Αδιάψευστες εξελίξεις - η διατήρηση του ευρώ μοιάζει όλο και λιγότερο πιθανή

http://www.analyst.gr/2014/01/06/5544/

Αδιάψευστες εξελίξεις

Analyst Team

Ο δείκτης PMI για τη Γαλλία και την Ελλάδα, η μείωση της ρευστότητας και η κατάρρευση του γαλλογερμανικού άξονα, δείχνουν πως η αντίστροφη μέτρηση στην ήπειρο μας συνεχίζεται – με τη διατήρηση του ευρώ να μοιάζει όλο και λιγότερο πιθανή

.

Η ελληνική «κυβέρνηση των ισοδυνάμων μέτρων», μετά από αυθαίρετες, συνεχείς επιβολές φόρων που εξαφανίζουν τις ήδη σκοτεινές προοπτικές ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας (χωρίς την οποία είναι αδύνατη η εξυπηρέτηση του χρέους, η έξοδος από την κρίση και η παραμονή στην Ευρωζώνη), επιμένει στην πολιτική του χάους – με τα φορολογικά υποζύγια να χάνουν σταδιακά την υπομονή τους.

Περαιτέρω, σύμφωνα με το «δείκτη υπευθύνων προμηθειών» (Purchasing Managers Index ή PMI), η κατάσταση στη Γαλλία και στην Ελλάδα είναι κάτι περισσότερο από κρίσιμη. Για να γίνει κατανοητό το πρόβλημα, οφείλουμε να δώσουμε μία μικρή περιγραφή του συγκεκριμένου δείκτη – ο οποίος είναι το «προϊόν» μηναίων ερευνών σε σχέση με την οικονομία

Ειδικότερα,  ο δείκτης PMI είναι η σημαντικότερη και πλέον αξιόπιστη «πρώιμη ένδειξη» της οικονομικής δραστηριότητας – ενώ δημοσιεύεται από διάφορα εξειδικευμένα ινστιτούτα. Πρόκειται για έναν σταθμισμένο δείκτη των παρακάτω πέντε εκ των δέκα υπό-δεικτών, η στάθμιση των οποίων αναγράφεται στην παρένθεση:

Προ-παραγγελίες εμπορευμάτων (30%), Παραγωγή (25%), Απασχόληση (20%), Παρεληφθέντες αποστολές προϊόντων (15%), Αποθέματα εμπορευμάτων (10%).

Για κάθε απάντηση η έρευνα (report on Businesses) παρέχει το ποσοστό, την καθαρή διαφορά μεταξύ του αριθμού των θετικών απαντήσεων για την οικονομία και των αρνητικών ανατροφοδοτήσεων (ειδήσεων) – καθώς επίσης τον «δείκτη διάχυσης» των (συναισθηματικών) διαθέσεων.

Στα θετικά στοιχεία του δείκτη κατατάσσονται οι πληροφορίες σε σχέση με τη βιομηχανική παραγωγή, η επιλογή των είκοσι σημαντικότερων μεταποιητικών κλάδων, καθώς επίσης η σύνδεση του με τις μεταβολές του ΑΕΠ. Στα αρνητικά του το ότι δεν συμπεριλαμβάνει τους μισθούς και τα ημερομίσθια, καθώς επίσης τις τεχνολογικές αλλαγές ή την παραγωγική αποδοτικότητα. Ένα από τα σημεία της κριτικής που του ασκείται είναι ο περιορισμός των απαντήσεων, κατά τη διάρκεια της έρευνας, σε τρεις επιλογές: επιβράδυνση, καμία μεταβολή, επιτάχυνση.

Η έρευνα βασίζεται σε 20 διαφορετικούς τομείς της μεταποίησης: Τρόφιμα, καπνός, κλωστοϋφαντουργία, ένδυση, ξυλεία και προϊόντα ξυλείας, έπιπλα, χαρτί εκτύπωση και δημοσίευση, χημικά προϊόντα, πετρέλαιο, καουτσούκ και πλαστικά προϊόντα, δέρμα, γυαλί, πέτρες και αδρανή υλικά, βασικά μέταλλα, μεταλλικά προϊόντα, βιομηχανία και εμπορία εξοπλισμού και υπολογιστών, εξαρτήματα και ηλεκτρονικός εξοπλισμός, μεταφορικά μέσα και εξοπλισμός, φωτογραφικός εξοπλισμός και μηχανήματα, άλλα (κοσμήματα, παιχνίδια, αθλητικός εξοπλισμός, μουσικά όργανα κλπ.).

Από τα 21 τώρα κράτη που καλύπτει η έρευνα, μόνο τέσσερα έχουν πρόσφατα αρνητικό δείκτη PMI (κάτω των 50 μονάδων): η Ρωσία, η Γαλλία, η Αυστραλία (η Κίνα ευρίσκεται στα όρια) και η Ελλάδα. Στο γράφημα που ακολουθεί φαίνεται η μηνιαία εξέλιξη του δείκτη από τον Ιανουάριο του 2012.

.

Δείκτης PMI.

(*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)

.

Φυσικά μπορεί να ισχυρισθεί κανείς πως η αξιοπιστία αυτών των δεικτών δεν είναι απόλυτη, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τις εκλογικές δημοσκοπήσεις. Εν τούτοις, θεωρούμε πως συγκριτικά δίνει μία πάρα πολύ καλή εικόνα – ενώ παρατηρούμε πως η Ελλάδα ακολουθεί τη Γαλλία, οι προοπτικές της οποίας φαίνονται χειρότερες από όλα τα κράτη της μέτρησης.

Το γεγονός ότι, η Γαλλία ανήκει στον πυρήνα της Ευρωζώνης, οφείλει να μας προβληματίσει ιδιαίτερα – σχετικά με το γαλλογερμανικό άξονα, από τον οποίο εξαρτάται σίγουρα το μέλλον του ευρώ.

Οφείλει επίσης να μας προβληματίσει η πτώση του ιδιωτικού δανεισμού στην Ευρωζώνη – η οποία έφθασε σε επίπεδα ρεκόρ το Νοέμβριο (γράφημα που ακολουθεί). Η πτώση αυτή προειδοποιεί για την είσοδο σε μία εποχή αποπληθωρισμού η οποία, λόγω του ότι κάνει πολύ πιο δύσκολη την αποπληρωμή των ήδη υψηλών χρεών, θα ήταν ενδεχομένως μοιραία για την ΕΕ.

.

Εξέλιξη ιδιωτικού δανεισμού στην Ευρωζώνη τον Νοέμβριο.

(*Πατήστε στο διάγραμμα για μεγέθυνση)

.

Παρά τις προσπάθειες λοιπόν να παραπλανήσει η ηγεσία της Ευρώπης την κοινή γνώμη με την Ιρλανδία (άρθρο) και την Ισπανία (άρθρο), η καταστροφή του πλούτου συνεχίζεται (ανάλυση) – ενώ η διατήρηση του ευρώ μοιάζει όλο και λιγότερο πιθανή. Ειδικά η εξέλιξη των δανείων προς τις μη χρηματοπιστωτικές επιχειρήσεις στην Ισπανία και στην Ιταλία (γράφημα που ακολουθεί), προειδοποιεί για πολύ επικίνδυνες καταστάσεις.

.

Ποσότητα δανεισμού σε μη χρηματοπιστωτικές επιχειρήσεις ανά χώρα

.

Ολοκληρώνοντας, έχουμε την άποψη πως όσο καθυστερεί η ευρωπαϊκή ενοποίηση (η οποία, για να είμαστε ειλικρινείς, δεν πιστεύουμε πως θα συμβεί), τόσο πιο εκρηκτική θα γίνεται η κατάσταση της Ευρωζώνης – ενώ η Γερμανία ευρίσκεται ήδη στον προθάλαμο της εξόδου, έχοντας την ήδη προετοιμάσει (σχέδιο Β). Ελπίζουμε φυσικά να κάνουμε λάθος, αφού κάτι τέτοιο θα μπορούσε να επαναφέρει τις συνθήκες του 1914 (ανάλυση).

Analyst.gr Team

Π. Ἤφαιστος - Η Ελλάδα και η ΕΕ στην κόψη του ξυραφιού

http://www.analyst.gr/2014/01/04/5516/

Η Ελλάδα και η ΕΕ στην κόψη του ξυραφιού

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΗΦΑΙΣΤΟΣ 

Η θεραπεία των παθολογιών στην ΕΕ περνά μέσα από μια συντεταγμένη –διαφορετικά θα είναι άναρχη και καταστροφική– αποσυναρμολόγηση του τερατώδους νομισματικού συστήματος που δημιουργήθηκε το 1992

.

Τα μεγάλα υπαρξιακά προβλήματα της ΕΕ έχουν ως αφετηρία το 1991-2 και ίσως να είναι πλέον και ανίατα. Εάν δεν μεταρρυθμιστεί και προσαρμοστεί στην εθνο-κρατοκεντρική της φύση η ΕΕ δεν επιβιώνει, τουλάχιστον στην παρούσα της μορφή.

Ήδη από την δεκαετία του 1960 έγινε σαφές ότι η ελεύθερη διακίνηση ατόμων, αγαθών, υπηρεσιών, κεφαλαίου, οι κοινές πολιτικές και η λειτουργική διαχείρισή τους, δεν ενοποιεί έθνη.

Το 1966 ο Πρόεδρος ντε Γκολ επέβαλε τον διακυβερνητισμό. Έκτοτε, κατά βάση, τα κράτη και τα διακυβερνητικά όργανα είναι ή πρέπει να είναι εντολείς του συστήματος.

Η κοσμοθεωρία της ολοκλήρωσης και η δικαιολογητική της βάση ήταν η εμπέδωση της ισότητας-ισοτιμίας των εθνοκρατών με συναινετικές αποφάσεις. Αυτή η κρατοκεντρική κοσμοθεωρία ροκανίστηκε καίρια από τα νομισματικά δεσμά, την αυτόνομη από κοινωνικούς ελέγχους γιγάντωση των εντολοδόχων υπερεθνικών θεσμών, το συνεπαγόμενο δημοκρατικό έλλειμμα και την κρίση των τελευταίων ετών.

Βασικά, το 1992 αντί το εγχείρημα της ολοκλήρωσης να εξορθολογιστεί σύμφωνα με την εθνοκρατοκεντρική του φύση, πάρθηκε μια θανατηφόρα απόφαση:

Πάνω από ένα κοινωνικά-εθνοκρατικά διαφοροποιημένο τοπίο διορίστηκε μια τεχνόσφαιρα διαχείρισης μακροοικονομικών αποφάσεων βαθύτατων διανεμητικών προεκτάσεων. Χωρίς την παραμικρή δημοκρατική νομιμοποίηση επηρεάζει δραστικά τις πολιτικοοικονομικές αποφάσεις των εθνοκρατών μελών, τα εθνικά συστήματα διανεμητικής δικαιοσύνης και τις κοινωνικές ισορροπίες. Η ανισορροπία συναλλαγών, η άνιση ανάπτυξη και ο άνισος ανταγωνισμός κατέστησαν την συντρέχουσα κρίση αναπόδραστη.

Η θεραπεία των παθολογιών στην ΕΕ περνά μέσα από μια συντεταγμένη –διαφορετικά θα είναι άναρχη και καταστροφική– αποσυναρμολόγηση του τερατώδους νομισματικού συστήματος που δημιουργήθηκε το 1992. Το πολιτικό σκεπτικό είναι το εξής:

α) Εξουσία μπορεί να ασκείται μόνο όταν επικυρώνεται από την λαϊκή κυριαρχία.

β) Στο πανευρωπαϊκό επίπεδο:

i) η υπερεθνική πολιτική ανθρωπολογία είναι μηδέν,

ii) η άσκηση λαϊκής κυριαρχίας είναι ανέφικτη και ανύπαρκτη,

iii) κατά συνέπεια οι ανεξάρτητες δικαιοδοσίες των υπερεθνικών θεσμών επιβάλλεται να είναι μηδέν (όριο ο ουρανός εάν λειτουργούν αυστηρά ως εντολοδόχοι των κρατών που αποφασίζουν ομόφωνα). Οτιδήποτε άλλο είναι πολιτικοοικονομικά φρικτά ανορθολογικό και μη βιώσιμο.

γ) Κοινή νομιμοποιητική κοσμοθεωρία των Εθνοκρατών-μελών όπως είπαμε μπορεί να είναι μόνο η εμπέδωση της διακρατικής ισοτιμίας-ισότητας. Όλα θα πρέπει να συντείνουν και υπακούουν σ’ αυτή την κοσμοθεωρία.

.

Τα πάθη της Ελλάδας έχουν αίτια και η αντιμετώπισή τους είναι μονόδρομος.

α) Άγνοια, απροσεξία, επιπολαιότητα και ανεπαρκές πολιτικό προσωπικό οδήγησαν στο γιγαντιαίο πολιτικό έγκλημα της απροετοίμαστης, άσκοπης και θανατηφόρας ένταξης στην ΟΝΕ (http://www.ifestosedu.gr/111ONEGreeceWarning.htm). Πέραν της κυριαρχίας κλεφτών και αεριτζήδων και της τριακονταετούς απουσίας ορθολογιστικών αναπτυξιακών πολιτικών, απωλέσαμε το προνόμιο νομισματικής-δημοσιονομικής ευελιξίας. Η οικονομική συντριβή ήταν βέβαιη.

β) Εάν οικονομικά αδύναμα κράτη-μέλη καταστραφούν αναιρούνται οι λόγοι ύπαρξής της ΕΕ και υπερισχύουν γνωστές λογικές όπως «ας πρόσεχες», «η αρχή της αυτο-βοήθειας» και «ο θάνατός σου η ζωή μου».

γ) Μετά το 1992 δεν υπήρξαν καν στοιχειώδεις διορθωτικές αποφάσεις. Τα κράτη του Νότου πλήγηκαν από τον άνισο ανταγωνισμό, το έλλειμμα πανευρωπαϊκών ορθολογιστικών οικονομικών αποφάσεων και το έλλειμμα αποτελεσματικής διεθνούς και ευρωπαϊκής πολιτικής και οικονομικής διακυβέρνησης. Η ευθύνη για όλα αυτά είναι συλλογική. Όχι μόνο των κρατών που πλήγηκαν.

δ) Όσον αφορά την Ελλάδα, το πρόβλημα είναι κυρίως πολιτικό. Μετά το 2009, αντί μιας ορθολογιστικής οικονομικής πολιτικής και επιδίωξη επαναδιαπραγμάτευσης των όρων της ΟΝΕ, υποκύψαμε σε θηριώδεις και ανορθολογικές τεχνοκρατικές λογικές. «Δολοφονήθηκε» ή «δολοφονούνται» το τραπεζικό σύστημα και η οικονομία και εκποιούνται ο ιδιωτικός και δημόσιος πλούτος. Πλούτος τον οποίο αποκτήσαμε τους 2 τελευταίους αιώνες με μόχθο και κόπο.

ε) Μετά το 2009 αλλά και σήμερα ως Προεδρία, θα μπορούσαμε να γίνουμε σημαιοφόροι μιας μεγάλης διαπραγμάτευσης για θεμελιακή μεταρρύθμιση της ΕΕ. Αντί αυτού, δεχόμαστε να συνεχίσουμε να είμαστε παθητικοί δέκτες μιας σαδιστικής και θηριώδους επιβολής τεχνοκρατικών αποφάσεων.

Εάν αυτό δεν τερματιστεί η Ελλάδα θα συντριβεί αλλά και η ΕΕ χάνει τον λόγο ύπαρξής της. Λογικά κανείς δεν θέλει μια δυναστική υπερκρατική τεχνόσφαιρα.

Παναγιώτης Ήφαιστος

Καθηγητής, Διεθνείς Σχέσεις-Στρατηγικές Σπουδές

Β. Βιλιάρδος - Η εποχή των κεντρικών τραπεζών

http://www.analyst.gr/2014/01/02/5490/3/

Η εποχή των κεντρικών τραπεζών

ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΙΛΙΑΡΔΟΣ 

Παρά το ότι η πραγματική οικονομία καταρρέει, στις χρηματιστηριακές αγορές ολόκληρης σχεδόν της Δύσης κερδίζουν μέχρι σήμερα ακόμη και οι ηλίθιοι – αυτή όμως είναι η ζωή κάτω από τον κεντρικό σχεδιασμό, όσο βέβαια διαρκεί

(To άρθρο αποτελείται από 3 Σελίδες)

«Σε πολλές χώρες τα περιουσιακά στοιχεία των τραπεζών δεν είναι πλέον ανάλογα, εάν αξιολογηθούν συντηρητικά, με τις απαιτήσεις των πιστωτών τους. Δανειστές κάθε είδους ανακαλύπτουν ότι, οι εξασφαλίσεις τους δεν αντιστοιχούν στα δάνεια που έχουν δώσει. Λίγες κυβερνήσεις έχουν απομείνει στον πλανήτη, οι οποίες να έχουν αποθεματικά ικανοποιητικά για την κάλυψη της αξίας του χρήματος που κυκλοφορεί με ευθύνη τους» (Keynes, 1932).

 .

Άρθρο

Τον Απρίλιο του 2013, όταν ο αμερικανικός δείκτης S&P 500 ήταν στις 1.580 μονάδες, η τιμή στόχος που δινόταν για το Δεκέμβριο ήταν 1.900 – με κριτήριο την αύξηση του ισολογισμού της Fed, λόγω των προγραμμάτων ποσοτικής διευκόλυνσης, με την οποία συμβαδίζει ο δείκτης. Τελικά έκλεισε στις 1850 μονάδες – ελάχιστα δηλαδή κάτω από το στόχο.

Προφανώς πρόκειται για μία άνευ προηγουμένου παρέμβαση στο σύστημα της ελεύθερης αγοράς, η οποία ανήκει στα πλαίσια μίας κεντρικά σχεδιαζόμενης οικονομίας – «κομμουνιστικής» ουσιαστικά, κατευθυνόμενης όμως από τις κεντρικές τράπεζες, οι οποίες έχουν αναλάβει την εξουσία αντί των κυβερνήσεων. Το ίδιο έχει συμβεί και στις υπόλοιπες οικονομίες της Δύσης (διάγραμμα), η οποία ευρίσκεται συνολικά σε πορεία παρακμής.

.

Αποδόσεις δεικτών ανά χώρα από τις 31.12.2008 έως το 3ο τρίμηνο του 2013.
(*Πατήστε στο διάγραμμα για μεγέθυνση)

.

Βέβαια, παρά το ότι κερδίζονται τεράστια ποσά ακόμη και από ηλιθίους, όπως λέγεται, αφού οι προβλέψεις είναι εντελώς ασφαλείς, το μέλλον δεν φαίνεται καθόλου ρόδινο – επειδή είναι αδύνατον να ακολουθούν οι αγορές «εσαεί» την ακριβώς αντίθετη πορεία, από την πραγματική οικονομία (διάγραμμα). Αργά ή γρήγορα λοιπόν θα καταρρεύσουν ενώ, όσο πιο πολύ διαρκεί η παράλογη άνοδος τους, τόσο πιο οδυνηρή θα είναι η πτώση.

.

Διακύμανση της τιμής των μετοχών ανά τον κόσμο (μπλε) έναντι της εξέλιξης του παγκόσμιου ΑΕΠ το 2013 (κόκκινο).
(*Πατήστε στο διάγραμμα για μεγέθυνση)

Περαιτέρω, τα δεκαετή ομόλογα των Η.Π.Α. έκλεισαν πάνω από το 3% – στο υψηλότερο σημείο μετά το 2011 (διάγραμμα). Το γεγονός αυτό είναι εξαιρετικά ανησυχητικό για το δανεισμό της υπερδύναμης – πόσο μάλλον όταν τα ελλείμματα του προϋπολογισμού της συνεχίζουν να ευρίσκονται σε δυσθεώρητα επίπεδα.

.

Αποδόσεις Αμερικανικών ομολόγων ανά τύπο (2,7,10,30 έτη).
(*Πατήστε στα διαγράμματα για μεγέθυνση)

.

Όπως φαίνεται από το γράφημα, μόνο τα διετή ομόλογα διατηρήθηκαν σε χαμηλά επίπεδα – μια ένδειξη ακόμη πιο ανησυχητική, αφού σημαίνει πιθανότατα πως οι μεγάλοι επενδυτές, κυρίως η Κίνα, αποχωρούν σταδιακά από την αμερικανική αγορά ομολόγων.

Ειδικότερα, μετατρέπουν εν πρώτοις τα μακροπρόθεσμα σε βραχυπρόθεσμα ομόλογα, έτσι ώστε να μην καταρρεύσουν οι τιμές τους και αυξηθούν οι απώλειες τους. Στη συνέχεια, περιμένουν να λήξει ο χρόνος πληρωμής τους και να εισπράξουν την αξία των ομολόγων, χωρίς να αγοράσουν καινούργια – μία θανατηφόρα προοπτική για τις Η.Π.Α.

Οι Αμερικανοί βέβαια φαίνεται πως φροντίζουν με άλλους τρόπους τα έσοδα των Πολιτειών τους – καθώς επίσης την πλήρη αποβλάκωση των Πολιτών τους, έτσι ώστε να χειραγωγούνται ευκολότερα. Το γεγονός αυτό συμπεραίνεται από τη νομιμοποίηση της πώλησης ναρκωτικών στο Κολοράντο – όπου ξεκίνησαν τη λειτουργία τους περίπου σαράντα καταστήματα, με προοπτική να ανοίξουν πολύ περισσότερα.

Τα φορολογικά έσοδα από τις πωλήσεις του νέου αυτού προϊόντος υπολογίζονται να είναι σημαντικά, αφού επιτρέπεται η νόμιμη αγορά 28 γραμμαρίων μαριχουάνας ανά κάτοικο – με τις υπόλοιπες αμερικανικές Πολιτείες να ακολουθούν σύντομα. Η χρηματοπιστωτική μαφία, όπως και η συμβατική, αποφάσισε λοιπόν να επεκτείνει τις δραστηριότητες της, σε νέους προσοδοφόρους τομείς – παράλληλα με τη δημιουργία μίας κοινωνίας ηλιθίων και εξαρτημένων υποχειρίων της (όπως είναι αποδεδειγμένο, τα ναρκωτικά καταστρέφουν, μεταξύ άλλων, τη λειτουργία της μνήμης και του εγκεφάλου).

Στην Ευρώπη τώρα, η Goldman Sachs εκφράζει αμφιβολίες, σε σχέση με το μέλλον του Ευρώ, στηριζόμενες στα διαφορετικά επίπεδα των επιτοκίων, με τα οποία δανείζονται τόσο οι χώρες της Ευρωζώνης, όσο και οι επιχειρήσεις τους – γεγονός που διαμορφώνει δυσανάλογα την ανταγωνιστικότητα τους. Οι εταιρείες του Βοράεξασφαλίζουν πολύ χαμηλότερα επιτόκια από αυτές του Νότου, ενώ γενικότερα τα επιτόκια διατηρούνται υψηλά εκεί ακριβώς που θα έπρεπε να είναι χαμηλά, για να μην οδηγήσουν σε εκτεταμένες χρεοκοπίες.

Έχει επανέλθει λοιπόν η συζήτηση για τα ευρωομόλογα, μέσω των οποίων θα μπορούσε να λειτουργήσει καλύτερα η Ευρωζώνη – παρά τη μέχρι σήμερα αντίθεση της Γερμανίας. Όταν όμως η μία χώρα μετά την άλλη βυθίζεται στην κρίση (πρόσφατα στο Βέλγιο σημειώθηκε ρεκόρ χρεοκοπιών), πρέπει να υιοθετηθούν ριζικές λύσεις – ενώ η Γερμανία δεν θα ήθελε να απομονωθεί, με κίνδυνο να επαναληφθεί το παρελθόν (άρθρο). Άλλωστε, όπως είπε πρόσφατα η καγκελάριος, ότι είναι καλό για το ευρώ είναι καλό και για τη Γερμανία – η οποία στηρίζει τις εξαγωγές της στη τεχνητά χαμηλή για αυτήν ισοτιμία του ευρώ.

Οι προσπάθειες τώρα να μετατραπεί η Ευρώπη σε έναν άριστο νομισματικό χώρο, γεγονός που προϋποθέτει την ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων και εργαζομένων, έχουν μάλλον αποτύχει, ως προς το δεύτερο σκέλος τους – αφού ο αριθμός των εργαζομένων που μετακινούνται είναι κάτω από το 3% του συνολικού (μόλις 14 εκ. άνθρωποι εντός Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένων των φοιτητών και των συνταξιούχων, έχουν αλλάξει χώρα διαμονής).

Περαιτέρω, η Λετονία υιοθέτησε το ευρώ, παρά τις αντιρρήσεις των Πολιτών της – οι οποίοι δεν ήθελαν να παραδώσουν την νομισματική τους κυριαρχία, φοβούμενοι εύλογα ανάλογα προβλήματα, με αυτά που αντιμετωπίζει ο ευρωπαϊκός Νότος.

Από την άλλη πλευρά η κυβέρνηση της Πορτογαλίας, στην οποία απεργεί η δημόσια εταιρεία αποκόμισης σκουπιδιών, ενώ οι κάτοικοι της Λισσαβόνας, διαμαρτυρόμενοι, ρίχνουν τα σκουπίδια τους στις εισόδους των τραπεζών,   υπόσχεται την έξοδο από το μηχανισμό στήριξης – κατά το παράδειγμα της Ιρλανδίας (ανάλυση). Πρόκειται φυσικά για ένα «πυροτέχνημα», εκτός εάν υιοθετηθούν τα ευρωομόλογα – τα οποία θα διευκόλυναν την αναζήτηση βιώσιμης χρηματοδότησης απ’ ευθείας από τις αγορές.

«Πυροτέχνημα» ήταν και η προσομοίωση ακραίων καταστάσεων (stress test) του τραπεζικού τομέα της Σλοβενίας – σύμφωνα με την οποία οι τράπεζες της χώρας δεν απαιτείται (δήθεν) να ενισχυθούν από τοESM, αφού το χαμηλό σχετικά ποσόν της ανακεφαλαιοποίησης τους (κάτω από 5 δις €), είναι δυνατόν να «εκταμιευθεί» από το κράτος.

Εν τούτοις, η «ελλειμματική διαφάνεια» και τα συγκρουόμενα συμφέροντα που παρατηρήθηκαν στην όλη διαδικασία, έχουν δημιουργήσει πολλά ερωτηματικά. Πόσο μάλλον αφού ο έλεγχος διενεργήθηκε από ιδιωτικές εταιρείες, χωρίς δημόσιο διαγωνισμό - με τις μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν να κρατούνται κρυφές, όπως συμβαίνει μόνο με τα στρατιωτικά μυστικά.

Για τη διεξαγωγή του ελέγχου δραστηριοποιήθηκαν 250 σύμβουλοι, για τέσσερις μήνες – οι οποίοι έλεγξαν οκτώ τράπεζες, με προϋπολογιζόμενο κόστος εργασίας 21 εκ. €. Συγκριτικά, για τον έλεγχο του τραπεζικού τομέα της Ισπανίας, η οποία είναι 40 φορές μεγαλύτερη από αυτήν της Σλοβενίας, με 80 φορές ισχυρότερο τραπεζικό κλάδο, απαιτήθηκαν συνολικές αμοιβές 31 εκ. € – γεγονός που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι, υπήρξε ενδεχομένως «χρηματισμός» των ελεγκτών στη Σλοβενία, για να μην υποχρεωθεί να ζητήσει την υπαγωγή της στο μηχανισμό της Ευρώπης (τρόικα).

Οφείλουμε να σημειώσουμε εδώ ότι, η κυβέρνηση της Σλοβενίας, με στόχο τη μείωση του δημοσίου χρέους, έχει υποσχεθεί την ιδιωτικοποίηση 15 κρατικών επιχειρήσεων στους δολοφόνους των λαών – μεταξύ των οποίων τις τηλεπικοινωνίες, τις εταιρείες ενέργειας, τις κρατικές τράπεζες και το αεροδρόμιο της πρωτεύουσας. Τις διαδικασίες πώλησης θα αναλάβουν πιθανότατα οι ίδιες εταιρείες συμβούλων – οπότε η λεηλασία της χώρας είναι μάλλον δεδομένη.

Η οικονομική κατάσταση της Αυστρίας επίσης επιδεινώνεται – αφού ο ρυθμός ανάπτυξης το 2013 διαμορφώθηκε μόλις στο 0,3%, η ανεργία αυξήθηκε κατά 1%  και οι επενδύσεις περιορίσθηκαν κατά 1,4%. Το 2014 φαίνεται πως θα είναι ένα από τα δυσκολότερα χρόνια στην ιστορία της χώρας – με μεγάλο ασθενή τον τραπεζικό της τομέα, ο οποίος έχει βυθιστεί σε μεγάλα σκάνδαλα διαφθοράς.

Στην Ιταλία η τράπεζα των σκανδάλων, η Monte Paschi (ιδρύθηκε το 1472), δεν φαίνεται να κρατικοποιείται από την κυβέρνηση – έχοντας εγγράψει συνολικές ζημίες 8 δις €, με την κρατική ενίσχυση να υπολογίζεται στα 4,1 δις €. Η τράπεζα θα έχει ζημίες επίσης το 2013, οπότε θα απαιτηθεί είτε μία νέα ενίσχυση της από το δημόσιο, είτε η χρεοκοπία της – ενδεχόμενο που όμως θα έφερνε στην επιφάνεια τα τεράστια προβλήματα του χρηματοπιστωτικού συστήματος της Ιταλίας.

Συνεχίζοντας, ο Economist (διάγραμμα) προβλέπει μεγάλες κοινωνικές αναταραχές σε πολλές χώρες της Ευρώπης – κυρίως επειδή οι Πολίτες τους θα χάσουν την εμπιστοσύνη τους στις κυβερνήσεις. Μεταξύ των κρατών αυτών «βλέπει» και την Ελλάδα – ειδικά δε την Τουρκία και την Αίγυπτο, όσον αφορά τον υπόλοιπο πλανήτη.

.

.

Στην Τουρκία πάντως η κατάσταση επιδεινώνεται συνεχώς, με τον δικτάτορα πρωθυπουργό της να αναλαμβάνει ουσιαστικά και τα ηνία της δικαιοσύνης, μετά την αστυνομία – αφού απαγόρευσε στους δικαστικούς να κάνουν ανακοινώσεις, χωρίς την προηγούμενη συμφωνία του εκάστοτε υπουργού. Το Κράτος Δικαίου έχει καταρρεύσει εντελώς, η δημοκρατία επίσης, ενώ η χώρα ευρίσκεται σε πορεία τριχοτόμησης – έχοντας, μεταξύ άλλων, προδώσει τις Η.Π.Α., στο θέμα του εμπάργκο του Ιράν.

Η υπόθεση διαφθοράς στην ανταλλαγή χρυσού με φυσικό αέριο, μέσω του χρυσού τριγώνου (της κρατικής τουρκικής τράπεζας, του Dubai και του Ιράν), έχει επεκταθεί και στη γειτονική της χώρα – στην οποίακατηγορείται γνωστός Ιρανός δισεκατομμυριούχος του χώρου της ενέργειας, για συμμετοχή στο κύκλωμα.

Την ίδια στιγμή η Ρωσία, στην οποία παρατηρείται η επιστροφή στο τσαρικό παρελθόν της, ενώ παραμένει ο κυριότερος διεκδικητής της παγκόσμιας ηγεμονίας από τις Η.Π.Α., σε συνεργασία με την Κίνα,  αντιμετωπίζει αλλεπάλληλες τρομοκρατικές επιθέσεις – σχεδιασμένες πιθανότατα από μυστικές υπηρεσίες.

Από την άλλη πλευρά, η Κίνα αντιμετωπίζει τεράστια χρηματοπιστωτικά προβλήματα – ειδικά στη διατραπεζική αγορά, παρά την εξομάλυνση των επιτοκίων με τη βοήθεια της κεντρικής της τράπεζας. Ο υπερχρεωμένος ιδιωτικός της τομέας, σε συνδυασμό με τη φούσκα ακινήτων και τις αμοιβές των εργαζομένων της, οι οποίες έχουν πάψει πλέον να είναι ανταγωνιστικές, προβληματίζει σε μεγάλο βαθμό την κυβέρνηση – ενώ οι σχέσεις της με την Ιαπωνία επιδεινώνονται δραματικά.

Πρόβλημα παρουσιάζεται και στο Χονγκ Κονγκ, όπου χιλιάδες πλημμύρισαν τους δρόμους, διαδηλώνοντας εναντίον του μονοκομματικού συστήματος της Κίνας. Απαιτούν ουσιαστικά περισσότερη δημοκρατία από την κινεζική ηγεσία και προειδοποιούν τους υπολοίπους Πολίτες της πρώην βρετανικής αποικίας, σχετικά με την αυξανόμενη επιρροή του κομμουνιστικού κόμματος – αναφορικά με τις σχεδιαζόμενες τοπικές εκλογές του 2017.

Επίσης μεγάλες δυσκολίες αντιμετωπίζει και η Ταϊλάνδη – με τους φόβους πραξικοπήματος να αυξάνονται,αφού η χώρα δεν μπορεί να κυβερνηθεί, ενώ οι πολίτες της κατακλύζουν καθημερινά τους δρόμους, διαδηλώνοντας εναντίον της κυβέρνησης.

Η Νότια Αφρική, η Βραζιλία και η Αργεντινή δεν βρίσκονται σε καλύτερη θέση – με την τελευταία να είναι αντιμέτωπη ξανά με τη χρεοκοπία, παρά το ότι διέγραψε, μερικά χρόνια πριν, το μεγαλύτερο μέρος των χρεών της. Έχοντας δε ιδιωτικοποιήσει τις δημόσιες επιχειρήσεις της, όπως συνήθως απαιτεί το ΔΝΤ, αντιμετωπίζει αυξημένα προβλήματα ηλεκτροδότησης – με αποτέλεσμα να απειλεί τις εταιρείες με την εθνικοποίηση τους.

Ολοκληρώνοντας την παγκόσμια «διαδρομή» μας, μέσα σε όλον αυτό τον «ορυμαγδό», η Ελλάδα αναλαμβάνει (πριν την Ιταλία) την προεδρία της υπό διάλυση Ευρωζώνης – με τον εκφασισμό, τοναφελληνισμό, την οικονομική γενοκτονία και τη λεηλασία της πατρίδας μας να ευρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη.

Ειδικότερα, όπως έχει ήδη αναφερθεί, εάν δεν υιοθετηθεί η Άμεση Δημοκρατία, η αλλαγή του συντάγματος δηλαδή, με την ψήφιση των βασικών νόμων και του προέδρου απ’ ευθείας από τους Πολίτες, η Ελλάδα δεν πρόκειται να ξεφύγει από τα δεινά του πελατειακού κράτους – το οποίο συντηρεί «με νύχια και με δόντια» ηκυβέρνηση, ενώ θέλει να το οικειοποιηθεί η αξιωματική αντιπολίτευση, τάζοντας στους πάντες τα πάντα.

Η επαίσχυντη αυτή «πολιτική των ημετέρων», η οποία συνεχίζεται απτόητη από όλα σχεδόν τα ελληνικά κόμματα, παρά το ότι εξέθρεψε τη διαφθορά και τη διαπλοκή, οδηγώντας την πατρίδα μας στη χρεοκοπία, πρέπει να οδηγηθεί με κάθε τρόπο στο τέλος της – εάν θέλουμε πράγματι να αποφύγουμε το οριστικό τέλος της Ελλάδας.

Βασίλης Βιλιάρδος, για το Analyst.gr

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΡΘΟΤΗΤΑ

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΡΘΟΤΗΤΑ

Οι ηγέτες του δυτικού κόσμου μοιάζουν να συναγωνίζονται ποιος θα είναι αυτός που θα προδώσει πιο πολύ την χώρα του, το έθνος του, τον λαό του. Ποτέ στην ιστορία δεν υπήρχαν ηγέτες τόσο συνένοχοι στην καταστροφή της ιστορίας, των παραδόσεων, της κουλτούρας και της ταυτότητάς του λαού τους. Οι ηγέτες της χώρας μας είναι σίγουρα, στις πρώτες θέσεις.

Η ‘Πολιτική Ορθότητα’ έχει έρθει και έχει καθίσει στο σβέρκο των λαών της Ευρώπης και του δικού μας λαού, μέσα από μια καλά ενορχηστρωμένη σκευωρία μια κάστας ανθρώπων που σκοπό έχουν να καταφέρουν «ήσυχα», «πολιτισμένα» και προπαντός «δημοκρατικά» να δέσουν τα χέρια των ιδεολογικών και πολιτικών αντιπάλων τους, να επιβάλλουν τα δικά τους αρρωστημένα ιδεολογήματα και να ανακηρύξουν ορισμένες λέξεις και σκέψεις ‘ταμπού’ ενοχοποιώντας και τις ίδιες τις λέξεις και εκείνους που τις προφέρουν (όλα στο όνομα της «ανεκτικότητας» και της «διαφορετικότητας»). Είναι οι σύγχρονοι ιεροεξεταστές που καλούν τον «αμαθή όχλο» να υποταχθεί στο «αλάθητο δόγμα» τους, αλλιώς τους περιμένει η πυρά στην οποία θα καούν ως «αιρετικοί». Τα media, αυτή η πιστή θεράπαινα του σάπιου συστήματος, έχει αναλάβει πιστά τον ρόλο του «διαμορφωτή γνώμης» των μαζών. Μίας γνώμης βέβαια, που θα πρέπει να συμφωνεί κατά πάντα με την κρατούσα ιδεολογία ή μάλλον «ορθοδοξία» του συστήματος. 

Το τέρας τους εδώ και πολύ καιρό έχει ξεφύγει από τα δεσμά του και σήμερα ζει και αναπτύσσεται μεταξύ των αφελών, οι οποίοι αδυνατούν να διακρίνουν τον έλεγχο της σκέψης και το επιδέξιο μανιπουλάρισμα από εκείνους τους«προοδευτικούς» με την πανομοιότυπη γλώσσα και τα «ξινά» πρόσωπα, που έχουν χίλιες μύγες να μυγιάζονται και απαιτούν το σύνολο της κοινωνίας να τροποποιηθεί έτσι ώστε να κατευνάσει τις νευρώσεις τους.

Τίποτα δεν παραξενεύει. Ο Τζορτζ Όργουελ το έθεσε πολύ ωραία στο «1984»: «Αυτός που ελέγχει το παρόν ελέγχει το παρελθόν. Αυτός που ελέγχει το παρελθόν ελέγχει το μέλλον». Έτσι, θα πρέπει να απαλλαγούμε από κάθε μνήμη και ιδιαίτερα από όλες εκείνες τις μνήμες, τις εικόνες και τις φράσεις που «προσβάλλουν τον άλλον» και έρχονται από το παρελθόν, άσχετα αν κάποιες από αυτές μας κράτησαν ζωντανούς ή άλλες είναι αθώες. Έτσι στο μέλλον, οι πολιτικοί μας θα είναι σε θέση να πουν ότι τίποτα από όλα αυτά τα «μισαλλόδοξα» και «διχαστικά» δεν υπήρξε ποτέ, αλλιώς φέρτε μας αποδείξεις.

Ο λαός μας δέχεται αδιάκοπο σφυροκόπημα προπαγάνδας και συστηματική πλύση εγκεφάλου προκειμένου να έρθει σε κατάσταση απόλυτου ελέγχου, δουλείας, διαφθοράς και βαρβαρότητας. Για αυτό αλλοιώνεται η ιδιοπροσωπία του, αφανίζεται η εθνική του αυτοσυνειδησία, κακοποιείται η γλώσσα του, γελοιοποιείται η παράδοσή του και η πίστη του, ενοχοποιείται η ιστορία του και τα σύμβολά του, υποβαθμίζεται και εξαφανίζεται κάθε ηθική, πνευματική και ανθρωπιστική αξία αλλά και κάθε ιδανικό της φυλής μας που μας έχει παραδοθεί από τους προγόνους μας. Την ίδια ώρα, όπως σε ολόκληρο τον ‘δυτικό’ κόσμο, προωθείται η πολυπολιτισμικότητα, η παγκοσμιοποίηση, η αποεθνικοποίηση των λαών και το ανακάτεμα των φυλών, ταυτόχρονα με την ομογενοποίηση στην ανθρώπινη σκέψη και συμπεριφορά, ώστε να έχουμε "κλωνοποιημένους" και "μεταλλαγμένους" λαούς, ή μάλλον άθροισμα ατόμων που είτε θα ενδιαφέρονται μόνο για χρήμα, σάρκα, ύλη, τεχνολογία και διασκέδαση, είτε θα τρέμουν μήπως τους τα στερήσουν. Ηθικά και πνευματικά ανάπηρα όντα που δεν έχουν το σθένος μα αντιδράσουν στα νεοταξικά προγράμματα.

ΒΡΕΤΑΝΙΑ: Μυστική έκθεση του Υπουργείου Εσωτερικών προειδοποιεί για έξαρση βίας και φυλετικό πόλεμο εξ αιτίας του αριθμού των μεταναστών

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

ΒΡΕΤΑΝΙΑ: Μυστική έκθεση του Υπουργείου Εσωτερικών προειδοποιεί για έξαρση βίας και φυλετικό πόλεμο εξ αιτίας του αριθμού των μεταναστών

Σκηνή από την ταινία "Children of Men", μια αρκετά "προφητική" ταινία βλ. εδώ

Μια νέα πλημμύρα μεταναστών από την Ανατολική Ευρώπη θα μπορούσε να προκαλέσει φυλετικές συγκρούσεις στους βρετανικούς δρόμους, προειδοποιεί μια μυστική κυβερνητική έκθεση.

Η ελεύθερη είσοδος στο Ηνωμένο Βασίλειο Ρουμάνων και οι Βούλγαρων θα επιτρέπεται από την Τετάρτη.

Αλλά μια κρυφή μελέτη αναφέρει ότι οι συνέπειες θα μπορούσαν να είναι καταστροφικές. 

Κανείς δεν ξέρει πόσοι μετανάστες θα φτάσουν, αλλά η έκθεση αναφέρει ότι θα μπορούσαν να είναι πολύ περισσότεροι από τον προβλεπόμενο αριθμό των 50.000.

Η έκθεση προβλέπει ένταση μεταξύ των νέων μεταναστών και εκείνων που ήδη ζουν εδώ, εάν έχουν χαμηλότερους μισθούς από εκείνους των Πολωνών εργαζομένων καθώς και των Βρετανών.

Σοβαρές συγκρούσεις μπορούν να ξεσπάσουν οδηγώντας σε αυτό που περιγράφεται ως μια κατάρρευση της "κοινωνικής συνοχής".

Ο πρώην Υπουργός Εσωτερικών της κυβέρνησης των Εργατικών, Ντέιβιντ Μπλάνκετ, 66 ετών, έχει προβλέψει μια «έκρηξη» στην πατρίδα του το Sheffield, αν η τοπική κοινότητα των Ρομά δεν κάνει περισσότερα για να "ενσωματωθεί" στην κοινωνία.

Η έκθεση ανατέθηκε από το Υπουργείο Εσωτερικών και εργάστηκαν για αυτή ακαδημαϊκοί από το Πανεπιστήμιο του Reading.

Προειδοποιεί επίσης τεράστια πίεση στα σχολεία, στα νοσοκομεία και στο σύστημα παροχών.

Ο Igor Kaminski, ο οποίος διευθύνει μια πολωνική κατασκευαστική εταιρεία στο Λονδίνο, δήλωσε: «Υπάρχει πολύς φόβος ότι το φθηνότερο τμήμα της αγοράς θα καταρρεύσει υπό την πίεση των Βουλγάρων και Ρουμάνων εργατών οι οποίοι, για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, θα δεχτούν οποιαδήποτε αμοιβή».

Ο Συντηρητική Βουλευτής Δρ Σάρα Wollaston, δήλωσε: «Ο πληθυσμός μας ήδη αυξάνεται ταχύτερα από ό, τι οποιαδήποτε άλλη χώρα στην Ευρώπη, με το ένα τρίτο να είναι αποτέλεσμα της μετανάστευσης. Οι πιέσεις στις υποδομές και την απασχόληση δεν μπορούν πλέον να αγνοηθούν».  

«Είναι επίσης σωστό ότι θα έπρεπε ο ίδιος ο πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον να  ασχολείται με την επιδείνωση των σχέσεων των κοινοτήτων σε μέρη όπως το Σέφιλντ, και τις συνέπειες του να μένει άπρακτος. Πρέπει να αδράξει την ευκαιρία».

Μια δημοσκόπηση για την ICM χθες διαπίστωσε ότι το 72 %των Βρετανών πιστεύει ότι πρέπει να υπάρχουν περιορισμοί για τους Ρουμάνους και τους Βούλγαρους μετανάστες.

Και μια άλλη έρευνα για την Ipsos MORI έδειξε ότι τα δύο τρίτα των ανθρώπων θα καλωσορίσουν τους νεοεισερχόμενους μετανάστες μόνο εάν εργάζονται, πληρώνουν φόρους και μάθουν αγγλικά.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

Τιμώντας την «γαλλική» οικογένεια

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Τιμώντας την «γαλλική» οικογένεια

 

Το 1920 η γαλλική κυβέρνηση δημιούργησε το «Μετάλλιο Τιμής της Γαλλικής Οικογένειας» (Médaille d'Honneur de laFamille Française), το οποίο απονέμεται σε μητέρες που μεγάλωσαν με επιτυχία τέσσερα ή περισσότερα παιδιά.Πολλές αλλαγές έγιναν στο διάταγμα από τότε και το 1982 μετονομάστηκε σε «Μετάλλιο της Γαλλικής Οικογένειας»(Médaille de la Famille Française). Επιπλέον, πατέρες ή οποιοσδήποτε άλλος που έχει μεγαλώσει πολλά παιδιά με σωστό τρόπο μπορούσαν να επιλεγούν. Αργότερα έγινε ακόμα μια άλλη αλλαγή στο διάταγμα και το Μετάλλιο της Οικογένειας, μπορούσε να δοθεί σε μη Γάλλους, αρκεί τα παιδιά «να είναι Γάλλοι».

Οι δικαιούχοι θα πρέπει να έχουν συστάσεις για την τιμή, συνήθως από τον δήμαρχο της πόλης τους.

Αρχικά υπήρχαν τρία μετάλλια – χάλκινο, αργυρό και χρυσό. Το χάλκινο για τέσσερα ή πέντε παιδιά, αργυρό για έξι ή επτά παιδιά και χρυσό για οκτώ ή περισσότερα παιδιά. Ωστόσο, και αυτό άλλαξε και έμεινε ένα μόλις χάλκινο μετάλλιο, χωρίς να έχει σημασία πόσο πολλά είναι τα παιδιά.

Στην αρχή το μετάλλιο αποτελούσε σαφώς ένα τρόπο για την επιβράβευση των Γαλλίδων μητέρων που είχαν εργαστεί πολύ σκληρά για να αναθρέψουν μεγάλες οικογένειες και ως έναν τρόπο για να δοθεί κίνητρο για την δημιουργία μεγάλων οικογενειών. Με την πάροδο του χρόνου καθώς και με τις δημογραφικές ανακατατάξεις, το μετάλλιο έχει χάσει την σημασία του ως εθνικό σύμβολο και έχει γίνει, σήμερα,ένας οιωνός για την απώλεια του γαλλικού έθνους.

Ένας αριθμός δικαιούχων είναι ευπρόσδεκτος κάθε χρόνο στο Elysée Palace. Τον περασμένο Δεκέμβριο, εκείνες που μεγάλωσαν πέντε παιδιά ήταν (προσέξτε τα ονόματα):

Saadia Ayar née Jabir,

Medhia Bargaoui,

Fatima Batta,

Saâdia Brouzi,

Fatima Et-Tellah,

Nacéra Farsi,

Fatima Haddache,

Zineb Oussghir,

Και εκείνες που μεγάλωσαν έξι ή επτά παιδιά:

Fatiha Benhalima,

Fouzia Amezane,

Fatima Boularess,

Aïcha Hadj-Abderrahmane,

Mama Lefdou,

Fatima Loubbi,

Aïcha Tasry.

Η φωτογραφία στην αρχή τα λέει όλα.

Άραγε γιατί ήταν αυτές οι μόνες γυναίκες που προτάθηκαν; Μόνο οι αλλοδαπές γυναίκες έχουν μεγάλες οικογένειες; Ή οι Γαλλίδες απλά αγνοούνται σκόπιμα ; Σίγουρα εξακολουθούν να υπάρχουν μεγάλες καθολικές οικογένειες στη Γαλλία, αλλά δεν είναι φαίνεται, στη φύση των δημάρχων της Γαλλίας ή τον πρόεδρο να τις αναγνωρίσουν.

Αξίζει να σημειωθεί ότι τον Μάιο του 2013 μια θαρραλέα Γαλλίδα αποφάσισε να επιστρέψει το μετάλλιο που έλαβε στις 6 Ιουνίου 1993, επί προεδρίας Φρανσουά Μιτεράν. Σε μια μακροσκελή επιστολή που απευθυνόταν στον πρόεδροΦρανσουά Ολάντ (François Hollande), εξηγεί ότι ο νόμος Taubira νομιμοποίησης του «γάμου» των ομοφυλοφίλων αλλάζει την φύση του θεσμού του γάμου που η ίδια και ο σύζυγός της τίμησαν και αφιέρωσαν τη ζωή τους σε αυτόν, καθώς μεγάλωσαν έντεκα παιδιά:

«Πρόκειται (το μετάλλιο) για μια αναγνώριση του έθνουςστην υπηρεσία που παρέχουν προς αυτό οι οικογένειές του. Πρόκειται για μια απλή υπηρεσία, φυσικά, αλλά απαιτητική, από μια μητέρα και έναν πατέρα που φέρνουν στον κόσμο τα παιδιά που γεννήθηκαν από την αγάπη τους. Λόγω αυτής της αγάπης, τα μεγαλώνουν, όχι μόνο για τον εαυτό τους και για αυτό που εκείνοι θεωρούν σωστό, αλλά για να χτίσουν τον πολιτισμό του αύριο....

Και εδώ, κύριε Πρόεδρε, υπάρχει μια βαθιά αντίφασηανάμεσα στην έννοια της οικογένειας που υπήρχε μέχρι τώρα, και αυτής που εφαρμόζουν οι πολιτικές σας. Στην πραγματικότητα, ο γάμος και η ανατροφή των παιδιών, σύμφωνα με την ιδεολογία σας, δεν είναι τίποτα περισσότερο από “δικαιώματα” που δικαιολογούν την τροποποίηση των φυσικών εννοιών, προκειμένου να προσαρμοστούν σε ατομικές πρακτικές. Αλλά αυτό το ατομικιστικό όραμα που τοποθετείτε πάνω απ’ όλα είναι εις βάρος μιας πραγματικά σοσιαλιστικής αντίληψης της χώρας μας. Μέσω της μεταρρύθμισης σας, η οικογένεια δεν είναι πλέον στην υπηρεσία του έθνους, δεν είναι πλέον το έθνος του αύριο. Είναι η έκφραση των “ατομικών δικαιωμάτων”και υπόκειται στις μορφές που επιλέγει το κάθε άτομο. 

Φυσικά, έχουμε πάντα επίγνωση των τρόπων ζωής κάποιων ανθρώπων. Αν τους βρίσκαμε περίεργους, δεν θα θίγαμε την ελευθερία τους. Αλλά τι παράλογη ιδέα είναι αυτή να προσπαθείτε να τους εντάξετε στην ομάδα με το όνομα οικογένεια! Το να είσαι γονιός δεν είναι ένα παιχνίδι πόκερ στο οποίο αυτός που εξαπατά καλύτερα κερδίζει ! Στην επίσημη ιστοσελίδα, βλέπω ότι ο νόμος που ψηφίστηκε από το κοινοβούλιό σας αναπαράγει τις ίδιες πανομοιότυπες διατάξεις με την προηγούμενη νομοθεσία σχετικά με το Μετάλλιο της Οικογένειας. Θα τους το απονείμετε όταν θα έχουν αγοράσει επαρκή αριθμό παιδιών από αυτές τις νέες αγορές σκλάβων που υπάρχουν ήδη σε ορισμένες χώρες του εξωτερικού ;...»

  

Την ίδια ώρα η σοσιαλίστρια δήμαρχος του Μονπελιέ, Hélène Mandroux, γέμισε την περίοδο των γιορτών, την πόλη με προπαγανδιστικές «εορταστικές» αφίσες δύο ομοφυλοφίλων. Η αφίσα λέει: ‘Ευτυχισμένο το Νέο Έτος σε όλους!’

Η 73χρονη Mandroux, τον Φεβρουάριο του 2011,«πάντρεψε συμβολικά» ένα ζευγάρι ομοφυλόφιλων και έγινε, τον Μάιο του 2013, μετά το νέο νόμο Taubira, η πρώτη δήμαρχος της Γαλλίας που «πάντρεψε» και επίσημα ομοφυλόφιλους. Το Μονπελιέ θεωρείται η δεύτερη «πιο gay πόλη» της Γαλλίας μετά το Παρίσι και πριν από την Ρεν. Καλός τρόπος για να κολακεύσει τους ψηφοφόρους της.

Στo Μόναχο της Γερμανίας κυκλφόρησε αυτή αφίσα για τα "οικογενειακά κουπόνια"

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή