Ἐγὼ τώρα ἐξαπλώνω ἰσχυρὰν δεξιὰν καὶ τὴν ἄτιμον σφίγγω πλεξίδα τῶν τυράννων δολιοφρόνων . . . . καίω τῆς δεισιδαιμονίας τὸ βαρὺ βάκτρον. [Ἀν. Κάλβος]


******************************************************
****************************************************************************************************************************************
****************************************************************************************************************************************

ΑΙΘΗΡ ΜΕΝ ΨΥΧΑΣ ΥΠΕΔΕΞΑΤΟ… 810 σελίδες, μεγέθους Α4.

ΑΙΘΗΡ ΜΕΝ ΨΥΧΑΣ ΥΠΕΔΕΞΑΤΟ… 810 σελίδες, μεγέθους Α4.
ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

****************************************************************************************************************************************

TO SALUTO LA ROMANA

TO SALUTO  LA ROMANA
ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
****************************************************************************************************************************************

ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΕΩΣ ΤΩΝ ΓΙΓΑΝΤΩΝ

ΕΥΡΗΜΑ ΥΨΗΛΗΣ ΑΞΙΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΤΟΣΟΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΜΕΛΕΤΗΝ ΤΗΣ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑΣ ΟΣΟΝ ΚΑΙ ΔΙΑ ΜΙΑΝ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΘΕΜΕΛΙΩΣΙΝ ΤΗΣ ΙΔΕΑΣ ΤΟΥ ΠΡΟΚΑΤΑΚΛΥΣΜΙΑΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ Η ΑΝΕΥΡΕΣΙΣ ΤΟΥ ΜΟΜΜΙΟΠΟΙΗΜΕΝΟΥ ΓΙΓΑΝΤΙΑΙΟΥ ΔΑΚΤΥΛΟΥ! ΙΔΕ:
Οι γίγαντες της Αιγύπτου – Ανήκε κάποτε το δάχτυλο αυτό σε ένα «μυθικό» γίγαντα
=============================================

.

.
κλικ στην εικόνα

.

.
κλικ στην εικόνα

.

.
κλικ στην εικόνα

19 Δεκεμβρίου 2013

Β. Βιλιάρδος - Εθνικό, συλλογικό όραμα

http://www.analyst.gr/2013/12/19/5307/2/

Εθνικό, συλλογικό όραμα


Εάν, με αφορμή ή με αιτία την υπερχρέωση, οι Έλληνες καταφέρουν να ανακτήσουν την εθνική τους ταυτότητα, μετά από 22 σχεδόν αιώνες, κάτι εξαιρετικά πιθανόν να συμβεί, τότε θα αποδειχθεί ότι πράγματι οι κρίσεις συνιστούν μεγάλες, μοναδικές ευκαιρίες
()
«Η μοίρα δεν μπορεί να χτυπήσει όταν η ενότητα είναι αρράγιστη – όταν δηλαδή δεν έχει καταστραφεί η συνοχή. Μία κοινωνία, ένα κράτος, ο άνθρωπος γενικότερα ενδεχομένως πλήττεται, αλλά δεν συντρίβεται, εάν δεν έχει απομονωθεί από το περιβάλλον του. Στις κοινωνικές, στις πολιτικές ή στις διεθνείς διαφορές, κανένας δεν περιέρχεται σε απελπιστικά δύσκολη θέση, εάν προηγουμένως δεν απομονωθεί. «Η μοίρα χτυπάει τα έρημα», όπως πολύ σωστά λέει ο λαός«.
 .
Άρθρο
Είμαι οικονομολόγος, είμαι μηχανικός, είμαι Έλληνας κλπ., έχω ταυτότητα δηλαδή σημαίνει ότι, έχω την ευθύνη της ιδιότητας μου απέναντι σε ολόκληρο τον κόσμο – όχι το τι είμαι εγώ και κανένας άλλος. Για παράδειγμα, όταν δίπλα στο όνομα μου προσθέσω τη λέξη «πολιτικός μηχανικός» σημαίνει ότι, αναλαμβάνω τις ευθύνες του επαγγέλματος μου, της κατασκευής κτιρίων, απέναντι σε όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους – όχι λοιπόν απλά το τι είμαι εγώ.
Κυρίως όμως, έχω ταυτότητα σημαίνει ότι γνωρίζω τον εαυτό μου, ότι έχω δηλαδή το «γνώθι σ’ αυτόν» – μία βαθιά έννοια που διατύπωσε πρώτος ο Σωκράτης και στην οποία στηρίχθηκε η ανακάλυψη, καθώς επίσης η γέννηση της συνείδησης (η οποία έκτοτε απασχολεί και διέπει τον άνθρωπο του δυτικού κόσμου). Χωρίς ταυτότητα τώρα, επομένως χωρίς συνείδηση, είμαστε ανεύθυνοι – όχι ελεύθεροι από τα δεσμά του εαυτού μας,όπως ισχυρίζονται δυστυχώς αρκετοί, μεταξύ των οποίων οι εγκληματίες και οι διεφθαρμένοι.
Συνεχίζοντας, επώνυμος είναι εκείνος ο άνθρωπος (ή ο λαός), ο οποίος αναλαμβάνει συλλογικές ευθύνες– όχι αυτός που είναι γνωστός μέσα από τις αναφορές του ονόματος του στα ΜΜΕ, από τον πλούτο του, από την πολιτική κοκ. Για παράδειγμα, επώνυμος είναι ο Πλάτωνας ή ο Περικλής – σε καμία περίπτωση κάποιος τραγουδιστής ή πολιτικός, το όνομα του οποίου είναι εφήμερο, ενώ δεν συμβάλλει καθόλου στην εξέλιξη του ανθρώπινου γένους.
Αντίστοιχα επώνυμη είναι και η Ελλάδα – η οποία έχει προσφέρει περισσότερα από κάθε άλλη χώρα σε ολόκληρο τον πλανήτη. Στα πλαίσια αυτά ανώνυμος θεωρείται, μεταξύ άλλων, όποιος δεν είναι πρόθυμος, δεν προσπαθεί, δεν θέλει ή δεν είναι ικανός να ενεργεί υπεύθυνα απέναντι στο σύνολο.
Περαιτέρω, η ευθύνη έναντι όλων των άλλων ανθρώπων και όχι ο «εθνοκεντρισμός» είναι αυτή που μας υποχρεώνει να διαφυλάσσουμε τη γλώσσα μας, να διατηρούμε ανέπαφη την εθνική μας συνείδηση (ταυτότητα), καθώς επίσης να τιμούμε την ιστορία μας. Ο «πατριωτισμός», στην προκειμένη περίπτωση, δεν έχει απολύτως καμία σχέση με τον εθνικισμό – ο οποίος «παράγει ψυχοπαθητικά» το ρατσισμό, το ναζισμό και όλα τα υπόλοιπα «μιάσματα».
Δυστυχώς, οι Έλληνες διαφοροποιούν τη θέση τους από τους προγόνους τους, στους οποίους έχουν δώσει την ονομασία «Αρχαίοι Έλληνες» – επειδή ουσιαστικά δεν θέλουν να αναλάβουν τις «ευθύνες εκ του πολιτισμού τους», απέναντι στους υπόλοιπους λαούς. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τους Γερμανούς, οι οποίοιχαρακτηρίζουν ως «ναζί» τους δικούς τους προγόνους, επιθυμώντας να «αποποιηθούν» τις ευθύνες των δύο αιματηρών παγκοσμίων πολέμων και ειδικά του ολοκαυτώματος.
Απλούστερα, οι Γερμανοί έχουν διαφοροποιήσει τη θέση τους από τους «ναζί», επειδή δεν θέλουν να πληρώσουν για τα λάθη τους – για τις απίστευτες καταστροφές καλύτερα που έχουν προκαλέσει,αναλαμβάνοντας έμπρακτα τις ευθύνες τους. Εάν αυτό δεν αλλάξει, εάν δηλαδή οι Γερμανοί συνεχίσουν να αποποιούνται το παρελθόν τους, θα κάνουν ξανά τα ίδια λάθη – κάτι που θα οδηγούσε τόσο τη Γερμανία, όσο και την Ευρώπη, σε ανάλογες του παρελθόντος περιπέτειες.
Ανεξάρτητα τώρα από όλα αυτά, οι Έλληνες αμφισβητούν σήμερα την κοινοβουλευτική δημοκρατία –επιθυμώντας να «εγκαταστήσουν» στη θέση της την άμεση δημοκρατία, η οποία θα τους προστατεύει καλύτερα στο μέλλον από οικονομικές, κοινωνικές και πολιτισμικές «καταρρεύσεις».
Αμφισβητούν επίσης την υφιστάμενη λειτουργία των κομμάτων τα οποία, στη σημερινή τους μορφή, «εκτρέφουν» την ανεπάρκεια, την ανικανότητα, τη διαφθορά, τη διαπλοκή και την ιδιοτέλεια. Επί πλέον, αμφισβητούν εύλογα την εύρυθμη λειτουργία και την αποτελεσματικότητα ορισμένων άλλων «θεσμών» – όπως της Προεδρίας που δεν επιλέγουν οι ίδιοι ψηφίζοντας την, της Κεντρικής Τράπεζας που δεν τους ανήκει, των διατεταγμένων ΜΜΕ, των συνδικαλιστικών οργανώσεων κλπ.
Περαιτέρω, αμφισβητούν τη δυνατότητα επιβίωσης της Ευρωζώνης – ειδικά δε του κοινού νομίσματος, το οποίο δημιουργεί πολύ περισσότερα προβλήματα από αυτά που επιλύει, ενώ εντείνει τις οικονομικές ανισορροπίες μεταξύ των χωρών-μελών.
Αμφισβητούν επίσης την Ευρωζώνη, το γραφειοκρατικό, πολυδάπανο Ευρωκοινοβούλιο, αλλά και την Ευρωπαϊκή Ένωση: έναν μη άριστο νομισματικό χώρο, ο οποίος δεν μπορεί να προσφέρει στα μέλη του λύσεις στις βασικές τους ανάγκες – όπως στη δίκαιη αναδιανομή των εισοδημάτων και στην απασχόληση. Η αιτία είναι το ότι «παράγει» σκόπιμα υψηλή ανεργία κατά τη νεοφιλελεύθερη «συνταγή», για την διατήρηση των εισοδηματικών ανισοτήτων, καθώς επίσης των χαμηλών μισθών.
Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως επιθυμούν ανόητα ή ανεύθυνα τη διάλυση της Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης – αφού γνωρίζουν όσο κανένας άλλος λαός από την ιστορία τους ότι, «η μοίρα χτυπάει τα έρημα»: πως δηλαδή, πριν από κάθε «φρικιαστικό» χτύπημα της, φροντίζει να απομονώσει τα θύματα της, ειδικά από το στενό οικογενειακό περιβάλλον τους (όπου για τους Έλληνες είναι οι υπόλοιποι Ευρωπαίου πολίτες).
Συνεχίζοντας, οι Έλληνες αμφισβητούν την απολυταρχική ηγεμονία του Καρτέλ, του μονοπωλιακού καπιταλισμού καλύτερα, αλλά και την παντοδυναμία των εμπορικών τραπεζών – η οποία πηγάζει από το προνόμιο της δημιουργίας χρημάτων μέσω των πιστώσεων που τους έχει προσφερθεί από τις κυβερνήσεις και την ΕΚΤ. Επίσης, αμφισβητούν το σημερινό τρόπο λειτουργίας της Ευρωπαϊκής κεντρικής τράπεζας – η οποία ουσιαστικά «εκτρέφει» το τοκογλυφικό κεφάλαιο, ενώ είναι παράλληλα ο απόλυτος κυρίαρχος του τραπεζοκεντρικού ευρωσυστήματος.
Κατ’ επέκταση, οι Έλληνες αμφισβητούν το χρηματοπιστωτικό σύστημα στο σύνολο του - γνωρίζοντας πλέον πως, παρά το ότι παράγει χρήματα κυριολεκτικά από το πουθενά, εκμεταλλευόμενο με κάθε τρόπο την απίστευτη εξουσία του, καλεί τους Πολίτες να πληρώσουν για τα λάθη ή/και τις παραλείψεις του(ιδιοποιούμενο τα κέρδη και κοινωνικοποιώντας τις ζημίες του, όπως στο παράδειγμα των δύστυχων Ιρλανδών – οι οποίοι «σύρθηκαν» από την κυβέρνηση τους στη διάσωση των ιδιωτικών, κερδοσκοπικών τραπεζών!).
Τέλος, οι Έλληνες αμφισβητούν τόσο τη λειτουργία, όσο και τα κίνητρα ορισμένων διεθνών οργανισμών – όπως του ΔΝΤ, της Παγκόσμιας Τράπεζας, του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, της Τράπεζας των Τραπεζών (BIS), των εταιρειών αξιολόγησης, των κερδοσκόπων-επενδυτών, των διεθνούς εμβέλειας οικονομολόγων κλπ. Πόσο μάλλον όταν οι Έλληνες, από την εποχή ακόμη του Αριστοτέλη, γνωρίζουν πως η οικονομία πρέπει να υπηρετεί την πολιτική, την κοινωνία δηλαδή και όχι το αντίθετο - όπως συμβαίνει σήμερα, όπου η πολιτική διαφθείρεται, χρηματίζεται και υποτάσσεται στην οικονομική εξουσία.
Φυσικά αμφισβητούν τις «αγαθές» προθέσεις της Γερμανίας αλλά και των Η.Π.Α. – στα θέματα τουλάχιστον που τους αφορούν, έχοντας πλέον συνειδητοποιήσει απόλυτα ότι καλούνται να επιβιώσουν σε μία εμπόλεμη ζώνη, όπου άλλοι λαοί (Ιρλανδοί, Πορτογάλοι κλπ.) έχουν δυστυχώς αποδεχθεί τη μοίρα τους, σκύβοντας το κεφάλι.    
Ακριβώς για τους λόγους αυτούς, σύσσωμοι όλοι οι Έλληνες απαιτούν από την κυβέρνηση να πάψει πια να δανείζεται, επιτρέποντας τη λεηλασία  τόσο της δημόσιας, όσο και της ιδιωτικής τους περιουσίας – υποθηκεύοντας παράλληλα την ελευθερία και την ανεξαρτησία τους. Προφανώς δε να ζητήσει την πληρωμή των γερμανικών αποζημιώσεων ή να παραιτηθεί άμεσα – εάν δεν μπορεί να ανταπεξέλθει με τις υποχρεώσεις τηςκαι εάν συνεχίσει να λειτουργεί σαν μία ξενοκρατούμενη, κοινοβουλευτική δικτατορία.
Το ίδιο απαιτούν και από την αντιπολίτευση – μία αντιπολίτευση που δεν εκφράζεται κατανοητά, αλλά με υπεκφυγές και με ασάφειες, όσον αφορά τα εγκληματικά μέτρα που καθημερινά σχεδόν ψηφίζονται, ερήμην των Πολιτών. Η υιοθέτηση δε του «τεκμηρίου της ενοχής», στη θέση του «τεκμηρίου της αθωότητας», κατά τη χθεσινή αναστολή της χρηματοδότησης ενός εκλεγμένου κόμματος, με τις θέσεις του οποίου φυσικά δεν συμφωνούμε, αποτελεί ένα «μνημειώδες» σφάλμα – ελπίζοντας ότι δεν θα μας οδηγήσει στην απόλυτη κοινοβουλευτική δικτατορία.
Παράλληλα οι Έλληνες απαιτούν από όλους τους συμπολίτες τους, μισθωτούς και επιχειρηματίες, να αλλάξουν ριζικά τα «κακώς κείμενα» και την «ανατολίτικη νοοτροπία» – συμπεριφορές στις οποίες είχαν ίσως οδηγηθεί από την υφιστάμενη διαπλοκή, από τη διαφθορά του δημόσιου βίου, από την έλλειψη επαγγελματικής ηθικής, από την αδικία και από την κάθε μορφής εκμετάλλευση.
Ακόμη περισσότερο, πιστεύουν ότι είναι απαραίτητο να «αποκατασταθεί» η αμφίδρομη φορολογική συνείδηση και η συνέπεια, μεταξύ Πολίτη και Πολιτείας – η οποία έχει κοστίσει ακριβά και στους δύο «συναλλασσόμενους». Επίσης, απαιτούν να εμποδιστούν αποτελεσματικά και να τιμωρηθούν οι διαφθορείς συνειδήσεων - κυριότεροι των οποίων είναι οι Γερμανικές πολυεθνικές.
Μείωση των υπέρογκων δημοσίων δαπανών, κατάργηση της γραφειοκρατίας, ορθολογικό πλαίσιο λειτουργίας των επιχειρήσεων, συνεχής έλεγχος της εξουσίας από τους Πολίτες, παραδειγματική τιμωρία των όποιων διεφθαρμένων πολιτικών, εγκατάσταση ενός Κράτους Δικαίου, εκδίωξη της Τρόικας και «ανάπτυξη ή αναβολή πληρωμών», είναι πλέον τα βασικά αιτήματα των Ελλήνων. Επίσης, όχι νέα δάνεια και τέλος στη διεθνή επαιτεία, η οποία καταρρακώνει τόσο την υπερηφάνεια, όσο και την αξιοπρέπεια ενός ολόκληρου λαού, καταστρέφοντας την αυτοπεποίθηση του.
Ενός λαού που γνωρίζει μεν πόσο οδυνηρή είναι μία ξαφνική χρεοκοπία, αλλά την προτιμά από την υποδούλωση του, καθώς επίσης από την ολοσχερή απώλεια της εθνικής του κυριαρχίας – πόσο μάλλον όταν ξέρει πως η αναβολή πληρωμών ή/και η επιστροφή στη δραχμή ενός πάμπλουτου κράτους, όπως η Ελλάδα, δεν είναι σε καμία περίπτωση συνώνυμα με τη συντέλεια του κόσμου.
Απαραίτητη προϋπόθεση βέβαια είναι να πει κάποιος πολιτικός στους Έλληνες την αλήθεια, όσο οδυνηρή και αν είναι, έχοντας όμως την ικανότητα να τους πείσει ταυτόχρονα να υιοθετήσουν ξανά υπεύθυνα την εθνική τους ταυτότητα – αφού είναι γνωστό ότι, είναι ανελέητα επικίνδυνη η γνώση χωρίς ταυτότητα. Όπως πολύ σωστά δε λέγεται, «το τραγικό είναι το να πράττεις αγνοώντας τον εαυτό σου, να αφοπλίζεσαι εκεί που νομίζεις ότι δυναμώνεις, να τυφλώνεσαι την ώρα που βλέπεις και να χάνεσαι την ώρα που είσαι».
Εάν λοιπόν, με αφορμή ή με αιτία την υπερχρέωση, οι Έλληνες καταφέρουν να ανακτήσουν την εθνική τους ταυτότητα μετά από είκοσι δύο σχεδόν αιώνες, κάτι εξαιρετικά πιθανόν κατά την άποψη μας, τότε θα αποδειχθεί ότι πράγματι οι κρίσεις συνιστούν μεγάλες, μοναδικές ευκαιρίες – αρκεί να τις αντιμετωπίζει κανείς με σύνεση, με συνέπεια, με αρετή και με τόλμη, αναλαμβάνοντας όλες τις ευθύνες που του αναλογούν.
Ευχόμαστε Καλά Χριστούγεννα και ευτυχισμένες γιορτές σε όλους τους Έλληνες, με την ελπίδα πως ο καινούργιος χρόνος θα είναι πολύ καλύτερος για την πατρίδα μας – κάτι που θα συμβεί σίγουρα, εάν καταφέρουμε να αποκτήσουμε εκείνο το εθνικό, συλλογικό όραμα, η έλλειψη του οποίου μας έχει οδηγήσει σε όλες τις περιπέτειες των τελευταίων δεκαετιών.

Η Γαλλία σκέφτεται να τιμωρεί τους δημοσιογράφους που θα λένε τους αλλοδαπούς «αλλοδαπούς»!

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Η Γαλλία σκέφτεται να τιμωρεί τους δημοσιογράφους που θα λένε τους αλλοδαπούς «αλλοδαπούς»!

Τυπικοί Γάλλοι..
ΚΟ: Το σχέδιο «ένταξης» (των μεταναστών) -  γενοκτονίας των ιθαγενών - που παρουσιάστηκε στη γαλλική κυβέρνηση πρόσφατα, στοχεύει, μεταξύ άλλων, και στον τρόπο που οι δημοσιογράφοι επιτρέπεται να ονομάζουν τους παράνομους μετανάστες, κάτι που συνιστά περιορισμούς στο δικαίωμα ενημέρωσης των Γάλλων πολιτών σχετικά με την ταυτότητα των μεταναστών και συνεπώς των συνεπειών της μαζικήςμετανάστευσης, εισβολής.

   Αρχή 1.1

Η αναγνώριση έρχεται μέσω του "μη χαρακτηρισμού", επειδή αυτός οδηγεί σε "ταξινόμηση και στιγματισμό".

Επειδή υπάρχει ανησυχία για τον καθορισμό ενός παραδείγματος, να αναθεωρηθούν όλα τα λεξιλογικά μητρώα που χρησιμοποιούνται από δημόσια ιδρύματα, καθώς και από τα μέσα ενημέρωσης και τα πολιτικά κόμματα.

……

Οι συστάσεις προς τα μέσα ενημέρωσης και τους δημοσιογράφους για το τι να χρησιμοποιούν στην περιγραφή τους, βασίζονται στο ‘μοντέλο’ του Βελγίου.

Το 1994, η AGJPB [Ένωση Δημοσιογράφων του Βελγίου] και το Κέντρο για την Ισότητα των Ευκαιριών και την Καταπολέμηση του Ρατσισμού δημοσίευσε έναν οδηγό με τίτλο «Συστάσεις για πληροφορίες όσον αφορά τους μη αυτόχθονες», που βασιζόταν σε μια μελέτη σχετικά με τον τρόπο που τα μέσα μαζικής ενημέρωσης μιλούν για τη μετανάστευση και τους ανθρώπους ξένης προέλευσης. Έτσι, η πρώτη σύσταση ήταν «να μην αναφέρεται η ιθαγένεια, η καταγωγή, η εθνικότητα, το χρώμα του δέρματος, η θρησκεία ή ο πολιτισμός, εκτός εάν οι πληροφορίες είναι σχετικές».

Επιβάλλεται δηλαδή ένας «μη χαρακτηρισμός». Σε αυτή τη λογική στηρίχθηκε το Ηνωμένο Βασίλειο και ο Καναδάς, έχοντας ως στόχο να οριστεί ως έγκλημα η «φυλετική παρενόχληση». Η ενδιαφέρουσα πτυχή αυτής της λογικής είναι το γεγονός ότι όχι μόνο εξετάζονται ρατσιστικές δηλώσεις ή πράξεις, αλλά αι η περίπτωση που κάποιος ταπεινώθηκε άδικα λόγω της καταγωγής του.

Αυτές οι κατευθυντήριες γραμμές, που είναι αντίστοιχες των “NUJ κατευθυντήριων γραμμών για την Αναφορά στη Φυλή στη Βρετανία”, είναι σαφές ότι ακολουθούνται ήδη από τους Γάλους δημοσιογράφους, εκτός από σπάνιες περιπτώσεις. Αλλά τώρα αυτό το σχέδιο προβλέπει τη θέσπιση ποινικών κυρώσεων για την τιμωρία εκείνων των σπάνιων περιπτώσεων που δεν κρύβουν την αλήθεια!

Αυτό που είναι προσβλητικό εδώ είναι ότι ο δημοσιογράφος θα αποφασίσει τι είναι "σημαντικό" και τι δεν είναι. Αν κάποιοι άνθρωποι με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά εμπλέκονται σε ορισμένα είδη εγκληματικών δραστηριοτήτων, η πληροφορία αυτή αξίζει να γίνει γνωστή, έτσι ώστε να μπορεί να δημιουργήσει ένα προβληματισμό στον κόσμο σχετικά με την κυβερνητική πολιτική. Για παράδειγμα, αν οι νεοαφιχθέντες μετανάστες δυσανάλογα εμπλέκονται στο έγκλημα, αυτός είναι ένας παράγοντας που αξίζει να ληφθεί υπόψη κατά την εξέταση της μεταναστευτικής πολιτικής της χώρας. Αλλά οι δημοσιογράφοι στη Γαλλία και σε όλη την Ευρώπη, συστηματικά αρνούνται να δώσουν στους ανθρώπους τις πληροφορίες που χρειάζονται για να αξιολογήσουν την κυβερνητική πολιτική.

Εν μέρει, αυτό προέρχεται από το αμερικανικό παράδειγμα, όπου τέτοιες πρακτικές επικρατούν σε σχέση με τους Αφροαμερικάνους, που όταν εμπλέκονται σε εγκληματικές πράξεις δεν αναφέρεται πουθενά το χρώμα τους. Αλλά εδώ υπάρχει μία διαφορά. Οι μαύροι δεν θεωρούνται μετανάστες στις Ηνωμένες Πολιτείες, δεδομένου ότι ήταν παρόντες όταν έγινε η διακήρυξη της αμερικάνικης ανεξαρτησίας και δεν ήρθαν μαζικά μετά, εξ αιτίας κάποιας κυβερνητικής πολιτικής. Ακόμα και έτσι, η δυσανάλογη συμμετοχή των μαύρων στο έγκλημα αξίζει να εξετασθεί σε σχέση με πολλές άλλες κυβερνητικές πολιτικές και δεν υπάρχει δικαιολογία για αυτή τη δημοσιογραφική απάτη. Αλλά είναι λιγότερο συγγνωστή αυτή η απάτη στην Ευρώπη, όπου οι μη Ευρωπαίοι είναι παρόντες σε σημαντικούς αριθμούς μόνο λόγω των πολιτικών μετανάστευσης. Οι Ευρωπαίοι αξίζουν τις πληροφορίες που απαιτούνται για την εκτίμηση των αποτελεσμάτων αυτών των πολιτικών, όμως οι πληροφορίες συστηματικά αποκρύβονται από τα κατεστημένα μέσα ενημέρωσης.

Για να καταλάβετε τη "λογική" τέτοιων μέτρων αλλά και το ύπουλο σχέδιο που κρύβεται από πίσω, πριν δύο χρόνια, στην Γαλλία ένας δημοσιογράφος, ο Éric Zemmour, καταδικάστηκε για «υποκίνηση φυλετικού μίσους», επειδή είπε σε τηλεοπτικό show ότι οι έμποροι ναρκωτικών είναι κυρίως «μαύροι και Άραβες». Δηλαδή, είπε την αλήθεια! 

Πριν λίγες ημέρες, πέντε αστυνομικοί της γερμανικής αστυνομίας (Polizei) τρεις εκ των οποίων ήταν βαθμοφόροι, μπήκαν στην ορθόδοξη εκκλησία των Αγίων Πάντων στην Ούνκαρε Στράσε, του Μονάχου, που ήταν κατάμεστη από Έλληνες πιστούς που παρακολουθούσαν την κυριακάτικη Θεία Λειτουργία, και τους ζήτησαν να ενταχθούν στην αστυνομία της Βαυαρίας, η οποία έχει ανάγκη ενίσχυσης σε έμψυχο υλικό. Ο λόγος που στράφηκαν στους Έλληνες είναι γιατί τους έχουν «μεγάλη εμπιστοσύνη» και τους θεωρούν«πρότυπο ενσωμάτωσης», αφού με βάση τα στοιχεία της αστυνομίας το ελληνικό στοιχείο εμφανίζει «μηδενική εγκληματικότητα»!
Το παραπάνω περιστατικό σαφώς χαλάει το παραμύθι που μας πλασάρουν οι επαγγελματίες «αντιρατσιστές», που θέλουν να χειραγωγήσουν τη κοινή γνώμη και να περάσουν το μήνυμα να μη μιλάει κανένας για τους λαθρομετανάστες(ειδικά τριτοκοσμικούς) που έχουν εκτινάξει τα ποσοστά εγκληματικότητας και έχουν σφίξει την θηλιά στο λαιμό της ελληνικής κοινωνίας, γιατί «ήσουν κι εσύ μετανάστης». Τώρα, το γιατί δεν πήγαν οι Γερμανοί σε κανένα τζαμί ουαχαμπιτών να τους ζητήσουν να ενταχθούν στην Polizei, δεν θα σας το απαντήσουν οι «αντιρατσιστές». Όπως επίσης θα ήθελαν (και κάποια στιγμή θα το πετύχουν), να βιάζονται και να δολοφονούνται Έλληνιδες και Έλληνες και να μην γίνεται καμία αναφορά στην εθνικότητα του εγκληματία.(Άλλωστε, αν θυμάμαι καλά, μια βουλευτίνα της ΡΗΜΑΔ το έχει ήδη ζητήσει). Έτσι, π.χ. δεν θα μαθαίναμε ποτέ ποιος εγκλημάτισε στην 15χρονη Μυρτώ στην Πάρο. Θα ήταν απλώς ο «νεαρός δράστης».
 

Επίσης, τα άτομα αυτής της ιδεοληψίας, επειδή δεν θέλουν να υπάρχει το χαρακτηριστικό αποτύπωμα κάθε λαού(και στον πολιτισμό και στα αξιακά πρότυπα και - ΝΑΙ! - και στους δείκτες εγκληματικότητας και στο ποσοστό «ενσωμάτωσης») γιατί αυτό οδηγεί στον «φυλετισμό/ρατσισμό», αγωνίζονται να περάσουν τέτοια μέτρα, καθώς σύμφωνα με τα μυαλά τους «δεν υπάρχουν φυλές, παρά μία φυλή, η ανθρώπινη»..

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή