ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΥΡΗΣ/PUBLIC ISSUE - Εκλογές της 17ης Ιουνίου: Η αποφασιστική καμπή της αντιπαράθεσης

Εκλογές της 17ης Ιουνίου: Η αποφασιστική καμπή της αντιπαράθεσης

Σάββατο, 19 Μαΐου 2012 |

Ανάλυση
του ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΥΡΗ

Η επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση είναι περισσότερο σημαντική από την πρόσφατη. Οι εκλογές της 17^ης Ιουνίου μπορεί να αποδειχθούν ο «κύριος σεισμός» και όχι «μετασεισμός». Με τις εκλογές της 6^ης Μαΐου άνοιξε μια νέα ιστορική περίοδος, μεταβατικού χαρακτήρα. Η κατάρρευση του μεταπολιτευτικού δικομματισμού θα οδηγήσει μεσοπρόθεσμα στην ανάδυση ενός νέου διπολισμού. Αυτός, θα αποκρυσταλλώσει πολιτικά και εκλογικά τη νέα διαιρετική τομή που εδραιώθηκε στην ελληνική κοινωνία με το μνημόνιο.

Με βάση τη σύγχρονη εκλογική ιστορία της χώρας, το πολιτικό κενό που εγγράφεται σήμερα, λόγω της αποδόμησης του κομματικού συστήματος, είναι ισοδύναμο αν όχι και μεγαλύτερο, από το αντίστοιχο που εμφανίσθηκε στην ελληνική πολιτική σκηνή το 1950 και το 1974. Η μεγάλη διαφορά από τις προηγούμενες ιστορικές περιόδους έγκειται στο γεγονός ότι η Αριστερά βρίσκεται σήμερα στο κέντρο των εξελίξεων, όχι στο περιθώριο.

Στην προδικτατορική περίοδο, η ίδρυση της Ένωσης Κέντρου (ΕΚ), το 1961, αφαίρεσε από την ΕΔΑ την προνομιακή πολιτική εκπροσώπηση του ηττημένου εαμικού κινήματος και περιόρισε τον πολιτικό της ρόλο στην πολιτική κρίση που ξέσπασε στα μέσα της δεκαετίας του ‘60. Αντίστοιχα, στην περίοδο 1974-1977, όταν καθορίσθηκε το θεσμικό πλαίσιο του μεταπολιτευτικού καθεστώτος και παγιώθηκε ο συσχετισμός των πολιτικών δυνάμεων για 35 χρόνια, η Αριστερά βρέθηκε και πάλι στο πολιτικό περιθώριο. Το 1974, το ρεύμα της Κεντροαριστεράς του Α.Παπανδρέου, συγκροτημένο στη συγκυρία της πολιτικής κρίσης του 1965 και ριζοσπαστικοποιημένο κατά την περίοδο του αντιδικτατορικού αγώνα θα ηγεμονεύσει τόσο επί του ιστορικά χρεωκοπημένου Κέντρου, όσο και επί της Αριστεράς, η οποία είχε εξασθενίσει περισσότερο, μετά τη νέα ήττα της δικτατορίας και τη διάσπαση του ’68.

Η σημερινή κρίση της Δεξιάς

Στην απαρχή της μεταπολίτευσης, η Δεξιά ενωμένη κάτω από την ηγεσία μιας ισχυρής προσωπικότητας διαχειρίσθηκε τη μετάβαση στη δημοκρατία, σφράγισε τις εξελίξεις και θριάμβευσε εκλογικά. Σήμερα, αντιθέτως, ο «πόλος» της Δεξιάς έχει βυθισθεί σε βαθύτατη κρίση που δείχνει ότι θα διαρκέσει. Παραμένει κατακερματισμένος, με ηγεσία μικρής εμβέλειας και πολιτικό προσωπικό εντελώς φθαρμένο. Ιδεολογικά, βρίσκεται αποδυναμωμένος από την κρίση του νεοφιλελευθερισμού που επέφερε η οικονομική κρίση. Ας σημειωθεί ότι και τα τρία ρεύματα στα οποία διαιρείται η Δεξιά (σχηματικά μιλώντας, «λαϊκή δεξιά», «άκρα δεξιά» και «νεοφιλελεύθερη δεξιά») εμφανίζονται σήμερα διασπασμένα, σε επτά κομματικούς σχηματισμούς. Ωστόσο, μεγαλύτερη πολιτική σημασία έχει προφανώς το γεγονός ότι το μνημόνιο έχει διαιρέσει βαθύτατα και την ελληνική Δεξιά. Είναι εντυπωσιακό ότι η σχέση μνημονιακών/αντιμνημονιακών δυνάμεων στο εσωτερικό των κομματικών σχηματισμών της, υπολογίζεται σε 55%-45%.

Κατά συνέπεια, η ενοποίηση της «κεντροδεξιάς» που επιχειρείται με άξονα τη ΝΔ και –τουλάχιστον προς το παρόν- υπό την αρχηγία του Α.Σαμαρά δεν είναι ιδιαίτερα πιθανή, ενώ η επιστροφή στο μετεμφυλιακό ιδεολογικό οπλοστάσιό της φαντάζει εντελώς αναποτελεσματική. Η κρίση στον πόλο της Δεξιάς δεν μπορεί να επιλυθεί ούτε εύκολα ούτε άμεσα. Η διαδικασία της θα δρομολογηθεί και αυτή μετά τις επόμενες εκλογές.

Η ανατροπή των σχέσεων Κέντρου-Αριστεράς

Από την άλλη πλευρά, οι πρόσφατες εκλογές, ανέτρεψαν και τη σχέση Κέντρου-Αριστεράς· σχέση, που εγκαθιδρύθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’60 με την συγκρότηση της ΕΚ, εις βάρος της ΕΔΑ και εδραιώθηκε κοινωνικά και πολιτικά στη μεταπολίτευση, με την ανάδειξη του ΠΑΣΟΚ. Η ιστορική κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ που αποτέλεσε και το κύριο πολιτικό παράγωγο της Μεταπολίτευσης ανατρέπει τα δεδομένα και αποτελεί σημείο μη-επιστροφής. Σήμερα, οι πιθανότητες επανάληψης ενός σύγχρονου πειράματος (σοσιαλδημοκρατικής) Ένωσης Κέντρου είναι λίγες. Λόγω της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης μια προοπτική ανασύνθεσης του κεντρώου ή ενδιάμεσου χώρου σε συνθήκες πόλωσης δεν φαίνεται εύκολη.

Σε αυτό το πολιτικό τοπίο, η Αριστερά με αιχμή το ΣΥΡΙΖΑ, αναγορεύεται πλέον σε πόλο του υπό διαμόρφωση διπολισμού της πολιτικής σκηνής. Η κρίση των παλαιών πολιτικών δυνάμεων ευνοεί για πρώτη φορά μετά τον πόλεμο, την ανάδειξη μιας νέας αριστεράς, με όρους αρκετά διαφορετικούς από αυτούς της μεταπολίτευσης, αλλά και της προδικτατορικής περιόδου. Το γεγονός αυτό σημαίνει ότι υφίστανται, για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, αντικειμενικές πολιτικές δυνατότητες για την ανάδειξη ενός νέου μαζικού κόμματος της Αριστεράς, που ουσιαστικά θα προκύπτει από συγχώνευση και ανασύνθεση διαφορετικών ιστορικών ρευμάτων. Από αυτήν την άποψη είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα η ιδεολογική αυτοτοποθέτηση των σημερινών ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ (Διάγραμμα 1).

 

Η κοινωνική βάση του ΣΥΡΙΖΑ

Ο νέος ΣΥΡΙΖΑ συσπειρώνει τα πλέον δυναμικά τμήματα του εκλογικού σώματος. Πρόκειται για το νέο κοινωνικό μπλοκ των αντιμνημονιακών δυνάμεων που διαμορφώνεται. Η κοινωνική του επιρροή επικεντρώνεται στον οικονομικά ενεργό πληθυσμό της χώρας και τις παραγωγικές ηλικίες. Είναι πρώτο κόμμα στους μισθωτούς του Δημοσίου (22%) και του Ιδιωτικού (18%) Τομέα, στους άνεργους (22%) και στη νεολαία (20%). Αλλά και μεταξύ εκείνων μεσαίων στρωμάτων που η οικονομική κρίση υποβαθμίζει ταξικά (18%).

Είναι το κόμμα των ελληνικών μητροπόλεων, συγκεντρώνοντας στην Αττική ποσοστό 21% (έναντι 13,2% της ΝΔ και 8,9% του ΠΑΣΟΚ). Είναι εντυπωσιακό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αναδείχθηκε πρώτο κόμμα σε όλους τους δήμους του Πολεοδομικού Συγκροτήματος της Πρωτεύουσας, με μοναδικές εξαιρέσεις τους 4 (Καλλικρατικούς) δήμους με αμιγώς αστική κοινωνική σύνθεση (Εκάλη-Κηφισιά, Φιλοθέη-Ψυχικό, Παπάγου-Χολαργός, Βάρη-Βούλα-Βουλιαγμένη – Χάρτης 1). Η εκλογική γεωγραφία του κόμματος στο Λεκανοπέδιο αντιστοιχεί έκδηλα στην κοινωνική διαίρεση του αθηναϊκού χώρου: τα υψηλότερα ποσοστά του καταγράφονται στις εργατικές-λαϊκές Δυτικές περιοχές της Β’ Αθηνών και της Β΄Πειραιά, ενώ τα χαμηλότερα στις εύπορες Βορειοανατολικές και Νοτιοανατολικές περιοχές. Γεγονός που θυμίζει εντονότερη εκλογική-κοινωνική κλιμάκωση από την αντίστοιχη του ΠΑΣΟΚ τη δεκαετία του ΄80.  (Χάρτης 2 και πίνακας 1). Η ίδια γεωγραφική-κοινωνική διαίρεση καταγράφεται και στην εκλογική επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ στο δήμο Αθηναίων.

 

Η νέα εκλογική δυναμική

Η δυναμική που δημιούργησε το εκλογικό αποτέλεσμα συνεχίζει να ενισχύει την τάση που ήδη καταγράφηκε (bandwagon effect). Το εκλογικό ρεύμα που οδήγησε τον ΣΥΡΙΖΑ στο 17% ενδέχεται να λάβει τώρα αλματώδη μορφή. Εάν αυτό συμβεί, τότε την προσεχή εκλογική αναμέτρηση είναι πολύ πιθανόν να κερδίσει ένα νέο κόμμα της Αριστεράς, που θα εκπροσωπείτουλάχιστον το 1/4 του εκλογικού σώματος. Αυτό σημαίνει ότι η σημερινή κρίση εκπροσώπησης μπορεί να επιλυθεί, εκλογικά, για πρώτη φορά προς όφελος της Αριστεράς. Ο ΣΥΡΙΖΑ του Ιουνίου θα αποτελέσει την κυρίαρχη πολιτική αποκρυστάλλωση μιας νέας και διευρυμένης κοινωνικής συμμαχίας. Πιθανόν να αναδειχθεί σε μαζικό κόμμα της αριστεράς – γεγονός πανευρωπαϊκής σημασίας- χωρίς όμως την οργάνωση που αντιστοιχεί σε αυτό.

Η προδικτατορική κρίση εκπροσώπησης που οξύνθηκε με τη δικτατορία, επιλύθηκε στην τριετία 1974-1977 υπέρ του ΠΑΣΟΚ και εις βάρος της Αριστεράς. Το ΠΑΣΟΚ από το 13,4% το 1974 εκτοξεύθηκε στο 25,3% το 1977. Κατάφερε έτσι να εγγραφεί στην πολιτική σκηνή ως εναλλακτική λύση διακυβέρνησης, υπερισχύοντας των υπολειμμάτων του προδικτατορικού κέντρου και περιθωριοποιώντας την εξασθενημένη Αριστερά. Η διαδικασία επίλυσης που στην μεταπολίτευση χρειάσθηκε 3 χρόνια, σήμερα μπορεί να διαμορφωθεί σε ένα μήνα.

Μετά τις εκλογές ο πολιτικός χρόνος επιταχύνθηκε. Η δυναμική που θα αναπτυχθεί στις επόμενες 20 ημέρες ισοδυναμεί με δεκαετία. Η επίδραση αυτού του γεγονότος στην εγχώρια, την ευρωπαϊκή και τη διεθνή πολιτική σκηνή θα είναι καταλυτική. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μια παρόμοια εξέλιξη δημιουργεί αναπόφευκτα αντισυσπείρωση. Η «ιερά συμμαχία» κατά του ΣΥΡΙΖΑ που διαφάνηκε ήδη κατά τη διάρκεια των διερευνητικών εντολών συνιστά μια πρώτη ένδειξη. Οι επερχόμενες εκλογές θα είναι περισσότερο πολωμένες και πιθανότατα καμία πολιτική δύναμη δεν είναι προετοιμασμένη. Χωρίς υπερβολή, μπροστά σε παρόμοια καθήκοντα έχει να βρεθεί κόμμα της αριστεράς στην Ελλάδα από την περίοδο της ΕΔΑ, ίσως και της Κατοχής.

ΔΥΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

	ΜΙΧΑΛΗΣ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

Ούτε μία λέξη για τα «καρφιά» της Μέρκελ

20/5/2012

Είναι σχεδόν αδύνατον να σταματήσουν την πορεία της χώρας προς τον όλεθρο οι ίδιοι πολιτικοί που φέρουν ακέραιη την ευθύνη για το κατάντημά της

Σε άλλες εποχές, η δήλωση της κ. Μέρκελ στο CNN, ότι για την οικτρή οικονομική κατάσταση στην οποία περιήλθε ο ελληνικός λαός ευθύνονται οι Ελληνες πολιτικοί, θα ξεσήκωνε θύελλα αντιδράσεων από τους «ευαίσθητους» εκπροσώπους του πολιτικού κόσμου. Αυτήν τη φορά δεν κουνήθηκε φύλλο και θαρρώ πως ικανοποιήθηκε και το λαϊκό αίσθημα, αν και η διαπίστωση προέρχεται από την καγκελάριο της Γερμανίας, η οποία με πράξεις και δηλώσεις έχει πονέσει τους Ελληνες πολίτες.

Μέχρι πριν από τις εκλογές, με ευθύνη και της κ. Μέρκελ, ο λαός έβλεπε -ανήμπορος να αντιδράσει- τη θύελλα που προκάλεσαν τα σκάνδαλα και η ασυδοσία των πολιτικών να σαρώνει όλα όσα δημιούργησε με κόπο και ιδρώτα. Στις εκλογές της 6ης Μαΐου «έβγαλε το άχτι του» και τιμώρησε με την ψήφο του αυτούς που θεωρεί τους κατεξοχήν φταίχτες. Το τελευταίο διάστημα οι φωνές εναντίον του πολιτικού κόσμου ακούγονται δυνατά και στο εξωτερικό, αν και αυτοί που τους ψέγουν εστιάζονται περισσότερο στις πράξεις τους μετά το Μνημόνιο. Η βασική κατηγορία είναι ότι δεν εφαρμόστηκε το Πρόγραμμα, διότι ταυτόχρονα αλληθώριζαν προς τους πελάτες-ψηφοφόρους.

Το βασικό συμπέρασμα είναι ότι οι πολιτικοί δεν έχουν αλλάξει και συνεχίζουν να αναλώνονται σε μικροπολιτική και να ξοδεύουν τον χρόνο τους για την προστασία των «κεκτημένων» τους. Και σ' αυτό το θέμα σχεδόν όλοι έχουν τον ίδιο στόχο και σκοπό: να μην πειραχθεί το σύστημα, που είναι σαθρό και οδήγησε με τη λαιμαργία και την ανικανότητά του στη σημερινή κατάσταση, που γρήγορα -εάν δεν γίνει κάποιο θαύμα- θα οδηγήσει στη χρεοκοπία.

Είναι αδύνατον να σώσουν την ελληνική οικονομία οι πολιτικοί, διότι δεν έχουν ούτε τη βούληση, και πολύ περισσότερο τις ικανότητες που απαιτούνται για να σηκώσουν τη χώρα στην πλάτη τους. Πώς θα μπορέσουν να σταματήσουν την πορεία προς τον όλεθρο οι ίδιοι άνθρωποι που φέρουν ακέραιη την ευθύνη για το κατάντημα της Ελλάδας; Και, δυστυχώς, αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας: ο διεφθαρμένος πολιτικός της κόσμος...

---------------------------------------------------------------------------

	ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Μνημόνιο, ναι ή όχι;

20/5/2012

Στις κάλπες του Ιουνίου οι Ελληνες δεν καλούνται να αποφασίσουν την παραμονή ή όχι της χώρας στο ευρώ, αλλά να εκλέξουν μνημονιακή ή αντιμνημονιακή κυβέρνηση

Το ερώτημα είναι σαφέστατο: Τι είδους κυβέρνηση θέλουν οι Ελληνες, μνημονιακή ή αντιμνημονιακή; Κυβέρνηση δηλαδή που να υλοποιεί κατά γράμμα τις εντολές των Γερμανών, της ΕΕ και του ΔΝΤ ή κυβέρνηση που να αρνείται αυτή την πολιτική; Οι εκλογές της 6ης Μαΐου έδωσαν μερική απάντηση. Συντρίβοντας το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ και διαλύοντας το δικομματικό σύστημα, οι ψηφοφόροι κατέστησαν πασίδηλο ότι απορρίπτουν κατηγορηματικά την πολιτική του Μνημονίου και γι' αυτό καταβαράθρωσαν στα εκλογικά Τάρταρα τα κόμματα που στήριξαν εμπράκτως την πολιτική αυτή. Καταπόντισαν το ΠΑΣΟΚ στο 13% και τη ΝΔ στο 19% και πέταξαν τον ΛΑΟΣ εκτός Βουλής.

Η καταδίκη της μνημονιακής πολιτικής από το εκλογικό σώμα είναι αδιαφιλο­νίκητη. Δεν απάντησε όμως ο ελληνικός λαός τι είδους αντιμνημονιακή κυβέρνηση θέλει. Το 17% του ΣΥΡΙΖΑ ή το 11% των Ανεξάρτητων Ελλήνων του Πάνου Καμμένου, με τα άλλα αντιμνημονιακά κόμματα να παίρνουν μικρότερα ποσοστά, κατά κανέναν τρόπο δεν υποδηλώνουν κυβερνητική επιλογή.

Κυβερνητική πλειοψηφία δεν συνιστά κατά κανέναν τρόπο ούτε το άθροισμα των ποσοστών των αριστερών κοινοβουλευτικών κομμάτων (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΔΗΜΑΡ), το οποίο μόλις ξεπερνά το 31% - πέραν του γεγονότος ότι η άθροιση αυτή είναι παντελώς αυθαίρετη πολιτικά σήμερα, δεδομένου ότι ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και ΔΗΜΑΡ αρνούνται τη μεταξύ τους συνεργασία. Μόνο η σύμπραξή τους με τον Π. Καμμένο θα δημιουργούσε ποσοστό (42%) που θα αντανακλούσε όντως την επιθυμία του 60% των ψηφοφόρων που ψήφισαν πάσης φύσεως και πολιτικής αποχρώσεως αντιμνημονιακά κόμματα.

Αναλλοίωτο παραμένει το ζητούμενο. Μνημονιακή ή αντιμνημονιακή κυβέρνηση; Ορθώς καλείται εκ νέου στις κάλπες ο λαός για να δώσει απάντηση στο ερώτημα αυτό. Στις 6 Μαΐου όμως τα μνημονιακά κόμματα κατατροπώθηκαν, όταν οι ψηφοφόροι κλήθηκαν να αποφανθούν επί του ζητήματος αυτού. Αν πουν στον κόσμο ότι τον ξανακαλούν να ψηφίσει για το ίδιο ζήτημα, δεν αποκλείεται να υποστούν ακόμη μεγαλύτερη ήττα. Προσπαθούν λοιπόν να πείσουν τον λαό ότι αυτή τη φορά ψηφίζει δήθεν για κάτι άλλο, όχι για την εκλογή κυβέρνησης υπέρ ή κατά του Μνημονίου.

Δεν είναι δημοψήφισμα για την παραμονή ή όχι της Ελλάδας στο ευρώ οι εκλογές του Ιουνίου, όπως αναληθώς ισχυρίζονται κάποιοι. Δεν είναι καν δημοψήφισμα υπέρ ή κατά του Μνημονίου, οπότε η έκβασή του θα ήταν εκ των προτέρων βέβαιη. Την εκλογή μνημονιακής ή αντιμνημονιακής κυβέρνησης θα αποφασίσουν οι ψηφοφόροι σε έναν μήνα, με όσα η επιλογή τους αυτή συνεπιφέρει. Ο πρωτοφανούς έντασης ψυχολογικός πόλεμος που έχει εξαπολυθεί με στόχο την παγίδευση του εκλογικού σώματος σε πλαστά διλήμματα, αντανακλά απλώς τη σκληρότητα της μάχης.

Μόνη επιλογή η ΝΔ απέμεινε για το κατεστημένο, πολιτικό και οικονομικό. Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε τροχιά εξαφάνισης από τον πολιτικό χάρτη. Το νέο κεντροαριστερό κόμμα που θα το αντικαταστήσει δεν έχει ακόμη δημιουργηθεί και φυσικά δεν θα εμφανιστεί σε έναν μήνα. Αρα το ΠΑΣΟΚ είναι προσωρινά -υπογραμμίζουμε τη λέξη «προσωρινά»- αδύνατον να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις. Οπου και να πάει, θα πάει σαν «τσόντα».

Πρώτη τη Δεξιά πρέπει να αναδείξει πάση θυσία στις εκλογές του Ιουνίου το σύστημα, διαφορετικά θα είναι πιθανότατος ο σχηματισμός κυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, αν βγει αυτός πρώτος και πάρει αυτός τις 50 επιπλέον έδρες. Αν δεν βγει πρώτη η ΝΔ, τότε θα σχηματιστεί κατά βάση αντιμνημονιακή κυβέρνηση - άρα το πολιτικό τοπίο θα ανατραπεί εκ βάθρων.

Υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ είναι το μετεκλογικό πολιτικό ρεύμα. Η Δεξιά έχει διάσπαρτες τις δυνάμεις της. Ο Αντώνης Σαμαράς δίνει «γη και ύδωρ» σε όποιον βρει μπροστά του - ακόμη και στην... Ντόρα! Γνωρίζει ότι το βράδυ των εκλογών ή θα γίνει πρωθυπουργός ή θα... καρατομηθεί πολιτικά επιτόπου, αν ο ΣΥΡΙΖΑ βγει πρώτος. Η μάχη θα είναι ανελέητη.

---------------------------------------------------------------------------

ΟΛΟΙ ΟΙ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΔΩ! ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΑΠ' ΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΑΣ!

Δεν άφησαν 70 λαθρομετανάστες να φύγουν από την Ελλάδα

Δύο ακόμα σκάφη με απελπισμένους λαθρομετανάστες που αγωνίζονταν να φύγουν από την Ελλάδα σταμάτησαν οι Αρχές στο Ιόνιο.  Πρόκειται για δύο σκάφη με 70 συνολικά λαθρομετανάστες οι οποίοι προσπαθούσαν να φτάσουν στην Ιταλία.

Το πρώτο σκάφος μία θαλαμηγός εντοπίστηκε ανοικτά της Πρέβεζας στην οποία επέβαιναν 53
λαθρομετανάστες και ο 64χρονος χειριστής του σκάφους. Όσον αφορά το δεύτερο σκάφος αεροσκάφος της FRONTEX εντόπισε στα δυτικά της Παλαιοκαστρίτσας στην Κέρκυρα, φουσκωτό σκάφος στο οποίο επέβαιναν 17 λαθρομετανάστες. Με συνοδεία πλωτού σκάφους του λιμενικού, το φουσκωτό οδηγήθηκε στην Παλαιοκαστρίτσα.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΨΗΦΙΖΕΙΣ ΔΗΜΑΡ, ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ-ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ? ΝΑ ΤΟΥΣ ΧΑΙΡΕΣΑΙ!

Ανεπιθύμητος "εθνικιστής" ο Φ.Φράγκος για τους Οικολόγους!

Θέμα παρουσίας του υπουργού Εθνικής Άμυνας Φ.Φράγκου στην κυβέρνηση έθεσαν οι Οικολόγοι σε συνάντηση με τον πρωθυπουργό.

Όπως ανέφερε η Ι. Κοντούλη «είπαμε κι ένα άσχημο αν θέλετε για μας σημείο, κάτι που μας στεναχωρεί πάρα πολύ: η παρουσία στην υπηρεσιακή Κυβέρνηση του στρατηγού Φραγκούλη. Για μας είναι μία κίνηση που θα έπρεπε να διορθωθεί γιατί όταν έχει υπερασπιστεί συνθήματα ιδιαίτερα εθνικιστικά, που θα έλεγα φέρουν πρόβλημα στην εξωτερική πολιτική της χώρας αυτός δε θα μπορεί να είναι υπουργός, κατά την άποψη μας, σε μία υπηρεσιακή Κυβέρνηση».

Nα μην ξεχάσουμε να ψηφίσουμε Οικολόγους και ΔΗΜΑΡ που συνεργάζεται μαζί τους. Και βέβαια μην ξεχάσουμε τον αγώνα των Οικολόγων υπέρ των Σκοπιανών και του Ουράνιου Τόξου. Αυτά για την ώρα.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΣΤΗΝ ΞΕΥΤΙΛΙΣΜΕΝΗ ΧΩΡΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ ΟΙ ΑΦΓΑΝΟΙ!

Πάτρα: Θρήνος και οργή στην κηδεία του Θανάση Λαζανά που δολοφονήθηκε από Αφγανούς

Σε βαρύ κλίμα κηδεύτηκε νωρίτερα από τον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Ιτεών ο 30χρονος Αθανάσιος Λαζανάς, ο οποίος τα ξημερώματα του Σαββάτου έχασε τη ζωή του στα Κρύα Ιτεών μετά από άγρια συμπλοκή που είχε με τρεις Αφγανούς, οι οποίοι τον μαχαίρωσαν έξι τουλάχιστον φορές.

Όπως αναφέρει το  thebest.gr  σήμερα στις 8 το απόγευμα ο Σύλλογος της περιοχής, καλεί σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας στα γραφεία του στην Κρύα Ιτεών, ώστε να αποφασιστούν οι μορφές κινητοποίησης των κατοίκων.

Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση της Αστυνομίας, ο 30χρονος βρέθηκε τα ξημερώματα του Σαββάτου, σε κοντινή απόσταση από το σπίτι του στις Ιτιές Πατρών, βαριά τραυματισμένος, φέροντας έξι τουλάχιστον χτυπήματα με μαχαίρι στο θώρακα και τα πλευρά. Ο άτυχος Θανάσης Λαζανάς, μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ στο νοσοκομείο του Ρίου, όπου υπέκυψε στα τραύματά του, το μεσημέρι της ίδιας ημέρας.

Διαβάστε περισσότερα στο thebest.gr

Α.Τσίπρας: "Στις 17 Ιουνίου οι δυνάμεις της ελπίδας θα νικήσουν τις δυνάμεις του τρόμου & του φόβου"

Α.Τσίπρας: "Στις 17 Ιουνίου οι δυνάμεις της ελπίδας θα νικήσουν τις δυνάμεις του τρόμου & του φόβου"


Για άλλη μια φορά ένας χειμαρρώδης Α.Τσίπρας σε συνέντευξη Τύπου που έδωσε το απόγευμα στο Παρίσι εντύπωσίασε με την ρητορική του δυνατότητα, αν και πλέον ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ  και αντιπρόεδρος του κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς χρησιμοποιεί όλο και πιο έντονα μια φρασεολογία που δείχνει ότι περισσότερο θα παίξει full αριστερά, παρά θα "κεντράρει" πολιτικά.

Τα σημαντικότερα σημεία της συνέντευξης είναι:

«Δεν ξέρω αν φοβίσαμε την Ευρώπη, αλλά μάλλον την ξαφνιάσαμε απ’ ότι φαίνεται από την παρουσία σας εδώ σήμερα και ίσως αυτός να είναι ένας από τους στόχους μας. Να αναγκάσουμε τις ευρωπαϊκές ηγεσίες να δουν το πρόβλημα. Η κρίση του χρέους δεν είναι ένα ελληνικό πρόβλημα. Αφορά όλους τους λαούς της Ευρώπης και συνεπώς πρέπει να αναζητήσουν μια κοινή ευρωπαϊκή λύση σ’ ένα κοινό ευρωπαϊκό πρόβλημα. Να τους αναγκάσουμε να συνειδητοποιήσουν ότι κανένας λαός, πουθενά στον κόσμο, πόσο δε μάλλον στην Ευρώπη, δεν μπορεί να οδηγείται εθελοντικά στην αυτοκτονία. Γιατί αυτό που συντελείται δυο χρόνια τώρα στην Ελλάδα είναι μια υποβοηθούμενη, στο όνομα μάλιστα της αλληλεγγύης, αυτοκτονία του ελληνικού λαού.

Συνηθίζουμε να μιλάμε για τα προγράμματα της λιτότητας. Αυτό που συνέβη και συμβαίνει στην Ελλάδα δεν είναι απλά ένα πρόγραμμα λιτότητας. Είναι ένα ευρωπαϊκό πείραμα εφαρμογής νεοφιλελεύθερων πολιτικών σοκ που έχει οδηγήσει τη χώρα μπροστά σε μια πρωτοφανή ανθρωπιστικών διαστάσεων κρίση. Και σήμερα βρισκόμαστε εδώ στο Παρίσι, αύριο θα βρεθούμε και στη Γερμανία για να εξηγήσουμε στους ευρωπαϊκούς λαούς, στους Γάλλους και τους Γερμανούς ότι δεν έχουμε τίποτα εναντίον τους. Δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε.

Στην Ελλάδα δίνουμε έναν αγώνα και για λογαριασμό των Γάλλων και των Γερμανών και όλων των ευρωπαϊκών λαών. Διότι, αν το πείραμα συνεχιστεί στην Ελλάδα, θα εξαχθεί και σ’ όλες τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες και γιατί ο πόλεμος που βιώνουμε στην Ευρώπη δεν είναι ανάμεσα στα έθνη και στους λαούς, αλλά από τη μια μεριά έχει τις δυνάμεις της εργασίας και από την άλλη μεριά έχει αυτό το αόρατο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, τις δυνάμεις των αγορών, τους τραπεζίτες, τους κεφαλαιοκράτες. Και τον αληθινό μας εχθρό είναι δύσκολο να τον καταπολεμήσουμε.

Τους πολιτικούς μας αντιπάλους μπορούμε να τους κερδίσουμε και αποδείχθηκε από τον αποτέλεσμα των εκλογών στην Ελλάδα, αλλά τον αληθινό μας εχθρό είναι δύσκολο να τον κερδίσουμε διότι δεν έχει πρόσωπο, δεν έχει πρόγραμμα, δεν είναι κόμμα που κατεβαίνει στις εκλογές και όμως μας κυβερνά. Είναι το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, είναι οι τραπεζίτες και οι κεφαλαιοκράτες, είναι αυτοί που έχουν συνασπιστεί σε μια ευρωπαϊκή ένωση ενάντια στους λαούς και καταπολεμάνε σήμερα τους Έλληνες, θέλουν να καταστρέψουν την Ελλάδα, προκειμένου να μπορέσουν να επιτεθούν στην Ευρώπη, στον πολιτισμό της, στις κατακτήσεις της, στη δυνατότητά της να παίξει έναν ουσιαστικό και αναντικατάστατο διεθνή ρόλο.

Εμείς, λοιπόν, μετά το αποτέλεσμα των εκλογών της 6ης Μάη βρισκόμαστε μπροστά σε ένα μεγάλο βήμα που είναι έτοιμος ο ελληνικός λαός να κάνει για να ολοκληρώσει τη νίκη του. Να ολοκληρώσει μια μεγάλη ανατροπή στην Ελλάδα, δίνοντας και στέλνοντας και ένα μήνυμα ελπίδας σε όλη την Ευρώπη. Να στείλει στα αζήτητα της ιστορίας το Μνημόνιο της λιτότητας και της καταστροφής και να αναζητήσει από κοινού με τους ευρωπαϊκούς λαούς μια προοπτική επανίδρυσης της Ευρώπης σε μια νέα βάση που θα έχει σαν βασικό συστατικό την κοινωνική συνοχή και την αλληλεγγύη.
Είμαστε πολύ χαρούμενοι διότι ακόμα δεν καταφέραμε να πάρουμε την κυβέρνηση στην Ελλάδα, αλλά βλέπουμε ότι ένας άνεμος αλλαγής φυσάει στην Ευρώπη. Το βλέπουμε όχι μονάχα από το ενδιαφέρον σας, αλλά και από το γεγονός ότι όλα όσα μέχρι χθες μας έλεγαν ότι δεν γίνονται σήμερα είναι αναγκασμένοι να τα συζητήσουν.
Και είναι αναγκασμένοι να τα συζητήσουν όλα και θα τα συζητήσουν όλα και θα τα αποδεχθούν όλα στο τέλος, διότι ο δικός τους εκβιασμός είναι πολύ πιο αδύναμος από τον πραγματικό τρομοκρατικό εκβιασμό, από την πιθανότητα μιας συνολικής διάλυσης του ευρώ και της Ευρώπης και της ευρωπαϊκής συνοχής.

Πιστεύουμε, λοιπόν, ότι στις 17 Ιουνίου οι δυνάμεις της ελπίδας στην Ελλάδα θα κερδίσουν τις δυνάμεις του τρόμου και του φόβου. Και η Αριστερά θα πετύχει μια σημαντική ιστορική νίκη απέναντι στον ομοϊδεάτη του κ. Σαρκοζί, στον κ. Σαμαρά που αποτελεί μια ιμιτασιόν εκδοχή του κ. Σαρκοζί στην Ελλάδα. Και πιστεύουμε ότι αυτή η νίκη θα αποτελέσει την αρχή σημαντικών ανακατατάξεων και εξελίξεων σε όλη την Ευρώπη προς όφελος όλων των ευρωπαϊκών λαών».

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Έγγραφα-σοκ: "'Ολοι ήξεραν ότι το ευρώ ήταν χαμένο εξ αρχής"

Έγγραφα-σοκ: "'Ολοι ήξεραν ότι το ευρώ ήταν χαμένο εξ αρχής"

Νέα έγγραφα που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας δείχνουν ότι η κυβέρνηση του Helmut Kohl γνώριζε ότι το ευρώ θα αποτύχει και επόμενως προέβη σε ψεύτικη κατάθεση προς το Συνταγματικό Δικαστήριο! Ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας Helmut Kohl είχε λάβει πλήρεις και τεκμηριωμένες εκθέσεις που ανέφεραν ότι το ευρώ ήταν καταδικασμένο σε αποτυχία, σύμφωνα με στοιχεία μυστικών αρχείων που παρουσίασε το Spiegel.

Τα έγγραφα της κυβέρνησης Kohl, τα οποία είχαν ως και σήμερα τον χαρακτήρα της απόλυτης εμπιστευτικότητας δείχνουν ότι οι ιδρυτές του πειράματος του ευρώ είχαν γνώση για τον ελλειμματικό του χαρακτήρα...

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες ήξεραν πολύ καλά τι έκαναν όταν δημιούργησαν την ευρωζώνη. Η κρίση των ημερών μας δεν αποτελεί απλά ένα λάθος. Γνώριζαν πολύ καλά ότι, όπως αναφέρει η Spiegel “ένα κοινό νόμισμα δεν μπορεί να επιβιώσει μακροπρόθεσμα εάν δεν στηρίζεται και υποστηρίζεται από μία πολιτική ένωση”. Αυτό που έκαναν ήταν ότι προχώρησαν γρήγορα την διαδικασία επειδή πίστευαν ότι ένα κοινό νόμισμα θα εξανάγκαζε τον δύσπιστο λαό της Ευρώπης να συμφωνήσει στον σχηματισμό μίας πολιτικής ένωσης, αλλά χωρίς να το καταφέρουν.

Στην Ιταλία, όπως και στην Ελλάδα, επετράπη η είσοδος στη ζώνη του ευρώ, γράφει το περιοδικό, έπειτα από έγκριση πλαστών δημόσιων λογιστικών στοιχείων τα οποία υπεδείκνυαν ότι πληρούσε τα κριτήρια εισόδου. Παρόλα αυτά η κυβέρνηση Kohl δεν μπορεί να δηλώνει άγνοια, όπως γράφει η Spiegel: “Στην πραγματικότητα, τα έγγραφα δείχνουν ότι όλοι ήταν καλά πληροφορημένοι για την δημοσιονομική και οικονομική κατάσταση της Ιταλίας.”

Ο Kohl όχι μόνο αγνόησε τις προειδοποιήσεις σχετικά με το υψηλό επίπεδο δημόσιου χρέους της Ιταλίας αλλά επιπλέον τα νέα ντοκουμέντα δείχνουν ότι η κυβέρνηση Kohl παραπλάνησε τόσο τον λαό της Γερμανίας όσο και το Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο της χώρας του.

Η επίσημη κατάθεση της κυβέρνησης Kohl προς το Συνταγματικό Δικαστήριο ήταν ότι η παραβίαση των οικονομικών όρων εισόδου στην ευρωζώνη από την μεριά της Ιταλίας ήταν ούτε αναγνωρίσιμη ούτε αναμενόμενη...

Εν τω μεταξύ, οι επίσημοι οικονομικοί σύμβουλοι της κυβέρνησης προειδοποιούσαν ότι το υψηλό επίπεδο χρέους της Ιταλίας αποτελούσε ένα τεράστιο ρίσκο για την βιωσιμότητα του εγχειρήματος του ενιαίου νομίσματος...
Η κυβέρνηση Kohl είπε ψέμματα στο ανώτατο δικαστήριο της Γερμανίας ώστε να καταστήσει βέβαιη την προώθηση της υπόθεσης του ενιαίου νομίσματος. Ο πρώην Καγκελάριος γνώριζε πολύ καλά ότι ο Ρομάνο Πρόντι, ο τότε πρωθυπουργός της Ιταλίας, «πείραζε» τα λογιστικά βιβλία για να δείξει ότι η χώρα του είναι έτοιμη για να μπεί στη ζώνη του ευρώ.
Το Τμήμα Διαχείρισης Περιουσιακών Στοιχείων της JP Morgan (JP Morgan Asset Management) υπολόγισε την περασμένη εβδομάδα ότι η ευρωζώνη αποτελούσε μία από τις χειρότερες δυνατές κοινές νομισματικές ζώνες.
Οι οικονομίες των χωρών είναι πολύ διαφορετικές και με πολύ διαφορετικές οικονομικές προοπτικές και δυνατότητες....

Όπως είχε προειδοποιήσει το πρώην στέλεχος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και συγγραφέας του βιβλίου Η Σάπια Καρδιά της Ευρώπης (The Rotten Heart of Europe) Bernard Connolly το 2007:  

“Και ενώ ο στόχος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των Η.Π.Α είναι η αποφυγή μίας οικονομικής κρίσης, η αποστολή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας είναι να προκαλέσει μία έντονη κρίση. Ο στόχος της οικονομικής κρίσης, όπως είχε πεί το 2002 ο πρόεδρος της Επιτροπής Ρομάνο Πρόντι είναι η Ε.Ε. να αποκτά ολοένα και μεγαλύτερη ισχύ. Οι κύριοι ηγέτες της Ευρώπης ήξεραν ότι το ευρώ δεν αποτελούσε μία ιδανική νομισματική ζώνη.

Γνώριζαν ότι ο μόνος τρόπος με τον οποίο θα μπορούσε να λειτουργήσει ως κοινό νόμισμα θα ήταν η συγκέντρωση ολοένα και μεγαλύτερης εξουσίας στις Βρυξέλλες, αλλά δεν μπορούσαν να πείσουν τους ψηφοφόρους..."

Πλέον, σύμφωνα με την Spiegel, όλες οι πιθανές λύσεις εξόδου από την κρίση περιλαμβάνουν την εκχώρηση ολοένα και μεγαλύτερης εθνικής κυριαρχίας των κρατών της ευρωζώνης και την συγκέντρωση ολοένα και μεγαλύτερης εξουσίας και ισχύος στην διεφθαρμένη γραφειοκρατία των Βρυξελλών που ελέγχεται από τις γερμανικές και γαλλικές πολευθενικές εταιρείες. Αυτό ήθελαν πραγματικά οι ιδρυτές της ευρωζώνης....

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Το "ευρωπαϊκό μέτωπο" της Ν.Δ.: Βελόπουλος, Πλεύρης, Ανατολάκης

Το "ευρωπαϊκό μέτωπο" της Ν.Δ.: Βελόπουλος, Πλεύρης, Ανατολάκης

Την συγκρότηση ευρωπαϊκού μετώπου με τους Κυριάκο Βελόπουλο, Θανάση Πλεύρη και Γ.Ανατολάκη, αλλά και την Ν.Μπακογιάννη με την παρέα της και την κοινή κάθοδό τους στις εκλογές προκειμένου να διασφαλίσουν την παραμονή της χώρας στην ΕΕ και την αλλαγή του Μνημονίου ανακοίνωσαν σήμερα  ο πρόεδρος της ΔΝ κ. Αντώνης Σαμαράς και η πρόεδρος της Δημοκρατικής Συμμαχίας κυρία Ντόρα Μπακογιάννη με δηλώσεις που έκαναν στο ίδρυμα Κακογιάννη.

"Καλωσορίζω την κ. Μπακογιάννη και υπόσχομαι ότι το στοίχημα της ενότητας δε τελειώνει εδώ. Ορισμένες ηγεσίες αντιμετώπισαν την πρόσκλησή μας με μικροκομματικές εμμονές. Προφανώς δεν έχουν καταλάβει πόσο σοβαρά είναι τα πράγματα. Θέλουμε να αλλάξουμε τα πάντα για να δώσουμε ελπίδα και αξιοπρέπεια".

Mε αυτά τα λόγια ο πρόεδρος της ΝΔ τελείωσε το σκυλοβρίσιμο 2 ετών μεταξύ του Α.Σαμαρά και της Ν.Μπακογιάννη και ξεκίνησε η προσπάθεια της Ντόρας να αναλάβει την ηγεσία της ΝΔ, κάτι που θα είναι παραπάνω από βέβαιο μετά την διαφαινόμενη ήττα του Ιουνίου.

Όλοι οι σκληροί οπαδοί του Α.Σαμαρά έχουν μετακομίσει στους Ανεξάρτητους Έλληνες και οι οπαδοί της Ν.Μπακογιάννη που βρίσκονται στην Κ.Ο. της ΝΔ ετοιμάζονται για την έφοδο στα θερινά ανάκτορα.

"Καληνύχτα κ.Σαμαρά", λένε ήδη όλοι όσοι τον ψήφισαν τον Δεκέμβριο του 2009...

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Π. Κρούγκμαν : «Αναπόφευκτη η έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη»

Οικονομία

 

Πολ Κρούγκμαν : «Αναπόφευκτη η έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη»

Συνέντευξη του νομπελίστα οικονομολόγου στο περιοδικό Der Spiegel

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 20/05/2012, 15:53 | ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: 20/05/2012, 15:54

Αναπόφευκτη θεωρεί ο Αμερικανός νομπελίστας Πολ Κρούγκμαν την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, υποστηρίζοντας πως «απλώς δεν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις» σε συνέντευξή του στο γερμανικό Spiegel. Κάτι τέτοιο, εκτιμά, θα είχε καταστροφικές συνέπειες όχι μόνο για τη χώρα αλλά και ολόκληρη την Ευρωζώνη -λέγοντας πως «εάν δεν παρέμβει η ΕΚΤ, το ευρώ θα εκραγεί».

«Δεν μου αρέσει να το λέω έτσι ωμά, είναι σαν να φωνάζεις "φωτιά" μέσα σε ένα θέατρο γεμάτο κόσμο», δηλώνει ο κ. Κρούγκμαν και επισημαίνει ότι καμία από τις εφαρμοζόμενες πολιτικές δεν έχει πιθανότητα να αποκαταστήσει την ζημιά.

Προβλέπει δε ότι η έξοδος της Ελλάδας θα οδηγήσει και σε άλλες χώρες της περιφέρειας της Ευρωζώνης σε bank run («επιδρομή» καταθετών στις τράπεζες). «Αν δεν παρέμβει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, το ευρώ θα εκραγεί. Θα τυλιχτεί στις φλόγες και τότε θα πρέπει να ρίξουμε στη φωτιά όσο περισσότερο νερό μπορούμε», προκειμένου να περιοριστεί η φυγή κεφαλαίων από τις ιταλικές και τις ισπανικές τράπεζες.

Σε ό,τι αφορά την πολιτική που εφαρμόζει το Βερολίνο, ο διακεκριμένος οικονομολόγος τονίζει ότι «τουλάχιστον εδώ και δύο χρόνια έχει καταστεί σαφές ότι αυτή η συνταγή δεν λειτουργεί, παρόλα αυτά εξακολουθεί να εξυμνείται ως επιτυχημένο μοντέλο». Θεωρεί μάλιστα ότι η Γερμανία πρέπει να επιτρέψει σε πληθωρισμούς της τάξης του 3% - 4%, προκειμένου να μην πέσει και η ίδια θύμα της «μανίας για λιτότητα».