3 Αυγούστου 2011
Δημήτρης Kαζάκης-Πτώχευση και επίσημα!!!
Δημήτρης Kαζάκης
Πτώχευση και επίσημα
Πτώχευση και επίσημα
Χαράς ευαγγέλια! Άλλη μια φορά η Ελλάδα σώθηκε! Από ποιους; Από αυτούς που την είχαν σώσει και νωρίτερα. Θυμάστε; Με το μνημόνιο που απέτυχε παταγωδώς να συγκρατήσει έστω την κατρακύλα της οικονομίας. Όμως μην ανησυχείτε. Τώρα μας έσωσαν στ’ αλήθεια. Και μάλιστα οριστικά. Το παραμύθι αυτό το υιοθέτησαν και τα κόμματα της αντιπολίτευσης, που αντί να καταγγείλουν τη μεθοδευμένη προσπάθεια η Ελλάδα να οδηγηθεί σε επίσημη πτώχευση,ασκούν κριτική για ελλείψεις και αστοχίες στους χειρισμούς. Αν τους πιστέψουμε όλους αυτούς, θα πρέπει να δεχτούμε, ούτε λίγο, ούτε πολύ, ότι η κρίση χρέους της Ελλάδας ξεπεράστηκε!
Η αλήθεια
Ποια είναι η αλήθεια; Η αλήθεια, δυστυχώς, είναι τελείως διαφορετική. Η απόφαση της Ευρωπαϊκής Συνόδου Κορυφής της 21ης Ιουλίου σημαίνει ότι η Ελλάδα κατεβαίνει επίσημα ένα ακόμη σκαλοπάτι στην άβυσσο της μεθοδευμένης επίσημης πτώχευσης. Με απλά λόγια, οι κορυφές της Ε.Ε. αποφάσισαν την επίσημη πτώχευση της Ελλάδας. Αυτή είναι η απλή αλήθεια. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να μεθοδεύσουν τον τρόπο της επίσημης πτώχευσης, έτσι ώστε να περιοριστεί ο αντίκτυπος στο τραπεζικό σύστημα και το ευρώ.
Ναι, αλλά δεν είναι κανονική επίσημη πτώχευση, είναι «επιλεκτική» ή «περιορισμένη» πτώχευση. Κι αυτό δεν είναι το ίδιο πράγμα, μας λένε κυβέρνηση και παπαγάλοι. Οι ίδιοι, να θυμίσουμε, που μας έλεγαν ότι με το μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο αποφύγαμε τη χρεοκοπία. Τώρα μας λένε ότι η μερική χρεοκοπίαείναι καλύτερη από την ολική χρεοκοπία. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι δεν υπάρχει μερική ή ολική χρεοκοπία, όπως δεν υπάρχει ολίγον έγκυος.
Η χρεοκοπία και η πτώχευση είναι μία, απλώς οι μεθοδεύσεις αλλάζουν προς το συμφέρον των δανειστών.
Μεγάλο... πακέτο
Το «πακέτο στήριξης» που αποφασίστηκε αυτή τη φορά αναφέρεται σε 109 δισ. ευρώ ενίσχυση της Ελλάδας και 50 δισ. ευρώ σε αναδιάρθρωση χρέους στη δευτερογενή αγορά με οικιοθελή αποδοχή από ιδιωτικές τράπεζες «κουρέματος» της τάξης του 21%. Αυτά είναι που, λίγο ώς πολύ, γνωρίζουμε επίσημα για τη συνολική «βοήθεια». Δεν γνωρίζουμε τίποτε συγκεκριμένο για τους όρους, τις προϋποθέσεις και τα χρονοδιαγράμματα της χρηματοδότησης. Ούτε το ποιος θα την καταβάλει, με ποιον τρόπο και σε ποιον.
Για παράδειγμα, στην απόφαση προβλέπεται η συμμετοχή του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Στήριξης (ΕΤΧΣ), τόσο στην εξαγορά από τη δευτερογενή αγορά ελληνικών ομολόγων όσο και στη χρηματοδότηση της Ελλάδας. Πόσα από τα 440 δισ. ευρώ του συνολικού κεφαλαίου του θα χρειαστεί το ΕΤΧΣ να χρησιμοποιήσει για την Ελλάδα και πόσο γρήγορα θα πρέπει να το κάνει; Γίνεται λόγος για επαναγορές ελληνικών ομολόγων από τη δευτερογενή αγορά αξίας 33 δισ. ευρώ. Πώς θα γίνει αυτό; Με τι κεφάλαια; Από πού; Μήπως από τα 109 δισ. ευρώ, εκ των οποίων εικάζεται ότι ένα ακόμη μεγάλο πακέτο αξίας 35 δισ. ευρώ θα δρομολογηθεί για τις μεγάλες εγχώριες τράπεζες ως ενίσχυση ρευστότητας; Αν είναι αλήθεια αυτά, τότε τι μένει ως άμεση χρηματοδότηση των δανειακών αναγκών της Ελλάδας από το νέο πακέτο;
Η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν ξέρει επίσημα. Σύμφωνα με δήλωση ανώτερου αξιωματούχου της Ε.Ε., που συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις, «δεν συμφωνήθηκαν τα πάντα ως προς τις λεπτομέρειές τους, οπότε δεν μπορούν να εξηγηθούν όλα ακόμη» («Financial Times », 26/7). Το ίδιο δηλώνουν και οι εκπρόσωποι των αγορών. «Καθώς οι επενδυτές εξετάζουν τις λεπτομέρειες του πακέτου, πολλά ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα» δήλωσε ο Μάρτιν βαν Βιέτ της τραπεζικής ING στο Άμστερνταμ («The New York Times», 27/7). Σύμφωνα με τον ίδιο, το νέο πακέτο στήριξης «ήταν ένα τεράστιο βήμα για τους Ευρωπαίους πολιτικούς, αλλά ήταν ένα πολύ μικρό βήμα για τις αγορές». Το αποτέλεσμα ήταν η αντιστροφή του κλίματος στις αγορές, με τα επιτόκια όλων των υπό χρεοκοπία χωρών να καλπάζουν ξανά, αλλά και της Ισπανίας και της Ιταλίας να ανεβαίνουν ξανά πάνω από το 6%.
Στο παρασκήνιο
Στην πραγματικότητα, οι λεπτομέρειες διαμορφώνονται στο παρασκήνιο βήμα το βήμα, δοκιμάζοντας τις αγορές και σε μια προσπάθεια να υπάρξει συμφωνία με τις μεγάλες τράπεζες που κατέχουν τον κύριο όγκο του δημόσιου χρέους. Απ’ ό,τι φαίνεται, η συμφωνία που παίζει τον κυρίαρχο ρόλο στο όλο «πακέτο» είναι εκείνη που προετοίμασε και πατρονάρισε το Διεθνές Χρηματοπιστωτικό Ινστιτούτο, ένα ιδιωτικό διεθνές λόμπι τραπεζών που έχει την έδρα του στην Ουάσιγκτον και αντιπροσωπεύει 400 ιδιωτικές τράπεζες παγκοσμίως. Βάσει της συμφωνίας αυτής, όπως τουλάχιστον έχει δημοσιοποιηθεί, θα υπάρξει μια μεταφορά χρέους μέσα από τέσσερις μεθόδους:
1.Με ανταλλαγή ίσης ονομαστικής αξίας ομολόγων με νέους τίτλους διάρκειας 30 ετών.
2.Με προσφορά μετακύλισης ίσης ονομαστικής αξίας ληξιπρόθεσμων ελληνικών ομολόγων στη λήξη τους σε τίτλους διάρκειας 30 ετών.
3.Με ανταλλαγή υποτιμημένων ομολόγων με νέους τίτλους διάρκειας 30 ετών.
4.Με ανταλλαγή υποτιμημένων ομολόγων διαμέσου ενός μηχανισμού ασφάλισης σε τίτλους 15ετούς διάρκειας.
Σύμφωνα με την επίσημη δήλωση του διεθνούς τραπεζικού λόμπι, οι αρχές που διέπουν τη συμφωνία είναι οι εξής: «Το κεφάλαιο όλων αυτών των νέων τίτλων θα είναι πλήρως εγγυημένο με ομόλογα 30ετούς διάρκειας χωρίς κουπόνι και πιστοληπτικής αξιολόγησης ΑΑΑ ή, στην περίπτωση της 2ης μεθόδου, με ασφαλιστική κάλυψη του κεφαλαίου με δόσεις του 40%. Ωστόσο, ολόκληρο το ρίσκο της εξυπηρέτησης του χρέους των νέων τίτλων παραμένει αποκλειστικά υπόθεση της Ελλάδας».
Σε απλά ελληνικά, η απόφαση αυτή σημαίνει ότι η εθελοντική ανταλλαγή των παλιών ομολόγων που κατέχουν οι μεγάλες τράπεζες θα γίνει με νέους τίτλους 30ετούς και 15ετούς διάρκειας, που θα εκδώσει άλλη αρχή και όχι η Ελλάδα. Κι αυτό για να τους εγγυηθεί πιστοληπτική αξιολόγηση ΑΑΑ. Αυτή η αρχή είναι το ΕΤΧΣ. Τα ομόλογα αυτά είναι χωρίς κουπόνι, δηλαδή χωρίς πληρωμή τόκων. Όμως αυτό δεν σημαίνει καθόλου ότι η Ελλάδα δεν θα πληρώνει τόκους με τη μορφή εγγυήσεων επί του κεφαλαίου και μάλιστα αυξημένους για όλη τη διάρκεια των νέων τίτλων. Εκτός κι αν υποχρεωθεί η Ελλάδα να αγοράσει η ίδια από το ΕΤΧΣ τους τίτλους αυτούς με ρευστό. Πού θα βρεθεί αυτό το ρευστό; Με νέα δάνεια. Από πού, δεν γνωρίζουμε!
Επαχθής συμφωνία
Η περίφημη λοιπόν συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα αποτελεί μια από τις πιο επαχθείς συμφωνίες κερδοσκοπικής αποζημίωσης των μεγάλων ιδιωτικών τραπεζών.
Πρόκειται κυρίως για αντικατάσταση ληξιπρόθεσμων ομολόγων έως το 2014 με νέους πιστωτικούς τίτλους διάρκειας 15 και 30 ετών. Οι τράπεζες που θα συμμετάσχουν σ’ αυτήν την αντικατάσταση θα αποδεχτούν τρέχουσα τιμή στο 79% της ονομαστικής αξίας των ομολόγων τους, όταν στη δευτερογενή αγορά αυτή τη στιγμή οι τίτλοι αυτοί κινούνται γύρω στο 50% της ονομαστικής τους αξίας. Αυτά είναι τα φανερά δεδομένα. Με άλλα λόγια, οι τράπεζες αποφάσισαν να συνεννοηθούν αποκλειστικά με το ΕΤΧΣ, ερήμην της Ελλάδας, για τον τρόπο που θα εξασφαλιστεί η αποζημίωσή τους τα επόμενα 30 χρόνια, ενώ η Ελλάδα απλώς καλείται να πληρώσει τον λογαριασμό.
Επιπλέον, οι νέοι τίτλοι αυτοί θα είναι πλήρως εγγυημένοι. Από ποιον και με τι; Μα προφανώς από την Ελλάδα και με εμπράγματες εγγυήσεις που η ίδια διαθέτει. Τι έχει απομείνει στο ελληνικό Δημόσιο ως εγγύηση για τους νέους τίτλους από τη στιγμή που έχει βγάλει στο σφυρί δημόσια περιουσία και συμμετοχές σε επιχειρήσεις με το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων και ιδιωτικοποιήσεων; Τίποτε άλλο εκτός από δυο πράγματα:
-Τα «μεγάλα έργα» του Δημοσίου και οι κρατικές προμήθειες.
-Οι ταμειακές ροές του κρατικού προϋπολογισμού, δηλαδή οι φόροι και τα άλλα τακτικά έσοδα.
Κανείς δεν γνωρίζει επίσημα τι έχει βάλει στο τραπέζι η κυβέρνηση ως εγγύηση αυτής της μετακύλισης χρέους για 15 και 30 χρόνια. Θα τα μάθουμε, αν τα μάθουμε, αφού θα έχουμε υποστεί τις συνέπειες αυτής της μεθόδευσης.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στις 28 Ιουλίου ανακοινώθηκε συνάντηση, η πρώτη αυτού του είδους, ανάμεσα σε ξένους τραπεζίτες και τον υπουργό Οικονομικών, που θα γίνει κεκλεισμένων των θυρών για να συζητήσουν τις εγγυήσεις και τη μεθόδευση ανταλλαγής των ομολόγων. Οι τράπεζες μάλιστα και οι ευρωκρατούντες βιάζονται να δοκιμάσουν την τύχη τους εντός του Αυγούστου. Θέλουν να δοκιμάσουν την ανοχή και τις αντοχές των αγορών στη μεθοδευμένη ανταλλαγή ομολόγων και στη μετακύλιση χρέους, υπό καθεστώς πλήρους αδιαφάνειας και συμφωνιών κάτω από το τραπέζι. Κάτι εξαιρετικά επικίνδυνο, γιατί κανείς δεν γνωρίζει πώς θα αντιδράσουν τα αγελαία ένστικτα των επενδυτών στις διεθνείς κεφαλαιαγορές.
Τι κρύβουν κυβερνώντες, τραπεζίτες και ευρωκρατούντες
Οι κυβερνώντες και επίσημα οι τραπεζίτες, αλλά και οι ευρωκρατούντες, προσπαθούν να καθησυχάσουν τον απλό κόσμο ότι η «επιλεκτική πτώχευση» δεν είναι ολική πτώχευση. Όμως αυτό που δεν απαντούν, είναι το ερώτημα: Υπάρχει καμιά χώρα που να υποβαθμίστηκε σε «επιλεκτική πτώχευση» και να ανένηψε, να ανέκαμψε με κάποιον τρόπο και να γλίτωσε την ολοκληρωτική πτώχευση; Δεν υπάρχει ούτε μία.
Και οι οίκοι αξιολόγησης έχουν ήδη βγάλει τις γνωματεύσεις τους. Η Fitch, ήδη από τις 23/7, έχει δηλώσει ότι τη συγκεκριμένη συμφωνία την εκτιμά ως «restricted default », δηλαδή «περιορισμένη πτώχευση». Η Moody’s εκτίμησε στις 26/7 ότι η πτώχευση της Ελλάδας θεωρείται πλέον αναπόφευκτη μετά τη συμφωνία. Ενώ η Standard & Poor’s αναμένεται στο αμέσως επόμενο διάστημα να υποβαθμίσει την Ελλάδα στην κατάσταση της «επιλεκτικής πτώχευσης». Αυτό που φαίνεται να περιμένουν όλοι είναι ότι, κατά τη διάρκεια κάποιας από τις συνεχείς ανταλλαγές ή εξαγορές ομολόγων στη δευτερογενή αγορά, είναι πολύ πιθανόν να πυροδοτηθεί μια μαζική πώληση τίτλων όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και των υπολοίπων χωρών της ευρωζώνης με επιθανάτιο ρόγχο. Συμπεριλαμβανομένης και της Ισπανίας και της Ιταλίας.
Σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα δούμε μόνο την απότομη κατάρρευση της Ελλάδας, αλλά και άλλων χωρών. Ορισμένοι παρατηρητές των αγορών θεωρούν ότι αυτό είναι ίσως και το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα των αρχιτεκτόνων της συμφωνίας, προκειμένου να ξεφορτωθεί η ευρωζώνη τα βαρίδια της και να επικεντρωθεί στην Ισπανία και την Ιταλία. Αν ισχύει κάτι τέτοιο, τότε ο Αύγουστος, που η ίδια η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα ξεκινήσουν αυτές οι εθελοντικές ανταλλαγές χρέους, είναι ιδιαίτερα πρόσφορος για τέτοιες κερδοσκοπικές επιχειρήσεις.
Η θρυαλλίδα
Η επίθεση του Τζορτζ Σόρος στη βρετανική λίρα, που ανάγκασε τη Βρετανία να βγει από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό συναλλαγματικών ισοτιμιών, εκδηλώθηκε τον Αύγουστο του 1992. Η επιχείρηση βοήθειας στην Ταϊλάνδη, που αποτέλεσε τη θρυαλλίδα της ασιατικής χρηματιστικής κρίσης, εκδηλώθηκε τον Αύγουστο του 1997. Ενώ η κατάρρευση της τράπεζας Bear Sterns , που πυροδότησε την κρίση δανείων υψηλού ρίσκου (subprime loans), η οποία οδήγησε στη σημερινή παγκόσμια οικονομική ύφεση, ξεκίνησε τον Αύγουστο του 2007.
Θα επαληθεύσει το σερί η Ελλάδα; Δεν γνωρίζουμε. Αυτό όμως που είναι αδιαμφισβήτητο, είναι ότι με η συμφωνία αυτή καταδικάζει την ελληνική κοινωνία και οικονομία σε μια διαδικασία εσαεί πτώχευσης «τριτοκοσμικού» χαρακτήρα. Στη μακροβιότερη επίσημη πτώχευση που έχει υποστεί στην ιστορία του το ελληνικό κράτος από την εποχή που ιδρύθηκε. Όχι μόνο το λαϊκό νοικοκυριό και το κράτος θα πρέπει να εξασφαλίζουν την πληρωμή των δυσβάσταχτων χρεών και να υποστηρίζουν την κερδοσκοπία των τραπεζών με το ελληνικό χρέος για τα επόμενα 30 χρόνια, αλλά ολόκληρη η περιουσία της χώρας έχει ήδη τεθεί στη διάθεση των δανειστών. Πολύ γρήγορα η επιδείνωση όλων των ζωτικών δεικτών της ελληνικής οικονομίας θα αποδείξει ακόμη και στον πιο αφελή ότι η πτώχευση της χώρας έχει ήδη συντελεστεί.
Πακέτο επιδείνωσης και στημένη ενημέρωση
Όσο περισσότερο κατακάθεται ο κουρνιαχτός της στημένης ενημέρωσης, όσο δημοσιοποιούνται θραύσματα πληροφοριών για τις πραγματικές λεπτομέρειες της συμφωνίας, τόσο φανερώνεται το μέγεθος του επιπλέον κόστους που καλείται να καταβάλει η Ελλάδα. Σύμφωνα με μια ανάλυση του Reuters Breakingviews (25/7), οι δανειακές ανάγκες της Ελλάδας θα αυξηθούν, αντί να μειωθούν λόγω της συμφωνίας. Η αύξηση αυτή προβλέπεται να είναι γύρω στα 31 δισ. ευρώ, που ισοδυναμεί με 14% του ΑΕΠ της χώρας. Το γεγονός αυτό θα εκτοξεύσει την αναλογία χρέους / ΑΕΠ στο 179% μέσα στον επόμενο χρόνο. Κι αυτό οφείλεται στις αυξημένες δανειακές ανάγκες του ελληνικού Δημοσίου για να υποστηρίξει τις μεθοδεύσεις που προβλέπει η συμφωνία επαναγοράς και μετακύλισης του χρέους.
Τα δεδομένα, λοιπόν, μας λένε ότι το νέο «πακέτο στήριξης» όχι μόνο δεν μετατρέπει το δημόσιο χρέος της Ελλάδας σε βιώσιμο, αλλά επιδεινώνει τους συνολικούς όρους διαχείρισής του. Βασικός στόχος είναι η εξαγορά του απαραίτητου χρόνου για να απεγκλωβιστούν οι μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες από το δημόσιο χρέος της Ελλάδας, αλλά και να αποτραπεί ένα άμεσο «πιστωτικό γεγονός», δηλαδή μια κατάρρευση του εγχώριου τραπεζικού συστήματος λόγω έλλειψης ρευστότητας.
Το διεθνές λόμπι
Στην πραγματικότητα, η απόφαση της τελευταίας Συνόδου εισάγει επίσημα την Ελλάδα σε μια περίοδο επίσημης πτώχευσης διάρκειας τουλάχιστον 30 ετών. Όσο δηλαδή θα διαρκέσει το επίσημο καθεστώς μετακύλισης του χρέους για την Ελλάδα, που σχεδιάζεται από την ευρωζώνη, το διεθνές λόμπι των τραπεζών και το ΔΝΤ. Θα ευοδωθεί αυτό το σχέδιο ή θα πυροδοτήσει μια αλυσιδωτή αντίδραση που θα οδηγήσει την Ελλάδα σε πτώχευση τύπου Αργεντινής; Κανείς δεν γνωρίζει. Θα το μάθουμε πολύ σύντομα, εντός του Αυγούστου, αν είμαστε πολύ άτυχοι, ή εντός των επόμενων μηνών που θα ξεδιπλώνεται το σύνολο του σχεδίου.
Η αναφορά μας στην Αργεντινή δεν είναι τυχαία, ούτε για εντυπωσιασμό. Η μεθόδευση που έχει επιλεγεί για την Ελλάδα, μοιάζει εξαιρετικά με την αντίστοιχη που επιχειρήθηκε στην Αργεντινή το 2001. Σύμφωνα με τη μελέτη του ίδιου του ΔΝΤ, το 2004, «The IMF and Argentina (Evaluation Report)», «ένα σημαντικό μάθημα από την κρίση της Αργεντινής είναι το γεγονός ότι τεχνικές με βάση την αγορά και εθελοντική χρηματοπιστωτική μηχανική, όπως είναι οι ανταλλαγές χρέους με συναλλαγές σε τρέχουσες αποδόσεις της αγοράς, δεν λειτουργούν κατά τη διάρκεια μιας κρίσης… Εθελοντικές ανταλλαγές χρέους (και επαναγορές χρέους) που γίνονται κατά τη διάρκεια μιας κρίσης μπορούν να παρομοιαστούν με την περίπτωση ενός ιδιώτη ο οποίος, ανίκανος να εξυπηρετήσει ενυπόθηκα δάνεια που συνάφθηκαν όταν τα επιτόκια ήταν χαμηλά, αποφασίζει να τα αναχρηματοδοτήσει με πολύ υψηλότερα επιτόκια με αντάλλαγμα μια προσωρινή ανακούφιση…» (σελ. 90-94).
Τι λέει σε απλά ελληνικά η έκθεση του ΔΝΤ; Ότι μια υπερχρεωμένη χώρα, σε συνθήκες κρίσης, δεν μπορεί να ελπίζει σε εθελοντικές ανταλλαγές ή επαναγορές χρέους, οι οποίες μπορούν να πυροδοτήσουν μια ολοκληρωτική πτώχευση. Η Αργεντινή κάτω από την καθοδήγηση του ΔΝΤ άρχισε τις εθελοντικές ανταλλαγές χρέους τον Ιούνιο του 2001 με συμφωνίες ανάλογες μ’ αυτήν της Ελλάδας. Με τη δεύτερη, τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου, πυροδότησε την υποβάθμισή της από τους οίκους αξιολόγησης σε «selective default», δηλαδή σε «επιλεκτική πτώχευση». Τον επόμενο μήνα η Αργεντινή επίσημα ανακοίνωσε ότι προχωρεί σε αναστολή όλων των πληρωμών της και η οικονομία της μαζί με την κοινωνία της κατέρρευσαν.
Θα γίνει διαφορετικά με την Ελλάδα; Κανείς δεν το γνωρίζει. Αυτό που γνωρίζουμε όλοι με βεβαιότητα είναι ότι η Ελλάδα ακολουθεί έναν παρόμοιο δρόμο με την Αργεντινή.
ΘAYMAΣATE TOYΣ EΛΛHNEΣ "EΠIXEIPHMATIEΣ"!!
H EΛΛAΣ ΠOTE ΔEN MΠOPEΣE NA AΠOKTHΣH ΠPAΓMATIKH "AΣTIKH" TAΞI H OΠOIA NA EIXE ENΣTEPNIΣΘH TIΣ YΓIEIΣ APXEΣ THΣ EΠIXHPHMATIKOTHTOΣ KAI TO "KAΠITAΛIΣTIKON" IΔEΩΔEΣ !!!! AΠΛΩΣ ANEΠTYXΘH MIA METAΠPATIKH ΨEYΔOTAΞIΣ ΓEMATH ΠAXYΛH ANOHΣIA TOY TYΠOY "KΛEBΩ TO ΔANEIO ΠOY ΠHPA ΓIA NA MEΓAΛΩΣΩ THN EΠIXEIPHΣI MOY, BAZΩ TA ΛEΠTA ΣTHN EΛBETIA" ή AΠΛΩΣ "KΛEBΩ TO TAMEIO THΣ EΠIXEIPHΣHΣ MOY ή TO TAMEIO THΣ EΠIXEIPHΣEΩΣ ΠOY EIMAI ΣYNETAIPOΣ! KΛEBΩ TOYΣ ΠEΛATEΣ MOY" κλπ κλπ!
Πηγή:www.capital.gr
Πού πήγαν τα λεφτά της Proton Bank
Πηγή:www.capital.grΈνας υπάλληλος της εταιρίας Alapis, συμφερόντων του επιχειρηματία Λαυρέντη Λαυρεντιάδη, είναι σύμφωνα με το πόρισμα της Αρχής για την Καταπολέμηση της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες, που παραδόθηκε στον εισαγγελέα Γιάννη Δραγάτση, ο άνθρωπος που "σήκωσε" τα 51 εκατομμύρια ευρώ τα οποία είχαν εκταμιευθεί ως δάνεια από την Proton Bank.
Το συγκεκριμένο πρόσωπο, η ταυτότητα του οποίου δεν είναι άγνωστη στον εισαγγελέα, φέρεται να εισέπραξε (ως τελικός παραλήπτης) τα 51 εκατομμύρια ευρώ που είχαν ληφθεί ως δάνεια από την τράπεζα με την ιδιότητα του υπαλλήλου της εταιρίας Αlapis. Τα χρήματα αυτά προηγουμένως διακινήθηκαν από λογαριασμό σε λογαριασμό κάνοντας μια πολυδαίδαλη διαδρομή και σύμφωνα με πηγές της Αρχής τράβηξαν την προσοχή, καθώς θεωρήθηκαν προϊόντα ύποπτων συναλλαγών μεταξύ εταιρειών, ανάμεσα στις οποίες και κάποιες που ανήκουν στον εκ των ιδιοκτητών της τράπεζας, Λαυρέντη Λαυρεντιάδη.
Δάνεια
Το επίμαχο ποσό, που αποτελεί και το αντικείμενο της εισαγγελικής έρευνας, φέρεται να αποτελεί μέρος υπέρογκου δανείου το οποίο δόθηκε από την τράπεζα κυρίως σε εταιρίες που έλεγχε (έμμεσα ή άμεσα) ο επιχειρηματίας Λαυρεντιάδης. Εκτιμήσεις φέρουν αυτά τα δάνεια να εμπεριέχουν υψηλή επισφάλεια ελλείψει εγγυήσεων, ενώ το εισαγγελικό ενδιαφέρον τραβάει το γεγονός ότι αυτά τα χρήματα δεν χρησιμοποιήθηκαν ποτέ για τους σκοπούς που ελήφθησαν. Η κατάληξή τους δε, ήταν σε λογαριασμούς δυο ουσιαστικά ανενεργών εταιρών του ομίλου Λαυρεντιάδη, ώσπου εμφανίστηκε ο υπάλληλος της Alapis για να τα εισπράξει.
Μάρτυρες
Ο εισαγγελέας Γιάννης Δραγάτσης, θα διερευνήσει αν έχουν διαπραχθεί τα αδικήματα της απιστίας και του ξεπλύματος βρώμικου χρήματος. Η έρευνα όμως θα ξεκινήσει με καταθέσεις στελεχών της Τράπεζας της Ελλάδας ώστε να διαπιστωθούν οι ενέργειες που έγιναν απο την πλευρά της εποπτικής αρχής. Ο κ. Δραγάτσης πάντως ήδη διερευνά εδώ και δύο μήνες σε συνεργασία με το ΣΔΟΕ, τη διάπραξη τυχόν φορολογικών ή χρηματιστηριακών παραβάσεων και σε άλλες εταιρίες συμφερόντων Λ. Λαυρεντιάδη.
Το συγκεκριμένο πρόσωπο, η ταυτότητα του οποίου δεν είναι άγνωστη στον εισαγγελέα, φέρεται να εισέπραξε (ως τελικός παραλήπτης) τα 51 εκατομμύρια ευρώ που είχαν ληφθεί ως δάνεια από την τράπεζα με την ιδιότητα του υπαλλήλου της εταιρίας Αlapis. Τα χρήματα αυτά προηγουμένως διακινήθηκαν από λογαριασμό σε λογαριασμό κάνοντας μια πολυδαίδαλη διαδρομή και σύμφωνα με πηγές της Αρχής τράβηξαν την προσοχή, καθώς θεωρήθηκαν προϊόντα ύποπτων συναλλαγών μεταξύ εταιρειών, ανάμεσα στις οποίες και κάποιες που ανήκουν στον εκ των ιδιοκτητών της τράπεζας, Λαυρέντη Λαυρεντιάδη.
Δάνεια
Το επίμαχο ποσό, που αποτελεί και το αντικείμενο της εισαγγελικής έρευνας, φέρεται να αποτελεί μέρος υπέρογκου δανείου το οποίο δόθηκε από την τράπεζα κυρίως σε εταιρίες που έλεγχε (έμμεσα ή άμεσα) ο επιχειρηματίας Λαυρεντιάδης. Εκτιμήσεις φέρουν αυτά τα δάνεια να εμπεριέχουν υψηλή επισφάλεια ελλείψει εγγυήσεων, ενώ το εισαγγελικό ενδιαφέρον τραβάει το γεγονός ότι αυτά τα χρήματα δεν χρησιμοποιήθηκαν ποτέ για τους σκοπούς που ελήφθησαν. Η κατάληξή τους δε, ήταν σε λογαριασμούς δυο ουσιαστικά ανενεργών εταιρών του ομίλου Λαυρεντιάδη, ώσπου εμφανίστηκε ο υπάλληλος της Alapis για να τα εισπράξει.
Μάρτυρες
Ο εισαγγελέας Γιάννης Δραγάτσης, θα διερευνήσει αν έχουν διαπραχθεί τα αδικήματα της απιστίας και του ξεπλύματος βρώμικου χρήματος. Η έρευνα όμως θα ξεκινήσει με καταθέσεις στελεχών της Τράπεζας της Ελλάδας ώστε να διαπιστωθούν οι ενέργειες που έγιναν απο την πλευρά της εποπτικής αρχής. Ο κ. Δραγάτσης πάντως ήδη διερευνά εδώ και δύο μήνες σε συνεργασία με το ΣΔΟΕ, τη διάπραξη τυχόν φορολογικών ή χρηματιστηριακών παραβάσεων και σε άλλες εταιρίες συμφερόντων Λ. Λαυρεντιάδη.
Πηγή:www.capital.gr
NOMIMH H ΛIANEMΠOPIA TΩN NAPKΩTIKΩN!!!
ΤΟΛΜΗΡΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ
Δημοσίευση: 03 Αυγ. 2011 08:00
Το εμπόριο ναρκωτικών θεωρείται μία από τις τρεις πιο επικερδείς εγκληματικές δραστηριότητες στον πλανήτη – μαζί με την παράνομη διακίνηση όπλων και ανθρώπων.
Αυτή η αναφορά δεν γίνεται για στατιστικούς λόγους. Αλλά γιατί δείχνει πόσο δύσκολη υπόθεση είναι η αντιμετώπιση του προβλήματος της χρήσης ναρκωτικών ουσιών.
Η εξάπλωσή τους στηρίζεται σε τεράστια δίκτυα, τα οποία είναι συνυφασμένα με την εγκληματικότητα και αδίστακτα στις μεθόδους που χρησιμοποιούν. Ωστόσο στην Ελλάδα, καθώς και σε άλλες χώρες, η ισχύουσα νομοθεσία κατά των ναρκωτικών απολήγει στην τιμωρία των θυμάτων και όχι στην αντιμετώπιση των δικτύων διακίνησης.
Αυτή η αναφορά δεν γίνεται για στατιστικούς λόγους. Αλλά γιατί δείχνει πόσο δύσκολη υπόθεση είναι η αντιμετώπιση του προβλήματος της χρήσης ναρκωτικών ουσιών.
Η εξάπλωσή τους στηρίζεται σε τεράστια δίκτυα, τα οποία είναι συνυφασμένα με την εγκληματικότητα και αδίστακτα στις μεθόδους που χρησιμοποιούν. Ωστόσο στην Ελλάδα, καθώς και σε άλλες χώρες, η ισχύουσα νομοθεσία κατά των ναρκωτικών απολήγει στην τιμωρία των θυμάτων και όχι στην αντιμετώπιση των δικτύων διακίνησης.
Οι χρήστες καταλήγουν στη φυλακή και οι διακινητές συνεχίζουν ανενόχλητοι.
Πολλοί κατά καιρούς επεσήμαιναν ότι αυτή η πολιτική είναι λανθασμένη. Ανάμεσά τους και ο σημερινός Πρωθυπουργός.
Από τη δεκαετία του 1980 ο κ. Παπανδρέου είχε συνταχθεί με την άποψη ότι ο χρήστης είναι ασθενής και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται.
Σε αυτό το πνεύμα κινείται το νομοσχέδιο που παρουσίασε χθες στη Βουλή ο υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Για πρώτη φορά προβλέπεται η πλήρης αποποινικοποίηση της χρήσης ναρκωτικών όταν προορίζονται αποκλειστικά για προσωπική χρήση.
Στο ίδιο πνεύμα, προβλέπεται εξορθολογισμός των ποινών για τη διακίνηση ώστε να μην αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο οι μικροδιακινητές και οι μεγαλέμποροι.
Και εισάγονται μέτρα ώστε όσοι έχουν αποθεραπευτεί να δικαιούνται αναστολή ποινής που τους επιβλήθηκε για πράξεις τις οποίες τέλεσαν ως χρήστες.
Τολμηρή πρωτοβουλία, η οποία εστιάζει τη δίωξη στον έμπορο και όχι στο θύμα του.
Αρκεί βεβαίως να συνδυαστεί με συμπληρωματικές πολιτικές.
Για παράδειγμα, θα χρειαστεί να είναι απολύτως σαφείς οι διατάξεις του νόμου για τον διαχωρισμό των ρόλων και τον υπολογισμό των ποσοτήτων που καθιστούν κάποιον χρήστη ή διακινητή.
Θα πρέπει να ενισχυθεί ο ΟΚΑΝΑ ώστε να σταματήσουν οι λίστες αναμονής και να ενισχυθεί το μέτρο της παροχής μεθαδόνης από το ΕΣΥ. Στο πλαίσιο αυτό είναι ιδιαίτερα θετικές οι χθεσινές εξαγγελίες για χορήγηση μεθαδόνης από 24 νοσοκομεία, από τα μέσα Σεπτεμβρίου.
Και, φυσικά, θα χρειαστεί να ευαισθητοποιηθεί η κοινωνία και να συνδράμει τις προσπάθειες για επιστροφή στην κανονική ζωή των ανθρώπων που μπλέχτηκαν στα δίχτυα της εξάρτησης.
EMEIΣ ΛEΓOME ANTIΘETΩΣ, OTI TO NOMOΣXEΔIO OΔHΓEI ΣE ANΘIΣH THN EMΠOPIA TΩN NAPKΩTIKΩN, ΔIOTI......
1. <<θα χρειαστεί να είναι απολύτως σαφείς οι διατάξεις του νόμου για τον διαχωρισμό των ρόλων και τον υπολογισμό των ποσοτήτων που καθιστούν κάποιον χρήστη ή διακινητή.>> OΛOI ΓNΩPIZOME OTI
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Αναρτήσεις
