ΤΑ ΝΕΑ:"ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ???"

 ΚΥΡΙΟ ΑΡΘΡΟ

ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τρίτη 13 Ιουλίου 2010

Δίκοπο μαχαίρι αποδεικνύεται η προσπάθεια της κυβέρνησης να συμμαζέψει τα οικονομικά της χώρας και να πετύχει τους σκληρούς στόχους που έχει συμφωνήσει με την τρόικα.
Και αυτό γιατί ναι μεν από τη μια πλευρά καταφέρνει, όπως δείχνουν τα πρώτα στοιχεία, να πετύχει τους στόχους για τη μείωση των ελλειμμάτων και να ψηφίσει χωρίς σοβαρούς εσωτερικούς κλυδωνισμούς δύσκολες μεταρρυθμίσεις, όπως το Ασφαλιστικό, αλλά από την άλλη πλευρά τα μέτρα που έχει πάρει έχουν δυσμενέστατες επιπτώσεις στην πραγματική οικονομία.
Και μπορεί δικαίως να πανηγυρίζει ότι στην περίπτωση του ελλείμματος ξεπέρασε τις προσδοκίες, αφού πέτυχε μείωση της τάξης του 46% από 39% που είχε θέσει ως όριο η τρόικα, αλλά την ίδια ώρα οφείλει να προβληματιστεί σοβαρά για την κατάσταση των επιχειρήσεων, την κρίση στην αγορά, την αύξηση της ανεργίας, τη μείωση της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων, για το ότι συρρικνώνεται συνεχώς ο τζίρος, άρα και τα εισοδήματα.
Χαρακτηριστικό της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί είναι το σημερινό ρεπορτάζ των «ΝΕΩΝ» (Σελ. 8), σύμφωνα με το οποίο 60.000 επιχειρήσεις θα έχουν κλείσει μέχρι το τέλος του χρόνου και άλλοι 110.000 εργαζόμενοι θα έχουν χάσει τη δουλειά τους, ενώ παρατηρείται σημαντική μείωση των πωλήσεων ακόμη και ειδών πρώτης ανάγκης. Επιχειρήσεις που μέχρι πριν από λίγο ήταν κερδοφόρες και απασχολούσαν χιλιάδες εργαζομένους σήμερα αδυνατούν να πληρώσουν τρέχουσες υποχρεώσεις, επειδή δεν έχουν αντικείμενο εργασίας, αφού η περικοπή των δημοσίων δαπανών και η αδυναμία αξιοποίησης των κοινοτικών κονδυλίων- όπως του ΕΣΠΑ- τις έχουν οδηγήσει σε πλήρη απραξία.

Oμως και η μείωση των κρατικών δαπανών δεν είναι αποτέλεσμα κάποιου ουσιαστικού νοικοκυρέματος των οικονομικών του κράτους ούτε του περιορισμού της σπατάλης. Είναι αποτέλεσμα της στάσης πληρωμών που ουσιαστικά έχει επιβάλει το Δημόσιο μη πληρώνοντας ένα σωρό υποχρεώσεις του, όπως για παράδειγμα η επιστροφή του ΦΠΑ, καθώς και της μείωσης μισθών και συντάξεων.
Συμπέρασμα: Μπορεί η κυβέρνηση να βρίσκεται στον σωστό δρόμο, αλλά η αντιμετώπιση της κρίσης απαιτεί μια πιο συνολική, συντονισμένη και πιο πολύπλευρη πολιτική με αναπτυξιακή προοπτική, που για την ώρα δεν είναι ορατή. 
[ΕΜΕΙΣ ΠΙΣΤΕΥΟΜΕ ΟΤΙ Η ΚΡΙΣΙΣ ΗΤΟ ΤΕΧΝΗΤΗ (ιδέ τα κείμενα του Π. Παναγιώτου) ΚΑΙ ΟΤΙ ΑΥΤΟΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΗΤΟ  Ο ΣΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ! Ο ΑΦΑΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΩΝ!]

60.000 επιχειρήσεις θα έχουν κλείσει έως το τέλος του έτους

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=4584066

60.000 λουκέτα, 110.000 άνεργοι

«Μαύρη» πρόβλεψη για τις επιπτώσεις των μέτρων στην αγορά

Πάνω από 16.000 εμπορικές επιχειρήσεις έχουν βάλει λουκέτο από την αρχή του χρόνου ενώ χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις βρίσκονται στα πρόθυρα χρεοκοπίας. Η κατάσταση στην αγορά είναι απελπιστική, λένε οι έμποροι, ενώ οι εκτιμήσεις για το 2011 είναι απογοητευτικές.
Σύμφωνα με έρευνες των μικρομεσαίων, έως το τέλος του χρόνου θα έχουν κλείσει περίπου 60.000 επιχειρήσεις ενώ περισσότεροι από 110.000 εργαζόμενοι θα χάσουν τη δουλειά τους. Σύμφωνα με στοιχεία του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου της Αθήνας, εκτός από την οικονομική κρίση, τη μείωση των πωλήσεων αλλά και την αδυναμία χρηματοδότησης από τις τράπεζες, προβλήματα στην επιβίωση των επιχειρήσεων δημιουργεί και η φορολογική πολιτική της κυβέρνησης. Οπως προκύπτει από στοιχεία έρευνας, μία στις 4 επιχειρήσεις- μέλη του ΕΒΕΑ δηλώνει ότι εξετάζει το ενδεχόμενο μεταφοράς της έδρας της σε άλλη χώρα με χαμηλότερο φορολογικό συντέλεση, ενώ μία στις 2 επιχειρήσεις προβλέπει ότι θα βάλει λουκέτο αν δεν αλλάξει η οικονομική κατάσταση το επόμενο 12μηνο. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε από το Κέντρο Μελετών του ΕΒΕΑ με ερωτηματολόγιο μέσω Διαδικτύου, στο οποίο απάντησαν 1.592 επιχειρήσεις όλων των μορφών (Α.Ε., ΕΠΕ, Ο.Ε., Ε.Ε., ατομικές επιχειρήσεις). Σύμφωνα με τις απαντήσεις των συμμετεχόντων, περισσότερο από το 90% των επιχειρήσεων θεωρεί ότι η η ασκούμενη φορολογική πολιτική επιβαρύνει τις οικονομικές τους επιδόσεις επηρεάζοντας σημαντικά τα κέρδη και τις πωλήσεις τους ενώ περισσότερες από 8 στις 10 αντιμετωπίζουν πτώση τζίρου.

Η ύφεση στην οποία έχει μπει η ελληνική οικονομία την τελευταία διετία έχει προκαλέσει αιμορραγία στην αγορά. Η κάμψη των πωλήσεων αλλά και η έλλειψη ρευστότητας έχει οδηγήσει περισσότερες από 60.000 επιχειρήσεις σε απόγνωση καθώς ζουν καθημερινά με τον φόβο του... λουκέτου αφού αδυνατούν να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους καθυστερώντας εκτός από τα δάνεια και επιταγές ακόμα και τις υποχρεώσεις τους προς τα ασφαλιστικά ταμεία και την Εφορία.

Σύμφωνα με τα στοιχεία των πρώτων ισολογισμών από 1.082 επιχειρήσεις (Α.Ε. και ΕΠΕ), προκύπτει ότι ο κύκλος εργασιών το 2009 έπεσε κατά 6,19% και συγκεκριμένα στα 20,5 δισ. ευρώ από 21,9 δισ. ευρώ, ενώ το κέρδος προ φόρου εισοδήματος μειώθηκε κατά 35,15% στα 502,2 εκατ. ευρώ έναντι 774,3 εκατ. ευρώ. Ανησυχητική αύξηση σημείωσαν οι καθυστερήσεις στην πληρωμή υποχρεώσεων. Ο μέσος όρος είσπραξης απαιτήσεων ανέβηκε στις 113 από 101 μέρες, ενώ ο μέσος όρος εξόφλησης των προμηθευτών αυξήθηκε στις 88 από 82 μέρες.

Πτώση τζίρου έως 25%

ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ πρόβλημα της αγοράς είναι η δραματική μείωση της κατανάλωσης και η έλλειψη ρευστότητας. Τα νοικοκυριά έχουν βάλει ψαλίδι στις δαπάνες τους και ιδίως στα είδη που δεν είναι πρώτης ανάγκης, όπως ρούχα, παπούτσια, είδη οικιακού εξοπλισμού κ.λπ. Ετσι οι έμποροι, οι βιοτεχνίες και άλλες μεταποιητικές επιχειρήσεις δεν έχουν ρευστό για να κινηθούν. Τα χρέη τρέχουν, οι φόροι που ανέβηκαν έχουν αυξήσει το κόστος λειτουργίας και πια οποιαδήποτε μείωση τιμής και να κάνουν δεν δελεάζει τους καταναλωτές. «Ο τζίρος των εμπορικών καταστημάτων έχει πέσει ανάλογα με την κατηγορία από 5% στα τρόφιμα έως 25% στα ρούχα και τα παπούτσια», λέει ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ Κ. Μίχαλος. Μεγάλη είναι η πτώση και στις παραγγελίες των βιοτεχνιών και των μικρών μεταποιητικών επιχειρήσεων. Οπως σημειώνει ο πρόεδρος του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Αθηνών (ΒΕΑ), Π. Ραβάνης, κυμαίνεται μεταξύ 30% και 35%. Και όλα αυτά την ώρα που και η στρόφιγγα της χρηματοδότησης από τις τράπεζες έχει κλείσει. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, επτά στις δέκα αιτήσεις για επιχειρηματικά δάνεια απορρίπτονται. Μάλιστα, σύμφωνα με στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος το πρώτο τετράμηνο του έτους δόθηκαν από τις τράπεζες στις επιχειρήσεις δάνεια μόλις 85 εκατ. ευρώ, ενώ πέρσι 962 εκατ. ευρώ.

Loading...

Όταν οι οικονομικοί κανόνες “λυγίζουν”

Όταν οι οικονομικοί κανόνες “λυγίζουν”

Η χρηματιστηριακή άνοδος συνεπάγεται κεφάλαια και αυτά, μέχρι πριν μερικούς μήνες, έμοιαζαν να είναι είδος προς εξαφάνιση. Στα τέλη του 2008, όμως, είχαμε δημοσιεύσει πρόβλεψη του 3FVIP.com πως τα κεφάλαια που θα οδηγούσαν σε παύση την πτώση ρεκόρ των μετοχών, θα προέρχονταν από 2 βασικές πηγές: το πετρέλαιο και τα ομόλογα. Υποστηρίξαμε, τότε, πως το έξυπνο χρήμα θα ευνοούσε την άνοδο του πετρελαίου, πιέζοντας το δολάριο χαμηλότερα, με αντάλλαγμα την εξασφάλιση αραβικών κεφαλαίων για μερικές από τις μεγαλύτερες διεθνείς τράπεζες. Τα κεφάλαια αυτά θα στήριζαν τόσο τις ίδιες τις τράπεζες ,σε μία φάση που είχαν στεγνώσει από ρευστότητα, όσο και τις μετοχές τους, ξεκινώντας μία συνολική ανοδική τάση.

Μία από αυτές τις συμφωνίες μεταξύ έξυπνου χρήματος και Αράβων, βγήκε στη δημοσιότητα πολλούς μήνες αργότερα και αφορούσε στην Barclays του Λονδίνου. Πολύ πριν από αυτήν, όμως, λάβαμε μία άλλη επιβεβαίωση της πρόβλεψης μας, η οποία ήρθε από την ίδια τη σχέση πετρελαίου και μετοχών.

Σύμφωνα με το δείκτη συσχέτισης, ο οποίος μετρά το βαθμό στον οποίο 2 τίτλοι κινούνται προς την ίδια κατεύθυνση, στο διάστημα των τελευταίων 6 μηνών, πετρέλαιο και μετοχές κινούνται χέρι με χέρι, με το μαύρο χρυσό να αποτελεί τον οδηγό. Ο βαθμός θετικής συσχέτισης φτάνει το 80% και αυτό το έχουμε βιώσει στην πράξη επανειλημμένα.

Και μπορεί να επιβεβαιώθηκε πως το πετρέλαιο είναι θετικά συσχετισμένο με τις μετοχές και συνδεδεμένο με την τρέχουσα άνοδο αλλά υπάρχουν στοιχεία που να επιβεβαιώνουν πως στις μετοχές έχουν εισρεύσει κεφάλαια και από την αγορά ομολόγων;. Η απάντηση είναι θετική καθώς η συσχέτιση μετοχών και ομολόγων στο τελευταίο 6άμηνο φτάνει στο -80%. Δηλαδή, όταν ομόλογα πέφτουν οι μετοχές ανεβαίνουν και στο τελευταίο 6άμηνο τα ομόλογα έχουν καταρρεύσει (αναφερόμαστε πάντα στα μακροπρόθεσμα ομόλογα).

Μένει να ελεγχθεί μία τελευταία σχέση, προκειμένου να επιβεβαιωθεί στατιστικά ο ισχυρισμός που κάναμε στα τέλη του 2008 και αυτή έχει να κάνει με το δολάριο και την επιρροή του στο πετρέλαιο. Πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν πως τα δύο τους κινούνται, πάντα, αντίθετα αλλά αυτό δεν ισχύει. Για παράδειγμα, από το 2001 μέχρι το 2003 ο βαθμός συσχέτισης δολαρίου και πετρελαίου άγγιξε μέχρι και το +100%, δηλαδή την απόλυτα παράλληλη και όχι αντίθετη κίνηση.

Για να ισχύει ο συλλογισμός, λοιπόν, θα πρέπει στο τελευταίο εξάμηνο το δολάριο να έχει έντονη αρνητική συσχέτιση με το πετρέλαιο και αυτό, ακριβώς, είναι που συμβαίνει και μάλιστα σε βαθμό 90%. Έτσι, ο έλεγχος του δολαρίου, σε συνδυασμό με τις κατάλληλες συμφωνίες, οδήγησαν σε άνοδο του πετρελαίου, σε πτώση των ομολόγων και στη μεταφορά κεφαλαίων στην αγορά μετοχών, τόσο από τις αραβικές χώρες όσο και από τις επενδυτικές εταιρίες που αποχώρησαν από την αγορά ομολόγων. Το αποτέλεσμα των παραπάνω που σε αποκλειστικότητα διαβάσατε στο 3FVIP.com, φάνηκαν καθαρά στα χρηματιστηριακά ταμπλό.

Η οικονομική θεωρία διδάσκει πως η άνοδος της τιμής του πετρελαίου είναι αρνητική εξέλιξη για την οικονομία και μπορεί να καθυστερήσει την ανάπτυξη η, εν προκειμένω, την ανάρρωση από την ύφεση. Αυτό, ίσως, να ίσχυε αν αναφερόμασταν μόνο στην “πραγματική” οικονομία, γιατί στη χρηματιστηριακή τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Κατά τη διάρκεια της τρέχουσας δεκαετίας υπήρξαν δύο “επίσημες” οικονομικές υφέσεις και αυτές συνοδεύτηκαν από πτώση και όχι άνοδο στην τιμή του πετρελαίου. Αντίθετα, υπήρξαν δύο περίοδοι αρχής ανάρρωσης από τις υφέσεις αυτές (αυτό κάνοντας την υπόθεση ότι βιώνουμε τη 2η αρχή τώρα) και συνοδεύτηκαν αμφότερες από άνοδο της τιμής του πετρελαίου. Η πρώτη έλαβε χώρα στα τέλη του 2002 με και συνεχίστηκε στο 2003 και η δεύτερη άρχισε στα τέλη του 2008 και συνεχίζεται.

Η οικονομική θεωρία διδάσκει και πως η άνοδος της τιμής του πετρελαίου είναι ζημιογόνα για τις αυτοκινητοβιομηχανίες. Και όμως, στη χρηματιστηριακή οικονομία οι κανόνες μοιάζουν με αυτούς που ίσχυαν του παράλληλου στον πραγματικό κόσμου στην κινηματογραφική επιτυχία “Matrix” όπου οι άνθρωποι μπορούσαν να πετάξουν και να κινηθούν πιο γρήγορα από τις σφαίρες. Έτσι, όσο η τιμή του πετρελαίου κατέρρεε σε πολυετή χαμηλά επίπεδα οι μετοχές των αμερικανικών αυτοκινητοβιομηχανιών βούλιαζαν αλλά όταν το πετρέλαιο “πέταξε” καταγράφοντας άνοδο 100% σε λίγους μήνες, απογειώθηκαν και αυτές μαζί του. Πράγματι, ο δείκτης θετικής συσχέτισης πετρελαίου και αμερικανικού κλάδου αυτοκινητοβιομηχανίας “χτύπησε” το +84%, φανερώνοντας μία τεράστια θετική συσχέτιση μεταξύ των δύο.
Και αν κάποιος νιώθει πως μπερδεύεται με όλα αυτά τα τεχνικά στοιχεία αρκεί να κοιτάξει το διάγραμμα της FORD σε αντιπαράθεση με το δείκτη πετρελαίου για να διαπιστώσει ότι κινούνται παράλληλα σε τέτοιο βαθμό, που αν δεν υπήρχαν οι άξονες τιμών θα ήταν δύσκολο να ξεχωρίσουμε ποιο είναι ποιο.

Μετά από όλα τα παραπάνω φαίνεται πως οι εκάστοτε βασικές χρηματιστηριακές τάσεις δεν αποτελούν τυχαία γεγονότα αλλά ούτε και είναι αποτέλεσμα της ελεύθερης βούλησης της “αγοράς”. Όπως σε κάθε άλλη αγορά, έτσι και στη χρηματιστηριακή διακυβεύονται και εξυπηρετούνται συμφέροντα και νόμος είναι το δίκαιο του ισχυρότερου. Και καθώς στο χρηματιστήριο νόμος = τάση, η τάση, πάντα, εξυπηρετεί το συμφέρον του ισχυρότερου παίκτη. Το ερώτημα για το μέσο επενδυτή είναι αν “έχει το στομάχι” να αντέξει την ωμή χρηματιστηριακή πραγματικότητα και αφού συμβιβαστεί να προσπαθήσει να την εκμεταλλευτεί προς όφελός του. Όπως έλεγε και ο Μορφέας στο “Matrix” η επιλογή καταλήγει να είναι ανάμεσα στο μπλε και το κόκκινο χάπι.
http://www.analitis.com/index.php?option=com_content&view=article&id=1184:25-07-2009-23-26-26&catid=38:ektaanalysis&Itemid=98

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΝ: Το πρόβλημα της 'χρηματιστηριοποίησης' του πλανήτη

Το πρόβλημα της 'χρηματιστηριοποίησης' του πλανήτη

Βιώνουμε την περίοδο (και τα αποτελέσματα) της απόπειρας του έξυπνου χρήματος να μεγαλώσει τη χρηματιστηριακή οικονομία όσο το δυνατόν περισσότερο, ούτως ώστε να μπορεί να ελέγχει πιο άμεσα την πραγματική οικονομία και παράλληλα να πείσει ολόκληρο τον κόσμο πως δεν είναι αυτό που φταίει για την οικονομική ύφεση (δηλώσεις Μπεν Μπερνάνκι) αλλά η έλλειψη ελεγκτικών μηχανισμών, που αν αντιμετωπιστεί, πάντα με τα μέτρα που αυτό προτείνει και με το ίδιο στο τιμόνι του ελέγχου, τότε δε θα υπάρξει στο μέλλον κανένα παρόμοιο πρόβλημα και θα αποτραπούν τα όποια κερδοσκοπικά παιχνίδια.

Σε παλαιότερο άρθρο μου *** είχα παραθέσει ένα παράδειγμα παρόμοιας λειτουργίας του έξυπνου χρήματος από το απώτερο παρελθόν, γράφοντας για κρίσεις που έλαβαν χώρα πριν 100 και περισσότερα χρόνια. Σε αυτό το άρθρο θα αναφερθώ σε πιο πρόσφατες περιπτώσεις.

Στα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι τομείς της οικονομίας μετατρέπονται σε χρηματιστηριακούς και τα προϊόντα τους σε χρηματιστηριακά προϊόντα που διαπραγματεύονται σα να ήταν μετοχές μίας εταιρίας. Ένα βασικό πρόβλημα με αυτήν την πρακτική, είναι ότι στη χρηματιστηριακή οικονομία επικρατούν άλλοι κανόνες απ' ότι στην πραγματική και έτσι μπορεί η τιμή ενός προϊόντος να αυξομειωθεί υπερβολικά και σε πάρα πολύ μικρό χρονικό διάστημα, προκαλώντας τεράστια προβλήματα και αλυσιδωτές αντιδράσεις στην πραγματική οικονομία.

Το πιο χαρακτηριστικό και γνωστό παράδειγμα προϊόντος το οποίο έχει μετατραπεί σε χρηματιστηριακό, είναι αυτό του πετρελαίου, το οποίο από τα 88 δολάρια, το Μάρτιο του 2008, εκτινάχτηκε στα 147,90 μέσα σε 5 μήνες, προκαλώντας τριγμούς στην παγκόσμια οικονομία η οποία στηρίζεται σχεδόν εξ ολοκλήρου στο πετρέλαιο ως βασική μορφή ενέργειας. Στη συνέχεια και μέχρι το Δεκέμβριο του 2009, το πετρέλαιο κατέρρευσε στα 35 δολάρια, δηλαδή κάτω από την τιμή κόστους για τις περισσότερες χώρες παραγωγούς πετρελαίου, με αποτέλεσμα να τις φέρει σε εξαιρετικά δύσκολη θέση.

Τόσο στη μία όσο και στην άλλη περίπτωση το πρόβλημα συνίσταται στο εξαιρετικά μεγάλο μέγεθος της μεταβολής των τιμών και στο πολύ μικρό διάστημα στο οποίο αυτή συντελείται. Το αποτέλεσμα στην πρώτη περίπτωση ήταν η οικονομία να δεχτεί ένα σοκ, γιατί οι τιμές αυξήθηκαν πολύ, πάρα πολύ γρήγορα και έτσι ήταν αδύνατη η προσαρμογή στη νέα κατάσταση και στη δεύτερη περίπτωση το σοκ δέχτηκαν οι χώρες που παράγουν και εξάγουν πετρέλαιο, καθώς βρέθηκαν μέσα σε 6 μήνες να το πουλούν από τα 140 στα 35 δολάρια.

Αυτό σημαίνει δραματική μείωση των εσόδων και απαιτεί συνολική αλλαγή του επιχειρηματικού πλάνου, με μείωση των εξόδων, απόλυση προσωπικού, πάγωμα αναζήτησης νέων πετρελαιοπηγών, παύση σε έργα υποδομής κλπ τα οποία απαιτούν χρόνο και σχεδιασμό, που εξ ορισμού δεν υπάρχει κάτω από τέτοιες ακραίες συνθήκες, όσο προετοιμασμένος και αν είναι κανείς. Με την ίδια λογική, η ταχύτατη και τεράστια αύξηση των τιμών φέρνει σε ανάλογα δυσχερή θέση την παγκόσμια βιομηχανία, τα εργοστάσια και τις μεγάλες επιχειρήσεις (ένα απλό παράδειγμα είναι οι αεροπορικές εταιρίες), με τα έξοδα τους να αυξάνονται κατακόρυφα και αυτές να είναι αδύνατον να αντεπεξέλθουν.

Όμως, ο υπερβάλλων ζήλος του έξυπνου χρήματος να μετατρέψει σε χρηματιστηριακό, κάθε χρήσιμο προϊόν του πλανήτη, δε σταματά μόνο στο πετρέλαιο αλλά επεκτείνεται και σε όλα τα αγροτικά εμπορεύματα, στο χρυσό και στα υπόλοιπα πολύτιμα μέταλλα, στο χαλκό, το σίδηρο ενώ υπάρχουν και παραδείγματα όπου η κατάσταση ξέφυγε τόσο πολύ από τον έλεγχο που το έξυπνο χρήμα αναγκάστηκε να αναστείλει την προσπάθεια μετατροπής ενός προϊόντος σε χρηματιστηριακό, πριν η βλάβη στην οικονομία γίνει ανεπανόρθωτη.

Ένα από αυτά έχει να κάνει με την εκρηκτική αύξηση των τιμών ηλεκτρικού ρεύματος στην Καλιφόρνια, μεταξύ του 2000 – 2001, όταν η Enron, η εταιρία που προκάλεσε το μεγαλύτερο σκάνδαλο στη χρηματιστηριακή ιστορία και που αποτελούσε έναν από τους βασικότερους χρηματοδότες του πρώην Προέδρου των ΗΠΑ, Μπους, πέτυχε να ψηφιστεί νόμος που επέτρεψε τη μετατροπή του ηλεκτρικού ρεύματος σε χρηματιστηριακό προϊόν με αποτέλεσμα οι traders της εταιρίας να ωθήσουν την τιμή από τα 30 δολάρια την κιλοβατώρα, πριν τη “χρηματιστηριοποίηση του ρεύματος”, στις 3000 δολάρια!! λίγους μήνες μετά, οδηγώντας σε οικονομική κατάρρευση την πολιτεία και σε απελπιστική θέση του πολίτες της.

Σύμφωνα με τη σχετική δικαστική απόφαση του Μαρτίου του 2003, οι traders ηλεκτρικού ρεύματος είχαν σκηνοθετήσει ακόμη και μπλακ άουτ, λαδώνοντας δημοτικούς υπαλλήλους με εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια προκειμένου να 'κατεβάσουν' για λίγα λεπτά το ρεύμα, προκαλώντας έτσι πανικό και ξαφνική μείωση της προσφοράς ώστε να αυξηθεί η τιμή. Υπήρξαν ημέρες που το trading ηλεκτρικού ρεύματος απέδωσε μέχρι 1 δις δολάρια στην Enron χάρη στις πράξεις των traders που αγόραζαν και πουλούσαν τα σχετικά συμβόλαια ρεύματος.

Όταν ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Μπους, Dick Cheney, ρωτήθηκε αναφορικά με το θέμα, απάντησε ότι το πρόβλημα δεν ήταν η μετατροπή του ρεύματος σε χρηματιστηριακό προϊόν αλλά η έλλειψη ελεγκτικών μηχανισμών που θα μπορούσαν να εγγυηθούν την εύρυθμη λειτουργία της αγοράς και την αποτροπή κερδοσκοπικών παιχνιδιών στο μέλλον. Σας θυμίζει κάτι;

Πάνος Παναγιώτου – Διευθυντής ΕΚΤΑ

http://www.analitis.com/index.php?option=com_content&view=article&id=6882:-----&catid=38:ektaanalysis&Itemid=98 

**

Η ιστορια ξαναγραφετε η επαναλαμβανετε!!! Καλο ειναι να ξερουμε!!! Διαβαστε με προσοχη αξιζει!!! Κρίσεις: είναι δυνατόν να αποτελούν κατασκευασμένο προϊόν; Ο επιστήμονας τεχνικός αναλυτής αναζητά τη χρηματιστηριακή αλήθεια. Τί γίνεται, όμως, όταν η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική από αυτήν που προβάλλεται στην κοινή γνώμη και που υποστηρίζεται από τους οικονομικούς και πολιτικούς ιθύνοντες; Τί πρέπει να πράξει όταν η συλλογή και ένωση των κομματιών που δημιουργούν το χρηματιστηριακό παζλ, αποκαλύπτει μία εικόνα που είναι τόσο ξεκάθαρη όσο και οικονομικά και πολιτικά δυσβάσταχτη; Σε αυτήν την περίπτωση, το χρέος του αναλυτή είναι να παρουσιάσει τα χρηματιστηριακά του ευρήματα και στοιχεία όσο πιο αντικειμενικά και ορθολογικά μπορεί, να αποκαλύψει την εικόνα του παζλ και να εκτιμήσει πώς όλα αυτά μπορούν να χρησιμοποιηθούν στο χρηματιστηριακό στίβο για να προστατέψουν τα συμφέροντα των επενδυτών. Οτιδήποτε περισσότερο μπορεί να υπονομεύσει το έργο του και να γίνει αντικείμενο ποικίλων ερμηνειών. Στο παρόν άρθρο θα παρουσιάσω κάποια κομμάτια του χρηματιστηριακού παζλ των οικονομικών “κρίσεων” συγκρίνοντας την πρώτη γνωστή κρίση της χρηματιστηριακής ιστορίας με αυτήν που βιώνουμε σήμερα, με στοιχεία από την ύλη του σεμιναρίου “Συστημική Τεχνική Ανάλυση” που διδάσκω στην ΕΚΤΑ. Η ιστορία μας πάει πίσω στο 1790 και στην ίδρυση της “Πρώτης Τράπεζα Των ΗΠΑ” η οποία αν και δεν ήταν αυτό που έλεγε το όνομά της, καθώς προϋπήρχαν αυτής άλλες τράπεζες, ήταν στην πράξη η πρώτη Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ, με την άδεια να τυπώνει χρήμα και να το δανείζει στο αμερικανικό κράτος. Η ίδρυση της έγινε εν μέσω τεράστιων και ιστορικών αντιρρήσεων από πολλούς πολιτικούς, με κεντρικό πρωταγωνιστή των μετέπειτα Πρόεδρο των ΗΠΑ Τόμας Τζέφερσον. Ο τότε Πρόεδρος Τζορτζ Ουάσιγκτον δίσταζε για πολύ καιρό να υπογράψει την έγκριση ίδρυσης της τράπεζας και γι' αυτό συμβουλεύτηκε ανώτατους εισαγγελείς της χώρας οι οποίοι και του απάντησαν ότι η ίδρυση της θα ήταν αντισυνταγματική. Παρόλα αυτά, ο Ουάσιγκτον υπέκυψε σε πιέσεις που δέχονταν και υπέγραψε τη σχετική έγκριση επιτρέποντας τη δημιουργία της πρώτης Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ. Μέσα από την ύλη του σεμιναρίου διαβάζουμε τί ακολούθησε: “ Η ίδρυση της Πρώτης Τράπεζα Των ΗΠΑ είχε τρομακτικές συνέπειες στην οικονομία μέσα στους πρώτους 10 μήνες λειτουργίας της. Από την πρώτη κιόλας ημέρα, πλημμύρισε τις επιχειρήσεις με δάνεια και τραπεζογραμμάτια.. Ενώ στην αρχή η τεράστια ρευστότητα βοήθησε την αγορά χρεογράφων να εκτοξευτεί, το κλείσιμο της στρόφιγγας και το στέγνωμα της ρευστότητας που ακολούθησε όταν η Τράπεζα ακολούθησε πιο σφιχτή νομισματική πολιτική, οδήγησε στο πρώτο αμερικανικό κραχ, εξωθώντας τους κερδοσκόπους να πουλήσουν τα χρεόγραφα τους σε πολύ χαμηλές τιμές. Η περίοδος ονομάστηκε “Πανικός του 1792” και ξεπεράστηκε όπως προκλήθηκε, με την παρέμβαση της Τράπεζας, η οποία έκανε ενέσεις ρευστότητας στην αγορά και επιπλέον προέβη σε αγορά χρεογράφων από τον μεγαλύτερο σε μέγεθος και όγκο συναλλαγών κερδοσκόπο της εποχής, William Duer, η επενδυτική εταιρία του οποίου είχε καταρρεύσει, προκαλώντας το πρώτο κύμα πανικού. Η δημιουργία της φούσκας χρεογράφων και το σπάσιμό της προκάλεσε τις αντιδράσεις των πολέμιων της ίδρυσης της Τράπεζας, οι οποίοι θυμούνταν και αναφέρονταν στο γεγονός για πολλά χρόνια μετά. Μέσα στον πανικό του 1792 ο Πρόεδρος της Πρώτης Τράπεζας των ΗΠΑ έγραψε στον William Senton, ταμεία της Τράπεζας της Νέας Υόρκης, προτείνοντας του οι χρηματιστές ομολόγων που δεν είχαν καταστραφεί από την κρίση να προχωρήσουν στη δημιουργία ενός χρηματιστηριακού οργανισμού, με την εγγύηση της Τράπεζας της Νέας Υόρκης και του Υπουργείου Οικονομικών, στο οποίο θα γίνονταν η διαπραγμάτευση των ομολόγων κάτω από έλεγχο. Το σκεπτικό ήταν ότι αυτό που έφταιγε για την κρίση ήταν η έλλειψη ελεγκτικών μηχανισμών. Κάτω από την πίεση της οικονομικής κρίσης και του χρηματιστηριακού πανικού, οι πολιτικοί αποδέχτηκαν την την υπογραφή της 'Συμφωνίας Μπάτονγουντ”. Σύμφωνα με αυτήν, όσοι υπέγραφαν τη συμφωνία, κυρίως χρηματιστές και κερδοσκόποι, θα μπορούσαν να συναλλάσσονται μεταξύ τους υπό την εποπτεία της Τράπεζας της Νέας Υόρκη. Η ομάδα των συναλλασσόμενων μεγάλωσε, σταδιακά και κατέληξε το 1817 στη δημιουργία του New York Stock Exchange Board, δηλαδή του χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης, του οποίου ο έλεγχος και η εποπτεία βρίσκονταν στα χέρια της Κεντρικής Τράπεζας και των συνεργατών της. Μα το κυριότερο, ίσως, απ' όλα, ο πανικός του 1792 οδήγησε τις ΗΠΑ σε μεγάλη αύξηση του δημόσιου χρέους. ” Έχοντας διαβάσει τα παραπάνω σας προτρέπω να ανατρέξετε σε παλαιότερα άρθρα μας σχετικά με την τρέχουσα κρίση αλλά και να διαβάσετε προσεκτικά την ειδησεογραφία των τελευταίων ημερών. Όπως το 1792 έτσι και σήμερα, το “έξυπνο χρήμα” ζητά περισσότερο έλεγχο χρηματιστηριακών αγορών που το ίδιο δημιούργησε, ρίχνοντας το φταίξιμο της κρίσης στην “έλλειψη ελεγκτικών μηχανισμών”. Έλεγχος της αγοράς ενυπόθηκων δανείων, της αγοράς ασφαλίστρων ενυπόθηκων δανείων, των hedge funds, των off shore τραπεζών, της χρηματιστηριακής αγοράς πετρελαίου. Υπογραφή διακρατικών συμφωνιών, επανεξέταση του ζητήματος ενός διεθνούς νομίσματος, ενίσχυση του ελεγκτικού ρόλου οργανισμών όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο κλπ. Όσον αφορά στο χρέος που δημιουργήθηκε από την τρέχουσα κρίση, είναι, με βάση πρόχειρους υπολογισμούς, το μεγαλύτερο που έχει δημιουργηθεί σε αντίστοιχο διάστημα στη μοντέρνα ιστορία, εν καιρώ ειρήνης. Πάνος Παναγιώτου - Διευθυντής 3FVIP.com

Κατεσκεύασαν την κρίσι και κέρδισαν όλοι

Ευχαριστούμε Ελλάδα’ λένε Γερμανοί, Ευρωπαίοι & ΔΝΤ για την κρίση 

 

Ήταν Σεπτέμβριος του 2003 όταν ο, τότε, υπουργός οικονομίας των ΗΠΑ, Τζον Σνόου απέκρουε τις διαμαρτυρίες για τις επιπτώσεις της χρηματιστηριακής ‘υποτίμησης’ του δολαρίου, ιδιαίτερα σε οικονομίες που έχουν ως ακρογωνιαίο λίθο τους τις εξαγωγές, υποστηρίζοντας τη λήψη ‘δραστικών μέτρων με στόχο την ανάπτυξη μέσω της τόνωσης της εσωτερικής ζήτησης’. 

Έτσι, προκειμένου οι καταναλωτές εντός των ΗΠΑ (αλλά εκτός αυτών) να στραφούν προς την αγορά αμερικανικών προϊόντων, το δολάριο αφέθηκε να πέσει κατά 30% (2002 –2010), οδηγώντας στην ταυτόγχρονη υποτίμηση του συνδεδεμένου σε αυτό κινεζικού γουάν και στην ‘ανατίμηση’ του ευρώ κατά 50%, κάνοντας την Ευρώπη πανάκριβη.

Ακολουθώντας τη συμβουλή Σνόου οι αξιωματούχοι της Γερμανίας, προκάλεσαν μία τεχνητή τόνωση της εσωτερικής ζήτησης για γερμανικά προϊόντα, εις βάρος των υπόλοιπων ευρωπαϊκών κρατών, διατηρώντας τις τιμές τους χαμηλές με το να παγώσουν, μεταξύ άλλων, τις αυξήσεις των μισθών από το 2000 και μετά.  Το κέρδος ήταν διπλό, καθώς τόσο οι Γερμανοί όσο και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι προτίμησαν τα γερμανικά προϊόντα, απογειώνοντας το εμπορικό πλεόνασμα της χώρας αλλά και κάνοντας τη από το 2003 και μετά νο1 σε εξαγωγές στον κόσμο, θέση που έχασε από την Κίνα μόλις το 2009, όταν, κόντρα στις προβλέψεις πολλών οικονομολόγων, η γερμανική οικονομία μπήκε σε ύφεση,  με τις εξαγωγές της να μειώνονται δραματικά, την ανεργία να εκτοξεύεται, το δανεισμό της να αυξάνεται κατακόρυφα και το εμπορικό της πλεόνασμα να συρρικνώνεται παράλληλα με το ΑΕΠ της.

Αυτή, περίπου, ήταν η κατάσταση μέχρι και το Σεπτέμβριο του 2009, όταν,  ξέσπασε η ‘Ελληνική κρίση’ καθώς η Ελλάδα δέχτηκε μία οργανωμένη χρηματοπιστωτική επίθεση, με το ΧΑ να καταρρέει από τον Οκτώβριο και μετά, χάνοντας περισσότερο από το 30% της κεφαλαιοποίησης του, τις τιμές των CDS και των spreads με τα γερμανικά ομόλογα να τετραπλασιάζονται μέσα σε 4 μήνες, τα επιτόκια των 2τών ομολόγων να επταπλασιάζονται και των ομολόγων 3ών μηνών να δεκαπλασιάζονται.

Το χρηματοπιστωτικό σοκ για την Ελλάδα ήταν το μεγαλύτερο στη μεταπολεμική περίοδο, μια που η αύξηση του κόστους δανεισμού ήταν εκρηκτική, η ταχύτητα που αυτή συνέβη ήταν πρωτοφανής και η χρονική στιγμή ήταν χείριστη, καθώς τόσο η διεθνής όσο και η ελληνική οικονομία βρίσκονται σε ύφεση. 

Με την ‘πιθανότητα πτώχευσης’ της Ελλάδας να υπολογίζεται, με βάση τα CDS, στο 24,50% όταν η αντίστοιχη για το Ιράκ τοποθετούνταν στο 28%, η χώρα προβλήθηκε ως η 8η πιθανότερη προς πτώχευση στον κόσμο, πυροδοτώντας σενάρια περί πραγματικής της πτώχευσης, προσφυγής στο ΔΝΤ και μόλυνσης άλλων αδύναμων κρατών της ευρωζώνης.

Η πρώτη και σημαντικότερη συνέπεια ήταν η κατάρρευση του ευρώ κατά 12% σε 3,5 μήνες, δίνοντας το φιλί της ζωής στη Γερμανική οικονομία, με τις νέες παραγγελίες για τα βιομηχανικά της προϊόντα να αυξάνονται δραματικά, προκαλώντας τη μεγαλύτερη ανάπτυξη της βιομηχανικής δραστηριότητας στη χώρα από τον Ιούνιο του 2007.

Ο δείκτης PMI άρχισε να αυξάνεται από το Νοέμβριο, ενώ ο συνδυασμός της αύξησης της ζήτησης σε καίριους εξαγωγικούς τομείς της Γερμανίας και της ανταγωνιστικής ισοτιμίας ευρώ / δολαρίου έφεραν ανάπτυξη στη χώρα σε ρυθμούς που έχουν καταγραφεί μόνο άλλη μία φορά στα τελευταία 10 χρόνια.

Ακόμη, η αύξηση του συστημικού ρίσκου, εξαιτίας της ελληνικής κρίσης, αύξησε τη ζήτηση για γερμανικά ομόλογα οδηγώντας σε μείωση του επιτοκίου τους, βοηθώντας τη Γερμανία να δανείζεται χαμηλότερα από ποτέ. Έτσι, την ώρα που το επιτόκιο του 10ετούς ομολόγου της Ελλάδας βρίσκεται στο 6,41%, κάνοντας τον ελληνικό δανεισμό τον ακριβότερο στον κόσμο, μεταξύ των αναπτυγμένων κρατών, το αντίστοιχο γερμανικό βρίσκεται στο 3,07%, που είναι το χαμηλότερο μετά από αυτό της Ιαπωνίας και της Ελβετίας.

Επιπλέον, η σύνδεση της ελληνικής κρίσης με την Goldman Sacks, μείωσε τις πιθανότητες του Ιταλού υποψήφιου για τη θέση του Διοικητή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, εξαιτίας των στενών σχέσεων του με την Goldman και έδωσε την σκυτάλη στο σημερινό πρόεδρο της Budensbank, αυξάνοντας τις πιθανότητες οι Γερμανοί να αποκτήσουν έναν δικό τους στο τιμόνι της ΕΚΤ, το 2011.

Η ελληνική κρίση δεν αποδεικνύεται σωτήρια μόνο για τη Γερμανία αλλά και τη Γαλλία και για ολόκληρη την ευρωζώνη, με τα οικονομικά στοιχεία γι’ αυτήν να βελτιώνονται για 1η φορά από την αρχή της ύφεσης και όπως παραδέχτηκε η ίδια η υπουργός οικονομικών της Γαλλίας, Christine Lagarde, χάρη στην Ελλάδα η Ευρώπη έγινε πιο ανταγωνιστική, χωρίς οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να χρειαστεί να ζητήσουν από την ΕΚΤ να παρέμβει. Επιπροσθέτως, η Ελλάδα διασύρθηκε και χρησιμοποιήθηκε ως παράδειγμα και για τις υπόλοιπες χώρες του κόσμου με υψηλό χρέος, ανοίγοντας το δρόμο για τη λήψη πολύ σκληρών μέτρων και αλλού, ώστε να εξασφαλιστούν απόλυτα τα συμφέροντα του έξυπνου χρήματος.

Έτσι, όσο η Ελλάδα βρισκόταν με την πλάτη στον τοίχο ζητώντας, χωρίς αποτέλεσμα, αλληλεγγύη και στήριξη από τους ευρωπαίους εταίρους της, αυτοί έβγαιναν κερδισμένοι από την κρίση της  και δεν είναι καθόλου τυχαίο πρωτοσέλιδο μεγάλης γαλλικής εφημερίδας με τη σχετική συνέντευξη της Γαλλίδας υπουργού οικονομικών και τίτλο, ‘Ευχαριστούμε Ελλάδα’.

Τέλος, όσον αφορά στη συμφωνία για παροχή ‘διπλής βοήθειας’ που επετεύχθη αυτή εξυπηρετεί, πρωτίστως, τα συμφέροντα της Γερμανίας και των τραπεζιτών του ΔΝΤ και δευτερευόντως τη Γαλλία και τα υπόλοιπα κράτη της ευρωζώνης αλλά σε καμία περίπτωση αυτά της Ελλάδας, η οποία μπαίνει σε μία νέα φάση οικονομικής υποδούλωσης.

Πάνος Παναγιώτου, διευθυντής ΕΚΤΑ, info@ekta1.gr