθώς η ύφεση θα οδηγεί σε συνεχή συρρίκνωση τα δημόσια έσοδα. Τι θετικό άλλωστε βρίσκει η κυβέρνηση στην Ουγγαρία, τη Λετονία, την Ουκρανία, την Τουρκία και δεκάδες άλλες χώρες του κόσμου που υποβλήθηκαν στο παρελθόν στις θεραπείες σοκ του μισητού οργανισμού;
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είναι εκτεθειμένη πολύ περισσότερο μετά την απόφαση της ΕΕ στις 9 Μαΐου όταν έγινε εμφανές πως υπήρχαν κι άλλοι δρόμοι από την μετατροπή των εργαζομένων της Ελλάδας σε πειραματόζωα για την εφαρμογή των νέων αντι-εργασιακών μέτρων. Πρόκειται για εξέλιξη που διευκολύνει την Ελλάδα να ζητήσει ακύρωση των αντιλαϊκών μέτρων.

Ο νέος Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος δεν είναι μονόδρομος

Η κυβέρνηση εξ αρχής είχε κι άλλους δρόμους πριν οδηγήσει την Ελλάδα στο τελευταίο σκαλοπάτι του διασυρμού, εκεί που συνωστίζονται όλα τα αποτυχημένα κράτη του κόσμου. Μπορούσε: να προσφύγει σε εσωτερικό δανεισμό (κάτι που δεν έκανε για να μη δυσαρεστήσει τους τραπεζίτες που θα έχαναν μέρος των καταθέσεων), να απαιτήσει ευνοϊκό δανεισμό από την ΕΚΤ (με επιτόκιο 1% που δανείζει τις τράπεζες), να απευθυνθεί στην Κίνα (όχι μέσω της …Goldman Sachs), στη Ρωσία και στις αραβικές χώρες, να απαιτήσει διμερή δανεισμό από άλλες χώρες της ΕΕ ακόμη κι απ’ τη Γερμανία με το επιτόκιο που δανείζεται η ίδια, ως ελάχιστη υποχρέωση τους για τη ζημιά που έχουν προκαλέσει στο εμπορικό ισοζύγιο της Ελλάδας από το 1981, να συμπτύξει μέτωπο διεκδίκησης φθηνών δανείων με άλλες χώρες του νότου που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα (Ισπανία, Πορτογαλία, Ιταλία, κ.λπ), να αντιμετωπίσει τη φοροδιαφυγή, που αγγίζει τα 19 δισ. ευρώ (8% του ΑΕΠ), να φορολογήσει την εκκλησία, τις τράπεζες, τους εφοπλιστές, να μειώσει τους εξοπλισμούς, κ.α.

Αντί για τα παραπάνω η κυβέρνηση επέλεξε ένα νέο Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο υπό το μανδύα του ΔΝΤ, επικαλούμενη τα σπρεντς της δευτερογενούς αγοράς (που μόνο ενδεικτική σημασία έχουν) πριν καν εκδώσει ομόλογα! Μια επιλογή που αποδεικνύεται καταστροφική κι επίσης ατελέσφορη. Ιδιαίτερα, μετά την ολιγωρία της κυβέρνησης να βάλει πρακτικά εμπόδια στη συνεχή φυγή κεφαλαίων από τις τράπεζες που οξύνει τα πρόβλημα ρευστότητας αυξάνοντας τον κίνδυνο δέσμευσης των καταθέσεων των μικροαποταμιευτών από τους τραπεζίτες!
Η κυβέρνηση επομένως, με τη συνενοχή του ΛΑΟΣ, των ξένων πρεσβειών, την ουσιαστική συμφωνία της ΝΔ και με την ενθάρρυνση των ΜΜΕ που καλλιεργούν κλίμα πανικού επωμίζεται τεράστιες, ιστορικές ευθύνες που ισοδυναμούν με πρωτοφανή οπισθοδρόμηση στο επίπεδο της οικονομίας και των κοινωνικών δικαιωμάτων. Δραματικές είναι επίσης κι οι συνέπειες στο μέτωπο των δημοκρατικών ελευθεριών που σηματοδοτεί η ξένη κατοχή όπως φαίνεται από τις υπερεξουσίες που συγκεντρώνει ο υπουργός Οικονομικών, από την επίδειξη βίας των δυνάμεων καταστολής και τις επιθέσεις στην Αριστερά και σε τμήματα πρωτοπόρων εργατών που μάχονται για τα δικαιώματά τους, όπως οι ναυτεργάτες.

Σε αυτό το κλίμα προοδευτικοί οικονομολόγοι και επιστήμονες με διαφορετικές απόψεις κι από διαφορετικές πολιτικές διαδρομές:

• καλούμαστε να σπάσουμε τη συνήθη σιωπή, να στηρίξουμε τους αγώνες των εργαζομένων για υπεράσπιση και διεύρυνση των κοινωνικών τους κατακτήσεων, για να μην περάσει ο νέος Μεσαίωνας.
• θεωρούμε πλέον κοινωνική αναγκαιότητα την έξοδο από το ευρώ και την ΟΝΕ κι επίσης την παύση πληρωμών του χρέους και την επαναδιαπραγμάτευση του με στόχο την μείωση ή και τη διαγραφή του. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα λόγο να επωμίζονται κάθε χρόνο το τεράστιο βάρος εξυπηρέτησης ενός χρέους που δεν δημιούργησαν οι ίδιοι και παραλύει κάθε προσπάθεια άσκησης φιλολαϊκής πολιτικής. Αρκεί ν΄ αναφερθεί πως με βάση τον κρατικό προϋπολογισμό, που έχει ανατραπεί επί τα χείρω, οι πληρωμές τόκων (12,3 δισ. ευρώ) είναι διπλάσιες από τις πληρωμές συντάξεων (6,4 δισ.), ενώ τα χρεολύσια (29,1 δισ.) ξεπερνούν τις δαπάνες προσωπικού (26,5 δισ.)!
• απαιτούμε από την κυβέρνηση να θέσει επιτέλους ένα φραγμό στη ασυδοσία των τραπεζών επιβάλλοντας απαγόρευση φυγής κεφαλαίων, να προχωρήσει στην κρατικοποίηση των μεγάλων τραπεζών, την επαναφορά στο δημόσιο των στρατηγικής σημασίας ιδιωτικοποιημένων επιχειρήσεων (ΟΤΕ, Ολυμπιακή κ.α.) την εφαρμογή μέσω του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων μιας μακρόπνοης βιομηχανικής πολιτικής.
• άμεσα δε, διεκδικούμε την αύξηση των συντελεστών φορολόγησης των μεγάλων επιχειρήσεων, στο 45%, όπως ήταν μέχρι το 1981. Με βάση υπολογισμούς του σημερινού υπουργού Οικονομικών, από την μείωση των συντελεστών φορολόγησης των ΑΕ (από 35% στο 25%) που ανακοίνωσε ο Κ. Καραμανλής από τη ΔΕΘ το 2004, το δημόσιο χάνει κάθε χρόνο 5 δισ. Επομένως, τα διαφυγόντα έσοδα την τελευταία 6ετία είναι ίσα με το έλλειμμα του προϋπολογισμού. Γι’ αυτό ζητάμε άμεση αύξηση της φορολόγησης κεφαλαίου για να στηριχθεί η δημόσια υγεία και παιδεία. Επίσης ζητάμε μείωση του ΦΠΑ και των έμμεσων φόρων και αύξηση του αφορολόγητου ορίου για τους εργαζόμενους. Αυτά τα μέτρα μπορούν να λύσουν το πρόβλημα χρηματοδότησης της οικονομίας κι αποτελούν αφετηρία μιας γενναίας αναδιανομής του κοινωνικού πλούτου που έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι.
• καλούμε τον ελληνικό λαό να ανατρέψει τη νέα κατοχή. Να ακυρώσει τα εξευτελιστικά, αντιλαϊκά σχέδια υποταγής στο ΔΝΤ και τον μηχανισμό εξόντωσης της ΕΕ.
• Τέλος, αναγνωρίζοντας την ανάγκη διεύρυνσης του μετώπου δηλώνουμε την πρόθεσή μας να συμβάλουμε στο μέτρο των δυνάμεών μας σε κάθε ευρύτερη πρωτοβουλία που θα κινείται στην κατεύθυνση στήριξης των λαϊκών αγώνων και καταγγελίας της κυβερνητικής πολιτικής.
Αθήνα, 15 Μαΐου 2010

Ζητούν έξοδο από το ευρώ

Μαρίνα Χατζηδημητρίου Δημοσιεύτηκε: Ιούλιος 01 2010 09:39 Ενημερώθηκε: Ιούλιος 01 2010 09:39

http://news247.gr/oikonomia/proteinoyn_stash_plhrwmwn.388399.html 

Μετά τους Γερμανούς οικονομολόγους που πρότειναν πριν από δύο μήνες να βγει η Ελλάδα από την ευρωζώνη έρχονται οι Έλληνες οικονομολόγοι με το κίνημα «Πρωτοβουλία των οικονομολόγων και πανεπιστημιακών» για την έξοδο από το ευρώ να εκφράσουν την αντίδρασή τους «ενάντια στην υπαγωγή της Ελλάδας στον κοινωνικά καταστροφικό μηχανισμό ΔΝΤ – ΕΕ, από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ».
Όπως λένε «την υπογραφή μας και τη συγκατάθεσή μας εμείς δεν τη βάζουμε όπου κι όπου: σε μνημόνια που δεν έχουμε διαβάσει ή κακόφημες συμφωνίες με άγνωστες τρόικες», ενώ στόχος του κινήματος αυτού είναι να δείξει ότι η επιλογή του ΔΝΤ θα φέρει φτώχεια, ανεργία και χρεοκοπία. Μάλιστα, τονίζουν ότι δεν αποτελούσε μονόδρομο αλλά πως ήταν αντίθετα βαθιά πολιτική επιλογή με στόχο την αφαίρεση των κοινωνικών κατακτήσεων.
Η «Πρωτοβουλία οικονομολόγων και πανεπιστημιακών» έκανε στις 17/6 την πρώτη κοινή δημόσια παρουσία των ομιλητών της, σε εκδήλωση που διοργάνωσε στην αίθουσα του Συλλόγου Υπαλλήλων της Τράπεζας της Ελλάδος.
Οι εισηγήσεις των ομιλητών κρατούσαν 15 με 20 λεπτά, με αποτέλεσμα οι ομιλίες να επικεντρώνουν σε διαφορετικές πλευρές η καθεμία και να αναδεικνύουν τα βασικά θέματα της όλης συζήτησης. Τη συζήτηση άνοιξε ο Κώστας Λαπαβίτσας ο οποίος διδάσκει οικονομικά στη Σχολή Ανατολικών και Αφρικανικών Μελετών (SOAS) του Λονδίνου.
Στην ομιλία του υποστήριξε ότι η πολιτική λιτότητας που ακολουθείται είναι καταδικασμένη να αποτύχει, καθώς επεκτείνει την ύφεση και πιέζει την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Αυτό που χρειάζεται είναι μια αντικαπιταλιστική πολιτική με έξοδο από την ευρωζώνη και παύση πληρωμών, βασισμένη στη διαφάνεια ώστε το λαϊκό κίνημα σε πρώτη φάση να μπορέσει να αποφασίσει ποιο κομμάτι του χρέους θα πληρώσει και ποιο όχι, θα χαρακτηρισθεί δηλαδή ως απεχθές. Έτσι, μια τέτοια πολιτική θα φέρει και γρήγορη ανάκαμψη, συνοδευόμενη από έλεγχο στην κίνηση των κεφαλαίων, επέκταση της δημόσιας ιδιοκτησίας σε καίριους τομείς της οικονομίας και εφαρμογή συντονισμένης βιομηχανικής πολιτικής ανάπτυξης.
Παράλληλα, το κίνημα αναφέρει χαρακτηριστικά  στην ιστοσελίδα του ότι "Η κυβέρνηση εξ αρχής είχε κι άλλους δρόμους πριν οδηγήσει την Ελλάδα στο τελευταίο σκαλοπάτι του διασυρμού, εκεί που συνωστίζονται όλα τα αποτυχημένα κράτη του κόσμου. Μπορούσε: να προσφύγει σε εσωτερικό δανεισμό (κάτι που δεν έκανε για να μη δυσαρεστήσει τους τραπεζίτες που θα έχαναν μέρος των καταθέσεων), να απαιτήσει ευνοϊκό δανεισμό από την ΕΚΤ (με επιτόκιο 1% που δανείζει τις τράπεζες), να απευθυνθεί στην Κίνα (όχι μέσω της …Goldman Sachs), στη Ρωσία και στις αραβικές χώρες, να απαιτήσει διμερή δανεισμό από άλλες χώρες της ΕΕ ακόμη κι απ’ τη Γερμανία με το επιτόκιο που δανείζεται η ίδια, ως ελάχιστη υποχρέωση τους για τη ζημιά που έχουν προκαλέσει στο εμπορικό ισοζύγιο της Ελλάδας από το 1981, να συμπτύξει μέτωπο διεκδίκησης φθηνών δανείων με άλλες χώρες του νότου που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα (Ισπανία, Πορτογαλία, Ιταλία, κ.λπ), να αντιμετωπίσει τη φοροδιαφυγή, που αγγίζει τα 19 δισ. ευρώ (8% του ΑΕΠ), να φορολογήσει την εκκλησία, τις τράπεζες, τους εφοπλιστές, να μειώσει τους εξοπλισμούς, κ.α.
Αντί για τα παραπάνω η κυβέρνηση επέλεξε ένα νέο Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο υπό το μανδύα του ΔΝΤ, επικαλούμενη τα σπρεντς της δευτερογενούς αγοράς (που μόνο ενδεικτική σημασία έχουν) πριν καν εκδώσει ομόλογα".
Ομιλητές ήταν ο Κ. Λαπαβίτσας ,οικονομολόγος πανεπιστημιακός, ο Στ. Κουβελάκης , πολιτικός επιστήμων πανεπιστημιακός, ο Λ. Βατικιώτης , οικονομολόγος, δημοσιογράφος, ο Σπ. Μαρκέτος , πανεπιστημιακός, ο Π. Παπακωνσταντίνου ,δημοσιογράφος, συγγραφέας, ο Δ. Καζάκης ,οικονομικός αναλυτής και ο Κ. Σαρρής , δημοσιογράφος.

Γ. Κύρτσος-Μια γελοία ιστορία, που είναι όμως σοβαρή

ΞΕΠΕΡΑΣΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ Η ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΘΗΤΕΙΑ

 

Μια γελοία ιστορία, που είναι όμως σοβαρή

 

Γιώργος Κύρτσος

01-07-2010

Οι «περιπέτειες» του γιου του γενικού γραμματέα της ΝΔ κ. Ζαγορίτη με την πολυσυζητημένη Τζούλια Αλεξανδράτου στο Πολεμικό Μουσείο, όπου υποτίθεται ότι υπηρετούσε τη θητεία του ο γιος του ισχυρού «γαλάζιου» παράγοντα, κινούνται μεταξύ φάρσας και τραγωδίας.

Πολιτική φάρσα

Όλα τα πολιτικά στελέχη, συμπεριλαμβανομένου του απερχόμενου γραμματέα της ΝΔ κ. Ζαγορίτη, απευθύνονται στο λαό υποσχόμενα αξιοκρατία και ίσες ευκαιρίες για όλους. Όταν, βέβαια, έρχεται η ώρα των προσωπικών, οικογενειακών υπολογισμών, κινούνται προς την αντίθετη ακριβώς κατεύθυνση. Επικρατεί η αυτοεξυπηρέτηση, άλλοτε σε βάρος του δημόσιου ταμείου και άλλοτε σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος.
Φαίνεται ότι ο κ. Ζαγορίτης φρόντισε να ξεκινήσει ο γιος του τη στρατιωτική του θητεία λίγο πριν από την κυβερνητική αλλαγή και με όρους σκανδαλωδώς ευνοϊκούς. Ο νεαρός Ζαγορίτης «υπηρετούσε» σε μια άνετη θέση στο Πολεμικό Μουσείο, στο κέντρο της Αθήνας, χωρίς, απ’ ό,τι φαίνεται, να διακόψει την «κοινωνική» του ζωή. Το εκπληκτικό είναι ότι ο γιος του κ. Ζαγορίτη δεν έδειξε το στοιχειώδη σεβασμό στα προνόμια που του εξασφάλισε ο πατέρας του, ούτε καν φρόντισε να τον προστατεύσει πολιτικά. Όχι μόνο κανόνισε το νυχτερινό ραντεβού με τη γνωστή για τις επιδόσεις της κ. Αλεξανδράτου στο χώρο του Πολεμικού Μουσείου αλλά άφησε και το «μάνατζερ» της τελευταίας να τον φωτογραφίσει και να διαχειριστεί -με το αζημίωτο εννοείται- τη σχετική δημοσιότητα. Η «γαλάζια» φαυλότητα και υποκρισία συνάντησαν τη βλακεία, δημιουργώντας εκρηκτικές καταστάσεις. Νέος διασυρμός των ενόπλων δυνάμεων, νέα προσβολή της κοινής γνώμης και της νοημοσύνης των πολιτών, αναγκαστική παραίτηση του ανώτατου αξιωματικού που είχε την ευθύνη διαχείρισης του Πολεμικού Μουσείου.

Η μεγάλη υποκρισία

Συμπεριφορές σαν εκείνες του πατέρα και του γιου Ζαγορίτη αντιμετωπίζονται αυστηρά από τα περισσότερα ΜΜΕ, τα οποία ζητούν ίση μεταχείριση των νέων που κάνουν τη θητεία τους.

Θα ήταν πιο εύστοχη η κριτική εάν συνοδευόταν από το αίτημα για κατάργηση της στρατιωτικής θητείας, η οποία δεν έχει πλέον αξία για την άμυνα της χώρας.
Ανάλογος προβληματισμός αναπτύσσεται στη Γερμανία, με πρωτοβουλία της κυβέρνησης Μέρκελ. Ο Γερμανός υπουργός Άμυνας θεωρεί ότι η διάταξη των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων είναι ξεπερασμένη από τις εξελίξεις, μιας και υπηρετεί τις ανάγκες του Ψυχρού Πολέμου. Το βασικό αμυντικό σενάριο είναι η αντιμετώπιση των ρωσικών τανκς, ενώ είναι φανερό ότι η λεγόμενη σοβιετική απειλή δεν υπάρχει πια.[ΑΛΗΘΕΙΑ? ΗΛΘΕ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ? ΑΠΙΘΑΝΑ ΑΠΛΟΪΚΟΣ ΚΑΙ ΓΕΛΟΙΟΣ Ο ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ!!!]

Ο αναχρονισμός στην περίπτωση της Ελλάδας βρίσκεται στη διατήρηση της θητείας, που ισοδυναμεί με βόλεμα όσων έχουν μικρό ή μεγάλο μέσον και ταλαιπωρία χωρίς λόγο -και μάλιστα με μεγάλο οικονομικό κόστος για τις οικογένειές τους- για τα παιδιά των μη προνομιούχων. [ΝΑΙ,  ΔΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ  ΚΑΛΑ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΓΙΓΑΝΤΙΑΙΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ "ΒΙΣΜΑΤΟΣ" ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟΝ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ!!!! ΟΜΩΣ ΑΥΤΟ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ??? ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΗ ΤΟ ΕΝ ΛΟΓΩ ΚΕΝΤΡΟΝ!!! ΤΑ ΣΧΟΛΛΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΕΙΑ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΑΝΗΘΙΚΟΤΗΤΟΣ, ΝΑ ΤΑ ΚΛΕΙΣΟΥΜΕ???? ΟΧΙ, ΝΑ ΤΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ!!!]
Έχει αναγνωριστεί ήδη ότι σε ένα διάστημα 12 μηνών δεν μπορούν να εκπαιδευτούν οι νέοι μας για τη συμμετοχή τους σε ένα σύγχρονο πόλεμο, στον οποίο θα έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο προωθημένα οπλικά συστήματα και επαγγελματικά εκπαιδευμένες ειδικές μονάδες. Η Πολεμική Αεροπορία και το Πολεμικό Ναυτικό αξιοποιούν αποκλειστικά επαγγελματίες στρατιωτικούς για να καλύψουν τις ανάγκες τους.[ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΝ 2,5 ΕΤΗ, ΔΙΑΤΙ ΟΧΙ??? ΚΑΙ ΝΑ ΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΚΑΙ 600  ΕΥΡΩ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΙ!!!! ΕΙΝΑΙ ΑΣΧΗΜΑ???? ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΜΕΙΝΟΥΝ ΣΤΙΣ ΚΑΦΕΤΕΡΙΕΣ ή ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΚΟΥΡΙΕΡ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ???]
Αυτοί που υπηρετούν τη θητεία τους υποβαθμίζονται σε μία στρατιωτική μάζα που ταλαιπωρείται άσκοπα προκειμένου να δικαιολογήσει την ύπαρξη μιας στρατιωτικής γραφειοκρατίας και των πολιτικών που βρίσκονται πίσω από αυτήν. Το αμυντικό σενάριο που υποτίθεται ότι κάνει αναγκαία τη στρατιωτική θητεία έχει να κάνει με ένα πόλεμο χαρακωμάτων με την Τουρκία, στον οποίο οι νέοι μας θα μετατραπούν σε «κρέας για τα κανόνια» με προδιαγραφές Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.[ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΣΕΝΑΡΙΟ!!!! 

Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΘΗ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΔΑΧΘΗ Ο ΝΕΟΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΩΣ Η ΠΑΤΡΙΣ ΝΑ ΤΟΝ ΘΕΩΡΗΣΗ ΠΟΛΙΤΗ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥ ΕΜΠΙΣΤΕΥΘΗ ΤΑ ΟΠΛΑ!!!! 

ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΥΤΟ??? ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΗ!!!! ΚΑΚΟ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ,  ΟΧΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΟ  ΣΧΟΛΕΙΟ!!!! ΚΑΚΗ Η ΘΗΤΕΙΑ, ΟΧΙ ΘΗΤΕΙΑ!!!! ΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΛΥΣΕΩΣ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΝ ΟΝΤΟΤΗΤΩΝ "ΚΟΙΝΩΝΙΑ". "ΚΡΑΤΟΣ", "ΕΘΝΟΣ", "ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ"!!!!]

Απαράδεκτη πολυτέλεια

Η στρατιωτική θητεία και το μικροπολιτικό βόλεμα που συνδέεται με αυτή για όσους έχουν τη δυνατότητα είναι πλέον μια προκλητική πολυτέλεια για τη χώρα μας. Η Ελλάδα οφείλει να εκσυγχρονίσει τις ένοπλες δυνάμεις της, υιοθετώντας ένα σύγχρονο στρατιωτικό δόγμα και περιορίζοντας δραστικά τις αμυντικές της δαπάνες.[Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑΝΑΙ ΑΥΤΑΡΚΗΣ, ΝΑ ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΙΣ ΔΑΠΑΝΕΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑΧΕΙ ΚΑΙ ΚΕΡΔΗ, ΟΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ! ΜΟΝΟΝ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΕΙ ΝΑ ΕΠΕΤΡΕΠΕΤΟ ΝΑΜΠΑΙΝΑΝ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ! ΜΟΝΟΝ ΟΙ ΕΞΑΓΩΓΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟΝ ΕΛΑΦΡΩΝ ΟΠΛΩΝ!!!! ΕΔΩ ΚΑΤΗΡΓΗΘΗ Η ΜΟΜΑ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΤΩΝ ΕΡΓΟΛΑΒΩΝ!!! ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΗ ΝΑ ΔΙΕΤΗΡΕΙΤΟ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΘΑΤΑΝ ΖΑΠΛΟΥΤΟΣ!!!!!]
Οφείλει, επίσης, να δείξει μεγαλύτερο σεβασμό στους νέους, οι οποίοι βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα από τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και μία εξαιρετικά αβέβαιη επαγγελματική, οικονομική και ασφαλιστική προοπτική.[ΑΚΡΙΒΩΣ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΧΟΛΕΣ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΠΟΥ ΕΚΛΕΙΣΑΝ ΑΠΟΤΕΛΟΥΣΑΝ ΜΕΣΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΣΟΒΑΡΑ!!!]


Από τη γελοία ιστορία του γιου Ζαγορίτη και της Τζούλιας Αλεξανδράτου στο Πολεμικό Μουσείο βγαίνει ένα πολύ σοβαρό συμπέρασμα: Η στρατιωτική θητεία δεν έχει καμία αμυντική αξία [ΚΑΙ ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΑΞΙΑ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΠΩΣ ΘΑΝΑΙ Ο ΑΥΡΙΑΝΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΟΥ!!!!] και χρησιμεύει σαν ένα μέσο μικροπολιτικής, κομματικής εκμετάλλευσης των νέων μας.

Γ. Δελαστίκ-Η αντίσταση είναι ανεπαρκής

 

 

Η αντίσταση είναι ανεπαρκής

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Δεν πέτυχε τον στόχο της η γενική απεργία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Το πλήθος των απεργών που διαδήλωσαν προχθές στην Αθήνα ήταν πολύ μικρότερο από εκείνο της 20ής Μαΐου και φυσικά δεν επιδέχεται σύγκριση κανενός είδους με τη μεγαλειώδη πορεία της 5ης Μαΐου. Αντί λοιπόν να τρομάξει την κυβέρνηση Παπανδρέου και να την υποχρεώσει σε αναδίπλωση, αντιθέτως την ενθαρρύνει να προχωρήσει σε ακόμη πιο επιθετικά μέτρα περαιτέρω λεηλασίας των αποδοχών των εργαζομένων και των συνταξιούχων.

Το Μέγαρο Μαξίμου σίγουρα θα εκμεταλλευθεί την ευκαιρία που του παρουσιάστηκε. Αλλωστε κινείται ήδη προς αυτή την κατεύθυνση. Το γεγονός ότι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γ. Πεταλωτής ανακοίνωσε την απόφαση του πρωθυπουργού για τριετές πάγωμα των μισθών του ιδιωτικού τομέα την παραμονή (!) της γενικής απεργίας, χωρίς αυτό να προκαλέσει αυξημένη κινητοποίηση των εργαζομένων, υποδηλώνει με σαφήνεια ότι η κυβέρνηση εκτιμά ως ασήμαντου πολιτικού βάρους τις εργατικές αντιδράσεις, ανίκανες να επηρεάσουν τις πολιτικές της αποφάσεις και επιλογές.
Παράλληλα η υποτονικότητα της προχθεσινής κινητοποίησης αποκαλύπτει ότι οι ευρύτατες μάζες των εργαζομένων και των συνταξιούχων βρίσκονται σε κατάσταση μοιρολατρικής αποδοχής των τετελεσμένων, έλλειψης κατανόησης του πόσο ισχυρό θα είναι το πλήγμα μείωσης των αποδοχών και του βιοτικού τους επιπέδου που θα δεχθούν και αυταπατών περί δήθεν δυνατοτήτων προσωπικής, ατομικής διεξόδου από την καταβαράθρωση της υπόλοιπης ελληνικής κοινωνίας.
Η στάση αυτή οδηγεί αναπότρεπτα σε επιδείνωση της κοινωνικής κατάστασης, γιατί βεβαίως θα ήταν αφελές να περιμένει κανείς ότι η κυβέρνηση, με τη συνδρομή του ΔΝΤ και της ΕΕ, θα δείξει έλεος απέναντι σε έναν πληθυσμό που αποδέχεται παθητικά τέτοια λεηλασία των εισοδημάτων του.
Αντιθέτως θα κυριαρχήσει η νοοτροπία «τα υποζύγια αντέχουν, φορτώστε τα κι άλλο μέχρι να γονατίσουν». Ετσι πολύ λογικά, η κυβέρνηση θα προωθήσει πολύ σύντομα και άλλα μέτρα που αποσκοπούν να καταστήσουν πολύ φτωχότερο ολόκληρο τον πληθυσμό, να φτωχύνουν όλους τους Ελληνες, χωρίς φυσικά να υπάρχει πλέον ανάγκη να χρησιμοποιείται ως πρόσχημα παραπλάνησης του κόσμου το έλλειμμα του προϋπολογισμού ή το δημόσιο χρέος.
Το στρατηγικό σχέδιο της κυβέρνησης έχει πλέον αποκαλυφθεί πλήρως: Είναι απλούστατα η ακραία νεοφιλελεύθερη αντίληψη «να φτωχύνουν όλοι οι Ελληνες για να γίνουμε ανταγωνιστικοί»!
Οσο αδαής και αν είναι κανείς αντιλαμβάνεται οπωσδήποτε ότι η μείωση των αποδοχών στον ιδιωτικό τομέα με κάθε είδους τεχνάσματα δεν έχει κανένα δημοσιονομικό όφελος για το κράτος. Το αντίθετο. Οσο λιγότερα έχει κανείς τόσο λιγότερα ξοδεύει - πράγμα που σημαίνει ότι το κράτος εισπράττει λιγότερα από τον ΦΠΑ, πολλές επιχειρήσεις υποχρεώνονται να περιορίσουν τον κύκλο των εργασιών τους ή και να κλείσουν απολύοντας και στις δύο περιπτώσεις εργαζόμενους, οι οποίοι ως άνεργοι πλέον επιβαρύνουν τα ταμεία ανεργίας, πέρα φυσικά από το τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα που προκαλείται.
Η ουσία είναι ότι η κατάσταση που διαμορφώθηκε επιτρέπει στην κυβέρνηση να «λιώσει» τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους, τους νέους και τις γυναίκες, περνώντας όποια μέτρα θέλει. Ακόμη και αν υπάρξει κάποια βραδυφλεγής κοινωνική έκρηξη το φθινόπωρο ή τον χειμώνα, θα έχει το πολύ δυσκολότερο καθήκον όλος αυτός ο κόσμος να καταργήσει μέτρα που θα έχουν ήδη γίνει νόμοι και όχι μόνο να αποτρέψει να αποφασιστούν αυτά τα μέτρα.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το ΠΑΣΟΚ θα χάσει εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόρους εξαιτίας αυτής της πολιτικής του, αλλά αυτό δεν αποτελεί φάρμακο γιατρειάς μιας Ελλάδας που θα έχει βυθίσει η κυβέρνηση Παπανδρέου στη μιζέρια...
ΗΤΤΑ
Λιγοστεύουν οι ελπίδες
Εξανεμίστηκαν οι δυνατότητες που υπήρχαν, σε περίπτωση μιας κολοσσιαίας απεργιακής συγκέντρωσης, να έκανε πίσω η κυβέρνηση Παπανδρέου. Τώρα θα ψηφίσει στη Βουλή ό,τι θέλει. Εκμηδενίζονται έτσι οι πιθανότητες πολιτικής λύσης. Ο Αντώνης Σαμαράς είπε «όχι» στο ΔΝΤ και «όχι» στο Ασφαλιστικό. Αυτό όμως σε καμιά περίπτωση δεν σημαίνει ότι αν ποτέ ερχόταν στην εξουσία, θα ξανάδινε στους δημόσιους υπαλλήλους τον 13ο και 14ο μισθό και στους συνταξιούχους τη 13η και τη 14η σύνταξη. Από τη στιγμή που τα κατάργησε το ΠΑΣΟΚ, τρελή θα ήταν να τα επαναφέρει η Δεξιά; Από τη στιγμή που οι εργαζόμενοι δεν τα υπερασπίστηκαν αποτελεσματικά, χάθηκαν για πάντα.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΝ ΚΕΙΜΕΝΟΝ ΤΟΥ κ. Δ. ΠΑΞΙΝΟΥ

Aποψη: Κοινωνία ενεργών πολιτών ή χειροκροτητών;

Του Δημητριου Χ. Παξινου (Πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών)

Εδώ και λίγο καιρό, μπήκε στη ζωή μας, αιφνιδιαστικά μια λέξη, που μέχρι σήμερα, οι περισσότεροι αγνοούσαμε: ΜΝΗΜΟΝΙΟ. Μια λέξη, στην οποία ξεκινούν και καταλήγουν όλες οι κοινωνικές διεκδικήσεις, όλες οι επιλογές της κυβέρνησης, ολόκληρη η κοινωνική και πολιτική μας ζωή.
Ποιος πραγματικά ευθύνεται γι' αυτήν την κρίση, που βιώνουμε σήμερα, είναι ένα ζήτημα βαθιά πολιτικό και είμαι βέβαιος, ότι σύντομα ολόκληρη η κοινωνία θα κληθεί να αναλάβει τις ευθύνες της απέναντι σε αυτό.
Εκείνο, που δυστυχώς δεν έχουμε μέχρι σήμερα, συνειδητοποιήσει πλήρως είναι η έκταση της δέσμευσης, που έχουμε αναλάβει ως χώρα απέναντι στους διεθνείς δανειστές μας. Αυτό, που δεν έχει καταστεί σαφές, είναι ότι μέσω της συμβάσεως, που έχουμε υπογράψει δεχτήκαμε ευθέως να ενεργούν, να ψηφίζουν και να καθορίζουν το μέλλον ακόμη και των μεθεπόμενων γενεών, άνθρωποι εντός ή εκτός Βουλής, ερήμην μας, παραβιάζοντας βάναυσα βασικούς κανόνες εθνικού και διεθνούς δικαίου. Οδηγηθήκαμε πισθάγκωνα δεμένοι, ύστερα από δεκαετίες κακοδιαχείρισης, διασπάθισης του δημόσιου χρήματος, αποδόμησης κάθε ηθικής αξίας, στην υπογραφή μιας δανειακής σύμβασης με τις χώρες της Ευρωζώνης και το ΔΝΤ, η οποία είναι κυριολεκτικά λεόντειος, για να μην πω ληστρική. Και τούτο διότι (άρθρο 8.1.γ) υπάρχει δικαίωμα καταγγελίας ακόμη και αν η σύμβαση κριθεί ως μη δεσμευτική ή παράνομη από καθ' ύλην αρμόδιο δικαστήριο, συμπεριλαμβανομένου αυτού της Ε.Ε. Δηλαδή η ίδια Ε.Ε. αυτοαμφισβητείται και αυτοαναιρείται. Η χώρα μας, ο δανειολήπτης (άρθρο 14.5) παραιτείται από κάθε δικαίωμα ασυλίας λόγω της εθνικής της κυριαρχίας, δηλαδή ακόμα και από τη δικαιοδοτική ασυλία και την ασυλία εκτέλεσης. Ετσι π.χ. η δανείστρια γερμανική τράπεζα μπορεί να ενάγει την Ελλάδα ενώπιον δικαστηρίων άλλου κράτους-μέλους και με εφαρμοστέο δίκαιο το αγγλικό να πετύχει αυτή ή τυχόν τρίτοι που αντλούν δικαιώματα από τη δανειακή σύμβαση, την κατάσχεση ακόμα και πραγμάτων, που για τη χώρα μας θεωρούνται εκτός συναλλαγής, όπως το κτίριο της Βουλής, τα εθνικά μαχητικά αεροσκάφη.
Και σε αυτήν τη δύσκολη, εάν όχι ανώμαλη περίοδο, της οικονομικής ύφεσης και της απαξίωσης κάθε θεσμού, ένα ερώτημα προκύπτει αμείλικτο, μέσα από τα κοινωνικά δρώμενα:
Τι κοινωνία πραγματικά θέλουμε; Κοινωνία άκριτων πολιτών, που κινούνται βάσει στενών συντεχνιακών συμφερόντων ή κοινωνία σκεπτόμενων ανθρώπων, που ενδιαφέρονται, αγωνιούν, μοχθούν, μάχονται για τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας, τον κοινωνικό διάλογο, την ενίσχυση των δημοκρατικών κανόνων λειτουργίας, την υπεράσπιση του κράτους δικαίου, την προώθηση σταθερών αξιών, όπως αυτές διαχρονικά προβάλλονται ως κατακτήσεις και κατοχυρώνονται στο Σύνταγμα, στις ευρωπαϊκές συνθήκες και την ΕΣΔΑ;
Το ερώτημα αυτό είναι κεφαλαιώδες για την οργάνωση και τη λειτουργία του κράτους μας, η απάντησή του δε θα καταδείξει, εάν μέσα από τις ακραίες αυτές συνθήκες, θα ξεπηδήσουν αισιόδοξα μηνύματα για τον πολιτισμό μας και την κοινωνία μας στο μέλλον.[…]

Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΟΣΤΙΖΕΙ!

ΔΕΚΟ σε οικονομική ασφυξία

 http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_1_01/07/2010_406466

Συγκοινωνιακοί φορείς οδεύουν σε κατάρρευση λόγω αδυναμίας δανεισμού Στα πρόθυρα της οικονομικής κατάρρευσης βρίσκονται οι συγκοινωνιακοί φορείς, υπό το βάρος των υπέρογκων ελλειμμάτων τους και της αδυναμίας τους να δανειστούν πλέον ακόμη και με την εγγύηση του Δημοσίου. Χθες, για πρώτη φορά στα χρονικά, δεν καταβλήθηκαν εγκαίρως οι μισθοί των εργαζομένων στα λεωφορεία της ΕΘΕΛ, οι οποίοι αποφάσισαν να προχωρήσουν σήμερα σε 24ωρη απεργία. Ωστόσο, θα την αναστείλουν σε περίπτωση που υλοποιηθεί η υπόσχεση του υπουργείου Υποδομών για καταβολή των αποδοχών τους.
Επισήμως, το πρόβλημα προέκυψε εξαιτίας της προχθεσινής απεργίας. Ωστόσο, το πραγματικό πρόβλημα έγκειται στο ότι τόσο ο ΟΑΣΑ όσο και πολλές άλλες ΔΕΚΟ δεν μπορούν πλέον να αντλήσουν κεφάλαια από την αγορά, αφού και το Δημόσιο που εγγυάτο στο παρελθόν τον δανεισμό τους δεν είναι πλέον αξιόπιστο. Ετσι, στο 5μηνο οι συγκοινωνιακοί φορείς έχουν απορροφήσει ήδη το 67% της ετήσιας επιχορήγησης από τον κρατικό προϋπολογισμό. Αντίστοιχα προβλήματα αντιμετωπίζει και ο ΟΣΕ, η διοίκηση του οποίου ενημέρωσε ότι θα καταβάλει το επίδομα αδείας στις 16 Ιουλίου αντί της 1ης Ιουλίου που καταβαλλόταν συνήθως.
[ΟΤΑΝ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΕΚΑΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΙ ΤΗΣ ΕΘΕΛ ΞΕΣΗΚΩΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΤΡΕΣ ΚΑΙ ΘΥΜΑΣΑΙ ΤΙΣ ΑΓΡΙΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΚΑΙ ΣΥ ΤΟΤΕ ΨΗΦΙΣΕΣ ΠΑΣΟΚ ΓΙΑ ΝΑ ΞΑΝΑΓΙΝΗ ΚΡΑΤΙΚΗ, ΚΑΛΑ ΣΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΣΟΥΚΟΨΑΝ ΜΙΣΘΟ/ΣΥΝΤΑΞΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΕΙΣ ΕΣΥ (ΠΑΝΤΑ ΕΣΥ ΠΛΗΡΩΝΕΣ) ΤΟΥΣ ΜΑΓΚΕΣ ΟΔΗΓΟΥΣ ΤΩΝ ΛΕΩΦΟΡΕΙΩΝ!!! ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΚΙΟΛΑΣ!! ΚΟΣΤΙΖΕΙ!!! ΜΗΝ ΠΑΡΑΠΟΝΕΙΣΕ ΛΟΙΠΟΝ!!!]