Ύστερα από μία περίοδο θετικής διεθνούς δημοσιότητας, πίσω από την οποία μπορεί να βρίσκεται η κερδοσκοπία ξένων hedge funds με τα ελληνικά ομόλογα, επιστρέφουμε στο καθημερινό «μαστίγωμα» της διεθνούς κοινής γνώμης με αρνητικές ειδήσεις για το ελληνικό ζήτημα. Ο διοικητής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας κ. Ντράγκι απέκλεισε, με δηλώσεις του την Πέμπτη, τη συμμετοχή της ΕΚΤ στην κάλυψη του κενού χρηματοδότησης του δανειακού προγράμματος της Ελλάδας. Σε ό,τι τον αφορά, δεν θα υπάρξει μεταχρονολόγηση της λήξης των ελληνικών ομολόγων, ούτε φυσικά «κούρεμά» τους.
Ακόμα πιο σκληρός –κατά την άποψή μας και ουσιαστικός– εμφανίστηκε ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας κ. Σόιμπλε. Μιλώντας σε εκδήλωση του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος στο Βερολίνο, ο κ. Σόιμπλε υπογράμμισε ότι όλες οι χώρες της Ευρωζώνης που αντιμετωπίζουν κρίση υπερχρέωσης και εφαρμόζουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο πρόγραμμα δημοσιονομικής εξυγίανσης έχουν καταγράψει αξιοσημείωτη πρόοδο, εκτός από την Ελλάδα, «που βρίσκεται σε ιδιαίτερα δύσκολη κατάσταση». Πρόσθεσε ότι οι χώρες που καταβάλλουν προσπάθειες για την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων μπορούν να εξασφαλίσουν «περισσότερο χρόνο» για να επιτύχουν τους δημοσιονομικούς τους στόχους.
Η έλλειψη μεταρρυθμίσεων οδηγεί στην αποτυχία της προβληματικής, στη σύλληψή της, πολιτικής του μνημονίου και προετοιμάζει την αναγκαστική έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. Η κυβερνητική ηγεσία θεωρεί μεταρρυθμίσεις και εκσυγχρονισμό μόνο ό,τι έχει σχέση με το μοίρασμα των «ασημικών» του Δημοσίου στους διαπλεκόμενους υποστηρικτές της. Αρνείται να ασχοληθεί με τις πραγματικές μεταρρυθμίσεις και εξυπηρετεί με την ιδιοτελή αδράνειά της τα πιο απίθανα κυκλώματα σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος και της ευρωπαϊκής μας προοπτικής.
Η επιδρομή στο Πεντάγωνο
Ένα από τα θέματα που δεσπόζουν στην επικαιρότητα είναι η επιδρομή των απλήρωτων εργαζομένων των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά στο Πεντάγωνο. Η κυβερνητική ηγεσία δηλώνει συγκλονισμένη από την απρέπεια των εργαζομένων και των συνδικαλιστικών εκπροσώπων τους και δείχνει προς την κατεύθυνση του ΣΥΡΙΖΑ και του προέδρου της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ κ. Φωτόπουλου, οι οποίοι κατά την άποψή της καλλιεργούν κλίμα οχλοκρατίας. Εάν υπήρχε στοιχειώδης πολιτική σοβαρότητα στο Μαξίμου, ο κ. Σαμαράς θα παραδεχόταν ότι τις πολύ επικοινωνιακές καταλήψεις του Πενταγώνου ξεκίνησε πριν από ένα χρόνο η παράταξή του, μέσα από ανάλογη διαμαρτυρία των αποστράτων. Αυτό που έκαναν οι «γαλάζιοι» απόστρατοι πριν από ένα χρόνο, και παραμένουν φυσικά ατιμώρητοι, επαναλαμβάνουν σήμερα οι «πράσινοι» εργαζόμενοι των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά, που ίσως αναζητούν νέα πολιτική στέγη στον ΣΥΡΙΖΑ.
Η διαμαρτυρία των εργαζόμενων στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά φέρνει ξανά στην επικαιρότητα το σκάνδαλο των γερμανικών υποβρυχίων τύπου 214. Από τις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας έχει στηθεί ένα σκηνικό άγριας λεηλασίας του δημόσιου χρήματος στο όνομα δήθεν της εθνικής άμυνας και της διατήρησης της απασχόλησης στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά. Όπως έχει αποδείξει η δικαστική έρευνα στη Γερμανία, στις μίζες που έστειλαν στη φυλακή τον κ. Τσοχατζόπουλο και τον κ. Σμπώκο έχουν συμμετοχή και πρώην συνδικαλιστές που κάλυψαν, για προφανείς λόγους, την αμαρτωλή συμφωνία.
Εδώ που έχουμε φτάσει, μία είναι η έντιμη λύση για τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά. Να ματαιωθεί η νέα σκανδαλώδης σύμβαση για προμήθεια δύο ακόμη υποβρυχίων τύπου 214, συνολικού κόστους 1 δισ. ευρώ, που υπογράφηκε από τον κ. Παπανδρέου και τον κ. Βενιζέλο για να διατηρηθεί η διαχειριστική «παράδοση» του Άκη Τσοχατζόπουλου παραγωγής άφθονου μαύρου πολιτικού χρήματος. Οι 700-800 εργαζόμενοι στα ναυπηγεία (ήταν πάνω από 1.500 όταν ξεκίνησε η προμήθεια των τεσσάρων πρώτων γερμανικών υποβρυχίων τύπου 214 με υπογραφή Σημίτη-Τσοχατζόπουλου στο όνομα δήθεν της διατήρησης των θέσεων εργασίας τους) πρέπει να αποζημιωθούν και να ενταχθούν σε προγράμματα επαγγελματικής επανεκπαίδευσης και να αρχίσει η ελληνική κυβέρνηση διαπραγματεύσεις με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τη μελλοντική λειτουργία των ναυπηγείων για τις ανάγκες του Εμπορικού Ναυτικού.
Τα περί αναγκών της εθνικής άμυνας είναι ένα βολικό άλλοθι ενός απόλυτα διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος. Αρκεί να αναφέρουμε ότι μέσα στον διαπλεκόμενο ζήλο τους και τη βουλιμία για παραγωγή άφθονου μαύρου πολιτικού χρήματος οι κυβερνήσεις των τελευταίων 12 ετών παρήγγειλαν τα γερμανικά υποβρύχια και κατέβαλαν προκαταβολικά ένα ποσό της τάξης των 2,2 δισ. ευρώ, ξεχνώντας να συμπληρώσουν τη σκανδαλώδη παραγγελία με την αναγκαία προμήθεια τορπιλών. Έτσι, τα υποβρύχια, όταν με το καλό παραδοθούν, δεν θα αποτελούν οπλικά συστήματα ικανά να συμβάλουν στην ενίσχυση της εθνικής άμυνας που όλοι επικαλούνται.
Πολύ καλά κάνει λοιπόν η τρόικα και δεν δέχεται τις διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης Σαμαρά για προγραμματισμένη μείωση των αμυντικών δαπανών. Οι εκπρόσωποί της γνωρίζουν ότι τα κυβερνητικά κόμματα δίνουν απόλυτη προτεραιότητα στην ανάπτυξη της βιομηχανίας παραγωγής μαύρου πολιτικού χρήματος που έχει στηθεί στο χώρο της εθνικής άμυνας έναντι της αναγκαίας μείωσης των δαπανών για τους εξοπλισμούς.
Πλιάτσικο παντού
Η εντατικοποίηση των διαπραγματεύσεων της κυβέρνησης Σαμαρά με την τρόικα συμπίπτει χρονικά με την εκδήλωση των πιο ακραίων εκφυλιστικών φαινομένων στη διαχείριση του δημόσιου χρήματος και του δημόσιου συμφέροντος.
Η πολυδιαφημισμένη ηλεκτρονική συνταγογράφηση, έτσι όπως εφαρμόζεται, αποδεικνύεται μία ακόμη μέθοδος ανεξέλεγκτης αύξησης της φαρμακευτικής δαπάνης. Τα «γαλάζια» κυκλώματα που κυριαρχούν στο χώρο του φαρμάκου λεηλατούν το δημόσιο ταμείο στο όνομα της… υγείας του πολίτη. Ο πρωθυπουργός κ. Σαμαράς ετοιμάζεται να τα επιβραβεύσει προωθώντας τον πρόεδρο του πανελλήνιου συνδικαλιστικού οργάνου των φαρμακοποιών στη διοίκηση του ΕΟΠΥΥ, για… ακόμη μεγαλύτερα διαχειριστικά ελλείμματα και αποκλίσεις από τους στόχους του μνημονίου. Παρά την κυβερνητική δέσμευση για περιορισμό της φαρμακευτικής δαπάνης του Δημοσίου στα 2,8 δισ. το 2012, οι επίσημες εκτιμήσεις κάνουν λόγο για διαμόρφωσή της τουλάχιστον στο επίπεδο των 3,6 δισ. Αυτή η απόκλιση των 800 εκατ. ευρώ, υπέρ του κυκλώματος, μετατρέπεται φυσικά σε οριζόντια μέτρα κατά των εργαζομένων, των συνταξιούχων και των ανέργων.
Εδώ που έχουμε φτάσει, η μόνη λύση στο πρόβλημα της ιδιοτελούς πολυφαρμακίας είναι η άνοδος της συμμετοχής των ασφαλισμένων στο κόστος των συνταγών, σε ευρωπαϊκά επίπεδα, ίσως και παραπάνω. Μόνο έτσι θα αρχίσουν να ζητούν εξηγήσεις οι ασθενείς από τους γιατρούς και τους φαρμακοποιούς, πολλοί από τους οποίους είναι ενταγμένοι, με το αζημίωτο, σε ένα αδίστακτο κύκλωμα υπερσυνταγογράφησης. Όπως επισημαίνει ο πρόεδρος του ΕΟΦ κ. Τούντας σε δημόσιες παρεμβάσεις του, έχουμε φτάσει στο σημείο να καταναλώνουμε τριπλάσια αντιβιοτικά κατά κεφαλήν από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Η υπερβολική κατανάλωση φαρμάκων είναι πολύ πιο επικίνδυνη για την υγεία μας από την έλλειψη που μπορεί να δημιουργηθεί από την αυστηροποίηση του συστήματος και την επιβάρυνση των ασφαλισμένων. Άλλωστε μπορεί να υπάρξει ειδική πρόβλεψη για τους χρόνια πάσχοντες και τους ασθενείς που έχουν, αποδεδειγμένα, ανάγκη από φάρμακα εξαιρετικά υψηλού κόστους. Η λεηλασία του δημόσιου ταμείου από τα κυκλώματα του φαρμάκου που καλύπτει πολιτικά η κυβέρνηση Σαμαρά είναι ένας από τους λόγους που συντηρούν την πολιτική των οριζόντιων μέτρων και ενισχύουν τη δυναμική εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ.
Η άμυνα και το φάρμακο δεν είναι βέβαια οι μόνοι τομείς όπου η κυβέρνηση μπλοκάρει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις για να εξυπηρετήσει τη σκοτεινή ιδιοτέλεια κυκλωμάτων παράνομου πλουτισμού με πολιτική κάλυψη και συμμετοχή. Η κυβερνητική ηγεσία εξακολουθεί να λέει «όχι» στις αναγκαίες απολύσεις στο Δημόσιο, ιδιαίτερα μεταξύ εκείνων που προσλήφθηκαν, για κομματικούς, ψηφοθηρικούς λόγους, μετά την ένταξή μας στην ΟΝΕ, όταν ήταν γνωστοί οι κανόνες του παιχνιδιού. Λέει «όχι» στη μείωση των δαπανών για τους ΟΤΑ, οι εκπρόσωποι των οποίων αρνούνται και το διάλογο με την τρόικα σε αναζήτηση ρεαλιστικών λύσεων που θα περιορίσουν τις αποκλίσεις από τους στόχους του μνημονίου και θα προστατέψουν την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Άθλια είναι και η εικόνα του ΣΔΟΕ, που από κομματικός μηχανισμός του ΠΑΣΟΚ τείνει να μετατραπεί σε ομάδα έμπιστων συνεργατών του κ. Σαμαρά από την εποχή της… Πολιτικής Άνοιξης. Κατά συνέπεια, δεν τίθεται θέμα πάταξης της φοροδιαφυγής αλλά κομματικής διαχείρισης των φοροφυγάδων, που μπορούν να αποδώσουν τα περισσότερα στους μηχανισμούς της παραεξουσίας.
Κατώτερος των περιστάσεων ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ
Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης πρέπει να προετοιμαστεί για την ανάληψη κυβερνητικών ευθυνών.
Η εξυπηρέτηση των πιο σκληρών κερδοσκοπικών κυκλωμάτων από τα κυβερνητικά κόμματα διευκολύνεται από τη στρατηγική της ολοκληρωτικής αντιπολίτευσης που ακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Το τελευταίο διάστημα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Τσίπρας δείχνει να προετοιμάζεται, με τις αξιόλογες διεθνείς επαφές του και τις ενδιαφέρουσες παρεμβάσεις του στον ελληνικό δημόσιο βίο, για έναν μελλοντικό κυβερνητικό ρόλο. Συνολικά όμως η εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτή ενός κόμματος που δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στην εντυπωσιακή εκλογική του άνοδο και στις απαιτήσεις της πορείας προς την εξουσία.
Κανόνια ή βούτυρο
Προκαλεί εντύπωση η δυναμική υποστήριξη του ΣΥΡΙΖΑ στους διαμαρτυρόμενους εργαζομένους των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά που προχώρησαν στην κατάληψη του Πενταγώνου. Η ηγεσία του δεν μπορεί να διαμαρτύρεται ταυτόχρονα για την υποβάθμιση του ΕΣΥ λόγω έλλειψης επαρκούς χρηματοδότησης και να στηρίζει τον αγώνα των εργαζομένων των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά για τη συνέχιση ενός σκανδαλώδους προγράμματος κατασκευής γερμανικών υποβρυχίων τύπου 214. Το κλασικό πολιτικό δίλημμα «βούτυρο ή κανόνια», στη συγκεκριμένη περίπτωση επαρκής χρηματοδότηση του κράτους πρόνοιας ή κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος σε άχρηστα εξοπλιστικά προγράμματα, πρέπει να απαντηθεί με υπεύθυνο τρόπο από τον κ. Τσίπρα και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.
Τα τελευταία έχουν φτάσει στο σημείο να υποστηρίζουν και τα «γαλάζια» κυκλώματα που λυμαίνονται το χώρο του φαρμάκου, σε μια προσπάθεια να δημιουργήσουν πολιτικά προβλήματα στην κυβέρνηση Σαμαρά. Δεν μπορεί το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που προβάλλει μία κοινωνικά ευαίσθητη πλατφόρμα, να εξυπηρετεί με τις παρεμβάσεις του όλους αυτούς που συντηρούν, για κερδοσκοπικούς λόγους, την υπερσυνταγογράφηση. Την περίοδο 2000-2009 τετραπλασιάστηκε το κόστος του φαρμάκου για το δημόσιο ταμείο, εξέλιξη που συνέβαλε στην υπερχρέωση και στη συνέχεια στη χρεοκοπία της χώρας.
Στρατηγική υπεροχή
Το τελευταίο διάστημα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποκτήσει το στρατηγικό πλεονέκτημα έναντι των κυβερνητικών κομμάτων.
Πρώτον, ο κ. Σαμαράς, ο κ. Βενιζέλος και ο κ. Κουβέλης εμφανίστηκαν στο εκλογικό σώμα υποσχόμενοι την παράκαμψη ή και την ακύρωση του νέου μνημονίου, και σήμερα το εφαρμόζουν με ιδιαίτερα σκληρό τρόπο για την ελληνική κοινωνία. Με την υποκρισία και τον τυχοδιωκτισμό που τους χαρακτηρίζει δικαιώνουν τις πολιτικές θέσεις του κ. Τσίπρα και των συνεργατών του.
Δεύτερον, η εφαρμογή του νέου μνημονίου γίνεται με έναν απόλυτα ταξικό τρόπο. Τιμωρούνται οι μη προνομιούχοι συμπολίτες μας και όσοι είναι συνεπείς στις οικονομικές και φορολογικές υποχρεώσεις τους. Διευκολύνονται αυτοί που αποθησαύρισαν στα χρόνια του εύκολου χρήματος και όσοι κινούνται με επιτυχία στο χώρο της παραοικονομίας. Ταυτόχρονα, εξυπηρετούνται με προκλητικό τρόπο μεγάλα και διαπλεκόμενα συμφέροντα στο όνομα, υποτίθεται, της οικονομικής ανάπτυξης. Η απόλυτα ταξική εφαρμογή του νέου μνημονίου διευρύνει συνεχώς το ακροατήριο του ΣΥΡΙΖΑ και άλλων κομμάτων της Αριστεράς και της σκληρής ή άκρας Δεξιάς με αντισυστημικά χαρακτηριστικά.
Τρίτον, η λειτουργία της κορυφής του ελληνικού καπιταλισμού με κρατικό χρήμα δικαιώνει και αυτή, στην αντίληψη πολλών συμπολιτών μας, τις επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ υπέρ μιας περισσότερο κρατικά ελεγχόμενης οικονομίας. Από τη στιγμή που αυτοί που προσποιούνται τους καπιταλιστές το κάνουν με κρατικό χρήμα, προετοιμάζεται το έδαφος για την κρατικοποίηση στρατηγικής σημασίας τμημάτων της οικονομίας. Η πολιτική Σαμαρά συνοψίζεται στην κρατικοποίηση-κοινωνικοποίηση των ζημιών μεγάλων τραπεζών και επιχειρήσεων και στην ιδιωτικοποίηση των επιχειρηματικών ευκαιριών και των μελλοντικών κερδών που εξασφαλίζονται με κρατικό χρήμα. Η προφανής στρέβλωση του ελληνικού καπιταλισμού οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον στρατηγικό θρίαμβο της Αριστεράς.
Νέες υποχρεώσεις
Η πολιτική άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ δημιουργεί νέες υποχρεώσεις στην ηγεσία, στα στελέχη και στα μέλη του. Το εύκολο «όχι σε όλα» και η ολοκληρωτική αντιπολίτευση στο όνομα της ενίσχυσης των δυσλειτουργιών του πολιτικού, οικονομικού συστήματος πρέπει να δώσουν τη θέση τους σε μια περισσότερο εποικοδομητική και υπεύθυνη στάση. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αρνηθεί την αριστερή παράδοση και τις επιλογές του, αλλά πως πρέπει να ανεβάσει το πολιτικό, κοινωνικό επίπεδο της επιχειρηματολογίας και των παρεμβάσεών του.
Είναι τέτοια η κατάπτωση του οικονομικού, πολιτικού συστήματος εξουσίας και τέτοιος ο διασυρμός των κυβερνητικών κομμάτων, ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει τίποτα να φοβηθεί από την προσαρμογή του στις νέες συνθήκες, που του εξασφαλίζουν το στρατηγικό πλεονέκτημα. Αντίθετα, έχει πολλά να χάσει εάν συνεχίσει να συμπεριφέρεται στο νέο πολιτικό σκηνικό με βάση τα σύνδρομα και τις αγωνίες ενός κόμματος που για πολλά χρόνια έδινε μία εξαιρετικά δύσκολη μάχη εκλογικής, κοινοβουλευτικής επιβίωσης.
Αναρτήσεις
