Ο «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ», ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΠΕΤΑ ΤΟΥΣ.

Ο «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ», ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΠΕΤΑ ΤΟΥΣ.


Μια έντονη μυρωδιά αναδύεται κι όσοι καταλαβαίνουν… Σάπιοι τύποι στο προσκήνιο και πάλι. Κάλπικα όντα, αδηφάγα, που με το «χρίσμα» των κομμάτων αποτυπωμένο στα ολόχρυσα δόντια τους, θα συνεχίσουν να ροκανίζουν ότι έχει απομείνει σ’ αυτόν τον δύσμοιρο τόπο.

Η αδιατάραχτη βαναυσότητα της κυβερνητικής χούντας, τα ζαρωμένα λόγια και οι μυκηθμοί των υπόλοιπων κομμάτων, η πανομοιότυπη φιλαργυρία των περισσότερων «υποψηφίων», οι βρώμικοι σχεδιασμοί των «δανειστών» μας, μαζί με τα συμφεροντολογικά χέρια και τα γανιασμένα μυαλά των υπάκουων ψηφοφόρων, θα συνθέσουν το σκηνικό της χωρίς προηγούμενο βρώμικης επιχείρησης, που λέγεται «Καλλικράτης».
.......

Μπορούμε να τα βάλουμε με το τέρας που λέγεται πολιτικό σύστημα; Ν’ αντιπαλέψουμε τη Νέα Τάξη που γκρεμίζει σκόπιμα ότι υπάρχει όρθιο σ’ αυτόν τον τόπο;

Μπορούμε ν’ αποκηρύξουμε όλο το καλοταϊσμένο και πάντα λιμασμένο κομματικό σκυλολόι της λεγόμενης «Τοπικής Αυτοδιοίκησης»; Να ξεφύγουμε απ’ το εφιαλτικό δόντι της τηλεόρασης; Μπορούμε τέλος ν’ αντισταθούμε;

Ποιοι είναι λοιπόν οι νέοι τύραννοι που θα κληθούν να «κυβερνήσουν» τις τοπικές κοινωνίες;

Ποια θα είναι τα ανατριχιαστικά κοράκια πάνω απ’ το γκρίζο φέρετρο των Κοινοτήτων και κατ’ επέκταση της Ελλάδας; Ποιοι θα νεκροφιλήσουν και ποιοι θα συνοδέψουν ως τον τάφο το ατιμασμένο πτώμα της τοπικής αυτοδιοίκησης;

Τούτη τη φορά δε θα είναι μόνο οι «αυτοδιοικητικοί», γνωστά ανθρωπόμορφα υπο-είδη τερμιτών, που χρόνια τώρα ροκανίζουν τον τόπο. Τούτη τη φορά τον πρώτο λόγο θα έχουν οι Ελληνοχαλαστές Φασουλήδες, με αρχηγό τους το Νέο Τσολάκογλου.

Αυτή τη φορά προπομποί νεκροθάφτες θα είναι όλα τα χλιδάτα αρπαχτικά της πολιτικής, όλα τα παλαίμαχα σόγια της βρώμικης συναλλαγής, όλα τα φριχτά κομματικά ερπετά τούτης της άμοιρης χώρας.

Όλοι αυτοί θα ενωθούν με τα κατά τόπους θεριά, σε μια πανστρατιά κολασμένων. Ήδη οι γνωστές συμμορίες ξαναβγήκαν παγανιά. Δεν υπάρχει πλατεία. Δεν υπάρχει «λαϊκή» που να μην την ελέγχουν, που να μην την οργώνουν. Λες και δεν έχει αλλάξει τίποτα. Λες και το τραπέζι εν μέσω «κρίσης» είναι πλούσιο κι ανεξάντλητο.

Κανείς απ’ αυτούς δεν ντρέπεται. Κανείς δεν κοκκινίζει. Όλοι αυτοί έριξαν την κοινωνία στο λάκκο των λεόντων και τώρα ετοιμάζονται για έναν καινούργιο γύρο.

...........
Ποιος λοιπόν περιμένει να βγει σώος μέσ’ απ’ αυτή τη μαυρίλα; Ποιος περιμένει να πάει μπροστά ο τόπος όταν τον διαγουμίζουν αιώνια οι κλέφτες και οι απατεώνες, όταν χωρίζουν τα βιλαέτια τους ανάλογα με το πολιτικό τους συμφέρον;

Δεν υπάρχει ένας τίμιος πολιτικός χώρος που να πει ΟΧΙ σε όλη αυτή την ατιμία;

Δεν υπάρχει ένα κόμμα για να καταγγείλει αυτή την παρωδία εκλογών, αυτή την κτηνωδία;

Τόσο φτηνοί, τόσο πουλημένοι, τόσο ξεφτιλισμένοι είμαστε που δε μπορεί να συγκροτηθεί ένας πολιτικός χώρος να συντροφέψει την οργή μιας σημαντικής μερίδας πολιτών;

Κι αν αυτό δε μπορεί να γίνει, δεν υπάρχει ένας τίμιος πολιτικός που να πει ΝΑΙ στην αποχή; Να μη νομιμοποιήσουμε με την ψήφο μας το τερατούργημα που λέγεται «Καλλικράτης»;

Δεν υπάρχει έστω ένας δήμαρχος ή ένας βέρος βλαχοδήμαρχος, απ’ τη λαϊκή ρήση ν’ αρπαχτεί, να σκούξει, να φωνάξει: «Αφού σκουληκιασμένο είναι το δεντρί, σκουληκιασμένοι είναι και οι καρποί του»; .......

Ποιος είν’ ο «Καλλικράτης»;

Ποιος είν’ ο «Καλλικράτης»;
[ΑΣΦΑΛΩΣ! Η ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΛΥΣΙΣ ΚΑΘΕ ΕΝΝΟΙΑΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΩΣ ΚΑΙ "ΚΟΙΝΟΤΗΤΟΣ"] 

Για να καταλάβει κάποιος, εκτός των άλλων, το πώς καταλύεται η έννοια της Τοπικής Αυτοδιοίκησης,, θα πρέπει να δει το τι συμβαίνει στο «Δήμο Γορτυνίας», με έδρα τη Δημητσάνα. 
Ο Νέος Δήμος θα περιλαμβάνει 120 περίπου χωριά! Η απόσταση από το ένα άκρο του Δήμου στο άλλο είναι πάνω από 120 χλμ.! 
Συγκοινωνία που να συνδέει τα χωριά δεν υπάρχει. Τοπικά μέσα επικοινωνίας δεν υπάρχουν. Τα περισσότερα χωριά είναι απομονωμένα και δεν υπάρχει καμιά επαφή μεταξύ των κατοίκων, καμιά γνωριμία. Ακόμη και πολλά ονόματα χωριών μάς είναι άγνωστα.

Αυτοδιοίκηση σημαίνει Αγορά, όμως ούτε αυτή υπάρχει. 
Άλλα απ’ τα χωριά πηγαίνουν στους όμορους δήμους της Μεγαλόπολης και άλλα της Τρίπολης. 
Ποιον λοιπόν υποψήφιο θα επιλέξει κάποιος καλοπροαίρετος ψηφοφόρος, αφού δεν θα ξέρει κανέναν και δε θα έχει έστω μια υποτυπώδη ενημέρωση; 
Είναι αυτό το «πράμα» Τοπική Αυτοδιοίκηση; Είναι δυνατόν οι εκλογές σ’ έναν τέτοιο Δήμο να είναι έγκυρες;
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4906

Κυβέρνηση: Ένα βήμα πριν την κατάρρευση

Κυβέρνηση: Ένα βήμα πριν την κατάρρευση

http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4909

Οι Ανασχηματισμοί πάντα αποτελούσαν ένα τέχνασμα απάτης: «Έβαζε ο Μανολιός τα ρούχα του αλλιώς».

ΣΗΜΕΡΑ, με την άμεση δικτατορία των διεθνών μηχανισμών του χρήματος (τρόικα) χάσανε και αυτό το φύλλο συκής.

Ωστόσο, ο ανασχηματισμός του ΓΑΠ έχει μια ιδιαίτερη σημειολογική αξία: Αποτυπώνει ανάγλυφα τον πανικό της κυβέρνησης πριν από την κατάρρευσή της.

Οι ανεξέλγκτες σπασμωδικές κινήσεις και οι πλέον γελοίες επιλογές γίνονται πάντα κάτω από το κράτος πανικού της κατάρρευσης: Την ώρα που έρχεσαι αντιμέτωπος με την πτώση σου.

Σε τέτοιες στιγμές που νιώθεις έντονα την πνοή του θανάτου βγαίνουν στην επιφάνεια όλα τα παθολογικά στοιχεία της ανεπάρκειάς σου: η πολιτική ασημαντότητα, η φτώχεια των εσωτερικών σου δυνάμεων, η αδυναμία των νευρικών σου εκτονώσεων, η ανέχεια των πνευματικών σου πόρων, η δραματική γελοιότητα, και κυρίως η καταθλιπτική ΑΒΟΥΛΙΑ.

Σε αυτό τον ανασχηματισμό καταγράφονται όλα αυτά εντονότατα. Καταγράφεται η ανήμπορη προσπάθεια των κυβερνητικών παρασίτων να κρατηθούν, έστω για λίγες ακόμα ημέρες στην εξουσία.

Καταγράφεται με χρώματα ζοφερά η πολιτική ασημαντότητα του πρωθυπουργού και κυρίως η τραγική βουλητική του ανεπάρκεια. Λειτουργεί πλέον με τις ανακλαστικές κινήσεις ενός παγιδευμένου ζώου: Οι τελευταίοι σπασμοί της πτώσης…

Και μόνο το γεγονός του οργιώδους αλισβερισιού μέχρι τη μία και μισή μετά τα μεσάνυχτα είναι αποκαλυπτικό.

Αποκαλυπτική είναι και η αλλοπρόσαλλη σύνθεση της νέας κυβέρνησης: Θαμώνες της πλατείας Κολωνακίου εισήλθαν σε εργατικές και αγροτικές «υπευθυνότητες»(!) και πολλά άλλα τέτοια ευτράπελα…

Αποκαλυπτική και η τερατώδης «ευρύτητα» του νέου κυβερνητικού σχήματος: Πενήντα υπουργεία περίπου και άπειρος αριθμός «αναπληρωτών» και υφυπουργών!!!

Μια νεροποντή «συνωστισμού»: ΟΛΟΙ τρέχανε να συνωστιστούν στη νέα κυβέρνηση για να προλάβουν αρπάξουν ό,τι μπορούν ή να καταγραφούν στην ιστορική κυβερνητική λίστα, κάτω από το κράτος του φόβου μήπως και σταματήσει η χρυσή βροχή, η τόσο ευλογημένη…

ΟΛΗ η παρασιτική «αλητεία» των βαλτονεριών του ΠΑΣΟΚ πίεζε για μια κυβερνητική θεσούλα, αισθανόμενη την πτώση και τον τελεσίδικο αφανισμό τους…

Και ο πρωθυπουργός μοιραίος και δραματικά άβουλος [ΜΟΙΡΑΙΟΣ/ΑΒΟΥΛΟΣ, ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΛΕΧΘΟΥΝ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΑΝΘΡΩΠΟ! ΓΙΑΤΙ ΟΛΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΞΕΧΝΟΥΝ ΟΤΙ Ο κ. ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗΝ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΝ ΑΛΛΑ ΕΧΕΙ IQ ΣΤΟ ΟΡΙΟΝ ΤΗΣ ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΟΣ (ΙΑΤΡΙΚΟΣ ΟΡΟΣ)?? ΑΡΑ ΔΕΝ ΔΥΝΑΤΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΜΟΙΡΑΙΟΣ,  ΟΥΤΕ ΑΒΟΥΛΟΣ, ΟΥΤΕ ΕΥΒΟΥΛΟΣ! ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΩΣ ΟΛΙΓΟΝΟΥΣ! {Ο ΛΑΟΣ ΠΑΝΤΑ ΕΛΕΓΕ/ΗΘΕΛΕ: "ΒΑΣΙΛΙΑ ΚΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΙ ΑΠΟ ΞΥΛΟ", ΤΩΡΑ ΤΟ ΠΕΤΥΧΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!!} ΟΤΑΝ ΘΑ ΣΤΗΘΗ ΤΟ ΕΚΤΑΚΤΟΝ ΣΤΡΑΤΟΔΙΚΕΙΟΝ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΔΟΣΙΛΟΓΩΝ (ΩΣ ΑΥΤΟ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΤΩΝ ΕΞ) ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΘΗ ΟΤΙ ΤΟ IQ  ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΕΧΕΙ ΤΟΥ ΔΙΔΕΙ ΑΝΑΜΦΙΒΟΛΩΣ ΤΟ "ΑΚΑΤΑΛΟΓΙΣΤΟΝ" ΚΑΙ ΝΑ ΑΘΩΩΘΗ!] πελαγοδρομούσε…

Αλλά και τι μπορούσε να «θέλει» αυτός ο πρωθυπουργός ΚΑΙ ποιο δυναμισμό θα μπορούσε να έχει, όταν ο ίδιος είναι μια υπόθεση ξοφλημένη ανέκκλητα…
[ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ ΠΛΗΡΩΣ ΜΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟΝ ΤΟΥ "ΡΕΣΑΛΤΟ"- ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ!]

Γ. Δελαστίκ-Ετοιμος να εκραγεί ο Καύκασος

Ετοιμος να εκραγεί ο Καύκασος

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ -http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11826&subid=2&pubid=28546960

Αίμα ρέει πάλι στον Καύκασο. Οχι ποτάμια αυτή τη φορά, όπως τόσο συχνά σε αυτή την "καταραμένη" περιοχή την τελευταία εικοσαετία, αλλά αυτό δεν είναι δυστυχώς τόσο παρήγορο όσο ακούγεται. Οι πολιτικά στοχευμένες δολοφονίες απλών στρατιωτών υποδηλώνουν ότι εκτυλίσσονται σχέδια πρόκλησης εντάσεων σε πολλαπλές εστίες που δεν είναι καθόλου δύσκολο να οδηγήσουν σε πολεμικές αναφλέξεις. Η διαρκής κλιμάκωση της έντασης μεταξύ της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν στο Ναγκόρνο Καραμπάχ και η ραγδαία αποσταθεροποίηση της στρατηγικής σημασίας ρωσικής δημοκρατίας του Νταγκεστάν, στα παράλια της Κασπίας, βρίσκονται το τελευταίο διάστημα στο επίκεντρο των ανησυχητικών εξελίξεων.
Προ δύο εβδομάδων, αυτό που κυριαρχούσε στον διεθνή Τύπο ήταν οι θεαματικές κινήσεις του Κρεμλίνου με στόχο την αποκατάσταση της πολιτικοστρατιωτικής επιρροής του στον νότιο Καύκασο - δηλαδή στις χώρες του Καυκάσου που βρίσκονται εκτός των ρωσικών συνόρων (Αρμενία, Αζερμπαϊτζάν, Γεωργία).
Ο Ρώσος πρόεδρος Ντμίτρι Μεντβέντεφ επισκέφθηκε το Ερεβάν, την πρωτεύουσα της Αρμενίας, στις 19 και 20 Αυγούστου. Εκεί υπέγραψε με τον Σερζ Σαρκισιάν, τον Αρμένιο ομόλογό του, μια εντυπωσιακή συμφωνία παράτασης της παραμονής της μεγάλης ρωσικής στρατιωτικής βάσης στο Γκούμρι, σε αρμενικό έδαφος που απέχει μόλις 20 χιλιόμετρα από τα σύνορα με την Τουρκία, μέχρι το... 2044 (!) από το 2020 που ήταν μέχρι τώρα. Πρόκειται για βάση - κλειδί που επανδρώνεται με 5.000 Ρώσους στρατιώτες. Αυτό το Σαββατοκύριακο ο Μεντβέντεφ επισκέφθηκε το Μπακού, την πρωτεύουσα του Αζερμπαϊτζάν.
Πριν από τη μετάβασή του εκεί, είχε προκαλέσει αίσθηση η είδηση ότι η Μόσχα πρόσφατα πούλησε πυραύλους S-300 στο Αζερμπαϊτζάν, ορκισμένο εχθρό της Αρμενίας, έναντι 300 εκατομμυρίων δολαρίων.
Την περασμένη Τρίτη προκλήθηκαν ένοπλα επεισόδια με νεκρούς στρατιώτες στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, ορεινή περιοχή που επί σοβιετικής εποχής ανήκε στο Αζερμπαϊτζάν, παρόλο που κατοικείται αποκλειστικά από Αρμένιους και ήδη έχει ντε φάκτο ανεξαρτητοποιηθεί από το Αζερμπαϊτζάν μετά από έναν αιματηρό πόλεμο με την Αρμενία που στοίχισε περίπου 30.000 ζωές.
Οσο ο Μεντβέντεφ βρισκόταν στο Μπακού, σημειώθηκε νέα ένοπλη συμπλοκή, με νεκρούς δύο Αζέρους στρατιώτες.
Η γνώμη των αναλυτών είναι ότι τα επεισόδια τα προκάλεσε το Αζερμπαϊτζάν, το οποίο αγωνιά να διαπιστώσει ποιες είναι οι πολιτικές συνέπειες της συμφωνίας Ρωσίας - Αρμενίας για τη διαιώνιση της ρωσικής στρατιωτικής παρουσίας στην Αρμενία: θα καταστήσει πιο ευέλικτη την αρμενική ηγεσία στο Ναγκόρνο Καραμπάχ επιτρέποντάς της να κάνει υποχωρήσεις που μέχρι τώρα αρνιόταν ή θα οδηγήσει σε σκλήρυνση της στάσης των Αρμενίων;
Τα τελευταία χρόνια το Αζερμπαϊτζάν, το οποίο ηττήθηκε κατά κράτος στον πόλεμο με την Αρμενία στις αρχές της δεκαετίας του 1990 για το Ναγκόρνο Καραμπάχ, εξοπλίζεται πυρετωδώς αξιοποιώντας τα έσοδά του από το πετρέλαιο. Φέτος έχουν αρχίσει και δηλώσεις Αζέρων αξιωματούχων που δεν αποκλείουν την εξαπόλυση επίθεσης ανακατάληψης με στρατιωτικά μέσα του Ναγκόρνο Καραμπάχ και των καθαρά αζερινών εδαφών που έχουν καταλάβει οι Αρμένιοι. Σημαίνει άραγε η νέα συμφωνία ότι ρωσικά στρατεύματα θα υπερασπιστούν τους Αρμένιους σε περίπτωση αζερινής επίθεσης;
Στις 11 Αυγούστου η ρωσική ηγεσία αποκάλυψε ότι εγκατέστησε αντιαεροπορικούς πυραύλους S-300 στη στρατηγικής σημασίας Αμπχαζία, την αποσχισθείσα από τη Γεωργία περιοχή που το Κρεμλίνο έχει αναγνωρίσει ως ανεξάρτητη χώρα μετά τον ρωσογεωργιανό πόλεμο του 2008. Πυραύλους ανακοίνωσε η Μόσχα ότι έχει εγκαταστήσει και στη Νότια Οσετία που αποτελεί ανάλογη περίπτωση.
Και ενώ αυτές οι κινήσεις δείχνουν ότι το Κρεμλίνο επιδιώκει την επιβολή στον Καύκασο μιας ρωσικής τάξης πραγμάτων, τα γεγονότα στο Νταγκεστάν έρχονται να αποδείξουν πόσο ασταθής είναι η κατάσταση εντός των ρωσικών συνόρων στον Καύκασο.
Η απόπειρα δολοφονίας το Σάββατο του υπουργού Θρησκευμάτων και Εθνοτήτων του Νταγκεστάν, Μπεκμουρσά Μπεκμουρσάγεφ, ο οποίος γλίτωσε με ελαφρά τραύματα ενώ σκοτώθηκε ο οδηγός του και η επίθεση αυτοκτονίας λίγες ώρες αργότερα σε ρωσικό πεδίο βολής επίσης στο Νταγκεστάν, με 5 νεκρούς και 39 τραυματίες, δεν αφήνουν περιθώρια ψευδαισθήσεων. Οι πόλεμοι στον Καύκασο δεν θα τελειώσουν ποτέ...

Σ.ΛΥΓΕΡΟΣ-Το στερεότυπο της ολιγομελούς κυβέρνησης

Το στερεότυπο της ολιγομελούς κυβέρνησης

Tου Σταυρου Λυγερου
Πριν από ένα χρόνο, ακολουθώντας την πεπατημένη, ο Γιώργος Παπανδρέου είχε προεκλογικά εξαγγείλει ολιγομελές κυβερνητικό σχήμα. Σε αντίθεση με τους προκατόχους του, τήρησε την υπόσχεσή του. Η συνέπειά του, όμως, σ’ αυτό το επίπεδο κόστισε σε αποτελεσματικότητα. Η ολιγομελής κυβέρνηση είναι ένα στερεότυπο που ακούγεται ευχάριστα στα αυτιά της κοινής γνώμης. Κανείς δεν έχει κάνει τον κόπο να εξηγήσει για ποιο λόγο το κυβερνητικό σχήμα πρέπει να είναι ολιγομελές. Πολλοί ταυτίζουν το ολιγομελές με την ευελιξία. Η ταύτιση αυτή, όμως, είναι λογική αυθαιρεσία.
Σε αντίθεση με την κατάσταση που επικρατεί σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, η δημόσια διοίκηση στην Ελλάδα είναι δομημένη κατά τρόπο που την καθιστά υπερβολικά εξαρτημένη από τον εκάστοτε κυβερνητικό μηχανισμό. Οι υπουργοί υποτίθεται ότι έχουν αποστολή να ασκούν την πολιτική διεύθυνση των κρατικών μηχανισμών, δηλαδή να σχεδιάζουν, να επιλέγουν πολιτικές και να εποπτεύουν την εφαρμογή τους. Στην πραγματικότητα, όμως, λειτουργούν και σαν «υπεργενικοί» διευθυντές.
Η πρακτική αυτή έχει ευνουχίσει τη δημόσια διοίκηση, επιτείνοντας την αναποτελεσματικότητά της. Την έχει εθίσει σε έναν ευθυνόφοβο και γραφειοκρατικό τρόπο λειτουργίας. Για να λύσει προβλήματα χρειάζεται να την καθοδηγεί ένα επαρκές κυβερνητικό σχήμα με επεξεργασμένο σχέδιο, ισχυρή πολιτική βούληση και δυνατότητες καθημερινής εποπτείας. Πρόβλημα δεν είναι οι πολλοί υπουργοί. Πρόβλημα είναι ότι δεν πληρούνται οι ανωτέρω προϋποθέσεις. Πρόβλημα είναι ότι κατά κανόνα η πολιτική ηγεσία σε κάθε υπουργείο δεν λειτουργεί ως ενιαίο επιτελείο, αλλά σαν -περισσότερο ή λιγότερο- ανταγωνιζόμενα φέουδα. Πρόβλημα είναι ότι παρά τις εκτεταμένες συναρμοδιότητες δεν υπάρχει αποτελεσματικός μηχανισμός συντονισμού των υπουργών και επίλυσης των μεταξύ τους διαφορών.
Η τεχνητή διάσπαση και συγκόλληση υπουργείων, που επέβαλε ο Γιώργος Παπανδρέου τον περασμένο Οκτώβριο, περισσότερο δημιούργησε παρά έλυσε προβλήματα. Για την ακρίβεια προκάλεσε σχετικό χάος σε μία περίοδο οξύτατης κρίσης, που έπρεπε η κυβερνητική μηχανή να εργαστεί γρήγορα και αποτελεσματικά. Επιπροσθέτως, είναι βαθιά αντιθεσμικό να δημιουργούνται υπερυπουργεία με βάση τα πρόσωπα. Ακραίο παράδειγμα είναι η υπαγωγή της ποντοπόρου ναυτιλίας στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη! Η τάση συγκέντρωσης όσο το δυνατόν περισσότερων αρμοδιοτήτων είναι αλάνθαστο σημάδι εξουσιολαγνείας και «φεουδαλικής» οργάνωσης του κυβερνητικού μηχανισμού. Η πείρα αποδεικνύει ότι για να διακριθεί ένας υπουργός δεν έχει ανάγκη πολλές αρμοδιότητες. Η τάση συγκέντρωσης πολλών αρμοδιοτήτων συχνά βραχυκυκλώνει ακόμα και ικανούς πολιτικούς.
Η πολιτική διεύθυνση του ελληνικού κρατικού μηχανισμού απαιτεί αριθμητικά επαρκές κυβερνητικό σχήμα, το οποίο, όμως, πρέπει να συντονίζεται και να ελέγχεται αποτελεσματικά. Τον ρόλο αυτόν τον παίζει ο πρωθυπουργός, επικουρούμενος από το επιτελείο του ή και από 2-3 αντιπροέδρους (ή υπουργούς Επικρατείας), οι οποίοι έχουν θεσμική αρμοδιότητα ελέγχου και συντονισμού σε ισάριθμους κύκλους υπουργείων.
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_07/09/2010_1292529