Ἐγὼ τώρα ἐξαπλώνω ἰσχυρὰν δεξιὰν καὶ τὴν ἄτιμον σφίγγω πλεξίδα τῶν τυράννων δολιοφρόνων . . . . καίω τῆς δεισιδαιμονίας τὸ βαρὺ βάκτρον. [Ἀν. Κάλβος]


******************************************************
****************************************************************************************************************************************
****************************************************************************************************************************************

ΑΙΘΗΡ ΜΕΝ ΨΥΧΑΣ ΥΠΕΔΕΞΑΤΟ… 810 σελίδες, μεγέθους Α4.

ΑΙΘΗΡ ΜΕΝ ΨΥΧΑΣ ΥΠΕΔΕΞΑΤΟ… 810 σελίδες, μεγέθους Α4.
ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

****************************************************************************************************************************************

TO SALUTO LA ROMANA

TO SALUTO  LA ROMANA
ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
****************************************************************************************************************************************

ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΕΩΣ ΤΩΝ ΓΙΓΑΝΤΩΝ

ΕΥΡΗΜΑ ΥΨΗΛΗΣ ΑΞΙΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΤΟΣΟΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΜΕΛΕΤΗΝ ΤΗΣ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑΣ ΟΣΟΝ ΚΑΙ ΔΙΑ ΜΙΑΝ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΘΕΜΕΛΙΩΣΙΝ ΤΗΣ ΙΔΕΑΣ ΤΟΥ ΠΡΟΚΑΤΑΚΛΥΣΜΙΑΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ Η ΑΝΕΥΡΕΣΙΣ ΤΟΥ ΜΟΜΜΙΟΠΟΙΗΜΕΝΟΥ ΓΙΓΑΝΤΙΑΙΟΥ ΔΑΚΤΥΛΟΥ! ΙΔΕ:
Οι γίγαντες της Αιγύπτου – Ανήκε κάποτε το δάχτυλο αυτό σε ένα «μυθικό» γίγαντα
=============================================

.

.
κλικ στην εικόνα

.

.
κλικ στην εικόνα

.

.
κλικ στην εικόνα

7 Μαρτίου 2012

Β. Βιλιάρδος - ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ ΟΜΟΛΟΓΩΝ (PSI)

ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ ΟΜΟΛΟΓΩΝ (PSI): Η αξιοπιστία της χώρας μας θίγεται ξανά, ερήμην των Πολιτών της – γεγονός που θα μας συνοδεύει αρνητικά για πάρα πολλά χρόνια στο μέλλον.

Εάν η Ελλάδα καταφέρει να εξασφαλίσει τη συμφωνία του 66% των πιστωτών της (μέχρι τώρα έχει μόλις το 20% των ξένων, μη συμπεριλαμβανομένων των εγχωρίων - η παράταση της προθεσμίας έως τις 12 Μαρτίου θεωρείται δεδομένη), τότε ο υπουργός οικονομικών έχει τη δυνατότητα να υποχρεώσει όλους τους υπόλοιπους να αποδεχθούν τη διαγραφή (με τις γνωστές μας ρήτρες CACs).  Στην περίπτωση όμως αυτή, οι εταιρείες αξιολόγησης έχουν ήδη ανακοινώσει ότι, θα το αξιολογήσουν ως πιστωτικό γεγονός – ως χρεοκοπία μάλλον.

Με βάση τώρα τη διεθνή ένωση τραπεζών (IIF), το ποσοστό των ιδιωτών που θα συμμετέχει, συμπεριλαμβανομένων όμως των Ελληνικών τραπεζών, είναι της τάξης του 40% (περί τα 80 δις ). Λέγεται δε ότι θα συμμετέχει και η Τράπεζα της Ελλάδας με περίπου 19 δις €, διαθέτοντας τα χρήματα συνταξιοδοτικών ταμείων και άλλων ιδρυμάτων, τα οποία διαχειρίζεται η ίδια – οπότε το ποσοστό θα έφθανε στο 50% (100 δις €).

Σύμφωνα τώρα με τους FTD, πολλές ξένες εμπορικές τράπεζες έχουν περιορίσει τις πληροφορίες προς τους πελάτες τους-κατόχους Ελληνικών ομολόγων στα εξής παρακάτω:

"Αγαπητέ κύριε,

Η εκδότης των ομολόγων προτείνει στους κατόχους των τίτλων της την ακόλουθη ανταλλαγή, η οποία ισχύει έως τις 08.03.2012. Εάν αποδεχθείτε την προσφορά, θα λάβετε ανά ομόλογο ονομαστικής αξίας 1.000 € τα παρακάτω:

(α)  20 καινούργια ομόλογα της εκδότριας, του Ελληνικού δημοσίου δηλαδή, συνολικής αξίας 315 € και λήξης από τις 24 Φεβρουαρίου του 2023 και μετά.

(β)  Τα ονομαζόμενα “GDP-Linked-Notes”, ονομαστικής αξίας 315 €. Οι πληρωμές αυτών των αξιόγραφων εξαρτώνται από την εξέλιξη του ΑΕΠ της Ελλάδας (κάπου στη σελίδα 81 της επίσημης διακήρυξης των 179 περίπου σελίδων στα αγγλικά αναφέρεται ότι, δεν είναι σίγουρο πως θα πληρωθεί αυτό το ποσόν, το οποίο είναι συνδεδεμένο με την εξέλιξη του ΑΕΠ της Ελλάδας).

(γ)  τα ονομαζόμενα “PSI Payment Notes”, ονομαστικής αξίας 150 € - τα μισά εκ των οποίων διάρκειας ενός έτους, ενώ τα υπόλοιπα δύο ετών. Εδώ πρόκειται για ομόλογα του ευρωπαϊκού μηχανισμού EFSF. Τέλος,

(δ)  τα ονομαζόμενα “Accrued Interest Notes” – δηλαδή, υποσχετικές πληρωμής, στην παρούσα αξία των επιτοκίων λήξης.

Αναλυτικές πληροφορίες σε σχέση με την πολύπλοκη αυτή προσφορά, μπορείτε να λάβετε από τα επίσημα έγγραφα, τα μοναδικά που ισχύουν, στην αγγλική γλώσσα τόσο από το υποκατάστημα της τραπέζης σας, όσο και από το διαδίκτυο στη διεύθυνση www.greekbonds.gr.

Λυπούμαστε ειλικρινά που δεν σας προσφέρουμε μία επίσημη μετάφραση της προσφοράς στη γλώσσα σας. Στην περίπτωση που τυχόν αποφασίσετε να μας δώσετε εντολή, θεωρούμε πως έχετε διαβάσει με προσοχή όλα τα έγγραφα (memorandum), καθώς επίσης ότι αποφασίσατε, συμπεριλαμβάνοντας όλες ανεξαιρέτως τις πληροφορίες στην απόφαση σας.        

Είμαστε στη διάθεση σας για οτιδήποτε επιθυμείτε".  

ΥΓ: Αυτό που εύλογα συμπεραίνεται, σε συνδυασμό με το ότι ανταλλαγή ομολόγων αυτού του ύψους δεν έχει συμβεί ποτέ μέχρι σήμερα (μόλις 5 δις $ ήταν η αντίστοιχη στην Ουρουγουάη – άρθρο μας), είναι πως η αξιοπιστία της χώρας μας θίγεται ξανά, ερήμην των Πολιτών της  – γεγονός που θα μας συνοδεύει αρνητικά για πάρα πολλά χρόνια στο μέλλον. Στη γνωστή μας συμφωνία, έτσι τουλάχιστον όπως ανακοινώθηκε, το 30% της αξίας των ομολόγων θα ήταν σε μετρητά, ενώ η συνολική απομείωση της ονομαστικής τους αξίας θα ήταν 53,5% - πράγματα που δεν φαίνεται να ισχύουν (με αποτέλεσμα να αναρωτιόμαστε εάν η «παραπλάνηση» είναι σκόπιμη, με στόχο την απόλυτη καταστροφή της χώρας μας ή κάτι άλλο).    

Επομένως, πρόκειται για μία εξαιρετικά εγκληματική διαχείριση της κρίσης δανεισμού, για μία ακόμη φορά – με αποτέλεσμα να ενισχύεται ή άποψη ότι, η Ελλάδα χρησιμοποιείται με άθλιο τρόπο σαν πειραματόζωο, επίσης στη μάχη των κρατών με τις αγορές (ενώ ευρίσκεται σε εξέλιξη η επόμενη μεγάλη «ληστεία»: αυτή των ασφαλιστικών ταμείων, τα χρήματα των οποίων τοποθετήθηκαν από την ΤτΕ σε ομόλογα, χωρίς φυσικά να ερωτηθούν – αφού η διαχείριση τους ήταν «εν λευκώ ευθύνη» της ΤτΕ).

Πιθανότατα δε το σενάριο του Ελληνικού Δούρειου Ίππου να μην απέχει πάρα πολύ από την πραγματικότητα. Κλείνοντας, θεωρούμε σκόπιμο να αναφέρουμε ακόμη μία φορά το κείμενο του Γερμανού συγγραφέα (άρθρο μας), το οποίο έχει ως εξής:

Ο B. Brecht είχε πει κάποτε πως, όταν το Άδικο κυριαρχήσει επί του Δικαίου, τότε η αντίσταση γίνεται καθήκον. Επομένως, ο απλός Έλληνας Πολίτης έχει καθήκον να αντισταθεί, όταν εκβιάζεται σε τέτοιο βαθμό – πολύ περισσότερο όταν η Δημοκρατία στη χώρα του (ότι έχει απομείνει από αυτήν, για να είμαστε ειλικρινείς) κινδυνεύει να καταλυθεί, από τις συγχρονισμένες ενέργειες και τις «απολυταρχικές εντολές» του ΔΝΤ και της Γερμανίας (η οποία ηγείται της Ευρωζώνης).

Προσωπικά βλέπω μία μόνο λύση για την Ελλάδα: τη λαϊκή εξέγερση, εάν θέλουμε να αποφευχθεί το στρατιωτικό πραξικόπημα, με στόχο τη σύλληψη και την καταδίκη της συμμορίας εκείνων των διεφθαρμένων πολιτικών, οι οποίοι οδηγούν τη χώρα τους στην καταστροφή. Στα πλαίσια αυτά, όποιος από τους γραφειοκράτες της ΕΕ και του ΔΝΤ δεν εξαφανιστεί, μέχρι να μετρήσει κανείς έως το τρία, θα πρέπει να έχει την ίδια ακριβώς μοίρα – τη σύλληψη του από τους Πολίτες και την καταδίκη του από την Ελληνική Δικαιοσύνη
”.


Αθήνα, 07. Μαρτίου 2012

ΣΤΗΝ ΑΝΟΧΥΡΩΤΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ - Eνοπλοι λήστεψαν περίπτερο μπροστά σε δεκάδες αστυνομικούς !

Σ' ΑΥΤΗΝ ΤΗ ΧΩΡΑ ΤΗΝ ΕΥΤΕΛΙΣΜΕΝΗ, ΠΟΥΧΕΙ ΚΑΤΑΝΤΗΣΕΙ ΤΟ ΠΤΥΕΛΟΔΟΧΕΙΟ ΤΗΣ ΥΦΗΛΙΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΧΑΡΑΚΙΡΙ ΑΠΟ ΝΤΡΟΠΗ !!! ΚΙ ΕΣΥ ΕΛΛΗΝΑ, ΕΤΟΙΜΑΖΕΣΑΙ ΝΑ ΞΑΝΑΨΗΦΙΣΗΣ ΤΑ ΠΕΛΑΤΕΙΑΚΑ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΑ, ΞΕΥΤΙΛΙΣΜΕΝΑ ΖΗΤΩΝΤΑΣ ΠΑΛΙ ΤΟ "ΡΟΥΣΦΕΤΙ"!!! 
 
Eνοπλοι λήστεψαν περίπτερο κάτω από τη μύτη της Αστυνομίας
Εξω από τα γραφεία της Ν.Δ. στη Συγγρού, μπροστά σε δεκάδες αστυνομικούς

Τρεις ένοπλοι λήστεψαν ανενόχλητοι το περίπτερο, ακριβώς έξω από τα γραφεία της Νέας Δημοκρατίας, στη λεωφόρο Συγγρού, μπροστά στα μάτια δεκάδων αστυνομικών που έχουν αναλάβει την φρούρηση της έδρας του κόμματος!


Η ληστεία διήρκεσε περίπου πέντε λεπτά, οι δράστες έσπασαν τζάμια του περιπτέρου, φώναζαν κατά του υπαλλήλου που βρισκόταν σ' αυτό, όμως οι φρουροί του κτιρίου της Νέας Δημοκρατίας και οι περιπολούντες αστυνομικοί της Ασφάλειας δεν αντελήφθησαν το παραμικρό και δεν αντέδρασαν.


Το αξιοπερίεργο είναι ότι ο υπάλληλος του περιπτέρου, μετά την συνάντησή του με τους αστυνομικούς - φρουρούς της Νέας Δημοκρατίας, που έφθασαν εκ των υστέρων στο σημείο, απέφυγε να καταγγείλει την ληστεία στο οικείο αστυνομικό τμήμα της Καλλιθέας.


Το περιστατικό που εκθέτει αφ' ενός τα μέτρα ασφαλείας που λαμβάνει η ΕΛ.ΑΣ. σε κρίσιμους στόχους, όπως τα κεντρικά γραφεία ενός πολιτικού κόμματος, αλλά και αναδεικνύει την ασυδοσία και την αποθράσυνση των κακοποιών, σημειώθηκε στις 4.45 τα ξημερώματα της Τρίτης στο περίπτερο που βρίσκεται στην οδό Σόλωνος, σε απόσταση λίγων μέτρων από την είσοδο των νέων γραφείων της Νέας Δημοκρατίας στην λεωφόρο Συγγρού.


Τρεις ένοπλοι στάθηκαν μπροστά στον υπάλληλο, στην πίσω αλλά και στην αριστερή πλευρά του περιπτέρου και του ζήτησαν επιτακτικά όσα χρήματα είχε.


Η ηλικία των δραστών εκτιμάται από 25 έως 30 ετών, ο ένας ήταν Ελληνας, ο άλλος ήταν μελαμψός ενώ κανένας από τους τρεις δεν είχε καλυμμένα τα χαρακτηριστικά του προσώπου του. Δρούσαν σαν να ήσαν σε μια απομακρυσμένη επαρχιακή περιοχή και όχι σε μια από τις - υποτιθέμενα - καλύτερα φρουρούμενες περιοχές της Αθήνας.


Ο υπάλληλος αιφνιδιάσθηκε και η πρώτη του σκέψη ήταν να δει αν η απόπειρα ληστείας γίνεται αντιληπτή από τους φρουρούς των γραφείων της Νέας Δημοκρατίας που ήταν απέναντί του. Οταν κατάλαβε ότι δεν είχαν δει τίποτα, προσπάθησε να τους καλέσει με το κινητό τηλέφωνο του, χωρίς όμως επιτυχία..


Υπό την απειλή των όπλων, σε πρώτη φάση, ο υπάλληλος έδωσε στους τρεις δράστες 80 ευρώ σε χαρτονομίσματα που είχε στο ταμείο του. Ομως αυτό δεν ικανοποίησε τους ενόπλους οι οποίοι έσπασαν το αριστερά τζάμι του περιπτέρου κι άρπαξαν τα δεκάδες νομίσματα από το ταμείο που υπολογίζονται περίπου σε 170 ευρώ.


Ο υπάλληλος προσπάθησε μάλιστα να κάνει κι άλλο θόρυβο, πετώντας με δύναμη το σπασμένο τζάμι στο έδαφος, μήπως... επιτέλους οι φρουροί των γραφείων της Νέας Δημοκρατίας καταλάβουν ότι γίνεται ληστεία σχεδόν κάτω από την μύτη τους. Κανείς όμως δεν φαίνεται να άκουσε τίποτα.


Οι τρεις δράστες, αφού άρπαξαν ότι πολύτιμο βρήκαν στο περίπτερο διέφυγαν προς άγνωστη κατεύθυνση χωρίς και πάλι, μέχρι εκείνη την στιγμή, οι ένστολοι να έχουν καταλάβει το παραμικρό.


Τελικά αφού έφυγαν οι ληστές ο υπάλληλος έσπευσε να τους ειδοποιήσει κι αμέσως στην περιοχή βρέθηκαν δεκάδες αστυνομικοί, μερικοί από αυτούς επέβαιναν σε περιπολικά της Ασφαλείας που έχουν αναλάβει την επιτήρηση των γραφείων της Νέας Δημοκρατίας.


Ο υπάλληλος του περιπτέρου δεν ειδοποίησε ωστόσο στην συνέχεια το τοπικό αστυνομικό τμήμα και η ληστεία δεν είναι καταγεγραμμένη πουθενά! Παραμένει άγνωστο, πάντως, αν αυτό συνέβη γιατί οι υπεύθυνοι του περιπτέρου θεώρησαν μάταιη μια τέτοια ενέργεια λόγω της αδυναμίας της ΕΛΑΣ να εξιχνιάσει τέτοιoυ είδους περιστατικά ή γιατί υπήρξε σχετική συζήτηση και συνεννόηση - για ευνόητους λόγους - από φρουρούς των γραφείων της Νέας Δημοκρατίας όταν κατάλαβαν ότι έγινε ληστεία... δίπλα τους!


Αξίζει να σημειωθεί ότι οι υπεύθυνοι του περιπτέρου είχαν αγοράσει κάμερες για να τις βάλουν περιμετρικά του οικήματος όμως δεν είχαν προχωρήσει στην εγκατάσταση, ίσως γιατί πίστευαν ότι είναι διασφαλισμένοι από την παρουσία δεκάδων αστυνομικών στα γειτονικά γραφεία του κόμματος...
---------------------------------------------

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΟΥ ΚΑΤΣΑΡΕΑ

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΟΥ ΚΑΤΣΑΡΕΑ

Κατσαρέας- Ο αετός της Μάνης

ΠΗΓΗ : Ιστορία των Δραματικών Γεγονότων της Πελοποννήσου,Κων/νου Καραλή,Α Βραβείο Ακαδημείας Αθηνών

Η Εξόντωσις δι'ενέδρας του Πάνου Κατσαρέα

Την 21ην Μαρτίου 1947 και περί ώραν 5ην απογευματινήν εξωντώθησαν υπο των κομμουνιστών δι'ενέδρας,ο λοχαγός Πάνος Κατσαρέας και ο συγκροματάρχης Κούλης Παπαδάκος,υπο τας ακόλουθας συνθήκας.Ο λοχαγός Πάνος Κατσαρέας διοικητής των εθνικών αντικομμουνιστικών ομάδων Λακωνίας,συγκείμενων εξ εννέα λόχων είχεν μεταβή απο της μεσημβρίας της αυτής ημέρας επιβαίνων αυτοκινήτου τζιπ και συνοδευόμενου υπο του Κ.Παπαδάκου,Π.Κατσαρέα,Γ.Σκάλκου και Κ.Πιεράκη,εις Γεράκιον προς επιθεώρησιν των εκεί μονάδων του και τακτοποίηηση ωρισμένων λεπτομερειών των επικειμένων εκκαθαριστικών επιχειρήσεων.

Επιστρέφων εκ Γερακίου μετα της συνοδείας του,περι ώραν 5ην απογευματινήν της αυτής ημέρας εις Σκάλαν-Λεβέτσοβα απέχουσαν τινα χιλιόμετρα εκ του Γερακίου,εδέχθη εκ των όπισθεν ριπάς δι'αυτομάτων όπλων των ενεδρευόντων κομμουνιστών.Τα πρώτα βλήματα τον εύρον εις την χείρα.Ο γενναίος λοχαγός ευθύς,κατήλθεν του αυτοκινήτου και ενώ ητημάζετο να λάβη θέσιν αμύνης,εβλήθη εκ νέου εις την καρδιακήν χώραν και έμειναν άπνους.

Ταυτοχρόνως εκ των πρώτων ριπών είχον τραυματισθή οι εκ της συνοδείας του,Κ.Παπαδάκος και Σκάλκος και ελαφρώς οι Π.Κατσαρέας και Πιεράκης.Οι δύο πρώτοι παρα τα πολλαπλά των τραύματα,κατόρθωσαν να απομακρυνθούν εκ του τόπου της ενέδρας περι τα 300 μέτρα και έμειναν εκεί ανίκανοι μέχρι της 10ης νυκτερινής ώρας,οπότε ο Σκάλκος καταβάλων υπερανθρώπους προσπάθειας ήρχισαν βαδίζων προς Γεράκιον,κατα δε τας πρωινάς ώρας της επομένης,ανευρέθη εξηντλημένος εκ της αιμορραγίας και μεταφέρθου υπο διερχόμενου χωρικού εις Γεράκιον.Ο Παπαδάκος υπο την συνεχή αιμμοραγίαν εσύρθη μέχρι της οδού όπου και ευρέθη νεκρός,οι δύο άλλοι εκ της συνοδείας ελαφρώς τραυματισμένοι κατόρθωσαν συνχώς βαλλόμενοι υπο των ενόπλων κομμουνιστών και αντιπυροβολούντες να φθάσουν εις Σκάλαν,όπου και ανεκοίνωσαν το τραγικόν γεγονός.
Οι ενεδρεύοντες κομμουνιστές αμέσως μετά τον φόνον του Κατσαρέα τον απεγύμνωσαν και ετράπησαν εις φυγήν.
Η είδησης της εξοντώσεως των δύο αγωνιστών του εθνικού αγώνος,γνωσθείσα την επόμενην εις Σπάρτην,Γύθειον και ολόκληρον την Λακωνία,ενεποίησεν λυπηράν εντύπωσιν και άπαντες κατεβλήθησαν υπο μελαγχολίας και πένθους.Εις Σπάρτην έκλεισαν τα καταστήματα εις ένδειξη διαμαρτυρίας,συνεκροτήθη ογκώδες συλλαλητήριον και εστάλησαν ψηφίσματα διαμαρτυρίας προς την Κυβέρνησιν.Μετά τον στυγεράν δολοφονίαν του Αρχηγού των εθνικών αντικομμουνιστικών ομάδων Λακωνίας,την αρχηγίαν ανέλαβε ο δικηγόρος Πέτρος Πραστάκος




Ο Αετός της Μάνης


Ο Πάνος Κατσαρέας ωργάνωσε και εδημιούργησε τας ομάδας των Λακώνων εθνικιστών. Η ένοπλος αυτή στρατιωτική οργάνωσις έδρασε δυναμικά και κατάφερε καίρια πλήγματα κατα την εποχήν εκείνην που το Κράτος ήτο ανίκανον και δεν είχε την δύναμιν να προστατεύση το μαρτυρικό λαό του Μωρηά απο τας καταδυναστεύσεις και τας τρομεράς τιμωρίας των δρώντων κομμουνιστών

Ο Πάνος Κατσαρέας ήτο εν ηρωικό και ιπποτικό παλληκάρι όταν εδιημιούργησε τας αντικομμουνιστικάς αυτάς ομάδας.Το σύνθημα του ήταν Ολα για την Ελλάδα μας.Ολόκληρος η Μάνη τον λάτρευε όταν ζούσε και τον αποθέωσε όταν τον δολοφόνησαν οι κομμουνισταί.
Η δολοφονία του Πάνου Κατσαρέα συνετάραξε ολόκληρο την Μάνη,τον θεωρούσε προστάτη της.Τόση ήταν η θλίψις και η λύπη των για τον θάνατο του που οι γυναίκες πήγαιναν αδιάκοπα πάνω στον τάφο του και μοιρολογούσαν.Ήταν γεννημένος για αρχηγός,η παλληκαριά του τους εγοήτευε,η ομορφιά του τους επέβαλε τον σεβασμόν και το χαμόγελο του εσαγήνευε όλες τις γυναίκες.Μετά τον θάνατον του Κατσαρέα,η φωτογραφία του κρεμάστηκε παντού,στα καφενεία,στα γραφεία,στα φαρμακεία,τα παιδιά τον τραγουδούσαν στους δρόμους και στους τοίχους ήταν γραμμένοι οι όρκοι με μεγάλα γράμματα που έβνγαιναν απο την καρδιά του λαού της Μάνης.


<< Είσαι πάντα μαζί μας Πάνο >>

<<Όσο χρόνια και να περάσουν απο τον θάνατο σου θα σαι μαζί μας>>

<<Όλα για την Ελλάδα μας Πάνο >>

Τα παλληκάρια,οι γυναίκες,οι γέροι,τα παιδιά της Μάνης μιλούσε όλοι με τον ίδιο τρόπο για τον ήρωα Κατσαρέα.Τον ελάτρευον και επίστευον όλοι ότι ζη ακόμη ανάμεσα τους,ότι αρχηγεύει και σκορπίζει την προστασίαν,την παρηγοριά και την εύθυμη αισιοδοξία του.Όλοι μετα τον θάνατον του διηγούντο συγκινητικές ιστορίες απο τους αγώνες του,απο τα αστεία του,και το χιούμορ του
Ο ΠΑΝΟΣ ΚΑΤΣΑΡΕΑΣ ΕΧΕΙ ΠΕΡΑΣΕΙ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Γειά σου Φίλε Κατσαρέα - Δημοτικο τραγουδι 

 

Τελικά λεφτά υπάρχουν μόνο για τους εκλεκτούς; Σε εποχή τεράστιας κρίσης αυξήσεις σκάνδαλο στους δικηγόρους του δημοσίου

 ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΟΜΕ ΟΤΙ ΤΟ ΑΙΣΧΟΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΕΩΣ ΤΕΛΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ!!!

Τελικά λεφτά υπάρχουν μόνο για τους εκλεκτούς; Σε εποχή τεράστιας κρίσης αυξήσεις σκάνδαλο στους δικηγόρους του δημοσίου

Τελευταία ενημέρωση: 07.03.2012 | 18:38

- Αυξήσεις έως και 15% για τους έμμισθους δικηγόρους του δημοσίου
- Οι δικηγόροι των ανεξάρτητων αρχών πέρα της αύξησης θα παίρνουν και 400 ευρώ μηνιαίως
- Επανέρχεται το χρονοεπίδομα 2% επί του βασικού μισθού για κάθε δύο χρόνια δικηγορίας
- Παπαϊωάννου, Ρόβλιας και Σαχινίδης υπέγραψαν τη συγκεκριμένη απόφαση

Η είδηση μόνο έκπληξη προκαλεί αρχικά και χιλιάδες ερωτήματα για τον τρόπο που αντιμετωπίζει τα πράγματα η κυβέρνηση. Ενώ η χώρα είναι στο χείλος της χρεοκοπίας και η κυβέρνηση λαμβάνει σκληρές αποφάσεις που έχουν "πετάξει" στα Τάρταρα το εισόδημα των πολιτών, ξαφνικά γίνεται γνωστό πως αυξάνονται κατά 10-15% οι αποδοχές των έμμισθων δικηγόρων του Δημοσίου σε βάθος χρόνου τριετίας, ενώ ακόμα περισσότερο αυξάνονται οι αποδοχές των έμμισθων δικηγόρων των ανεξάρτητων Αρχών.

Με λίγα λόγια το κράτος δεν έχει λεφτά και αναγκάζεται να δανειστεί από τους ευρωπαίους εταίρους, αλλά και να "πετσοκόψει" συντάξεις και μισθούς, αλλά με απόφαση του υπουργού Δικαιοσύνης Μιλτ. Παπαϊωάννου, του υφυπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κ. Ρόβλια και του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών Φιλ. Σαχινίδη αυξάνονται κατά 10-15% οι αποδοχές των δικηγόρων του Δημοσίου, των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου (ΝΠΔΔ), των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης (πρώτου και δεύτερου βαθμού) και του Οργανισμού Γεωργικών Ασφαλίσεων.


Διαβάστε λοιπόν πόσο αυξάνεται το εισόδημα το εισόδημα της συγκεκριμένης κατηγορίας επαγγελματιών, την ώρα που όλα τα άλλα εισοδήματα "ματώνουν" από τις συνεχείς απώλειες.

Πιο αναλυτικά, σύμφωνα με την επίμαχη απόφαση, οι αποδοχές (βασικός μισθός) των εμμίσθων δικηγόρων οι οποίοι μπορούν να παρασταθούν στο Πρωτοδικείο ανέρχονται στα 1.250 ευρώ, των εμμίσθων δικηγόρων οι οποίοι μπορούν να παρασταθούν στο Εφετείο στα 1.652 ευρώ και των δικηγόρων οι οποίοι μπορούν να παρασταθούν στα τρία μεγάλα δικαστήρια της χώρας (Συμβούλιο της Επικρατείας, 'Αρειο Πάγο και Ελεγκτικό Συνέδριο) στα 1.906 ευρώ.


Παράλληλα, επανέρχεται το χρονοεπίδομα 2% επί του βασικού μισθού για κάθε δύο χρόνια δικηγορίας από την ημερομηνία εγγραφής στα μητρώα του οικείου Δικηγορικού Συλλόγου. Να σημειωθεί ότι προ επταετίας (2004) είχε σταματήσει η χορήγηση του χρονοεπιδόματος στους δικηγόρους του Δημοσίου κ.λπ.


Επίσης, οι έμμισθοι δικηγόροι θα λαμβάνουν το επίδομα οικογενειακής παροχής (τέκνων), όπως και τα δώρα εορτών (Χριστουγέννων και Πάσχα), καθώς και το επίδομα αδείας (τα τρία τελευταία όχι πλήρη, αλλά με τις σχετικές περικοπές).


Ακόμη, όσοι ασκούν καθήκοντα προϊσταμένου νομικής υπηρεσίας θα λαμβάνουν επίδομα 250 ευρώ, ενώ όσοι ασκούν καθήκοντα προϊσταμένου διεύθυνσης νομικής υπηρεσίας θα λαμβάνουν επίδομα 400 ευρώ.


Με άλλη, δεύτερη, απόφαση των κ.κ. Ρόβλια και Σαχινίδη (28.2.2012) οι αποδοχές των έμμισθων δικηγόρων των ανεξάρτητων διοικητικών ή ρυθμιστικών Αρχών (π.χ. Ανεξάρτητη Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα), της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς και της Επιτροπής Λογιστικής Τυποποίησης αυξάνονται πέραν του 10-15% και κατά 400 ευρώ μηνιαίως.


Επιπρόσθετα, οι δικηγόροι των Αρχών κ.λπ. λαμβάνουν και το χρονοεπίδομα 2%.


Η αύξηση των αποδοχών των έμμισθων δικηγόρων και των δύο επίμαχων κατηγοριών έχει αναδρομική ισχύ από 1 Νοεμβρίου 2011 και θα είναι σταδιακή σε βάθος χρόνου τριετίας, σύμφωνα με τις επιταγές του Ν. 4024/2011 που αναφέρεται στο ενιαίο μισθολόγιο, την εργασιακή εφεδρεία και το μεσοπρόθεσμο πλαίσιο δημοσιονομικής στρατηγικής 2012-2015.
--------------------------------------------------

ΧΑΡΑΤΣΙ ΤΗΣ ΔΕΗ - ΝΕΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ - Ευάγγελος Βενιζέλος : «Όποια απόφαση αφορά το τέλος ακινήτων δεν έχει καν δημοσιευτεί»! +ΣΧΟΛΙΟΝ

 ΣΧΟΛΙΟΝ:

ΠΟΙΟΣ ΑΡΑΓΕ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΝΑ ΕΚΒΙΑΣΗ ΤΟΝ ΦΤΩΧΟ ΜΕ ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΑΘΟ ΤΟΥ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΗ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΛΗΡΩΣ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ (ΔΙΟΤΙ ΛΕΓΟΜΕ ΕΜΕΙΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΣτΕ, ΘΙΓΕΙ ΤΙΣ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣΤΗΣ ΙΣΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΙΣΟΠΟΛΙΤΕΙΑΣ, ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ «τέλος ακινήτων», ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΑΦΟΡΑ ΤΑ ΑΚΙΝΗΤΑ! ΑΦΟΡΑ ΜΟΝΟΝ ΤΑ ΑΚΙΝΗΤΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΗΛΩΜΕΝΑ ΩΣ ΚΑΤΟΙΚΙΕΣ! Ο ΦΤΩΧΟΣ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ, Ο ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΣ ΟΧΙ!) ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΧΕΣΙ ΜΕ ΤΟ ΡΕΥΜΑ ΔΙΟΛΟΥ!!! ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΑΔΙΚΟΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ (ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΤΩΧΟΥΣ) ΦΟΡΟΣ! ΕΝΤΑΞΕΙ! ΤΙΜΩΡΗΣΕ ΜΕ, ΟΠΩΣ ΜΕ ΤΙΜΩΡΕΙΣ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΦΟΡΟΥΣ! ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΚΟΒΕΙΣ ΤΟ ΡΕΥΜΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΦΕΡΕΙΣ ΣΕ ΑΠΟΓΝΩΣΗ ??? ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΕΡΩΤΗΤΕΟ ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΗΘΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΚΟΒΕΙΣ ΤΟ ΡΕΥΜΑ Σ' ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΠΛΗΡΩΝΕΙ, ΔΙΟΤΙ ΤΟΥ ΣΤΕΡΕΙΣ ΕΝΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΑΘΟ ΠΟΥ ΘΑΠΡΕΠΕ ΝΑΝΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΟ ΝΟΙΚΟΚΥΡΙΟ!! ΑΥΤΗ Η ΕΚΒΙΑΣΙΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΦΙΟΖΙΚΗ-plus, ΕΙΝΑΙ ΑΝΗΘΙΚΗ, ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΟΦΑΝΗΣ, ΚΡΥΠΤΕΙ ΔΟΛΙΟΤΗΤΑ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΙ ΑΠΑΝΘΡΩΠΙΑ ΚΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΞΟΝΤΩΣΕΣ ΚΟΒΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΣΥΝΤΞΙ ΑΛΥΠΗΤΑ!!!
ΕΜΕΙΣ ΛΕΓΟΜΕ ΤΟΥΤΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΩΡΑ! ΟΣΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΤΟ ΨΗΦΙΣΑΤΕ, ΤΟ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΑΤΕ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΟΥ ΦΤΩΧΟΥ, ΔΗΛΑΔΗ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΕΣΕΙΣ ΚΑΝΑΤΕ ΦΤΩΧΟ ΕΞΟΝΤΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΣΥΝΤΑΞΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΧΑΡΑΤΣΙΑ (ΟΠΩΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΛΕΓΕΤΑΙ "ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ"), ΘΑ ΣΑΣ ΜΑΥΡΙΣΩΜΕ ΜΕ ΟΛΕΣ ΜΑΣ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ!!!
----------------------------------------------

Ευάγγελος Βενιζέλος : «Όποια απόφαση αφορά το τέλος ακινήτων δεν έχει καν δημοσιευτεί»!
07-03-2012 13:32:21

 Σήμερα ο υπουργός Οικονομικών και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης δήλωσε σε ραδιοφωνική του συνέντευξη ότι «δεν υπάρχει απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας ΣτΕ για το ειδικό τέλος ακινήτων, αλλά δημοσιογραφικές πληροφορίες από τη συνδιάσκεψη, οι οποίες όμως δεν διαφέρουν τίποτα από τη ρύθμιση που έχουμε κάνει για το θέμα». Ο κ. Βενιζέλος ανέφερε μάλιστα ότι «όποια απόφαση αφορά το τέλος ακινήτων δεν έχει καν δημοσιευτεί»!

Ο υπουργός Οικονομικών έκανε μία απίστευτη ακροβασία η οποία θα φέρει πολλά νεύρα σε χιλιάδες φορολογούμενους αφού θυμόμαστε ότι μόλις πριν από λίγες ημέρες και συγκεκριμένα την περασμένη Παρασκευή (2 Μαρτίου) η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας έκρινε αντισυνταγματική τη νομοθετική ρύθμιση που προβλέπει τη διακοπή ρεύματος από τη ΔΕΗ σε περίπτωση που ο καταναλωτής δεν πληρώσει το τέλος ακινήτων το οποίο ωστόσο κρίθηκε από του συμβούλους νόμιμο!

Και αυτό γιατί το ειδικό τέλος ακινήτων δεν είναι πάγιος φόρος, δηλαδή δεν θα πληρώνεται μόνιμα και σταθερά, αλλά είναι έκτακτος, καθώς έχει επιβληθεί για δύο χρόνια. Κατά συνέπεια, σύμφωνα με τους δικαστές, η επιβολή του δεν προσκρούει σε καμιά συνταγματική επιταγή.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Γιάνη Βαρουφάκη -Άλλο διάσωση τραπεζών, άλλο τραπεζιτών

Άλλο διάσωση τραπεζών, άλλο τραπεζιτών
Αγαπητέ κ. Μίχα, αγαπητέ κ. Μάνο,

Στο
άρθρο μου, "Δεσμευμένοι ελευθεριάζοντες", με το οποίο μου κάνατε την τιμή να ασχοληθείτε, αναρωτήθηκα τι θα έλεγε για το μέγα ζητούμενο της σημερινής συγκυρίας (την υπογραφή των Μνημονίων 1&2) ένας συνεπής νεοφιλελεύθερος (ο οποίος συνεχίζει να εμπνέεται από τις ιδέες των Hayek, von Mises, Nozick κλπ). Απέφυγα συστηματικά να εκφέρω την δική μου άποψη για αυτές τις ελευθεριάζουσες ιδέες (ή για τα αίτια της Κρίσης) εστιάζοντας αποκλειστικά στην, κατ’ εμέ, «περίεργη» ιδιαιτερότητα της πλειοψηφίας των εγχώριων πολιτικών, διανοούμενων, σχολιαστών που αυτοπροσδιορίζονται ως θιασώτες αυτής της σχολής σκέψης. Ως εκ τούτου, η συζήτησή μας θα έχανε μέρος της αξίας της αν ξάφνου αρχίζαμε να «πλατυάζουμε» με αναφορές στο τι πιστεύω εγώ για αυτά τα ζητήματα και με μια μεταξύ μας αντιπαράθεση για τα αίτια της Κρίσης (που βεβαίως δεν έχω αντίρρηση να έχουμε σε άλλη στιγμή). Παραμένω λοιπόν εστιασμένος στο βασικό μου ερώτημα: Τι θα έλεγε για τις δανειακές συμφωνίες τύπου Μνημόνιο 1&2 ένας συνεπής νεοφιλελεύθερος; Επ’ αυτού τα πράγματα είναι νομίζω ξεκάθαρα. Ο συνεπής νεοφιλελεύθερος:

1. Θα διατράνωνε μια γενική αντίθεση στην επιδότηση από τα φορολογικά έσοδα του δημοσίου (ελληνικού ή ξένου) πτωχευμένου οργανισμού, επιχείρησης, ιδιώτη, κράτους – με μόνη εξαίρεση την περίπτωση 3 πιο κάτω.

2. Θα επιχειρηματολογούσε ότι αυτή η «σκληρή» στάση απέναντι στους πτωχευμένους πρέπει να είναι καθολική, δηλαδή να μην υπάρχουν εξαιρέσεις στην βάση αξιολογικών κρίσεων του αν «έφταιγε» ή όχι ο πτωχευμένος (για το γεγονός ότι πτώχευσε). Όπως έλεγε ο  Hayek, η μόνη κρίση που μετρά είναι εκείνη των αγορών, ακόμα και των αγορών που λειτουργούν μετ’ εμποδίων (π.χ. λόγω στρεβλώσεων, εξωτερικοτήτων κλπ). Κι οι αγορές, σε περιόδους αναπόφευκτης Κρίσης, ρίχνουν στον Καιάδα ακόμα και επιχειρηματίες (και βεβαίως εργαζόμενους) που δεν έφταιγαν σε κάτι. Για να το πω απλά, η συγκεκριμένη σχολή σκέψης πιστεύει ακράδαντα πως οι πτωχευμένοι πρέπει να αφεθούν στην πτώχευσή τους ανεξάρτητα των αιτίων που την προκάλεσαν.
3. Οι μόνες επιχειρήσεις που πρέπει να προστατευτούν από το λουκέτο είναι οι τράπεζες. Κι αυτό επειδή οι τράπεζες δεν είναι απλώς επιχειρήσεις αλλά και μέρος του νομισματικού συστήματος το οποίο αποτελεί το κυκλοφορικό σύστημα όλης της οικονομίας. Υπό τον εξής όμως όρο και καθεστώς:
4. Η διάσωση (με δημόσια κονδύλια) των τραπεζών δεν πρέπει επ’ ουδενί να αποτελεί και διάσωση των ιδιοκτητών, δηλαδή των μετόχων, των τραπεζών ή των διευθυντών τους. Άλλο το να κρατηθούν οι τράπεζες ζωντανές κι άλλο να διατηρηθούν ως ιδιοκτήτες και managers (με τα χρήματα των φορολογούμενων) εκείνοι που, υπό το δικό τους ιδιοκτησιακό καθεστώς και διοίκηση, είδαν τις τράπεζες να πτωχεύουν (ανεξάρτητα του εάν έφταιγαν ή όχι για την πτώχευση – βλ. 2 πιο πάνω).
Πως θα μπορούσαν να κρατηθούν ζωντανές οι τράπεζες με τρόπο συνεπή με την νεοφιλελεύθερη αυτή ιδεολογία και ιδίως τα σημεία 3&4; Η απάντηση είναι απλή. Να τεθούν ως όροι συνεχιζόμενης παροχής ρευστότητας από την ΕΚΤ οι εξής: (α) η υποχρεωτική από το ευρωπαϊκό δημόσιο (π.χ. από το EFSF) επανακεφαλαιοποίηση, με αντάλλαγμα κοινές μετοχές (μετά ψήφου), (β) η αλλαγή των ΔΣ ώστε να αντανακλούν την νέα μετοχική σύνθεση των τραπεζών, (γ) η εκκαθάριση από το νέο ΔΣ των «κακών χρεών» που έχουν συσσωρευτεί στα βιβλία των τραπεζών (δάνεια που δεν εξυπηρετούνται, ομόλογα-σκουπίδια, CDO κλπ) και, τέλος, αφού ολοκληρωθεί η εξυγίανση αυτή, (δ) η επαναπώληση σε ιδιώτες-πλειοδότες των μετοχών του ευρωπαϊκού δημοσίου (με κέρδος για τον ευρωπαίο φορολογούμενο) εντός σύντομου χρονικού διαστήματος (π.χ. εξαμήνου). Αυτά τα βήματα απαιτεί η νεοφιλελεύθερη-ελευθεριάζουσα ιδεολογία όσον αφορά την διάσωση τραπεζών. Τίποτα διαφορετικό, με άλλα λόγια, από αυτό που συνέβη με το TARP στις ΗΠΑ, έμπνευσης του Hank Paulson, υπουργού οικονομικών του Προέδρου George W. Bush.

Εν κατακλείδι, αυτές οι αρχές αποτελούν κοινό τόπο για όλους τους νεοφιλελεύθερους-ελευθεριάζοντες που γνωρίζω παγκοσμίως (είτε προσωπικά είτε μέσω των γραπτών τους). Μόνο στην Ελλάδα θιασώτες αυτής της «σχολής» επιμένουν να αποκλείουν το δημόσιο από την πρώτη αρχή (βλ. 1 παραπάνω) και να συγχέουν  τα σημεία  3 και 4, δηλαδή (i) την ανάγκη να διατηρηθούν οι τράπεζες εν ζωή με (ii) την διατήρηση των μεγαλομετόχων τους στο τιμόνι των τραπεζών «τους» - και μάλιστα με χρήματα τα οποία δανείζεται ο έλληνας ή ο ιρλανδός φορολογούμενος από... γερμανούς, ολλανδούς και άλλους ξένους φορολογούμενους με όρους που όλοι κατά βάθος γνωρίζουν ότι είναι αδύνατον να τηρηθούν. Αυτή η σύγχυση αποτελεί όχι απλώς ιδιαιτερότητα αλλά πραγματική παγκόσμια πρωτοτυπία.


Η απορία μου, λοιπόν, παραμένει. Γιατί αυτή η «περίεργη ιδιαιτερότητα» στους νεοφιλελεύθερους κύκλους στην χώρα μας; Στο
άρθρο μου έδωσα κάποιες πιθανές εξηγήσεις. Από τις απαντήσεις που πήρα δεν προέκυψε κάτι νέο. Δεν θα επανέλθω (εκτός βέβαια κι αν προκύψει μια νέα, ενδιαφέρουσα ερμηνεία της «περίεργης ιδιαιτερότητας). Ο επόμενος στόχος μου θα είναι οι περίεργες «ιδιαιτερότητες» των Ελλήνων, Ιρλανδών, Πορτογάλων και άλλων «περιφερειακών» που αυτό-προσδιορίζονται ως Κεϋνσιανοί!

ΥΓ1. Αρκετοί φίλοι αναγνώστες με έψεξαν που αγνόησα έλληνες φιλελεύθερους-ελευθεριάζοντες για τους οποίους δεν ισχύει η «περίεργη ιδιαιτερότητα» (καθώς έχουν ξεκάθαρα πάρει θέση εναντίον των δανειακών συμβάσεων τύπου Μνημονίων). Mea culpa. Επανορθώνω με αυτό το υστερόγραφο αναφέροντας άρθρα όπως
αυτό και αυτό. Ο λόγος ίσως που δεν αναφέρθηκα σε αυτά προηγουμένως ήταν ότι οι συγγραφείς και ακτιβιστές που τα έγραψαν δεν έχουν πλατιά αναγνωρίσιμο δημόσιο προφίλ. Λάθος μου.
ΥΓ2. Κάτι άσχετο αλλά (για μένα) σημαντικότατο: Μου μήνυσαν φίλοι, εδώ στην μακρινή Αυστραλία στην οποία γράφω τούτες τις γραμμές, ότι διαδίδεται πως θα είμαι υποψήφιος, και  μάλιστα στην Β’ Αθηνών (!), συγκεκριμένου κόμματος. Για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις, ακολουθεί δήλωση: Δεν θα είμαι υποψήφιος κανενός κόμματος. Αντ’ αυτού θα ενοχλώ, ελπίζω εποικοδομητικά, όλα τα κόμματα με σχολιασμό των θέσεων και πολιτικών τους.

Γιάνη Βαρουφάκη -Δεσμευμένοι ελευθεριάζοντες

02/03/2012
    Στις αρχές της δεκαετίας του 1930, λίγο μετά το Κραχ του 1929 που άλλαξε βίαια τον κόσμο, ξεκίνησε μια τιτάνια διαμάχη μεταξύ φιλελεύθερων οικονομολόγων για το τι είχε συμβεί και τι έπρεπε να γίνει για να καταπολεμηθεί η Κρίση. Σήμερα, το δικό μας 1929 (το Κραχ του 2008-12), έχει ξαναφέρει στο προσκήνιο την ίδια περίπου συζήτηση διεθνώς. Άλλη μια φορά απόψεις του φιλελεύθερου Keynes συγκρούονται αλύπητα με τις αντίθετες απόψεις του φιλελεύθερου Hayek. Από την μία έχουμε φιλελεύθερους που θεωρούν, όπως ο Hayek, ότι η λύση βρίσκεται στο να αφεθεί η αγορά να λειτουργήσει όπως μόνο εκείνη μπορεί (με μειώσεις τιμών και μισθών που θα φέρουν την ανάκαμψη των ποσοτήτων και της απασχόλησης) και από την άλλη έχουμε φιλελεύθερους που θεωρούν, όπως ο Keynes, ότι χωρίς συντονισμένη από το κράτος επενδυτική πολιτική οι αγορές θα παραπαίουν με τεράστιο κόστος για όλους.
    Ο λόγος που έκρινα σκόπιμο να γράψω τα παρακάτω είναι ότι στο Μνημονιστάν που ζούμε, ή λατινιστί Bailoutistan (*), η συζήτηση αυτή παίρνει μια πολύ περίεργη μορφή Μια μορφή που αντανακλά βασικές κακοήθειες της ελληνικής πραγματικότητας. Σήμερα θα επικεντρωθώ στους έλληνες οπαδούς μίας εκ των δύο αυτών σχολών: σε εκείνους που εμπνέονται από τον φιλελεύθερο Hayek (μεταξύ άλλων, όπως π.χ. ο von Mises). Και θα θέσω ερωτήματα σχετικά με την συνέπεια των λόγων τους με την σκέψη και στάση του Hayek.
    Πριν φτάσουμε όμως εκεί, ας θυμηθούμε την τιτάνια διαμάχη των δύο ανδρών που ξεκίνησαν αυτή την συζήτηση στις σκοτεινές μέρες του Μεσοπόλεμου.

    Hayek εναντίον Keynes

    Λίγο μετά το Κραχ του 1929, ο John Maynard Keynes, ο φιλελεύθερος καθηγητής οικονομικών στο Cambridge, έσπασε το πιο ισχυρό ταμπού του επαγγέλματος των πανεπιστημιακών οικονομολόγων της εποχής: Ήρθε σε ρήξη με την άποψη του Βρετανικού Υπουργείου Οικονομικών που θεωρούσε δεδομένο πως μια οικονομία σε βαθειά ύφεση θα ανακάμψει αυτόματα. Ότι, εφόσον μειωθούν οι μισθοί και τα επιτόκια «αρκετά», κάποια στιγμή θα αντιδράσουν δημιουργικά οι επιχειρηματίες αυξάνοντας την απασχόληση και τις επενδύσεις τους.
    Η ένσταση του Keynes ήταν ότι, μετά από μία κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος (όπως εκείνη του 1929 ή του 2008) που μετατρέπεται σε ύφεση της πραγματικής οικονομίας, είναι πολύ πιθανόν η παραγωγή, οι επενδύσεις και τα εισοδήματα να «κλειδωθούν» σε πολύ χαμηλά επίπεδα – σε μια «κακή» ισορροπία από την οποία καμία μείωση μισθών και επιτοκίων δεν μπορεί να βοηθήσει την οικονομία να αποδράσει. Υπό αυτές της συνθήκες αποτελμάτωσης, υποστήριξε ο Keynes, η προσπάθεια μείωσης των δημόσιων ελλειμμάτων μέσα από περικοπές δημόσιων δαπανών, και μείωσης της ανεργίας μέσω μείωσης των μισθών, μόνο σε αυτό-γκολ θα οδηγήσει τους διαμορφωτές της οικονομικής πολιτικής. Γιατί; Επειδή η μείωση των δημόσιων δαπανών θα ενισχύσει την ύφεση, η μείωση των μισθών θα μειώσει κι άλλο την συνολική ζήτηση, τα φορολογικά έσοδα θα μειωθούν κι άλλο, η ανεργία θα φουντώσει και, έτσι, όλοι θα βγουν χαμένοι: εργαζόμενοι, δημόσιο, επιχειρηματίες.
    Όλα αυτά σας είναι πλέον γνωστά και δεν σκοπεύω να εντρυφήσω περαιτέρω στην άποψη του Keynes. Απλά την παραθέτω ως εισαγωγή στην σκέψη του μεγάλου αντίπαλου του Keynes, του Friedrich von Hayek. Η παρέμβαση του Hayek ήταν και παραμένει σημαντική. Καθώς η κριτική του Keynes κέρδιζε έδαφος, όσο η άποψη του Υπουργείου Οικονομικών εξευτελιζόταν καθημερινά (όσο οι περικοπές μισθών και δαπανών αποτύγχαναν να τιθασεύσουν ελλείμματα και ανεργία), ο Hayek ήταν εκείνος που (α) εξαπόλυσε την ισχυρότερη κριτική εναντίον του Keynes (και της πολιτικής κρατικών παρεμβάσεων που υποστήριζε ο Keynes), και (β) παρουσίασε μια διαφορετική εξήγηση των αιτίων της Κρίσης αλλά και του τι πρέπει να γίνει.
    Η διάγνωση του Hayek για τα αίτια της Κρίσης ήταν απλή: Οφείλονται σε περιόδους δημιουργίας φθηνού χρήματος από το χρηματοπιστωτικό σύστημα (τις τράπεζες ως επί το πλείστον) το οποίο διοχετεύεται σε τομείς, κλάδους, επιχειρήσεις και χώρες υψηλού ρίσκου. Αυτό που συμβαίνει, κατά τον Hayek, είναι ότι περίοδοι σταθερότητας ρίχνουν τα επιτόκια και έτσι οι τράπεζες αρχίζουν να θέλουν να δανείσουν σε επισφαλείς πελάτες για να τους χρεώνουν υψηλότερα επιτόκια. Αυτό δημιουργεί λογιών-λογιών φούσκες: Φούσκες επενδύσεων, φούσκες καταναλωτικές, φούσκες δημόσιου δανεισμού και δημόσιων έργων, φούσκες στα χρηματιστήρια. Οι φούσκες δημιουργούν αισιοδοξία, η αισιοδοξία αυξάνει τις ιδιωτικές και δημόσιες επενδύσεις, αυτές με την σειρά τους αυξάνουν τα εισοδήματα, τα μεγαλύτερα εισοδήματα επιτρέπουν στους επισφαλείς πελάτες των τραπεζών να αποπληρώνουν τα δάνειά τους κ.ο.κ. έως ότου έρχεται η στιγμή της αλήθειας, σκάνε οι φούσκες και όλοι χρωστούν σε όλους χωρίς κανείς να μπορεί να πληρώσει.
    Έως εδώ οι Hayek και Keynes δεν διαφωνούν. Η διαφωνία τους αρχίζει στο τι πρέπει να γίνει όταν οι φούσκες πλέον σκάσουν. Αντίθετα με τον Keynes που πίστευε ότι το κράτος πρέπει να αποτρέψει την αποτελμάτωση και την δημιουργία μιας «κακής» ισορροπίας, ο Hayek έκρινε ότι το Κραχ ήταν η Πραγματικότητα ενώ η πρότερη περίοδος Ανάπτυξης ήταν το Ψέμμα. Ότι το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι «να αφήσουμε την ύφεση να κάνει την δουλειά της» - το σκληρό αλλά «θεάρεστο έργο» της. Και ποιο είναι αυτό το «θεάρεστο έργο» που επιτελεί η ύφεση; Καταστρέφει («ρευστοποιεί» ήταν το ρήμα που χρησιμοποιούσε ο Hayek) τα «κακά χρέη», διαλύει δηλαδή τα χρέη που χτίστηκαν ηλιθιωδώς την Εποχή του Ψέμματος και τα οποία δεν μπορούν πλέον να αποπληρωθούν. Κι αν αυτό σημαίνει ότι πολλοί θα υποφέρουν, τι να κάνουμε. Ας είναι. Όπως το επόμενο πρωί ενός κακού μεθυσιού το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να πάρουμε μια ασπιρίνη και να κάνουμε υπομονή, έτσι και με τα Κραχ: η ύφεση που τα ακολουθεί είναι επίπονη αλλά καθαρτική και πρέπει να την αφήσουμε να λειτουργήσει λυτρωτικά, χωρίς κρατικές παρεμβάσεις που θυμίζουν την προσπάθεια μετρίασης του πονοκέφαλου πίνοντας κι άλλα οινοπνευματώδη. Η πτώχευση του υπερχρεωμένων οργανισμών, επιχειρήσεων, νοικοκυριών, κρατών, είναι τραυματική αλλά απαραίτητη. Θυμίζει τον ρόλο της Κόλασης στο Χριστιανικό Δόγμα: δυσάρεστη αλλά μη εξαιρετέα.
    Σε αυτό το σημείο αξίζει να προσέξουμε μια ειδοποιό διαφορά του Hayek από όψιμους θιασώτες της αγοράς, όπως οι πολιτικοί της Βρετανίας τότε ή της ΕΕ σήμερα, οι οποίοι πασχίζουν, εν καιρώ Κρίσης, να χαϊδεύουν αυτιά. Εκεί που η επίσημη τοποθέτηση του Βρετανικού υπουργείου οικονομικών τότε, ή της ΕΕ σήμερα, ήταν ότι η μείωση των δημόσιων δαπανών και των μισθών θα μας επιστρέψει στην προ της Κρίσης ευημερία και θα βοηθήσει να αποπληρωθούν τα χρέη, ο Hayek δεν υπόσχεται τίποτα τέτοιο. Όταν του έλεγαν ότι η ύφεση, ακόμα και να αφεθεί να πράξει το «θεάρεστο καθήκον» της, μπορεί να μην πετύχει ποτέ να αναπληρώσει τα χαμένα εισοδήματα, ή να αποπληρώσει τα παλαιά και νέα χρέη, εκείνος σήκωνε τους ώμους του και έλεγε: αυτά έχει η ζωή! Ο λόγος πίσω από αυτή την στωικότητα ήταν, βέβαια, ότι ο ίδιος θεωρούσε την ανάπτυξη που προηγήθηκε του Κραχ κίβδηλη. Άρα, ρωτούσε: Γιατί να επιστρέψουμε εκεί μετά το Κραχ; Κι αν δεν επιστρέψουμε εκεί, που θα πάμε; Η απάντηση του Hayek ήταν αφοπλιστική: Δεν έχουμε ιδέα! Όχι μόνο δεν γνωρίζουμε αλλά, χειρότερα, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε. Το μόνο που ξέρουμε είναι ότι, όπου και να καταλήξουμε, θα είναι «καλύτερα» από εκεί που θα βρεθούμε αν ακολουθήσουμε την πολιτική των μεγαλύτερων παρεμβάσεων ενός κράτους το οποίο, αρνούμενο την πραγματικότητα (ότι η πρότερη ανάπτυξη ήταν φούσκα, και ότι τα χρέη που χτίστηκαν πάνω της δεν μπορούν να αποπληρωθούν), δημιουργεί νέα χρέη και οικοδομεί ένα μέλλον χειρότερο από εκείνο που θα είχαμε αν (το κράτος) καθόταν στα αυγά του.
    Ας αφήσουμε λοιπόν, προτείνει ο Hayek, την ύφεση και μια ακολουθία πτωχεύσεων να καθαρίσουν τον Κόπρο του Αυγείου που μας άφησε το φαγοπότι των περασμένων ετών. Ας αφήσουμε την αγορά να κάνει εκείνο που ξέρει καλύτερα: να παραγάγει το βέλτιστο από όλα τα εφικτά μέλλοντα μας σπάζοντας τις φούσκες και διαγράφοντας ανόητα χρέη.

    Τι θα έλεγε ο Hayek για την Ελλάδα, σήμερα;

    Όπως θα παρατηρήσατε από τα πιο πάνω, σκοπός μου δεν είναι να κρίνω την θεωρία του Hayek. Ούτε και να αναλωθούμε σε μια αντιπαράθεση του  Hayek με τον Keynes. Όχι, σκοπός μου είναι να εστιάσω (α) στο τι θα έλεγε ο Hayek σήμερα περί Μνημονίων κλπ και (β) στον περίεργο τρόπο με τον οποίο τα Μνημόνια «μετάλλαξαν» έλληνες φιλελευθέρους των οποίων η σκέψη έχει, υποτίθεται, επηρεαστεί από θεωρητικούς όπως ο Hayek.
    Τι θα μας έλεγε λοιπόν ο Hayek σήμερα αν μπορούσε να μας στείλει μήνυμα από το υπερπέραν; Επιτρέψτε μου να ισχυριστώ ότι το μήνυμα αυτό θα περιείχε τουλάχιστον δύο εξηγήσεις της τραγικής κατάστασης στην οποία βρίσκεται η χώρα μας και η οποία απειλεί να την μετατρέψει σε κρανίου τόπον.

    Η πρώτη εξήγηση της σύγχρονης ελληνικής τραγωδίας
    Ο Hayek, συνεπής με την εξήγησή του όλων των περιόδων ύφεσης, θα καταδείκνυε τις φούσκες που σχηματίστηκαν την περίοδο 1996-2008  λόγω υπερβολικής τραπεζικής πίστης τόσο προς τον ιδιωτικό όσο και προς τον δημόσιο τομέα. Αυτός ο οχετός πίστης (δανεισμού) σχημάτισε φούσκες στο χρηματιστήριο, στην αγορά ακινήτων, στον δημόσιο τομέα και στην αγορά εργασίας. Τα ποτάμια χρήματος που έρρεαν προς την Ελλάδα ώθησαν όλες τις τιμές στα ουράνια δημιουργώντας μια επίπλαστη «ανάπτυξη» που θα μετατρεπόταν σε κραχ με την ίδια σιγουριά που η μέρα δίνει την θέση της στην νύχτα. Και καθώς ο ρυθμός της επίπλαστης «ανάπτυξης», σε σύγκριση με τον πραγματικό παραγωγικό ιστό της οικονομίας, ήταν τόσο μεγάλος, το ίδιο βαρύγδουπη ήταν και η πτώση που ακολούθησε.
    Συνεπώς, οι έλληνες πρέπει να αποδεχθείτε (είναι σαν να ακούω τον Hayek να μας λέει) ότι δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική από την «ρευστοποίηση» χάρτινων τίτλων (δηλαδή, να μάθουμε να ζούμε με χαμηλές τιμές μετοχών στο χρηματιστήριο), την ρευστοποίηση των αγροτικών εισοδημάτων (τουλάχιστον όσων αγροτών βασίζονται στην καλοσύνη των ευρωπαίων φορολογουμένων), την ρευστοποίηση των τιμών των ακινήτων (ενθυμούμενοι πως είχαμε φτάσει στο σημείο διαμερίσματα στο Κολονάκι να κοστίζουν ακριβότερα από lofts στην Νέα Υόρκη), την ρευστοποίηση της εργασίας (δηλαδή των θέσεων εργασίας που δεν παράγουν προϊόν αξίας αρκετής για να καλύψουν το κόστος τους) κλπ.

    Η δεύτερη εξήγηση της σύγχρονης ελληνικής τραγωδίας
    Μετά την διάγνωση της ασθένειας, ο Hayek θα προέβαινε σε εντονότατη κριτική της θεραπείας που εφαρμόζεται εδώ και δύο χρόνια και, συγκεκριμένα, της προσπάθειας να αποφευχθεί η στάση πληρωμών, το default, του ελληνικού δημοσίου απέναντι στους δανειστές του εντός της ευρωζώνης. Ο Hayek, για να το πω σκληρότερα, θα αναθεμάτιζε την ιδέα νέου κρατικού δανεισμού σε πτωχευμένο κράτος για να αποπληρωθούν τα παλαιά και νεότερα δανεικά. Θυμηθείτε την άποψή του ότι όλα τα «κακά χρέη» πρέπει να «ρευστοποιηθούν», δηλαδή να διαγραφούν, καθώς (α) δεν είναι δυνατόν να αποπληρωθούν και (β) είναι απαραίτητο, μετά το Κραχ, να τιμωρηθούν ανάλογα τόσο αυτοί που τα πήραν όσο και εκείνοι που τα έδωσαν. Γιατί λοιπόν να ρευστοποιηθούν όλα τα «κακά χρέη» εκτός από εκείνα του δημοσίου; Για τον Hayek απάντηση σοβαρή δεν υπάρχει. Μήπως όμως ο ίδιος ο Hayek θα άλλαζε γνώμη επειδή η Ελλάδα βρίσκεται στην ευρωζώνη, δηλαδή σε μια νομισματική ένωση που στις μέρες του δεν υπήρχε ακόμη; Μήπως το γεγονός ότι σήμερα υπάρχει το ευρώ, και η Ελλάδα είναι μέλος του, εξαιρεί το δημόσιο χρέος μιας χώρας-μέλους από το επιχείρημα του υπέρ της ρευστοποίησης των «κακών χρεών»;
    Πριν απαντήσω, αξίζει τον κόπο να ρίξουμε μια ματιά στην αμφίθυμη σχέση του Hayek με την ιδέα ενός κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος υπό την αιγίδα μιας Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Γνωστός πολέμιος των Κεντρικών Τραπεζών (**), ο Hayek είχε τα εξής να πει για το ευρώ που τελικά προέκυψε:
    «Αν και κατανοώ πλήρως την επιθυμία για την ολοκλήρωση της Δυτικής Ευρώπης μέσα από την απόλυτη ελευθερία των χρηματικών ροών μεταξύ των χωρών της, διατηρώ σοβαρές επιφυλάξεις για την επίτευξη αυτού του σκοπού μέσω της δημιουργίας ενός νέου ευρωπαϊκού νομίσματος το οποίο θα διαχειρίζεται μία υπερ-εθνική αρχή. Πέραν του ότι το βρίσκω απίθανο να συμφωνήσουν τα κράτη-μέλη σε μια κοινή νομισματική πολιτική την οποία θα ασκεί η υπερεθνική αρχή,… δεν μου φαίνεται καθόλου πιθανόν η διαχείριση του κοινού νομίσματος να είναι καλύτερη απ’ ότι η διαχείριση των σημερινών εθνικών νομισμάτων.»
    Ο Hayek τελικά αποδέχθηκε το ευρώ ως μέρος της προσπάθειας για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, χωρίς βέβαια να σταματήσει ποτέ να διατυπώνει τις επιφυλάξεις του – π.χ. την άποψη ότι είναι δύσκολη η συμβίωση σταθερών νομισμάτων και κυβερνητικών πολιτικών, που στόχο έχουν την επιβίωση των κομμάτων που τις στηρίζουν! Πάντως όπως και να ερμήνευε τις προσπάθειες της κας Merkel, του κ. Sarkozy και του κ. Draghi να «σώσουν» το ευρώ, ένα πράγμα δεν τελεί υπό αμφισβήτηση: Ο Friedrich von Hayek θα φύλαγε τα πιο δηλητηριώδη σχόλιά του για τις προσπάθειες των ευρωπαίων ηγετών να επιλύσουν το πρόβλημα του χρέους χωρών όπως η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία δημιουργώντας μια νέα κατηγορία τοξικού χρέους (θυμηθείτε τα τοξικά ευρωομόλογα του EFSF) που στόχο έχει την (αδύνατη) εξυπηρέτηση «κακών χρεών» του ένοχου παρελθόντος με κόστος την υποθήκευση του μέλλοντος όλης της Ευρώπης.
    Εν κατακλείδι, αν και δεν είναι ξεκάθαρο αν σήμερα ο Hayek θα πρότεινε την  διατήρηση της ευρωζώνης ως έχει ή όχι, είναι απόλυτα σίγουρο ότι θα επιχειρηματολογούσε έντονα και καταλυτικά υπέρ της «ρευστοποίησης» των «κακών χρεών» των τραπεζών και των κρατών-μελών. Ένα ολοκληρωτικό default (όχι απλώς στάση αλλά κατάργηση πληρωμών) θα ήταν, στα μάτια του Hayek, η μοναδική ατραπός που δεν έρχεται σε αντίθεση με το όραμά του όσον αφορά τα μεγάλα ζητήματα της ευρωζώνης. Ένα όραμα που θα τον έθετε σε πορεία σύγκρουσης με την λογική των δανειακών πακέτων «διάσωσης» καθώς και με την πρακτική της ΕΚΤ που πρόσφατα τύπωσε περίπου €1 τρις φρέσκου χρήματος με σκοπό τον δανεισμό των πτωχευμένων τραπεζών.

    Η περίεργη περίπτωση των ελλήνων libertarians-οπαδών του Hayek

    Στην Ελλάδα υπάρχουν φιλελεύθεροι συμπατριώτες μας που έχουν επηρεαστεί ιδιαίτερα από την σκέψη του Friedrich von Hayek, του συμπατριώτη του Lutwig von Mises, του αμερικανού Robert Nozick, και γενικότερα της σχολής σκέψης που στις αγγλοσαξονικές χώρες είναι γνωστή ως libertarians (ελευθεριάζοντες). Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Δράση του κ. Σ. Μάνου και της κας Μ. Ξαφά οι οποίοι, με συνέπεια, εδώ και καιρό (πολύ πριν την Κρίση) αρθρώνουν λόγο που διακατέχεται από την σκέψη του Hayek. Όμως, από τότε που το ελληνικό δημόσιο πτώχευσε, και ήρθαν τα απανωτά Μνημόνια, αυτή η μικρή αλλά με σημαντικό ειδικό βάρος, και πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις, πολιτική παράταξη μετετράπη σε μια «περίεργη περίπτωση».
    Τι το «περίεργο» την χαρακτηρίζει; Το εξής: Ενώ οι έλληνες ελευθεριάζοντες διατηρούν την προσήλωσή τους στην θυμωμένη ανάλυση του Hayek όσον αφορά την «πρώτη εξήγηση της σύγχρονης ελληνικής τραγωδίας», από τότε που μας ήρθε το Μνημόνιο τελούν υπό πλήρη και βαθειά άρνηση όσον αφορά την «δεύτερη εξήγηση» που θα έδινε ο μεγάλος Αυστριακός γκουρού τους.
    Τους ακούω και τους διαβάζω, με πολλή μάλιστα προσοχή, να μεταδίδουν το μήνυμα του Hayek ότι, στο Μνημονιστάν μας (και ιδίως στην Ελλάδα), δεν υπάρχει επιλογή πέραν την «ρευστοποίησης» των τιμών των μετοχών, των επιδοτούμενων αγροτικών εισοδημάτων, των τιμών των ακινήτων, των περισσότερων δημόσιων οργανισμών, και βέβαια ενός μεγάλου τμήματος των υπαρχουσών θέσεων εργασίας. Μιλούν ευθαρσώς για την ανάγκη μεγάλης μείωσης του εθνικού και προσωπικού εισοδήματος έως ότου τα εισοδήματα πιάσουν «πάτο», έρθουν δηλαδή στο ίδιο επίπεδο με την παραγωγική ικανότητα της χώρας. (Προφανώς θεωρούν ακόμα και το σημερινό επίπεδο εισοδήματος πολύ υψηλό, φούσκα που δεν έχει ακόμα ξεφουσκώσει ικανοποιητικά, και που έχει ακόμα κι άλλο «αέρα» να δώσει έως ότου βρεθούμε στην «ισορροπία».) Όμως, την ίδια ακριβώς στιγμή, την μία φούσκα, το ένα «κακό χρέος», που δεν είναι διατεθειμένοι να δούνε να «ρευστοποιείται» είναι το δημόσιο χρέος. Γιατί αυτή η εξαίρεση;
    Μία πιθανή εξήγηση είναι ότι θεωρούν την ελληνική περίπτωση μια «ιδιαιτερότητα» εντός της οποίας τα διδάγματα του Hayek αφορούν τα πάντα εκτός του δημόσιου χρέους. Πράγματι, αν τους ρωτήσουμε, είναι πιθανότατο να μας απαντήσουν με τρόπο που να υπονοεί εμμέσως πλην σαφώς πως έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στις ελληνικές ελίτ, στον ίδιο τους τον εαυτό, να ηγηθούν των μεταρρυθμίσεων που θα προκύψουν μέσα από τις «ρευστοποιήσεις» που, όπως επέμενε ο Hayek, αποτελούν την μόνη «λύση». Και από την στιγμή που δεν πιστεύουν ότι η ελληνική κοινωνία θα τους δώσει την ευκαιρία να ηγηθούν αυτής της μέσω-ρευστοποιήσεων-μεταρρύθμισης, εναποθέτουν όλες τους τις ελπίδες στις υπερ-εθνικές ελίτ (π.χ. τρόικα). Υπό αυτό το πρίσμα, αν για να ασχοληθούν οι υπερ-εθνικές ελίτ με την Ελλάδα [και να θέσουν σε λειτουργία στο εσωτερικό της χώρας (ίσως και με την επιστράτευση των εγχώριων θιασωτών του Hayek) τον απαραίτητο συνδυασμό «ρευστοποιήσεων» και «μεταρρυθμίσεων»] χρειάζεται η αποδοχή ότι το δημόσιο χρέος θα είναι η μοναδική φούσκα (απομεινάρι της προ του Κραχ εποχής) που δεν θα ρευστοποιηθεί (ώστε να μην θυμώσουν οι ξένες τράπεζες που στηρίζουν, και στηρίζονται από, τις υπερ-εθνικές ελίτ), τότε ίσως να αξίζει να θυσιαστεί η αρχή του Hayek για την «ρευστοποίηση» όλων των «κακών χρεών».
    Απελπισμένες σκέψεις οδηγούν σε απελπισμένες παραδοχές. Όσο όμως απελπισμένοι και να είναι οι εγχώριοι οπαδοί του Hayek, πρέπει κατά βάθος να κατανοούν ότι ο Αυστριακός θεωρητικός που τους καθοδηγούσε ως τώρα δεν θα τους συγχωρούσε αυτή την απελπισμένη παράδοση στην λογική των Μνημονίων: ο κατ’ εξοχήν πολέμιος των κρατικών παρεμβάσεων που στόχο έχουν την διατήρηση μη διατηρήσιμων χρεών και τιμών, δεν θα συγχωρούσε την υποστήριξη Μνημονίων που φορτώνουν νέα δημόσια τοξικά χρέη στις ήδη υπάρχουσες δημοσιονομικές φούσκες του ευρωζωνικού γίγνεσθαι.

    Επίλογος

    Αναρωτιούνται κάποιοι γιατί έντιμοι άνθρωποι και πολιτικοί σχηματισμοί με ελευθεριάζουσες απόψεις (που για τη  πλειοψηφία δεν φαντάζουν πιο ακραίες από εκείνες αριστερών κομμάτων, ή του ΛΑΟΣ), δεν κατάφεραν να ανεβάσουν τα ποσοστά τους πάνω από το 1%. Η απάντηση είναι διττή. Πρώτον, οι ιδέες τύπου Hayek φοβίζουν καθώς προδιαγράφουν δάκρυα και αίμα χωρίς να υπόσχονται την επιστροφή στην ανάπτυξη (δείτε τα χαμηλά ποσοστά του Ron Paul στις ΗΠΑ σήμερα). Δεύτερον, και αυτό έχει μεγαλύτερη σημασία στην χώρα μας, λόγω ενός σιωπηλού Φαουστιανού Συμφώνου μεταξύ (α) των πιο προβεβλημέων ελευθεριαζόντων Χαγιεκικών του Μνημονιστάν και (β) της τρόικας. Ένα «Σύμφωνο» το οποίο επιλέγουν οι ελευθεριάζοντες της Περιφέρειας να τους αυτο-δεσμεύει στην πολιτική παχυλών νέων δανείων σε πτωχευμένα κράτη και τράπεζες με αντάλλαγμα (που ελπίζουν ότι θα πάρουν) την προνομιακή τους πρόκριση από τις υπερεθνικές ελίτ ως διαχειριστές της εσωτερικής «ρευστοποίησης» των πάντων – πλην του δημόσιου χρέους.
    Θυμάστε, πιστεύω, το επεισόδιο όπου ο Sherlock Holmes έλυσε ένα από πολλά μυστήρια επειδή πρόσεξε ότι ένας σκύλος δεν γαύγισε. Το αίνιγμα εδώ λύνεται με τον ίδιο λίγο-πολύ τρόπο: Το σχετικό ερώτημα είναι «Ποια φούσκα δεν σκάει;» «Γιατί οι έλληνες οπαδοί του Hayek Ελλάδα εξαιρούν το δημόσιο χρέος από τον κατάλογο των υπό «ρευστοποίηση» περιουσιακών στοιχείων;» «Γιατί οι ιρλανδοί σύντροφοί τους εξαιρούν τα χρέη των ιδιωτικών τραπεζών τους;» «Δεν καταλαβαίνουν ότι ο Hayek δεν θα δικαιολογούσε τέτοιες εξαιρέσεις, ιδίως δεδομένου ότι οι εξαιρούμενες φούσκες είναι οι μεγαλύτερες και η μη «ρευστοποίησή» τους αναιρεί το «θεάρεστο έργο» της Κρίσης;» Μια πιθανή απάντηση είναι το Φαουστιανό Σύμφωνο στο οποίο ήδη αναφέρθηκα. Δεν αρκεί όμως για να εξηγήσει αυτή την ιδεολογική και θεωρητική σύγχυση. Στην περίπτωση τόσο της Ελλάδας όσο και της Ιρλανδίας υπάρχει μία ακόμα εξήγηση: η πολύ «κοντινή» σχέση μεταξύ κάποιων εκ των ηγετικών στελεχών αυτής της σχολής σκέψης με τις τράπεζες των οποίων οι μεγαλομέτοχοι θα «ρευστοποιηθούν» άνευ Μνημονίων.
    Με άλλα λόγια, τα Μνημόνια της ευρωζώνης (όχι μόνο στην Ελλάδα) έχουν κι άλλο ένα θύμα το οποίο έως τώρα έχει περάσει απαρατήρητο: την ιδεολογική ακεραιότητα της μόνης δεξιόστροφης πολιτικής παράταξης που έχει να προσφέρει σημαντικές ιδέες όσον αφορά τα αίτια και την φύση της Κρίσης. Η τοξικότητα των Μνημονίων έχει διαβρώσει την ιδεολογική εντιμότητα της «σχολής» που έως τώρα αποτελούσε το τελευταίο προπύργιο καθαρής σκέψης στο οποίο κατέφευγαν για να εμπνευστούν, στις δύσκολες στιγμές τους, οι ευρωπαϊκές ελίτ.  Ίσως αυτό να εξηγεί γιατί κόμματα του χώρου, όπως η Δράση, αδυνατούν να εμπνεύσουν ένα κοινό που μπορεί να μην έχει διαβάσει Hayek αλλά διαισθάνεται την περίεργη αυτή απόκλιση των εγχώριων οπαδών του από τις ίδιες τους τις αρχές.


    (*) Μια «χώρα» που ξεκινά στον Έβρο, συνεχίζεται μέχρι την Αδριατική, επεκτείνεται στον Ατλαντικό και φτάνει μέχρι και το σμαραγδένιο νησί δυτικά της Αγγλίας.
    (**) Το 1974 ο Hayek υποστήριξε την κατάργηση των Κεντρικών Τραπεζών και την ιδιωτικοποίηση του χρήματος. Για την ακρίβεια, πρότεινε να δοθεί στις εμπορικές τράπεζες το δικαίωμα να τυπώνει η κάθε μία το δικό της χρήμα και, έτσι, να εναπόκειται στους ιδιώτες-πολίτες να επιλέγουν ποιο νόμισμα (ποιανής τράπεζας) εμπιστεύονται για τις συναλλαγές τους.
    (***) Βλ. Friedrich von Hayek, “Market Standards for Money”, Economic Affairs, April-May 1986.

    Γ.Μπαμπινιώτης - Νέος υπουργός παιδείας - συνέντευξη - ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

    Γ.Μπαμπινιώτης: Η στιγμή δεν χωρά αρνήσεις

    NAFTEMPORIKI.GR Τετάρτη, 7 Μαρτίου 2012 09:17

    Οι δύσκολες στιγμές που βιώνει η χώρα δεν χωρούν αρνήσεις όταν κάποιος καλείται να προσφέρει. Με τη φράση αυτή ο καθηγητής Γιώργος Μπαμπινιώτης εξήγησε μιλώντας στο ρ/σ Radio 9 γιατί είπε «ναι» στη πρόταση που του έγινε να αναλάβει τα ηνία του υπουργείου Παιδείας.
    Πάω με μία διάθεση μόνο να προσφέρω κάποιες υπηρεσίες αυτό το διάστημα, δεν έχω πολιτικές βλέψεις, ούτε είχα υπόψη μου να αναλάβω τέτοια πόστα κάνω μία εξαίρεση στον εαυτό μου και τη συνείδησή μου γιατί η χώρα περνά δύσκολες στιγμές που δεν χωρούν αρνήσεις όταν κάποιος καλείται να προσφέρει, αν μπορεί, και νομίζω ότι κάτι θα προσφέρω, δήλωσε ο νέος υπουργός Παιδείας.
    Όσο για τον περιορισμένο χρονικό ορίζοντα της κυβέρνησης και της υπουργικής του θητείας, ήταν σαφής: Γνωρίζω, είπε, την εκπαίδευση από το νηπιαγωγείο μέχρι το πανεπιστήμιο, ο χρόνος είναι εξαιρετικά μικρός για να υποσχόμαστε πράγματα μέσα σε δύο μήνες, θα πρέπει απλώς να καλλιεργηθεί ένα κλίμα και να δημιουργηθούν οι κατάλληλες προϋποθέσεις. 
    -------------------------
    http://www.babiniotis.gr/wmt/webpages/index.php?lid=1&pid=12

    ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ

    ΕΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΠΟΣ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ:
    1939, Αθήνα
    ΣΠΟΥΔΕΣ:
    Απόφοιτος τού 9ου Γυμνασίου Αρρένων Αθηνών. Σπούδασε Φιλολογία στην Φιλοσοφική Σχολή τού Πανεπιστημίου Αθηνών απ’ όπου πήρε το πτυχίο του το 1962 (υπότροφος τού Ι.Κ.Υ. καθ’ όλη την διάρκεια των σπουδών του). Έγινε διδάκτωρ τής ίδιας Σχολής (1969). Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές (ως υπότροφος τής DAAD και τής “Alexander von Humboldt Stiftung”) στην Γλωσσολογία στο Πανεπιστήμιο τής Κολωνίας (1969-71) με ειδίκευση στη θεωρία τής γλώσσας και στις σύγχρονες μεθόδους αναλύσεως τής γλώσσας.

    ΣΤΑΔΙΟΔΡΟΜΙΑ:
    Βοηθός Σπουδαστηρίου Γλωσσολογίας τού Πανεπιστημίου Αθηνών (1965), Επιμελητής (1971), Επικουρικός Καθηγητής (1972), Τακτικός Καθηγητής τής έδρας τής Γλωσσολογίας τού Πανεπιστημίου Αθηνών (1973). Διευθυντής τού Σπουδαστηρίου Γλωσσολογίας (1973-88), Διευθυντής τού Τομέα Γλωσσολογίας (για πολλά χρόνια). Επισκέπτης Καθηγητής τού Πανεπιστημίου Κρήτης (1979-81) και ξένων Πανεπιστημίων.

    ΙΔΙΟΤΗΤΑ:
    Καθηγητής τής Γλωσσολογίας τής Φιλοσοφικής Σχολής τού Πανεπιστημίου Αθηνών (1973-2006), Ομότιμος (2006) και Επίτιμος (2007) καθηγητής τού Πανεπιστημίου Αθηνών, Πρύτανης τού Πανεπιστημίου Αθηνών (2000-2006), Πρόεδρος τού Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού (από το 2006) και Πρόεδρος (από το 1987) τής Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας (Αρσακείων – Τοσιτσείων Σχολείων Αθηνών, Πάτρας, Θεσσαλονίκης και Τιράνων Αλβανίας), μέλος τού Δ.Σ. (για τα Πολιτιστικά) τού Κοινωφελούς Ιδρύματος «Αλέξανδρος Ωνάσης» και τού Δ.Σ. τού Παραρτήματος τού Ωνασείου στη Ν. Υόρκη. Πρόεδρος τής Επιτροπής τής Βουλής των Εφήβων, Πρόεδρος τού Συμβουλίου για την Πρωτοβάθμια και τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (τού Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας) με αντικείμενο τη διεξαγωγή τού Εθνικού Διαλόγου για την αναμόρφωση τού Λυκείου και την καθιέρωση νέου συστήματος επιλογής των υποψηφίων για τα ΑΕΙ/ΤΕΙ.

    ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ:

    Συμμετοχή σε επιστημονικές εταιρείες, συμβούλια και σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά συνέδρια.
    α)
    Τακτικό μέλος τής “European Academy of Sciences and Arts” (έδρα στο Salzburg), τακτικό μέλος τής Μόνιμης Διεθνούς Επιτροπής Γλωσσολόγων (CIPL), Πρόεδρος τής Γλωσσικής Εταιρείας των Αθηνών, τακτικό μέλος τής Societas Linguistica Europaea, τακτικός συνεργάτης τής εφημερίδας «Το Βήμα» (επιστημονικές επιφυλλίδες), επιστημονικός συντάκτης τηλεοπτικών εκπομπών στην Κρατική Τηλεόραση («Ομιλείτε ελληνικά;», «Τη γλώσσα μού έδωσαν Ελληνική»).

    β)
    Διετέλεσε Πρόεδρος τού Παιδαγωγικού Ινστιτούτου τής Ελλάδος, (επανειλημμένως) Πρόεδρος τού Τμήματος Φιλολογίας τού Πανεπιστημίου Αθηνών, (επανειλημμένως) Κοσμήτωρ τής Φιλοσοφικής Σχολής τού Πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος τής Επιτροπής Εκδόσεως τής Εγκυκλοπαίδειας «Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάνικα» και τής θεματικής Εγκυκλοπαίδειας τής Εκδοτικής Αθηνών (Γλωσσολογία), Αντιπρόεδρος τής Εταιρείας Ελλήνων Φιλολόγων, Γενικός Γραμματέας τής Ελληνικής Ανθρωπιστικής Εταιρείας, τακτικό μέλος τού Συμβουλίου Τοπωνυμιών, κατά καιρούς μέλος Συμβουλίων προγραμματισμού, μελέτης και έρευνας εκπαιδευτικών ζητημάτων των Α.Ε.I.
    Διετέλεσε Αντιπρόσωπος τής Ελλάδος στη Συμβουλευτική Επιτροπή Διαχειρίσεως τού προγράμματος Μηχαν. Μεταφράσεως των γλωσσών τής Ευρωπαϊκής Κοινότητας (ΕUROTRA). Σύμβουλος σε εκπαιδευτικά προγράμματα τού «Ιδρύματος Μελετών Λαμπράκη», Μέλος τού Δ.Σ. τού «Ινστιτούτου Επεξεργασίας τού Λόγου» (Ι.Ε.Λ.), Μέλος τού Δ.Σ. τού Πνευματικού Κέντρου τού Δήμου Αθηναίων κ.ά.

    γ)
    Εκδότης τού περιοδικού «Γλωσσολογία», τού μόνου γλωσσολογικού περιοδικού στην Ελλάδα. Παλαιότερα και τού “Bibliographical Bulletin of the Greek Language” και τού περιοδικού «Αρχαιογνωσία». Διευθυντής τής σειράς «Γλωσσολογική Βιβλιοθήκη» των εκδόσεων Gutenberg και τής σειράς «Γλώσσα – Κείμενο – Επικοινωνία» των εκδόσεων Ελληνικά Γράμματα.

    δ)
    Υπήρξε υπεύθυνος συντάξεως ερευνητικών προγραμμάτων ηλεκτρονικής επεξεργασίας τής ελληνικής γλώσσας σε συνεργασία με την ΙΒΜ Ελλάδος.

    ε)
    Πλήθος διαλέξεων, συζητήσεων στρογγυλής τραπέζης, συνεντεύξεων στα Μ.Μ.Ε., δημοσιευμάτων στον Τύπο και άλλων δημοσίων εμφανίσεων επί θεμάτων τής γλώσσας, τής παιδείας και τού πολιτισμού.

    στ) Συνέδρια:
    Έλαβε μέρος ως ομιλητής, σύνεδρος, πρόεδρος ή προσκεκλημένος ομιλητής σε επιστημονικά συνέδρια, όπως: “Societas Linguistica Europaea” (Πράγα, 1969) και (Leiden, 1971), Διεθνές Συνέδριο Ρομανικής Γλώσσας και Φιλολογίας (Νεάπολις 1974), Α΄ Γλωσσολογικό Συμπόσιο Θεσσαλονίκης (1976) και Β' Γλωσσολογικό Συμπόσιο Καστοριάς (1978), Διεθνές Γλωσσολογικό Συνέδριο (Βιέννη, 1977), Διεθνές Συνέδριο Τοπωνυμιών (Αθήνα, 1977), American Philological Association + Modern Studies Association (Atlanta USA, 1976), Συνέδριο Ελληνικών Σπουδών (Μελβούρνη Αυστραλίας, 1978). Συνέδριο για την ελληνική γλώσσα στον αγγλόφωνο κόσμο (Βoston 1983, USA). Συνέδρια Ελληνικής Ανθρωπιστικής Εταιρείας. Οργάνωσε στην Αθήνα (1982) το 15ο Διεθνές Συνέδριο τής Ευρωπαϊκής Γλωσσολογικής Εταιρείας. Συνέδριο τού Πανεπιστημίου τής Νεαπόλεως (Νάπολι, 1984), Συνέδριο «Γλώσσα και Νεολαία» (Αθήνα 1984, Υπουργείο Νέας Γενιάς). Ημερίδα για τη γλώσσα, στάδιο Μίλωνα (Αθήνα 1985, Οργάνωση ΚΚΕ εσωτ.). Σειρά διαλέξεων “King's College” τού Λονδίνου και “Hellenic Cultural Center” (Λονδίνο 1985), Συνέδριο μακεδονικών σπουδών (Μελβούρνη Αυστραλίας, 1988), Συνέδριο “Thesaurus Linguae Graece” (Αθήνα, 1987) (Οργανωτής Συνεδρίου). Συνέδριο “Journée d’ études sur le Grec” (Παρίσι, Απρίλιος 1988). Σεμινάριο: Η μετάφραση στην ελληνική γλώσσα. Θεωρία και πράξη (1989, Ευρωπαϊκή Κοινότητα, Λουξεμβούργο και Βρυξέλλες). Επισκέπτης Καθηγητής (Πανεπιστήμιο Βαρσοβίας, 1991). “Greek-Australian award fellow” για το 1991 (Αύγουστος 1991), Σεμινάριο για τη διδασκαλία τής αρχαίας ελληνικής γλώσσας και τού αρχαίου ελληνικού πολιτισμού (Ιούλιος 1991, Λεμεσός Κύπρου, Θέμα: «Διαχρονική διδασκαλία τής ελληνικής γλώσσας στο Γυμνάσιο»), Επίσημος ομιλητής στο Μνημόσυνο για τον Ελευθέριο Βενιζέλο στο Ακρωτήρι Χανίων (24 Μαρτίου 1991, Θέμα: «Ο Ελευθέριος Βενιζέλος ως πνευματική φυσιογνωμία ηγέτη»), Συντονιστής ομιλητής στο “Symposium International sur le grec contemporain” (Παρίσι, 1992), Συνέδριο τού Ιδρύματος “The Woodrow Wilson Center” (Washington, 1992) προσκεκλημένος ομιλητής με θέμα: "The Blending of tradition and innovation in Modern Greek Culture”. Οργάνωση Συνεδρίου για την Ελληνική Γλώσσα (Πρόεδρος) (Αθήνα, 1996). Οργάνωση Γ΄ Διεθνούς Γλωσσολογικού Συνεδρίου για την Ελληνική Γλώσσα (Πρόεδρος) (Αθήνα, 1997). Οργάνωσε με το Θυγατρικό Ίδρυμα τού Ωνασείου στη Ν. Υόρκη δύο ημερίδες για τη διδασκαλία τής ελληνικής γλώσσας στα Πανεπιστήμια Βόρειας και Νότιας Αμερικής, Νέα Υόρκη, 2005. Επίσημη εναρκτήρια ομιλία στη Συνάντηση τής Société internationale de linguistique fonctionnelle «André Martinet, Linguiste», για τα 100 χρόνια από τη γέννησή του, Παρίσι, 9-12 Ιουλίου 2008, με θέμα “Diachronie et synchronie dynamique”.

    ζ)
    Ως Πρόεδρος τής Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας ίδρυσε τη «Στοά τού Βιβλίου» (1996) και το «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο τής Στοάς τού Βιβλίου» (2007). Ως Πρύτανης ίδρυσε, μεταξύ άλλων, το Εντευκτήριο των Πανεπιστημιακών («Καποδιστριακό» στο ανακαινισθέν, με χορηγία τού Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος», κτήριο Κωστή Παλαμά).

    η)
    Επί τής προεδρίας Γ. Μπαμπινώτη στη Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία ανεγέρθηκαν το σχολικό συγκρότημα και το κλειστό γυμναστήριο των Αρσακείων Θεσσαλονίκης, το νέο σχολικό συγκρότημα των Αρσακείων τής Πάτρας, το σχολικό συγκρότημα των Αρσακείων Τιράνων και το σχολικό συγκρότημα των Αρσακείων Ιωαννίνων (ολοκληρώνεται το 2009). Ανακαινίσθηκε το κτήριο των Αρσακείων παραπλεύρως τού Αρσακείου Ψυχικού (οικία πρωθυπ. Ανδρέα Μιχαλακόπουλου και, μετέπειτα, Πριγκιπίσσης Ελένης), όπου εγκαταστάθηκε η Διοίκηση των Αρσακείων.

    ΞΕΝΕΣ ΓΛΩΣΣΕΣ:
    Αγγλική, Γερμανική, Γαλλική. Ενασχόληση, λόγω τού αντικειμένου τής επιστήμης του, με περισσότερες ξένες γλώσσες, όπως η αρχαία Ινδική, η γλώσσα των Maya (Jucatec) ιθαγενών τής Αμερικής κ.ά.

    ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ:
    Ο Γ. Μπαμπινιώτης ανήκει στους εισηγητές τής Σύγχρονης (Μοντέρνας) Γλωσσολογίας στην Ελλάδα. Από τους πρώτους δίδαξε τις σύγχρονες μεθόδους αναλύσεως τής γλώσσας, τις οποίες και εφήρμοσε σε αναλύσεις τής δομής τής αρχαίας και τής νέας ελληνικής γλώσσας. Εισήγαγε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών την Κειμενογλωσσολογία και την Υφολογία, αναδεικνύοντας επιστημονικά τον ρόλο τής γλώσσας στα λογοτεχνικά και μη λογοτεχνικά κείμενα και τις μεθόδους ανάλυσης των κειμένων. Επέμεινε ιδιαιτέρως στον τρόπο διδασκαλίας τής μητρικής γλώσσας βάσει τής επικοινωνιακής μεθόδου συνδυασμένης με τη γραμματική και τη σύνταξη (δομολειτουργική προσέγγιση). Ασχολήθηκε επίσης συστηματικά με τη λεξικογραφία. Καρπός τής ενασχόλησής του με τα αντικείμενα αυτά είναι το «Λεξικό τής Νέας Ελληνικής» (1998, β΄ εκδ. 2002, γ΄ έκδ. 2008) και (από κοινού με τον Χρ. Κλαίρη η «Γραμματική τής Νέας Ελληνικής. Δομολειτουργική – Επικοινωνιακή (2005).

    ΤΙΜΗΤΙΚΕΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ
    Τακτικό μέλος τής “European Academy of Sciences and Arts”(Salzburg)
    Επίτιμος καθηγητής τού Πανεπιστημίου Αθηνών (η ύψιστη τιμή που απονέμει η Σύγκλητος τού Πανεπιστημίου μετά από πρόταση τού Τμήματος σε διακεκριμένους Καθηγητές του εν ενεργεία ή ομοτίμους)
    Επίτιμος διδάκτωρ τού Πανεπιστημίου “La Trobe” τής Μελβούρνης (Αυστραλίας)
    Επίτιμος διδάκτωρ τού Πανεπιστημίου τού Montreal (Καναδά)
    Βραβείο Herder
    Αξιωματούχος τής Τάξεως των Ακαδημαϊκών Φοινίκων τού Γαλλικού Κράτους
    Χρυσός Σταυρός τής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας τής Ρωσίας
    Παράσημο τής Εκκλησίας τής Ελλάδος – Χρυσός Σταυρός Αποστόλου Παύλου
    Μεγαλόσταυρος τού Τάγματος del Merito Civil τού Ισπανικού Κράτους
    Τόμοι προς τιμήν τού Γ. Μπαμπινιώτη
    «Ο κόσμος των κειμένων. Μελέτες αφιερωμένες στον Γεώργιο Μπαμπινιώτη» (Αθήνα 2006: Ελληνικά Γράμματα, σελ. 245) [Επιμέλεια: Διονύσης Γούτσος, Σταματία Κουτσουλέλου, Αικατερίνη Μπακάκου-Ορφανού, Ελένη Παναρέτου]
    «Γλώσσης χάριν. Τόμος αφιερωμένος από τον Τομέα Γλωσσολογίας στον Καθηγητή Γεώργιο Μπαμπινιώτη» ( Αθήνα 2008: Ελληνικά Γράμματα, σελ.704) [Επιστημονική Επιμέλεια : Α. Μόζερ, Α. Μπακάκου-Ορφανού, Χ. Χαραλαμπάκης, Δ. Χειλά-Μαρκοπούλου]

    Ημερίδα προς τιμήν τού Γ. Μπαμπινιώτη
    «Ο κόσμος των κειμένων / The World of Texts», 26 Mαΐου 2006, Αίθουσα Τελετών Πανεπιστημίου Αθηνών. Οργάνωση: Τομέας Γλωσσολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών + Κέντρο Ελληνικών Σπουδών, King’s College London
    Oμιλητές: Michael Bamberg (Clark University), Mike Baynham (Leeds University), Shoshana Blum-Kulka (Hebrew University), Malcolm Coulthard (Aston University), Ben Rampton (King’s Gollege), Michael Toolan (Birmingham University), Jef Verschueren (Antwerp University).
     

    Οι νέες... Πολυεθνικές της Ελλάδος...Οργιάζει η «μαύρη» ανακύκλωση με τα καροτσάκια

    Τετάρτη, 7 Μαρτίου 2012

    Οι νέες... Πολυεθνικές της Ελλάδος...Οργιάζει η «μαύρη» ανακύκλωση με τα καροτσάκια 

    Συγχαρητήρια αξίζουν ίσως σε όλα τα κυβερνητικά στελέχη της τελευταίας 15ετίας της χώρας μας, που κατάφεραν μέσα από τις οκνηρές τους προσπάθειες και την άνευ προηγουμένου αφοσίωσή τους στα καθήκοντά τους να κάνουν πράξη αυτό που οι υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης αλλά και του κόσμου ολόκληρου προσπαθούν – ακόμη και με διεθνή συνέδρια- αλλά δεν καταφέρνουν να πετύχουν. Την πράσινη – με αποχρώσεις του μαύρου όμως – ανάπτυξη.



    Νομίζετε ότι σας κάνουμε πλάκα; όχι! Ο Giorgos ή αλλιώς GAP ή αλλιώς Jeffrey ή αλλιώς Γιώργος Παπανδρέου, το είπε και το έκανε, φέρνοντας την χώρα μας στην πρώτη θέση στην παγκόσμια κατάταξη στην πράσινη – με αποχρώσεις του μαύρου όμως – ανάπτυξη. Και όχι μόνο να βοηθήσει την ελληνική οικονομία να σωθεί, αλλά να την μεταβάλλει σε πρωτοπόρο του είδους με μπόλικες πολυεθνικές εταιρείες να δραστηριοποιούνται στον χώρο, των οποίων η βάση βρίσκεται στην χώρα μας.


    Δεν μιλάμε φυσικά για πράσινο όπως αυτό στα δέντρα, ούτε και για “νέες τεχνολογίες” και τέτοια κουραφέξαλα. Αυτά ας τα κάνουν οι κουτόφραγκοι. Εμείς μιλάμε για άλλη “πράσινη” ανάπτυξη. Αυτήν που παίρνει το όνομά της από τις σακούλες των σκουπιδιών που βρίσκονται πεταμένες στους συνήθως πράσινους κάδους σκουπιδιών που βρίσκονται σε κάθε γωνιά της Αθήνας.


    Κάποιες βέβαια από αυτές τις σακούλες παραμένουν παραδοσιακά μαύρες, και γι' αυτό οι αποχρώσεις στις οποίες αναφερόμασταν. Πράσινη λοιπόν ανάπτυξη με επίκεντρο τις σακούλες των σκουπιδιών. Αρχίσατε να καταλαβαίνετε σε τι αναφερόμαστε; Αν όχι, ας συνεχίσουμε μιλώντας σας για τις “πολυεθνικές” εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον χώρο της Ελλάδας.


    Ίσως έχετε δει τους ... υπαλλήλους αυτών των εταιρειών στον δρόμο σας. Να σπρώχνουν ή σέρνουν καροτσάκια των σούπερ μάρκετ, από δρόμο σε δρόμο, ακόμη και σε κεντρικές οδικές αρτηρίες, σταματώντας κάθε τόσο, για να ψάξουν σε σκουπίδια για σίδερα. Και όχι μόνον αλλά και κάθε άλλου είδους πράγματα, που μπορούν να περιέχουν σίδηρο και χαλκό.




    Η ολοένα αυξανόμενη ανάγκη για μέταλλο τα τελευταία χρόνια, έχει αυξήσει τον αριθμό των αλλοδαπών που συλλέγουν αντικείμενα, τα οποία στην συνέχεια μεταφέρουν σε εργοστάσια ανακύκλωσης. Το κιλό κοστίζει 12 με 13 λεπτά. Οι περισσότεροι ξεκινούν από τις 6 τα ξημερώματα και πριν πέσει η νύχτα, τα πηγαίνουν στους εμπόρους μετάλλων σε Ρέντη, Πειραιώς, Βοτανικό, Ταύρο, Φυλής και πωλούν την πραμάτεια τους.


    Καθημερινά καθένας από τους μετανάστες βγάζει 15 με 20 ευρώ. Όλα μαύρα, ούτε τιμολόγια, ούτε παραστατικά.
    Δεν πρόκειται όμως για ... φτωχοδιαβόλους, όπως έντεχνα κάποιοι – που θα ήθελαν ίσως να υποτιμήσουν το οικονομικό γίγνεσθαι της χώρας μας – θα τους παρουσίαζαν. Αντίθετα, πρόκειται για ευσυνείδητους υπάλληλους, με καταγωγή από την Ασία, τους οποίους έχουν οργανώσει τα αφεντικά τους, τα οποία συνήθως είναι αθίγγανοι επιχειρηματίες με έδρα την Αθήνα και χώρα προέλευσης συνήθως την Βουλγαρία αλλά και ενίοτε την Ρουμανία ή την Αλβανία που έχουν εγκατασταθεί στην χώρα μας.


    Ορίστε λοιπόν οι πολυεθνικές επιχειρήσεις. Μπορεί η “δράση” των εταιρειών να μην είναι πολυεθνική, είναι όμως η σύσταση των συμμετεχόντων σε αυτή. Άρα και εδώ πρωτοπορούμε στο πλαίσιο της οικονομίας της αγοράς. Έχω άλλωστε βρεθει μπροστά σε τέτοιου είδους συναλλαγή, όπου καροτσάκι γεμάτο με σίδερα φορτωνόταν στο πίσω μέρος αγροτικού φορτηγού, δύο μόλις στενά πίσω από τον Άρειο Πάγο, όπου η δικαιοσύνη της χώρας αποδίδεται (σχεδόν) σε όλους.


    Βοήθησε όμως και η κυβέρνηση για την πράσινη ανάπτυξη
    Κάποιος κακόβουλος θα ισχυριζόταν ότι η ανάπτυξη αυτή ... βασίζεται στην ιδιωτική πρωτοβουλία και την ευφυή επιχειρηματικότητα των εν λόγω ατόμων. Αυτό όμως δεν είναι η αλήθεια.


    Η πράσινη αυτή ανάπτυξη οφείλεται και σε μεγάλο μέρος στην “απλοποίηση” των διαδικασιών που έχουν να κάνουν με τον συγκεκριμένο τομέα από πλευράς του ελληνικού κράτους και προφανώς την ένταξή του σε κάποιο “super fast track. Καθώς είναι σαφές ότι όχι μόνο έχουν απλοποιηθεί οι διαδικασίες, οι οποίες έχουν να κάνουν με το εταιρικό στάτους, αλλά όλες οι τυπικότητες που κάποτε ταλαιπωρούσαν τους ελεύθερους επαγγελματίες.


    Όταν πριν κάποιους μήνες χρειάστηκε σε μία αλλαγή σπιτιού να ζητήσω από έναν φίλο μου να μεταφέρουμε την τηλεόραση, το γραφείο και τον υπολογιστή μου με ένα φορτηγάκι που είχε, μου απήντησε: “τρελλός είσαι ρε; άμα μας σταματήσουν χωρίς τιμολόγιο με επαγγελματικό φορτηγάκι, ξέρεις τι θα πληρώσω”;
    Αντιθέτως τόσο τα “καροτσάκια” όσο και τα φορτηγάκια που ολημερίς μεταφέρουν σίδερα στην Αθήνα φαίνεται καλύπτονται από κάποιο νομικό καθεστώς που εξασφαλίζει την ταχύτατη και απρόσκοπτη μεταφορά τους.


    Αφού άλλωστε συχνά πυκνά τους πετυχαίνω ακόμη και σε λεωφοριολωρίδες, απαγορευμένες στους κοινούς θνητούς. Μάλιστα μία φορά είδα με τα μάτια μου έναν τροχονόμο στην οδό Σταδίου, που φρόντισε να κάνει σήμα σε έναν υπάλληλο της εν λόγω εταιρείας να περάσει γρήγορα την διάβαση των πεζών, όταν τον έπιασε κόκκινο σε κάθετο του εν λόγω δρόμου. Ορίστε πώς η απλοποίηση των διαδικασιών οδηγεί στην ανάπτυξη κύριοι. Και ας παραπονιούνται οι Γερμανοί ότι σαν κράτος δεν κάνουμε τίποτε.


    Βοηθούν και στις δημόσιες επενδύσεις!
    Και αν νομίζετε ότι τα οφέλη περιορίζονται σε αυτούς τους τομείς κάνετε μεγάλο λάθος. Η δράση αυτών των εταιρειών, έχει σημαντικά οφέλη και για το κατά τα άλλα βαλτωμένο πρόγραμμα των δημοσίων επενδύσεων, καθώς οι εργαζόμενοι στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων τους, φροντίζουν να αφαιρούν πεπαλαιωμένα υλικά του ελληνικού κράτους αλλά και ιδιωτών.
    Πριν από ένα περίπου μήνα, αφαίρεσαν από δρόμους του Περιστερίου 43 μεταλλικές σχάρες υπονόμων. Έχουν σημειωθεί αλλεπάλληλες αφαιρέσεις μετασχηματιστών της ΔΕΗ, με το κόστος τους να ανέρχεται σε πολλές χιλιάδες ευρώ. Μπορεί το κράτος να αφήσει τους υπονόμους χωρίς καπάκια; Ή τις κολώνες χωρίς μετασχηματιστές;


    Όχι, φροντίζει να τα ξαναβάζει – καινούρια- στις θέσεις τους. Οπότε να και δημόσιες επενδύσεις. Αλλά και στον κατασκευαστικό τομέα προσφέρουν οι πολυεθνικές εταιρείες, αφαιρώντας επίσης υλικά από οικοδομές ή και πεπαλαιωμένα σπίτια. Σε μία μάλιστα περίπτωση γνωστού μου, ο οποίος είχε ένα πολύ παλιό σπίτι, τον βοήθησαν να ... φτάσει χωρίς κόστος στην κατεδάφισή του, όταν προσπαθώντας να τραβήξουν τα μπρούντζινα κάγκελα που είχε στο μπαλκόνι, κατάφεραν να ξηλώσουν όχι μόνο το μπαλκόνι αλλά ένα ολόκληρο κομμάτι της πρόσοψης του σπιτιού!


    Και όλα αυτά αποτέλεσμα της άοκνης προσπάθειας του ελληνικού κράτους! Μην είσαστε λοιπόν αχάριστοι, εκτός από τεμπέληδες ελληναράδες μου! Πείτε τους και ένα ευχαριστώ!


    Δημήτρης Παπαγεωργίου
     http://www.elora.gr