Ἐγὼ τώρα ἐξαπλώνω ἰσχυρὰν δεξιὰν καὶ τὴν ἄτιμον σφίγγω πλεξίδα τῶν τυράννων δολιοφρόνων . . . . καίω τῆς δεισιδαιμονίας τὸ βαρὺ βάκτρον. [Ἀν. Κάλβος]


******************************************************
****************************************************************************************************************************************
****************************************************************************************************************************************

ΑΙΘΗΡ ΜΕΝ ΨΥΧΑΣ ΥΠΕΔΕΞΑΤΟ… 810 σελίδες, μεγέθους Α4.

ΑΙΘΗΡ ΜΕΝ ΨΥΧΑΣ ΥΠΕΔΕΞΑΤΟ… 810 σελίδες, μεγέθους Α4.
ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

****************************************************************************************************************************************

TO SALUTO LA ROMANA

TO SALUTO  LA ROMANA
ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
****************************************************************************************************************************************

ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΕΩΣ ΤΩΝ ΓΙΓΑΝΤΩΝ

ΕΥΡΗΜΑ ΥΨΗΛΗΣ ΑΞΙΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΤΟΣΟΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΜΕΛΕΤΗΝ ΤΗΣ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑΣ ΟΣΟΝ ΚΑΙ ΔΙΑ ΜΙΑΝ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΘΕΜΕΛΙΩΣΙΝ ΤΗΣ ΙΔΕΑΣ ΤΟΥ ΠΡΟΚΑΤΑΚΛΥΣΜΙΑΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ Η ΑΝΕΥΡΕΣΙΣ ΤΟΥ ΜΟΜΜΙΟΠΟΙΗΜΕΝΟΥ ΓΙΓΑΝΤΙΑΙΟΥ ΔΑΚΤΥΛΟΥ! ΙΔΕ:
Οι γίγαντες της Αιγύπτου – Ανήκε κάποτε το δάχτυλο αυτό σε ένα «μυθικό» γίγαντα
=============================================

.

.
κλικ στην εικόνα

.

.
κλικ στην εικόνα

.

.
κλικ στην εικόνα

4 Ιουλίου 2010

ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΙΣ:Κραχ στα κόμματα

Τα συμπεράσματα δημοσκόπησης της Κάπα Research για «Το Βήμα»

Κραχ στα κόμματα

Το Ασφαλιστικό διχάζει τους Ελληνες. Το 49,4% χαρακτηρίζει τις ρυθμίσεις αναγκαίες αλλά μόνο το 14,2% τις θεωρεί και απαραίτητες, ενώ το 35,2% τις θεωρεί άδικες - Στο 23,4% το ΠαΣοΚ, στο 15,6% η ΝΔ, στο 40,1%η αδιευκρίνιστη ψήφος

ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΙΩΤΗΣ | Κυριακή 4 Ιουλίου 2010

ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ πριν από την ψήφιση του νέου ασφαλιστικού νομοσχεδίου οι ρυθμίσεις του εξακολουθούν να διχάζουν τους Ελληνες. Σύμφωνα με την πανελλαδική δημοσκόπηση που πραγματοποίησε η εταιρεία Κάπα Research για λογαριασμό του «Βήματος», τα συναισθήματα οργής, απογοήτευσης και φόβου εξακολουθούν να κυριαρχούν
στους πολίτες,ενώ η πλειοψηφία τους θεωρεί τις νέες διατάξεις άδικες, παρ΄ ότι ταυτόχρονα τις χαρακτηρίζει αναγκαίες. Το κλίμα ανασφάλειας που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία φαίνεται επίσης ότι επηρεάζει περισσότερο από κάθε άλλη φορά στο παρελθόν και τα κόμματα, τα οποία βρίσκονται στο ναδίρ της δημοτικότητάς τους. Βάσει της δημοσκόπησης της Κάπα Research,πρώτη φορά το ΠαΣοΚ και η ΝΔ δεν υπερβαίνουν το 39% στην πρόθεση
ψήφου, ενώ η αδιευκρίνιστη ψήφος υπερβαίνει το 40%. Παρά την κρίση αξιοπιστίας που διέρχονται τα κόμματα που εκπροσωπούνται στη Βουλή οι πολίτες στην πλειοψηφία τους θεωρούν ότι οι πολιτικές συνθήκες δεν ευνοούν τη δημιουργία νέων κομμάτων, ενώ εμφανίζονται ιδιαίτερα επιφυλακτικοί απέναντι στη νεοσύστατη Δημοκρατική Αριστερά του κ. Φ. Κουβέλη και στο κόμμα που φημολογείται ότι προετοιμάζει η κυρία Ντόρα Μπακογιάννη.
Το 49,4% όσων συμμετείχαν στη δημοσκόπηση της Κάπα Research χαρακτηρίζει τις ρυθμίσεις του Ασφαλιστικού αναγκαίες. Από αυτούς, όμως, μόνο το 14,2% τις θεωρεί και απαραίτητες, ενώ το 35,2% τις θεωρεί μεν αναγκαίες, αλλά ταυτόχρονα και άδικες. Παράλληλα ένα ποσοστό 29,6% εξακολουθεί να πιστεύει ότι τα νέα μέτρα θα πρέπει να αποσυρθούν τώρα, ενώ ένα άλλο ποσοστό 19% χαρακτηρίζει τις ρυθμίσεις καταστροφικές. Σχολιάζοντας τις νέες διατάξεις οι πολίτες δηλώνουν αντίθετοι στην απελευθέρωση των απολύσεων (82,9%) και στη μείωση του κόστους των απολύσεων (70,4%), ενώ όταν καλούνται να περιγράψουν τα συναισθήματά τους για τις νέες ρυθμίσεις δηλώνουν οργή (35,5%), απογοήτευση (33,3%) και φόβο (21,1%).

Η αναταραχή που προκαλεί η ψήφιση του Ασφαλιστικού και η εφαρμογή του μνημονίου που υπέγραψε η κυβέρνηση με την τρόικα προκαλούν πρωτόγνωρη «βύθιση» των κομμάτων τα οποία διαπιστώνουν ότι η δημοφιλία τους περιορίζεται στα χαμηλότερα επίπεδα των τελευταίων δεκαετιών. Η δυσαρέσκεια της κοινής γνώμης φαίνεται ότι θα εκφραστεί πρώτη φορά στις εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση που θα πραγματοποιηθούν τον Νοέμβριο. Από τους συμμετέχοντες στη δημοσκόπηση μόλις το 15,3% δηλώνει πως θα ψηφίσει τους υποψηφίους του ΠαΣοΚ και μόλις το 10,6% τους υποψηφίους της ΝΔ, ενώ το 20,6% τονίζει ότι θα ψηφίσει ανεξάρτητους υποψηφίους και το 38% δεν ξέρει ή δεν απαντά!

Ταυτόχρονα το 49% πιστεύει ότι το υπάρχον πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση, ενώ
το 64,1% θεωρεί πως δεν είναι ώριμες οι συνθήκες στην πολιτική ζωή της χώρας για δημιουργία νέων κομμάτων. Συγκεκριμένα το 47,6% των ερωτηθέντων δηλώνει πως διαφωνεί με την ίδρυση του νέου κόμματος της ανανεωτικής και φιλοευρωπαϊκής Αριστεράς, ενώ θετικά το αντιμετωπίζει το 35,6% των συμμετεχόντων στη δημοσκόπηση.

Αντιστοίχως αρνητικά αντιμετωπίζει την πρόθεση της κυρίας Ντόρας Μπακογιάννη να ιδρύσει κόμμα το 67,7% των ερωτηθέντων, ενώ το ποσοστό αυτό αυξάνεται στο 72,4% μεταξύ των ψηφοφόρων της ΝΔ, οι οποίοι απαντούν «ναι» και «μάλλον ναι» στο νέο κόμμα σε ποσοστό 26,2%.

Η συντριπτική πλειοψηφία των ερωτηθέντων τάσσεται κατά του ενδεχομένου πρόωρων εθνικών εκλογών, χαρακτηρίζοντάς τες ζημιογόνες και προβληματικές σε ποσοστό 82,9%, ενώ μόλις ένα ποσοστό 13,2% τις χαρακτηρίζει χρήσιμες και απαραίτητες.

Συνεκτιμώντας όλα αυτά τα δεδομένα, οι συμμετέχοντες στην πανελλαδική δημοσκόπηση της Κάπα Research εμφανίζονται να εξακολουθούν να εμπιστεύονται τα κοινοβουλευτικά κόμματα, μόνο οι σκληροί πυρήνες των ψηφοφόρων τους.

Στην πρόθεση ψήφου εξακολουθεί να προηγείται το ΠαΣοΚ, αλλά με ποσοστό μόλις 23,4% έναντι 15,65% της ΝΔ που καταγράφει ιστορικό χαμηλό ρεκόρ στη μεταπολίτευση. Ακολουθούν το ΚΚΕ με 6,7%, ο ΛΑΟΣ με 4,1 % και ο ΣΥΡΙΖΑ με 2,3% ενώ 7,8% δηλώνει πως θα ψηφίσει άλλο κόμμα. Σε ποσοστό-ρεκόρ ανέρχεται ταυτόχρονα η αδιευκρίνιστη ψήφος, αγγίζοντας το 40,1%.

Στην ίδια δημοσκόπηση οι πολίτες ερωτήθηκαν και για τον τρόπο με τον οποίο αντιδρούν όταν πληροφορούνται επιθέσεις βίας. Το 60,8% δηλώνει πως εξακολουθεί να θυμώνει με το κράτος που αδυνατεί να τους αντιμετωπίσει, ενώ το 29,15% θυμώνει και με τους αυτουργούς, ζητώντας μέτρα καταστολής. Εντυπωσιακό όμως είναι ότι καταγράφεται ένα ποσοστό 4,9% που δηλώνει ότι δείχνει κατανόηση και ανοχή για τις ομάδες που προκαλούν τις επιθέσεις, ενώ άλλο ένα ποσοστό 2,3% νιώθει αισθήματα υποστήριξης για τις ομάδες αυτές.

Τέλος οι πολίτες δηλώνουν πως εξακολουθούν να εμπιστεύονται τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη (πολύ 18% και αρκετά 32,9%) κ. Μ.Χρυσοχοΐδη , παρά την ανησυχία που προκάλεσε η βομβιστική επίθεση στο γραφείο του και ο θάνατος του συνεργάτη του.

ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΘΗ!-Χρ. Γιανναρᾶς: Τι σημαίνει «ολίγιστος»

Hμερομηνία δημοσίευσης: 04-07-10

Τι σημαίνει «ολίγιστος»
Tου Χρηστου Γιανναρα

Ο επιθετικός προσδιορισμός «ολίγιστος», που οι πολίτες αποδίδουμε στον σημερινό πρωθυπουργό της Ελλάδας, συνιστά κριτική αποτίμηση, συγκριτική ετυμηγορία εμπειρική. Οχι εμπαθή λεκτική υπερβολή, όχι χλεύη.
Ο χαρακτηρισμός συνάγεται από γεγονότα, συμπεριφορά (δημόσια) ευδιάκριτη και στοιχεία δηλωτικά ατομικής ιδιαιτερότητας.

Από τα γεγονότα θα μπορούσε κανείς να θυμίσει, ενδεικτικά, κάποια πρόσφατα και κοινής προφάνειας: Την προεκλογική διαβεβαίωση του σημερινού πρωθυπουργού ότι «λεφτά υπάρχουν» και, επομένως, η παροχολογία που συγκροτούσε το τάχα και πολιτικό του πρόγραμμα, ήταν αξιόπιστη. Ξέρουμε ότι ήξερε, ενημερωμένος έγκαιρα τουλάχιστον από τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, την ακάθεκτα επερχόμενη χρεοκοπία. Την απέκρυψε από τον λαό, διέψευδε τις πανικόβλητες ομολογίες του προκατόχου και αντιπάλου του, μόνο για να ψηφοθηρήσει. Ηταν συμπεριφορά ανεύθυνου πολιτικάντη, ανθρώπου ολίγιστης ευσυνειδησίας.[ΤΙ ΣΥΖΗΤΟΥΜΕ? ΕΔΩ ΟΜΙΛΗΣΕ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΜΕΤΑ ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΘΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ-ΘΡΑΚΗΣ!!! ΠΕΡΙΦΡΟΝΕΙ ΒΑΝΑΥΣΑ ΤΟΝ ΛΑΟ ΚΑΙ ΜΑΣ ΘΕΩΡΕΙ ΟΛΟΣΧΕΡΩΣ ΗΛΙΘΙΟΥΣ (ΝΑΙ! ΑΥΤΟΣ Ο "ΕΥΦΥΗΣ"!!!)!!! Ο ΑΠΟΤΡΟΠΑΙΟΣ!! "ΟΛΙΓΙΣΤΗ ΕΥΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ" ΕΙΣ ΤΗΝ ΝΙΟΣΤΗΝ!!! ΜΙΚΡΟΝΟΙΑ ΒΛΑΚΟΣ!!!]

Παρ’ όλα αυτά, για τους πολίτες που έβλεπαν το επί δεκαετίες όργιο της κομματικής κραιπάλης (τα κατά συρροήν οικονομικά εγκλήματα των κυβερνήσεων Ανδρέα Παπανδρέου, Κων. Μητσοτάκη, Κων. Σημίτη, Κων. Καραμανλή του βραχέος), η εξαγγελία ότι «λεφτά υπάρχουν» μπορούσε ενδεχομένως να έχει ρεαλιστικό αντίκρισμα: Με δραστικές, αμείλικτες περικοπές στις ξέφρενες σπατάλες του κομματικού κράτους (και χωρίς να θιγεί στο παραμικρό το κοινωνικό κράτος) η οικονομία ήταν δυνατό να νοικοκυρευτεί. Αν διαλύονταν μεθοδικά οι απειράριθμες εταιρείες του Δημοσίου με τη χρυσοπληρωμένη (κομματική) στελέχωση. Αν απολύονταν οι (κομματικές) στρατιές των «ειδικών συμβούλων» στα υπουργεία, όπως και όλοι οι διορισμένοι στο Δημόσιο με πονηρές παρακάμψεις του ΑΣΕΠ τα τελευταία χρόνια. Αν αναλαμβανόταν τίμιος έλεγχος του «πόθεν έσχες» σε εργολήπτες του Δημοσίου, προμηθευτές νοσοκομείων και Ενόπλων Δυνάμεων, εφοριακούς, υπαλλήλους Πολεοδομίας – και κατάσχονταν περιουσίες. Αν στήνονταν, κατά απόλυτη προτεραιότητα, θεσμοί κρίσης, αξιολόγησης και ιεραρχικής διαβάθμισης των δημοσίων υπαλλήλων για να ενεργοποιηθεί η κρατική παραγωγικότητα. Και πολλά άλλα ανάλογα, του κοινού νου.
Τότε, ίσως να μη χρειαζόταν καν δανεισμός και πάντως η δανειοληπτική αξιοπιστία της χώρας θα ήταν διαφορετική.

Αλλά ο σημερινός πρωθυπουργός προτίμησε να εγκαταλείψει ανεμπόδιστη την εσωτερική, οικονομική και κοινωνική κατρακύλα: άρχισε να περιφέρεται από χώρα σε χώρα, στις αυλές των ισχυρών, διαφημίζοντας το τεράστιο χρέος της χώρας, την πλαστότητα κρατικών προϋπολογισμών και στατιστικών στοιχείων, σε ποιους; Μα σε αυτούς που τους εκλιπαρούσε να μας δανείσουν επιπρόσθετα και στους εκτιμητές της δανειοληπτικής αξιοπιστίας μας. Εδινε την εντύπωση ότι θεληματικά τους προκαλούσε να μεγεθύνουν στο έπακρο την απαξίωση της χώρας και τη δική τους τοκογλυφική απληστία.
Για πρώτη φορά από ιδρύσεως ελλαδικού κράτους, το όνομα των Ελλήνων εξευτελίστηκε και διασύρθηκε σε τέτοιο βαθμό, σε διεθνή κλίμακα. Από πρωθυπουργό ολίγιστο.

Στην περίπτωση αυτή η λέξη «ολίγιστος» προσέλαβε, εκ των πραγμάτων, και σημασίες πέραν του ανεπαρκούς ή ανίκανου. Διότι, όταν ένας πρωθυπουργός, πρώτον: παραιτείται εξ αρχής από κάθε απόπειρα να αντιπαλέψει τη χρεοκοπία με τομές μεταρρυθμιστικές, δεύτερον: περιφέρεται στα παλκοσένικα της διεθνούς δημοσιότητας ξεγυμνώνοντας τις πομπές της χώρας του, τρίτον: επαιτεί να συνεχιστεί ο δανεισμός του υπερχρεωμένου κράτους του με όποιους όρους κι αν θέσουν οι τοκογλύφοι – τότε δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν: ΄Η να δυσλειτουργούν οι νοητικές του ικανότητες ή να εκτελεί διατεταγμένη υπηρεσία.

Από το δεύτερο υποθετικό ενδεχόμενο ξεκινούν τα φανταστικά και αναπόδεικτα, αλλά τετράγωνης λογικής σενάρια: Οτι η χρεοκοπημένη Ελλάδα είχε έγκαιρα εντοπιστεί ως «αδύναμος κρίκος» για μια μεθοδική επίθεση του δολαρίου στο ευρώ και στις οικονομίες των χωρών της Ευρωζώνης. Και ο ολίγιστος ΓΑΠ είχε επίσης έγκαιρα επιλεγεί ως ο πλέον «εύχρηστος» πρωθυπουργός για να οδηγήσει πειθήνια τη χώρα σε παραίτηση από την εθνική της κυριαρχία, καθιστώντας το ΔΝΤ έμμεσο ρυθμιστή των οικονομιών της Ευρωζώνης.
Τέτοια σενάρια μένουν συνήθως αναπόδεικτα – το «τέλειο έγκλημα» στις διεθνείς σχέσεις μοιάζει πολύ ευκολότερο (και συχνότερο) από όσο στα ποινικά χρονικά.
Ο ολίγιστος ευθύνεται μόνο για παραπτώματα: ολιγωρία, ανευθυνότητα, ανικανότητα. Την Κερκόπορτα, για να μην εισβάλει η «τρόικα» και λεηλατήσει τη ζωή μας, δεν τη φύλαξε κλειστή. Κανένας, όμως, δεν μπορεί να αποδείξει ότι προσυνεννοημένα την άνοιξε στους γύπες.
Σίγουρα κληρονόμησε συντελεσμένη χρεοκοπία. Αν είχε έστω και την ελάχιστη πρόθεση να την αντιπαλέψει, θα συγκροτούσε κυβέρνηση με πρόσωπα ικανά να τιθασεύσουν τη συμφορά, ανθρώπινη ποιότητα από οποιονδήποτε πολιτικό και κοινωνικό χώρο. Δεν θα έδινε προτεραιότητα στην επίδειξη κομματικής «ανανέωσης», δεν θα πρόσφερε υπουργεία σε φιλαράκια απόφοιτους περιώνυμων πανεπιστημίων για το μεταπτυχιακό τους stage. ΄Η πραγματικά αγνοούσε τι παρελάμβανε ή το γνώριζε και αντέδρασε σαν ψιλικατζής κομματάρχης. Και τα δύο ενδεχόμενα δικαιολογούν τον χαρακτηρισμό «ολίγιστος».

Τα μειονεκτικά στοιχεία ατομικής ιδιαιτερότητας (εμφάνιση, εκφραστική δυνατότητα, αμήχανος μιμητισμός του πατρικού αρχηγικού προτύπου, νοοτροπία απόδημου ή και αλλοδαπού που καταφανώς απαξιώνει τα εντόπια – και όσα άλλα κατά προτεραιότητα συζητούνται από τους δηκτικούς Νεοέλληνες) δεν είναι επιτρεπτό να καταλογίζονται στον σημερινό πρωθυπουργό. Είναι στοιχεία που προϋπήρχαν και οι ψηφοφόροι του τα αγνόησαν, στοιχεία ανάλογα με τις μουσολίνιες πόζες ή τις κωμικές, τάχα αρχηγικές, τσιρίδες και υψωμένες γροθίτσες προγενέστερων πρωθυπουργών.

Το πολιτικό προσωπικό στην Ελλάδα δεν ανανεώνεται, αντλείται από τα πιο υποβαθμισμένα και ανυπόληπτα κοινωνικά στρώματα (συνδικαλιστές, κομματικές νεολαίες, γόνους επαγγελματιών της πολιτικής), η ψήφος των πολιτών είναι παγιδευμένη σε επιλογές ντροπής ή απελπισίας. Και το ενδεχόμενο να αρχηγεύουν ακόμα και οι ολίγιστοι, γίνεται αυτονόητα ανεκτό.
 
Αν η τρέχουσα κρίση, το εφιαλτικό φάσμα πείνας εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων και ο διεθνής εξευτελισμός της αξιοπρέπειας των Ελλήνων λειτουργήσουν σαν καταλύτης κοινωνικής αφύπνισης (πράγμα μάλλον απίθανο), τότε ο όνομα των Παπανδρέου θα ηχεί για τους πολλούς  όπως το όνομα των Γλύξμπουργκ [ΝΑΙ, ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ, ΔΙΟΤΙ ΑΠΕΤΡΕΨΑΝ ΤΟΝ ΑΦΑΝΙΣΜΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΣΤΟ ΣΟΒΙΕΤΙΚΟ ΧΩΝΕΥΤΗΡΙ-π.χ.  ΑΝ ΔΕΝ ΕΝΕΨΥΧΩΝΕ ΤΟΥΣ ΓΕΝΝΑΙΟΥΣ ΜΑΧΗΤΑΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΤΗΣ ΚΟΝΙΤΣΗΣ Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΗ, ΣΕΙΣ κ. ΓΙΑΝΝΑΡΑ ΣΗΜΕΡΑ ΟΥΤΕ ΘΑ ΥΠΗΡΧΑΤΕ, ΟΥΤΕ ΘΑ ΓΡΑΦΑΤΕ]. Και ο σημερινός ολίγιστος πρωθυπουργός του «μνημονίου» θα εγκαταλείψει νύκτωρ τη χώρα. Τέτοιες εκπλήξεις, οσοδήποτε απίθανες, έχουν ξανασυμβεί στην Ελλάδα.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_12_04/07/2010_406911