Ἐγὼ τώρα ἐξαπλώνω ἰσχυρὰν δεξιὰν καὶ τὴν ἄτιμον σφίγγω πλεξίδα τῶν τυράννων δολιοφρόνων . . . . καίω τῆς δεισιδαιμονίας τὸ βαρὺ βάκτρον. [Ἀν. Κάλβος]


******************************************************
****************************************************************************************************************************************
****************************************************************************************************************************************

ΑΙΘΗΡ ΜΕΝ ΨΥΧΑΣ ΥΠΕΔΕΞΑΤΟ… 810 σελίδες, μεγέθους Α4.

ΑΙΘΗΡ ΜΕΝ ΨΥΧΑΣ ΥΠΕΔΕΞΑΤΟ… 810 σελίδες, μεγέθους Α4.
ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

****************************************************************************************************************************************

TO SALUTO LA ROMANA

TO SALUTO  LA ROMANA
ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
****************************************************************************************************************************************

ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΕΩΣ ΤΩΝ ΓΙΓΑΝΤΩΝ

ΕΥΡΗΜΑ ΥΨΗΛΗΣ ΑΞΙΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΤΟΣΟΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΜΕΛΕΤΗΝ ΤΗΣ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑΣ ΟΣΟΝ ΚΑΙ ΔΙΑ ΜΙΑΝ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΘΕΜΕΛΙΩΣΙΝ ΤΗΣ ΙΔΕΑΣ ΤΟΥ ΠΡΟΚΑΤΑΚΛΥΣΜΙΑΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ Η ΑΝΕΥΡΕΣΙΣ ΤΟΥ ΜΟΜΜΙΟΠΟΙΗΜΕΝΟΥ ΓΙΓΑΝΤΙΑΙΟΥ ΔΑΚΤΥΛΟΥ! ΙΔΕ:
Οι γίγαντες της Αιγύπτου – Ανήκε κάποτε το δάχτυλο αυτό σε ένα «μυθικό» γίγαντα
=============================================

.

.
κλικ στην εικόνα

.

.
κλικ στην εικόνα

.

.
κλικ στην εικόνα

1 Σεπτεμβρίου 2011

Δ. ΚΑΖΑΚΗΣ-Η συγχώνευση Alpha-Eurobank

  Δ. ΚΑΖΑΚΗΣ-Η συγχώνευση Alpha-Eurobank

Ανακοίνωση του ΕΠΑΜ

Η συγχώνευση Alpha-Eurobank αποτελεί μια χαρακτηριστική έκφραση του βαθέματος της κρίσης βιωσιμότητας που διαπερνά ολόκληρο το εγχώριο τραπεζικό σύστημα. Οι συγκεκριμένες τράπεζες επιβιώνουν ήδη εδώ και καιρό στο «κόκκινο». Η κεφαλαιακή τους επάρκεια είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη και επιβιώνουν αποκλειστικά χάρις στην επιδότηση από το κράτος και στις ενέσεις ρευστότητας από την ΕΚΤ. Η συγχώνευσή τους επιδεινώνει δραματικά τα δεδομένα της οικονομίας και των τραπεζών:
 
Πρώτο: Ενισχύει την ολιγοπωλιακή σύνθεση ενός τραπεζικού τομέα, ο οποίος ήδη πάσχει σοβαρά από έναν από τους υψηλότερους δείχτες μονοπωλιακής συγκέντρωσης στην Ευρώπη. Σ’ έναν τραπεζικό τομέα που λειτουργεί εδώ και χρόνια με «συμφωνίες κυρίων», με πρακτικές καρτέλ και τραστ, προστίθεται ένα ακόμη τραπεζικό μονοπώλιο. Πρόκειται για ένα νέο τραπεζικό μονοπώλιο που θα εντείνει ακόμη περισσότερο τον τοκογλυφικό, σαράφικο και πειρατικό χαρακτήρα του εγχώριου τραπεζικού συστήματος με κύριο σκοπό να εκμεταλλευθεί άμεσα την μονοπωλιακή του θέση για να «παρκάρει» στα ταμεία του περισσότερο ρευστό σε βάρος της οικονομίας, των νοικοκυριών και των μικρομεσαίων επιχειρηματιών.
 
Δεύτερο: Επιδιώκει να εμφανίσει ότι θα ενισχύσει κεφαλαιακά τους δύο ομίλους ώστε να κάνει ευκολότερη την άντληση ρευστότητας, από την οποία εξαρτώνται σχεδόν αποκλειστικά και οι δυο τράπεζες. Στην πραγματικότητα η βελτίωση της εικόνας θα είναι μόνο λογιστική καθότι η κεφαλαιακή ενίσχυση δεν θα γίνει με ρευστό, αλλά κυρίως με τραπεζικούς τίτλους και ανταλλαγές μετοχών. Στόχος του νέου τραπεζικού ομίλου είναι να αποφύγει ένα «πιστωτικό γεγονός» το αμέσως επόμενο διάστημα, λόγω της διόγκωσης των επισφαλειών (κυρίως των μη εξυπηρετήσιμων δανείων) και των χρεών που συσσωρεύουν στα ενεργητικά τους και οι δυο τράπεζες.
 
Τρίτο: Επενδύει στην δημιουργία τεχνητών προσδοκιών στο χρηματιστήριο, ώστε οι βασικοί μέτοχοι, οι οικογένειες που ελέγχουν τις τράπεζες και τα βασικά στελέχη τους να κερδοσκοπήσουν με την πλασματική άνοδο των τραπεζικών μετοχών. Η συγχώνευση επιδιώκει να δημιουργήσει μια νέα, έστω πρόσκαιρη, χρηματιστική φούσκα για να κερδοσκοπήσουν οι γνωστοί ημέτεροι. Πρόκειται για την γνωστή τακτική «άρπαξε όσα μπορείς και τρέχα», που σημειώνεται πάντα στις παραμονές μεγάλων καταρρεύσεων. 
 
Τέταρτο: Ενισχύει τις πιθανότητες ενός σοβαρού «πιστωτικού γεγονότος» γιατί η συγχώνευση ενώ δεν βελτιώνει ουσιαστικά την κεφαλαιακή επάρκεια, επιδεινώνει την κατάσταση επισφαλειών, αλλά και της υπερχρέωσης των τραπεζών ιδίως προς την ΕΚΤ. Σκοπός της συγχώνευσης είναι να εξασφαλίσει μεγαλύτερες επιδοτήσεις από το κράτος και χαριστικές παροχές εκβιάζοντας με το μέγεθος του τραπεζικού ομίλου, αλλά και με το επιχείρημα ότι τυχόν κατάρρευσή του θα συμπαρασύρει και την οικονομία. 
 
Πέμπτο: Ενισχύεται η κερδοσκοπική εξάρτηση από το εξωτερικό με την συμμετοχή του Κατάρ, το οποίο συμβάλει ασήμαντα στην κεφαλαιακή επάρκεια του ομίλου και μάλιστα με την μορφή δανείου. Η συμμετοχή του έχει σαν βασικό στόχο, αφενός, να ενισχυθεί η προστατευμένη διαρροή κεφαλαίων και κερδών προς το εξωτερικό, που ήδη αποτελεί μέγιστη αιμορραγία για την ελληνική οικονομία, και, αφετέρου, να λειτουργήσει ως μεσάζοντας για να βρεθεί ενδιαφερόμενος για την προίκα του ομίλου με τα υποκαταστήματα και τις θυγατρικές που διαθέτει στο εξωτερικό και κυρίως στα Βαλκάνια.
 
Τέλος, ο τρόπος που μεθοδεύτηκε και ενισχύθηκε από την κυβέρνηση και την πλειοψηφία των πολιτικών δυνάμεων – με εξαίρεση το ΚΚΕ και τον ΣΥΝ – αποδεικνύει την στενή διαπλοκή και ταύτιση του πολιτικού κόσμου με τους τραπεζίτες και τα συμφέροντά τους. Αποδεικνύει για μια ακόμη φορά ποιος ενισχύει αυτά τα κόμματα και ποιος τα θέλει στην Βουλή προκειμένου να εξυπηρετούν τα συμφέροντά του.

30/8/2011

Πορεία προς το χάος και στο βάθος πάλι η δραχμή;

ΣΩΣΤΗ ΚΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΙΣ ΑΠΟ ΤΟ capital.gr

Πέμπτη 01/09/2011 07:34
           

Πορεία προς το χάος και στο βάθος πάλι η δραχμή;



 

1) Πορεία προς το χάος και στο βάθος πάλι η δραχμή;

Όταν ήρθε η τρόικα στα αρχικά σχέδια του μνημονίου υπολόγιζε η δημοσιονομική εξυγίανση να στηρίζεται κατά 75% στη μείωση των δαπανών και κατά 25% στην αύξηση των φόρων.

Τα «σοσιαλιστικά» αντανακλαστικά της κυβέρνησης επέβαλαν μια τροποποίηση στα χαρτιά κατά 50%-50% για να καταλήξει στην πράξη 75% από αύξηση της φορολογίας και 25% από τη μείωση των δαπανών...

Το αποτέλεσμα της μεθόδευσης είναι να αυξάνονται οι δαπάνες και να μειώνονται τα έσοδα. Όπερ, η χώρα να συνεχίζει να  βυθίζεται αφού παράγει ακόμη πρωτογενή ελλείμματα...

Το πολιτικό κατεστημένο από τη δεξιά μέχρι την αριστερά, το οποίο στηρίζεται αποκλειστικά σε πελατειακές ρίζες, αρνείται να «αυτοκτονήσει», αδιαφορώντας για το ενδεχόμενο μιας πλήρους κατάρρευσης, που θα συνοδευτεί με επιστροφή στη δραχμή και θα έχει καταστρεπτικές συνέπειες.

Αφελώς, πιστεύει πως μετά τον Αρμαγεδδώνα θα καταφέρουν οι ίδιοι να είναι στα πράγματα. Αρνούνται να πειράξουν τις δαπάνες σίτισης της πελατείας στο δημόσιο πρυτανείο...

Προσωπική διαφορά...

Πάρτε για παράδειγμα το περίφημο ενιαίο μισθολόγιο με το οποίο η κυβέρνηση διαφήμιζε πως θα πετύχει τον έλεγχο των δαπανών, περικόπτοντας τα επιδόματα στο δημόσιο. Κατέληξε στις νεοελληνικές καλένδες με την προσθήκη της προσωπικής διαφοράς...

Η κυβέρνηση για άλλη μια φορά απέδειξε πως αρνείται να τα βάλει με το σκληρό πυρήνα της πελατειακής της βάσης που περιφέρεται και μισθοδοτείται από τον δημόσιο τομέα.

Στο μόνο που έχει φανεί συνεπής, τον ενάμισι χρόνο της ελληνικής χρεοκοπίας, η κυβέρνηση είναι η επιβολή νέων φόρων οι οποίοι παρά τα προσδοκώμενα δεν καταφέρνουν να αυξήσουν τα έσοδα...

Η αύξηση της φορολογίας πέραν ενός ορίου, ούτε τα έσοδα μπορεί να αυξήσει αλλά και οδυνηρές επιπτώσεις πετυχαίνει στην οικονομική δραστηριότητα. Μοιραία αυξάνει την ανεργία...

Το πολιτικό σκηνικό της χώρας φαίνεται να αδιαφορεί για το ένα εκατομμύριο ανέργους μπροστά στο ενδεχόμενο να μην θίξει ούτε το ελάχιστο από τις κατακτήσεις του ενός εκατομμυρίου των δικών του παιδιών...

Το ελληνικό κράτος συμπεριφέρεται ληστρικά προς τη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών επειδή ελέγχεται με πελατειακές σχέσεις από τις συντεχνίες του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα.

Θα μπορούσε να διατηρήσει στο διηνεκές αυτή την κατάσταση αν δεν ήταν ο ιδιωτικός τομέας της οικονομίας αυτός που παράγει πλούτο. Η καταλήστευση του ιδιωτικού τομέα μοιραία μοιάζει με την εξόντωση της αγελάδας την οποία αρμέγουμε...

Μοιραία θα φτάναμε σε κινήσεις σαν και αυτές των εστιατόρων της άρνησης καταβολής του ληστρικού ΦΠΑ. Το πιθανότερο είναι αυτή η πράξη να βρει μιμητές και το ήδη αποτυχημένο πρόγραμμα δημοσιονομικής εξυγίανσης να ανατραπεί πλήρως με απροσδιόριστες προς το παρόν συνέπειες.

Μετά τις οργανωμένες από την άκρα αριστερά ομάδες άρνησης καταβολής εισιτηρίων και διοδίων ήρθε και η ώρα της άρνησης καταβολής φόρων από τους νοικοκυραίους. Αισίως βαδίζουμε προς το πλήρες χάος... Εν τω μεταξύ οι συνεχείς αποκλίσεις από τους στόχους επαναφέρουν στην επιφάνεια δηλώσεις και δημοσιεύματα περί δραχμής...

Στην αρχή του καλοκαιριού η στήλη έγραφε: Ασχέτως της ψήφισης αύριο του μεσοπρόθεσμου και της πιθανής εκταμίευσης της 5ης δόσης, η χώρα συνεχίζει να κινείται προς αδιέξοδη κατάσταση.

Μετά τα δεν χρωστάω δεν πληρώνω για το δημόσιο χρέος του πάντα σε εγρήγορση κρατικοδίαιτου δημοσίου τομέα και της πελατειακής κομματοκρατίας που τον υποστηρίζει, είναι θέμα χρόνου να δούμε την αντίρροπη αντίδραση...

Την αντίδραση των μόνιμων φορολογικών υποζυγίων στην εξόντωσή τους...

Είναι θέμα χρόνου να δούμε το...  Δεν χρωστάω δεν πληρώνω. Πουλήστε και απολύστε...

Θεία δίκη...

Βλέπε:  Δεν χρωστάμε, δεν πληρώνουμε. Κλείστε και απολύστε!
 
2) Μόνο μακροπρόθεσμη στόχευση...
 
Η BlackRock ξεκίνησε να ερευνά  τα χαρτοφυλάκια των τραπεζών προκειμένου να αποτιμήσει τις επισφάλειες. Για το πρόγραμμα ανταλλαγής ομολόγων υπάρχουν αντικρουόμενες εκτιμήσεις σε ό,τι αφορά την πιθανότητα να συγκεντρώσει το 90% των ομολόγων του στόχου που έχει τεθεί.
 
Το μεσοπρόθεσμο μοιάζει να είναι στο αέρα καθώς η φινλανδική «σφήνα» έχει δημιουργήσει νέο κύκλο αμφιβολιών.

Ενώ Πορτογαλία και Ιρλανδία φαίνεται να έχουν αποτελέσματα, στην Ελλάδα η εφαρμογή του προγράμματος της τρόικα πάει από το κακό στο χειρότερο...

Όλα αυτά περιπλέκουν την κατάσταση...

Παρ’ όλα αυτά αν εξαιρέσουμε τις τράπεζες, η αξία των περισσότερων εισηγμένων υπολείπεται σημαντικά του κόστους αντικατάστασής τους.

Μπορεί η συγκυρία να μην επιτρέπει οποιαδήποτε εκτίμηση βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα, αλλά μακροπρόθεσμα η κατοχή μετοχών επιχειρήσεων εξαγωγικών και μη με χαμηλό δανεισμό μοιάζει πιο ασφαλής και επικερδής από την κατοχή πολλών εναλλακτικών αξιογράφων...

Εξάλλου μια μακροπρόθεσμη καθοδική τάση στο χρηματιστήριο αλλάζει όταν και ο τελευταίος ταύρος περάσει στο στρατόπεδο των άρκτων...

3)Πως φτάσαμε στη χρεοκοπία...

Τα αίτια της ελληνικής χρεοκοπίας ξεκινούν στη δεκαετία του ’80 και εκτροχιάζονται την τελευταία πενταετία. Αν εξαιρέσει κάποιος τις αποτυχημένες προσπάθειες ανάσχεσης των κυβερνήσεων Μητσοτάκη-Σημίτη, οι περίοδοι ακμής της ταυτίζονται με τις περιόδους Παπανδρέου-Καραμανλή... (ΙΔΕ ΠΙΝΑΚΑ ΑΝΩ)



Πηγή:www.capital.gr