ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΝ-Π. Παναγιώτου-Η λύση στην κρίση χρέους: 1 ΔΡΧ = 1000 ευρώ

Πάνος Παναγιώτου

Αυτό ακριβώς έπραξε η Γαλλία χωρίς νομικό πρόβλημα το 1960 με τη δημιουργία του νέου φράγκου με ισοτιμία 1 νέο φράγκο = 100 παλιά φράγκα.

H “ελληνική κρίση” έχει πολλές κρυφές πτυχές τις οποίες εντέχνως όσοι, λιγοστοί, πολιτικοί αξιωματούχοι γνωρίζουν έχουν κρατήσει στη σκιά, εμποδίζοντας τη Βουλή και τον ελληνικό λαό να τις πληροφορηθεί. Κάποιες από αυτές αφορούν στη διαπραγματευτική δύναμη της Ελλάδας απέναντι στην Τρόικα και τους ιδιώτες δανειστές της. 

 

Στο πρώτο τμήμα της τρέχουσας σειράς άρθρων αποκάλυψης των μεγαλύτερων μυστικών της ελληνικής κρίσης αναφέρθηκα στο δίκαιο που διέπει τα ελληνικά ομόλογα, ένα θέμα το οποίο είχα αναδείξει με το άρθρο “Το κρυφό διαπραγματευτικό χαρτί της Ελλάδας για το χρέος της” από τον Ιούλιο του 2010 (βρίσκεται στο βιβλίο “Υπόθεση Ελληνική Κρίση, Περίεργες Συμπτώσεις” εκδόσεις Λιβάνη), παρουσιάζοντας μία σειρά σχετικών με το θέμα εκθέσεων κορυφαίων πανεπιστημίων και νομικών εταιριών.

Οι αποκαλύψεις στο συγκεκριμένο άρθρο προκάλεσαν αίσθηση αλλά δεν ήταν παρά δεκαπέντε μήνες αργότερα που το θέμα έλαβε μεγάλες διαστάσεις, όταν σε μία σειρά άρθρων και δημοσιεύσεων στο XrimaNews.gr παρουσιάστηκαν στοιχεία που υποδείκνυαν πως η ελληνική κυβέρνηση είχε συμφωνήσει στη μετατροπή του δικαίου που ρυθμίζει τα ελληνικά ομόλογα από το ελληνικό στο αγγλικό, ως αντάλλαγμα για την εξασφάλιση του PSI+ που περιλαμβάνει κούρεμα τμήματος του ελληνικού χρέους κατά 50%.

Στην έκκληση μου για βοήθεια στην ενημέρωση της Βουλής για το τί θα σήμαινε μία τέτοια παραχώρηση προς τους δανειστές για την Ελλάδα, ανταποκρίθηκε, πρώτος, ο ανεξάρτητος βουλευτής κύριος Παναγιώτης Κουρουμπλής (πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ τον οποίο διέγραψε ο κύριος Παπανδρέου όταν αρνήθηκε να ψηφίσει το Μεσοπρόθεσμο), ο οποίος και κατέθεσε στη Βουλή στις 07 Νοεμβρίου την πρώτη σχετική επίκαιρη ερώτηση στον υπουργό Οικονομικών κύριο Ευάγγελο Βενιζέλο (δεν έχει δοθεί ακόμη απάντηση). Ακολούθησαν δύο ακόμη σχετικές επίκαιρες ερωτήσεις, η μία εξ αυτών στον Πρωθυπουργό, κ. Λουκά Παπαδήμο, από τον πρόεδρο του Συνασπισμού κ. Τσίπρα ενώ στη συνέχεια στο θέμα αναφέρθηκε στην ομιλία του στη Βουλή ο υφυπουργός Οικονομικών κ. Ι.Μουρμούρας.

Στο τρέχον άρθρο, θα αναδειχθεί μία νέα διάσταση του θέματος η οποία έχει να κάνει με τη δυνατότητα της Ελλάδας, αν εγκαταλειφθεί από τους εταίρους της και επιστρέψει στη δραχμή, να πληρώσει, τουλάχιστον, τα 206 δις ευρώ κρατικού χρέους που βρίσκονται στα χέρια ιδιωτών με 206 εκ. δραχμές ή ακόμη και τα 330 δις ευρώ ομολόγων που διέπονται από το ελληνικό δίκαιο με 330 εκ δραχμές.

Ας δούμε πώς μπορεί νομικά να γίνει αυτό με τη βοήθεια διεθνών εκθέσεων και ενός ειδικού δικηγόρου από τη Βρετανία, συνεταίρου διεθνούς εταιρίας στην Ελβετία και δικηγόρου τόσο στη Νέα Υόρκη όσο και στο Παρίσι, ο οποίος έχει εκπονήσει μελέτες για την ευρωζώνη και το δίκαιο των ομολόγων των κρατών μελών της για περισσότερο από δέκα χρόνια, ενώ πρόσφατα ασχολείται εκτενώς με την περίπτωση της Ελλάδας.

Όταν η Ελλάδα εκδίδει ένα ομόλογο σε ευρώ διεπόμενο από το ελληνικό δίκαιο, το ομόλογο εκδίδεται στο νόμιμο νόμισμα της Ελλάδας τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Δηλαδή, εφόσον το νόμιμο νόμισμα της Ελλάδας είναι το ευρώ, όσον αφορά στο ελληνικό δίκαιο αυτό θα είναι και το νόμισμα του ομολόγου (και το ομόλογο αυτό θα είναι πληρωτέο στην Αθήνα).

Αν, ωστόσο, η Ελλάδα για κάποιο λόγο αποχωρούσε από την ευρωζώνη και ξεκινούσε την έκδοση της δραχμής, τότε θα υποχρεούνταν να καθορίσει μέσω του Κοινοβουλίου, με νόμο, την ισοτιμία της νέας δραχμής με το ευρώ και αμέσως μετά για τα ελληνικά δικαστήρια το νόμισμα στο οποίο θα ήταν πληρωτέα τα ομόλογα κάτω από το ελληνικό δίκαιο θα ήταν η νέα αυτή δραχμή και όχι πλέον το ευρώ, αφού η νέα δραχμή θα ήταν το νόμιμο νόμισμα της χώρας. Η ισοτιμία που θα όριζε η ελληνική Βουλή θα ίσχυε τόσο για την αποπληρωμή των ομολόγων που διέπονται από το ελληνικό δίκαιο, τα οποία είναι σήμερα ύψους 330 δις ευρώ, όσο και σε κάθε άλλη οικονομική δραστηριότητα που θα συμπεριλάμβανε τη χρήση της δραχμής, εντός και εκτός Ελλάδας.

Έτσι, η Ελλάδα έχει το αναφαίρετο δικαίωμα με βάση το νόμο, να υιοθετήσει, αν το επιθυμεί, μία υποχρεωτική για όλους, πολίτες, δανειστές, Τρόικα, κλπ ισοτιμία, για παράδειγμα, 1 ΔΡΧ=1000 ΕΥΡΩ, κάνοντας δηλαδή ανατίμηση και όχι υποτίμηση του νομίσματος της. Σε αυτήν την περίπτωση θα μπορούσε να πληρώσει το σύνολο του χρέους που διέπεται από το ελληνικό δίκαιο σε νέες δραχμές, δηλαδή να καταβάλει 330 εκ δραχμές για να αποπληρώσει χρέος ύψους 330 δις ευρώ. Έτσι, θα έμεναν μόνο τα 35 δις ευρώ σε ομόλογα που διέπονται από το αγγλικό δίκαιο, τα οποία και θα αποτελούσαν χρέος λιγότερο από το 15% του ελληνικού ΑΕΠ.

Αυτό ακριβώς έπραξε η Γαλλία χωρίς νομικό πρόβλημα το 1960 με τη δημιουργία του νέου φράγκου με ισοτιμία 1 νέο φράγκο = 100 παλιά φράγκα. Το ίδιο έκαναν και η Γερμανία και η Αυστρία μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. 

Ο στόχος είναι να μειωθεί ένα χρέος το οποίο έχει γίνει επαχθές ώστε να μπορέσει η ζωή να συνεχιστεί και να προστατευτεί και όχι να απειληθεί ή να τελειώσει.

“Τα νέα νομίσματα έχουν εκδοθεί χωρίς μεγάλες νομικές προκλήσεις κατά τη διάρκεια της ιστορίας” αναφέρει ο ειδικός στο θέμα δικηγόρος στους Financial Times , προσθέτοντας ότι αν οι ομολογιούχοι ελληνικών ομολόγων που ρυθμίζονται από το ελληνικό δίκαιο (το 90% του χρέους, δηλαδή 330 δις ευρώ, υπάγεται σε αυτήν την κατηγορία παρά το Μνημόνιο καθώς αυτό δεν έχει περάσει απ' τη Βουλή – Με τους πιο επιφυλακτικούς υπολογισμούς και αν δε συμπεριλάβουμε τα ομόλογα της Τρόικας και της ΕΚΤ, τουλάχιστον 206 δις ευρώ ομολόγων ρυθμίζονται από το ελληνικό δίκαιο) προσπαθήσουν να καταθέσουν αγωγή εναντίον της Ελλάδας υποστηρίζοντας ότι η ισοτιμία είναι άδικη, τα ελληνικά δικαστήρια δε θα έχουν άλλη επιλογή από το να εφαρμόσουν το δίκαιο της Ελλάδας και να απορρίψουν το αίτημα των ομολογιούχων δικαιώνοντας τη χώρα.

Μα και αν ακόμη οι ομολογιούχοι επιχειρήσουν να καταθέσουν αγωγή εναντίον της Ελλάδας σε διεθνή δικαστήρια “πέρα από το θέμα της δικαιοδοσίας (το οποίο μάλλον δε θα ξεπεράσουν) θα βρεθούν αντιμέτωποι με πολύ καλά τεκμηριωμένες νομολογίες για τα ομόλογα της Σερβίας και της Βραζιλίας μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο” αναφέρει στους Financial Times ο ειδικός δικηγόρος.

Αφού η Ελλάδα πληρώσει τους δανειστές της και αποτάξει τα δεσμά του χρέους της, θα μπορούσε να επιτρέψει την ελεύθερη διακύμανση της δραχμής έναντι των υπολοίπων νομισμάτων κάτι που θα είχε ως αποτέλεσμα την υποτίμηση της, με στόχο την αύξηση της ανταγωνιστικότητας.

Δεν πρέπει κανείς να κάνει το λάθος να πιστέψει ότι τα παραπάνω αποτελούν μία πρόχειρη προσέγγιση ενός πολύ σημαντικού ζητήματος. Υπάρχουν μελέτες κορυφαίων πανεπιστημίων και νομικών εταιριών που επιβεβαιώνουν την ισχύ όσον αναφέρονται εδώ και οι οποίες είναι στη διάθεση όποιου βουλευτή ή δημοσιογράφου θέλει να βοηθήσει στην ανάδειξη του θέματος. Ωστόσο, δεν πρέπει κανείς να κάνει το λάθος να θεωρήσει πως όλα τα παραπάνω είναι εύκολα στην υλοποίηση τους και δε θα είχαν πολύ σοβαρές συνέπειες για την Ελλάδα.

Έτσι, αυτό που, πρωταρχικώς, πρέπει να γίνει κατανοητό είναι ότι η Ελλάδα έχει στα χέρια της μία σειρά πλεονεκτημάτων και επιλογών εξαιτίας του γεγονότος πως το δίκαιο του 90% των κρατικών ομολόγων είναι το ελληνικό και όσο δεν παραχωρεί αυτό το νομικό της πλεονέκτημα και δεν αποδέχεται τη μετατροπή του δικαίου στο αγγλικό δε μπορεί κανείς, ούτε η Τρόικα ούτε οι δανειστές της να την εκβιάσουν ουσιαστικά, γιατί είναι η ίδια που είναι 100% νομικά καλυμμένη και οι υπόλοιποι που είναι απολύτως ακάλυπτοι.

Η νομική διάσταση της ελληνικής κρίσης φανερώνει πως οι Έλληνες αξιωματούχοι απέκρυψαν την αλήθεια από τη Βουλή και τον ελληνικό λαό και ποτέ δεν τους γνωστοποίησαν τα πραγματικά νομικά πλεονεκτήματα της Ελλάδας και το γεγονός πως στην πραγματικότητα δε μπορεί κανείς να την εκβιάσει για τίποτα, παρά μόνο να επιχειρήσει να συνεργαστεί μαζί της. 

Και όπως έχω αναφέρει σε προηγούμενα άρθρα, ό,τι ισχύει για την Ελλάδα ισχύει σε μεγάλο βαθμό και για την Ιρλανδία, την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιταλία κλπ δημιουργώντας ένα σκηνικό τρόμου τόσο για τις ευρωπαϊκές τράπεζες που έχουν δανείσει περί τα 9 τρις στις χώρες της Ευρωζώνης όσο και για τις αμερικανικές τράπεζες που έχουν ασφαλίσει αυτό το χρέος.

Αν, λοιπόν, η ελληνική κυβέρνηση παραχωρήσει το δίκαιο των ελληνικών ομολόγων στους τραπεζίτες για να πετύχει τη συμφωνία του PSI+ ή αν με οποιοδήποτε άλλο τρόπο επιτρέψει τη μετατροπή του δικαίου των ομολόγων από το ελληνικό στο αγγλικό, θα έχει στερήσει από την Ελλάδα το μεγαλύτερο διαπραγματευτικό της χαρτί και το μοναδικό νομικό πλεονέκτημα το οποίο θα μπορούσε να τη σώσει στην περίπτωση που δει τους εταίρους της να την εγκαταλείπουν.

(Με πληροφορίες από τους Financial Times - Ο ειδικός στο θέμα δικηγόρος είναι ο: By Gilles Thieffry, Solicitor (England and Wales), Member of the New York bar, Avocat au Barreau de Paris, and Partner at GTLaw, Geneva)

http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/-----1---1000---2011120144990/

Σοκ από τη Κομισιόν για το δολοφονικό φούσκωμα του ελλείμματος με τα χρέη των νοσοκομείων!

Νέα βόμβα από την Κομισιόν σχετικά με το «φουσκωμένο έλλειμμα του 2009 είδε σήμερα το φως της δημοσιότητας. Ο αρμόδιος επίτροπος της ΕΕ, Αλγκίρντας Σεμέτα αποκάλυψε ότι δεν έγινε με παρότρυνση της Επιτροπής, η συμπερίληψη ολόκληρης της έκτασης των οφειλών των νοσοκομείων στις προβλέψεις του ελλείμματος για το 2009!

Όπως καταγγέλουν βουλευτές της αντιπολίτευσης, το έλλειμμα μετά την προσθήκη και των χρεών των νοσοκομείων, εμφανίστηκε διογκωμένο με αποτέλεσμα να ληφθούν αυστηρά μέτρα λιτότητας.   

Ο έλληνας ευρωβουλευτής, κ. Χουντής τόνισε πως από την απάντηση του Επιτρόπου προκύπτει ότι ήταν κυρίως πρωτοβουλία της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ να συμπεριληφθούν στο έλλειμμα τα χρέη των νοσοκομείων.

Χωρίς, όπως επισημαίνει ο κ. Χουντής να υπάρχει σχετική υποχρέωση ούτε προηγούμενο αίτημα από την Κομισιόν ή την Eurostat. Αντίθετα οι νοσοκομειακές δαπάνες έπρεπε να καταγράφονται στη βάση αυτοτελών χρήσεων.

Μεταξύ άλλων, στην ερώτησή του ο Ν. Χουντής ζητούσε να μάθει πρώτον με βάση ποιο άρθρο του Ευρωπαϊκού Συστήματος Εθνικών και Περιφερειακών Λογαριασμών (ESA 95) δικαιολόγησε η ελληνική κυβέρνηση την εισαγωγή των μη επαναλαμβανόμενων δαπανών στο έλλειμμα του 2009 και αν υπήρξε σχετική υπόδειξη εκ μέρους της Eurostat και δεύτερον, αν ήταν υποχρεωμένη η ελληνική κυβέρνηση να συμπεριλάβει για εκείνο το έτος τις μη επαναλαμβανόμενες δαπάνες, που αφορούσαν προμηθευτές νοσοκομειακού υλικού, καθώς και ποια άλλα κράτη μέλη έχουν εντάξει στους εθνικούς λογαριασμούς τους, μη επαναλαμβανόμενες δαπάνες που αφορούν σε οφειλές προς προμηθευτές υγειονομικού υλικού στα δημόσια νοσοκομεία.

Στην απάντησή του ο κ. Σεμέτα, τονίζει ότι σύμφωνα με τους κοινοτικούς κανόνες «όλες οι ροές πρέπει να καταγράφονται στη βάση αυτοτελών χρήσεων» και επομένως και «οι κρατικές δαπάνες πρέπει, να καταγράφονται στη βάση αυτοτελών χρήσεων, όταν προκύπτει υποχρέωση πληρωμής από την παροχή εμπορεύματος ή υπηρεσίας και όχι κατά τη στιγμή του διακανονισμού».

Όσο για τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε η ελληνική κυβέρνηση το θέμα, σημειώνει ότι «τα ελληνικά δημόσια νοσοκομεία συγκέντρωναν απλήρωτες υποχρεώσεις προς τους προμηθευτές τους για μια μεγάλη χρονική περίοδο και οι σχετικές δαπάνες δεν είχαν καταγραφεί στον υπολογισμό του κρατικού ελλείμματος».

«Η αρχική συμπερίληψη εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης ολόκληρης της έκτασης των οφειλών στις προβλέψεις του ελλείμματος για το 2009 δεν έγινε με παρότρυνση της Επιτροπής», καταλήγει στην απάντησή του ο Ευρωπαίος Επίτροπος.

Εξηγήσεις για το θέμα έχει κληθεί να δώσει στις 12/12, με την ιδιότητα του υπόπτου, ο επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, Ανδρέας Γεωργίου, στον εισαγγελέα, που ερευνά τις καταγγελίες για τεχνητή διόγκωση του αναθεωρημένου ελλείμματος του 2009.   

Σύμφωνα με τις καταγγελίες τα στοιχεία του ελλείμματος παραποιήθηκαν ώστε να εμφανίζονται ότι αγγίζουν το 15,5%, προκειμένου να ληφθούν επιπλέον μέτρα, ενώ ουσιαστικά το έλλειμμα ήταν πολύ μικρότερο.

Πως ο Γιάννης Σπανουδάκης παραμένει στη θέση του διευθύνοντος συμβούλου του ΟΠΑΠ???

http://www.kourdistoportocali.com/default.aspx?pageid=8676

Την Παρασκευή δικάζεται στο αυτόφορο ο συλληφθείς για χρέη εκατομμυρίων στο Δημόσιο, διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Πετζετάκις.

Ο Γιώργος Πετζετάκις καλείται να ρυθμίσει τα χρέη ύψους 2 εκατομμυρίων ευρώ για την περίοδο της θητείας του στην θέση του διευθύνοντος συμβούλου της εταιρείας, προκειμένου να μην οδηγηθεί στη φυλακή. Την επίμαχη όμως περίοδο για την οποία συνελήφθη ο Γιώργος Πετζετάκης, στη θέση του διευθύνοντος συμβούλου, βρισκόταν και ένα άλλο πρόσωπο, που σύμφωνα με το νόμο, θα έπρεπε να διωχθεί εξίσου ποινικά ως υπεύθυνος.

Ο Γιάννης Σπανουδάκης την περίοδο της συσσώρευσης χρεών της Πετζετάκις προς το Δημόσιο, κατείχε επίσης τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου της χρεωμένης εταιρείας.

Ο νυν διευθύνων σύμβουλος του ΟΠΑΠ και τέως διευθύνων σύμβουλος της Πετζετάκις, λοιπόν, καλείται να πληρώσει περίπου 500 χιλιάδες ευρώ για χρέη προς το Δημόσιο. Η ακίνητη περιουσία και οι τραπεζικοί λογαριασμοί του νυν διευθύνοντος συμβούλου του ΟΠΑΠ έχουν δεσμευτεί. Οι αιτήσεις του για άρση των περιοριστικών και δεσμευτικών μέτρων, έχουν απορριφθεί.

Δεσμευμένη η περιουσία του δ. συμβούλου του ΟΠΑΠ

Συγκεκριμένα τον Σεπτέμβριο του 2010 η φορολογική Αρχή ΔΕΚ ΑΘΗΝΩΝ προς διασφάλιση των συμφερόντων του Δημοσίου επέβαλε περιοριστικά – δεσμευτικά μέτρα κατά του σημερινού διευθύνοντος συμβούλου της ΟΠΑΠ Α.Ε. Γιάννη Σπανουδάκη και προέβη στη δέσμευση της ακίνητης περιουσίας του και μέρους των τραπεζικών λογαριασμών του.

Στην ενέργεια αυτή προέβη το ΔΕΚ Αθηνών καθώς ο Γιάννης Σπανουδάκης ως τέως διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Πετζετάκις δεν κατέβαλε στο ελληνικό Δημόσιο φόρους περίπου μισού εκατομμυρίου ευρώ, ενώ κατά την ίδια ημερομηνία (Σεπτέμβριος 2010) η εταιρεία αυτή όφειλε στην εφορία, ποσό 1,8 εκατομμυρίων ευρώ, σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωσή της στο Χρηματιστήριο Αθηνών.

Τον Δεκέμβριο του 2010 αφ’ ενός η φορολογική Αρχή ΔΕΚ Αθηνών προέβη εκ νέου στη λήψη περιοριστικών – δεσμευτικών μέτρων κατά του διευθύνοντος συμβούλου του ΟΠΑΠ προς διασφάλιση των συμφερόντων του Δημοσίου, αφ’ ετέρου το υπουργείο Οικονομικών απέρριψε σχετική αίτηση του Γιάννη Σπανουδάκη περί άρσης των εις βάρος του μέτρων που ελήφθησαν τον Σεπτέμβριο του 2010.

Κατά της νέας ενέργειας του ΔΕΚ Αθηνών προς διασφάλιση των συμφερόντων του δημοσίου, ο Γιάννης Σπανουδάκης κατέθεσε νέα αίτηση περί άρσης των εις βάρος του δεσμευτικών – περιοριστικών μέτρων που ελήφθησαν τον Δεκέμβριο του 2010. Η αίτηση απορρίφθηκε εκ νέου.

Τα εύλογα ερωτήματα που τίθενται είναι τόσο νομικά όσο και ηθικά:

1.Υπάρχει αυτή τη στιγμή δικογραφία εναντίον του κ. Σπανουδάκη, την ώρα μάλιστα που ο νυν διευθύνων της Πετζετάκις οδηγείται στο αυτόφορο;

2.Πως επιλέχθηκε για τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου κρατικού οργανισμού, όπως είναι ο ΟΠΑΠ, όταν ήταν γνωστά από την πρώτη στιγμή τα χρέη της Πετζετάκις προς το Δημόσιο, όπως και ότι την ίδια περίοδο κατείχε την ομόλογη θέση στην Πετζετάκις με τα υπέρογκα χρέη προς το Δημόσιο να βαραίνουν την ιδιότητά του;

3.Πως ο ΟΠΑΠ παίρνει φορολογική ενημερότητα, όταν είναι γνωστό πως ο διευθύνων σύμβουλός του, είναι υπόλογος για χρέη προς το Δημόσιο;

4.Πως ο Γιάννης Σπανουδάκης παραμένει στη θέση του διευθύνοντος συμβούλου του ΟΠΑΠ, όταν το υπουργείο Οικονομικών με τη δέσμευση της περιουσίας του, αναγνωρίζει την συνυπαιτιότητά του εδώ και ενάμισι χρόνο;

Το ποσό του 1.800.000 ευρώ με ημερομηνία 9/2010 υπερέβη το ποσό των δυο εκατομμυρίων ευρώ τον Νοέμβριο του 2011, ποσό για το οποίο και συνελήφθη ο Γιώργος Πετζετάκις.

Αξίζει να σημειωθεί ότι, το προαναφερόμενο ποσό δεν αποτελεί τις συνολικές οφειλές της εταιρείας Πετζετάκις προς το Δημόσιο σήμερα, αλλά μονό την οφειλή που καταλογίσθηκε τον Σεπτέμβριο του 2010.

Ο διευθύνων σύμβουλος του ΟΠΑΠ, Γιάννης Σπανουδάκης μέσω του δικηγόρου του και νομικού συμβούλου του ΟΠΑΠ, Γιώργου Γανωτή, μιλώντας στο www.koutipandoras.gr επιρρίπτει τις ευθύνες για την μη καταβολή των οφειλομένων στην πλευρά της Πετζετάκις, ενώ θεωρεί πως τα χρέη που οφείλει να πληρώσει, θα ρυθμιστούν από την διοίκηση της Πετζετάκις. Σε πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδας «Αξία» πάντως, ο κ. Σπανουδάκης είχε παραδεχθεί τις ευθύνες του για τις οφειλές προς το Δημόσιο, ενώ στην επιστολή του με ημερομηνία 11 Απριλίου του 2011, στην εφημερίδα ενημέρωνε πως η Πετζετάκις είχε ήδη καταβάλλει το χρηματικό ποσό που υπερέβαινε τις οφειλές που δημιουργήθηκαν κατά την θητεία του στη διοικητική θέση της εταιρείας.

Όπως αποδεικνύεται πάντως, η περιουσία του κ. Σπανουδάκη εξακολουθεί να είναι δεσμευμένη, καθώς μέχρι και σήμερα δεν έχει καταβληθεί ούτε στο ελάχιστο, μέρος του χρέους και για αυτό ο Γιώργος Πετζετάκις οδηγείται στο δικαστήριο την Παρασκευή.

Το «Κόμμα των κανιβάλων»

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Υπάρχει ένα καινούργιο κόμμα στα σπάργανα. Υφίσταται ατύπως εδώ και δυο χρόνια. Σε αυτό μετέχουν μεταλλαγμένοι σοσιαλιστές, ανακυκλωμένοι αριστεριστές, τηλεπατριώτες αλά καρτ με βρώμικο μάτι και τα εκτοπλάσματα του νεοφιλελευθερισμού που απέβαλε το σώμα της μεγάλης Κεντροδεξιάς. Μέρος του αλληλοσπαρασσόμενου ΠΑΣΟΚ και τα εξαπτέρυγα του συγκροτούν αυτό το νέο «κόμμα» των βαλκάνιων Παπούα. Οι ξεβράκωτοι Παπούα, που ζούσαν – και κάποιοι ζουν ακόμα – στη λίθινη εποχή, τρώγανε ιεραπόστολους, λιανούς σαν τον  Αη Γιάννη τον Πρόδρομο αλλά κι εκκεντρικούς εκατομμυριούχους ταξιδιώτες, που λόγω καλοζωίας, ήταν τρυφεροί. Σαν χοιρινό είναι, λέγανε για αυτά τα ιδιαίτερα θηράματα, οι ξεβράκωτοι τύποι με τα κόκκαλα στη μύτη. Οι εγχώριοι κανίβαλοι τρώνε συνταξιούχους, μικρομαγαζάτορες, επικουρικές συντάξεις, σχολικά βιβλία, την αμυντική ικανότητα της χώρας, την αξιοπρέπεια της και κυρίως το ηθικό της. Έχουν και Λόχο Ψυχολογικού Πολέμου, τον Δήμο Σταρένιο και τον Αρτέμη Μάτσα, στους παλιούς, καλούς τους ρόλους και κάτι άλλα καλόπαιδα με περίσσιο θράσσος, αυτό που δίνει το γυαλί. Υπάρχει φέρελπις καραφλός νεανίας, διετούς δημοσιογραφικής εμπειρίας, έμπλεος ειρωνείας, που από τηλοψίας την μεσημβρία χλευάζει μ’ εξυπνακισμούς, όσους αρνούνται το αλάθητο των δανειστών και του προγάστορος αντιπροέδρου. Εδώ ισχύει η παλαιά παροιμία των σοφών Παπούα: «όσο πιο ψηλά ανεβαίνει η μαϊμού, τόσο πιο πολύ φαίνεται ο κώλος της».

Το κοινωνικό κράτος αδέρφια, παρά τους μύθους της Αριστεράς, στην Ελλάδα το θεμελίωσε η Κεντροδεξιά. Ο πρώτος διοικητής του ΙΚΑ, το μακρινό 1934, ήταν ο θεμελιωτής, μαζί με τον Συκουτρή, του ελληνικού Ιδεαλισμού, ο αείμνηστος Παναγιώτης Κανελλόπουλος. Φιλελεύθεροι και καθαρόαιμοι δεξιοί έκαναν για τους εργαζόμενους Έλληνες πολύ περισσότερα από αυτούς, που φιλοδοξούσαν ο λαός μας να μοιραστεί σε ίσες μπουκιές την μιζέρια του Υπαρκτού, με σύνορα βέβαια το πολύ ως τη Λάρισα. Γιατί η μεγάλη Κεντροδεξιά είχε ένα φοβερό «συνωμοτικό» σχέδιο, μια «σατανική» πεποίθηση. Πίστευε και πιστεύει πως η εξομάλυνση των κοινωνικών ανισοτήτων με την παρέμβαση του κράτους, συμβάλει στην κοινωνική ειρήνη και στην εθνική ενότητα. Αμφότερες τυγχάνουν βασικές προϋποθέσεις της αληθινής δημοκρατίας, της οικονομικής και πολιτισμικής ανάπτυξης. Την εξαθλίωση κοινωνικών ομάδων, την διεύρυνση των ανισοτήτων, την παρεμπόδιση της κοινωνικής κινητικότητας, την επιδιώκουν οι τυχοδιώκτες μηδενιστές. Αυτοί που ποντάρουν στον κοινωνικό πόλεμο για την επικράτηση των ολοκληρωτικών ιδεοληψιών τους.

Η σημερινή πολιτική της κατεδάφισης του κράτους πρόνοιας, των οριζόντιων περικοπών και του στραγγαλισμού κάθε ικμάδας δύναμης της κοινωνίας και της οικονομίας, είναι κι αυτή μια ανάλογη μηδενιστική προσέγγιση. Αντίθετη με τα συμφέροντα του Έθνους και των λαϊκών τάξεων, που αποτελούν την συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας, μια πολιτική μακράν του Ελληνικού Τρόπου και των Ιδεών του αλλά και μακράν της στοιχειώδους κοινής λογικής. Παρά τις «δεξιές» φαντασιώσεις υπέρ του Μνημονίου από τον υφυπουργό, που με θυμηδία αντικρύζουν ως καθ’ ύλην αρμόδιο οι εφοπλιστές, η πολιτική αυτή οδηγεί σε αποτελέσματα ευθέως ανάλογα με τις τυχοδιωκτικές επιδιώξεις, όσων οραματίζονται μια αιματηρή πάλη των τάξεων. Η όξυνση των ανισοτήτων, σε συνδυασμό με το σπασμένο ηθικό των απλών ανθρώπων και την ατιμωρησία της παρασιτικής πολιτικής κι επιχειρηματικής τάξης, που οδήγησαν την παραγωγική βάση της χώρας σε αφανισμό και τα δημόσια οικονομικά στο χείλος της αβύσσου, δημιουργούν ακριβώς το εκρηκτικό μίγμα που απεύχεται, όποιος είναι στ’ αλήθεια πατριώτης κι έχει στοιχειώδη κοινωνική συνείδηση.

Η ερημοποίηση της αγοράς με την έλλειψη ρευστότητας, το «σύνδρομο του αιφνίδιου εμπορικού θανάτου», μαγαζιά που κλείνουν νύχτα, κι η θέση στο περιθώριο ολοένα και μεγαλύτερων κοινωνικών ομάδων, με την έκρηξη της ανεργίας και το βάθεμα της ύφεσης δημιουργούν μια ολοένα και ευρύτερη λαϊκή βάση με κύρια χαρακτηριστικά την εξαθλίωση αλλά και την οργή. Άνθρωποι που δεν έφαγαν τίποτε μαζί με κανέναν, που εκπλήρωσαν στο ακέραιο και χωρίς βύσμα τις στρατιωτικές τους υποχρεώσεις, που ποτέ δεν έκλεψαν την εφορία, γιατί απλούστατα ήταν μισθωτοί χωρίς άδηλους πόρους, βρίσκονται τώρα στον Καιάδα. Έχουν δε απέναντι τους την παράδοξη συμμαχία του Κόμματος των Κανιβάλων, συνήθως σιτιζόμενους στο δημόσιο Πρυτανείο ή και στο «Πρυτανείο» του Κολωνακίου, οι οποίοι τους κουνάνε το δάχτυλο και τους εκβιάζουν. Η φαιά Φάλαγγα της παραπληροφόρησης, που υποδύεται μέρος του καθεστωτικού Τύπου, που επιβιώνει τυλίγοντας cd και μπλουζάκια με τυπωμένο χαρτί ή εκπέμποντας από τις δημόσιες συχνότητες, ενορχηστρωμένα βαφτίζει «ακραία» κάθε αντίθεση στην αποδομητική ανθρωποφαγία. Ξαφνικά ο νόμος της ζούγκλας βαφτίσθηκε προοδευτική σωφροσύνη. Το γεγονός ότι δεν υλοποιήθηκε κανένας από τους στόχους αυτής της πολιτικής με τις καλογραμμένες ξενόγλωσσες οδηγίες, μικρή σημασία έχει για τα φερέφωνα της υποταγής και του κοινωνικού δαρβινισμού.

Όταν αυτή η μεταβατική κυβέρνηση ειδικού σκοπού, εκατό ημερών και εκλογών, ολοκληρώσει την σύντομη θητεία της, η μεγάλη Κεντροδεξιά, η κοινωνικά φιλελεύθερη, λαϊκή και πατριωτική, θα κληθεί να ανατάξει την οικονομία και την κοινωνία. Η έφοδος προς τον ουρανό προϋποθέτει ευρύτερες συναινέσεις, οι οποίες όμως θα γίνουν στη βάση του εκλογικού σώματος κι όχι με συντεχνιακές διευθετήσεις κορυφής. Κάποιοι ενδιαφέρονται να διαμοιράσουν τα τελευταία ιμάτια της Πατρίδας και να διασφαλίζουν το business as usual για την μεταπολιτευτική παράγκα που οδήγησε την χώρα εδώ που την οδήγησε. Αυτές οι επιθυμίες είναι αντίθετες με τα εθνικά συμφέροντα κι έχουν ως πρόθυμο υπηρέτη το «Κόμμα των Κανιβάλων». Η μεγάλη Κεντροδεξιά όμως είναι αυτή που αυτοδύναμα πρέπει να διεξάγει τον αληθινό αγώνα απέναντι σε αυτές τις παρακμιακές δυνάμεις, να δώσει στους απλούς ανθρώπους το χαμένο τους ηθικό και με στιβαρή ηγεσία να οδηγήσει σε μια πανστρατιά για το μέλλον. Για τους ανθρώπους κι όχι για τους αριθμούς.

ANTINEWS

-----------

Β. Βιλιάρδος-ΣΤΟ ΣΠΙΡΑΛ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

ΣΤΟ ΣΠΙΡΑΛ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ: Ο δυτικός κόσμος έχει μία και μοναδική επιλογή: να ανακαλύψει έναν καινούργιο πολιτικό δρόμο, ο οποίος θα διαχειρίζεται καλύτερα τις σχέσεις του Κεφαλαίου με την Εργασία, των τραπεζών με την πραγματική οικονομία και των κρατών μεταξύ τους

“Για πρώτη φορά έχουμε μία καθαρή εικόνα για την κατάσταση του Ευρώ – δηλαδή, την αξιολόγηση του από τις χρηματαγορές. Μεταφορικά, έχουμε στη διάθεση μας ένα θερμόμετρο, το οποίο μετράει τον πυρετό των ασθενών της Ευρωζώνης – τα δημόσια χρέη, τα ελλείμματα, τις προοπτικές, τις λανθασμένες επενδύσεις των τραπεζών και τα συνδεδεμένα πιστωτικά ρίσκα. Ο καθένας μπορεί σήμερα να διαπιστώσει τις ασθένειες των κρατών, μέσω των επιτοκίων δανεισμού τους, καθώς επίσης των CDS.

Οι αγορές ξύπνησαν λοιπόν από την πλέον επικίνδυνη όλων των ευρωπαϊκών ουτοπιών: από το ότι τα διάφορα κράτη-μέλη είχαν την ίδια πιστοληπτική ικανότητα και την ίδια φερεγγυότητα. Θα ήταν μάλλον ανορθόδοξο να καταστρέψουμε το θερμόμετρο, τώρα που ακριβώς λειτουργεί. Στην περίπτωση αυτή θα συμπεριφερόμαστε όπως οι Αφρικανοί μάγοι, οι οποίοι πιστεύουν πως, όταν το θερμόμετρο καταστραφεί, ο πυρετός εξαφανίζεται και ο ασθενής θεραπεύεται”. (Hankel)

------

Τα παραπάνω αποτελούν μία ακόμη «έκφανση» της σύγχρονης γερμανικής οικονομικής σκέψης, στα πλαίσια της «αλλαγής παραδείγματος», καθώς επίσης της κρίσης χρέους και δανεισμού της Ευρωζώνης – η οποία καθημερινά εξελίσσεται καταστροφικά, χωρίς δυστυχώς να μπορεί να ελεγχθεί (άρθρο μας).

Ανεξάρτητα τώρα από αυτά έχουμε ήδη αναφέρει ότι, για να αποφύγει τη χρεοκοπία η Ελλάδα, χρειάζεται ανάπτυξη και επομένως επενδύσεις – στις οποίες πρέπει να προηγηθούν οι Έλληνες, για να ακολουθήσουν οι ξένοι. Οι Έλληνες μπορούν να χρεωθούν, άρα να επενδύσουν, αφού έχουν το μικρότερο ιδιωτικό χρέος στη Δύση. Για να επενδύσουν όμως χρειάζεται να δημιουργηθεί ένα σωστό φορολογικό και επιχειρηματικό πλαίσιο (χαμηλοί άμεσοι φόροι, μηδενισμός της γραφειοκρατίας, καταπολέμηση της πολιτικής διαφθοράς, σαφές κτηματολόγιο με ακριβείς χρήσεις γης κλπ.).

Εάν δεν επενδύσουν πρώτοι οι Έλληνες, πριν είναι ακόμη πολύ αργά, αποκλείεται να επενδύσουν οι ξένοι – οπότε η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει, όσες δόσεις και αν πάρει, όταν και εάν η Ευρωζώνη καταφέρει να απομονώσει τους κινδύνους επέκτασης της κρίσης στις άλλες χώρες της. Ο χρόνος που μας απομένει, εάν παραμείνουμε παθητικά στον ορό, είναι ίσως λιγότερος από μερικούς μήνες – ενώ, όπως αναφέρει η έκθεση της ιαπωνικής Nomura, “Μερικοί υποστηρίζουν ότι θα ήταν καλύτερα η Ελλάδα να βγει από την Ευρωζώνη και να υιοθετήσει ένα εθνικό υποτιμημένο νόμισμα. Εμείς διαφωνούμε, καθώς νομίζουμε ότι, η υιοθέτηση ενός υποτιμημένου νομίσματος δεν είναι ούτε αναγκαία ούτε επαρκής συνθήκη για προσαρμογές στην ανταγωνιστικότητα”.

Αρκετοί Γερμανοί οικονομολόγοι τώρα υποστηρίζουν ότι, η κυβέρνηση τους έχει κλείσει ένα εισιτήριο πρώτης θέσης στον Τιτανικό της Ευρωζώνης – ειδικά επειδή θεωρούν πως η στενή συνεργασία της κυρίας Merkel με την «υπό χρεοκοπία» Γαλλία είναι καταστροφική, προτείνοντας τη Μ. Βρετανία σαν ιδανικότερο συνομιλητή. Εκτός αυτού πιστεύουν ότι, η έξοδος της Γερμανίας από την Ευρωζώνη θα είχε σαν αποτέλεσμα την ανατίμηση του νέου μάρκου κατά 40% - οπότε τη μείωση του δημοσίου χρέους τους (επίσης του εξωτερικού ιδιωτικού) κατά το αντίστοιχο ποσοστό.

Έχουν την άποψη λοιπόν ότι, είναι προς ο συμφέρον της χώρας τους η διάλυση της ζώνης του Ευρώ – πριν ακόμη συμπαρασυρθούν από την Ιταλία, την Ισπανία και τη Γαλλία στο γκρεμό. Ο φόβος τους δεν είναι οι εξαγωγές, αλλά αφενός μεν τα δάνεια που έχουν δώσει (Πίνακας Ι), αφετέρου η απομόνωση – εάν τυχόν οι υπόλοιπες χώρες παραμείνουν στο Ευρώ.  Επίσης οι αποζημιώσεις, τις οποίες οφείλουν στα θύματα τους – μεταξύ των οποίων και στην Ελλάδα. 

ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Εξωτερικές απαιτήσεις (δάνεια) των γερμανικών τραπεζών σε δις €, στις «ελλειμματικές» χώρες του Νότου, με ημερομηνία καταγραφής τέλη Αυγούστου 2010

Χώρες	Συνολικά	Τράπεζες	Επιχειρήσεις	Δημόσιο
Ισπανία	146.755	62.963	63.439	20.353
Ιταλία	133.296	48.138	45.664	39.494
Ιρλανδία*	114.707	43.025	69.318	2.364
Πορτογαλία	28.685	13.130	9.862	5.693
Ελλάδα	27.990	2.451	7.614	17.925
Ευρώπη	1.524.366
Λοιπός κόσμος	928.625
Γενικό σύνολο**	2.452.991

Πηγή: Bundesbank

Πίνακας: Β. Βιλιάρδος

* Το ΑΕΠ της Ιρλανδίας το 2008 ήταν 185,7 δις €, οπότε το χρέος της απέναντι στις Γερμανικές τράπεζες ήταν περίπου 62% του ΑΕΠ. Για σύγκριση, το αντίστοιχο χρέος της Ελλάδας (ΑΕΠ 2008 στα 242,9 δις €) ήταν μόλις 11,5% του ΑΕΠ. 

** Τεράστιο ποσόν, περίπου όσο το ΑΕΠ της.

Σημείωση: Η «μοίρα» των πλεονασματικών χωρών, όπως η Γερμανία, είναι να δανείζουν τις ελλειμματικές - αφενός μεν για να πουλούν τα προϊόντα τους, αφετέρου για να επενδύουν τα πλεονάσματα τους. Σε περιόδους όμως κρίσης, όπως στη σημερινή, αυτός που συνήθως ζημιώνεται στο τέλος δεν είναι ο οφειλέτης, αλλά ο δανειστής – γεγονός που πολύ σωστά τρομοκρατεί τη Γερμανική κυβέρνηση, παρά τα όσα ανακριβή ανακοινώνει στους Πολίτες της.    

Συνεχίζοντας η χθεσινή, ξαφνική και μαζική παρέμβαση των κεντρικών τραπεζών, σε συνδυασμό ίσως με τη για πρώτη φορά μείωση της βιομηχανικής παραγωγής της Κίνας, αποτελεί αναμφίβολα ένα προειδοποιητικό σήμα κινδύνου. Ουσιαστικά μας ειδοποιεί ότι, το χρηματοπιστωτικό σύστημα ευρίσκεται λίγο πριν από την κατάρρευση του – αφού οι τράπεζες δεν εμπιστεύονται πλέον η μία την άλλη, με αποτέλεσμα το μηδενισμό σχεδόν του διατραπεζικού δανεισμού.

Ειδικά τα ευρωπαϊκά ιδρύματα δεν είναι σε θέση να εξασφαλίσουν δολάρια, ενώ η κρίση ρευστότητας ή η χρεοκοπία πολλών τραπεζών είναι πολύ πιο πιθανή, από όσο πιστεύουμε. Οι απειλές αυτές ανάγκασαν ουσιαστικά τις κεντρικές τράπεζες της Δύσης να επέμβουν μαζικά, με νέες ενέσεις ρευστότητας – όπως συνέβη μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers (ανάλογα swap ρευστότητας είχαμε προτείνει για την Ελλάδα, στο άρθρο μας «Ευρωπαϊκή βαρυχειμωνιά»).

Εάν οι ενέργειες αυτές θα λύσουν το πρόβλημα, θα φανεί στις αμέσως επόμενες ημέρες – αν και εμείς πιστεύουμε ότι, εάν δεν βρεθεί τρόπος δανειοδότησης της πραγματικής οικονομίας, χωρίς τη διαμεσολάβηση των εμπορικών τραπεζών (για παράδειγμα, απ’ ευθείας από τις κεντρικές τράπεζες ή από κρατικές), η πιστωτική παγίδα (άρθρο μας: Ο κύκλος του Διαβόλου) μάλλον δεν πρόκειται να καταπολεμηθεί.  

Κλείνοντας, ασφαλώς υπάρχει τρόπος για να διασωθεί τελικά η Δύση από την υπερχρέωση: ο ελεγχόμενος πληθωρισμός (4-6%), σε συνδυασμό με πολύ χαμηλά επιτόκια δανεισμού. Δηλαδή, η αναδιανομή εισοδημάτων - την οποία φυσικά αντιπαθεί η διεθνής ελίτ και ειδικά οι τοκογλύφοι (τονίζουμε ξανά ότι, το πρόβλημα της υπερχρέωσης οφείλεται κυρίως στους τόκους – ειδικά στην Ελλάδα, όπου οι τόκοι αποτελούν το συντριπτικό μέρος του δημοσίου χρέους της, ενώ η δραστική μείωση του επιτοκίου δανεισμού στο 1,25% θα έκανε εφικτή την αποπληρωμή των 360 δις €, χωρίς καμία «εγκληματική» διαγραφή).    

Βασίλης Βιλιάρδος  (copyright)

Αθήνα, 01. Δεκεμβρίου 2011

viliardos@kbanalysis.com

ΚΥΝΟΦΙΛΙΑ (1)