ΕΠΟΙΚΙΣΜΟΣ-ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΥΠ' ΟΨΙΝ ΣΑΣ

ΕΠΟΙΚΙΣΜΟΣ

ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΥΠ' ΟΨΙΝ ΣΑΣ

===========================================

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΑΤΟΝ ΚΕΙΜΕΝΟΝ ΔΙΑ ΝΑ ΑΝΤΙΛΗΦΘΩΜΕΝ ΤΟ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΝ ΥΠΟΣΤΡΩΜΑ ΤΟΥ "ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΜΟΥ" - Να μελετηθή καλώς!

 Ο μετανάστης ως Προλετάριος και η εαυτοφοβία των Ευρωπαίων  

Tου ΙΩΑΝΝΗ ΚΩΤΟΥΛΑ

Η ανάγνωση του μεταναστευτικού προβλήματος με μεροληπτικούς όρους και δομημένα ιδεολογικά στερεότυπα ή βάσει της εκ των προτέρων κατηγοριοποίησης των γηγενών Ευρωπαίων και των επήλυδων μεταναστών αντιστοίχως στις αξιολογικές κατηγορίες των εγγενών θυτών και των αιωνίων θυμάτων, καταδεικνύει ότι πρόκειται για ένα μη λειτουργικό στην ουσία του σχήμα, το οποίο θα ήταν δυνατόν να ονομάσουμε, ακολουθώντας τον Γάλλο φιλόσοφο Pierre-André Taguieff (γεν. 1946) μεταναστευτισμό (immigrationnisme).[1]

Ο μεταναστευτισμός προσδιορίζεται ως η προσέγγιση του φαινομένου των διεθνών ροών μετανάστευσης, της εγκατάστασης των μεταναστών στις χώρες υποδοχής και των αντιδράσεων που προκαλούνται μεταξύ των γηγενών ευρωπαϊκών πληθυσμών με προκαθορισμένους όρους, οι οποίοι ουσιαστικά αναπαράγουν μειωτικούς χαρακτηρισμούς, επιθέσεις ad hominem και ιδεοληπτικές ηθικολογικές κατηγορίες.[2] Οι τελευταίες λειτουργούν ως μέσο κοινωνικού στιγματισμού όσων χαρακτηρίζονται από αντίθετη στην πολυπολιτισμικότητα άποψη και συμβάλλουν στην αποφυγή προβολής κάθε δομημένης επιχειρηματολογίας.[3] Κατηγορία αυτού του είδους είναι αυτή του «ρατσισμού», έννοια, η οποία έχει υποστεί μία πλήρη πολιτική εργαλειοποίηση, κυρίως από την Αριστερά και την άκρα Αριστερά.[4]

Αντί, δηλαδή, να προκριθεί μία ψύχραιμη, λειτουργική και ορθολογιστική προσέγγιση, η οποία θα αξιοποιεί λ.χ. την αρχή της επικουρικότητας,[5] επιλέγεται ένα ιδεοληπτικό σχήμα ερμηνείας, σύμφωνα με το οποίο η μαζική μετανάστευση συνιστά εξ ορισμού μία θετική ή ακόμη και αναπότρεπτη διαδικασία, ενώ οι αντιδράσεις στη μαζική μετανάστευση, ακόμη και στο ίδιο το ιδεολόγημα της πολυπολιτισμικότητας σε επίπεδο θεωρητικής συζήτησης, αποτελούν οπωσδήποτε εκδηλώσεις ρατσιστικών πεποιθήσεων[6] και όχι θεμιτή άποψη,[7] η δε ενδεχόμενη βία και λοιπή εγκληματικότητα των μειονοτικών μεταναστευτικών ομάδων υφιστάμενη μία ενδιαφέρουσα μεταλλαγή αποκαλείται αντίδραση στη θεσμική ή την κοινωνική βία και ουσιαστικά mutatis mutandis δικαιολογείται, όταν μάλιστα δεν ενθαρρύνεται ανοικτά.

Παρατηρείται, επομένως, η κατασκευή της έννοιας του Μετανάστη ως Ευγενούς Αγρίου, ο οποίος έχει μεταφερθεί στο εσωτερικό των δυτικών κοινωνιών, ως Θυματοποιημένου Άλλου.[8] Σε επίπεδο ιδεοληπτικής πρόσληψης των προσωποποιημένων ιδεολογημάτων, ο Μετανάστης καταφανώς συνεχίζει το πρότυπο του Προλετάριου, του στερημένου από τα υλικά και τα πνευματικά αγαθά, κατά συνέπεια ενός ιστορικού υποκειμένου, το οποίο μόνο βελτίωση των συνθηκών της κατάστασής του μπορεί να βιώσει και στο οποίο συγκεντρώνονται πλέον οι διαψευσμένες στο πρόσφατο παρελθόν ελπίδες των οπαδών του αντικαπιταλιστικού ιδεολογήματος. Ο Μετανάστης, μετουσιωμένος σε νέο πρότυπο ιδεολογικής αντίστασης, αντικαθιστά στη συνείδηση της Αριστεράς, η οποία βίωσε την αποτυχία του αντιδυτικού σοσιαλιστικού της οράματος το 1989, το νέο ηρωικό πρότυπο, τον Παρία, περιθωριοποιημένο τόσο από ταξικής όσο και από πολιτισμικής άποψης –όταν πρόκειται για μη Ευρωπαίο μετανάστη-,[9] αλλά και τον Βίαιο Εκδικητή, τον φορέα της επαναστατικής ιδεολογίας, ο οποίος θα ανατρέψει την καπιταλιστική δομή.[10]

Η επανεπινόηση του Προλεταριάτου στο επαναστατικό φαντασιακό της Αριστεράς ως ιστορικού παράγοντα εκπλήρωσης του λυτρωτικού οράματος, το οποίο από την πραγμάτωση της σοσιαλιστικής α-εθνικής ουτοπίας έχει μεταβληθεί πλέον σε πραγμάτωση της πολυπολιτισμικής ουτοπίας, συνδέεται δομικά με την ξενοφιλία και την αποθέωση της ετερότητας, δηλαδή της αναλλοίωτης ταυτότητας του Άλλου, με την ταυτόχρονη αποποίηση της ίδιας ταυτότητας. 

Στο νέο ιδεολόγημα της Αριστεράς ο Μετανάστης, ιδίως ο μουσουλμάνος Μετανάστης ως κατ’ εξοχήν Άλλος στο εσωτερικό των δυτικών κοινωνιών, λειτουργεί, πράγματι, κατά ιδανικό τρόπο σε επίπεδο συμβολικής αναφοράς ως το νέο ιστορικό υποκείμενο, καθώς συνδυάζει την αρχή της ετερότητας με το μυθοποιημένο μεταπολεμικό ιδεολόγημα του Τρίτου Κόσμου. Το ιδεολόγημα του Τρίτου Κόσμου, άλλωστε, είχε απωλέσει τη συμβολική του ισχύ, μόλις εξέλιπε η σοβιετική υποστήριξη προς τον τριτοκοσμικό εθνικισμό και μόλις κατέστη σαφές ότι η κακή οικονομική κατάσταση του Τρίτου Κόσμου δεν συνιστά αποκλειστική ευθύνη των Δυτικών, οι οποίοι είχαν απομακρυνθεί εδώ και πενήντα τουλάχιστον έτη από την περιφέρεια του Τρίτου Κόσμου.[11]

Πρόκειται για μία γενικευτική και επομένως καταχρηστική αναπαράσταση, η οποία εξαλείφει έντεχνα τις ατομικές, ακόμη και τις εθνοτικές και πολιτισμικές, διαφορές των μεταναστών, καθιστώντας τους εν συνόλω μία ιδιαίτερη ομογενοποιημένη κατηγορία πληθυσμού και αναγορεύοντάς τους σε ένα συλλογικό πολιτικό υποκείμενο, το οποίο είναι δυνητικά αξιοποιήσιμο αφενός λόγω της προβαλλόμενης ιδεοληπτικής θυματοποίησής του αφετέρου –στην περίπτωση των μουσουλμάνων μεταναστών- λόγω των μη δυτικών, ακόμη και αντιδυτικών, πολιτισμικών χαρακτηριστικών του. 

Αυτή η αμφίβολης εγκυρότητας κοινωνιολογική φαντασίωση, ωστόσο, δεν αποτελεί απλώς ένα εκκεντρικό ιδεολόγημα κάποιων ομάδων του πολιτικού και ιδεολογικού περιθωρίου, αλλά αναβαθμίζεται σε νέο λεξιλόγιο του μεταναστευτικού ζητήματος προς ζημία τόσο της κοινωνίας υποδοχής των μεταναστευτικών ροών όσο και των ιδίων των μεταναστών, οι οποίοι προσδιορίζονται συλλογικά, όχι κατ’ άτομο, και με βάση τις αρχές μίας αρνητικής στην εκδίπλωσή της αυτοεπιβεβαίωσης. Εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν ιδεολογικοποιημένο ηθικισμό, ο οποίος με την αναπαραγωγή του από τις πολιτικές και δημοσιογραφικές ελίτ χρησιμεύει ουσιαστικά για τη νομιμοποίηση μίας καταχρηστικής διαχείρισης του μεταναστευτικού πληθυσμού.[12] Ο ηθικισμός αυτός επίσης αξιοποιείται και από όσους παράγοντες, γηγενείς και μετανάστες, εκμεταλλεύονται το μεταναστευτικό για την ατομική τους ανέλιξη ή για την εξασφάλιση πολιτικής ισχύος, κοινωνικής επιρροής και οικονομικής χρηματοδότησης.

Η κατασκευασμένη, δηλαδή, αυτή έννοια του Μετανάστη δεν περιορίζεται δυστυχώς στην πολιτική συζήτηση, όπου θα ήταν δυνατόν να θεωρηθεί πιθανώς με μία ευγενική συγκατάβαση εχέγγυο ενός επιδεικτικού φιλομεταναστευτισμού και μίας αμφίβολης προοδευτικότητας, αλλά μεταφέρεται και στα συνδεόμενα μεταξύ τους πεδία της επιστημονικής βιβλιογραφικής παραγωγής και της κυβερνητικής διαχείρισης, με προφανείς αρνητικές συνέπειες και για τους δύο κλάδους τόσο σε θεωρητικό όσο και σε πρακτικό-θεσμικό επίπεδο.

Η εθνική αυτοπεριφρόνηση και ο μεταναστευτισμός αποτελούν, επομένως, πλέον τους δύο ιδεολογικούς άξονες επί τη βάσει των οποίων πραγματοποιείται η συζήτηση για το μεταναστευτικό πρόβλημα στις δυτικές κοινωνίες. Ο Γερμανός φιλόσοφος Hans-Magnus Enzensberger (γεν. 1929) έχει επισημάνει το ιδιότυπο αυτό ιδεολογικό φαινόμενο, την εθνική αυτοπεριφρόνηση, η οποία συνδυάζεται με την ξενοφιλία, με την άκριτη αποδοχή της ταυτότητας των μεταναστών.

 Η ιδεολογική αυτή τάση, ο μυστικισμός της ετερότητας, κατά τον οποίον καταδικάζεται κατά τρόπο αυτονόητο η δική μας ταυτότητα, ενώ εξαίρεται κατά τρόπο άκριτο η ταυτότητα των άλλων, είναι δυνατόν να αποκληθεί και εαυτοφοβία: «Η υπεράσπιση των μεταναστών πραγματοποιείται πάντοτε με ένα ηθικολογικό περίγραμμα και υπερβολικές δηλώσεις αυταρέσκειας και προσωπικής δικαίωσης. Συνθήματα, όπως ‘Μετανάστες, μη μας αφήνετε μόνους με τους Γερμανούς!’ και ‘Γερμανία –ποτέ πια’ συνιστούν αποδείξεις μίας φαρισαϊκής εννοιολογικής αντιστροφής. Πρόκειται για το φωτογραφικό αρνητικό ενός ρατσιστικού στερεότυπου».[13]

Αντίστοιχες ιδεολογικές εκδηλώσεις είναι ιδιαίτερα συχνές και στην Ελλάδα και προέρχονται κυρίως από το πολιτικό και ιδεολογικό φάσμα της αντιπατριωτικής άκρας Αριστεράς.[14] Η άκριτη ξενοφιλία και η ιδεοληπτική ελληνοφοβία συνιστούν άρρηκτα συνδεδεμένα και αμοιβαίως τροφοδοτούμενα ιδεολογήματα.

Η αμφισβήτηση των αξιών του δυτικού πολιτισμού στην ίδια την Δύση, έχει πλέον μεταβληθεί σε μία τυπική διανοητική διαδικασία, σε έναν ιδεολογικό αυτοματισμό, ο οποίος με την σχεδόν απόλυτη κυριαρχία του μεταξύ των διανοουμένων και των μέσων ενημέρωσης έχει καταστεί ο νέος κομφορμισμός της εποχής μας.[15] 

Οι σύγχρονες φιλελεύθερες δημοκρατίες της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής χαρακτηρίζονται από αδύναμες συλλογικές ταυτότητες και από ισχυρή τάση εαυτοφοβίας και αποδόμησης των συλλογικών τους ιστορικών και πολιτισμικών αναφορών. Η αποδοχή της πολυπολιτισμικότητας ως νέας κυρίαρχης ιδεολογίας στις δυτικές κοινωνίες ουσιαστικά ισοδυναμεί με την καταφυγή σε ένα μηδενιστικό επιχείρημα, βάσει του οποίου η ταυτότητα των δυτικών κοινωνιών σήμερα είναι να μην έχουν κάποια ταυτότητα.[16] 

Η απουσία της ταυτότητας έχει καταστεί ακριβώς η νέα δυτική ταυτότητα.

Η πολυπολιτισμικότητα ως το νέο ιδεολογικό τοτέμ, η επίκληση της διαπολιτισμικότητας ως θεσμοθετημένης αναγκαιότητας στο εσωτερικό των δυτικών κοινωνιών, η επιβολή αυτολογοκρισίας όταν γίνεται αναφορά στις εθνοτικές μειονότητες ή σε ορισμένες πρακτικές του ισλαμισμού,[17] και η ιδεολογική αυτομαστίγωση των μελών των γηγενών πληθυσμών των δυτικών κρατών συνιστούν πλέον τη νόρμα της όποιας ιδεολογικής παραγωγής στα κράτη της Δύσης σε θέματα εθνικής ταυτότητας, πολυπολιτισμικότητας, κοινωνικής συνοχής και διαχείρισης της μετανάστευσης.[18] Οι κομφορμιστικές ελίτ της διανόησης και της δημοσιογραφίας προάγουν μία κατά παραγγελία αισιοδοξία, έναν ανέφελο μεταναστευτισμό, διανθισμένο με τη ρητορική της θυματοποίησης, με τα κατάλοιπα ενός αντιδυτικού τριτοκοσμισμού και με τα σχήματα ενός ψευδεπίγραφου ανθρωπισμού.

Ο αποδομητικός αυτισμός, η απεριόριστη μεθοδολογική φλυαρία, η οποία επιμόνως αρνείται ή αδυνατεί να υπεισέλθει στο αντικείμενο της συζήτησης ή να θίξει συγκεκριμένες πλευρές του μεταναστευτικού ζητήματος, η επιστημονική καχεξία μέρους της βιβλιογραφίας για το μεταναστευτικό ζήτημα ή ακόμη και η ιδεοληπτική πρόσληψη του μεταναστευτικού φαινομένου, συμβάλλουν ως δομικοί παράγοντες στην δημιουργία ενός αυτοαναφορικού εν γένει ιδεολογικού συστήματος κατά την προσέγγιση της πολυπολιτισμικότητας και της μετανάστευσης, ενός συστήματος ιδεών, το οποίο κατατρύχεται από ερμηνευτική στειρότητα και τάσεις αυτοεπαλήθευσης

--------------------------

[1] Ο Taguieff διατύπωσε τον ευρηματικό αυτό όρο για πρώτη φορά το 2006. Βλ. P.-A. Taguieff, ‘L’immigrationnisme, ou la dernière outopie des bien-pensants, εφ. Le Figaro φ. 9/5/2006.

[2] Βλ. C. Caldwell, ‘Fear Masquerading as Tolerance’, Prospect Magazine 158 (5/2009).

[3] Βλ. Χ. Λαζαρίδης, ‘Ακροφοβίες-ξανά’, εφ. Τύπος της Κυριακής, φ. 14/8/2005∙ Α. Παπαχελάς, ‘Ο φασισμός του πολιτικώς ορθού’, εφ. Η Καθημερινή, φ. 4/10/2006.

[4] Για τον Taguieff ακόμη και οι συμβολικές έννοιες του «αντιρατσισμού» και του «αντιφασισμού» είναι ιδεολογήματα, τα οποία ουσιαστικά αποσκοπούν στην εξυπηρέτηση πολιτικών στόχων ορισμένων ομάδων, συγκεκριμένα στη νομιμοποίηση όσο το δυνατόν περισσοτέρων παρανόμων μεταναστών χωρίς τις τυπικές διαδικασίες. Βλ. P.-A. Taguieff, Les Contre-réactionnaires: Le progressisme entre illusion et imposture, Paris: Denoël, 2007, 574, 576.

[5] Βλ. Δ. Παπαγιάννης, Εισαγωγή στο ευρωπαϊκό δίκαιο, Αθήνα-Κομοτηνή: Σάκκουλας, 1999, 234.

[6] Βλ. Π. Νεάρχου, ‘Ελληνική συνέχεια και εθνικό μέλλον’, εφ. Το Παρόν, φ. 8/4/2007.

[7] Βλ. λ.χ. Η. Ιωακείμογλου, ‘Οι μετανάστες και η απασχόληση’, στο Α. Μαρβάκης, Δ. Παρσάνογλου & Μ. Παύλου (επιμ.), Μετανάστες στην Ελλάδα, ό.π., 81, ο οποίος θεωρεί «ρατσιστικά» τα ερωτήματα για τον συσχετισμό της μετανάστευσης και της ανεργίας στην Ελλάδα και εκφράζει την αμφίβολης αξίας βεβαιότητα ότι «η λογική των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν αποτελεί λογική της μεγάλης πλειοψηφίας των Ελλήνων» (αυτόθι).

[8] Βλ. L. Back, ‘Pale Shadows: Racisms, Masculinity, and Multiculture’, στο J. Roche et al (eds.), Youth in Society: Contemporary Theory, Policy and Practice, London: SAGE, 2004, 28-9.

[9] Βλ. P.-A. Taguieff, Η νέα εβραιοφοβία, ό.π., 121 κ.ε.

[10] Βλ. S. Hall, ‘New Ethnicities’, στο Black Film/British Cinema, Institute of Contemporary Arts Documents 7, London: ICA/BFI, 1988. Πβ. επίσης τις ενστάσεις του Franz Fanon (1925-1961), θεωρητικού του τριτοκοσμισμού, κατά της μυθοποίησης των λαών του Τρίτου Κόσμου στο Black Skin, White Masks, trans. R. Philcox, New York: Grove Press, 2008 [Paris: Seil, 1952].

[11] Βλ. É. Barnavi, Φονικές θρησκείες, ό.π., 133. Για το ιδεολόγημα του Τρίτου Κόσμου βλ. C. Rangel, Third World Ideology and Western Reality: Manufacturing Political Myth, New York: Transaction, 1986.

[12] Βλ. επίσης την χαρακτηριζόμενη από ημιμάθεια κριτική των θέσεων της Νέας Δημοκρατίας για το μεταναστευτικό από τον Α. Στραγαλινό, ‘Η ιδεολογική αποενοχοποίηση της Δεξιάς στο μεταναστευτικό: Οι θέσεις της ηγεσίας της Ν.Δ.’, εφ. Κυριακάτικη Αυγή, φ. 18/7/2010.

[13] Βλ. H.-M. Enzensberger, Die grosse Wanderung: Dreiunddreißig Markierungen, Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag, 1994, 52.

[14] Στην Ελλάδα οι ομάδες ακραίων ιδεολογιών, αντιγράφοντας την αντίστοιχη φρασεολογία, η οποία διατυπώνεται από κύκλους των πολιτικών άκρων σε ευρωπαϊκό επίπεδο, προβάλλουν συνθήματα, όπως «Έλληνες είστε και φαίνεστε», «Μετανάστες, μη μας αφήνετε μόνους με τους Έλληνες!», «Ξεφτίλες πατριώτες». Για παρόμοια συνθήματα στην Γαλλία βλ. το άρθρο του A. Finkielkraut, ‘Στο όνομα του άλλου: Σκέψεις γύρω από τον επερχόμενο αντισημιτισμό’, μτφρ. Μ. Κοέν, στο P.-A. Taguieff, ό.π., 361.

[15] Βλ. T. Dalrymple, The New Vichy Syndrome: Why European Intellectuals Surrender to Barbarism, New York: Encounter Books, 2010.

[16] Βλ. F. Fukuyama, ‘Identity, Immigration and Democracy’, Journal of Democracy 17:2 (4/2006), 12.

[17] Βλ. E. Hillebrand, ‘Migration and Integration: The Errors of the European Left’, στο O. Cramme & C. Motte (eds.), Rethinking Immigration and Integration: A New Centre-Left Agenda, ό.π., 36.

[18] Βλ. W. Laqueur, The Last Days of Europe: Epitaph for an Old Continent, New York: Thomas Dunne Books, 2007.

--------------------------

* Ο Ιωάννης Κωτούλας (BA, M.Phil.) είναι ιστορικός, υπ. Δρ.Φ. στο Τμήμα Ιστορίας-Αρχαιολογίας του Εθνικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Διατέλεσε Επιμελητής του Μουσείου της Πόλεως των Αθηνών (1999-2000) και του Μουσείου Κοσμήματος (2000-2003). Διευθυντής της σειράς Ιστορικό Αρχείο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου (Αθήνα: Περίπλους, 2009-). Βιβλία του: Thomas Mann και ιστορία (υπό συγγραφή), Κυρίαρχη Εθνική Κουλτούρα: Θρησκεία-πολιτική-πολυπολιτισμικότητα(Παπαζήσης, 2011). Έχει μεταφράσει έργα των Ezra Pound, Thomas Mann, Gottfried Benn, George Orwell.

Το κείμενο προέρχεται από το βιβλίο του συντάκτη «Μετανάστευση και Κυρίαρχη Εθνική Κουλτούρα» (εκδ. Παπαζήσης, 2011)

===================================================

ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ ΟΤΙ Η ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΙΣ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΣΗΜΩΣ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΚΑΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΩΣ ΕΠΙΒΑΛΟΜΕΝΗ

 «Υπονομεύστε την εθνική ομοιογένεια των κρατών» - Μαρτυρία φυλετικής υπονόμευσης  

4 ΙΟΥΛΙΟΥ 2012

Εδώ και δύο δεκαετίες παρατηρείται μια συντονισμένη προσπάθεια να αλλοιωθούν οι πληθυσμιακές συνθέσεις των κρατών, και μάλιστα των απόλυτα εθνικά ομοιογενών κρατών. όπως είναι η Ελλάδα, αλλά πλέον και η Σερβία. Η προσπάθεια προέρχεται,  από χώρες οι οποίες είτε δημιουργήθηκαν από μετανάστες, άρα η πληθυσμιακή τους σύνθεση προέρχεται από εθνικά ανομοιογενείς χώρες και δη πρώην αποικίες. Ή από χώρες αποικιοκρατικές που τώρα πλέον δέχονται μάζες πολιτών από τις πρώην αποικίες και ενοχλούνται από τα εθνικά ομοιογενή κράτη. 

Το θέμα είναι ότι οι μάσκες έπεσαν πλέον, και απροκάλυπτα επίσημα χείλη μας ενημερώνουν για τα καλά της πολυπολιτισμικότητας, και για το πόσο κολλημένοι είμαστε όσοι θέλουμε τα έθνη μας "μικρά, και καθαρά". Η επιπτώσεις δημιουργίας ενός "παγκόσμιου" πολτού είναι πολλές,η κυριότερη είναι η εύκολη αποδοχή μια Παγκόσμιας Αρχής για το καλό μας (Νέα Τάξη Πραγμάτων).

Βασικότερος εκφραστής του πνεύματος της "παγκοσμιοποίησης των Εθνών" εν Ελλάδι ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου. Όλες του οι ενέργειες από την πρώτη μέχρι την τελευταία ημέρα που βρισκοταν στην εξουσία είχαν αυτή την σφραγίδα: Μηδενικής εθνικής συνείδησης. Με τα αποτελέσματα να τα βιώνουμε σήμερα όλοι και μελλοντικά όλες οι νεότερες γενιές.

Φανταστείτε έναν ηγέτη των Ηνωμένων Εθνών και γίγαντα στις οικονομικές και ενεργειακές βιομηχανίες να υποστηρίζει την είσοδο δεκάδων εκατομμυρίων μη-Ασιατών μεταναστών στην Κίνα ή την Ιαπωνία για να υπονομεύσουν την εθνική τους ομοιογένεια.

Ή φανταστείτε εάν ένας τέτοιος άνθρωπος υποστήριζε την είσοδο δεκάδων εκατομμυρίων μη Αφρικανών στη Νιγηρία για να υπονομεύσουν την εθνική της ομοιογένεια. Και φανταστείτε να έκανε μια τέτοια "σύσταση" δημοσίως στον κόσμο, χωρίς ντροπή, υποστηρίζοντας ότι η διαδικασία αυτή θα ήταν για το «καλό» των Κινέζων ή των Νιγηριανών.

Τι είδους αντίδραση θα μπορούσαμε να περιμένουμε από τους Κινέζους ή τους Νιγηριανούς; Φυσικά, θα εξοργίζονταν - και δικαίως – που ένας παγκόσμιος ηγέτης, ανοιχτά υποστήριζε την υπονόμευση του λαού τους.

Αυτό είναι ακριβώς που συνέβη πρόσφατα, εκτός, φυσικά, από το ότι τα έθνη που είχε ως στόχο για την υπονόμευσή τους, ο κύριος αυτός, ήταν όλα τα λευκά ευρωπαϊκά έθνη. Αναφέρει σχετικά με αυτό, ο Brian Wheeler ειδικός εκπρόσωπος του ΟΗΕ για τη μετανάστευση στο BBC:

"Η ΕΕ θα πρέπει να "κάνει το καλύτερο δυνατό για να υπονομεύσει" την "ομοιογένεια" των κρατών μελών της"!

Ο Πίτερ Σάδερλαντ (Peter Sutherland),μη εκτελεστικός πρόεδρος της Goldman Sachs ανέφερε ότι η μελλοντική ευημερία των πολλών κρατών της ΕΕ εξαρτάται από το "αν θα γίνουν (τα κράτη) πολυπολιτισμικά"!

Ο κ. Sutherland, ο οποίος είναι  International, πρώην πρόεδρος του πετρελαϊκού κολοσσού BP και επικεφαλής του Παγκόσμιου Φόρουμ για τη Μετανάστευση και την Ανάπτυξη, το οποίο συγκεντρώνει εκπροσώπους από 160 έθνη που "ανταλλάσσουν ιδέες πολιτικής".

Είπε στην επιτροπή της Βουλής των Λόρδων, ότι η μετανάστευση είναι μια «σημαντική δυναμική για την οικονομική ανάπτυξη» σε κάποια έθνη της ΕΕ "όσο δύσκολο και αν είναι να το εξηγήσουμε αυτό στους πολίτες των κρατών αυτών".

Η γήρανση ή η μείωση του γηγενούς πληθυσμού σε χώρες όπως η Γερμανία ή νότια κράτη μέλη της ΕΕ ήταν το «βασικό επιχείρημα και, διστάζω να χρησιμοποιήσω τη λέξη επειδή οι άνθρωποι έχουν προσβληθεί, για την ανάπτυξη πολυπολιτισμικών κρατών", πρόσθεσε.

"Είναι αδύνατο να θεωρηθεί ότι ο βαθμός ομοιογένειας μπορεί να επιβιώσει, επειδή τα κράτη πρέπει να γίνουν πιο ανοικτά κράτη, όσον αφορά τους ανθρώπους που τα κατοικούν. Ακριβώς όπως έχει γίνει στο Ηνωμένο Βασίλειο. "

Είπε ... στην επιτροπή: «Οι Ηνωμένες Πολιτείες ή η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία, είναι κοινωνίες μεταναστών και ως εκ τούτου μπορούν να φιλοξενήσουν ευκολότερα εκείνους που προέρχονται από άλλους χώρους από ό, τι κάνουμε εμείς, που ακόμα είμαστε "κολλημένοι" με μια αίσθηση ομοιογένειας και διαφοράς μας από τους άλλους… Και αυτό είναι ακριβώς που η Ευρωπαϊκή Ένωση, κατά την άποψή μου, θα πρέπει να καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να υπονομεύσει."

Ο κ. Sutherland υποστήριξε πρόσφατα, σε μια διάλεξη στο London School of Economics, του οποίου είναι πρόεδρος, ότι υπήρξε μια «στροφή από το τα κράτη να επιλέγουν μετανάστες στο οι μετανάστες να επιλέγουν κράτη» και ότι η ικανότητα της ΕΕ να ανταγωνιστεί σε "παγκόσμιο επίπεδο" κινδυνεύει.

---------------------

Είναι κάτι παραπάνω πλέον από σαφής ο κίνδυνος η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας να οδηγήσει σε "παγκοσμιοποίηση" των Εθνών με άμεσο αποτέλεσμα την απώλεια της εθνικής ταυτότητας ιστορικών φυλών όπως η ελληνική φυλή. Άλλωστε η βίαιη αλλαγή της δημογραφικής σύνθεσης της χώρας τα τελευταία 20 χρόνια έχει συντελεστεί σε όλα τα επίπεδα:

Τόσο ως προς την μείωση του ελληνικού πληθυσμού, όσο και ως προς την αύξηση των ανθρώπων που ομιλούν διαφορετική γλώσσα, έχουν διαφορετική θρησκεία και ακολουθούν διάφορα ήθη και έθιμα από τα ελληνικά.

Έτσι η απόλυτα εθνικά ομοιογενής χώρα του 98,5% Ελλήνων έχει μεταβληθεί σε μία χώρα του 80% ελληνικής φυλετικής καταγωγής βάσει των χαρακτηριστικών γλώσσας, θρησκείας, ηθών και εθίμων, δηλαδή ένας στους πέντε κατοίκους είναι ξένος ή μη ελληνικής συνείδησης με ότι αυτό συνεπάγεται και από το γεγονός ότι η μεγάλη συγκέντρωση ατόμων με μη ελληνική συνείδηση παρατηρείται στα αστικά διοικητικά κέντρα με την αναλογία πλέον να πέφτει στο 1:4...

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr 

===================================================

ΕΠΙΣΗΜΗ ΠΑΡΑΔΟΧΗ ΟΤΙ ΟΙ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΕΠΟΙΚΟΙ!

 "Το τουρκικό κράτος διακινεί τους λαθρομετανάστες"!  

8 Ιουνίου 2012

Έκθεση-κόλαφος για την Άγκυρα από την FRONTEX: Το επίσημο τουρκικό κράτος προωθεί την λαθρομετανάστευση και στέλνει τους λαθρομετανάστες στην Ελλάδα! 

Η έκθεση, που παρουσιάστηκε στη χθεσινή συνεδρίαση του Συμβουλίου Υπουργών Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων, περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο η Τουρκία διευκολύνει  την είσοδο των λαθρομεταναστών στην Ελλάδα  και την πολιτική χρήση αυτής της εισβολής από την Τουρκία για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των γειτόνων μας.

Σύμφωνα με την έκθεση η κυβέρνηση Ερντογάν εδώ και αρκετά χρόνια προσφέρει βίζα εισόδου στην Τουρκία σε υποψήφιους λαθρομετανάστες κυρίως από τις χώρες της Βόρειας Αφρικής, οι οποίοι φτάνουν στην Κωνσταντινούπολη με πτήσεις τσάρτερ σε ιδιαίτερα χαμηλές τιμές.

Από εκεί οι χιλιάδες λαθρομετανάστες μετά την ξεκούραστη πτήση τους προς την Κωνσταντινούπολη οδηγούνται προς τον Έβρο όπου η φιλεύσπλαχνη ελληνική πολιτεία υποδέχεται τους εκατοντάδες λαθροεισβολείς, αφού στα σύνορα με την Τουρκία δεν υπάρχει εδώ και χρόνια τίποτα να τους εμποδίζει να διασχίσουν τον ποταμό ούτε καν τα παλαιά ναρκοπέδια τα οποία απομακρύνθηκαν από τις αφελείς ελληνικές κυβερνήσεις στο πλαίσιο διεθνών υποχρεώσεων.

Ως γνωστό  οι άνθρωποι αυτοί καταλήγουν στο κέντρο της Αθήνας και κάποια στιγμή στο σαλόνι του σπιτιού μας απειλώντας να σκοτώσουν κάποιο συγγενικό μας πρόσωπο για μερικά ευρώ. 

Όπως είχε δηλώσει τον περασμένο μήνα ο πρώην υπουργός Εσωτερικών της Γαλλίας, Κλοντ Γκεάν, οι λαθρομετανάστες που έχουν προορισμό την Ευρώπη δεν διασχίζουν πλέον τη Μεσόγειο από τη Βόρεια Αφρική, αλλά έρχονται μέσω Τουρκίας, όπου στη συνέχεια εισέρχονται στην Ελλάδα και από εκεί στη Γαλλία και σε άλλες χώρες του Σένγκεν.

Η έκθεση της FRONTEX προειδοποιεί ότι τα ελληνοτουρκικά σύνορα θα εξακολουθήσουν να αποτελούν πόλο έλξης των λαθρομεταναστών και το 2013, οπότε και εκτιμάται ότι ο αριθμός των συλληφθέντων θα κυμανθεί στα επίπεδα των τελευταίων δύο ετών, δηλαδή μεταξύ 40.000 και 57.000 ! 

Αυτό όμως που είναι εντυπωσιακό και επιβεβαιώνει το γνωστό ρητό ότι η Τουρκία είναι ένα κράτος συμμορία και η Ελλάδα ένα κράτος "παιδική χαρά" είναι η διαπίστωση της ΕΕ  ότι η Τουρκία ακολουθεί αυτή την τακτική θέλοντας να εκβιάσει την Ελλάδα και την Ε.Ε. και να αποσπάσει την κατάργηση της βίζας για τους υπηκόους της που θέλουν να ταξιδέψουν προς τα κράτη-μέλη.

Για τον ίδιο λόγο αρνείται να εφαρμόσει τη συμφωνία που υπέγραψε με την Ε.Ε. για την επανεισδοχή των λαθρομεταναστών που εισέρχονται από το έδαφός της στην κοινοτική επικράτεια. Τώρα πώς γίνεται να υπάρχουν πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα που πιστεύουν ότι θα μπορέσουν να διαπραγματευτούν με τους Τούρκους το ζήτημα της επιστροφής των λαθρομεταναστών αυτό μένει να αποτελέσει αντικείμενο μελλοντικής διδασκαλίας στις σχολές ψυχιατρικής.   

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

--------------------------------------

Δήλωση Πάνου Παναγιωτόπουλου για την έκθεση κόλαφος της FRONTEX για την Τουρκία

Ο Τομεάρχης Εξωτερικών της Νέας Δημοκρατίας, Βουλευτής Β’ Αθηνών, Πάνος Παναγιωτόπουλος έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Κόλαφο για το Τουρκικό κράτος αποτελεί η Έκθεση για τη λαθρομετανάστευση της FRONTEX, που παρουσιάστηκε στο χθεσινό Συμβούλιο των αρμοδίων Υπουργών στις Βρυξέλλες.

Η Έκθεση επιβεβαιώνει μια πραγματικότητα, που εμείς τουλάχιστον ως Ν.Δ. δεν έχουμε κουραστεί να καταγγέλλουμε εδώ και πολλά χρόνια: ότι δηλαδή η Τουρκία λειτουργεί με επιλογή των κυβερνήσεών της ως διεθνές κέντρο συγκέντρωσης και διακίνησης λαθρομεταναστών από τρίτες χώρες προς την Ε.Ε. με πύλη εισόδου τα Ελληνοτουρκικά σύνορα.

Η ίδια Έκθεση αποτυπώνει επίσης το γεγονός ότι η Τουρκία γράφει στα παλαιότερα υποδήματά της τα πρωτόκολλα επαναπροώθησης λαθρομεταναστών, τα οποία έχει υπογράψει στο παρελθόν με την Ελλάδα.

Κατόπιν όλων αυτών, είναι δίκαιο να θέσουμε τα ερωτήματα: Είναι δυνατόν να ανέχεται η Ε.Ε. μια τέτοια συμπεριφορά της Τουρκίας, η οποία πλήττει την κοινωνική συνοχή και την κοινωνική ειρήνη  στις περισσότερες Ευρωπαϊκές κοινωνίες και συνιστά Εθνική απειλή για χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου όπως η Ελλάδα;

Είναι δυνατόν να συζητείται στα Συμβούλια Υπουργών στις Βρυξέλλες η εξαίρεση ορισμένων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τα ενιαία Ευρωπαϊκά σύνορα της Συμφωνίας Σένγκεν, χωρίς πρώτα να έχει αντιμετωπιστεί άμεσα η βασική αιτία του προβλήματος, που είναι η κατευθυνόμενη ροή του κύριου όγκου των λαθρομεταναστών από την Τουρκία προς την Ελλάδα μέσω των Ελληνοτουρκικών συνόρων;

Η Έκθεση της FRONTEX επιβεβαιώνει και αναδεικνύει τις μεγάλες αλήθειες, που ακούγονταν μέχρι τώρα συνεχώς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο από πολλές  πλευρές του πολιτικού φάσματος, αλλά ορισμένοι επέμεναν να αγνοούν σε κάποια γραφεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Ήρθε η ώρα το Συμβούλιο των Αρχηγών των Κρατών και Κυβερνήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης να αντιμετωπίσει άμεσα και σε όλη του την έκταση το συγκεκριμένο πολύ μεγάλο πρόβλημα.»

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

------------------------------------------------------

ΣΧΟΛΙΟΝ ΔΙΑ ΤΑ ΛΕΧΘΕΝΤΑ ΥΠΟ ΤΟΥ κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΜΕ ΠΛΗΡΗ ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΠΑΛΙΝΔΡΟΜΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΣΧΟΝΤΕΣ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΩΣ ΥΠΟ ΠΑΙΔΙΣΜΟΥ, ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ ΝΑ ΜΗΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΟΥΝ ΤΙΣ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΕΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΔΙΕΥΘΕΤΗΣΕΩΣ ΤΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥ ΤΟΥΣ!!!

ΩΣ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟΥ ΑΠΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ "ΚΥΡΙΑ" (Ε.Ε.) ΖΗΤΩΝΤΑΣ ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΗ ΣΤΟΝ ΚΑΚΟΤΡΟΠΟ ΠΟΥ "ΤΑ ΠΕΙΡΑΖΕΙ"!!!

Η ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΜΙΑΣ ΧΩΡΑΣ ΠΟΥ ΠΕΘΑΙΝΕΙ!!!

===================================================

Ο ΕΠΟΙΚΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΧΩΡΙΣ ΜΑΣΚΑ!

ΝΑ ΙΔΕΙΣ ΕΛΛΗΝΑ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΑ ΚΙ ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΚΑΛΑ, ΠΟΙΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΤΟΝ ΕΠΟΙΚΙΣΜΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ! ΟΙ ΝΙΚΗΤΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΦΥΣΙΚΑ, ΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ!

KATOXIKA

ΙΣΡΑΗΛ: «Οι Εβραίοι πρέπει να χαίρονται με την ισλαμοποίηση της Ευρώπης, γιατί αυτή είναι η τιμωρία τους για αυτά που μας έκαναν», λέει γνωστός Ραββίνος.

Οι Εβραίοι πρέπει να «χαρούν» που η χριστιανική Ευρώπη χάνει την ταυτότητά της προς χάριν του κατακτητικού Ισλάμ, καθώς αυτό αποτελεί «τιμωρία» για την «κακία» και την «διαφθορά» της, είπε ένας κορυφαίος Ισραηλινός έποικος Ραβίνος.

Σύμφωνα με άρθρο της εβραϊκής ιστοσελίδας YNet news, ο γνωστός Ραββίνος Baruch Efrati, επικεφαλής σχολής yeshiva και Ραββίνος κοινότητας στο οικισμό της Efrat της Δυτικής Όχθης, έκανε αυτά σχόλια σε ένα εβραϊκό δικτυακό τόπο απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με την ισλαμοποίηση της Ευρώπης.

«Οι Εβραίοι πρέπει να χαρούμε που η χριστιανική Ευρώπη χάνει την ταυτότητά της ως μια τιμωρία για ό, τι έκανε σε εμάς τα εκατοντάδες χρόνια που ήμασταν εξόριστοι εκεί», είπε ο Efrati.

«Ποτέ δεν θα συγχωρήσουμε τους χριστιανούς της Ευρώπης για τη σφαγή εκατομμυρίων δικών μας παιδιών, γυναικών και ηλικιωμένων .. κατά τη διάρκεια των γενεών, με ένα συνεπή τρόπο που χαρακτηρίζει όλες τις φατρίες (ομάδες) του υποκριτικού Χριστιανισμού.

«Και τώρα, η Ευρώπη χάνει την ταυτότητά της υπέρ ενός άλλου λαού και μιας άλλης θρησκείας, και δεν θα υπάρξουν καθόλου υπολείμματα και επιζώντες από τις προσμείξεις του Χριστιανισμού, και δεν θα είναι σε θέση να εξιλεωθούν για το πολύ αίμα που έχυσαν», είπε.

«Με τη βοήθεια του Θεού, οι ‘εθνικοί’ θα υιοθετήσουν ένα υγιέστερο τρόπο ζωής με μεγάλη μετριοφροσύνη και ακεραιότητα, και όχι σαν τον υποκριτικό χριστιανισμό που φαίνεται καθαρός, αλλά είναι βαθιά διεφθαρμένος», πρόσθεσε ο Ραββίνος.

«Ακόμη και αν είμαστε σε ένα μεγάλο πόλεμο με τους Άραβες της περιοχής για τη γη του Ισραήλ, το Ισλάμ ως ‘εθνική’ κουλτούρα είναι πολύ καλύτερο από τον Χριστιανισμό», συμπέρανε ο Ραββίνος Efrati.

«Παρόλα αυτά, οι Εβραίοι πρέπει να προσεύχονται ώστε η ισλαμοποίηση της Ευρώπης να μην προξενήσει κακό στους Εβραίους της Ευρώπης», κατέληξε*.

Το ξέσπασμα του ραββίνου απεικονίζει δύο σημαντικά σημεία: πρώτον, ότι το εβραϊκό υπεροπτικό μίσος για την Ευρώπη είναι τόσο μεγάλο που προτιμούν να δουν την Ευρώπη να κυριεύεται από το Ισλάμ, που είναι λογικά ο θανάσιμος εχθρός τους, παρά να επιβιώνει και να διατηρήσει τη δική της ταυτότητα, και δεύτερον, υπογραμμίζει την πραγματική φύση της εβραϊκής υπεροχής και του ελέγχου των media.

Φανταστείτε αν ένας χριστιανός ιερέας οπουδήποτε, δήλωνε ότι «Ιουδαϊσμός είναι βαθιά διεφθαρμένος και ότι αξίζει στο Ισραήλ να κυριευτεί από τους μουσουλμάνους.»

Τα media θα έπεφταν ομαδικώς πάνω σε αυτόν τον ιερέα που θα στιγματίζονταν ως "αντισημίτης" και είναι σίγουρο ότι θα έχανε την θέση του.

Όμως, ένας κορυφαίος Ραββίνος μπορεί να προβαίνει σε τέτοια σχόλια και όχι μόνο να μην προσελκύσει καθόλου την προσοχή των μέσων ενημέρωσης, αλλά να καλύπτεται και να προστατεύεται από το εβραϊκό κράτος.  

*Πάντως θα χρειαστούν περισσότερες προσευχές, καθώς τα πράγματα δεν εξελίσσονται καλά για τους Εβραίους στην ισλαμοποιημένη Ευρώπη. Παρακάτω ένα βίντεο που δείχνει την άνοδο του αντισημιτισμού (εκ μέρους των μουσουλμάνων) στις σκανδιναβικές χώρες, ενώ στην Φιλανδία η αστυνομία συμβουλεύει τους Εβραίους να μην κυκλοφορούν φορώντας το παραδοσιακό σκουφάκι τους και άλλα εβραϊκά σύμβολα.

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ 
=====================================================================

28 Δεκεμβρίου 2012

Η ΠΡΟ-ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΗ Γενοκτονία των Λαών της Ευρώπης

Το σχέδιο Coudenhove - Kalergi: Η Γενοκτονία των Λαών της Ευρώπης

Το  άρθρο που ακoλουθεί μεταφράστηκε από τα Ιταλικά. Είχε αναρτηθεί στο σάιτ «Identità».

Μετάφραση -επιμέλεια:  Ελευθέριος Αναστασιάδης

Η μαζική μετανάστευση είναι ένα φαινόμενο του οποίου τα αίτια εξακολουθούν να κρύβονται έξυπνα από το σύστημα, και η  πολυπολιτισμική προπαγάνδα προσπαθεί ψευδώς να  την παρουσιάσει ως αναπόφευκτη. 

Με αυτό το άρθρο σκοπεύουμε να αποδείξουμε μια για πάντα, ότι δεν είναι ένα αυθόρμητο φαινόμενο. Αυτό που θέλουν να εμφανίσουν ως ένα αναπόφευκτο αποτέλεσμα της ιστορίας, είναι στην πραγματικότητα ένα σχέδιο μελετημένο γύρω από ένα τραπέζι και προετοιμασμένο εδώ και  δεκαετίες, για να καταστρέψει εντελώς το πρόσωπο της Γηραιάς Ηπείρου.

Η  Πανευρώπη

Λίγοι άνθρωποι γνωρίζουν ότι ένας από τους βασικούς εμπνευστές της διαδικασίας της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, ήταν επίσης ο άνθρωπος που σχεδίασε την προγραμματισμένη γενοκτονία των λαών της Ευρώπης. Πρόκειται για ένα σκοτεινό πρόσωπο, του οποίου οι μάζες αγνοούν την ύπαρξη, αλλά οι ισχυροί τον  θεωρούν ως τον ιδρυτή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το όνομά του είναι  Richard Coudenhove  Kalergi. Ο πατέρας του ήταν ο  Αυστριακός διπλωμάτης Heinrich von Coudenhove-Kalergi (με κάποιες ρίζες από την βυζαντινή οικογένεια των Καλλέργηδων) και η μητέρα του η Γιαπωνέζα Mitsu Aoyama. Ο Kalergi λοιπόν, έχοντας στενές επαφές με όλη την ευρωπαϊκή αριστοκρατία και τους Ευρωπαίους πολιτικούς, εξ αιτίας των διασυνδέσεων του αριστοκράτη -διπλωμάτη πατέρα του, κινούμενος  στα παρασκήνια, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, κατάφερε να προσελκύσει στα  σχέδιά του τους πιο σημαντικoύς αρχηγούς κρατών, κάνοντάς τους  υποστηρικτές και  συνεργάτες του στο «έργο της ευρωπαϊκής ενοποίησης».

Το 1922 ίδρυσε το κίνημα «Πανευρώπη» στη Βιέννη, που στόχευε στη δημιουργία μιας Νέας Παγκόσμιας Τάξης, βασισμένης σε μια ομοσπονδία των εθνών υπό την ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών. Η Ευρωπαϊκή ενοποίηση θα αποτελούσε το πρώτο βήμα για την δημιουργία μιας παγκόσμιας κυβέρνησης. Μεταξύ των πρώτων οπαδών του, συγκαταλέγονται οι Τσέχοι πολιτικοί Tomáš Masaryk και Edvard Beneš καθώς και ο τραπεζίτης Max Warburg, ο οποίος διέθεσε τα πρώτα 60.000 μάρκα. Ο Αυστριακός καγκελάριος Ignaz Seipel  και ο επόμενος πρόεδρος της Αυστρίας Karl Renner  ανέλαβαν στην συνέχεια υπεύθυνοι για την καθοδήγηση του κινήματος της «Πανευρώπης». Αργότερα θα προσφέρουν την βοήθειά τους  Γάλλοι πολιτικοί, όπως ο Léon Bloum, ο Aristide Briand, ο Ιταλός πολιτικός  Alcide De Gasperi  κ.λπ.

Με την άνοδο του Φασισμού στην Ευρώπη, το σχέδιο τίθεται υπό νάρκωση, και η «Πανευρωπαϊκή» κίνηση αναγκάζεται να διαλυθεί, αλλά μετά από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ο Kalergi , χάρη σε μία  ξέφρενη και ακούραστη δραστηριότητα, καθώς και την υποστήριξη του Winston Churchill, της ιουδαϊκής μασονικής στοάς B'nai B'rith και σημαντικών  εφημερίδων, όπως οι New York Times,  καταφέρνει το σχέδιο του να γίνει αποδεκτό από την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών. Στην συνέχεια η CIA αναλαμβάνει την αποπεράτωση του σχεδίου της ενωμένης Ευρώπης.

Η πεμπτουσία του σχεδίου Kalergi

Στο βιβλίο του «Praktischer Idealismus», ο Kalergi δηλώνει ότι οι κάτοικοι των μελλοντικών "Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης" δεν θα είναι οι παλαιοί λαοί της Γηραιάς  Ηπείρου, αλλά ένα είδος υπανθρώπων  που θα προέρχονται από επιμιξία. Δηλώνει ξεκάθαρα, ότι θα πρέπει οι λαοί της  Ευρώπης  να διασταυρωθούν με ασιατικές και έγχρωμες φυλές, έτσι ώστε  να δημιουργηθεί ένα πολυεθνικό κοπάδι χωρίς ποιότητα και   εύκολα ελεγχόμενο από την άρχουσα τάξη.

Ο Kalergi διακηρύσσει την κατάργηση του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης των λαών και, στη συνέχεια, την εξάλειψη των εθνών μέσω των εθνοτικών αυτονομιστικών κινημάτων ή την μαζική μετανάστευση. Προκειμένου η Ευρώπη να είναι ελεγχόμενη από μία ελίτ, θέλει να μετατρέψει τους ομοιογενείς λαούς σε  μία  μικτή φυλή  μαύρων, λευκών, και Ασιατών. Ποιά όμως είναι αυτή η  ελίτ; Ο Kalergi είναι ιδιαίτερα διαφωτιστικός επ' αυτού: «O άνθρωπος του μέλλοντος θα είναι μικτής φυλετικής καταγωγής. Οι φυλές και οι τάξεις του σήμερα θα εξαφανισθούν σταδιακά λόγω της εξάλειψης του χώρου, του χρόνου και της προκατάληψης. Η ευρωασιατική-νεγροϊδής φυλή του μέλλοντος, όμοια στην εμφάνιση της με τους αρχαίους Αιγύπτιους, θα αντικαταστήσει την διαφορετικότητα των λαών και την διαφορετικότητα των ατόμων. Αντί της καταστροφής του ευρωπαϊκού ιουδαϊσμού, η Ευρώπη, ενάντια στην θέλησή της, εξευγένισε και μόρφωσε αυτόν τον λαό, οδηγώντας τον στο μελλοντικό του στάτους ως ηγετικό έθνος διαμέσου αυτής της τεχνητής εξελικτικής διαδικασίας. Δεν προξενεί κατάπληξη ότι αυτός ο λαός που δραπέτευσε από το Γκέττο-φυλακή, εξελίχθηκε σε μία πνευματική αριστοκρατία της Ευρώπης.Συνεπώς η ευσπλαχνική πρόνοια έδωσε στην Ευρώπη μια νέα φυλή αριστοκρατίας με τη χάρη του πνεύματος. Αυτό συνέβη τη στιγμή που η Ευρωπαϊκή φεουδαλική αριστοκρατία κατέπεσε, λόγω της χειραφέτησης των Ιουδαίων [εννοείται με τις διαταγές και τα μέτρα που πήρε η γαλλική επανάσταση]».

Αν και κανένα σχολικό  βιβλίο δεν μιλά για τον Kalergi, οι ιδέες του είναι οι κατευθυντήριες αρχές της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η πεποίθηση ότι οι λαοί της Ευρώπης θα πρέπει να αναμιχθούν με Αφρικανούς και Ασιάτες, για να  καταστραφεί η  ταυτότητα  και να δημιουργηθεί μια ενιαία φυλή μιγάδων, είναι η βάση όλων των κοινοτικών πολιτικών που στοχεύουν στην ένταξη και την προστασία των μειονοτήτων. Αυτό δεν γίνεται  για  ανθρωπιστικούς λόγους, αλλά εξαιτίας οδηγιών που έχουν εκδοθεί με αδίστακτη αποφασιστικότητα, για να επιτευχθεί η μεγαλύτερη γενοκτονία στην ιστορία. Προς τιμήν του ιδρύθηκε το ευρωπαϊκό βραβείο Coudenhove- Kalergi, με το οποίο βραβεύονται κάθε δύο χρόνια, οι Ευρωπαίοι οι οποίοι έχουν διαπρέψει στην προώθηση του εγκληματικού  σχεδίου του. Μεταξύ αυτών που βραβεύτηκαν είναι η Angela Merkel και ο Herman Van Rompuy.

Η προτροπή σε γενοκτονία, αποτελεί επίσης την βάση των συνεχών εκκλήσεων των Ηνωμένων Εθνών, για να γίνουν δεκτά εκατομμύρια  μεταναστών, έτσι ώστε να  αντισταθμιστεί το χαμηλό ποσοστό γεννήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σύμφωνα με μία έκθεση που δημοσιεύθηκε στις αρχές της νέας χιλιετίας, τον Ιανουάριο του 2000, στην αναφορά «Population division» των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη, με τίτλο «Μετανάστευση αντικατάστασης: Μία λύση για την μείωση και γήρανση του πληθυσμού », η Ευρώπη θα έχει ανάγκη έως το 2025  από 159.000.000 μετανάστες. Αναρωτιέται κανείς, πώς θα ήταν δυνατό να γίνουν τόσο ακριβείς εκτιμήσεις για τη μετανάστευση,  αν δεν ήταν ένα προμελετημένο σχέδιο . Είναι βέβαιο ότι το χαμηλό ποσοστό γεννήσεων θα μπορούσε εύκολα να αντιστραφεί μέσω των κατάλληλων μέτρων για την στήριξη των οικογενειών. Είναι εξίσου σαφές, ότι δεν είναι με τη συμβολή ξένων γονιδίων  που θα προστατευθεί η γενετική κληρονομιά της Ευρώπης, αλλά ότι με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνεται η εξαφάνισή της. Ο μοναδικός σκοπός αυτών των μέτρων είναι να στρεβλώσει εντελώς έναν λαό, να τον μετατρέψει σε ένα σύνολο ατόμων χωρίς καμία εθνική, ιστορική και πολιτισμική συνοχή . Εν ολίγοις, οι θέσεις του σχεδίου Kalergi  ήταν και εξακολουθούν να είναι, η βάση  των επισήμων πολιτικών των κυβερνήσεων που αποσκοπούν στην γενοκτονία των λαών της Ευρώπης, μέσω της μαζικής μετανάστευσης. Ο G. Brock Chisholm, πρώην διευθυντής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (OMS), αποδεικνύει ότι έχει μάθει καλά το μάθημα του Kalergi όταν λέει: «Αυτό που  σε όλους τους τόπους οι άνθρωποι πρέπει να κάνουν είναι να εφαρμόσουν τον περιορισμό των γεννήσεων και να τελούν μικτούς γάμους (μεταξύ διαφορετικών φυλών), και αυτό με σκοπό να δημιουργηθεί μια ενιαία φυλή σε ένα κόσμο που θα  κατευθύνεται από μια κεντρική αρχή.»

Συμπεράσματα

Αν κοιτάξουμε γύρω μας, το σχέδιο του Kalergi  φαίνεται να υλοποιείται  πλήρως. Είμαστε αντιμέτωποι με μία πραγματική τριτοκοσμοποίηση της Ευρώπης. Η μάστιγα της επιμειξίας παράγει κάθε χρόνο χιλιάδες νέα άτομα μιγάδες: «Τα παιδιά του Kalergi ». Υπό τη διπλή πίεση της παραπληροφόρησης  και  την ανθρωπιστική αποβλάκωση που καλλιεργείται από τα μέσα μαζικής πληροφόρησης, διδάσκεται στους Ευρωπαίους να απαρνηθούν την καταγωγή τους, να απαρνηθούν την εθνική τους ταυτότητα.

Οι υποστηρικτές της παγκοσμιοποίησης προσπαθούν να μας πείσουν ότι το να απαρνηθούμε την ταυτότητά μας, είναι μια προοδευτική και ανθρωπιστική πράξη, ότι ο "ρατσισμός" είναι λάθος, αλλά μόνο και μόνο επειδή θέλουν να μας κάνoυν όλους τυφλούς  καταναλωτές. Είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαίο σε αυτούς τους καιρούς να αντιδράσουμε στα ψέματα του συστήματος,  να αφυπνιστεί το πνεύμα της εξέγερσης στους Ευρωπαίους. Θα πρέπει να τεθεί μπροστά στα μάτια όλων το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή  Ένταξη, ισοδυναμεί με γενοκτονία. Δεν έχουμε άλλη επιλογή, η εναλλακτική λύση είναι η εθνική αυτοκτονία.

Σημείωση του μεταφραστή: Αν  και τα αίτια των  προσωπικών επιλογών του Kalergi, δεν μας ενδιαφέρουν ιδιαίτερα, ωστόσο θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε σε ένα ερώτημα, που σίγουρα θα διαμορφώθηκε στο μυαλό των αναγνωστών: Γιατί ένας Ευρωπαίος αριστοκράτης με Φλαμανδικές, Πολωνικές, Ελληνικές- Βυζαντινές ρίζες, ακόμη και με αίμα Σαμουράι στις φλέβες του(από την μητέρα του) έγινε φορέας τέτοιων σχεδίων και όργανο στα  χέρια σκοτεινών δυνάμεων; Οι λόγοι, κατά την γνώμη μας, είναι πολλαπλοί: ιδιοσυγκρασικοί, ψυχολογικοί και...γυναικείων επιδράσεων.

Παρατηρούμε λοιπόν μία προσωπικότητα με έντονα σνομπ συμπεριφορές, υπεροψία, και έναν, ας μου επιτραπεί ο όρος, «εκφυλισμένο ελιτισμό». Επίσης, το γεγονός ότι η μητέρα του ήταν ασιάτισσα , ίσως του δημιούργησε εσωτερικές συγκρούσεις και απωθημένα, κάτι που μπορεί να συμβεί σε άτομα με τέτοια ιδιοσυγκρασία. Όμως ο πιο αποφασιστικός παράγοντας, πρέπει να ήταν η «κατάλληλη έφηβη», που όλως τυχαίως φυσικά, βρέθηκε δίπλα του, και έγινε η πρώτη γυναίκα του (σε ηλικία 13 ετών): η ιουδαία Ida Roland, που αργότερα θα γίνει φημισμένη ηθοποιός. Περιβάλλοντα και επιρροές, πολύ ιδιαίτερες...

ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ   ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

Απονομή του ευρωπαϊκού βραβείου Coudenhove-Kalergi 2012 στον Πρόεδρο Van Rompuy

Στις 16 Νοεμβρίου 2012, απονεμήθηκε στον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου κ. Herman Van Rompuy το ευρωπαϊκό βραβείο Coudenhove-Kalergi 2012, σε ειδικό συνέδριο στη Βιέννη, για τον εορτασμό των 90 χρόνων του πανευρωπαϊκού κινήματος. Το βραβείο απονέμεται ανά διετία σε ηγετικές προσωπικότητες, για την εξαίρετη συμβολή τους στη διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης.

Αποφασιστικός παράγοντας για την απονομή του βραβείου ήταν ο ισορροπημένος τρόπος με τον οποίο ο Πρόεδρος Van Rompuy άσκησε τα καθήκοντά του στη νέα θέση του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, η οποία καθιερώθηκε με τη Συνθήκη της Λισσαβώνας. Διεκπεραίωσε αυτόν τον ιδιαίτερα ευαίσθητο ηγετικό και συντονιστικό ρόλο με πνεύμα αποφασιστικότητας και συμφιλίωσης, ενώ έμφαση δόθηκε επίσης στην δεξιοτεχνική διαιτησία του επί ευρωπαϊκών υποθέσεων και την αδιάπτωτη δέσμευσή του στις ευρωπαϊκές ηθικές αξίες.

Στον λόγο αποδοχής του, ο κ. Van Rompuy περιέγραψε την ενοποίηση της Ευρώπης ως έργο ειρήνης. Η σημασία της εν λόγω ιδέας, η οποία ήταν επίσης στο επίκεντρο του έργου του Coudenhove-Kalergi, παραμένει το ίδιο επίκαιρη ύστερα από 90 έτη. Το βραβείο φέρει το όνομα του κόμη Richard Nicolaus von Coudenhove-Kalergi (1894-1972), φιλοσόφου, διπλωμάτη, εκδότη και ιδρυτή του πανευρωπαϊκού κινήματος (1923). Ο Coudenhove-Kalergi υπήρξε πρωτοπόρος της ευρωπαϊκής ενοποίησης και διέδωσε την ιδέα μιας ομοσπονδίας ευρωπαϊκών κρατών στα έργα του.

Από το 2000, μεταξύ των νικητών του βραβείου συγκαταλέγονται η Καγκελάριος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας Angela Merkel (2010) και ο Πρόεδρος της Λετονίας Vaira Vike-Freiberga, (2006).

===========================================================================

Σταυρου Λυγερου-Ο κοινοβουλευτισμός ως κέλυφος

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Ο κοινοβουλευτισμός ως κέλυφος

Tου Σταυρου Λυγερου

Το πακέτο των μέτρων που αλλάζει τους όρους ζωής εκατομμυρίων Ελλήνων είναι πια νόμος. Τώρα που η ψηφοφορία είναι παρελθόν, έχει σημασία να στοχαστούμε για την όλη διαδικασία. Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι με αυτό το πακέτο θα σωθεί η χώρα. Αντιθέτως, οι βουλευτές που δεν το ψήφισαν και η μεγάλη πλειονότητα των πολιτών (σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις) ισχυρίζονται το ακριβώς αντίθετο. Οι θεσμοί υπάρχουν ακριβώς για να επιτυγχάνεται η δημοκρατική υπέρβαση τέτοιου είδους αντιθέσεων. Η δημοκρατία, όμως, δεν αρχίζει και δεν τελειώνει στην αρχή της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Το Σύνταγμα προβλέπει συγκεκριμένες διαδικασίες για να διασφαλίσει ότι αυτή η αρχή θα λειτουργήσει δημιουργικά και όχι μηχανιστικά. Με άλλα λόγια, οι βουλευτές πρέπει να ψηφίζουν με γνώση των διατάξεων και αφού το νομοσχέδιο τεθεί στη δοκιμασία μιας ενδελεχούς κριτικής. Μόνο έτσι η ψήφος τους είναι άξια της λαϊκής εντολής. Τα αυτονόητα δεν ίσχυσαν στην ψηφοφορία της Τετάρτης. Οι βουλευτές είχαν μία γενική εντύπωση από δημοσιογραφικές πληροφορίες, αλλά το νομοσχέδιο τους παραδόθηκε την προηγούμενη ημέρα και ψηφίστηκε με την ακραία διαδικασία του κατεπείγοντος. Ηταν πρακτικά αδύνατο και ο πιο επιμελής να μελετήσει εκατοντάδες σελίδες σε μερικές ώρες, ώστε να ξέρει τι ψηφίζει. Το ίδιο ακριβώς είχε συμβεί και σε όλες τις κρίσιμες ψηφοφορίες από το πρώτο Μνημόνιο μέχρι τώρα. Αυτή η κυβέρνηση, όμως, ξεπέρασε κάθε όριο στον ευτελισμό των θεσμών. Κατέθεσε το επίμαχο πολυνομοσχέδιο των εκατοντάδων σελίδων ως ένα άρθρο!  Με το τερτίπι αυτό παρέκαμψε το γράμμα και παραβίασε το πνεύμα του Συντάγματος, για να αποτρέψει διαφοροποιήσεις βουλευτών σε επιμέρους διατάξεις. Υπενθυμίζουμε ότι για κάθε νομοσχέδιο, με μοναδική εξαίρεση τους κώδικες, το Σύνταγμα προβλέπει ψηφοφορίες επί της αρχής, για κάθε άρθρο και για το σύνολο. Ολα έγιναν στο όνομα της σωτηρίας του τόπου. Στη δημοκρατία, όμως, κανένας σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα, ειδικά όταν η κατά τη συμπολίτευση σωτηρία κατά την αντιπολίτευση οδηγεί στην καταστροφή. Στη δημοκρατία το πολιτικό σύστημα ενοποιείται μέσω των θεσμών. Και σ’ αυτό το πεδίο η κυβέρνηση έσπασε νέο αρνητικό ρεκόρ.  Το γεγονός ότι όλες οι κρίσιμες ψηφοφορίες της τριετίας έγιναν την τελευταία στιγμή, υπό το βάρος εκβιαστικών διλημμάτων και ασφυκτικών πιέσεων, με διαδικασίες που παραβιάζουν τους θεσμούς, καταδεικνύει ότι πρόκειται για μεθόδευση.  Στην πραγματικότητα, τόσο η τρόικα όσο και οι κυβερνώντες αντιμετωπίζουν την κοινοβουλευτική διαδικασία όχι ως αναγκαία δημοκρατική λειτουργία, αλλά ως πολιτικό εμπόδιο. Γι’ αυτό και την αφυδατώνουν, τη μετατρέπουν σε κέλυφος. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι με κάθε μέσο να αποσπάσουν την κοινοβουλευτική νομιμοποίηση και όχι να δημιουργήσουν τη μεγαλύτερη δυνατή πολιτική συναίνεση στην κοινωνία. Οσοι σπεύσουν να υποβαθμίσουν τα παραπάνω σαν θεσμολάγνες λεπτομέρειες, ας αναλογισθούν ότι σ’ αυτό το γήπεδο θα κριθεί η μάχη για τη δημοκρατία. Ειδικά τώρα που ολοένα και περισσότεροι πολίτες στρέφουν την πλάτη στο δημοκρατικό πολίτευμα, θεωρώντας ότι πρόδωσε την κοινωνία.