Marino Marini - La Piu Bella Del Mondo (original).
21 Μαΐου 2010
ΜΠΛΟΓΚΣ & ΠΑΣΟΚ
Ο κ. Πεταλωτής τα βάζει με τα μπλογκς
Από Factorx | Πεμ. 20 Μαι 2010, 19:14 στην/στις κατηγορίες Πρώτη Σελίδα.
Απόσπασμα της σημερινής ενημέρωσης του κυβερνητικού εκπροσώπου.
ΠΑΠΠΑ: Κύριε Εκπρόσωπε, βλέπουμε τα τελευταία 24ωρα, το συζητήσαμε και χθες εδώ, ένα όργιο φημών, ένα μπαράζ περί αποκαλύψεων το Σαββατοκύριακο, που αφορούν μέλη της κυβέρνησης. Θα ήθελα να ρωτήσω, εάν η κυβέρνηση έχει κάποιο σχέδιο, πώς αντιμετωπίζει όλη αυτή τη φημολογία, που εν τέλει παραλύει και την κυβέρνηση.
ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Η κυβέρνηση δεν παραλύει με τις φημολογίες. Είναι αλήθεια, ότι δηλητηριάζεται η δημόσια ζωή από μια ακατάσχετη φημολογία σε σχέση με πολιτικά πρόσωπα, που βάλλουν ιδιαίτερα μέλη της κυβέρνησης, αυτό είναι μια πραγματικότητα. Είναι ευθύνη όλων μας να ανακόψουμε αυτό το όργιο φημών. Εμείς, προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε τα μεγάλα προβλήματα που έχει ο Έλληνας πολίτης και η ελληνική κοινωνία. Τέτοιου είδους φημολογία και λασπολογία δεν μας αγγίζει. Η κυβέρνηση αυτή, από τη στιγμή που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, έχει δώσει δείγματα ότι είναι μια κυβέρνηση που έχει έρθει, όχι για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα του κάθε υπουργού, όπως γινόταν σε προηγούμενες κυβερνήσεις, αλλά να αντιμετωπίσει τα μεγάλα προβλήματα της χώρας.. Αυτός είναι ο βασικός μας στόχος. Αυτή είναι η βασική μας κατεύθυνση. Και φυσικά, όλοι όσοι λασπολογούν ακατάσχετα, εκμεταλλευόμενοι την ανωνυμία που τους προσφέρουν τα νέα μέσα επικοινωνίας, θα πάρουν την απάντησή τους.
ΜΙΧΑΗΛ: Κύριε Εκπρόσωπε, μας είπατε προηγουμένως ότι όσοι λασπολογούν ακατάσχετα, με τη βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας, θα πάρουν σύντομα την απάντηση. Πώς;
ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Πρώτα απ` όλα, διαψεύδονται εκ των πραγμάτων. Γιατί το να λέει κάποιος και να ισχυρίζεται ανωνύμως όλες αυτές τις φήμες και τις απαράδεκτες ιστορίες που ξετυλίγονται κάποτε έχει και μια κατάληξη. Αυτή η κατάληξη, όταν διαψεύδεται εκ των πραγμάτων, είναι μια απάντηση προς όλους.
*********************************
Θέλουν επώνυμα μπλογκ μετά το όργιο των φημών
Σκέψεις για υποχρεωτική αναφορά υπευθύνου στα ανώνυμα ιστολόγια
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Στέλιος Βραδέλης svradelis@dolnet. gr
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Παρασκευή 21 Μαΐου 2010
Προτάσεις για την εφαρμογή και στην Ελλάδα του πρόσφατου νόμου Μπερλουσκόνι για την ανωνυμία των μπλογκ εξετάζει η κυβέρνηση. Η δήθεν «παραίτηση» της υπουργού Παιδείας Αννας Διαμαντοπούλου εξαιτίας υποτιθέμενου σκανδάλου που «αποκαλύφθηκε» από μπλογκ προκάλεσε την οργισμένη αντίδραση της κυβέρνησης.
Ετσι επανήλθε στο προσκήνιο το θέμα της ανωνυμίας των μπλογκ και των δεκάδων μηνύσεων που έχουν καταθέσει εις βάρος τους πολιτικοί, κυβερνητικά στελέχη και επιχειρημα τίες.Πάντως το ιταλικό νομοσχέδιο, που κατατέθηκε στις 10 Μαΐου από τον υπουργό Δικαιοσύνης της Ιταλίας Αντζελίνο Αλφάνο, στην παράγραφο 28 εξισώνει τα μπλογκ με τα υπόλοιπα ΜΜΕ. Σύμφωνα με το ιταλικό σχέδιο, οι ιδιοκτήτες των μπλογκ θα πρέπει να προσκομίζουν στο υπουργείο Τύπου στοιχεία που να αποδεικνύουν την ταυτότητα του κατόχου τους. Σε διαφορετική περίπτωση θα κλείνουν.
Τη συγκεκριμένη πρόταση επανέφεραν χθες σε συζητήσεις τους ανώτερα κυβερνητικά στελέχη που επεσήμαναν με νόημα πως «πρέπει να δοθεί ένα τέλος στο συνεχιζόμενο καθεστώς ανομίας στον χώρο των μπλογκ».
Τα δύο τελευταία χρόνια μόνο στη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος της Ασφάλειας Αττικής έχουν κατατεθεί περισσότερες από 600 μηνύσεις από πολίτες, οι οποίοι συκοφαντήθηκαν μέσα από ανώνυμα μπλογκ. Στις περισσότερες περιπτώσεις δεν έγινε δυνατό να βρεθεί ο συντάκτης των ηλεκτρονικών δημοσιευμάτων για τα οποία έχει γίνει μήνυση.
Οπως προέκυψε από σχετική έρευνα των διωκτικών αρχών, στην Ελλάδα έχουν δημιουργηθεί 132.000 μπλογκ από τα οποία τα 3.500 έχουν καθημερινή ανανέωση.
Αυστηρότερες ποινές
Από την άλλη πλευρά, κυβερνητικά στελέχη που αντιτίθενται στην υποχρεωτική αναφορά του ονόματος των ιδιοκτητών ανώνυμων μπλογκ προωθούν μία αυστηροποίηση των ποινών. Οπως επισημαίνουν στα «ΝΕΑ» δικαστικές πηγές, υπάρχει το προηγούμενο της γνωμοδότησης του πρώην εισαγγελέα του Αρείου Πάγου από τον Ιούνιο του 2009, κατά την οποία στα μπλογκ δεν ισχύει το απόρρητο των επιστολών και της ελεύθερης ανταπόκρισης και επικοινωνίας, όπως ορίζεται στο άρθρο 19 του Συντάγματος. Στη γνωμοδότηση, που είχε ξεσηκώσει πλήθος αντιδράσεων, μεταξύ άλλων προβλέπεται πως δεν θα απαιτείται άδεια οποιασδήποτε αρχής (συγκεκριμένα της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών, όπως ρητά αναφέρει η γνωμοδότηση) για να μπορούν προανακριτικές, ανακριτικές, εισαγγελικές και δικαστικές αρχές να ζητούν «ηλεκτρονικά ίχνη» εγκληματικής πράξης, όπως υβριστικών ή απειλητικών δημοσιευμάτων στο Διαδίκτυο ή φωτογραφιών παιδικής πορνογραφίας.
Οι εισαγγελικές, ανακριτικές και προανακριτικές αρχές, πολύ δε περισσότερο τα δικαστικά συμβούλια και τα δικαστήρια, δικαιούνται να ζητούν από τους παρόχους των υπηρεσιών επικοινωνίας, μέσω του Δαδικτύου, τα ηλεκτρονικά ίχνη μιας εγκληματικής πράξεως, την ημεροχρονολογία και τα στοιχεία του προσώπου στο οποίο αντιστοιχεί το ηλεκτρονικό ίχνος, από τους λοιπούς δε παρόχους των υπηρεσιών επικοινωνίας τα «εξωτερικά στοιχεία» της επικοινωνίας και ο πάροχος υποχρεούται να τα παραδίδει χωρίς να είναι αναγκαίο να προηγηθεί άδεια κάποιας αρχής και ιδία της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών.
Η γνωμοδότηση αυτή ωστόσο δεν είναι δεσμευτική για τις υποθέσεις που φτάνουν στη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και πρέπει να αποδειχθεί πως μια υπόθεση είναι κακούργημα και όχι πλημμέλημα για να κινηθεί επιπλέον διαδικασία. «Το αποτέλεσμα είναι δεκάδες πολίτες που συκοφαντούνται να μην μπορούν να διεκδικήσουν τη δικαίωσή τους», λένε στα «ΝΕΑ» δικαστικές πηγές.
*******************************************************
http://www.greekalert.com/
Πέμπτη, 20 Μαΐου 2010
Στο ΠΑΣΟΚ βασική προτεραιότητα είναι η αντικειμενική και η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών..
Στόχος του ΠΑΣΟΚ πρώτα από όλα είναι η όσο το δυνατόν ανεξάρτητη και αντικειμενική ενημέρωση. Σήμερα στην εποχή του διαδικτύου και των blog, τίθενται πάρα πολλά ζητήματα που πρέπει μέσα από ένα ευρύ φάσμα δημόσιας διαβούλευσης, να τα αναδείξουμε για να βρούμε μέσα από τις προτάσεις και τις λύσεις, γιατί είναι ζητήματα που δεν μπορούν μέσα από μια νομοθετική ρύθμιση να επιλυθούν.
Τέλος για μας στο ΠΑΣΟΚ βασική προτεραιότητα είναι η αντικειμενική και η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών..
Αυτό είναι και η δέσμευσή μας για το μέλλον.
Υπογραφή: Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ
όταν ήταν στην αντιπολίτευση εννοείται!!!!
Δείτε στο VIDEO τις Προτάσεις ΠΑΣΟΚ σαν Αντιπολίτευση για τα ΜΜΕ και τα Blog
Εδώ είμαστε κ. Πεταλωτή στο Μέλλον...
Spiegel: Η Ελλάδα πρέπει να προετοιμάση την έξοδο από το ευρώ
Spiegel: Η Ελλάδα μάλλον πρέπει να αρχίσει να σκέφτεται την έξοδο από το ευρώ
- Το πακέτο 750 δισεκατομμυρίων ευρώ, που η Ευρωπαϊκή Ένωση πέρασε την περασμένη εβδομάδα για να στηρίξει το κοινό νόμισμα έχει επικριθεί έντονα στη Γερμανία. Ο πρώην επικεφαλής της Bundesbank, Karl Otto Pöhl, λέει στο SPIEGEL ότι η Ελλάδα μπορεί τελικά να χρειαστεί να αποχωρήσει, και ότι το θεμέλιο του ευρώ έχει ουσιαστικά αποδυναμωθεί
Spiegel: Κύριε Pöhl, επενδύεται ακόμα στο ευρώ - ή έχει γίνει η ευρωζώνη πολύ ασταθής τελευταία;
Pöhl: Έχω ακόμα τα χρήματα μου σε ευρώ, αλλά η ερώτηση είναι δικαιολογημένη. Εξακολουθεί να υπάρχει ο κίνδυνος το ευρώ να γίνει ένα ασθενές νόμισμα.
Spiegel: Η συναλλαγματική ισοτιμία με το δολάριο εξακολουθεί να είναι κοντά στα 1,25 δολάρια. Ποιο είναι το πρόβλημα;
Pöhl: Το θεμέλιο του ευρώ έχει ριζικά αλλάξει ως αποτέλεσμα της απόφασης της ευρωζώνης να μετασχηματιστεί σε μια ένωση μεταφοράς. Αυτό αποτελεί παραβίαση όλων των κανόνων. Στις συνθήκες που διέπουν τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ορίζεται ρητά ότι καμία χώρα δεν ευθύνεται για τα χρέη των άλλων. Αλλά αυτό που κάνουμε τώρα, είναι ακριβώς αυτό. Σε αυτό προστίθεται το γεγονός ότι, ενάντια σε όλους τους όρκους και κατά ρητή απαγόρευση κατά το σύνταγμά της, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) έχει εμπλακεί σε χρηματοδότηση κρατών. Προφανώς, όλα αυτά θα έχουν αντίκτυπο.
Spiegel: Τι νομίζετε ότι θα συμβεί;
Pöhl: Το ευρώ έχει ήδη βυθιστεί σε αξία έναντι μιας ολόκληρης σειράς άλλων νομισμάτων. Η τάση αυτή θα μπορούσε να συνεχιστεί, διότι αυτό που έχουμε ουσιαστικά κάνει είναι να εγγυηθούμε μια μακρά σειρά ασθενέστερων νομισμάτων που δεν έπρέπε ποτέ να έχουν τη δυνατότητα να γίνουν μέρος του ευρώ.
Spiegel: Η γερμανική κυβέρνηση έχει πει ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση για το πακέτο διάσωσης για την Ελλάδα, ούτε με εκείνη των υπόλοιπων χρεώ-φορτωμένων κρατών.
Pöhl: Εγώ δεν το πιστεύω αυτό. Φυσικά υπήρχαν εναλλακτικές λύσεις. Για παράδειγμα, θα μπορούσαν να μην επιτρέψουν στην Ελλάδα να ενταχθεί στη ζώνη του ευρώ.
Spiegel: Αυτό μπορεί να είναι αλήθεια. Αλλά αυτό ήταν ένα λάθος που πραγματοποιήθηκε πριν από χρόνια.
Pöhl: Όλοι αναγνωρίζουν ότι ήταν λάθος. Αυτό είναι απολύτως σαφές. Περίμενα επίσης ότι η (Ευρωπαϊκή) Επιτροπή και η ΕΚΤ να παρέμβουν πολύ νωρίτερα. Πρέπει να έχουν συνειδητοποιήσει ότι μια μικρή, μια όντως μικροσκοπική χώρα, όπως η Ελλάδα, εφόσον αυτή δεν έχει βιομηχανική βάση, δεν θα ήταν ποτέ σε θέση να αποπληρώσει χρέος € 300 000 000 000.
Spiegel: Σύμφωνα με το σχέδιο διάσωσης, είναι πραγματικά € 350.000.000.000...
Pöhl: ...το οποίο η χώρα έχει ακόμη λιγότερες πιθανότητες να ξεπληρώσει. Χωρίς ένα "κούρεμα", μερική διαγραφή των χρεών, αυτό δεν μπορεί και δεν θα συμβεί ποτέ. Γιατί λοιπόν να μη γίνει αμέσως; Αυτή θα ήταν μια εναλλακτική λύση. Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα έπρέπε να έχει δηλώσει προ εξαμήνου - ή ακόμα και νωρίτερα - ότι οι Έλληνες χρειάζονται αναδιάρθρωση του χρέους.
Spiegel: Αλλά σύμφωνα με την καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ, αυτό θα είχε οδηγήσει σε ένα φαινόμενο ντόμινο, με επιπτώσεις και για τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες που αντιμετωπίζουν κρίσεις χρέους.
Pöhl: Εγώ δεν το πιστεύω αυτό. Νομίζω ότι ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό.Spiegel: Όπως;
Pöhl: Ήταν για την προστασία των γερμανικών τραπεζών, αλλά κυρίως των γαλλικών τράπεζων, από τις διαγραφές χρεών. Την ημέρα που το πακέτο διάσωσης συμφωνήθηκε, οι μετοχές των γαλλικών τραπεζών αυξήθηκαν κατά 24 τοις εκατό. Βλέποντας αυτό, μπορείτε να καταλάβετε για τι επρόκειτο - για τη διάσωση των τραπεζών και των πλουσίων Ελλήνων.
Spiegel: Στην παρούσα κατάσταση κρίσης, καθώς και με όλες τις αναταραχές στις χρηματαγορές, υπήρξε πραγματικά η ευκαιρία να μοιραστεί το κόστος του σχεδίου διάσωσης με τους πιστωτές;
Pöhl: Έτσι πιστεύω. Θα μπορούσαν να έχουν μειώσει τα χρέη κατά το ένα τρίτο. Οι τράπεζες θα έπρέπε στη συνέχεια να διαγράψουν το ένα τρίτο των τίτλων τους.Spiegel: Υπήρχε ο φόβος ότι οι επενδυτές δεν θα άγγιζαν ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου για χρόνια, όπως και τα ομόλογα άλλων χωρών της νότιας Ευρώπης.
Pöhl: Πιστεύω ότι το αντίθετο θα συνέβαινε. Οι επενδυτές θα έβλεπαν γρήγορα ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να αντιμετωπίσει τα προβλήματα του χρέους της. Και για τον λόγο αυτό, η εμπιστοσύνη σύντομα θα είχε αποκατασταθεί. Αλλά αυτή τη στιγμή έχει περάσει. Τώρα έχουμε αυτό το χάλι.
Spiegel: Πώς είναι δυνατόν το θεμέλιο του ευρώ να εγκαταλειφθεί, κατ 'ουσίαν, από τη μια μέρα στην άλλη;
Pöhl: Πράγματι συνέβει με το απλό γράψιμο ένος στυλό - στο γερμανικό κοινοβούλιο. Όλοι ήταν απασχολημένοι να διαμαρτύρονται για τους κερδοσκόπους και ξαφνικά, όλα φαίνονται πιθανά.
Spiegel: Δεν πιστεύετε στις συχνά αναφερόμενες επιθέσεις που φέρεται ότι διέπραξαν οι κερδοσκόποι;
Pöhl: Όχι, πολλοί από τους εμπλεκόμενους είναι εντελώς αξιότιμα ιδρύματα - όπως είναι οι τράπεζες, αλλά και ασφαλιστικές εταιρείες και επενδύτικές και τα συνταξιοδοτικά ταμεία - τα οποία απλά εκμεταλλεύονται την κατάσταση. Αυτό είναι απολύτως προφανές. Για αυτό το λόγο υπάρχει η αγορά εκεί έξω.
Μέρος 2: Απόλυτα φυσιολογική συμπεριφορά της αγοράς
Spiegel: Νομίζετε ότι τα συνταξιοδοτικά ταμεία θα πρέπει να τζογάρουν σε υψηλού κινδύνου χρεόγραφα;
Pöhl: Όχι Θα πρέπει να επενδύουν τα χρήματά των επενδυτών τους, όσο το δυνατόν ασφαλέστερα. Σε περίπτωση που η πιστοληπτική ικανότητα του οφειλέτη επιδεινωθεί, επειδή ο εν λόγω οφειλέτης ζει πέρα από τις δυνατότητές του για χρόνια, τότε είναι απολύτως λογικό για αυτά τα ιδρύματα να ξεφορτωθούν αυτά τα ομόλογα - διότι έχουν γίνει ανασφαλή. Στη συνέχεια, άλλοι επενδυτές τα αγοράζουν σε χαμηλότερη τιμή. Να λάβουν υψηλότερη απόδοση, αλλά και να έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο. Αυτό είναι απολύτως φυσιολογική συμπεριφορά της αγοράς.
Spiegel: Με την διαφορά ότι οι κερδοσκόποι τώρα δεν παίρνουν κανένα ρίσκο, διότι τα μέλη της ευρωζώνης έχουν συμφωνήσει να εγγυηθούν το ελληνικό χρέος.
Pöhl: Ναι, και αυτό είναι επιβλαβές. Αυτό σημαίνει ότι ο βασικός μηχανισμός εξισορρόπησης στην οικονομία της αγοράς είναι εκτός συγχρονισμού.
Spiegel: Είναι δυνατόν οι πολιτικοί να εφηύραν το φάντασμα της άκρατης κερδοσκοπίας για να νομιμοποιήσουν μια παραβίαση της Συνθήκης της Λισαβόνας, καθώς και των κανόνων της ΕΚΤ;
Pöhl: Φυσικά αυτό είναι δυνατό. Στην πραγματικότητα, είναι πολύ πιθανό.
Spiegel: Ποιες θα είναι οι πολιτικές συνέπειες αυτής της κρίσης;
Pöhl: Όλος ο μηχανισμός της ευρωπαϊκής κοινότητας θα αλλάξει. Η ΕΕ είναι μια ομοσπονδία των εθνών, δεν είναι ομοσπονδιακή δημοκρατία. Αλλά τώρα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα έχει πολύ περισσότερη δύναμη και περισσότερη εξουσία, καθώς και τη δυνατότητα να παρεμβαίνει στην εθνική νομοθεσία του προϋπολογισμού. Αυτό, όμως, είναι συνταγματικά προβλήματικό στη Γερμανία.
Spiegel: Αλλά αυτό θα μπορούσε επίσης να θεωρηθεί ως θετική εξέλιξη. Για μεγάλο χρονικό διάστημα, οι επικριτές λένε ότι πριν μπορέσουμε να έχουμε μια πραγματική νομισματική ένωση χρειαζόμαστε κοινή φορολογική και οικονομική πολιτική. Σίγουρα αυτή η κρίση έχει φέρει την ΕΕ πιο κοντά στον στόχο αυτό.
Pöhl: Ναι, αυτό είναι το λογικό επόμενο βήμα της ένωσης μας, αλλά θα πρέπει να σηκώσουμε το βάρος. Αρκεί μόνο να δούμε τι πρόκειται να κοστίσει για μας τους Γερμανούς. Θα προτιμούσα τα πράγματα να μην είχαν φτάσει ως εδώ.
Spiegel: Στο παρελθόν, οι τραπεζίτες στη Bundesbank, της κεντρικής τράπεζας της Γερμανίας, ήταν κατηγορηματικά αντίθετοι σε οποιαδήποτε πολιτική παρέμβαση - για παράδειγμα, όταν η κυβέρνηση θέλησε να πάρει τον έλεγχο των αποθεμάτων χρυσού. Αυτή τη στιγμή ακόμη μεγαλύτερα ταμπού σπάνε - και υπάρχει μικρή κατακραυγή. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Pöhl: Ο πρόεδρος της Bundesbank, Axel Weber, είναι σε άσχημη θέση. Προειδοποιεί για αυτά τα είδη των εξελίξεων για αρκετό καιρό και συνεχίζει να το πράττει. Αλλά φυσικά, είναι δύσκολο να συνεχίσει απέναντι σε μια πολιτική πλειοψηφία.
Spiegel: Ειδικά όταν αυτός φιλοδοξεί στην προεδρία της ΕΚΤ και, συνεπώς, εξαρτάται από την πολιτική καλή θέληση.
Pöhl: Αυτό μπορεί επίσης να διαδραματίσει κάποιο ρόλο.
Spiegel: Στην πορεία προς τη νομισματική ένωση που σχηματίστηκε όταν η Γερμανία επανενώθηκε το 1990, είχε πει ότι, αν κάτι είναι οικονομικά απερίσκεπτο, είναι επίσης ένα πολιτικό λάθος. Το πακέτο διάσωσης στην ταλαντευόμενη ευρωζώνη, έχει νόημα;
Pöhl: Εξαρτάται από το τι θέλει να επιτύχει. Αν το θέμα ήταν απλώς να καθησυχάσει τις αγορές και προσωρινά, τότε ναι. Αλλά αυτό δεν μπορεί να είναι ο μόνος λόγος.
Spiegel: Επειδή οι παρενέργειες θα είναι πάρα πολύ μεγάλες, εννοείτε;
Pöhl: Απολύτως. Φανταστείτε εάν υπάρξουν απαιτήσεις. Η Γερμανία θα έπρεπε να καταβάλει αμέτρητα δισεκατομμύρια, το οποίο είναι φοβερό. Και, θα μπορούσε να οδηγήσει στο να γίνει το ευρώ, ένα ασθενές νόμισμα.
Spiegel: Αν ήσαστε πρόεδρος της Bundesbank σήμερα, θα διατάσσατε την εκτύπωση γερμανικών μάρκων, σε περίπτωση που καταστούν αναγκαία;
Pöhl: Οχι, όχι, δεν έχουμε προχωρήσει τόσο μακριά ακόμα. Κατά τη γνώμη μου, το ευρώ δεν είναι σε κίνδυνο. Ίσως μια από τις μικρότερες χώρες θα πρέπει να εγκαταλείψει τη νομισματική ένωση.
Spiegel: Πώς θα γινόταν αυτό;
Pöhl: Θα ενέχονταν η Ελλάδα, αν παραμείνουμε στην υπόθεση που συζητάμε, με την επανεισαγωγή της δραχμής.
Spiegel: Αλλά η Ελλάδα δεν φαίνεται να έχουν κανένα συμφέρον να το κάνει αυτό - και θα ήταν εις βάρος των ευρωπαϊκών συμφωνιών να αναγκαστεί η Αθήνα να εγκαταλείψει τη νομισματική ένωση.
Pöhl: Αυτό είναι σωστό. Όσο μια χώρα δέχεται τέτοια μαζική υποστήριξη, δεν θα είχε, φυσικά, κανένα συμφέρον να γυρίσει την πλάτη στο ευρώ.
Spiegel: Νομίζεις ότι αυτό θα μπορούσε να αλλάξει;
Pöhl: Μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, δεν θα το απέκλεια.
Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε από τον Wolfgang Reuter
Κ. Χολέβας-Η Ελληνική κρίση, οι Αλβανοί και τα Σκόπια
Η Ελληνική κρίση, οι Αλβανοί και τα Σκόπια
Ημερομηνία ανάρτησης 20.05.2010
Μία ανησυχία που εκφράζεται από πολλούς Έλληνες είναι ότι δεν πρέπει να διαπραγματευθούμε σοβαρά εθνικά ζητήματα εν μέσω οικονομικής κρίσης, διότι βρισκόμαστε σε αδύναμη θέση. Όσοι παρακολουθούμε το Μακεδονικό και τα Βαλκανικά θέματα θυμόμαστε από την Ιστορία ότι ο Βουλγαρικός εθνικισμός κατά της Μακεδονίας αξιοποίησε την ελληνική οικονομική κρίση της δεκαετίας του 1890. Το 1893, ακριβώς τη χρονιά κατά την οποία ο Χ,. Τρικούπης ομολόγησε ότι «δυστυχώς επτωχεύσαμεν», στη Βουλγαρία ιδρύθηκε η Ε.Μ.Ε.Ο ( Επαναστατική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση) γνωστή με τα βουλγαρικά αρχικά Β.Μ.Ρ.Ο. Η οργάνωση αυτή ανέλαβε την προπαγάνδα κατά της Ελλάδος και έπαιξε βασικό ρόλο στον Μακεδονικό Αγώνα. Σήμερα με αυτό το όνομα υπάρχουν δύο κόμματα. Ένα στα Σκόπια, το οποίο κυβερνά, και ένα μικρό στη Βουλγαρία. Το 1898 μετά τον ελληνοτουρκικό πόλεμο και την επιβολή στην Ελλάδα του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου, τότε ακριβώς ιδρύθηκε στη Σόφια το «μακεδονικό Κομιτάτο». Από το όνομά του προήλθαν και οι ένοπλοι κομιταζήδες οι οποίοι συγκρούσθηκαν με τους ντόπιους Έλληνες της Μακεδονίας και με τους εθελοντές που ήλθαν από την ελεύθερη Ελλάδα. Η Ιστορία , λοιπόν, μάς διδάσκει να προσέχουμε διότι με τα δικά μας προβλήματα πολλοί χαίρονται και προσπαθούν να εκμεταλλευθούν την κατάσταση.
Ειδικά δε στις σχέσεις μας με τη ΦΥΡΟΜ και στο θέμα του ονόματος πιστεύω ότι για πολλούς ακόμη λόγους η στιγμή είναι ακατάλληλη για κάθε διαπραγμάτευση. Πρώτον, διότι λόγω της κρίσης αποδυναμώθηκε η εικόνα της Ελλάδος ως ισχυρού οικονομικού εταίρου στα Σκόπια. Δεύτερον, διότι παρά την ελληνική υποχώρηση και την επίσημη αποδοχή σύνθετης ονομασίας, ουδεμία υποχώρηση είδαμε από τα Σκόπια. Τρίτον, διότι βρισκόμαστε σε φάση όξυνσης του ψευδομακεδονικού εθνικισμού. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο νέος Πρέσβυς της ΦΥΡΟΜ στο Βατικανό είναι στενός συνεργάτης της Σχισματικής «Μακεδονικής Ορθόδοξης Εκκλησίας», η οποία δεν αναγνωρίζεται από καμμία Ορθόδοξη Εκκλησία. Τούτο μαρτυρεί ότι τα Σκόπια σκοπεύουν να χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο, ακόμη και την «Εκκλησία» που κατασκεύασε ο Τίτο για διεθνή προπαγάνδα. Ο τέταρτος λόγος που επιβάλλει περίσκεψη είναι η αναζωπύρωση του αλβανικού αλυτρωτισμού στο τρίγωνο Κοσσόβου-ΦΥΡΟΜ-Σερβίας. Αν υλοποιηθεί και στα Σκόπια το σενάριο του Κοσσόβου η ΦΥΡΟΜ κινδυνεύει να διχοτομηθεί. Οπότε γιατί η Ελλάδα να συζητεί την παραχώρηση ονόματος, ιστορίας και πολιτισμού σε ένα κράτος που δεν ξέρουμε αν μεθαύριο θα υπάρχει;
Η πρόσφατη ειδησεογραφία μάς πληροφορεί ότι στις 11. 5. 2010 Αλβανοί ένοπλοι σκοτώθηκαν σε ανταλλαγή πυρών με την σκοπιανή αστυνομία κοντά στα σύνορα της ΦΥΡΟΜ με το Κοσσυφοπέδιο σε ένα από τα πιο σοβαρά επεισόδια εθνοτικής βίας μετά την ένοπλη ρήξη του 2001. Στην κατοχή τους εντοπίσθηκε μεγάλη ποσότητα όπλων και εμβλήματα με τα διακριτικά του UCK, του γνωστού μας από το 1999 Αλβανικού Απελευθερωτικού Στρατού. Οι δύο από τους νεκρούς ήταν πολίτες της ΦΥΡΟΜ, αλβανικής καταγωγής, και ο τρίτος Αλβανός κάτοικος του Κοσσόβου. Είχαν όλοι ποινικό μητρώο και ένας εξ αυτών είχε καταδικασθεί ερήμην σε κάθειρξη εννέα ετών. Στο φορτηγό εντοπίσθηκαν τρεις εκτοξευτήρες χειροβομβίδων, τρεις τσάντες με χειροβομβίδες, έξι τσάντες με εκρηκτικά ΤΝΤ, τυφέκια ακριβείας, νάρκες και πυρομαχικά.
Μία εβδομάδα πριν από αυτό το επεισόδιο η σκοπιανή αστυνομία είχε ανακαλύψει τέσσερις κρύπτες με μεγάλη ποσότητα αλβανικού οπλισμού στην ίδια περιοχή, αλλά οι φύλακες του οπλισμού διέφυγαν. Παράλληλα στους δρόμους των Σκοπίων αλβανικές Μ.Κ.Ο. διοργανώνουν διαδηλώσεις με αίτημα την ισότιμη χρήση της αλβανικής γλώσσας στο Κοινοβούλιο και την ουσιαστική μετατροπή του κράτους από σλαβικό «μακεδονικό» σε συνεταιρισμό Αλβανών και Σλάβων με πολλές άλλες μικρότερες μειονότητες. Το μήνυμα των Αλβανών της ΦΥΡΟΜ, που αποτελούν το 30% και ενθαρρύνονται από την απόσχιση του Κοσσόβου είναι σαφές: «Αν οι Σλάβοι των Σκοπίων δεν μας παραχωρήσουν το 50% της εξουσίας τότε θα διεκδικήσουμε με τα όπλα την απόσχισή μας και θα ενωθούμε με τους αδελφούς μας Κοσσοβάρους». Φυσικά σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο οι Σλάβοι των Σκοπίων θα αναζητήσουν κάπου αλλού στήριγμα και το πιθανότερο είναι να στραφούν προς τη Βουλγαρία, η οποία επισήμως τους θεωρεί Βουλγάρους. Η πιθανότητα να έχουμε σε λίγα χρόνια καντονοποίηση ή πλήρη διχοτόμηση στη ΦΥΡΟΜ είναι πολύ μεγάλη. Άλλωστε οι ΗΠΑ στον αλβανικό παράγοντα ποντάρουν περισσότερο λόγω και της δημογραφικής του ικμάδας. Δεν θα στενοχωρηθούν ιδιαιτέρως από τη διάσπαση της ΦΥΡΟΜ. Στα Βαλκάνια οι ΗΠΑ προσπαθούν να εξευμενίσουν το μουσουλμανικό στοιχείο, για να εξισορροπήσουν τη στάση τους στο Μεσανατολικό.
Προφανώς η όλη αναβίωση των αλβανικών μεγαλοϊδεατικών σχεδίων δεν αφορά μόνο τη ΦΥΡΟΜ. Η Φυσική Αλβανία, όπως αποκαλείται ηπιότερα το όραμα της «Μεγάλης Αλβανίας» έχει κακές διαθέσεις και προς τη Σερβία και προς το Μαυροβούνιο και προς την Ελλάδα. Δημοσιογράφοι και άλλοι επισκέπτες της Βορείου Ηπείρου μάς πληροφορούν ότι έχουν αυξηθεί τα συνθήματα στους τοίχους υπέρ των Τσάμηδων εγκληματιών πολέμου και κατά της Ελλάδος. Η ελληνική επίσημη αδράνεια και έλλειψη αντίδρασης βλάπτει το εθνικό μας γόητρο. Επιπλέον καλό είναι να αναθεωρηθεί η μεταναστευτική πολιτική της σημερινής κυβερνήσεως, όπως ορθότατα ζήτησε και ο Αντώνης Σαμαράς, για λόγους εθνικής ασφαλείας. Η μαζική εισροή και πολιτογράφηση Αλβανών στη χώρα μας ίσως δημιουργήσει μειονοτικές διεκδικήσεις. Δεν παραβλέπω τους φιλήσυχους Αλβανούς αλλά ουδείς μπορεί να αποκλείσει ότι μεταξύ των εδώ λαθρομεταναστών υπάρχουν επικίνδυνοι και οργανωμένοι εθνικιστές.
Κ.Χ. 15.5.2010
Ειδικά δε στις σχέσεις μας με τη ΦΥΡΟΜ και στο θέμα του ονόματος πιστεύω ότι για πολλούς ακόμη λόγους η στιγμή είναι ακατάλληλη για κάθε διαπραγμάτευση. Πρώτον, διότι λόγω της κρίσης αποδυναμώθηκε η εικόνα της Ελλάδος ως ισχυρού οικονομικού εταίρου στα Σκόπια. Δεύτερον, διότι παρά την ελληνική υποχώρηση και την επίσημη αποδοχή σύνθετης ονομασίας, ουδεμία υποχώρηση είδαμε από τα Σκόπια. Τρίτον, διότι βρισκόμαστε σε φάση όξυνσης του ψευδομακεδονικού εθνικισμού. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο νέος Πρέσβυς της ΦΥΡΟΜ στο Βατικανό είναι στενός συνεργάτης της Σχισματικής «Μακεδονικής Ορθόδοξης Εκκλησίας», η οποία δεν αναγνωρίζεται από καμμία Ορθόδοξη Εκκλησία. Τούτο μαρτυρεί ότι τα Σκόπια σκοπεύουν να χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο, ακόμη και την «Εκκλησία» που κατασκεύασε ο Τίτο για διεθνή προπαγάνδα. Ο τέταρτος λόγος που επιβάλλει περίσκεψη είναι η αναζωπύρωση του αλβανικού αλυτρωτισμού στο τρίγωνο Κοσσόβου-ΦΥΡΟΜ-Σερβίας. Αν υλοποιηθεί και στα Σκόπια το σενάριο του Κοσσόβου η ΦΥΡΟΜ κινδυνεύει να διχοτομηθεί. Οπότε γιατί η Ελλάδα να συζητεί την παραχώρηση ονόματος, ιστορίας και πολιτισμού σε ένα κράτος που δεν ξέρουμε αν μεθαύριο θα υπάρχει;
Η πρόσφατη ειδησεογραφία μάς πληροφορεί ότι στις 11. 5. 2010 Αλβανοί ένοπλοι σκοτώθηκαν σε ανταλλαγή πυρών με την σκοπιανή αστυνομία κοντά στα σύνορα της ΦΥΡΟΜ με το Κοσσυφοπέδιο σε ένα από τα πιο σοβαρά επεισόδια εθνοτικής βίας μετά την ένοπλη ρήξη του 2001. Στην κατοχή τους εντοπίσθηκε μεγάλη ποσότητα όπλων και εμβλήματα με τα διακριτικά του UCK, του γνωστού μας από το 1999 Αλβανικού Απελευθερωτικού Στρατού. Οι δύο από τους νεκρούς ήταν πολίτες της ΦΥΡΟΜ, αλβανικής καταγωγής, και ο τρίτος Αλβανός κάτοικος του Κοσσόβου. Είχαν όλοι ποινικό μητρώο και ένας εξ αυτών είχε καταδικασθεί ερήμην σε κάθειρξη εννέα ετών. Στο φορτηγό εντοπίσθηκαν τρεις εκτοξευτήρες χειροβομβίδων, τρεις τσάντες με χειροβομβίδες, έξι τσάντες με εκρηκτικά ΤΝΤ, τυφέκια ακριβείας, νάρκες και πυρομαχικά.
Μία εβδομάδα πριν από αυτό το επεισόδιο η σκοπιανή αστυνομία είχε ανακαλύψει τέσσερις κρύπτες με μεγάλη ποσότητα αλβανικού οπλισμού στην ίδια περιοχή, αλλά οι φύλακες του οπλισμού διέφυγαν. Παράλληλα στους δρόμους των Σκοπίων αλβανικές Μ.Κ.Ο. διοργανώνουν διαδηλώσεις με αίτημα την ισότιμη χρήση της αλβανικής γλώσσας στο Κοινοβούλιο και την ουσιαστική μετατροπή του κράτους από σλαβικό «μακεδονικό» σε συνεταιρισμό Αλβανών και Σλάβων με πολλές άλλες μικρότερες μειονότητες. Το μήνυμα των Αλβανών της ΦΥΡΟΜ, που αποτελούν το 30% και ενθαρρύνονται από την απόσχιση του Κοσσόβου είναι σαφές: «Αν οι Σλάβοι των Σκοπίων δεν μας παραχωρήσουν το 50% της εξουσίας τότε θα διεκδικήσουμε με τα όπλα την απόσχισή μας και θα ενωθούμε με τους αδελφούς μας Κοσσοβάρους». Φυσικά σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο οι Σλάβοι των Σκοπίων θα αναζητήσουν κάπου αλλού στήριγμα και το πιθανότερο είναι να στραφούν προς τη Βουλγαρία, η οποία επισήμως τους θεωρεί Βουλγάρους. Η πιθανότητα να έχουμε σε λίγα χρόνια καντονοποίηση ή πλήρη διχοτόμηση στη ΦΥΡΟΜ είναι πολύ μεγάλη. Άλλωστε οι ΗΠΑ στον αλβανικό παράγοντα ποντάρουν περισσότερο λόγω και της δημογραφικής του ικμάδας. Δεν θα στενοχωρηθούν ιδιαιτέρως από τη διάσπαση της ΦΥΡΟΜ. Στα Βαλκάνια οι ΗΠΑ προσπαθούν να εξευμενίσουν το μουσουλμανικό στοιχείο, για να εξισορροπήσουν τη στάση τους στο Μεσανατολικό.
Προφανώς η όλη αναβίωση των αλβανικών μεγαλοϊδεατικών σχεδίων δεν αφορά μόνο τη ΦΥΡΟΜ. Η Φυσική Αλβανία, όπως αποκαλείται ηπιότερα το όραμα της «Μεγάλης Αλβανίας» έχει κακές διαθέσεις και προς τη Σερβία και προς το Μαυροβούνιο και προς την Ελλάδα. Δημοσιογράφοι και άλλοι επισκέπτες της Βορείου Ηπείρου μάς πληροφορούν ότι έχουν αυξηθεί τα συνθήματα στους τοίχους υπέρ των Τσάμηδων εγκληματιών πολέμου και κατά της Ελλάδος. Η ελληνική επίσημη αδράνεια και έλλειψη αντίδρασης βλάπτει το εθνικό μας γόητρο. Επιπλέον καλό είναι να αναθεωρηθεί η μεταναστευτική πολιτική της σημερινής κυβερνήσεως, όπως ορθότατα ζήτησε και ο Αντώνης Σαμαράς, για λόγους εθνικής ασφαλείας. Η μαζική εισροή και πολιτογράφηση Αλβανών στη χώρα μας ίσως δημιουργήσει μειονοτικές διεκδικήσεις. Δεν παραβλέπω τους φιλήσυχους Αλβανούς αλλά ουδείς μπορεί να αποκλείσει ότι μεταξύ των εδώ λαθρομεταναστών υπάρχουν επικίνδυνοι και οργανωμένοι εθνικιστές.
Κ.Χ. 15.5.2010
Διεύθυνση: http://www.antibaro.gr/node/1578
ΚΥΠΡΟΣ-ΕΝΔΟΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΗΤΤΟΠΑΘΕΙΑ ΟΙ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ
ΕΝΔΟΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΗΤΤΟΠΑΘΕΙΑ ΟΙ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ
Πέμπτη, 20 Μαΐου 2010
Για την αντιμετώπιση της κατοχής της πατρίδος μας πρέπει πρωτίστως να θεραπεύσουμε δύο ασθένειες του εσωτερικού μας μετώπου. Η πρώτη είναι ο ενδοτισμόςκαι η δεύτερη η ηττοπάθεια.
Ο ενδοτισμός είναι πολιτική κατεύθυνση που χαράχτηκε χρονικά από το 1960 και θεμελιώθηκε πάνω στην συναίνεση στην πολιτική που επέβαλλε η Αγγλία στον τόπο. Οι δυνάμεις αυτές της συναίνεσης ήταν πρώτα η εθναρχεύουσα εκκλησία και συνακόλουθα μια αναδυόμενη πλουτοκρατική τάξη. Στην πορεία προσεδέθησαν στο άρμα αυτής της ενδοτικής πολιτικής και οι κομμουνιστές της Κύπρου καθ’ υπαγόρευση της τότε Σοβιετικής ηγεσίας. Εκείνο που είχε να αντιμετωπίσει το ενδοτικό συνοθύλευμα πλουτοκρατών, κομμουνιστών και πολιτικών ήταν ο πόθος του λαού για ελευθερία και ένωση με την Ελλάδα. Το ενδοτικό κατεστημένο βρήκε τον τρόπο να υπερπηδήσει αυτό το εμπόδιο με την πολιτική του λεγόμενου εφικτού, η οποία δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα μασκάρεμα του ενδοτισμού και της μειοδοσίας με ένα στομφώδη πατριωτισμό. Έτσι πέτυχαν να εγκλωβίσουν το λαϊκό αίσθημα στις ενδοτικές επιλογές τους. Αξίζει να μελετηθεί αυτή η περίοδος που μπορεί να χαρακτηριστεί ως η πιο έντεχνη εξαπάτηση στην ιστορία μας. Σε αυτήν την περίοδο παρήχθησαν πολιτικοί που εφάρμοσαν στην εντέλεια αυτή την τακτική της πολιτικής εξαπάτησης του λαού.
Ας σημειωθεί βέβαια ότι η εγκατάλειψη της γραμμής της ενώσεως χάριν της ανεξαρτησίας κατέστη ανέφικτη από την στιγμή που εκδιώχθηκε από την Κύπρο η Ελληνική μεραρχία και αφέθηκε η Κύπρος ανυπεράσπιστη στις ορέξεις των αγγλοτούρκων. Πραγματική ανεξαρτησία θα είχε η Κύπρος και θα έχει στο μέλλον με την παρουσία ισχυρού Ελληνικού στρατού. Αυτό είναι το δίδαγμα όλης της περιπέτειας που μας έριξαν οι πολιτικάντηδες.
Η ηττοπάθεια είναι απότοκος της γραμμής του ενδοτισμού, των λανθασμένων χειρισμών και των ανθελληνικών επιλογών των κρατούντων. Μια αίσθηση αδυναμίας επιβολής της θέλησης του κυπριακού ελληνισμού, αίσθηση που καλλιεργήθηκε και αυτή από το κατεστημένο, άλλοτε με την αποχώρηση της μεραρχίας που επέφερε την ανισορροπία δυνάμεων και την πραγματοποίηση της τουρκικής εισβολής, άλλοτε με το φιάσκο των S300 και άλλοτε με την εγκατάλειψη του ενιαίου αμυντικού δόγματος, βύθισαν τον λαό στην ηττοπάθεια και την παθητική κατάσταση αποδοχής κάθε υποχώρησης και εξευτελισμού.
Το Εθνικιστικό Δημοκρατικό Κόμμα μέσα από την άμεση επαφή του με τον λαό διαπίστωσε ότι η ηττοπάθεια ασκείται αδιάκοπα μέσα από τους μηχανισμούς των κομμάτων του ενδοτισμού. Ο Δημοκρατικός Συναγερμός, το ΑΚΕΛ αλλά και το ΔΗΚΟ πρωτοστατούν σε αυτή την εκστρατεία καταρράκωσης του εθνικού σθένους. Συναντούμε παντού τα στελέχη αυτών των κομμάτων να σπέρνουν την προπαγάνδα της ταπείνωσης και της υποχώρησης ενώ από τα επίσημα όργανα αυτών των κομμάτων παρουσιάζεται μια αγγλόδουλη φιλοσοφία αντιμετώπισης του Κυπριακού προβλήματος. Ξανατονίζουμε πως η ηττοπάθεια δεν είναι ένα συνειρμικό επακόλουθο της ανικανότητας των κρατούντων αλλά μια στοχευμένη προσπάθεια των πληρωμένων οργάνων του κομματικού κατεστημένου.
Αυτή η κατάσταση αντιμετωπίζεται με συνεχή άσκηση αντι-προπαγάνδας, με αδιάκοπη επαφή των στελεχών μας με τον λαό και παρουσίαση του εθνικιστικού μας προγράμματος και του οράματος της απελευθέρωσης. Βήμα προς βήμα θα ανατρέψουμε την εξουσία του κατεστημένου στην λαϊκή συνείδηση και θα σπείρουμε ξανά την ελπίδα και την βεβαιότητα της νίκης, μέσα από την ορθή πολιτική πλοήγηση. Έτσι χτυπούμε ταυτόχρονα τις πολιτικές θέσεις του ενδοτισμού και την κατάσταση της ηττοπάθειας.
ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ (ΕΔΗΚ)
Ο ενδοτισμός είναι πολιτική κατεύθυνση που χαράχτηκε χρονικά από το 1960 και θεμελιώθηκε πάνω στην συναίνεση στην πολιτική που επέβαλλε η Αγγλία στον τόπο. Οι δυνάμεις αυτές της συναίνεσης ήταν πρώτα η εθναρχεύουσα εκκλησία και συνακόλουθα μια αναδυόμενη πλουτοκρατική τάξη. Στην πορεία προσεδέθησαν στο άρμα αυτής της ενδοτικής πολιτικής και οι κομμουνιστές της Κύπρου καθ’ υπαγόρευση της τότε Σοβιετικής ηγεσίας. Εκείνο που είχε να αντιμετωπίσει το ενδοτικό συνοθύλευμα πλουτοκρατών, κομμουνιστών και πολιτικών ήταν ο πόθος του λαού για ελευθερία και ένωση με την Ελλάδα. Το ενδοτικό κατεστημένο βρήκε τον τρόπο να υπερπηδήσει αυτό το εμπόδιο με την πολιτική του λεγόμενου εφικτού, η οποία δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα μασκάρεμα του ενδοτισμού και της μειοδοσίας με ένα στομφώδη πατριωτισμό. Έτσι πέτυχαν να εγκλωβίσουν το λαϊκό αίσθημα στις ενδοτικές επιλογές τους. Αξίζει να μελετηθεί αυτή η περίοδος που μπορεί να χαρακτηριστεί ως η πιο έντεχνη εξαπάτηση στην ιστορία μας. Σε αυτήν την περίοδο παρήχθησαν πολιτικοί που εφάρμοσαν στην εντέλεια αυτή την τακτική της πολιτικής εξαπάτησης του λαού.
Ας σημειωθεί βέβαια ότι η εγκατάλειψη της γραμμής της ενώσεως χάριν της ανεξαρτησίας κατέστη ανέφικτη από την στιγμή που εκδιώχθηκε από την Κύπρο η Ελληνική μεραρχία και αφέθηκε η Κύπρος ανυπεράσπιστη στις ορέξεις των αγγλοτούρκων. Πραγματική ανεξαρτησία θα είχε η Κύπρος και θα έχει στο μέλλον με την παρουσία ισχυρού Ελληνικού στρατού. Αυτό είναι το δίδαγμα όλης της περιπέτειας που μας έριξαν οι πολιτικάντηδες.
Η ηττοπάθεια είναι απότοκος της γραμμής του ενδοτισμού, των λανθασμένων χειρισμών και των ανθελληνικών επιλογών των κρατούντων. Μια αίσθηση αδυναμίας επιβολής της θέλησης του κυπριακού ελληνισμού, αίσθηση που καλλιεργήθηκε και αυτή από το κατεστημένο, άλλοτε με την αποχώρηση της μεραρχίας που επέφερε την ανισορροπία δυνάμεων και την πραγματοποίηση της τουρκικής εισβολής, άλλοτε με το φιάσκο των S300 και άλλοτε με την εγκατάλειψη του ενιαίου αμυντικού δόγματος, βύθισαν τον λαό στην ηττοπάθεια και την παθητική κατάσταση αποδοχής κάθε υποχώρησης και εξευτελισμού.
Το Εθνικιστικό Δημοκρατικό Κόμμα μέσα από την άμεση επαφή του με τον λαό διαπίστωσε ότι η ηττοπάθεια ασκείται αδιάκοπα μέσα από τους μηχανισμούς των κομμάτων του ενδοτισμού. Ο Δημοκρατικός Συναγερμός, το ΑΚΕΛ αλλά και το ΔΗΚΟ πρωτοστατούν σε αυτή την εκστρατεία καταρράκωσης του εθνικού σθένους. Συναντούμε παντού τα στελέχη αυτών των κομμάτων να σπέρνουν την προπαγάνδα της ταπείνωσης και της υποχώρησης ενώ από τα επίσημα όργανα αυτών των κομμάτων παρουσιάζεται μια αγγλόδουλη φιλοσοφία αντιμετώπισης του Κυπριακού προβλήματος. Ξανατονίζουμε πως η ηττοπάθεια δεν είναι ένα συνειρμικό επακόλουθο της ανικανότητας των κρατούντων αλλά μια στοχευμένη προσπάθεια των πληρωμένων οργάνων του κομματικού κατεστημένου.
Αυτή η κατάσταση αντιμετωπίζεται με συνεχή άσκηση αντι-προπαγάνδας, με αδιάκοπη επαφή των στελεχών μας με τον λαό και παρουσίαση του εθνικιστικού μας προγράμματος και του οράματος της απελευθέρωσης. Βήμα προς βήμα θα ανατρέψουμε την εξουσία του κατεστημένου στην λαϊκή συνείδηση και θα σπείρουμε ξανά την ελπίδα και την βεβαιότητα της νίκης, μέσα από την ορθή πολιτική πλοήγηση. Έτσι χτυπούμε ταυτόχρονα τις πολιτικές θέσεις του ενδοτισμού και την κατάσταση της ηττοπάθειας.
ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ (ΕΔΗΚ)
ΡΑΓΔΑΙΑ ΑΠΟΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
Παρασκευή, 21 Μαΐου 2010
ΡΑΓΔΑΙΑ ΑΠΟΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ...
ΣΤΟ ΚΕΝΟ ΟΙ ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΕΚΑΝΙΚΙ ΤΟΥ ΛΑΟΣ
Εχει χάσει οριστικά πλέον η κυβέρνηση Παπανδρέου τη μάχη για τη νομιμοποίηση των βαθύτατα αντεργατικών μέτρων που προωθεί στις συνειδήσεις των Ελλήνων. Αυτό είναι το ουσιαστικό συμπέρασμα από τη μεγάλη επιτυχία και των χθεσινών κινητοποιήσεων εναντίον της πολιτικής της, αυτή τη φορά με αιχμή το Ασφαλιστικό.
του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ
Πάνω από 60.000 διαδηλωτές, κατά κυβερνητικές πηγές, πάνω από 80.000 κατά τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ πήραν μέρος στις δύο εντελώς ξεχωριστές πορείες που έγιναν χθες στην Αθήνα.
Παρόλο που το ΚΚΕ, επηρεασμένο προφανώς από τη συκοφαντική επίθεση του αρχηγού του ΛΑΟΣ ότι δήθεν "οι κομμουνιστές αποπειράθηκαν να εισβάλουν στη Βουλή" προ δεκαπενθημέρου, δεν κατευθύνθηκε αυτή τη φορά προς το Σύνταγμα, αλλά έστειλε την πορεία του ΠΑΜΕ προς την εντελώς αντίθετη κατεύθυνση του υπουργείου Εργασίας, η πορεία των εργαζομένων από τη ΓΣΕΕ ως τη Βουλή ήταν κάτι παραπάνω από εντυπωσιακή, καθώς συγκέντρωσε σχεδόν 50.000 κόσμο. Και αυτό παρά το ακατανόητο πλήγμα που κατάφεραν οι συνδικαλιστές των μέσων μαζικής μεταφοράς (πλην του ηλεκτρικού) εναντίον της μαζικότητας των διαδηλώσεων κηρύσσοντας 24ωρη απεργία αντί για στάση εργασίας στα λεωφορεία, στο μετρό και στα τρόλεϊ, έτσι ώστε να μην μπορέσουν να πάρουν μέρος στο συλλαλητήριο και στην πορεία δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι που το επιθυμούσαν.
Οι αντιδράσεις δεν αποκλιμακώνονται, λοιπόν. Φρούδες αποδεικνύονται μέχρι στιγμής οι ελπίδες της κυβέρνησης ότι ο κόσμος θα διαμαρτυρηθεί μεν, αλλά ουσιαστικά έχουν αποδεχθεί οι Ελληνες εργαζόμενοι τα μέτρα καρατόμησής τους. Κανένας δεν έχει αποδεχθεί τίποτα. Μόνο όσοι δεν θίγονται από τα μέτρα, αλλά αντιθέτως προσδοκούν να κερδίσουν κι από πάνω από αυτά, συγκαταλέγονται στην αισχρή πλέον μειοψηφία που υποστηρίζει αυτή την πολιτική. Στο μεταξύ, οι πληροφορίες που σταδιακά συλλέγονται για τη στάση που τήρησε η κυβέρνηση Παπανδρέου στις υποτιθέμενες διαπραγματεύσεις με το ΔΝΤ και την ΕΕ προκαλούν νέα κύματα αγανάκτησης και οργής. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς τουλάχιστον εκπροσώπων ξένων χωρών -οι οποίοι βεβαίως το επισημαίνουν επιδοκιμαστικά για την "υπευθυνότητα" της κυβέρνησης Παπανδρέου, όχι αρνητικά- σε πολλές περιπτώσεις οι ελληνικές κυβερνητικές προτάσεις υπερέβαιναν τις προσδοκίες των εκπροσώπων του ΔΝΤ και της ΕΕ ως προς τη σκληρότητά τους εναντίον των μισθωτών και των συνταξιούχων!
Αποτέλεσμα των ισχυρότατων αντιδράσεων του ελληνικού λαού, αλλά και της πλήρους πολιτικής απομόνωσης στην οποία έχει περιέλθει η κυβέρνηση Παπανδρέου λόγω της καθοριστικής άρνησης του προέδρου της ΝΔ Αντώνη Σαμαρά να υποστηρίξει τα μέτρα στο κοινοβούλιο, είναι ότι μειώνεται ραγδαία η εμπιστοσύνη των ξένων σημαντικών παραγόντων και των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων αναφορικά με τις δυνατότητες του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου να περάσει τελικά αυτά τα μέτρα. Οι εκτιμήσεις αυτές, όπως είναι αυτονόητο, αποδυναμώνουν περαιτέρω τη διεθνή θέση του Γ. Παπανδρέου. Η κυβέρνηση δεν έχει αντιληφθεί προφανώς τη δεινή πολιτική θέση στην οποία έχει περιέλθει εξαιτίας της γραμμής που ακολουθεί. Από τον διευθυντή του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος - Καν και τους ηγέτες της ΕΕ ως τους διπλωμάτες και τους ξένους δημοσιογράφους, οι πάντες τονίζουν ότι το διακύβευμα δεν είναι η ψήφιση των μέτρων στη Βουλή, η οποία εξ ορισμού ήταν βέβαιη λόγω της πλειοψηφίας του ΠΑΣΟΚ, αλλά η υλοποίησή τους.
Ομόφωνη είναι δε η γνώμη τους ότι τέτοια μέτρα είναι αδύνατον να υλοποιηθούν χωρίς την εξασφάλιση ευρείας πολιτικής, αλλά και λαϊκής συναίνεσης. Η κυβέρνηση ψηφίζει τα μέτρα και νομίζει ότι η υπόθεση τελείωσε. Οι Ευρωπαίοι όμως γνωρίζουν ότι τα περισσότερα από τα μέτρα αυτά θα αναιρεθούν μόλις απομακρυνθεί από την εξουσία η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός επιμένει πεισματικά στην υλοποίηση των καταστροφικών μέτρων που θα βυθίσουν την Ελλάδα στη φτώχεια και τη μιζέρια. Δεν έχει καταλάβει ότι μοναδική ελπίδα σωτηρίας του ίδιου του ΠΑΣΟΚ και του πολιτικού συστήματος είναι η αναδιαπραγμάτευση των μέτρων ώστε να ενταχθεί και η Ελλάδα στον μηχανισμό που αποφάσισε η Ευρωζώνη για τις υπόλοιπες 15 χώρες, ώστε στη συνέχεια να παλέψει για την ανάκληση της περικοπής των μισθών και των συντάξεων. Εκτός πια αν δεν θέλει ούτε ο ίδιος κάτι τέτοιο...
http://ellinikoforum.blogspot.com/2010/05/blog-post_36.html
Η παγίδα της ελεγχόμενης χρεοκοπίας
- Aναλυση -
Η παγίδα της ελεγχόμενης χρεοκοπίας
Tου Βασιλη Zηρα / vziras@kathimerini.gr
Οσο περνάει ο καιρός, γίνεται σαφέστερη η προοπτική της Ελλάδας στην περίπτωση που δεν κατορθώσει να εφαρμόσει το πρόγραμμα που έχει συμφωνήσει με την Ευρωζώνη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Η Γερμανία και μαζί με αυτή πολλά άλλα κράτη-μέλη της ζώνης του κοινού νομίσματος δεν θέλουν να ξαναβρεθούν αντιμέτωποι με μια ελληνικού τύπου κρίση. Ετσι, προωθούν ένα αυστηρότερο πλαίσιο εφαρμογής των δημοσιονομικών κανόνων και σκληρότερες ποινές για όσα κράτη-μέλη αδυνατούν να προσαρμοστούν. Οι ποινές αυτές κλιμακώνονται από τις απλές συστάσεις και τη διακοπή της χρηματοδότησης από τα κοινοτικά ταμεία έως τον εξοστρακισμό από την Ευρωζώνη. Η πρόταση θα συζητηθεί σήμερα στο Eurogroup.
Η Συνθήκη της Λισσαβώνας δεν προβλέπει διαδικασία εξόδου μιας χώρας από την Ευρωζώνη. Είναι επίσης πολύ πιθανό να μην υπάρξει ποτέ ρητή πρόβλεψη. Η Γερμανία και οι χώρες του ευρωπαϊκού Βορρά όμως θέλουν να θεσπιστεί μια διαδικασία ελεγχόμενης χρεοκοπίας ενός κράτους-μέλους. Δηλαδή, μια διαδικασία στο τέλος της οποίας το κράτος που αδυνατεί να διορθώσει τις δημοσιονομικές ανισορροπίες του και να εξυπηρετήσει τις δανειακές του ανάγκες από τις αγορές, θα πάψει να στηρίζεται από την Ευρωζώνη και θα υποχρεώνεται σε αναδιάρθρωση του χρέους του. Για ένα τέτοιο κράτος που δεν θα έχει πλέον πρόσβαση ούτε στα κοινοτικά ταμεία ούτε στις αγορές για να χρηματοδοτήσει την ανάπτυξη και να αναχρηματοδοτήσει το χρέος του, η ανάκτηση της δυνατότητας υποτίμησης του νομίσματος θα είναι η μόνη διέξοδος. Δεν χρειάζεται να αποφασίσουν οι υπόλοιποι για την έξοδό του από το ευρώ. Θα είναι δική του επιλογή γιατί δεν θα μπορεί να παραμείνει εντός.
Η Ελλάδα δοκίμασε πρώτη την κοινοτική επιτήρηση και μάλιστα δύο φορές. Είναι επίσης η πρώτη χώρα της Ευρωζώνης που υποχρεώθηκε να ζητήσει τη βοήθεια των εταίρων για να εξυπηρετήσει το χρέος της, αφού δεν μπορούσε πλέον να δανειστεί από τις αγορές. Το κοστούμι της ελεγχόμενης πτώχευσης που προωθεί η Γερμανία μοιάζει να έχει ραφτεί στα μέτρα της. Δεν είναι νομοτελειακό ότι θα το φορέσει. Δεν είναι, άλλωστε, βέβαιο ότι η πρόταση θα υιοθετηθεί και θα εφαρμοστεί άμεσα.
Το βέβαιο είναι ότι κανένας στην Ε.Ε. δεν θέλει να επαναληφθεί μία ελληνικού τύπου κρίση και θα ληφθούν μέτρα προς αυτή την κατεύθυνση. Επίσης, είναι βέβαιο ότι η Ελλάδα έχει τον χρόνο και την ευκαιρία να αποφύγει μια ελεγχόμενη χρεοκοπία. Υπό την προϋπόθεση ότι θα αντιληφθούν όλοι, και πρωτίστως τα μέλη της κυβέρνησης, ότι η εφαρμογή των μέτρων του μνημονίου είναι η μόνη πραγματική επιλογή.
Hμερομηνία : 21/5/10 -- Copyright: http://www.kathimerini.gr
**************************************************
[ΔΙΑΦΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΝ ΔΙΟΤΙ:
1) ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΑΚΟΥΣΑΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΠΤΟ ΛΟΓΟ ΔΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΕΘΑ ΣΤΗΝ Ε.Ε. ΚΑΙ ΣΤΗΝ Ο.Ν.Ε., ΑΚΟΥΣΑΜΕ ΜΟΝΟΝ ΥΣΤΕΡΙΚΑΣ ΚΡΑΥΓΑΣ ΟΤΙ ΑΝ ΔΕΝ ΗΜΑΣΤΑΝ ΘΑ ΠΑΘΑΙΝΑΜΕ ή ΘΑ ΠΑΘΩΜΕ, ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΑΜΕ ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΝΑ ΕΞΗΓΗ ΣΟΒΑΡΑ ΤΟ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΘΑΙΝΑΜΕ--ΜΟΝΟΝ ΑΠΟΦΑΝΣΕΙΣ ΣΑΝ ΑΥΤΕΣ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΩΝ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ!!!
ΕΜΕΙΣ ΛΕΓΟΜΕ ΟΤΙ: ΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΚΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ: ΝΑ ΕΧΗ ΤΟ ΙΔΙΚΟΝ ΤΗΣ ΝΟΜΙΣΜΑ!!! ΕΔΩ ΟΜΩΣ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ! ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑ ΝΟΜΙΣΜΑ ΚΑΙ Η ΥΠΟΤΙΜΗΣΙΣ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟΝ!!! ΤΩΡΑ, ΟΧΙ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΘΑΧΟΥΜΕ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΩΜΕ ΚΑΙ ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ!! ΕΞ' ΑΛΛΟΥ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΛΥΣΙΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ Ο ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ, Ο ΠΑΥΛΟΣ ΚΡΟΥΓΚΜΑΝ (ΙΔΕΤΕ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΟΥ ΕΧΩΜΕ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙ-ΕΛΛ. & ΑΓΓΛΙΚΑ), ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΙ ΓΝΩΣΤΕΣ, ΟΠΩΣ Ο Π. ΜΠΙΟΥΚΑΝΑΝ (ΙΔΕΤΕ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΟΥ ΕΧΩΜΕ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙ-ΕΛΛ. & ΑΓΓΛΙΚΑ)]
Επειδή μας έχουν κουράσει με τους Κινέζους
Επειδή μας έχουν κουράσει με τους Κινέζους
Από Factorx | Παρ. 21 Μαι 2010
Επειδή μας ζάλισαν τα κανάλια με την κα Κατσέλη και τους Κινέζους:
1.Το ΠΑΣΟΚ δεν μιλούσε για ξεπούλημα των λιμανιών;
2.Το ΠΑΣΟΚ δεν είχε υποστηρίξει ότι δεν θα αναγνωρίσει καμία συμφωνία;
3. Ο Παπουτσής στη Βουλή δεν μιλούσε για μέγα σκάνδαλο;
4. Δεν οργάνωναν πορείες έξω απ το Υπουργείο Ναυτιλίας για να ακυρώσουν τη συμφωνία;
ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ OIKONOMIKA ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ
ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ: Η υπερβολική απληστία, οι τράπεζες, τα συνταξιοδοτικά ταμεία, τα κεφάλαια αντιστάθμισης κινδύνων, η σκόπιμη δημιουργία κρίσεων, η απορρύθμιση της οικονομίας, οι κίνδυνοι ύφεσης και η αναγκαιότητα της πολιτικής ένωσης
Αναμφίβολα βιώνουμε μία εποχή, στην οποία επικρατεί η απόλυτη αστάθεια – μία κατάσταση που, αν και φαινομενικά δεν επιθυμούμε, ουσιαστικά επιδιώκουμε αφού, μέσα από αυτήν, επιτυγχάνεται η «άμετρη» υπερβολή (μαξιμαλισμός) σε όλες τις επί μέρους «περιοχές» της ζωής μας. Ανατρέποντας τις αξίες του παρελθόντος, σύμφωνα με τις οποίες η ποιότητα της ζωής, καθώς επίσης η συνετή «διαχείριση» της, οδηγούσε στην ανθρώπινη ευτυχία, δημιουργήσαμε απεριόριστες ανάγκες, η λογική συνέπεια των οποίων δεν είναι άλλη από την απληστία – η οποία «μετουσιώνεται» κυρίως μέσα από τις χρηματοπιστωτικές αγορές.
Ο Αριστοτέλης αντιμετώπιζε τα χρήματα σαν μέσον, για την επίτευξη στόχων - θεωρώντας πως οτιδήποτε αγοράζει κανείς, θα πρέπει να έχει μεγαλύτερη αξία από το ποσόν που ξοδεύει, αφού διαφορετικά δεν θα το επιζητούσε. Δηλαδή, το προϊόν που αγοράζουμε, μας «υπόσχεται» ένα συναίσθημα, το οποίο ουσιαστικά εκτιμούμε περισσότερο από το ίδιο το προϊόν. Επειδή δε στην ανώτατη βαθμίδα της ιεραρχίας των αξιών ευρίσκεται η ευτυχία, η οποία «ορίζεται» ευρύτερα ως η επιτυχία της ζωής συνολικά, η «εκπλήρωση» καλύτερα, όλα όσα επιδιώκουμε αποσκοπούν στην υψηλότερη δυνατή ποιότητα της ζωής μας. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο Αριστοτέλης προσδίδει στα χρήματα εκείνη τη λειτουργία, η οποία επιτρέπει την απόκτηση των μέσων που καθιστούν δυνατή την επίτευξη μίας ποιοτικά καλής ζωής - η οποία αποτελεί προϋπόθεση της ευτυχίας.
Ο ίδιος όμως φιλόσοφος αναφέρεται σε ένα άλλο σενάριο, σύμφωνα με το οποίο, όταν (εάν) η ποιότητα της ζωής πάψει να αποτελεί το μέτρο της ευτυχίας, τότε δεν υπάρχουν πλέον όρια στην επιθυμία απόκτησης χρημάτων. Η αιτία είναι το ότι, οι «αριθμοί» είναι εκ φύσεως «ατελείωτοι» οπότε, αναγόμενοι στην ανώτατη βαθμίδα της ιεραρχίας των αξιών, «μεταλλασσόμενοι» δηλαδή από «μέσον» σε αυτοσκοπό, δεν επιτρέπουν ποτέ την «εκπλήρωση» του στόχου. Έτσι λοιπόν, το άτομο παρασύρεται από τη δίνη του «μαξιμαλισμού», αφού τα χρήματα δεν είναι ποτέ αρκετά. Όσα και αν έχει δηλαδή, μπορεί πάντοτε να αποκτήσει περισσότερα – κάτι που δεν συμβαίνει φυσικά σε άλλους τομείς της ζωής, όπως για παράδειγμα στην υγεία, η οποία θεωρείται ως μια βασική προϋπόθεση της ευτυχίας.
Αυτό λοιπόν που βιώνουμε σήμερα, ο κόσμος στον οποίο κινούμαστε, είναι η κορυφή του «εναλλακτικού» σεναρίου του Αριστοτέλη - αφού η «ιδέα» του μαξιμαλισμού έχει επικρατήσει σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Η «ιδέα» αυτή έχει «παγιωθεί» καταναγκαστικά, επειδή ο ανταγωνισμός έχει «παγκοσμιοποιηθεί», με αποτέλεσμα να γίνει πολύ πιο «ανελέητος». Εάν λοιπόν δεν θέλει κανείς να ανήκει στους «χαμένους» του αύριο, οφείλει να συγκεντρώνει όσο πιο πολλά χρήματα μπορεί, έτσι ώστε να νοιώθει ασφαλής απέναντι στον συνεχώς αυξανόμενο παγκόσμιο ανταγωνισμό. Το γεγονός αυτό οδηγεί τόσο τον ίδιο, όσο και το «σύστημα» γενικά, σε αστάθεια – σε συνθήκες δηλαδή «μακράν» του σημείου ισορροπίας.
Έχοντας τώρα την άποψη ότι, το κέντρο βάρους του σημερινού «γίγνεσθαι» είναι το χρηματοπιστωτικό σύστημα, το οποίο πλέον παρομοιάζεται από πολλούς σαν μία γιγαντιαία, τύπου Madoff «πυραμίδα», αφού οι λειτουργίες του είναι όλο και περισσότερο «εικονικές» (virtual), θεωρούμε ότι οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια σε ένα βίαιο τέλος, το οποίο δεν θα έχει καμία σχέση με την εκπλήρωση και την ευτυχία.
Δυστυχώς, αν και αρκετοί «προέτρεπαν» τον πλανήτη να μην οδηγηθεί στην παγκοσμιοποίηση, πριν ακόμη η Κίνα επιτύχει ετήσιο κατά κεφαλήν εισόδημα ύψους 7.000 $, όπως επίσης όχι στην οικονομική ένωση της Ευρώπης, πριν από την πολιτική, κανένας δεν έδωσε σημασία στις «συμβουλές» τους. Ατυχώς, δεν δόθηκε έγκαιρα σημασία, ούτε στις συνεχείς «προτροπές» για μεγαλύτερο έλεγχο του χρηματοπιστωτικού κλάδου - τόσο όσον αφορά το κυκλοφοριακό του σύστημα (τράπεζες, επενδυτικές εταιρείες, hedge funds), όσο και τα καταστροφικά εργαλεία που έχει στη διάθεση του (CDO’s, CDS, ανοιχτές πωλήσεις κλπ).
ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ
Επιθυμώντας να τεκμηριώσουμε τη θέση μας, αναλύοντας κάποιους τομείς της γιγαντιαίας «χρηματοπιστωτικής πυραμίδας», σημειώνουμε ότι στο παρελθόν, όταν κάποιος κατέθετε στο λογαριασμό του 1.000 €, η τράπεζα είχε στη διάθεση της αυτό ακριβώς το ποσόν, για να το δανείσει – κερδίζοντας τη διαφορά, μεταξύ των επιτοκίων καταθέσεων και χορηγήσεων. Σήμερα, σύμφωνα με ειδικούς, από τα 1.000 € «δημιουργούνται» άμεσα, με τη βοήθεια διαφόρων «τεχνασμάτων», 5.000 € - ή ακόμη περισσότερα. Επί πλέον, αρκετές φορές τα 1.000 αυτά Ευρώ εμφανίζονται στους επόμενους ισολογισμούς των τραπεζών, σαν καθαρό κέρδος – ενάντια σε κάθε οικονομική λογική.
Αν και έχουμε περιγράψει ένα μέρος αυτής της λειτουργίας στο παρελθόν (άρθρο μας: Ετεροβαρές ρίσκο: Τα τρία βασικά στάδια του σπειροειδούς κύκλου των χρηματοπιστωτικών κρίσεων και η γενεσιουργός αιτία τους - Έφτασε αλήθεια το τέλος της κρίσης; 26/4/2009), είναι ίσως σκόπιμο να αναφέρουμε τη σημερινή εξέλιξη της, η οποία έχει ως εξής:
Η τράπεζα χρησιμοποιεί τα 1.000 € σαν εγγύηση, με στόχο να δανείσει 5.000 €. Όταν παρέχει στη συνέχεια ένα δάνειο των 5.000 €, «κλείνει» μία ασφάλεια τυχόν απώλειας του (Credit Default Swap, CDS) - χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν εμπιστεύεται τον πελάτη της. Ο σκοπός για το οποίο ασφαλίζει το δάνειο της, παρά το ότι κοστίζει (ασφάλιστρα), είναι η «ωραιοποίηση» του Ισολογισμού της αφού, τη στιγμή που κλείνει το συμβόλαιο, «απομακρύνει» το ποσόν από τα λογιστικά της βιβλία (άρθρο μας:Η μεγαλύτερη και μάλιστα νόμιμη ληστεία στην ιστορία της ανθρωπότητας: Είναι αλήθεια οι τράπεζες, κάτω από τις σημερινές συνθήκες, βιώσιμες επιχειρήσεις; 17/2/2009). Ακριβώς για το λόγο αυτό, οι τράπεζες σήμερα είναι σε συνεχή αναζήτησηcollaterals – όπως λέγονται οι εγγυήσεις στη γλώσσα τους.
Η ενέργεια της τράπεζας είναι όχι μόνο νόμιμη, αλλά και απολύτως «συμβατή» με τη λογική επειδή, στην περίπτωση που ο οφειλέτης της δεν επιστρέψει το δάνειο του, θα το πληρώσει στη θέση του η ασφάλεια (εάν οι ασφαλιστικές εταιρείες παγκοσμίως, είναι σε θέση να πληρώσουν τα ποσά που ασφαλίζουν, αποτελεί ένα αναπάντητο ερώτημα). Επομένως, είναι σαν να το έχει ήδη εισπράξει - οπότε δεν απαιτείται να «επιβαρύνει» πλέον το ποσόν του δανείου τα λογιστικά της βιβλία. «Τυπικά» λοιπόν, έχει τη δυνατότητα να δανείσει ξανά τα 1.000 € της αρχικής κατάθεσης – επαναλαμβάνοντας την ίδια διαδικασία από την αρχή, ανάλογα με τις διαθέσεις της (με την «τρέλα» της, κατά πολλούς). Σε τελική ανάλυση, η τράπεζα έχει τη δυνατότητα να «τυπώνει» χρήματα «κατά το δοκούν» - αφού από μία κατάθεση 1.000 €, μπορεί να συνάψει πολλαπλά δάνεια, ασφαλίζοντας τα κάθε φορά.
Γνωρίζοντας λοιπόν αυτήν τη διαδικασία, αλλά και πολλές άλλες «μεθόδους» που έχουν σήμερα στη διάθεση τους οι τράπεζες (τιτλοποιήσεις δανείων κλπ - άρθρο μας: Παγκόσμια οικονομική κρίση: Χρηματοοικονομικά όπλα μαζικής καταστροφής και αδικαιολόγητες αμοιβές υψηλόβαθμων στελεχών 23/11/2008), είναι πολύ δύσκολο να αξιολογήσει κανείς μία τέτοια επιχείρηση, αναλύοντας τα διάφορα στοιχεία του Ισολογισμού της. Είναι επίσης αδύνατον να συγκεκριμενοποιήσει το ύψος των χρημάτων που διακινούνται (εικονική πραγματικότητα), όπως και τις συνέπειες αυτής της διαδικασίας αφού, όπως ακριβώς συμβαίνει στις τύπου Madoff «πυραμίδες», τα αποτελέσματα εμφανίζονται, όλα μαζί, τη στιγμή που κάποιος «κρίκος» παύει να ενώνει την αλυσίδα.
Συμπερασματικά λοιπόν, στις «απειλές» του παρελθόντος, σημαντικότερη των οποίων ήταν η μαζική απόσυρση χρημάτων από τους καταθέτες, έχουν προστεθεί τόσες πολλές άλλες, που καθιστούν εξαιρετικά επικίνδυνη, μάλλον ανεξέλεγκτη και εντελώς ασταθή την όλη λειτουργία του χρηματοπιστωτικού συστήματος (άρθρο μας: ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΟΜΒΑ ΜΕΓΑΤΟΝΩΝ: Η επίθεση των κερδοσκόπων στο «σύστημα», η τεράστια απειλή που «ελλοχεύει» για τον πλανήτη, καθώς επίσης η πιθανότητα να εξέλθει η χώρα μας από τη μεγαλύτερη κρίση της Ιστορίας της, χωρίς να υποχρεωθεί σε συμβιβασμό 28/4/2010).
Εάν βέβαια κανείς συμπεριλάβει τα διάφορα νέα «εργαλεία» που έχει στη διάθεση του το σύστημα, όπως για παράδειγμα τα δομημένα προϊόντα «νέας εποχής» (άρθρο μας: RE-REMICS: Η εγκληματική συνταγή που σταμάτησε δραστικά την κεφαλαιακή «αιμορραγία» των τραπεζών, αύξησε ως δια μαγείας την κερδοφορία τους και τοποθέτησε ακόμη μία βραδυφλεγή βόμβα στα θεμέλια του συστήματος. 24/11/2009), είναι μάλλον αδύνατον να προβλέψει τις εξελίξεις.
Φυσικά, όταν η παραπάνω «πιστωτική επέκταση» σταματήσει, πόσο μάλλον όταν ακολουθήσει η «πιστωτική συρρίκνωση», γεγονός που συνήθως συνοδεύει τις έντονες υφέσεις ή τις αργοπορημένες προσπάθειες χρηματοπιστωτικού ελέγχου (σήμερα συμβαίνουν πιθανότατα και τα δύο, μετά τις προτροπές της Γερμανίας για μείωση των χρεών, καθώς επίσης την απαγόρευση των ανοιχτών πωλήσεων), η διαδικασία αντιστρέφεται - με ανυπολόγιστες συνέπειες για το «σύστημα».
Ολοκληρώνοντας, ας μην ξεχνάμε ότι, το πιθανότερο ενδεχόμενο στην περίπτωση της Ελλάδας, είναι να βοηθήθηκαν ακόμη μία φορά οι τράπεζες από τα υπερχρεωμένα δυτικά κράτη, παρά η χώρα μας - αφού μία ενδεχόμενη στάση ή αναδιάρθρωση πληρωμών εκ μέρους της Ελλάδας, θα είχε καταστροφικές συνέπειες για το σύνολο σχεδόν του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Οι Η.Π.Α. δεν έχουν σε καμία περίπτωση επιλύσει τα προβλήματα τους (άρθρο μας: Αμερικανικές τράπεζες: Η κατάσταση θα γίνει ακόμη χειρότερη, όταν πλησιάσει στην «ακτή» το «τρίτο κύμα» των κατασχέσεων 26/5/2009), έχοντας τα μεταθέσει απλώς στο μέλλον, ενώ η Ευρώπη αμύνεται «σθεναρά», χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα μπορούσε να ξεπεράσει μία ενδεχόμενη Ελληνική «επιπλοκή».
ΤΑ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΑ ΤΑΜΕΙΑ
Τα ταμεία αυτά είναι οι κυριότεροι «συντελεστές» των χρηματαγορών, αφού διαθέτουν κεφάλαια υψηλότερα των 100-200 δις $το κάθε ένα, τα οποία επενδύουν σε σταθερή βάση. Η συνολική τους δυναμικότητα, τα κεφάλαια καλύτερα που επενδύουν διεθνώς, υπολογίζονται στα 20 τρις $ (πηγή: Morgan Stanley) - ένα ποσόν δηλαδή που ξεπερνάει το σύνολο αυτού που διαθέτουν όλοι οι υπόλοιποι επενδυτές μαζί, όπως οι ασφαλιστικές εταιρείες, οι συναλλαγματικές ρεζέρβες των κρατών και ταHedge Funds. Ίσως το ύψος αυτού και μόνο του ποσού που διαθέτουν τα ταμεία, το οποίο πλησιάζει το 40% του παγκόσμιου ΑΕΠ (περίπου 54 τρις $), να δίνει απάντηση σε αυτούς που αναρωτούνται, ποιοι είναι οι δανειστές όλων αυτών των υπερχρεωμένων κρατών.
Περαιτέρω, τα ταμεία είναι κυρίως κρατικές ή ημικρατικές οργανώσεις, οι οποίες διαχειρίζονται τα χρήματα των συντάξεων των εργαζομένων (ουσιαστικά δηλαδή οι εργαζόμενοι, οι οποίοι κατηγορούν συνεχώς το Κεφάλαιο, απειλούνται από τα ίδια τους τα χρήματα, τα οποία το «συνθέτουν»). Η περιουσία των ταμείων μπορεί να είναι στην ιδιοκτησία του εργοδότη, ή να έχει δική της νομική υπόσταση. Στην περίπτωση που το συνταξιοδοτικό ταμείο έχει δική του νομική υπόσταση, μπορεί να «χρησιμοποιείται» από πολλούς εργοδότες μαζί.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο, τα ταμεία ευρίσκονται δυστυχώς σε ανταγωνισμό μεταξύ τους, όπως ακριβώς συμβαίνει και με άλλες επενδυτικές εταιρείες. Έτσι, παρατηρείται συχνά το γεγονός να αποσύρει ένας εργοδότης την περιουσία των εργαζομένων του από ένα συνταξιοδοτικό ταμείο, τοποθετώντας την σε κάποιο άλλο – από το οποίο αναμένει υψηλότερες αποδόσεις. Κάποιες φορές βέβαια χάνονται χρήματα - όπως διαπιστώσαμε πρόσφατα στην Ελλάδα, με τις γνωστές μας «επενδύσεις» των συνταξιοδοτικών ταμείων, σε δομημένα προϊόντα.
Τα συνταξιοδοτικά ταμεία αποτελούν τους μεγαλύτερους επενδυτές παγκοσμίως, λόγω του μεγέθους τους, αλλά και της μακροπρόθεσμης συσσώρευσης κεφαλαίου εκ μέρους τους. Ο υφιστάμενος μεταξύ τους ανταγωνισμός τα υποχρεώνει στην αναζήτηση βραχυπρόθεσμης κερδοφορίας - ενώ μέσω αυτών οδηγούνται όλο και περισσότερες αποταμιεύσεις των εργαζομένων, στις χρηματοπιστωτικές αγορές. Ουσιαστικά λοιπόν συνιστούν τους κυριότερους «αιμοδότες» του «κτήνους», όπως συνηθίζεται να αποκαλείται πλέον το διεθνές κερδοσκοπικό κεφάλαιο, ενώ η Ιαπωνία, ο Καναδάς και η Καλιφόρνια, διαθέτουν τα μεγαλύτερα συνταξιοδοτικά ταμεία παγκοσμίως.
Ολοκληρώνοντας το θέμα των «ταμείων», θεωρούμε ότι η μεγαλύτερη «πληγή» του χρηματοπιστωτικού συστήματος, είναι η αναζήτηση διαρκώς μεγαλύτερης, καθώς επίσης βραχυπρόθεσμης κερδοφορίας. Μέσα από αυτήν την «αντίληψη», τα χρήματα δεν επενδύονται, όπως οφείλουν, στην πραγματική οικονομία - οπότε όχι μόνο δεν δημιουργείται «θεμελιώδης» ανάπτυξη, ταυτόχρονα με νέες θέσεις εργασίας, αλλά αποσταθεροποιείται εντελώς το σύστημα.
ΤΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΜΙΣΗΣ ΚΙΝΔΥΝΩΝ
Τα hedge funds αποτελούν ένα ιδιαίτερο είδος επενδυτικών κεφαλαίων, τα οποία διακρίνονται από έντονα κερδοσκοπικές τοποθετήσεις – προσφέροντας μεγάλες ευκαιρίες, σε συνδυασμό με εξ ίσου μεγάλους κινδύνους.
Το τυπικό χαρακτηριστικό ενός hedge fund είναι η χρήση παραγώγων προϊόντων, καθώς επίσης ανοιχτών πωλήσεων. Ακριβώς εδώ οφείλεται η «παραπλανητική» ονομασία τους, αφού η ύπαρξη των συγκεκριμένων χρηματοπιστωτικών προϊόντων, επιτρέπει την ασφάλιση (hedging) των επενδύσεων σε μετοχές ή σε άλλα αξιόγραφα. Για παράδειγμα, εάν αγοράσει κάποιος μετοχές, ευελπιστώντας στην άνοδο της τιμής τους, έχει τη δυνατότητα να ασφαλισθεί απέναντι σε ενδεχόμενη πτώση τους - εάν ταυτόχρονα συνάψει ένα «πτωτικό» συμβόλαιο παραγώγων ή πουλήσει κάποιες άλλες, αφού προηγουμένως τις δανειστεί από τον ιδιοκτήτη τους.
Το πρώτο επενδυτικό κεφάλαιο αυτού του είδους ιδρύθηκε το 1949 από τον κ. W. Jones, ο οποίος πούλησε «ανοιχτά» μετοχές που δανείσθηκε από τους ιδιοκτήτες τους (επιβαρυνόμενος με τόκους), για να τις αγοράσει αργότερα σε χαμηλότερη τιμή (προφανώς, περίμενε πτώση της τιμής τους) και να τις επιστρέψει – κερδίζοντας τη διαφορά. Ο Jones, με τα χρήματα που εισέπραξε από τις μετοχές που πούλησε, αγόρασε άλλες, για τις οποίες ανέμενε άνοδο της τιμής τους. Έτσι «εφευρέθηκε» η πρώτη στρατηγική των επενδυτικών κεφαλαίων (Long-Short), για την οποία δεν απαιτούνταν ουσιαστικά κεφάλαια, αλλά «εμπορική πίστη». Εάν δηλαδή ο ιδιοκτήτης των μετοχών τις δάνειζε στον αγοραστή, εμπιστευόμενος ότι θα του τις επέστρεφε αργότερα, οι κεφαλαιακές ανάγκες του αγοραστή θα ήταν μηδενικές.
Για την «εκπλήρωση» αυτής της στρατηγικής απαιτείται η εύρεση μετοχών, η τιμή των οποίων θα μειωθεί εντός ενός ορισμένου χρονικού διαστήματος, καθώς επίσης άλλων αξιών (εμπορευμάτων, μετοχών κλπ), η τιμή των οποίων θα αυξηθεί εντός του ιδίου χρονικού διαστήματος. Η διπλή αυτή δυνατότητα επίτευξης κέρδους, η οποία δεν απαιτεί ουσιαστικά κεφάλαια, εφόσον επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις, είχε σαν αποτέλεσμα το να αναπτυχθεί ο συγκεκριμένος τομέας, ο οποίος τα τελευταία χρόνια άνθισε σε μεγάλο βαθμό.
Έτσι, στα τέλη του 2006, ο συνολικός αριθμός των hedge funds ανήλθε στα 9.000 - με ίδια κεφάλαια ύψους περί το 1,5 τρις $.Γνωρίζοντας βέβαια πως αυτά τα κεφάλαια είναι ουσιαστικά εγγυήσεις για τις αγοραπωλησίες εκ μέρους τους, καθώς επίσης ότι οι επενδύσεις των hedge funds είναι πολλαπλάσιες των χρημάτων που διαθέτουν, καταλήγουμε πραγματικά σε ένα τεράστιο ποσόν, το οποίο κινείται σχεδόν καθημερινά, με απίστευτες ταχύτητες, αλλάζοντας συνεχώς την εικόνα ολόκληρου του πλανήτη (στις διεθνείς αγορές συναλλάγματος, διακινούνται σε καθημερινή βάση 3,5 τρις $ - κυρίως στις ισοτιμίες δολαρίου και ευρώ).
Τα Hedge funds έχουν συνήθως έδρα σε φορολογικούς παραδείσους (το 63% στις νήσους Cayman), πληρώνοντας (εάν) μηδαμινούς φόρους, ενώ οι διαχειριστές τους στεγάζονται κυρίως στη Νέα Υόρκη (το 36%) και στο Λονδίνο (το 21%). Η αμοιβή των διαχειριστών ακολουθεί τον κανόνα 2/20, ο οποίος σημαίνει ότι εισπράττουν 2% σταθερά επί των συνολικών κεφαλαίων που «εποπτεύουν», συν 20% μερίδιο επί των ετησίων κερδών.
Σήμερα τα κεφάλαια αυτά έχουν αναπτύξει τις στρατηγικές τους σε μεγάλο βαθμό, κυρίως με τη βοήθεια μαθηματικών προγραμμάτων και Η/Υ - θεωρείται ότι, το 95% των «συναλλαγών» διευθετείται αυτόματα, από τους Η/Υ. Επίσης, επενδύουν σε αξίες κάθε είδους, όπως στις αγορές συναλλάγματος, σε εμπορεύματα, σε επιτόκια, σε μετοχές, σε ομόλογα κλπ, τα οποία διαπραγματεύονται με απίστευτες μεθόδους (άρθρο μας: ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΑ ΚΑΖΙΝΟ: Μία νέα ωρολογιακή βόμβα τεράστιας καταστροφικής ισχύος, στην καρδιά του χρηματοπιστωτικού συστήματος - Updated Bloomberg 22/9/2009).
Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΡΙΣΕΩΝ
Μέχρι μία συγκεκριμένη χρονική περίοδο, η οποία ουσιαστικά «οροθετείται» από την «επίθεση» του επενδυτικού κεφαλαίου τουSoros στη βρετανική στερλίνα (1992), τα hedge funds προσπαθούσαν να προβλέψουν την αγορά, επενδύοντας στις «τάσεις» της. Αφού λοιπόν προέβλεπαν κάποιες αδυναμίες της «αγοράς» (κρατών, επιχειρήσεων κλπ), ακολουθούσαν μία μέθοδο, η οποία ήταν απλή μεν στη σύλληψη, αλλά εξαιρετικά πολύπλοκη στην εκτέλεση της.
Για παράδειγμα, όταν η Μ. Βρετανία είχε ενταχθεί, το 1990, στον ευρωπαϊκό μηχανισμό συναλλαγματικών ισοτιμιών, σε έναν ενδιάμεσο σταθμό δηλαδή της πορείας προς το ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα, ο οποίος απαιτούσε σταθερές ισοτιμίες, διαπιστώθηκε βαθειά ύφεση στην οικονομία της (οφειλόμενη πιθανότατα στα υψηλά επιτόκια της Γερμανίας). Τότε ο G.Soros, προβλέποντας την έξοδο της από το μηχανισμό, σαν αποτέλεσμα αφενός μεν της ένταξης της με υψηλή ισοτιμία, αφετέρου της λαϊκής δυσαρέσκειας, εξασφάλισε μυστικά πιστωτικά όρια, τα οποία του επέτρεπαν να δανεισθεί 15 δις στερλίνες, μετατρέποντας τες σε δολάρια κατά βούληση.
Αφού λοιπόν έλαβε ανατιμητικές θέσεις στο δολάριο και υποτιμητικές στη στερλίνα, προέβαλλε επιδεικτικά, με συνεντεύξεις και άλλους τρόπους, το ότι είχε «στοιχηματίσει» στην πτώση του βρετανικού νομίσματος - συμπαρασύροντας σε αντίστοιχες ενέργειες πολλούς άλλους επενδυτές. Τελικά, παρά το ότι η βρετανική κεντρική τράπεζα διέθεσε άμεσα 50 δις $ για τη στήριξη της ισοτιμίας του νομίσματος της, αυξάνοντας ταυτόχρονα τα επιτόκια δανεισμού, αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει το μηχανισμό και να αφήσει ελεύθερη τη διακύμανση της τιμής της στερλίνας - η οποία φυσικά υποτιμήθηκε, ενώ ο Soros κέρδισε περί το 1 δις $ (αργότερα, επαναλήφθηκε το ίδιο στην Ταϊλάνδη (μπατ), προκαλώντας την ασιατική κρίση και διευκολύνοντας την καταστροφική έλευση του ΔΝΤ στην ευρύτερη περιοχή – τόσο η «κρίση», όσο και το ΔΝΤ, «επεκτάθηκαν» στη Ρωσία και στη Ν. Αμερική).
Έκτοτε όμως, γεγονός που είναι πλέον ολοφάνερο σήμερα, έχουν πάψει να αρκούνται στις προβλέψεις, οι οποίες είναι συνδεδεμένες με μεγάλο ρίσκο. Κατά την άποψη πολλών ειδικών του χώρου, τα hedge funds, σε συνεργασία μεταξύ τους (καρτέλ), λειτουργούν άκρως επιθετικά, δημιουργώντας κρίσεις. Επειδή δε η κερδοφορία τους προέρχεται κυρίως από τις συνεχείς διακυμάνσεις (volatility) της αγοράς, είτε ανοδικές, είτε καθοδικές, επιδιώκουν με κάθε τρόπο την αστάθεια του συστήματος - σε όλο και περισσότερους τομείς. Έτσι, δεν αρκούνται πλέον μόνο στα χρηματιστήρια μετοχών και εμπορευμάτων, αλλά επεκτείνονται ραγδαία σε πολλές άλλες «περιοχές» - όπως στα ομόλογα των κρατών.
Στην προσπάθεια τους αυτή, φαίνεται ότι συμβάλλουν οι μεγάλες τράπεζες, αλλά και πολλοί άλλοι «οργανισμοί» (άρθρο μας:ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ: Standard & Poor’s, Moody’s, Fitch Rating - ένα απίστευτα ισχυρό ολιγοπώλιο αξιολογεί αυθαίρετα, βαθμολογεί ανεξέλεγκτα και κυβερνάει απολυταρχικά, με έδρα την πρωτεύουσα του μονοπωλιακού καπιταλισμού, την παγκόσμια οικονομία 7/12/2009), είτε προκαταρκτικά με τη βοήθεια διαφόρων ΜΜΕ, οικονομολόγων διεθνούς κύρους κλπ, είτε εκ των υστέρων (άρθρο μας: ΟΙ ΣΥΝΔΙΚΟΙ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ: Το κυριαρχικό δόγμα του αμερικανικού μονοπωλιακού καπιταλισμού, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του ΔΝΤ, οι κρυφές «παγίδες» του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου και οι κίνδυνοι για την Ελλάδα 14/3/2010).
Ειδικά σήμερα, όπου η πραγματική οικονομία στις δυτικές χώρες υποχωρεί ασταμάτητα, ενώ διευρύνονται οι οικονομικές συρράξεις μεταξύ των κρατών (άρθρο μας: ΣΚΑΚΙ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟ: Τα όπλα «αιχμής» της αμερικανικής υπερδύναμης, η «επέλαση» στην Ευρώπη, το «ημερολόγιο» της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, τα «παιχνίδια εξουσίας», το «εξιλαστήριο θύμα», ο ύπατος αρμοστής και τα συμπεράσματα 21/4/2010), οι οποίες συμβάλλουν τα μέγιστα στην προωθούμενη διαρκή αστάθεια του συστήματος, τα hedge funds, «συνεπικουρούμενα» πάντοτε από τις υπερτράπεζες και τα ταμεία, φαίνεται να διαδραματίζουν επιπροσθέτως έναν «εθνικό» ρόλο.
Μεταφορικά, θα τα παρομοίαζε κανείς με τα καταδιωκτικά αεροπλάνα του 2ου παγκοσμίου πολέμου, τα οποία συνοδεύουν τα βομβαρδιστικά (τράπεζες) στις επιθέσεις τους εναντίον του εχθρού, οι οποίες ξεκινούν από τα τεράστια αεροπλανοφόρα (συνταξιοδοτικά ταμεία) που είναι σταθμευμένα σε απόσταση ασφαλείας. Ακολουθούνται δε από τις δυνάμεις κατοχής (Παγκόσμια Τράπεζα, ΔΝΤ), οι οποίες εγκαθίστανται στα εδάφη των ηττημένων, εξαθλιώνοντας τους Πολίτες τους – «απορροφώντας» τόσο τη δημόσια, όσο και την ιδιωτική τους περιουσία.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Η απληστία, η οποία έχει κυριεύσει τουλάχιστον αυτούς που διαχειρίζονται «απολυταρχικά» το «δυτικό» κόσμο, κατακτώντας την πρώτη θέση στην πυραμίδα των ανθρωπίνων αξιών, «εξωτερικεύεται
(α) είτε με την προσπάθεια ηγεμονίας ενός κράτους σε κάποια άλλα (άρθρο μας: PAX GERMANICA: Η φτώχεια μίας Δημοκρατίας είναι πολύ καλύτερη από την υλική ευημερία η οποία, καθώς ισχυρίζονται, συνυπάρχει με τον Ολοκληρωτισμό, όπως ακριβώς η ελευθερία είναι καλύτερη από τη δουλεία (Δημόκριτος) 6/3/2010),
(β) είτε με την υποδούλωση των Πολιτών, «δια της μεθόδου» του υπερδανεισμού, ο οποίος ισχυροποιεί τα μέγιστα το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα – έτσι όπως αυτό λειτουργεί σήμερα με τη βοήθεια των υπερμεγεθών τραπεζών, των συνταξιοδοτικών ταμείων, των ανεξέλεγκτων hedge funds κλπ.
Η Ευρωζώνη βρίσκεται σήμερα στο μάτι του κυκλώνα (άρθρο μας: Η ΕΥΡΩΠΗ ΣΤΙΣ ΦΛΟΓΕΣ: Η μαζική επίθεση των κερδοσκόπων στην Ελλάδα, οι δέκα μεγαλύτεροι πιστωτές της, καθώς επίσης αναφορές στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, στην Ιρλανδία, στην Ιταλία, στη Γερμανία και στη Γαλλία 4/3/2010), υποχρεωμένη να αντιμετωπίσει όχι μόνο τη Γερμανία ή τις Η.Π.Α., αλλά ταυτόχρονα τις επιθέσεις του πανίσχυρου, κερδοσκοπικού κεφαλαίου – κατ’ αρχήν στα πλέον αδύναμα κράτη-μέλη της, τα οποία θα ακολουθήσουν τα υπόλοιπα (πιθανόν με απώτερο, κεντρικό στόχο την ίδια τη Γερμανία). Ενδεχομένως δε, ολόκληρη η ΕΕ ευρίσκεται στα πρόθυρα μίας τρομακτικής ύφεσης, η οποία απειλεί να καταστρέψει το μεγαλύτερο μέρος των Οικονομιών της – εξαγωγικών και εισαγωγικών.
Τεκμηριώνοντας το θέμα της ύφεσης, το οποίο φαίνεται παράδοξο, αφού έχουν προηγηθεί απίστευτα μεγάλες «ενέσεις ρευστότητας» στο σύστημα εκ μέρους της ΕΚΤ, θα αναφέρουμε απλά ότι, οι τιμές αυξάνονται, όταν τα νοικοκυριά καταναλώνουν περισσότερο, οι επιχειρήσεις επενδύουν, η απασχόληση αναπτύσσεται και οι μισθοί την ακολουθούν, με ανοδική πορεία. Τότε και μόνο τότε, η υπερβάλλουσα ρευστότητα καταλήγει σε έναν ανοδικό σπειροειδή πληθωριστικό κύκλο.
Σήμερα όμως, το παραγωγικό επίπεδο στην ΕΕ ευρίσκεται πολύ χαμηλότερα από αυτό πριν από την κρίση, η «κενή» παραγωγική δυναμικότητα είναι μεγάλη και η ανεργία παραμένει υψηλή - ενώ συνεχίζει την ανοδική της πορεία. Σε μία τέτοια κατάσταση, οι επιχειρήσεις δεν αυξάνουν τις τιμές τους, ενώ τα συνδικάτα δεν ζητούν άνοδο των μισθών. Επομένως, ακόμη και αν δεν έχει απορροφηθεί η υπερβάλλουσα ρευστότητα από την ΕΚΤ, ενώ τα επιτόκια παραμένουν χαμηλά, το υφιστάμενο έδαφος μπορεί να «εκθρέψει» μόνο την ύφεση – πόσο μάλλον όταν ανακοινώνονται μέτρα μείωσης του δανεισμού των κρατών, καθώς επίσης αύξησης της άμεσης φορολογίας.
Επίσης, ο οικονομικός πόλεμος δεν καταστρέφει βιομηχανικές εγκαταστάσεις και δεν μειώνει τον ενεργό πληθυσμό – γεγονότα που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε πληθωρισμό, όταν υπάρχει τόσο μεγάλη ρευστότητα στο σύστημα. Εκτός αυτού, η ρευστότητα δεν οδηγείται στις επενδύσεις ή στην κατανάλωση, αλλά παραμένει στις «αγορές», με κίνδυνο πρόκλησης διαδοχικών υπερβολών (φούσκες), εν μέσω μίας καταστροφικής ύφεσης. «Κυοφορείται» όμως πάντοτε «υπερπληθωρισμός», εάν κάποια στιγμή αντιστραφεί απότομα η τάση και οδηγηθεί ξαφνικά η υπερβάλλουσα ρευστότητα «μαζικά» στην πραγματική αγορά – πριν ακόμη προλάβουν να αντιδράσουν οι κεντρικές τράπεζες.
Συνεχίζοντας, κατά την άποψη μας οι μοναδικές δυνατότητες «αντίστασης» απέναντι στο «μοιραίο», είναι η σταδιακή, η «ελεγχόμενη» καλύτερα επιστροφή στις προηγούμενες αξίες (ήθος, ποιότητα ζωής, πολιτισμός κλπ), σε συνδυασμό με την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη (άρθρο μας: ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΣΥΝΟΧΗ: Μία διακρατική, προοδευτική «φορολογική» κλίμακα, θα ήταν ίσως η ιδανική «κοινωνική» λύση για την εξομάλυνση των ανισορροπιών και την επίτευξη της ισότητας εντός της Ε.Ε. 16/10/2009),η οποία θα μπορούσε να μας οδηγήσει σε μία πολιτική ένωση – στις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης δηλαδή, ακόμη και χωρίς τη Γερμανία, η οποία συνεχώς εμποδίζει τις προσπάθειες ένωσης όλων των υπολοίπων Ευρωπαίων.
Εάν δεν βαδίσουμε άμεσα στο συγκεκριμένο δρόμο, τότε η κατάληξη της Ευρώπης θα είναι εξαιρετικά «βίαιη» - είτε προηγηθεί η Ελλάδα, είτε όχι. Απλά και μόνο οι μεμονωμένες προσπάθειες ελέγχου των αγορών, όπως οι πρόσφατες της Γερμανίας, καθώς επίσης τα «αδιαφανή», πρόχειρα μέτρα στήριξης (άρθρο μας: ΑΠΟΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ: Η χαμένη μάχη, το πρόβλημα της υπερχρέωσης, η επίθεση μέσω ομολόγων, η αδυναμία χρεοκοπίας των Η.Π.Α., η Ευρωπαϊκή ιδιαιτερότητα και η ευρηματική «επέλαση» του ΔΝΤ 15/5/2010), δεν πρόκειται να φέρουν ποτέ το επιθυμητό αποτέλεσμα – ενώ θα αποδυναμώσουν εντελώς την ΕΕ, μηδενίζοντας τις υγιείς αντιστάσεις τόσο των κρατών, όσο της ίδιας της «Ένωσης» και των Πολιτών της, «καταβαραθρώνοντας» το κοινό νόμισμα.
Βασίλης Βιλιάρδος (copyright)
Αθήνα, 20. Μαΐου 2010
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Αναρτήσεις
