Ἐγὼ τώρα ἐξαπλώνω ἰσχυρὰν δεξιὰν καὶ τὴν ἄτιμον σφίγγω πλεξίδα τῶν τυράννων δολιοφρόνων . . . . καίω τῆς δεισιδαιμονίας τὸ βαρὺ βάκτρον. [Ἀν. Κάλβος]


******************************************************
****************************************************************************************************************************************
****************************************************************************************************************************************

ΑΙΘΗΡ ΜΕΝ ΨΥΧΑΣ ΥΠΕΔΕΞΑΤΟ… 810 σελίδες, μεγέθους Α4.

ΑΙΘΗΡ ΜΕΝ ΨΥΧΑΣ ΥΠΕΔΕΞΑΤΟ… 810 σελίδες, μεγέθους Α4.
ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

****************************************************************************************************************************************

TO SALUTO LA ROMANA

TO SALUTO  LA ROMANA
ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
****************************************************************************************************************************************

ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΕΩΣ ΤΩΝ ΓΙΓΑΝΤΩΝ

ΕΥΡΗΜΑ ΥΨΗΛΗΣ ΑΞΙΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΤΟΣΟΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΜΕΛΕΤΗΝ ΤΗΣ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑΣ ΟΣΟΝ ΚΑΙ ΔΙΑ ΜΙΑΝ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΘΕΜΕΛΙΩΣΙΝ ΤΗΣ ΙΔΕΑΣ ΤΟΥ ΠΡΟΚΑΤΑΚΛΥΣΜΙΑΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ Η ΑΝΕΥΡΕΣΙΣ ΤΟΥ ΜΟΜΜΙΟΠΟΙΗΜΕΝΟΥ ΓΙΓΑΝΤΙΑΙΟΥ ΔΑΚΤΥΛΟΥ! ΙΔΕ:
Οι γίγαντες της Αιγύπτου – Ανήκε κάποτε το δάχτυλο αυτό σε ένα «μυθικό» γίγαντα
=============================================

.

.
κλικ στην εικόνα

.

.
κλικ στην εικόνα

.

.
κλικ στην εικόνα

30 Ιουνίου 2011

AΣΤΥΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ

ΓΙΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΛΕΓΟΥΝ ΚΑΤΙ ΣΩΣΤΟ ΤΑ ΜΜΕ...



ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ, ΠΟΥ ΛΕΓΕΙ Ο κ. Γ. ΤΡΑΓΚΑΣ ??? 

ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΛΑ ΘΑ KANOYN ΝΑ ΑΝΤΙΛΗΦΘΟΥΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ!!!

ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ ΗΤΟ Η ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΟΥΜΠΑΡΑΚ, 

ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΑ ΕΠΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΜΑΖΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΥΜΠΑΡΑΚ!!!  

ΟΙ ΗΡΟΣΤΡΑΤΟΙ ΧΑΜΟΓΕΛΟΥΣΑΝ ΓΟΗΤΕΥΤΙΚΑ !!


“Αγανακτισμένη” και “θυμωμένη” δηλώνει, ένα 24ωρο μετά την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου στη Βουλή, η βουλευτής του ΠαΣοΚ κυρία Εύα Καϊλή. Με γραπτή ανακοίνωσή της η νεαρή βουλευτής αναφέρει: «είμαι θυμωμένη και αγανακτισμένη, γιατί δεν έχω τη δύναμη μόνη μου να διορθώσω όσα βλέπω, γιατί εδώ και μήνες επισημαίνω λάθη και καθυστερήσεις, εδώ και μήνες ζητούσα απαντήσεις ώστε να μην υπάρχουν δικαιολογίες». Ωστόσο σημειώνει δεν έδωσε λευκή επιταγή σε κανέναν.

Αστείες δικαιολογίες μαντάμ. Το υπερψηφίσατε το άθλιο και άδικο, δικαίωμα σας, έχετε και την ευθύνη της επιλογής . Ναι, με αστερίσκους δεν υπάρχει. Η ψήφιση του μεσοπρόθεσμου είναι από μόνη της μια πάλλευκη επιταγή, αν το έχετε κατανοήσει. Είναι να σας το πω πιο απλά,  αν έχετε δει όταν κάνετε shopping therapy,  υπάρχει μια μικρή πινακίδα που λέει «μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται».


ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΝ- ΤΟ Forbes ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ-Γιατί επιλέγεται αυτός ο δρόμος της αγωνίας ??

Forbes: Ο κοινωνικός ιστός της Ελλάδας θα διαλυθεί με την πολιτική Παπανδρέου


Τι κάνεις όταν η οικονομία σου βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση και το έδαφος πλησιάζει απειλητικά; Αν είσαι η Ελλάδα, ενισχύεις την λιτότητα, ώστε η πτώση σου να είναι ακόμη πιο θεαματική!

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, η ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει τη λιτότητα, επιδιώκονταν να κατευνάσει τους δανειστές της, και να εισπράξει κάποια ακόμη δισεκατομμύρια βοήθειας, ώστε να τα χώσει στον καυστήρα (χρημάτων) του ελληνικού δημοσίου. Δεν έχει όμως καμιά σημασία. Η οικονομία της συρρικνώνεται τόσο ραγδαία, που οι οικονομικές ενισχύσεις της Ελλάδας δεν παίζουν κανέναν ρόλο.

Στις σύγχρονες οικονομίες, οι όποιες κυβερνητικές πολιτικές φαίνονται πρώτα απ όλα στο ζήτημα της απασχόλησης. Τον Μάρτιο, η συνολική απασχόληση στην Ελλάδα έπεσε κατά 9% σε σχέση με την αιχμή που είχε πετύχει τον Οκτώβριο του 2008, και συνεχίζει να πέφτει. Μιας και κανένας δημόσιος υπάλληλος δεν έχει απολυθεί λόγω λιτότητας, τα παραπάνω νούμερα μας δείχνουν ότι αυτό που συρρικνώνεται είναι ο ιδιωτικός τομέας. Και επειδή ο ελληνικός ιδιωτικός τομέας είναι αυτός που πληρώνει τόσο τον δημόσιο όσο και το εθνικό χρέος, τα πράγματα σκουραίνουν.

Αυτή την ώρα οι Έλληνες διαδηλώνουν στους δρόμους, και ο Παπανδρέου προσπαθεί να επιβάλλει νέα μέτρα αυστηρής λιτότητας. Μιλάει μάλιστα για περικοπές ύψους €3.8 δις, στις δημόσιες δαπάνες. Μάλλον θα το πετύχει. Τι θα γίνει όμως μετά;

Κανένας δεν φαίνεται να πρόσεξε ότι οι αυξήσεις των φόρων που επιβλήθηκαν με τα προηγούμενα μέτρα λιτότητας συνέβαλαν στη συστολή της οικονομίας. Τώρα προβλέπονται περαιτέρω αυξήσεις φόρων. Και παρά τα εν λόγω στοιχεία, η ΕΕ εκτιμά πως το ελληνικό ΑΕΠ θα μειωθεί μόλις κατά 3% το 2011, και μετά θα σημειώσει αύξηση 1.1% το 2012. Αν όμως η ελληνική οικονομία συνεχίσει να συστέλλεται με ρυθμό 4.8%, το 2012 το πραγματικό ΑΕΠ θα είναι κατά 7.6% μικρότερο από αυτό που περιμένει η ΕΕ, και 11.5% μικρότερο από το αντίστοιχο του 2009.

Ο κοινωνικός ιστός της Ελλάδας θα διαλυθεί πριν το ΑΕΠ μειωθεί στο 88.5% των επιπέδων του 2009. Ο απλός κόσμος δεν πρόκειται να δεχθεί τόση οικονομική ζημιά. Αν ο Παπανδρέου συνεχίσει αυτή τη πολιτική καμικάζε, εστιάζοντας στη λιτότητα, σύντομα θα απομακρυνθεί.

Με ένα χρέος ίσο με το 150% του ΑΕΠ, και μια όλο και πιο συρρικνούμενη οικονομία, η Ελλάδα έχει να επιλέξει μεταξύ της  άμεσης χρεοκοπίας, και περισσότερου δανεισμού, που όμως θα οδηγήσει σε μια χρεοκοπία αργότερα. 

Τότε γιατί επιλέγεται αυτός ο δρόμος της αγωνίας, μόνο και μόνο για να κερδηθούν κάποιοι μήνες; Και γιατί συνεχίζεται η λιτότητα, όταν αυτό που χρειάζεται είναι ανάπτυξη; Μάλλον επειδή οι οικονομικές ελίτ της χώρας δεν πρόλαβαν ακόμη να μεταφέρουν τα κεφάλαιά τους στο εξωτερικό.

Οι ελληνικές τράπεζες δανείζονται με φρενήρη ρυθμό από την ΕΚΤ, χρησιμοποιώντας τα κρατικά ομόλογα ως εγγύηση. Αυτά τα δάνεια της ΕΚΤ επιτρέπουν στους Έλληνες να αποσύρουν ευρώ από τις τράπεζες και να τα μεταφέρουν στο εξωτερικό. Μόλις η Ελλάδα πτωχεύσει, τα ομόλογα δεν θα μπορούν να χρησιμοποιούνται ως εγγύηση, και το ελληνικό τραπεζικό σύστημα θα καταρρεύσει. Όσοι Έλληνες λοιπόν διαθέτουν χρήματα, δεν θέλουν η χρεοκοπία να συμβεί τώρα.

Ας φανταστούμε το σενάριο ότι οι Έλληνες αλλάζουν τακτική, και προσπαθούν να σώσουν τη χώρα τους. Ποιο θα πρέπει να είναι το  οικονομικό σχέδιο που θα ακολουθηθεί; Πριν πεινάσουν, ας θυμηθούν την Ουγγαρία. Στα μέσα του 2010, η Ελλάδα και η Ουγγαρία είχαν τα ίδια οικονομικά προβλήματα, και δέχονταν πιέσεις να εφαρμόσουν πολιτικές αυστηρής λιτότητας, με αντάλλαγμα την οικονομική τους «διάσωση». Η Ελλάδα επέλεξε να πιει το κώνειο της τρόικας, ενώ η Ουγγαρία το απέρριψε.

Η Ελλάδα αύξησε τους φόρους στο όνομα της λιτότητας, ενώ η Ουγγαρία ξεκίνησε ένα ριζοσπαστικό φορολογικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων, που συμπεριλάμβανε 16% φόρο εισοδήματος, και 10% φόρο για μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις. Ποια προσέγγιση απέδωσε περισσότερο;
Το 2010, το ουγγρικό ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 1.2%, ενώ το ελληνικό έπεσε κατά 4.5%. Και ενώ η ελληνική οικονομία αναμένεται (από την ΕΕ) να μειωθεί κατά 3% το 2011, η ουγγρική εκτιμάται (από το ΔΝΤ) πως θα αυξηθεί κατά 2.8%. Από τον Ιανουάριο του 2011, έως τον Μάρτιο του 2011, η ανεργία στην Ελλάδα αυξήθηκε από 15.1% σε 16.2%, ενώ στην Ουγγαρία έπεσε από το 12.1% στο 11.6%.

Ο σκοπός της λιτότητας είναι να βοηθηθεί ένα κράτος ώστε να εξυπηρετήσει τα χρέη του. Στην Ελλάδα, το μόνο που κατάφερε μια χρονιά λιτότητας, είναι να ανέβουν τα σπρεντς των 10ετών ομολόγων από το 10% στο 16.8%. Αντίθετα, στην Ουγγαρία, τα σπρεντς των αντίστοιχων ομολόγων έπεσαν στο 7.4% την ίδια χρονική περίοδο.

Κάποιοι οικονομολόγοι προτείνουν την επιστροφή μιας υποτιμημένης  δραχμής για να έχει η Ελλάδα ανταγωνιστικότητα και  ανάπτυξη. Να σημειωθεί ότι τον τελευταίο χρόνο, το ουγγρικό νόμισμα ενισχύθηκε κατά 6% απέναντι στο ευρώ.
Το 2010 βέβαια, η Ουγγαρία μπορούσε να αρνηθεί τη διάσωσή της χωρίς να κινδυνεύει με χρεοκοπία. Σήμερα η Ελλάδα δεν μπορεί να κάνει το ίδιο. Όμως θα χρεοκοπήσει σίγουρα. Το ερώτημα είναι αν η χρεοκοπία αυτή θα την βοηθήσει, ή απλά θα κάνει τα πράγματα χειρότερα.

Για να ανακάμψει η Ελλάδα θα πρέπει οπωσδήποτε να επιδιώξει ανάπτυξη. Και επίσης να μείνει στο ευρώ. Χωρίς αξιόπιστο νόμισμα, ένα σύγχρονο αστικό κράτος μπορεί εύκολα να περιπέσει σε ανυποληψία, χάος, ακόμη και πείνα.

Σε γενικές γραμμές, η Ελλάδα πρέπει να κάνει αυτό που πρέπει να κάνει και η Αμερική. Να ενισχύσει τον νόμο, να επεκτείνει τις οικονομικές ελευθερίες, να διατηρήσει ένα σταθερό νόμισμα, να μειώσει και να απλοποιήσει τη φορολογία, να περικόψει κρατικές δαπάνες, να απελευθερώσει το εμπόριο, και να μεταρρυθμίσει την προβληματική  της νομοθεσία.
Πολιτικά, αυτό ο  δρόμος δεν είναι εύκολος για τις ΗΠΑ, και ίσως να είναι αδύνατος για την Ελλάδα.
Θα το δούμε.

S.A.-Forbes

ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΟ ΣΥΝΘΗΜΑ

ΤΟ ΠΙΟ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΑΚΟΥΣΕΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΣ
(ΑΠΟ ΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ -- ΤΗΣ 30-6-2011-- ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ)





30-6-2011: ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ


ΛΕΤΕ ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΑΝ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ???


http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=288818

enet.gr, 23:59 Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011

Αγρια νύχτα στα Χανιά, με επιθέσεις σε γραφεία ΠΑΣΟΚ και Ντόρας

Οργισμένη νύχτα στα Χανιά με διαδηλωτές να σπάνε, κατά τη διάρκεια πορείας, τα γραφεία πολιτικών κομμάτων και βουλευτών κάτω από χειροκροτήματα του πλήθους. Δεν έλειψαν οι φωτιές σε κάδους απορριμμάτων και τα οδοφράγματα στη θέα των αστυνομικών δυνάμεων. 

 

Η πορεία ξεκίνησε αυθόρμητα μετά τις 10 το βράδυ με στόχο τα γραφεία των βουλευτών προκειμένου ο κόσμος να διαμαρτυρηθεί για τη ψήφο (το "ναι" ή το "παρών") στο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα. 


 

Οι διαδηλωτές αρχικά, κατευθύνθηκαν από την πλατεία της Αγοράς στην οδό Σκαλίδη όπου βρίσκονται τα γραφεία της βουλευτή Ευαγγελίας Κουρουπάκη.
Στη συνέχεια, κινήθηκαν στην οδό Κυδωνίας, όπου βρίσκονται τα γραφεία της "Δημοκρατικής Συμμαχίας" αλλά και του βουλευτή Χρήστου Μαρκογιαννάκη.
Οταν η πορεία, που πλησίαζε τα χίλια άτομα, έφτασε έξω από τα γραφεία του κόμματος της Ντόρας Μπακογιάννη, προκάλεσαν προκάλεσαν υλικές ζημιές.

Στη συνέχεια έσπασαν τα γραφεία του βουλευτή Χρήστου Μαρκογιαννάκη που βρίσκονται απέναντι. Δεν γλίτωσε ούτε η ταμπέλα που ήταν κρεμασμένη στο μπαλκόνι των γραφείων. Αμέσως μετά, συνέχισαν προς τις οδούς Αποκορώνου και Περίδου. Στην οδό Περίδου βρίσκονται τα γραφεία του βουλευτή Ευτύχη Δαμιανάκη.
Μπροστά από τα γραφεία ήταν αστυνομικές δυνάμεις με τις οποίες προκλήθηκε ένταση χωρίς όμως να πάρει ιδιαίτερη διάσταση. Οι διαδηλωτές φώναζαν συνθήματα κατά της Αστυνομίας ενώ άναψαν φωτιές σε κάδους απορριμμάτων και δημιούργησαν οδοφράγματα.
Η πορεία συνεχίστηκε στην οδό Αποκορώνου με σκοπό να περάσει και από τα γραφεία του βουλευτή Σήφη Βαλυράκη που βρίσκονται στην οδό Ηγουμένου Γαβριήλ. Οταν έφτασε στα γραφεία του κ. Βαλυράκη, ήταν παραταγμένα τα ΜΑΤ και η πορεία συνέχισε σε κεντρικούς δρόμους.
Προηγήθηκαν το μεσημέρι σπασίματα στα γραφεία της Νομαρχιακής Επιτροπής Χανίων του ΠΑΣΟΚ αλλά και κατάληψη του δημαρχείου Χανίων κατά τη διάρκεια του συλλαλητηρίου ενάντια στο μεσοπρόθεσμο. Ομάδα νεαρών μπήκε στα γραφεία της Ν.Ε. Χανίων του ΠΑΣΟΚ, και προκάλεσε μεγάλες υλικές ζημιές.
Στο μεταξύ, συνεχίζεται η κατάληψη του δημαρχείου Χανίων που ξεκίνησε μετά το τέλος του μεσημεριανού συλλαλητηρίου.
Νωρίτερα τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ είχαν καταστρέψει διαδηλωτές στα Χανιά, μετά από πορεία κατά του Μεσοπρόθεσμου. Στη συνέχεια, οι διαδηλωτές κατευθύνθηκαν στο δημαρχείο Χανίων, το οποίο κατέλαβαν, ενώ ο δήμαρχος αποχώρησε υπό προστασία. Ζημιές προκάλεσαν επίσης, 50 περίπου άτομα, στα γραφεία της νομαρχιακής επιτροπής του ΠΑΣΟΚ στο Ηράκλειο.
Όταν η πορεία έφθασε έξω από τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ στην οδό Κυδωνίας, ομάδα νεαρών, αφού παραβίασε την κεντρική είσοδο των γραφείων μπήκε μέσα και κατάστρεψε ηλεκτρονικούς υπολογιστές, fax, τηλέφωνα τηλεοράσεις, άδειασαν ντουλάπες με έντυπο υλικό καθώς και ντοσιέ με αρχεία, ενώ έγραψαν και συνθήματα στους εσωτερικούς τοίχους των γραφείων.
Στα γραφεία δεν υπήρχαν εργαζομενοι, ενώ μέλη της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ κλήθηκαν στην αστυνομία για να καταθέσουν.
Στη συνέχεια, η πορεία κατευθύνθηκε προς το δημαρχείο Χανίων, το οποίο βρίσκεται στον ίδιο δρόμο και οι διαδηλωτές προχώρησαν σε κατάληψη του κτιρίου.

Ο δήμαρχος Χανίων Μανώλης Σκουλάκης, αποχώρησε από το δημαρχείο συνοδευόμενος, ενώ κατά την έξοδό του αποδοκιμάστηκε και ο τέως δήμαρχος Κυριάκος Βιρβιδάκης.

Οι νεαροί έφτιαξαν οδοφράγματα μπροστά από το δημαρχείο και στην οδό Καραϊσκάκη, με αποτέλεσμα η κυκλοφορία να διεξάγεται από άλλους δρόμους. Έξω από το δημαρχείο έχουν αναρτήσει πανό με αντιμνημονιακά συνθήματα.
Επίσης, ομάδα περίπου 50 ατόμων, εισέβαλε το μεσημέρι στα γραφεία της Ν.Ε του ΠΑΣΟΚ, στο Ηράκλειο, και προξένησε φθορές. Οι άγνωστοι κινήθηκαν απειλητικά εναντίον μελών της Ν.Ε, έριξαν μια μεσοτοιχία που ήταν από γυψοσανίδα και αφού εισέβαλαν στο χώρο, προκάλεσαν υλικές ζημιές στα γραφεία.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ-Κοινοβούλιο και κοινωνία, σε απόλυτη αντίθεση!


ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΟ ΣΤΙΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΒΑΡΥΣΗΜΑΝΤΟ ΣΤΗΝ ΛΥΣΙ ΠΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ (ΝΑ ΥΠΟΧΡΕΩΘΗ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΣ ΣΕ ΕΚΛΟΓΕΣ) ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ"


Αγχώδης πλειοψηφία στη Βουλή, κραυγαλέα μειοψηφία στην κοινωνία

Κυβερνητική συμμαχία ΠΑΣΟΚ - Ελσας - ΜΑΤ


Επίδειξη κρατικής τρομοκρατίας, για την προάσπιση του Μεσοπρόθεσμου...

Κοινοβούλιο και κοινωνία, σε απόλυτη αντίθεση: Μέσα, 155 βουλευτές είπαν «ναι» στο Μεσοπρόθεσμο, ορισμένοι εξ' αυτών πιεζόμενοι, εκβιαζόμενοι και -εν τέλει- αυτογελοιοποιούμενοι. Έξω, πολλές χιλιάδες διαδηλωτών βροντοφώναξαν «όχι» και η φωνή τους ακούστηκε πιο δυνατά από τον θόρυβο των δυνάμεων καταστολής που είχαν διαταχθεί να επιβάλλουν συνθήκες απροκάλυπτης κρατικής τρομοκρατίας. 

(Αλήθεια, πόσο επιβαρύνεται ο κρατικός προϋπολογισμός από το ξόδεμα αμέτρητων δακρυγόνων και χειροβομβίδων «κρότου - λάμψης»; Πόσο κοστίζει στο ήδη λεηλατημένο πορτοφόλι κάθε φορολογούμενου η ακόρεστη χρήση τους από τα ΜΑΤ;)


[Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΠΟΝΕΜΕΝΟΥ ΛΑΟΥ ΕΞΩ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΜΕΣΑ, ΣΤΗΝ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ ΤΟΥ "ΓΥΑΛΙΝΟΥ ΠΥΡΓΟΥ" ΤΟΥΣ !!] 

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει κατορθώσει, σε διάστημα μικρότερο των δυο χρόνων, να πετύχει τα χαμηλότερα ποσοστά κυβερνητικής δημοφιλίας στην χώρα μας, από τότε που ...ανακαλύφθηκαν οι δημοσκοπήσεις. 
 
Η δυσαρμονία της κυβερνητικής πλειοψηφίας (άρα και της σύνθεσης της Βουλής) με το λαϊκό αίσθημα (δηλαδή, το εκλογικό σώμα) είναι προφανέστατη παρά ποτέ. Το πολιτικό θέμα που εγείρεται είναι μείζον. 

Παρ' όλα αυτά η κυβέρνηση συνεχίζει απτόητη. Σήμερα πέρασε το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, αύριο περνάει και τον Εφαρμοστικό (του Μεσοπρόθεσμου) Νόμο. Με τραύματα έστω. Που δεν αφορούν αποκλειστικά και μόνο στην καταψήφιση από τον κ. Κουρουμπλή (ο μόνος "αντάρτης" που δεν αξίζει το συνοδευτικό "του γλυκού νερού"). Αλλά και στα όσα κωμικοτραγικά διημήφθησαν τις προηγούμενες μέρες. Με τις απανωτές επιχειρήσεις "πειθούς", από κορυφαία κυβερνητικά στελέχη προς ...υποψήφιους απείθαρχους. Με τις ασκήσεις νομοθετικής ακροβασίας από τον μετρ του είδους κ. Βενιζέλο, για τις αποδείξεις και το τέλος επιτηδεύματος. Και με την ωμή παράβίαση του Κανονισμού της Βουλής από τον υποτιθέμενο θεματοφύλακά του, Πρόεδρο του Κοινοβουλίου κ. Πετσάλνικο (υπόλογο για τις -τύπου Μαγγίνα- πολεοδομικές παραβάσεις στο εξοχικό του) ο οποίος επέτρεψε στον κ. Αθανασιάδη να εξηγήσει πώς το περιφερόμενο ανά τα ΜΜΕ "όχι" του, μετατράπηκε σε "ναι". Κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας! 

Τραυματισμένη λοιπόν στο εσωτερικό της και πλήρως απονομιμοποιημένη στην κοινωνία (έκφραση που χρησιμοποίησε προσφάτως ακόμη και η κ. Αντωνίου, η οποία -παρά τις αντιρρήσεις της- ψηφίζει πάντα "ο,τι πεί το κόμμα), η κυβέρνηση πορεύεται με παρηγοριά την ενθουσιώδη υποδοχή των πεπραγμένων της από τους (ανακουφισμένους, λόγω της υπερψήφισης του Μεσοπρόθεσμου) κ.κ. Μπαρόζο, Μέρκελ, Φαν Ρομπάϊ, Ρεν, Σόιμπλε, Τρισέ, Λαγκάρντ και λοιπούς εταίρους και εταίρες. Από σήμερα, έχει και έναν νέο σύμμαχο: την κ. Ελσα Παπαδημητρίου, μέχρι πρότινος βουλευτή της ΝΔ, αν και -χρόνια τώρα- στενή πολιτική φίλη της κ. Ντόρας Μπακογιάννη. Η πρόεδρος της "Δημοκρατικής Συμμαχίας" δήλωσε παρούσα. Η κ.Παπαδημητρίου πήγε ένα βήμα πιο πέρα: Ψήφισε "ναι". Ισως για να εξασφαλίσει 100% τη διαγραφή της. Και για να δώσει ένα απολύτως ξεκάθαρο μήνυμα συμπόρευσής της με την κυβερνητική πολιτική και τις έξωθεν επιταγές. 

Επιπλέον, η κυβέρνηση από σήμερα έχει και έναν νέο εταίρο: Τα ΜΑΤ! Οχι πως υπήρξε ποτέ έστω και υπόνοια ότι οι δυνάμεις καταστολής θα μπορούσαν να διαφοροποιηθούν από την κυβερνητική εξουσία. Αλλίμονο! Θα ξέφευγαν από τον ...θεσμικό τους ρόλο. Μόνο που αυτός ο θεσμικός ρόλος, τις τελευταίες μέρες, αναβαθμίζεται εκ των πραγμάτων. 

Η ΕΛ.ΑΣ πλέον ασκεί πολιτική. Σχεδιάζει, εφαρμόζει και εκτελεί το ...καθήκον της αντιπαράθεσης με όσους αντιτίθενται στο Μνημόνιο, το Μεσοπρόθεσμο και την κυβερνητική πολιτική. 

Με τον τρόπο που εκείνη ξέρει: Συνεχείς και εκτεταμένες επιθέσεις σε διαδηλωτές, άπειρα δακρυγόνα, περισσότερες από ποτέ χειροβομβίδες "κρότου - λάμψης", ξυλοδαρμούς πολιτών, επίδειξη -εν τέλει- κρατικής βίας. 

Η ιδιότυπη αυτή κυβερνητική συμμαχία είναι σαφές ότι δεν έχει καμία σχέση με τη λαϊκή εντολή της 4ης Οκτωβρίου 2009. Η αδυναμία κυβερνητικών στελεχών, βουλευτών και άλλων επωνύμων πολιτικών παραγόντων να κάνουν ακόμη και απλές δημόσιες εμφανίσεις, το επιβεβαιώνει εμφατικά. 

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης ζητούν εκλογές. Αν πράγματι τις θέλουν, υπάρχει τρόπος να τις επιβάλλουν. Νόμιμα, θεσμικά και αποτελεσματικά. Γνωρίζουν τον τρόπο. Γνωρίζουν ότι η παραίτηση του συνόλου των βουλευτών τους (μαζί και των αναπληρωματικών) οδηγεί αναπόφευκτα στις κάλπες (έστω κι αν πρόκειται για επαναληπτικές εκλογές). Ο κ. Σαμαράς, η κ. Παπαρήγα και ο κ. Τσίπρας ας το "ζυγίσουν" και ας πράξουν κατά το δοκούν...

29 Ιουνίου 2011

Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΤ-ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΩΝ ΣΕ ΕΙΚΟΝΕΣ

Βίντεο-σοκ για το οποίο πρέπει να παρέμβει ο εισαγγελέας, δείχνει κουκουλοφόρους να περιθάλπονται από δυνάμεις των ΜΑΤ και κατόπιν φυγαδεύονται στην κάτω είσοδο της Βουλής πίσω από το φυλάκιο. Ο εκπρόσωπος τύπου της αστυνομίας κ. Αθ. Κοκκαλάκης μιλώντας στο newsbeast.gr τόνισε ότι «το βίντεο αυτό θα το ερευνήσουμε με τη σειρά μας και παρακαλούμε όποιος έχει στοιχεία να τα καταγγείλει στον εισαγγελέα».

ΣΧΟΛΙΟΝ ΤΟΥ ΠΑΝ. ΜΑΡΙΝΗ-Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΗΜΕΡΑ ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΟΥΣ ΑΣΚΟΥΣ ΤΟΥ ΑΙΟΛΟΥ !

ΣΧΟΛΙΟΝ ΤΟΥ ΠΑΝ. ΜΑΡΙΝΗ-Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΗΜΕΡΑ ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΟΥΣ ΑΣΚΟΥΣ ΤΟΥ ΑΙΟΛΟΥ !

ΣΗΜΕΡΟΝ ΕΨΗΦΙΣΘΗ ΠΛΕΟΝ Η ΠΑΡΑΔΟΣΙΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΑΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΥΣ! ΤΟ ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑ ΤΗΣ ΕΣΧΑΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΣΥΝΕΤΕΛΕΣΘΗ ΗΔΗ!

Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΗΜΕΡΑ ΑΦ ΕΝΟΣ, ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΟΝ ΦΑΥΛΟ ΚΥΚΛΟ ΤΗΣ ΣΑΘΡΗΣ ΚΑΙ ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΣΑΦΩΣ ΕΘΝΟΠΡΟΔΟΤΙΚΗΣ ΨΕΥΔΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΕΩΣ, ΚΑΙ ΑΦ' ΕΤΕΡΟΥ ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΗΝ ΟΔΟΝ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΠΡΟΚΑΛΥΠΤΟΝ ΤΥΡΑΝΝΙΑΝ!
ΤΟ ΛΑΟΜΙΣΗΤΟΝ ΚΑΙ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟΝ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΕΩΣ ΣΚΛΗΡΥΝΕΤΑΙ ΕΙΣ ΜΙΑ ΤΥΡΑΝΝΙΑ, Η ΟΠΟΙΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙ, ΕΝ ΤΗι ΑΦΡΟΣΥΝΗι ΤΗΣ, ΟΤΙ ΗΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΝ ΧΩΡΑ (ΩΣ ΕΝΤΟΛΟΔΟΧΟΣ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΤΟΚΟΓΛΥΦΩΝ) ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΚΑΙ ΕΡΗΜΗΝ ΤΗΣ ΘΕΛΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ (ΩΣ ΟΡΘΩΣ ΠΑΡΕΤΗΡΗΣΕ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ Η ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ κυρία ΤΟΝΙΑ ΑΝΤΩΝΙΟΥ, Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΣ ΕΙΝΑΙ ''πλήρως απονομιμοποιημένη στην κοινωνία''--ΕΜΕΙΣ ΛΕΓΟΜΕ, ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΣ, ΑΛΛ' ΟΛΟΚΛΗΡΟΝ ΤΟ ΟΙΚΟΔΟΜΗΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΕΩΣ) ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΗΘΙΚΩΝ ΑΞΙΩΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ, ΕΧΟΥΣΑ ΩΣ ΜΟΝΑΔΙΚΑ ΣΤΗΡΙΓΜΑΤΑ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΝ (ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΤΡΑΤΟΝ ΠΟΥ ΗΔΗ ΚΑΜΝΕΙ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΛΑΪΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ) ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ ΤΗΣ ΜΑΡΦΙΝ, ΠΟΥ ΗΔΗ ΠΑΝΣΤΡΑΤΙΑι ΕΞΑΠΕΛΥΘΗΣΑΝ  ΣΗΜΕΡΟΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑΝ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ!

ΠΟΣΟΝ ΘΑ ΔΙΑΡΚΕΣΕΙ Η ΤΥΡΑΝΝΙΑ, ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΜΕ, ΓΝΩΡΙΖΟΜΕ, ΟΜΩΣ, ΟΤΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΑΘΛΙΩΝ ΤΟΥΤΩΝ ΤΥΡΑΝΝΩΝ (ΘΑ ΤΟΛΜΗΣΗ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΕΙΠΗ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΡΑΝΝΟΙ ?? ΑΥΤΟΙ ΟΜΙΛΟΥΝ ΔΙΑ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΑ --ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΤΕ ΤΕΤΟΙΑ ΚΑΘΕΣΤΩΤΑ ΝΑ ΟΜΙΛΟΥΝ ΔΙΑ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΑ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΙΑ ΕΠΙΣΗΜΟΥ ΕΓΚΑΘΙΔΡΥΣΕΩΣ ΤΗΣ ΤΥΡΑΝΝΙΔΟΣ-- ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΚΑΝΑΝ ΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟ "ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ" ???) ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΧΑΛΕΠΟΝ !!! 

ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΣ, ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟΝ ΣΥΣΤΗΜΑ, ΤΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑΝ ΑΠΟΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΜΕΝΗΝ ΚΑΙ ΜΕ ΜΕΓΑ ΧΑΣΜΑ ΝΑ ΧΩΡΙΖΗ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑΝ (χαρακτηριστική φωτογραφία -- ΑΓΧΟΝΕΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΔΙΟΛΙΣΘΗΣΑΝΤΕΣ ΣΤΗΝ ΤΥΡΑΝΝΙΔΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ Τ'ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΑΠ' ΑΥΤΑ ΠΟΥ Ο ΛΑΟΣ ΕΠΙΤΑΣΣΕΙ --ΟΡΘΩΣ ΚΑΙ "ΜΠΟΥΜΕΡΑΓΚ" ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΙ ΠΟΥ ΕΣΤΗΣΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΕΞ !!!) 




ΚΑΛΕΙΤΑΙ Ο ΛΑΟΣ, ΩΣ ΑΤΟΜΑ ΠΛΕΟΝ ΚΑΙ ΟΥΧΙ ΩΣ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΕΛΑΤΕΙΑ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΗ ΔΙΑ ΤΑΣ ΤΥΧΑΣ ΤΟΥ!

ΠΑΝ. ΜΑΡΙΝΗΣ

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ, ΚΥΡΙΕ ΚΟΥΡΟΥΜΠΛΗ !



ΑΠΕΣΤΕΙΛΑΜΕ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΒΟΥΛΕΥΤΗ κ.  ΚΟΥΡΟΥΜΠΛΗ ΤΗΝ ΚΑΤΩΘΙ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΟΝ ΗΛ. ΕΠΙΣΤΟΛΗΝ:

ΚΥΡΙΕ ΚΟΥΡΟΥΜΠΛΗ, Η ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΚΑΙ ΕΘΝΩΠΡΕΠΗΣ ΣΤΑΣΙΣ ΣΑΣ ΚΑΤΑΨΗΦΙΣΕΩΣ ΤΟΥ ΛΑΟΜΙΣΗΤΟΥ "ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟΥ", ΜΑΣ ΕΓΕΜΙΣΕ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΚΙΝΗΣΙ! 
ΛΕΓΟΜΕ, ΙΔΟΥ, ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΑΝΗΡ ΜΕ ΓΝΗΣΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΑΣ ΑΡΕΤΑΣ, ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΣ ΑΠ' ΟΛΗ ΤΗΝ ΣΑΠΡΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΕΩΣ! 
ΣΑΣ ΣΥΓΧΑΙΡΟΜΕ! ΣΑΣ ΑΠΕΥΘΥΝΟΜΕ ΔΗΜΟΣΙΟΝ ΕΠΑΙΝΟΝ! 
ΑΠΕΔΕΙΧΘΗΤΕ ΑΞΙΟΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ! ΕΥΓΕ!

ΠΑΝ. ΜΑΡΙΝΗΣ & ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ
www.hercolano.blogspot.com

----------------------------

Ο βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Παναγιώτης Κουρουμπλής, αμέσως μετά την καταψήφιση του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος, προχώρησε στην εξής γραπτή δήλωση: 

«Πατριωτισμός, κατά την αντίληψή μου, είναι η σύγκρουση με την κοινωνική αδικία που δημιουργείται από την άνιση κατανομή των βαρών της κρίσης».

«Η απαξίωση των βουλευτών στην συνείδηση του λαού είναι αποτέλεσμα μιας στυγνής λογικής της περίφημης κομματικής πειθαρχίας που στραγγαλίζει την ουσία της πολιτικής» προσθέτει ο βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και καταλήγει: «Το πατριωτικό και κοινωνικό καθήκον απέναντι στον τόπο και την κοινωνία είναι η στάση μου αυτή».


ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΠΕΤΥΧΕ!!! ΜΑΤ ΚΑΙ "ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ" ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ ΝΑ ΑΔΕΙΑΣΟΥΝ ΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ!!!

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΠΕΤΥΧΕ!!! ΜΑΤ ΚΑΙ "ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ" ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ ΝΑ ΑΔΕΙΑΣΟΥΝ ΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ!!!

http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=339969&cid=4

Συντονιστείτε στο Zougla Radio




Ρεπορτάζ: Θανάσης Βλαντός, Σωτήρης Σκουλούδης, Αντώνης Μπιδέρης, Χρήστος Μαζάνης

Εκτεταμένα επεισόδια ξέσπασαν λίγο μετά τις 13:20 στη συμβολή της Λεωφόρου Αμαλίας με την οδό Γεωργίου, όπου δεκάδες άτομα πετούν πέτρες, ξύλα και καδρόνια εναντίον των αστυνομικών δυνάμεων που βρίσκονται πίσω από τα κιγκλιδώματα στον περίβολο της Βουλής.

Η Αστυνομία απάντησε με εκτεταμένη χρήση χημικών αλλά και βομβίδων κρότου-λάμψης. Η ατμόσφαιρα στο Σύνταγμα παραμένει αποπνικτική, εξαιτίας των δακρυγόνων, ενώ τα ΜΑΤ που είχαν προωθηθεί νωρίτερα μπροστά στα σκαλιά της πλατείας Συντάγματος, οπισθοχώρησαν.

Στις 14:10 αστυνομικοί εκτόξευσαν δακρυγόνα επί της οδού Ξενοφώντος, στο σημείο όπου βρίσκονταν εκατοντάδες μέλη των «Αγανακτισμένων».  Μάχες σώμα με σώμα μεταξύ διμοιρίας των ΜΑΤ και κουκουλοφόρων διαδραματίζονται και στην οδό Βασιλέως Γεωργίου.



ΣΧΟΛΙΟΝ ΤΟΥ ΠΑΝ. ΜΑΡΙΝΗ-Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΣΥΝΤΕΛΕΣΜΕΝΗ !

ΔΙΑΒΑΖΟΜΕ ΣΤΗΝ "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ"

<<Νηφάλια η φωνή -παραίνεση στους διχασμένους «στηρίζουμε ή βουλιάζουμε» της κυβέρνησης- του πανεπιστημιακού Δημήτρη Μπουραντά. «Η ανάληψη της ευθύνης μπορεί να γίνει με τις ακόλουθες επιλογές: α) αναγκαστικά ψηφίζουν το Μνημόνιο και μετά παραιτούνται και πάνε σπίτι τους, ως ένδειξη έμπρακτης μετάνοιας, β) αναγκαστικά ψηφίζουν το Μνημόνιο, μετά αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες για την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού και για μια διακυβέρνηση ικανή να επιτύχει τον ολικό επαναπροσδιορισμό της χώρας» >>

ΚΥΡΙΕ ΚΑΘΗΓΗΤΑ, ΑΝΟΙΓΕΙ Ο ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΤΗΝ ΚΕΡΚΟΠΟΡΤΑ ΤΗΣ ΟΛΙΚΗΣ ΑΛΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΥΣ ΨΗΦΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ "ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ"!! 

ΚΥΡΙΕ ΚΑΘΗΓΗΤΑ, ΨΗΦΙΖΟΝΤΑΣ Ο ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΤΟ "ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ" ΨΗΦΙΖΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΚΑΙ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ (ΡΗΤΩΣ, ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΑΚΙΝΗΤΗΣ ΚΑΙ ΚΙΝΗΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΗΣ) ΣΤΟΥΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΥΣ, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΚΑΙ, ΕΝ ΤΟΙΣ ΠΡΑΓΜΑΣΙ, ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΠΛΗΡΩΣ ΤΗΝ ΔΙΟΙΚΗΣΙΝ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΓΙΑ ΠΕΝΗΝΤΑ ΕΤΗ!!! 

ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΟΥΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟΘΕΤΕΙ ΠΛΗΡΩΣ ΤΟ ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑ ΤΗΣ "ΕΣΧΑΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ" ΚΑΙ ΕΜΠΡΟΣ ΤΟΥ ΟΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΜΕ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΕΦΟΝΕΥΘΗΣΑΝ ΟΙ ΕΞ (ΔΕΧΟΜΕΝΟΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΩΛΕΣ) ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΕΛΑΦΡΟΤΕΡΕΣ!!! 

ΤΩΡΑ, ΣΥΖΗΤΟΥΜΕ ΑΝ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΑΝΟΙΞΕ ΤΗΝ ΚΕΡΚΟΠΟΡΤΑ ΘΑ ΠΑΕΙ "ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ" ή ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΗ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ ή ΘΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΛΙΦΟΡΝΙΑ ή ΘΑ ΟΔΗΓΗΘΗ ΣΤΟ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟΝ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ???? 
ΑΥΤΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΗΘΙΚΗ ή ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ή ΤΗΝ ΛΑΪΚΗ ΟΡΓΗ ή ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΣΜΟΝ, ΟΜΩΣ Η ΑΛΩΣΙΣ ΣΥΝΕΤΕΛΕΣΘΗ, Η ΠΟΛΙΣ ΕΑΛΩ, ΚΑΙ ΩΣ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟ ΝΟΗΜΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΤΥΧΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΟΥΤΟΥ !!!
-----
ΣΥΓΓΝΩΜΗΝ, ΑΛΛΑ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ: 
«μετά αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες για την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού και για μια διακυβέρνηση ικανή να επιτύχει τον ολικό επαναπροσδιορισμό της χώρας», 
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ??? ΑΣΤΕΙΑΚΙ ??? ΕΙΡΩΝΙΑ ??? "ΠΛΑΚΑ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙΣ" ??? 
ΟΤΑΝ Η ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΙ ΘΑΝΑΙ ΠΛΗΡΩΣ ΕΙΣ ΧΕΙΡΑΣ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ "ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟ" ή "ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟ" ΜΙΛΑΤΕ ????
ΟΙ ΔΑΝΕΙΣΤΑΙ ΘΑ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΟΥΝ ΤΗΝ
ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΙ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΤΟΥΣ !!!
ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΟΙΟ "ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΚΗΝΙΚΟ" ΜΙΛΑΤΕ ???
ΑΥΤΟ ΘΑΧΕΙ ΟΥΤΩΣ ή ΑΛΛΩΣ ΑΛΛΑΞΕΙ, ΔΙΟΤΙ "ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΚΗΝΙΚΟ" ΘΑΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΟΙ ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΟΙ ΑΠ' ΤΟΥΣ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ "ΕΠΑΡΧΟΙ"!!!

ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΟΥΝ ΤΟ ΕΩΛΟ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΕΙΠΕ Ο κ. ΥΠ. ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΧΘΕΣ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΗ!!! ΟΤΙ, ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ!!!
ΕΔΩ, κ. ΥΠΟΥΡΓΕ, ΣΑΣ ΕΧΟΥΝ ΔΕΣΕΙ ΧΕΙΡΟΠΟΔΑΡΑ ΓΙΑ ΠΕΝΗΝΤΑ ΕΤΗ, ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΡΗΤΩΣ!!! ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΛΕΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΑΥΤΟ ???? 
ΑΝ ΤΟ ΛΕΤΕ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ ΤΙ ΒΛΕΠΕΤΕ, ΤΙ ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ ΚΑΙ ΤΙ ΥΠΟΓΡΑΦΕΤΕ ΤΟΤΕ, ΕΞΟΧΩΤΑΤΕ, ΜΕ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΟ ΠΟΥ ΤΡΕΦΩ ΔΙΑ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟΝ ΣΑΣ, ΟΦΕΙΛΩ ΝΑ ΔΙΑΓΝΩΣΩ ΟΤΙ ΠΑΣΧΟΥΝ ΣΟΒΑΡΩΣ ΑΙ ΦΡΕΝΑΙ ΣΑΣ, ΕΙΣΘΕ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ ΚΑΙ ΑΚΑΤΑΛΟΓΙΣΤΟΣ (ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΩΣ) ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΝ ΑΛΛΑ ΦΡΕΝΟΚΟΜΕΙΟΝ!!!!
ΤΩΡΑ, ΑΝ ΤΟ ΛΕΤΕ ΓΙΑΤΙ ΘΕΩΡΕΙΤΕ ΤΟΝ ΛΑΟ ΕΥΚΟΛΟΠΙΣΤΟ, ΑΦΕΛΗ, ΒΛΑΚΑ ΚΑΙ ΧΑΧΟΛΟ, ΤΟΤΕ ΑΞΙΟΣ Ο ΜΙΣΘΟΣ ΠΟΥ ΣΑΣ ΔΙΔΕΙ Η "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ" ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΕΩΣ !!!

ΠΑΝ. ΜΑΡΙΝΗΣ


Ανδρέα Ανδριανόπουλου-ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΕΙ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΕΞΟΝΤΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΑΓΟΡΑ


ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΟΡΘΑΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΔΙΑ ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΤΩΝ ΑΠΕΙΡΩΝ ΚΑΙ ΑΧΡΗΣΤΩΝ ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΥΠΕΡΑΡΙΘΜΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ--ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΔΕΝ ΘΙΓΕΙ ΤΗΝ ΕΔΡΑ ΤΟΥ!!!-ΕΙΠΕ Ο κ. ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ 45 ΑΧΡΗΣΤΟΙ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΙ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΙΣ ΘΑ ΜΕΛΕΤΗΘΗ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΣΑ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ, ΔΗΛΑΔΗ ΠΟΤΕ, ΑΦΟΥ ΤΟΤΕ Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΘΑ ΑΝΑΒΛΗΘΗ ΓΙΑ ΤΑ ΜΕΣΑ ΜΑΪΟΥ κ.ο.κ. ΣΤΙΣ "ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΚΑΛΕΝΔΕΣ", που λένε και οι Ευρωπαίοι--AD CALENDAM GRAECAM

Ανδρέας Ανδριανόπουλος

http://www.andrianopoulos.gr/0010000684/andrian.html

ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΕΙ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΕΞΟΝΤΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΑΓΟΡΑ

Επικρατεί στη χώρα μια απαράδεκτη παρεξήγηση. Γίνονται τα πάντα προκειμένου να μην χρεοκοπήσει το κράτος. Και στον σκοπό αυτό θυσιάζεται η κοινωνία. Σε οικονομικό αδιέξοδο η χώρα έφτασε με ευθύνη του δημόσιου τομέα. Αυτός έφαγε ουσιαστικά τα λεφτά. Και υπερδιογκώθηκε βασανίζοντας ουσιαστικά τους πολίτες με νέους φορείς, εγκρίσεις, άδειες, ελεγκτικούς μηχανισμούς και κανονισμούς. Για να δικαιολογήσει κυρίως την ύπαρξη, τον όγκο και τα έξοδά του.

Μπροστά στην προοπτική της χρεοκοπίας τώρα επιβαρύνεται δυσβάστακτα ο ιδιωτικός τομέας της οικονομίας. Για να μην χρεοκοπήσει το κράτος. Που μας οδήγησε με το μέγεθος και τις πράξεις του στο χείλος του γκρεμού. Εν τούτοις όλα σχεδόν τα κόμματα ομονοούν πως το Δημόσιο δεν πρέπει να πειραχτεί στην προσπάθεια διάσωσης της οικονομίας. Παρά τις συστάσεις των δανειστών μας για δραστικές περικοπές στις δημόσιες δαπάνες οι πολιτικές αρχές επιμένουν σε μέτρα αύξησης των εσόδων. Που καταλήγουν βέβαια σε εξοντωτικές φορολογικές επιδρομές.

Να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα. Όλη η προσπάθεια αποφυγής της χρεοκοπίας εστιάζεται την ανάγκη αποφυγής του ενδεχομένου αδυναμίας του κράτους να πληρώσει κατά κύριο λόγο μισθούς. Στον δημόσιο τομέα βέβαια. Γιατί παντού αλλού οι αμοιβές καταβάλλονται από ιδιωτικές πηγές. Εξοντώνεται λοιπόν ο ιδιωτικός τομέας οδηγούμενος σε αδυναμία να εκπληρώσει στόχους και υποχρεώσεις. Με αποτέλεσμα εκτεταμένη ιδιωτική χρεοκοπία και αυξανόμενες απολύσεις. Κανένας όμως δεν αποφασίζει να αρχίσει νε περικόπτει δαπάνες στο δημόσιο. Που είναι και ο υπεύθυνος της κρίσης αλλά και ο ουσιαστικά ωφελούμενος από τις θυσίες.

Το σύνηθες επιχείρημα για την άρνηση περικοπών στο κράτος είναι η ενδεχόμενη ανεργία. Μα αυτοί που συνέχεια απολύονται στον ιδιωτικό τομέα δεν είναι άνεργοι; Γιατί αυτών των ανθρώπων τις δυσκολίες τις ξεπερνάμε; Και είμαστε έτοιμοι να τους θυσιάσουμε στο όνομα της διάσωσης της κρατικής γραφειοκρατίας; Για κάθε θέση εργασίας που διασώζεται στο δημόσιο θυσιάζονται δύο στον ιδιωτικό τομέα! Αυτό που συμβαίνει είναι σε κάποιο βαθμό παράλογο. Για να αποφύγουμε την χρεοκοπία του κράτους (που συμβολίζεται με την αδυναμία πληρωμής μισθών) εξοντώνουμε με την βαριά φορολογία τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας. Αρνούμενοι παράλληλα να επιβάλουμε μεγάλες περικοπές στο κράτος – από κατάργηση υπηρεσιών και φορέων μέχρι απολύσεις. Περίπου 4 δις στοχεύουν να εξασφαλίσουν φορολογώντας τους ιδιώτες. Και μόνο 400 εκ. από περικοπές στο κράτος!!

Πασχίζουμε λοιπόν να σώσουμε το κράτος εξοντώνοντας την αγορά. Δεν είναι λογικότερο, για την διάσωσή του, το ίδιο το κράτος να υποστεί και τις μεγαλύτερες θυσίες; Το κράτος όμως έχει σύμμαχο σ’ αυτή την πάλη την πολιτική τάξη. Που έχει πλημμυρίσει τον δημόσιο τομέα με στρατούς κομματικών στελεχών. Κάθε περικοπή λοιπόν φορέων και προσωπικού έχει άμεσο πολιτικό κόστος. Που καμία πολιτική παράταξη δεν είναι αποφασισμένη να αντιμετωπίσει. Γι’ αυτό και το δημόσιο εξακολουθεί να παραμένει στο απυρόβλητο.

Με την φορολογική επιδρομή μάλιστα που ετοιμάζει η κυβέρνηση (και που κάποιοι μάλιστα ανίδεοι αποκαλούν «νεοφιλελεύθερη») από πουθενά δεν προκύπτει πως θα εξασφαλισθεί η διάσωση της οικονομίας. Η χρεοκοπία με βάση την λογική αυτή είναι αδύνατον να αποτραπεί. Με την ιδιωτική οικονομία όμως να έχει εν τω μεταξύ συνθλιβεί. Και με το μέγεθος του κράτους ανέπαφο. Αν πρόκειται να φθάσουμε λοιπόν στην κατάρρευση, γιατί να μην οδηγηθούμε εκεί με την ιδιωτική οικονομία ισχυρότερη και το κράτος ψαλιδισμένο; Εκεί νομίζω πως βρίσκεται η ουσία των προβλημάτων μας αλλά και οι δυνατότητες μας για μελλοντική ανάκαμψη.

Αν η προσπάθεια αποφυγής της χρεοκοπίας στοχεύει να αποτρέψει απλά την στάση πληρωμών του κράτους και να διαλύσει την κοινωνία και την ιδιωτική οικονομία δυσκολεύομαι να καταλάβω γιατί πρέπει να αποφύγουμε την χρεοκοπία. Η λύση είναι απλή και στηρίζεται στην λογική. Κατάργηση των επικείμενων φορολογικών επιβαρύνσεων και αντικατάσταση των ποσών που, κατ’ εκτίμηση, επρόκειτο να εισπραχθούν με δραστικές περικοπές κρατικών δαπανών. Με τον τρόπο αυτό και οι δανειστές μας θα είναι ικανοποιημένοι και η χρεοκοπία θα αποφευχθεί. Διαφορετικά, ανάμεσα στην χρεοκοπία του κράτους και στην χρεοκοπία της κοινωνίας, προτιμότερη είναι η πρώτη.

Η γραμματική της αγανάκτησης και το συντακτικό της εξουσίας

Η γραμματική της αγανάκτησης και το συντακτικό της εξουσίας
Από τον Νικόλα Κοσματόπουλο

Σκηνή πρώτη, Σύνταγμα

Χιλιάδες κόσμου μαζεύονται, φωνάζουν, βρίζουν, αναθεματίζουν, χτυπάνε κατσαρόλες, σηκώνουν πανώ, κοιμούνται στο χορτάρι, δεν κοιμούνται καθόλου, ξενυχτάνε, διαφωνούν, πλακώνονται, συναινούν, κληρώνονται, προβληματίζονται, ακούν, τσιρίζουν, μιλάνε ενάμιση λεπτό, μιλάνε παραπάνω, μιλάνε μεταξύ τους, μιλάνε μόνοι τους, μονολογούν, χτυπιούνται με την αστυνομία, χτυπιούνται μεταξύ τους, μουτζώνουν τους απέναντι κι ενίοτε τους ίδιους, οργίζονται κι αγανακτούν.

Σκηνή δεύτερη, Βουλή

Δεκάδες αντιπρόσωποι συνεδριάζουν, συνδιαλέγονται, συντονίζονται, παζαρεύουν, δίνουν εντολές, δίνουν συμβουλές, δίνουν συνεντεύξεις, βγάζουν λόγους, σφίγγουν χέρια, σφίγγουν γραβάτες, υπογράφουν πρακτικά, νομολογούν, νομοθετούν, νομολαγνούν, ψάχνουν λύσεις, ψάχνουν θέσεις, ψάχνουν στρατηγικές, επιχειρηματολογούν, κάνουν ελιγμούς, κάνουν υπολογισμούς, κάνουν μπλόφες, στήνουν συμμαχίες, κρατάνε ισορροπίες, κρατάνε τα προσχήματα, κρατάνε πισινές, κουβαλάνε φακέλους, χαρτοφύλακες και χαρτοφυλάκια, συγχαίρουν εαυτούς κι αλλήλους, ορκίζονται κι αδιαφορούν.
Δυο κόσμοι απέναντι, δυο κόσμοι αντίκρυ; Τέσσερις εβδομάδες μετά την πρώτη τους συνάντηση, ο πρώτος κόσμος μετράει ήδη απώλειες: μια κυβέρνηση έπεσε ανασχηματιζόμενη, δύο βουλευτές παραιτήθηκαν, κι ο πρόεδρος της βουλής μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, γεγονός που μάλλον οφείλεται στην καθημερινή είσπραξη χιλιάδων κατάρων με την μορφή της μούτζας. Ωστόσο, και παρά τις απώλειες, ένα πασιφανές παράδοξο γίνεται ολοένα και πιο τρανταχτό. Από τη μια, είναι πια κοινός τόπος πως οι πλατείες προκαλούν τριγμούς στην κυβέρνηση και στο πολιτικό σύστημα γενικότερα. Από την άλλη, στις διατρανωμένες ιαχές των πλατειών για «φυλακές», ο ΓΑΠ καταλαβαίνει «αλλαγές», ενώ Σαμαράς, Παπαρήγα, Τσίπρας ακούνε «εκλογές».
Η παραμορφωμένη ηχώ της αγανάκτησης, εκείνης που κάνει την μαζική, ριζική απαίτηση για (κοινωνική και οικονομική) δικαιοσύνη να μεταφράζεται ως χλιαρό κοινοβουλευτικό αίτημα για νέες κάλπες δεν ωφείλεται σε γενικευμένη βαρυκοία στα ώτα των αντιπροσώπων, αλλά πρώτα και κύρια στην βαθιά πίστη πως το χάσμα ανάμεσα στην διαμαρτυρία και την εξουσία είναι αγεφύρωτο.
Ωστόσο, πολύ λιγότερο από αυτονόητο, αυτό το χάσμα είναι παράγωγο και προιόν της ίδιας της εξουσίας. Αναπαράγεται καθημερινά και κάθε στιγμή, μέσα από τρόπους έκφρασης, λέξεις κι έννοιες που αν και χρησιμοποιούνται ως αντικειμενικές, τελικά ανήκουν στα πιο αποτελεσματικά μέσα της εξουσίας. Αυτή η «γραμματική της αγανάκτησης» τείνει να αναπαριστά τους από κάτω ως καταδικασμένους μόνο να αγανακτούν και τους από πάνω σχεδόν ως καταραμένους να κυβερνούν.
Ως τέτοια, δεν είναι παρά αποτέλεσμα του «συντακτικού της εξουσίας», το οποίο όχι μόνο τοποθετεί το κίνημα των πλατειών στο εννοιολογικό πλαίσιο της αγανάκτησης, της αντίδρασης, του ετεροκαθορισμού και της αντιστραμμένης παθητικότητας, αποκλείοντας αυτόματα όποια στοιχεία δημιουργίας, δράσης, ιδίας δύναμης, και ιδιόμορφης εξουσίας, αλλά ορίζει την πολιτική, ηθική και κανονιστική ιεραρχία μεταξύ των λέξεων, των εννοιών, των σημασιών.
Καταρχήν, η γραμματική της αγανάκτησης όπως αυτή συγκροτείται στα πλαίσια του συντακτικού της εξουσίας έχει ως βασικό λεκτικό του μόριο το «αντί». Η αγανάκτηση παρουσιάζεται κατεξοχήν ως αντί-δραση σε κάτι, εν-αντι-ώνεται στην κυβερνητική πολιτική, είναι εν-αντί-ον του κοινοβουλευτισμού κτλ. Για την εξουσιαστική ελίτ αυτής της χώρας (πολιτικοί, μεγαλο-δημοσιογράφοι, προύχοντες ακαδημαικοί κτλ) η διατήρηση αυτής της εικόνας τείνει να εξελιχθεί σε υπαρξιακό ζήτημα, καθώς μονάχα μέσω της υποβάθμισης ή της αποσιώπησης της πολιτικής δημιουργικότητας των πλατειών μπορεί αυτή η ελίτ να συνεχίζει να αυτοθεωρείται ελίτ.
Στην κορυφή της πυραμίδας βρίσκονται όχι επειδή απλά κατέχουν τον πλούτο, αλλά κυρίως επειδή κατέχουν τη δυνατότητα να πείσουν πως είναι η απάντηση απέναντι στο επερχόμενο χάος και στην τυφλή αντίδραση. Σε αυτήν την υποβάθμιση της δημιουργικότητας και της καινοτομίας της πολιτικής κουλτούρας των πλατειών, οι εξουσιαστές του συντακτικού έχουν βρει αναπάντεχους συμμάχους σε κάποιες από τις αυτοθεωρούμενες πρωτοποριακές ηγεσίες τόσο της (ακρο)αριστεράς όσο και του αναρχισμού. Οι ηγεσίες αυτές, είτε ψηφισμένες, είτε αψήφιστες, αν είναι κατά των πλατειών θα βρίζουν – κι αν είναι υπέρ, θα χαιδεύουν πατερναλιστικά – το «αυθόρμητο των μαζών», κλείνοντας ωστόσο και οι δύο μάτια κι αυτιά στις αποδεδειγμένες δυνατότητες δημιουργικής δράσης των πλατειών.
Η γραμματική της αγανάκτησης λοιπόν εντάσσεται από το συντακτικό της εξουσίας στις παρυφές του θυμικού, παρουσιάζεται να κουβαλάει μπόλικο ressentiment αντί της θέλησης για δύναμη κι είναι συνυφασμένη με αντι-δράσεις αντί για δημιουργίες. Ως τέτοια απειλεί πολύ λιγότερο την εξουσία, γιατί πολύ απλά δεν μπορεί να αντιπαρατεθεί στην ουσία της πρώτης, που ορίζεται από την ίδια ως η παραγωγή οραμάτων, λογικών σχεδίων, δημιουργικών δράσεων κτλ. Ένα απλό μοντέλο της γραμματικής της αγανάκτησης σε διάφορες εκφάνσεις του είναι το εξής: Το συντακτικό της μιντιακής εξουσίας φροντίζει να αναπαράγει τη μούτζα σε φόντο την γαλανόλευκη ως την συμπυκνωμένη εικόνα της αγανάκτησης.
Στη συνέχεια, το συντακτικό της διανοουμενίστικης εξουσίας αποκρυπτογραφεί την εικόνα αυτή ως ξεκάθαρο σήμα κίνδυνου για την δημοκρατία και τις κατακτημένες ελευθερίες. Τέλος, το συντακτικό της αριστερίστικης εξουσίας τείνει να θωρεί τις πλατείες ως ένα νεογέννητο το οποίο χωρίς τον απαραίτητο εμβολιασμό θα κολλήσει τις αρρώστιες του αυθορμητισμού ή μπορεί να αποδειχθεί τερατογέννεση.
Είναι επιτακτική η ριζική αμφισβήτηση αυτής της κοντόφθαλμης γραμματικής της αγανάκτησης με απότερο στόχο την καταστροφή του επιβαλλόμενου συντακτικού της εξουσίας. Αυτό μπορεί να γίνει – και ήδη γίνεται – με διάφορους τρόπους.
Ένας από αυτούς είναι η άμεση ανάδειξη και θεματοποίηση των νέων πολιτικών πρακτικών, της νέας πολιτικής κουλτούρας, της νέας πολιτικής ανθρωπολογίας που δημιουργεί η πλατεία. Εδώ και καιρό οι πρακτικές αυτές είναι το κυρίαρχο φαντασιακό ζητούμενο και λιγότερο η άμεση μάχη για το μεσοπρόθεσμο που πρέπει ωστόσο να κερδηθεί, έτσι ώστε να δοθούν οι απαραίτητες ανάσες και ωθήσεις στο πρώτο.
Δεύτερον, με την περαιτέρω ενσάρκωση και βαθύτερη θεσμοποίηση εννοιών όπως αυτές απαιτούνται και νοηματοδοτούνται καθημερινά από το κίνημα, όπως το δίκαιο και η δικαιοσύνη για παράδειγμα. Αντί λοιπόν να απορούμε για τα διαστρεβλωμένα αποτελέσματα της ηχούς της αγανάκτησης, πρέπει να γίνουν κινήσεις προς την κατεύθυνση της απόδοσης δικαιοσύνης άμεσα. Έτσι, το διαδεδομένο σύνθημα «κλέφτες, κλέφτες», το οποίο στην γραμματική της αγανάκτησης αποδίδεται σε μια αλόγιστη κι υπερβολική κατάχρηση του όρου, μπορεί να μετουσιωθεί σε συγκεκριμένες δράσεις τόσο για την τωρινή «δικαιοσύνη» και τις φυλακές όσο προς την θεσμοποίηση αμεσοδημοκρατικής δικαιοσύνης για τους «κλέφτες».
Τρίτον, και ίσως πιο σημαντικό, περισσότερο από αναγκαία δείχνει να είναι μια δημιουργική κι ουσιαστική αντιμετώπιση του φόβου τόσο ως άμεσο πρακτικό θέμα όσο κι ως γενικότερο ζήτημα στη σύγχρονη βιο-πολιτική. Στη γραμματική της αγανάκτησης ο φόβος αποτελεί ίσως το πιο κρίσιμο ουσιαστικό. Στο βαθμό που η αγανάκτηση περιγράφεται ως ένα κίνημα αντίδρασης και διαμαρτυρίας, ως ένα κίνημα του οποίου η πολυσυλλεκτικότητα ορίζεται κυρίως είτε ως «κίνδυνος εκτροπής» είτε ως ακίνδυνος χαβαλές, ο φόβος λειτουργεί εργαλειακά και κατευναστικά.
Η γραμματική της αγανάκτησης τείνει να αναπαράγει τη λογική του φόβου, παρουσιάζοντας τις πλατείες ως αποτέλεσμα φοβισμένων από την προοπτική της φτώχειας κι αγανακτισμένων μαζών. Το συντακτικό της εξουσίας αντλεί όλη του τη δύναμη μέσα από αυτήν την εικόνα. Ωστόσο, στις αραβικές εξεγέρσεις ο φόβος δεν νικήθηκε από την πείνα, όπως συνηθίζεται να λέγεται, αλλά πολύ περισσότερο από την συλλογική συνειδητοποίηση πως δεν υπάρχει, πως δεν μπορεί να υπάρξει, πισωγύρισμα. Από εκείνη τη στιγμή ο φόβος άλλαξε στρατόπεδο κι έγινε όπλο των εξεγερμένων.
Όταν κανείς σταθεί στο κατώφλι της Ιστορίας, αυτό που τον κάνει να το διαβεί χωρίς να υπολογίζει τον φόβο, δεν είναι το σκοτάδι του υπογείου που μόλις άφησε πίσω του, αλλά το φώς που για πρώτη φορά αντικρίζει μπροστά του. Το Σύνταγμα στέκεται, γιατί ακροβατεί σε ένα τέτοιο κατώφλι. Μένει μονάχα να δούμε προς ποια πλευρά θα γύρει. Τα στοιχήματα φυσικά κι επιτρέπονται, αλλά απλά να θυμίσω πως οι αυτοεκπληρούμενες προφητείες έχουν πάντα υπερβολικά χαμηλές αποδόσεις.

ΝΑΙ, ΩΡΙΣΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΚΡΟΙΣΟΙ !!!

ΝΑΙ, ΩΡΙΣΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΚΡΟΙΣΟΙ!!! 
ΟΙ ΛΥΜΕΩΝΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΤΑΜΕΙΟΥ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΟΥΝ ΤΙΣ ΓΝΩΣΤΕΣ ΤΑΚΤΙΚΕΣ ΤΟΥΣ!!! 
ΚΑΙ Ο ΛΑΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ ΜΕ ΤΗΝ ΜΙΣΗ (ΝΑΙ, ΤΗΝ ΜΙΣΗ) ΣΥΝΤΑΞΗ ΧΑΜΕΝΗ ΚΑΙ "ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΣ" ΜΕΝ ΑΛΛΑ "ΕΙΡΗΝΙΚΟΣ"!!

Η ανάληψη καθηκόντων προέδρου των Special Olympics από τη Γιάννα Δεσποτοπούλου, σύζυγο του Βασίλη Δεσποτόπουλου, προέδρου της ΕΛΠΑ, είχε ως αποτέλεσμα την απομάκρυνση του τέταρτου κατά σειρά εκτελεστικού διευθυντή και των... εκτελεστικών μελών που αντιστέκονταν στην ατζέντα της.

Μαζί με τον γιο της Ηλία Δεσποτόπουλο, ο οποίος ηγείται του τομέα τεχνολογίας -με τον υψηλότερο προϋπολογισμό της διοργάνωσης με 10,8 εκατ. ευρώ για προμήθειες-, ετοιμάζουν το… οικογενειακό τους beach party στην υγειά των… υπερχρεωμένων!

Ποια είναι όμως η “Σιδηρά Κυρία” των Special Olympics; Η φιλία της οικογένειας Δεσποτοπούλου με την οικογένεια Καραμανλή είναι γνωστή. Λέγεται, μάλιστα, ότι για την ανάληψη των αγώνων είχε “βάλει πλάτη” προσωπικά ο τέως πρωθυπουργός. Το 2004 η κυρία Γιάννα Δεσποτοπούλου βρέθηκε στη λίστα του ψηφοδελτίου Επικρατείας της ΝΔ.

Αυτό, σε συνδυασμό με τις… αναδουλειές του συζύγου της τα τελευταία χρόνια -η ΕΛΠΑ ελέγχεται για χρέη προς τρίτους και φυσικά προς το ΙΚΑ-, έστρεψε το ενδιαφέρον τους στη διοργάνωση των Special Olympics. Τα γραφεία των Special Olympics στεγάζονται στην ΕΛΠΑ, στα γραφεία του συζύγου της, Β. Δεσποτόπουλου.

Μάλιστα, εδώ και 3 χρόνια ο 30χρονος γιος της Ηλίας είναι υπεύθυνος του τομέα τεχνολογίας των αγώνων και αμείβεται με 93.000 ευρώ ετησίως. Οπως διαβάζουμε στο βιογραφικό του σε γνωστή ιστοσελίδα επαγγελματικής δικτύωσης, οι εμπειρίες του σε καμία περίπτωση δεν προδίκαζαν την ανάληψη τέτοιας ευθύνης, καθώς η προηγούμενη σταδιοδρομία του αφορούσε στην κατασκευή ιστοσελίδων και κάποιες υπηρεσίες στην… οικογενειακή τους επιχείρηση.
metrogreece.gr

28 Ιουνίου 2011

Απάντησις στον κ. Παπαχρήστο


Μεσοπρόθεσμες αντιδράσεις
Του Γιώργου Χρ. Παπαχρήστου

http://www.tanea.gr/aixmes/?aid=4638248

... κατανοητή (ως προς τους στόχους της) η αντίδραση των βουλευτών που αρνούνται να ψηφίσουν το Μεσοπρόθεσμο. Τόσο κατανοητή, που είναι να απορεί κανείς για την... επιμονή τους να μας θυμίζουν καθημερινά πόσο διαφωνούν με τα μέτρα και κατ' επέκταση με την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης.
Αφού κ. Ρομπόπουλε, λέμε τώρα ένα όνομα (θα μπορούσε να είναι Αθανασιάδης, Κουρουμπλής, Αράπογλου, Γιουματζίδης και δεν ξέρω ποιος άλλος), διαφωνείς με το Μεσοπρόθεσμο, παρ' οτι ο Πρωθυπουργός, ο υπουργός Οικονομικών, το προεδρείο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, σύσσωμη η κυβέρνηση σου λένε ότι αν δεν ψηφιστεί το Μεσοπρόθεσμο η χώρα θα οδηγηθεί εκ των πραγμάτων στη χρεοκοπία, ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημά σου και δεν αποχωρείς από το ΠΑΣΟΚ; Γιατί παραμένεις στην Κ.Ο.; Γιατί δεν παραιτείσαι από τη Βουλή; Για ποιον λόγο παραμένεις σε ένα κόμμα που δεν σε εκφράζει; Για ποιον λόγο επιμένεις να υποστηρίζεις ένα νεφέλωμα που εκ των πραγμάτων δεν στέκεται;
Ερωτήματα χωρίς απαντήσεις. Ολα τα έχουμε ακούσει από το στόμα των βουλευτών που αντιδρούν, αλλά όχι σαφείς απαντήσεις επ' αυτών και επί πολλών άλλων.
Εγώ ξέρω ότι αν κάποιος διαφωνεί, παίρνει το καπελάκι του και φεύγει. Δεν εκβιάζει με τη στάση του, καταγγέλλοντας ότι τον... εκβιάζουν. Γιατί είναι τουλάχιστον τρελό να κρέμεται η τύχη της χώρας από την ψήφο κάποιων που απλώς... «παρίστανται και χαιρετίζουν» με την παρουσία τους στην πολιτική ζωή του τόπου.

Κύριε Παπαχρήστο, μπορούμε να λύσουμε εμείς την απορία σας, αν και δεν ήμαστε ούτε βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, ούτε κάν ΠΑΣΟΚ, Πασόκοι ή Πασοκάκια! 
Οπως οι Χριστιανοί έχουν την λεγομένη "Αγία Γραφή", έτσι και το ΠΑΣΟΚ έχει την ιδική του, επί της οποίας ορκίζονται και στην οποία αναφέρονται δια να νομιμοποιούν τας θέσεις των! Εχει την διαβόητη "Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη"! Αυτή αποτελεί και την λυδία λίθο της αληθείας δια κάθε Πασόκο! Οποιος συμφωνεί μαζί της είναι ΠΑΣΟΚ! Οποιος διαφωνεί, ακόμη κι αν είναι ο κληρονόμος του μαγαζιού, ΔΕΝ είναι ΠΑΣΟΚ!!! 
ΤΩΡΑ ΑΝΟΙΞΤΕ ΤΗΝ "Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη"!!! ΔΙΑΒΑΣΑΤΕ ΚΑΙ ΠΕΙΤΕ ΜΑΣ!! ΤΙ ΛΕΓΕΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΕΚΟ, για τις κρατικοποιήσεις κλπ ??? 
ΚΑΙ ΠΕΙΤΕ ΜΑΣ ΚΑΤΟΠΙΝ !! ΠΟΙΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΝΤΡΟΠΙΑΣΜΕΝΟΣ ??? Μήπως ο πρωθυπουργός και η Κυβέρνησίς του ???

Μερικά νομικά ερείσματα της ακύρωσης του χρέους

Μερικά νομικά ερείσματα της ακύρωσης του χρέους

Cadtm-Eric2Πολλά νομικά ερείσματα δικαιολογούν την ακύρωση (ή καταγγελία) του χρέους. Σε αυτό το άρθρο συνοψίζονται  οι έννοιες του «απεχθούς χρέους», της «ανωτέρας βίας» και της «κατάστασης ανάγκης». Είναι επίσης δυνατό να γίνει επίκληση και άλλων νομικών επιχειρημάτων αλλά δεν θα ασχοληθούμε εδώ με αυτά.
του Eric Toussaint
1.     Το «απεχθές χρέος» (1)

Τα χρέη των Κρατών που συνάφθηκαν ενάντια στα συμφέροντα των ντόπιων πληθυσμών είναι νομικά άκυρα.
Σύμφωνα με τον Alexander Sack, θεωρητικό αυτού του δόγματος, που κατόπιν πλούτισε, «Αν μια δεσποτική εξουσία συνάπτει ένα χρέος όχι σύμφωνα με τις ανάγκες και τα συμφέροντα του Κράτους, αλλά για να ενισχύσει το δεσποτικό καθεστώς της, για να καταστείλει τον πληθυσμό που την πολεμάει, αυτό το χρέος είναι απεχθές για τον πληθυσμό ολάκερου του Κράτους (…) Αυτό το χρέος δεν είναι υποχρεωτικό για το έθνος: είναι ένα χρέος του καθεστώτος, χρέος προσωπικό της εξουσίας που το συνήψε. Κατά συνέπεια, εκλείπει  με τη πτώση αυτής της εξουσίας» (Sack, 1927).
Έτσι, τα χρέη που συνάφθηκαν ενάντια στα συμφέροντα του πληθυσμού της χρεωμένης περιοχής είναι «απεχθή» και, σε περίπτωση αλλαγής του καθεστώτος, οι νέες αρχές δεν δεσμεύονται να τα εξοφλήσουν.
Το δόγμα του απεχθούς χρέους έλκει τη καταγωγή του στο 19ο αιώνα (2). Μια από τις εφαρμογές του ανέρχεται στο έτος 1898, όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες ανέλαβαν τον έλεγχο της Κούβας μετά από το πόλεμο ενάντια στην Ισπανία (3) και η τελευταία τους ζήτησε να επωμισθούν το κουβανικό χρέος απέναντι στο ισπανικό στέμμα. Η Επιτροπή διαπραγμάτευσης των Ηνωμένων Πολιτειών αρνήθηκε αυτό το χρέος, χαρακτηρίζοντας το «βάρος που επιβλήθηκε στο κουβανικό λαό χωρίς τη συγκατάθεσή του».
Σύμφωνα με τα επιχειρήματά της, «το χρέος δημιουργήθηκε από τη κυβέρνηση της Ισπανίας για τα δικά της συμφέροντα και μέσω των δικών της πρακτόρων. Η Κούβα δεν είχε λόγο σε αυτό το ζήτημα». Η Επιτροπή πρόσθετε ότι «οι πιστωτές αποδέχθηκαν το ρίσκο των επενδύσεών τους». Η διαφορά έκλεισε με τη σύναψη μιας διεθνούς συνθήκης μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ισπανίας που υπογράφηκε στο Παρίσι το 1898. Το χρέος ακυρώθηκε εξ ολοκλήρου.
Αργότερα, το 1923, ένα διεθνές διαιτητικό Δικαστήριο, προεδρευόμενο από το δικαστή Tuft, πρόεδρο του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ, διακήρυξε ότι τα δάνεια που παραχώρησε μια βρετανική τράπεζα  (με έδρα τον Καναδά) στον πρόεδρο Tinoco της Κόστα Ρίκα ήταν άκυρα επειδή δεν είχαν εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της χώρας αλλά μόνο το προσωπικό συμφέρον μιας μη δημοκρατικής κυβέρνησης. Ο δικαστής Tuft δήλωσε με αυτή την ευκαιρία ότι «η περίπτωση της Βασιλικής Τράπεζας δεν εξαρτάται απλώς από τη μορφή της συναλλαγής, αλλά από τη καλή πίστη της τράπεζας κατά τη παροχή του δανείου ως προς τη πραγματική χρήση του από τη κοσταρικανή κυβέρνηση υπό το καθεστώς Tinoco. Η Τράπεζα πρέπει να αποδείξει ότι τα χρήματα δανείστηκαν στη κυβέρνηση  για νόμιμες χρήσεις. Δεν το έπραξε.» (Juge Tuft, αναφέρεται στο Adams, σελ. 168).
Τα νόμιμα καθεστώτα που διαδέχτηκαν  τις δικτατορίες στη Λατινική Αμερική στη δεκαετία του 1980 (Αργεντινή, Ουρουγουάη, Βραζιλία, κλπ) θα μπορούσαν να είχαν στηριχτεί στο διεθνές δίκαιο για να πετύχουν την ακύρωση των απεχθών χρεών που είχαν συνάψει τα στρατιωτικά καθεστώτα. Δεν έκαναν τίποτα. Και για αυτό φρόντισε σχολαστικά κυβέρνηση των ΗΠΑ. Και είχε το λόγο της: οι δικτατορίες είχαν στηριχτεί ενεργά  (όταν δεν είχαν δημιουργηθεί) από τις ΗΠΑ και οι κύριοι πιστωτές δεν ήταν άλλοι από τις τράπεζες των ΗΠΑ. Κάτω από άλλους ουρανούς, άλλες χώρες θα μπορούσαν προφανώς να απαιτήσουν την ακύρωση των απεχθών χρεών. Ιδού μερικά μόνο παραδείγματα που βγάζουν μάτια: οι Φιλιππίνες μετά την ανατροπή του δικτάτορα Φερδινάνδο Μάρκος το 1986, η Ρουάντα το 1994 μετά από τη γενοκτονία που διέπραξε το δικτατορικό καθεστώς (4), η Νοτιοαφρικανική Δημοκρατία βγαίνοντας από το απαρτχάιντ, η Λαοκρατική Δημοκρατία του Κονγκό το 1997 μετά την ανατροπή του Μομπούτου, η Ινδονησία το 1998 μετά την αποχώρηση του Σουχάρτο, κλπ.
«Η ηθική ευθύνη των πιστωτών είναι ιδιαίτερα ξεκάθαρη στη περίπτωση των δανείων του ψυχρού πολέμου. Όταν το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα δάνειζαν χρήματα στον Μομπούτου, το διαβόητο πρόεδρο του Ζαΐρ (σήμερα Λαοκρατική Δημοκρατία του Κονγκό), γνώριζαν  (ή θα έπρεπε να γνωρίζουν) ότι αυτά τα ποσά, στο μεγαλύτερο μέρος τους, δεν θα χρησίμευαν για να βοηθήσουν τους φτωχούς αυτής της χώρας αλλά να πλουτίσουν τον Μομπούτου. Πλήρωναν αυτό τον διεφθαρμένο ηγέτη για να κρατάει τη χώρα του στέρεα προσδεμένη στη Δύση. Πολλοί εκτιμούν ότι είναι άδικο οι φορολογούμενοι χωρών που βρίσκονταν σε αυτή τη κατάσταση να αναγκάζονται να εξοφλούν χρέη που σύναψαν διεφθαρμένοι κυβερνήτες που δεν τους αντιπροσώπευαν». Joseph Stiglitz, La grande désillusion 
Αντί να θεμελιώνουν την άρνηση αναγνώρισης αυτού του χρέους πάνω στο εθνικό και διεθνές δίκαιο, οι νέοι κυβερνήτες προτίμησαν να διαπραγματευτούν διακοσμητικές επιμηκύνσεις και αναδιαρθρώσεις με τους πιστωτές. Μπήκαν έτσι στον ατέλειωτο φαύλο κύκλο της εξωτερικής καταχρέωσης  του οποίου τα σπασμένα πληρώνουν πάντα οι λαοί.
Το δόγμα του «απεχθούς χρέους» το επικαλέστηκαν τακτικά διάφορα κινήματα πολιτών που τάσσονταν υπέρ της ακύρωσης των χρεών αλλά τα μεταδικτατορικά καθεστώτα και, φυσικά, οι πιστωτές έκαναν τον ψόφιο κοριό. Τη σχετική συζήτηση άρχισε η κυβέρνηση των ΗΠΑ τον Απρίλιο 2003. Σε συνθήκες που θυμίζουν το προηγούμενο του πολέμου μεταξύ Ισπανίας και Ηνωμένων Πολιτειών το 1898, οι ΗΠΑ ζήτησαν από τη Ρωσία, τη Γαλλία και τη Γερμανία να ακυρώσουν τα απεχθή χρέη που όφειλε το Ιράκ. Επαναλαμβάνοντας αυτολεξεί τον ορισμό του απεχθούς χρέους που διατυπώθηκε πιο πάνω, βεβαίωσαν ότι τα χρέη που είχαν συναφθεί από το δικτάτορα Σαντάμ Χουσέϊν ήταν άκυρα. Το ζήτημα διευθετήθηκε στους κόλπους της Λέσχης του Παρισιού που ακύρωσε το 80% του χρέους, χωρίς να αναφερθεί τελικά στην έννοια του απεχθούς χρέους, για να αποφύγει να απαιτήσουν και άλλες χώρες την ακύρωση των χρεών τους επικαλούμενες τον ίδιο λόγο.
Για να προχωρήσουμε στη προοπτική της ταυτοποίησης του απεχθούς χρέους, η προσφυγή σε μια έρευνα πολιτών (audit) για τη νομιμότητα των χρεών την εξόφληση των οποίων απαιτούν οι πιστωτές, αποτελεί ένα βασικό εργαλείο. Μερικές χώρες διαθέτουν συνταγματικές διατάξεις που το προβλέπουν ξεκάθαρα (Βραζιλία – Σύνταγμα του 1988). Μεγάλες κινητοποιήσεις πολιτών απαίτησαν σε διάφορες χώρες να ξεκινήσει μια διαδικασία audit. Αυτό έγινε στη Βραζιλία το Σεπτέμβριο του 2000 όταν η Καμπάνια Jubilee South, η εθνική Σύνοδος Επισκόπων, το Κίνημα Ακτημόνων (MST), η Ενωτική Συνομοσπονδία Εργατών (CUT) οργάνωσαν ένα δημοψήφισμα για το χρέος. Έξι εκατομμύρια πολίτες έλαβαν μέρος σε αυτό, και το 95% από αυτούς υποστήριξαν το αίτημα να οργανωθεί ένα audit.
Η πραγματοποίηση audits με στόχο να εξακριβωθεί ο απεχθής χαρακτήρας ή όχι του συνόλου ή μέρους των χρεών μιας χώρας συνιστά ένα διακύβευμα ύψιστης σημασίας. Ο προσωρινός και καθόλου εξονυχιστικός πίνακας των απεχθών χρεών για ένα περιορισμένο κατάλογο χωρών αποδεικνύει ότι τα ποσά που αφορά το απεχθές χρέος είναι πολύ σημαντικά. Ο πίνακας είναι προσωρινός επειδή ο ρόλος του audit (με συμμετοχή πολιτών) είναι ακριβώς να καθορίσει με ακρίβεια την έκταση του απεχθούς χρέους που είναι άκυρο. Ταυτόχρονα, το audit συνιστά μια προτροπή για σκέψη, έρευνα και δράση των πολιτών.

Ένα χρέος σε μεγάλο βαθμό απεχθές (σε δις. $)


Χώρες
Δικτατορικό
καθεστώς
Περίοδος
δικτατορίας
Απεχθές χρέος
(δικτατορία)
Στοκ χρέους
το 2007(δις.$)
Ινδονησία Σουχάρτο 1965-1998 151 141
Ιράκ Σαντάμ Χουσέϊν 1979-1998 122 81
Βραζιλία Στρατ.χούντα 1965-1985 104 237
Αργεντινή Στρατ.χούντα 1976-1983 37 128
Ν. Κορέα Στρατιωτικό
καθεστώς
1961-1987 33 249
Φιλιππίνες Μάρκος 1965-1986 28 66
Τουρκία Στρατιωτικό
καθεστώς
1980-1989 23 251
Μαρόκο Χασάν ΙΙ 1961-1999 23 20
Ν. Αφρική Απαρτχάιντ 1948-1991 22 43
Ταϊλάνδη Στρατιωτικοί 1966-1988 22 63
Χιλή Πινοτσέτ 1973-1990 15 59
Τυνησία Μπεν Αλί 1987- 13 20
Ζαΐρ Μομπούτου 1965-1997 12 12
Νιγηρία Μπουχάρι/Αμπάσα 1984-1998 12 9
Πακιστάν Στρατιωτικοί 1978-1988 9 41
Πακιστάν Μουσάραφ 1999-2008 16
Περού Φουχιμόρι 1990-2000 9 32
Σουδάν Νιμέϊρι 1969-1985 9 19
Αιθιοπία Μενγκίστου 1977-1991 9 2,6
Κένυα Άραπ Μόϊ 1978-2003 5,7 7,4
Κονγκό Σάσου 1979- 4,2 5,2
Ιράν Σάχης 1941-1979 4,5 21
Βολιβία Στρατ. χούντα 1964-1982 3,3 4,9
Μυανμάρ
(Βιρμανία)
Στρ. καθεστώς 1988- 3 7,4
Γουατεμάλα Στρ. καθεστώς 1954-1985 2,7 6,3
Μαλί Τραορέ 1968-1991 2,6 2
Παραγουάη Στρέσνερ 1954-1989 2,4 3,6
Σομαλία Σιάντ Μπάρ 1969-1991 2,4 2,9
Μαλάουϊ Μπάντα 1966-1994 2,0 0,9
Τόγκο Εϋγιαντέμα 1967- 2,0 2,0
Καμπότζη Ερυθροί Χμερ 1976-1989 1,7 3,8
Λιβερία Ντόε 1980-1990 1,1 2,5
Ρουάντα Αμπιαριμανά 1973-1994 1,0 0,5
Σαλβαδόρ Στρ. χούντα 1962-1980 0,9 8,8
Νικαράγουα Σομόσα 1974-1979 0,9 3,4
Αϊτή Ντυβαλιέ 1957-1986 0,7 1,6
Ουγκάντα Αμιν Νταντά 1971-1979 0,4 1,6
Κεντρική  Αφρική
Μποκάσα 1966-1979 0,2 1,0
(Το υπολογισμένο απεχθές χρέος είναι εκείνο που συνάφθηκε στη διάρκεια της δικτατορίας, χωρίς να υπολογίζεται το τμήμα που συνάφθηκε μετά τη δικτατορία για να αποπληρωθεί ένα μέρος του απεχθούς χρέους της δικτατορίας).
Αυτός ο πίνακας έγινε από τον Damien Millet και τον συγγραφέα στη βάση μιας προκαταρκτικής εργασίας του Joseph Hanlon (2002).

Τα ποσά που θεωρούνται απεχθές χρέος  (τέταρτη στήλη) είναι στις περισσότερες περιπτώσεις κατώτερα από ό,τι στη πραγματικότητα επειδή δεν αναφέρονται στη δικτατορική περίοδο με τη στενή έννοια. Άρα δεν λαβαίνουν υπόψη τα χρέη, και αυτά άκυρα, που συνάφθηκαν για να εξοφληθούν τα απεχθή χρέη. Το ζητούμενο, μέσω του audit, είναι καθοριστεί το ακριβές ποσό των χρεών που εμπίπτουν στη κατηγορία των απεχθών χρεών.  Ζητούμενο είναι επίσης να συμπληρωθεί ο κατάλογος των ενδιαφερόμενων χωρών.
Όσον αφορά το απεχθές χρέος, πρέπει να υπάρξει συμπλήρωση της θεωρίας που διατύπωσε ο Alexander Sack τον περασμένο αιώνα.  Το Center for International Sustainable Law (CISDL) του πανεπιστημίου McGill (Καναδάς) πρότεινε ένα γενικό ορισμό που φαίνεται απολύτως κατάλληλος: «Τα απεχθή χρέη είναι εκείνα που συνάφθηκαν ενάντια στα συμφέροντα του πληθυσμού ενός Κράτους, χωρίς τη συναίνεσή του και με πλήρη γνώση του ζητήματος από τους πιστωτές» (Khalfan και άλλοι, «Advancing the Odious Debt Doctrine», 2002, αναφέρεται στο Global Economic Justice Report, Τορόντο, Ιούλιος 2003).

Ένας από τους τρεις παρακάτω όρους επιτρέπει να χαρακτηριστεί απεχθές ένα χρέος:
1)    συνάφθηκε από ένα δεσποτικό, δικτατορικό καθεστώς, προκειμένου να σταθεροποιήσει την εξουσία του.
2)    συνάφθηκε όχι προς το συμφέρον του λαού, αλλά ενάντια στο συμφέρον του/ή προς το προσωπικό συμφέρον των ηγετών και των προσώπων που είναι κοντά στην εξουσία.
3)    οι πιστωτές ήταν σε θέση να γνωρίζουν τον απεχθή προορισμό των δανεισθέντων ποσών.
Είναι το περίφημο τρίπτυχο: απουσία συγκατάθεσης, απουσία οφέλους, γνώση των πιστωτών.

Δεν πρέπει να εγκαταλείψουμε τη προοπτική να ανοίξουμε και πάλι το φάκελο του απεχθούς χρέους ακόμα και αν θεωρείται κλεισμένος από τους πιστωτές, όλων των ειδών. Τα χρεωμένα Κράτη εξακολουθούν να αποπληρώνουν αυτά τα χρέη. Εξάλλου, τα νέα χρέη που συνάφθηκαν στη δεκαετία του 1990 και στη αρχή της δεκαετίας του 2000 από νόμιμα καθεστώτα, για να αποπληρώσουν απεχθή χρέη που είχαν συναφθεί από προηγούμενα δεσποτικά καθεστώτα, θα έπρεπε να εμπίπτουν και αυτά στη κατηγορία των απεχθών χρεών. Αυτό ισχυρίζονται διάφοροι εμπειρογνώμονες όπως το προαναφερθέν CISDL, στο οποίο  πρέπει να προσθέσουμε τον  Joseph Hanlon (Μεγάλη Βρετανία), Hugo Ruiz  (Παραγουάη), Alejandro Olmos (Αργεντινή) και Patricio Pazmino (Ισημερινός) (5),
Ο ορισμός που πρότεινε το CISDL συνεπάγεται ότι οι ιδιώτες πιστωτές που δάνεισαν (ή δανείζουν) χρήματα σε καθεστώτα (νόμιμα ή όχι) ή σε επιχειρήσεις που διαθέτουν κρατική εγγύηση για σχέδια που δεν έγιναν αντικείμενο δημοκρατικής διαβούλευσης και που είναι ζημιογόνα για τη κοινωνία, αναλαμβάνουν το ρίσκο να δουν αυτά τα δάνεια να ακυρώνονται (ακόμα περισσότερο αν προστίθεται σε αυτό η ενεργός ή παθητική συνενοχή σε υπεξαίρεση κεφαλαίων).  Πολυάριθμα παλιά ή πρόσφατα σχέδια εμπίπτουν σε αυτή τη κατηγορία (ας θυμηθούμε το μεγα-φράγμα των Τριών Φαραγγιών στη Κίνα). Η διεύρυνση της έννοιας του απεχθούς χρέους πρέπει να αναγκάσει τους πιστωτές να αναλάβουν ξεκάθαρα τις ευθύνες τους και να υποταγούν στους δημοκρατικούς, κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς κανόνες αν δεν θέλουν να καταλήξουν σε μια κατάσταση όπου θα χρειαστεί να εγκαταλείψουν κάθε ιδέα να ανακτήσουν τα δανεισθέντα κεφάλαια.

Ζητούμενο είναι επίσης να διευρυνθεί το πεδίο εφαρμογής της θεωρίας του απεχθούς χρέους στα χρέη που συνάφθηκαν προς τους θεσμούς του Bretton Woods (το ΔΝΤ, την Παγκόσμια Τράπεζα και τις περιφερειακές αναπτυξιακές τράπεζες).
Γιατί; Το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα (πολυμερείς πιστωτές)  κατέχουν περίπου 450 δισεκατομμύρια δολάρια υποχρεώσεων  χρεωμένων χωρών (6) και ένα μεγάλο τμήμα αυτών των χρεών εμπίπτει στη κατηγορία των απεχθών χρεών.
Ιδού πολλά παραδείγματα στα οποία η θεωρία του απεχθούς χρέους θα έπρεπε να εφαρμοστεί στο πλαίσιο του ορισμού που έδωσε το CISDL:
1)    Τα πολυμερή χρέη που συνάφθηκαν από δεσποτικά καθεστώτα (όλες οι δικτατορίες που προαναφέρθηκαν υποστηρίχτηκαν από το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα) πρέπει να θεωρούνται απεχθή.  Το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα δεν έχουν το δικαίωμα να απαιτήσουν την πληρωμή από τα δημοκρατικά καθεστώτα που διαδέχτηκαν τα δικτατορικά καθεστώτα (*).
2)    Τα πολυμερή χρέη που συνάφθηκαν από νόμιμα και έννομα καθεστώτα για να αποπληρώσουν χρέη συναφθέντα από δεσποτικά καθεστώτα είναι και αυτά απεχθή. Δεν πρέπει να εξοφληθούν.  Αυτή η περίπτωση εφαρμόζεται σε καμιά τριανταριά χώρες που αναφέρονται στον (μη εξονυχιστικό) πίνακα πιο πάνω (*).
3)    Τα πολυμερή χρέη που συνάφθηκαν από νόμιμα και έννομα καθεστώτα  στο πλαίσιο πολιτικών διαρθρωτικής προσαρμογής επιζήμιων για τους πληθυσμούς είναι επίσης απεχθή (η απόδειξη του επιζήμιου χαρακτήρα τους έγινε από πολλούς συγγραφείς και διεθνείς οργανισμούς, ειδικά από όργανα του ΟΗΕ, βλέπε παρακάτω). Το γεγονός ότι για σχεδόν  τριάντα χρόνια, η Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ όρισαν και επέβαλαν, παρά τις αντιδράσεις, όρους που αποδείχτηκαν καταστροφικοί στο επίπεδο της εξασφάλισης των θεμελιωδών δικαιωμάτων των ανθρώπινων όντων συνιστά δόλο (7) προς τους δανειολήπτες και τους πληθυσμούς τους. Η εν λόγω δανειακή σύμβαση είναι άκυρη.  Οι επιστολές προθέσεων  που οι αρχές των χρεωμένων χωρών υποχρεώνονται να στείλουν στο ΔΝΤ και στη Παγκόσμια Τράπεζα (καθ’υπαγόρευσή τους) συνιστούν μιαν απάτη κατασκευασμένη από αυτούς τους θεσμούς προκειμένου να γλυτώσουν από ενδεχόμενες ποινικές διώξεις. Αυτή η διαδικασία δεν είναι παρά μια απάτη (8): όπως ένα άτομο ΔΕΝ μπορεί να δεχτεί να γίνει δούλος (η σύμβαση βάσει της οποίας θα είχε τάχα παραιτηθεί από την ελευθερία του δεν έχει καμιά απολύτως νομική αξία), έτσι και μια κυβέρνηση δεν μπορεί να παραιτηθεί από την άσκηση της κυριαρχίας της χώρας της. Στο μέτρο που εκμηδενίζει την άσκηση της κυριαρχίας ενός Κράτους, αυτή η επιστολή είναι άκυρη. Οι θεσμοί του Bretton Woods δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν την επιστολή προθέσεων για να αποσείσουν κάθε ευθύνη.  Παραμένουν πλήρως υπεύθυνοι για τα δεινά που προκάλεσαν στους πληθυσμούς μέσω της εφαρμογής των όρων που επιβάλλουν (τη διαρθρωτική προσαρμογή, βαφτισμένη σήμερα  Στρατηγικό Πλαίσιο Πάλης ενάντια στη Φτώχεια –ΣΠΠΦ- για τις ΦΠΧΧ (Φτωχές Πολύ Χρεωμένες Χώρες) ή Διευκόλυνση για τη Μείωση της Φτώχειας και την Ανάπτυξη –ΔΜΦΑ- για τις άλλες).
4)    Θα έπρεπε επίσης να ληφθεί υπόψη ο αντιδημοκρατικός χαρακτήρας των ίδιων των θεσμών του Bretton Woods (απαιτούμενη πλειοψηφία του 85%, δικαίωμα βέτο παραχωρημένο στις Ηνωμένες Πολιτείες  που κατέχουν περίπου το 17% των ψήφων, προφανής ανισορροπία στη κατανομή των ψήφων).
5)    Ταυτόχρονα με τις δράσεις που διεξάγονται υπέρ της ακύρωσης των πολυμερών χρεών, πρέπει να γίνει μάχη για να κερδηθούν επανορθώσεις από μέρους των θεσμών του Bretton Woods προς τους πληθυσμούς θύματα των ανθρώπινων και περιβαλλοντικών ζημιών που έχουν προκαλέσει οι πολιτικές τους (*).
6)    Τέλος, πρέπει να διωχτούν στα ποινικά και στα πολιτικά δικαστήρια οι υπεύθυνοι αυτών των θεσμών για τις παραβιάσεις των θεμελιωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων που διέπραξαν (και διαπράττουν ακόμα) επιβάλλοντας τη διαρθρωτική προσαρμογή και/ή δίνοντας την υποστήριξή τους σε δεσποτικά καθεστώτα (*).
Όλα τα σημεία με αστερίσκο (*) εφαρμόζονται επίσης στα διμερή χρέη και στους διμερείς πιστωτές.

2. Η «ανωτέρα βία» και η «θεμελιώδης αλλαγή συνθηκών»

Μπορούμε επίσης να υποστηρίξουμε νομικά την ακύρωση του χρέους και τη κατάργηση της αποπληρωμής του επικαλούμενοι το επιχείρημα της ανωτέρας βίας (9) και εκείνο της θεμελιώδους αλλαγής των συνθηκών. Στο επίπεδο του Διεθνούς δικαίου, η Επιτροπή Διεθνούς Δικαίου του ΟΗΕ (CDI) ορίζει ως εξής την «ανωτέρα βία»: «Η αδυναμία νόμιμης δράσης (…) είναι η κατάσταση στην οποία ένα γεγονός απρόβλεπτο και εξωτερικό προς τη βούληση εκείνου που το επικαλείται τον θέτει σε κατάσταση απόλυτης ανικανότητας να σεβαστεί τη διεθνή του υποχρέωση στο όνομα  της αρχής σύμφωνα με την οποία από κανένα δεν περιμένεις να πράξει το αδύνατο» (10).
Η νομολογία στο πεδίο του διεθνούς δικαίου αναγνωρίζει ότι μια αλλαγή των συνθηκών εφαρμογής μιας σύμβασης μπορεί να την ακυρώσει (11). Αυτό σημαίνει στην ουσία ότι οι συμβάσεις που επιβάλλουν τη πραγματοποίηση μιας σειράς δεσμεύσεων στο μέλλον υποτάσσονται στον όρο ότι δεν αλλάζουν οι περιστάσεις (στο κοινό δίκαιο, υπάρχουν διάφορες θεωρίες συνδεόμενες με αυτή την αρχή, συμπεριλαμβάνοντας  «ανωτέρα βία», «στέρηση», «αδυναμία» και «ανεφικτότητα»).
Η ανωτέρα βία και η θεμελιώδης αλλαγή συνθηκών είναι ευνόητο ότι εφαρμόζονται  στη κρίση του χρέους της δεκαετίας του 1980. Πράγματι, δυο ήταν οι εξωγενείς παράγοντες που προκάλεσαν βασικά τη κρίση του χρέους από το 1982: η δραματική άνοδος των επιτοκίων που επέβαλε σε διεθνές επίπεδο η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών από το 1979 και η πτώση της τιμής των εξαγωγών των χωρών της Περιφέρειας  από το 1980. Αυτοί οι δυο παράγοντες  προκλήθηκαν από τις πιστώτριες χώρες. Είναι περιπτώσεις «ανωτέρας βίας» που μεταβάλουν ουσιαστικά τη κατάσταση και που εμποδίζουν τους δανειολήπτες να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους (12).

3. Η κατάσταση ανάγκης

Για να θεμελιωθεί στο δίκαιο η άρνηση πληρωμής, πέρα από τα επιχειρήματα που προαναφέρθηκαν, μπορούμε επίσης να προβάλλουμε το επιχείρημα της κατάστασης ανάγκης. Μπορούμε να επικαλεστούμε την κατάσταση ανάγκης όταν η συνέχιση της αποπληρωμής συνεπάγεται για το πληθυσμό θυσίες που πάνε πέρα από ό,τι είναι λογικό επηρεάζοντας άμεσα τις θεμελιώδεις υποχρεώσεις του Κράτους προς τους πολίτες. Σχετικά με αυτό, η Επιτροπή Διεθνούς Δικαίου του ΟΗΕ (ΕΔΔ) δηλώνει:
«Δεν μπορούμε να περιμένουμε από ένα Κράτος να κλείσει τα σχολεία του, τα πανεπιστήμιά του και τα δικαστήριά του, να καταργήσει τις δημόσιες υπηρεσίες  ώστε να παραδώσει τη κοινότητά του στο χάος και στην αναρχία προκειμένου να έχει απλώς χρήματα για να εξοφλήσει τους ξένους ή τους ντόπιους πιστωτές του. Υπάρχουν όρια σε αυτό που μπορούμε λογικά να αναμένουμε από ένα Κράτος, ακριβώς όπως και από ένα άτομο» (ΕΔΔ, 1980, σελ.164-167, το αναφέρει ο Hugo Ruiz Diaz, όπως παραπάνω).

Συμπέρασμα:  

Δεν πρέπει να περιμένουμε ότι διεθνείς θεσμοί ή άλλες κατηγορίες πιστωτών θα πάρουν την απόφαση να ακυρώσουν το δημόσιο χρέος. Είναι ένα αποφασισμένο Κράτος ή ένας συνασπισμός Κρατών που μπορούν να αποφασίσουν ένα τέτοιο μέτρο. Οι νομικοί που συναντήθηκαν στο Κίτο τον Ιούλιο 2008 έχουν απόλυτο δίκιο όταν βεβαιώνουν: «Στηρίζουμε τις κυρίαρχες ενέργειες Κρατών που, βασισμένες στο δίκαιο, κηρύσσουν την ακυρότητα των άνομων και παράνομων εργαλείων του δημόσιου χρέους, και μαζί με αυτή την αναστολή των πληρωμών». (13)

Σημειώσεις:
(1)     Για περισσότερες λεπτομέρειες για τις έννοιες των απεχθών και άνομων χρεών, βλέπε «Dette illégitime: l’actualité de la dette odieuse. Position du CADTM» (Άνομο Χρέος: η επικαιρότητα του απεχθούς χρέους),
(2)     Για μια συνθετική παρουσίαση, βλέπε Hugo Ruiz Diaz, «La dette odieuse ou la nullité de la dette» (Το απεχθές χρέος ή η ακύρωση του χρέους), συμβολή στο δεύτερο σεμινάριο για το Διεθνές Δίκαιο και το Χρέος που οργάνωσε η CADTM στο Άμστερνταμ το Δεκέμβριο του 2002, www.cadtm.org/La-dette-odieu...
(3)     Κούβα 1895-1898: Το 1895, ο ποιητής και ιακωβίνος με ιδέες κοντά στο σοσιαλισμό, Χοσέ Μαρτί (Jose Marti) ξεκινάει ένα πόλεμο για την ανεξαρτησία. Ολάκερη η χώρα είναι σε πόλεμο. Ο Χοσέ Μαρτί οργανώνει τον Απελευθερωτικό Στρατό (πάνω από 50.000 μαχητές) και εγκαθιδρύει την Ένοπλη Δημοκρατία. Πάνω από 150.000 άνθρωποι έρχονται να ζήσουν στις εξεγερμένες περιοχές. Η Ισπανία κάνει ολοκληρωτικό πόλεμο το 1896-97, με στρατόπεδα συγκέντρωσης όπου πεθαίνουν κάπου 400.000 άνθρωποι. Όμως, η Ισπανία αποτυγχάνει παρά τη χρησιμοποίηση 250.000 στρατιωτών και αναγκάζεται να παραχωρήσει την αυτονομία τον Ιανουάριο του 1898. Οι επαναστάτες δεν δέχονται και συνεχίζουν το πόλεμο.  Οι Ηνωμένες Πολιτείες κηρύσσουν το πόλεμο στην Ισπανία. Με τα από μια σύντομη εκστρατεία στη διάρκεια της οποίας υποστηρίχτηκε από τους Κουβανούς επαναστάτες, ο στρατός των ΗΠΑ νικάει και καταλαμβάνει το νησί. Χωρίς να αναγνωρίσουν την κουβανική δημοκρατία, οι Ηνωμένες Πολιτείες  υπογράφουν συνθήκη με την Ισπανία με την οποία αυτή παραιτείται από τη Κούβα (Συνθήκη του Παρισιού, 10 Δεκεμβρίου 1898). 1898-1902: η βορειοαμερικανική κατοχή διαρκεί σχεδόν τέσσερα χρόνια και αναγκάζει τα μέλη της Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης του 1901 να υιοθετήσουν την τροπολογία Platt (1902). Η Κούβα πρέπει να παραχωρήσει στις Ηνωμένες Πολιτείες ένα δικαίωμα επέμβασης στο νησί  για «να υπερασπίσει τη κουβανική ανεξαρτησία» και να διατηρήσει μια κυβέρνηση ικανή «να προασπίσει τη ζωή, τη περιουσία και τις ατομικές ελευθερίες». Επιπλέον, η Ουάσιγκτον αποκτά τη βάση του Γκουαντάναμο για απεριόριστο χρόνο. Στις 20 Μαΐου 1902, ιδρύεται η Κουβανική Δημοκρατία. Από τη γέννησή της μέχρι την επαναστατική νίκη της 1ης Ιανουαρίου 1959, υποτάσσεται στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ (πηγή: Yannick Bovy και Eric Toussaint, 2001, Cuba: Le pas suspendu de la révolution, Cuesmes, 2001, p.36-37).
(4)     Στη περίπτωση της Ρουάντα, η Επιτροπή διεθνούς ανάπτυξης του βρετανικού Κοινοβουλίου επικαλέστηκε ευθέως την έννοια του απεχθούς χρέους για να υποστηρίξει την ακύρωσή του: «Ένα μεγάλο μέρος του εξωτερικού χρέους της Ρουάντα συνάφθηκε από ένα γενοκτονικό καθεστώς…Ορισμένοι προβάλουν το επιχείρημα ότι αυτά τα δάνεια χρησιμοποιήθηκαν για να αγοραστούν όπλα και ότι η παρούσα κυβέρνηση, και σε τελευταία ανάλυση ο πληθυσμός της Ρουάντα, δεν θα έπρεπε να πληρώσουν αυτά τα «απεχθή» δάνεια. Συστήνουμε στη κυβέρνηση να σπρώξει όλους τους διμερείς πιστωτές, και ειδικά τη Γαλλία, να ακυρώσουν το χρέος που συνάφθηκε από το προηγούμενο καθεστώς» (στο Report of the British International Development Committee, Μάιος 1998, αναφέρεται από τον Chris Jochnich, 2000).
(5)     Βλέπε τη συμβολή του τελευταίου στο Δεύτερο Σεμινάριο  για το Δίκαιο και το Χρέος που οργάνωσε το CADTM  το Δεκέμβριο 2002 στο Άμστερνταμ
(6)     Γενικά, όσο πιο φτωχή είναι μια χώρα του Νότου, τόσο μεγαλύτερο είναι το μέρος του χρέους της που χρωστάει στη Παγκόσμια Τράπεζα και στο ΔΝΤ. Στη περίπτωση πολλών χωρών της Αφρικής χωρίς στρατηγικούς φυσικούς πόρους, πάνω από το 70% των χρεών το χρωστάνε στους θεσμούς του Bretton Woods.
(7)     Δόλος: εξαπάτηση που διαπράττεται προκειμένου ένα άτομο να πειστεί να αποφασίσει να συναινέσει σε μια δικαστική πράξη ή να οδηγηθεί σε συμφωνία με όρους που του είναι δυσμενείς (ορισμός που δίνει το Larousse 2003)
(8)     Στο «Globalization and its discontents»( στη γαλλική έκδοση «La Grande désillusion»), ο Joseph Stiglitz περιγράφει μια κατάσταση από την εποχή που ήταν αντιπρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας: «Μια εικόνα μπορεί να αξίζει χίλιες λέξεις, και μια φωτογραφία που τραβήχτηκε το 1998 και έκανε το γύρο του κόσμου χαράχτηκε στο μυαλό εκατομμυρίων ανθρώπων, ειδικότερα στις πρώην αποικίες. Βλέπουμε εκεί το γενικό διευθυντή του ΔΝΤ (…) Michel Camdessus, ένα πρώην γραφειοκράτη του γαλλικού υπουργείου Οικονομικών, κοντούλη και καλοντυμένο, (…), όρθιο, με το βλέμμα αυστηρό και τα χέρια σταυρωμένα, να δεσπόζει πάνω από τον καθισμένο και ταπεινωμένο Ινδονήσιο πρόεδρο (επρόκειτο για το δικτάτορα Σουχάρτο, που εκδιώχθηκε από την εξουσία λίγους μήνες αργότερα από μια λαϊκή εξέγερση). Αδύναμος, ο τελευταίος εξαναγκάζεται να παραδώσει την οικονομική κυριαρχία της χώρας του στο ΔΝΤ με αντάλλαγμα τη βοήθεια που χρειάζεται. Παραδόξως, ένα σημαντικό μέρος αυτών των χρημάτων δεν χρησίμεψε, σε τελευταία ανάλυση, για να βοηθήσει την Ινδονησία αλλά για να βγάλει από τη δύσκολη θέση τις «αποικιακές δυνάμεις» -τους πιστωτές του ιδιωτικού τομέα… Επισήμως, η «τελετή» ήταν η υπογραφή ενός συμφωνητικού εγγράφου –οι όροι του υπαγορεύονται από το ΔΝΤ αλλά καμώνονται σαν η «επιστολή προθέσεων» να προερχόταν από την ενδιαφερόμενη κυβέρνηση!», στο Stiglitz, 2002, σελ.71)
(9)     Για μιαν ανάλυση του επιχειρήματος της ανωτέρας βίας στο ζήτημα της ακύρωσης χρέους, βλέπε τη μελέτη του Hugo Ruiz Diaz: «La dette extérieure: mécanismes juridiques de non paiement, moratoire ou suspension de paiement» (Το εξωτερικό χρέος: νομικοί μηχανισμοί μη πληρωμής, μορατόριουμ ή αναστολή πληρωμής), συμβολή στο Πρώτο διεθνές σεμινάριο της CADTM για το Διεθνές Δίκαιο και το Χρέος, Βρυξέλλες, Δεκέμβριος 2001.
(10) CDI, Projet d’article 31, A/CN, 4/315, ACDI 1978, II, vol. 1, p.58 CDI
(11) Στη πρωτότυπη διατύπωσή της: Contractus qui habent tractum successivum et dependetiam de futurum, rebus sic stantibus intelligentur.
(12) Charles Fenwick, International Law (3η έκδοση 1948): με παρόμοιο τρόπο, ένα από τα τελικά κείμενα για το κοινό δίκαιο εξηγεί ότι «ένας σιωπηρός όρος, συνδεόμενος με όλες τις συμβάσεις, είναι ότι αυτές παύουν να είναι υποχρεωτικές από τη στιγμή που συμβαίνουν ουσιαστικές αλλαγές των γεγονότων και των όρων πάνω στα οποία είχε βασιστεί», στο Black’s Law Dictionary 1267 (6η έκδοση 1990). Βλέπε  επίσης, στη διεθνή νομολογία, τη διαιτητική απόφαση που εκδόθηκε στις 11 Νοεμβρίου 1912 στην υπόθεση κρατικού  ομολόγου Τουρκίας/Ρωσίας στην οποία λέγεται: «η εξαίρεση της ανωτέρας βίας …είναι αντικρούσιμη στο διεθνές δίκαιο» (Sentence arbitrale,  Recueil des Arbitrages internationaux, T.II, 1928, p.545 et ss.). Εξάλλου, ο αστικός κώδικας της Αργεντινής  ορίζει ρητώς ότι η υποχρέωση ενός οφειλέτη  εκλείπει «όταν η παροχή που διαμορφώνει το υλικό αυτής γίνεται φυσικά και νομικά αδύνατη, χωρίς λάθος του οφειλέτη» (Άρθρα 724 και 888).
(13) Για μια λεπτομερή επιχειρηματολογία από την άποψη του διεθνούς δικαίου υπέρ της μονομερούς κυρίαρχης πράξης, βλέπε Hugo Ruiz Diaz Balbuena, «La décision souveraine de déclarer la nullité de la dette ou la décision de non paiement de la dette: un droit de