ΖΩΟΦΙΛΙΚΟΝ ΔΙΑΛΛΕΙΜΜΑ

Χαστούκια, καλάσνικωφ και χάος

Του Γιώργου Χαρβαλιά

Είναι δυνατόν τρία χαστούκια ενός… «πυροβολημένου» να ακούγονται περισσότερο από τους πραγματικούς πυροβολισμούς των Καλάσνικωφ που δονούν απ΄άκρη σ΄άκρη την ελληνική επικράτεια; Δυστυχώς στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, όλα μπορούν να συμβούν. Συμβάλλοντας περαιτέρω στην απαξίωση του πολιτικού συστήματος και της νοσηρής τηλεδημοκρατίας μας.

Ηταν ασφαλώς αποκρουστικό το θέαμα ενός εκλεγμένου βουλευτή να χειροδικεί σε…ζωντανή σύνδεση και μάλιστα εις βάρος γυναίκας συναδέλφου του. Ας καταλάβουν όμως οι πολιτικοί ότι στην εποχή πλήρους κατάρρευσης και καταρράκωσης των θεσμών που ζούμε με αποκλειστική δική τους ευθύνη, η αξία της προσωπικότητας τους, δεν είναι μεγαλύτερη από οποιουδήποτε άλλου Έλληνα. Ούτε σε επίπεδο συμβολισμού, γιατί ο τίτλος ή η ιδιότητα του βουλευτή, στις μέρες μας έχει αποκτήσει ιδιαίτερα αρνητική σημειολογία. Τελεία και παύλα.

Την ώρα που δεκάδες συμπολίτες μας γίνονται καθημερινά θύματα χειροδικίας, ληστείας ή και δολοφονίας, από αφηνιασμένους κανίβαλους με καλάσνικωφ, πιστέψτε με, δεν θα κλάψω για το μωλωπισμένο μάγουλο μιάς, δημοφιλούς έστω, εκπροσώπου του αντιδημοφιλούς κατά τα άλλα κοινοβουλίου μας.

Είναι φανερό ότι στη χώρα έχει χαθεί η μπάλα και πρωτίστως την έχουν χάσει οι πολιτικοί που δεν μπορούν να μονοπωλούν την επικαιρότητα με τα παθήματα της αφεντιάς τους, σε μια συγκυρία τόσο τραγική. Ας μαζευτούν σε ένα καφενείο να λύσουν τις διαφορές τους οι Κασιδιάρηδες με τους Τατσόπουλους, γιατί σε ένα άλλο καφενείο που ξέρω εγώ, λίγα χιλιόμετρα έξω από την Αθήνα συνέβησαν σκηνές πραγματικού φαρ-γουέστ. Όχι με μπάτσες και καταβρέγματα, αλλά με πραγματικά πυρά από Καλάσνικωφ, όταν κάποιοι, άλλου τύπου «γλετζέδες»,  μπούκαραν για να αρπάξουν τον σάκο με τις συντάξεις από μια(γυναίκα επίσης…)ταχυδρομική διανομέα. Δύο τραυματίες ήταν ο απολογισμός των…εκφοβιστικών πυροβολισμών που έριξαν στους τοίχους του ενός επαρχιακού καφενείου στο Μελισσοχώρι, οι σύγχρονοι ντεσπεράντος, αλλά δεν βρέθηκε για αυτούς φιλοξενία, παρά στα μονόστηλα κάποιων εφημερίδων.

Γι αυτό σας λέω, έχει χαθεί η μπάλα σε τούτη την…τιμημένη δημοκρατία. Γιατί έχει καταλυθεί προ πολλού η έννομη τάξη κι εμείς ψάχνουμε να βρούμε τον «οχτρό» στα τηλεοπτικά στούντιο και στα πλατώ της ξιπασιάς, όπου ξεκατινιάζονται οι Κωστόπουλοι με τον Ψινάκηδες…

Η χώρα ζει το πιο άγριο καλοκαίρι στην ιστορία της μεταπολίτευσης. Όχι επειδή δολοφονούνται άνθρωποι στις πυλωτές πολυκατοικιών, χωρίς να ανοίγει μύτη. Όχι επειδή της μοίρας οι κατατρεγμένοι ξεροσταλιάζουν στις ουρές να βρούν το φάρμακο τους. Ούτε επειδή σε λίγο θα ξεχυθούν στον δρόμους οι ψυχασθενείς καθώς δεν θα υπάρχουν δημόσια θεραπευτήρια για να τους φιλοξενούν. Η αγριότητα πηγάζει δυστυχώς από την αμεριμνησία των πολιτικών.  Που ακόμη και τούτες τις ύστατες στιγμές της κατάρρευσης, κοιτούν το εγώ τους, με αθεράπευτο ναρκισσισμό και εξακολουθούν να προσδιορίζουν τον εαυτούς τους ως θεματοφύλακες μιας δημοκρατίας που έχει τραυματιστεί ανεπανόρθωτα με το δικό τους μαχαίρι…

(δημοσιεύεται στον Τύπο της Κυριακής)

Αμείωτη η εγκληματικότητα και οι ληστείες

Αμείωτη η εγκληματικότητα και οι ληστείες

Δεν έχουν τέλος, ούτε η φτώχεια, αλλά ούτε και οι άλλες δυσκολίες που βιώνουν οι πολίτες στην καθημερινότητά τους, με ληστείες και άλλα κρούσματα εγκληματικότητας να μην υποχωρούν. Συγκεκριμένα χθες στην Αττική, είχαμε τέσσερα "κτυπήματα" κακοποιών μέσα σε λίγες ώρες.

Έτσι, με την απειλή όπλου κι ακινητοποιώντας υπαλλήλους, γνωστοι μασκοφόροι λήστεψαν στις 2 τα ξημερώματα βενζινάδικο στην Καισαριανή ενώ την ίδια ώρα, μία άλλη ομάδα κακοποιών, "σήκωνε" ένα περίπτερο στο Θησείο.

Λίγο πριν τις 4 το πρωί, ληστές κτύπησαν ένα μίνι μάρκετ στα Γλυκά Νερά, ενώ στις 5 στον Άλιμο τρεις άνδρες ακινητοποίησαν στο πάρκινγκ του σπιτιού του τον ιδιοκτήτη και, αφού τον ανάγκασαν να τους οδηγήσει στο διαμέρισμά του, αφαίρεσαν χρήματα, κοσμήματα και διέφυγαν με το αυτοκίνητό του.

Η Αστυνομία διεξάγει έρευνες για τον εντοπισμό των δραστών.
Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Άγρια κόντρα ΝΔ- ΣΥΡΙΖΑ για τις δηλώσεις Τσίπρα και το μεταναστευτικό

Άγρια κόντρα ΝΔ- ΣΥΡΙΖΑ για τις δηλώσεις Τσίπρα και το μεταναστευτικό

Την αντίδραση της ΝΔ και στη συνέχεια μεγάλη κόντρα με ανταπάντηση του ΣΥΡΙΖΑ, προκάλεσε η δήλωση του Αλέξη Τσίπρα περί του δικαιώματος των μεταναστών που εργάζονται νόμιμα στην Ελλάδα, να φέρουν εδώ τις οικογένειές τους. Ουσιαστικά πάντως, όλο το θέμα αποτελεί νίκη των θέσεων της Χρυσής Αυγής, γιατί είναι η μόνη δύναμη που έφερε και επέβαλε στην ατζέντα το ζήτημα της παράνομης μετανάστευσης, για το οποίο κανείς δεν μιλούσε επί χρόνια...

Απαντώντας στον Αλέξη Τσίπρα ο εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ Γιάννης Μιχελάκης εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία αναφέρει:

"Ο κ. Τσίπρας, μετά τη δέσμευσή του για νομιμοποίηση εκατοντάδων χιλιάδων λαθρομεταναστών, δίνοντάς τους ταξιδιωτικά έγγραφα, αλλά και επιδόματα ανεργίας, κάνει το επόμενο βήμα. Εξαγγέλλει, σήμερα, ότι θα επιτρέψει στους λαθρομετανάστες να φέρουν στη χώρα μας και τις οικογένειές τους. Οι πολιτικές του δεν χωρούν σε μια χώρα που πλήττεται από την ανεργία και την εγκληματικότητα. Είναι επικίνδυνες και περιθωριακές".

Στις δηλώσεις του κ. Μιχελάκη απάντησε σε υψηλούς τόνους ο ΣΥΡΙΖα, ο οποίος σε ανακοίνωσή του τονίζει: "Δεν μπορούμε να παρακολουθήσουμε το καθημερινό πλέον παραλήρημα υβρεολογίας και συκοφαντιών του κ. Μιχελάκη απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί που δεν έχουν καμία θέση και πρόταση για την έξοδο της χώρας από την κρίση, για την ανόρθωση της κοινωνίας και της οικονομίας, για την επαναθεμελίωση της Ευρώπης σε νέες βάσεις δημοκρατίας, αλλά και για το μεταναστευτικό ζήτημα,  είναι οι ίδιοι που προσπαθούν να κρύψουν την πολιτική μνημονιακή τους γύμνια εξαπολύοντας λάσπες. Ένα είναι βέβαιο: ότι οι ανακοινώσεις του εκπροσώπου τύπου της ΝΔ θα μείνουν στην ιστορία ως μνημείο πολιτικής γελοιότητας."

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

H Bρεταννία ονειρεύεται ένοπλη επέμβαση των δυτικών στη Συρία υπέρ των εξτρεμιστών μουσουλμάνων

H Bρεταννία ονειρεύεται ένοπλη επέμβαση των δυτικών στη Συρία υπέρ των εξτρεμιστών μουσουλμάνων


Ο Βρετανός ΥΠΕΞ Ουίλιαμ Χέιγκ συνέκρινε σήμερα την κατάσταση στη Συρία με εκείνη της Βοσνίας τη δεκαετία του 1990, και αρνήθηκε να αποκλείσει μια στρατιωτική επέμβαση. "Δεν ξέρουμε πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα. Η Συρία είναι στα πρόθυρα μιας κατάρρευσης ή διακοινοτικού εμφύλιου πολέμου και έτσι δεν νομίζω ότι μπορούμε να αποκλείσουμε το οτιδήποτε", δήλωσε ο Χέιγκ στο τηλεοπτικό δίκτυο Sky News.

"Αλλά αυτό δεν είναι συγκρίσιμο με την κατάσταση στη Λιβύη πέρυσι όταν πραγματοποιήσαμε μια επιτυχή επέμβαση για να σώσουμε ζωές", πρόσθεσε... Η Συρία "μοιάζει περισσότερο με την Βοσνία της δεκαετίας του 1990, που ήταν στα πρόθυρα εμφυλίου πολέμου, όπου τα γειτονικά χωριά επιτίθεντο το ένα στο άλλο και σκοτώνονταν μεταξύ τους", είπε αναφερόμενος στον πόλεμο στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη (1992-1995).

Ο Χέιγκ αντέδρασε επίσης στις δηλώσεις της Μόσχας, η οποία τονίζοντας την αντίθεσή της στη χρήση βίας κατά της Δαμασκού, δήλωσε ότι η Ρωσία θα έβλεπε με καλό μάτι το ενδεχόμενο να αποχωρήσει ο Μπασάρ αλ-Ασάντ από την εξουσία, "εάν οι ίδιοι οι Σύροι συμφωνήσουν σε αυτό το σημείο".
"Είναι ακριβώς αυτό που θέλουμε. Αλλά δεν μπορούν να αποφασίσουν για το μέλλον τους, εάν σκοτώνονται μεταξύ τους, εάν τα σώματά τους καίγονται, αν οι παρατηρητές δέχονται επιθέσεις", δήλωσε ο Ουίλιαμ Χέιγκ.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Α.Τσίπρας προς μετανάστες: "Φέρτε τις οικογένειές σας"

Α.Τσίπρας προς μετανάστες: "Φέρτε τις οικογένειές σας"


Να φέρουν τις γυναίκες και τα παιδιά τους όσοι μετανάστες ζουν στην Ελλάδα προτείνει ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας. Σε συνέντευξη του στο «Πρώτο Θέμα» αναφέρει:  
«Αν είναι κάποιος χρόνια στην Ελλάδα και εργάζεται πρέπει να έχει χαρτιά και ένα καθεστώς νόμιμης παραμονής. Το να μπορεί υπό τέτοιες συνθήκες να φέρει τη γυναίκα του και τα παιδιά του δεν είναι τόσο παράλογο.
Οι Έλληνες της Διασποράς απέκτησαν αυτό το δικαίωμα. Αυτό που πρέπει να αντιμετωπίσουμε είναι τα παράνομα κυκλώματα που σχετίζονται με τη διακίνηση, την καταναγκαστική πορνεία, τα ναρκωτικά καθώς και το καθεστώς των ανθρώπων που εγκλωβίζονται στην Ελλάδα ενώ θέλουν να φύγουν στην κεντρική Ευρώπη και αποτελούν τη μεγάλη πλειονότητα των μεταναστών δίχως χαρτιά».
Σημειώνεται ότι σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της ελληνικής πολιτείας οι μετανάστες που ζούν νόμιμα στην Ελλάδα ξεπερνούν τις 620.000. Αντιλαμβάνεται κανείς εαν μέρος αυτού του πληθυσμού αποφασίσει να φέρει στην Ελλάδα την 4 μελή ή και ακόμα 10μελή οικογένεια του, ποια θα είναι η πληθυσμιακή σύνθεση της χώρας σε μερικά χρόνια ειδικά δε υπό τις οικονομικές συνθήκες που βιώνουμε.
Επιπρόσθετα η ελληνική κοινωνία θα πρέπει να ετοιμαστεί για πραγματικά πιο άγριες καταστάσεις καθώς και τα πρόβλήματα της ανεργίας και της εγκληματικότητας θα αυξηθούν αφού οι άνθρωποι αυτοί προέρχονται από διαφορετικούς πολιτισμούς και δύσκολα θα προσαρμοστούν στην κοινωνία μας όπως έχει αποδειχτεί μέχρι σήμερα.
Στην ερώτηση αν σκοπεύει να διαλύσει τα ΜΑΤ και να αφοπλίσει την Αστυνομία, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ απαντά: «Θεωρούμε ότι δεν χρειάζεται η Αστυνομία να οπλοφορεί όταν περιφρουρεί διαδηλώσεις. Δεν είναι παράλογο. Ούτε είναι παράλογο το να πάψει η χρήση χημικών που απαγορεύονται από διεθνείς συνθήκες. Και επίσης δε χρειάζεται να έχουμε γιγάντιες ειδικές μονάδες με αποκλειστική αποστολή να δέρνουν».
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Με σφαγή κινδυνεύουν στη Συρία 400.000 Ελληνορθόδοξοι από τους αντικαθεστωτικούς

Με σφαγή κινδυνεύουν στη Συρία 400.000 Ελληνορθόδοξοι από τους αντικαθεστωτικούς

Με άμεσο αφανισμό κινδυνεύουν στη Συρία οι χριστιανικές κοινότητες ορθοδόξων, καθολικών, κοπτών κλπ, που αριθμούν 2,25 εκατ. ανθρώπους σε περίπτωση που επικρατήσει το αντάρτικο της Μουσουλμανικής Αδελφότητας που υποστηρίζεται βέβαια από τους δυτικούς, κυρίως τη Γαλλία και τις ΗΠΑ, αλλά και όλα τα αραβικά κράτη με φιλοδυτικά καθεστώτα. Ανάμεσά τους και ένας μεγάλος αριθμός Ελληνορθοδόξων που κυμαίνεται μεταξύ 300 και 400.000 πιστών.


Μόνο μέχρι σήμερα έχουν εκδιωθεί 138.000 χριστιανοί έχουν εκδιωχθεί από τις εστίες τους, ενώ παράλληλα καταστρέφονται συστηματικά χριστιανικές εκκλησίες, όπως αναφέρουν απόλυτα έγκυρες πηγές του ΟΗΕ. Ειδικά στην πόλη Χομς, έχει συντελεστεί ήδη σφαγή εκατοντάδων χριστιανών από τους αντικαθεστωτικούς της Μουσουλμανική Αδελφότητας και κανένες δυτικός δεν έχει ενοχληθεί σε μία χώρα όπου το 10% είναι χριστιανοί σε σύνολο 22,5 εκατ. ψυχών.
Χαρακτηριστικό είναι ότι το κατά τά άλλα λαλίστατο κατά του συριακού καθεστώτος ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, δεν έχει αρθρώσει ούλε έξη για το δράμα και για τον κίνδυνο που διατρέχουν οι ομόδοξοι Σύροι, ούτε βέβαια δεν έχει πει κάτι για τον κίνδυνο που βώνει η μη φίλα προσκείμενη στους αφανατικούς μουσουλμάνους ελληνική κοινότητα της Συρίας.

Ο γαλλικής καταγωγής καθολικός επίσκοπος Philippe Tournyol-Clos δήλωσε σχετικά ότι: "Η εικόνα που παρουσιάζουν οι χριστιανικές κοινότητες είναι εικόνα απόλυτης ερημιάς. Η εκκλησία του Μαρ Ελιάν έχει μισοκαταστραφεί, ενώ η εκκλησία της Παναγίας της Ειρήνης εξακολουθεί να είναι κατειλημμένη από τους αντάρτες.
Τα σπίτια των χριστιανών έχουν καταληφθεί από τους αντάρτες οι οποιοι βιάζουν και δολοφονούν όποιον η όποια τους αντιστέκεται από τους χριστιανούς. Η περιοχή της Χαμιντιέ συνεχίζει να τελεί υπό κατοχή ένοπλων ομάδων, ανεξάρτητων μεταξύ τους, βαριά οπλισμένων, οι οποίες συμπεριλαμβάνονται σε λίστα μισθοδοσίας του Κατάρ και της Σαουδικής Αραβίας.
Οι περισσότεροι από τους χριστιανούς (138.000 περίπου) έχουν καταφύγει στη Δαμασκό και τον Λίβανο, ενώ άλλοι κατέφυγαν σε αγροτικές περιοχές γύρω από τις πόλεις".

Και ο επίσκοπος συνεχίζει: "Έχουν καταγραφεί δεκάδες ομολογίες, σύμφωνα με τις οποίες η Λιβύη, το Κατάρ και τα ΗΑΕ, έχει χρήματα, όπλα, και αντάρτες με σκοπό την ενίσχυση του αυτοαποκαλούμενου "Ελεύθερου Συριακού Στρατού," και η Μουσουλμανική Αδελφότητα έχει συμμετάσχει και εξακολουθεί να παίρνει ενεργό μέρος στις μάχες, όπως συνέβη και στη δεκαετία του 1980, όταν τελικά νικήθηκαν στη Συρία".

Σε ό,τι αφορά τις κατηγορίες που απευθύνονται εναντίον των εξτρεμιστικών ομάδων, για ένα θρησκευτικό πόλεμο με άμεσο στόχο τους Χριστιανούς, η αφήγηση του επισκόπου επιβεβαιώνεται και σε σχετικό δημοσίευμα των Los Angeles Times με τίτλο "Η εκκλησία εκφράζει φόβους για συστηματική εθνοκάθαρση εναντίον των χριστιανών στην πόλη Χομς".
Επίσης το περιοδικό New Yorker, ήδη από το 2007, ανέφερε σε δημοσίευμά του ότι η Δύση γνώριζε πολύ καλά εκ των προτέρων ότι οι ξένοι εξτρεμιστές μουσουλμάνοι διαφόρων αιρέσεων, που ήταν έτοιμοι να ανατρέψουν το καθεστώς Άσαντ στη Συρία, ήταν στην πραγματικότητα τρομοκράτες και θα προκαλούσαν μεγάλη αιματοχυσία στη χώρα. Στο δημοσίευμα γινόταν επίσης αναφορά στο γεγονός ότι η Δύση, ήδη από το 2007, υποστήριζε πλήρως τη Μουσουλμανική Αδελφότητα.

Μετάξύ των 2,25 εκατ. χριστιανών βρίσκονται και 300.000 - κατ'άλλες πηγές 400.000 - περίπου Ελληνορθόδοξοι οι οποίοι βιώνουν τον τρόμο στις περιοχές που έχουν τεθεί υπό τον έλεγχο των φανατικών μουσουλμάνων ανταρτών. Ήδη υπολογίζεται ότι μεταξύ των 14.000 ανθρώπων που έχουν χάσει τις ζωές τους από τότε που ξεκίνησε το αντάρτιο, βρίσκονται και 100-150 Ελληνορθόδοξοι των οποίων η τύχη αγνοείται εδώ και πολλούς μήνες.
Για την πτυχή αυτού του δράματος σε βάρος των χρiστιανών, δεν μιλάει κανείς ούτε στην Δύση ούτε στην Ελλάδα, όπου τα μεγάλα ΜΜΕ καταπίνουν "αμάσητη" την προπαγάνδα των ισλαμιστών και βέβαια των δυτικών πρακτορείων ειδήσεων, όταν το παράδειγμα της Λιβύης είναι τόσο πρόσφατο: Το μόνο που ενδιέφερε τους δυτικούς ήταν να ελέγξουν τις περιοχές των πετρελαίων. Η υπόλοιπη χώρα βιώνει μια χαοτική κατάσταση με διάφορες ένοπλες ομάδες και φυλές να ελέγχουν διαφορες περιοχές μέσα σε ένα καθεστώς τρόπου και ισλαμικού φονταμενταλισμού...
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Αύξηση ληστειών και στην περιφέρεια

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Αύξηση ληστειών και στην περιφέρεια

Τα στοιχεία της εγκληματικότητας μεταξύ 2010 και 2011 έδειξαν αύξηση των ληστειών και των διαρρήξεων στην κεντρική Μακεδονία (55%) και αύξηση των ληστειών στην ανατολική Μακεδονία και Θράκη κατά 31,4%.
---------------
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Τα απανωτά περιστατικά βίας που επέτειναν το αίσθημα ανασφάλειας έχουν να κάνουν κυρίως με εισβολές αδίστακτων κακοποιών και «μπουκαδόρων» σε σπίτια. «Μία, δύο, τρεις, ο δράστης ξέρει ότι σε κάποιο από τα σπίτια θα βρει κρυμμένα χρήματα», λέει στην «Κ» αστυνομικός της Ασφάλειας, ενώ «τα συνήθη θύματα είναι άνθρωποι ηλικιωμένοι και μοναχικοί. Σε πολλές από τις περιπτώσεις καταγράφονται περιστατικά ξυλοδαρμών ή και βασανισμών από τους ληστές». Οι επιθέσεις, σύμφωνα με εκτιμήσεις των Αρχών, διαπράττονται από τρεις-τέσσερις «βασικές» σπείρες, αλλά δρουν και πολύ περισσότερες, μικρότερες ομάδες, οι οποίες δεν έχουν «συστηματοποιήσει» ακόμα τη δράση τους σε τέτοιο βαθμό ώστε να είναι αναγνωρίσιμες από τις Αρχές. «Δεν υπάρχει πλέον αυτός ο ιδιότυπος κώδικας συμπεριφοράς που είχαν οι παλαιότεροι ληστές, που χτυπούσαν κυρίως τράπεζες. Σήμερα οι ληστές είναι απάνθρωποι, δεν διστάζουν να σκοτώσουν με ευκολία», περιγράφει έμπειρος αστυνομικός. Ο ίδιος υποστηρίζει ότι οι περισσότεροι δράστες είναι αλλοδαποί, μικρές ομάδες Αλβανών ή μεγαλύτερες ομάδες Γεωργιανών και ατόμων από χώρες της πρώην ΕΣΣΔ.

Η ΠΕΡΙΕΡΓΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ
«Πιάνουμε ξανά και ξανά τα ίδια άτομα. Οι αστυνομικοί αισθάνονται ότι κυνηγούν κακοποιούς, τους συλλαμβάνουν, αλλά κάνουν μια τρύπα στο νερό», αναφέρει αξιωματικός, προσθέτοντας και τον παράγοντα ελλείψεων σε υλικοτεχνική υποδομή.

Β. Βιλιάρδος - ΣΕ ΕΜΠΟΛΕΜΗ ΖΩΝΗ

ΣΕ ΕΜΠΟΛΕΜΗ ΖΩΝΗ: Όταν οι πρώτες εικόνες χιλιάδων ανθρώπων μπροστά από κλειστές τράπεζες εμφανιστούν στα ΜΜΕ παγκοσμίως, η κατάσταση θα είναι πλέον μη αναστρέψιμη – ένα τρομακτικό σενάριο, το οποίο δεν θα εξυπηρετούσε απολύτως κανέναν “Το σύνολο του ισολογισμού (ενεργητικό, παθητικό) των ευρωπαϊκών τραπεζών είναι της τάξης των 31 τρις € - με τις τράπεζες της Ευρωζώνης να αποτελούν το 76% (23,5 τρις €). Όταν η Lehman Brothers χρεοκόπησε, η Fed υποχρεώθηκε να διασώσει το τραπεζικό σύστημα των Η.Π.Α., συνολικού ισολογισμού 16-17 τρις $ - κάτι που δεν θα είχε επιτυχία, εάν η υπερδύναμη δεν εξήγαγε (από το 2000 και μετά) τα προβλήματα της στον υπόλοιπο πλανήτη και κυρίως στην Ευρώπη. Εάν συγκρίνει κανείς τώρα τα παραπάνω μεγέθη θα αντιληφθεί καθαρά ότι, ο ισολογισμός της ΕΚΤ θα επιβαρυνθεί σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό, από αυτόν της Fed, εάν υποχρεωθεί να διασώσει το τραπεζικό σύστημα της Ευρωζώνης – πόσο μάλλον αφού δεν έχει καμία δυνατότητα εξαγωγής της δικής της κρίσης, όπως στο παρελθόν η Fed. Ειδικότερα, το τραπεζικό σύστημα της Ευρώπης είναι διπλάσιο, από αυτό των Η.Π.Α. Εάν λοιπόν συμβεί κάτι ανάλογο με τηLehman Brothers (χρεοκοπία της Ελλάδας), πόσο μάλλον κάτι πολύ μεγαλύτερο (χρεοκοπία της Ισπανίας), θα έπρεπε να βρεθεί ένα πακέτο διάσωσης, το οποίο θα ξεπερνούσε το 50% του παγκοσμίου ΑΕΠ (το παγκόσμιο ΑΕΠ υπολογίζεται στα 60 τρις $). Περαιτέρω, μόνο το εξωτερικό δημόσιο χρέος της Ισπανίας είναι σήμερα περί το 1 τρις € - υψηλότερο δηλαδή από αυτό της Ελλάδας, της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας και της Ιταλίας μαζί. Επομένως, η αντίστροφη μέτρηση για το ευρώ, ο ευρωπαϊκός Αρμαγεδδών δηλαδή, ευρίσκεται ήδη εδώ - με τον τελικό να παίζεται στην Ισπανία και όχι στην Ελλάδα. Δυστυχώς ο νέος πρωθυπουργός της Ισπανίας, πιστό «θύμα του δόγματος λιτότητας» της πρωσικής Γερμανίας (η οποία δεν κερδίζει τόσο από το ευρώ, όσο από την κρίση του), κατάφερε μέσα σε λίγους μήνες να οδηγήσει τη χώρα του στην καταστροφή - ενδεχομένως δε πολύ σύντομα στα νύχια του ΔΝΤ. Όπως είπε τώρα χαρακτηριστικά γνωστός ευρωπαίος πολιτικός, «Όλα όσα μπορώ να σας διαβεβαιώσω είναι ότι, όταν κοιτάζω στα μάτια τους πρωθυπουργούς των χωρών της Ευρωζώνης, καθώς επίσης την ηγεσία της, αυτό που διακρίνω είναι ο παραλογισμός τους - ένας απόλυτος, ολοκληρωτικός και απύθμενος παραλογισμός». Ολοκληρώνοντας, η Ευρώπη είναι το μεγαλύτερο οικονομικό μπλοκ του πλανήτη - εν τούτοις όμως, το συνολικό ΑΕΠ της δεν είναι περισσότερο από το 60% του ισολογισμού των τραπεζών της. Δυστυχώς, τόσο η ΕΕ, όσο και τα κράτη-μέλη της, επέτρεψαν να γιγαντωθεί σε τέτοιο βαθμό ο τραπεζικός τομέας τους, ώστε να τρέμει ολόκληρος ο πλανήτης – κυρίως επειδή οι τράπεζες της ΕΕ χρηματοδοτούν το 52% των παγκοσμίων δανείων με αποτέλεσμα, εάν συμβεί κάτι, να υποχρεωθούν σε μία καταστροφική ύφεση όλες οι χώρες (ανεπτυγμένες και αναπτυσσόμενες). Όσο λοιπόν και αν αντιδράει η Γερμανία στα διάφορα πακέτα διάσωσης, στο τέλος θα υποχρεωθεί να συμβιβαστεί – επειδή θα την αναγκάσουν οι Η.Π.Α., η Ρωσία, η Κίνα, η Ιαπωνία, η Βραζιλία κλπ., αφού δεν θέλουν να συμπαρασυρθούν οι οικονομίες τους στο χάος”. Άρθρο Όπως λέγεται, ο άνθρωπος κατέχεται από μία ασίγαστη τάση, από μία ατελείωτη καλύτερα επιθυμία για ευχαρίστηση – επειδή η ύπαρξη του είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την οδύνη και με τον πόνο. Επομένως, οι περισσότερες πράξεις του καθορίζονται από τη «μανία» απόκτησης ιδιοκτησίας, η οποία εξασφαλίζει την ευχαρίστηση. Κατ’ επακόλουθο, ο άνθρωπος έχει μία ατελείωτη επιθυμία απόκτησης δύναμης – με στόχο την απόκτηση ιδιοκτησίας, η οποία του εξασφαλίζει την ευχαρίστηση. Αναγκαστικά λοιπόν δημιουργείται στις κοινωνίες ένας διαρκής ανταγωνισμός, σε σχέση με την ιδιοκτησία και με τη δύναμη – ιδίως την πολιτική και την οικονομική. Στα πλαίσια αυτά είναι απαραίτητη η ύπαρξη μίας ανώτερης (κρατικής) εξουσίας, η οποία να διατηρεί την τάξη και να ρυθμίζει τη διαδικασία του γενικότερου ανταγωνισμού, για την απόκτηση ιδιοκτησίας και δύναμης μεταξύ των ανθρώπων. Εν τούτοις, η ύπαρξη του χρήματος, όχι ως μέσου ανταλλαγής, αλλά για την απόκτηση δύναμης και ιδιοκτησίας, επιδεινώνει τις ήδη προβληματικές ανθρώπινες σχέσεις – επειδή το χρήμα διαφθείρει, δημιουργώντας από υποσχέσεις και συμφωνίες, από κοινωνικές αξίες δηλαδή, χρέη: επομένως, χρηματοπιστωτικές ή/και «τοκογλυφικές» αξίες. Περαιτέρω, το «οικονομικό αξίωμα» να πληρώνει κανείς τα χρέη του, είναι ισχυρότερο από αρκετά άλλα – όπως, για παράδειγμα, από το να μην κλέβει κανείς, να συμπεριφέρεται με σεβασμό απέναντι στους συμπολίτες του, να τιμάει το Θεό, να έχει αλληλεγγύη με αυτούς που υποφέρουν και αρκετά άλλα. Το γεγονός αυτό είναι γνωστό από πολλά χρόνια – αφού ακόμη και στο μεσαίωνα είχε διαπιστωθεί από τους σχολαστικούς ότι, η πανίσχυρη «ηθική του χρέους» ήταν ο μεγαλύτερος ανταγωνιστής της Θεολογίας. Η βαθιά πίστη μας λοιπόν στο «οικονομικό αξίωμα» της επιστροφής των χρεών και των δανεικών, επισκιάζει κάθε άλλη μορφή ηθικής – γεγονός που καταδικάζει τους οφειλέτες, πολίτες και κράτη, όχι μόνο να είναι, αλλά και να νοιώθουν σκλάβοι των δανειστών: υποδεέστερα όντα δηλαδή, τα οποία δεν είχαν την ικανότητα, την εξυπνάδα, την εργατικότητα, την επάρκεια κλπ. να αποκτήσουν χρήματα, εξελισσόμενα σε δανειστές. Ολοκληρώνοντας, το χρηματοπιστωτικό σύστημα σήμερα θέλει να μας πείσει ότι, η διαγραφή μέρους των «σωρευμένων» χρεών θα οδηγήσει τον πλανήτη στο χάος. Εν τούτοις, δεν υπάρχει απολύτως καμία άλλη δυνατότητα, για να μπορέσουν να επιβιώσουν οι υπερχρεωμένες δυτικές κοινωνίες ειρηνικά, από τη διαγραφή χρεών – η οποία, εάν αργήσει, επιτρέποντας την περαιτέρω συσσώρευση τόκων και χρεολυσίων, θα θέσει σε κίνδυνο πολλά από όλα όσα δημιούργησε ο άνθρωπος τους τελευταίους αιώνες. Ο ελεγχόμενος πληθωρισμός της τάξης του 4-6%, τα πολύ χαμηλά επιτόκια, η αύξηση της ποσότητας χρήματος, η «χαμηλότοκη» επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής δανείων κλπ. είναι οι ιδανικότεροι τρόποι μερικής «διαγραφής», περιορισμού δηλαδή των χρεών, χωρίς να δημιουργηθούν εντάσεις – κάτι που θα έπρεπε να σκεφθεί πολύ καλά η Ευρωζώνη, εάν δεν θέλει να οδηγηθεί σε καταστροφικούς μονόδρομους.  ΟΙ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ Οι Έλληνες αμφισβητούν την κοινοβουλευτική δημοκρατία - επιθυμώντας να «εγκαταστήσουν» στη θέση της τησυμμετοχική, άμεση δημοκρατία, η οποία θα τους προστατεύει καλύτερα στο μέλλον από οικονομικές, κοινωνικές και πολιτισμικές «καταρρεύσεις». Αμφισβητούν επίσης την υφιστάμενη λειτουργία των κομμάτων τα οποία, στη σημερινή τους μορφή, «εκτρέφουν» την ανεπάρκεια, την ανικανότητα, τη διαφθορά, τη διαπλοκή και την ιδιοτέλεια. Φυσικά αμφισβητούν την εύρυθμη λειτουργία και την αποτελεσματικότητα ορισμένων άλλων «θεσμών» - όπως της Προεδρίας, της Κεντρικής Τράπεζαςπου δεν τους ανήκει, των ΜΜΕ, των συνδικαλιστικών οργανώσεων κλπ.   Περαιτέρω, αμφισβητούν τη δυνατότητα επιβίωσης της Ευρωζώνης – ειδικά δε του κοινού νομίσματος, το οποίο δημιουργεί πολύ περισσότερα προβλήματα από αυτά που επιλύει, ενώ εντείνει τις οικονομικές ανισορροπίες μεταξύ των χωρών-μελών. Αμφισβητούν βέβαια την ίδια την Ευρωζώνη, το γραφειοκρατικό, πολυδάπανο Ευρωκοινοβούλιο, αλλά και την Ευρωπαϊκή Ένωση: έναν μη άριστο νομισματικό χώρο, ο οποίος δεν μπορεί να προσφέρει στα μέλη του λύσεις στις βασικές τους ανάγκες - όπως στη δίκαιη αναδιανομή των εισοδημάτων και στην απασχόληση, αφού «παράγει» σκόπιμα υψηλή ανεργία κατά τη νεοφιλελεύθερη «συνταγή», για την διατήρηση των εισοδηματικών ανισοτήτων, καθώς επίσης των χαμηλών μισθών.  Συνεχίζοντας, οι Έλληνες αμφισβητούν την απολυταρχική ηγεμονία του Καρτέλ, του μονοπωλιακού καπιταλισμού καλύτερα, αλλά και την παντοδυναμία των εμπορικών τραπεζών - η οποία πηγάζει από την άδεια αποκλειστικής παραγωγής χρημάτων που τους έχει προσφερθεί από τις κυβερνήσεις και την ΕΚΤ. Επίσης, αμφισβητούν το σημερινό τρόπο λειτουργίας της Ευρωπαϊκής κεντρικής τράπεζας - η οποία ουσιαστικά «εκτρέφει» το τοκογλυφικό κεφάλαιο, ενώ είναι παράλληλα ο απόλυτος κυρίαρχος του τραπεζοκεντρικού ευρωσυστήματος. Κατ’ επέκταση, οι Έλληνες αμφισβητούν το χρηματοπιστωτικό σύστημα στο σύνολο του - γνωρίζοντας πλέον πως, παρά το ότι παράγει χρήματα από το πουθενά, εκμεταλλευόμενο με κάθε τρόπο την απίστευτη εξουσία του, καλεί τους Πολίτες να πληρώσουν για τα λάθη ή τις παραλείψεις του (ιδιοποιούμενο τα κέρδη και κοινωνικοποιώντας τις ζημίες του, όπως στο παράδειγμα των δύστυχων Ιρλανδών - οι οποίοι «σύρθηκαν» από την κυβέρνηση τους στη διάσωση των ιδιωτικών, κερδοσκοπικών τραπεζών!).   Τέλος, οι Έλληνες αμφισβητούν τόσο τη λειτουργία, όσο και τα κίνητρα ορισμένων διεθνών οργανισμών - όπως του ΔΝΤ, της Παγκόσμιας Τράπεζας, του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, της Τράπεζας των Τραπεζών (BIS), των εταιρειών αξιολόγησης, των κερδοσκόπων-επενδυτών, των διεθνούς εμβέλειας οικονομολόγων κλπ. Φυσικά αμφισβητούν τις «αγαθές» προθέσεις της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Μ. Βρετανίας αλλά και των Η.Π.Α. - στα θέματα τουλάχιστον που τους αφορούν, έχοντας πλέον συνειδητοποιήσει απόλυτα ότι καλούνται να επιβιώσουν σε μία εμπόλεμη ζώνη, όπου άλλοι λαοί (Ιρλανδοί, Πορτογάλοι) έχουν δυστυχώς αποδεχθεί τη μοίρα τους, σκύβοντας το κεφάλι.     Ακριβώς για τους λόγους αυτούς, σύσσωμοι όλοι οι Έλληνες απαιτούν από την πολιτική ηγεσία της χώρας τους να πάψει πια να δανείζεται, επιτρέποντας τη λεηλασία τόσο της δημόσιας, όσο και της ιδιωτικής τους περιουσίας - υποθηκεύοντας παράλληλα την ελευθερία και την ανεξαρτησία τους. Επίσης, να πάψει να «εκλιπαρεί» την καγκελάριο της Γερμανίας, χωρίς καν να τους ρωτήσει εάν είναι πρόθυμοι να υποκύψουν στον εχθρό της Ευρώπης.  Παράλληλα οι Έλληνες απαιτούν από όλους τους συμπολίτες τους, μισθωτούς και επιχειρηματίες, να αλλάξουν ριζικά τα «κακώς κείμενα» και την «ανατολίτικη νοοτροπία» - συμπεριφορές στις οποίες είχαν ίσως οδηγηθεί από την υφιστάμενη διαπλοκή, από τη διαφθορά του δημόσιου βίου, από την έλλειψη επαγγελματικής ηθικής, από την αδικία και από την κάθε μορφής εκμετάλλευση. Ακόμη περισσότερο, πιστεύουν ότι είναι απαραίτητο να «αποκατασταθεί» η αμφίδρομη φορολογικήσυνείδηση και η συνέπεια, μεταξύ Πολίτη και Πολιτείας – η οποία έχει κοστίσει πανάκριβα και στους δύο «συναλλασσόμενους». Επίσης, απαιτούν να εμποδιστούν αποτελεσματικά και να τιμωρηθούν οι διαφθορείς συνειδήσεων -κυριότεροι των οποίων είναι οι Γερμανικές πολυεθνικές.         Μείωση των υπέρογκων δημοσίων δαπανών, κατάργηση της γραφειοκρατίας, ορθολογικό πλαίσιο λειτουργίας των επιχειρήσεων, συνεχής έλεγχος της εξουσίας από τους Πολίτες, παραδειγματική τιμωρία των όποιων διεφθαρμένων πολιτικών, εγκατάσταση ενός Κράτους Δικαίου, εκδίωξη της Τρόικας και «ανάπτυξη ή στάση πληρωμών», είναι πλέον τα βασικά αιτήματα των Ελλήνων. Επίσης, όχι νέα δάνεια και τέλος στη διεθνή επαιτεία, η οποία καταρρακώνει τόσο την υπερηφάνεια, όσο και την αξιοπρέπεια ενός ολόκληρου λαού, καταστρέφοντας την αυτοπεποίθηση του. Ενός λαού που γνωρίζει μεν πόσο οδυνηρή είναι μία ξαφνική χρεοκοπία, αλλά την προτιμά από την υποδούλωση του, καθώς επίσης από την ολοσχερή απώλεια της εθνικής του κυριαρχίας – πόσο μάλλον όταν ξέρει πως η στάση πληρωμών ή/και η επιστροφή στη δραχμή ενός πάμπλουτου κράτους, όπως η Ελλάδα, δεν είναι σε καμία περίπτωση συνώνυμα με τη συντέλεια του κόσμου.  Χωρίς να επεκταθούμε σε περαιτέρω ανάλυση του τι ακριβώς συμβαίνει ή τι «κυοφορείται» σήμερα στην Ελλάδα, η οποία δυστυχώς ευρίσκεται στο κέντρο των εξελίξεων, σε εμπόλεμη ζώνη καλύτερα, καλούμενη ακόμη μία φορά από την Ιστορία να προπορευθεί μίας επαναστατικής «αλλαγής πορείας» της δύσης, θα αναφερθούμε στην ανίερη συμμαχία μεταξύ τραπεζών και κυβερνήσεων. Η ΑΝΙΕΡΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΚΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ Στα πλαίσια μίας «σκοτεινής» συνεργασίας, η εκάστοτε κυβέρνηση προσφέρει το δικαίωμα της παραγωγής χρήματος στις τράπεζες, έναντι της χρηματοδότησης των ελλειμμάτων του προϋπολογισμού της από αυτές – με τη μορφή της παροχής δανείων στο κράτος ή της αγοράς των ομολόγων που εκδίδει το δημόσιο. Κατ’ επέκταση η ανίερη συμμαχία των κεντρικών τραπεζών, των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και των κυβερνήσεων είναι πολύ βαθιά, ενώ λειτουργεί ως εξής: “Η κεντρική τράπεζα δημιουργεί νέα χρήματα, όταν αγοράζει ομόλογα ή εγκρίνει δάνεια, τα οποία είναι εγγυημένα με ομόλογα του δημοσίου. Η κυβέρνηση πληρώνει τόκους στα ομόλογα ή στα δάνεια που λαμβάνει, οπότε δημιουργούνται κέρδη στην κεντρική τράπεζα. Τα κέρδη αυτά, εφόσον βέβαια η κεντρική τράπεζα ανήκει στο κράτος (κάτι που δυστυχώς δεν συμβαίνει με την Τράπεζα της Ελλάδας, αλλά ούτε με την ΕΚΤ), καταλήγουν ξανά στην κυβέρνηση – δια μέσου των μερισμάτων. Όταν τα ομόλογα είναι ληξιπρόθεσμα, οι κυβερνήσεις δεν χρειάζεται να τα εξοφλήσουν – αφού, απλούστατα, η κεντρική τράπεζα αγοράζει από το κράτος νέα ομόλογα, τα οποία αντικαθιστούν τα παλαιότερα. Για παράδειγμα, εάν η ΤτΕ ανήκε στην Ελλάδα, με νόμισμα τη δραχμή, η κυβέρνηση θα μπορούσε να εκδώσει νέα ομόλογα, για την αντικατάσταση των παλαιοτέρων, πουλώντας τα στην ΤτΕ – οπότε δεν θα υπήρχε κανένας λόγος να χρεοκοπήσει (υπενθυμίζουμε ότι, η τελική επιλογή στα καπιταλιστικά συστήματα είναι πληθωρισμός ή χρεοκοπία – όπου όμως με τον πληθωρισμό επιβιώνει κανείς, εάν καταφέρει να τον ελέγξει).      Σε ένα άλλο επίπεδο τώρα, οι εμπορικές τράπεζες δημιουργούν επίσης χρήματα, αγοράζοντας ομόλογα του δημοσίου και χρησιμοποιώντας τα σαν εγγύηση για την παροχή δανείων από την κεντρική. Συνήθως, οι τράπεζες είναι απολύτως σίγουρες ότι η κεντρική τράπεζα θα αποδεχθεί τα ομόλογα του δημοσίου σαν εγγύηση”.   Συνεχίζοντας, η παραπάνω ανάλυση είναι χαρακτηριστική - είναι δεδομένη δηλαδή για όλα τα δυτικά χρηματοπιστωτικά συστήματα, στα οποία οι τράπεζες (κεντρική, εμπορικές) δημιουργούνται και λειτουργούν, έχοντας την υποχρέωση να βοηθούν τα κράτη στη χρηματοδότηση των ελλειμμάτων τους. Εν τούτοις, η Ευρωζώνη είναι μία ιδιάζουσα περίπτωση, αφού υπάρχει ένα ιδιόρρυθμο κεντρικό τραπεζικό σύστημα (αποτελείται από την ΕΚΤ, καθώς επίσης από τις κεντρικές τράπεζες των κρατών-μελών), το οποίο ενισχύει διαφορετικές κυβερνήσεις στη χρηματοδότηση των ελλειμμάτων τους. Ειδικότερα, όταν οι κυβερνήσεις των χωρών-μελών της Ευρωζώνης εμφανίζουν ελλείμματα, τότε εκδίδουν ομόλογα, τα οποία αγοράζει το τραπεζικό σύστημα και όχι η ΕΚΤ. Το τραπεζικό σύστημα αγοράζει ευχαρίστως ομόλογα δημοσίου, αφού χρησιμοποιούνται ως εγγυήσεις στην ΕΚΤ, για την παροχή δανείων εκ μέρους της – πόσο μάλλον όταν τα δάνεια που λαμβάνει τοκίζονται με το βασικό επιτόκιο της ΕΚΤ, ενώ οι τράπεζες τα δανείζουν στα κράτη με αρκετά υψηλότερο επιτόκιο. Σε τελική ανάλυση λοιπόν κερδίζουν οι εμπορικές τράπεζες εις βάρος των Πολιτών, αφού τα κράτη δεν συμμετέχουν στα κέρδη τους – όπως στο παράδειγμα της κεντρικής τράπεζας που ανήκει στο κράτος (Τράπεζα του Καναδά κλπ.). Δικαίως λοιπόν αναφέρεται κανείς «απαξιωτικά» σε μία Ευρωζώνη, ειδικά κατασκευασμένη για τις τράπεζες – σε μία Ευρώπη των τραπεζών της ή στη δικτατορία των τραπεζών.  ΟΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩ Κατά τη (νέο)φιλελεύθερη άποψη, η υιοθέτηση ενός κοινού νομίσματος είναι καταστροφική για το μέλλον των ανεξάρτητων χωρών. Αυτό οφείλεται στο ότι δεν διευκολύνει την ορθολογική, ελεύθερη ανταλλαγή αγαθών και υπηρεσιών μεταξύ των κρατών-μελών, αλλά τη μονεταριστική αναδιανομή εισοδημάτων - όπου τα πλεονασματικά κράτη υποχρεώνονται να ενισχύουν τα ελλειμματικά, με τη βοήθεια της μεταφοράς πόρων. Για παράδειγμα, η κυβέρνηση της Πορτογαλίας «επιδοτεί» σήμερα τη μη ανταγωνίσιμη οικονομία της, με έναν πολυπληθή δημόσιο τομέα, καθώς επίσης με πολύ υψηλούς πραγματικούς μισθούς (συγκριτικά πάντοτε με τους άλλους εταίρους της). Το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι η δημιουργία μεγάλων ελλειμμάτων στον προϋπολογισμό της - τα οποία χρηματοδοτούν το, σχετικά με την παραγωγικότητα τους, υψηλό βιοτικό επίπεδο των κατοίκων της. Στη συνέχεια, η πορτογαλική κυβέρνηση εκδίδει ομόλογα για τη χρηματοδότηση των ελλειμμάτων της χώρας της - τα οποία αγοράζονται από το τραπεζικό σύστημα, αφού τα αποδέχεται η ΕΚΤ σαν εγγύηση. Τα ομόλογα του πορτογαλικού δημοσίου λοιπόν τοποθετούνται σαν εγγύηση στην ΕΚΤ, οπότε δημιουργούνται νέα χρήματα – τα οποία αυξάνουν αργότερα τις τιμές των προϊόντων σε ολόκληρη την Ευρωζώνη. Ειδικότερα, η κυβέρνηση της Πορτογαλίας είναι η πρώτη που λαμβάνει αυτά τα νέα χρήματα, τα οποία χρησιμοποιεί για την πληρωμή των υποχρεώσεων της (μισθούς, συντάξεις κλπ.). Εάν τώρα ένας Πορτογάλος μισθωτός αγοράσει μία γερμανική τηλεόραση, τα νέα χρήματα εισρέουν στη Γερμανία – αυξάνοντας τις τιμές των τηλεοράσεων εκεί, λόγω της μεγαλύτερης ζήτησης. Ουσιαστικά λοιπόν η Πορτογαλία εισάγει νέα προϊόντα, «εξάγοντας» για την απόκτηση τους νέα χρήματα – το μεγαλύτερο μέρος των οποίων παραμένει στη Γερμανία, αφού τα πορτογαλικά εμπορεύματα δεν είναι ανταγωνίσιμα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, δημιουργείται στην Πορτογαλία ένα αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο με τη Γερμανία, όπου τα γερμανικά εμπορεύματα ανταλλάσσονται με νέα πορτογαλικά χρήματα. Σε τελική ανάλυση όμως, καμία χώρα δεν μπορεί να διατηρήσει ένα διαρκώς αυξανόμενο αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο – να επιδοτεί δηλαδή μία μη παραγωγική οικονομία, η οποία εισάγει περισσότερα εμπορεύματα από ότι εξάγει, ενώ καταναλώνει με δανεικά χρήματα. Επομένως, αργά ή γρήγορα, η ελλειμματική χώρα υπερχρεώνεται, οπότε «αναγκάζεται» να διασωθεί από τις υπόλοιπες,λόγω της συμμετοχής της στην Ευρωζώνη. Εκείνη τη στιγμή η μεταφορά πόρων, από τις πλεονασματικές προς στις ελλειμματικές, γίνεται πραγματικότητα, αφού τέτοιου είδους διακρατικά δάνεια δεν είναι δυνατόν να εξοφληθούν ποτέ –πόσο μάλλον όταν χρεώνονται με επιτόκια πολύ υψηλότερα από το ρυθμό ανάπτυξης της οικονομίας της εκάστοτε χώρας (όπως στο παράδειγμα της Ελλάδας, όπου το επιτόκιο υπερβαίνει το 5%, ενώ η ανάπτυξη είναι αρνητική, στο -7%). Κατ’ επέκταση, το υπερχρεωμένο κράτος χάνει την εθνική του κυριαρχία και μετατρέπεται ουσιαστικά σε προτεκτοράτοτων ισχυρών – αφού θα παραμένει αιώνια «στον ορό», προφανώς σκόπιμα, επειδή διαφορετικά δεν θα επιβαρυνόταν με τοκογλυφικά επιτόκια υποτέλειας. Γνωρίζοντας όμως ότι αργά ή γρήγορα αντιδρούν οι Πολίτες του, οι κοινωνικές εκρήξεις (ο διαφωτισμός προηγείται πάντοτε της επανάστασης), καθώς επίσης οι «διακρατικές αντιπαλότητες», είναι αδύνατον να αποφευχθούν. Από την άλλη πλευρά βέβαια (στην Οικονομία τελικά, όπως και στη Φύση, τα πάντα εξισορροπούν, μετά από περιόδους αστάθειας), η χρηματοδότηση των ελλειμματικών χωρών (δανεισμός) επιβαρύνει τις πλεονασματικές οι οποίες, παρά το ότι αντιδρούν στη παροχή δανείων, στο τέλος συμφωνούν υποχρεωτικά - αφού διαφορετικά κινδυνεύουν να χάσουν τις απαιτήσεις τους, όπως στο παράδειγμα της Γερμανίας, λόγω ενδεχομένων στάσεων πληρωμών ή δυσλειτουργιών του τραπεζικού συστήματος (Target 2, χρεοκοπία τραπεζών στην περιφέρεια κλπ.)         Περαιτέρω στο παράδειγμα μας, εάν δεν υπήρχε το ευρώ, τότε το εθνικό νόμισμα της Πορτογαλίας θα υποτιμούταν, λόγω μειωμένης ανταγωνιστικότητας – οπότε θα αυξάνονταν οι εξαγωγές της, ενώ θα περιορίζονταν οι εισαγωγές της, με αποτέλεσμα την εξάλειψη των ελλειμμάτων του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών της. Φυσικά δε, η αύξηση των ελλειμμάτων του προϋπολογισμού της, αφενός μεν θα δυσκόλευε τον περαιτέρω δανεισμό της, αφετέρου θα τον καταστούσε ασύμφορο (λόγω των υπερβολικών επιτοκίων). Επομένως, θα αναγκαζόταν να πάψει να συντηρεί ένα μη παραγωγικό και πολυδάπανο δημόσιο – οπότε δεν θα υπερχρεωνόταν. Αντίστοιχα, το μάρκο της Γερμανίας θα υπερτιμούταν, λόγω αυξημένης ανταγωνιστικότητας – οπότε θα μειώνονταν οι εξαγωγές της, ενώ θα αυξάνονταν οι εισαγωγές της, με αποτέλεσμα την εξάλειψη των πλεονασμάτων του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών της, προς όφελος των υπολοίπων ευρωπαϊκών χωρών.   Συμπερασματικά λοιπόν, εάν η Ευρωζώνη δεν ενωθεί πολιτικά, εάν δηλαδή δεν επιταχυνθεί η ολοκλήρωση της Ευρώπης, όπουαφενός μεν θα καταπολεμηθεί με επιτυχία η ανίερη συμμαχία των κεντρικών και εμπορικών τραπεζών, αφετέρου θα λειτουργήσει σταδιακά η αναδιανομή εισοδημάτων από τις πλεονασματικές προς στις ελλειμματικές περιοχές, το Ευρώ θα αποβεί ένα καταστροφικό εγχείρημα - αφού οι ισχυρές, φυγόκεντρες δυνάμεις που αναπτύσσει το κοινό νόμισμα, είναι αδύνατον να αντιμετωπισθούν διαφορετικά. ΕΠΙΛΟΓΟΣ Σοσιαλιστικό κόμμα χωρίς γεμάτα ταμεία, τα οποία να του επιτρέπουν την εκπλήρωση των (κοινωνικών) υποσχέσεων του, καθώς επίσης χωρίς καμία δυνατότητα δανεισμού, είναι αδύνατον να επιβιώσει. Φιλελεύθερο κόμμα, με ισχυρή σοσιαλιστική αντιπολίτευση, «τυφλά υποταγμένο» στο μνημόνιο, στην Τρόικα και στους δανειστές, είναι επίσης αδύνατον να επιβιώσει. Εάν λοιπόν δεν υπάρξει συναίνεση μεταξύ των αντίθετων κομμάτων, πράγμα πολύ δύσκολο (αν και όχι αδύνατον), αυτό που προβλέπεται είναι δυστυχώς διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις - τις οποίες όμως είναι αδύνατον να αντέξει η ελληνική οικονομία. Η έξοδος της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ, υπό τις παρούσες προϋποθέσεις, θα ήταν ένα εισιτήριο προς την απόλυτη χρεοκοπία, χωρίς επιστροφή - όπως επίσης η συνέχιση της εφαρμογής του μνημονίου, το οποίο ουσιαστικά την καταδικάζει σε έναν αργό, εξαιρετικά επώδυνο θάνατο (βαθιά ύφεση, ανεργία, χρεοκοπίες επιχειρήσεων, κρατική πτώχευση, λεηλασία, εξαθλίωση, δραχμή). Η Ευρώπη δεν θα μπορούσε επίσης να αντέξει την έξοδο της Ελλάδας, χωρίς να εκτοξευθεί ο κίνδυνος διάλυσης της στα ύψη - πόσο μάλλον όταν οι ανάγκες των ισπανικών τραπεζών υπολογίζονται πλέον στα 260 δις € από το IIF. Επομένως, δεν είναι τόσο πιθανή, όσο φαίνεται, ενώ είναι συνδεδεμένη με ένα τεράστιο, απρόβλεπτο ρίσκο. Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι, η Ελλάδα θα πρέπει να συνεχίσει να δίνει την καταστροφική εντύπωση, αφενός μεν πως εκβιάζει την ΕΕ, αφετέρου πως δεν θέλει να πληρώσει τα χρέη της - αν και θα έπρεπε να τα διαπραγματευτεί άμεσα, με επιτόκια της τάξης του 1%, συν επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής, με μία μικρή περίοδο χάριτος. Επίσης, η Ελλάδα πρέπει να σταματήσει να δίνει την εντύπωση ότι, δεν επιθυμεί την εξυγίανση της οικονομίας της(τακτοποίηση τα του οίκου της, σωστή λειτουργία του δημοσίου, επιχειρηματικό πλαίσιο, κάθαρση, τιμωρία των όποιων διεφθαρμένων πολιτικών ή πολιτών κλπ.), εάν δεν θέλει να βρεθεί προ απροόπτου. Από την άλλη πλευρά, η κατάσταση τόσο στην Ευρωζώνη, όσο και στην Ελλάδα, έχει περάσει πια το σημείο μηδέν - ενώ η ΕΚΤ, με την απόφαση της να αφήσει ως έχει το βασικό επιτόκιο, παρέδωσε ουσιαστικά τη σκυτάλη, όσον αφορά την επίλυση της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους και δανεισμού, στην Πολιτική. Αν και η απόφαση της ΕΚΤ ηρέμησε αρχικά τις αγορές, ιδίως τα χρηματιστήρια, επειδή έδειξε ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος βιασύνης (άρα τα προβλήματα της Ευρωζώνης είναι ελεγχόμενα), το άμεσο μέλλον θα δείξει, εάν τελικά έπεισε πραγματικά ή όχι. Σε γενικές γραμμές λοιπόν είμαστε αντιμέτωποι με ένα θερμό καλοκαίρι, με τις συνέπειες μίας πιθανής Lehman Brothers στο πολλαπλάσιο. Εάν δε προσθέσουμε στις «εκρηκτικές αυτές εστίες φωτιάς» τις αυξημένες πιθανότητες οδυνηρών κοινωνικών αναταραχών, με την παράλληλη «έξαρση» της εγκληματικότητας, καθώς επίσης τα γεωπολιτικά προβλήματα στην περιοχή μας, θα μπορούσαν να εξελιχθούν σε μία ανεξέλεγκτη πυρκαγιά - χωρίς καμία απολύτως διάθεση καταστροφολογίας ή απαισιοδοξίας. Ας ελπίσουμε ότι, στο τέλος θα πρυτανεύσει η λογική σε όλα τα επίπεδα - στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και σε ολόκληρη τη Δύση, η οποία κινδυνεύει πολύ σοβαρά να χάσει τόσο την πρωτοκαθεδρία της στον πλανήτη, όσο και τη Δημοκρατία της. Βασίλης Βιλιάρδος  (copyright) Αθήνα, 10. Ιουνίου 2012 viliardos@kbanalysis.com

Ρεκόρ οικογενειοκρατίας στη ΝΔ

FREE SUNDAY

Γόνοι όλης της χώρας, ενωθείτε!

Ρεκόρ οικογενειοκρατίας στη ΝΔ

Θεσσαλονίκη, Γεωργία Σαδανά

09-06-2012

Οι γαλάζιες λίστες ανά την επικράτεια αναμόχλευσαν μνήμες από το παρελθόν στους ψηφοφόρους της ΝΔ. Οι καλές προθέσεις για ριζική ανανέωση των ψηφοδελτίων και εξάλειψη της οικογενειοκρατίας ματαιώθηκαν γρήγορα από τα επώνυμα των υποψηφίων, με εντυπωσιακότερο όλων αυτό του Κ. Καραμανλή του 3ου στις Σέρρες.

Αττική:  Έδρα πάππου προς πάππου
Στο λεκανοπέδιο της Αττικής αρκετές από τις γαλάζιες βουλευτικές έδρες σχεδόν κληροδοτούνται. Προσωπικότητες του πολιτικού βίου της χώρας παραδίδουν τη σκυτάλη της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης του λαού στους επιγόνους, συγγενείς πρώτου βαθμού στην πλειονότητά τους. Την ομαλή μετάβαση από τη μια γενιά στην άλλη εγγυάται η εκλογική πελατεία, οικοδομώντας την οικογενειακή παράδοση για τους ελληνικούς πολιτικούς οίκους. Ακτινογραφία της ισχύος των γαλάζιων πολιτικών οικογενειών αποτελεί το ψηφοδέλτιο της Α΄ Αθήνας. Η πρώτη σε σταυρούς προτίμησης Όλγα Κεφαλογιάννη μετακινήθηκε –για να διευκολυνθεί– από την Κρήτη στο κλεινόν άστυ, συνεχίζοντας τους κοινοβουλευτικούς αγώνες του πατέρα της Γιάννη Κεφαλογιάννη. Γιος του πρώην υπουργού Αλέξανδρου Παπαδόγγονα είναι και ο συνυποψήφιός της Διονύσης. Στην ίδια εκλογική περιφέρεια υποψήφιος βουλευτής με τη ΝΔ κατεβαίνει και ο Γιάννης Κοραχάης, διεκδικώντας το αξίωμα που κατείχε στο παρελθόν ο πατέρας του Βασίλης.
Ιδρυτικά στελέχη της ΝΔ βλέπουν τα τέκνα τους να ρίχνονται επιτυχώς στην εκλογική μάχη και στη Β΄ Αθήνας. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, γιος του επίτιμου προέδρου του κόμματος Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, γιος του  Γιάννη Βαρβιτσιώτη, και η Αλεξάνδρα Πάλλη, κόρη της Φάνης Πάλλη-Πετραλιά, συνιστούν χαρακτηριστικές περιπτώσεις. Στα χνάρια του πατέρα του Δημήτρη Κωστόπουλου κινείται και ο Νίκος Κωστόπουλος, στέλεχος επιχειρήσεων και υποψήφιος βουλευτής στη Β΄ Αθήνας. Την πολιτική παρακαταθήκη του πεθερού του Μιλτιάδη Έβερτ φιλοδοξεί να διαφυλάξει στην Περιφέρεια Αττικής ο Πέτρος Δούκας. 
Κοινοβουλευτικές διαδρομές δεκαετιών με ισχυρούς συμβολισμούς κρύβει και το ψηφοδέλτιο Επικρατείας της ΝΔ, με επικεφαλής την Ντόρα Μπακογιάννη. Άλλωστε, ήταν ο Κώστας Μπακογιάννης, δήμαρχος Καρπενησίου, ο εκπρόσωπος της Ντόρας στις παρασκηνιακές διαβουλεύσεις για την επιστροφή της στη ΝΔ. Στο ίδιο ψηφοδέλτιο μια θέση καταλαμβάνει και ο οικονομολόγος Θόδωρος Λαμπράκης, γιος του δολοφονηθέντα βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη.

Γενεές Καραμανλήδων
Το γενεαλογικό δέντρο της οικογένειας Καραμανλή έχει βαθιές ρίζες στην Πρώτη Σερρών και πολλά κλαδιά ακόμη να απλώσει. Μετά τον «εθνάρχη» Κωνσταντίνο Καραμανλή οι απόγονοι αναρριχήθηκαν στα ανώτατα αξιώματα, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, εκ νέου υποψήφιο βουλευτή στην πρώτη εκλογική περιφέρεια Θεσσαλονίκης. Ο τρίτος στη σειρά Κωνσταντίνος Καραμανλής (γιος του Αχιλλέα Καραμανλή και πρώτος ξάδερφος του πρώην πρωθυπουργού) προστέθηκε μετά την τελευταία εκλογική αναμέτρηση στην τελευταία θέση της γαλάζιας λίστας των Σερρών, αποδεικνύοντας ότι κάθε Καραμανλής οφείλει να είναι παρών. 
Συνεπώνυμοι και υποψήφιοι με τα ψηφοδέλτια της ΝΔ είναι η δημοσιογράφος Άννα Καραμανλή στη Β΄ Αθήνας και ο δικηγόρος Νίκος Καραμανλής στο Νομό Χαλκιδικής.
Στο Βορρά, στο Νομό Κοζάνης, το σταυρό προτίμησης των ψηφοφόρων της ΝΔ διεκδικεί ο Στάθης Κωνσταντινίδης, πτυχιούχος Νομικής και γιος του πρώην βουλευτή Κώστα Κωνσταντινίδη. Δυτικότερα, στο Νομό Κέρκυρας, ο αρχιπλοίαρχος Στέφανος Γκίκας επιδιώκει να καταλάβει τη βουλευτική έδρα, όπως στο παρελθόν έπραξε με επιτυχία ο πατέρας του Σωτήρης Γκίκας. Αντίστοιχα, πρότυπο για την πολιτική σταδιοδρομία του Ευάγγελου Παπαδημητρίου στο Νομό Άρτας αποδεικνύεται ο πατέρας του Ντίνος, πρώην βουλευτής του νομού.

Θεσσαλία: Πιστή στις παραδόσεις
Τουλάχιστον έναν υποψήφιο με πολιτικές καταβολές σε κάθε νομό περιλαμβάνουν τα ψηφοδέλτια της ΝΔ στη Θεσσαλία. Το θείο του Δημήτρη αποσκοπεί να διαδεχτεί κοινοβουλευτικά ο Παύλος Σιούφας, υποψήφιος στο Νομό Καρδίτσας. Στην ίδια εκλογική περιφέρεια πολιτεύεται για πρώτη φορά ο Γιώργος Αναγνωστόπουλος, γιος του πρώην υπουργού Θόδωρου Αναγνωστόπουλου. Στα Τρίκαλα τη δοκιμασία των εθνικών εκλογών βιώνει για πρώτη φορά ο Κώστας Σκρέκας, γιος του πρώην βουλευτή Θόδωρου Σκρέκα, ενώ στο Νομό Μαγνησίας την επανεκλογή της διεκδικεί η Ζέτα Μακρή, κόρη του βουλευτή Γρεβενών Μιχάλη Μακρή.
Νοτιότερα, στο Νομό Αιτωλοακαρνανίας, στον πολιτικό στίβο κατέρχεται για πρώτη φορά ο Ασημάκης Φωτόπουλος, γιος του πρώην βουλευτή Χρήστου Φωτόπουλου. Στην Πελοπόννησο, στο Νομό Κορινθίας, η υποψηφιότητα του Χρήστου Δήμα, γιου του αντιπροέδρου του κόμματος Σταύρου Δήμα, μονοπώλησε την προεκλογική συζήτηση, ενώ στο Νομό Αχαΐας τη βουλευτική θητεία του πατέρα του Βασίλη Μπεκίρη επιχειρεί να επαναλάβει ο γιος του Μιχάλης. 

Απόγονοι παρά θίν’ αλός
Η αντίληψη της οικογενειακής παράδοσης στον κοινοβουλευτισμό δεν γνωρίζει σύνορα, διασχίζοντας ακόμη και τα πέλαγα. Οι δεσμοί αίματος, ωστόσο, για τη συμμετοχή στα ψηφοδέλτια της ΝΔ δεν είναι προαπαιτούμενοι, καθώς η υποψήφια βουλευτής Χίου Μαρία Σταυρινούδη-Σόδη είναι νύφη του πρώην βουλευτή του νησιού Γιάννη Σόδη. 
Δύο από τις βουλευτικές έδρες της Κρήτης διεκδικούν δύο υποψήφιοι της οικογένειας Κεφαλογιάννη. Ο Μανόλης Κεφαλογιάννης είναι εκ νέου υποψήφιος στο Νομό Ηρακλείου, όπου πολιτεύεται συνεχώς από το 1990. Μετά τη μετακίνηση της Όλγας Κεφαλογιάννη στην Α΄ Αθήνας, βουλευτής στο Νομό Ρεθύμνου φιλοδοξεί να εκλεγεί ο πρώτος της ξάδερφος Γιάννης Κεφαλογιάννης, δίνοντας συνέχεια στην πολιτική δυναστεία.