Ἐγὼ τώρα ἐξαπλώνω ἰσχυρὰν δεξιὰν καὶ τὴν ἄτιμον σφίγγω πλεξίδα τῶν τυράννων δολιοφρόνων . . . . καίω τῆς δεισιδαιμονίας τὸ βαρὺ βάκτρον. [Ἀν. Κάλβος]


******************************************************
****************************************************************************************************************************************
****************************************************************************************************************************************

ΑΙΘΗΡ ΜΕΝ ΨΥΧΑΣ ΥΠΕΔΕΞΑΤΟ… 810 σελίδες, μεγέθους Α4.

ΑΙΘΗΡ ΜΕΝ ΨΥΧΑΣ ΥΠΕΔΕΞΑΤΟ… 810 σελίδες, μεγέθους Α4.
ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

****************************************************************************************************************************************

TO SALUTO LA ROMANA

TO SALUTO  LA ROMANA
ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
****************************************************************************************************************************************

ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΕΩΣ ΤΩΝ ΓΙΓΑΝΤΩΝ

ΕΥΡΗΜΑ ΥΨΗΛΗΣ ΑΞΙΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΤΟΣΟΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΜΕΛΕΤΗΝ ΤΗΣ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑΣ ΟΣΟΝ ΚΑΙ ΔΙΑ ΜΙΑΝ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΘΕΜΕΛΙΩΣΙΝ ΤΗΣ ΙΔΕΑΣ ΤΟΥ ΠΡΟΚΑΤΑΚΛΥΣΜΙΑΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ Η ΑΝΕΥΡΕΣΙΣ ΤΟΥ ΜΟΜΜΙΟΠΟΙΗΜΕΝΟΥ ΓΙΓΑΝΤΙΑΙΟΥ ΔΑΚΤΥΛΟΥ! ΙΔΕ:
Οι γίγαντες της Αιγύπτου – Ανήκε κάποτε το δάχτυλο αυτό σε ένα «μυθικό» γίγαντα
=============================================

.

.
κλικ στην εικόνα

.

.
κλικ στην εικόνα

.

.
κλικ στην εικόνα

28 Δεκεμβρίου 2012

Κλείνουν τα ναυπηγεία Ελευσίνας-Νεωρίου!

Η ΓΝΩΜΗ ΜΑΣ:

ΟΧΙ, ΔΕΝ ΠΤΑΙΕΙ ΚΑΜΜΙΑ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ!!! ΣΚΟΠΙΜΑ "ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ" ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ ΚΑΙ ΑΠΟ ΚΑΤΩ Ο ΛΑΟΣ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΟ ΘΕΑΜΑ ΗΔΟΝΙΚΑ ΚΑΘΩΣ Ο ΑΝΤΕΘΝΙΚΟΣ ΚΑΙ ΟΛΕΘΡΙΟΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΤΟΝ ΕΜΑΘΕ ΟΤΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟΙ! ΕΙΝΑΙ "ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑ"! ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ ΚΑΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΙ, ΤΟΝ ΟΠΟΙΩΝ ΟΡΓΑΝΟΝ ΚΑΙ ΓΕΝΝΗΜΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ-ΑΡΙΣΤΕΡΙΣΜΟΣ-ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ!!
Η ΕΛΛΑΣ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΥΠΟ ΤΑ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΛΕΟΝ ΑΦΕΛΟΥΣ ΚΑΙ ΕΥΠΙΣΤΟΥ ΛΑΟΥ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑΝ ΤΗΣ ΥΦΗΛΙΟΥ!!!
============================

ΒΑΡΙΑ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ, ΤΕΛΟΣ



Με μία συγκινητική αλλά και οργισμένη επιστολή προς το προσωπικό των ναυπηγείων Ελευσίνας και Νεωρίου, ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Νίκος Ταβουλάρης, επίσης ένας από τους τελευταίους Έλληνες με βιομηχανικό όραμα, ουσιαστικά προαναγγέλλει το κλείσιμο των ναυπηγείων που αποτελούν το τελευταίο ζων βιομηχανικό κύτταρο στο τομέα της βαριάς βιομηχανίας της χώρας.
Ταυτοχρόνως ο Ν.Ταβουλάρης επιτίθεται στους "αρμόδιους" εννοώντας τα συναρμόδια υπουργεία Άμυνας και Ανάπτυξης για την άρνησή τους να εκταμιεύσουν ένα ποσό 12.700.000 ευρώ από εκτελεσθείσες εργασίες για τις δύο πυραυλακάτους Super Vita των συμβάσεων των ετών 2006 και 2007.
Η καθυστέρηση έχει προκύψει από μια λανθασμένη - όπως αποδείχθηκε και έγινε εν συνεχεία παραδεκτό - εισήγηση στο Νομικό Συμβούλιο του κράτους ότι έχει δοθεί το 80% του συνολικού ποσού και έχει εκτελεστεί μόνο το 40% του έργου.
Η εισήγηση από τις υπηρεσίες του υπουργείου Εθνικής Άμυνας είναι 100% λανθασμένη γιατί δεν είχαν συμπεριλάβει το υποκατασκευαστικό έργο των ξένων εταιρειών που παρέχουν τα συστήματα στο σκάφος (MBDA, Vosper, RAMSYS κλπ) το οποίο είχε πληρωθεί από τα ναυπηγεία Ελευσίνας με την ταυτόχρονη μεταβίβαση της κυριότητας στο δημόσιο. Βάσει αυτών το εκτελεσθέν έργο φτάνει το 90%, δηλαδή υπάρχει έργο το οποίο είναι ακόμα απλήρωτο!
Το θέμα είναι ότι έμπλεξε στα γρανάζια του Νομικού Συμβουλίου η υπόθεση το οποίο κατ'αρχήν αποφάνθηκε αρνητικά και μετά την λήψη συμπληρωματικών στοιχείων έχει αναλάβει να μελετήσει ξανά το όλο ζήτημα, αλλά φαίνεται ότι το κακό έχει γίνει.
Ο όμιλος Νεωρίου-Ελευσίνας μετά από την ακύρωση του προγράμματος της φρεγατοκορβέτας το 2004 και μετά την μετάθεση στο απώτερο μέλλον της απόφασης για την προμήθεια των φρεγατών FREMM που είχε ληφθεί στα τέλη του 2008, βρίσκεται "με την πλάτη στον τοίχο".
Η ένταξή του στο άρθρο 99 αποτέλεσε μόνο προσωρινή ανακούφιση, από την στιγμή που το δημόσιο δεν πληρώνει τις υποχρεώσεις του.
Με το θέμα έχει ασχοληθει προσωπικά ο ίδιος ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Παναγιωτόπουλος, του οποίου όμως "τα χέρια είναι δεμένα": Το μπλέξιμο που έχει δημιουργήσει η λανθασμένη αρχική εισήγηση στο Νομικό Συμβούλιο του κράτους τυπικά δεν του επιτρέπει να κάνει τίποτα μέχρι την ανατροπή της από δεύτερη απόφαση.
Δυστυχώς το βαρύ κλίμα και η υπογραφο-φοβία που υπάρχει στο υπουργείο Εθνικής άμυνας, λόγω της σκανδαλολογίας που έχει υπονομεύσει καίρια την Εθνική Άμυνα κάνει τους πάντες να μεταθέτουν τις ευθύνες στον επόμενο...
Το τραγικό είναι ότι υπάρχουν εγγυητικές επιστολές καλής εκτέλεσης του έργου από δύο μεγάλες τράπεζες στα χέρια του υπουργείου Άμυνας (αντίθετα π.χ. με την περίπτωση των υποβρυχίων που δεν υπάρχει ούτε ... σημείωμα σε χαρτοπετσέτα), δηλαδή τα ποσά που έχει καταβάλει το υπουργείο είναι απόλυτα διασφαλισμένα, αλλά στη χώρα που έχει απωλέσει το αυτονόητο εδώ και καιρό, αυτά είναι δευτερεύοντα ζητήματα.
Οπότε προτιμούν να στείλουν στην ανεργία 1000 ακόμα εργαζόμενους και να σβήσει και η τελευταία μεγάλη μονάδα βαριάς βιομηχανίας της χώρας, παρά να κάνουν αυτό που πρέπει: Να δώσουν λύση...
Ιδού ολόκληρη η επιστολή:
Προς το Προσωπικό των δύο Ναυπηγείων
Το 2012 ήταν δύσκολη χρονιά για όλη τη Χώρα. Όμως για τα Nαυπηγεία μας, Ελευσίνα και Νεώριο, ήταν καταστροφική. Μας οδήγησε στη σημερινή κατάσταση η ουσιαστική αδιαφορία των Αρμοδίων και η αδυναμία τους να λύσουν τα προβλήματα. Πολύ περισσότερο τα δημιούργησαν οι ίδιοι με την άγνοια  και την παθολογική ευθυνοφοβία τους.
Και για να κρατήσουν τα προσχήματα, έστειλαν τα θέματά μας, που χρονίζουν εδώ και 3 χρόνια, στα δόντια μιας δυσκίνητης, αντιπαραγωγικής και καταστροφικής για τη Χώρα γραφειοκρατίας, ή σε Επιτροπές που δεν τελείωναν ποτέ τίποτα.
Χθες, με πρωτοβουλία του Δήμου Ελευσίνας και του ΣΕΝΕ,  παραγωγοί της περιοχής μοίρασαν στην Πύλη του Ναυπηγείου τρόφιμα στους εργαζομένους του.
Ειλικρινά και από βάθος καρδιάς τους ευχαριστώ. Ανακούφισαν οικογένειες που πραγματικά έχουν ανάγκη. 
Για εμένα προσωπικά η χθεσινή μέρα είναι μέρα ντροπής και εξευτελισμού.
Αφήσαμε απλήρωτους τους εργαζομένους μας μετά από 18 χρόνια λειτουργίας των 2 Ναυπηγείων μας.
Σας ζητώ συγνώμη γιατί εργαζόμενοι νοικοκυραίοι και οικογενειάρχες βρέθηκαν στην ανάγκη να δεχθούν βοήθεια από ευαίσθητους συμπολίτες μας.
Η σημερινή κατάσταση της Ελευσίνας και του Νεωρίου οφείλεται στην ελαφρότητα με την οποία χειρίζονται τα θέματα των Συμβάσεων οι αρμόδιοι.
Δεν τους ενδιαφέρει τι θα γίνει η Οικονομία, η Βιομηχανία, τα Ναυπηγεία, η Απασχόληση.
Και βρίσκουν απαράδεκτες και εκτός τόπου και χρόνου δήθεν νομικίστικες δικαιολογίες.
Σας εύχομαι τα καλύτερα
Ν. Σ. Ταβουλάρης
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Β. Βιλιάρδος-ΣΤΟΝ ΙΣΤΟ ΤΗΣ ΑΡΑΧΝΗΣ


ΣΤΟΝ ΙΣΤΟ ΤΗΣ ΑΡΑΧΝΗΣ: Δεν είναι καθόλου απίθανο να «πυροδοτηθεί» από την Ιαπωνία η παγκόσμια κρίση των κρίσεων – μέσα από την ραγδαία πτώση του νομίσματος της η οποία, σε συνδυασμό με την αύξηση των επιτοκίων δανεισμού, θα οδηγούσε στην πανικόβλητη έξοδο των επενδυτών

“Είναι βέβαιο πως εμείς ζούμε, κατά προσέγγιση βέβαια, δυνάμεις αστάθμητες, ανυπολόγιστες….εάν επιτρέπεται ο συλλογισμός, δρουν μόνες τους όλες αυτές οι δυνάμεις… αναπτύσσονται, κατά προσέγγιση πάντα, και σου φτιάχνουν μία παγίδα, την οποία εσύ δεν μπορείς να διακρίνεις αλλά, στο τέλος, σε τυλίγει, σε σφίγγει. Τότε βρίσκεσαι εγκλωβισμένος μέσα, έχεις πιαστεί στον ιστό της αράχνης, χωρίς να έχεις τη δυνατότητα να εξηγήσεις το πώς και το γιατί (Pirandello).    

Σε σχέση με τα παραπάνω, ακολουθούν ορισμένα κείμενα, ανεξάρτητα μεταξύ τους, τα οποία όμως συμπληρώνουν τη μεγάλη εικόνα – η οποία δεν είναι η καλύτερη δυνατή για τον πλανήτη. Το τελευταίο κείμενο. «Η ανίατη ασθένεια της ελεύθερης οικονομίας», γράφτηκε το Μάρτιο του 2006 – πολύ πριν από το ξεκίνημα της κρίσης.   


Έχει γίνει αλήθεια κατανοητό, το πόσο σημαντική είναι η «κατάληψη» της κεντρικής τράπεζας της Ιαπωνίας από την κυβέρνηση;Η κατάργηση της ανεξαρτησίας της δηλαδή, με στόχο την απ’ ευθείας παρέμβαση του κράτους στην πολιτική χρήματος;Ποια θα είναι τα επακόλουθα διεθνώς, στο ενδεχόμενο κατάρρευσης της Ιαπωνίας;

Τι θα μπορούσε να συμβεί στον πλανήτη. στην περίπτωση ενός μεγάλου πανικού στις αγορές ομολόγων, προκαλούμενου από την Ιαπωνία; Θα προσπαθούσαν όλες οι υπόλοιπες χώρες να την διασώσουν, κατά το παράδειγμα της Ελλάδας; Με το γεν σε τόσο χαμηλά επίπεδα, μήπως βιώνουμε το ξεκίνημα μίας μαζικής φυγής από το νόμισμα της χώρας;”

Ενώ ο πλανήτης απασχολείται με την κρίση χρέους της Ευρωζώνης, καθώς επίσης με την ανοησία του δημοσιονομικού γκρεμού στις Η.Π.Α., φαίνεται πως η Ιαπωνία ευρίσκεται στη στροφή του διαβόλου - έχοντας μάλλον ξεπεράσει το σημείο χωρίς επιστροφή.

Το δημόσιο χρέος της πλησιάζει το τρομακτικό ποσοστό του 240% του ΑΕΠ, η οικονομία της επιστρέφει ξανά στην ύφεση, το εμπορικό ισοζύγιο είναι πλέον αρνητικό και οι εξαγωγές της καταρρέουν – μεταξύ άλλων, σαν αποτέλεσμα του «εμπάργκο» εκ μέρους της Κίνας, όσον αφορά τα σπάνια μέταλλα, τα οποία είναι απαραίτητα για την παραγωγή προϊόντων υψηλής τεχνολογίας.

Τα γεγονότα αυτά, αργά ή γρήγορα, θα τοποθετήσουν την Ιαπωνία στο στόχαστρο των αγορών – με ανυπολόγιστες συνέπειες για ολόκληρο τον πλανήτη. Ειδικότερα, η αυξανόμενη εκτύπωση χρημάτων εκ μέρους της κεντρικής τράπεζας, με στόχο την καταπολέμηση της ύφεσης, είναι πολύ πιθανόν να οδηγήσει στην κατάρρευση της χώρας – μέσα από την αύξηση των μηδενικών σχεδόν σήμερα επιτοκίων δανεισμού της, η οποία φαίνεται από την κλιμάκωση της απόδοσης των δεκαετών ομολόγων τις τελευταίες ημέρες.

Με το γεν σε ελεύθερη πτώση, πολλοί υποθέτουν πως οι επενδυτές, τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό της χώρας, θα χάσουν σύντομα την εμπιστοσύνη τους στη φερεγγυότητα της κυβέρνησης. Η ενδεχόμενη τότε μαζική απόδραση από τα ομόλογα του δημοσίου θα πίεζε ακόμη περισσότερο το γεν – με αποτέλεσμα να βυθιστεί η Ιαπωνία σε μία συναλλαγματική κρίση τέτοιου μεγέθους, ικανού να συμπαρασύρει ολόκληρο τον πλανήτη.  

«Τι θα μπορούσε να συμβεί λοιπόν εάν η Ιαπωνία (όπως η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, η Κύπρος, η Ισπανία, η Ελλάδα κλπ.)κινδύνευε να χρεοκοπήσει; Εναλλακτικά, τι αποτελέσματα θα είχε για τον υπόλοιπο πλανήτη τυχόν προσπάθεια της να αποφύγει τη χρεοκοπία, τυπώνοντας μεγάλες ποσότητες χρημάτων;»

Κατά την άποψη πολλών, ένα τέτοιου είδους συμβάν θα έκανε την κρίση του 2008 να μοιάζει με παιδικό παιχνίδι – αφού η αντιμετώπιση της, με στόχο να μην ξεσπάσει πανικός στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, θα απαιτούσε τη συντονισμένη διάσωση της Ιαπωνίας από το ΔΝΤ, τις Η.Π.Α., την Κίνα, τη Ρωσία, καθώς επίσης από όλες τις φερέγγυες χώρες του πλανήτη.Όλοι μαζί λοιπόν θα έπρεπε να εγγυηθούν για τα χρέη της Ιαπωνίας ή, έστω, για ένα μεγάλο μέρος τους. 

Ολοκληρώνοντας, εδώ θα έκλεινε ενδεχομένως ο παράλογος κύκλος των πολιτικών διάσωσης, οι οποίες ουσιαστικά «εγκαινιάστηκαν» το 2007 από τις Η.Π.Α. Στο τέλος του διαβολικού αυτού κύκλου, όλος ο πλανήτης θα βρισκόταν κάτω από μία «ομπρέλα διάσωσης», όπως σήμερα η Ελλάδα, η Ιρλανδία κλπ. - όπου η κάθε μία χώρα θα εγγυόταν για την άλλη και «τανάπαλιν». Κάποια στιγμή λοιπόν θα ακολουθούσε η μεγάλη έκρηξη – το αργότερο, όταν θα χανόταν πλέον εντελώς η εμπιστοσύνη όλων, σε όλους.    

Ο χάρτινος πύργος

Οι Η.Π.Α. (δήθεν) αναζητούν κάποιον τρόπο για να αποφύγουν το «δημοσιονομικό γκρεμό», ενώ την ίδια στιγμή η κεντρική τράπεζα (Fed) πλημμυρίζει τις αγορές με «φρεσκοτυπωμένα», πληθωριστικά δολάρια – αποκρύπτοντας ουσιαστικά τα τεράστια προβλήματα της υπερδύναμης, τα οποία δεν είναι άλλα από τα δίδυμα ελλείμματα (προϋπολογισμός, ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών), καθώς επίσης από το δημόσιο χρέος (άνω του 110% του ΑΕΠ).

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στην Ιαπωνία, όπου η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση σχεδιάζει να αυξήσει περισσότερο την ποσότητα χρήματος, παρά το ότι το δημόσιο χρέος έχει ξεπεράσει το 230% του ΑΕΠ της – με αποτέλεσμα να εκτοξεύονται οι δείκτες του χρηματιστηρίου της.

Στον τρίτο «πυλώνα» της Δύσης τώρα, στην Ευρώπη, η κρίση χρέους εντείνεται συνεχώς – με την ΕΚΤ να παράγει επίσης νέα χρήματα (αγορά ομολόγων των υπερχρεωμένων κρατών-μελών της, τριετής δανεισμός των τραπεζών), αν και με χαμηλότερο ρυθμό από τους δύο άλλους.

Πρόκειται λοιπόν για έναν χάρτινο πύργο, για ένα «σχήμα Ponzi» δηλαδή, όπως ονομάζεται η μέθοδος πληρωμής παλαιοτέρων χρεών, με τη βοήθεια της ανάληψης νέων – γεγονός που σημαίνει ότι, τόσο οι πολιτικοί, όσο και οι κεντρικοί τραπεζίτες συνεχίζουν να «κρύβουν τα προβλήματα κάτω από το χαλί», αφού τα χρέη δεν πληρώνονται από τη δημιουργία κερδών, αλλά από το νέο δανεισμό.          

Σε κάθε περίπτωση, τα συσωρευμένα χρέη της Δύσης δεν πρόκειται ποτέ να πληρωθούν – ενώ από τη φύση του, ένα «σχήμαPonzi» καταρρέει ξαφνικά και χωρίς καμία προειδοποίηση.

Η αιτία της δημιουργίας του χάρτινου πύργου δεν είναι άλλη, όπως έχουμε ήδη αναφέρει, από τα τεράστια χρέη – δημόσια και ιδιωτικά. Για παράδειγμα, τα συνολικά χρέη στις 18 μεγαλύτερες οικονομίες του ΟΟΣΑ ήταν στο 160% του ΑΕΠ τους το 1980 –σήμερα (2011) έχουν εκτοξευθεί στο 321% του ΑΕΠ τους. Αποπληθωρισμένα, οι κυβερνήσεις έχουν τετραπλάσια χρέη σε σχέση με το 1980, τα νοικοκυριά εξαπλάσια και οι επιχειρήσεις της πραγματικής οικονομίας τριπλάσια.  

Ολοκληρώνοντας, τα χρέη δεν είναι φυσικά αρνητικά, εφόσον χρησιμοποιούνται για την ανάπτυξη της οικονομίας. Εν τούτοις, τις τελευταίες δεκαετίες οδηγήθηκαν σχεδόν αποκλειστικά στην κατανάλωση, στην κερδοσκοπία, καθώς επίσης στην αποπληρωμή παλαιοτέρων υποχρεώσεων - έτσι ώστε να μην καταρρεύσει ο χάρτινος πύργος.

Εάν τώρα στα επίσημα χρέη προσθέσουμε τα τεράστια κρυφά και ακάλυπτα χρέη, προερχόμενα κυρίως από τα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά προγράμματα (τα οποία είναι αδύνατον να χρηματοδοτηθούν μελλοντικά, αφού δεν είναι προσαρμοσμένα στις νέες δημογραφικές συνθήκες), τότε θα διαπιστώσουμε πως υπάρχει μία δεύτερη ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια του συστήματος – η οποία δεν θα αργήσει πολύ να εκραγεί, αφού η «απενεργοποίηση» της απαιτεί την επιβολή τόσο υψηλών φόρων, τους οποίους είναι αδύνατον ποτέ να εγκρίνουν οι κοινωνίες, χωρίς να επαναστατήσουν.      

Μέχρι τότε, τα χρηματιστήρια πιθανότατα θα συνεχίσουν την ανοδική τους πορεία – αφού «τρέφονται» από τα νέα χρήματα που διοχετεύουν οι κεντρικές τράπεζες στις αγορές, τα οποία φυσικά δεν κατευθύνονται στην πραγματική οικονομία (γνωρίζοντας τους τεράστιους κινδύνους κατάρρευσης, με τους οποίους είναι αντιμέτωπη).

Σημείωση για τον δημοσιονομικό γκρεμόΟυσιαστικά πρόκειται για μείωση των δαπανών του δημοσίου και για αύξηση των φόρων, με αποτέλεσμα τον περιορισμό της κατανάλωσης (ενός από τους τέσσερις συντελεστές του ΑΕΠ), κατά περίπου 400 δις $ - ποσόν που ισοδυναμεί με το 3% του ΑΕΠ των Η.Π.Α., στις οποίες ο ρυθμός ανάπτυξης θα επιβραδυνόταν στο 1%, χωρίς όμως να προκληθεί ύφεση.

Η ανίατη ασθένεια της ελεύθερης οικονομίας

Οι «πατέρες» του δόγματος της Ελεύθερης Οικονομίας, ίσως του καλύτερου δυνατού οικονομικού συστήματος που «συνέλαβε» ποτέ ο άνθρωπος, δεν είναι άλλοι από τους Adam Smith (του Σκωτσέζου ο οποίος το 1776 εξέδωσε το θαυμάσιο έργο του «Inquiry in the Causes of the Wealth of Nations») και David Ricardo (του γιου ενός τραπεζίτη πορτογαλικής καταγωγής εγκατεστημένου στο Λονδίνο, ο οποίος το 1817 εξέδωσε την κλασσική πραγματεία «Principles of Political Economy andTaxation»).

Οι αρχές του συγκεκριμένου δόγματος είναι απλούστατες και συνοψίζονται σε μία βασική θεώρηση, η οποία υποστηρίζει τα παρακάτω:

Επαφιόμενο στον εαυτό του και απελευθερωμένο από εμπόδια και ελέγχους το Κεφάλαιο, θα κατευθύνεται αυτόματα και οποιαδήποτε στιγμή εκεί που τα κέρδη είναι τα υψηλότερα δυνατά. Κατά συνέπεια και όσον αφορά τα εμπορεύματα (την παραγωγή), το «σχετικό ύψος» του κόστους παραγωγής θα καθορίζει τον τόπο παραγωγής των προϊόντων”.

Από τη χρονική στιγμή και μετά που εφαρμόσθηκε σωστά το παραπάνω Οικονομικό Δόγμα, διαπιστώθηκε ότι προκαλεί στην κυριολεξία θαύματα. Ειδικότερα, μεταξύ των ετών 1960 και 2000 εξαπλασιάστηκε ο οικονομικός πλούτος του πλανήτη και οι χρηματιστηριακές αξίες στη Νέα Υόρκη αυξήθηκαν σχεδόν κατά 1000%. Η δημιουργικότητα, η δύναμη και η ανεξάντλητη ενέργεια που προσφέρει στον άνθρωπο η Ελεύθερη Οικονομία απεδείχθη μοναδική στο είδος της, πηγή της τεράστιας ανθρώπινης ανάπτυξης και εξέλιξης που «χαρακτήρισε» το δεύτερο ήμισυ του 20ού αιώνα.

Ο «αιώνιος δυϊσμός» όμως που διέπει τη Φύση στο σύνολο της, ο οποίος μας διδάσκει ότι όλα τα αντικείμενα και οι έννοιες συνοδεύονται πάντοτε από το αντίθετο τους (ημέρα – νύχτα, κρύο – ζέστη, ομορφιά – ασχήμια, Θεός - διάβολος κοκ), δεν μπορούσε παρά να έχει εφαρμογή και στο συγκεκριμένο «Οικονομικό δόγμα». Το πρόβλημα του, το οποίο ήταν απόλυτα γνωστό στους δύο «ιδρυτές» της Ελεύθερης Οικονομίας, δεν είναι άλλο από την «κατανομή των πόρων» που προέρχονται από την εξαιρετικά αποτελεσματική αυτή  «δραστηριοποίηση» του Κεφαλαίου. Η λύση που έδωσαν («απάντηση» στο πρόβλημα) ήταν δυστυχώς ανάλογη του υψηλού ήθους (θρησκευόμενοι αμφότεροι), του χώρου (Μεγάλη Βρετανία, με πλήθος φτωχούς κατοίκους τότε) και του χρόνου που έζησαν (περί το 1800).

Η συνταγή τους, κάτω από τις παραπάνω συνθήκες, ήταν επίσης απλή και επικεντρώθηκε στο αξίωμα «Trickle down effect», το οποίο στηρίζεται στην έννοια της ικανοποίησης των ανθρώπινων αναγκών και «θέλει» να ισχύει τόσο για τους ανθρώπους, όσο και για τις επιχειρήσεις. Το αξίωμα «ισχυρίζεται» ότι:

Όταν ο πλούτος φτάσει σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο «κορεσμού» (υπέρ-ικανοποίησης των αναγκών των πλουσίων), τότε η αναδιανομή από τους πλούσιους στους φτωχούς ακολουθεί αυτόματα («μοιράζεται» ο πλούτος)”.

Δυστυχώς, τόσο ο Adam Smith όσο και ο David Ricardoσυνέδεσαν τις Ανάγκες με τη Χρήση, γεγονός που αποδεδειγμένα στερείται κάθε ανθρώπινης λογικής - αν και πιθανόν να κατέληξαν σε αυτό από την παρατήρηση των «φυσικών κανόνων» (όπου τα ζώα σκοτώνουν κυρίως για να εξασφαλίσουν την τροφή τους), μη δίνοντας σημασία στην εντελώς αντίθετη ανθρώπινη συμπεριφορά. Σε κάθε περίπτωση όμως και ανεξάρτητα από το που στηρίχθηκε, το αξίωμα δεν έχει απολύτως καμία ισχύ και επομένως το πρόβλημα παραμένει άλυτο.

Ακριβώς λόγω του «εγγενούς» αυτού προβλήματος (η Οικονομία και η Επιχείρηση είναι ζωντανοί οργανισμοί, «καθ’ εικόνα και ομοίωση» του ανθρώπου - δημιουργού τους», ενώ διαθέτουν σώμα, λογική και συναίσθημα σε πλήρη αναλογία με το μέγεθός τους – οι μεγαλύτερες κυρίως σώμα και οι μικρότερες κυρίως συναίσθημα), δημιουργήθηκε και «ανδρώθηκε» η ανίατη ασθένεια του Καπιταλισμού (υπέρ-συγκέντρωση Κεφαλαίων σε λίγους, με απώτερο «ουτοπικό» στόχο την επίτευξη μίας και μοναδικής παγκόσμιας επιχείρησης, ενός και μοναδικού ιδιόκτητου παγκόσμιου πλούτου), η οποία δυστυχώς απειλεί με τις διαρκείς «μεταστάσεις» της να καταστρέψει τον κατά τα άλλα υγιέστατο, «παραδειγματικό» «οργανισμό» της Ελεύθερης Οικονομίας.

Οι αυτόνομες, αυτόβουλες, πανίσχυρες και εντελώς ανεξέλεγκτες πλέον Αγορές Κεφαλαίου, επιβοηθούμενες από την πρόσφατα παγκοσμιοποιημένη «αντιμετώπιση» του συστήματος, τείνουν να εξουσιάσουν απόλυτα τους ανθρώπους και τα κράτη, εξουδετερώνοντας την Πολιτεία και επιβάλλοντας τους δικούς τους όρους και κανόνες. Είναι χαρακτηριστική εδώ η τελευταία φράση του προέδρου της γερμανικής κεντρικής τράπεζας Hans Tietmeyer το 1996 στο Νταβός της Ελβετίας, ενώπιον των 1.000 περίπου συγκεντρωμένων, «αντιπροσώπων» της ελίτ του πλανήτη:

Από τώρα και στο εξής θα είσαστε όλοι κάτω από τον Έλεγχο των Χρηματαγορών”όπως και ο τίτλος του Spiegel την εβδομάδα της τρομοκρατικής επίθεσης (στις 11.9.2001) στη Νέα Υόρκη “Η παγκοσμιοποίηση είναι η καθημερινή Τρομοκρατία”.

Οι συνεχείς συγχωνεύσεις των μεγάλων ιδιωτικών Ομίλων (αν και ποτέ δεν επιτυγχάνουν τις «συνεργίες» που επικαλούνται, αλλά απλά «καταστρέφουν» θέσεις εργασίας – σύμφωνα με έρευνα της γαλλικής Le Monde, η οποία ανέλυσε 12 μεγάλες συγχωνεύεις εισηγμένων εταιρειών, όχι μόνο δεν αυξήθηκαν τα μεγέθη τους αλλά, αντίθετα, «απέδωσαν» συνολική ζημία άνω των 720 εκατ. δολαρίων), καθώς επίσης οι διαρκείς επεκτάσεις τους σε όλο τον κόσμο, αναδεικνύουν καθαρά το ένα σκέλος του προβλήματος (της καπιταλιστικής «ασθένειας» της Ελεύθερης Οικονομίας).

Το άλλο σκέλος αφορά την «προσέγγιση» των χρηματαγορών με τα κράτη, η οποία δυστυχώς έχει «μεταλλαχθεί» σε σχέση «εντολοδόχου – υποτελούς». Στην περίπτωση που ένα κράτος δηλαδή «τολμήσει» να αυξήσει τις φορολογικές επιβαρύνσεις των «μεγάλων», αμέσως «αποχωρεί» το χρηματοοικονομικό Κεφάλαιο (εσωτερικό και διεθνές) και εγκαθίσταται σε κάποια άλλη γειτονική χώρα, η οποία του εξασφαλίζει τις απαιτούμενες προϋποθέσεις. Η κυριότερη από αυτές είναι σήμερα η ιδιωτικοποίηση όλων των δημοσίων (συνήθως κοινωφελών) εταιρειών, οι οποίες στη συνέχεια «υπηρετούν» το δόγμα της «μεγιστοποίησης του κέρδους»   

Μία χώρα όμως, η οποία με τη θέληση της «παραδίδει» στο διεθνές (και άπατρις) Κεφάλαιο της σημαντικότερες δημόσιες Υπηρεσίες της, οι οποίες αγγίζουν και εξυπηρετούν «συλλογικά» συμφέροντα, ενώ ταυτόχρονα επιτρέπει την τεράστια συγκέντρωση Κεφαλαίου και Δύναμης σε λίγους, μέσω των συγχωνεύσεων των ιδιωτικών Ομίλων (οι επιτροπές ανταγωνισμού σπάνια απαγορεύουν συγχωνεύσεις, ευρισκόμενες πιθανότατα ακόμη στην προ-παγκοσμιοποίησης εποχή), δεν μπορεί παρά να απολέσει τελικά την Εθνική κυριαρχία της και να αδρανοποιήσει εντελώς το Πολιτικό της σύστημα.

Στην τελική «μορφή» της «εξέλιξης» αυτής, επί των Κυβερνήσεων, των Κοινοβουλίων, των Δικαστών, των Συνδικάτων, του Τύπου, της Εκκλησίας, του Στρατού, των Διανοουμένων και των Επιστημόνων θα κυριαρχούν οι Αγορές Κεφαλαίου, στις οποίες εμπιστευόμαστε τη διαχείριση της Ελεύθερης Οικονομίας, «βιώνοντας νοερά» όχι τη σημερινή, αλλά την προ-παγκοσμιοποίησης εποχή.    

Η Ελεύθερη Οικονομία, η οποία είναι κατά την άποψή μας το μοναδικό «λειτουργικό» Κοινωνικό σύστημα, εφόσον βέβαια στηρίζεται αποκλειστικά και μόνο στις μικρομεσαίες εταιρείες και στον επιτυχημένο Δημόσιο τομέα, οφείλει να προστατευθεί από όλους μας, μέσω της προστασίας των ανεξάρτητων ιδιωτικών επιχειρήσεων και των δημοσίων κοινωφελών.

Οι άνθρωποι θυσίασαν μέρος της ελευθερίας τους, αποδεχόμενοι κανόνες συμπεριφοράς και νόμους, με αντάλλαγμα την κοινωνική οργάνωση και την ασφάλεια τους - όχι την ανασφάλεια ή την υποτέλεια σε ένα απρόσωπο χρηματιστηριακό Κεφάλαιο, το οποίο απειλεί να αποσυντονίσει την Ελεύθερη Οικονομία και να καταστρέψει κάθε κοινωνικό θεσμό.

Η Ελεύθερη Οικονομία, από τη στιγμή που εφαρμόσθηκε σωστά, προσέφερε και συνεχίζει να προσφέρει τεράστιες υπηρεσίες στις ανθρώπινες Κοινωνίες. Οι ανεξέλεγκτες Αγορές Κεφαλαίου και οι «πολύ-ηπειρωτικές» πλέον υπέρ-επιχειρήσεις αποτελούν μία ασθένεια της, η οποία τείνει να εξελιχθεί σε παγκόσμια, θανατηφόρα επιδημία.

Απέναντι της μπορούν να τοποθετηθούν μόνο οι υγιείς μικρομεσαίες επιχειρήσεις, η ανάπτυξη των οποίων σταματάει όταν επέλθει ο «κορεσμός». Το «δόγμα» της Ελεύθερης Οικονομίας είναι αδύνατον να εγγυηθεί αυτήν την «ασφαλιστική δικλίδα», η «διαχείριση» της οποίας αποτελεί το αντικείμενο και την ουσιαστικότερη απασχόληση της εκάστοτε Πολιτείας (Μάρτιος 2006)

Η ΠΡΟ-ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΗ Γενοκτονία των Λαών της Ευρώπης

Το σχέδιο Coudenhove - Kalergi: Η Γενοκτονία των Λαών της Ευρώπης


Το  άρθρο που ακoλουθεί μεταφράστηκε από τα Ιταλικά. Είχε αναρτηθεί στο σάιτ «Identità».
Μετάφραση -επιμέλεια:  Ελευθέριος Αναστασιάδης
Η μαζική μετανάστευση είναι ένα φαινόμενο του οποίου τα αίτια εξακολουθούν να κρύβονται έξυπνα από το σύστημα, και η  πολυπολιτισμική προπαγάνδα προσπαθεί ψευδώς να  την παρουσιάσει ως αναπόφευκτη. 
Με αυτό το άρθρο σκοπεύουμε να αποδείξουμε μια για πάντα, ότι δεν είναι ένα αυθόρμητο φαινόμενο. Αυτό που θέλουν να εμφανίσουν ως ένα αναπόφευκτο αποτέλεσμα της ιστορίας, είναι στην πραγματικότητα ένα σχέδιο μελετημένο γύρω από ένα τραπέζι και προετοιμασμένο εδώ και  δεκαετίες, για να καταστρέψει εντελώς το πρόσωπο της Γηραιάς Ηπείρου.

Η  Πανευρώπη
Λίγοι άνθρωποι γνωρίζουν ότι ένας από τους βασικούς εμπνευστές της διαδικασίας της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, ήταν επίσης ο άνθρωπος που σχεδίασε την προγραμματισμένη γενοκτονία των λαών της Ευρώπης. Πρόκειται για ένα σκοτεινό πρόσωπο, του οποίου οι μάζες αγνοούν την ύπαρξη, αλλά οι ισχυροί τον  θεωρούν ως τον ιδρυτή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το όνομά του είναι  Richard Coudenhove  Kalergi. Ο πατέρας του ήταν ο  Αυστριακός διπλωμάτης Heinrich von Coudenhove-Kalergi (με κάποιες ρίζες από την βυζαντινή οικογένεια των Καλλέργηδων) και η μητέρα του η Γιαπωνέζα Mitsu Aoyama. Ο Kalergi λοιπόν, έχοντας στενές επαφές με όλη την ευρωπαϊκή αριστοκρατία και τους Ευρωπαίους πολιτικούς, εξ αιτίας των διασυνδέσεων του αριστοκράτη -διπλωμάτη πατέρα του, κινούμενος  στα παρασκήνια, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, κατάφερε να προσελκύσει στα  σχέδιά του τους πιο σημαντικoύς αρχηγούς κρατών, κάνοντάς τους  υποστηρικτές και  συνεργάτες του στο «έργο της ευρωπαϊκής ενοποίησης».
Το 1922 ίδρυσε το κίνημα «Πανευρώπη» στη Βιέννη, που στόχευε στη δημιουργία μιας Νέας Παγκόσμιας Τάξης, βασισμένης σε μια ομοσπονδία των εθνών υπό την ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών. Η Ευρωπαϊκή ενοποίηση θα αποτελούσε το πρώτο βήμα για την δημιουργία μιας παγκόσμιας κυβέρνησης. Μεταξύ των πρώτων οπαδών του, συγκαταλέγονται οι Τσέχοι πολιτικοί Tomáš Masaryk και Edvard Beneš καθώς και ο τραπεζίτης Max Warburg, ο οποίος διέθεσε τα πρώτα 60.000 μάρκα. Ο Αυστριακός καγκελάριος Ignaz Seipel  και ο επόμενος πρόεδρος της Αυστρίας Karl Renner  ανέλαβαν στην συνέχεια υπεύθυνοι για την καθοδήγηση του κινήματος της «Πανευρώπης». Αργότερα θα προσφέρουν την βοήθειά τους  Γάλλοι πολιτικοί, όπως ο Léon Bloum, ο Aristide Briand, ο Ιταλός πολιτικός  Alcide De Gasperi  κ.λπ.
Με την άνοδο του Φασισμού στην Ευρώπη, το σχέδιο τίθεται υπό νάρκωση, και η «Πανευρωπαϊκή» κίνηση αναγκάζεται να διαλυθεί, αλλά μετά από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ο Kalergi , χάρη σε μία  ξέφρενη και ακούραστη δραστηριότητα, καθώς και την υποστήριξη του Winston Churchill, της ιουδαϊκής μασονικής στοάς B'nai B'rith και σημαντικών  εφημερίδων, όπως οι New York Times,  καταφέρνει το σχέδιο του να γίνει αποδεκτό από την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών. Στην συνέχεια η CIA αναλαμβάνει την αποπεράτωση του σχεδίου της ενωμένης Ευρώπης.
Η πεμπτουσία του σχεδίου Kalergi
Στο βιβλίο του «Praktischer Idealismus», ο Kalergi δηλώνει ότι οι κάτοικοι των μελλοντικών "Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης" δεν θα είναι οι παλαιοί λαοί της Γηραιάς  Ηπείρου, αλλά ένα είδος υπανθρώπων  που θα προέρχονται από επιμιξία. Δηλώνει ξεκάθαρα, ότι θα πρέπει οι λαοί της  Ευρώπης  να διασταυρωθούν με ασιατικές και έγχρωμες φυλές, έτσι ώστε  να δημιουργηθεί ένα πολυεθνικό κοπάδι χωρίς ποιότητα και   εύκολα ελεγχόμενο από την άρχουσα τάξη.
Ο Kalergi διακηρύσσει την κατάργηση του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης των λαών και, στη συνέχεια, την εξάλειψη των εθνών μέσω των εθνοτικών αυτονομιστικών κινημάτων ή την μαζική μετανάστευση. Προκειμένου η Ευρώπη να είναι ελεγχόμενη από μία ελίτ, θέλει να μετατρέψει τους ομοιογενείς λαούς σε  μία  μικτή φυλή  μαύρων, λευκών, και Ασιατών. Ποιά όμως είναι αυτή η  ελίτ; Ο Kalergi είναι ιδιαίτερα διαφωτιστικός επ' αυτού: «O άνθρωπος του μέλλοντος θα είναι μικτής φυλετικής καταγωγής. Οι φυλές και οι τάξεις του σήμερα θα εξαφανισθούν σταδιακά λόγω της εξάλειψης του χώρου, του χρόνου και της προκατάληψης. Η ευρωασιατική-νεγροϊδής φυλή του μέλλοντος, όμοια στην εμφάνιση της με τους αρχαίους Αιγύπτιους, θα αντικαταστήσει την διαφορετικότητα των λαών και την διαφορετικότητα των ατόμων. Αντί της καταστροφής του ευρωπαϊκού ιουδαϊσμού, η Ευρώπη, ενάντια στην θέλησή της, εξευγένισε και μόρφωσε αυτόν τον λαό, οδηγώντας τον στο μελλοντικό του στάτους ως ηγετικό έθνος διαμέσου αυτής της τεχνητής εξελικτικής διαδικασίας. Δεν προξενεί κατάπληξη ότι αυτός ο λαός που δραπέτευσε από το Γκέττο-φυλακή, εξελίχθηκε σε μία πνευματική αριστοκρατία της Ευρώπης. Συνεπώς η ευσπλαχνική πρόνοια έδωσε στην Ευρώπη μια νέα φυλή αριστοκρατίας με τη χάρη του πνεύματος. Αυτό συνέβη τη στιγμή που η Ευρωπαϊκή φεουδαλική αριστοκρατία κατέπεσε, λόγω της χειραφέτησης των Ιουδαίων [εννοείται με τις διαταγές και τα μέτρα που πήρε η γαλλική επανάσταση]».
Αν και κανένα σχολικό  βιβλίο δεν μιλά για τον Kalergi, οι ιδέες του είναι οι κατευθυντήριες αρχές της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η πεποίθηση ότι οι λαοί της Ευρώπης θα πρέπει να αναμιχθούν με Αφρικανούς και Ασιάτες, για να  καταστραφεί η  ταυτότητα  και να δημιουργηθεί μια ενιαία φυλή μιγάδων, είναι η βάση όλων των κοινοτικών πολιτικών που στοχεύουν στην ένταξη και την προστασία των μειονοτήτων. Αυτό δεν γίνεται  για  ανθρωπιστικούς λόγους, αλλά εξαιτίας οδηγιών που έχουν εκδοθεί με αδίστακτη αποφασιστικότητα, για να επιτευχθεί η μεγαλύτερη γενοκτονία στην ιστορία. Προς τιμήν του ιδρύθηκε το ευρωπαϊκό βραβείο Coudenhove- Kalergi, με το οποίο βραβεύονται κάθε δύο χρόνια, οι Ευρωπαίοι οι οποίοι έχουν διαπρέψει στην προώθηση του εγκληματικού  σχεδίου του. Μεταξύ αυτών που βραβεύτηκαν είναι η Angela Merkel και ο Herman Van Rompuy.
Η προτροπή σε γενοκτονία, αποτελεί επίσης την βάση των συνεχών εκκλήσεων των Ηνωμένων Εθνών, για να γίνουν δεκτά εκατομμύρια  μεταναστών, έτσι ώστε να  αντισταθμιστεί το χαμηλό ποσοστό γεννήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σύμφωνα με μία έκθεση που δημοσιεύθηκε στις αρχές της νέας χιλιετίας, τον Ιανουάριο του 2000, στην αναφορά «Population division» των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη, με τίτλο «Μετανάστευση αντικατάστασης: Μία λύση για την μείωση και γήρανση του πληθυσμού », η Ευρώπη θα έχει ανάγκη έως το 2025  από 159.000.000 μετανάστες. Αναρωτιέται κανείς, πώς θα ήταν δυνατό να γίνουν τόσο ακριβείς εκτιμήσεις για τη μετανάστευση,  αν δεν ήταν ένα προμελετημένο σχέδιο . Είναι βέβαιο ότι το χαμηλό ποσοστό γεννήσεων θα μπορούσε εύκολα να αντιστραφεί μέσω των κατάλληλων μέτρων για την στήριξη των οικογενειών. Είναι εξίσου σαφές, ότι δεν είναι με τη συμβολή ξένων γονιδίων  που θα προστατευθεί η γενετική κληρονομιά της Ευρώπης, αλλά ότι με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνεται η εξαφάνισή της. Ο μοναδικός σκοπός αυτών των μέτρων είναι να στρεβλώσει εντελώς έναν λαό, να τον μετατρέψει σε ένα σύνολο ατόμων χωρίς καμία εθνική, ιστορική και πολιτισμική συνοχή . Εν ολίγοις, οι θέσεις του σχεδίου Kalergi  ήταν και εξακολουθούν να είναι, η βάση  των επισήμων πολιτικών των κυβερνήσεων που αποσκοπούν στην γενοκτονία των λαών της Ευρώπης, μέσω της μαζικής μετανάστευσης. Ο G. Brock Chisholm, πρώην διευθυντής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (OMS), αποδεικνύει ότι έχει μάθει καλά το μάθημα του Kalergi όταν λέει: «Αυτό που  σε όλους τους τόπους οι άνθρωποι πρέπει να κάνουν είναι να εφαρμόσουν τον περιορισμό των γεννήσεων και να τελούν μικτούς γάμους (μεταξύ διαφορετικών φυλών), και αυτό με σκοπό να δημιουργηθεί μια ενιαία φυλή σε ένα κόσμο που θα  κατευθύνεται από μια κεντρική αρχή.»
Συμπεράσματα
Αν κοιτάξουμε γύρω μας, το σχέδιο του Kalergi  φαίνεται να υλοποιείται  πλήρως. Είμαστε αντιμέτωποι με μία πραγματική τριτοκοσμοποίηση της Ευρώπης. Η μάστιγα της επιμειξίας παράγει κάθε χρόνο χιλιάδες νέα άτομα μιγάδες: «Τα παιδιά του Kalergi ». Υπό τη διπλή πίεση της παραπληροφόρησης  και  την ανθρωπιστική αποβλάκωση που καλλιεργείται από τα μέσα μαζικής πληροφόρησης, διδάσκεται στους Ευρωπαίους να απαρνηθούν την καταγωγή τους, να απαρνηθούν την εθνική τους ταυτότητα.
Οι υποστηρικτές της παγκοσμιοποίησης προσπαθούν να μας πείσουν ότι το να απαρνηθούμε την ταυτότητά μας, είναι μια προοδευτική και ανθρωπιστική πράξη, ότι ο "ρατσισμός" είναι λάθος, αλλά μόνο και μόνο επειδή θέλουν να μας κάνoυν όλους τυφλούς  καταναλωτές. Είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαίο σε αυτούς τους καιρούς να αντιδράσουμε στα ψέματα του συστήματος,  να αφυπνιστεί το πνεύμα της εξέγερσης στους Ευρωπαίους. Θα πρέπει να τεθεί μπροστά στα μάτια όλων το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή  Ένταξη, ισοδυναμεί με γενοκτονία. Δεν έχουμε άλλη επιλογή, η εναλλακτική λύση είναι η εθνική αυτοκτονία.
Σημείωση του μεταφραστή: Αν  και τα αίτια των  προσωπικών επιλογών του Kalergi, δεν μας ενδιαφέρουν ιδιαίτερα, ωστόσο θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε σε ένα ερώτημα, που σίγουρα θα διαμορφώθηκε στο μυαλό των αναγνωστών: Γιατί ένας Ευρωπαίος αριστοκράτης με Φλαμανδικές, Πολωνικές, Ελληνικές- Βυζαντινές ρίζες, ακόμη και με αίμα Σαμουράι στις φλέβες του(από την μητέρα του) έγινε φορέας τέτοιων σχεδίων και όργανο στα  χέρια σκοτεινών δυνάμεων; Οι λόγοι, κατά την γνώμη μας, είναι πολλαπλοί: ιδιοσυγκρασικοί, ψυχολογικοί και...γυναικείων επιδράσεων.
Παρατηρούμε λοιπόν μία προσωπικότητα με έντονα σνομπ συμπεριφορές, υπεροψία, και έναν, ας μου επιτραπεί ο όρος, «εκφυλισμένο ελιτισμό». Επίσης, το γεγονός ότι η μητέρα του ήταν ασιάτισσα , ίσως του δημιούργησε εσωτερικές συγκρούσεις και απωθημένα, κάτι που μπορεί να συμβεί σε άτομα με τέτοια ιδιοσυγκρασία. Όμως ο πιο αποφασιστικός παράγοντας, πρέπει να ήταν η «κατάλληλη έφηβη», που όλως τυχαίως φυσικά, βρέθηκε δίπλα του, και έγινε η πρώτη γυναίκα του (σε ηλικία 13 ετών): η ιουδαία Ida Roland, που αργότερα θα γίνει φημισμένη ηθοποιός. Περιβάλλοντα και επιρροές, πολύ ιδιαίτερες...
ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ   ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
Απονομή του ευρωπαϊκού βραβείου Coudenhove-Kalergi 2012 στον Πρόεδρο Van Rompuy
Στις 16 Νοεμβρίου 2012, απονεμήθηκε στον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου κ. Herman Van Rompuy το ευρωπαϊκό βραβείο Coudenhove-Kalergi 2012, σε ειδικό συνέδριο στη Βιέννη, για τον εορτασμό των 90 χρόνων του πανευρωπαϊκού κινήματος. Το βραβείο απονέμεται ανά διετία σε ηγετικές προσωπικότητες, για την εξαίρετη συμβολή τους στη διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης.
Αποφασιστικός παράγοντας για την απονομή του βραβείου ήταν ο ισορροπημένος τρόπος με τον οποίο ο Πρόεδρος Van Rompuy άσκησε τα καθήκοντά του στη νέα θέση του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, η οποία καθιερώθηκε με τη Συνθήκη της Λισσαβώνας. Διεκπεραίωσε αυτόν τον ιδιαίτερα ευαίσθητο ηγετικό και συντονιστικό ρόλο με πνεύμα αποφασιστικότητας και συμφιλίωσης, ενώ έμφαση δόθηκε επίσης στην δεξιοτεχνική διαιτησία του επί ευρωπαϊκών υποθέσεων και την αδιάπτωτη δέσμευσή του στις ευρωπαϊκές ηθικές αξίες.
Στον λόγο αποδοχής του, ο κ. Van Rompuy περιέγραψε την ενοποίηση της Ευρώπης ως έργο ειρήνης. Η σημασία της εν λόγω ιδέας, η οποία ήταν επίσης στο επίκεντρο του έργου του Coudenhove-Kalergi, παραμένει το ίδιο επίκαιρη ύστερα από 90 έτη. Το βραβείο φέρει το όνομα του κόμη Richard Nicolaus von Coudenhove-Kalergi (1894-1972), φιλοσόφου, διπλωμάτη, εκδότη και ιδρυτή του πανευρωπαϊκού κινήματος (1923). Ο Coudenhove-Kalergi υπήρξε πρωτοπόρος της ευρωπαϊκής ενοποίησης και διέδωσε την ιδέα μιας ομοσπονδίας ευρωπαϊκών κρατών στα έργα του.
Από το 2000, μεταξύ των νικητών του βραβείου συγκαταλέγονται η Καγκελάριος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας Angela Merkel (2010) και ο Πρόεδρος της Λετονίας Vaira Vike-Freiberga, (2006).