ΤΟ ΘΩΡΗΚΤΟΝ "ΑΒΕΡΩΦ"

http://hercolano8.blogspot.com/2012/03/blog-post_25.html
------------------------------------------

Αφαίρεσε (και...) την ελληνική σημαία ο Λ.Παπαδήμος! +ΣΧΟΛΙΟΝ

Αφαίρεσε (και...) την ελληνική σημαία ο Λ.Παπαδήμος!

25-03-2012 22:36:08

 Ο Γιώργος Παπανδρέου είχε πρώτος αφαιρέσει τον πίνακα της Ελευθερίας και τον έβγαλε.Η επίσημη δικαιολογία ήταν ότι ο πίνακας πήγε για συντήρηση. Στη φωτογραφία βλέπουμε ότι πλέον έφυγε από το πρωθυπουργικό γραφείο  και η ελληνική σημαία και έχει απομείνει μόνο η σημαία της Ευρωπαικής Ένωσης.Τι δικαιολογία έχουμε για αυτό;Θέλουν να μας πουν κάτι ή απλά "έτυχε";

Τόσο καιρό που μπαινοβγαίνουν οι αρχηγοί κομμάτων στο μέγαρο Μαξίμου, δεν έγινε θέμα επαναφοράς τους;

Ο Παπανδρέου έφυγε. Δεν πρέπει τώρα οι αρχηγοί των κομμάτων που συγκυβερνούν, να απαιτήσουν από τον πρωθυπουργό την επάνοδο στην πρότερη κατάσταση;

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr 
------------------------------------------------

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΜΑΣ, ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΥΠΑΡΧΟΝΤΑΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥΣ ΠΙΝΑΚΑΣ, Ο ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΤΕΡΟΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΘΕΣΙΣ ΑΥΤΗΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΞΗΣ:

 Λυκούργος Κογεβίνας, To θωρηκτό «Αβέρωφ» στην Κωνσταντινούπολη το φθινόπωρο του 1918 (Αθήναι, Ιστορικο-Εθνολογικό Μουσείο).

------------------------------------------------------- 

 ΕΜΕΙΣ ΝΟΜΙΖΑΜΕ ΟΤΙ ΤΟ ΚΥΑΝΟ ΠΕΔΙΟ ΗΤΑΝ ΤΟΠΟΘΕΤΗΜΕΝΟ ΕΚΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΟΥΝ Μ' ΑΥΤΟ ΤΟ ΦΟΝΤΟ ΚΙ ΟΧΙ ΤΟ ΞΥΛΟ!!!! ΟΜΩΣ ΜΑΘΑΜΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΡΓΟ ΤΕΧΝΗΣ! ΚΑΙ ΤΟ ΘΑΥΜΑΣΕ ΚΑΙ Η ΧΙΛΛΑΡΥ!!!!

ΓΡΑΦΕΙ ΤΟ OLYMPIA.GR

ΤΟ “ΑΤΕΡΜΟΝΟ ΠΕΔΙΟ…” ΤΟΥ ΓΑΠ !!!

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Φεβρουαρίου 7, 2012

Γράφει η Ντέπη Στενού
Δημοσιογράφος-Εκδότρια

Εκστασιάστηκε  κατά την επίσκεψή της στην Ελλάδα  η Χίλαρι Κλίντον από το έργο «Ατέρμονο πεδίο- Δελφοί» το οποίο κοσμεί το γραφείο του πρώην Πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου και νυν κ. Παπαδήμα . Αν δεν το ενθυμείστε -γιατί εμείς οι Έλληνες έχουμε και ασθενή μνήμη  -μιλάμε για το έργο   που από το 2010 αντικατέστησε  τον ιστορικό πίνακα  “«H Eλλάς ευγνωμονούσα» (1858),  του Θεόδωρου Bρυζάκη (1819-1878) , που δείχνει την Ελλάδα να ευγνωμονεί τους αγωνιστές του 21 για την απελευθέρωσή της  και  που επί χρόνια κοσμούσε  το γραφείο του εκάστοτε Πρωθυπουργού.
Με την εγκατάσταση του ΓΑΠ εκεί  όμως , αποκαθηλώθηκε  μαζί με την σελίδα του Μεγάρου  Μαξίμου που αναφερόταν σε αυτό το υπέροχο έργο  !!!
Ήταν και από τα  πρώτα πράγματα που έκανε ο ΓΑΠ μόλις έγινε Πρωθυπουργός … Βλέπετε η αλλαγή διακόσμησης του Γραφείου των προκατόχων του… ήταν πιο σημαντική υπόθεση από την μελέτη των οικονομικών δεδομένων, ώστε να ανακαλύψει τουλάχιστον έγκαιρα –αν δεν το ήξερε – ότι λεφτά δεν υπάρχουν !
Ο συγκεκριμένος Πίνακας βέβαια δεν βρισκόταν  τυχαία εκεί .
Ουσιαστικά ήταν η συνείδηση του εκάστοτε πρωθυπουργού  για να του θύμιζει  καθημερινά την υποχρέωσή του να διαφυλάξει την ελευθερία και την ανεξαρτησία της Χώρας , για την οποία χύθηκαν ποταμοί αίματος από τον λαό της και να την παραδώσει ακέραια όπως την παρέλαβε  !!!
Τώρα επειδή σε αυτή την Κυβέρνηση   πολλοί κυκλοφορούν …αδιάβαστοι , μένει στον ιστορικό του μέλλοντος να απαντήσει αν  ο πρώην Πρωθυπουργός είχε συναίσθηση  της ιστορικής σημασίας του πίνακα  και γι αυτό τον αποκαθήλωσε  ή όπως  επί 2 χρόνια συνηθίζει, απλώς  δεν …ήξερε τι έκανε  !!!
Σημασία έχει πως ο ΓΑΠ και η κυβέρνησή του αποκαθήλωσαν  τις  ιστορικές κατακτήσεις, την αξιοπρέπεια και την περηφάνια  ενός ολόκληρου λαού , με την ίδια ευκολία που αποκαθήλωσαν  και τον Πίνακα που τις εκπροσωπούσε !!!!
Τον αντικατέστησε  δε με αυτό το  …αριστούργημα (διαφήμιση της Vitex) πίσω από το πρωθυπουργικό γραφείο που ονομάζεται  “Ατέρμονο πεδίο – Δελφοί” του Θεόδωρου Στάμου, που είδαμε να θαυμάζει  και η κυρία Κλίντον και  καμάρωνε ο Γιώργος… εξηγώντας της – μέσα στην άγνοιά του-και τι απεικονίζει (!!!! )
Μας λύθηκε  βέβαια η απορία  μέσα από το διάλογό τους , για το λόγο αποκαθήλωσης  του πίνακα του Θ. Βρυζάκη… Της είπε ο ΓΑΠ   ότι επέλεξε πίνακες μοντέρνας τεχνοτροπίας γιατί  η προηγούμενη διακόσμηση  του έπεφτε
λίγο  … «βαριά» για τα κυβικά του !!!
Πράγματι τον κατανοούμε , είναι πολύ «βαριά» η ιστορία αυτής της χώρας για τον Γιώργο Παπανδρέου και τα ξενόφερτα στελέχη της κυβέρνησής του…
Δεν μπορούν να την σηκώσουν οι  γυμνασμένοι από το κανό ώμοι του , ακόμη κι αν από δω και μπρος κάνει μόνο κανό,  για την υπόλοιπη ζωή του….
Η Ιστορία ενός έθνους υπάρχει στο μυαλό και την καρδιά των υπηκόων του.
Έχει καταγραφεί εκεί από την εκπαίδευσή τους , από την γνώση των γεγονότων, από την διαπαιδαγώγηση στην οικογένεια τους ,  από τον τρόπο που την τιμά και την σέβεται στην καθημερινότητά του …
Αν δεν υπάρχει εκεί καταγεγραμμένη , τότε ακόμα και το πιο γυμνασμένο  σώμα είναι πολύ «ελαφρύ» για να σηκώσει μια τέτοια Ιστορία … και πολύ περισσότερο του  ΓΑΠ, της  Ρεπούση , της Διαμαντοπούλου και η παρέας τους …
Όσο για τις διευκρινήσεις  του στην Χίλαρυ περί μοντέρνας τέχνης , αποδεικνύονται τουλάχιστον φαιδρές  αφού φάνηκε ξεκάθαρα ότι είχε  μαύρα μεσάνυχτα  ακόμη και για τον ζωγράφο που ήταν  γνωστός ως το “κακό ” παιδί της Αμερικής …με συμμετοχή σε πολλές εκθέσεις στην Ν. Υόρκη και αλλού,  και για τον οποίο δεν έκανε καμία αναφορά .
Θα μου πείτε, εδώ δεν είχε φροντίσει να του πει  κανείς για το τι απεικονίζει ο πίνακας  που κοσμεί το γραφείο του και τον άφησαν να της  μιλάει για κάποιο… μικρό νησάκι του Αιγαίου!  Δεν είχε ενημερωθεί   δηλαδή ότι  ο «Οδυσσέας» των “ατέρμονων πεδίων”  μπορεί να βρήκε το νησί του, τη Λευκάδα, απέναντι από την Ιθάκη και να εμπνεύστηκε από τη θάλασσα και τα ακρογιάλια του Ιονίου …
Εν αντιθέσει με όλους εμάς  που εξ αιτίας του , θα βολοδέρνουμε για τα διπλάσια χρόνια από τον Οδυσσέα , μέχρι να βρούμε την Ιθάκη, αν την βρούμε ποτέ και αν
εν τω μεταξύ  δεν  χρειαζόμαστε γερμανικό διαβατήριο για να πάμε ….
Αφήστε που ο περί ου ο λόγος πίνακας έχει πηγή έμπνευσης τους Δελφούς, οπότε είναι δύσκολο ακόμα και για ένα εκπρόσωπο του αφηρημένου εξπρεσιονισμού να έχει απεικονίσει σε αυτό του το έργο «νησάκι» και «Αιγαίο»…Αλλά που να ξέρουν ο ΓΑΠ και η Χίλαρυ από Δελφούς…
Πάντως  τυχαία ή  όχι,   η επιλογή του ήταν προφητική και  ταιριάζει απόλυτα με την κατάσταση που  ο ίδιος οδήγησε την χώρα : Σε ένα “ατέρμονο πεδίο” εξάρτησης, εξαθλίωσης και εξευτελισμού .
Και για να τον βοηθήσουμε λίγο με τα Ελληνικά του , όπου «Ατέρμονος»: αυτός που δεν έχει τέρμα, άπειρος, ατελείωτος…
Όπως είπε και ο ίδιος : Παραλάβαμε τη χώρα στο χείλος του γκρεμού και την πήγαμε ένα βήμα μπροστά!!!!
Σωστά κ. Παπανδρέου…. και έτσι  μας ρίξατε μέσα …παραδίνοντάς μας  στην «ατέρμονη» ελπίδα  ….για σωτηρία .
Ευτυχώς που δεν ήταν  ατέρμονες και  οι μέρες σας στην  Εξουσία …
Όπως δεν  είναι ατέρμονη  και η υπομονή του λαού μας και  όταν  έρθει η στιγμή , θα  σας  ανταμείψει όλους όπως σας αξίζει σε μια ατέρμονη τιμωρία !!
------------------------------------------------ 

Πώς "αυτοκτόνησε" η ΝΔ... +ΣΧΟΛΙΟΝ

ΘΕΣΙΣ ΜΑΣ:

ΤΟΥΤΕΣ ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΛΑΚΑ ΓΙΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΦΙΛΟΥΣ!

ΜΠΟΡΕΙ ΝΑΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΖΩΗ Ν.Δ. ΑΛΛΑ Η ΤΩΡΙΝΗ Ν.Δ. (ΤΟΥ ΣΑΜΑΡΑ ΠΟΥ ΨΗΦΙΣΑΜΕ) ΕΔΕΙΞΕ ΑΤΙΜΗ ΔΙΑΓΩΓΗ! 

ΕΔΩ ΠΟΥ ΕΙΔΑΜΕ ΚΑΙ ΠΑΘΑΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ (ΜΕ ΤΗΝ ΛΑΪΚΗ ΠΙΕΣΗ) ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟ ΝΑ ΨΗΦΙΣΗ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ-2 (ΚΑΘΩΣ ΝΤΡΕΠΟΝΤΟΥΣΑΝ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΑΙ ΤΟΥ), ΑΙ!! ΤΟΤΕ ΗΛΘΕ Η camarilla ΠΟΥ ΚΥΒΕΡΝΑΕΙ ΤΗΝ Ν.Δ. (ΟΠΩΣ ΛΕΓΕΙ ΤΟ ANTINEWS) ΚΑΙ ΕΔΕΙΞΕ ΟΤΙ ΗΣΑΝ Η "ΧΡΥΣΗ ΕΦΕΔΡΕΙΑ" ΠΟΥ ΒΓΗΚΕ ΟΤΑΝ ΗΤΑΝ ΑΝΑΓΚΗ, ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ!

ΦΑΗΛΟ, Σ' ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΠΟΥΡΘΕΣ ΚΙ ΕΣΥ, ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΛΩΣΟΡΙΖΟΥΜΕ, ΑΛΛΟ ΝΑ ΠΗΣ, ΝΑ ΠΗΣ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑΧΟΥΜΕ ΕΣΩΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!! ΓΙ' ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΜΑ, ΠΟΥ ΑΛΥΣΣΟΔΕΝΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ 100 ΕΤΗ, ΕΝΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΓΙΝΗ! ΝΑ ΤΕΘΗ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΣΕ ΕΣΩΚΟΜΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ, ΟΠΩΣ, ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΑ, ΕΓΙΝΕ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΛΟΓΗ ΠΡΟΕΔΡΟΥ!

Η camarilla ΠΕΡΙΕΦΡΟΝΗΣΕ ΤΗΝ ΒΑΣΗ!

ΤΩΡΑ ΗΛΘΕ Η ΩΡΑ Η ΒΑΣΗ ΝΑ ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗ ΤΗΝ camarilla!

ΛΟΙΠΟΝ! ΛΕΜΕ, ΚΙ ΕΜΕΙΣ, ΟΧΙ Σ' ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΥΛΗ-ΔΟΛΙΑ ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΤΗΣ Ν.Δ. -- ΑΣΦΑΛΩΣ, ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΥΜΕ ΕΠΙΣΗΣ ΤΟ FLIP-FLOP ΤΟΥ ΛΑΟΣ !!

ΤΩΡΑ ΨΗΦΙΖΟΜΕ ΣΥΝΕΠΕΙΣ ΔΕΞΙΟΥΣ! ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΣΤΩΝ, ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗΣ  ΗΓΕΜΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ, ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ!

defencenet.gr : Ποια είναι τα εκλογικά ποσοστά που δίνουν αυτοδυναμία και πώς "αυτοκτόνησε" η ΝΔ...

25-03-2012 21:05:10

Στόχο απλά ανέφικτο πολιτικά, αποτελεί η αυτοδυναμία των 151 εδρών στη Βουλή για τη ΝΔ βάσει του υπάρχοντος εκλογικού συστήματος (λες και με 151 βουλευτές ή ελαφρά επάνω από τους 150 μπορεί να κυβερνηθεί αυτό το χάος από ένα κόμμα που δύο φορές έχει πέσει από την κυβέρνηση σε σχετικά πιο νορμάλ καταστάσεις με ανάλογο αριθμό εδρών, το 1993 και το 2009).
Αλλά και επικίνδυνο ως πολιτικό σχεδιασμό, αφού αντί για προσπάθεια μέγιστης δυνατής αύξησης του ποσοστού της κάτι που θα γινόταν αντιληπτό από το εκλογικό σώμα, κυνηγούν χίμαιρες. Και ποτέ κανένα εκλογικό σώμα δεν συγχώρεσε ένα κόμμα που κυνηγούσε κάτι που ούτε το ίδιο το κόμμα που το ζητά, το πιστεύει.

Σύμφωνα λοιπόν με ανάλυση του τμήματος ειδήσεων του defencenet.gr, του υπάρχοντος εκλογικού νόμου για να κερδίσει την ποθούμενη αυτοδυναμία ένα κόμμα χρειάζεται ποσοστό 36,5%, αλλά με μία βασική προϋπόθεση: Να εισέλθουν στη Βουλή μόνο 5 κόμματα και το πρώτο από το δεύτερο να έχει διαφορά 1% ή μεγαλύτερη.
Η δεύτερη προϋπόθεση δεν παίζει κανένα ρόλο στην περίπτωσή μας, αφού οι αρχικές, δηλαδή η πεντακομματική Βουλή και το 36,5% είναι πρακτικά ανέφικτο να επιτευχθεί, όπως δείχνουν όλες, μα όλες οι δημοσκοπήσεις, αλλά και η γενικότερη τάση που καταγράφεται στο εκλογικό σώμα. Αυτό το ενδεχόμενο υπήρχε ότι η ΝΔ πριν συμμετάσχει στην κυβέρνηση Παπαδήμου εμφάνιζε εκλογική επιρροή της τάξεως του 30-32% στις δημοσκοπήσεις και είχε δικαίωμα να ελπίζει στην προεκλογική συσπείρωση που θα μπορούσε να της δώσει ένα εκλογικό bonus του 4-5%.
Βέβαια και πάλι θα ήταν πρακτικά αδύνατο να εισέλθουν στη Βουλή μόνο πέντε κόμματα, όπως συνέβη στις εκλογές του 2009. Από εκεί και πέρα για κάθε ένα κόμμα που μπαίνει στην Βουλή σηκώνεται ο πήχης κατά 0,9% περίπου κατά μέσο όρο.
 

Και φτάνουμε στο επικρατέστερο σενάριο της οκτακομματικής Βουλής. Πόσο χρειάζεται το πρώτο κόμμα για να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση; Ελαφρά επάνω από … 40%! 

Όπως βλέπουμε λοιπόν πέρα από τις θεωρίες και την πολιτική συνθηματολογία, υπάρχει η σκληρή πραγματικότητα των αριθμών. Καμία δημοσκόπηση του τελευταίου μηνός δεν δείχνει τη ΝΔ επάνω από 26%, άρα το επιχείρημα της αυτοδυναμίας είναι τουλάχιστον έωλο, αν όχι γελοίο.
Για την ακρίβεια οι περισσότερες που γίνονται με το μοντέλο της αναγωγής των αναποφάσιστων την δείχνουν να «κάθεται» σε ένα ποσοστό περί το 22-24%. Και στην Συγγρού δεν αμφισβητούν την αξιοπιστία αυτών των δημοσκοπήσεων. Και πώς να το κάνουν αφού και οι δικές τους κυλιόμενες δημοσκοπήσεις ακριβώς αυτό δείχνουν. Και σε έδρες αυτό είναι ένα ποσοστό που θα «παίξει» μεταξύ 110 και 120 εδρών. 

Στις δημοσκοπήσεις δεν κερδίζει το ποσοστό της ΝΔ ο Π.Καμμένος και οι "Ανεξάρτητοι Έλληνες" ή η "Χρυσή Αυγή". Σοβαροί να είμαστε. Το χάνει από μόνη της η ΝΔ και η αυτοκτονική πολιτική που ακολούθησε από το Νοέμβριο και μετά. Ο απόλυτος συμβιβασμός της με το σύστημα ή εν πάση περιπτώσει το ότι "παραδόθηκε" πριν κάν πολεμήσει!

Και είναι η πρώτη φορά που ένα κόμμα παραδίδεται στο σύστημα, χωρίς κανένα πολιτικό όφελος, όντας ευρισκόμενο ακόμα ... στην αντιπολίτευση! Παγκόσμιο ρεκόρ!

Η σημερινή ομολογία του καλού Έλληνα και συνεργάτη του Αντώνη Σαμαρά, Φαήλου Κρανιδιώτη [ΒΛΕΠΕ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ] (όσοι ψηφίσετε ΝΔ στη Β'Πειραιά να ψηφίσετε Φαήλο, το λέμε ευθέως και ... χωρίς παρεξήγηση, όπως μιλάμε πάντα καθαρά και "στα ίσια" για όλα τα θέματα) ότι οι εκλογές έπρεπε να είχαν γίνει τον Δεκέμβριο, απλά επιβεβαιώνει αυτό που από την αρχή, της μεταστροφής της πολιτικής γραμμής της ΝΔ, υποστήριζε το defencenet.gr: Δεν λύνεις σε μια ανώμαλη κατάσταση, δίνοντάς της παράταση ζωής.
Εδώ λοιπόν έρχεται το σενάριο της συγκυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ που εντέχνως προωθείται από τα ΜΜΕ που ελέγχουν (προσέξτε: «ελέγχουν» όχι «ελέγχει») το ΠΑΣΟΚ και το οποίο υπό τις παρούσες πολιτικές συνθήκες είναι «θανατηφόρο» για τη ΝΔ: Η μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων της «βγάζει σπυράκια» ακούγοντας ότι μπορεί τη επομένη των εκλογών η πολιτική ομάδα που κατέστρεψε την χώρα, που «φυλάκισε» ένα λαό και λέγεται ΠΑΣΟΚ, θα ξαναβρεθεί στην εξουσία εμμέσως με την δική της ψήφο.
Ότι και να λέει ο Α.Σαμαράς, το έλλειμμα της πολιτικής αξιοπιστίας που καταγράφεται στο πρόσωπό του από το Νοέμβριο μέχρι σήμερα, λόγω της στροφής κατά 180 μοίρες της πολιτικής του έναντι του Μνημονίου είναι τέτοιας έκτασης μεταξύ των ψηφοφόρων του ιδίου του κόμματός του που απειλεί να τον συνθλίψει πολιτικά.
Γιατί όταν την Τετάρτη 09/11 το απόγευμα ένας πολιτικός που θέλει να παίξει το ρόλο "ηγέτη" εισέρχεται στην αίθουσα του προεδρικού μεγάρου για να ορίσει πρωθυπουργό τον Φ.Πετσάλνικο και να προχωρήσει με τους δικούς του όρους τις πολιτικές και εθνικές εξελίξεις και μέσα σε 16 ώρες την Πέμπτη 10/11 το μεσημέρι αποδεχεται τον Λ.Παπαδήμο και όλα αυτά ενώ είχε ήδη πραγματοποιήσει στροφή υπέρ του Μνημονίου, έ, τότε έχει σβαρό πρόβλημα πολιτικής αντίληψης.
Ειδικά όταν την Κυριακή 06/11 δήλωνε στην σύσκεψη με τον Παπανδρέου ότι δεν τον ήθελε. Και η αλλαγή του Πετσάλνικου με τον Παπαδήμο γινόταν κατ'απαίτηση του Γ.Καρατζαφέρη του (κάποτε...) 5,5% και της θεατρινίστικης αποχώρησής του από την σύσκεψη της Τετάρτης.
Σε μια τέτοια διαχείριση αυτός ο πολιτικός μπορεί να είναι πρόεδρος ενός μεγάλου κόμματος, αλλά δεν δείχνει να είναι ηγέτης…  
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
----------------------------------------

Φ.Κρανιδιώτης: "Οι εκλογές έπρεπε να είχαν γίνει τον Δεκέμβριο"...

25-03-2012 13:12:20

"Οι εκλογές έπρεπε να έχουν γίνει τον περασμένο Δεκέμβριο, κάθε μέρα που περνά τα πράγματα γίνονται δυσκολότερα", ανέφερε στην κρατική τηλεόραση ο στενός συνεργάτης του Αντώνη Σαμαρά, Φ. Κρανιδιώτης και υποψήφιος στην Β'Πειραιά, ομολογώντας το ολέθριο πολιτικό σφάλμα του Α.Σαμαρά να μην πάει σε εκλογές άμεσα και να συμμετάσχει στην κυβέρνηση Παπαδήμου.

Πάντως χρήζει ιδιαίτερης σημασίας η παρατήρησή του ότι "Σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας πρέπει να γίνουν νέες εκλογές", ενώ επέκρινε και την κυβέρνηση Καραμανλή για την μη πραγματοποίηση μεταρρυθμίσεων που εκείνη την εποχή θα ήταν ήπιες. 

Ο Φαήλος Κρανιδιώτης, που συνήθως εκφράζει την φωνή της πολιτικής λογικής τουλάχιστον σε ότι αφορά τα πολιτικά συμφέροντα του συντηρητικού χώρου, μιλώντας στην πρωινή εκπομπή της ΝΕΤ είπε μεταξύ άλλων είπε:  “Οι εκλογές έπρεπε να έχουν γίνει το Δεκέμβρη. Η χώρα δεν μπορεί να περιμένει γιατί οξύνονται τα προβλήματα και δεν μπορεί να υπάρξει ούτε μια μέρα καθυστέρηση. Το χειρότερο είναι η ακυβερνησία. Η αριστερά στη χώρα δεν είναι ιερή αγελάδα. Το ΚΚΕ έχει άποψη αν και σουρεαλιστική που μπορεί κάποιος να τη συζητήσει. Υπάρχουν όμως και οι ανανεωτικοί αριστεριστές που θέλουν να παίρνουν τα χρήματα , να ψηφίζουν για αυτούς οι Γερμανοί και εμείς να μην κάνουμε αλλαγές. Έχει ιστορικές ευθύνες η αριστερά για πολλά. Το κέντρο της Αθήνας, το μεταναστευτικό, τον ανεύθυνο συνδικαλισμό, την ποινικοποίηση της επιχειρηματικότητας”

Σε ότι αφορά την ΝΔ είπε: “Η ΝΔ έχει ευθύνη γιατί επί Καραμανλή δεν έκανε τις ήπιες μεταρρυθμίσεις τόσο γρήγορα όσο έπρεπε. Πολεμήθηκε άγρια από αυτούς που αργότερα έκαναν τα λάθη. Εφόσον επανεκκινήσουμε την οικονομία μπορούμε να αποφύγουμε πάρα πολλά πράγματα όπως περιοριστικές πολιτικές. Το βερεσέ τελείωσε. Όποιος λέει το αντίθετο είναι πολιτικός απατεώνας. Την συζήτηση για συγκυβέρνηση μετά τις εκλογές την ανοίγει το ΠΑΣΟΚ. Πάντως θα μπορούσαμε να ξαναπάμε σε εκλογές. Πρέπει πάση θυσία η χώρα να έχει μια ισχυρή αυτοδύναμη κυβέρνηση”.

Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr

-------------------------------------------------

AFRICA-Wildlife & Conservation Statistics

http://hercolano2.blogspot.com/2012/03/africa-wildlife-conservation-statistics.html

ΕΔΩ ΜΕΡΙΚΟΙ ΜΟΝΟ ΑΡΙΘΜΟΙ ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ

1. Προ ολίγου καιρού στις πεδιάδες της Αφρικής υπήρχον 100.000 Μαύροι Ρινόκεροι, τώρα σ' όλη την ήπειρο 2.700 - απο τα πολλά είδη ρινοκέρου σώζονται 5!

2. Το 1930 υπήρχον 5-10 Εκατομμύρια Αφρικανικοί Ελέφαντες, το 1989 υπήρχε το 1% αυτών (περίπου 600.000).

3.Λέων. Προ 10ετίας υπήρχον 50.000. Σήμερον 10-15.000!

4. Αφρικανικός άγριος κύων: Αλλοτε ήσαν αμέτρητοι, μυριάδες! Στίς πεδιάδες Serengeti υπήρχον αμέτρητες αγέλες και η κάθε αγέλη είχε πάνω από 100 μέλη. Σήμερον, εκεί υπάρχουν μόνον 60 άτομα!

5. Λεοπάρδαλις (Cheetah): Προ ολίγου καιρού υπήρχον 100.000, σήμερον 10.000!

-------------------------------------

George Adamson: Father of Lions (Baba ya Simba)

George Adamson: Father of Lions (Baba ya Simba)

Who is George Adamson?
The best selling book titled BORN FREE, written
by his wife Joy Adamson, was much in part written
from George's notes.

George lived in a remote area of Kenya, East Africa.
He was 'gentleman', who was courageous, caring,
and no person that has ever lived knows Lions on a more
personal, intimate basis than this remarkable man.
George was a friend to the Lions ....
He was "Baba ya Simba"(Father of Lions)

Sadly in August 1989 George Adamson was murdered in Kenya, East Africa by Somalian bandits when he went to the rescue of a young European tourist and his assistant in the Kora Reserve. He was a unique and wonderful gentleman who devoted his life to helping wildlife and to protecting the unique environment in which they lived. His was a rugged life style, in a bush camp with only a few modern conveniences.

He was a Hero to the end .... giving his life to save another

George Adamson wrote in his book:

"Who will now care for the animals, for they cannot look after themselves? Are there young men and women who are willing to take on this charge? Who will raise their voices, when mine is carried away on the wind, to plead their case?"

George Adamson
1906-1989
----------------------------
Ο George Adamson ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΒΛΕΠΟΜΕ ΚΑΙ ΣΤΟ ΦΙΛΜ ΜΕ ΤΟΝ ΛΕΟΝΤΑ ΚΡΙΣΤΙΑΝ (Προηγουμένη ανάρτησις) --ΑΥΤΟΣ ΤΟΝ ΒΟΗΘΗΣΕ ΝΑ ΖΗΣΗ!
ΠΡΟΣΕΞΑΤΕ ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΣΗΜΕΙΑ: Ο George Adamson ΕΙΝΑΙ ΛΕΥΚΟΣ! ΟΙ ΝΕΓΡΟΙ ΔΕΝ ΑΓΑΠΟΥΝ ΤΑ ΖΩΑ, ΤΑ ΘΕΩΡΟΥΝ ΒΔΕΛΥΡΑ (ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΩΑΜΕΘΑΝΟΙ), ΟΜΩΣ ΤΑ ΤΡΩΝΕ! ΣΤΗΝ ΕΠΙΓΕΙΑ ΚΟΛΑΣΗ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΖΙΜΠΑΜΠΟΥΕ (ΕΥΡΙΣΚΕΤΑΙ ΕΚΕΙ ΟΠΟΥ ΑΛΛΟΤΕ ΗΤΟ Ο ΕΠΙΓΕΙΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ, ΓΗ ΤΗΣ ΟΜΟΡΦΙΑΣ, ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΦΘΟΝΙΑΣ, ΠΟΥ ΕΛΕΓΕΤΟ ΡΟΔΕΣΙΑ) ΤΑΦΑΓΑΝ ΟΛΑ, ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΕΦΑΝΤΕΣ! ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ, ΟΙ ΝΕΓΡΟΙ ΛΑΘΡΟΚΥΝΗΓΟΙ "ΒΓΑΖΟΥΝ ΑΠ' ΤΗΝ ΜΕΣΗ" ΤΟΝ George Adamson! ΟΙ ΛΕΟΝΤΕΣ ΤΟΝ ΕΣΕΒΟΝΤΟ, ΟΙ ΑΦΡΙΚΑΝΟΙ (ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΛΕΓΕΣΑΙ "ΡΑΤΣΙΣΤΗΣ" ΑΝ ΟΜΟΛΟΓΕΙΣ ΟΤΙ Ο ΔΥΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΩΤΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΚΟ ΤΟΥΣ!) ΤΟΝ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΑΝ!
ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΙΑ ΣΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ ΑΓΡΙΑ ΖΩΑ, ΠΑΡΑ ΟΛΙΓΑ (Βλέπε την επομένη ανάρτησι)!
-------------------------

Christian the lion (Full Story)

Επιτέθηκε στον Πάνο Καμμένο και τη Χρυσή Αυγή ο Άδωνις Γεωργιάδης +ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ

ΙΔΙΚΗ ΜΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ:

ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΑΔΩΝΙ, ΔΕΝ ΣΕ ΕΝΟΧΛΟΥΝ ΟΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΒΛΕΠΕΙΣ ΜΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΙΜΟΣΤΑΖΟΝΤΑ ΕΧΟΝΤΑΣ ΑΦΑΙΡΕΣΕΙ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΥΡΙΑΔΩΝ ΑΘΩΩΝ! ΔΕΝ ΣΕ ΕΝΟΧΛΕΙ Η ΠΗΓΑΔΑ ΤΟΥ ΜΕΛΙΓΑΛΑ,  ΟΥΤΕ ΟΙ ΚΑΤΑΛΟΓΟΙ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΗΣ "ΟΠΛΑ", ΟΥΤΕ Η ΦΡΙΚΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑΤΟΣ ,ΟΥΤΕ ΤΟ ΣΤΟΜΩΜΕΝΟ ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΠΟΥ ΚΑΤΑΚΟΜΜΑΤΙΑΣΕ ΤΗΝ ΕΛΕΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ, ΟΥΤΕ ΟΙ ΕΘΝΟΚΤΟΝΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ-ΘΡΑΚΗΣ, ΟΥΤΕ Η ΕΛΛΗΝΟΚΤΟΝΟΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣ ΤΗΣ 5ης ΟΛΟΜΕΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΚΚ ΤΟΥ '49!

ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΑΔΩΝΙ, ΔΕΝ ΣΕ ΕΝΟΧΛΟΥΝ ΟΙ ΠΑΣΟΚΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΒΛΕΠΕΙΣ ΕΧΟΝΤΑΣ ΕΠΙΤΥΧΕΙ ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥΣ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΧΩΡΑ ΤΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ! ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΑΝ Ο,ΤΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ, ΠΟΥ ΚΑΤΕΔΙΚΑΣΑΝ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ, ΟΜΩΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΚΑΤΕΔΙΚΑΣΑΝ ΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΟ ΠΙΣΤΟΛΙ ΤΗΣ 17Ν! ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΑΔΩΝΙ, ΔΕΝ ΣΕ ΕΝΟΧΛΕΙ ΤΟ ΠΑΣΟΚΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΕΠΟΙΚΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΛΑΘΡΟΝΟΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΣΤΟΝ ΤΡΟΜΟ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ ΜΕ ΤΟΝ "ΝΟΜΟ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗ"!

 ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΑΔΩΝΙ, ΔΕΝ ΣΕ ΕΝΟΧΛΟΥΝ ΟΙ Ν.Δ. ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΒΛΕΠΕΙΣ ΕΧΟΝΤΑΣ ΕΠΙΤΥΧΕΙ ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥΣ ΝΑ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ! ΑΛΗΘΕΙΑ, ΑΔΩΝΙ, ΠΟΙΟ ΕΘΝΟΠΡΟΔΟΤΙΚΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ ΚΚΕ ΔΕΝ ΕΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΕ Η Ν.Δ. ?  ΑΥΤΗ ΜΑΣ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ "ΓΙΟΡΤΗ ΜΙΣΟΥΝ'' Η ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ 25.000 ΗΡΩΪΚΩΣ ΠΕΣΟΝΤΩΝ ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΣΥΜΜΟΡΙΑΚΟ ΑΓΩΝΑ --ΚΑΙ ΔΕΝ ΗΣΑΝ ΕΘΕΛΟΝΤΑΙ, ΗΣΑΝ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΡΑΤΟΣ ΠΟΥ Η Ν.Δ. ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ!!! ΜΗΠΩΣ ΑΛΛΩΣΤΕ, Η Ν.Δ. ΔΕΝ ΣΥΝΑΙΝΕΙ ΣΤΟΝ ΕΠΟΙΚΙΣΜΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ??

ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΑΔΩΝΙ, ΔΕΝ ΣΕ ΕΝΟΧΛΕΙ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟ, ΕΘΝΟΚΤΟΝΟ ΚΑΙ ΕΞΟΧΩΣ ΑΝΗΘΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΕΩΣ, ΔΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ π.χ. ΓΡΑΦΕΙ ΣΗΜΕΡΟΝ Ο κ. ΧΡ. ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ:

...Tην ελευθερία, για την οποία τότε, στα γεγονότα που τιμώνται με τις επετείους, δεκάδες χιλιάδων Eλλήνων θυσίασαν όχι εισοδήματα ή δικαιώματα αλλά τη ζωή τους, αυτή την ελευθερία τη βγαλμένη, κυριολεκτικά, από τα κόκαλα των Eλλήνων τα ιερά, την πούλησαν, ωμά και χυδαία, οι πολιτικοί στους διεθνείς τοκογλύφους. Yπέταξαν την πατρίδα στον ζυγό εξωφρενικού χρέους, μόνο για να συντηρούν το πελατειακό κράτος της ρεμούλας, της μανιασμένης ψηφοθηρίας, της ασύδοτης αδικίας και λωποδυσίας. Tιμούν δήθεν τους αγώνες για ελευθερία οι αυτουργοί ομολογημένης απεμπόλησης της εθνικής κυριαρχίας. Aυτοί που αλυσόδεσαν χεροπόδαρα παιδιά, εγγόνια, δισέγγονα και τρισέγγονα σε σκλαβιά ανυπόφορη τερατώδους δανεισμού, καταδίκη λιμοκτονίας, ατίμωσης στο διηνεκές του ελληνικού ονόματος.
Ποια διάσωση της ελληνικότητας να γιορτάσουν σε εθνικές επετείους τα κόμματα που μεθοδικά και προμελετημένα αφελλήνισαν τον λαό επί τριάντα οχτώ ολόκληρα χρόνια; Bίαια και αυθαίρετα, ερήμην του λαού, έσπασαν τη συνέχεια δύο χιλιάδων χρόνων ελληνικής γραφής επιβάλλοντας το μονοτονικό σύστημα, κατάργησαν ή αχρήστευσαν ετσιθελικά τη διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών στα σχολειά. Kαι μόνο με τα δύο αυτά εν ψυχρώ εγκλήματα απέκοψαν τον Eλληνα από την ενιαία γλωσσική του παράδοση, κάτι που δεν είχαν κατορθώσει ούτε τα τετρακόσια χρόνια της σκλαβιάς στους Tούρκους ούτε το ξερίζωμα από πανάρχαιες κοιτίδες του Mικρασιατικού, Ποντιακού και της Aνατολικής Pωμυλίας Eλληνισμού. Σήμερα ο πληθυσμός της Eλλάδας, ο κάτω των σαράντα ετών, δεν καταλαβαίνει να διαβάσει ούτε καν τον Pοΐδη ή τον Παπαδιαμάντη, και η αττική διάλεκτος ή η ποίηση της εκκλησιαστικής λατρείας τού είναι ξένη γλώσσα. Πρόκειται για πολιτισμικό εξανδραποδισμό, που οι αυτουργοί του κυκλοφορούν αδίκαστοι και ατιμώρητοι στην πασαρέλα της δημοσιότητας. Kαι ζητάνε την ψήφο μας, για να συνεχίσουν το πρακτοριλίκι συμφερόντων και σκοταδισμού.
Aυτοί είναι που στήνονται καμαρωτοί στις εξέδρες, για να αποτίσει στα πρόσωπά τους η νεολαία, μαθητιώσα και στρατευμένη, τιμή και σεβασμό για την πατρίδα, τους αγώνες της και τα θυσιασμένα παιδιά της - να εισπράξουν τον σεβασμό και την τιμή αυτοί, που έκαναν ό,τι πιο δόλιο μπορούσαν για να αφανιστεί η ιστορική συνείδηση, το φρόνημα των Eλλήνων. Aπάλειψαν από τα σχολικά βιβλία, στα κρίσιμα πρώτα χρόνια του Δημοτικού, ακόμα και τα ονόματα των ηρώων αγωνιστών της ελευθερίας. Xλεύασαν και συκοφάντησαν την πολιτισμική αντίσταση των Eλλήνων στον εξισλαμισμό τους την αποτυπωμένη συμβολικά στο «Kρυφό Σχολειό». Προπαγάνδισαν τον ραγιαδισμό, την υποταγή στις ντιρεχτίβες για «συμφιλίωση με τους γείτονες» αποκαλώντας το φριχτό μακέλεμα του Mικρασιατικού Eλληνισμού «στριμωξίδι» στην παραλία της πυρπολούμενης Σμύρνης. Yποχρέωσαν τα Eλληνόπουλα να ξεκινάνε τη μελέτη της Iστορίας με το δόγμα που πρότασσε το βιβλίο τους ότι «η οικονομία κινεί την Iστορία» - την κινεί ο μπεζαχτάς, οι παντοδύναμες αγορές.
Ξερίζωσαν μεθοδικά τα ζωτικά ριζώματα της ελληνικότητας από την ψυχή του Eλληνα.

ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΑΔΩΝΙ, ΔΕΝ ΣΕ ΕΝΟΧΛΟΥΝ ΟΙ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΙ, ΑΥΤΟΙ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΧΙΤΡΑΜΠΟΥΚΟΙ ΠΟΥ ΠΗΡΑΝ ΜΕ ΤΑ ΨΕΜΜΑΤΑ ΤΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ ΤΟΥΣ, ΜΕ ΤΟΝ "ΤΣΑΜΠΟΥΚΑ" ΤΟΥΣ, ΜΕ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΒΙΑ,  ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥ!

ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΑΔΩΝΙ, ΔΕΝ ΣΕ ΕΝΟΧΛΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΚΑΨΑΝ 110 ΦΟΡΕΣ ΤΟ ΜΑΓΑΖΙ ΣΟΥ (ΤΙ ΕΙΝΑΙ, ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ, ΠΑΣΟΚΟΙ, Ν.Δ., ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΩ, ΙΣΩΣ ΕΣΥ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ, ΟΜΩΣ ΣΙΓΟΥΡΑ, Η "ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ" ΔΕΝ ΗΤΟ!)!

ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΑΔΩΝΙ, ΓΙΑΤΙ ΟΝΟΜΑΖΕΙΣ ΤΗΝ "ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ""ΤΡΑΜΠΟΥΚΟΥΣ" ? ΠΟΤΕ ΕΚΑΝΑΝ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟΥΣ ?

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ,

ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΑΔΩΝΙ, ΕΙΤΕ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕΙ, ΕΙΤΕ ΟΧΙ, ΤΟ ΜΟΝΟ ΚΟΜΜΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΘΕΣΕΙΣ ΕΘΝΙΚΕΣ, ΤΩΝ ΝΟΙΚΟΚΥΡΑΙΩΝ, ΕΙΝΑΙ Η  "ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ"! ΤΙ ΝΑ ΚΑΜΩΜΕ!
------------------------------------------------------------------

Επιτέθηκε στον Πάνο Καμμένο και τη Χρυσή Αυγή ο Άδωνις Γεωργιάδης

25-03-2012 16:27:57

Επίθεση στον Πάνο Καμμένο και στην Χρυσή Αυγή εξαπέλυσε από το ραδιόφωνο του "Βήματος" ο Άδωνις Γεωργιάδης. Χαρακτήρισε μάλιστα "δημαγωγό" τον κ. Καμμένο...

«Οφείλω να πω ως κάποιος που ήρθε από άλλο κόμμα στην παράταξη της ΝΔ ότι θα είναι φοβερό λάθος εάν οι ψηφοφόροι τις ΝΔ αυτήν την κρίσιμη στιγμή ακολουθήσουν δημαγωγούς -και ο κύριος Καμμένος μπορεί να μην είναι κομματίδιο ή να είναι, δεν ξέρω αυτό θα φανεί στην κάλπη, αλλά δημαγωγός είναι σίγουρα- και να αφήσουμε ξανά το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία» δήλωσε.

Παράλληλα, ο κ. Γεωργιάδης δήλωσε πως εάν μπει η Χρυσή Αυγή στη Βουλή θα έχουμε «βουλευτές τραμπούκους» και θα κινδυνέψει η Δημοκρατία.

«Δεν σας κρύβω ότι επειδή είμαι από αυτούς που έχω δεχτεί στη ζωή μου δύο φορές επίθεση από την Χρυσή Αυγή με βία, γνωρίζω πολύ καλά ότι αν πράγματι το κόμμα αυτό μπει στην Βουλή όπως δείχνουν σε αυτήν τη φάση οι δημοσκοπήσεις, η δημοκρατία μας θα περάσει πολύ μεγάλη κρίση. Μιλάμε για βουλευτές τραμπούκους μέσα στη Βουλή» κατέληξε ο Α. Γεωργιάδης...
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Β. Βιλιάρδος - ΣΤΗΝ ΠΑΓΙΔΑ ΤΟΥ ΔΑΝΕΙΣΜΟΥ

ΣΤΗΝ ΠΑΓΙΔΑ ΤΟΥ ΔΑΝΕΙΣΜΟΥ: Η (πρώτη) αναδιάρθρωση της Ελλάδας, οι αγωγές των ιδιωτών αποταμιευτών, οι διαγραφές χρεών της Ρωσίας, της Ουκρανίας, του Πακιστάν, του Ισημερινού, της Αργεντινής και της Ουρουγουάης, το ευρώ, καθώς επίσης η ελπίδα μας για το μέλλον

“Ο προϋπολογισμός θα πρέπει ξανά να ισοσκελισθεί, τα ταμεία του κράτους θα πρέπει να γεμίσουν, το δημόσιο χρέος οφείλει να μειωθεί, ενώ η αλαζονεία των δημοσίων υπαλλήλων πρέπει να περιορισθεί και να ελεγχθεί – εάν επιθυμούμε να μην χρεοκοπήσει η Ρώμη” (Μάρκος Τύλλιος Κικέρων, 106-43 πχ).  

“Η μοναδική μας προστασία απέναντι στις τοκογλυφικές αγορές και τα πολυεθνικά μονοπώλια είναι η Πολιτική. Η μοναδική μας προστασία απέναντι στους πολιτικούς είναι οι ενεργοί, υπεύθυνοι και σωστά ενημερωμένοι Πολίτες - οι οποίοι ψηφίζουν οι ίδιοι τους νόμους, ελέγχουν το δημόσιο και καθορίζουν την κυβερνητική Πολιτική, με την εγκαθίδρυση της άμεσης Δημοκρατίας. Άλλωστε, «η εμπιστοσύνη είναι καλή, αλλά ο έλεγχος ακόμη καλύτερος» (2012 μχ)”.    

Ανάλυση

Αυτό που ουσιαστικά διαφοροποιεί μία μεγάλη οικονομική κρίση, όπως αυτές της Βραζιλίας, της Τουρκίας κλπ., από τη χρεοκοπία κάποιας χώρας, δεν είναι άλλο από την αναδιάρθρωση χρεών, η οποία συχνά την ακολουθεί. Δηλαδή, αυτού καθαυτού η εισβολή του ΔΝΤ σε ένα κράτος, με όλα όσα δεινά τη συνοδεύουν (υποταγή στο δόγμα του νεοφιλελευθερισμού, «καταστολή» του κοινωνικού κράτους, λεηλασία του δημοσίου και ιδιωτικού πλούτου για την εξόφληση των κρατικών οφειλών, καταστροφή της μεσαίας τάξης, καταδίκη στη χρεοκοπία χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων, εξαθλίωση των μαζών κλπ.), δεν είναι συνώνυμη με την πτώχευση – ενώ η διαγραφή οφειλών χαρακτηρίζει την επίσημη χρεοκοπία, όπου φυσικά δεν πτωχεύει το κράτος, αλλά οι Πολίτες του (αφού αυτοί καλούνται να αποπληρώσουν το δημόσιο χρέος, μέσω της μείωσης των μισθών, του περιορισμού των συντάξεων, της επιβολής ειδικών φόρων, της κατάρρευσης των κοινωνικών παροχών κλπ.).

Στα πλαίσια αυτά, η πρόσφατη εγκληματική συμφωνία διαγραφής (PSI), η οποία υπεγράφη από το μεγαλύτερο μέρος των βουλευτών της χώρας μας, αφενός μεν επισημοποίησε τη χρεοκοπία της, αφετέρου δεν έλυσε τα βασικά οικονομικά της προβλήματα – αφού το δημόσιο χρέος, παρά το μέγεθος της μείωσης του, συνεχίζει να μην είναι βιώσιμο, αν και οι λύσεις ήταν πανεύκολες. Η βασική αιτία είναι το ότι τα «μέτρα» (μνημόνια), τα οποία επιβλήθηκαν, ενδυναμώνουν συνεχώς την ύφεση στην Ελλάδα – ενώ χωρίς ανάπτυξη είναι αδύνατον να οδηγηθούμε στην έξοδο από την κρίση  (γεγονός που επιβεβαιώνουν και οι αγορές, αφού τα spreads ανεβαίνουν ξανά, ξεπερνώντας τις 1.800 μ.β.).   

Η ανάπτυξη απαιτεί «τόνωση» της αγοραστικής δύναμης, εσωτερική κατανάλωση, εξαγωγές, περιορισμό των φόρων και επενδύσεις – προϋποθέσεις οι οποίες δεν υφίστανται σε μία χώρα, η οποία έχει χρεοκοπήσει, υπογράφοντας τη θανατική καταδίκη της. Εκτός αυτού, για τη διενέργεια επενδύσεων δεν είναι απαραίτητη μόνο η χρηματοδότηση τους – αλλά, επίσης, η δημιουργία νέων επενδυτικών ευκαιριών, ένα σωστό επιχειρηματικό πλαίσιο, μία σταθερή φορολογική νομοθεσία και ένα Κράτος Δικαίου. Όταν όμως μία χώρα βιώνει συνθήκες χρεοκοπίας, ουσιαστικά χωρίς καμία μελλοντική προοπτική, είναι μάλλον αδύνατον να υιοθετήσει όλα τα παραπάνω – οπότε η ανάπτυξη παραμένει στη θεωρία.            

Δυστυχώς για όλους μας, δεν επιδιώχθηκε η έντιμη συμπεριφορά απέναντι στους οφειλέτες της χώρας – η οποία θα ήταν η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των χρεών μας, με χαμηλά επιτόκια, χωρίς καμία διαγραφή και σε συνδυασμό με ένα πρόγραμμα «τύπου Marshall, για την επανεκκίνηση της οικονομίας μας. Οφείλουμε να σημειώσουμε εδώ ότι, ακόμη και αν δεχθούμε πως η ΕΚΤ θα ήταν αδύνατον να δανείσει απ’ ευθείας την Ελλάδα, θα μπορούσε προφανώς μέσω της Εθνικής Τράπεζας, για παράδειγμα, η οποία θα απαιτούσε επιτόκιο λίγο υψηλότερο από το 1% - με το οποίο δανειζόταν η ίδια από την ΕΚΤ.

Εάν σκεφθεί τώρα κανείς ότι, η ΕΚΤ διπλασίασε πρόσφατα την ποσότητα χρήματος στο 1 τρις €, δανείζοντας κυρίως τις ισπανικές και τις ιταλικές τράπεζες (παρέχοντας για πρώτη φορά τριετή χρόνο αποπληρωμής), έτσι ώστε να αγοράζουν τα ομόλογα του δημοσίου των χωρών τους, θα κατανοήσει το πόσο ανέντιμα αντιμετωπίστηκε η Ελλάδα – στην οποία δεν δόθηκε καν αυτή η ευκαιρία. Στον Πίνακα Ι αναγράφονται τα δάνεια τριετούς διάρκειας (tender), τα οποία έλαβαν από την ΕΚΤ οι παραπάνω τράπεζες, αλλά και άλλες μεγάλες της ΕΕ:

ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Ειδικά δάνεια ορισμένων ευρωπαϊκών τραπεζών, σε δις €

Χώρα	Δεκέμβριος 2011	Φεβρουάριος 2012
Ισπανία*	67,0	65,6
Ιταλία**	48,5	54,0
Γαλλία	20,0	8,0
Βέλγιο (KBC, Dexia)	23,3	15,4
Γερμανία ***(Commerzbank)	10,0	7,5
Αυστρία (Erste bank)	3,0	1,1
Μ. Βρετανία****	10,5	16,3
Νορβηγία	2,0	1,1

Πηγή: Morgan Stanley   Πίνακας: Β. Βιλιάρδος

* Οι ισπανικές τράπεζες έχουν κόκκινα δάνεια, από την κρίση των ενυπόθηκων χαμηλής εξασφάλισης, ύψους άνω των 136 δις € - με αποτέλεσμα να μην μπορούν να δανεισθούν από άλλα ιδρύματα, εκτός από την ΕΚΤ. 

** Μόνο η Indesa Sanpaolo έλαβε 12 δις € το Δεκέμβρη και 24 δις € το Φεβρουάριο, μετά τις τεράστιες ζημίες στον Ισολογισμό της. Για όλες τις υπόλοιπες τα ποσά είναι υπολογισμένα συντηρητικά, αφού δεν δημοσιεύονται με διαφάνεια από πολλές ιταλικές τράπεζες. Το συνολικό ποσόν δανεισμού που χρειάζεται το Ιταλικό κράτος για το 2012 υπολογίζεται στα 400 δις €.  Η ώρα της αλήθειας πλησιάζει λοιπόν για την Ιταλία. 

*** Η Deutsche Bank έλαβε επίσης χρήματα, αλλά δεν αποκαλύπτει το ποσόν.

**** Τόσο η Μ. Βρετανία (RBS, Lloyd, HSBC), όσο και η Νορβηγία (DNB) έλαβαν δάνεια, μέσω των θυγατρικών τους στην Ευρωζώνη.

Περαιτέρω, εάν θεωρήσουμε ότι τελείωσε η κρίση στην Ευρωζώνη, παρατηρώντας τη συνεχή μείωση των επιτοκίων δανεισμού (spreads) σε πολλές χώρες (εκτός Ιρλανδίας και Πορτογαλίας), ίσως να μην αξιολογούμε σωστά όλα όσα συμβαίνουν «υπό την αιγίδα» της ΕΚΤ – η οποία έχει αυξήσει την ποσότητα του χρήματος (τύπωμα) πολύ περισσότερο, από όσο η Fed.

Κατά την άποψη πολλών, αυτό που σήμερα συμβαίνει δεν είναι άλλο από τη μετάθεση μίας επαυξημένης κρίσης στο εγγύς μέλλον – με την Ευρώπη να απειλείται, όσο ποτέ πριν, από τον υπερπληθωρισμό (μετά από 2-3 έτη), από τις μαζικές χρεοκοπίες πολλών κρατών, από την υπερβολική ανεργία, από την εξαθλίωση των μαζών, από τις κοινωνικές εξεγέρσεις, από την εγκληματικότητα, από τα διορισμένα «πολιτικά καθεστώτα» των αγορών και από τη διάλυση της.     

ΟΙ ΑΓΩΓΕΣ ΤΩΝ ΑΠΟΤΑΜΙΕΥΤΩΝ

Συνεχίζοντας στο θέμα μας και ειδικά όσον αφορά εκείνους τους ιδιώτες, τους μη κερδοσκόπους ιδιοκτήτες Ελληνικών ομολόγων δηλαδή, οι οποίοι δεν συμφώνησαν με τη διαγραφή χρέους και εξαναγκάσθηκαν μέσα από την ενεργοποίηση των ρητρών (CAC’s), η αυθαιρεσία της χώρας μας είναι εντελώς απαράδεκτη. Οι πρωτοβουλίες λοιπόν, οι οποίες σημειώνονται σήμερα σε διάφορα κράτη, μεταξύ των οποίων και στην Ελλάδα, δεν μπορούν να θεωρηθούν αδικαιολόγητες – ενώ θα ολοκληρωθούν με την κατάθεση μαζικών αγωγών αποζημίωσης, εναντίον του Ελληνικού Δημοσίου ή/και των τραπεζών, οι οποίες τυχόν προώθησαν την πώληση ομολόγων, χωρίς να ενημερώσουν σωστά τους πελάτες τους.      

Όπως αναφέρουν οι Γερμανοί δικηγόροι, οι οποίοι έχουν αναλάβει την υπεράσπιση ενός μεγάλου αριθμού ιδιωτών-επενδυτών, έκαστου με ομόλογα αξίας από 10.000 € έως και 3.000.000 €, ένας σημαντικό μέρος τους (το 35% περίπου του συνόλου) δεν είχε ενημερωθεί σωστά από τις τράπεζες – αφού αυτές ήταν υποχρεωμένες να πληροφορούν τους πελάτες τους για τους κινδύνους των ομολόγων επειδή, μετά τη χρεοκοπία της Αργεντινής, γνώριζαν ότι, οι επενδύσεις σε ομόλογα δημοσίου δεν ήταν πλέον απολύτως ασφαλείς. Η ενοχή των τραπεζών όσον αφορά τουλάχιστον τις επενδυτικές συμβουλές, είναι μάλλον δεδομένη – γεγονός που κατέδειξε η αγωγή μίας γερμανικής πόλης (Pforzheim), εναντίον της JP Morgan.

Εάν φυσικά δεν τεκμηριώνεται η ενοχή των τραπεζών, κάτι που αφορά ειδικά όλους όσους αγόρασαν ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου μετά την εισβολή του ΔΝΤ, τότε δεν ενδείκνυται η αγωγή εναντίον της τράπεζας, αλλά εναντίον του Δημοσίου. Πάντοτε κατά τους Γερμανούς δικηγόρους, η διαγραφή των οφειλών αυτών οι οποίοι δεν υπέγραψαν τα συμφωνία, είναι παράνομη – αφού πρόκειται για δήμευση περιουσιακών στοιχείων.

Εκτός αυτού, μεταξύ της Γερμανίας και της Ελλάδας υπάρχει μία υπογεγραμμένη δέσμευση προστασίας των επενδύσεων – μία σύμβαση δηλαδή, η οποία προστατεύει τους Γερμανούς από τυχόν πολιτικά ρίσκα στην Ελλάδα. Την ίδια θέση υιοθετούν και τα Hedge Funds, τα οποία δεν συμμετείχαν στη διαγραφή ή/και έχουν στην ιδιοκτησία τους ομόλογα αγγλικού Δικαίου – ενώ διαθέτουν αρκετά μεγάλη εμπειρία, καθώς επίσης επιτυχίες σε ανάλογες δικαστικές διαμάχες με κράτη.

Ειδικά όσον αφορά τα Hedge Funds (στα οποία δόθηκε ήδη αναβολή, αφού προφανώς συνεχίζουν να μη συμφωνούν), η στρατηγική που έχουν ακολουθήσει είναι απλούστατη – ενώ φαίνεται ότι πολύ δύσκολα θα αποτύχει. Έχοντας τοποθετηθεί μόνο σε ομόλογα αγγλικού δικαίου (αποτελούσαν το 10% περίπου των συνολικών οφειλών μας απέναντι στους ιδιώτες, ήτοι περί τα 20 δις €) και γνωρίζοντας ότι, η ενεργοποίηση των CAC’s απαιτεί τη συμφωνία του 75%, αγόρασαν περισσότερα από τα 5 δις € (άνω του 25%), σε χαμηλές τιμές, εξασφαλίζοντας έτσι τη μη ενεργοποίηση των ρητρών. Θα απαιτήσουν λοιπόν να λάβουν το 100% της αξίας τους, χωρίς διαγραφή – ένα ενδεχόμενο, το οποίοι είναι πιθανόν να προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις (ακριβώς για το λόγο αυτό, εμείς τουλάχιστον δεν θεωρούμε πως έχει κλείσει το θέμα PSI).

Περαιτέρω, οι αγωγές είναι δυνατόν να κατατεθούν στην Ελλάδα, στη Μ. Βρετανία και στις Η.Π.Α. – όπου οι πιθανότητες επιτυχίας τους στην Ελλάδα αξιολογούνται ως πολύ μικρότερες, επειδή τα δικαστήρια δεν θεωρούνται επαρκώς ανεξάρτητα. Επειδή τώρα δεν επιτρέπεται να κατατεθούν στη Γερμανία, οι δικηγόροι συμβουλεύουν τους πελάτες τους να προσφύγουν στα αμερικανικά δικαστήρια (Washington), όπου όμως είναι απαραίτητες οι μαζικές αγωγές (class actions).

Για την αξιολόγηση, για την οργάνωση, καθώς επίσης για την προώθηση στις Η.Π.Α. οι δικηγόροι αμείβονται το ελάχιστο με 100 € - ενώ ενδεχομένως συμμετέχουν στην αμοιβή των Αμερικανών συναδέλφων τους, οι οποίοι χρεώνουν το 30% περίπου επί των συνολικών απαιτήσεων, αλλά μόνο στην περίπτωση επιτυχίας.

Ο αναμενόμενος χρόνος απόφασης υπολογίζεται από 6 έως 9 μήνες, ενώ οι πιθανότητες επιτυχίας είναι αρκετά μεγάλες – αρκεί οι ενάγοντες να αποδείξουν ότι, η διαγραφή αποτελεί δήμευση, οφειλόμενη σε ένα πολιτικό γεγονός. Στην περίπτωση δε κατά την οποία τα αμερικανικά δικαστήρια θα αποφάσιζαν υπέρ των επενδυτών, θα μπορούσαν να κατατεθούν ασφαλιστικά μέτρα, καθώς επίσης να απαιτηθούν αποζημιώσεις – όπου η κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων της Ελλάδας στο εξωτερικό (χρυσός, ακίνητα κλπ.), δεν θα ήταν δυνατόν να αποφευχθεί. Ας μην ξεχνάμε ότι, στην περίπτωση της Αργεντινής, οι κάτοχοι ενός ομολόγου κατάφεραν να κατασχέσουν ένα πολεμικό πλοίο της χώρας, κατά τη διάρκεια ταξιδιού του στο εξωτερικό. 

Ανάλογες μαζικές αγωγές ετοιμάζονται και από Έλληνες αποταμιευτές, οι οποίοι έχουν αγοράσει ομόλογα του δημοσίου (υπολογίζονται από 2-4 δις €), ενισχύοντας ουσιαστικά την πατρίδα τους. Η θέση τους είναι ακόμη πιο δύσκολη, σε σχέση με τους ξένους, επειδή είναι εκ των πραγμάτων επιβαρυμένοι περισσότερο – λόγω της δεινής θέσης της χώρας τους η οποία, αφενός μεν μειώνει τις αμοιβές τους, αφετέρου όλα τα εισοδήματα τους λόγω ύφεσης, με την υιοθέτηση υψηλότερων φόρων, καθώς επίσης με τις έκτακτες εισφορές (χαράτσια) στην ιδιωτική τους ακίνητη περιουσία.

Η εξαίρεση τους λοιπόν από τη διαγραφή, όπως έχει συμβεί και σε άλλες χώρες, δεν αποτελεί μία απαράδεκτη, «επιλεκτική μεταχείριση», σε σχέση με τους ξένους. Εκτός αυτού, τόσο οι ιδιώτες-αποταμιευτές, όσο και τα ασφαλιστικά ταμεία, δεν έχουν τη δυνατότητα, όπως οι τράπεζες και οι θεσμικοί, να «αποσβέσουν» τις ζημίες τους.

Ειδικά όσον αφορά τις τράπεζες, η ζημία από τη διαγραφή μέρους της αξίας των ομολόγων θα μειώσει τα κέρδη τους, οπότε θα επιβαρυνθούν με λιγότερους φόρους (σε τελική ανάλυση βέβαια τα κράτη θα κληθούν να καλύψουν τις απώλειες, αφού θα εισπράξουν λιγότερους φόρους). Παράλληλα, η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής (νέα ομόλογα μεγαλύτερης διάρκειας) δεν αποτελεί πρόβλημα για αυτές – αφού θα εξασφαλίσουν πολλαπλάσια ρευστότητα, καταθέτοντας τα ως εγγύηση στην ΕΚΤ, σε αντίθεση με τους ιδιώτες, οι οποίοι φυσικά δεν έχουν αυτή τη δυνατότητα. 

Κλείνοντας, η προσφορά της Ελλάδας προς τους εγχώριους και ξένους ιδιώτες επενδυτές, η οποία έγινε αποδεκτή «εθελούσια» από το 85% περίπου του συνόλου είναι, έτσι όπως «μετεφράσθηκε» από τις γερμανικές τράπεζες, ανά παλαιό ομόλογο ονομαστικής αξίας 1.000 €, η εξής:

(α)  20 καινούργια ομόλογα της εκδότριας, του Ελληνικού δημοσίου δηλαδή, συνολικής αξίας 315 € (επομένως το 31,5%) και λήξης από τις 24 Φεβρουαρίου του 2023 και μετά.

(β)  τα ονομαζόμενα “PSI Payment Notes”, ονομαστικής αξίας 150 € (15%) - τα μισά εκ των οποίων διάρκειας ενός έτους (7,5%), ενώ τα υπόλοιπα 75 € (7,5%) δύο ετών (πρόκειται για ομόλογα του ευρωπαϊκού μηχανισμού EFSF). Μέχρι εδώ συνολικά λοιπόν το 46,5% της ονομαστικής αξίας ή 465 € στα 1.000 € (διαγραφή του 53,5%).

(γ)  Τα ονομαζόμενα “GDP-Linked-Notes”, ονομαστικής αξίας 315 € (ένα επόμενο 31,5%). Οι πληρωμές αυτών των αξιόγραφων εξαρτώνται από την εξέλιξη του ΑΕΠ της Ελλάδας (κάπου στη σελίδα 81 της επίσημης διακήρυξης των 179 περίπου σελίδων στα αγγλικά αναφέρεται ότι, δεν είναι σίγουρο πως θα πληρωθεί αυτό το ποσόν, το οποίο είναι συνδεδεμένο με την εξέλιξη του ΑΕΠ της Ελλάδας).

(δ)  τα ονομαζόμενα “Accrued Interest Notes” – δηλαδή, υποσχετικές πληρωμής, στην παρούσα αξία των επιτοκίων λήξης (με επιτόκιο που ξεκινάει από το 3,6% και διαμορφώνεται τελικά, κατά μέσον όρο, γύρω στο 4,5%).  

Αν και υποθέτουμε ότι, πολύ σύντομα θα ακολουθήσει η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Ιταλία, το Βέλγιο αλλά και άλλες χώρες της Ευρωζώνης (εάν βέβαια συνεχίσει να επιβάλλεται η ίδια πολιτική), η Ελλάδα είναι η πρώτη ανεπτυγμένη οικονομία, οι οποία χρεοκόπησε τις τελευταίες δεκαετίες – γεγονός που θα έχει πολύ δυσμενείς συνέπειες τόσο για την ίδια, όσο και γενικότερα για την αγορά ομολόγων.  

       

ΧΡΕΟΚΟΠΙΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΕΙΣ ΔΙΕΘΝΩΣ

Μεταξύ των ετών 1998 και 2005 υπήρξαν πολλές οικονομικές κρίσεις στον πλανήτη – οι οποίες προκλήθηκαν κυρίως από το ξέσπασμα της ασιατικής (άρθρο μας). Εν τούτοις, δεν κατέληξαν όλες στη χρεοκοπία εκείνων των χωρών, οι οποίες αντιμετώπισαν οικονομικά προβλήματα – τα οποία ήταν συνήθως απόρροια των τραπεζικών καταρρεύσεων. Στον Πίνακα ΙΙ που ακολουθεί, αναφέρονται τα τρία πρώτα κράτη, τα οποία πτώχευσαν, αναδιαρθρώνοντας και διαγράφοντας παράλληλα μέρος των χρεών τους:

ΠΙΝΑΚΑΣ ΙΙ: Αναδιαρθρώσεις χρέους Ρωσίας, Ουκρανίας και Πακιστάν, σε δις $, συμμετοχή πιστωτών, μέση διαγραφή και διακύμανση (με τη μέθοδο της παρούσης αξίας, «μετρητοίς»).

Δείκτες	Ρωσία	Ουκρανία	Πακιστάν*
ΑΕΠ ονομ. σε $ (2011 πρόγνωση)	1,88 τρις	162,9 δις	204,1 δις
Δημόσιο χρέος / ΑΕΠ (2011 πρόγνωση)	8,7%	44,8%	60,1%
Διαγραφή χρέους στο εσωτερικό	4,81	4,47	0,00
Διαγραφή χρέους στο εξωτερικό	33,89	3,29	6,51
Συνολικό ποσόν αναδιάρθρωσης	38,7	7,76	6,51
Συμμετοχή πιστωτών εσωτερικού	95%	84%	0,00
Συμμετοχή πιστωτών εξωτερικού	97%	95%	99%
Μέση διαγραφή χρέους στο εσωτερικό	45,0%	6,9%	0,00
Μέση διαγραφή χρέους στο εξωτερικό	53,9%	32,0%	30,9%
Διακύμανση διαγραφής εσωτερικού	40-55	5-9	0,00
Διακύμανση διαγραφής εξωτερικού	50-75	22-58	29-32

Πηγή: Sturzenegger/Zettelmeyer – World Factbook

Πίνακας: Β. Βιλιάρδος

* Το Πακιστάν δεν αναδιάρθρωσε καθόλου χρέη του εσωτερικού.

Για την καλύτερη κατανόηση του Πίνακα ΙΙ, στην αναδιάρθρωση του χρέους της Ρωσίας, συμμετείχαν οι δανειστές του εσωτερικού (τράπεζες, επιχειρήσεις, ιδιώτες) με 4,81 δις $ - όπου συμφώνησε το 95%, διαγράφηκε το 45% του χρέους και η διαγραφή κυμάνθηκε μεταξύ 40-55% (μέσος το 45%). Αντίστοιχα, αναδιαρθρώθηκαν χρέη του εξωτερικού ύψους 33,89 δις $ - όπου συμφώνησε το 97% των πιστωτών, διαγράφηκε το 53,9% του χρέους και η διαγραφή διακυμάνθηκε μεταξύ 50-75%.

Για σύγκριση, στην Ελλάδα αναδιαρθρώθηκαν περίπου 200 δις € (264 δις $) διαγράφηκε το 53,5% (το 28,9% του συνολικού χρέους, περί τα 141 δις $), εκ των οποίων το περίπου 45% αφορούσε πιστωτές του εσωτερικού και το 55% πιστωτές του εξωτερικού. Για τους ιδιώτες-πιστωτές της η ζημία σε «παρούσες αξίες» είναι της τάξης του 75%, επειδή δεν συμμετείχαν οι «κρατικοί» δανειστές. Στον Πίνακα ΙΙΙ παρουσιάζονται τα επόμενα τρία κράτη, με τον ίδιο τρόπο:

ΠΙΝΑΚΑΣ ΙΙΙ: Αναδιαρθρώσεις χρέους Ισημερινού (Ecuador), Αργεντινής και Ουρουγουάης σε δις $, συμμετοχή πιστωτών, μέση διαγραφή και διακύμανση (με τη μέθοδο της παρούσης αξίας, «μετρητοίς»).

Δείκτες	Ισημερινός	Αργεντινή	Ουρουγουάη
ΑΕΠ ονομ. σε $ (2011 πρόγνωση)	65,3 δις	435,2 δις	49,4 δις
Δημόσιο χρέος/ΑΕΠ (2011 πρόγ.)	25,5%	42,9%	49,2%
Διαγραφή χρέους στο εσωτερικό	0,00	121,9	1,62
Διαγραφή χρέους στο εξωτερικό	6,51	79,7	3,77
Συνολικό ποσόν αναδιάρθρωσης	6,51	201,6	5,39
Συμμετοχή πιστωτών εσωτερικού	0,00	65%	99%
Συμμετοχή πιστωτών εξωτερικού	98%	76%	90%
Μέση διαγραφή χρέους στο εσωτερικό	0,00	43,5%	23,3%
Μέση διαγραφή χρέους στο εξωτερικό	27,4%	72,9%	12,9%
Διακύμανση διαγραφής εσωτερικού	0,00	30-65	10-40
Διακύμανση διαγραφής εξωτερικού	19-47	64-82	5-20

Πηγή: Sturzenegger/Zettelmeyer

Πίνακας: Β. Βιλιάρδος

Είναι προφανές ότι η μεγαλύτερη αναδιάρθρωση χρέους σε απόλυτο μέγεθος έγινε από την Ελλάδα, αφού ξεπέρασε τα 260 δις $ - ακολουθούμενη από την Αργεντινή, με περίπου 200 δις $. Τέλος, η διαδικασία δεν ήταν η ίδια σε όλες τις χώρες, με σημαντικές πολλές φορές διαφορές μεταξύ τους, σε αρκετά σημεία. Ακολουθεί μία αναλυτικότερη παρουσία, η οποία όμως αφορά μόνο το θέμα της αναδιάρθρωσης και όχι τα υπόλοιπα.

Η ΡΩΣΙΑ

Μετά την ασιατική κρίση, η οποία επηρέασε την οικονομία της, η Ρωσία αποφάσισε να μην εξοφλήσει τις ληξιπρόθεσμες (1998, 1999) οφειλές της, απέναντι στους πιστωτές του εσωτερικού, ύψους 4,8 δις $ - προβαίνοντας μόνη της σε στάση πληρωμών. Μία πρώτη προσφορά αναδιάρθρωσης, η οποία ανακοινώθηκε στους δανειστές της στο τέλος Αυγούστου του 1998, αμέσως μετά την απελευθέρωση του νομίσματος της, απορρίφθηκε.

Η δεύτερη προσφορά ακολούθησε το Μάρτιο του 1999, μετά από επίπονες διαπραγματεύσεις στο «κλαμπ του Λονδίνου» (στο οποίο, ως γνωστό, εκπροσωπούνται οι τράπεζες και οι ιδιώτες επενδυτές – σε αντίθεση με το «κλαμπ του Παρισιού», στο οποίο εκπροσωπούνται τα κράτη δανειστές). Η προσφορά αυτή συμπεριελάμβανε ένα πακέτο από μετρητά (30%), τρίμηνα και εξάμηνα γραμμάτια, καθώς επίσης μετοχές επιλεγμένων ρωσικών τραπεζών – εναλλακτικά, από φορολογικές ελαφρύνσεις ανάλογου ύψους. Για το υπόλοιπο 70% των μη ληξιπρόθεσμων ομολόγων της χώρας, προσφέρθηκαν καινούργια χρηματοπιστωτικά έγγραφα, διάρκειας τριών και πέντε ετών.

Η ιδιαιτερότητα ήταν το ότι, οι επενδυτές δεν έλαβαν ρευστότητα, επειδή τόσο τα μετρητά, όπως και τα έσοδα από την ενδεχόμενη πώληση των υπολοίπων στοιχείων του πακέτου, τοποθετήθηκαν σε έναν «προστατευμένο» τραπεζικό λογαριασμό σε ρούβλια - από τον οποίο θα μπορούσαν να εξοφληθούν μόνο μετά την πάροδο ενός έτους, κατά τα διάρκεια του οποίου θα παρέμεναν κατατεθειμένα άτοκα και σε έναν άλλο ρωσικό τραπεζικό λογαριασμό.

Εναλλακτικά θα μπορούσε κανείς να αποφύγει την αναμονή, εάν σε μία δημοπρασία τοποθετούταν μία φθηνότερη τιμή εξαγοράς τους. Με τον τρόπο αυτό η Ρωσία πέτυχε για πρώτη φορά στην ιστορία μία αναδιάρθρωση των ομολόγων της, η οποία συνοδευόταν από διασυνοριακό έλεγχο των κεφαλαίων.

Συνεχίζοντας οι επενδυτές, οι οποίοι αποδέχθηκαν την πρόταση (95%), έχασαν από 40% έως και 55% των δανείων τους (σε παρούσες τιμές) – ενώ αυτοί που δεν συμμετείχαν, πληρώθηκαν εξ ολοκλήρου. Εν τούτοις, οι απαιτήσεις τους κατατέθηκαν για πέντε χρόνια άτοκες σε έναν ρωσικό τραπεζικό λογαριασμό (παγωμένες καταθέσεις). Σύμφωνα με υπολογισμούς, αυτό σήμαινε διαγραφή (σε παρούσες αξίες) της τάξης του 55-84%.

Την ίδια εποχή η Ρωσία σταμάτησε να πληρώνει και τους ξένους δανειστές της – αποφασίζοντας να αναδιαρθρώσει συνολικά 33,9 δις $. Μετά τη συμφωνία με τους πιστωτές της, διαγράφηκε το 53,9% κατά μέσον όρο – όπου όμως η Ρωσία αποδείχθηκε έναν όρο, με βάση τον οποίο εάν τυχόν καθυστερούσε έστω και μία δόση, θα γινόταν ληξιπρόθεσμο το σύνολο των ομολόγων της (υφισταμένων και μελλοντικών).  

Τέλος κατά πολλούς αναλυτές, η διαχείριση της ρωσικής κρίσης αποτελεί τη μεγαλύτερη αποτυχία του ΔΝΤ στην ιστορία του – ενώ λέγεται ότι, αυτός που τελικά προστάτευσε το νεαρό τότε κράτος από τη λεηλασία, δεν ήταν άλλος από την εγχώρια μαφία. Οι Η.Π.Α. εκείνη την εποχή επέτρεψαν, χωρίς φυσικά να το θέλουν, να «εκκολαφθεί» ο μεγαλύτερος «ανταγωνιστής» τους – γεγονός που θα πληρώνουν ακριβά για πάρα πολλά χρόνια. 

Η ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Αμέσως μετά τη ρωσική χρεοκοπία του 1998, η Ουκρανία αντιμετώπισε μία μεγάλη κρίση ρευστότητας – αποφασίζοντας να αναδιαρθρώσει ληξιπρόθεσμα δάνεια των ετών 1998, 1999 και 2000, συνολικού ύψους 7,8 δις $. Παρά το ότι όμως προτάθηκε στους εγχώριους πιστωτές της διαγραφή μόλις του 7% των απαιτήσεων τους (συμμετοχή κατά 84%), οι ξένοι υποχρεώθηκαν σε διαγραφή μεταξύ 22% και 58% (ανάλογα με το χρόνο λήξης των ομολόγων).

Η διαφορά αυτή προκλήθηκε από το ότι, στους εγχώριους πιστωτές δόθηκαν ομόλογα, τα οποία δεν επιτρεπόταν να δοθούν σε ξένους. Εν τούτοις, σχεδόν όλοι οι ξένοι πιστωτές αποδέχθηκαν την προσφορά, επειδή η Ουκρανία σκεφτόταν να επιβάλλει απαγόρευση εξόδου στα ξένα κεφάλαια, όπως είχε κάνει η Ρωσία. Προτίμησαν λοιπόν να αποσύρουν τα χρήματα τους το συντομότερο δυνατόν – προφανώς με μεγαλύτερες ζημίες.  

ΤΟ ΠΑΚΙΣΤΑΝ

Η προσφορά αναδιάρθρωσης του Πακιστάν (2002) περιλάμβανε τρεις εκδόσεις ομολόγων, συνολικού ύψους 610 εκ. $, με τη διαγραφή του 31% των οφειλών του. Έγινε αποδεκτή από το 99% των ξένων δανειστών του, ενώ δεν απαιτήθηκε καμία διαγραφή από τους εγχώριους.

Ο ΙΣΗΜΕΡΙΝΟΣ (ECUADOR)  

Η χώρα αντιμετώπισε μία τραπεζική κρίση (1998) η οποία, το 1999, κατέληξε σε μία συναλλαγματική – με το νόμισμα της να υποτιμάται ραγδαία, παράλληλα με την εκτόξευση του πληθωρισμού. Έκτοτε, ο Ισημερινός υιοθέτησε το Αμερικανικό δολάριο (δολαριοποίηση), ως το de facto νόμισμα του (από εδώ πηγάζει και η ιδέα της χρήσης του δολαρίου, ως ένα σενάριο για την Ελλάδα – ενώ τεκμηριώνεται η αδυναμία μίας μονομερούς εξόδου μας από το ευρώ).

Το επόμενο έτος (2000) ο Ισημερινός, με τη βοήθεια του ΔΝΤ, κατέθεσε μία πρόταση διαγραφής προς τους ξένους δανειστές του, από συνολικά έξι μέρη (tranches), με ομόλογα λήξης μεταξύ των ετών 2002 και 2025. Αφορούσε 6,51 δις $, με διαγραφές μεταξύ 19% και 47% (κατά μέσον όρο 27,4%) – ενώ έγινε αποδεκτή από το 98% των οφειλετών του. Οι περί «επαχθούς» χρέους συζητήσεις, οι οποίες γίνονται στη χώρα μας με αναφορές στον Ισημερινό, είναι μάλλον εκτός πραγματικότητας – με κριτήριο τη βιωσιμότητα του χρέους και την πραγματική (ρεαλιστική) «συνδρομή» όλης αυτής της διαδικασίας (θα το αναλύσουμε σε επόμενο άρθρο μας). 

Η ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ

Η χώρα βρέθηκε αντιμέτωπη (2001) με το γεγονός ότι, δεν θα μπορούσε πλέον να καλύπτει τα ελλείμματα του προϋπολογισμού της, δανειζόμενη από τις αγορές ή/και από τους διεθνείς οργανισμούς. Η κυβέρνηση της υποχρεώθηκε λοιπόν να προετοιμάσει μία διπλή προσφορά προς τους δανειστές, η οποία ήταν η εξής:

(α)  Σε πρώτη φάση επικεντρώθηκε στους εγχώριους πιστωτές της, με στόχο να μην είναι πολύ μεγάλη η διαγραφή για τις δικές της τράπεζες και για τα ασφαλιστικά της ταμεία.

(β)  Στη συνέχεια, αφού θα είχε ολοκληρωθεί η πρώτη φάση, η κυβέρνηση σχεδίαζε να προτείνει στους διεθνείς δανειστές της μία πολύ υψηλότερη διαγραφή των απαιτήσεων τους.

Εν τούτοις, λίγο μετά την ολοκλήρωση της πρώτης φάσης, η κυβέρνηση άλλαξε, με αποτέλεσμα να ανακοινωθεί μία νέα προσφορά ανταλλαγής ομολόγων – όπου σε πρώτη φάση αποδέχθηκαν οι εγχώριοι δανειστές μία διαγραφή ύψους 40% των απαιτήσεων τους. Το Φεβρουάριο του 2002, μετά από την επίθεση στις τράπεζες (bank run) και το σχηματισμό μίας νέας κυβέρνησης (άρθρο μας), η Αργεντινή χρεοκόπησε – αφού είχε απελευθερώσει πλέον το νόμισμα της από το δολάριο και έχοντας χρέη ύψους 58 δις $ απέναντι στους εγχώριους πιστωτές της (μετά τη διαγραφή), καθώς επίσης 80 δις $ απέναντι στους διεθνείς (138 δις $ συνολικά).

Το σύνολο του χρέους σε συνάλλαγμα απέναντι στους εγχώριους πιστωτές της, συμπεριλαμβανομένων των «αναδιαρθρωμένων» ομολόγων (40% διαγραφή) από το Νοέμβριο του 2001, μετατράπηκε στο εθνικό της νόμισμα (πέζο) – σε μία τιμή ανταλλαγής, η οποία ήταν κατά 26% χαμηλότερη από την τότε επίσημη ισοτιμία. Το ύψος της διαγραφής αυτής υπολογίσθηκε στο 44% (διακύμανση από 30% έως 65%). Επειδή όμως οι εγχώριοι πιστωτές είχαν υποστεί λίγο πριν μία ακόμη διαγραφή, ύψους 40% όπως αναφέραμε, η συνολική ζημία τους και από τις δύο αναδιαρθρώσεις, ήταν της τάξης του 70% επί των απαιτήσεων τους. 

Σε σχέση τώρα με τους διεθνείς πιστωτές, στους οποίους η χώρα όφειλε πολύ περισσότερα (80 δις $), δεν υπήρξε κατ’ αρχή καμία προσφορά – η Αργεντινή απλά αρνήθηκε να τους εξοφλήσει (στάση πληρωμών). Ύστερα όμως από έναν πραγματικό καταιγισμό αγωγών εναντίον της, οι οποίες κατατέθηκαν σε διάφορα δικαστήρια του πλανήτη, η κυβέρνηση υποχρεώθηκε (τον Ιανουάριο του 2005) να καταθέσει μία προσφορά, η οποία είχε τις εξής εναλλακτικές δυνατότητες:

(α)  Ομόλογα ίσης ονομαστικής αξίας, χρονικής διάρκειας 35 ετών, αυξανόμενου ονομαστικού επιτοκίου, με ξεκίνημα στο 1,33% -  πληρωτέα σε ευρώ, σε δολάρια, σε γεν ή σε ασφαλισμένα έναντι του πληθωρισμού πέζος.  

(β)  Εκπτωτικά ομόλογα (κατά 33,7%), χρονικής διάρκειας 30 ετών και με ονομαστικό ετήσιο επιτόκιο 8,28%, στα παραπάνω νομίσματα.

(γ)  Ομόλογα με μειωμένη κατά 69,6% ονομαστική αξία, χρονικής διάρκειας 42 ετών, με ετήσιο ονομαστικό επιτόκιο 3,31% - αλλά μόνο σε ασφαλισμένα έναντι του πληθωρισμού πέζος.  

Η προσφορά έγινε αποδεκτή από το 76% των δανειστών, ενώ η μέση διαγραφή υπολογίσθηκε στο 73%. Οι υπόλοιποι συνεχίζουν να διεκδικούν τις απαιτήσεις τους μέσω της δικαστικής οδού (πρόσφατα έγινε προσπάθεια κατάσχεσης των καταθέσεων της Αργεντινής στην BIS), ενώ η χώρα δεν έχει συνέλθει ακόμη από τη μεγάλη της περιπέτεια.

Η ΟΥΡΟΥΓΟΥΑΗ

Το 2002 η Ουρουγουάη, κυρίως λόγω των εκροών καταθέσεων κατά τη διάρκεια της κρίσης της Αργεντινής (αναλυτικά στο άρθρο μας), βίωσε μία μεγάλη τραπεζική περιπέτεια. Οι εταιρείες αξιολόγησης υποτίμησαν σχεδόν αμέσως την πιστοληπτική της ικανότητα κάτω από το «investment grade», γεγονός που ενέτεινε τις πιέσεις στο νόμισμα της και ανάγκασε την κεντρική τράπεζα να παρέμβει.

Όταν σχεδόν εξαντλήθηκαν τα συναλλαγματικά αποθέματα (μέσα του 2002), η κυβέρνηση απελευθέρωσε το νόμισμα – το οποίο υποτιμήθηκε αμέσως κατά 50%. Η υποτίμηση όμως του νομίσματος αύξησε ανάλογα τη σχέση του δημοσίου χρέους ως προς το ΑΕΠ (ένας από τους βασικούς λόγου, για τους οποίους δεν είμαστε ποτέ υπέρ της μονομερούς επιστροφής της Ελλάδας στη δραχμή), με αποτέλεσμα να θεωρηθεί ως μη βιώσιμο. Έτσι αποφασίσθηκε η αναδιάρθρωση του χρέους, στην οποία συμμετείχε το 99% των εγχώριων δανειστών (διαγραφή 23,3%), καθώς επίσης το 90% των διεθνών (διαγραφή 13%).

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Συγκρίνοντας μεταξύ τους τις παραπάνω διαγραφές, θα διαπιστώσουμε πως ήταν διαφορετικός ο τρόπος αντιμετώπισης εγχώριων και ξένων δανειστών, σε όλες τις χώρες. Στην περίπτωση της Ουκρανίας και της Ρωσίας, οι εγχώριοι πιστωτές συμμετείχαν λιγότερο από τους ξένους – γεγονός που οφείλετο στον έλεγχο της εξόδου των κεφαλαίων, ο οποίος υιοθετήθηκε και από τις δύο αυτές χώρες.

Ειδικά όσον αφορά την Ουκρανία, η μειωμένη διαγραφή των οφειλών των εγχωρίων πιστωτών οφείλετο στο ότι, τους προσφέρθηκαν αποκλειστικά και μόνο ομόλογα στο εθνικό νόμισμα – ενώ οι ξένοι έλαβαν «ευρωομόλογα», οπότε ήταν ασφαλείς σε σχέση με τις υποτιμήσεις του νομίσματος. Αντίθετα, οι ξένοι πιστωτές της Ρωσίας υπέστηκαν μεγαλύτερη διαγραφή, επειδή να νέα ομόλογα, οι πωλήσεις τους, καθώς επίσης τα πακέτα μετοχών που προσφέρθηκαν, υποχρεώθηκαν να παγώσουν άτοκα σε ρωσικούς λογαριασμούς για ένα έτος. 

Στην περίπτωση της Αργεντινής ζημιώθηκαν σχεδόν εξ ίσου οι εγχώριοι και οι ξένοι πιστωτές, επειδή οι εγχώριοι υποχρεώθηκαν σε δύο διαδοχικές διαγραφές, μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα μεταξύ τους. Η αιτία ήταν η χαοτική κατάσταση, η οποία επικράτησε στην Αργεντινή μεταξύ των ετών 2001 και 2003, όπου ανέλαβαν την εξουσία πολλές διαφορετικές κυβερνήσεις, οι οποίες ακολούθησαν άλλες πολιτικές αναδιάρθρωσης. Γεγονός πάντως είναι το ότι, δεν υπήρξε σε καμία περίπτωση ισότιμη αντιμετώπιση εγχωρίων και ξένων πιστωτών.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Όπως έχουμε συχνά αναφέρει, η διαγραφή χρεών της Ελλάδας δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να θεωρηθεί έστω ως «το μικρότερο από δύο δεινά» – ειδικά επειδή το δημόσιο χρέος συνεχίζει να μην είναι βιώσιμο, εξαιρέθηκε ένα μεγάλο μέρος των πιστωτών της (διακρατικά δάνεια, ΔΝΤ, ΕΚΤ), τα νέα ομόλογα είναι ενυπόθηκα, έχουν υπαχθεί στο βρετανικό δίκαιο, είναι απαρέγκλιτα συνδεδεμένη με καταστροφικά μέτρα λιτότητας, τα οποία δεν επιτρέπουν την ανάπτυξη, μάλλον θα υποχρεωθεί σύντομα σε δεύτερη διαγραφή κλπ.

Η μη βιωσιμότητα του χρέους της Ελλάδας τεκμηριώνεται επίσης από τους Πίνακες IΙ και IΙΙ, όπου διαπιστώνεται ότι, το δημόσιο χρέος όλων των αναφερομένων κρατών δεν υπερβαίνει το 60% του ΑΕΠ τους. Ακόμη και αν δεχθούμε λοιπόν ότι η Ελλάδα, ως χώρα της Ευρωζώνης, με πλούσιες υποδομές και μεγάλο δημόσιο πλούτο, θα έπρεπε να έχει καλύτερη αντιμετώπιση, το δημόσιο χρέος της δεν θα έπρεπε να υπερβαίνει το 80% του ΑΕΠ της – οπότε τα 160 δις €. Στην περίπτωση αυτή, θα έπρεπε να διαγραφούν περί τα 210 δις € - γεγονός που σημαίνει ότι, δεν είναι απίθανη η ανάγκη μίας επόμενης διαγραφής, της τάξης των 100 δις € (εναλλακτικά, ενός χαμηλότοκου δανεισμού για ανάπτυξη, αντίστοιχου ύψους).

Αντίθετα, εάν είχε επιλεχθεί η αναδιάρθρωση ολόκληρου του χρέους χωρίς διαγραφή, η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής δηλαδή με χαμηλό επιτόκιο, όπως αυτό της Αργεντινής το 2005 (1,33%), αυξανόμενο σταδιακά αλλά σε επίπεδα πάντοτε κάτω από το ρυθμό ανάπτυξης της οικονομίας μας, τα πράγματα θα ήταν εντελώς διαφορετικά. Για παράδειγμα, τα 263 δις € που απέμειναν στην Ελλάδα (μετά τη διαγραφή, αλλά πριν από την ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών και ασφαλιστικών ταμείων), με 5% περίπου μέσο επιτόκιο, «κοστίζουν» ετήσια πάνω από 13,00 δις € τόκους, επιβαρύνοντας ανάλογα τον προϋπολογισμό της (μετά την ανακεφαλαιοποίηση θα προστεθούν πάνω από 3 δις € τόκοι).

Τα 370 δις € όμως (χωρίς διαγραφή) θα «κόστιζαν», με το επιτόκιο της Αργεντινής (1,33%), «μόλις» 4,92 δις € - με αποτέλεσμα να ευρισκόταν η χώρα μας σε σημαντικά καλύτερη θέση, χωρίς τη «σφραγίδα» της ανεντιμότητας. Ενδεχομένως δε να μην χρειαζόταν καν η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και των ασφαλιστικών ταμείων, η οποία θα αυξήσει αμέσως το δημόσιο χρέος – έστω μεσοπρόθεσμα.     

Δυστυχώς η Ελλάδα έχασε πάρα πολλές ευκαιρίες στο παρελθόν, με αποτέλεσμα να είναι σήμερα πλήρως εγκλωβισμένη στη ζώνη του Ευρώ – αφού δεν μπορεί να επιστρέψει πλέον στο εθνικό της νόμισμα (με χρέος άνω του 80% είναι αδύνατον να επιβιώσει κάποια χώρα εκτός Ευρωζώνης, αφού δεν θα διαθέτει πλέον συνάλλαγμα – το Ευρώ είναι το δεύτερο παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα).

Η δυνατότητα της αυτή, η οποία ήταν ανέπαφη μέχρι τα μέσα του 2010 επειδή, έχοντας εκδώσει το 90% των ομολόγων της με το Εθνικό Δίκαιο, θα μπορούσε να επιβάλλει τη μετατροπή τους σε δραχμές (επομένως την ανάλογη μείωση της αξίας τους, όταν το νόμισμα θα υποτιμούταν), έχει πάψει πλέον να υφίσταται – με βάση τις δύο δανειακές συμφωνίες, τις οποίες υπέγραψε το Κοινοβούλιο, καθώς επίσης με την αναδιάρθρωση του χρέους.

Η πλήρης σχεδόν ανικανότητα της κυβέρνησης να εκμεταλλευθεί τα τεράστια διαπραγματευτικά πλεονεκτήματα της Ελλάδας, καθώς επίσης το πολύ μικρό συνολικό χρέος της (εάν αντί της διαγραφής είχε επιλεχθεί η χρηματοδότηση του ιδιωτικού τομέα με 100 δις €, τότε το δημόσιο χρέος θα περιοριζόταν σταδιακά κάτω από τα 270 δις € - με το ιδιωτικό να αυξάνεται ανάλογα, αριστοποιώντας τη μεταξύ τους σχέση), έχει δυστυχώς μετατρέψει τη χώρα μας σε απόλυτα εξαρτημένο προτεκτοράτο των Βρυξελλών και, κατ’ επέκταση, του Βερολίνου.        

Ανεξάρτητα όμως από τα παραπάνω, έχουμε την άποψη ότι η Ελλάδα τελικά θα τα καταφέρει, εάν οι Έλληνες δραστηριοποιηθούν, παύοντας να περιμένουν τα πάντα από το κράτος και τις (όποιες) κυβερνήσεις τους – συμμετέχοντας στην ψήφιση των βασικών νόμων (δημοψηφίσματα, άμεση δημοκρατία) και ελέγχοντας ενεργά την (όποια) εξουσία. Ας μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για μία πάμπλουτη, πολλαπλά προικισμένη χώρα, το μεγαλύτερο ίσως «αγαθό» της οποίας είναι το έμψυχο δυναμικό της (για παράδειγμα, διαθέτει περί το 1.000.000 πτυχιούχους, καταλαμβάνοντας τη δεύτερη αναλογικά θέση παγκοσμίως).

Αυτό ακριβώς το πλούσιο έμψυχο δυναμικό, η νέα, ικανότατη, μορφωμένη και μη διαβρωμένη από την πολιτική γενιά, είναι η μεγαλύτερη ελπίδα μας για το μέλλον – πιστεύοντας ότι, αφενός μεν θα εκμεταλλευθεί τα τεράστια πλεονεκτήματα της πατρίδας μας, καταπολεμώντας την κομματική ιδιοτέλεια, την έμφυτη μισαλλοδοξία και το φθόνο των παλαιοτέρων, αφετέρου πως δεν πρόκειται να αποδεχθεί την κατοχή της Ελλάδας από τους ξένους εισβολείς, (ούτε βέβαια τη λεηλασία ή/και την εξαθλίωση των Ελλήνων).

Ελπίζουμε δε ότι, όχι μόνο δεν θα εγκαταλείψουν οι ικανοί Έλληνες την Ελλάδα στους «επίδοξους» κατακτητές της, επιλέγοντας την απόδραση αλλά, αντίθετα, θα επιστρέψουν για να βοηθήσουν την πατρίδα τους πολλοί από αυτούς, οι οποίοι δραστηριοποιούνταν ανέκαθεν στο εξωτερικό. Άλλωστε στην Ελλάδα υπάρχουν απίστευτα μεγάλες ευκαιρίες ανάπτυξης σε πάρα πολλούς τομείς (τουρισμός, γεωργία, ναυτιλία, ενέργεια, τεχνολογία, υπηρεσίες κλπ.), αρκεί να απελευθερωθεί από τα δεσμά της πολιτικής ανεπάρκειας, της κακοδιαχείρισης και της καταστροφικής γραφειοκρατίας – γεγονός που σίγουρα θα συμβεί σύντομα.       

Βασίλης Βιλιάρδος  (copyright)

Αθήνα, 25. Μαρτίου 2012

viliardos@kbanalysis.com