Ἐγὼ τώρα ἐξαπλώνω ἰσχυρὰν δεξιὰν καὶ τὴν ἄτιμον σφίγγω πλεξίδα τῶν τυράννων δολιοφρόνων . . . . καίω τῆς δεισιδαιμονίας τὸ βαρὺ βάκτρον. [Ἀν. Κάλβος]


******************************************************
****************************************************************************************************************************************
****************************************************************************************************************************************

ΑΙΘΗΡ ΜΕΝ ΨΥΧΑΣ ΥΠΕΔΕΞΑΤΟ… 810 σελίδες, μεγέθους Α4.

ΑΙΘΗΡ ΜΕΝ ΨΥΧΑΣ ΥΠΕΔΕΞΑΤΟ… 810 σελίδες, μεγέθους Α4.
ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

****************************************************************************************************************************************

TO SALUTO LA ROMANA

TO SALUTO  LA ROMANA
ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
****************************************************************************************************************************************

ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΕΩΣ ΤΩΝ ΓΙΓΑΝΤΩΝ

ΕΥΡΗΜΑ ΥΨΗΛΗΣ ΑΞΙΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΤΟΣΟΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΜΕΛΕΤΗΝ ΤΗΣ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑΣ ΟΣΟΝ ΚΑΙ ΔΙΑ ΜΙΑΝ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΘΕΜΕΛΙΩΣΙΝ ΤΗΣ ΙΔΕΑΣ ΤΟΥ ΠΡΟΚΑΤΑΚΛΥΣΜΙΑΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ Η ΑΝΕΥΡΕΣΙΣ ΤΟΥ ΜΟΜΜΙΟΠΟΙΗΜΕΝΟΥ ΓΙΓΑΝΤΙΑΙΟΥ ΔΑΚΤΥΛΟΥ! ΙΔΕ:
Οι γίγαντες της Αιγύπτου – Ανήκε κάποτε το δάχτυλο αυτό σε ένα «μυθικό» γίγαντα
=============================================

.

.
κλικ στην εικόνα

.

.
κλικ στην εικόνα

.

.
κλικ στην εικόνα

7 Σεπτεμβρίου 2012

Οἱ παρελάσεις, ἑλληνικότατη συνήθεια!


Οἱ παρελάσεις, ἑλληνικότατη συνήθεια τοῦ μεγάλου Ἀλεξάνδρου

Εὐάγγελος Στ. Πονηρός Δρ Θ., Μ.Φ.

Α. Δημιουργοῦν στ΄ ἀλήθεια οἱ παρελάσεις πρόβλημα;

Κάποιους ἐνοχλεῖ ὁ θεσμός τῶν παρελάσεων, τόσο κατά τίς δύο μεγάλες πανελλήνιες, ὅσο καί κατά τίς τοπικές ἐθνικές μας ἐπετείους. Γιά τήν πλειοψηφία τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ δέν τίθεται τέτοιο θέμα, τό αἴτημα ἀπαγορεύσεως τῶν παρελάσεων προέρχεται ἀπό ἐλάχιστα ἄτομα. Ὅμως καί σ΄ αὐτή τήν περίπτωση, ὅπως καί σέ πλεῖστες ὅσες ἄλλες στή χώρα μας, ἐφαρμόζεται ἡ πασίγνωστη τακτική: «φωνάζουμε πολύ, γιά νά φαινόμαστε πολλοί».

Τά ἐπιχειρήματα τῶν συμπαθῶν αὐτῶν ἀνθρώπων δέν εἶναι σοβαρά. Ἡ διεξαγωγή τῶν παρελάσεων δέν στοιχίζει ἀκριβά. Δέν δημιουργοῦν κανένα ἰδιαίτερο πρόβλημα. Μᾶς θυμίζουν τήν ἱστορία μας, μᾶς διδάσκουν, μᾶς τονώνουν τό ἠθικό μας, μᾶς δίνουν θάρρος γιά νέους ἀγῶνες, ἐάν τυχόν ἀπειληθεῖ ἡ ἐλευθερία μας, ἀποτελοῦν τιμή γιά τούς προγόνους μας οἱ ὁποῖοι ἀγωνίσθηκαν, θυσιάσθηκαν καί μᾶς χάρισαν τήν ἐλευθερία.

Ἀκούσαμε καί τό ἀνιστόρητο ψευδοεπιχείρημα, ὅτι ὁ θεσμός τῶν παρελάσεων προέρχεται ἀπό δικτατορικά καθεστώτα τῆς Εὐρώπης τοῦ εἰκοστοῦ αἰώνα (Μουσολίνι, Στάλιν, Χίτλερ) καί ὅτι κατόπιν υἱοθετήθηκε ἀπό ἑλληνικά δικτατορικά καθεστώτα καί ὅτι δῆθεν μᾶς κληροδοτήθηκε ἀπό αὐτά μέχρι σήμερα σάν μία κακή συνήθεια. Πρόκειται γιά ἐκτός τόπου καί χρόνου ἰσχυρισμό. Θά συνιστούσαμε, νά μή μελετᾶται ἡ ἱστορία ἐπιδερμικά[1], ἀλλιῶς θά ἔπρεπε νά μήν ἔχουμε διόλου στρατό ἐπειδή εἶχαν καί τά δικτατορικά καθεστώτα, νά μήν ἔχουμε ἀκόμη  καί σχολεῖα καί νοσοκομεῖα ἐπειδή καί ἐκεῖνα τά καθεστώτα εἶχαν!

Κάποιοι ἰσχυρίσθηκαν, ὅτι οἱ παρελάσεις καθιερώθηκαν ἀπό τήν ἀρχαία Ρωμαϊκή Αὐτοκρατορία. Καί αὐτό ὅμως εἶναι ἀναληθές, θά δοῦμε ἀμέσως παρακάτω ποιά εἶναι ἡ ἀλήθεια καί γιατί μᾶς ἐπιβάλλει νά συνεχίσουμε τόν θεσμό τῶν παρελάσεων.

Πρόβλημα θά ὑπῆρχε, ἄν δέν γνώριζαν οἱ παρελαύνοντες γιατί παρελαύνουν, ποιούς τιμοῦν, ποιῶν ἡρώων ἀγῶνες δέν πρέπει ποτέ νά ξεχνοῦν, ὥστε ἄν χρειασθεῖ νά τούς συνεχίσουν. Ἄν κατέληγαν οἱ παρελάσεις τυπικές γιορτές γιά τά παιδιά καί ἀνούσια ὑπηρεσιακά καθήκοντα γιά ἀξιωματικούς καί ἐκπαιδευτικούς. Εἶναι λοιπόν ὑπεύθυνοι, τόσο οἱ ἐκπαιδευτικοί ὅσο καί οἱ ἀξιωματικοί, ὥστε νά ἐνημερώνουν σωστά μαθητές καί στρατιῶτες καί νά τούς τονώνουν τή φιλοπατρία. Κι ἄς μή δίνουν σημασία σέ μερικούς οἱ ὁποῖοι χλευάζουν αὐτή τή λέξη. Λαός χωρίς φιλοπατρία εἶναι λαός μέ πεσμένο ἠθικό, λαός πού πάσχει ἀπό τάσεις αὐτοκτονίας!
Κι ἄς μή προβάλλουν μερικοί ὡς πρόφαση κάποιες μαθήτριες, οἱ ὁποῖες ἐμφανίζονται στίς παρελάσεις μέ ἀνάρμοστη περιβολή καί μᾶλλον συγχέουν τήν ἐθνική παρέλαση μέ τήν πασαρέλα. Ὅταν κάποιοι δέν ἐφαρμόζουν σωστά ἕνα θεσμό, δέν συνεπάγεται τό γεγονός αὐτό ὅτι πρέπει ὁ θεσμός αὐτός νά ἀπαγορευθεῖ, ἀλλιῶς θά ἔπρεπε νά ἀπαγορευθεῖ καί ἡ ἰατρική ἐπειδή ἔχουν κατά καιρούς ὑπάρξει καί ἀσυνείδητοι ἰατροί.
Ἄς μᾶς πεῖ ὅμως, ὅποιος γι΄ αὐτό τό λόγο προπαγανδίζει τήν ἀπαγόρευση τῶν ἑλληνικῶν παρελάσεων: ποιός θά θεωρήσει τίς ἐθνικές μας ἐνδυμασίες ἀκατάλληλες γιά παρελάσεις; 

Ποιός εἶναι δυνατόν νά γελάσει, ἄν δεῖ Ἑλληνίδα νά παρελαύνει ντυμένη μέ τή στολή τοῦ Γιδᾶ, δηλαδή τῆς Ἀλεξάνδρειας Ἠμαθίας, ἡ ὁποία περιλαμβάνει καί τήν περίφημη «κατσούλα», καφαλοκάλυμμα ὅμοιο μέ τήν ἀρχαία μακεδονική περικεφαλαία, δοσμένο στίς γυναῖκες τῆς περιοχῆς ἀπό τόν μέγα Ἀλέξανδρο ὁ ὁποῖος θέλησε ἔτσι νά τιμήσει τήν γενναιότητά τους στή μάχη;

Β. Ἡ ἱστορική ἀλήθεια

Ἄς δοῦμε λοιπόν πῶς συνδέονται μέ τήν ἑλληνική ἱστορία οἱ παρελάσεις, ὥστε νά λήξει αὐτό τό θέμα μιά γιά πάντα. Σ΄ αὐτό θά μᾶς βοηθήσει ὁ ἱστορικός Ἀρριανός, ὁ ὁποῖος, ὡς γνωστόν, συνέγραψε τό ἔργο «Ἀλεξάνδρου ἀνάβασις».
Περιγράφει λοιπόν ὁ ἀρχαῖος ἱστορικός πῶς ὁ Ἀλέξανδρος Γ΄ ὁ μέγας ἑόρτασε τήν κατάληψη τῆς Τύρου[2]: 

«Ἀλέξανδρος δέ τῷ Ἡρακλεῖ ἔθυσέ τε καί πομπήν ἔστειλε ξύν τῇ δυνάμει ὡπλισμένῃ· καί αἱ νῆες ξυνεπόμπευσαν τῷ Ἡρακλεῖ, καί ἀγῶνα γυμνικόν ἐν τῷ ἱερῷ καί λαμπάδα ἐποίησε·»

Ὁ μέγας Ἀλέξανδρος λοιπόν πραγματοποίησε θυσία στόν Ἡρακλῆ καί κατόπιν διοργάνωσε πομπή μέ ὅλη τή στρατιά ὁπλισμένη. Στήν πομπή πρός τό ἱερό τοῦ Ἡρακλῆ συμμετεῖχαν καί τά πλοῖα τοῦ στόλου. Κατόπιν πραγματοποίησε καί γυμνικούς ἀθλητικούς ἀγῶνες στό ἱερό καί λαμπαδηφορία.
Στήν δέ Μέμφιδα, ἀναφέρει ὁ ἱστορικός ὅτι, ὁ Ἀλέξανδρος «ἐνταῦθα θύει τῷ Διί τῷ βασιλεῖ καί πομπεύει ξύν τῇ στρατιᾷ ἐν τοῖς ὅπλοις καί ἀγῶνα ποιεῖ γυμνικόν καί μουσικόν.»[3] Κι ἐδῶ λοιπόν ὁ Ἀλέξανδρος πραγματοποιεῖ θυσία, αὐτή τή φορά στόν βασιλέα Δία καί διοργανώνει πομπή μέ ὅλη τή στρατιά ἔνοπλη καί κατόπιν γυμνικούς ἀθλητικούς ἀγῶνες καί μουσικό διαγωνισμό.

Ἐπειδή κατά καιρούς ἔχουμε ἀκούσει ὅλων τῶν εἰδῶν τίς ἀφελεῖς προφάσεις, σπεύδουμε νά ἐπισημάνουμε: ἄς μή προφασισθεῖ κάποιος, ὅτι ὁ μέγας Ἀλέξανδρος συνέδεσε στά δύο ὡς ἄνω παραδείγματα τίς παρελάσεις καί μέ τήν λατρεία τοῦ Ἡρακλέους καί τοῦ Διός. Σήμερα δέν ἔχουμε λατρεία Ἡρακλέους καί Διός, ἔχουμε ὅμως ἱστορική μνήμη καί πρέπει νά τιμήσουμε τούς προγόνους μας οἱ ὁποῖοι ἀγωνίσθηκαν γιά τήν ἐλευθερία, νά συνεχίσουμε δέ τίς θυσίες καί τούς κόπους τους. Ἡ συνέχιση ἑνός θεσμοῦ δέν σημαίνει καί ἀπόλυτη ἀντιγραφή του, ἀλλιῶς θά ἔπρεπε οἱ σημερινοί στρατοί νά παρελαύνουν μέ τά ὅπλα καί τά μεταφορικά μέσα τῆς ἐποχῆς τοῦ μεγάλου Ἀλεξάνδρου. Οἱ δέ ἀθλητικοί ἀγῶνες συνεχίζονται μέχρι καί σήμερα κι ἄς μήν εἶναι οὔτε γυμνικοί, οὔτε ἀφιερωμένοι στόν Δία καί στόν Ἡρακλῆ.
Ὅπως ἀναφέρει καί ὁ N. G. L. Hammond, ἕνας ἀπό τούς πλέον ἔγκυρους μελετητές τῆς ἀρχαίας Μακεδονίας, ὁ μέγας Ἀλέξανδρος: «ἐπέλεξε 30.000 παῖδες[4] καί ἔδωσε ἐντολές νά μάθουν ἑλληνικά καί νά ἀσκηθοῦν στή μακεδονική στρατιωτική τάξη, καί ὅρισε πολλούς ἐπιμελητές». Σέ ἄλλες διηγήσεις μαθαίνουμε ὅτι τά παιδιά αὐτά, ὅταν ἐπιλέχτηκαν, ἦταν πολύ νέα καί ὅταν παρήλασαν ὡς ἐπίγονοι μπροστά στόν Ἀλέξανδρο τό 324 ἦταν ἤδη ἄνδρες, δηλαδή κόντευαν τά εἴκοσι.»[5]

 Γ. Συμπέρασμα

Ἀποδείξαμε λοιπόν, ὅτι οἱ παρελάσεις δέν εἶναι συνήθεια ξενόφερτη στήν Ἑλλάδα. Δέν προέρχονται ἀπό τή ρωμαϊκή αὐτοκρατορία, οὔτε ἀπό δικτατορικά καθεστώτα τῆς Εὐρώπης  ἤ τῆς Ἑλλάδας τοῦ 20ου αἰώνα. Τίς παρελάσεις συνήθιζε, γιά νά γιορτάσει τίς νίκες του καί γιά νά ἐπιθεωρεῖ τά στρατεύματά του ὁ ἀνυπέρβλητος Ἕλληνας ὁ Ἀλέξανδρος Γ΄ ὁ Μέγας, εἶναι ἑπομένως σαφῶς ἑλληνική συνήθεια.
Κι ἄν ἐμεῖς ἀπαγορεύσουμε τίς παρελάσεις, θά τίς συνεχίσουν πρός τιμήν του ἄλλοι, κι ἄς μήν εἶναι ἀπόγονοι τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, ἀλλ΄ ἁπλῶς τόν διεκδικοῦν σάν πρόγονό τους καί ἐμπνευστή τῆς πορείας τους πρός τό μέλλον.
Δημοσιεύθηκε στό περιοδικό ΕΡΩ, τεῦχος 11, Ἰούλιος-Σεπτέμβριος 2012.

[1] Καί γενικά θά συνιστούσαμε νά παύσει ἡ χονδροειδής νεοελληνική συνήθεια τήν ὁποία ἔχουμε ὀνομάσει «ἐκμάθηση τῆς ἱστορίας ἀπό τό καφενεῖο». Ὅποιος σύγχρονος Ἕλληνας δέν μελετᾶ ὑπεύθυνα ἱστορικά συγγράμματα καί ἄρθρα, ἀλλά ἀρκεῖται σέ ἀνόητες φῆμες, τίς ὁποῖες ἐκλαμβάνει ὡς ἱστορική ἀλήθεια, δέν πρόκειται ποτέ νά μάθει σωστά τήν ἱστορία του καί μέ αὐτήν νά ἐναρμονίσει τήν πορεία του πρός τό μέλλον.
[2] Ἀρριανός, «Ἀλεξάνδρου ἀνάβασις», Β, 24, 6.
[3] Ἀρριανός, «Ἀλεξάνδρου ἀνάβασις», Γ, 5, 2.
[4] Ἐννοεῖ μή Ἕλληνες.
[5] N. G. L. Hammond, Μέγας Ἀλέξανδρος, Ἕνας ἰδιοφυής, ἐκδ. Μαλλιάρης παιδεία, Θεσσαλονίκη 2007, σ. 223.

Καλπάζει ακάθεκτη στο 12% η Χρυσή Αυγή!

Εκτίναξη του ποσοστού σε 12% και κατάληψη της τρίτης θέσης, δίνει για την Χρυσή Αυγή, δημοσκόπηση η οποία δημοσιεύεται σήμερα. Σύμφωνα με μετρήσεις της VPRC που δημοσιεύονται στην εφημερίδα «Ελλάδα αύριο», το κόμμα του Νίκου Μιχαλολιάκου ξεπερνάει το ΠΑΣΟΚ το οποίο περιορίζεται στο ισχνό 7%. 

Νέα δημοσκόπηση – VPRC



ΣΚΑΪ: Τη γενικότερη δυσαρέσκεια του εκλογικού σώματος με το κυβερνητικό έργο και τη σημαντική ενίσχυση εκλογικής επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ και της Χρυσής Αυγής καταδεικνύει νέα δημοσκόπηση της εταιρείας VPRC, που διενεργήθηκε για λογαριασμό της εφημερίδας «Η Ελλάδα Αύριο» και πραγματοποιήθηκε κατά το διήμερο 4-5 Σεπτεμβρίου με δείγμα 1.000 ανθρώπων.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της VPRC, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον το κόμμα με τη μεγαλύτερη εκλογική επιρροή, καθώς συγκεντρώνει την προτίμηση του 30% του πληθυσμού. Δεύτερη βρίσκεται η Νέα Δημοκρατία, με ποσοστό 28%, ενώ την τρίτη θέση καταλαμβάνει η Χρυσή Αυγή, υποστηριζόμενη από το 12% του εκλογικού σώματος, μόλις τρεις μήνες μετά την πρώτη είσοδό της στο κοινοβούλιο με ποσοστό που άγγιξε το 7%.

Στην τέταρτη θέση βρίσκεται το ΠΑΣΟΚ (7,5%), πέμπτοι βρίσκονται οι Ανεξάρτητοι Έλληνες (7%), έκτο έρχεται το ΚΚΕ, ενώ τελευταίο κοινοβουλευτικό κόμμα είναι η Δημοκρατική Αριστερά (4%), σε μία σταθερά επτακομματική Βουλή.

Πρέπει να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με τα ευρήματα της δημοσκόπησης, η εκλογική επιρροή και των τριών συμπολιτευόμενων κομμάτων έχει μειωθεί σε σχέση με το αποτέλεσμα των εκλογών.

Παράλληλα, η έρευνα της VPRC δείχνει τα δύσκολα νερά στα οποία πλέει η κυβέρνηση, με τη συντριπτική πλειοψηφία (76%) των ελλήνων πολιτών να εκφράζει την άποψη ότι «τα πράγματα πηγαίνουν σε λάθος κατεύθυνση» και μόλις το 12% να εκφράζει την πεποίθηση πως «πηγαίνουν σε σωστή κατεύθυνση».

Τέλος, εντυπωσιακή είναι η διαφαινόμενη δυσαρέσκεια του εκλογικού σώματος με «τον τρόπο που η σημερινή κυβέρνηση αντιμετωπίζει τα προβλήματα της χώρας», με το 63% να δηλώνει καθόλου ικανοποιημένο, το 23% να εμφανίζεται λίγο ικανοποιημένο, το 10% να είναι αρκετά ικανοποιημένο και μόλις το 2% να δηλώνει πολύ ικανοποιημένο.

Με αυτά τα στοιχεία ως δεδομένο, το 86% των ελλήνων ψηφοφόρων εμφανίζονται δυσαρεστημένοι από το κυβερνητικό έργο, εγείροντας το ενδεχόμενο η περίοδος χάριτος για την κυβέρνηση να έχει ήδη παρέλθει.




Σολζενίτσιν- Το μόνο που φοβόμαστε είναι οι θαρραλέες πολιτικές πράξεις.


"Τί να τα κάνουν τα κοπάδια, τα δώρα της λευτεριάς; Από γενιά σε γενιά, κληρονομιά τους είναι ο ζυγός με τα κουδουνάκια και το μαστίγιο"...




Ένα κείμενο του Μεγάλου Αλεξάνδρου Σολζενίτσιν (1918-2008), γραμμένο το 1974, για την δυνατότητα αντίδρασης στο κομμουνιστικό καθεστώς της ΕΣΣΔ. Μοιάζει τρομακτικά επίκαιρο - σαν γραμμένο για το καθεστώς που βιώνουμε σήμερα στην πατρίδα μας.


Άλλοτε δε τολμούσαμε μήτε καν να ψιθυρίσουμε. Τώρα πια γράφουμε, διαβάζουμε κι όταν τύχει να βρεθούμε σε κανένα καπνιστήριο ή σε άλλο δημόσιο χώρο, αρχίζουμε να παραπονιόμαστε με τη ψυχή μας: Τί βλακείες κάναν εκείνοι και που πάνε να μας μπλέξουνε. Κι οι περιττές ξιπασιές για τα διαστημικά επιτεύγματα, ενώ στα ρημαγμένα σπίτια μας βασιλεύει ο κίνδυνος, η φτώχεια, η αμάθεια κι η στήριξη μακρινών αγρίων καθεστώτων, η υποκίνηση εμφυλίων πολέμων. Σε περίπτωση πολέμου, θα βάλουν εμάς να σκοτωθούμε και θα πάμε θέλουμε-δε θέλουμε, γιατί τί άλλο μπορούμε να κάνουμε; Και δικάζουν όποιους θέλουνε και τους λογικούς τους λένε τρελλούς και πνίγουνε κάθε αντίδραση... Όλ' αυτά τα κάνουν εκείνοι, οι δυνατοί, ενώ μεις είμαστε ανίσχυροι. 

Τώρα πια έχουμε φτάσει στο απροχώρητο, ο πνευματικός μας χαμός μας πρόλαβε κιόλας κι ο φυσικός θα ξεσπάσει από στιγμή σε στιγμή και θα κάψει κι εμάς και τα παιδιά μας, εμείς όμως χαμογελάμε ολοένα φοβισμένα όπως και πριν και ψελλίζουμε: "Και πώς να τους εμποδίσουμε; Μας λείπει η δύναμη"! 

Έχουμε χάσει τόσον απελπιστικά την ανθρωπιά μας, ώστε για τις σημερινές υλικές αξίες, παραδίνουμε όλες τις αρχές μας, την ψυχή μας, όλες τις προσπάθειες των προγόνων μας, όλες τις δυνατότητες για τους απογόνους μας, φτάνει μόνο να μην χαλάσουμε την κακομοιριασμένη μας ζωή. Δε μας έχει απομείνει μήτε σταθερότητα, μήτε περηφάνεια, μήτε φλόγα στη καρδιά. Δε φοβόμαστε καν τον γενικό θάνατο από την ατομική ενέργεια, δε φοβόμαστε τον Γ' Παγκόσμιο Πόλεμο (μπορεί και να τα καταφέρουμε να κρυφτούμε σε καμμιά χαραμάδα), το μόνο που φοβόμαστε είναι οι θαρραλέες πολιτικές πράξεις. Φτάνει μόνο να μη μας ξεμοναχιάσουν από το κοπάδι, φτάνει μόνο να μη κάνουμε κανένα βήμα μόνοι μας και βρεθούμε ξαφνικά χωρίς την άσπρη μας φρατζόλα. Είναι ωραία λοιπόν να ζεις βολικά σ' όλη σου τη ζωή, δε μπορείς να ξεφύγεις από το περιβάλλον, από τις κοινωνικές συνθήκες, το "είναι" καθορίζει την συνείδηση. Εμείς τί ρόλο παίζουμε; Εμείς δε μπορούμε να κάνουμε τίποτε! 

Κι όμως μπορούμε τα πάντα! Αλλά αραδιάζουμε ψέμματα στον εαυτό μας, για να τον καθησυχάσουμε. Δε φταίνε εκείνοι για όλα. Φταίμε εμεις οι ίδιοι, μόνον εμείς! Θα πείτε: "Ναι, πραγματικά τίποτα δε μπορούμε να σοφιστούμε! Μας φιμώσανε το στόμα, δε μας ακούνε, μήτε καν μας ρωτάνε. Πώς να τους αναγκάσουμε να μας ακούσουνε λοιπόν;" Ώστε λοιπόν ο κύκλος έκλεισε; Και διέξοδος δεν υπάρχει στ' αλήθεια; Δε μένει λοιπόν παρά να περιμένουμε άπραγοι μήπως και γίνει κάτι από μόνο του; Αυτό όμως δε θα ξεκολλήσει ποτέ από πάνω μας μόνο του, αν όλοι το παραδεχόμαστε κάθε μέρα, το υμνούμε και το εδραιώνουμε συνέχεια, αν δεν απομακρυνθούμε τουλάχιστον από το πιο ευαίσθητο σημείο του. Από το ΨΕΜΜΑ! 

Όταν η βία εισβάλει στην ειρηνική ζωή των ανθρώπων, το πρόσωπό της φλέγεται από αυτοπεποίθηση, το γράφει καθαρά στη σημαία της και κραυγάζει: "Εγώ είμαι η ΒΙΑ! Φύγετε, παραμερίστε, θα σας κάνω λυώμα"! Η βία όμως γερνά γρήγορα, ύστερα από μερικά χρόνια δεν είναι πια σίγουρη για τον εαυτό της και για να κρατηθεί, για να 'χει μούτρα να εμφανίζεται, καλεί για σύμμαχό της το ΨΕΜΜΑ. Γιατί δεν έχει τίποτ' άλλο να τη καλύψει και το ΨΕΜΜΑ, για να στηριχτεί έχει ανάγκη από τη ΒΙΑ. Αλλά η ΒΙΑ δεν ακουμπά κάθε μέρα, μήτε σε κάθε ώμο το βαρύ της χέρι. Το μόνο που ζητά είναι υποταγή και καθημερινή υποταγή στο ΨΕΜΜΑ. Κι αυτό είναι καθαρή δουλοπρέπεια. Εδώ ακριβώς είναι το πιο απλό, το πιο προσιτό, το πιο περιφρονημένο από μας, κλειδί για τη λύτρωση μας: Η ΑΤΟΜΙΚΗ ΜΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΜΑΣ ΣΤΟ ΨΕΜΜΑ! 

Τί κι αν σκέπασε τα πάντα, τί κι αν κυριαρχεί παντού το ψέμμα; Εμείς θα στηριχτούμε σε τούτο το ελάχιστο: ΔΕ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ! Αυτό είναι το πρώτο άνοιγμα στον δήθεν κρίκο της απραξίας μας. Εύκολο για μας, καταστρεπτικό για το ΨΕΜΜΑ. Όταν οι άνθρωποι ξεκόβουν απ' αυτό, απλούστατα παύει να υπάρχει. Σαν τη ψώρα, το ΨΕΜΜΑ, μπορεί να υπάρχει μόνο στους ανθρώπους! Δε μας καλούν, δεν έχουμε ωριμάσει ακόμα τόσο, ώστε να βγούμε στη πλατεία και να βροντοφωνάξουμε την αλήθεια. Δε μας ρωτούν να πούμε φωναχτά τις σκέψεις μας, ίσως δε ξέρουμε ποια είναι η πραγματική αλήθεια. Ξέρουμεν όμως ποιο είναι το ΨΕΜΜΑ. Εξάλλου μπορούμε ν' αρνηθούμε να λέμε αυτό που δεν σκεφτόμαστε! Εύκολος δρόμος για τη διαμορφωμένη μας οργανική δειλία και πιο προσιτός. 

Ο δρόμος είναι: Να μην υποστηρίξουμε συνειδητά σε τίποτε το ΨΕΜΜΑ! Αφού συνειδητοποιήσουμε τα γαγγραινιασμένα σύνορά του, ας αποτραβηχτούμε απ' αυτά. Δε θα συγκολλήσουμε τα νεκρά κοκκαλάκια και τα λέπια της Κυρίαρχης Ιδεολογίας, δε θα μπαλώσουμε τα σάπια κουρέλια. Τότε θ' απορήσουμε πόσο γρήγορα κι ανήμπορα θα καταρρεύσει το ΨΕΜΜΑ. Το γυμνό, θα φανεί επιτέλους γυμνό στον κόσμο. 

Μένει λοιπόν να διαλέξει ο καθείς μας μέσα στη δειλία του: Θα μείνει συνειδητά υπηρέτης του ψέμματος (φυσικά όχι από συμπάθεια), για να βγάλει το ψωμάκι της οικογένειάς του και ν' αναθρέψει τα παιδιά του στο πνεύμα της ψευτιάς ή ήρθεν η ώρα να τ' αποτινάξει πάνωθέ του και να γίνει άνθρωπος τίμιος, άξιος σεβασμού και των παιδιών του και των συγχρόνων του; Αν δεχτεί το δεύτερο τότε από κείνη τη μέρα: 

  • Δεν θα γράψει ποτέ, δε θα υπογράψει ποτέ, δε θα δημοσιεύσει ποτέ, με κανένα τρόπο, μήτε μια φράση που διαστρεβλώνει την αλήθεια. 
  • Δεν θα προφέρει καμμιά τέτοια φράση ούτε σε ιδιαίτερη συζήτηση, ούτε μπροστά σε κόσμο, ούτε από δική του προαίρεση, ούτε όταν του το υπαγορεύουν άλλοι, ούτε όταν κάνει τον διαφωτιστή, τον δάσκαλο, τον καθηγητή, τον παιδαγωγό ή όταν υποδύεται κάποιο θεατρικό ρόλο. 
  • Δεν θ' απεικονίσει, Δεν θα ενισχύσει, Δεν θα διαδώσει με τη ζωγραφική, τη γλυπτική, τη φωτογραφία, τη τεχνητή διαστρεβλωμένην αλήθεια, όταν την αντιλαμβάνεται. 
  • Δεν θ' αναφέρει, ούτε προφορικά, ούτε γραπτά, κανένα "καθοδηγητικο" τσιτάτο για να γίνει αρεστός ή για να εξασφαλιστεί ή για να πετύχει μια δουλειά του, αν Δεν συμμερίζεται απόλυτα την αναφερόμενη σκέψη ή αν η σκέψη αυτή είναι εντελώς άσχετη με τη συγκεκριμένη περίπτωση. 
  • Δεν θα επιτρέψει να τον αναγκάσουν να πάει σε διαδήλωση ή συγκέντρωση, αν αυτές είναι αντίθετες προς τις αρχές της αλήθειας, Δεν θ' αγγίξει στα χέρια του πανό ή σύνθημα με τ' οποίο Δεν θα συμφωνεί απόλυτα. 
  • Δεν θα σηκώσει το χέρι ψηφίζοντας μια πρόταση που δε συμμερίζεται απόλυτα, Δεν θα ψηφίσει μήτε φανερά, μήτε κρυφά, πρόσωπα που τα θεωρεί ανάξια ή ύποπτα. 
  • Δεν θα επιτρέψει να τον αναγκάσουν να πάρει μέρος σε συνέλευση, όπου είναι βέβαιο πως θα γίνει αναγκαστική και διαστρεβλωμένη συζήτηση της υπόθεσης. 
  • Θα εγκαταλείψει αμέσως τη συνεδρίαση, τη συνέλευση, τη διάλεξη, τη παράσταση, θεατρική ή κινηματογραφική, μόλις ακούσει από τον ρήτορα ή τον ηθοποιό, ένα ψέμμα, ιδεολογικές ανοησίες ή ξεδιάντροπη προπαγάνδα. 
  • Δεν θα γίνει συνδρομητής, ούτε θ' αγοράσει ποτέ μιαν εφημερίδα ή ένα περιοδικό, όπου διαστρεβλώνονται οι πληροφορίες κι αποκρύπτονται τα βασικά γεγονότα. 

Με μια λέξη, Δεν θα δεχτεί ν' αρκεστεί σε ημίμετρα, σε μιαν εποχή διαστημική, τη στιγμή που μπορεί να 'χει τα πρότυπά τους. Δεν απαρίθμησα εδώ φυσικά όλες τις δυνατές κι απαραίτητες αρνήσεις ψέμματος. Εκείνος όμως που θ' αρχίσει να καθαρίζει τον εαυτό του με το καθαρό του βλέμμα θα μπορέσει εύκολα να ξεχωρίσει κι άλλες τέτοιες περιπτώσεις. 

Ναι, στις αρχές τα πράγματα δεν θα πάνε καλά. Κάποιοι ίσως χάσουνε προσωρινά τις δουλειές τους. Για τους νέους που θα θελήσουν να ζήσουν ακολουθώντας την αλήθεια, -αυτή θα κάνει τη νέα τους ζωή πιο δύσκολη στην αρχή, αφού και τα μαθήματα που διδάσκονται είναι γεμάτα ψέμματα-, πρέπει να διαλέξουν. Όποιος όμως θέλει να 'ναι τίμιος, Δεν θα πρέπει να θέσει θέμα επιλογής. Γιατί δε περνά μέρα που ο καθείς μας ακόμα και στις πιο ακίνδυνες τεχνικές επιστήμες, πρέπει να κάνει ένα τουλάχιστον βήμα απ' αυτά που προαναφέραμε, προς όφελος της αλήθειας ή προς το ψέμμα, προς το μέρος της πνευματικής ανεξαρτησίας ή της πνευματικής δουλοπρέπειας. Εκείνος που Δεν θα 'χει το θάρρος να υπερασπιστεί τη ψυχή του, ας μη περηφανεύευται για τις προοδευτικές του ιδέες, ας μη καυχιέται πως είναι ακαδημαϊκός ή καλλιτέχνης του λαού, τιμημένος κοινωνικός παράγων ή στρατηγός. Ας πει μόνο στον εαυτό του: "Είμαι δειλός, υποζύγιο, μου φτάνει μόνο να 'μαι χορτάτος και να μη κρυώνω"! 

Αλήθεια είναι πως ο δρόμος αυτός θα 'ναι δύσκολος! Μα είναι πιο εύκολος από την αυτοπυρπόληση, τις απεργίες πείνας, τις απεργιακές κινητοποιήσεις, την βία πάνω στη βία, τα ναρκωτικά, την μέθη, την φυγή, την παθητικήν αντίδραση. Τί να φοβηθείς εξάλλου πιότερο από ένα πυρηνικόν ολοκαύτωμα ή τη καταστροφή του περιβάλλοντος -ακόμα κι αν επιζήσεις. Οι λαοί του Βιετ-Ναμ του Αφγανιστάν, της Τσεχοσλοβακίας, της Καμπότζης, μας δείξανε πόσο μπορούνε και δαγκώνουνε κι οι μικροί τους μεγάλους. Πως το λιοντάρι χρειάζεται το ποντίκι, αλλά και πρέπει να το φοβάται. Μπορεί κανείς ν' αντιμετωπίσει και τα τανκς με στήθος γυμνό, αρκεί να 'χει καρδιά. 

Ο δρόμος Δεν θα 'ναι εύκολος μα θα 'ναι ο ευκολότερος δυνατός. Δεν είναι εύκολη η εκλογή για το σώμα μα είναι η μοναδική εκλογή για την ψυχή. Εξάλλου υπάρχουνε μερικές δεκάδες ανθρώπων σ' όλο τον κόσμο που ζούνε μ' αυτές τις αρχές. Αν θα γίνουμε δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες, Δεν θ' αναγνωρίζουμε πια τις χώρες μας. 

Αν δειλιάσουμε, ας μη παραπονιόμαστε πια πως δε μας αφήνουν ν' ανασάνουμε, -εμείς οι ίδιοι δεν αφήνουμε τον εαυτό μας ν' ανασάνει! Ας σκύψουμε κι άλλο τα κεφάλια μας, ας περιμένουμε και τ' αδέλφια μας οι βιολόγοι θα βοηθήσουν εκείνους να πετύχουνε το διάβασμα των σκέψεών μας και τη τροποποίηση των γονιδίων μας. Ίσως να κάνουνε σε λίγο και "μάρκετινγκ" πάνω στα συναισθήματά μας και στο πως θα μας "κοιμίζουνε" καλύτερα. Αν δειλιάσουμε και σ' αυτό, τότε είμαστε τιποτένιοι, δεν έχουμεν ελπίδα σωτηρίας και για μας ταιριάζουν οι γεμάτοι περιφρόνηση στίχοι του Πούσκιν:
"Τί να τα κάνουν τα κοπάδια, τα δώρα της λευτεριάς;
Από γενιά σε γενιά, κληρονομιά τους είναι
ο ζυγός με τα κουδουνάκια και το μαστίγιο". 

Π. Ἤφαιστος- Η φοροδιαφυγή, ο καφετζής της Ύδρας και τα κύρια αίτια της κρίσης

Παναγιώτης Ήφαιστοςwww.ifestosedu.gr


 Η φοροδιαφυγή, ο καφετζής της Ύδρας και τα κύρια αίτια της κρίσης

Δική μου ταπεινή εκτίμηση είναι ότι η συζήτηση για τη φοροδιαφυγή αφορά το κεντρικό ζήτημα κάθε πολιτείας. Το πρωταρχικό ερώτημα είναι: Κυριαρχεί η έννοια του πολίτη και της πολιτειακής πίστης και νομιμοφροσύνης; Ή μήπως αντίθετα κυριαρχούν στάσεις και νοοτροπίες ιδιωτείας και απαξίωσης της φιλοπατρίας και των ενάρετων φιλοπάτριδων παραδοχών;  Όπως και για άλλα προβλήματα του νεοελληνικού κράτους τα αίτια της παρούσης κρίσης είναι βαθειά, κυρίως πνευματικά και δεν αφορούν μόνο τη φοροδιαφυγή. Η φοροδιαφυγή του «καφετζή της Ύδρας» αλλά όπως φαίνεται και πολλών άλλων είναι το σύμπτωμα όχι το αίτιο. Αν και το ζήτημα δεν μπορεί να εξαντληθεί σε μερικές γραμμές, μπορούμε να αναφερθούμε σε δύο κύριες παθογένειες:

Πρώτον, απουσιάζει μια «κρατική κουλτούρα» ανάλογη και αντίστοιχη με αυτή των δυτικών κρατών. Απουσιάζει επίσης κάποιος πολιτειακός πατριωτισμός ανάλογος και αντίστοιχος με αυτόν της κλασικής εποχής τον οποίο τόσο καλά ανέδειξε ο Σωκράτης. Σε κάθε περίπτωση, η κρατική κουλτούρα των περισσότερων πολιτών των συγχρόνων κρατών θεωρεί ότι κάποια πράγματα είναι αυτονόητα και ελάχιστη προϋπόθεση συλλογικού βίου. Μεταξύ άλλων:
α) Η πίστη και νομιμοφροσύνη των πολιτών στο εθνοκράτος στο οποίο ανήκουν. Η ετοιμότητά τους για αυτοθυσία είναι δεδομένη.
β) Η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών εμπιστεύεται τους θεσμούς και αναμένουν ότι οι νόμοι θα τηρούνται.
γ) Τα πολιτικά ελίτ δεν εξαιρούνται των  νομικών κυρώσεων, όταν παραβαίνουν τον νόμο.
δ) Κυριαρχεί η προσδοκία πως οι πόροι που θα δοθούν στο κράτος θα χρησιμοποιηθούν βέλτιστα.
ε) Θεωρείται βέβαιο ότι αν διαπιστωθεί διαφθορά θα ελεγχθεί χωρίς διακρίσεις και
στ) Θεωρείται δεδομένο ότι οι κυβερνώντες θα διαθέσουν τους δημόσιους πόρους που εισπράττουν με φόρους για το γενικό καλό συμπεριλαμβανομένης της εθνικής ασφάλειας.

Ας σταθούμε στο «στ)»: Πόσοι έλληνες πιστεύουν σήμερα ότι ισχύει; Πόσοι πολίτες εμπιστεύονται την εξουσία, όταν οι ίδιοι περίπου δράστες ξανακάθισαν στον θώκο. Όταν, για παράδειγμα, ο επί πολλά έτη υπουργός άμυνας είναι φυλακή (την ίδια στιγμή στο πεδίο της εθνικής ασφάλειας δεν ασκούνται τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο. Το αποτέλεσμα είναι η απώλεια γιγαντιαίων πλουτοπαραγωγικών πόρων!!
Να το πούμε διαφορετικά: 

Αυτά που είχαμε τα λεηλάτησαν οι κέρβεροι της εξουσίας του ξενοκρατούμενου νεοελληνικού κράτους, αυτά που μας έμειναν ακούμε ότι θα τα εκποιήσουν στο όνομα της έκτακτης ανάγκης και αυτά που διαθέτουμε όπως ο υποθαλάσσιος πλούτος στερούμαστε επαρκούς ισχύος για να τα διασφαλίσουμε.  

 Δεύτερον, σε κάθε βιώσιμη πολιτεία η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών και όσων εκλέγονται σε θέσεις εξουσίας πιστεύουν βαθύτατα στην εθνική ανεξαρτησία. Δηλαδή, ασυμβίβαστα και αταλάντευτα είναι φιλοπάτριδες.

Η εθνική ανεξαρτησία, υπενθυμίζω, είναι κοινό θέσφατο και υψηλή κοσμοθεωρητική αρχή των πολιτών όλων των κυρίαρχων κρατών. Εδώ, στο δικό μας νεοελληνικό κράτος, αυτή η υψηλή παραδοχή της κλασικής πολιτικής παράδοση που αποτελεί ότι καλύτερο κληροδοτήθηκε στον σύγχρονο κόσμο από τον κλασικό πολιτικό πολιτισμό –στην κλασική εποχή ονομαζόταν «ιδεώδες της ανεξαρτησίας»– ενοχοποιείται από τα αριστεροδεξιά εξαπτέρυγα της ξένης εξάρτησης, από τους φιλοσοφικά παραπαίοντες «διανοούμενους» της … παγκοσμιοποίησης και από αναρριχητές κάθε είδους του κομματικοπαραταξιακού κατεστημένου που ενίοτε κινούνται μεταξύ πανεπιστημίων και κομματικών εδράνων. Μήπως υπερβάλλουμε; Δυστυχώς όχι!
Η φιλοπατρία και η προσκόλληση στο υπέρτατο εθνικό συμφέρον της εθνικής ανεξαρτησίας συχνά εξυβρίζεται με χυδαίους και ανοίκειους όρους, ως δήθεν «εθνικισμός». Από την μια πλευρά πολλοί καθισμένοι πάνω σε βουνά αυταπάτης και ψευδαισθήσεων περιμένουν την παγκόσμια αταξική κοινωνία και από την άλλη πλευρά ένα εξίσου υψηλό βουνό «παγκοσμιοποιημένης ασυναρτησίας» ενοχοποιεί την κρατική κυριαρχία, την υπέρτατη δηλαδή αρχή διεθνούς οργάνωσης.Ενδιαμέσως κυκλοφορούν πολλά πνευματικά μπερδεμένα ιδεολογικά ορφανά κάθε είδους και κάθε απόχρωσης.

«Δεν υπάρχει κρατική κυριαρχία και εθνικό συμφέρον», δήλωναν και έγραφαν αρχές της δεκαετίας του 1990 πρόσωπα τα οποία στην συνέχεια βρέθηκαν στους πιο υψηλούς θώκους εξουσίας. «Το εθνικό συμφέρον είναι ελληνική ιδιοτροπία», έγραφε μια επιστημονικά μεταμφιεσμένη γνώμη. Αυτή την αυτιστική άποψη ακριβώς διατυπώνουν πληθώρα επιστημονικά μεταμφιεσμένων και εισηγμένων θεωρημάτων και ιδεολογημάτων. 

Ξεγράφουν, οι αφιλότιμοι, τον άξονα της σύγχρονης διεθνούς πολιτικής και στερούν από τους Έλληνες τον τρόπο συμμετοχής στην διεθνή και ευρωπαϊκή πολιτική. Ξεχνούν, οι αμαθείς και ιδεολογικά προκατειλημμένοι, ότι μετά την συνθήκη της Βεστφαλίας – και πιο επίσημα μετά τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ η κρατική κυριαρχία επικυρώθηκε ως ο άξονας της διεθνούς πολιτικής, του διεθνούς δικαίου και των διεθνών θεσμών. 

Συνοψίζω: 
Όταν η προσκόλληση των πολιτών στην εθνική ανεξαρτησία, στο εθνικό συμφέρον και στην κρατική κυριαρχία είναι ελλειμματική και όταν ο πολιτειακός πατριωτισμός διώκεται, η διολίσθηση ενός κράτους στο τέλμα είναι αναπόδραστη. 
Κυριαρχούν στρεβλά και αυτιστικά θεωρήματα και ιδεολογήματα που φέρνουν την καταστροφή. Η πολιτεία γίνεται έρμαιο, κυριαρχούν τσαρλατάνοι και βδελυροί «ιδιώτες» και τα συμφέροντα των πολιτών και της κοινωνίας εξανεμίζονται. 
Η πληρωμή φόρων λογικά πλέον θεωρείται από την πλειονότητα περιττή, η ιδιωτεία προτέρημα και η αναλγησία λεβεντιά. Ακόμη και οι ενάρετοι πολίτες εκτιμούν ότι αν δώσουν πόρους στο κράτος είναι άσκοπη πράξη, ίσως και … αντικοινωνική (στον βαθμό που η διασπάθισή τους είναι βεβαία).
 Τώρα, ο «καφετζής της Ύδρας» που μπήκε στο στόχαστρο πανελλήνια (ειδικά στα δακρύβρεκτα δελτία των οχτώ κάθε βράδυ!!) το λογικό είναι να πληρώνει φόρους. Αν δεν είναι νομιμόφρων πρέπει να εφαρμόζεται ό,τι προβλέπει ο νόμος. Άλλη επιλογή δεν υπάρχει. Εντούτοις, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη,  ότι ο «καφετζής της Ύδρας» και ο κάθε άλλος «καφετζής» είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης.  θα πρέπει να συνεκτιμήσουμε το γεγονός ότι μάλλον πολύ γνωστοί φοροφυγάδες του ύστερου κρατικού συστήματος τρωκτικών, νέων τζακιών και άλλων αεριτζήδων που λεηλάτησαν την πατρίδα μας, φυγάδευσαν στο εξωτερικό μερικές δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ (μερικοί λένε πάνω από 100 δισεκατομμύρια). Το μείζον είναι να ελεγχθούν αυτά τα τρωκτικά.
 Αν δεν κατανοήσουμε και αν δεν θεραπεύσουμε τα βασικά και κύρια αίτια της κρίσης, τα οποία είναι πρωτίστως πνευματικά, ο ιστορικός μας θάνατος κοντεύει.

Κινδυνεύει η Ισπανία με διάσπαση;


Κινδυνεύει η Ισπανία με διάσπαση;




Οι περιφερειακές εκλογές στον υπερατλαντικό Καναδά σπανίως φωτίζονται από τους παγκόσμιους προβολείς.
Η νίκη την οποία κατήγαγε όμως αυτή την εβδομάδα το αυτονομιστικό Parti Quebecois είχε μεγάλη απήχηση στην Ισπανία, όπου αναζωπυρώνονται οι αυτονομιστικές τάσεις τόσο των Βάσκων όσο και των Καταλανών.
Οι εξελίξεις στην Ισπανία ενδιαφέρουν με τη σειρά τους ιδιαίτερα το Σκοτικό Εθνικό Κόμμα, το οποίο έχει υποσχεθεί ότι θα προκηρύξει δημοψήφισμα το 2014 για τις μελλοντικές σχέσεις της Σκοτίας με το Ηνωμένο Βασίλειο.
Παράλληλα με την κρίση στην ευρωζώνη και τα επιδεινούμενα δημόσια οικονομικά της Ισπανίας, -ίσως και εξαιτίας αυτών- η Μαδρίτη δείχνει να οδεύει προς μια συνταγματική κρίση που –κατά τους πλέον απαισιόδοξους- θα μπορούσε να οδηγήσει έως και τη διάλυση της Ισπανίας.
Την ερχόμενη Τρίτη, οι Καταλανοί γιορτάζουν την εθνική τους γιορτή (Diada). Κι αυτό γίνεται σε μια χρονιά που η ανεξαρτησία της επαρχίας υποστηρίζεται από ποσοστό μεγαλύτερο του 50% του πληθυσμού. Ανάμεσά τους, ο Ζόρντι Πουζόλ, που ηγήθηκε της αυτόνομης κυβέρνησης της Καταλονίας από το 1980 ως το 2003, και ο Πεπ Γκουαρντιόλα, πρώην προπονητής της Μπαρτσελόνα.
Τον ερχόμενο μήνα δε, οι Βάσκοι πηγαίνουν στις κάλπες, με τον αυτονομιστικό συνασπισμό Bildu να αγωνίζεται στήθος με στήθος για την πρώτη θέση με το μετριοπαθές Βασκικό Εθνικιστικό Κόμμα (PNV).
Ύστερα από μια δεκαετία απαγόρευσής του λόγω δεσμών με την ΕΤΑ, οι αυτονομιστές κέρδισαν στις περυσινές βουλευτικές και δημοτικές εκλογές περισσότερες έδρες από το PNV.
Ο λόγος που παραχωρήθηκε αυτονομία στις ισπανικές επαρχίες ήταν για να μην αποκατασταθούν τα ιστορικά δικαιώματα των Καταλανών και των Βάσκων που αφαίρεσε ο Φράνκο.
Η κεντροδεξιά κυβέρνηση του Μαριάνο Ραχόι, όμως, απειλεί τώρα να ανακτήσει τον έλεγχο των επαρχιών με το πρόσχημα ότι δεν εκπληρώνουν τους (έτσι κι αλλιώς ανέφικτους) δημοσιονομικούς στόχους.
Με εξαίρεση τη Χώρα των Βάσκων και τη Ναβάρα, που εισπράττουν τους δικούς τους φόρους, η χρηματοδότηση των περιφερειακών κυβερνήσεων είναι σε κάθε περίπτωση στη διακριτική ευχέρεια της Μαδρίτης.
Οι Καταλανοί ζητούν τώρα ίση μεταχείριση με τους Βάσκους, με το επιχείρημα ότι κατά κεφαλή μεταβιβάζουν στη Μαδρίτη δέκα φορές περισσότερους πόρους απ’ ό,τι οι Βάσκοι.
Οι εθνικιστές που διοικούν την καταλανική κυβέρνηση αντιμετωπίζουν ένα δίλημμα: Η κυβέρνηση Ραχόι αντιτίθεται ιδεολογικά σε οποιαδήποτε επέκταση του δημοσιονομικού φεντεραλισμού.
Οποιαδήποτε κυβέρνηση στη Μαδρίτη, όμως, έχει ανάγκη από την καταλανική «επιδότηση» για να πληρώσει τις συντάξεις ενός γηράσκοντος πληθυσμού.
Οι εκδηλώσεις της Diada αναμένεται να είναι μαζικές και μαζικά αυτονομιστικές. Δεν θα τις παρακολουθήσουν μόνο οι Σκοτσέζοι, οι Φλαμανδοί και οι κάτοικοι του Κεμπέκ, αλλά και οι Βάσκοι, που βλέπουν την αδιάλλακτη κυβέρνηση Ραχόι να εξυπηρετεί τους στόχους τους.
(Πηγή: Financial Times με πληροφορίες από ΑΜΠΕ)

Οι πυλώνες της κοινωνίας

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Οι πυλώνες της κοινωνίας
Του Κωστα Ιορδανιδη
Υπερκινητικός από τη φύση του ο πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς θα πραγματοποιήσει επίσκεψη ολίγων μόνον ωρών το Σάββατο προκειμένου να εγκαινιάσει την 76η Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης. Δεν πρόκειται να εκφωνήσει την παραδοσιακή ομιλία των πρωθυπουργών περί της καταστάσεως και των προοπτικών της ελληνικής οικονομίας ή να δώσει την καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου, προσδιορίζοντας το πλαίσιο της κυβερνητικής πολιτικής, όπως κατ’ έθος συνέβαινε επί δεκαετίες στο παρελθόν. Ο λόγος, φυσικά, δεν είναι μόνον τα ασφυκτικά χρονικά περιθώρια, ο φόρτος εργασίας. Στις κρίσιμες περιπτώσεις ο ηγέτης πρέπει να είναι εμφανής, να υπερασπίζεται τις επιλογές του ενώπιον ακροατηρίου, ακόμη και εχθρικού. Διαφορετικά, ωστόσο, αποφάσισε να ενεργήσει ο κ. Σαμαράς και οφείλουμε να σεβασθούμε τις επιλογές του.
Εχει περιέλθει η κυβέρνηση σε άκρως δυσχερή κατάσταση. Στη διετία της κυβερνήσεως του κ. Γιώργου Παπανδρέου, η χώρα απώλεσε πλήρως την αξιοπιστία της στο εξωτερικό. Αυτό έχει αναγνωρισθεί παγκοίνως και εκτιμάται ότι έχει αρχίσει μια σχετική αποκατάσταση του κύρους της Ελλάδος μεταξύ των Ευρωπαίων εταίρων της.
Αλλά το σπουδαιότερο είναι ότι απώλεσε την αξιοπιστία της και στην ελληνική κοινωνία. Η πλειοδοσία υποσχέσεων –της τριανδρίας που εσχημάτισε κυβέρνηση συνεργασίας– στις δύο συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις και η άμεση αθέτησή τους αύξησαν αισθητά την απορριπτική διάθεση της κοινωνίας.
Η ολιγόωρη διέλευση του κ. Σαμαρά από τη Θεσσαλονίκη δεν θα αποτρέψει τη διοργάνωση διαδηλώσεων από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ. Αλλά οι κινητοποιήσεις των κομμάτων της αντιπολιτεύσεως είναι αφ’ ενός αναμενόμενες και αφ’ ετέρου, έχουν απαξιωθεί ως πρακτική στη συνείδηση των πολιτών.
Το ουσιώδες στη σημερινή συγκυρία είναι ότι οι επιλογές της κυβερνήσεως αμφισβητούνται από κρατικούς λειτουργούς, που αποτελούν τους πυλώνες του όποιου καθεστώτος – κοινοβουλευτικού ή απολυταρχικού. Οταν το σώμα των δικαστικών, οι άνδρες των σωμάτων ασφαλείας, τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, η ακαδημαϊκή κοινότητα θίγονται βάναυσα από τις νέες περικοπές, η πολιτική ηγεσία μένει μετέωρη. Κρατικοί λειτουργοί της τάξεως αυτής δεν πρόκειται να αθετήσουν φυσικά τον όρκο τους, αλλά η πίστη τους στο σύστημα κλονίζεται, ο ψυχικός δεσμός διερράγη και με την εξαφάνιση της μεσαίας τάξεως διαταράσσεται η ισορροπία του συστήματος με τρόπο επικίνδυνο. Εκ των πραγμάτων, ο λόγος περνάει στα άκρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ και η διαρκώς αυξανόμενη επιρροή της Χρυσής Αυγής πιστοποιούν τη συνεχή διολίσθηση σε καταστάσεις εκτός ελέγχου. Και όλα αυτά διότι εδώ και κάτι λιγότερο από τρία χρόνια, διαδοχικές κυβερνήσεις δεν θέλησαν να διευρύνουν τη φορολογική βάση.
Απλώς επιχειρούν να στρέψουν τα ενδεέστερα οικονομικώς τμήματα της κοινωνίας εναντίον της ανώτατης υπαλληλίας και της μεσαίας τάξεως. Αλλά κανένα σύστημα δεν είναι δυνατόν να στηριχθεί από τις πληβειακές δυνάμεις. Τα καθεστώτα ανατρέπονται από άτομα προερχόμενα από τη μεσαία τάξη, που απλώς χειραγωγούν τους ενδεείς.

ΙΤΑΛΙΑ: Ειδική τηλεφωνική γραμμή για προβλήματα από αλλοδαπούς εγκαινιάζει εθνικιστικό κόμμα

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

ΙΤΑΛΙΑ: Ειδική τηλεφωνική γραμμή για προβλήματα από αλλοδαπούς εγκαινιάζει εθνικιστικό κόμμα



Το εθνικιστικό κόμμα ForzaNuova [ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ] στην Ιταλία έχει δημιουργήσει μια τηλεφωνική γραμμή για δυσαρεστημένους πολίτες οι οποίοι θα καλούν όταν αισθάνονται ότι έχουν προβλήματα λόγω της πολυπολιτισμικότητας που τους επιβλήθηκε.
  
Γράφει η ισπανική Alerta Digital:

Στην ιταλική πόλη της Ραβέννας, το κόμμα Forza Nuova έχει κάνει έναν αριθμό τηλεφώνου που είναι στη διάθεση του κοινού, τον οποίο οι άνθρωποι μπορούν να καλούν για να ζητήσουν «μαχητική υποστήριξη κατά του ρατσισμού, των διακρίσεων, της βίας και της αδικίας στις οποίες εκτίθεται ο ιταλικός λαός».

Αυτός ο αριθμός ονομάστηκε πρώτα ο «πράσινος αριθμός», αλλά αμέσως μετονομάστηκε σε «μαύρο αριθμό» από την εφημερίδα Il Fatto Quotidiano. Η Forza Nuova προτείνει ότι αντί να καλέσουν την αστυνομία, οι πολίτες μπορούν να καλούν τον αριθμό αυτό αν δεχθούν επίθεση ή απειλή από αλλοδαπούς, έτσι ώστε μαχητές του κόμματος να σπεύσουν, αντί της αστυνομίας για την αποκατάσταση της τάξης και για να βοηθήσουν τους Ιταλούς πολίτες που έχουν ανάγκη.

Ο Luca Castellini, συντονιστής της Forza Nuova στη Βόρεια Ιταλία, κατήγγειλε την εισβολή των αλλοδαπών και δήλωσε ότι «η ζωή των Ιταλών υποβαθμίζεται σε καθημερινή βάση, όταν πρόκειται για τη χορήγηση κατοικίας από το κράτος και την αναζήτηση εργασίας στο όνομα μιας υποκριτικής και αυτοκτονικής αλληλεγγύης. Η εγκληματικότητα των αλλοδαπών αποτελεί απειλή για τους Ιταλούς στις δικές τους γειτονιές και απειλεί τη πολιτιστική και θρησκευτική τους ταυτότητα».

Ο «μαύρος αριθμός» στη Ραβέννα δεν είναι ο πρώτος του είδους του. Παρόμοιοι τηλεφωνικοί αριθμοί υπάρχουν στη Γένοβα και το Κόμο. Η αστυνομία δεν έχει κάνει ακόμη σχόλια σχετικά με την πρωτοβουλία αυτή, η οποία μοιάζει με παρόμοιες πρωτοβουλίες στην Ελλάδα από την πλευρά της Χρυσής Αυγής.

Στις φωτογραφίες κάτω: αφίσες του εθνικιστικού κόμματος κατά της ισλαμοποίησης, κατά της εισόδου της Τουρκίας στην Ευρώπη και υπέρ του γάμου.

 
 
 

 ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ
--------------------------------

ΣΧΟΛΙΟΝ ΦΙΛΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ: 
"ΚΙ ΑΥΤΟΙ ΔΕΝ ΜΙΛΑΝΕ ΚΑΘΑΡΑ!"
--------------------------------

ΤΟ ΦΑΥΛΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΑΚΜΗ ΤΟΥ!!!! ΚΟΒΟΥΝ ΔΩΡΑ-ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥΣ, ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΕΚΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ!!!


Δεν κόβονται δώρα και επίδομα αδείας στις ΔΕΚΟ
Διευκρινίσεις του υπουργού Οικονομικών στη Βουλή
Δεν περιλαμβάνονται τα επιδόματα δώρων και το επίδομα αδείας στις περικοπές των αποδοχών στις ΔΕΚΟ, όπως προκύπτει από έγγραφη απάντηση που διαβιβάστηκε στη Βουλή από τον υπουργό Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα. Το έγγραφο έχει διαβιβαστεί στη Βουλή, στις 4 Σεπτεμβρίου, προς απάντηση ερώτησης που είχαν απευθύνει στο υπουργείο Οικονομικών οι βουλευτές της Δημοκρατικής Αριστεράς Βασίλης Οικονόμου και Γιώργος Κυρίτσης σχετικής με το εάν έχει κοπεί το δώρο του Πάσχα από τους μισθούς των εργαζομένων των ΔΕΚΟ.

Όπως όμως διευκρινίζει ο κ. Στουρνάρας, σύμφωνα με το άρθρο 31 παράγραφος 4 του Ν. 4024/2011, το μέσο κατά κεφαλή κόστος των πάσης φύσεως αποδοχών, επιδομάτων, αποζημιώσεων και αμοιβών γενικά, εξαιρουμένων των εργοδοτικών εισφορών, απαγορεύεται να υπερβαίνει τα 1.900 ευρώ το μήνα. «Από τη διατύπωση της διάταξης αυτής προκύπτει ότι για τον υπολογισμό του μέσου κατά κεφαλή κόστους-και όχι των μηνιαίων τακτικών αποδοχών-λαμβάνονται υπόψη το σύνολο των αποδοχών, επιδομάτων κλπ, που καταβάλλονται στους εργαζόμενους και επιβαρύνουν τη μισθοδοσία του φορέα», αναφέρει ο υπουργός Οικονομικών και προσθέτει ότι «στα πλαίσια αυτά, και προκειμένου να εφαρμοστεί η διάταξη του νόμου, η οδηγία που δόθηκε από την Ειδική Γραμματεία Δημοσίων Επιχειρήσεων και Οργανισμών ήταν να γίνει μια ορθολογική διαμόρφωση των μισθών με βάση και τις περικοπές που προβλέπει ο Ν. 4024/2011, προκειμένου το μέσο κατά κεφαλή κόστος (και όχι ατομικά οι αποδοχές του κάθε εργαζόμενου) να μην υπερβαίνουν το ποσό των 1.900 ευρώ και όχι να περικοπούν τα επιδόματα δώρων και το επίδομα αδείας».

Οι βουλευτές που είχαν καταθέσει την ερώτηση επικαλούνταν καταγγελίες του Σωματείου Εργαζομένων στο Ινστιτούτο Φαρμακευτικής Έρευνας και Τεχνολογίας (ΙΦΕΤ), ότι κατόπιν σχετικής παραίνεσης - οδηγίας της Ειδικής Γραμματείας ΔΕΚΟ και παρά την αρνητική γνωμοδότηση της Νομικής Υπηρεσίας της ΓΣΕΕ, το δώρο Πάσχα και κατά συνέπεια και τα υπόλοιπα δώρα (Χριστουγέννων - αδείας), συνυπολογίζονται στις μηνιαίες αποδοχές των εργαζομένων, οι οποίες στα πλαίσια της μείωσης των απολαβών των εργαζομένων δεν μπορούν να ξεπερνούν το ποσό των 1900 ευρώ.