Όπως είναι γνωστό, το ΚΚΕ «αποκατέστησε» τους Ν. Ζαχαριάδη
και τον γνωστον υπο το ψευδώνυμον Α. Βελουχιώτη*. Κατά την διάρκεια της «αποκατάστασης» του απεχθούς και σαδιστου και ανωμάλου**
αρχισφαγέα Άρη Βελουχιώτη, στην κεντρική πλατεία της Λαμίας, ένα
στέλεχος του ΚΚΕ εγκωμίασε τον «αποκατασταθέντα» ως εξής:
«Στη μακρόχρονη πορεία του ΚΚΕ και σε συγκεκριμένες ιστορικές
συνθήκες ορισμένα πρόσωπα αναδείχτηκαν σε ηγετικές φυσιογνωμίες του
λαϊκού κινήματος. Ένα τέτοιο ιστορικό ηγετικό πρόσωπο την περίοδο της
Κατοχής-Αντίστασης ήταν και ο Άρης Βελουχιώτης, άνθρωπος με εξαιρετικές
οργανωτικές και στρατιωτικές ικανότητες, που συνέβαλε σημαντικά, ως
πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ, στη διεξαγωγή του ένοπλου αγώνα κατά των
κατακτητών και των ντόπιων συνεργατών τους. Κανένα πρόσωπο όμως, όσο
ικανό κι αν είναι, δεν μπορεί να τραβήξει μπροστά την κίνηση της
ιστορίας αν δεν εκφράζει τις επιδιώξεις των πολλών, των μαζών, της
συλλογικής θέλησης και δράσης μέσα στην αναγκαιότητα.
Ο Άρης Βελουχιώτης έγινε θρύλος και αναδείχτηκε σε ηγετική
προσωπικότητα του λαϊκού κινήματος μέσα στις συγκεκριμένες συλλογικές
και ιδεολογικές δομές του ΚΚΕ. Το ΚΚΕ από πολύ νωρίς είχε διαπιστώσει
την ανάγκη ένοπλης αντίστασης στον κατακτητή και σωστά στήριξε τον
ένοπλο αγώνα σε μια πλατύτερη οργανωμένη πολιτική λαϊκή βάση, στη
συγκρότηση του ΕΑΜ. Η συμβολή του Άρη Βελουχιώτη στη δημιουργία των
πρώτων ΕΛΑΣίτικων τμημάτων αλλά και στη σύσταση των αρχηγείων του ΕΛΑΣ
υπήρξε σημαντική».
Την απάντηση στα περί του…
«θρύλου», του «πρωτοκαπετάνιου», της «ηγετικής φυσιογνωμίας και
προσωπικότητας», που είχε «εξαιρετικές οργανωτικές και στρατιωτικές
ικανότητες» κ.τ.λ. ας αφήσουμε να δώσει την απάντηση ο έτερος
«αποκατασταθείς» από το κόμμα, Ν. Ζαχαριάδης.
Είπε λοιπόν ο Ζαχαριάδης
για τον Βελουχιώτη, κατά τη διάρκεια ομιλίας του στην 3η συνδιάσκεψη του
ΚΚΕ, στις 14 Οκτωβρίου του 1950:
«Ο Βελουχιώτης (Κλάρας), εκτός από τα άλλα ήταν και
δηλωσίας. Ο Κλάρας που’ χε στρατιωτικές ικανότητες κατσαπλιαδισμού, ίσως
κάτι παραπάνω, ως κομματική φυσιογνωμία ήταν ένας άνθρωπος που μόνο να
χαντακώσει το κόμμα μπορούσε. Καθόταν κι έτρεφε ψείρες, μεθούσε, έκανε
όργια, δούλευε διαλυτικά και χαντάκωνε το κίνημα και τον ΕΛΑΣ. Ήταν ένας
μικροαστός τυχοδιώχτης. Όταν σφίχτηκε λιγάκι στην Κέρκυρα, ούτε ένα
σκαμπίλι δεν έφαγε, λύγισε. Κι έπειτα είχε αξιώσεις ηγέτη και
καθοδηγητή. Ο Τίτο τον έβαλε κι έφαγε το κεφάλι του».
-----------
* Ο Θανάσης Κλάρας, ή ‘‘Μιζέριας’’, ή ‘‘Άρης Βελουχιώτης’’ υπήρξε ένας αιρετικός κομμουνιστής (δηλωσίας) με βεβαρημένο ποινικό μητρώο.
Ο Αθανάσιος Κλάρας γεννήθηκε στις 27 Αυγούστου 1905 «για να γίνει», όπως αναφέρει ο βιογράφος του Διονύσης Χαριτόπουλος στο σύντομο βιογραφικό του, «ένας διαρκής πονοκέφαλος για τους γύρω του. Η διαγωγή του και οι νεανικές παρέες του είναι όνειδος για την εύπορη και ευυπόληπτη οικογένειά του.» Η ιστορία του Άρη Βελουχιώτη ξεκινάει όταν σε ηλικία 18 ετών (1923) αποφοιτεί και καταφεύγει στην Αθήνα, όπου μυείται στον κομμουνισμό και αρχίζει την παράνομη και ανατρεπτική δράση του. Ύστερα από την μετά μυρίων βασάνων απόλυσή του από το στράτευμα, επανέρχεται στην Αθήνα και προσλαμβάνεται για βοηθητικές εργασίες στην έκδοση της παράνομης - τότε -εφημερίδος ‘‘Ριζοσπάστης’’.
Εν τω μεταξύ, όμως, από της ηλικίας των 20 ετών, δηλαδή από του 1925 είχε επιδοθεί επαγγελματικώς και σε άλλου είδους δραστηριότητες, δηλαδή ασχολήθηκε με κλοπές, πλαστογραφίες, ψευδορκίες και λοιπές αξιόποινες πράξεις. Μάλιστα, ο δεύτερος τη τάξει στην ιεραρχία του ΚΚΕ, ο Γιάννης Ιωαννίδης στην σελίδα 158 του βιβλίου του ‘‘Αναμνήσεις’’ παραδέχεται ότι ο Άρης Βελουχιώτης ήταν, πράγματι, ‘‘πορτοφολάς’’! Συγκεκριμένα γράφει: «…Από το 1923-1925 μπήκε (ο Θανάσης Κλάρας) στη νεολαία, στην Ο.Κ.Ν.Ε. Είχε μπλέξει παλιά με πορτοφολάδες. εμείς δεν το ξέραμε βέβαια αυτό. Κάποτε όμως οι αντιδραστικές εφημερίδες γράψαν ότι οι κομμουνιστές είναι αλήτες σαν τον Κλάρα…»
Κατά το έτος 1938, δηλαδή κατά τη διάρκεια του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου, ο Αθανάσιος Κλάρας συλλαμβάνεται από την αστυνομία, κατηγορούμενος για ανατρεπτική δράση, καταδικάζεται σε 4ετή φυλάκιση και εγκλείεται αρχικώς στις Φυλακές Αιγίνης, από τις οποίες το επόμενο έτος μετάγεται στις Φυλακές Κερκύρας. Εκεί απαρνείται, αποκηρύσσει και προδίδει αβιάστως την κομμουνιστική ιδεολογία, καταδικάζει ως αντεθνικό το ΚΚΕ και αφού υπογράφει δήλωση μετανοίας για το αντεθνικό παρελθόν του, αφήνεται ελεύθερος. Έκτοτε, διαγράφεται από το κόμμα και συγκαταλέγεται από τους ‘‘συντρόφους’’ του, μεταξύ των ανεπιθύμητων, χαρακτηρισθείς με το ατιμωτικό στίγμα του ‘‘δηλωσία’’. Ο χαρακτηρισμός του ‘‘δηλωσία’’ εθεωρείτο για τους αριστερούς ως ανεξίτηλο ηθικό στίγμα προδοσίας, ως ατίμωση και ως δειλία.
Χαρακτηριστικά είναι τα όσα σημειώνει παρακάτω ο Γιάννης Ιωαννίδης:
«Ο Άρης πάντα ήταν νταής, ωσότου να κάνει τη δήλωση. Όταν ένιωθε την πλάτη του εξασφαλισμένη, σ’ αυτά τα πράγματα πάντα ήταν εντάξει. Όμως πάντα είχε το αλήτικο στοιχείο πάνω του. Τον ξέραμε, είχε μια τάση προς την αλητεία. Μ’ αυτόν γνωριστήκαμε αργότερα όταν μπήκα στο Πολιτικό Γραφείο. Αυτούς τους ήξερε καλά ο Ζαχαριάδης από τη νεολαία. Κάτι τέτοιους τύπους τους μάζευε ο Ζαχαριάδης, γιατί μ’ αυτούς μπορούσε να κάνει και φασαρίες κτλ. Αυτός τους κρατούσε… Τον χρησιμοποιούσαμε σε ορισμένες παράνομες δουλειές. Να παρακολουθήσουν κανέναν για τον οποίον είχαμε υποψίες ότι είναι χαφιές για να τον πιάσουν στα πράσα. Η δουλειά αυτή ήταν μέσα στη φύση του, μέσα στο αίμα του… Τον πιάσαν, τον βάλαμε φυλακή (1936), έκανε τη δήλωση και βγήκε. Τάκανε δηλαδή μούσκεμα. Αυτός ο άνθρωπος τώρα, βρέθηκε στο βουνό, επικεφαλής του αντάρτικου. Μπορούσες νάχεις εμπιστοσύνη; Δεν μπορούσες…»
Κατά την διάρκεια του Ελληνο-Ιταλικού πολέμου, ο Θανάσης Κλάρας, ελεύθερος πλέον, καθότι ‘‘δηλωσίας’’, επιστρατεύεται και υπηρετεί ως απλός στρατιώτης στην 10η πυροβολαρχία Αντιαεροπορικού Πυροβολικού, υπό τον τότε λοχαγό Σταμάτιο Πάρδο.
Επί των ημερών της διακυβερνήσεως του Πασόκ τοποθετήθηκε ανδριάντας του στην κεντρική πλατεία της πρωτεύουσας της Ρούμελης, στην πόλη της Λαμίας, ενώ πρόσφατα ο αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως κ. Θεόδωρος Πάγκαλος σε δημόσια ομιλία του είπε πως πρέπει να στηθεί ανδριάντας του Άρη Βελουχιώτη και στην Αθήνα !!!
-----------
* Ο Θανάσης Κλάρας, ή ‘‘Μιζέριας’’, ή ‘‘Άρης Βελουχιώτης’’ υπήρξε ένας αιρετικός κομμουνιστής (δηλωσίας) με βεβαρημένο ποινικό μητρώο.
Ο Αθανάσιος Κλάρας γεννήθηκε στις 27 Αυγούστου 1905 «για να γίνει», όπως αναφέρει ο βιογράφος του Διονύσης Χαριτόπουλος στο σύντομο βιογραφικό του, «ένας διαρκής πονοκέφαλος για τους γύρω του. Η διαγωγή του και οι νεανικές παρέες του είναι όνειδος για την εύπορη και ευυπόληπτη οικογένειά του.» Η ιστορία του Άρη Βελουχιώτη ξεκινάει όταν σε ηλικία 18 ετών (1923) αποφοιτεί και καταφεύγει στην Αθήνα, όπου μυείται στον κομμουνισμό και αρχίζει την παράνομη και ανατρεπτική δράση του. Ύστερα από την μετά μυρίων βασάνων απόλυσή του από το στράτευμα, επανέρχεται στην Αθήνα και προσλαμβάνεται για βοηθητικές εργασίες στην έκδοση της παράνομης - τότε -εφημερίδος ‘‘Ριζοσπάστης’’.
Εν τω μεταξύ, όμως, από της ηλικίας των 20 ετών, δηλαδή από του 1925 είχε επιδοθεί επαγγελματικώς και σε άλλου είδους δραστηριότητες, δηλαδή ασχολήθηκε με κλοπές, πλαστογραφίες, ψευδορκίες και λοιπές αξιόποινες πράξεις. Μάλιστα, ο δεύτερος τη τάξει στην ιεραρχία του ΚΚΕ, ο Γιάννης Ιωαννίδης στην σελίδα 158 του βιβλίου του ‘‘Αναμνήσεις’’ παραδέχεται ότι ο Άρης Βελουχιώτης ήταν, πράγματι, ‘‘πορτοφολάς’’! Συγκεκριμένα γράφει: «…Από το 1923-1925 μπήκε (ο Θανάσης Κλάρας) στη νεολαία, στην Ο.Κ.Ν.Ε. Είχε μπλέξει παλιά με πορτοφολάδες. εμείς δεν το ξέραμε βέβαια αυτό. Κάποτε όμως οι αντιδραστικές εφημερίδες γράψαν ότι οι κομμουνιστές είναι αλήτες σαν τον Κλάρα…»
Κατά το έτος 1938, δηλαδή κατά τη διάρκεια του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου, ο Αθανάσιος Κλάρας συλλαμβάνεται από την αστυνομία, κατηγορούμενος για ανατρεπτική δράση, καταδικάζεται σε 4ετή φυλάκιση και εγκλείεται αρχικώς στις Φυλακές Αιγίνης, από τις οποίες το επόμενο έτος μετάγεται στις Φυλακές Κερκύρας. Εκεί απαρνείται, αποκηρύσσει και προδίδει αβιάστως την κομμουνιστική ιδεολογία, καταδικάζει ως αντεθνικό το ΚΚΕ και αφού υπογράφει δήλωση μετανοίας για το αντεθνικό παρελθόν του, αφήνεται ελεύθερος. Έκτοτε, διαγράφεται από το κόμμα και συγκαταλέγεται από τους ‘‘συντρόφους’’ του, μεταξύ των ανεπιθύμητων, χαρακτηρισθείς με το ατιμωτικό στίγμα του ‘‘δηλωσία’’. Ο χαρακτηρισμός του ‘‘δηλωσία’’ εθεωρείτο για τους αριστερούς ως ανεξίτηλο ηθικό στίγμα προδοσίας, ως ατίμωση και ως δειλία.
Χαρακτηριστικά είναι τα όσα σημειώνει παρακάτω ο Γιάννης Ιωαννίδης:
«Ο Άρης πάντα ήταν νταής, ωσότου να κάνει τη δήλωση. Όταν ένιωθε την πλάτη του εξασφαλισμένη, σ’ αυτά τα πράγματα πάντα ήταν εντάξει. Όμως πάντα είχε το αλήτικο στοιχείο πάνω του. Τον ξέραμε, είχε μια τάση προς την αλητεία. Μ’ αυτόν γνωριστήκαμε αργότερα όταν μπήκα στο Πολιτικό Γραφείο. Αυτούς τους ήξερε καλά ο Ζαχαριάδης από τη νεολαία. Κάτι τέτοιους τύπους τους μάζευε ο Ζαχαριάδης, γιατί μ’ αυτούς μπορούσε να κάνει και φασαρίες κτλ. Αυτός τους κρατούσε… Τον χρησιμοποιούσαμε σε ορισμένες παράνομες δουλειές. Να παρακολουθήσουν κανέναν για τον οποίον είχαμε υποψίες ότι είναι χαφιές για να τον πιάσουν στα πράσα. Η δουλειά αυτή ήταν μέσα στη φύση του, μέσα στο αίμα του… Τον πιάσαν, τον βάλαμε φυλακή (1936), έκανε τη δήλωση και βγήκε. Τάκανε δηλαδή μούσκεμα. Αυτός ο άνθρωπος τώρα, βρέθηκε στο βουνό, επικεφαλής του αντάρτικου. Μπορούσες νάχεις εμπιστοσύνη; Δεν μπορούσες…»
Κατά την διάρκεια του Ελληνο-Ιταλικού πολέμου, ο Θανάσης Κλάρας, ελεύθερος πλέον, καθότι ‘‘δηλωσίας’’, επιστρατεύεται και υπηρετεί ως απλός στρατιώτης στην 10η πυροβολαρχία Αντιαεροπορικού Πυροβολικού, υπό τον τότε λοχαγό Σταμάτιο Πάρδο.
Επί των ημερών της διακυβερνήσεως του Πασόκ τοποθετήθηκε ανδριάντας του στην κεντρική πλατεία της πρωτεύουσας της Ρούμελης, στην πόλη της Λαμίας, ενώ πρόσφατα ο αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως κ. Θεόδωρος Πάγκαλος σε δημόσια ομιλία του είπε πως πρέπει να στηθεί ανδριάντας του Άρη Βελουχιώτη και στην Αθήνα !!!
-----------
** ΜΕΡΙΚΕΣ ΚΡΙΣΕΙΣ
1) Ο λοχαγός Ντένις Χάμσον, ο οποίος ήταν μέλος της Βρετανικής ομάδος
καταδρομέων, η οποία ρίφθηκε δι’ αλεξιπτώτων την νύκτα της 30ης
Σεπτεμβρίου 1942 εις την Ελλάδα, με αποστολή την ανατίναξη της γέφυρας
του Γοργοπόταμου, εις την σελίδα 98, της αγγλικής εκδόσεως του βιβλίου
του «WE FELL AMONG GREEKS» (We fell among Greeks.) δεν διστάζει να
υπαινιχθεί πως ο «Άρης Βελουχιώτης» ήταν ομοφυλόφιλος:
«Εξακολουθούσε να είναι παιδεραστής και ήταν αξιοσημείωτο ότι είχε πάντοτε ως έμπιστο ακόλουθο έναν όμορφο νεαρό, με ρόδινα μάγουλα».
(Σημείωση: Αναφέρεται στον γνωστό “μαυροσκούφη” του Άρη, Λέων)
2) Τα ίδια ακριβώς επαναλαμβάνει, από το βιβλίο του λοχαγού Ντένις Χάμσον, και ο αριστερός συγγραφεύς Αντρέας Κέδρος, ο οποίος αναφερόμενος εις τις σεξουαλικές διαστροφές του «Άρη Βελουχιώτη», γράφει εις την σελίδα 160, του βιβλίου του «Η Ελληνική αντίσταση 1940-44», τόμος Α’, τα εξής:
«…Κυκλοφορούσε γι’ αυτόν η φήμη πως ήταν ομοφυλόφιλος. Βασιζόταν η φήμη στο ότι τον συνόδευε πάντοτε ένας υπασπιστής, “όμορφο παλικάρι με ρόδινα μάγουλα”… Ο Άρης, απευθυνόμενος προς τους αντάρτες του, είπε μια ωμή φράση που αξίζει να αναφερθεί: Βρε, πάρτε το χαμπάρι, την ψ… εδώ παν’ θα την έχουμε μόνο για κατούρμα»!
3) Ο Νεοζηλανδός λοχαγός Ουίλλιαμ Τζόρνταν, εις το εκδοθέν βιβλίο του, υπό τον τίτλο: «Η αλήθεια περί της Ελλάδος», αποκαλεί τον «Άρη Βελουχιώτη»: «Ο κόκκινος Φύρερ της Ελλάδος» και υποστηρίζει ότι «διώχτηκε νέος από το πατρικό του σπίτι, που το είχε ατιμάσει με τις αποτρόπαιες και αναίσχυντες εκδηλώσεις της σεξουαλικής του διαστροφής». Γράφει, επίσης, ότι ο Άρης Βελουχιώτης:
4) Ο γνωστός Βρετανός συνταγματάρχης Κρις Γούντχαουζ, ο διατελέσας και αρχηγός της Βρετανικής στρατιωτικής αποστολής και σύνδεσμος μετά του Ε.Λ.Α.Σ. έχων προσωπική αντίληψη δια τον «Άρη Βελουχιώτη», μετά του οποίου βρισκότανε σε καθημερινή σχεδόν επαφή και συνεργασία, γράφει εις την σελίδα 63 του βιβλίου του «ΤΗΕ STRUGGLE FOR GREECE» (The Struggle for Greece, 1941-1949) τα εξής:
«Ο Άρης Βελουχιώτης, λεγότανε ότι ήταν σαδιστής και περιστασιακώς ομοφυλόφιλος… Υπάρχουν δε πολλές αφηγήσεις αυτόπτων μαρτύρων, ότι ήταν πρόθυμος να φονεύει και να παρευρίσκεται εις φόνους».
5) Ο γνωστός δια την αντικειμενικότητα του και την αμεροληψία του Ντόναλντ Χάμιλτον-Χιλλ, αξιωματικός των Βρετανικών δυνάμεων καταδρομών, οι οποίες, μεταξύ άλλων, συμμετέσχον εις τις επιχειρήσεις απελευθερώσεως της Ελλάδος, αναφερόμενος εις την γνωριμία του διοικητού της Μονάδος του μετά του «Άρη Βελουχιώτη», κατά την διάρκεια παραταθέντος γεύματος εκ μέρους του τελευταίου, γράφει, εις το βιβλίο του «Αποστολή S.O.E.», (SOE Assignment. The Story of the Special Operations Executive, By Its Second-In-Command) τα εξής, δια τις σεξουαλικές ανωμαλίας του «Πρωτοκαπετάνιου» του Ε.Λ.Α.Σ.:
«Κατά την διάρκεια του γεύματος, ο Άρης αφιέρωσε ιδιαιτέρως την προσοχή του εις ωραίο νεαρό, δεκαοκτώ περίπου ετών, καθήμενο εις το αριστερό του, τον οποίον διαρκώς θώπευε και συνεχώς σιγοκυτούοε κάτω από το πηγούνι, ως να επρόκειτο περί νεαρός γυναικός».
6) Ο διατελέσας βουλευτής του ΠΑΣΟΚ (και αξιωματικος του ΑΣΠΙΔΑ) Δημήτριος Χονδροκούκης, ο οποίος είχε γνωρίσει προσωπικώς τον «Άρη Βελουχιώτη», περιγράφων την δράση και τον χαρακτήρα του, αναφέρει εις την σελίδα 29 του βιβλίου του «Γκρεμίζω τον θρύλο του Άρη Βελουχιώτη» [ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ --ΕΝΟΣ ΦΑΝΑΤΙΚΟΥ ΕΧΘΡΟΥ ΤΗΣ "ΔΕΞΙΑΣ" ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΙΖΟΝΤΟΣ ΑΝΔΡΕΟΠΑΠΑΝΔΡΕΪΚΟΥ-- ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΟΛΟΙ ] και τα εξής:
«Ο Άρης Βελουχιώτης ήταν ο υπερζηλωτής της υλοποίησης των σχεδίων του Κ.Κ.Ε. λόγω ακριβώς της ιδιοσυγκρασίας του και του κομπλεξικού ανδρικού «είναι». Γιατί, όπως έχει γίνει κοινώς παραδεκτό, ο σκληροτράχηλος αυτός καπετάνιος του Ε.Λ.Α.Σ. ήταν παθολογικά κίναιδος, πράγμα που έμμεσα το ομολογούν και στενοί του συνεργάτες σε διάφορα συγγράμματα τους». Και εις την σελίδα 65, του ιδίου βιβλίου του, συμπληρώνει: «Πολλά, πάρα πολλά έχουν λεχθεί κι έχουν γραφτεί για την σεξουαλική προτίμηση του Άρη Βελουχιώτη. Ανοιχτά κατηγορείται σαν παθητικός ομοφυλόφιλος, με σειρά περιστατικών. Μισούσε θανάσιμα τις γυναίκες».
7) Ο πολυ γνωστός και τετιμημένος κομμουνιστής καθηγητής Κων/νος Δεσποτόπουλος , διατελέσας και βουλευτής της Ε.Δ.Α. σε συνέντευξή του στην ‘‘ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ’’ της 5ης Μαρτίου 1980 παραδέχεται ότι: «Άσχετα προς τα αίτια, όμως, της παθήσεως, συνάγεται πως ο ελαττωματικός ‘‘πρωτοκαπετάνιος’’ θανάτωνε, για να επιδεικνύει τον ανδρισμό του ή για να εκδικείται το ελάττωμά του». «Σαν τελικό συμπέρασμα που μπορώ να πω, είναι ότι ο αρχικαπετάνιος του Ε.Λ.Α.Σ. ήταν μια δυνατή, αλλά διχασμένη προσωπικότητα. Υπέφερε από ψυχικά τραύματα, π.χ. από ισχυρό πλέγμα μειονεξίας.... Υπέφερε ακόμη και από άλλα, ειδικής φύσεως απωθημένα, δημιουργημένα από ορισμένη λειτουργική ανεπάρκεια [εννοεί οτι ειχε "ανικανότητα"]… Εξάλλου, η λειτουργική ανεπάρκειά του, για την οποία μου είχε μιλήσει ο ίδιος, του προκαλούσε αντισταθμιστική ψυχική αντίδραση και τότε φαίνεται ότι γινότανε ένας επιθετικός, σκληρός και αδυσώπητος άνθρωπος, όπως κυκλοφορούσε η φήμη στο αντάρτικο και στον πληθυσμό…»
«Εξακολουθούσε να είναι παιδεραστής και ήταν αξιοσημείωτο ότι είχε πάντοτε ως έμπιστο ακόλουθο έναν όμορφο νεαρό, με ρόδινα μάγουλα».
(Σημείωση: Αναφέρεται στον γνωστό “μαυροσκούφη” του Άρη, Λέων)
2) Τα ίδια ακριβώς επαναλαμβάνει, από το βιβλίο του λοχαγού Ντένις Χάμσον, και ο αριστερός συγγραφεύς Αντρέας Κέδρος, ο οποίος αναφερόμενος εις τις σεξουαλικές διαστροφές του «Άρη Βελουχιώτη», γράφει εις την σελίδα 160, του βιβλίου του «Η Ελληνική αντίσταση 1940-44», τόμος Α’, τα εξής:
«…Κυκλοφορούσε γι’ αυτόν η φήμη πως ήταν ομοφυλόφιλος. Βασιζόταν η φήμη στο ότι τον συνόδευε πάντοτε ένας υπασπιστής, “όμορφο παλικάρι με ρόδινα μάγουλα”… Ο Άρης, απευθυνόμενος προς τους αντάρτες του, είπε μια ωμή φράση που αξίζει να αναφερθεί: Βρε, πάρτε το χαμπάρι, την ψ… εδώ παν’ θα την έχουμε μόνο για κατούρμα»!
3) Ο Νεοζηλανδός λοχαγός Ουίλλιαμ Τζόρνταν, εις το εκδοθέν βιβλίο του, υπό τον τίτλο: «Η αλήθεια περί της Ελλάδος», αποκαλεί τον «Άρη Βελουχιώτη»: «Ο κόκκινος Φύρερ της Ελλάδος» και υποστηρίζει ότι «διώχτηκε νέος από το πατρικό του σπίτι, που το είχε ατιμάσει με τις αποτρόπαιες και αναίσχυντες εκδηλώσεις της σεξουαλικής του διαστροφής». Γράφει, επίσης, ότι ο Άρης Βελουχιώτης:
«Έφθασε στην ομοφυλοφιλία και
ήταν εκ γενετής διεστραμμένος και σαδιστής…προ παντός όμως ήταν
εγκληματίας. Ένας από τους απαισιώτερους εγκληματίες που γέννησε ποτέ,
σε ώρα συμφοράς για τους ανθρώπους, η φύση. Ήτανε κάτι χειρότερο από
εγκληματίας. Ήτανε κακούργος σαδιστής… Και πρέπει να ομολογήσουμε πως ο
Αθανάσιος Κλάρας ήταν αναντίρρητα κορυφή στην επιστήμη των
βασανιστηρίων… το μαστίγωμα ήταν η αβρότερη από τις εκδηλώσεις του προς
εκείνους που είχανε τη δυστυχία να τον δυσαρεστήσουν… Το αγαπημένο
μαρτύριο του Άρη, η μεγαλύτερή του διασκέδαση, ήτανε να χαράζει βαθιά το
κορμί των θυμάτων του και να χύνει καυτό λάδι μέσα στις πληγές. Συχνά
για ποικιλία προτιμούσε να παραγεμίζει τις τομές με αλάτι. Ένα άλλο από
τ’αστεία του ζωηρού αυτού παιδιού ήτανε να κόβει τους μαστούς των
γυναικών ή να ξεριζώνει τ’αυτιά των δημάρχων και των προέδρων
κοινοτήτων, των χωριών που δεν είχαν εκδηλώσει μεγάλο εαμικό
ενθουσιασμό…»
4) Ο γνωστός Βρετανός συνταγματάρχης Κρις Γούντχαουζ, ο διατελέσας και αρχηγός της Βρετανικής στρατιωτικής αποστολής και σύνδεσμος μετά του Ε.Λ.Α.Σ. έχων προσωπική αντίληψη δια τον «Άρη Βελουχιώτη», μετά του οποίου βρισκότανε σε καθημερινή σχεδόν επαφή και συνεργασία, γράφει εις την σελίδα 63 του βιβλίου του «ΤΗΕ STRUGGLE FOR GREECE» (The Struggle for Greece, 1941-1949) τα εξής:
«Ο Άρης Βελουχιώτης, λεγότανε ότι ήταν σαδιστής και περιστασιακώς ομοφυλόφιλος… Υπάρχουν δε πολλές αφηγήσεις αυτόπτων μαρτύρων, ότι ήταν πρόθυμος να φονεύει και να παρευρίσκεται εις φόνους».
5) Ο γνωστός δια την αντικειμενικότητα του και την αμεροληψία του Ντόναλντ Χάμιλτον-Χιλλ, αξιωματικός των Βρετανικών δυνάμεων καταδρομών, οι οποίες, μεταξύ άλλων, συμμετέσχον εις τις επιχειρήσεις απελευθερώσεως της Ελλάδος, αναφερόμενος εις την γνωριμία του διοικητού της Μονάδος του μετά του «Άρη Βελουχιώτη», κατά την διάρκεια παραταθέντος γεύματος εκ μέρους του τελευταίου, γράφει, εις το βιβλίο του «Αποστολή S.O.E.», (SOE Assignment. The Story of the Special Operations Executive, By Its Second-In-Command) τα εξής, δια τις σεξουαλικές ανωμαλίας του «Πρωτοκαπετάνιου» του Ε.Λ.Α.Σ.:
«Κατά την διάρκεια του γεύματος, ο Άρης αφιέρωσε ιδιαιτέρως την προσοχή του εις ωραίο νεαρό, δεκαοκτώ περίπου ετών, καθήμενο εις το αριστερό του, τον οποίον διαρκώς θώπευε και συνεχώς σιγοκυτούοε κάτω από το πηγούνι, ως να επρόκειτο περί νεαρός γυναικός».
6) Ο διατελέσας βουλευτής του ΠΑΣΟΚ (και αξιωματικος του ΑΣΠΙΔΑ) Δημήτριος Χονδροκούκης, ο οποίος είχε γνωρίσει προσωπικώς τον «Άρη Βελουχιώτη», περιγράφων την δράση και τον χαρακτήρα του, αναφέρει εις την σελίδα 29 του βιβλίου του «Γκρεμίζω τον θρύλο του Άρη Βελουχιώτη» [ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ --ΕΝΟΣ ΦΑΝΑΤΙΚΟΥ ΕΧΘΡΟΥ ΤΗΣ "ΔΕΞΙΑΣ" ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΙΖΟΝΤΟΣ ΑΝΔΡΕΟΠΑΠΑΝΔΡΕΪΚΟΥ-- ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΟΛΟΙ ] και τα εξής:
«Ο Άρης Βελουχιώτης ήταν ο υπερζηλωτής της υλοποίησης των σχεδίων του Κ.Κ.Ε. λόγω ακριβώς της ιδιοσυγκρασίας του και του κομπλεξικού ανδρικού «είναι». Γιατί, όπως έχει γίνει κοινώς παραδεκτό, ο σκληροτράχηλος αυτός καπετάνιος του Ε.Λ.Α.Σ. ήταν παθολογικά κίναιδος, πράγμα που έμμεσα το ομολογούν και στενοί του συνεργάτες σε διάφορα συγγράμματα τους». Και εις την σελίδα 65, του ιδίου βιβλίου του, συμπληρώνει: «Πολλά, πάρα πολλά έχουν λεχθεί κι έχουν γραφτεί για την σεξουαλική προτίμηση του Άρη Βελουχιώτη. Ανοιχτά κατηγορείται σαν παθητικός ομοφυλόφιλος, με σειρά περιστατικών. Μισούσε θανάσιμα τις γυναίκες».
7) Ο πολυ γνωστός και τετιμημένος κομμουνιστής καθηγητής Κων/νος Δεσποτόπουλος , διατελέσας και βουλευτής της Ε.Δ.Α. σε συνέντευξή του στην ‘‘ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ’’ της 5ης Μαρτίου 1980 παραδέχεται ότι: «Άσχετα προς τα αίτια, όμως, της παθήσεως, συνάγεται πως ο ελαττωματικός ‘‘πρωτοκαπετάνιος’’ θανάτωνε, για να επιδεικνύει τον ανδρισμό του ή για να εκδικείται το ελάττωμά του». «Σαν τελικό συμπέρασμα που μπορώ να πω, είναι ότι ο αρχικαπετάνιος του Ε.Λ.Α.Σ. ήταν μια δυνατή, αλλά διχασμένη προσωπικότητα. Υπέφερε από ψυχικά τραύματα, π.χ. από ισχυρό πλέγμα μειονεξίας.... Υπέφερε ακόμη και από άλλα, ειδικής φύσεως απωθημένα, δημιουργημένα από ορισμένη λειτουργική ανεπάρκεια [εννοεί οτι ειχε "ανικανότητα"]… Εξάλλου, η λειτουργική ανεπάρκειά του, για την οποία μου είχε μιλήσει ο ίδιος, του προκαλούσε αντισταθμιστική ψυχική αντίδραση και τότε φαίνεται ότι γινότανε ένας επιθετικός, σκληρός και αδυσώπητος άνθρωπος, όπως κυκλοφορούσε η φήμη στο αντάρτικο και στον πληθυσμό…»
Αναρτήσεις
