Τα Τζαμιά!

Οι Εβραίοι φοιτητές της Γαλλίας "ανησυχούν" που οι νέοι θέλουν να ψηφίσουν Εθνικό Μέτωπο

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Οι Εβραίοι φοιτητές της Γαλλίας "ανησυχούν" που οι νέοι θέλουν να ψηφίσουν Εθνικό Μέτωπο

Η ‘Union des étudiants Juifs de France’ (UEJF) [Ένωση των Εβραίων Φοιτητών της Γαλλίας] ανησυχεί από την "επιτυχία της στρατηγικής απο-δαιμονοποίησης" του Εθνικού Μετώπου (FN), που έχει πετύχει η Marine Le Pen, στους νέους κάτω των 24 ετών, ιδίως στους άνδρες.

Σε μια δημοσκόπηση που πραγματοποιήθηκε μεταξύ 1003 ανθρώπων για λογαριασμό της ένωσης φοιτητών που δημοσιεύθηκε στις 25 Νοεμβρίου, το 55% των ατόμωνηλικίας 18-24 ετών λένε ότι «σίγουρα» (23 %) ή «ίσως» (32 %) θα ψηφίσουν το Εθνικό Μέτωπο στις δημοτικές εκλογές του 2014. Ένας αριθμός που αυξάνεται από 30 % έως και 33 % μεταξύ των νεαρών ανδρών. Σε όλο τον πληθυσμό στο σύνολό του, οι αριθμοί αυτοί αυξάνονται σε 18 % και 24 % αντίστοιχα, δηλαδή συνολικά ένα 42 % δεν αποκλείει την ιδέα να ψηφίσει Εθνικό Μέτωπο.

«Τα στοιχεία δείχνουν ότι για τους νέους, το FN είναι ένα κόμμα όπως και κάθε άλλο, ακόμη κι αν στηρίζεται στον ρατσισμό, τον αντισημιτισμό, τον φόβο για τον μετανάστη και το Ισλάμ. Έχει υπάρξει μια διακοπή στη μετάδοση, που έχει προστεθεί στην ευγένεια των μέσων μαζικής ενημέρωσης ή των πολιτικών αντιπάλων της Marine Le Pen», αναλύει οJonathan Hayoun, πρόεδρος της UEJF.

ΚΟ: Είναι γνωστό ότι η άνοδος φαινομένων αντισημιτισμού στην Γαλλία (όπως και στις περισσότερες χώρες της 'Δύσης') οφείλεται στην αύξηση του μουσουλμανικού στοιχείου. Παρ' όλα αυτά οι "ανησυχούντες" Εβραίοι της Γαλλίας θεωρούν "εχθρό" το κόμμα που θέλει να βάλει ένα φρένο στην μετανάστευση και την ισλαμοποίηση της χώρας! Ας σημειωθεί, επίσης, ότι ο φίλος της δύο φορές χωρισμένης Λεπέν, Louis Aliot, είναι εβραϊκής καταγωγής!

Η ... UEJF θέλει να «ξεκινήσει ένα παρατηρητήριο για τον ρατσισμό στις ομιλίες της προεκλογικής εκστρατείας».

Στο μεταξύ, ένας πολιτικός που πήγε στο Εθνικό Μέτωπο προερχόμενος από το κεντροδεξιό UMP, ξαναγύρισε πίσω, γιατί είδε, λέει, στο κόμμα της Λε Πεν «τατουάζ με σβάστικες, ομοφοβία και ξενοφοβία»...

Ο 34χρονος Arnaud Cléré, (δεξιά) ο οποίος άφησε το κόμμαUMP του Νικολά Σαρκοζί για το Εθνικό Μέτωπο (FN) υπαναχώρησε, ισχυριζόμενος ότι "συγκλονίστηκε" που είδε υποψηφίους του κόμματος να έχουν τατουάζ με σβάστικες στα συνέδρια του κόμματος.

Το Εθνικό Μέτωπο προτίθεται να μηνύσει τον 34χρονο, ο οποίος ήταν υποψήφιος για το συμβούλιο του βόρειου χωριού Gamaches, για συκοφαντική δυσφήμιση.

Ο Clere εγκατέλειψε το UMP τον Μάιο, αφού παραβίασε τις οδηγίες του κόμματος , επιτυγχάνοντας μια συμμαχία με έναν συνεραγζόμενο με το FN εν όψει των εκλογών στοGamaches. «Ήταν λάθος να πιστεύω ότι θα μπορούσαν να συνδυαστούν δύο ομάδες, όπως το UMP και το FN», δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Clere μετά την αποστολή επιστολής προς τον ηγέτη του UMP Jean - François Cope, από τον οποίο ζητούσε να επιστρέψει στο μαντρί κόμμα του.

Στο tweet που ανακοίνωσε την απόφασή του, ο Clereπεριέγραφε το FN ως ένα «θρησκευτικό και δικτατορικό» πολιτικό κίνημα.

Ο Clere είπε ότι κατάλαβε ότι το κόμμα δεν είχε αλλάξει βλέποντας τατουάζ με ναζιστικά σύμβολα στα χέρια πολλών υποψηφίων του FN σε μια συνεδρίαση στη βόρεια πόλη Hénin- Beaumont, εν όψει των τοπικών εκλογών του Οκτωβρίου.

Οι παρατηρήσεις του Clere γρήγορα αξιοποιήθηκαν από τον(εβραϊκής καταγωγής) Cope, που βλέπει την εκλογική βάση του UMP να διαβρώνεται από ένα κύμα υποστήριξης του FN.

«Η δεξιά και η ακροδεξιά δεν είναι το ίδιο πράγμα», είπε οCope στο Europe 1.

Η Le Pen αρνήθηκε τους ισχυρισμούς του Clere, λέγοντας ότι το κόμμα είναι έτοιμο να παρέχει φωτογραφίες και των 130 υποψηφίων του FN που συμμετείχαν στη συνεδρίαση στοHénin - Beaumont για να δείξει ότι κανείς δεν έφερε τατουάζ με σβάστικες.

Η 45χρονη δικηγόρος δήλωσε ότι οι αποκαλύψεις είχαν ενορχηστρωθεί από τον Cope, και απείλησε να μηνύσει τον τοπικό πολιτικό και το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων για δυσφήμιση.

Τον Οκτώβριο το FN πήρε το προβάδισμα σε μια δημοσκόπηση, για πρώτη φορά από τότε που ιδρύθηκε το 1973, σημειώνοντας το 24 % των προτιμήσεων.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγές: εδώ και εδώ

Μ.ΒΡΕΤΑΝΝΙΑ - Μία στις τρεις γυναίκες λέει ότι «δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα»

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

ΒΡΕΤΑΝΙΑ : Μία στις τρεις γυναίκες λέει ότι «δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα»

Κι έτσι αφού «απελευθερώθηκαν» οι γυναίκες από την καταπίεση και τα "παρωχημένα πρότυπα", είναι τώρα, σε θέση να κάνουν σεξ με όσο περισσότερους άντρες θέλουν και να αισθάνονται πολύ καλά για τον εαυτό τους μέχρι να γίνουν 35 και συνειδητοποιήσουν ότι είναι μόνες. Αλλά το να μείνεις μόνη και άτεκνη δεν είναι και τίποτα μπροστά στην «απελευθέρωση από την πατριαρχία».

Οι νεαρές γυναίκες σήμερα πιστεύουν ότι έχουν περισσότερες ευκαιρίες απασχόλησης και μια καλύτερη ευκαιρία για την εξισορρόπηση του γονικού ρόλου και μια σταδιοδρομία από ό, τι οι μητέρες τους είχαν στην ηλικία τους, αλλά στη συνέχεια, για πολλές, η εικόνα γίνεται πολύ πιο ζοφερή. Το ένα τρίτο, δεν πιστεύει ότι θα υπάρξει ποτέ ισότητα στις αμοιβές. Το ένα πέμπτο λέει ότι έχουν λιγότερο σεβασμό στην κοινωνία από ό, τι οι μητέρες τους. Σχεδόν το ένα τρίτο δηλώνει ότι είναι λιγότερο ευτυχισμένες. Και τα δύο τρίτα πιστεύει ότι είναι πιο επιρρεπείς σε διατροφικές διαταραχές και νοητική ασθένεια.

Οι πληροφορίες προέρχονται από μια δημοσκόπηση σε πάνω από 1.000 νέες γυναίκες ηλικίας 16 έως 30 ετών, η οποία αποτελεί μέρος ανάλυσης ενός χρόνου που πραγματοποιήθηκε στην Αγγλία και την Ουαλία. 

Η δημοσκόπηση αποκαλύπτει επίσης ότι το 40 % των νεαρών γυναικών είναι συχνά μοναχικό, το 46 % δεν γνωρίζει ποιον μπορεί να εμπιστευθεί. 

Το 36 % λέει ότι «συχνά αισθάνονται ότι δεν μπορούν να τα καταφέρουν στη ζωή τους» και μια στις τέσσερις δήλωσε ότι αισθάνεται ότι δεν έχει κανέναν στον οποίο θα μπορούσε να στραφεί όταν δεν θα είναι σε θέση να λύσει τα προβλήματά της μόνη της.

Η ανάλυση περιλάμβανε επίσης μια δημοσκόπηση που διεξήχθη την περασμένη εβδομάδα με τα αποτελέσματα 10 ομάδων από το φιλανθρωπικό ίδρυμα που παλαιότερα ήταν γνωστό ως Χριστιανικός Σύλλογος Νέων Γυναικών της Αγγλίας και της Ουαλίας (YWCA) και σήμερα ονομάζεται Πλατφόρμα 51. Η Deborah Mattinson, πρόεδρος των διαχειριστών του YWT, δήλωσε : «Αυτό που γνωρίζουμε από την μακρά έρευνά μας είναι ότι υπάρχουν πάνω από ένα εκατομμύριο νεαρές γυναίκες που ζουν μειονεκτικά σε ένα σύστημα που τους προσφέρει πολύ λίγες δεύτερες ευκαιρίες.

Πάνω από το 58 % των νεαρών γυναικών φαίνονται ασφαλείς και στην εργασία, το 42% παλεύουν με θέματα που περιλαμβάνουν την έλλειψη προσόντων, δύσκολες σχέσεις με τους συνεργάτες και την οικογένεια, το χρέος, τη φτώχεια, τη στέγαση και την κατάθλιψη. Πέντε τοις εκατό των νεαρών γυναικών με πτυχία, επίσης, υποφέρουν από κατάθλιψη και απομόνωση.

Όλο το άρθρο στην Guardian εδώ

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

Β. Βιλιάρδος - Οι νέοι γενίτσαροι

http://www.analyst.gr/2013/11/29/4879/2/

Οι νέοι γενίτσαροι

ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΙΛΙΑΡΔΟΣ

Όταν ενημερώνεται κανείς για την εκχώρηση του ονόματος «φέτα» στους Καναδούς, γνωρίζοντας πόσο σημαντική είναι για την οικονομία της Ελλάδας, είναι δυνατόν να μην χαρακτηρίσει ως ενδοτική τη συμπεριφορά αυτών που υπέγραψαν τη συμφωνία;

“Ο κόσμος των ανθρωπίνων δεινών της εποχής, η τραγωδία της προσβεβλημένης, καθώς επίσης εξευτελισμένης και ταπεινωμένης προσωπικότητας, ήταν αυτά που ενέπνευσαν τον Ντοστογιέφσκι στα έργα του – με τα οποία έδειξε πως η κατάπνιξη της αξιοπρέπειας του ανθρώπου, καταστρέφει την ψυχή του, διχάζοντας οδυνηρά τη συνείδηση του.

Κάτω από τέτοιες συνθήκες, από τη μία πλευρά παρουσιάζεται η αίσθηση της μηδαμινότητας του ατόμου, ενώ από την άλλη ωριμάζει επικίνδυνα η κατάσταση της διαμαρτυρίας – της βίαιης επανάστασης ενδεχομένως, ενάντια στον «αστικό ατομικισμό».

Ο συγγραφέας ευχόταν βέβαια να αποφευχθούν οι αιματηρές κοινωνικές εξεγέρσεις, στηρίζοντας την ελπίδα του στην ηθική βελτίωση των διανοουμένων – η οποία θα είχε ως αποτέλεσμα την επανασύνδεση τους με το λαό, από τον οποίο είχαν αποκοπεί”.     

 .

Άρθρο

Όταν η κυβέρνηση ενός κράτους αποδέχεται αδιαμαρτύρητα τη σύνδεση των χρημάτων που δαπανώνται για φάρμακα, με το εκάστοτε ΑΕΠ, θέτοντας ως ανώτατο ποσοστό το 1%, δρομολογεί αναμφίβολα την αύξηση των ασθενειών και των θανάτων στη χώρα της.

Η θέση μας αυτή τεκμηριώνεται από το αδιάψευστο γεγονός ότι, η πτώση του ΑΕΠ, τη οποία η ίδια η κυβέρνηση προκαλεί, μεταξύ άλλων αυξάνοντας υπερβολικά τους φόρους, δεν σημαίνει αυτόματα ότι μειώνεται ο πληθυσμός της χώρας.

Για παράδειγμα, επειδή το ΑΕΠ έχει περιορισθεί στα περίπου 180 δις €, από 240 δις € προηγουμένως, η δαπάνη για φάρμακα, κατά την κυβέρνηση, θα πρέπει να μειωθεί από 2,4 δις € στα 1,8 δις € – κατά 600 εκ. € λοιπόν ή κατά 25%, με τον πληθυσμό να παραμένει ως έχει. Στην περίπτωση αυτή, είναι προφανές ότι, αφενός μεν θα αυξηθούν οι ασθένειες, πόσο μάλλον σε μία χώρα που ήδη υποφέρει από την κατάρρευση του βιοτικού της επιπέδου, αφετέρου οι θάνατοι – ειδικά στις φτωχότερες τάξεις.

Βέβαια, αυτή είναι ακριβώς η πρόθεση των εισβολέων, όπως συμπεραίνεται από τις «επελάσεις» τους ανά τον κόσμο – αφού ένα από τα πρώτα αποτελέσματα των ενεργειών τους, είναι η μείωση του προσδόκιμου ζωής. Με τον τρόπο αυτό ρίχνουν στην κυριολεξία ένα μεγάλο μέρος του πληρώματος του καραβιού που κινδυνεύει να βυθιστεί, στη θάλασσα, έτσι ώστε να επιβιώσουν οι υπόλοιποι – οι οποίοι, αφού λεηλατηθούν, μεταφέρονται είτε στα σκοτεινά αμπάρια, είτε στο μηχανοστάσιο, όπου δουλεύουν σαν σκλάβοι (χρέους στην προκειμένη περίπτωση), υπό τις εντολές των νέων καπετάνιων του καραβιού.

Το γεγονός αυτό τεκμηριώνεται από τον πίνακα στο άρθρο μας «Η παγίδα των γενοσήμων» όπου η Τουρκία, στην οποία εισέβαλλε και λεηλάτησε το ΔΝΤ, ευρίσκεται στην τελευταία θέση όσον αφορά τις δαπάνες υγείας, καθώς επίσης το προσδόκιμο ζωής – ενώ εκθειάζεται από τις εταιρείες αξιολόγησης σε σχέση με το χαμηλό μέσον όρο της ηλικίας του πληθυσμού της, επειδή το κόστος ιατρικής περίθαλψης και συνταξιοδότησης είναι περιορισμένο, αποτελώντας ανταγωνιστικό πλεονέκτημα για τη χώρα.

.

Στην πρώτη στήλη είναι οι δαπάνες υγείας ως ποσοστό επί του ΑΕΠ, στη δεύτερη οι κατά κεφαλήν δαπάνες, στην τρίτη το προσδόκιμο ζωής (από το οποίο φαίνεται η σχέση του με τις δαπάνες υγείας), ενώ στην τέταρτη τα νοσοκομειακά κρεβάτια ανά 1.000 κατοίκους. Με σκούρο κόκκινο είναι οι δημόσιες δαπάνες και με ανοιχτό οι ιδιωτικές.
(*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)

.

Περαιτέρω, είναι μάλλον «δημαγωγικό» το να ισχυρίζεται κανείς ότι, η δαπάνη για φάρμακα σε μία χώρα είναι υπερβολική, χωρίς να επισημαίνει ότι αποτελεί μέρος των συνολικών δαπανών για την υγεία – οπότε, εάν οι συνολικές δαπάνες είναι φυσιολογικές, η επί μέρους κατανομή τους σε διάφορους τομείς (νοσοκομειακή περίθαλψη, ιατρικό κόστος, φάρμακα κλπ.) αφενός μεν δεν επιδεινώνει το συνολικό κόστος, αφετέρου εξαρτάται από τις ιδιαιτερότητες κάθε χώρας.

Με βάση τον παραπάνω πίνακα, η Ελλάδα ευρίσκεται πλησίον του μέσου όρου του ΟΟΣΑ – τόσο όσον αφορά τις δαπάνες υγείας, όσο και το προσδόκιμο ζωής. Όπως φαίνεται δε από τον πίνακα που ακολουθεί, το ποσοστό των φαρμάκων στο συνολικό κόστος της υγείας είναι υψηλότερο στις φτωχότερες χώρες – κυρίως λόγω του ότι η γενικότερη ιατρική περίθαλψη είναι ελλιπέστερη.

.

Φαρμακευτικές δαπάνες ανά χώρα. Οι μπλε στήλες αντιπροσωπεύουν το ποσοστό των φαρμακευτικών δαπανών ανά χώρα σε σχέση με το σύνολο των δαπανών υγείας (για το ποσοστό βλέπε την αριστερή στήλη, 0-35%). Οι μπλε ρόμβοι αντιπροσωπεύουν τις φαρμακευτικές δαπάνες ως ποσοστό επί του ΑΕΠ κάθε χώρας (για ποσοστό βλέπε την δεξιά στήλη, 0-3%).
(*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)

Αν και το ποσοστό των φαρμάκων ως προς το ΑΕΠ λοιπόν της Ελλάδας είναι πολύ υψηλό (2,4% το 2007, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ), σε αρκετές άλλες «φτωχές» χώρες κινείται σε ανάλογα ύψη (2,3% στην Ουγγαρία, 2,2% στην Σλοβακία και στην Πορτογαλία), ενώ στις πλουσιότερες είναι πολύ χαμηλότερο (0,6% στο Λουξεμβούργο). Στον πίνακα τώρα που ακολουθεί φαίνεται το ποσοστό κέρδους των φαρμακείων σε ορισμένες χώρες, τo 2011:

.

Χώρα	Ποσοστό	Χώρα	Ποσοστό
Ιρλανδία	28%	Ολλανδία	27%
Ισπανία	26%	Γαλλία	25%
Ελλάδα	24%	Φιλανδία	23%
Αυστρία	25%	Ελβετία	22%
Γερμανία	14%	Βέλγιο	20%

Πηγή: EFPIA

.

Συνεχίζοντας, απορεί κανείς με την ηγεσία της χώρας όχι μόνο όσον αφορά την Υγεία, αλλά και πολλούς τομείς της οικονομικής πολιτικής – ξεκινώντας από τον ισχυρισμό του υπουργού σε σχέση με τη φορολόγηση των Ελλήνων, η οποία «υπολείπεται» κατά 4%, οπότε θα πρέπει να αυξηθεί ανάλογα!

Προφανώς αδυνατεί να κατανοήσει ότι, η φορολόγηση οφείλει να είναι σε σχέση με την ανταποδοτικότητα των φόρων, η οποία είναι απαραίτητη για τη δημιουργία της απαιτούμενης φορολογικής συνείδησης – εκτός εάν είναι της άποψης πως η «καταστολή», το κλείσιμο δηλαδή στις φυλακές, είναι η καταλληλότερη μέθοδος για την είσπραξη των φόρων.

Στα πλαίσια αυτά, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να ισχυρισθεί κανείς πως η ανταποδοτικότητα των φόρων στην Ελλάδα, η παροχή δηλαδή σωστών υπηρεσιών στους τομείς της παιδείας, της υγείας κλπ. από το δημόσιο, είναι αντίστοιχη με αυτήν της Γερμανίας, της Ολλανδίας κλπ., με τις οποίες συγκρίνει τη χώρα μας.

Εκτός αυτού, είναι φυσικά πολύ διαφορετικό το να επιβαρύνει κανείς το μισθό ενός Γερμανού εργαζομένου ύψους 2.000 € με περισσότερους φόρους, από ότι το μισθό ενός Έλληνα, ύψους 600 € – κάτι που ισχύει φυσικά και για τις επιχειρήσεις, όσον αφορά την κερδοφορία τους.

Τα 600 € είναι προφανώς κάτω από το ελάχιστο κόστος διαβίωσης οπότε, η παραμικρή επιβάρυνση τους, είναι «θανατηφόρα» – κάτι που δεν συμβαίνει με τα 2.000 €, πόσο μάλλον σε χώρες, όπως η Γερμανία, στις οποίες το κόστος διαβίωσης (επίπεδο των τιμών) είναι πολύ χαμηλότερο, σε σχέση με την Ελλάδα.

Από την άλλη πλευρά, όταν διαπιστώνεται ότι η Ελλάδα, μετά την υπογραφή του PSI, είναι η πρώτη χώρα στον πλανήτη που έχει υποθηκεύσει ολόκληρη τη δημόσια περιουσία της, επιτρέποντας να υπαχθεί το σύνολο του χρέους της στο αγγλικό δίκαιο, τι μπορεί να υποτεθεί, όσον αφορά την επάρκεια, τις ικανότητες, τις προθέσεις ή/και τον πατριωτισμό των πολιτικών της;

Περαιτέρω, όταν ενημερώνεται κανείς σχετικά με την «άνευ όρων εκχώρηση» του ονόματος «φέτα» ή «ελιές Καλαμάτας» στους Καναδούς, γνωρίζοντας πόσο σημαντικά είναι τα συγκεκριμένα προϊόντα για την οικονομία της Ελλάδας (η φέτα είναι η ναυαρχίδα της γεωργικής μας βιομηχανίας, απασχολώντας πολλές χιλιάδες εργαζομένους, με τεράστιες προοπτικές ανάπτυξης και δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας), είναι δυνατόν να μην χαρακτηρίσει ως ενδοτική τη συμπεριφορά αυτών που υπέγραψαν τα συμφωνία;

Φυσικά το ίδιο ισχύει και για την υπαγωγή της χώρας μας στο ΔΝΤ, την οποία προκάλεσαν σκόπιμα οι «αλλοιώσεις» των στατιστικών στοιχείων, καθώς επίσης ο χειρισμός εκ μέρους της τότε κυβέρνησης – η οποία θα μπορούσε να είχε επιλέξει μία από τις πολλές, πολύ πιο ανώδυνες λύσεις που είχε τότε στη διάθεση της, χωρίς να δημιουργηθεί κανένα απολύτως πρόβλημα στη Ελλάδα.

Ολοκληρώνοντας, μόνο ως «νέους γενίτσαρους» μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει αυτούς που οδηγούν σκόπιμα την πατρίδα τους στη λεηλασία, στην υποδούλωση και την καταστροφή – ελπίζοντας ότι οι Έλληνες, «υπερβαίνοντας» τη δειλία τους,  θα αντιδράσουν κάποια στιγμή ορθολογικά, χωρίς να περιμένουν την απόλυτη εξαθλίωση τους, όπως έχουν κάνει δυστυχώς πολλά από τα θύματα του ΔΝΤ στο παρελθόν.

http://www.analyst.gr/2013/11/28/4872/

Γερμανία, η αναβίωση του εθνικοσοσιαλισμού

Ο φιλελευθερισμός, ο οποίος ξεκίνησε ουσιαστικά από τη Βρετανία, δεν ευδοκίμησε σχεδόν ποτέ στη Γερμανία – στην οποία η ησυχία, η τάξη και η ασφάλεια, προηγούνται της προθυμίας ανάληψης επιχειρηματικού ή άλλου ρίσκου.

.

Όπως φαίνεται, οι Γερμανοί Πολίτες έχουν χάσει εντελώς την εμπιστοσύνη τους στην οικονομία της ελεύθερης  αγοράς – η οποία θεωρείται μεν ως παραγωγική, αλλά υπεύθυνη για τις συνεχώς αυξανόμενες αδικίες στη χώρα.

Το γεγονός αυτό σημαίνει ότι επιθυμούν ένα κεντρικά κατευθυνόμενο, ελεγχόμενο από το κράτος οικονομικό σύστημα – ευρισκόμενοι προφανώς ένα βήμα μπροστά, σε σχέση με τις εξελίξεις και την άνοδο της ακροδεξιάςσε άλλες χώρες, έχοντας την εμπειρία του παρελθόντος.

Σύμφωνα με δημοσκόπηση μεγάλης γερμανικής εφημερίδας (Faz, διάγραμμα που ακολουθεί), το 65% περίπου των Γερμανών έχουν την άποψη ότι, οι συνθήκες στη πατρίδα τους δεν είναι δίκαιες – ενώ μόλις το 18% έχει αντίθετη άποψη.

Γνωρίζοντας τώρα πως τη χρονική περίοδο μεταξύ των ετών 1964 και 1990 η σχέση αυτή ήταν σχεδόν ακριβώς μοιρασμένη (50%-50%), συμπεραίνεται ότι μετά το 1990, όπου ενώθηκαν ουσιαστικά οι δύο Γερμανίες, οικοινωνικές αδικίες αυξανόταν – ή, τουλάχιστον, αυτό πιστεύει το μεγαλύτερο μέρος των πολιτών, αφού το 61% θεωρεί πως τα τελευταία 3-4 χρόνια μεγεθύνθηκαν οι κοινωνικές αδικίες.

.

Πρώτο διάγραμμα (αριστερά) – ιδιωτικός επιχειρηματικός τομέας (κόκκινο) και κρατικός τομέας (μπλε): Βιοτικό επίπεδο, πόθος για αλλαγή, ανηλεότητα, εκμετάλλευση, υψηλές τιμές, γραφειοκρατία, ασφάλεια, βασανισμός, κοινωνική δικαιοσύνη, αποτελεσματικότητα.
(*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)

.

Περαιτέρω, ενοχοποιείται η οικονομία της αγοράς, ο καπιταλισμός δηλαδή, για τις μεγάλες αδυναμίες του Κράτους Δικαίου – αφού το συγκεκριμένο σύστημα κοινωνικής οργάνωσης χαρακτηρίζεται ως άπληστο (56%), άσπλαχνο (53%), ληστρικό (51%) και συνδεδεμένο με συνεχώς μεγαλύτερο κόστος διαβίωσης (υψηλές τιμές, 49%).

Αν και το 68% των ερωτηθέντων θεωρεί ότι το σύστημα τροφοδοτεί καλύτερα τους ανθρώπους με προϊόντα, ενώ το 66% πως προσφέρει ευημερία, μόλις το 12% έχει την άποψη ότι είναι κοινωνικά δίκαιο – ως ανθρώπινο δε χαρακτηρίζεται από την απόλυτη μειοψηφία (10%), γεγονός που σημαίνει ότι σχεδόν το 90% πιστεύει πως είναι απάνθρωπο.

Η επιθυμία της κεντρικά κατευθυνόμενης οικονομίας εκ μέρους των Πολιτών, του εθνικοσοσιαλισμού πιθανότατα, συμπεραίνεται από το ότι τον συνδέουν με την ασφάλεια (51%), με την κοινωνική δικαιοσύνη (43%), καθώς επίσης με τον ανθρωπισμό (27%) – ενώ το 33% θα ήθελε να επεμβαίνει το κράτος πολύ περισσότερο στη λειτουργία της αγοράς.

Ενδιαφέρον είναι επίσης το ότι, το 36% των πολιτών στην πρώην δυτική Γερμανία, ενώ το 42% στην πρώην ανατολική πιστεύει ότι, εάν η οικονομία ήταν κεντρικά κατευθυνόμενη, το βιοτικό τους επίπεδο δεν θα ήταν χειρότερο. Οι απαντήσεις δε στο παρακάτω ερώτημα που τέθηκε είναι αρκετά ενδιαφέρουσες:

Ερώτηση: “Ας υποθέσουμε ότι σε μία χώρα προκύπτει μία οικονομική κρίση. Για να ελαφρυνθούν τα οδυνηρά επακόλουθα της κρίσης αυτής, επεμβαίνει το κράτος στην ελεύθερη οικονομία. Τοποθετεί τις τιμές πώλησης των προϊόντων (διατίμηση), ενισχύει τις επιχειρήσεις που αδυνατούν να ανταπεξέλθουν με την κρίση και εμποδίζει τις απολύσεις των εργαζομένων. Εν τούτοις, η οικονομική κατάσταση δεν καλυτερεύει. Πως θα έπρεπε κατά την άποψη σας να ενεργήσει το συγκεκριμένο κράτος;”.

Εδώ αποτελεί μεγάλη έκπληξη το γεγονός ότι, μόλις το 15% των ερωτηθέντων απάντησε πως το κράτος θα έπρεπε να πάρει πίσω τα μέτρα που επέβαλλε, αφού δεν είχαν τα αναμενόμενα αποτελέσματα.

Το 40% είχε την άποψη ότι κάτι τέτοιο δεν θα έπρεπε να συμβεί – πως το κράτος δηλαδή δεν θα έπρεπε σε καμία απολύτως περίπτωση να πάρει τα μέτρα πίσω, για να μην γίνει ακόμη χειρότερη η κατάσταση της οικονομίας. Ένα ποσοστό δε επί πλέον, της τάξης του 25%, απάντησε πως κάτω από αυτές τις συνθήκες, ο κρατικός μηχανισμός θα έπρεπε να εντείνει τις προσπάθειες του, επεμβαίνοντας ακόμη περισσότερο στη λειτουργία της ελεύθερης αγοράς.

Περαιτέρω, ο έλεγχος των τιμών πώλησης των προϊόντων, αποτελεί μία από τις βασικές επιθυμίες των Γερμανών – αφού σχεδόν οι μισοί (46%) θεωρούν θετικές τέτοιου είδους κρατικές επεμβάσεις. “Βρίσκω πολύ σωστή την τοποθέτηση ανώτατων ορίων στις τιμές των προϊόντων βασικής διατροφής. Μόνο με τον τρόπο αυτό μπορεί κανείς να σιγουρευθεί ότι δεν θα ακριβαίνουν συνεχώς και ότι θα έχει τη δυνατότητα να τα αγοράζει στο μέλλον”, ήταν η θέση των περισσοτέρων, όσον αφορά το συγκεκριμένο θέμα, ενώ μόλις το 37% ήταν υπέρ των κανόνων της ελεύθερης αγοράς.

Σε μία ανάλογη ερώτηση, η οποία αφορούσε τα ενοίκια, το 71% τοποθετήθηκε υπέρ της κρατικής παρέμβασης για τον ορισμό ανωτάτων ορίων – γεγονός που φαίνεται λογικό, αφού η φούσκα ακινήτων που έχει ξεκινήσει στη Γερμανία (αφενός μεν λόγω των πολύ χαμηλών επιτοκίων δανεισμού, αφετέρου επειδή δεν γίνονται πλέον επενδύσεις στον ευρωπαϊκό νότο, οπότε εισρέουν πίσω στη χώρα τα χρήματα από τα εμπορικά πλεονάσματα), έχει σαν αποτέλεσμα την κατακόρυφη άνοδο των ενοικίων.

Τα εντυπωσιακά αυτά «ευρήματα» του δημοψηφίσματος, αποδεικνύουν πόσο πολύ έχει επηρεάσει η οικονομική κρίση τους Γερμανούς, παρά το ότι είναι η μοναδική χώρα της Δύσης, η οποία δεν έχει αντιμετωπίσει μεγάλα προβλήματα – επίσης, τι ακριβώς προκαλεί η καταστροφική, η ανήθικη, η εγκληματική πολλές φορές συμπεριφορά πολλών διευθυντικών στελεχών της βιομηχανίας και των τραπεζών.

Βέβαια ο φιλελευθερισμός, ο οποίος ουσιαστικά ξεκίνησε από τη Μ. Βρετανία, δεν ευδοκίμησε σχεδόν ποτέ στηΓερμανία – στην οποία η ησυχία, η τάξη, η ασφάλεια και η διατήρηση του βιοτικού επιπέδου, προηγούνται της προθυμίας ανάληψης επιχειρηματικού ή άλλου ρίσκου.

Οι επιθυμίες αυτές των Γερμανών έχουν σαν αποτέλεσμα να επιλέγουν την κεντρικά κατευθυνόμενη οικονομία – όπου το κράτος, έχοντας τις ιδιότητες του πατέρα, φροντίζει όσο καλύτερα μπορεί τα παιδιά του.

Το ότι η υιοθέτηση της κεντρικά κατευθυνόμενης οικονομίας είναι εις βάρος της Δημοκρατίας, δεν φαίνεται να απασχολεί τους Γερμανούς – παρά τις οδυνηρές εμπειρίες τους, όσον αφορά τον εθνικοσοσιαλισμό. Επίσης δεν απασχολεί τους Πολίτες της πρώην Ανατολικής Γερμανίας, οι οποίοι είχαν την εμπειρία ενός άλλου κεντρικά κατευθυνόμενου οικονομικού συστήματος: του κομμουνισμού.

Το γεγονός αυτό οφείλεται πιθανότατα στην αδυναμία του συστήματος της αγοράς να εξασφαλίσει την ισορροπία μεταξύ ελευθερίας και δικαιοσύνης – μία ισορροπία που ορίζεται ως «η τέχνη της Δημοκρατίας».

Σε κάθε περίπτωση, με δεδομένο το ότι ο «ολοκληρωτικός» εθνικοσοσιαλισμός ξεκινάει από το μυαλό οι Γερμανοί, σύμφωνα με τη δημοσκόπηση, καθώς επίσης με ορισμένα ΜΜΕ της χώρας,  ευρίσκονται ήδη σε πορεία επαναπροσέγγισης του παρελθόντος – κάτι που σημαίνει ότι, εάν παρουσιαστεί ένας νέος δικτάτορας, θα γίνει αποδεκτός ως «σωτήρας» από την πλειοψηφία των Πολιτών.

Ολοκληρώνοντας, εάν η οικονομική κρίση έχει αυτά τα αποτελέσματα στη Γερμανία, τι θα μπορούσε να περιμένει κανείς στην Ελλάδα, όπου η αδικία, η ατιμωρησία των πολιτικών, η υπερβολική φορολόγηση, η κατάρρευση της υγείας, η καταστροφή της παιδείας, η παντελής έλλειψη μελλοντικών προοπτικών, η διασπορά ψευδών ελπίδων από την κυβέρνηση κοκ., έχουν οδηγήσει τους Έλληνες στα όρια των αντοχών τους;

Πόσο μάλλον με τη χρεοκοπία προ των πυλών, με την κοινωνία σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, καθώς επίσης με την έξοδο από την Ευρωζώνη να είναι πιθανότερη από ποτέ;

Analyst.gr Team

ΤΟ ΟΥΡΑΝΙΟ ΣΩΜΑ ΠΟΥ ΕΠΕΣΕ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ!

Τα προεόρτια του «αντιρατσιστικού»: βαριές ποινές και στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων σε λιμενικούς!

Τα προεόρτια του «αντιρατσιστικού»: βαριές ποινές και στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων σε λιμενικούς!


Μέσα σε κλίμα ανθελληνικής υστερίας, το οποίο εκπορεύεται από την ξενόδουλη κυβέρνηση και διαχέεται προς ολόκληρη την ελληνική κοινωνία, το Πενταμελές Ναυτοδικείο Πειραιά καταδίκασε με βαρύτατες ποινές δύο λιμενικούς, οι οποίοι διώκονταν κατόπιν καταγγελιών Μαροκινών λαθρομεταναστών για κακοποίησή τους στη Χίο, το 2007.
Οι δύο Μαροκινοί λαθροεισβολείς είχαν καταγγείλει πως τρεις λιμενικοί τους βύθιζαν το κεφάλι σε κουβά μέχρι πνιγμού, καθώς και ότι τους υπέβαλαν σε «εικονικές εκτελέσεις». Τις καταγγελίες των λαθροεισβολέων είχαν καταγράψει και υποστηρίξει ομάδα δικηγόρων «για τα δικαιώματα των μεταναστών και των προσφύγων» και η οργάνωση Pro asyl. Η συγκεκριμένη οργάνωση με έδρα τη Γερμανία καταγγέλλει την Ελλάδα για συστηματική επαναπροώθηση των «προσφύγων» προς τα ελληνικά σύνορα στη Θράκη και κυρίως στο Αιγαίο.
Αν και στο Ναυτοδικείο παρουσιάστηκε ο ένας εκ των δύο λαθρομεταναστών - ο άλλος βρίσκεται στη Νορβηγία- οι ποινές για τους δύο εκ των τριών κατηγορουμένων είναι εξοντωτικές και ενδεικτικές της λογικής με την οποία το ξενόδουλο Καθεστώς αντιμετωπίζει τους Έλληνες. Ένας εκ των κατηγορούμενων λιμενικών αθωώθηκε ομοφώνως από τους δικαστές, ενώ στους άλλους δύο επιβλήθηκαν ποινές τριών και έξι ετών αντίστοιχα, με ανασταλτικό χαρακτήρα, με ψήφους 3 υπέρ και 2 κατά. Επιπρόσθετο στοιχείο και εξόχως ανησυχητικό, το γεγονός πως τους επιβλήθηκαν και ποινές αποστέρησης των πολιτικών τους δικαιωμάτων!
Ενδεικτική της ικανοποίησης των αριστεριστών δικηγόρων και του μίσους τους προς τα σώματα ασφαλείας, η ανακοίνωση την οποία εξέδωσαν με αφορμή την απόφαση: «Χαιρετίζουμε την απόφαση της στρατιωτικής δικαιοσύνης και ελπίζουμε, ότι θα δώσει ένα μήνυμα αποτροπής εγκληματικών συμπεριφορών σε βάρος προσφύγων και μεταναστών για τις οποίες δυστυχώς έχουν κατηγορηθεί μέλη του Λιμενικού Σώματος, ενός σώματος ασφαλείας με στρατιωτική δομή, πολλές φορές τα τελευταία χρόνια».
Εν προκειμένω και από το ύφος της ανακοίνωσης («σώμα ασφαλείας με στρατιωτική δομή»), καθίσταται σαφές πως οι αριστεριστές δικηγόροι-προστάτες ενός κίβδηλου ανθρωπισμού που στρέφεται ενάντια στους Έλληνες, θα προτιμούσαν οι λιμενικοί να διωχθούν ως μέλη «εγκληματικής οργάνωσης». Άλλωστε η συγκεκριμένη κατηγορία αποδόθηκε και στη Χρυσή Αυγή, ενώ φαίνεται πως η «στρατιωτική δομή» αποτελεί θέμα-ταμπού για τους ψευτοδημοκράτες της παρανομίας και της ασυδοσίας. Ως εκ τούτου, όσοι υπηρετούν σε Ένοπλες Δυνάμεις και σώματα ασφαλείας αντιμετωπίζονται πλέον από την χούντα του μνημονίου ως εν δυνάμει Χρυσαυγίτες.
Όλα τα παραπάνω, αποτελούν προπομπό των όσων δραματικών αναμένεται να συμβούν στην Πατρίδα μας, με την πιθανή ψήφιση του «αντιρατσιστικού» εκτρώματος που έφερε στη Βουλή η δήθεν «πατριωτική» κυβέρνηση του Σαμαρά. Η Ελλάδα, ελέω αντεθνικής κυβέρνησης και της διεθνιστικής αριστεράς θα καταστεί εν τοις πράγμασι παράδεισος των λαθρομεταναστών και κολαστήριο των Ελλήνων!