Πήρε κανείς το μήνυμα της πλατείας των Σκοπίων;

ΤΗΝ ΠΑΡΕΛΘΟΥΣΑΝ ΤΡΙΤΗΝ ΕΓΙΝΑΝ ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΑΝΔΡΙΑΝΤΩΝ, ΤΟΥ ΚΟΛΟΣΣΙΑΙΟΥ (13 μέτρων ύψους) ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΣΤΑ ΣΚΟΠΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΠΙΣΗΣ ΕΦΙΠΠΟΥ ΤΟΥ ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΝ. 
ΕΝ ΤΩ ΜΕΤΑΞΥ, ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΙΑ ΕΝΤΑΤΙΚΗ "ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ' ΔΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΩΝΟΜΑΣΙΑΝ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ ΕΙΣ "ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ" ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ, ΑΠΟ ΜΠΙΤΟΛΙΑ, που λέγεται σλαυϊστί σήμερον, ΕΙΣ "ΗΡΑΚΛΕΙΑΝ"

Πήρε κανείς το μήνυμα της πλατείας των Σκοπίων;

http://www.aixmi.gr/index.php/phre-kaneis-mhnyma-plateias-skopiwn/

Νίκος Μηλαπίδης

Την ώρα που η Ελλάδα βρίσκεται στο «μάτι του κυκλώνα»,  Έλληνες κι Ευρωπαίοι φοβούνται μην τους έρθει ο «ουρανός στο κεφάλι» και η Ευρώπη τρέμει τις πιθανότητες ενός ντόμινο που θα οδηγήσει στην κατάρρευση του ευρώ, τα  πάσης φύσεως αρνητικά δημοσιεύματα κατά της χώρας μας έχουν γίνει πικρή καθημερινότητα. Δεν αποτελούν ξεχωριστή είδηση.

Τα πολεμικά ανακοινωθέντα ενός ιδιότυπου οικονομικού πολέμου ηχούν στα αυτιά μας, πλέον, οικεία. Ακόμα πιο δυσάρεστα οικεία είναι τα ελληνικά ξεκατινιάσματα και οι κοκορομαχίες ενός πολιτικού συστήματος που εμφαντικά κλείνει τα αυτιά του στις κραυγές αγωνίας  του κινήματος της πλατείας. Οι πολιτικοί ταγοί δείχνουν να περπατάνε  με πίσω βήματα προς τα εμπρός. Η αλλαγή κατεύθυνσης δεν φαίνεται να είναι στα άμεσα σχέδια τους.

Έχουμε μάθει να κοιμόμαστε και να ξυπνάμε με το μικροσκόπιο της παγκόσμιας κοινής γνώμης πάνω από τα κεφάλι μας, να περιμένουμε στωικά τις βίαιες αντιδράσεις των ανεξέλεγκτων αγορών κάθε φορά που καταγράφεται μια αντίδραση, μια δήλωση, μια υποβάθμιση, ένα δημοσίευμα.

Οι ειδικοί και μη κάνουν λόγο για τον ισχυρό συμβολισμό όλων των παραπάνω.

• Πόσο συμβολική είναι η τοποθέτηση του αγάλματος του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην κεντρική πλατεία των Σκοπίων;
• Πόσο συμβολική είναι η τοποθέτηση στην κεντρική πλατεία της πόλης Μπίτολα (Μοναστήρι) του χάλκινου αγάλματος του Φιλίππου Β’;
• Πόσο συμβολική είναι η ανυπαρξία ουσιαστικής αντίδρασης από την ελληνική πλευρά;

Κι αν δεν ενδιαφέρει κανέναν Ευρωπαίο η είδηση, δεν ενδιαφέρει και τους Έλληνες; Τόσο πολύ μας έχει απορροφήσει το Μεσοπρόθεσμο σχέδιο και οι προσπάθειες εθνικής συναίνεσης, που αρκούμαστε στο να χαρακτηρίζουμε απλά γραφική την παραπάνω ενέργεια του κράτους των Σκοπίων  που παραβιάζει το πνεύμα της Ενδιάμεσης Συμφωνίας;

Χρόνο με το χρόνο αναπτύσσεται το Μακροπρόθεσμο σχέδιο της ηγεσίας του ΠΓΔΜ, που κατασκευάζει την εθνική της ταυτότητα καπηλευόμενη την ιστορία μας και διαμορφώνοντας εθνική συνείδηση στους πολίτες του.

Όταν η συστηματική προπαγάνδα, η κατασκευή ιστορίας και η ιδιοποίηση συμβόλων από μεριάς της ΠΓΔΜ συναντά την εγκληματική αδιαφορία  μιας σπαρασσόμενης Ελλάδας, δημιουργούνται τετελεσμένα κεκτημένα. Όσο πιο εύκολα και βαθιά τα κατοχυρώνουν,  τόσο πιο δύσκολη γίνεται η διαπραγμάτευση, γιατί  προσερχόμενοι σ’ αυτήν κουβαλούν την φανατική στήριξη ενός  λαού που έχει μάθει ότι είναι απόγονος του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Πολύ κακώς η εθνική μας αυτοσυνειδησία εξαντλείται στο να πείσουμε την Ευρώπη ότι δεν είμαστε μαύρα πρόβατα της ΕΕ.

Η εξωτερική μας πολιτική, ασφαλώς και δεν είναι ζήτημα που μπορεί να αναπτυχθεί με το παρόν άρθρο.
Είναι, όμως, ανεπίτρεπτο οι συνεχιζόμενες προκλήσεις των βόρειων γειτόνων μας να περνούν στα ψιλά των εφημερίδων, να μην κάνουν πια αίσθηση στη μουδιασμένη ελληνική κοινή γνώμη και το υπουργείο Εξωτερικών να εξαντλείται στο να χαρακτηρίζει τις ενέργειες αυτές ως γραφικές.

Θα μου πείτε, εδώ η ελληνική Βουλή δεν λαμβάνει το μήνυμα της πλατείας Συντάγματος, θα λάβει το μήνυμα της πλατείας των Σκοπίων που είναι τόσα χιλιόμετρα μακριά;

-----------------

ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ??? 

ΣΥΜΦΩΝΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΗΜΕΘΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ "ΑΤΟΜΟΚΕΝΤΡΙΚΗ" ΚΑΙ ΔΙΑ ΝΑ ΓΙΝΗ ΤΟΥΤΟ ΠΛΗΡΩΣ ΑΝΤΙΛΗΠΤΟΝ ΑΝΤΕΚΑΤΕΣΤΑΘΗ Η ΛΕΞΙΣ "ΕΘΝΟΣ", ΣΤΗΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΙ ΤΟΥ 1985, ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΕΞΙΝ "ΛΑΟΣ"!!! 

ΟΙ ΑΤΟΜΟΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ , ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΑΝΩ ΑΠ' ΤΑ ΑΤΟΜΑ, ΕΝΘΡΟΝΙΣΜΕΝΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΟΝΤΟΤΗΤΕΣ, ΟΠΩΣ Η ΟΝΤΟΤΗΣ ΕΘΝΟΣ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ή ΙΕΡΑ ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ!!!! ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΣΥΝΕΠΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΤΟΜΟΚΕΝΤΡΙΚΗ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΥΜΕΘΑ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΜΕ ΤΙΠΟΤΕ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΝ ΥΠΗΡΞΕ ΜΕΓΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ή ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ!!! 

ΠΟΙΟΣ ΕΞΑΛΛΟΥ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΗ ??? Ο ΠΑΚΙΣΤΑΝΟΣ ή Ο ΣΕΝΕΓΑΛΕΖΟΣ ΠΟΥ ΕΛΑΒΕ ΥΠΗΚΟΟΤΗΤΑ/ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ ??? ΟΥΤΩΣ ή ΑΛΛΩΣ , ΑΥΤΑ ΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΟΙ ΟΛΙΓΟΙ ΕΝΑΠΟΜΕΙΝΑΝΤΕΣ "ΕΚ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ"!!! 

ΟΜΩΣ, ΕΚΤΟΣ ΑΥΤΟΥ, ΕΝΩ Ο ΣΚΟΠΙΑΝΟΣ ΛΑΟΣ ΜΑΘΑΙΝΕΙ "ότι είναι απόγονος του Μεγάλου Αλεξάνδρου" ΕΜΕΙΣ ΜΑΘΑΙΝΟΜΕ Σ' ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΟΝΟΥΣ (ΑΠΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ, ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ κλπ) ΟΤΙ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΝΝΟΙΑ ΠΑΡΩΧΗΜΕΝΗ (ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ??? ΕΔΩ ΕΓΙΝΕ Ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ ΚΡΑΤΟΣ!!! ΑΔΙΚΩΣ ΕΙΧΑΜΕ ΤΗΝ ΗΡΩΪΚΗ ΜΑΣ "ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙ" ???) ΚΑΙ ΟΤΙ ΕΜΕΙΣ ΑΛΛΩΣΤΕ ΔΕΝ ΕΙΜΕΘΑ απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ΑΛΛ' ΑΠΛΩΣ "ΜΠΑΣΤΑΡΔΟΙ'' (ΚΡΙΝΟΥΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑΝ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΩΝ!!!)!!! 

ΟΠΟΙΟΣ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ ΤΟΛΜΑ ΝΑ ΟΜΙΛΗ ΔΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑΝ ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΟΜΟΛΟΓΗ (ΟΠΩΣ ΠΕΡΙΤΡΑΝΩΣ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ Η ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ) ΟΤΙ ΝΑΙ υπάρχει ο Ελληνικος λαός ο ίδιος βιολογικώς διαχρονικώς και ότι ΒΕΒΑΙΩΣ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΩΣ είναι απόγονος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ΠΑΡΑΥΤΑ ΛΙΘΟΒΟΛΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΕΞΟΣΤΡΑΚΙΖΕΤΑΙ ΩΣ "ΜΟΝΑΡΧΟΦΑΣΙΣΤΑΣ" (ΑΘΑΝΑΤΗ ΠΑΛΑΙΟΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ!)!!! 

ΟΛΑΙ ΑΙ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑΙ-ΠΟΛΙΤΙΚΑΙ ΖΥΜΩΣΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΚΟΙΝΗΝ ΣΥΝΙΣΤΑΜΕΝΗΝ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΗ ΤΩΡΑ Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ, ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ (με το 'μνημόνιο'), ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ (παρεκτοπιζόμενος απο τους λαθρομετανάστες), ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΚΑΙ ΒΙΟΛΟΓΙΚΑ!!! ΚΙ ΟΛΟΙ (ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΑΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΚΑΙ "ΝΤΟΠΙΟΙ") ΘΕΩΡΟΥΝ ΟΤΙ ΕΤΣΙ ""ΘΑΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ"" ΟΠΩΣ ΛΕΓΕΙ ΚΑΙ Η ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΜΑΣ ΚΑΘΟΔΗΓΗΤΡΙΑ, Η κ. ΑΦΡΑ ΑΛ-ΣΑΛΕΧ!!!

Μιχάλης Ιγνατίου - Κάποιοι παραμυθιάζουν το Γιώργο.......

 Κάποιοι παραμυθιάζουν το Γιώργο ότι είναι Ομπάμα ή Πούτιν

http://www.aixmi.gr/index.php/paramythiazoun-giorgo-oti-einai-obama-poutin/

Μιχάλης Ιγνατίου

 Ας υποθέσουμε ότι όλα πάνε κατ’ ευχήν για τον πρωθυπουργό της Ελλάδας… Ψηφίζεται, δηλαδή, το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Σταθερότητας από την ελληνική Βουλή, η πέμπτη δόση εκταμιεύεται και οι Ευρωπαίοι συμφωνούν, τελικά, για το νέο πρόγραμμα δανειοδότησης.

Ας υποθέσουμε, επίσης, ότι επιταχύνεται η χρηματοδότηση των αναπτυξιακών έργων από τα ταμεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ότι τελειώνει και η υπόθεση της εθελοντικής συμμετοχής ιδιωτών στην ελληνική χρηματοδότηση, ότι τέλος πάντων γίνονται όλα όσα στοχεύει ο κ. Παπανδρέου.

Και μετά; Τι θα γίνει μετά; Σ’ αυτό το απλό, αλλά τόσο σημαντικό ερώτημα, δεν απαντά ο πρωθυπουργός. Στις Βρυξέλλες έκανε θριαμβευτικές ανακοινώσεις, αλλά ούτε ο ίδιος  έδειχνε να πιστεύει στον εαυτό του.

Το βασικό πρόβλημα, νομίζω, είναι ότι απώλεσε την εμπιστοσύνη του λαού. Και, δυστυχώς, παρασύρεται από την ολιγομελή ομάδα που τον περιβάλλει και του γεμίζει τα μυαλά ότι είναι ισότιμος (!) του Ομπάμα και του Πούτιν και ότι αξίζει πολύ περισσότερο από τον σημερινό γενικό γραμματέα του ΟΗΕ -με τον οποίο, θα έλεγα, συναγωνίζεται στην ανεπάρκεια αντίληψης των γεγονότων, ώστε να αναζητηθούν και οι κατάλληλες λύσεις.

Η απουσία εμπιστοσύνης οφείλεται στο έργο του, τους τελευταίους 18 μήνες. Είναι έργο ασήμαντο. Κοιτάζοντας πίσω, από τον εκλογικό του θρίαμβο τον Οκτώβριο του 2009 μέχρι το βράδυ της Πέμπτης όταν έκανε την πρώτη θριαμβευτική δήλωση -ακολούθησαν και άλλες στην συνέντευξη Τύπου της Παρασκευής- εύκολα μπορεί να καταλήξει κανείς στο συμπέρασμα ότι «τα έκανε σαλάτα».

Την Τετάρτη συμμετείχα σε κουβέντα ομάδας ανθρώπων που έχουν σχέση ΜΟΝΟ με την οικονομία. Και έχει σημασία ότι δεν τους απασχολεί η πολιτική και οι πολιτικοί, τους οποίους λοιδωρούν για την ανικανότητά τους να ανταπεξέλθουν στα πιό απλά προβλήματα.

Οι άνθρωποι αυτοί έχουν ξεκαθαρισμένο στο μυαλό τους ότι από τη στιγμή που η Ελλάδα δέθηκε στο άρμα του ΔΝΤ, δύσκολα θα ξεμπλέξει. Με εντυπωσίασε, επίσης, το συμπέρασμά τους ότι η Ελλάδα μπορούσε να αντιμετωπίσει τα οικονομικά της προβλήματα, χωρίς να προσφύγει στο ΔΝΤ. Πρόκειται για ισχυρισμό που ακούω συχνά το τελευταίο διάστημα και έχω την αίσθηση ότι τώρα που βγήκε από το κάδρο ο Ντομινίκ Στρος Καν, θα πληροφορηθούμε και άλλες λεπτομέρειες της «συμφωνίας κυρίων» που έκαναν.

Με λίγα λόγια δεν επιβεβαιώνεται ότι ήταν ο προηγούμενος διευθυντής του Ταμείου αυτός που τον έπεισε να καταφύγει στο ΔΝΤ. Φαίνεται ότι έγινε ακριβώς το ανάποδο: ο κ. Παπανδρέου ήταν αυτός που αναζήτησε το «λιμάνι» του Ταμείου εξαναγκάζοντας την Ευρωπαϊκή Ενωση να ακολουθήσει.

Ερώτημα: Είναι πιθανό το «περίφημο πιστόλι» που υποτίθεται ότι κρατούσε ο πρωθυπουργός, να χρησιμοποιήθηκε ως εκβιασμός προς την Ε.Ε. για να αποδεχθεί την συνδρομή του Ταμείου; Είναι…

Εκφράζοντας προσωπική γνώμη, πιστεύω ότι ο κ. Παπανδρέου, που πρότεινε κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας στον κ. Σαμαρά και άλλαξε γνώμη μετά το θυμό που προκάλεσε η παραίτησή του στη μητέρα και τον αδελφό του, δεν  έχει καμία δυνατότητα υλοποίησης των μέτρων που συμφώνησε με τους δανειστές.

Πέραν της μη ικανότητας του να αντιληφθεί το παγκόσμιο οικονομικό παιγνίδι που αφορά και επηρεάζει άμεσα τη χώρα,  σύντομα θα αντιληφθεί πως για τους δανειστές δεν σημαίνει τίποτα η (πιθανή) υπερψήφιση του Μεσοπρόθεσμου, διότι δεν εξασφαλίζει την υλοποίησή του. Αυτό που τους ενδιαφέρει πάνω απ’ όλα είναι η εφαρμογή του Προγράμματος, το οποίο αποτελεί τη μεγαλύτερη κοινωνική αδικία που προτάθηκε ποτέ στην Ελλάδα. Και, δυστυχώς, προτάθηκε από …Ελληνες.

Κ. Χολέβας- Επαναδιαπραγμάτευση τώρα

Επαναδιαπραγμάτευση τώρα

http://antibaro.gr/node/3158

    Κωνσταντίνος Χολέβας

Πιστεύω ότι το σημαντικότερο γεγονός που προέκυψε από την ιλαροτραγωδία της 15ης Ιουνίου ήταν η γενική πλέον αποδοχή από όλους τους πολιτικούς αρχηγούς-του κ. Γ. Παπανδρέου συμπεριλαμβανομένου- της πρότασης του Αντώνη Σαμαρά για επαναδιαπραγμάτευση των όρων του Μνημονίου, αλλά και του νέου Μεσοπροθέσμου Προγράμματος. Μάλιστα ο Πρωθυπουργός όταν απευθύνθηκε στον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως για κυβέρνηση συνεργασίας έθεσε ως κύριο στόχο την επαναδιαπραγμάτευση αυτών των συμφωνιών. Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι οι δανειστές μας, Ευρ. Επιτροπή, Ευρ. Κεντρική Τράπεζα και Δ.Ν.Τ. δεν δέχονται την επαναδιαπραγμάτευση. Κι όμως στην περίπτωση της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας την δέχθηκαν.

Θυμίζω ότι με σκληρή διαπραγμάτευση η Ιρλανδία επέτυχε να πείσει τους δανειστές ότι πρέπει να παραμείνουν χαμηλοί οι φορολογικοί συντελεστές και να μειώσει τις ασφαλιστικές εισφορές για τους χαμηλόμισθους. Η Πορτογαλία μεταξύ άλλων επέτυχε να μην καταργηθεί ο 13ος και 14ος μισθός και να μη μειωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις κάτω των 1500 ΕΥΡΩ. Ναι, δεν αντιλέγω, οι καταστάσεις και τα οικονομικά δεδομένα δεν είναι ακριβώς ίδια με αυτά της Ελλάδος. Πιθανόν εμείς να μην επιτύχουμε όλα όσα επέτυχαν οι άλλες χώρες, αλλά μερικά από αυτά θα τα επιτύχουμε. Κέρδος είναι και αυτό και μάλιστα υπέρ των ασθενεστέρων τάξεων, οι οποίες δεν αντέχουν άλλο. Ουδείς δύναται με απόλυτη ακρίβεια να προβλέψει τι θα αποκομίσουμε αν επιτέλους ζητήσουμε την επαναδιαπραγμάτευση. Πάντως χαμένη δεν θα βγει η κοινωνία μας. Αν οι κυβερνώντες παύσουν να αντιμετωπίζουν τους δανειστές και την τρόικα με δεδομένη τη διάθεση πλήρους συμμόρφωσης και αν ακούσουν την κραυγή των αγανακτισμένων, των χαμηλομίσθων και των συνταξιούχων, κάτι μπορεί να επιτευχθεί για να βοηθήσει όλους μας.

Η χώρα μας έχει πολλά παραδείγματα επιτυχούς επαναδιαπραγματεύσεως επαχθών όρων όχι μόνον στον οικονομικό τομέα, αλλά και στον εθνικό-διπλωματικό. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι αυτή η ίδια η ύπαρξη και η γέννηση του νεωτέρου ελληνικού κράτους είναι αποτέλεσμα επαναδιαπραγματεύσεως. Καταγράφω εν συντομία τα γεγονότα για να γίνω κατανοητός:

Μετά τη Ναυμαχία του Ναυαρίνου του Οκτωβρίου 1827 οι Τρεις Προστάτιδες Δυνάμεις, Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία ( η τρόικα της εποχής) αποφάσισαν να υποστηρίξουν την αναγνώριση ενός μικρού ελληνικού κράτους με σύνορα τα οποία άλλαζαν σε κάθε συζήτηση. Αρχικά μας έδινα την Πελοπόννησο, τη Στερεά Ελλάδα, τις Κυκλάδες, τις Β. Σποράδες και την Εύβοια. Όμως η πτώση των Φιλελευθέρων και η άνοδος των Συντηρητικών στην Αγγλία έκανε τη χώρα αυτή πιο επιφυλακτική, διότι θεωρούσαν την Ελλάδα του Καποδίστρια ρωσόφιλη. Έτσι, λοιπόν, η αγγλική διπλωματία αρνείτο να εγκρίνει την παραχώρηση της Στερεάς Ελλάδος από τους Οθωμανούς προς το υπό δημιουργία ελληνικό κρατίδιο. Ο μέγας φιλόπατρις και διπλωμάτης, ο πραγματικός Ευρωπαίος και δεινός διαπραγματευτής, ο μελετητής της διαχρονικής συνέχειας του Ελληνισμού και ευλαβής Ορθόδοξος Χριστιανός, ο λιτοδίαιτος Κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας δεν απογοητεύθηκε. Συνέχιζε να πιέζει, να απαιτεί, να διαπραγματεύεται παρά την επίγνωση της δεινής του θέσης. Η Ελλάς τότε ήταν επισήμως ανύπαρκτη, δεν είχε αναγνωρισθεί ως κράτος. Οικονομικά ήταν εξαρτημένη από τα ξένα δάνεια. Στρατιωτικά ήταν ημιυπόδουλη, διότι στην Πελοπόννησο ο Καποδίστριας βρήκε τον Ιμπραήμ και τους Τουρκοαιγυπτίους να λεηλατούν. Τελικά ανέλαβε το γαλλικό ιππικό υπό τον Στρατηγό Μαιζόν να τους εκδιώξει. Η οικονομικά, πολιτικά και στρατιωτικά ανύπαρκτη Ελλάδα του 1827-1830 είχε το θάρρος και την αξιοπρέπεια να διαπραγματεύεται. Ο Καποδίστριας πάντα ζητούσε κάτι περισσότερο από αυτά που ήθελε ώστε να μπορεί να υποχωρήσει. Ζητούσε και τη Σάμο και την Κρήτη, ξέροντας ότι ο βασικός στόχος ήταν να εξασφαλίσει τνη Στερεά Ελλάδα.

Στις 22 Ιανουαρίου 1830 ( 3 Φεβρουαρίου με το Νέο Ημερολόγιο) οι Τρεις Δυνάμεις υπέγραψαν με την Οθωμανική Υψηλή Πύλη το Πρωτόκολλο του Λονδίνου, το οποίο κήρυττε ανεξάρτητη την Ελλάδα, αλλά της έδινε μέρος μόνον της Στερεάς. Δηλαδή τα σύνορα έφθανα από τις εκβολές του Αχελώου μέχρι τις εκβολές του Σπερχειού αφήνοντας εκτός Ελλάδος την Ακαρνανία και την περιοχή Δομοκού. Ο Καποδίστριας συνέχιζε να διαπραγματεύεται. Παρά τις πολύ δύσκολες εσωτερικές και εξωτερικές συνθήκες έστελνε επιστολές, έκανε διαβήματα, αξιοποιούσε τις γνωριμίες του. Και δικαιώθηκε μετά θάνατον. Δολοφονήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1831 -πριν από 180 χρόνια- αλλά ο σπόρος που έσπειρε καρποφόρησε μετά από λίγους μήνες. Στις 27 Ιουνίου /9 Ιουλίου 1832, με τη Συνθήκη της Κωνσταντινουπόλεως η Αγγλία, η Γαλλία, η Ρωσία και η Οθωμανική Τουρκία παρεχώρησαν στην Ελλάδα και το υπόλοιπο κομμάτι της Στερεάς και τα σύνορα εξετείνοντο από τον Αμβρακικό μέχρι τον Παγασητικό ή όπως έγραφαν τα κείμενα από τον Κόλπο της Άρτης μέχρι τον Κόλπο του Βόλου. Δεν ήταν η υλοποίηση της Μεγάλης Ιδέας, αλλά ήταν κάτι σημαντικό για την εποχή εκείνη.

Ο Ιωάννης Καποδίστριας μάς διδάσκει με το παράδειγμά του ότι όσο αδύναμος και αν είσαι απέναντι σε ισχυρούς εταίρους ή /και διεθνείς Οργανισμούς μπορείς πολλά να επιτύχεις αν πιστεύεις στον εαυτό σου και στο δίκαιό σου και πρωτίστως αν επιμένεις και επαναδιαπραγματεύεσαι διαρκώς. Η διαπραγμάτευση των εθνικών και οικονομικών αιτημάτων απαιτεί ηγέτες οι οποίοι απορρίπτουν την ηττοπάθεια, εμπνέονται από τη διαχρονική ιστορία του Ελληνισμού, έχουν αξιόπιστες διεθνείς διασυνδέσεις και πρωτίστως σέβονται τον ιδρώτα και τους αγώνες του ελληνικού λαού.

Κ.Χ. 17.6.2011

H πρωθυπουργική πρόταση σύνταξης “Νέου Συντάγματος” με λαϊκό δημοψήφισμα ως έσχατο μέσο αποπροσανατολισμού του λαού

H πρωθυπουργική πρόταση σύνταξης “Νέου Συντάγματος” με λαϊκό δημοψήφισμα ως έσχατο μέσο αποπροσανατολισμού του λαού και νομιμοποίησης της ήδη καταλυθείσας δημοκρατίας

http://antibaro.gr/node/3159

του Ελευθέριου Δικαίου

Ο τακτικός ελιγμός της πρότασης για σύνταξη νέου Συντάγματος μέσω δημοψηφίσματος δεν πείθει κανέναν. Αντίθετα αποπροσανατολίζει από την ουσία της συζήτησης, που αφορά στο πραγματικό υπόβαθρο και στις σκοπιμότητες  που υποκρύπτονται πίσω από την ψήφιση του “Μεσοπρόθεσμου Πλαίσίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής”.

Η πρόταση αυτή μόνο κλαυσίγελο μπορεί να προκαλέσει, αφού είναι προφανές ότι εξυπηρετεί ένα βαριά άρρωστο επικοινωνιακό φαίνεσθαι, το οποίο όμως από πλευράς ουσίας έχει χάσει προ πολλού την επαφή του με την πραγματικότητα και την υγιή κοινωνία.  Η δήλωση αυτή υποτιμά κατάφωρα τη νοημοσύνη των Ελλήνων πολιτών που ζητούν σήμερα, αλλά είχαν ζητήσει και κατά το παρελθόν δημοψήφισμα π.χ. για την καταφυγή της χώρας στους δανειακούς μηχανισμούς της ΕΕ και του ΔΝΤ, στην υιοθέτηση του “Μνημονίου” και τη σύναψη της “Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης” (που σημειωτέον ακόμη δεν έχει ψηφιστεί από τη Βουλή, αν και ακώλυτα και επαίσχυντα εφαρμόζεται σε ένα πολίτευμα, η δημοκρατική βάση του οποίου έχει καταλυθεί) για το μεταναστευτικό, για την κάρτα του πολίτη, για την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες, για το “Μακεδονικό”, για την ένταξη της χώρας στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, για τη υιοθέτηση της Συνθήκης της Λισαβόνας  και για πολλά άλλα κρίσιμα θέματα που αφορούν στο παρόν και στο μέλλον του τόπου και όχι μόνο. Σε καμία περίπτωση όμως, κατά την μεταπολιτευτική περίοδο, στο μεγαλύτερο διάστημα της οποίας ο σημερινός πρωθυπουργός πολιτευόταν, το αίτημα των πολιτών για δημοψήφισμα δεν εισακούστηκε. Αντίθετα, τα αιτήματα αυτά επιδεικτικά περιφρονήθηκαν τόσο από τους πολιτικούς σχηματισμούς, όσο και από τον ΠτΔ.

Έρχεται λοιπον σήμερα ο πρωθυπουργός, που ερήμην του λαού οδήγησε με τις μονομερεις αποφάσείς του τη χώρα σε καθεστώς  πολιτικοιοικονομικής ομηρίας, να πείσει τον λαό για τις αγαθές δημοκρατικές του προθέσεις σχετικά με τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για τη σύνταξη νέου Συντάγματος.

Είναι όμως πλέον κάτι παραπάνω από προφανές, οτι ο Γ. Α. Παπανδρέου γνωρίζει ότι έχει απωλέσει την αξιοπιστία του στις τάξεις του λαού. Για το λόγο αυτό επιχειρεί σπασμωδικές κινήσεις,  εφευρίσκοντας τερτίπια που απλώς και μόνο προδίδουν την αμηχανία του.  Ανεξάρτητα από αυτό, η αποδοχή μίας τέτοιας πρότασης θα καθιστούσε τον λαό συνυπαίτιο στην ήδη υφιστάμενη κατάλυση θεμελιωδών αρχών και στοιχείων του δημοκρατικού πολιτεύματος, για την οποία κυρίως υπεύθυνοι είναι όλοι οι πολιτικοί σχηματισμοί, αναλόγως της εξουσίας που άσκησαν και ασκούν. Η διεξαγωγή δημοψηφίσματος για τη σύνταξη νέου Συντάγματος, θα νομιμοποιούσε τελικά την κατάλυση του υφιστάμενου Συντάγματος, η οποία με πρόφαση τη σύνταξη ενός “νέου Συντάγματος” θα ενδυόταν τον ψεύτικό μανδύα της νομιμότητας με την υπογραφή και τη συναίνεση του λαού.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κατά τα ειωθότα και με βάση τα έως τωρα δείγματα γραφής της κυβερνητικής εξουσίας ένα τέτοιο δημοψήφισμα για τη σύνταξη νέου Συντάγματος, θα ήταν κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης του και όχι του λαού. Αυτή η μεθόδευση θα αποτελούσε έσχατο μέσο αναίμακτης εξόδου του πρωθυπουργού και της σκιώδους κυβέρνησης του από τη σημερινή ιδιότυπη κατάλυση του Συντάγματος. Μία κατάλυση του Συντάγματος η οποία λαμβάνει χώρα με το “βελούδινο πραξικόπημα” υπαγωγής της χώρας ιδίως στο καθεστώς του “Μνημονίου” μέσω της παράτυπης ψήφισης αυτού με απλή και όχι αυξημένη πλειοψηφία,  αλλά και με την εφαρμογή και εκτέλεση των συνδεόμενων με το “Μνημόνιο”  επίμαχων δανειακών συμβάσεων με τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης και το ΔΝΤ,  οι οποίες ουδέποτε ψηφίστηκαν, ως όφειλαν, σύμφωνα με τις επιταγές  των άρθρων 36 παρ. 2 Σ και 28 παρ. 2,3 Σ, από την ελληνική Βουλή. Εντύπωση ωστόσο προκαλούν οι χλιαρές αντιδράσεις των βουλευτών τόσο της κυβέρνησης, όσο  και της αντιπολίτευσης απέναντι στο παραπάνω μείζονος σημασίας αυτό θέμα.

Αφορά δηλ. η κατάλυση του Συντάγματος στη συνταγματικά ανεπίτρεπτη, υπό τα σύγχρονα δεδομένα, εκχώρηση συνταγματικών εξουσιών στην Τρόικα, ως όργανο που εκπροσωπεί τους δανειστές της χώρας. Αλλά ωστόσο ουδεμία νόμιμη εξουσιοδότηση έχει ως προς αυτό από τον ελληνικό λαό.

Η σύνταξη νέου Συντάγματος μέσω δημοψηφίσματος νομιμοποιεί την κατάλυση του ισχύοντος Συντάγματος,  διότι εν προκειμένω ο λαός σύρεται με πανουργία  στη σύνταξη νέου Συντάγματος, που ήδη προβάλλεται προπαγανδιστικά ως “ευκαιρία για τη θωράκιση της δημοκρατίας” από τους παράγοντες όμως που έχουν κουρελοποιήσει το ισχύον Σύνταγμα. Με τη συμμετοχή του λαού σε μία τέτοια μεθόδευση,  αναγνωρίζεται στην ουσία και η εξουσία όσων συντέλεσαν στη σημερινή κατάλυση της συνταγματικής τάξης.

Με τον τρόπο αυτό παρακάμπτονται φλέγοντα ζητήματα, όπως το ζήτημα της αναζήτησης των υπευθύνων που οδήγησαν τη χώρα στην παρούσα συνταγματική εκτροπή και της επιβολής κυρώσεων στους υπαιτίους, το ζήτημα  ομαλής  επαναφοράς της καταλυθείσας συνταγματικης τάξης, το ζήτημα της επανάκτησης των ηνίων της πολιτικής και οικονομικής διακυβέρνησης της χώρας, η οποία σε σημαντικό βαθμό  υποκαθίσταται πλέον  με τρόπο απαράδεκτο και αντισυνταγματικό από την Τρόικα.

Κοντολογίς με ενα τέτοιο τέχνασμα αντιπερισπασμού,  η  ευθύνη της κατεξοχήν υπαίτιας πολιτικής ηγεσίας για τη σημερινή καταρράκωση του Συντάγματος και φυσικα του δημοκρατικού πολιτεύματος  θα μετακυλιόταν στον λαό. Αυτό φυσικά δε σημαίνει ότι το υφιστάμενο Σύνταγμα δεν χρήζει βελτιώσεων, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την ευθύνη των κυβερνητικών στελεχών, του Προέδρου της Δημοκρατίας, των βουλευτών, αλλά και σε ό,τι αφορά στη δημοκρατικότερη λειτουργία των πολιτικών-κομματικών οργανισμών, τον διαφανή έλεγχο της οιονομικής τους κατάστασης, την ενίσχυση της άμεσης δημοκρατίας μέσω δημοψηφισμάτων τόσο σε  επίπεδο Επικράτειας, όσο και σε επίπεδο περιφέρειας,  την παροχή στον λαό δυνατοτήτων ευχερέστερου ελέγχου των φορέων άσκησης της πολιτικής εξουσίας, την αποτελεσματικότερη άσκηση της συνταγματικής δικαιοσύνης π.χ. με τη συγκρότηση Συνταγματικού Δικαστηρίου κ.ά.

Η εν λόγω πρωθυπουργική πρόταση διεξαγωγής δημοψηφίσματος για σύνταξη “νέου Συντάγματος” φαίνεται ότι εξυπηρετεί μονόπλευρα τον υπόλογο πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του και όχι τη δημοκρατία και τον ελληνικό λαό.  Η πρόταση αυτή αποτελεί απροκάλυπτη κοροϊδία του ελληνικού λαού, διότι στοχεύει στο να εμφανίσει τους υπονομευτές του ισχύοντος Συντάγματος σε συνταγματικούς αναμορφωτές και τιμητές της δημοκρατίας.

Ας γίνει κατανοητό, ότι η  “χρυσή ταμπακέρα” στο σημερινό εθνικό και ευρωπαϊκό-διεθνές σκηνικό σε ό,τι αφορά τουλάχιστον τη χώρα μας, δεν είναι το αστείο ζήτημα σύνταξης νέου Συντάγματος, μέσω δημοψηφίσματος. Το ελληνικό Σύνταγμα δεν είναι χειρότερο ούτε πάσχει περισσότερο  σε σχέση με αντίστοιχα ευρωπαϊκά Συντάγματα. Το κύριο πρόβλημα του ελληνικού Συντάγματος έγκειται στο ότι όχι μόνο δεν αξιοποιείται και δεν εφαρμόζεται κατάλληλα το περιεχόμενο του από την εξουσία που έχει εκλεγεί για να το υπηρετήσει, αλλά μάλλον το περιεχόμενο του παραβιάζεται κατάφωρα από την ανωτέρω εξουσία.

Το σημερινό πρόβλημα του ελληνικού πολιτεύματος αποτελεί η  άνευ όρων και αμετάκλητη παράδοση κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας στους δανειστές της, κατ’ αρχήν μέσω του “Μνημονίου” και των άρρηκτα συναρτώμενων με αυτό δανειακών συμβάσεων, και τώρα πλέον μέσω της σχεδιαζόμενης εφαρμογής του ΄”Μεσοπρόθεσμου Πλασίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής”, με την άκριτη επιβολή της άμεσης υποχρέωσης εκποίησης  δημόσιας περιουσίας μέσω βιαστικών  και αμφίβολης ποιότητας και αποτελεσματικότητας αποκρατικοποιήσεων, με παράλληλη εφαρμογή οικονομικού, κοινωνικού και πολιτικού προγράμματος εξαθλίωσης του ελληνικού λαού και της ελληνικής κοινωνίας.

 Το “πυροτέχνημα” της εν λόγω πρωθυπουργικής πρότασης στρέφει, κατά τη δεδομένη στιγμή, τη συζήτηση σε θέματα άσχετα με την ουσία που “καίει” τον ελληνικό λαό, που εκτείνεται τόσο στις παρούσες όσο και στις μέλλουσες  γενέες.  Και το ζήτημα αυτό δεν είναι άλλο παρά η απεμπόληση της κρατικής κυριαρχίας, που εξωραϊστικά βαφτίζεται ανάπτυξη από τους δανειστές και την εγχώρια ηγεσία, αλλά και ο εν γένει εξευτελισμός της αξιοπρέπειας του ελληνικού λαού από όσους εθελοδουλα έχουν καταλύση την έννομη τάξη της χώρας .

Συμπερασματικά:

Η πονηρή πρόταση του πρωθυπουργού για σύνταξη “νέου Συντάγματος” με  δημοψήφισμα είναι προφανές ότι δεν πληροί ούτε καν  τα στοιχειώδη εχέγγυα αξιοπιστίας και δεν αντέχει σε ορθολογική κριτική εκτίμηση.  Η κατόπιν εορτής δημοκρατική ευαισθησία του πρωθυπουργού δεν πείθει κανέναν σκεπτόμενο πολίτη. Πώς είναι άραγε δυνατό ο πρωτοστάτης της τελικής καταρράκωσης του ισχύοντος Συντάγματος, ο οποίος έχει με αυτόν τον τρόπο προδώσει τον κυρίαρχο(;) ελληνικό λαό, ενώ όφειλε να τον υπηρετεί, να εμφανίζεται ως δήθεν συνταγματικός μεταρρυθμιστής;  Το κίβδηλο αυτό εγχείρημα αποτελεί ίσως και το κύκνειο άσμα του πρωθυπουργού, εκτός βέβαια και αν ο λαός αποδεχτεί άκριτα και αυτή τη μεθόδευση…

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΝ-Β. Φίλιας-Συναινεσίες, συμβιβασίες και άλλοι ... «διανοούμενοι»

Συναινεσίες, συμβιβασίες και άλλοι ... «διανοούμενοι»

24/06/2011   ---  http://antibaro.gr/node/3165

• Βασίλης Φίλιας

Η κυβέρνηση υποτέλειας, εθνικής μειοδοσίας και λαϊκής καταλήστευσης αφού εξήντλησε όλο το οπλοστάσιο των ψευδολογιών της εξαπάτησης και της ασύδοτης κινδυνολογίας προσφεύγει στο εφεδρικό σώμα κάποιων υποτιθέμενων προσωπικοτήτων ευρύτερου κοινωνικού κύρους.

«Προσωπικοτήτων, χωρίς πρόσωπο, αλλά με λιγότερο ή περισσότερο βαρύγδουπους τίτλους και αντίστοιχα κατασκευασμένη πνευματική «ακτινοβολία».

Γνωστοί μας – άγνωστοι εκ του παρελθόντος τους, έρχονται άλλοτε να μας συνετίσουν, άλλοτε να μας νουθετίσουν.

Αναφερόμαστε στο κείμενο των 32 της 2/6/2011 και στο κείμενο των 11 της 15/6/2011.

Στόχος τους – target group αγγλιστί - οι μάζες των ανθρώπων των πλατειών, που αναπάντεχα τολμούν να παρεμβαίνουν στο παιχνίδι της εξουσίας και των μέχρι τώρα αμετακίνητων κατεστημένων πολιτικών ισορροπιών.

Αριθμητικά ελάχιστοι οι κύριοι αυτοί, αλλά «εκλεκτοί», επιχειρούν να λειτουργήσουν ως καθοδηγητές της κοινής γνώμης, την οποία θέλουν να εγκλωβίσουν και να ευνουχίσουν.

Χωρίς ιστορία, χωρίς κοινωνική προσφορά, χωρίς στην πλειοψηφία τους να έχουν εκπληρώσει τα στοιχειώδη καθήκοντά τους απένταντι στη χώρα τους παίρνουν αυθαίρετα το δικαίωμα να παρέμβουν καταγγελτικά σε βάρος του ελληνικού λαού, σε βάρος των ενεργών πολιτών.

Επιεικές το «χωρίς ιστορία», δεδομένου ότι πολλοί από αυτούς έχουν χάσει την έξωθεν καλή μαρτυρία ανεπιστρεπτί ως διαπρύσιοι υποστηρικτές του σχεδίου Ανάν και εθνικοί μειοδότες όλων των επιπέδων (συγκεκριμένα: Χ. Ρόζενστάιν-Ροζάκης, Ν. Αλιβιζάτος, Θ. Βερέμης, Γ. Θεοδωρόπουλος, Δ. Σαββόπουλος, Ο. Καλογήρου, Γ. Παγουλάτος, Κ. Παπαγεωργίου, Λ. Τσούκαλης).

Χωρίς κομματική ταυτότητα, αλλά με σαφή πολιτική πρόσδεση με την κυβερνητική παράταξη οι περισσότεροι δεν δίστασαν να καταλάβουν υπουργικούς θώκους και αξιώματα όπως ο Μ. Σταθόπουλος, ο Ν. Αλιβιζάτος, ο Χ. Ροζάκης ως εξ’ απορρήτων του αρχιιερέως της εθνικής μειοδοσίας Κ. Σημίτη.

Ακόμα «προσωπικότητες» που επιχειρούν να βγουν στο προσκήνιο (όπως π.χ. ο κ. Θ. Διαμαντόπουλος, δια της αντιδικίας του με τον «άρχοντα της νύχτας» κ. Στηβ Κακέτση) ή άνθρωποι που αντιλαμβάνονται την ανάληψη πανεπιστημιακών αξιωμάτων ως εφαλτήριο για να μεταπηδήσουν στην πολιτική όπως ο νεόκοπος πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Γ. Τσάλτας.

Τέλος, Ακαδημαϊκοί που έχουν λάμψει δια της απουσίας τους σε όλα τα κρίσιμα πνευματικά θέματα: το γλωσσικό, τη στρεβλή διερμηνεία της ιστορίας, τον πολιτισμικό εκβαρβαρισμό.

Και τα δύο κείμενα στα οποία αναφερόμαστε είναι δόλια και ως προς τη διατύπωση και ως προς τη στοχοθέτηση. Δόλια διότι ενώ υποτίθεται ότι απευθύνονται σε όλους τους Έλληνες, στηλιτεύουν μόνο τους αντιμνημονιακούς, όσους δεν ευθυγραμμίζονται με τη γραμμή της υποτέλειας και του εθνικού ξεπουλήματος που ακολουθεί η κυβέρνηση.

Συναίνεση την οποία βαφτίζουν «εθνική ομοψυχία» και γαία πυρί μιχθήτω.

Μονόδρομος το μνημόνιο που ψηφίστηκε αδιάβαστο, αδιάφορο αν κονιορτοποιεί τα λαϊκά εισοδήματα και συνιστά κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας.

Μοναδική λύση το μνημόνιο και ας έχει οδηγήσει τη χώρα σε πλήρες οικονομικό, κοινωνικό και εθνικό αδιέξοδο.

Αρκεί, που το υποστηρίζουν οι ημίθεοι αυτοί που καταδέχονται να κατέβουν από τις κορυφές του Ολύμπου για να συνετίσουν τους κοινούς θνητούς. Σ’αυτούς - ημίθεοι γαρ - δεν χρειάζονται οικονομικές γνώσεις, πληροφορίες, δεν χρειάζονται καν επιχειρήματα, αυτοί γνωρίζουν τα πάντα με θεϊκή επιφοίτηση.

Νουθετούν, λοιπόν, τους παρασυρμένους και παραπλανημένους των πλατειών, που τα κίνητρά τους είναι φθηνά και ταπεινά. Όσο και αν συμπάσχουν μαζί τους οι ημίθεοι οφείλουν να τους κάνουν να συνειδητοποιήσουν:
•
ότι ο ίδιος ο λαός έχει βαρύτατη συνευθύνη για την κρίση (άλλη διατύπωση του παγκάλειου «μαζί τα φάγαμε»),
•
ότι οι ξένοι καταβάλλουν «επώδυνο τίμημα» για να μας σώσουν οι ξένοι πολίτες -αφήνουν να εννοηθεί- και όχι η διεθνής των τοκογλύφων, των παγκόσμιων οικονομικών δολοφόνων και των κέντρων καταλήστευσης των φτωχών και αδύνατων λαών,
•
ότι ο άνθρωπος του πεζοδρομίου ευθύνεται για το ότι «χάσαμε τη μάχη της ειρήνης» και δεν υπήρξε οικονομική ανάπτυξη στη χώρα μας. Όχι βέβαια -προς θεού- το διεθνές και ντόπιο παρασιτικό κεφάλαιο και οι μίσθαρνες ηγεσίες όλων των κατηγοριών.

Ούτε λέξη βεβαίως για τη «χρεοκρατία» που συνεπάγεται το κατάπτυστο μνημόνιο. Ούτε λέξη για την πώληση των δημόσιων επιχειρήσεων και του εθνικού πλούτου της χώρας αντί πινακίου φακής. Ούτε λέξη για την οσφυοκαμπτική στάση της κυβέρνησης σε όλα τα μείζονα εθνικά ζητήματα (ΑΟΖ, Κυπριακό, Ελληνοτουρκικό, ενέργεια κλπ. κλπ.).

Και όλα αυτά χωρίς να αναφέρεται πουθενά ότι ανάλογη με την ακολουθούμενη πολιτική (Δ.Ν.Τ., τρόικα κλπ.) όπου και αν εφαρμόστηκε, οδήγησε σε καταβαράθρωση και όχι σε ανόρθωση των εθνικών οικονομιών (Αργεντινή, Ισημερινός, Βενεζουέλα, Μεξικό, κλπ. κλπ.).

Χωρίς επίσης να θίγεται καν το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων (162 δισεκατομμυριών ευρώ τουλάχιστον) και το γεγονός ότι οι φιλάνθρωποι «εταίροι μας» που σε τόσες θυσίες υποβάλλονται για χάρη μας κέρδισαν και κερδίζουν συνεχώς από τη λεόντειο αυτή σχέση σε βάρος μας δεκάδες και εκατοντάδες δισεκατομμύρια με τη μορφή τόκων, τοκοχρεωλυσίων και τη μονοπωλιακή σχέση με τεράστιους τομείς της αγοράς μας.

Τι άλλο να πει κανείς για τον κυκεώνα αυτών των προαναφερθεισών «προσωπικοτήτων». Πάρα πολλά, τα υπόλοιπα όμως θα τα πει ο ελληνικός λαός, όπου τολμήσουν να ξεμυτίσουν. Εμείς θα προσθέσουμε δύο φράσεις «Αιδώς Αργείοι» και «Εσετ’ ήμαρ».

Καθηγητής Βασίλης Φίλιας

ΟΙ ΑΥΡΙΑΝΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΠΡΟΒΕΣ!!!

ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΜΕ ΑΠΟ ΤΟ:
http://press-gr.blogspot.com/2011/06/blog-post_7462.html

Με μαρτυρίες πολλών φοιτητών χθες στη Νομική Σχολή Αθηνών, η ΠΑΣΠ ΑΣΟΕΕ A.E. επιτέθηκε βίαια σε μέλη της ΠΑΣΠ Νομικής Αθήνας στέλνοντας τέσσερις φοιτητές σοβαρά τραυματισμένους στα Νοσοκομεία "Ευαγγελισμός" και " Γ.Γεννηματάς".
Όλα αυτά γιατί; Η Α.Ε. της ΠΑΣΠ ΑΣΟΕΕ με...
 καθοδηγητές τους, τον Χάρη Κατάκο, Γιώργο Χατζηδάκη, Μιχάλη Νικηφόρο και Μάνθο Λυκάκη όπου στο παρελθόν οι συγκεκριμένοι έχουν απασχολήσει τα blogs και είναι γνωστοί "επιχειρηματίες και φοιτητοπατέρες", όπως επίσης τους γνωρίζουν και στο εσωτερικό του κομματικού τους φορέα για τα κατορθώματα τους, αποφάσισαν με μόλις 20 φοιτητές της ΠΑΣΠ Νομικής Αθήνας να προκηρύξουν εσωκομματικές εκλογές.
Η επίσημη οργάνωση με απόλυτη πλειοψηφία είχε ήδη αποφασίσει για εσωκομματικές εκλογές για την επόμενη εβδομάδα. Οι Χ.Κ., Γ.Χ., Μ.Ν. και Μ.Λ. αποφάσισαν όμως διαφορετικά για τους δικούς τους γνωστούς λόγους να γίνουν σήμερα οι εκλογές μαζί με 100 τραμπούκους δέρνοντας. διώχνοντας από το κτίριο όλα τα μέλη της ΠΑΣΠ Νομικής Αθήνας με σκοπό η εκλογική διαδικασία να πραγματοποιηθεί με μόλις 20 άτομα και να βγει αποτέλεσμα!!!!!!
Στο κυβερνών κόμμα ήδη γνωρίζουν το  γεγονός στη Νομική Σχολή και είναι έξαλλοι με τους συγκεκριμένους τέσσερις προαναφερθέντες.
Αναμένονται πολλές εξελίξεις.