Juan Diego Florez "La donna e mobile" Vienna 2006

----------------------------------------------

Strange Noises

http://hercolano6.blogspot.com/2012/01/strange-noises.html
----------------------------------------

MODERN COSMOLOGY-Volume 17

http://hercolano6.blogspot.com/2012/01/modern-cosmology-volume-17.html
---------------------------------

Stolen Land

http://hercolano2.blogspot.com/2012/01/stolen-land.html
----------------------------------

Profile of a Rogue State

http://hercolano2.blogspot.com/2012/01/profile-of-rogue-state.html
---------------------------------

Call me a Palestinian from Palestine

http://hercolano2.blogspot.com/2012/01/call-me-palestinian-from-palestine.html
-----------------------------------------------

Thousands protest conservative Islam in Tunisia

http://hercolano6.blogspot.com/2012/01/thousands-protest-conservative-islam-in.html
--------------------------------------------

Palestinians Go on Hunger Strike to Protest Israeli Demolitions

http://hercolano6.blogspot.com/2012/01/palestinians-go-on-hunger-strike-to.html
-----------------------------------------------

International Media Complicit in Legitimization of Israeli Settlements

http://hercolano6.blogspot.com/2012/01/international-media-complicit-in.html
------------------------------------------------

Τα τέσσερα «αγκάθια» της εξωτερικής πολιτικής

Από factorx στις 29/01/2012

Εν μέσω της σοβαρότερης κρίσης που έχει αντιμετωπίσει η Ελλάδα μεταπολεμικά, με επιπτώσεις που απειλούν την ίδια την υπόστασή της, μια εξίσου σκοτεινή προοπτική διαγράφεται στον ορίζοντα των εθνικών θεμάτων. Τα τέσσερα βασικά ανοιχτά θέματα -οι ελληνοτουρκικές σχέσεις, το Κυπριακό, η τύχη του βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού και το Σκοπιανό- παραμένουν χαίνουσες πληγές, δίχως να διαφαίνεται πιθανότητα επίλυσης ή έστω ομαλής εξέλιξης σε κανένα από αυτά. Αντιθέτως, και τα τέσσερα μοιάζουν με ωρολογιακές βόμβες όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για την ευρύτερη περιοχή.

Βαθιά ανησυχία για Ερντογάν και στρατηγούς

Στα Ελληνοτουρκικά το αδιέξοδο είναι προδιαγεγραμμένο. Ο Ταγίπ Ερντογάν, στον οποίο είχε επενδύσει διπλωματικά η Αθήνα, όχι μόνο αποδείχθηκε απρόθυμος να εκλογικεύσει την τουρκική πολιτική έναντι της Ελλάδας και να εκτονώσει την ένταση, αλλά όρισε υπουργό Εξωτερικών έναν θεωρητικό του τουρκικού νεο-οθωμανικού μεγαλοϊδεατισμού, τον Αχμέτ Νταβούτογλου. Επιπλέον, επένδυσε τον τουρκικό αναθεωρητισμό με την ισλαμική συνιστώσα, μετατρέποντας το θρησκευτικό χρωματισμό από λανθάνον στοιχείο της τουρκικής ταυτότητας σε ενεργό παράγοντα επιθετικότητας. Η πιθανότητα να αποδεχθεί η Τουρκία τις ελληνικές θέσεις για την ΑΟΖ, π.χ. την περίπτωση του Καστελλόριζου, είναι μηδενική. Άρα, τα περιθώρια να διεκδικήσει η Ελλάδα την εφαρμογή των δικαιωμάτων της και τα νόμιμα συμφέροντά της με όρους Διεθνούς Δικαίου, σε ό,τι αφορά την αποδοχή του από την Τουρκία, είναι ανύπαρκτα. Η δε σκληρή εσωτερική διαμάχη του Ερντογάν με τους στρατηγούς τον υποχρεώνει -ακόμα και αν υποτεθεί ότι δεν ήθελε- σε σκληρή στάση, προκειμένου να μην του καταλογιστεί ότι αφενός συγκρούεται με το Στρατό αποδυναμώνοντάς τον, αφετέρου υποχωρεί έναντι της Ελλάδας. Τα σημάδια όχι μόνο δεν είναι αισιόδοξα, αλλά προκαλούν βαθιά ανησυχία. Τα δικαιώματα της Ελλάδας και η πρόθεση της Τουρκίας να τα σεβαστεί βρίσκονται σε αποκλίνουσες τροχιές.

Κύπρος: Το Plan B της Τουρίας και οι «κόκκινες γραμμές»

 Στο Κυπριακό οι συνομιλίες οδηγούνται σε τέλμα για τον ίδιο λόγο που οι ελληνοτουρκικές σχέσεις οδεύουν σε κρίση. Η Τουρκία δεν είναι διατεθειμένη να αποδεχθεί λύση στο πλαίσιο των αποφάσεων του ΟΗΕ και του ευρωπαϊκού κεκτημένου. Το γεγονός ότι ο ΟΗΕ,  όπως διεφάνη μετά και τη νέα τριμερή στο Greentree της Νέας Υόρκης, επιδιώκει την επιβολή διαδικασιών ανάλογων με αυτών που είχαν επιβληθεί στο σχέδιο Ανάν, με τη γνωστή κατάληξη, επιβαρύνει τις προοπτικές. Ο χρόνος στο Κυπριακό φαίνεται ότι όντως τελειώνει, καθώς η Άγκυρα, αν δεν επιτύχει λύση της αρεσκείας της, προετοιμάζει το Plan B, δηλαδή σχέδιο οριστικής διχοτόμησης. Ο χρονικός ορίζοντας μέχρι τον Ιούλιο, οπότε η Κύπρος αναλαμβάνει την ευρωπαϊκή προεδρία, είναι καθοριστικός. Αν οι διαπραγματεύσεις οδηγηθούν σε κατάρρευση, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις θα οξύνονται έτι περαιτέρω, ανεβάζοντας τις πιθανότητες ανεξέλεγκτων καταστάσεων. Εκτός και αν η Λευκωσία αποδεχθεί τώρα αυτά που απορρίφθηκαν το 2004 με την καταψήφιση του σχεδίου Ανάν.
Ο Κύπριος Πρόεδρος, Δημήτρης Χριστόφιας, δέχεται μαζικά πυρά από την αντιπολίτευση, η οποία του καταλογίζει ότι γύρισε από την τριμερή έχοντας αποδεχθεί πολυήμερη διάσκεψη, έμμεση επιδιαιτησία και χρονοδιάγραμμα, παραβιάζοντας και τις τρεις «κόκκινες γραμμές» που είχε αποφασίσει το Εθνικό Συμβούλιο.

Βόρεια Ήπειρος: Κλίμα τρομοκρατίας και ακραίος εθνικισμός

Στο θέμα των Βορειοηπειρωτών και των δικαιωμάτων τους οι προοπτικές δεν είναι ευοίωνες. Οι αλβανικές κυβερνήσεις έχουν επανειλημμένως αθετήσει τις υποσχέσεις τους για βελτίωση της κατάστασης των ελληνικής καταγωγής πολιτών, η οποία αντιθέτως επιδεινώνεται. Η «Ομόνοια» και το ΚΕΑΔ προσφεύγουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για την απόφαση των αλβανικών αρχών να εξαλείψουν από τα δημόσια έγγραφα την αναφορά στην εθνικότητα, ενώ η δίωξη του Βορειηπειρώτη Ναούμ Ντίσιου, επειδή φρόντιζε τους τάφους δύο Ελλήνων στρατιωτών, πεσόντων στον πόλεμο του ’40, επιβεβαιώνει το κλίμα τρομοκρατίας. Η ακραία εθνικιστική οργάνωση «Ερυθρόμαυρη Συμμαχία» (Aleanca Kuqezi), με επικεφαλής τον αντιπρόεδρο του Ανωτάτου Συμβουλίου Δικαιοσύνης (!), Κρεσνίκ Σπαχίου, η πολιτική ατζέντα της οποίας βασίζεται σε ανθελληνικές και εν γένει αλυτρωτικές θέσεις με σύνθημα τη «Μεγάλη Αλβανία», ωθεί όλο το πολιτικό σύστημα σε ανάλογη στάση, στο πλαίσιο μιας εθνικιστικής ψηφοθηρικής πλειοδοσίας.  Η «Ερυθρόμαυρη Συμμαχία» σχεδιάζει να μετεξελιχθεί σε κόμμα τον Μάιο, επιδιώκοντας να εκφράσει και κοινοβουλευτικά τον εθνικιστικό χώρο, οπότε θα ασκήσει ακόμα μεγαλύτερη πίεση στα υπόλοιπα κόμματα να υιοθετήσουν ανθελληνικές θέσεις. Σημειωτέον ότι το κόμμα των Τσάμηδων εκπροσωπείται ήδη με δύο βουλευτές στο Αλβανικό Κοινοβούλιο. Παρά την επιδίωξη της Αλβανίας να προωθήσει, και με τη βοήθεια της Ελλάδας, την ευρωπαϊκή της πορεία με στόχο την ένταξη στην Ε.Ε., είναι προφανές ότι δεν υπάρχει πολιτική βούληση για βελτίωση της θέσης των Βορειοηπειρωτών και ότι η υπόθεση διολισθαίνει σε αδιέξοδο. Υπενθυμίζεται επίσης ότι το αλβανικό Ανώτατο Δικαστήριο ακύρωσε τη συμφωνία με την Ελλάδα για την ΑΟΖ, κίνηση που έγινε υπό την πίεση της «Ερυθρόμαυρης Συμμαχίας», αλλά και κατόπιν παρασκηνιακής τουρκικής παρέμβασης.

Η πολιτική του Γκρούεφσκι δεν αφήνει ελπίδες

Στο Σκοπιανό οι ελπίδες να βρεθεί αμοιβαίως αποδεκτή λύση στο θέμα της ονομασίας είναι ελάχιστες. Η πολιτική του πρωθυπουργού Νίκολα Γκρούεφσκι δεν αφήνει ελπίδες, καθώς η αδιάλειπτη εθνικιστική προπαγάνδα έχει διαμορφώσει ανάλογο κλίμα στην κοινή γνώμη, δημιουργώντας τη δική της δυναμική. Η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης ερμηνεύθηκε κατά το δοκούν από την κυβέρνηση Γκρούεφσκι προκειμένου να ενισχύσει την επιχειρηματολογία της, «ντοπάροντας» ακόμα περισσότερο την κοινωνία της ΠΓΔΜ. Η νέα πρωτοβουλία του ειδικού απεσταλμένου του γ.γ. του ΟΗΕ, Μάθιου Νίμιτς, εν όψει και της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Σικάγο τον Μάιο, εκτιμάται ότι δεν θα έχει τύχη και πλέον υπάρχει σοβαρή πιθανότητα η Αθήνα να αναγκαστεί να προβεί σε καταγγελία της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, άποψη που ακούστηκε πρόσφατα σε εκδήλωση στο υπουργείο Εξωτερικών. Αυτό σημαίνει ότι και το Σκοπιανό θα παραμείνει μια εκκρεμότητα στην περιοχή, με επιπτώσεις που μένει να διαπιστωθούν. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η ένταση μεταξύ των δύο βασικών πληθυσμιακών ομάδων της ΠΓΔΜ, Σλάβων και Αλβανών, παραμένει, έστω και χωρίς διαρκείς εξάρσεις. Το υπόστρωμα είναι εύφλεκτο και η υφέρπουσα αντιπαράθεση τροφοδοτείται και από τις δύο πλευρές: από τον αλβανικό και το σκοπιανό εθνικισμό. Ακόμα και στο θέμα της ονομασίας οι απόψεις των δύο στοιχείων είναι διαφορετικές. Εν αντιθέσει με τους Σλάβους, η πλειονότητα των Αλβανών τάσσεται υπέρ του συμβιβασμού με την Ελλάδα.
Λάμπρος Καλαρρύτης στον “Τύπο της Κυριακής”
-----------------------------------------

Κάτι παράξενο συμβαίνει στο δημόσιο λόγο

 

Το σύστημα τα δίνει όλα για να συνυπογράψουμε την καταστροφή μας

Κάτι παράξενο συμβαίνει στο δημόσιο λόγο.

Από εκεί που όλοι μας (όσοι τουλάχιστον θεωρούμε τους εαυτούς μας αντιμνημονιακούς) βλέπαμε τη συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου 2011 ως ένα ακόμη βήμα για την οριστική μας αλυσόδεση στα δεσμά του Μνημονίου, αίφνης βλέπουμε το πράγμα να μεταβάλλεται: Η συμφωνία για το PSI, με όσα αυτή μπορεί να περιέχει (κηδεμονία της χώρας, αγγλικό δίκαιο, υποθήκευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας κλπ.) ανάγεται σε ζήτημα «ζωής και θανάτου» για την Ελλάδα, για την «επόμενη δόση», για την παραμονή μας στο ευρώ, για τη λειτουργία της οικονομίας. Και πολλοί από εμάς καταλαμβάνουμε τους εαυτούς μας να έχουμε και «αγωνία» για το αν θα «πετύχει» το PSI+.

Το σκηνικό είναι παρόμοιο με την ψήφιση του πρώτου Μνημονίου, με τη διαφορά ότι τότε όλα είχαν γίνει σε ελάχιστον χρόνο, ώστε να μην προλάβουν να υπάρξουν ούτε ισχυρές αντιδράσεις, αλλά ούτε και αναζήτηση εναλλακτικών. Το πρώτο Μνημόνιο υπογράφηκε στις 3 Μαΐου 2010 και ψηφίστηκε από τη Βουλή στις 6 Μαΐου 2010. Το σημερινό σκηνικό επιχειρεί να μας εμφυσήσει «αγωνία» για το αν θα «πετύχει» το PSI+, με αποτέλεσμα να μας υποβάλει σταδιακά και υποσυνείδητα την ιδέα να «θέλουμε» το PSI+ – ενώ στην πραγματικότητα δεν θέλουμε τίποτε από όλα αυτά.

Με το συνεχές πήγαινε-έλα και τις «αγωνιώδεις» αναφορές για το πώς πηγαίνουν οι συζητήσεις για το PSI+, έχουν καταφέρει να αναγάγουν την επιτυχία του σε «εθνικό στόχο». «Εθνικό στόχο», που όμως θα οδηγήσει στη νέα δανειακή, στα νέα μέτρα, που ήδη ζήτησε η τρόικα, στη μόνιμη κηδεμονία της χώρας και, τελικά, στη μόνιμη καταστροφή κάθε ικμάδας της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας.

Και αναρωτιέμαι: Τα θέλουμε τελικά όλα αυτά; Τα χρειαζόμαστε; Η τηλεοπτική πλύση εγκεφάλου μας μεταδίδει «αγωνία» για την επιτυχία του PSI+, λες και ζητήσαμε εμείς ποτέ το «καταστροφικό» (όπως όλοι έλεγαν πριν συμφωνηθεί) κούρεμα, το οποίο υποτίθεται ότι «μας σώζει», τη στιγμή που είναι η Μέρκελ αυτή που το επιβάλλει και το έχει αναγάγει σε απαράβατο όρο χορήγησης κάθε νέου μνημονιακού δανείου, αντί να είμαστε εμείς, οι «σωζόμενοι» που το ζητούμε με επιμονή.

Παράξενα πράγματα… Θέλουν να μας σώσουν περισσότερο από όσο θέλουμε εμείς. Θέλουν να μας σώσουν χωρίς καν να μας έχουν ρωτήσει για το αν θέλουμε…

Και συνεχίζω να αναρωτιέμαι: Πού πήγε ο αντιμνημονιακός δημόσιος λόγος; Πού πήγε το σθένος με το οποίο όλοι εμείς αναζητούσαμε με ένταση εναλλακτικές στην πολιτική και στην οικονομία και συζητήσουμε για το πώς θα μπορούσε να έχει διαφορετική πορεία η χώρα; Πού πήγε ο αντιμνημονιακός οίστρος που είχε κυριεύσει το σύνολο της χώρας από το καλοκαίρι του 2011 και έπειτα;

Μήπως όλα αυτά τελικά είναι μια μεγάλη μπλόφα που, με το απειλητικό φάντασμα μιας νέας καταστροφής μας, μας οδηγούν να βάλουμε μόνοι μας την υπογραφή μας κάτω από τον όλεθρό μας; Και να αυτοδιαψευστούμε έτσι, αναιρώντας τους εαυτούς μας και τη σαφέστατη επιλογή μας για αποτίναξη της χρηματοδοτικής κηδεμονίας και διαφορετική οικονομική πολιτική, προσαρμοσμένη στο πραγματικό συμφέρον της ελληνικής οικονομίας;

Η ταύτιση των καταστροφικών αυτών πολιτικών, στις οποίες ζητείται τώρα με τον ύπουλο αυτό τρόπο η υπογραφή μας, με το εκ πρώτης όψεως άσχετο ζήτημα της παραμονής μας στο ευρώ, αποδεικνύει ότι η νέα μπλόφα που στήνεται μπροστά στα μάτια μας εις βάρος του ελληνικού λαού μέσω του PSI+ είναι πολύ μεγαλύτερη από όσο μπορούμε να φανταστούμε κι εμείς οι ίδιοι.

Αλλά ας αναλογιστούμε ένα πράγμα και μόνον; Για ποιο λόγο είχαν πλακώσει στην Ελλάδα όλα τα κανάλια του κόσμου εκείνο το Σαββατοκύριακο στο οποίο είχαν κορυφωθεί οι ασφυκτικές πιέσεις στον Σαμαρά για να συμφωνήσει στη δημιουργία «μεταβατικής» κυβέρνησης; Και διέκοπταν τα διεθνή μέσα ενημέρωσης με έκτακτα δελτία για να ενημερώσουν για τη δημιουργία νέας κυβέρνησης στην Ελλάδα;

Είναι προφανές ότι πρόκειται για τον ίδιο ακριβώς λόγο που ωθεί το παγκόσμιο «σύστημα» να μας επιβάλει τα συνυπογράψουμε τον όλεθρό μας, εμφανίζοντας ύπουλα το PSI+ τάχατες ως «έπαθλο» και όχι ως απαρχή νέων δεινών και μονιμοποίηση της κηδεμονίας για την Ελλάδα.

Το διακύβευμα που βάζουν (τεχνητά, κατά τη γνώμη μου) απέναντί μας για να εκμαιεύσουν την υπογραφή μας είναι η όποια ευημερία μάς έχει απομείνει. Γι’ αυτό και η ολωσδιόλου ανεδαφική τρομοκράτηση και η εξύφανση ανυπόστατων σεναρίων καταστροφολογικής φαντασίας για την όλως υποθετική περίπτωση επιστροφής μας στη δραχμή: Είναι η δημιουργία ενός υποσυνείδητου back-up τρομοκράτησης, για την περίπτωση που διανοηθούμε να μην αποδεχθούμε το PSI+ και τη νέα δανειακή. Από το «δεν θα έχετε πετρέλαιο» μέχρι το «δεν θα έχετε τρόφιμα».

Σαν να μου θυμίζουν όλα αυτά κάτι, δεν είμαι σίγουρος τι ακριβώς. Το Σχέδιο Ανάν και η «νέα Μικρασιατική καταστροφή» μου θυμίζουν ή κάτι άλλο;

Το μόνο παρήγορο είναι ότι η Νέα Τάξη φαίνεται ότι, όπως και τότε, ζητάει τη συνυπογραφή των θυμάτων της στη θηλιά που τους βάζει. Συνεπώς, όσο δεν έχουμε πει το «ναι» που μας ζητούν, υπάρχει ακόμη ελπίδα.

Επώνυμος

-----------------------------------------------

Επίπλωσι της αρεσκείας του !!!

Κυριακή, 29 Ιανουαρίου 2012

Κατασπατάληση χρήματος για το γραφείο υφυπουργού;...

Από τον Γιάννη Δημαρά

ΕΡΩΤΗΣΗ
ΠΡΟΣ: Υπουργείο Οικονομικών
ΘΕΜΑ: Ανακαίνιση Γραφείου Υφυπουργού Οικονομικών
Κύριε Υπουργέ,
Πληροφορηθήκαμε από ρεπορτάζ ειδησεογραφικού ιστότοπου, σαφείς αιχμές για κατασπατάληση δημοσίου χρήματος από τον Υφυπουργού Οικονομικών κ. Γιάννη Μουρμούρα. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, εμφανίζεται ο κ. Υφυπουργός, που...
 ορκίστηκε ως υπηρεσιακός Υφυπουργός μιας Κυβέρνησης, χωρίς τη λαϊκή ετυμηγορία και με προσδιορισμένο βίο, να δαπανά χιλιάδες ευρώ για την ανανέωση της επίπλωσης του γραφείου του.
Κατόπιν όλων, ερωτάστε:
Αληθεύουν οι πληροφορίες περί ριζικής ανανέωσης του γραφείου του Υφυπουργού;
Αν ισχύουν τα όσα έχουν δημοσιευθεί, τι ποσά έχουν δαπανηθεί και από ποιο λογαριασμό του Υπουργείου διατέθηκαν;
Αν ισχύουν, οι δημοσιογραφικές πληροφορίες, πώς εξηγείται η πρωτοβουλία ανακαίνισης ενός υπουργικού γραφείου από έναν Υφυπουργό, Κυβέρνησης περιορισμένης θητείας και μάλιστα σε περίοδο σκληρής οικονομικής πραγματικότητας για τον Ελληνικό Λαό;
Ο Ερωτών Βουλευτής

----------------------------------

Β. Βιλιάρδος-Η ΒΕΡΟΛΙΝΕΖΑ ΝΟΙΚΟΚΥΡΑ

Η ΒΕΡΟΛΙΝΕΖΑ ΝΟΙΚΟΚΥΡΑ: Είναι καιρός να σταματήσει να αποτελεί η Ελλάδα το πειραματόζωο των παιδιών του Σικάγου και της πρωσικής Γερμανίας - η οποία τη θεωρούσε ανέκαθεν σαν το ιδανικό υποψήφιο θύμα για τον παραδειγματισμό των υπολοίπων «εταίρων» της

Το απίστευτο «γερμανικό τελεσίγραφο» είναι πλέον γεγονός – προεξοφλεί δε ότι, η αποπληρωμή των δανειακών υποχρεώσεων της Ελλάδας, η οποία σχεδιάζεται να κυβερνάται από διορισμένο, ξένο επίτροπο, ως το πρώτο ίσως επίσημο προτεκτοράτο του Βερολίνου, θα προηγείται όλων των άλλων δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού. Ο γρίφος του PSI, καθώς επίσης το περίπλοκο παιχνίδι των κερδοσκόπων, τοποθετούνται πια σε δεύτερη μοίρα – αφού προέχει η ολοκλήρωση της εισβολής στην Ελλάδα, με την εγκατάσταση των δυνάμεων κατοχής.  

Με τον εκβιασμό αυτό επιχειρείται προφανώς να εμποδιστεί η Ελλάδα στο μέλλον από ενέργειες, όπως η στάση πληρωμών ή/και η επιστροφή της στο εθνικό νόμισμα – οπότε να μην έχει στη διάθεση της κανένα απολύτως διαπραγματευτικό πλεονέκτημα, απέναντι στους πιστωτές της. Στην αντίθετη περίπτωση, εάν δηλαδή η Ελλάδα δεν συμφωνήσει, τότε δεν θα λάβει άλλα δάνεια από την Τρόικα – τα οποία οι σύνδικοι του διαβόλου, το ΔΝΤ δηλαδή, τα έχει αναθεωρήσει στα 145 δις € (από τα 130 δις € που πρότεινε μέχρι σήμερα).      

Εισερχόμαστε λοιπόν στο μεγάλο τελικό – με την Ελληνική, διορισμένη και μη εκλεγμένη κυβέρνηση να εκβιάζεται, είτε να υπογράψει την εξευτελιστική δήλωση υποτέλειας στη Γερμανία, είτε να οδηγήσει τη χώρα στη χρεοκοπία. Αν και κατά την άποψη μας η Γερμανία παίζει το τελευταίο της χαρτί, ενώ κάνει το λάθος να μην προσφέρει καμία αξιοπρεπή διέξοδο στην Ελλάδα (δεν επιτρέπεται ποτέ να κλείνεις και την τελευταία «δικλείδα ασφαλείας», εάν δεν θέλεις να πυροδοτήσεις μία καταστροφική έκρηξη), η κατάσταση είναι εξαιρετικά επικίνδυνη.

Η κατάρρευση της Ευρωζώνης φυσικά φαίνεται πιο πιθανή από ποτέ, όχι μόνο λόγω των συνεχιζόμενων, εβδομαδιαίων αμερικανικών επιθέσεων μέσω των εταιρειών αξιολόγησης, αλλά και επειδή δεν φανταζόμαστε ότι, η Ελλάδα θα υποταχθεί στους εκβιασμούς – ότι δεν θα πει «ΟΧΙ» δηλαδή στους άθλιους εισβολείς, οι οποίοι την απειλούν ευθέως με την «παράδοση» της εθνικής της κυριαρχίας.     

Κατά την άποψη μας, παρά το ότι τα σύννεφα μοιάζουν να βαραίνουν απειλητικά πάνω από την Ελλάδα, ο μεγάλος χαμένος της παρτίδας (σκάκι με το διάβολο) θα είναι η Γερμανία – αφού, εάν τελικά διαλυθεί η Ευρωζώνη,  αργά ή γρήγορα θα απομονωθεί. Έτσι, αφενός μεν θα χάσει τα 500 δις €, τα οποία έχει δανείσει η κεντρική της τράπεζα στην ΕΚΤ (άρθρο μας), αφετέρου θα υποχρεωθεί στην αποπληρωμή των πολεμικών επανορθώσεων – όχι μόνο αυτών που οφείλει στην Ελλάδα, αλλά και όλων των υπολοίπων.

Παράλληλα φυσικά θα διογκωθούν και οι ζημίες του ιδιωτικού της τομέα (τράπεζες, επιχειρήσεις), ο οποίος θα υποχρεωθεί στη διαγραφή πολλών επισφαλειών του «Νότου» – ενώ η ανατίμηση του μάρκου, σε ενδεχόμενη υιοθέτηση του, θα σημάνει το τέλος της ηγεμονίας της στις εξαγωγές.

Πιθανότατα λοιπόν η Γερμανία θα οδηγηθεί σε τεράστιες, εξαιρετικά επικίνδυνες για τους Πολίτες της «οικονομικές και άλλες περιπέτειες» - ενώ δεν έχει καμία δυνατότητα/ικανότητα να ανταπεξέλθει με έναν οικονομικό, παγκόσμιο πόλεμο, επικεντρωμένο στο χρηματοπιστωτικό τομέα (εκτός του ότι δεν της ανήκει η μεγαλύτερη τράπεζα, η Deutsche Bank, έχει απόλυτη σχεδόν άγνοια και πλήρη ανεπάρκεια ή/και ανικανότητα στο χρηματοπιστωτικό τομέα).

Τόσο η αδιαλλαξία, όσο και η υπεροψία κάποτε τιμωρούνται – ενώ είναι καιρός να σταματήσει να αποτελεί η Ελλάδα το πειραματόζωο των παιδιών του Σικάγου και της πρωσικής Γερμανίας (η οποία τη θεωρούσε ανέκαθεν σαν τον «αποδιοπομπαίο τράγο», σαν το ιδανικό υποψήφιο «θύμα» καλύτερα, για τον παραδειγματισμό των υπολοίπων χωρών της Ευρωζώνης).

Καλώς ή κακώς λοιπόν πιστεύουμε ότι, η Γερμανία θα τιμωρηθεί τελικά για τα εγκλήματα των ναζί, για τα οποία ουσιαστικά δεν τιμωρήθηκε μετά το 2^ο  Παγκόσμιο Πόλεμο – αφού της επιτράπηκε από τους εχθρούς της η διαγραφή του 50% των δημοσίων χρεών της, η επέκταση του χρόνου αποπληρωμής των υπολοίπων με χαμηλά επιτόκια, καθώς επίσης η μη πληρωμή των πολεμικών επανορθώσεων, μέχρι την ενδεχόμενη ένωση της (ενώ επιβραβεύθηκε με το σχέδιο Marshall, για την «επανεκκίνηση» της Οικονομίας της). Αν και η αγνωμοσύνη της είναι γνωστή σε όλους, υπάρχουν και κάποια όρια – τα οποία έχει μάλλον υπερβεί.  

Ολοκληρώνοντας, ευτυχώς είπαμε για πρώτη φορά «όχι» στις νοτιοαμερικάνικες, απόλυτα αποτυχημένες μεθόδους του ΔΝΤ – μέσω των οποίων σχεδιάζει να οδηγήσει τους Έλληνες, λεηλατημένους και εξαθλιωμένους, στη χρεοκοπία (όπως συνέβη με την Αργεντινή, με την Ασία , με τη Βραζιλία κλπ.). Ιδιαίτερα η άρνηση των Ελλήνων επιχειρηματιών να αποδεχθούν την καταβαράθρωση των κατωτάτων αμοιβών, καθώς επίσης την κατάργηση των δύο μισθών (13^ου και 14^ου), αποτελεί αναμφίβολα ένα εξαιρετικά αισιόδοξο γεγονός – πόσο μάλλον αφού όλες οι αξίες (ακίνητα, ΑΕΠ κλπ.), διαμορφώνονται μεσοπρόθεσμα ανάλογα με τα μέσα εισοδήματα μίας χώρας.

Ας ελπίσουμε δε ότι θα πάψουν ορισμένα «ανεπαρκή» ή/και διατεταγμένα ΜΜΕ να μας «βομβαρδίζουν» με τις δήθεν επιτυχίες της Ιρλανδίας - το συνολικό χρέος της οποίας υπερβαίνει το 1.200% του ΑΕΠ της, έναντι μόλις 330% της Ελλάδας. Μίας «θυματοποιημένης» χώρας δηλαδή, στην οποία έχει ουσιαστικά εφαρμοσθεί η μέθοδος της μάλλον «δουλοπρεπούς» Τουρκίας (άρθρο μας) – μία μέθοδος που οδηγεί ξανά στη χρεοκοπία, μετά από χρόνια ελλειμματικά ισοζύγια εξωτερικών συναλλαγών, λόγω της δραστηριοποίησης των ξένων πολυεθνικών («ζώνες» χαμηλών εργατικών αμοιβών, φορολογικοί παράδεισοι του Καρτέλ).

Βέβαια στην υπερχρεωμένη Ιρλανδία δεν συμβαίνει ακριβώς το ίδιο, αφού έχει πλεονάσματα στο ισοζύγιο της – γεγονός όμως που οφείλεται στο ότι ανήκει στην Ευρωζώνη, οπότε «χρησιμοποιείται» ως βάση από τις αμερικανικές κυρίως πολυεθνικές, καθώς επίσης ως φορολογικός παράδεισός, έχοντας πολύ χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές επί των κερδών των επιχειρήσεων.       

ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ

Σύμφωνα με την κυβέρνηση της ανατολικογερμανίδας κυρίας Merkel, η λύση της Ευρωζώνης δεν είναι άλλη από την πολιτική λιτότητας – παρά το ότι γνωρίζει ότι, τα μεγαλύτερα προβλήματα της Ευρώπης είναι η μη ισορροπημένη κατανομή ελλειμμάτων και πλεονασμάτων, η έλλειψη «λειτουργικής» κεντρικής τράπεζας, καθώς επίσης οι υπερχρεωμένες εμπορικές τράπεζες (άρθρο μας). Περαιτέρω, ο στασιμοπληθωρισμός, η ασύμμετρη παγκοσμιοποίηση και η εσφαλμένη αναδιανομή των εισοδημάτων – με την ανεργία να εξελίσσεται σε μία απίστευτα καταστροφική μάστιγα (με πρωταθλητή την Ισπανία, στην οποία ξεπερνάει επίσημα το 23%).

Στα πλαίσια αυτά, η πρόσφατη έκθεση της McKinsey, είναι αρκετά αποκαλυπτική. Οι ειδικοί ερευνητές της εταιρείας αυτής μελέτησαν μέχρι ποιο σημείο έχει φτάσει η μείωση των χρεών, σε διάφορες χώρες, μετά την κρίση του 2008 (Εικόνα Ι).

                      

Σύμφωνα λοιπόν με τη μελέτη αυτή, οι Η.Π.Α. έχουν μειώσει το συνολικό χρέος τους (δημόσιο και ιδιωτικό) πολύ περισσότερο, σε σχέση με πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες – από 296% του ΑΕΠ το 2008, στα 279% το 2011. Αντίθετα, το συνολικό χρέος της Ισπανίας αυξήθηκε στο 363%, από 337% το 2008 – με τα νοικοκυριά να μην μπορούν να περιορίσουν τα χρέη τους (όπως επίσης συμβαίνει στην Ιταλία) και την ισπανική οικονομία να βυθίζεται στην ανεργία.

Γνωρίζοντας τώρα κανείς ότι, οι Η.Π.Α. εφαρμόζουν μία επεκτατική νομισματική πολιτική, αντίθετη ακριβώς από αυτήν που επιβάλλει η Γερμανία στην Ευρώπη, συμπεραίνει εύκολα πως το «γερμανικό σύνδρομο της λιτότητας» θα καταστρέψει τελικά την Ευρωζώνη. Δυστυχώς, η καγκελάριος αδυνατεί να κατανοήσει ότι, μία οικονομία συμπεριφέρεται εντελώς διαφορετικά από μία «νοικοκυρά» - η οποία, όταν αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα, μειώνει αμέσως (πολύ σωστά) τα έξοδα του νοικοκυριού της. 

Ειδικότερα, η δυνατότητα εξυπηρέτησης των χρεών ενός κράτους, η βιωσιμότητα τους δηλαδή, εξαρτάται αφενός μεν από το ύψος τους, αφετέρου από το ακαθάριστο εθνικό εισόδημα. Όταν σε μία οικονομία λοιπόν μειώνουν όλοι μαζί τις δαπάνες τους, όπως συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα και αλλού, το ακαθάριστο εθνικό εισόδημα περιορίζεται, ακολουθεί μία εκτεταμένη ύφεση και τα χρέη είναι αδύνατον πλέον να εξυπηρετηθούν. Επομένως, αυτό που φαίνεται απόλυτα λογικό για ένα νοικοκυριό, είναι εντελώς παράλογο για ένα κράτος – ότι είναι ορθολογικό δηλαδή για τα άτομα οδηγεί, σε συλλογικό επίπεδο, στην απόλυτη καταστροφή.

Το γεγονός αυτό φαίνεται να αδυνατεί να το συνειδητοποιήσει η κυρία Merkel, η οποία θεωρεί πως ότι είναι καλό για τα άτομα, είναι ανάλογα σωστό και για τις κοινωνίες τους. Παρά το ότι λοιπόν οι περισσότεροι επιστήμονες συστήνουν ανεπιφύλακτα τις επενδύσεις και την ανάπτυξη, μέσα από μία περισσότερο «ελαστική» νομισματική πολιτική (αύξηση της ποσότητας χρήματος, χαμηλά επιτόκια, αγορά ομολόγων από την κεντρική τράπεζα, ευρωομόλογα, ελεγχόμενος πληθωρισμός κλπ.), η βερολινέζα νοικοκυρά επιμένει στη δική της άποψη – ενδεχομένως βέβαια με εντελώς διαφορετικές σκοπιμότητες.    

ΜΟΧΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΜΟΧΛΕΥΣΗ

Στην οικονομική θεωρία υπάρχει μία περιγραφή του φαινόμενου της μόχλευσης (leveraging), η οποία επεξηγεί το μηχανισμό που οδηγεί στη διαρκή αύξηση της ποσότητας των χρημάτων. Σύμφωνα με αυτήν έχουμε τα εξής:  

(α)  Κάποιος καταθέτει στην Τράπεζα Α ένα ποσόν 1.000 €. Η τράπεζα διατηρεί τα 200 € στους λογαριασμούς της (ρεζέρβες) και δανείζει τα 800 € στην Τράπεζα Β.

(β)  Η Τράπεζα Β που δανείζεται τα 800 €, δημιουργεί διατηρεί αντίστοιχα τα 160 € στους λογαριασμούς της και δανείζει τα 640 € στην Τράπεζα Γ.

(γ)  Η Τράπεζα Γ που δανείζεται τα 640 € διατηρεί τα 128 € και δανείζει τα 512 € που «περισσεύουν» κοκ.

Με αυτόν τον τρόπο, έχουμε στο τέλος «καινούργιες» καταθέσεις 5.000 € συνολικά, από την αρχική κατάθεση των πραγματικών 1.000 €, ρεζέρβες αυτά τα 1.000 € και νέες πιστώσεις 4.000 €. Δηλαδή, τα 1.000 € που κατέθεσε ένας και μοναδικός πελάτης έγιναν 4.000 € πιστώσεις και 1.000 € ρεζέρβες – επομένως, «ως δια μαγείας» πολλαπλασιάστηκαν.

Στο ίδιο παράδειγμα και από την αντίθετη φορά (απομόχλευση, deleveraging), εάν ο αρχικός πελάτης ζητήσει από την Τράπεζα Α να του επιστρέψει τα 1.000 €, τότε αυτή θα ζητήσει από την Τράπεζα Β τα 800 € που της είχε δανείσει, συμπληρώνοντας τα  με τα 200 € που είχε διατηρήσει (ρεζέρβες) κοκ. Έτσι λοιπόν, τα 4.000 € πιστώσεις και τα 1.000 € ρεζέρβες, συνολικά 5.000 €, θα ξαναγίνονταν 1.000 €. Φυσικά, όταν η οικονομία λειτουργεί ομαλά, κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει πρακτικά, αφού εμφανίζονται συνεχώς νέοι καταθέτες, οι τράπεζες δανείζονται επί πλέον χρήματα κλπ.        

Σε κάθε περίπτωση όμως, δεν είναι τόσο εύκολη η διαδικασία της επιστροφής χρημάτων (απομόχλευσης), όσο αυτή του δανεισμού τους (μόχλευση) - ενώ εμπεριέχει πολλούς διαφορετικούς κινδύνους. Είναι λοιπόν πιθανόν, στο παράδειγμα μας, η Τράπεζα Β, η οποία για να επιστρέψει με τη σειρά της τα 800 € θα πρέπει να ζητήσει την αποπληρωμή των 640 € από την Τράπεζα Γ, να μην μπορέσει να το επιτύχει, επειδή η Τράπεζα Γ αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα ρευστότητας και αδυνατεί να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις της. Στην περίπτωση αυτή, η Τράπεζα Β είναι υποχρεωμένη (υπό κάποιες προϋποθέσεις φυσικά)

(α)  να ζητήσει από κάποιον άλλο «πελάτη» της τα 640 € και

(β) να δημιουργήσει προβλέψεις ζημιών, επίσης 640 €.

Αφ’ ενός μεν λοιπόν η πιστωτική επέκταση στην αντίθετη της φορά, η πιστωτική συρρίκνωση δηλαδή, διπλασιάζει το πρόβλημα, αφ’ ετέρου, επειδή ο «πελάτης» που επιστρέφει τελικά το δάνειο είναι συνήθως ο υγιέστερος της πιστωτικής αλυσίδας, δημιουργούνται «στρεβλώσεις» στις αγορές (πραγματική οικονομία) και «διαφοροποιημένα» προβλήματα.

Για παράδειγμα, ο αρχικός πελάτης μπορεί να ζητήσει την επιστροφή των χρημάτων του όχι γιατί πανικοβλήθηκε σε σχέση με την ασφάλεια των καταθέσεων του  (ο εφιάλτης των τραπεζών), αλλά επειδή έχει μειωθεί το εισόδημα του και θέλει να καλύψει τη διαφορά, για να διατηρήσει τις καταναλωτικές του συνήθειες. Στην περίπτωση αυτή έχουμε συρρίκνωση των αποταμιεύσεων, η οποία αναγκαστικά οδηγεί στη μείωση των επενδύσεων (αφού ο τράπεζες έχουν λιγότερα χρήματα για να δανείσουν σε επενδυτές), στην ανεργία κλπ. 

Ένα δεύτερο παράδειγμα είναι να πανικοβληθεί η Τράπεζα Β και να σταματήσει να δανείζει τους πελάτες της (ιδιώτες, επιχειρήσεις, άλλες τράπεζες), προσπαθώντας επί πλέον να περιορίσει την έκθεση της στον πιστωτικό κίνδυνο – να ερευνήσει δηλαδή τα υφιστάμενα δάνεια της, να διαπιστώσει προβλήματα, να δημιουργήσει βιαστικά μεγαλύτερες του σύνηθες προβλέψεις και να προσπαθήσει να εισπράξει όσα περισσότερα χρήματα γίνεται, από όποιους πελάτες μπορεί (από τους υγιείς συνήθως). Ο πανικός της τράπεζας Β μεταφέρεται στην υπόλοιπη αγορά (αυτό έχει συμβεί στην πραγματικότητα), με αποτέλεσμα να ενταθεί το πρόβλημα. Και από εδώ λοιπόν προκαλείται μείωση των επενδύσεων, ανεργία κλπ.  

Σύμφωνα όμως με τους ισχυρισμούς διαφόρων σήμερα, ο φόβος να λειτουργήσει περαιτέρω αντίστροφα η πίστωση έχει εξαλειφθεί, γεγονός που μεταξύ άλλων σημαίνει (στο παραπάνω θεωρητικό μοντέλο μας) ότι, 

(α) ο αρχικός πελάτης δεν ζητάει πίσω τα χρήματα του – δεν έχει πανικοβληθεί δηλαδή (διαπιστώνοντας έντρομος ότι, οι καταθέσεις του δεν βρίσκονται στο θησαυροφυλάκιο της τράπεζας, αλλά έχουν δοθεί σαν δάνειο σε τρίτους, ενώ αυτός έχει αναλάβει εν αγνοία του το ρίσκο) ή/και δεν έχει ανάγκη να συμπληρώσει το εισόδημα του,

(β) τα προβλήματα ρευστότητας της Τράπεζας Β έχουν αποκατασταθεί και

(γ) ο πανικός των τραπεζών, τουλάχιστον στις μεταξύ τους συναλλαγές, έχει εκλείψει, οι επενδύσεις θα συνεχίσουν να αυξάνονται κλπ.  

Εν τούτοις, με κριτήριο τη συμπεριφορά τόσο των τραπεζών, οι οποίες προτιμούν να διατηρούν τα κεφάλαια τους στην ΕΚΤ αντί να τα δανείζουν, όσο και των καταναλωτών (λιτότητα), καθώς επίσης των επιχειρήσεων και των επενδυτικών κεφαλαίων (αγορών), η πιστωτική συρρίκνωση συνεχίζεται – οπότε βιώνουμε μία συνεχιζόμενη περίοδο «απομόχλευσης» και αποπληθωρισμού (deflation), με αποτελέσματα μάλλον καταστροφικά για όλους μας.   

ΕΠΟΛΟΓΟΣ

Σύμφωνα με πολλές οικονομικές αναλύσεις, η διαδικασία της απομόχλευσης έχει μόλις ξεκινήσει στις περισσότερες χώρες. Με κριτήριο τα στατιστικά στοιχεία του 2^ου τετραμήνου του 2011 (McKinsey), το συνολικό χρέος (δημόσιο και ιδιωτικό) έχει αυξηθεί σε όλες σχεδόν τις δέκα μεγαλύτερες οικονομίες του πλανήτη, μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση, αυξάνοντας παράλληλα το δημόσιο χρέος. Μόνο σε τρία κράτη έχει μειωθεί το συνολικό χρέος, ως ποσοστό επί του ΑΕΠ τους: στις Η.Π.Α., στην Αυστραλία και στη Ν. Κορέα.

Περαιτέρω, η διαδικασία της απομόχλευσης στη Σουηδία και στη Φιλανδία τη δεκαετία του 90, μας προσφέρει ένα αξιόλογο μάθημα, σε σχέση με αυτά που συμβαίνουν σήμερα. Σύμφωνα με τις συγκεκριμένες εμπειρίες, επίσης με άλλα ιστορικά παραδείγματα, υπάρχουν οι εξής δύο διαφορετικές φάσεις απομόχλευσης:

(α)  Κατά την πρώτη φάση, η οποία διαρκεί αρκετά έτη, τα νοικοκυριά, οι επιχειρήσεις και τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, μειώνουν σε πολύ μεγάλο βαθμό τα χρέη τους. Ενώ συμβαίνει αυτό, η οικονομική ανάπτυξη (ΑΕΠ) είναι αρνητική ή ελάχιστα θετική, με αποτέλεσμα να αυξάνεται το δημόσιο χρέος.

(β)  Κατά τη δεύτερη φάση, το ΑΕΠ αυξάνεται (rebounds) με μεγάλο ρυθμό, οπότε το δημόσιο χρέος μειώνεται συνεχώς, για πολλά έτη. Η διαδικασία αυτή ξεκινάει με τη σταθεροποίηση των τραπεζών, η οποία οδηγεί σε αύξηση των παρεχομένων δανείων, συνεχίζεται με τις διαρθρωτικές αλλαγές, οι οποίες έχουν σαν αποτέλεσμα την ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα και την τόνωση των εξαγωγών, ενώ ολοκληρώνεται με την αύξηση των επενδύσεων, σαν αποτέλεσμα των υψηλότερων αποταμιεύσεων και της επανόδου της ιδιωτικής κατανάλωσης.

Με στοιχεία του Ιανουαρίου του 2012, οι Η.Π.Α. είναι η πρώτη δυτική χώρα, στην οποία φαίνεται να πλησιάζει προς το τέλος της η διαδικασία απομόχλευσης. Το ύψος του χρέους του χρηματοπιστωτικού τομέα έχει επιστρέψει στα επίπεδα του 2000, ενώ οι οφειλές των επιχειρήσεων σε σχέση με το ΑΕΠ, έχουν περιορισθεί. Τα αμερικανικά νοικοκυριά έχουν περιορίσει τις οφειλές τους περισσότερο από τις άλλες χώρες, ενώ θα χρειαστούν περί τα δύο χρόνια ακόμη, για να επανέλθουν στα προ της κρίσης επίπεδα (2000).

Αντίθετα, η διαδικασία της απομόχλευσης στη Μ. Βρετανία, αλλά και σε πολλές άλλες χώρες της Ευρώπης, είναι πιο αργή - οπότε συμπεραίνει κανείς ότι, η μείωση του χρέους θα διαρκέσει περισσότερα χρόνια, ενώ θα οδηγήσει αρκετά κράτη στην αδυναμία εξυπηρέτησης των οφειλών τους (χρεοκοπία).

Τέλος, όσον αφορά την Ευρωζώνη, η πολιτική λιτότητας που επιβάλλεται από τη Γερμανία, σε συνδυασμό με την εσωτερική υποτίμηση που ακολουθείται, θα έχει σαν αποτέλεσμα να διαρκέσει πολύ περισσότερο η διαδικασία της απομόχλευσης – πόσο μάλλον αφού εξαρτάται από τις οικονομικές ιδιαιτερότητες της εκάστοτε χώρας. Στα πλαίσια αυτά είναι μάλλον σίγουρο ότι, εάν συνεχίσει να ακολουθείται η πολιτική λιτότητας, οι πλέον αδύναμες χώρες θα οδηγηθούν άδικα στη χρεοκοπία – με πρώτους υποψήφιους την Ελλάδα και την Πορτογαλία.

Βασίλης Βιλιάρδος  (copyright)

Αθήνα, 29. Ιανουαρίου 2012

viliardos@kbanalysis.com

ΤΡΑΜ-το "μεγάλο φαγοπότι" στα δημόσια έργα

Πώς στηνόταν το "μεγάλο φαγοπότι" στα δημόσια έργα

Πηγή:www.capital.gr

Του Δημήτρη Δελεβέγκου

Το πάρτι με το κρατικό χρήμα που γινόταν στα δημόσια έργα την εποχή των παχέων αγελάδων αποκαλύπτει σήμερα το Capital.gr, φέρνοντας στο φως της δημοσιότητας μία χαρακτηριστική περίπτωση που δειγματοληπτικά εντόπισαν οι κρατικοί ελεγκτικοί μηχανισμοί.

Το 2006, οπότε ακόμη «λεφτά υπήρχαν», το τότε υπουργείο περιβάλλοντος και δημοσίων έργων (ΥΠΕΧΩΔΕ) αποφάσισε να μετατοπίσει τη γραμμή του τραμ προς Γλυφάδα, ώστε αυτή να μην διέρχεται από την έκταση του πρώην αεροδρομίου στο Ελληνικό.

Πρόκειται για έργο προϋπολογισμού 155.000 ευρώ, ποσό που εκ πρώτης φαίνεται χαμηλό. Ωστόσο, αφορά στην αξία της εκπόνησης προμελέτης,!!! δηλαδή ούτε καν κύριας μελέτης, ενός μικρού μεγέθους έργου.

Ξέφραγο αμπέλι

Η προμελέτη του έργου ανατέθηκε με διαδικασίες «fast track» σε μελετητική εταιρεία που μόνον άγνωστη δεν ήταν στο τότε ΥΠΕΧΩΔΕ, καθώς είχε ήδη αναλάβει σημαντικά δημόσια έργα. Έτσι υπογράφηκε μεταξύ του φορέα του έργου, της ΤΡΑΜ και της εταιρείας η σύμβαση ανάθεσης έργου τεχνικού συμβούλου.

Μία σύμβαση γεμάτη παρατυπίες, σύμφωνα με το φάκελο της υπόθεσης που βρίσκεται στη διάθεση του Capital.gr και έχει διαβιβαστεί στον αρμόδιο εισαγγελέα.

Ποιες «τρύπες» εντόπισε το κλιμάκιο των επιθεωρητών του ΓΕΔΔ;

- Η σύμβαση ανατέθηκε απευθείας με τη διαδικασία της κατεπείγουσας ανάγκης, αν και δεν υπήρχε τέτοιου είδους «ανάγκη»: για διάστημα δύο χρόνων, από το 2006 μέχρι το 2008, η ΤΡΑΜ, το ΥΠΕΧΩΔΕ και η μελετητική εταιρεία αντάλλασσαν έγγραφα για το πώς θα πρέπει να σχεδιαστούν τα έργα...

- Δεν είχε δημιουργηθεί ο φάκελος του έργου της μετατόπισης της γραμμής, δηλαδή ποια είναι τα τεχνικά δεδομένα του project, η σκοπιμότητά του.!!! Και βέβαια το ασύδοτο Δημόσιο -εν προκειμένω  η τότε διεύθυνση σχεδιασμού ανάπτυξης και μελετών της ΤΡΑΜ- δεν είχε ούτε καν προεκτιμήσει τη δαπάνη κατασκευής του έργου!!! ή το ύψος της αμοιβής της μελέτης!!!!

- Η αμοιβή των 155.000 είχε... προταθεί από την ίδια την μελετητική εταιρεία, ελλείψει τυπικής εκτίμησης του ποσού.!!! Περιττό να αναφερθεί ότι δεν πραγματοποιήθηκε διαγωνισμός, ενώ η σύμβαση δεν εξετάστηκε από τη νομική υπηρεσία της ΤΡΑΜ Α.Ε.

- Ουδείς από την ΤΡΑΜ και από το ΥΠΕΧΩΔΕ έλεγξε, εάν η συγκεκριμένη εταιρεία διαθέτει τα απαραίτητα πτυχία για να αναλάβει την εκπόνηση της προμελέτης. Και από αυτό προκύπτει ότι η ανάθεση ήταν παράνομη.

- Τελικά η μελέτη πραγματοποιήθηκε. Ωστόσο, ό,τι αυτή περιελάμβανε (σχέδια κτλ) ήταν ανυπόγραφο.!!! Την ίδια στιγμή, σε τμήματα της προμελέτης εμφανίζονταν συντάκτες που...δεν εργάζονταν στην εταιρεία ούτε σε άλλες εταιρείες με τις οποίες ενδεχομένως συνεργαζόταν η ανάδοχος.

Στο απυρόβλητο

Όπως προκύπτει από τη σχετική έκθεση, αντιμέτωποι με πειθαρχικό έλεγχο είναι-μεταξύ άλλων- ο προϊστάμενος της διεύθυνσης σχεδιασμού ανάπτυξης και μελετών της τότε ΤΡΑΜ και οι επιβλέποντες μηχανικοί της σύμβασης. Αγνοείται όμως, εάν θα τιμωρηθούν, καθώς η ΣΤΑΣΥ Α.Ε. (στην οποία υπάγεται το ΤΡΑΜ) παραμένει χωρίς κανονισμό λειτουργίας...!!!!!!

Παράλληλα, ποινικές ευθύνες ενδέχεται να φέρουν τα μέλη του δ.σ. και ο διευθύνων σύμβουλος της τότε ΤΡΑΜ.

Αξιοσημείωτο πάντως, είναι ότι η μελετητική εταιρεία που εμπλέκεται στην υπόθεση κατασπατάλησης του δημόσιου χρήματος, μέχρι πριν από μερικούς μήνες εμφάνιζε δραστηριότητα στα δημόσια έργα.

dimitris.delevegos@capital.gr

Πηγή:www.capital.gr

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΝ-Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΑΡΜΕΝΙΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΗΘΙΚΟΝ ΨΕΥΔΟΣ

Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΑΡΜΕΝΙΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΗΘΙΚΟΝ ΨΕΥΔΟΣ

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ:

ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΩΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΩΝ ΑΡΜΕΝΙΩΝ ΤΟ ΠΛΕΟΝ ΑΝΗΘΙΚΟΝ ΨΕΥΔΟΣ, ΟΤΙ ΤΑΧΑ ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΣΥΝΕΤΕΛΕΣΘΗ ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΟ ΕΘΝΙΚΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΑΥΤΟΠΚΡΑΤΟΡΙΑ!!!
ΕΤΣΙ ΔΙΑΒΑΖΩ ΣΗΜΕΡΑ (29-1-2012) ΣΤΟ "ΒΗΜΑ":

«Οι Τούρκοι θεωρούν εαυτούς ίδιο έθνος με τους Οθωμανούς παρά το γεγονός ότι η κρατική δομή άλλαξε τελείως με την ίδρυση της τουρκικής δημοκρατίας» λέει μιλώντας προς «Το Βήμα» ο Μουσταφά Ακιόλ, αρθρογράφος της εφημερίδας «Hurriyet».
«Δεν είναι θέμα κράτους αλλά έθνους» απαντά στην ερώτησή μας γιατί το να αποκαλούνται τα γεγονότα του 1915 «γενοκτονία των Αρμενίων» ξεσηκώνει τόσο έντονα πάθη στην Τουρκία τη στιγμή που συνέβησαν επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, χρόνια πριν από την ίδρυση του σύγχρονου τουρκικού κράτους το 1923. «Το κοινό αίσθημα που επικρατεί είναι ότι "Οι πρόγονοί μας δεν μπορεί να διέπραξαν κάτι τόσο φριχτό"».

ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΟ ΨΕΜΑ ???

Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ, ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ, ΔΕΝ ΕΞΟΝΤΩΝΕΙ ΕΘΝΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥΣ, ΔΙΟΤΙ ΕΞ ΟΡΙΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΦΥΛΕΤΙΚΗ, ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΟΙ ΟΘΩΜΑΝΟΙ ΕΞΟΝΤΩΣΑΝ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥΣ ΔΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΟΣ, ΟΠΩΣ ΔΕΝ ΕΞΟΝΤΩΣΑΝ ΟΙ ΡΩΜΑΙΟΙ ή ΟΙ ΠΕΡΣΕΣ ή Ο ΤΣΕΓΚΙΣ ΧΑΝ!!!
ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ, ΤΟ ΕΘΝΙΚΟΝ ΚΡΑΤΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΜΟΝΟΜΑΝΙΑΝ ΠΕΡΙ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΟΣ ΕΠΙΔΙΔΕΤΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ (ΝΑΙ, ΠΑΝΤΟΤΕ, ΣΕ ΦΥΣΙΚΕΣ ή ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΕΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΕΣ ή ΑΠΕΛΑΣΕΙΣ ή ΔΙΩΓΜΟΥΣ!!)! ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ: ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΟΛΕΜΟ, ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΤΑ ΝΕΟΪΔΡΥΘΕΝΤΑ ΚΡΑΤΗ ΕΠΕΔΟΘΗΣΑΝ ΣΕ ΑΚΑΤΟΝΟΜΑΣΤΟΥΣ ΔΙΩΓΜΟΥΣ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΟΣ!!! ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΔΕΙ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΣΥΝΗΘΩΣ ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΝΤΑΙ ΕΠΙΜΕΛΩΣ ΕΚΠΛΗΤΤΕΤΑΙ!!! ΔΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ: ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟΣ Ο ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ Ο ΛΕΓΟΜΕΝΟΣ "ΜΙΛΑ ΠΑΤΡΙΩΤΗ ΤΟΥΡΚΙΚΑ", ΜΕ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΣΕ ΠΙΑΝΟΥΝ ΣΤΟ ΞΥΛΟ ΣΤΗΝ ΜΕΣΗ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ! ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΝΩΣΤΟΣ Ο ΚΑΤΑ ΠΟΛΥ ΣΚΛΗΡΟΤΕΡΟΣ ΓΑΛΛΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ ΠΟΥ ΕΦΗΡΜΟΣΘΗ ΣΤΗΝ ΑΛΣΑΤΙΑ , Ο "ΜΙΛΑ ΓΑΛΛΙΚΑ ΓΙΑΤΙ ΑΛΛΟΙΩΣ ΠΕΘΑΝΕΣ"! Ο ΝΟΜΟΣ ΑΥΤΟΣ, ΑΠΙΘΑΝΟΥ ΣΚΛΗΡΟΤΗΤΟΣ, ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΤΟ ΑΚΑΤΟΡΘΩΤΟΝ, ΝΑ ΜΕΤΑΤΡΕΨΗ ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΕΙΚΟΣΑΕΤΙΑ ΤΟΝ ΣΥΜΠΑΓΗ ΓΕΡΜΑΝΟΦΩΝΟ ΠΛΗΘΥΣΜΟ ΤΗΣ ΑΛΣΑΤΙΑΣ (ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΕΧΟΝΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΝ ΤΟΥ ΕΘΝΙΣΜΟΥ ΤΟΥ, "ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΤΗΣ ΡΗΝΑΝΙΑΣ") ΣΕ ΓΑΛΛΟΦΩΝΟ!!!

ΟΘΕΝ, ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΤΩΝ ΝΕΟΤΟΥΡΚΩΝ ΤΟΥ 1908 ΥΠΟ ΤΟΝ ΕΜΒΕΡ ΠΑΣΑ ("ΝΤΟΝΜΕΣ"  ΚΙ ΑΥΤΟΣ ΑΠ' ΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, ΟΠΩΣ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΣΥΝΩΜΟΤΕΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ, ΟΠΩΣ Ο ΚΕΜΑΛ) ΕΠΕΔΟΘΗ ΣΤΗΝ ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΤΗΝ ΦΥΣΙΚΗ-ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΤΩΝ ΜΗ ΤΟΥΡΚΙΚΩΝ ΠΛΗΘΥΣΜΩΝ! ΤΟΤΕ ΑΡΧΙΖΕΙ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟΝ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΚΔΙΩΚΟΥΝ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΡΑΛΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΔΗΓΟΥΝ ΠΡΟΣ ΕΞΟΝΤΩΣΙΝ ΤΩΝ ΕΙΣ ΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΝ (ΠΡΟΧΕΙΡΟΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:ΤΑ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΕΝΑΡΓΩΣ Ο ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ ΠΡΟΞΕΝΟΣ ΧΟΡΤΟΝ ΣΤΟ ΠΟΛΥ ΓΝΩΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟΝ ΤΟΥ "Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΗΣ ΑΣΙΑΣ")! ΤΟΤΕ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΚΤΕΛΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟΝ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΑΜΕΝΙΩΝ (ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΤΟ 1915)!!!
ΟΙ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΕΣ ΑΥΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΩΣ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ!!!
ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΑΣΗΜΑΝΤΗ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ ΤΟ ΟΤΙ ΤΥΠΙΚΩΣ Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΧΑΛΙΦΑΤΟΝ ΚΑΤΗΡΓΗΘΗΣΑΝ ΕΠΙΣΗΜΩΣ ΤΟ 1924 !!! (ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΛΕΜΕ ΕΔΩ ΟΤΙ Η ΧΟΥΝΤΑ ΔΙΑΤΗΡΟΥΣΕ ΓΙΑ ΕΝΑ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΕΑ)

ΤΟ ΝΕΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΙΔΡΥΕΤΑΙ ΤΟ 1908!!! ΣΗΜΕΙΩΣΑΤΕ ΤΟ!!!

ΟΙ ΣΟΥΛΤΑΝΟΙ-ΧΑΛΙΦΕΣ ΗΣΑΝ ΑΠΛΩΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΙ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ!!! Ο ΣΟΥΛΤΑΝΟΣ ΜΕΧΜΕΤ (ΑΔΕΛΦΟΣ ΤΟΥ ΑΒΔΟΥΛ ΧΑΜΙΤ) ΗΤΟ ΕΝΑΣ ΤΑΛΑΙΠΩΡΗΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΑΣΘΕΝΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΑΠΛΩΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΕΔΕΧΕΤΟ ΣΤΩΪΚΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΩΡΙΝΗΝ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑΝ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΦΥΛΑΚΙΣΙΝ ΤΟΥ ΣΤΟ ΝΤΟΛΜΑ ΜΠΑΞΕ, ΟΥΤΕ ΔΙΟΙΚΟΥΣΕ, ΟΥΤΕ ΕΡΩΤΑΤΟ ΚΑΙ ΟΥΔΕΙΣ ΤΟΝ ΕΛΑΜΒΑΝΕ ΥΠ' ΟΨΙΝ ΤΟΥ! ΟΜΟΙΩΣ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΙΟΙΚΗΣΕΩΣ ΤΟ ΠΑΛΑΙΟΝ ΕΝ ΓΕΝΕΙ, ΚΑΤΗΡΓΗΘΗ ΒΙΑΙΩΣ ΤΟ 1908 ΚΑΙ ΑΝΕΛΑΒΟΝ ΠΛΗΡΩΣ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΟΙ ΝΕΟΤΟΥΡΚΟΙ "ΧΟΥΝΤΙΚΟΙ" ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ !!!

ΟΘΕΝ, ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΝ ΨΕΥΔΟΣ ΠΟΥ ΔΙΑΔΙΔΕΙ ΔΙΕΘΝΩΣ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΤΑΧΑ ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ ΑΥΤΗ ΔΙΑ ΤΗΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΝ ΑΛΛΑ Ο ΑΞΙΟΛΥΠΗΤΟΣ ΣΟΥΛΤΑΝΟΣ ΜΕΧΜΕΤ !!!!

ΒΕΒΑΙΩΣ, Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΝΑ ΑΠΕΚΔΥΘΗ ΤΩΝ ΕΥΘΥΝΩΝ ΤΗΣ, ΟΜΩΣ, ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΑΥΤΑ, ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ, ΤΑ ΕΓΚΥΡΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΑ ΤΥΠΟΥ, ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΕΚΠΛΗΞΙΝ!!!

ΜΟΝΟΝ ΟΙ ΑΚΡΟΔΕΞΙΟΙ ???

IN.GR

Αθήνα

Περίπου 1.800 ακροδεξιοί, μέλη «επιτροπής εθνικής μνήμης», πραγματοποίησαν το βράδυ του Σαββάτου συγκέντρωση στο κέντρο της Αθήνας, με αφορμή την επέτειο των γεγονότων στα Ίμια.

Οι διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν για αρκετή ώρα στο μνημείο των τριών αξιωματικών που σκοτώθηκαν κατά την πτώση του ελικοπτέρου τους στα Ίμια, στη Βασιλίσσης Σοφίας στο ύψος του οδού Ρηγίλλης.

Στη συνέχεια πραγματοποίησαν πορεία προς την πλατεία Μαβίλη και στη συνέχεια διαλύθηκαν.

Οι γύρω δρόμοι παρέμειναν κλειστοί μέχρι το τέλος της πορείας.

Newsroom ΔΟΛ

----------------------------------

ΚΑΛΑ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΔΩ ????? ΜΟΝΟΝ ΟΙ ΑΚΡΟΔΕΞΙΟΙ ΤΙΜΟΥΝ ΤΑΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΗΡΩΪΚΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΜΑΣ ????
ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ, ΔΕΞΙΟΙ, ΚΕΝΤΡΩΟΙ, ΤΙ ΚΑΝΟΥΝ ????

ΜΟΝΟΝ ΟΙ ΑΚΡΟΔΕΞΙΟΙ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΠΟΝΟΥΝ ΤΟΥΤΗ ΤΗΝ ΕΡΗΜΗ ΠΑΤΡΙΔΑ ????

ΚΙ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΡΟΧΑ ΣΙΤΙΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ??? ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ, ΑΣΤΟΙ, ΕΦΟΠΛΙΣΤΕΣ, ΦΛΟΥΦΛΗΔΕΣ ΚΑΙ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΙ, ΑΥΤΟΙ ΤΙΠΟΤΕ ??? 

--------------------------