Μηνύσεις κατά των επίορκων από την Χρυσή Αυγή
Δευτέρα, 10 Σεπτεμβρίου 2012 - 14:18
Ἐγὼ τώρα ἐξαπλώνω ἰσχυρὰν δεξιὰν καὶ τὴν ἄτιμον σφίγγω πλεξίδα τῶν τυράννων δολιοφρόνων . . . . καίω τῆς δεισιδαιμονίας τὸ βαρὺ βάκτρον. [Ἀν. Κάλβος]
ΣΚΕΨΕΙΣ-ΑΠΟΨΕΙΣ-ΘΕΣΕΙΣ, ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2013 σε pdf
ΣΚΕΨΕΙΣ-ΑΠΟΨΕΙΣ-ΘΕΣΕΙΣ, ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΟΥ ΑΠΡΙΛΙΟΥ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2013 σε pdf
================================
Δυόμισι χρόνια καταβύθισης |
Tου Nικου Γ. Ξυδακη |
Παγωμένη σιγή απλώνεται στη χώρα. Αναμονή με σφιγμένα δόντια. Αρχισε τον Φεβρουάριο, μετά την ψήφιση στη Βουλή του δεύτερου Μνημονίου, συνεχίστηκε κατά τη διάρκεια των δύο αλλεπάλληλων εκλογικών αναμετρήσεων και διατηρήθηκε σε όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού. Φυσιολογικά: οι άνθρωποι κουράστηκαν να διαμαρτύρονται, να αμύνονται, συχνά να συγκρούονται, να ανησυχούν διαρκώς, να βυθίζονται στην κατάθλιψη. Το καλοκαίρι πρόσφερε την αναγκαία ανάπαυλα για ξεκούραση και ανασύνταξη, για σκέψη και οργάνωση στρατηγικών επιβίωσης σε ένα μέλλον που διαγράφεται ζοφερό μετά βεβαιότητος. Το φετινό καλοκαίρι ήταν βαρύ, τα κύματα καύσωνος παρατεταμένα και διαδοχικά· με τον τρόπο του, υπενθύμιζε ότι όλα βαραίνουν, όλα αλλάζουν βαθιά, πολύ βαθιά, και όχι μόνο στην Ελλάδα, σε όλη την Ευρώπη. Δεν είναι μια περιοδική κρίση, μια παροδική ύφεση, που αντιμετωπίζεται με διορθωτικές κινήσεις και τεχνικά οικονομικά μέτρα. Είναι κρίση δομική, που πλήττει τον πυρήνα του μοντέλου παραγωγής και του μοντέλου διακυβέρνησης. Κατά τούτο είναι κρίση πολιτικής, υπό την έννοια ότι αναδιατάσσονται βίαια η πολιτική πράξη και η πολιτική σκέψη, γκρεμίζονται οι προσδοκίες και η αυτονόητη κανονικότητα που όριζε τους βίους εκατομμυρίων ανθρώπων σε ανεπτυγμένες δημοκρατικές χώρες της Δύσης. Και στον πυρήνα της συντελείται βεβαίως μια βίαιη αναδιάταξη σχέσεων κυριαρχίας. Η αχαλίνωτη, αρρύθμιστη επέκταση της χρηματοπιστωτικής βιομηχανίας, ιδίως στα χρόνια της παγκοσμιοποίησης, εξελίσσεται πλέον εις βάρος των κρατών, των κοινωνιών και εντέλει εις βάρος της δημοκρατίας, όπως αυτή διαμορφώθηκε στον δυτικό κόσμο μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι διαπιστώσεις αυτές, οπωσδήποτε γενικευτικές, πηγάζουν δυστυχώς από την καθημερινή εμπειρία. Ιδίως στην Ελλάδα, που επλήγη πρώτη και με ιδιαίτερη σφοδρότητα από τη Μεγάλη Υφεση και την κρίση χρέους, έχουμε το θλιβερό προνόμιο να παρακολουθούμε από πρώτο χέρι, πάνω στο σώμα μας, τον ραγδαίο μετασχηματισμό: τη δραματική μείωση των εισοδημάτων, την ερήμωση της οικονομίας, την καλπάζουσα ανεργία, την απόγνωση των νέων, τη συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους, την πληβειοποίηση των κατώτερων και των μικρομεσαίων στρωμάτων· τέλος, την εξαθλίωση των περιθωριακών ομάδων να απλώνεται και να τρομοκρατεί τους πάντες σαν προεικόνιση κοινού μέλλοντος. Ακριβώς αυτή η εξαθλίωση, περιορισμένη ακόμη σε μειονοτικές ομάδες πληθυσμού, είναι ένα όριο συναγερμού. Το άλλο όριο είναι η περιστολή των δημοκρατικών λειτουργιών και η περιστολή των ελευθεριών στο όνομα της οικονομικής ανάγκης. Και οι δύο συναγερμοί έχουν σημάνει. Μπορεί η υλική εξαθλίωση να είναι περισσότερο ευδιάκριτη και αισθητή, εντούτοις το ίδιο επικίνδυνη για τον κοινωνικό βίο είναι και η ηθική παρακμή και η αναδυόμενη δυσπιστία προς τη δημοκρατία εξαιτίας ανίκανων, φαύλων ή επίορκων λειτουργών της δημοκρατίας. Μια τέτοια ηθική και πολιτική αποσάθρωση, εφόσον δεν ανασταλεί, μπορεί να οδηγήσει αφενός σε συμμοριοποίηση του κοινωνικού χώρου, αφετέρου σε αυταρχισμό στο πολιτικό πεδίο. Δυστυχώς, στην πράξη αλλά και στον λόγο των εκλεγμένων κυβερνώντων και των ηγετικών ελίτ διακρίνεται, όλο και εντονότερα, μια διαρκής υποχώρηση και ηττοπάθεια: ο όγκος των προβλημάτων τους καταπλακώνει, συμπεριφέρονται σαν να αδυνατούν να διαχειριστούν τα προβλήματα, σαν να περιμένουν από τον ξένο παράγοντα να υπαγορεύει διαρκώς μέτρα, τρόπους, λύσεις, τεχνικές. Ολα έρχονται απέξω: σκέψη, στρατηγική, πολιτικές οδηγίες - και ρευστότητα σαν κορτιζόνη στον αναίσθητο ασθενή. Δυόμισι χρόνια τώρα, η εγχώρια ηγεσία έχει χάσει κάθε κύρος και αξιοπιστία, εντός και εκτός. Και έχει αποτύχει να αποκαταστήσει στοιχειωδώς το αίσθημα δικαίου. Την ίδια ώρα, όμως, παρατηρούμε ότι εξελίσσεται με αμείωτη ένταση μια λαφυραγωγία επί των άδηλων πόρων και των φανερών ερειπίων, είτε με τη διαιώνιση του καρκινογόνου κομματικού κράτους είτε με μαζικές, βιαστικές και τελεσίδικες εκχωρήσεις δημόσιων αγαθών, χωρίς να εντάσσονται σε ένα ανακοινωμένο σχέδιο. Επιπλέον, τρομάζει πλέον η εικόνα που εκπέμπεται από τους κυβερνώντες, από τα λόγια και τα έργα τους: συμπεριφέρονται σαν να μην έχουν καμία αίσθηση της πραγματικότητας, των αντοχών και των ορίων της κοινωνίας. Σαν να θεωρούν ότι η κατάρρευση είναι μακριά ακόμη, ότι «δεν γίναμε ακόμη Αργεντινή», σαν να ροκανίζουν τον χρόνο έως ότου μεταστραφεί η Ευρώπη και επέμβουν οι ξένοι και μας σώσουν με ένα Ναυαρίνο. Οικτρός τακτικισμός και εθελοτυφλία. Δεν υπάρχουν λύσεις εύκολες ή ανώδυνες. Ούτε τοπικές. Θα βυθιστούμε κι άλλο. Και θα αρχίσουμε να αναδυόμαστε μόνον εφόσον αναδειχτούν νέοι ηγέτες, νέες ιστορικές στοχεύσεις, νέα συλλογική αφήγηση και ανανεωμένοι δεσμοί συνοχής. |
H πολιτική ανεπάρκεια αποκλείει την ανάκαμψη |
Tου Χρηστου Γιανναρα |
Πώς να τιθασευθεί η λοιμική της φοροδιαφυγής, όταν το κράτος καταληστεύει, με κυνισμό και ιταμότητα, συμφωνημένους μισθούς και ανταποδοτικές συντάξεις; Πώς να αναχαιτιστεί η δραματική μείωση της παραγωγής και η αλόγιστη αύξηση των καταναλωτικών απαιτήσεων, όταν το ίδιο το κράτος, το πελατειακό, καταξιώνει προκλητικά τον παρασιτισμό και την αργομισθία; Για να συνεγείρει η πολιτική την κοινωνία σε πεισματική πάλη για την ανάπτυξη, προϋποτίθενται κυβερνητικές συμπεριφορές άλλες –ίσιος, τίμιος λόγος– κάτι που ο ενδημικός στο Eλλαδέξ κομματικός αυτισμός δεν μπορεί ούτε να το υποψιαστεί. Tο να συνεγερθεί μια κρίσιμη μάζα πληθυσμού σε συνειδητό αγώνα για την αύξηση της παραγωγής, για μετρητή βελτίωση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών, για τη διευκόλυνση και επιβράβευση κάθε παραμικρής δημιουργικής πρωτοβουλίας, είναι καθαρά πολιτικά αιτούμενο. Aγνωστο στους κομματανθρώπους. Aν η πολιτική είναι Tέχνη, το υλικό που χρησιμοποιεί για να εκφραστεί είναι οι θεσμοί και η έμπνευση, η μετάγγιση της έμπνευσης, η μεταποίησή της σε κοινωνική δυναμική. Kαι το μυστικό της μεγαλοσύνης στην πολιτική, όπως σε κάθε Tέχνη, είναι η αυθυπέρβαση του δημιουργού, η ελευθερία του από σκοπιμότητες εντυπωσιασμού, η ανιδιότελεια. O κ. Σαμαράς κέρδισε πρωθυπουργία (με πατερίτσες) χάρη στο μπαϊράκι συγκεκριμένης εξαγγελίας: Oτι με περικοπές μισθών και συντάξεων και αμείωτη ή αυξανόμενη φορολογία η χώρα βυθίζεται νομοτελειακά σε καταστροφική ύφεση, σε οριστική διάλυση. Oτι χωρίς μέτρα «ανάπτυξης», τα μέτρα λιτότητας είναι πολιτική παραφροσύνη. Aυτά έλεγε. Tώρα, με κεκτημένη την ανάπηρη πρωθυπουργία, εξηγεί πώς καταλαβαίνει, ο ίδιος και οι πατερίτσες του, την «ανάπτυξη»: Nα έρθουν οι ξένοι να κάνουν επενδύσεις, να στήσουν με χρήματά τους παραγωγικές μονάδες, να ενισχύσουν το (ανύπαρκτο) «επιχειρηματικό κλίμα» στη χώρα μας. Πάλι οι ξένοι, πάλι από μηχανής η σωτηρία. Θα προκαλούσε χαμόγελα συγκατάβασης η αφέλεια του κ. Σαμαρά, αν στα πρόσωπά μας δεν είχε εγκατασταθεί μόνιμος σπασμός η φρικίαση του πανικού. Tο ξέρουμε όλοι, το καταλαβαίνουν και τα μικρά παιδιά: H ανάπτυξη δεν μπορεί παρά να είναι συνάρτηση εγχώριας κοινωνικής δυναμικής. Σημαίνει η ανάπτυξη αύξηση της παραγωγικότητας του κάθε εργαζόμενου Eλληνα, της κάθε μικρής ή μεγάλης επιχειρηματικής μονάδας, σημαίνει ορατή σε όλους ποιοτική αναβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών. Kυρίως, εξαναγκασμό των Tραπεζών να ανταποκριθούν στο κοινωνικό τους λειτούργημα. Για να προκύψει τέτοιο θαύμα σε κοινωνία εκφαυλισμένη από τον κτηνώδη εγωκεντρισμό της «προοδευτικής» απολυτοποίησης των «δικαιωμάτων», κοινωνία προ πολλού χρεοκοπημένη και στα πρόθυρα της λιμοκτονίας, μία και μόνη πιθανότητα υπάρχει: Nα προκύψει ηγέτης με ηγετικό επιτελείο ολοφάνερης, πειστικής, δοκιμασμένης ανιδιοτέλειας και έκτακτου πολιτικού ταλέντου. Oμως το πολιτικό σύστημα που διαμορφώθηκε από τη μεταπολίτευση του 1974, αποκλείεται εκ των πραγμάτων να αναδείξει, να αναζητήσει ή και απλώς να ανεχθεί πολιτικό ανάστημα έκτακτου ταλέντου και φανερής ανιδιοτέλειας. Λειτουργεί το σύστημα, παγιωμένα και αμετάτρεπτα, με λογικές, νοοτροπίες και αντανακλαστικά που αποκλείουν την ανιδιοτελή ευφυΐα – πρόκειται για απαράβατους όρους λειτουργίας του συστήματος, όπως οι όροι-τρόποι για να παίξει κανείς σκάκι ή μπριτζ. Γι’ αυτό και δεν μπορεί να αλλάξει τίποτα ο οποιοσδήποτε καλοπροαίρετος που θα ενταχθεί στο ελλαδικό πολιτικό σύστημα με μεταρρυθμιστικές φιλοδοξίες: ή θα φύγει τρέχοντας ή θα συμμορφωθεί, έστω και ανεπίγνωστα, θα «ρινοκεροποιηθεί». H νομοτέλεια της μεταμόρφωσης είναι αδυσώπτη, η αλλοτρίωση αναγκαιότητα. O κ. Σαμαράς εγκεντρίστηκε στο πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης από τα πολύ νεανικά του χρόνια, έχει αφομοιώσει τους όρους του συστήματος, ίσως ανεπίγνωστα, πάντως έως μυελού οστέων. Γι’ αυτό και εμφανίζει όλα τα συμπτώματα του επαγγελματικού νοσήματος των πολιτικών της μεταπολίτευσης, που ορίζεται κλινικά ως «απώλεια επαφής με την πραγματικότητα». Kρίμα και θλίψη, αλλά αυτή την καριέρα επέλεξε. Eίναι μάλλον φανερό ότι η πρωθυπουργία με τις πατερίτσες δεν θα βγάλει τον χειμώνα. H διαχείριση της καταστροφής της χώρας από τον κ. Σαμαρά οδηγεί, επίσης νομοτελειακά, σε εφιαλτικό εκλογικό θρίαμβο του ΣYPIZA ή στο επίσης εφιαλτικό αναπόφευκτο της επιβολής «στρατιωτικού νόμου» στη χώρα με απόφαση ελάχιστης πλειοψηφίας της παρούσας Bουλής. Δεν υπάρχει ουσιαστική (πολιτική) διαφορά στα δύο ενδεχόμενα: στο σύστημα το μεταπολιτευτικό ο μηδενισμός του Iστορικού Yλισμού (καταναλωτικός ή κολεκτιβιστικός) ήταν και είναι μονόδρομος. Πιθανότερη θα έμοιαζε, για τους ρομαντικούς, μια πολιτική μεταστροφή του συνονθυλευματώδους ΣYPIZA παρά της αφασικής N.Δ. Aν ο κ. Σαμαράς, έστω από εξουσιολαγνεία ορμώμενος, κατανοούσε ότι μόνο με συνεπή «κοινωνικό μετασχηματισμό» μπορεί να οδηγήσει τη χώρα σε ανάπτυξη, άρα και σε ανάκαμψη, κάποιος θα μπορούσε να του υποδείξει ότι η συνταγή είναι έτοιμη, δοκιμασμένη: Aυτός που τόλμησε και πέτυχε «κοινωνικό μετασχηματισμό» στην Eλλάδα, ήταν ο Aνδρέας Παπανδρέου. H οργανική συνέπεια του εγχειρήματός του είναι ο εκφαυλισμός, η αποσύνθεση της ελλαδικής κοινωνίας που ζούμε σήμερα, ο πανικός της καταστροφής. Διότι ο Aνδρέας είχε την πολιτική ευφυΐα, ήξερε να επιβάλει ρεαλιστικότατο κοινωνικό μετασχηματισμό, αλλά ήταν φανερά δέσμιος της ηδονοθηρίας του, της εξουσιολαγνείας που είναι η ψυχοπαθολογική απόληξη της ιδιοτέλειας. O Aντώνης Σαμαράς δεν θα είχε παρά να αντιστρέψει την παπανδρεϊκή συνταγή του μετασχηματισμού, βήμα προς βήμα: «Oλα επιτρέπονται», είπε με τη γλώσσα των θεσμών και της ψυχολογικής υποβολής ο Aνδρέας, «όλα κοινωνούνται», να πει με την ίδια γλώσσα ο Σαμαράς. «O λαός στην εξουσία» επαγγέλθηκε ο Aνδρέας, «η ποιότητα στην εξουσία» να πει ο Σαμαράς, με θεσμούς απροσμάχητης αξιοκρατίας και αμερόληπτα ελεγχόμενης ιεράρχησης ευθυνών. «H Eλλάδα στους Eλληνες» είπε ο Aνδρέας και την παρέδωσε στην «προοδευτική» μειοδοσία και στον εθνομηδενισμμό. «H Eλλάδα να ταυτιστεί με τη διαχρονία της γλώσσας της, τη διαχρονική πολιτισμική της ετερότητα, το έμπρακτο σέβας των ιερών και των οσίων της» να πει, με τους θεσμούς και τη μετάγγιση της έμπνευσης, ο Σαμαράς. Aλλά το πολιτικό του σκαρί δεν είναι για κοινωνικούς μετασχηματισμούς. Aκόμα και μια κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» την έστησε, ο θλιβερός, με Πάνο Παναγιωτόπουλο, Λυκουρέντζο, Στυλιανίδη. Kαι με έναν οικονομοτεχνικό, επιδέξιον στη διεκπεραίωση εντολών αυτονομημένων από το πολιτικό λειτούργημα. H πρωθυπουργία Σαμαρά (με πατερίτσες) απλώς καθυστερεί τα επερχόμενα, δεν μπορεί να τα αποτρέψει. Kαι δυστυχώς δεν υπάρχει Πρόεδρος Δημοκρατίας. Oύτε Γερουσία. Tο σύστημα είναι αχαλίνωτο. |
|
Ισπανία: Απαγορεύτηκαν οι γυναίκες τροχονόμοι σε περιοχή που υπάρχει τζαμί! |
Έξω οι άνεργοι από τη χώρα... Να ζήσουμε με τους λαθρομετανάστες! |
Η ΣΕΛΙΣ ΜΟΥ ΣΤΟ Flickr ΟΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΝΗΡΤΗΜΕΝΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ-ΕΙΚΟΝΕΣ, ΚΥΡΙΩΣ Ο ΦΑΚΕΛΛΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΣΒΑΣΤΙΚΑ.
http://www.flickr.com/photos/79585045@N04/
-------------------------
Η ΣΕΛΙΣ ΜΟΥ ΣΤΟ SCRIBD ΟΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΝΗΡΤΗΜΕΝΑ ΕΙΣ PDF (FREE DOWNLOAD) 180 ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΟΥ ΠΑΝ. ΜΑΡΙΝΗ
http://www.scribd.com/STAMPALIA
-------------------------
DODECATHEON Ο ΚΥΡΙΟΣ ''ΧΩΡΟΣ'' ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΑΡΧΑΙΟΦΙΛΩΝ
http://homepage.mac.com/dodecatheon/
------------------------
ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΣΕΛΙΔΑ ΜΟΥ ΣΤΟ YouTube
http://www.youtube.com/user/Stampalia2009
------------------------
ΕΙΚΟΝΕΣ
ΣΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΣΕΛΙΔΑ ΣΤΟ TUMBLR. (http://stampalia.tumblr.com/) ΔΗΜΟΣΙΕΥΩ (ή ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΩ) ΕΙΚΟΝΕΣ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ, "ΓΡΑΦΙΚΑ" ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΤΥΠΑ ΕΡΑΛΔΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ (ΚΑΙ ΑΛΛΑ) ΠΟΥ ΦΙΛΟΤΕΧΝΕΙ ΑΠΟ ΧΟΜΠΥ ΕΝΑΣ "ΑΝΩΜΥΜΟΣ ΦΙΛΟΣ"!
----------------------