Β. Βιλιάρδος - Το κατάλληλο έτος χρεοκοπίας

Το κατάλληλο έτος χρεοκοπίας

ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΙΛΙΑΡΔΟΣ 

Ο τρόπος χειρισμού των οικονομικών της Ελλάδας, από το υπεύθυνο υπουργείο, είναι μάλλον εφιαλτικός – όχι μόνο για την πατρίδα μας, αλλά και για τα υπόλοιπα κράτη της Ευρωζώνης, αφού πρόκειται για συγκοινωνούντα δοχεία (γεν και δολάριο)

()

Κατά την άποψη μας, όταν μία κυβέρνηση δεν μπορεί να καταπολεμήσει την ανεργία, εξασφαλίζοντας θέσεις εργασίας στη χώρα της, πρέπει να παραιτείται αμέσως – αφού αυτή είναι η πρώτη και μεγαλύτερη υποχρέωση της.

Η επόμενη είναι η κάλυψη των βασικών αναγκών των πολιτών της χώρας της – των ειδών διατροφής, του ηλεκτρισμού και του νερού, δωρεάν σε όσους αδυνατούν να τα εξασφαλίσουν (κουπόνια διατροφής κλπ.). Εάν δεν μπορεί να το κάνει, πρέπει να «αδειάζει» τη θέση της για την επόμενη – όποια και αν είναι αυτή.

Περαιτέρω. οι συζητήσεις σχετικά με τις πιθανότητες να χρεοκοπήσει η Ελλάδα το επόμενο έτος και να οδηγηθεί στην έξοδο από την Ευρωζώνη, έχουν ξεκινήσει ξανά – πόσο μάλλον όταν ο αριθμός των πολιτών που κινδυνεύουν να βρεθούν κάτω από το όριο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, είναι υψηλότερος στη χώρα μας, σε σχέση με τα υπόλοιπα κράτη της Ευρωζώνης (πίνακας).

.

Το ποσοστό του πληθυσμού που κινδυνεύει να βρεθεί κάτω από το όριο της φτώχειας

.

Η Ιταλία και η Ισπανία ακολουθούν βέβαια με μικρή σχετικά απόσταση – χωρίς όμως να γίνονται αντικείμενο συζήτησης, όσον αφορά την κήρυξη στάσης πληρωμών εκ μέρους τους. Η αιτία είναι προφανώς το PSI, με την έννοια ότι, εάν μία χώρα αθετήσει πληρωμές ή διαγράψει χρέη της, είναι πολύ πιο πιθανόν να το ξανακάνει.

Μία δεύτερη είναι ο αποπληθωρισμός, αφού στην Ελλάδα οι τιμές είναι πλέον αρνητικές – μετά από έξι χρόνια ύφεσης, κατά τη διάρκεια των οποίων το επίπεδο τιμών δεν έπεσε κάτω από το μηδέν, κυρίως λόγω των υπερβολικών φόρων, οι οποίοι λογικά επιβάρυναν τις τιμές των προϊόντων (διάγραμμα που ακολουθεί).

.

Ελληνικό ΑΕΠ κατ’ετος (πράσινο), δείκτης τιμών κατ’ετος (κόκκινο)

.

Δυστυχώς όμως, οι τιμές των βασικών προϊόντων διατροφής, καθώς επίσης διαφόρων άλλων, δεν ακολουθούν ανάλογη πτωτική πορεία – δημιουργώντας συνθήκες «εκτάκτου ανάγκης» για τουςκαταναλωτές.

Περαιτέρω αναφέρεται ότι (WSJ), ο πλέον κατάλληλος χρόνος για να κηρύξει μία χώρα στάση πληρωμών, είναι όταν εμφανίσει πρωτογενές πλεόνασμα – όταν δηλαδή μπορεί να καλύπτει τις δαπάνες του προϋπολογισμού της, χωρίς να πληρώνει τόκους και χρεολύσια.

Με κριτήριο λοιπόν τις «θριαμβολογίες» της ελληνικής κυβέρνησης η οποία, όπως φαίνεται, πρώτα ανοίγει το στόμα της και μετά σκέφτεται τι είπε, το 2014 η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει – αφού τότε θα εμφανίσει πρωτογενές πλεόνασμα.

Αν και εμείς αμφιβάλλουμε, έχοντας μελετήσει τον προϋπολογισμό και διαπιστώνοντας ότι, το πλεόνασμα ευρίσκεται μάλλον στη φαντασία του υπουργείου οικονομικών (προϋποθέτει μεγάλη αύξηση των πλεονασμάτων των ταμείων κλπ.), οι αγορές, θεωρώντας τις «εξαγγελίες» της κυβέρνησης σωστές, έχουν αρχίσει ήδη να «πλέκουν» διάφορα σενάρια.

Στο γράφημα που ακολουθεί απεικονίζονται εκείνες οι χώρες οι οποίες, έχοντας δυσκολίες στην εξυπηρέτηση του χρέους τους, το αναδιάρθρωσαν ή κήρυξαν στάση πληρωμών ακριβώς εκείνο το έτος, όπου απέκτησαν πρωτογενή πλεονάσματα – επειδή τότε δεν είχαν απόλυτη ανάγκη τους δανειστές.

.

Κήρυξη πτώχευσης και πρωτογενές πλεόνασμα – ο κόκκινος κύκλος φανερώνει την περίοδο της πτώχευσης των διάφορων χωρών, ενώ συμπίπτουν με την αντίστοιχη περίοδο που η Ελλάδα θα έπρεπε να κηρύξει πτώχευση.

.

Έτσι λοιπόν οι αγορές πιστεύουν πως θα το κάνει και η Ελλάδα – γεγονός που σημαίνει ότι, ο κίνδυνος των υπολοίπων χωρών του Νότου θα αυξηθεί, οπότε τα επιτόκια δανεισμού τους (spreads) θα ακολουθήσουν ξανά ανοδική πορεία.

Δυστυχώς, ο τρόπος χειρισμού των οικονομικών της χώρας από το υπεύθυνο υπουργείο είναι μάλλον εφιαλτικός – όχι μόνο για την πατρίδα μας, αλλά και για τα υπόλοιπα κράτη της Ευρωζώνης, αφού πρόκειται για συγκοινωνούντα δοχεία.

Όλα τα παραπάνω συμβαίνουν την ίδια στιγμή, όπου στον υπόλοιπο πλανήτη οι αρνητικές ειδήσειςακολουθούν η μία την άλλη – με κορυφαία, κατά την άποψη μας, την διαφαινόμενη αδυναμία της κεντρικής τράπεζας της Ιαπωνίας να συνεχίσει την πολιτική ποσοτικής χαλάρωσης, λόγω της κατάρρευσης της αγοράς ομολόγων.

.

Κρατικά ομόλογα Ιαπωνίας, εξέλιξη τις τελευταίες 3-4 ημέρες

.

Αυτό θα σήμαινε εάν συμβεί, εάν δηλαδή σταματήσουν τα πακέτα ρευστότητας, το τέλος της ραγδαίας υποτίμησης του γεν – το οποίο θα μπορούσε βραχυπρόθεσμα να επιστρέψει στα επίπεδα του 1:100 σε σχέση με το ευρώ. Στη συνέχεια φυσικά θα άρχιζε ξανά η πτωτική του πορεία, η οποία θα τελείωνε στο 1:200, με τη μάλλον αναπόφευκτη χρεοκοπία της Ιαπωνίας.

Ολοκληρώνοντας, η προετοιμασία των συναλλαγών παραγώγων για το Bitcoin, η κατακόρυφη αύξηση των αγορών χρυσού από την Κίνα, καθώς επίσης η ασθενής αύξηση των εξαγωγών της Γερμανίας, είναι ίσως οι σημαντικότερες πρόσφατες ειδήσεις – εάν δεν δοθεί σημασία στον κίνδυνο γενικευμένης πολεμικής σύρραξης στην Ασία, με αφορμή τη διαμάχη της Κίνας με την Ιαπωνία.

Επίσης, η κατάρρευση των θέσεων εργασίας των εταιρειών του αμερικανικού δείκτη Russell 2000(διάγραμμα που ακολουθεί), παρά την αύξηση της τιμής του.

.

Εξέλιξη του δείκτη Russell 2000 (πράσινο), σε σύγκριση με την πτώση του αριθμού των εργαζομένων στις εταιρείες που αντιπροσωπεύει (κόκκινο).

(*Πατήστε στο διάγραμμα για μεγέθυνση)

.

Το γεγονός αυτό σημαίνει ότι, ο δείκτης έχει αποσυνδεθεί από την οικονομική πραγματικότητα – κάτι που θα δημιουργήσει σίγουρα μεγάλα προβλήματα στην επόμενη πρόεδρο της Fed, αφού η βασική αποστολή της δεν είναι η συγκέντρωση χρημάτων σε λίγους, αλλά η εξασφάλιση θέσεων εργασίας για όλους.

Θα δημιουργήσει επίσης προβλήματα στο δολάριο – από το οποίο προσπαθούν να αποδεσμευθούν όλο και περισσότερες χώρες, μέσω της δημιουργίας νομισματικών ενώσεων κατά το πρότυπο της Ευρωζώνης (πρόσφατα οι χώρες του κόλπου, μετά από αυτές της Νοτίου Αφρικής).

Β. Βιλιάρδος - Η πτώχευση της Δύσης

http://www.analyst.gr/2013/12/07/5067/3/

Η πτώχευση της Δύσης

 ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΙΛΙΑΡΔΟΣ

Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, αλλά οδηγεί στα ίδια αποτελέσματα – γεγονός που σημαίνει ότι, αν και χρησιμοποιούνται νέα φάρμακα ή καινούργιοι μέθοδοι για την αντιμετώπιση της παγκόσμιας κρίσης, η κατάληξη θα είναι ξανά εκρηκτική

()

“Για να κατανοήσει κανείς τη δίνη, στην οποία έχει «εγκλωβιστεί» ο πλανήτης, πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι,το δυτικό «οικονομικό μοντέλο» στηρίζεται στη διαρκή ανάπτυξη – ενώ επηρεάζει καταλυτικά ολόκληρη την υφήλιο.

Ανάπτυξη για να εξασφαλίζονται νέες, περισσότερες δυνατότητες απασχόλησης για τους εργαζομένους – όπου όμως πολλές θέσεις εργασίας καταστρέφονται ταυτόχρονα, από την ανάπτυξη που επιτυγχάνεται με την τεχνολογική πρόοδο (αύξηση της παραγωγικότητας).

Συνεχής ανάπτυξη για να μπορούν να εξασφαλίζουν όλο και λιγότεροι νέοι τις συντάξεις, για όλο και περισσότερους ηλικιωμένους – ανάπτυξη για να υπάρχει η δυνατότητα να εξυπηρετούνται τα διαρκώς αυξανόμενα χρέη και οι τόκοι τους. Χωρίς ανάπτυξη δεν υπάρχει μέλλον για τον πλανήτη, έτσι όπως είναι σήμερα οργανωμένος.

Η οικονομία όμως της βιομηχανικής δύσης έχει σταματήσει να αναπτύσσεται τις τελευταίες δεκαετίες – γεγονός που τεκμηριώνεται από τη στασιμότητα των αμοιβών των εργαζομένων, καθώς επίσης από το ότι, η όποια αύξηση καταγράφηκε, ήταν το αποτέλεσμα της δημιουργίας κερδοσκοπικών υπερβολών.

Οι υπερβολές αυτές (φούσκες) στις χρηματαγορές δεν ήταν (και δεν είναι) τυχαίες – αποτελώντας ουσιαστικά αγωνιώδεις, απελπισμένες προσπάθειες, για να δημιουργηθούν νέες δυνατότητες απασχόλησης, σε ένα μη υγιές οικονομικό σύστημα και περιβάλλον.

Σήμερα, με τις ενδείξεις ενός παγκόσμιου κραχ εντονότερες από ποτέ, έχει γίνει κατανοητό το ότι, οι φούσκες δεν εξασφαλίζουν αλλά καταστρέφουν τις θέσεις εργασίας – αφού συμβάλλουν τα μέγιστα στην αναδιανομή του πλούτου εις βάρος των εργαζομένων, με αποτέλεσμα να μειώνεται η συνολική ζήτηση και να οδηγούνται στο περιθώριο, να θάβονται ζωντανοί εκατομμύρια άνθρωποι.

Η Δύση όμως έχει διασπαστεί, όσον αφορά την επιλογή της σωστής λύσης για το τεράστιο πρόβλημα που αντιμετωπίζει – εμφανίζοντας συμπτώματα παράνοιας, έντονης σχιζοφρένειας. Ειδικότερα, η Γερμανία έχει την άποψη πως το φάρμακο είναι ο περιορισμός των πιστώσεων (λιτότητα) ισχυριζόμενη ότι, η ανάπτυξη θα επιστρέψει, όταν πραγματοποιηθούν οι απαιτούμενες διαρθρωτικές αλλαγές.

Για παράδειγμα η Ισπανία, όπου η έκρηξη της φούσκας των ακινήτων μείωσε την ανταγωνιστικότητα της, με αποτέλεσμα να οδηγηθούν στην ανεργία χιλιάδες άνθρωποι, πρέπει να δημιουργήσει θέσεις εργασίας σε νέους τομείς – γεγονός που προϋποθέτει την μετεκπαίδευση των εργαζομένων, η οποία απαιτεί χρόνο, καθώς επίσης μία ευέλικτη αγορά εργασίας. Το ίδιο και η Ελλάδα, στην οποία όμως η μείωση της ανταγωνιστικότητας οφείλεται, κατά τη Γερμανία, στη φούσκα της διαφθοράς, των υψηλών αμοιβών, της χαμηλής παραγωγικότητας και της υπεράριθμης στελέχωσης του δημοσίου.

Αντίθετα τόσο οι Η.Π.Α., όσο και η Ιαπωνία, πιστεύουν πως το φάρμακο είναι η αναθέρμανση της ζήτησης – με τη βοήθεια της παροχής ρευστότητας (αύξηση των πιστώσεων) στο σύστημα, εκ μέρους των κεντρικών τραπεζών. «Επενδύονται πολύ λίγα χρήματα, καταναλώνονται λιγότερα και αποταμιεύονται πάρα πολλά», είναι ο δικός τους ορισμός του προβλήματος.

Τα χρήματα βέβαια παραμένουν εγκλωβισμένα στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, δημιουργώντας κερδοσκοπικές φούσκες – όπου όμως πιστεύεται πως πρόκειται για ένα παροδικό φαινόμενο, οπότε τα χρήματα (πιστώσεις) θα οδηγηθούν στην πραγματική οικονομία, αυξάνοντας τη ζήτηση και δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας.

Η Μ. Βρετανία ευρίσκεται κάπου στο ενδιάμεσο, αφού αυξάνει προσεκτικά την ποσότητα χρήματος, ενώ εφαρμόζει μία περιορισμένη πολιτική λιτότητας – χωρίς όμως επιτυχία, όπως δεν έχουν επιτυχία και οι δύο προηγούμενοι.

Σε κάθε περίπτωση, ενώ οι περισσότεροι άνθρωποι εξαθλιώνονται, υποφέρουν και πεθαίνουν τόσο από τη μία, όσο και από την άλλη πολιτική που εφαρμόζεται, τα ποσά που κερδίζει η ελίτ από τις φούσκες είναι ιλιγγιώδη, τα περισσότερα στην ιστορία του δυτικού κόσμου – επίσης, τα χρήματα που ιδιοποιούνται οι ισχυρές χώρες, εις βάρος των αδύναμων και υπερχρεωμένων κρατών.      

Κατά την άποψη μας, το πρόβλημα δεν θα λυθεί εάν δεν συντονισθεί ολόκληρη η Δύση, αποφασίζοντας τηνυιοθέτηση μίας κοινής γραμμής – όποια και αν είναι αυτή, είτε η γερμανική, είτε η αμερικανική, αφού διαφορετικά θα πτωχεύσει. Εν τούτοις, απαιτείται αμέσως μετά η ριζική αλλαγή του οικονομικού μας συστήματος – η εύρεση κάποιου άλλου, το οποίο να μην στηρίζεται στην ανάπτυξη που, μεταξύ άλλων, καταναλώνει ανεύθυνα τους περιορισμένους φυσικούς πόρους του πλανήτη”.

 .

Ανάλυση       

Ενώ όλοι μας ασχολούμαστε με την Ελλάδα, θεωρώντας ότι αυτά που συμβαίνουν στην πατρίδα μας αποτελούν εξαίρεση, είναι δηλαδή μοναδικά στον πλανήτη, η πείνα στη Βρετανία έχει φτάσει σε επίπεδα «εκτάκτου ανάγκης», όπως επίσης η δημόσια υγεία – με την πολιτική λιτότητας, σε συνδυασμό με τον περιορισμό του κράτους πρόνοιας, να εντείνουν τα προβλήματα.

Σύμφωνα με εφημερίδα της χώρας (Independent), μία ομάδα γιατρών, καθώς επίσης ανώτατων ακαδημαϊκών από το ιατρικό ερευνητικό συμβούλιο και από δύο κορυφαία πανεπιστήμια δήλωσε ότι, παρατηρείται μία απότομη αύξηση στον αριθμό των ατόμων, τα οποία χρειάζονται επειγόντως επισιτιστική βοήθεια – ενώ εάν δεν ληφθούν αμέσως μέτρα, θα είναι πολύ αργά για να προληφθούν οι συνέπειες. Στο γράφημα που ακολουθεί, φαίνεται η ραγδαία αύξηση εκείνων των Βρετανών, οι οποίοι λαμβάνουν επισιτιστική βοήθεια.

.

Τάση αύξησης επισιτιστικής βοήθειας στη Βρετανία

.

Περαιτέρω, ενώ οι αγορές της Ευρώπης έχουν αποσυνδεθεί εντελώς από τη «θεμελιώδη πραγματικότητα», η μεγαλύτερη αγορά ομολόγων παγκοσμίως, η ιαπωνική, είναι «κλινικά νεκρή» – αφού ανατροφοδοτείται σχεδόν μόνο από την κεντρική τράπεζα της χώρας, διατηρούμενη τεχνητά στη ζωή, χωρίς καμία επαφή με το «περιβάλλον».

Σύμφωνα με τους ειδικούς (Mizuho), οι υπεύθυνοι χάραξης της πολιτικής νομίζουν ανόητα ότι, μπορούν να διατηρήσουν το επίπεδο δανεισμού, χωρίς προβλήματα – με τις λειτουργίες της αγοράς να θυσιάζονται, στο βωμό της καταπολέμησης του αποπληθωρισμού.

Η ρευστότητα όμως έχει «εξατμισθεί», αφού η Τράπεζα της Ιαπωνίας έχει «καταβροχθίσει» το μεγαλύτερο μέρος της – γεγονός που σημαίνει ότι, τυχόν περιορισμός των μέτρων ποσοτικής χαλάρωσης (τύπωμα χρημάτων), θα μπορούσε να προκαλέσει μία ραγδαία πτώση των τιμών των ομολόγων. Η πρόσφατη πτώση (διάγραμμα), επιβεβαιώνει αναμφίβολα τα παραπάνω συμπεράσματα.

.

Εξέλιξη των τιμές των ομολόγων της Ιαπωνίας τις τελευταίες 3 ημέρες

.

Η κατάρρευση τώρα των τιμών των ομολόγων θα δημιουργήσει στην Ιαπωνία, όπως προβλέπεται και για τις Η.Π.Α., πολύ μεγάλα προβλήματα, όσον αφορά την ομαλοποίηση της οικονομίας. Απλούστερα, η κεντρική τράπεζα της Ιαπωνίας έχει «δολοφονήσει» την αγορά κρατικών ομολόγων, με εξαιρετικά οδυνηρά αποτελέσματα για το μέλλον της χώρας – η οποία πολύ δύσκολα θα αποφύγει τη χρεοκοπία, «εξάγοντας» μεγάλα δεινά σε παγκόσμια κλίμακα.

Σαν αποτέλεσμα αυτών των ενεργειών, καθώς επίσης των μέτρων ποσοτικής διευκόλυνσης, τα οποία θα διευρυνθούν στις αρχές του επομένου έτους, για να αποφευχθεί η μείωση του ρυθμού ανάπτυξης λόγω της αύξησης του ΦΠΑ, τα ασφαλιστικά ταμεία της χώρας, όπως και πολλοί άλλοι επενδυτές, εγκαταλείπουν τις αγορές ομολόγων – επιλέγοντας την τοποθέτηση τους στις μετοχές, με προβλεπόμενο αποτέλεσμα την περαιτέρω, κατακόρυφη αύξηση των χρηματιστηριακών δεικτών και την κατάρρευση του γεν.

ΟΙ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΩΝ ΚΕΝΤΡΙΚΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ

Αυτό που χαρακτηρίζει σήμερα τον πλανήτη στη νέα, παγκοσμιοποιημένη και σε ακραίο βαθμό επικίνδυνη μορφή του, είναι η αλληλεξάρτηση όλων των χωρών μεταξύ τους – λόγω της οποίας είναι εξαιρετικά αυξημένος ο κίνδυνος ενός παγκόσμιου κραχ.

Είναι λοιπόν πολύ πιθανόν να μετατραπούν σε μπούμερανγκ οι ελπίδες των κεντρικών τραπεζών της Δύσης, να εξάγουν τον πληθωρισμό στις αναπτυσσόμενες οικονομίες – τον οποίο αναμφίβολα «επωάζει» η συνεχής αύξηση των ποσοτήτων χρημάτων (QE).

Η αύξηση αυτή, με στόχο να αποφευχθεί ο αποπληθωρισμός, είναι κάτι παραπάνω από επικίνδυνη – πόσο μάλλον όταν τα νέα χρήματα (διάγραμμα που ακολουθεί), έχουν φτάσει ήδη στα ιλιγγιώδη επίπεδα των 10 τρις $.

.

Εξέλιξη αύξησης ποσοτήτων ρευστότητας συνολικά των Fed, EKT, Κεντρική Τράπεζα της Ιαπωνίας, Κεντρική Τράπεζα της Αγγλίας, Κεντρική Τράπεζα της Κίνας

.

Οι φόβοι της «εκπυρσοκρότησης του όπλου προς τα πίσω» εντείνονται από το γεγονός ότι, τα ανεξόφλητα χρέη των επιχειρήσεων στις αναπτυσσόμενες οικονομίες έχουν φτάσει σε επίπεδα ρεκόρ – πλησιάζοντας τα 460 δις $. Δηλαδή, στο υψηλότερο σημείο από την εποχή της ασιατικής κρίσης (1997/98).

Για την καλύτερη κατανόηση του γεγονότος αυτού, τα χρέη των συγκεκριμένων εταιρειών έχουν τετραπλασιαστεί σε σχέση με το 2008, αποτελώντας το 10% των συνολικών χρεών όλων των επιχειρήσεων του πλανήτη.

Πρόκειται προφανώς για ένα εξοργιστικά επικίνδυνο ύψος, έχοντας προκληθεί από τη συνεχή παροχή ρευστότητας, με μηδενικό κόστος, εκ μέρους των κεντρικών τραπεζών της Δύσης. Ειδικά από την πλευρά της Fed, η οποία ρισκάρισε, δυστυχώς  συνειδητά την κατάρρευση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος - απλά και μόνο για να συνεχίσει να τρέφεται η οικονομική ελίτ, από τις σάρκες της πλειοψηφίας των πολιτών της Δύσης, καθώς επίσης των υπολοίπων κρατών του πλανήτη.

Σε πολλές χώρες λοιπόν είναι ήδη εμφανή τα συμπτώματα της δημιουργίας «πιστωτικών υπερβολών» (φούσκες) στα χρηματιστήρια – όπως φάνηκε, μεταξύ άλλων, από την εισαγωγή του Twitter (άρθρο) το οποίο, παρά το ότι δεν έχει ακόμη δημιουργήσει κέρδη (63 εκ. $ ζημίες στο πρώτο εξάμηνο του 2013), ενώ δεν προβλέπεται ούτε στο άμεσο μέλλον, αξιολογήθηκε από τους επενδυτές στα 16 δις $.

Κάτι αντίστοιχο συνέβη και με το Facebook (άρθρο), το οποίο ξεπέρασε κάθε προηγούμενο ρεκόρ διαστρέβλωσης – ενώ νομίσματα φούσκες και από το πουθενά, χωρίς κανένα απολύτως αντίκρισμα, όπως το Bitcoin ή το Litecoin, έχουν εκτοξευθεί στα ύψη.

Ευτυχώς, με την απαγόρευση της Κίνας, όσον αφορά τις συναλλαγές των τραπεζών της με το διαδικτυακό νόμισμα, η τιμή του μειώθηκε κατά 32% περίπου – μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα (διάγραμμα, όπου φαίνεται η αντίστροφη σχέση του με το χρυσό) και με τεράστιους όγκους, κατά 400 $ στα 840 $ από 1.242 προηγουμένως (-51% το Litecoin).

.

Εξέλιξη Bitcoin

.

Ειδικά όσον αφορά το Bitcoin, διαπιστώθηκε πως τις τελευταίες ημέρες οι κάτοχοι του αγόραζαν μαζικά χρυσό, πληρώνοντας με το συγκεκριμένο νόμισμα – γεγονός απόλυτα φυσικό, αφού λίγο καιρό πριν αγόραζαν με ένα Bitcoin μία ουγγιά ασημιού (20 $), ενώ στις αρχές της εβδομάδας αγόραζαν μία ολόκληρη ουγγιά χρυσού(1.240 $).

.

Αριθμός συναλλαγών με Bitcoin το τρέχον έτος (2013)

.

Οι συναλλαγές δε με το νόμισμα αυτό αυξάνονται γεωμετρικά  – όπως φαίνεται από το προηγούμενο διάγραμμα (πηγή η υπηρεσία πληρωμών Bitpay, η οποία κατέγραψε το Νοέμβριο 55.288 συναλλαγές).

Εν τούτοις, η «κυκλικά προσαρμοσμένη τιμή προς κέρδη» (CAPE or Shiller-P/E) στις Η.Π.Α., με βάση την οποία κρίνεται εάν είναι φθηνό ή ακριβό ένα χρηματιστήριο, δεν είναι υπερβολικά υψηλή, όπως φαίνεται από το διάγραμμα που ακολουθεί – το οποίο «προδίδει» ακριβώς τη φούσκα του διαδικτύου (2000).

.

.

Ειδικότερα, ο μέσος όρος της δεκαετούς σχέσης «CAPE-ratio» από το 1871 είναι 17 – με χαμηλότερο το 7 (1933) και υψηλότερο το 42,5 (2000). Σήμερα, ο αμερικανικός δείκτης S&P βρίσκεται στο 24,6 – οπότε δεν μπορεί να θεωρηθεί ως «υπερβολή» ή ως «φούσκα έτοιμη να εκραγεί».

Η αιτία είναι κατά πολλούς η μεγάλη κερδοφορία των επιχειρήσεων, εις βάρος των εργαζομένων – η οποία όμως μπορεί να αντιστραφεί απότομα και ξαφνικά, ανατρέποντας ριζικά τα συμπεράσματα που εξάγονται από το παραπάνω διάγραμμα.

 .

Η ΦΟΥΣΚΑ ΣΤΙΣ ΑΝΑΠΤΥΣΣΟΜΕΝΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΕΣ      

Η φούσκα στις αναπτυσσόμενες οικονομίες είναι ίσως πιο απειλητική, από την αντίστοιχη στη Δύση, επειδή έχει τη δυνατότητα να οδηγήσει ολόκληρο το χρηματοπιστωτικό σύστημα στο γκρεμό. Η αιτία είναι το ότι, λόγω των χαμηλών επιτοκίων των κεντρικών τραπεζών οι επενδυτές, αναζητώντας υψηλότερες αποδόσεις, τοποθέτησαν τεράστιες ποσότητες χρημάτων στις αναδυόμενες χώρες – πριν από όλους οι τράπεζες, καθώς επίσης τα κερδοσκοπικά κεφάλαια (hedge funds).

Στο σημείο αυτό οφείλουμε να σημειώσουμε πως, μία από τις παρενέργειες των χαμηλών επιτοκίων, εκτός από την προηγούμενη, είναι η μείωση των χρημάτων των συνταξιοδοτικών ταμείων και ασφαλιστικών εταιρειών – όταν ο πληθωρισμός είναι υψηλότερος από τα επιτόκια καταθέσεων. Προσπαθώντας λοιπόν κανείς να επιλύσει το πρόβλημα της υπερχρέωσης με τα χαμηλά επιτόκια, δημιουργεί άλλα προβλήματα, όχι λιγότερο σοβαρά.

Συνεχίζοντας, οι επιχειρήσεις των συγκεκριμένων χωρών, δανείσθηκαν από τους επενδυτές απίστευτα ποσά σε δολάρια, για να αναπτύξουν τις δραστηριότητες τους – κερδίζοντας από τις συναλλαγματικές διακυμάνσεις, καθώς επίσης από τα πρωτοφανή στην ιστορία χαμηλά επιτόκια. Στο ξεκίνημα λοιπόν της ανόδου, οι αυξημένες ισοτιμίες των νομισμάτων κρατών όπως η Νότια Αφρική, η Ινδία, η Βραζιλία και η Τουρκία, λόγω των μεγάλων εισροών συναλλάγματος, στήριξαν ακόμη περισσότερο το ρυθμό ανάπτυξης τους.

Σήμερα όμως ευρίσκονται υπό κλιμακούμενη πίεση – αφού η απλή ανακοίνωση της Fed την άνοιξη, σύμφωνα με την οποία θα σταματούσε ενδεχομένως η παροχή ρευστότητας εκ μέρους της (QE), οδήγησε αρκετούς επενδυτές στη μαζική απόσυρση των κεφαλαίων τους από τις αναπτυσσόμενες οικονομίες. Αμέσως μετά, τα νομίσματα πολλών από αυτές τις χώρες βρέθηκαν σε ελεύθερη πτώση (διάγραμμα), ενώ σταθεροποιήθηκαν μόνο με τη βοήθεια των μαζικών παρεμβάσεων των κεντρικών τους τραπεζών, στην αγορά συναλλάγματος.

.

Εξέλιξη συναλλαγμάτων των αναπτυσσόμενων χωρών

.

Μοναδική εξαίρεση ήταν φυσικά η Κίνα – η οποία άλλωστε δεν επιτρέπει την ελεύθερη διακύμανση του νομίσματος της. Η Fed βέβαια, αντιλαμβανόμενη τι ακριβώς θα ακολουθούσε, αναίρεσε την ανακοίνωση της - αποτελώντας σήμερα «όμηρο» της πολιτικής της, αφού αδυνατεί να σταματήσει την παροχή ρευστότητας (πόσο μάλλον να αποσύρει, ως οφείλει, την πλεονάζουσα), με ανυπολόγιστες συνέπειες για το μέλλον του πλανήτη.

Ένα από τα πιο γνωστά θύματα της παραπάνω εξέλιξης ήταν ο βραζιλιάνος δισεκατομμυριούχος Batista – ο οποίος έχασε μέσα σε ελάχιστους μήνες το 99% της περιουσίας του (34,5 δις $, ο 7^ος πλουσιότερος άνθρωπος στον πλανήτη), καθώς επίσης το μεγαλύτερο μέρος της επιχειρηματικής αυτοκρατορίας του. Η αιτία ήταν το ότι, πολλές από τις εταιρείες του ήταν ζημιογόνες, επιβιώνοντας αφενός μεν από τα δάνεια των ξένων επενδυτών, αφετέρου από τις υποσχέσεις του για μελλοντικά κέρδη.

Ενδεχομένως λοιπόν να ευρισκόμαστε ήδη στο ξεκίνημα μίας σειράς χρεοκοπιών σε πολλές αναπτυσσόμενες οικονομίες – κάτι ανάλογο δηλαδή, με αυτά που συνέβησαν κατά τη διάρκεια της ασιατικής κρίσης (1997-98), η οποία άρχισε από την Ταϋλάνδη, επεκτεινόμενη στη Ρωσία και στη Νότιο Αμερική, μέσα σε χρόνο μηδέν.

Ολοκληρώνοντας, εάν συνεχίσει η πίεση στα νομίσματα των αναπτυσσομένων οικονομιών, όπως παρατηρείται ήδη, θα χρεοκοπήσει ένας μεγάλος αριθμός από τις επιχειρήσεις τους – γεγονός που θα δημιουργήσει πολύ σοβαρά προβλήματα στις βιομηχανικές χώρες και ειδικά στην Ευρώπη, οι τράπεζες της οποίας έχουν δανείσει μεγάλα ποσά, τα οποία φθάνουν έως και το 50% των συνολικών δανείων τους.

 .

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Ενώ μαίνεται η μεγαλύτερη, η πλέον καταστροφική καταιγίδα όλων των εποχών, το ελληνικό πλοίο ευρίσκεται μέσα στο ασφαλέστερο λιμάνι του πλανήτη – στην Ευρωζώνη. Εν τούτοις λεηλατείται, υποφέρει, λιμοκτονεί και εξευτελίζεται από τα μεγαλύτερα πλοία, έχοντας υποστεί τεράστιες βλάβες – με δική του ευθύνη, αλλά και με ευθύνη των άλλων, κυρίως δε της Γερμανίας.

Σύμφωνα με πολλούς, η μοναδική λύση που του απομένει είναι η εγκατάλειψη του ασφαλούς λιμανιού, με κατεύθυνση την ανοιχτή θάλασσα – αψηφώντας την καταιγίδα και τους κινδύνους που εμπερικλείει.Πρόκειται ασφαλώς για μία θαρραλέα και υπερήφανη λύση, την οποία δεν μπορεί κανένας να κατηγορήσει – πόσο μάλλον όταν το ελληνικό πλοίο κινδυνεύει να βυθιστεί μέσα στο λιμάνι, όπου το ένα πλήρωμα συνεχίζει να τρέφεται από τις σάρκες του άλλου, αδυνατώντας ή μη θέλοντας να εξασφαλίσει διαφορετικά την επιβίωση του.

Λογικά βέβαια, θα πρέπει να επισκευασθεί προηγουμένως, εάν θέλει να έχει κάποια ελπίδα επιβίωσης στην ανοιχτή θάλασσα – ειδικά επειδή η καταιγίδα δεν φαίνεται να κοπάζει αλλά, αντίθετα, επιδεινώνεται. Ουσιαστικά λοιπόν αντιμετωπίζει μία κατάσταση του τύπου «εμπρός γκρεμός και πίσω ρέμα» - ένα διαβολικό δίλημμα, στο οποίο πρέπει μεν να δοθεί επειγόντως μία απάντηση, η οποία όμως δεν είναι καθόλου εύκολη.

Αυτό λοιπόν που απομένει, μέχρι να ληφθεί η τελική απόφαση, δεν είναι άλλο από την σθεναρή, συλλογική, τολμηρή άμυνα του, απέναντι στις επιθέσεις των άλλων πληρωμάτων. Επίσης, η δημιουργία συμμαχιών, ενώ παράλληλα θα επισκευάζεται με κάθε θυσία – έτσι ώστε να είναι έτοιμο να εγκαταλείψει το λιμάνι, είτε όταν κοπάσει η καταιγίδα, είτε όταν το αποφασίσουν πολλά καράβια μαζί, είτε όταν ο κίνδυνος να βυθιστεί αύτανδρο μέσα στο λιμάνι είναι μεγαλύτερος, από τον αντίστοιχο στην ανοιχτή, άγρια θάλασσα.

Μαντέλα: Ο κομμουνιστής τρομοκράτης που υποστηρίχθηκε από Σιωνιστές

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Μαντέλα: Ο κομμουνιστής τρομοκράτης που υποστηρίχθηκε από Σιωνιστές

Ο Μαντέλα με τον Eβραίο Joe Slovo στην Μόσχα 

Ο Νέλσον Μαντέλα, ο πρώην πρόεδρος της Νότιας Αφρικής, πέθανε στην ηλικία των 95 ετών. Με τίτλους του τύπου «παγκόσμιος θρήνος», «θρηνεί η ανθρωπότητα» και άλλα συγκινητικά, τα media σε όλο τον κόσμο, ξόδεψαν ώρες αμέτρητες υμνώντας τον Μαντέλα και παρουσιάζοντάς τον ως ένα είδος «αγγέλου της ειρήνης», κάτι σαν έναν «κοσμικό άγιο». Πρόκειται βέβαια, για κατασκευασμένη πραγματικότητα. Ο Μαντέλα ήταν ευθυγραμμισμένος αρχικά με το Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο (ANC), μια κομμουνιστική επαναστατική ομάδα που σε μεγάλο βαθμό επηρεάζονταν και χρηματοδοτείτο από σιωνιστές Εβραίους. Ο οργανισμός αυτός υπήρξε υπεύθυνος για κάθε είδους φρικαλεότητες στη Νότια Αφρική, οι οποίες τελικά οδήγησαν τον Μαντέλα στη φυλακή. Ο Μαντέλα ήταν συν-ιδρυτής της μαχόμενης πτέρυγας του ANC με διάφορα κομμουνιστές της Νότιας Αφρικής συμπεριλαμβανομένου ενός Εβραίου με το όνομα Arthur Goldreich.

Η ομάδα ονομάστηκε ‘Umkhonto we Sizwe’ ή ‘Δόρυ του Έθνους’. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι το ANC όχι μόνο επιτέθηκε σε επίσημα κυβερνητικά κτίρια, αλλά ακόμη και σε μη - κυβερνητικούς στόχους, μέχρι και κινηματογραφικές αίθουσες. Στην αρχή, οι στόχοι ήταν οι υποδομές, αλλά δύο δεκαετίες σκότωναν αμάχους χωρίς τύψεις - χειροβομβίδες έπεφταν σε φαστφουντάδικα και ο Μαντέλα δεν προέβαλε αντιρρήσεις.

Ανάμεσα σ’ αυτές τις επιθέσεις ήταν η επίθεση της 8^ηςΙανουαρίου 1982 στο πυρηνικό εργοστάσιο Koeberg κοντά στο Κέιπ Τάουν, η βομβιστική επίθεση στην Church Street(φωτο) στις 20 του Μάη του 1983, όπου σκοτώθηκαν 19 άτομα  και εκείνη της 14^ης Ιουνίου 1986 με αυτοκίνητο – βόμβα στο Bar Magoo στο Durban , όπου 3 άνθρωποι σκοτώθηκαν και 73 τραυματίστηκαν.

Ήταν αυτή η δραστηριότητα που έκανε πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών να χαρακτηρίσουν επίσημα το ANC ως τρομοκρατική οργάνωση. Ο ίδιος ο Μαντέλα ήταν ακόμα στην λίστα παρακολούθησης τρομοκρατών των ΗΠΑ μέχρι το 2008. Τέτοια αστεία γεγονότα για τον Μαντέλα, όπως αυτό, αγνοούνται πλήρως από όλα τα "μεγάλα" μέσα μαζικής ενημέρωσης, επειδή έρχονται σε αντίθεση με την "αγιογραφία" που προσπαθούν να ζωγραφίσουν.

Για να καταλάβει κάποιος ποιος πραγματικά ήταν ο Μαντέλα είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε την πραγματική ιστορία του απαρτχάιντ της Νότιας Αφρικής. Οι πολιτικές του απαρτχάιντ ή του φυλετικού διαχωρισμού σε μεγάλο βαθμό είχαν υλοποιηθεί από τα τέλη του 1940 έως τις αρχές της δεκαετίας του 1950. Οι πολιτικές αυτές είχαν αρχικά σκοπό να δώσουν στις διαφορετικές φυλές στη Νότια Αφρική, ένα ανεξάρτητο δικό τους χώρο. Υποστηρίχθηκε από ηγέτες της Νότιας Αφρικής κατά τη στιγμή που η Νότια Αφρική δεν ήταν ένα ενιαίο έθνος, αλλά αποτελείτο από πολλές διαφορετικές φυλετικές ομάδες, οι οποίες θα έπρεπε να χωρίζονται μεταξύ τους. Παρά το γεγονός ότι τα πλεονεκτήματα ή τα μειονεκτήματα των εν λόγω πολιτικών θα μπορούσαν να συζητηθούν, οι πολιτικές δεν ήταν τόσο ειδεχθείς όπως έχουμε συνηθίσει να πιστεύουμε.

Η λεγόμενη κυβέρνηση του απαρτχάιντ της Νοτίου Αφρικής στην οποία κυριαρχούσαν οι Λευκοί Ευρωπαίοι είχαν κάνει τη Νότια Αφρική ένα επιτυχημένο ανεξάρτητο κράτος του προηγμένου κόσμου. Αυτός ήταν ο πραγματικός λόγος που οι Εβραίοι κομμουνιστές προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν το ANC ως ένα τρόπο για να δαιμονοποιήσουν τους Λευκούς ευρωπαίους ηγέτες που ήταν στην εξουσία. Η Νότια Αφρική αντιπροσώπευε μια ανεξάρτητη οικονομική και στρατιωτική δύναμη που έπρεπε να τεθεί υπό την επιρροή τους.

Όπως και το «κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα» στην Αμερική, το ANC κυριαρχήθηκε από Εβραίους κομμουνιστές ακόμα και μέχρι τη δεκαετία του 1990, όταν ανέλαβε την εξουσία ο Μαντέλα. Ένα πρόσφατο άρθρο από την ισραηλινή Haaretz επισημαίνει τα εξής: «Το Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο, το απελευθερωτικό κίνημα που έγινε το κυβερνών κόμμα το 1994, είχε επίσης πάρα πολλούς Εβραίους, συμπεριλαμβανομένων του Joe Slovo, του Ronnie Kasrils και του Denis Goldberg».

Το ANC καθοδηγήθηκε από δύο Κομμουνιστές Εβραίους, τον Albie Sachs (φωτο), "έναν από τους σημαντικότερους διανοούμενους του" (London Sunday Times, 29 Αυγούστου 1993) και τον Yossel ("Joe") Mashel Slovo (1926-1995).

Ο Slovo γεννήθηκε σε ένα shtetl στη Λιθουανία και μεγάλωσε μιλώντας Γίντις και μελετώντας το Ταλμούδ. Προσχώρησε στην τρομοκρατική πτέρυγα του ANC, το ‘Umkhonto weSizwe’, το 1961 και τελικά έγινε ο διοικητής του. Ονομάστηκε Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Νότιας Αφρικής το 1986.

Ο Slovo ήταν ο «εμπνευστής πολλών από τις τρομοκρατικές επιθέσεις του ANC, συμπεριλαμβανομένης και της έκρηξης με αυτοκίνητο το 1983 που σκότωσε 19 ανθρώπους και τραυμάτισε πολλούς άλλους... Στον Slovo, ο οποίος είχε ταξιδέψει στη Σοβιετική Ένωση πολλές φορές, απονεμήθηκε ένα σοβιετικό μετάλλιο στα 60^α του γενέθλια ... Ο Slovo υπήρξε ένας αφοσιωμένος κομμουνιστής, ένας μαρξιστής-λενινιστής χωρίς καμία ηθική, για τον οποίον μόνο η νίκη μετράει, ανεξάρτητα από το ανθρώπινο κόστος, ανεξάρτητα από την αιματοχυσία ... Ο Slovo δεν αμφισβήτησε την εικόνα του ως «ο κομμουνιστικός εγκέφαλος» πίσω από τον ένοπλο αγώνα του ANC. «Η επαναστατική βία δημιούργησε την εμπνευσμένη επίδραση που είχαμε πρόθεση, και οδήγησε το ANC στην ηγετική του θέση», είπε ο Slovo (L.A. Times, 16 Αυγούστου 1987). Όταν το ANC του Νέλσον Μαντέλα ανέλαβε τη Νότια Αφρική, ο Slovo ονομάστηκε Υπουργός Οικισμού.

Το ANC όχι μόνο συμμετείχε σε τρομοκρατικές ενέργειες εναντίον Λευκών, αλλά έκανε τα ίδια ενάντια στους Μαύρους ποιοι θεωρούνταν ύποπτοι για συνεργασία με τους Λευκούς. Συγκεκριμένα εκτελούσαν και βασάνιζαν ανθρώπους με το να βάζουν φωτιά σε ελαστικό καουτσούκ γεμάτο με βενζίνη και να το πιέζουν πάνω στα στήθη και τα χέρια τους. Η πρακτική αναφέρεται ως necklacing και έπαιρνε συνήθως 15 λεπτά για να πεθάνει το θύμα ορισμένες περιπτώσεις. Εκατοντάδες εκτελέσεις με αυτή τη μέθοδο πραγματοποιήθηκαν από το ANC. Ακόμα και η γυναίκα του Μαντέλα, Winnie, ενέκρινε σιωπηρά αυτή τη μέθοδο βασανισμού και εκτέλεσης.

Από νωρίς στη ζωή του ο Μαντέλα ήταν περιτριγυρισμένος από Εβραίους και του δόθηκε η πρώτη δουλειά ως υπάλληλος από έναν Εβραίο δικηγόρο με το όνομα Lazar Sidelsky (δεξιά στην φωτο). Ο ίδιος συνδέθηκε με ένα μεγάλο αριθμό Εβραίων κομμουνιστών συμπεριλαμβανομένων μερικών από αυτούς που αναφέρθηκαν προηγουμένως. Στην πραγματικότητα, κατά τη διάρκεια μιας επιδρομής των αρχών στο ANC στις αρχές της δεκαετίας του 1960 που είχε ως αποτέλεσμα τη σύλληψή του και την μακρά ποινή φυλάκισης, συνελήφθηκε επίσης ένας σημαντικός αριθμός Εβραίων. Αποκαλύφτηκαν επίσης τεράστιες κρύπτες όπλων και εκρηκτικών στην κατοχή του ANC. Ένα πρόσφατα δημοσιευμένο άρθρο από το περιοδικό Tablet αναφέρει μεγάλες λεπτομέρειες για το πώς ο Μαντέλα ήταν πλήρως συνδεόμενος με ένα σημαντικό αριθμό σιωνιστών καιΚομμουνιστών Εβραίων πριν και μέχρι τη στιγμή της σύλληψής του.

Ο Εβραίος Ben Cohen στην ‘JewishPress’ και στο άρθρο με τίτλο «Ο Μαντέλα και ο Σιωνισμός» γράφει μεταξύ άλλων: «Τα απομνημονεύματα του Μαντέλα είναι γεμάτα από θετικές αναφορές για τους Εβραίους και το Ισραήλ. Υπενθυμίζει ότι έμαθε τον ανταρτοπόλεμο όχι από τον Φιντέλ Κάστρο, αλλά από τονArthur Goldreich (φωτο), τον Εβραίο που πολέμησε με την Παλμάχ στον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας του Ισραήλ. Έλεγε ότι η μόνη αεροπορική εταιρεία που ήταν διατεθειμένος να πετάξει στην Ευρώπη χωρίς διαβατήριο, ήταν η ισραηλινή El Al. Ο Mandela έγραψε επίσης, κάποτε ότι οι Εβραίοι, σύμφωνα με την εμπειρία του, ήταν πολύ πιο ευαίσθητοι για το θέμα της φυλής, λόγω της ιστορίας τους».

Το 1985, ο Πρόεδρος της Νότιας Αφρικής Pieter W. Botha (φωτο)πρότεινε να ελευθερώσουν τον Μαντέλα από τη φυλακή, εάν απέρριπτε άνευ όρων τη βία ως πολιτικό μέσο. Ο Μαντέλα αρνήθηκετην προσφορά. Το γεγονός αυτό καταστρέφει εντελώς την αντίληψη ότι ο Μαντέλα ήταν ένας «άνθρωπος της ειρήνης».

Η απελευθέρωση του Μαντέλα από τη φυλακή το 1990, έγινε δεκτή με ευρεία κάλυψη από τα mainstream μέσα ενημέρωσης. Αντί να ασχοληθούν με το παρελθόν του, τον παρουσίαζαν ως «άνθρωπο της ειρήνης» και έναν ηρωικό μαχητή της ελευθερίας. Η γελοία υπερβολή των μέσων ενημέρωσης βοήθησε τον Μαντέλα να γίνει Πρόεδρος της Νότιας Αφρικής, επιτρέποντας τους Εβραίους υποστηρικτές του να μετατρέψουν τη Νότιο Αφρική σε ένα έθνος που διευθύνεται από Κομμουνιστικές αρχές.

Με την ανάληψη της προεδρίας από τον Μαντέλα, η οικονομία της Νότιας Αφρικής επιδεινώθηκε σε σύγκριση με όταν υπήρχε η κυβέρνηση του απαρτχάιντ. Ένα άρθρο του BBC αναφέρει μεγάλες λεπτομέρειες για το πώς τα πράγματα ήταν καλύτερα πριν από το ANC και την ανάληψη της εξουσίας από τον Μαντέλα. Στην πραγματικότητα, η οικονομική ανισότητα είναι πολύ χειρότερη τώρα από ότι ήταν πριν. Η ανεργία και η φτώχεια είναι ανεξέλεγκτη με πολλούς Νοτιοαφρικανούς να ζουν σε παράγκες. Κάθε διαφωνία κατά του ANC σε μεγάλο βαθμό καταπνίγεται. Υπήρξε επίσης μια τρομερή αύξηση στον αριθμό των Λευκών Νοτιοαφρικανών που δολοφονήθηκαν από Μαύρους μετά από αυτή τη μεταμόρφωση. Συγκεκριμένα οι λευκοί αγρότες της Νότιας Αφρικής έχουν αποτελέσει τους πρωταρχικούς στόχους κατά τη διάρκεια αυτής της βασιλείας του φόνου και του τρόμου.

Το αίμα των 75.000 Λευκών που δολοφονήθηκαν άγρια από βάρβαρους μαύρους εγκληματίες από το τέλος του απαρτχάιντ είναι στα χέρια του Μαντέλα. Τα αγροκτήματα των Λευκών κλάπηκαν από ορδές μαύρων, ο Λευκός πληθυσμός έχει μειωθεί και πολλοί λευκοί πλέον ζουν σε παραγκουπόλεις, παλεύουν με την πείνα, ενώ οι κόρες τους αναγκάζονται να στραφούν στην πορνεία. (Λευκά παιδιά στη Νότια Αφρική ζουν σε άθλιες συνθήκες, αλλά δεν βλέπουμε χριστιανικές οργανώσεις να νοιάζονται και να μας ζητούν να τα σώσουμε).

Αλλά και τα δεινά των Μαύρων στη Νότια Αφρική είναι πολύ χειρότερα υπό την «λαϊκή κυβέρνηση». Ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν με 1 δολάριο την ημέρα διπλασιάστηκε από 2 σε 4 εκατομμύρια! Το ποσοστό ανεργίας διπλασιάστηκε στο 48 % στα έτη 1991-2002. Το ένα τέταρτο του συνολικού πληθυσμού ζει σε παράγκες χωρίς τρεχούμενο νερό ή ηλεκτρικό ρεύμα. Το ένα τέταρτο δεν έχει πρόσβαση σε καθαρό νερό. Το 40 % δεν έχει τηλέφωνο. Το ποσοστό μόλυνσης από το AIDS και τη φυματίωσης είναι 20 %. Το προσδόκιμο ζωής μειώθηκε κατά 13 χρόνια. Το 40 % των σχολείων δεν έχει ηλεκτρικό ρεύμα.

Εν κατακλείδι, η ερώτηση που δεν θέτει κανένας για τον Μαντέλα είναι η εξής: Είναι οι Μαύροι Νοτιοαφρικανοί σε καλύτερη κατάσταση από ό, τι στις παλιές κακές ημέρες; (Καλά, τους Λευκούς ξεχάστε τους : Οι περισσότεροι από αυτούς, αν τα καταφέρουν, εγκαταλείπουν την χώρα). Όχι βέβαια. Η οικονομία της Νότιας Αφρικής έχει καταρρεύσει, το κράτος δικαίου έχει διαλυθεί τόσο ώστε το Γιοχάνεσμπουργκ να καταγράφει ποσοστά δολοφονιών αρκετές φορές πάνω από το ποσοστό της Πόλης του Μεξικού, και οι νέοι Μαύροι επαγγελματίες φεύγουν από τη χώρα μαζικά, ομολογώντας ότι δεν υπάρχει μέλλον γι’ αυτούς στη Νότια Αφρική.

Μπορεί να ρωτήσει κάποιος: για αυτά τα προβλήματα φταίει ο Μαντέλα ή οι ανάξιοι διάδοχοί του; Η απάντησή είναι ότι ένας άνθρωπος που πέρασε τη ζωή του στη Νότια Αφρική θα έπρεπε να ξέρει τι να περιμένει.

Εάν λοιπόν, φύγει όλο αυτό το πνεύμα της «δοξολογίας» από τα media, θα φανεί ότι ο Μαντέλα δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια λατρεία μιας απάτης που έφερε την καταστροφή στη Νότια Αφρική.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Από άρθρα των : Lee Rogers(Blacklisted News), Henry Makow, Andrew Anglin (Daily Stormer) και Thomas Fleming (Chronicles Magazine)