Ἐγὼ τώρα ἐξαπλώνω ἰσχυρὰν δεξιὰν καὶ τὴν ἄτιμον σφίγγω πλεξίδα τῶν τυράννων δολιοφρόνων . . . . καίω τῆς δεισιδαιμονίας τὸ βαρὺ βάκτρον. [Ἀν. Κάλβος]


******************************************************
****************************************************************************************************************************************
****************************************************************************************************************************************

ΑΙΘΗΡ ΜΕΝ ΨΥΧΑΣ ΥΠΕΔΕΞΑΤΟ… 810 σελίδες, μεγέθους Α4.

ΑΙΘΗΡ ΜΕΝ ΨΥΧΑΣ ΥΠΕΔΕΞΑΤΟ… 810 σελίδες, μεγέθους Α4.
ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

****************************************************************************************************************************************

TO SALUTO LA ROMANA

TO SALUTO  LA ROMANA
ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
****************************************************************************************************************************************

ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΕΩΣ ΤΩΝ ΓΙΓΑΝΤΩΝ

ΕΥΡΗΜΑ ΥΨΗΛΗΣ ΑΞΙΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΤΟΣΟΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΜΕΛΕΤΗΝ ΤΗΣ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑΣ ΟΣΟΝ ΚΑΙ ΔΙΑ ΜΙΑΝ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΘΕΜΕΛΙΩΣΙΝ ΤΗΣ ΙΔΕΑΣ ΤΟΥ ΠΡΟΚΑΤΑΚΛΥΣΜΙΑΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ Η ΑΝΕΥΡΕΣΙΣ ΤΟΥ ΜΟΜΜΙΟΠΟΙΗΜΕΝΟΥ ΓΙΓΑΝΤΙΑΙΟΥ ΔΑΚΤΥΛΟΥ! ΙΔΕ:
Οι γίγαντες της Αιγύπτου – Ανήκε κάποτε το δάχτυλο αυτό σε ένα «μυθικό» γίγαντα
=============================================

.

.
κλικ στην εικόνα

.

.
κλικ στην εικόνα

.

.
κλικ στην εικόνα

28 Φεβρουαρίου 2013

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ-Γερμανοί και ΕΕ κάνουν ότι δεν κατάλαβαν τίποτα


ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ :: ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Γερμανοί και ΕΕ κάνουν ότι δεν κατάλαβαν τίποτα
Απαιτούν συνέχιση της ίδιας πολιτικής στην Ιταλία, επιδεικνύοντας προκλητική περιφρόνηση προς την εκφρασθείσα βούληση των Ιταλών στις κάλπες
28/2/2013

Συγκλονίζεται όλη η Ευρώπη από το αποτέλεσμα των ιταλικών εκλογών και δονείται ο κόσμος ολόκληρος, αλλά ο Γερμανός υπουργός Οικονομίας και πρόεδρος του κόμματος των Ελευθέρων Δημοκρατών, Φίλιπ Ρέσλερ, παραμένει απτόητος: «Δεν υπάρχει για την Ιταλία εναλλακτική επιλογή στις μεταρρυθμίσεις που έχουν ήδη δρομολογηθεί», δήλωσε ορθά-κοφτά.
Συγκλονίζεται όλη η Ευρώπη από το αποτέλεσμα των ιταλικών εκλογών και δονείται ο κόσμος ολόκληρος, αλλά ο Γερμανός υπουργός Οικονομίας και πρόεδρος του κόμματος των Ελευθέρων Δημοκρατών, Φίλιπ Ρέσλερ, παραμένει απτόητος: «Δεν υπάρχει για την Ιταλία εναλλακτική επιλογή στις μεταρρυθμίσεις που έχουν ήδη δρομολογηθεί», δήλωσε ορθά-κοφτά. Απολύτως εναρμονισμένος στη γραμμή αυτή και ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Χέρμαν βαν Ρομπάι. «Να συνεχιστούν οι μεταρρυθμίσεις και η δημοσιονομική προσαρμογή (σ.σ.: έτσι αποκαλούν οι τεχνοκράτες την άγρια λιτότητα). Δεν υπάρχει γυρισμός, δεν υπάρχει εναλλακτική επιλογή», απαίτησε. Ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, τόνισε ότι η Ιταλία χρειάζεται μια κυβέρνηση «που να έχει το θάρρος να αντισταθεί σε βραχυπρόθεσμες ανησυχίες και την ικανότητα να εξηγήσει στην κοινή γνώμη ποιο είναι το διακύβευμα και ποιες οι συνέπειες αν ακολουθήσουμε ένα διαφορετικό μονοπάτι». 
Με άλλα λόγια η ΕΕ θέλει μια ιταλική κυβέρνηση που να γράφει στα παλιά της τα παπούτσια την εκπεφρασμένη βούληση των Ιταλών και να συνεχίσει να ασκεί την ίδια πολιτική που οι ψηφοφόροι καταδίκασαν στις εκλογές, εκμηδενίζοντας τον «δοτό» από τη Γερμανία πρωθυπουργό Μάριο Μόντι, στέλνοντας το κόμμα του τέταρτο με 10%! «Οι συμφωνίες πρέπει να τηρηθούν», υπογράμμισε και ο νεοτοποθετηθείς πρόεδρος του Euro-group, ο Ολλανδός Γερούν Ντέιζελμπλουμ. «Είναι αυτονόητα σημαντικό ότι η Ιταλία πρέπει να συνεχίσει τις μεταρρυθμίσεις», διακήρυξε και ο πασίγνωστος επίτροπος Ολι Ρεν.
Υστερα από όλες αυτές τις απαράδεκτες από δημοκρατική σκοπιά των πάσης φύσεως αξιωματούχων της ΕΕ, μόνο ως ειρωνεία μπορεί να εκληφθεί η διαβεβαίωση του εκπροσώπου της Κομισιόν, Ολιβιέ Μπαγί, ότι... «πήραμε το μήνυμα των ιταλικών εκλογών»! Αλλωστε και ο ίδιος αναιρεί τον ισχυρισμό αυτό στην αμέσως επόμενη φράση του: «Πήραμε το μήνυμα των εκλογών, αλλά η Ιταλία έχει αναλάβει δεσμεύσεις τις οποίες οφείλει να τηρήσει... Το πρόγραμμα που εφάρμοσε η Ιταλία τους δεκαπέντε τελευταίους μήνες ήταν προς τη σωστή κατεύθυνση... Οι δεσμεύσεις ισχύουν. Η Κομισιόν αναμένει από την Ιταλία να τηρήσει τις δεσμεύσεις της», δήλωσε μεταξύ άλλων ο εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. 
«Ελπίζω ότι δεν πρόκειται να μπούμε στον πειρασμό να ενδώσουμε στον λαϊκισμό εξαιτίας των εκλογικών αποτελεσμάτων σε ένα κράτος-μέλος», τόνισε πανικόβλητος ο Μπαρόζο, ο πρόεδρος της Κομισιόν, καλώντας ουσιαστικά τους ηγέτες των χωρών της ΕΕ να αγνοήσουν προκλητικά κάθε πολιτικό μήνυμα που έστειλαν οι πολίτες μιας χώρας της ΕΕ και της Ευρωζώνης τόσο σημαντικής όσο είναι η Ιταλία - η τρίτη οικονομία της Ευρωζώνης και η τέταρτη της ΕΕ, τόσο μεγάλη ώστε να συμμετέχει στους G8. Αποθέωση της αλαζονείας των γραφειοκρατών των Βρυξελλών και της αποξένωσης, αν όχι της εχθρότητας της ΕΕ προς τους λαούς της Ευρώπης.
Περιττό να υπογραμμιστεί ότι από τη στιγμή που ούτε καν οι πολιτικοί ηγέτες και αξιωματούχοι δεν έκρυψαν το μίσος και την απέχθειά τους προς τους Ιταλούς, επειδή αυτοί αρνήθηκαν να συναινέσουν διά της ψήφου τους στην πολιτική της ΕΕ που τους καταστρέφει και τους βυθίζει στη δυστυχία, ο Τύπος, ειδικά ο γερμανικός, και ειδικά αμέσως μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, αποχαλινώθηκε. Εγραψε απίθανες πολιτικές ανοησίες. «Εκλογές του χάους» τις χαρακτήρισε το γερμανικό περιοδικό «Σπίγκελ» στην ηλεκτρονική του έκδοση. Εκλογές που «οι συνέπειές τους μπορεί να είναι καταστροφικές για την Ιταλία και την Ευρώπη» ήταν κατά τη γερμανική εφημερίδα «Μπερλίνερ Τσάιτουνγκ». Η σοβαρή δεξιά γερμανική εφημερίδα «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» ισχυρίστηκε ότι «όταν κοιμάται η λογική, θριαμβεύουν οι λαϊκιστές. «Το απίστευτο αποτέλεσμα των εκλογών στην Ιταλία προκαλεί αμηχανία», ομολόγησε η σκληρή δεξιά εφημερίδα «Ντι Βελτ», επίσης γερμανική.
Ας μη γελιόμαστε. Οι Γερμανοί δεν είναι πολιτικά ηλίθιοι ώστε να μην καταλαβαίνουν τι έγινε στην Ιταλία, τι γίνεται στην Ισπανία, στην Ελλάδα, στην Πορτογαλία, στην Ιρλανδία. Πολύ σωστά όμως από τη σκοπιά τους επιμένουν να συνεχιστεί η ίδια γραμμή της εξοντωτικής λιτότητας όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο, για τον απλούστατο λόγο ότι με αυτή την πολιτική η Γερμανία έχει τεράστια οικονομικά και πολιτικά οφέλη. Αλλωστε μέχρι τώρα οι Γερμανοί δεν υφίστανται καμιά συγκεκριμένη συνέπεια εξαιτίας της πολιτικής τους, αν εξαιρέσει ίσως κανείς το αντιγερμανικό μίσος που εξαπλώνεται ραγδαία σε όλη την Ευρώπη. Αν κάποτε εκτιμήσουν ότι δεν πάει άλλο έτσι, θα αλλάξουν απλώς πολιτική. Ετσι το βλέπουν.

Β. Βιλιάρδος-Ο ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ


Ο ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ: Η πρωτοκαθεδρία της πολιτικής αποτελεί το κλειδί της προστασίας μας, απέναντι στην οικονομική εξουσία – η οποία, μέσα από τα τέρατα που δημιούργησε, τις παγκόσμιες μονοπωλιακές εταιρείες, μας οδηγεί στη μία κρίση μετά την άλλη

“Αυτό που λείπει σήμερα από τη χώρα μας, αυτό δηλαδή που αδυνατεί να μας προσφέρει η Πολιτική στο σύνολο της, είναι ένα λογικό πλαίσιο προσανατολισμού μας - χωρίς το οποίο είναι αδύνατον να χειρισθούμε τα προβλήματα μας με επιτυχία.

Εάν λοιπόν η Πολιτική έλεγε στους Έλληνες Πολίτες την αλήθεια, η οποία θα ήταν το προϊόν της αντικειμενικής ανάλυσης των σημερινών, εθνικών και διεθνών συνθηκών με τη βοήθεια της απλής λογικής, «χαράσσοντας» μία συγκεκριμένη πορεία, η χώρα μας θα μπορούσε πολύ εύκολα να διαχειριστεί όλα της τα προβλήματα με απόλυτη επιτυχία – αφού σε αυτήν την περίπτωση οι Έλληνες θα αποκτούσαν ένα πλαίσιο προσανατολισμού, το οποίο σήμερα δεν διαθέτουν.

Εάν όμως η Πολιτική μας συνεχίσει να υποκρίνεται, να διασπείρει ψευδείς ελπίδες ή  να κινδυνολογεί, να αναφέρεται διαρκώς σε επώδυνα μέτρα και να ενδιαφέρεται μόνο για την «επιβίωση» της, ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες, τους εκβιασμούς καλύτερα των παιδιών του Σικάγου, η Ελλάδα θα καταστραφεί -  χωρίς να υπάρχει κανένας αντικειμενικός λόγος, αφού είναι αναμφίβολα μία πάμπλουτη, προικισμένη πολλαπλά χώρα, η οποία όμως δεν έχει κατανοήσει ότι οφείλει να προστατεύει συνεχώς τα «υπάρχοντα» της.

Άρθρο

Όπως έχουμε ήδη αναφέρει η «πολιτική δύναμη», η πρωτοκαθεδρία της πολιτικής στο δημόσιο βίο δηλαδή, αποτελεί το «κλειδί» της προστασίας μας, απέναντι στις προσπάθειες της οικονομικής μας υποδούλωσηςΕπομένως, η λύση των προβλημάτων μας είναι η πολιτική δύναμη και ο έλεγχος της - αφού κανένας δεν επιθυμεί την κυριαρχία της οικονομικής δύναμης. Εάν χρειασθεί λοιπόν, η οικονομική δύναμη οφείλει να καταπολεμηθεί, έτσι ώστε να τεθεί κάτω από τον απόλυτο έλεγχο της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας.

Κατ’ επέκταση, το κεντρικό πρόβλημα των ανθρωπίνων κοινωνιών είναι ο έλεγχος της πολιτικής εξουσίας, η οποία είναι η μόνη που μπορεί να ελέγξει την οικονομική δύναμη. Από τη στιγμή λοιπόν που θα καταφέρουμε να βρούμε τις μεθόδους ελέγχου της πολιτικής δύναμης, όλα τα υπόλοιπα προβλήματα της κοινωνικής ζωής είναι πολύ πιο εύκολο να επιλυθούν. Τότε, δεν θα υπάρχει πλέον λόγος να κατηγορούμε κανέναν άλλο – ούτε να «κραυγάζουμε» εναντίον των κακών οικονομικών διαβόλων, οι οποίοι δρουν στο «παραπέτασμα».

Περαιτέρω, είναι ίσως σκόπιμο να αναφέρουμε ξανά πως, παρά το ότι η κύρια ευθύνη της κάθε πολιτικής ηγεσίας δεν είναι άλλη από τη σωστή διαχείριση των δημοσίων οικονομικών, οι κυβερνήσεις φαίνεται να λειτουργούν διαχρονικά, με έναν εντελώς παράδοξο τρόπο:

Αφού έχουν στη διάθεση τους ένα ορισμένο «budget», έτσι όπως εμφανίζεται στον εκάστοτε ετήσιο προϋπολογισμό (προερχόμενο από φόρους, από τα κέρδη των κοινωφελών επιχειρήσεων, από τα «ενοίκια» της δημόσιας περιουσίας κλπ), δεν ξοδεύουν, όπως ο κάθε συνετός «εισοδηματίας» (και ο κάθε απλός διαχειριστής πολυκατοικίας), το ποσόν που ευρίσκεται στη διάθεση τους, αλλάδανείζονται πολύ περισσότερα - χωρίς καθόλου να ρωτήσουν τους Πολίτες που εκπροσωπούν.

«Μετονομάζοντας» λοιπόν τις ζημίες σε ελλείμματα, συσσωρεύουν κακοδιαχείριση ετών, δημιουργώντας εκ του μηδενός τεράστια δημόσια χρέη - τα οποία σήμερα, τοκιζόμενα, απειλούν να πτωχεύσουν πολλά κράτη. Ακόμη περισσότερο οι κυβερνήσεις, αντί να μειώνουν τα έξοδα τους (ενδεχομένως απολύοντας πλεονάζων προσωπικό, εξοικονομώντας από περιττές δαπάνες, περιορίζοντας αμοιβές, λειτουργώντας με κέρδος τις δημόσιες εταιρείες κλπ.), ρίχνουν το βάρος των χρεών και των «ελλειμμάτων», των ζημιών δηλαδή,  στους Πολίτες τους, κατηγορώντας τους επί πλέον για ελλιπή φορολογική συνείδηση, για μειωμένη παραγωγικότητα, για οκνηρία, για σπατάλη και για τόσα πολλά άλλα. 

Από τη μία πλευρά δηλαδή σπαταλούν ατιμώρητοι τη δημόσια περιουσία (πουλούν ακόμη και τις επιχειρήσεις που ανήκουν στους Πολίτες τους), ενώ από την άλλη οργανώνουν «αστυνομικές ομάδες ελέγχου» εναντίον εκείνων των δύστυχων Πολιτών, οι οποίοι ουσιαστικά συντηρούν τόσο τους ίδιους, όσο και το υπόλοιπο Κράτος.

Την ίδια στιγμή, προσπαθούν έμμεσα να πείσουν τους Πολίτες τους ότι, η δημόσια περιουσία ανήκει στους κυβερνώντες – ότι δεν είναι δηλαδή ιδιοκτησία των κυβερνωμένων!

Τέλος, «οικοδομούν» επάνω στα συναισθήματα «ενοχής» των «υπηκόων» τους (επιβάλλοντας τους ουσιαστικά έναν κυριολεκτικά καταστροφικό αυτοσαρκασμό, στη θέση της δημιουργικής αυτοκριτικής), καθώς επίσης στην «ζηλόφθονη», εχθρική, ανταγωνιστική συμπεριφορά του ενός για τον άλλο – στο «διαίρει και βασίλευε». Επομένως, η  πρώτη μεγάλη ασθένεια, η οποία οφείλει να θεραπευθεί θεσμικά, είναι

(α)  Η δια νόμου απαγόρευση της πώλησης δημόσιας περιουσίας, καθώς επίσης η απαγόρευση του δανεισμού των κρατών. Εάν η εκάστοτε κυβέρνηση αδυνατεί να ανταπεξέλθει με τα έξοδα του κράτους, είναι απόλυτα υποχρεωμένη να τα περιορίσει, καθώς επίσης να αυξήσει τα έσοδα – σεβόμενη τουλάχιστον την αλληλεγγύη των γενεών.

Ο δανεισμός επιβαρύνει ουσιαστικά τις μελλοντικές γενιές, με τις παρούσες τότε να ζουν εις βάρος τους – μία τεράστια κοινωνική αδικία, η οποία οφείλει άμεσα να καταπολεμηθεί. Άλλωστε είμαστε σίγουροι ότι, εάν οι σημερινοί Έλληνες γνώριζαν ότι ζουν εις βάρος των παιδιών τους (μία τεράστια ευθύνη όλων αυτών που δεν μας έχουν ενημερώσει σωστά), θα έπαυαν αμέσως να το κάνουν – επιτυγχάνοντας πραγματικά θαύματα.   

(β)  Η επόμενη είναι η αδιαφάνεια στη διαχείριση των δημοσίων οικονομικών, όπως επίσης στη στελέχωση των κρατικών υπηρεσιών. Η μακροπρόθεσμη καταπολέμηση της, αυτή δηλαδή που δεν στηρίζεται στις «διαθέσεις» των εκάστοτε κυβερνώντων, είναι η δια νόμου υποχρέωση όλων ανεξαιρέτως των δημοσίων οργανισμών (υπουργεία, επιτροπές, κόμματα, δήμοι, κοινότητες, επιχειρήσεις κλπ) να τηρούν το υποχρεωτικό για τις επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα διπλογραφικό λογιστικό σύστημα - καθώς επίσης να συντάσσουν ετησίους Ισολογισμούς, με περιουσιακά στοιχεία (ενεργητικό), με υποχρεώσεις (παθητικό), με αριθμό προσωπικού, με μισθούς, με παραγωγικότητα  και με αποτελέσματα χρήσεως (τζίρος, κέρδη, ζημίες κλπ).

Όλοι αυτοί οι Ισολογισμοί, καθώς επίσης ο κεντρικός του κράτους (Holding), ο οποίος οφείλει να συμπεριλαμβάνει όλα τα επί μέρους «μεγέθη» του, πρέπει να δημοσιεύονται με διαφάνεια στο διαδίκτυο έτσι ώστε, αφενός μεν να έχουν τη δυνατότητα να ενημερώνονται οι Πολίτες, αφετέρου δε να μην έχουν καμία «δικαιολογία» οι νέες κυβερνήσεις - να μην ισχυρίζονται κάθε φορά δηλαδή «κοινότυπα» ότι, δεν γνωρίζουν τι ακριβώς παραλαμβάνουν από τις προηγούμενες.

Ειδικά όσον αφορά τα πολιτικά κόμματα, τόσο το διπλογραφικό λογιστικό σύστημα, όσο και οι ετήσιοι Ισολογισμοί στο διαδίκτυο, θα πρέπει να υιοθετηθούν άμεσα - εάν θεωρούμε ότι οφείλουν να εφαρμόζονται οι ελάχιστα απαιτούμενες δημοκρατικές διαδικασίες, τουλάχιστον από αυτούς που θέλουν να μας διοικούν.  

(γ)  Μία τρίτη «ασθένεια» είναι η μη εφαρμογή των προεκλογικών προγραμμάτων διακυβέρνησης, από τα κόμματα που αναλαμβάνουν την ηγεσία. Η πιστή εφαρμογή των προγραμμάτων αυτών θα πρέπει να είναι υποχρεωτική από το Νόμο - ο οποίος οφείλει να προβλέπει ποινικές συνέπειες, σε σχέση με την ενδεχόμενη μη τήρηση του.

(δ)  Το «γραφειοκρατικό» πλαίσιο (απρόσκοπτο άνοιγμα ή κλείσιμο εταιρειών, θεσμική «προστασία» από τη διαφθορά των Δ.Υ. κλπ)., καθώς επίσης η βασική φορολογική αντιμετώπιση των ιδιωτικών επιχειρήσεων (ελεύθερων επαγγελματιών κλπ), στην οποία στηρίζεται κυρίως η ανάπτυξη μίας Οικονομίας, πρέπει επίσης να θεσμοθετείται μακροπρόθεσμα - έτσι ώστε να μην υπόκειται σε βραχυπρόθεσμες διαφοροποιήσεις οι οποίες, αφού είναι μη προβλεπόμενες, δεν προγραμματίζονται, καθιστώντας ασύμφορες τις πάσης φύσεως επενδύσεις. Κατά την άποψη μας δε, η ανάπτυξη μίας Οικονομίας θα ήταν κατά πολύ πιο δυναμική,εάν οι φόροι στα αδιανέμητα κέρδη των επιχειρήσεων μηδενιζόταν - με τη φορολόγηση των διανεμομένων (μερισμάτων) να «ακολουθεί» μία προοδευτική κλίμακα.

(ε)  Απαραίτητα θεσμοθετημένη οφείλει να είναι επίσης η λειτουργία της εκάστοτε κεντρικής τράπεζας, η ανεξαρτησία της οποίας αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματα της «δυτικής οικονομικής σκέψης».

Η κεντρική τράπεζα είναι κατά κάποιον τρόπο η δικαστική εξουσία της Οικονομίας, αφού μόνο αυτή έχει τη δυνατότητα να ελέγχει την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, καθώς επίσης να επιβλέπει τη λειτουργία των εμπορικών τραπεζών. Επειδή λοιπόν είναι ουσιαστικά η «καρδιά» του χρηματοπιστωτικού συστήματος, το οποίο με τη σειρά του εξασφαλίζει τη σωστή λειτουργία του κράτους, οφείλει να δίνεται μεγάλη σημασία στη «δημοκρατική» στελέχωση της (εκλογή του προέδρου της από το Κοινοβούλιο, με απόλυτη πλειοψηφία άνω του 60%, έτσι ώστε να μην είναι «υποχείριο» του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος κλπ).

Ίσως οφείλουμε να σημειώσουμε εδώ ότι, εάν η πρώτη προτεραιότητα του ΔΝΤ, σε σχέση με την κατάκτηση μίας χώρας, είναι η (ενδοτική) σύμπραξη της κυβέρνησης της (η «συνενοχή» της ηγεσίας εξασφαλίζεται εκ των προτέρων), η επόμενη αφορά τη λεηλασία των τραπεζών της - αφού διαφορετικά είναι πολύ δύσκολο να την «υποδουλώσει» μακροπρόθεσμα.

Στην υποθετική αυτή περίπτωση όμως, είναι μάλλον απαραίτητη η συνεργασία της εκάστοτε κεντρικής τράπεζας, η οποία διαθέτει όχι μόνο όλες τις πληροφορίες, σε σχέση με το χρηματοπιστωτικό και λοιπό οικονομικό σύστημα του κράτους, αλλά και τα διάφορα μέσα, για να τις χρησιμοποιήσει με τον κατάλληλο τρόπο.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Κατά την πάγια άποψη μας, είναι απαραίτητη η συμμετοχή των πολιτών στα κοινά, με στόχο τη μακροπρόθεσμη επίλυση των προβλημάτων τους. Ειδικά όσον αφορά την Ελλάδα, εάν καταφέρουμε να εξελίξουμε ορθολογικά το πολιτικό μας σύστημα, καθώς επίσης να επικεντρωθούμε σε εκείνους τους τομείς της Οικονομίας που μπορούμε πραγματικά να αποδώσουμε, αυξάνοντας το ΑΕΠ μας παραγωγικά και όχι καταναλωτικά, τότε πραγματικά θα μεγαλουργήσουμε - επειδή η πατρίδα μας είναι αναμφίβολα μία πάμπλουτη, πολλαπλά προικισμένη χώρα.

Ίσως λοιπόν να έχει έλθει ο καιρός που πρέπει να πάψουμε να περιμένουμε τα πάντα από τους πολιτικούς και τα κόμματα.Ίσως να πρέπει εμείς, αντιστρέφοντας τους όρους, να θέσουμε νέους προβληματισμούς και να αναζητήσουμε, με τη δική μας συμμετοχή, τις λύσεις στα προβλήματα μας.

Οδηγός μας οφείλει να είναι το κοινό συμφέρον, καθώς επίσης η πρόθεση μας όχι μόνο να διώξουμε τους εισβολείς ή/και να ξεφύγουμε από την κρίση, αλλά να γίνουμε «πάση θυσία» η ωραιότερη, η πλουσιότερη και η πιο πολιτισμένη χώρα της ΕΕ. - με τη βοήθεια της απελευθέρωσης των τεράστιων αποθεμάτων ενέργειας όχι μόνο των 5 εκ. εργαζομένων μας, αλλά ολόκληρου του Έθνους μας.

ΚΑΙΡΟΣ ΗΤΑΝ ΝΑ ΑΚΟΥΣΘΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ!!!

TO BHMA

Αντικομμουνιστικό κρεσέντο της Χρυσής Αυγής στην Βουλή
Μαύρες μετεμφυλιακές μνήμες και κήρυγμα μισαλλοδοξίας κατά του ΚΚΕ με αφορμή την καταδίκη των «κατηχητικών» σε μικρούς μαθητές



Πυρ ομαδόν κατά του ΚΚΕ από την Χρυσή Αυγή στην Βουλή, με αφορμή την καταδίκη από μέρους του των «κατηχητικών» για μικρούς μαθητές που διοργάνωσε στην Αρτέμιδα Αττικής, τα οποία ο Περισσός χαρακτήρισε «ναζιστική προπαγάνδα». Ο βουλευτής της Χ.Α. κ. Δ. Κουκούτσης εξαπέλυσε επίθεση λέγοντας  ότι «τα Χριστούγεννα η ΚΝΕ και το ΚΚΕ μάζεψαν παιδάκια κι έκαναν με κάλαντα- παρωδία, τον Λένιν και τα σφυροδρέπανα στον τοίχο γιορτές μέσα στον Περισσό». «Δεν είναι κακό αυτό. Άλλωστε, μην ξεχνάμε και τους νέους πρωτοπόρους, τους πιονιέρους», είπε.
Στο «στόχαστρό» του μπήκε και το άλλοτε ΚΚΕ εσωτερικού, το οποίο, όπως είπε, «ξεχνάει τις πομπώδεις εορτές του Νικολάκη του Τσαουσέσκου –αυτός που έστελνε τα πακετάκια και το χαρτί στην «Αυγούλα» λέω- ο οποίος στα γενέθλιά του είχε επί δύο ώρες παιδάκια με τα κόκκινα μαντηλάκια και του τραγουδάγανε ύμνους».
Το αντικομμουνιστικό κρεσέντο του χρυσαυγίτη βουλευτή δεν σταμάτησε όμως εκεί: «Ξεχάσατε εύκολα τον πατερούλη Στάλιν και τους πιονιέρους», είπε, προειδοποιώντας: «Πάρτε το χαμπάρι, κύριοι, μετά από 64 χρόνια η Χρυσή Αυγή θα γράψει την πραγματική ιστορία. Είμαστε τα παιδιά και τα εγγόνια των νικητών», σημείωσε αναφερόμενος στον εμφύλιο πόλεμο, τον οποίο αποκάλεσε «συμμοριτοπόλεμο»,  που έληξε το 1949 με ήττα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ) και του ΚΚΕ, που ήταν ο εμπνευστής και αιμοδότης του. Όπως είπε εξάλλου ο κ. Κουκούτσης «η ιστορία σε αυτήν τη χώρα γράφτηκε από τους ηττημένους», αλλά σημείωσε ότι «εμείς δεν είμαστε η ελαφροδεξιούλα που σας χαρίστηκε τόσο καιρό».
Ο προεδρεύων κ. Ι. Δραγασάκης παρενέβη σχολιάζοντας: «Απολαμβάνω την πίστη στο Σύνταγμα της χώρας αυτής...», προκαλώντας την αντίδραση του θερμόαιμου χρυσαυγίτη βουλευτή, ο οποίος του είπε ότι «δεν χρειάζονται σχόλια». «Χρειάζονται σχόλια! Είναι ευθύνη του προεδρείου να κάνει σχόλια όταν ακούγονται ψυχροπολεμικά και εμφυλιοπολεμικά κηρύγματα σε αυτή την αίθουσα», του απάντησε ο κ. Δραγασάκης.
Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ κ. Σπ. Χαλβατζής έκανε λόγο για «ναζιστική προπαγάνδα, φασιστική-ρατσιστική αντίληψη και πολιτική πρακτική της Χρυσής Αυγής και μόνιμο αντικομμουνισμό», ενώ σημείωσε ότι «ο ναζισμός ηττήθηκε από την πάλη των λαών με καθοριστική συμβολή του Κόκκινου Στρατού και της εθνικής αντίστασης των λαών της Ευρώπης και του ελληνικού λαού».
«Οι απόγονοι των συνεργατών των Γερμανών κατακτητών, τα εγγόνια των ανθρώπων των Ταγμάτων Ασφαλείας δεν θα γίνουν αποδεκτοί, ό,τι και να κάνουν, από την εργατική τάξη και από τον ελληνικό λαό», πρόσθεσε ο κ. Χαλβατζής. Δήλωσε μάλιστα ότι «η ναζιστική αντίληψη και πολιτική πρακτική, η δράση εγκληματικών συμμοριών απορρίπτεται από τους εργαζόμενους, που δεν θα δεχτούν να δηλητηριάζεται η παιδική αγνότητα με το φασιστικό δηλητήριο». Προειδοποίησε δε ότι «όπως τσακίστηκε ο ναζισμός στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο με την καθοριστική συμβολή του Κόκκινου Στρατού, έτσι θα τσακιστεί και η όποια ναζιστική δράση, η οποία άρχισε να αναπτύσσεται από τη Χρυσή Αυγή».
Η αντιπαράθεση μεταφέρθηκε εκ νέου στην αίθουσα της Ολομέλειας όταν αργότερα ο κ. Χαλβατζής κατήγγειλε την «ναζιστική πρακτική και αντίληψη» της Χ.Α., την οποία αποκάλεσε «μακρύ χέρι της μεγαλοεργοδοσίας που έχει στόχο να χτυπήσει το εργατικό λαϊκό κίνημα». Όπως κατήγγειλε, χρυσαυγίτες επισκέπτονται εργοστασιάρχες και τους ζητούν να απολύουν μετανάστες προσφέροντάς τους εργασία από Έλληνες προς 15 ευρώ μεροκάματο. 
Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Χρυσής Αυγής κ. Χρ. Παππάς αντέδρασε έντονα κάνοντας λόγο για «κόμμα – επιχείρηση» που «έπαιρνε σκληρό συνάλλαγμα σε δολάρια από την Μόσχα» και «εκπροσώπους μιας αιματηρής ιδεολογίας», ενώ κατηγόρησε τους «επιχειρηματίες του ΚΚΕ που απολύουν εργαζόμενους του ΄΄Ριζοσπάστη΄΄ και του ΄΄902΄΄ φοβούνται ότι πολλοί από αυτούς θα έρθουν ή έχουν έρθει στην Χρυσή Αυγή».