Ο κ. Παπανδρέου έχασε την πρωτοβουλία των κινήσεων

Κώστας Ροδινός

http://www.antinews.gr/?p=49579 

Το ΠΑΣΟΚ κινδυνεύει να συρθεί σε εκλογές από δικούς του βουλευτές

Όσοι είδαν στην τηλεόραση τον κ. Τσοχατζόπουλο,  έξω από τα Γραφεία του ΠΑΣΟΚ, θα συνειδητοποίησαν  το τέλος μιας εποχής.  Ο  κ. Τσοχατζόπουλος είναι μια εμβληματική φυσιογνωμία για το χώρο του Κινήματος και  ο στενότερος συνεργάτης του ιδρυτή του.  Ο εξοστρακισμός του δεν είναι μια απλή υπόθεση.  Αυτή η εξέλιξη, σε συνάρτηση με τις αποκαλύψει στην υπόθεση SIEMENS, απαξιώνουν το κυβερνητικό παρελθόν του ΠΑΣΟΚ.  Το μείζον, δεν είναι τα δωράκια σε πολιτικούς και δημοσιογράφους, ούτε η χορηγία του κ. Μαντέλη, ούτε ακόμα το 1.000.000 μάρκα του κ. Τσουκάτου για το ταμείο του ΠΑΣΟΚ.  Κατά τη γνώμη μου πρόκειται για την πλήρη  απομυθοποίηση της διακυβέρνησης Σημίτη .  Μετά από αυτές τις αποκαλύψεις είναι  βέβαιο ότι ο κ. Σημίτης έπαψε πλέον να αποτελεί εφεδρεία του συστήματος. Γιατί, δεν ήταν  λίγοι αυτοί που διακινούσαν στο παρασκήνιο σενάρια επανόδου του στην κεντρική πολιτική σκηνή.

Πολυδιασπάσεις

Η αποχώρηση του κ. Κουβέλη  και  η  ανεξαρτητοποίησή του, μαζί με άλλους τρείς βουλευτές, ίσως  αποτελέσει τη θρυαλλίδα  γενικότερων εξελίξεων.  Είναι γνωστό ότι ο κ. Κουβέλης, διατηρεί εξαιρετικές σχέσεις με τον τέως Πρόεδρο του Συνασπισμού τον κ.  Κωνσταντόπουλο. Στην Αριστερά επαναδραστηριοποιείται και ο έτερος τέως πρόεδρος ο κ. Αλαβάνος. Ένα τέτοιο σκηνικό αναδιάταξης της Αριστεράς, θα  δώσει τροφή στην αναπαραγωγή σεναρίων για διεργασίες και σε άλλους χώρους του πολιτικού φάσματος.  Για παράδειγμα φαίνεται να αρχίζουν να γίνονται πιο συγκεκριμένες οι προθέσεις της κας. Μπακογιάννη να ηγηθεί, επιτέλους, κόμματος. Λέγεται μάλιστα ότι θα είναι έτοιμη τον Σεπτέμβριο, για να μην την προλάβουν οι εξελίξεις.

Ποιοι καλλιεργούν  σκηνικό αβεβαιότητας;

Το συγκρότημα του Αλαφούζου, που διαβλέπει τις πολιτικές εξελίξεις, δημοσίευσε  μια   έρευνα της Public Issue. (απλώς να υπενθυμίσω ότι η συγκεκριμένη εταιρεία είχε πέσει έξω παταγωδώς στην εκτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος των τελευταίων εκλογών). Λίγο πολύ μας λέει ότι η Ν.Δ. καταρρέει , ό,τι  το εκλογικό σώμα είναι απογοητευμένο από τα μεγάλα κόμματα και   ένα ποσοστό της τάξεως του 40% επιλέγει τον άγνωστο Χ.

Να επισημάνω, επίσης, ότι από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ  ξεκίνησαν  οι  αποκαλύψεις για τον κ. Τσοχατζόπουλο.

Μερικές ακόμα χρήσιμες υπενθυμίσεις. Το εν λόγω συγκρότημα  αβαντάρει  τις αναζητήσεις της κας. Μπακογιάννη, ενώ  λόγω των δεσμών με τον κ. Νίκο Κωνσταντόπουλο, εκτιμούμε ότι θα παράσχει χώρο και στις πρωτοβουλίες που θα αναλάβει  ο κ. Κουβέλης. Το Συγκρότημα του Φαλήρου ενθέρμως υποστηρίζει και τον  κ. Μάνο.

Το ερώτημα είναι γιατί καλλιεργούν αυτό το σκηνικό;   Μια πρώτη απάντηση  είναι ότι μάλλον δεν πιστεύουν πλέον ότι ο κ. Παπανδρέου είναι σε θέση να χειριστεί την κατάσταση. Για αυτό και προετοιμάζονται για την επόμενη μέρα ή έστω επιχειρούν να διαμορφώσουν τις εξελίξεις.

Πόσο σίγουρο αισθάνεται το ΠΑΣΟΚ;

Όμως και στο ΠΑΣΟΚ η κατάσταση δεν είναι καλύτερη.  Μπορεί  η εξουσία  να λειτουργεί  ως συνεκτικός ιστός, όμως  τελευταία  ήρθαν στο φώς της δημοσιότητας αρκετά γεγονότα, που   υποδηλώνουν διεργασίες. Κατ’ αρχήν ήταν η κίνηση της  Βάσως Παπανδρέου, με μια ομάδα βουλευτών, να καταθέσει ερώτηση για το περίφημο πια  θέμα του Τ10 , που δημιουργεί  υπόνοιες σκανδάλου. Ακολούθησε η ερώτηση δεύτερης  «ομάδας», τα μέλη της οποίας δεν κατάλαβαν   τι  ψήφισαν για το ασφαλιστικό! Και  η παράσταση συνεχίστηκε με την εμφάνιση και τρίτης «ομάδας» που επέκρινε την κα. Κατσέλη για την καθυστέρηση των επενδύσεων. Σ’  αυτά, αν προσθέσουμε και το εμφυλιοπολεμικό κλίμα που επικράτησε στο τελευταίο υπουργικό συμβούλιο, με την επίθεση όλων των υπουργών εναντίον του κ. Παπακωνσταντίνου, τότε βγαίνει αβίαστο το συμπέρασμα , ότι κυοφορούνται σημαντικές εξελίξεις στο κυβερνητικό στρατόπεδο.

Αυτό που κυριαρχεί στους εντεινόμενους φόβους του Μαξίμου είναι ότι ο κ. Παπανδρέου θα αναγκασθεί να συρθεί σε πρόωρες εκλογές αν ορισμένοι βουλευτές του δεν ψηφίσουν ή καταψηφίσουν ένα κρίσιμο νομοσχέδιο. Στην περίπτωση αυτή στον εκλογικό αγώνα θα κυριαρχήσει το ΔΝΤ και όλοι αντιλαμβάνονται τι σημαίνει αυτό.

Σενάρια και διαψεύσεις

Εν τω μεταξύ, επανήλθαν  τα γνωστά σενάρια για το ενδεχόμενο πτώχευσης της χώρας, εξόδου από  το ευρώ, την προοπτική αναδιάρθρωσης του χρέους  κ.λ.π.. Μέχρι και ότι τυπώνονται δραχμές, έγραψε στο πρωτοσέλιδό της μια μικρής κυκλοφορίας εφημερίδα. Το περίεργο είναι ότι αυτό το αρρωστημένο κλίμα καλλιεργείται και στο εξωτερικό.  Πρέπει, ωστόσο να επισημάνουμε ότι η κυβέρνηση,  τόσο με την ανακοίνωση κάποιων στοιχείων που δείχνουν ότι  οι στόχοι  δήθεν επιτυγχάνονται, όσο και με ένα συντονισμένο κύκλο δηλώσεων από έλληνες και ευρωπαίους αξιωματούχους, για πρώτη φορά, μάλλον ήλεγξε την κατάσταση. Το χρηματιστήριο, μετά την αρχική βουτιά της περασμένης Δευτέρας, είχε τέσσερις συνεχόμενες ανοδικές συνεδριάσεις.   Όμως, όλοι γνωρίζουν ότι η κατάσταση στην οικονομία παραμένει εφιαλτική και η λήψη πρόσθετων μέτρων  θεωρείται  σχεδόν βέβαιη. Για το πότε θα ληφθούν τα μέτρα αυτά συζητάμε πλέον. Αν δηλαδή θα γίνει το Καλοκαίρι  ή αρχές Φθινοπώρου.  Το ερώτημα είναι θα  μπορέσει να σταθεί η Κυβέρνηση, αν πάρει πρόσθετα μέτρα;

Οι  παράμετροι των εξελίξεων

Το Καλοκαίρι προμηνύεται θερμό, όμως ο πολιτικός καύσωνας θα μας έρθει το Φθινόπωρο.  Τρείς είναι οι παράμετροι που θα διαμορφώσουν τις εξελίξεις.

Πρώτος και καθοριστικός είναι η  οικονομία.  Επειδή η κατάσταση είναι οριακή, η πτώση μπορεί να επέλθει και από ένα τυχαίο γεγονός.

Δεύτερον, οι λαϊκές αντιδράσεις τις οποίες κανένας δεν μπορεί να προεξοφλήσει, ειδικά αν ληφθούν και νέα μέτρα

Η άλλη κρίσιμη παράμετρος είναι  οι  δημοτικές εκλογές του Φθινοπώρου. Μια συντριβή της κυβερνητικής παράταξης μπορεί να πυροδοτήσει εξελίξεις.

Αν , ο Αντώνης Σαμαράς , μέσα στο Καλοκαίρι,  καταφέρει να παρουσιάσει μια διαφορετική πρόταση εξόδου της χώρας από την κρίση, ενδεχομένως να αποτελέσει τον κρίσιμο παράγοντα που θα αλλάξει το σκηνικό!

Το  αίνιγμα του ανασχηματισμού

Ας δούμε τώρα ποιες είναι οι επιλογές του πρωθυπουργού.  Κατ΄ αρχήν ο  ανασχηματισμός.  Ένας ανασχηματισμός βοηθάει  στην αλλαγή του κλίματος.  Ασχέτως  με το τι λέγεται δημοσίως, το όνομα του κ.  Παπαδήμου  διακινείται στο παρασκήνιο.

Όμως είναι τόσα τα δύσκολα που έρχονται, που δεν μπορεί να κάνει κάθε μέρα ανασχηματισμούς. Αν τον κάνει πριν το Καλοκαίρι, πως θα αντιδράσει, αν χρειαστεί να πάρει πρόσθετα μέτρα;

Και αν τον κάνει μετά τα νέα μέτρα, πως θα επιχειρήσει  να διασκεδάσει  το αποτέλεσμα των δημοτικών εκλογών;   Όταν αρχίζουν οι ψίθυροι του ανασχηματισμού οι κυβερνήσεις παραλύουν και  σε μια τόσο δύσκολη κατάσταση αυτό μπορεί να αποβεί καταστροφικό.

Το σενάριο των πρόωρων εκλογών

Σ’ ένα τέτοιο σκηνικό,  ο  κ.  Παπανδρέου, μπορεί να προκηρύξει πρόωρες εκλογές ταυτόχρονα με τις δημοτικές. Ποια θα είναι τα επιχειρήματά του:

-Θα παίξει το σενάριο της πτώχευσης και θα ζητήσει νέα εντολή για να βγάλει  τη χώρα από  την κρίση. Μπορεί ακόμα να επικαλείται ότι δεν ήξερε τι παρέλαβε. Έτσι θα κρατήσει το κόμμα του ενωμένο. Ενόψει εκλογών, κανένας δεν κάνει διασπαστικές κινήσεις. Θα περιμένουν την επόμενη μέρα.

-Θα έχει την αριστερά κατακερματισμένη, δεξιά του ένα ακόμα κόμμα., αυτό της κας. Μπακογιάννη και την Ν.Δ. ενδεχομένως όχι έτοιμη ακόμα.

-Με δεδομένη την κρίση στον τύπο, τα περισσότερα ΜΜΕ, συμπαραταχθούν μαζί του, εκτός και αν προεξοφλήσουν την ήττα του, οπότε θα πάνε με τον διαφαινόμενο νικητή.

-Μπορεί να ελπίζει  ότι η λαϊκή κατακραυγή θα διοχετευτεί στην κάλπη των δημοτικών, ενώ για τις εθνικές θα πρυτανεύσει η «σωτηρία της πατρίδας», η οποία και θα  αποτελέσει το  κύριο σύνθημα του.

-Τέλος, αν  εξασφαλίσει  και την επόμενη δόση του δανείου, (χωρίς νέα μέτρα)  η κατάσταση στην ευρωπαϊκή οικονομία σταθεροποιηθεί, μπορεί να δημιουργήσει, με τη βοήθεια του συστήματος που τον στηρίζει, ένα σκηνικό ελπίδας.

Θα μπορέσει να τα καταφέρει;

Σε ένα τόσο ρευστό  οικονομικό περιβάλλον, κάθε πολιτική κίνηση  εμπεριέχει υψηλό ρίσκο. Γιατί, ανά πάσα στιγμή,  μπορεί να προκληθεί μια κρίση που θα ανατρέψει τα δεδομένα.  Άρα κάθε πρόβλεψη είναι παρακινδυνευμένη.

Ο κ. Παπανδρέου, διέπραξε και ένα άλλο λάθος που θα το πληρώσει στην πορεία. Ουσιαστικά για λόγους μικροκομματικής σκοπιμότητας, υπονόμευσε την συναινετική διάθεση που είχε ο Σαμαράς. Από την άλλη ο  Πάγκαλος, δυναμιτίζει διαρκώς τις σχέσεις με την Αριστερά, έτσι έμεινε να συνδιαλέγεται με την κα. Μπακογιάννη και τον κ. Καρατζαφέρη. Κακό αυτό σε περιόδους κρίσεων.

Η προσπάθεια του  κ. Παπανδρέου θα δυσκολευτεί και από το γεγονός ότι απώλεσε ήδη  το ηθικό πλεονέκτημα και η αξιοπιστία του, μετά το «λεφτά υπάρχουν»,  έχει τρωθεί.  Ο ελληνικός λαός  πολύ δύσκολα θα τον εμπιστευτεί εκ νέου. Είναι, επομένως, πιθανό  να αναγκαστεί να πάρει πρωτοβουλίες υπό την πίεση των γεγονότων. Όταν σε οδηγούν οι εξελίξεις,  αντί να τις διαμορφώνεις,  τότε έχεις χάσει το πλεονέκτημα.   Ίσως, εκείνη  η αναφορά του, πριν μερικές εβδομάδες, ότι δεν τον ενδιαφέρει η επανεκλογή του, μπορεί και να μην ήταν τυχαία.

ΓΕΡΜΑΝΙΑ:Διαδηλώσεις κατά των μέτρων λιτότητας

 

13.06.2010

"Δικαιοσύνη είναι κάτι άλλο"

 

Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν χθες στο Βερολίνο και τη Στουτγάρδη κατά των μέτρων λιτότητας που αποφάσισε η γερμανική κυβέρνηση και τα οποία προβλέπουν περικοπές κυρίως στο κοινωνικό κράτος.

 

Το καυτό καλοκαίρι που είχαν υποσχεθεί στην καγκελάριο Μέρκελ τα συνδικάτα και η αντιπολίτευση άρχισε με συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας κατά του πακέτου των περικοπών.

Στην γερμανική πρωτεύουσα 20 χιλιάδες άτομα ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της πρωτοβουλίας συνδικάτων, κοινωνικών οργανώσεων και κομμάτων της αντιπολίτευσης και διαδήλωσαν με σύνθημα «Δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση σας».

«Το πακέτο αυτό πάει να διχάσει το λαό. Κόβει λεφτά από τους φτωχούς και δεν αγγίζει καν τους μεγάλους που προκάλεσαν αυτή την κρίση», λέει ένας διαδηλωτής, για να συμπληρώσει άλλος: «Στη Γερμανία αυξάνεται συνεχώς ο αριθμός των εκατομμυριούχων και αυτό είναι σκάνδαλο. Ο πλούτος είναι προκλητικός».

Στο περιθώριο της συγκέντρωσης δεν έλειψαν και επεισόδια με την αστυνομία. Ομάδα διαδηλωτών κινήθηκε με πέτρες και μπουκάλια εναντίον των αστυνομικών. Μετά από έκρηξη που σημειώθηκε, από άγνωστη μέχρι στιγμής αιτίας, τραυματίσθηκαν σοβαρά δυο αστυνομικοί.

«Η κυβέρνηση αυτή δεν μπορεί να κυβερνήσει»

Στη Στουτγάρδη περισσότεροι από 20 χιλιάδες διαδηλωτές συμμετείχαν στη συγκέντρωση. Ο πρόεδρος του συνδικάτου εργαζομένων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα Ver.di, Φρανκ Μπσίρσκε, προανήγγειλε στην ομιλία του κύμα εκδηλώσεων διαμαρτυρίας κατά των μέτρων της κεντροδεξιάς κυβέρνησης: «Όταν οι δυο εταίροι του συνασπισμού αλληλοβρίζονται με ακατονόμαστες εκφράσεις, δεν δίνεται η εντύπωση ότι αυτή η κυβέρνηση έχει τη δυνατότητα να κυβερνήσει. Ανάλογη είναι και η πολιτική που παράγεται. Και νομίζω ότι αυτό θα πρέπει να σταματήσει».

Οι διαδηλώσεις της Στουτγάρδης είχαν κεντρικό σύνθημα «Δικαιοσύνη είναι κάτι άλλο».

Είναι η απάντηση στην καγκελάριο που έχει χαρακτηρίσει δίκαιο το πακέτο των περικοπών. Και εκεί δεν έλειψαν τα επεισόδια με την αστυνομία, όταν ομάδα διαδηλωτών πέταξε αυγά στον επικεφαλής της ΚΟ των Σοσιαλδημοκρατών Σμίντελ την ώρα της ομιλίας του.

Αντιδράσεις και εντός του CDU

«Νομίζω», λέει ένας διαδηλωτής, «ότι τα μέτρα περικοπών της Μέρκελ προκαλούν διάσπαση μεταξύ φτωχών και πλουσίων. Είναι σκάνδαλο να κόβεις χρήματα από αυτούς που παίρνουν βοήθημα ανεργίας και να μην πλήττονται οι έχοντες».

Η προβλεπόμενη κατάργηση του επιδόματος ανατροφής τέκνων σε όσους παίρνουν βοήθημα ανεργίας προκαλεί αντιδράσεις ακόμη και εντός του κυβερνώντος Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος (CDU). Χαρακτηριστική είναι η δήλωση της πρωθυπουργού της Θουριγγίας, Κριστίνε Λίμπερκνεχτ, «Η ζωή των περισσότερων ανθρώπων που παίρνουν βοήθημα ανεργίας είναι ήδη αρκετά δύσκολη...»

Κατά των μέτρων οι Γερμανοί

Οι 4 στους 5 Γερμανούς θεωρούν ότι τα μέτρα δεν διακρίνονται από κοινωνική ισορροπία. Μόνο το 17 % βλέπει κοινωνική ισορροπία. Τα μαντάτα δεν είναι καθόλου καλά για την κυβέρνηση Χριστιανοδημοκρατών και Φιλελευθέρων που παρουσιάζει μια πολύ αρνητική εικόνα. Στη σχετική έρευνα της Emnid, το 55% των ερωτηθέντων εκτιμά ότι η κυβέρνηση Μέρκελ δεν θα βγάλει την τετραετία. Ακόμη και το 40% των Χριστιανοδημοκρατών ψηφοφόρων εκτιμά ότι η κεντροδεξιά κυβέρνηση δεν θα εξαντλήσει την τετραετία.

Σταμάτης Ασημένιος -- Υπεύθ. Σύνταξης: Κώστας Συμεωνίδης

ΑΓΓΛΙΑ:Περικοπές 20% στις δημόσιες δαπάνες

Ψαλίδι στο βρετανικό δημόσιο

Περικοπές της τάξεως του 20% στις δημόσιες δαπάνες για όλα τα υπουργεία εξαγγέλλει σήμερα ο Βρετανός υπ. Οικονομικών Τζορτζ Όσμπορν. Στόχος είναι ο μηδενισμός του δημοσίου ελλείμματος μέσα σε μια πενταετία.

Πρελούδιο των μέτρων αποτέλεσαν οι διαδοχικές δηλώσεις του πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον και του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Νικ Κλέγκ, που με διαφορετικές αποχρώσεις ο καθένας επιχειρούν να προετοιμάσουν την κοινή γνώμη που δεν έχει πειστεί για την αναγκαιότητα των μέτρων. Ο μηδενισμός του δημοσίου ελλείμματος που φθάνει το 11,1% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος ή 156 δις στερλίνες μέσα στην επόμενη πενταετία αποτελεί την απόλυτη προτεραιότητα  της κυβέρνησης συνασπισμού Συντηρητικών-Φιλελευθέρων.

Εκτός ελέγχου οι κοινωνικές παροχές

Ο υπουργός Οικονομικών Τζορτζ Όσμπορν ανακοινώνει σήμερα την έναρξη διαπραγματεύσεων με εκπροσώπους όλων των τάξεων συμπεριλαμβανομένων και απλών πολιτών για τη φύση και τη διάρκεια των μέτρων. Στο στόχαστρο θα βρεθούν κοινωνικές παροχές που σύμφωνα με την κυβέρνηση έχουν ξεφύγει από κάθε έλεγχο, όπως επιδόματα παιδιών, στέγασης και αναπηρίας. Από το πακέτο μέτρων θα εξαιρεθούν οι τομείς  υγείας, παιδείας και ασφάλειας. Ενα από τα βασικά επιχειρήματα του οικονομικού επιτελείου αποτελεί η προειδοποίηση του οίκου αξιολόγησης FITCH ότι αν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα περιορισμού του ελλείμματος, η βρετανική οικονομία θα κινδυνεύσει με υποβάθμιση.

Οι προϋπολογισμοί πρώτα στην Κομισιόν;

Παράλληλα, ένα νέο μέτωπο για τη Βρετανία στο πλαίσιο της Ευρώπης άνοιξε με την πρόταση του προέδρου της ΕΕ  που προβλέπει την υποβολή από όλες τις χώρες του προϋπολογισμού τους πρώτα στην Ευρωπαική Επιτροπή και το ΕΚΟΦΙΝ και μετά στα εθνικά κοινοβούλια. Ο υφυπουργός Οικονομικών Ντάνυ Αλεξάντερ, που συμμετείχε στο χθεσινο ΕΚΟΦΙΝ, απέρριψε αναφανδόν την πρόταση. “Δεν θα υπονομεύσουμε τη δημοκρατία μας και τον κύριο εκφραστή της το Κοινοβούλιο”, δήλωσε εκπρόσωπος του υπουργείου Οικονομικών στο Λονδίνο. Αυτό αναμένεται να είναι ένα ακόμη θέμα  τριβής με τις Βρυξέλλες κατά την πρώτη εμφάνιση του Ντέιβιντ Κάμερον στη Σύνοδο Κορυφής την επόμενη εβδομάδα.

Μαρία Καστρισιανάκη, Λονδίνο -- Υπεύθ. σύνταξης: Σπύρος Μοσκόβου

| www.dw-world.de | © Deutsche Welle.

Ι. Κ. Πρετεντέρης-"τώρα μας κυνηγούν οι «φήμες»"

Επικίνδυνα αστεία

Ι. Κ. Πρετεντέρης | Αθήνα - Κυριακή 13 Ιουνίου 2010

Αν κατάλαβα καλά, αλλάξαμε εχθρό. Εκεί που μας την έπεφταν οι κερδοσκόποι, τώρα μας κυνηγούν οι φήμες. Οτι η Ελλάδα πτωχεύει, ότι βγαίνει από το ευρώ, ότι έπεσε έξω... «Αστεία ιστορία»απάντησε ο αμέριμνος υπουργός Οικονομικών. Δεν ξέρω πού βρήκε το αστείο, εγώ δεν γέλασα καθόλου...
«Αστεία πράγματα αλλά και επικίνδυνα» τον διόρθωσε ελαφρώς ο Πρωθυπουργός. Ισως να έχει περισσότερο δίκιο.

Αφενός, επειδή οι διαδοχικές διαβεβαιώσεις του υπουργού Οικονομικών έχουν αποδειχθεί έως τώρα περισσότερο από επισφαλείς. Εδώ και εννέα μήνες συμβαίνει πάντα αυτό που διέψευδε την προηγούμενη εβδομάδα - μεταξύ μας, δεν έχει πέσει μέσα ούτε στην ημερομηνία των Χριστουγέννων! Και από τη στιγμή που τα πράγματα εξελίχθηκαν τελικά όπως ακριβώς τα έλεγαν οι «κερδοσκόποι»,αρχίζω να έχω βάσιμες υποψίες για τις «φήμες» που τους διαδέχτηκαν.

Αφετέρου, επειδή «φήμες» και σκοπιμότητες πάντα υπάρχουν. Το ερώτημα είναι γιατί γίνονται τώρα πιστευτές. Γιατί διαμορφώνουν σήμερα το κυρίαρχο κλίμα. Ξέρετε γιατί; Επειδή στηρίζονται σε πραγματικά γεγονότα και περιστατικά.

Πάρτε ένα παράδειγμα: η κυβέρνηση ανακοίνωσε περιχαρής ότι το α΄ πεντάμηνο μείωσε το δημόσιο έλλειμμα κατά πέντε δισ. ευρώ. Κολοκύθια τούμπανα!

Περιορίστηκαν, λέει, οι δαπάνες κατά τέσσερα δισ. ευρώ. Ξέρετε γιατί; Επειδή το Δημόσιο δεν πληρώνει. Δέκα δισ. ευρώ χρωστάει μόνο στις επιχειρήσεις, το ένα δισ. από επιστροφή του ΦΠΑ, και παγώνει τις επιστροφές έως τον Σεπτέμβριο. Την ίδια στιγμή οι δαπάνες του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων έχουν πέσει κατά 29,6%. Τ ι σημαίνει αυτό; Πολύ απλά ότι δεν πρόκειται για περιορισμό δημοσίων δαπανών αλλά για στάση πληρωμών του Δημοσίου. Δεν δαπανούν διότι δεν πληρώνουν.

Αυξήθηκαν, λέει, κατά ένα (και κάτι...) δισ. τα έσοδα. Περίπου, δηλαδή, τα μισά απ΄ όσα προσδοκούσαν να εισπράξουν· στα οποία περιλαμβάνονται η πρώτη δόση αύξησης του ΦΠΑ και των ειδικών φόρων καθώς και η έκτακτη εισφορά στις επιχειρήσεις.

Τι σημαίνει αυτό; Οτι τα φορολογικά έσοδα έχουν σχεδόν καταρρεύσει λόγω της ύφεσης και αντισταθμίζονται μόνο από την αύξηση των έμμεσων φόρων και την έκτακτη εισφορά στις επιχειρήσεις. Μόνο η τελευταία έφτασε στα 800 εκατομμύρια- να τη η περίφημη «αύξηση των δημοσίων εσόδων».

Κ αι μια κι ο λόγος για επιχειρήσεις: τα κέρδη των εισηγμένων μειώθηκαν κατά 70% (!) στο α΄ τρίμηνο του 2010. Σε λίγο ούτε εισφορά δεν θα μπορεί να τους πάρει η κυβέρνηση!

Αυτή είναι η κατάσταση με πραγματικά στοιχεία. Οχι με φήμες. Ούτε είναι φήμη ότι ο πληθωρισμός τον Μάιο έφτασε στο 5,4%- με σοβαρές πιθανότητες να αγγίξει το 7% έως τον Σεπτέμβριο... Ούτε είναι φήμη ότι η ανεργία έφτασε στο 11,6% τον Μάρτιο- οι άνεργοι αυξάνονται με ρυθμό 10% κάθε μήνα.

Αυτά δεν είναι φήμες. Δεν είναι καν «αστεία ιστορία», που θα έλεγε ο υπουργός Οικονομικών. Είναι μάλλον «επικίνδυνα πράγματα», για να προτιμήσω την ορολογία του Πρωθυπουργού. Και πείτε μου τώρα έπειτα από αυτά ποιος λογικός άνθρωπος θα συμπεράνει ότι «όλα πάνε πρίμα».
Γ ι΄ αυτό, λοιπόν, οι φήμες γίνονται πιστευτές. Επειδή όσοι παρακολουθούν τις εξελίξεις αντιλαμβάνονται ότι η χώρα όχι μόνο βαδίζει σε λάθος δρόμο αλλά τον βαδίζει και χωρίς προοπτική και χωρίς αποτελέσματα. 

Οτι υπάρχει ουσιαστικό έλλειμμα διακυβέρνησης, όταν η κυβέρνηση δεν μπορεί να αποφασίσει τι θα κάνει με τις αποκρατικοποιήσεις ή με το Ασφαλιστικό ή με το καμποτάζ. Κι ότι υπόσχεται «μπαράζ νομοθετικών πρωτοβουλιών» για τις οποίες ουδείς γνωρίζει αν και πότε θα υλοποιηθούν.

Οτι η δημόσια διοίκηση, ο κρατικός μηχανισμός, όχι μόνο δεν έχει την ενέργεια ή τη διάθεση αλλά ούτε την ικανότητα να σηκώσει το βάρος μιας τέτοιας προσπάθειας.

Και, κυρίως, ότι οι αντοχές και οι ανοχές της κοινωνίας έχουν εξαντληθεί πριν καν δοκιμαστούν. Στο 18% έπεσε η εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση, σύμφωνα με την τελευταία μέτρηση της ΡUΒLΙC ΙSSUΕ.Ούτε το ποσοστό του ΦΠΑ δεν πιάνει.

Ποιες φήμες, λοιπόν; Και ποιες διαδόσεις; Ο καθρέφτης είναι που προκαλεί ανησυχία. Και μια οιαδήποτε Siemens αρκεί ώστε, από τη μια μέρα στην άλλη, να τα σαρώσει όλα. 

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=6&artid=337399&dt=13/06/2010

«Τα ΑΕΙ τα διοικούν οι φοιτητικές παρατάξεις»

Ι. Καρακώστας
«Τα ΑΕΙ τα διοικούν οι φοιτητικές παρατάξεις»

Ο απερχόμενος αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών μιλάει για τις πελατειακές σχέσεις, τις κομματικές νεολαίες, τις ευθύνες πολιτικών και καθηγητών

Συνέντευξη στην ΜΑΡΝΥ ΠΑΠΑΜΑΤΘΑΙΟΥ | Αθήνα - Κυριακή 13 Ιουνίου 2010

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=337273&dt=13/06/2010


Ο ΑΠΕΡΧΟΜΕΝΟΣ αντιπρύτανης του μεγαλύτερου και αρχαιότερου Ιδρύματος στη χώρα, του Πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Ι. Καράκωστας 
μιλάει στο «Βήμα» για όσα βίωσε κατά τη θητεία του σε αυτό. Αναλύει τα κακώς κείμενα, προτείνει λύσεις, αναφέρεται στους... κινδύνους του επαγγέλματος. Πολλά από όσα λέειτα γνωρίζουν
όλοι όσοι με οποιονδήποτε τρόπο συνδέονται με την ανώτατη Παιδεία στη χώρα μας - συμβαίνουν άλλωστε επί δεκαετίες. Ο κ. Καράκωστας τονίζει ότι αν τα ΑΕΙ δεν αλλάξουν άμεσα φυσιογνωμία, δεν θα επιβιώσουν. Και το εξηγεί, μιλώντας «έξω από τα δόντια» για πελατειακέςσχέσεις, «μαφίες» και άλλα κακάπου λίγο-πολύ χαρακτηρίζουν τον ευρύτερο δημόσιο τομέα... 
- Θα ξεκινήσω από την πρώτη εικόνα που βλέπει κανείς μπαίνοντας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Σήμερα διεξάγονται οι πρυτανικές εκλογές για τη νέα διοίκηση του Ιδρύματος (σ.σ.:η συνέντευξη του κ.Καράκωστα έγινε την ημέρα των πρυτανικών εκλογών). Γιατί είναι κλειδωμένες οι πόρτες του κτιρίου της Πρυτανείας;
«Γιατί υπάρχει κίνδυνος να μπουν ομάδες φοιτητών και να αρπάξουν κάλπες στις οποίες ψηφίζουν οι συμφοιτητές τους. Ηδη εκλάπησαν κάλπες την πρώτη ημέρα των εκλογών για να εμποδιστεί η διαδικασία. Εμείς βρήκαμε την εύκολη λύση στη Νομική Σχολή, που είναι η σχολή μου: αποφασίσαμε να τις βιδώνουμε! Εχουμε όμως και ποικιλία άλλων επιθέσεων. Μπορεί να μπουν φοιτητές και να κάνουν καταλήψεις, να κλείσουν το κτίριο της Πρυτανείας, να σπάσουν μνημεία».

- Είναι δυνατόν οι πρυτανικές αρχές του μεγαλύτερου πανεπιστημίου της χώρας να έχουν ακόμη τέτοιους φόβους;
«Πράγματι, αυτό λέει η λογική. Ομως στην περίπτωσή μας υπάρχουν ειδικές συνθήκες. Αρμόδια για τις κάλπες είναι τα μέλη της Εφορευτικής Επιτροπής. Οι άνθρωποι αυτοί δέχονται επιθέσεις και προπηλακίζονται. Η μόνη απάντηση σε μια τέτοια συμπεριφορά είναι πάλι η βία. Εμείς όμως δεν μπορούμε να δώσουμε αυτή την απάντηση. Η τακτική την οποία ακολουθούσαμε ως τώρα ήταν η άμυνα. Το πρόβλημα όμως πρέπει να αντιμετωπιστεί γενικότερα. Οι πανεπιστημιακές αρχές έπρεπε εξαρχής να είχαν δηλώσει ότι το άσυλο είναι μια έννοια που καλύπτει μόνο την ελευθερία της διακίνησης των ιδεών και της διδασκαλίας. Και να λειτουργούσαν αναλόγως. Εάν ελάμβανε χώρα απόπειρα διάπραξης κακουργημάτων, θα έπρεπε να είναι σε θέση να καλούν τη βοήθεια των αστυνομικών αρχών».

- Κάτι που σήμερα μένει σε θεωρητικό επίπεδο.
«Ακριβώς. Ποτέ ως τώρα δεν μπόρεσαν οι πρυτανικές αρχές να καταλήξουν σε αυτή την απόφαση. Πρέπει να πω ότι σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις όπου διαπιστώθηκε απόπειρα ή τέλεση κακουργηματικών πράξεων εγώ εισηγήθηκα να ζητήσουμε τη βοήθεια των αστυνομικών αρχών. Με το δεδομένο βέβαια ότι θα εγγυούνταν ότι δεν θα εκτεθεί σε κίνδυνο η σωματική ακεραιότητα ή η ζωή νέων. Βέβαια, πάντα υπάρχει ο φόβος κινδύνου σοβαρών εκτρόπων σε μια τέτοια κίνηση, εξαιτίας των οποίων και τελικά ποτέ δεν την παίρναμε. Σήμερα πάντως η επίκληση του ασύλου είναι πρόσχημα, και αυτό το ξέρουμε όλοι. Είναι αστείο να μιλάμε για άσυλο στην εποχή της απόλυτης κατοχύρωσης των ατομικών ελευθεριών και δράσεων».

- Οι φοιτητικές παρατάξεις διοικούν σήμερα τα πανεπιστήμια;
«Σε μεγάλο βαθμό, ναι. Γι΄ αυτό χρειάζεται θάρρος για την αντιμετώπιση αυτού του φαινομένου. Η έλλειψη θάρρους δεν χαρακτηρίζει μόνο τους πανεπιστημιακούς αλλά και τους πολιτικούς, τους δικαστές, τα στελέχη της διοίκησης. Η κομματική παρέμβαση στα πανεπιστήμια είναι το μεγαλύτερο καρκίνωμα».

- Και οι πρυτανικές αρχές όμως δεν έχουν σχέση με τις φοιτητικές παρατάξεις; Πολλοί μιλούν για εμπλοκή και πελατειακές σχέσεις και εν όψει της εκλογής τους.
«Φυσικά. Το εκλογικό σύστημα δίνει στους φοιτητές το 40% του εκλογικού σώματος. Ποσοστό τεράστιο. Σε κανένα ευρωπαϊκό πανεπιστήμιο το ποσοστό αυτό δεν ξεπερνά το 10%. Στο παρελθόν προέκυπταν έτσι ανεξέλεγκτες σχέσεις μεταξύ τους. Πού είναι όμως το πολιτικό θάρρος της νέας κυβέρνησης; Τι να το κάνω το ότι ήρθε και μας έσφιξε τα χέρια η υπουργός Παιδείας, όταν δεν είχε το θάρρος να μειώσει το ποσοστό της συμμετοχής των φοιτητών στις πρυτανικές εκλογές; Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης είναι ο μοναδικός υπουργός αυτής της κυβέρνησης που μας είπε “σε ό,τι αποφασίσετε εγώ θα είμαι δίπλα σας και θα σας βοηθήσω”. Είναι γνωστό ότι πολλά πράγματα δεν μπορούμε να τα λύσουμε μόνοι μας. Ολοι οι υπόλοιποι υπουργοί που διαχειρίζονται χαρτοφυλάκια τα οποία άπτονται και θεμάτων Παιδείας ήταν όλο λόγια. Ενα άλλο μεγάλο πρόβλημα στα πανεπιστήμια είναι ότι η διοίκηση θυμίζει Ελληνικό Δημόσιο. Κανείς δεν έχει λόγο να βιάζεται, όλοι κάνουν τα απολύτως αναγκαία ή ούτε καν αυτά. Το να τα διαχειριστεί όλα αυτά είναι μια πολύ δύσκολη δουλειά».

- Πέσατε δηλαδή πάνω σε αυτό που χαρακτηρίζεται «μαφία του Δημοσίου».

«Ναι. Εδώ ο υπεύθυνος για κάθε πρόγραμμα πρέπει να κάνει τη δουλειά μόνος του. Είναι χαρακτηριστικό πως όταν ψάχναμε οδηγό για το όχημα που μεταφέρει τους φοιτητές με αναπηρία, κάτι που μόνο το Πανεπιστήμιο Αθηνών προσφέρει ως ολοκληρωμένη υπηρεσία, προέκυψε ότι δεν μπορούσαμε να κάνουμε προσλήψεις και ότι όλοι οι οδηγοί ήταν βολεμένοι σε άλλες θέσεις. Αναγκάστηκα να πω ότι θα πάω ο ίδιος να οδηγήσω το αυτοκίνητο, για να ντραπούν μερικοί και να βρεθεί λύση».

- Τα ΑΕΙ δηλαδή τα ελέγχουν οι φοιτητικές παρατάξεις και οι βολεμένοι του Δημοσίου;
«Ακριβώς. Από την άλλη πλευρά, πολλοί καθηγητές έχουν το πανεπιστήμιο ως πάρεργο. Χρησιμοποιούν τον τίτλο του πανεπιστημιακού που συνεπάγεται χρυσοφόρα τάλαντα και δεν πατάνε ποτέ στα αμφιθέατρα».

- Εχετε δεχθεί ποτέ κρούσεις από πολιτικούς για τακτοποίηση ανθρώπων της επιλογής τους στο Δημόσιο;

«Φυσικά. Το ρουσφέτι είναι στο αίμα του Ελληνα. Είμαστε αναγκασμένοι να αντιμετωπίζουμε ευγενικά τέτοια αιτήματα, φροντίζοντας ταυτόχρονα να αποφεύγουμε όσο μπορούμε την ικανοποίησή τους».

- Εσάς σας έχουν τρομοκρατήσει ποτέ στη διάρκεια επεισοδίων;
«Βέβαια. Σε μια απόπειρα καταλήψεως από φοιτητές, μας πετούσαν κομμάτια από μάρμαρα και μας φώναζαν “θα τα πούμε εμείς όταν έρθει η ώρα”». - Από πολιτικούς έχετε τρομοκρατηθεί;

«Ευθέως όχι. Πολλοί βέβαια επικροτούν ορισμένες δράσεις χωρίς να σκέφτονται τι σημαίνει αυτό για τη δημοκρατία μας, και αυτό μού προκαλεί απέραντη θλίψη».

- Αν αναλαμβάνατε σήμερα το πανεπιστήμιο «λευκό» από τις αμαρτίες του παρελθόντος και τις αγκυλώσεις που περιγράψατε, πώς θα το διοικούσατε;
«Με σύγχρονες μεθόδους που θα περιελάμβαναν τρεις-τέσσερις οικονομικούς διευθυντές-μάνατζερ. Θα προσέλκυα κεφάλαια που θα ενέτασσα στη λειτουργία του Ιδρύματος και θα τα ήλεγχα με τις διαδικασίες του δημόσιου πανεπιστημίου, όπως γίνεται με τις υποτροφίες ή τις χορηγίες. Θα προσέλκυα μεγάλους χορηγούς. Γιατί να μην υπάρχει, για παράδειγμα, μια έδρα Ωνάση στον τομέα των αρχαίων ελληνικών ή της αρχαιολογίας στο Ιδρυμά μας; Εδρα Διαμαντή ή έδρα Εμπειρίκου;».

Δεν τολμήσαμε...
- Πρέπει να καταργηθεί το άσυλο; «Αν δεν καταργηθεί, καθώς δεν εξυπηρετεί πια παρά μόνο ιστορικούς λόγους, πρέπει να διευκρινιστεί τι ακριβώς καλύπτει. Αυτό που γίνεται εδώ, δεν γίνεται σε κανένα άλλο πανεπιστήμιο της Ευρώπης. Για παράδειγμα, στη Γερμανία πρόσφατα οι φοιτητές αποφάσισαν κινητοποιήσεις. Ξέρετε τι έκαναν; Ανοιξαν πανό και μοίραζαν φυλλάδια μέσα σε αμφιθέατρα χωρίς να εμποδίσουν κατά τ΄ άλλα σε κανένα επίπεδο τη διδασκαλία ή τη λειτουργία του πανεπιστημίου. Στη Γερμανία αυτό το λένε κατάληψη. Αν κάποιος προσπαθήσει να εμποδίσει τη λειτουργία του πανεπιστημίου, ασκούνται αμέσως εναντίον του πειθαρχικές διώξεις. Σ΄ εμάς δεν τόλμησε ποτέ κανείς να το κάνει αυτό, παρ΄ ότι προβλέπεται στον νόμο. Γιατί; Γιατί φοβούνται όλοι την αντίδραση των φοιτητικών παρατάξεων που αναφέρονται κατευθείαν στα κόμματα του Κοινοβουλίου».

Χρ. Γιανναρᾶς-Στρατηγική λογική κατέναντι αφασίας

Hμερομηνία δημοσίευσης: 13-06-10

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_13/06/2010_404393

Στρατηγική λογική κατέναντι αφασίας

Tου Χρηστου Γιανναρα

Κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες, μεταφρασμένο στα ελληνικά, το βιβλίο του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου, ΤΟ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΒΑΘΟΣ - Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ (εκδόσεις «Ποιότητα», μτφρ. Νικ. Ραπτόπουλου, σελίδες 845). Θα ήθελα να το συστήσω σε όποιον ενδιαφέρεται σοβαρά (όχι συναισθηματικά-επιδερμικά) για το ενδεχόμενο να επιβιώσει ιστορικά το ελλαδικό κράτος στις σημερινές διεθνείς συνθήκες. Οχι βέβαια για να πάρει άμεση απάντηση. Αλλά για να αντιληφθεί ποιο επίπεδο κατάρτισης και ευφυΐας, ποιο ειδικό χάρισμα στρατηγικής σκέψης απαιτεί η σοβαρή αναμέτρηση με ένα τέτοιο ερώτημα.

Δεν διανοούμαι να «παρουσιάσω» στους αναγνώστες της επιφυλλίδας αυτό το βιβλίο. Ο,τι και αν παραθέσω θα είναι κατώτερο του επιπέδου και της γοητείας του. Κάθε χαρακτηρισμός που θα εκφέρω δεν επαρκεί για να συνιστά κρίση, τον καταθέτω μόνο ως πρόκληση-πρόταση να διαβαστεί το βιβλίο. Αν ήταν δυνατό, να διαβαστεί από κάθε Ελληνα. Είναι σαφώς το βιβλίο ενός αντιπάλου: ο Αχμέτ Νταβούτογλου διεκδικεί για την πατρίδα του μεγάλο κομμάτι της δικής μας πατρίδας, του Αιγαίου, την Κύπρο. Αλλά εγώ, τουλάχιστον, δεν έχω διαβάσει ποτέ σε ελληνικό βιβλίο συναρπαστικότερη και αποκαλυπτικότερη ανάλυση της γεωστρατηγικής σπουδαιότητας του Αιγαίου και της Κύπρου. 

Ο Ντ. ξέρει καλά τι διεκδικεί. Εγώ ο Ελληνας υπερασπίζω συναισθηματική θολούρα. Παιδιαρίζω.

Μόνο με ένα ελληνικό μελέτημα θα μπορούσα, προσωπικά, να συγκρίνω το βιβλίο του Ντ.: Με το «επίμετρο», στο βιβλίο του Παναγιώτη Κονδύλη, ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ (1997), που έχει τίτλο «Γεωπολιτικές και στρατιωτικές παράμετροι ενός ελληνοτουρκικού πολέμου».

Αλλά η ιδιοφυΐα του Κονδύλη και οι προβληματισμοί του οριοθετούνται καταφανώς από τον μηδενισμό του: Τον ενδιαφέρει η στρατηγική λογική (λογική του μπριτζ ή του σκακιού) για την άμυνα της αξιοπρέπειας και της εθνικής κυριαρχίας του ελλαδικού κρατιδίου – δεν έχει άλλο όραμα, δεν πιστεύει σε κάτι περισσότερο, σε πρόταση πανανθρώπινης εμβέλειας που να κομίζει στην Ιστορία ο Ελληνισμός.

Ο Ντ. αντλεί τη στρατηγική του ανάλυση από το όραμά του για την Τουρκία. Και το όραμα είναι, να διασώσει η χώρα του τον «πολιτισμικό της άξονα», τη διαφορά της από τη Δύση – τη διαφορά όχι ως αντίθεση, αλλά ως ιδιαιτερότητα, ως «ιδιαίτερη θέση στο διεθνές σύστημα». Είναι σαφέστατη (σχεδόν επιθετική) η περηφάνια του γι’ αυτήν την ιδιαιτερότητα, δεν φιλοδοξεί ούτε την αντιπαλότητα ούτε τη μίμηση, δεν είναι ο μειονεκτικός απέναντι στη Δύση Ανατολίτης, ο ξιπασμένος από τα «φώτα» της μεταπράτης. Εχει ραχοκοκαλιά, διεκδικεί να επιβάλει, από θέσεως ισχύος, την τουρκική ιδιαιτερότητα στη σημερινή διεθνή συνύπαρξη.

Γι’ αυτό και αρνείται να παγιδευτεί στην άμυνα, στη «διαφύλαξη συνόρων». Λέει: «Οι φιλόδοξες χώρες ορίζουν το τι θεωρούν για τις ίδιες απειλή βασιζόμενες στις στρατηγικές τους επιδιώξεις, όχι στους φόβους τους. Αντίθετα, οι παθητικές, χωρίς φιλοδοξίες χώρες διαμορφώνουν στρατηγικές υποταγμένες στις απειλές που υφίστανται» (ακόμα και από τεχνητά, ασήμαντα γειτονικά τους κρατίδια, θα πρόσθετα). «Δεν υπάρχει πιο θλιβερή κατάσταση για μια χώρα από το να προβάλλει τις εσωτερικές της αδυναμίες σαν βασικές αρχές που καθορίζουν τη στρατηγική της», συμπληρώνει ο Ντ. Παραβλέπει ότι υπάρχει και θλιβερότερη κατάσταση: Χώρες που απλώς υποτάσσουν πειθήνια τη στρατηγική τους στα θελήματα-βίτσια του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ ή σε παραγγελίες προμήθειας εξοπλισμών από Ευρωπαίους «προστάτες» τους. Και το κάνουν μόνο για να εξαγοράσουν εύνοια (με χειροπιαστά ανταλλάγματα) κάποιοι σπιθαμιαίοι επαγγελματίες της εξουσίας.

«Το βασικότερο έρεισμα στρατηγικής ισχύος μιας χώρας είναι ο ανθρώπινος παράγων», διδάσκει ο Ντ. «Είναι αδύνατο να αλλάξει κανείς τη γεωγραφική θέση και την ιστορική παράδοση, σταθερά δεδομένα της στρατηγικής. Ομως, ο παράγων της ανθρώπινης καλλιέργειας μπορεί να δημιουργήσει κανούργια δεδομένα στρατηγικής λογικής, νέες οπτικές για την αξιολόγηση της γεωγραφίας και της ιστορίας». Αν συνειδητοποιούσαμε οι Ελληνες τη βαρύτητα αυτής της απόφανσης του Ντ. θα είχαμε παραπέμψει σε ειδικό δικαστήριο πρωθυπουργούς όχι για την εγκληματική οικονομική τους πολιτική, αλλά για την πολιτική τους στο υπουργείο Παιδείας.

Η θεμελιωδέστερη προϋπόθεση για τον σχεδιασμό αποτελεσματικής στρατηγικής είναι, κατά τον Ντ., 

«η λογική που στηρίζεται σε υπαρξιακά αιτήματα: Στα στοιχεία που υφαίνουν τη σημερινή συλλογική μας προσωπικότητα, στους παράγοντες κοινωνικής συνοχής, στην πολιτική κουλτούρα, (τελικά) στην εθνική συνείδηση... Κοινωνίες με ριζικά αποδυναμωμένη και φθαρμένη εθνική συνείδηση δεν έχουν πεδίο στρατηγικής λογικής, θέτουν σε κίνδυνο την ιστορική τους ύπαρξη, περιθωριοποιούνται στη διεθνή σκακιέρα».

[ΣΧΟΛΙΟΝ: ΔΗΛΑΔΗ, ΟΜΙΛΟΥΜΕ ΔΙΑ ΚΡΑΤΗ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΝΕΩΤΕΡΙΚΟ  ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΤΟΜΟΚΕΝΤΡΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΧΟΥΝ ΕΝΘΡΟΝΙΣΕΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΟΝΤΟΤΗΤΕΣ (π.χ. έθνος, Ιστορία, φυλή, Κράτος,  Κοινωνία, Πολιτισμός -με την Σπεγκλεριανή έννοια,  κ.ο.κ.) ΟΙ  ΟΠΟΙΕΣ ΑΥΤΕΣ ΚΑΙ ΜΟΝΕΣ ΔΥΝΑΝΤΑΙ ΝΑ ΣΥΝΑΠΑΡΤΙΣΟΥΝ ' εθνική συνείδηση' και ΄κοινωνική συνοχή', ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΞ ΟΡΙΣΜΟΥ ΣΤΕΡΕΙΤΑΙ Η ΑΤΟΜΟΚΕΝΤΡΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ!] 

Πρέπει να ξέρει, φαντάζομαι, ο σημερινός Τούρκος υπ. Εξ. ότι, με μια τέτοια εκφραστική σαν τη δική του, το σύνολο του πολιτικού κόσμου στην Ελλάδα (οι εξαιρέσεις ελάχιστες και μη σοβαρές) καγχάζει ειρωνικά. 

Τρέμοντας μήπως και χαρακτηριστούν «μη-προοδευτικοί» από μια κυρίαρχη στη δημοσιότητα (με δυσεξήγητες μεθοδεύσεις) διανόηση, χλευάζουν κάθε αναφορά σε κοινωνική συνοχή, ιστορική συνέχεια, ιδιαιτερότητα πολιτισμού. Διαστρέφουν την Ιστορία στα σχολικά εγχειρίδια, αφελληνίζουν τη γλώσσα, εξηλιθιώνουν τις μάζες με τον τζόγο και το ποδόσφαιρο. 

Ισως να μην είναι συνειδητοί αρνησιπάτριδες, αλλά μόνο χαμηλότατου νοητικού βεληνεκούς. 

Γι’ αυτό και ψευτοθρηνούν επί χρόνια για το πόσο μειονεκτική είναι η Ελλάδα σε σχέση με τα γεωστρατηγικά πλεονεκτήματα της Τουρκίας.

Ο Αχμέτ Νταβούτογλου λέει: 

«Το Αιγαίο αποτελεί τον σημαντικότερο θαλάσσιο κόμβο της ευρασιατικής ηπείρου στην κατεύθυνση Βορρά - Νότου... Αυτή η θάλασσα - πέρασμα κατέχει μια προσδιοριστική θέση μοναδική στη γεωπολιτική, γεωστρατηγική, γεωοικονομική, γεωπολιτισμική (διεθνή) αλληλεπίδραση... Εχει μια πρώτης τάξεως στρατηγική σημασία όχι μόνο για την Ελλάδα και την Τουρκία, αλλά και για τις παράκτιες χώρες του Εύξεινου Πόντου και για όλες τις παγκόσμιες και περιφερειακές δυνάμεις που έχουν ανάγκη ενός μεταφορικού και εμπορικού κόμβου... Η Κύπρος, που κατέχει παγκοσμίως κεντρική (γεωστρατηγική) θέση, βρίσκεται, μαζί με την Κρήτη, πάνω σε άξονα όπου τέμνονται (τεράστιας γεωοικονομικής και στρατηγικής σημασίας) θαλάσσιες οδοί... Μια χώρα που παραμελεί την Κύπρο δεν είναι δυνατό να έχει αποφασιστικό λόγο στις παγκόσμιες και περιφερειακές πολιτικές, δεν μπορεί να δραστηριοποιηθεί στο διεθνές πεδίο... Ακόμα και αν δεν υπήρχε ούτε ένας μουσουλμάνος Τούρκος εκεί, η Τουρκία όφειλε να διατηρεί ανοιχτό ένα Κυπριακό Ζήτημα».

Αυτά τα εκπληκτικά γεωστρατηγικά πλεονεκτήματα του Αιγαίου, της Κύπρου, της Κρήτης, σκέψου, αναγνώστη, ποια ελληνικά πολιτικά «αναστήματα» τα διαχειρίζονται.

N. Ξυδακης-«το σύστημα ρίχνει κι άλλα κόκαλα στο αγριεμένο πλήθος»

Hμερομηνία δημοσίευσης: 13-06-10 -- http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_13/06/2010_404008 Eνα βλεμμα Τελετές μνησικακίας με ηθικά ερείπια Tου Nικου Γ. Ξυδακη Το πρόσωπο του Ακη Τσοχατζόπουλου στις εφημερίδες των περασμένων ημερών εικονίζει μια εποχή, και το τέλος της. Ο άλλοτε πανίσχυρος υπουργός και γραμματέας του ΠΑΣΟΚ, μέλος τη τρόικας, στενός συνεργάτης του Ανδρέα Παπανδρέου, παρ’ ολίγον πρόεδρος του κόμματος, ο συμπαθής Beau Brummel με τον ακατάληπτο σοσιαλίζοντα λόγο, απολογήθηκε ενώπιον της Επιτροπής Διαφάνειας του ΠΑΣΟΚ για το πώς απέκτησε τα πλούτη του και πώς συναλλάσσεται με υπεράκτιες εταιρείες. Το κόμμα του, το κόμμα που συνίδρυσε μαζί με άλλα ιστορικά μέλη το 1974, αφού τον άκουσε, αποφάσισε να αναστείλει την κομματική του ιδιότητα· να διώξει τον Ακη. Ο 71χρονος πολιτικός εμφανίστηκε μπροστά στις κάμερες και τα μικρόφωνα για το τελευταίο του On, στο πεζοδρόμιο της Χ. Τρικούπη, εκεί όπου κάποτε παρλάριζε και χρησμοδοτούσε. Δεν έμοιαζε με τον συμπαθή γόη του παρελθόντος. Ηταν κουρασμένος, αδυνατισμένος, σουρωμένος, κατηφής. Δεν φορούσε γραβάτα, το πουκάμισό του ήταν ανοιχτό, φαινόταν ατημέλητος, παραιτημένος. Η φωνή του βγήκε βραχνή, ξέπνοη. Και το βλέμμα του... Το βλέμμα του ήταν θαμπό και άδειο, το βλέμμα ενός ανθρώπου που μόλις συνειδητοποίησε την ήττα, το βλέμμα ενός ανθρώπου που γέρασε απότομα και συρρικνώθηκε και άδειασε. Μετά τα παλικάρια του εκσυγχρονισμού Μαντέλη και Τσουκάτο, Πασόκους του 1997 - 2004, το σύστημα ρίχνει κι άλλα κόκαλα στο αγριεμένο πλήθος, ρίχνει τον Ακη, θεμέλιο του ΠΑΣΟΚ για τρεις δεκαετίες. Το κόμμα του Γιώργου Παπανδρέου δεν περιμένει πια τον εισαγγελέα, τι θα πει, τι θα βρει· σπεύδει να ξεσαβουρώσει, σπεύδει να εξευμενίσει την πάνδημη οργή, πετάει ό,τι του είναι περιττό.  Πετάει κόκαλα στο αγριεμένο πλήθος που καταδιώκει μανιασμένο το σύστημα, μήπως και κερδηθεί λίγος πολύτιμος χρόνος, μήπως και η προσοχή αποσπαστεί από τη θύελλα που έχει ξεσπάσει, από την απειλή φτώχειας και αποκλεισμού, από την αίσθηση ομηρίας, από το θαμπό παρόν και το δυσοίωνο μέλλον. Το πλήθος ορμάει στο κόκαλο, αλλά πολύ γρήγορα αποστρέφει το πρόσωπό του.  Δεν χορταίνει με κόκαλα, δεν χορταίνει με ξοφλημένους και καμένους, με ό,τι έχει ξεφωνηθεί.  Tο πλήθος θα μείνει πεινασμένο και αγριεμένο. Και θα φερμάρει και θα αλυχτάει, όλο και περισσότερο, όσο θα σφίγγει ο κλοιός της επισφάλειας. Tο επόμενο γεύμα θα είναι δημοσιογράφοι. Η λίστα με τους (πενήντα, εξήντα;) δημοσιογράφους που πήραν δώρα από τη Siemens. H λίστα ακούστηκε αλλά δεν εμφανίστηκε δημοσίως. Από μέιλ σε μέιλ κι από στόμα σε στόμα όμως κυκλοφορούν ονόματα, φήμες, πληροφορίες. Συνεχείς μικροδόσεις δηλητήριου, τόσο όσο να σβήνει η δίψα του κοινού, τόσο όσο να μην σκοτώσει τον ασθενή. Ο Τάδε πήγε ταξίδι VIP με έξοδα της εταιρείας, ο Δείνα πήρε δώρο οικοσκευή, ο άλλος έλαβε δώρο σε ρευστό. Η λίστα κρέμεται πάνω από κεφάλια αδίκων και δικαίων, πάνω από την τιμή ενός επαγγελματικού κλάδου, που θα στολιστεί πάλι εν χορώ «αλήτες, ρουφιάνοι» κ.λπ., κρέμεται σαν χατζάρα πάνω από την αξιοπιστία των μήντια, που διαμεσολαβούν και κανονίζουν. Ολοι εναντίον όλων. Υπό το φάσμα της κλιμακούμενης χρεοκοπίας, όλοι φημολογούν εναντίον όλων, η κοινωνία ποτίζεται ώς το μεδούλι από μνησικακία, εχθρότητα, φθόνο, μοχθηρία, εκδίκηση. Κι όσο ποτίζεται, τόσο ερεθίζεται και ζητάει κι άλλο. Η μνησικακία φουντώνει μόνη της, αυτοτροφοδείται. Οσο αντικρίζει ηττημένα βλέμματα, θρασείς επίορκους και δωρολήπτες, πολιτικά ερείπια, η κοινή αγριότητα θα ζητάει κι άλλα, κι άλλα. Το σύστημα θα απαντά, θα ρίχνει κόκαλα και κορμιά στην αρένα. Ποιο το κέρδος από τούτη την ασύντακτη, σπασμωδική πτωματοφαγία; Κανένα ουσιώδες.  Η φυσική εξόντωση προσώπων ήδη καταβαραθρωμένων ηθικά ικανοποιεί τη δίψα για τιμωρία και εκδίκηση, αλλά θέτει εκτός εστίασης τα πιο φλέγοντα προβλήματα, τις δομικές ανωμαλίες ενός συστήματος που αναπαράγεται τρώγοντας σάπια μέλη. Η δίκη και η καταδίκη των καταχραστών είναι αναγκαία. Αλλά δεν είναι αρκετή. Η δικαστική εκκαθάριση του πολιτικού βίου α λα ιταλικά θα σαρώσει τα ήδη ερείπια· ίσως καταλήξει σε κράτος δικαστών, ίσως οδηγήσει σε εξαφάνιση των υπαρχόντων πολιτικών σχηματισμών, ίσως οδηγήσει σε μπερλουσκονισμό και Παλινόρθωση, ίσως σε νέες μορφές αυταρχισμού. Πολύ δύσκολα όμως μπορούμε να διακρίνουμε πώς μπορεί ο αυτοκανιβαλισμός του συστήματος να δράσει χειραφετητικά και να οδηγηθούμε σε αναγεννημένο κράτος δικαίου. Οι ελεύθερες κοινωνίες δεν τρέφονται με πτώματα.