ΚΥΠΡΟΣ:ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΑΚΤΙΒΙΣΤΙΚΟ ΕΠΕΚΤΑΤΙΣΜΟ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ

Πέμπτη, 10 Ιουνίου 2010

ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΑΚΤΙΒΙΣΤΙΚΟ ΕΠΕΚΤΑΤΙΣΜΟ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ

Διάφορα δημοσιεύματα φέρουν το Ισραήλ να ετοιμάζει ακτιβιστικές ενέργειες στη κατεχόμενη Κύπρο με πλοία που ναυλώνει κάποιος εβραίος που δεν θέλει να αποκαλύψει το όνομα του . Μόλις ανακοινώθηκε η πρόθεση αυτή του Ισραήλ κατά περίεργη σύμπτωση εμφανίστηκε και κάποιος ελλαδίτης μεγιστάνας , πρόθυμος να ναυλώσει και αυτός με δικά του έξοδα , καράβι που θα συμμετάσχει μαζί με τους ισλαηλινούς ακτιβιστές .

Στο μεταξύ όλα τα μέσα ενημέρωσης που ελέγχονται από τη Δεξιά , προετοιμάζουν τη κοινή γνώμη ώστε να αποδεχθεί ευνοϊκά τις επικείμενες ακτιβιστικές ενέργειες . Ορισμένοι μάλιστα δεν διστάζουν να διατυμπανίζουν πως θα υψώσουν εβραϊκές σημαίες και θα συμμετάσχουν στις εκδηλώσεις . Είναι γνωστό ότι στη συνείδηση της δεξιάς υπάρχει ένας χώρος όπου συντηρείται ο έρως προς τους εβραίους και υποδαυλίζεται το μίσος προς τους Παλαιστίνιους και τους Άραβες . 

Παρακάμπτουν βέβαια την αιώνια εχθρότητα των Εβραίων και των Σιωνιστών εις βάρος του ελληνισμού . Ξεχνούν τον Κίσιγκερ και το ρόλο που διαδραμάτισε στην τουρκική εισβολή , ξεχνούν ποιοι υποθάλπουν τον επεκτατισμό των Σκοπίων , ξεχνούν ποιοι υποστήριξαν τον σφαγέα του ελληνισμού Κεμάλ Αττατούρκ , ξεχνούν την αγαστή συνεργασία του Ισραήλ με τις αγγλικές βάσεις και την διεθνή υποστήριξη των άγγλων από τον σιωνισμό στη προσπάθεια τους να επιβάλουν τα νέα σχέδια τους στη Κύπρο . 

Οι εβραίοι θέλουν να μονιμοποιήσουν τις αγγλικές βάσεις μέσα από μια συμφωνία λύσης , ώστε να τις χρησιμοποιούν ως αμυντική τους ενδοχώρα . Αυτοί που είναι συνειδητοί συνοδοιπόροι και υπερασπιστές των εβραίων απλά κάνουν το καθήκον τους , όμως συμπαρασύρουν κόσμο μαζί τους που δεν μπορεί να δει τους ελλοχεύοντες κινδύνους και πιστεύουν αυτά που του λένε οι εγκάθετοι του σιωνισμού. Ότι δηλαδή με τις ακτιβιστικές ενέργειες των εβραίων θα πνεύσει ένας άνεμος ελευθερίας στο τόπο και ότι θα αλλάξουν όλα υπέρ της υπόθεσης μας αφού θα μας στηρίζει μια «μεγάλη δύναμη» όπως είναι το Ισραήλ . Αυτά τα αίσχη οι αναίσχυντοι διαδίδουν .

Κανείς δεν ξέρει επακριβώς τι μπορεί να κρύβεται πίσω από αυτές τις κινήσεις . Διαφαίνονται όμως από τη μελέτη των συμπαρομαρτούντων  συνθηκών οι εξής κίνδυνοι .

1.      Σε περίπτωση κρίσης και αιματοχυσίας η μόνη διαθέσιμη δύναμη που θα παρέμβει δήθεν ειρηνευτικά θα είναι η στρατιωτική δύναμη των αγγλικών βάσεων . Έτσι θα επιβεβαιώσει την «ειρηνευτική» παρουσία της στη περιοχή , γεγονός που θα καθιστούσε περιττή τη συμμετοχή της Κύπρου στο Συνεταιρισμό για την Ειρήνη ή στη διατήρηση στρατού μετά τη «λύση» . Εάν κατοχυρωθεί αυτή η εντύπωση δεν γνωρίζουμε ποιες συνέπειες θα έχει στην σχέση των αγγλικών βάσεων με την αποκλειστική οικονομική ζώνη της Κύπρου ( ΑΟΖ ) . Από το σχέδιο Ανάν γνωρίζουμε τη προσπάθεια της Αγγλίας να αρπάξει δικαιώματα υφαλοκρηπίδας και αυτό αρκεί στο να είμαστε σε επαγρύπνηση .

2.      Θέλουν να μετεξελίξουν το αντι-τουρκικό αίσθημα του ελληνισμού της Κύπρου σε αντι-ισλαμικό και αντι-αραβικό . Αν το πετύχουν αυτό , είναι σαν να βάζουν μια θηλιά στο λαιμό μας  που θα την σφίγγουν όποτε θέλουν οι εβραίοι .Θα ακυρώσουμε το άνοιγμα της Τουρκίας προς τον ισλαμικό-αραβικό κόσμο διατηρώντας τις φιλικές μας σχέσεις με τους εν λόγω λαούς και όχι συντασσόμενοι με το Ισραήλ .

3.      Η αντιπαράθεση Τουρκίας –Ισραήλ δυνατό να υπαγορεύσει μια μόνιμη παρουσία του τουρκικού στόλου στα χωρικά ύδατα της Κύπρου που θα ασκεί ρόλο θαλάσσιου αποκλεισμού με απρόβλεπτες συνέπειες .

Ενώπιον αυτών των κινδύνων τασσόμαστε ενάντια στις ακτιβιστικές επεκτάσεις του Ισραήλ στον εθνικό μας χώρο . Η κυβέρνηση μας θα όφειλε να πάρει ξεκάθαρη θέση και να αποτρέψει μια τέτοια πράξη .

Προς τους ενθουσιώδεις δεξιόφρονες που είναι έτοιμοι να υψώσουν τη σημαία του Ισραήλ εμείς έχουμε να πούμε πως μόνο η Ελλάδα και ο ελληνικός στρατός σε μια άρρηκτη σχέση με τη Κύπρο μπορεί να αναπτερώσει τις ελπίδες του κυπριακού ελληνισμού για την απελευθέρωση των σκλαβωμένων εδαφών του .

ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΚΥΠΡΟΥ

Ορθές διαπιστώσεις κ. Δανίκα! Σαφως είναι"κατοχή"

Κατοχή

Δημήτρης Δανίκας | Αθήνα - Παρασκευή 11 Ιουνίου 2010

Υστερα από τόσες αποκαλύψεις, τόσες μυριάδες υποψίες, τόσους μήνες και τόσες καταγγελίες, μόνο ο Μαντέλης ο ένοχος της συναλλαγής. Αντε και ο Ακης με τις offshore εταιρείες.

Ολη αυτή η τάχα μου θηριώδης εκστρατεία κάθαρσης. Ολες αυτές οι εξαγγελίες κατέληξαν επικών διαστάσεων επικοινωνιακό τρικ. Μιλάμε δηλαδή για καραφαρσάρα ιστορική. Ενα το τραγικό συμπέρασμα το γενικό. Η χώρα ακόμα και τώρα πορεύεται με τους ίδιους μηχανισμούς που την έφεραν σ΄ αυτόν τον εφιάλτη τον αληθινό. Ασταμάτητο το πάρτι των φαρμακευτικών σε βάρος των νοσοκομείων των κρατικών. Ο χουλιγκανισμός των γηπέδων, τρισχειρότερος από πριν. Ασε τη φοροδιαφυγή. Τσίμπησαν, λέει, μερικά φτωχαδάκια που για πρωινό καταβρόχθιζαν χαβιάρι ρωσικό. Η κρατική ραδιοτηλεόραση σφυρίζει αδιάφορα σαν να εκπέμπει σε κάποιο εξωγήινο λαό. Η ακρίβεια, ένα αχόρταγο τέρας να σε καταπιεί. Ολα άλλαξαν στα λόγια. Και κοντά σε όλα αυτά, ακόμα να μάθουμε την πορεία του χρήματος καθενός βουλευτή. Μια τρύπα στο νερό. Πληρωμένη με αίμα λαϊκό. Με αβάσταχτο χαράτσι για κάθε φτωχό. Με ορατό τον εφιάλτη χρεοκοπίας κρατικής. Σε γενική κατάθλιψη η χώρα από τη μια. Και από την άλλη, ακούνητη η κυβερνητική μηχανή. Από ανικανότητα; Μπορεί. Είναι αιχμάλωτοι των παλιών μηχανισμών; Κι αυτό μπορεί. Από συνενοχή; Σε τελευταία ανάλυση, εντελώς αδιάφορη η αιτία η αληθινή. Ενα πράγμα μάς πονάει και τα όνειρά μας τσουρουφλάει. Ο κόπος, τα λεφτά, οι μισθοί, οι συντάξεις, η αγωνία, η απόλυση, η ανεργία, η στέρηση, η ψυχική μαυρίλα. Και πάνω απ΄ όλα το μέλλον των παιδιών μας. Ολα, μα όλα, μπορεί να πάνε στράφι. Γιατί παίζει και η περίπτωση αυτή. Να πεθάνεις εσύ και το Αύριο ακόμα χειρότερο για το Παιδί. Ε, τότε με τη δική μου υποταγή, συνένοχος κι εγώ σ΄ αυτή την τραγωδία την εθνική. Εδώ που έφτασα, στριμωγμένος και αλύπητα γρονθοκοπημένος, χωρίς ελπίδα μισή, μία η λύση η μοναδική. Οπως με τον γερμανό κατακτητή, έτσι και τώρα. Αντίσταση σ΄ αυτή την κατοχική επιδρομή!

ddanikas@dolnet.gr 

Η Ελλάς & το Πατριαρχείο στην Πόλη

Τούρκοι υπήκοοι οι Κρητικοί Ιεράρχες. Νίκη ή ήττα;

http://www.antibaro.gr/node/1647, 10/06/2010 - 21:35

• Εκκλησία
 
• Μανώλης Εγγλέζος Δεληγιαννάκης

Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει το Πατριαρχείο στην Πόλη είναι γνωστό: Δεν αναγνωρίζεται από το Τουρκικό κράτος η οικουμενικότητά του, θεωρείται ένα ίδρυμα που απευθύνεται σε ορθόδοξους Τούρκους, και ως εκ τούτου οι ιεράρχες του πρέπει να είναι Τούρκοι υπήκοοι. Η θέση αυτή της Τουρκίας παραβιάζει τη συνθήκη της Λωζάννης και στερεί από την οικουμενική ορθοδοξία τη δυνατότητα να διαχειριστεί τα του οίκου της όπως θα έπρεπε. Γιατί, σε συνδυασμό με την εξάλειψη της Πολίτικης Ρωμιοσύνης, που συστηματικά επεδίωξε η Τουρκία, δεν υπάρχει παραγωγή νέων ντόπιων στελεχών για το Πατριαρχείο, και είναι ορατός ο δι’ ασφυξίας θάνατός του.

Αυτά έχουν γίνει πια τετελεσμένα, ενώ δεν έπρεπε. Η ανοχή της Ελλαδικής πολιτείας σε κάθε Τούρκικη πρόκληση μας έχει φέρει εδώ, και η απουσία στήριξης του χειμαζομένου Πατριαρχείου το έχει φέρει σε δεινή θέση Ο Πατριάρχης είναι με την πλάτη στον τοίχο κυριολεκτικά. Ακόμα χειρότερα, η Τουρκία έχει πια εντάξει το Πατριαρχείο στις επιδιώξεις της εξωτερικής της πολιτικής, ως μέσο πίεσης προς την Ελλάδα και τους απανταχού συναισθηματικά δεμένους μ’ αυτό ορθοδόξους. Χρησιμοποιώντας την απόλυτη εξουσία που ασκεί απέναντι σ’ αυτό, θέλει να το χρησιμοποιεί ως όργανο της προς επιδίωξη των γεωπολιτικών της φιλοδοξιών.

Η είδηση ότι η Τουρκία δέχεται να πολιτογραφήσει τους Ιεράρχες των Εκκλησιών που υπάγονται απευθείας στο Πατριαρχείο έγινε δεκτή ποικιλοτρόπως. Το σίγουρο είναι ότι πάτησε πάνω στην αποδοχή  από όλους μας της θέσης της ότι το Πατριαρχείο είναι Τούρκικος θεσμός κι όχι οικουμενικός, κι ότι απευθύνεται σε Τούρκους υπηκόους. Εδώ λοιπόν μετράμε μια πρώτη ήττα. Γιατί το Πατριαρχείο είναι Οικουμενικό, και για να ασκήσει τη δραστηριότητα του δεν πρέπει να περιορίζεται σε Τούρκους μόνο υπηκόους, και η Τουρκία έχει την υποχρέωση να αφήσει ακώλυτη τη δραστηριότητά του.

Αποδεχόμενοι λοιπόν την πρώτη ήττα, υπάρχουν τα εξής δεδομένα: Αφήνουμε το Πατριαρχείο να σβήσει ή το στηρίζουμε; Βέβαια, το δίλημμα δεν περιορίζεται εκεί. Έχει προταθεί να μετεγκατασταθεί στο Άγιον Όρος κηρυσσόμενο σε διωγμό, να ασκηθούν πιέσεις για την αποκατάσταση της Οικουμενικότητάς του κ.λ.π. Επιπλέον, η φυσική απάντηση ΄΄Το στηρίζουμε΄΄, πρέπει να εξελιχθεί παραπέρα και να δούμε τις προοπτικές της. Κι αυτές είναι ανάλογες με το συσχετισμό δυνάμεων και τη βούληση για αντίσταση στις Τουρκικές ορέξεις.

Έτσι, αν η πολιτική μας είναι πολιτική υποταγής και αποδοχής των τετελεσμένων της Τουρκίας, η στήριξη στο Πατριαρχείο θα είναι στήριξη σε ένα θεσμό που η Τουρκία θέλει να χρησιμοποιήσει για την εμπέδωση της κυριαρχίας της επί της Ελλάδας, την είσοδο της στην Ευρώπη κ.λ.π.

Αν η πολιτική μας είναι πολιτική αντίστασης και ανατροπής των δεδομένων που δημιουργεί η Τουρκία, τότε η στήριξη στο Πατριαρχείο θα σημαίνει ακύρωση των επιδιώξεων να μεταβληθεί αυτό σε μαριονέτα των Τούρκων. Μ’ αυτή τη σκοπιμότητα το είχε αφήσει κι ο Βενιζέλος στη Πόλη κατά τη συνθήκη της Λωζάννης, αλλά οι εξελίξεις γύρισαν μπούμερανγκ τη θέση αυτή.

Σήμερα, στα δεδομένα που ήδη παρουσιάσαμε, προστίθεται και η δημιουργία από τους Τούρκους και τα ντόπια γιουσουφάκια τους ενός κλίματος κοινού ελληνοτουρκικού παρελθόντος της Κρήτης. Η απόπειρα δημιουργίας μιας κοινής ΄΄Κρητικής΄΄ ταυτότητας κοινής για Έλληνες και Τουρκοκρητικούς,  που στοχεύει ευθέως στην απόσπαση της Κρήτης από τον εθνικό κορμό. Αυτό γίνεται από πλευράς Τουρκίας μέσα σε ένα κλίμα νοσταλγικό και συναισθηματικό, με βιντεάκια στο διαδίκτυο, ενώ οι ντόπιοι συνοδοιπόροι τους ψελλίζουν το σύνθημα της αυτονομίας, μιλούν για δημοψηφίσματα το 2012 και καλλιεργούν το σχετικό κλίμα.

 Σ΄ αυτό το πλαίσιο, οι Κρητικοί ιεράρχες πολιτογραφούνται Τούρκοι πολίτες και έπονται και οι Δωδεκανήσιοι. Είναι πέρα από κάθε αμφιβολία ότι η ενέργεια αυτή γίνεται από τους Ιεράρχες με καλές προθέσεις και με συγκεκριμένο στόχο, αυτόν της διάσωσης και της διαιώνισης του Πατριαρχείου. Είναι το ίδιο πέρα από κάθε αμφιβολία ότι τους Τούρκους δεν τους έπιασε ξαφνικά άγχος για το ίδιο θέμα.

Είναι χρέος λοιπόν των Ιεραρχών να μην επιτρέψουν να τους εντάξουν οι Τούρκοι στις ευρύτερες επιδιώξεις τους στην περιοχή.

Αλλά αυτό δε μπορούμε να το απαιτούμε από αυτούς μόνο. Πρέπει να έχουν όλους μας από πίσω, τόσο το λαό μας όσο και την επίσημη πολιτεία. Αλλιώς, οι καλές προθέσεις θα αποδειχθούν κερκόπορτα δίχως καλά καλά να το καταλάβουμε.

*******

Η ΕΛΛΑΣ ΣΥΡΕΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ  ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΚΑΙ ΔΙΑ  ΤΟΥΤΟ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ ΜΕΓΑΛΑ ΔΕΙΝΑ, ΤΟ ΚΥΡΙΩΤΕΡΟΝ ΤΟΥΤΩΝ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΙΑ ΝΑ ΥΠΑΡΧΗ ΤΟ ΠΑΤΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ, ΤΟ ΠΡΟΞΕΝΕΙΟΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΙ ΠΛΕΟΝ ΚΑΙ "ΕΙΚΟΝΙΚΟΙ" 'ΡΩΜΙΟΙ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ' ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΟ ΠΡΟΞΕΝΕΙΟΝ ΤΗΣ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ, Η ΡΑΓΔΑΙΩΣ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΖΟΜΕΝΗ ΜΕΙΟΝΟΤΗΣ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ ΚΑΙ Η ΒΕΒΑΙΟΤΗΣ ΟΤΙ "ΤΗΝ ΧΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΘΡΑΚΗ"!

Η ΘΕΣΙΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΜΟΝΗ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΜΟΝΗ ΕΘΝΟΦΕΛΗΣ: 

1) ΑΜΕΣΩΣ  ΤΩΡΑ, ΧΩΡΙΣ ΧΑΣΙΜΟ ΧΡΟΝΟΥ, ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ ΤΩΝ ΠΛΗΘΥΣΜΩΝ ΠΟΛΗΣ/ΘΡΑΚΗΣ, ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΩΝ ΠΡΟΞΕΝΕΙΩΝ.--ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ, ΚΑΘΑΡΙΣΑΜΕ, ΜΕ ΤΗΝ ΘΡΑΚΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΟΥΦΤΗΔΕΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ "ΤΟΥΡΚΟΥΣ" ΤΗΣ!! 

2) ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ (ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΛΛΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ) ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ "ΕΛΛΗΝΙΚΟ", ΕΙΝΑΙ Χ.Ο. ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ! ΠΑΥΣΙΣ ΤΗΣ ΑΣΧΟΛΙΑΣ ΤΗΣ  ΕΛΛΑΔΟΣ ΜΕ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΕΩΣ ΤΩΝ ΜΕ ΑΝΩ ΩΝ 15 ΕΚ. ΕΥΡΩ ΕΤΗΣΙΩΣ ΕΚΑΣΤΟΝ (Ερωτησις αφελους δημοσιογραφου συνοδευοντος τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στο Πατριαρχείον της Δαμασκού: «Γιατί τους δίνουμε 15 εκ. ευρώ ετησίως? Τι Ελληνικό έχουν? Εδώ ΔΕΝ υπάρχει ούτε ενας Ελληνας καν, ολοι Αραβες ειναι και λέξη ελληνική δεν ξέρουν!»). ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ, ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΟΥΜΕΘΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΤΙ ΤΟΥΣ ΦΩΤΙΣΕΙ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ, ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΦΘΑΝΕΙ?? ΕΧΕΙ ΛΙΓΟΤΕΡΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΑΠ' ΤΟΝ ΤΖΕΦΡΗ??  

ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΔΗΜΟΣΚΟΠΙΣΙΣ (10/6/10)

Hμερομηνία δημοσίευσης: 11-06-10 Αγωνία και κατάρρευση προσδοκιών Public Issue: Στο ναδίρ η ικανοποίηση των πολιτών από το ΠΑΣΟΚ (18%) και τη Ν.Δ. (9%) Την αγωνία των πολιτών για το «σήμερα», αλλά και την πλήρη κατάρρευση των προσδοκιών για το «αύριο», σε συνδυασμό με τη διευρυνόμενη δυσπιστία έναντι του πολιτικού προσωπικού της χώρας, αποτυπώνει το μηνιαίο Βαρόμετρο της Public Issue για την «Κ» και τον ΣΚΑΪ. Περισσότεροι από επτά στους δέκα πολίτες θεωρούν πως η Ελλάδα κινείται σε λάθος κατεύθυνση, με το σχετικό ποσοστό να έχει αυξηθεί κατά 20 ποσοστιαίες μονάδες σε μόλις τέσσερις μήνες. Επίσης, το 69% των ερωτηθέντων εκτιμά πως η οικονομική κατάσταση θα επιδεινωθεί τους επόμενους μήνες, ενώ προεξοφλείται ότι θα ενταθούν οι απεργιακές κινητοποιήσεις και οι κοινωνικές συγκρούσεις. Από την έρευνα προκύπτει έντονη αμφισβήτηση της κοινής γνώμης ως προς την επάρκεια των κομμάτων να διαχειριστούν την εν εξελίξει κρίση. Η ικανοποίηση από τη λειτουργία της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης είναι περιορισμένη και φθάνει το 18% για το ΠΑΣΟΚ (22% τον Μάιο) και το 9% (έναντι 8%) για τη Νέα Δημοκρατία. Παράλληλα, στο ερώτημα για την καταλληλότητα στην πρωθυπουργία ο κ. Γιώργος Παπανδρέου υποχωρεί στο 41%, με τον «κανένα» να επιλέγεται από το... 40%, ενώ ο πρόεδρος της Ν.Δ. κ. Αντώνης Σαμαράς κινείται στο 18%. Τέλος, εν μέσω της διερεύνησης σειράς σκανδάλων, το 84% των ερωτηθέντων δηλώνει «δυσαρεστημένο» από τη λειτουργία της Δημοκρατίας, έναντι μόλις 15% που εκφράζουν ικανοποίηση. Προβληματισμός για το σήμερα και  αγωνία πολιτών για το αύριο Γ. Π. Τερζης Σε πλήρη κατάρρευση των προσδοκιών της για το αύριο οδηγείται η ελληνική κοινή γνώμη υπό το βάρος της οικονομικής κρίσης και της προφανούς έλλειψης εμπιστοσύνης έναντι του πολιτικού συστήματος της χώρας. Προβληματισμός για την πορεία της χώρας, απαισιοδοξία για το οικονομικό αύριο, αλλά και προφανής δυσπιστία έναντι του τρόπου λειτουργίας της δημοκρατίας στην Ελλάδα, συνθέτουν το «γκρίζο» κοινωνικό τοπίο, όπως το αποτυπώνει το Βαρόμετρο της Public Issue για τον ΣΚΑΪ και την «Κ». Περισσότεροι από επτά στους δέκα Ελληνες θεωρούν πλέον ότι η χώρα είναι σε λάθος κατεύθυνση. Στον αντίποδα, μόλις το 18% των ερωτηθέντων εκτιμά ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε σωστή τροχιά. Πλέον ανησυχητική, ωστόσο, είναι η ραγδαία επιδείνωση της «ψυχολογίας» της κοινής γνώμης σε διάστημα ολίγων μηνών, καθώς μόλις τον περασμένο Φεβρουάριο μόνον η οριακή πλειοψηφία (52%) έκρινε ότι η χώρα ακολουθεί λάθος πορεία. Σε τέσσερις μόλις μήνες το ποσοστό αυτό έχει διογκωθεί κατά 20 ποσοστιαίες μονάδες. Αρνητικές προσδοκίες Η έρευνα, που διενεργήθηκε από τις 2 έως τις 7 Ιουνίου σε δείγμα 1.019 ατόμων, καταγράφει τις υψηλές αρνητικές προσδοκίες των πολιτών για το εύρος των κοινωνικών συγκρούσεων το προσεχές διάστημα. Πλέον του 80% εκτιμά ότι αναμένεται ένα ισχυρό κύμα απεργιακών και άλλων κινητοποιήσεων από κοινωνικές και επαγγελματικές ομάδες. Την αίσθηση αυτή επικυρώνει και η εκτίμηση της πλειονότητας ότι η κατάσταση της οικονομίας θα επιδεινωθεί εντός των επομένων μηνών. Το 69% της κοινής γνώμης πιστεύει ότι η οικονομική κατάσταση θα χειροτερεύσει, αποτυπώνοντας αδιαμφισβήτητα την απογοήτευση, αλλά και την αγωνία που έχει καταλάβει τους πολίτες. Μόλις το 12% εκτιμά ότι η οικονομία θα βελτιωθεί στο ορατό μέλλον, έναντι του 32% που δήλωνε αντίστοιχα αισιόδοξο τον Δεκέμβριο του 2009. Συνακόλουθη μοιάζει, τέλος, η δυσαρέσκεια που εκφράζει η κοινή γνώμη για τον τρόπο λειτουργίας της δημοκρατίας στη χώρα. Δίχως να διευκρινίζεται αν αυτό αφορά την οικονομική συγκυρία, τις κομματικές συγκρούσεις ή την καχυποψία έναντι των πολιτικών ηγεσιών, το 84% των πολιτών δηλώνει δυσαρεστημένο από την «ελληνική δημοκρατία», έναντι μόλις 15% που δηλώνει ικανοποιημένο. Κερδίζει... η αποχή Σε πρωτόγνωρα ποσοστά για τη σύγχρονη ελληνική ιστορία καταγράφεται η αποχή -ως μέσο αποδοκιμασίας των πολιτικών κομμάτων- φθάνοντας το 34,5% των ψηφοφόρων. Η ικανοποίηση από τη λειτουργία της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης είναι περιορισμένη και φθάνει το 18% για το ΠΑΣΟΚ (22% τον Μάιο) και το 9% (έναντι 8%) για τη Νέα Δημοκρατία. Σε υψηλότερα επίπεδα από τα κόμματά τους καταγράφεται η δημοτικότητα των πολιτικών αρχηγών: σταθερός στο 53% ο κ. Γ. Παπανδρέου, βελτιωμένος στο 44% (από 40% τον Μάιο) ο κ. Α. Σαμαράς. Ακολουθούν, οι κ. Γ. Καρατζαφέρης (35%), Αλ. Τσίπρας (34%) και η κ. Αλέκα Παπαρήγα (28%). Ο κ. Παπανδρέου επιλέγεται, παρά τη φθορά, ως ο καταλληλότερος πρωθυπουργός από το 41% της κοινής γνώμης. Τον ανταγωνίζεται ο... κανένας, με 40%, και ακολουθεί ο κ. Αντ. Σαμαράς με 18%. Ως προς την εκλογική επιρροή των κομμάτων, αυτή εμφανίζεται αμετάβλητη σε σχέση με τον Μάιο. Στο 45% εκτιμάται η εκλογική δύναμη του ΠΑΣΟΚ, 18 μονάδες μπροστά από τη Ν.Δ. που καταγράφεται στο 27%. Στο 9,5% κινείται το ΚΚΕ, στο 5,5% εκτιμάται η δυναμική για ΛΑΟΣ και ΣΥΡΙΖΑ, 3,5% υπολογίζεται η επιρροή των Οικολόγων. Η εμπιστοσύνη των πολιτών στις αυτοδύναμες κυβερνήσεις περιορίζεται στο 20%. Το 35% επιθυμεί κυβερνήσεις συνεργασίας, 17% οικουμενική, ενώ 8% δηλώνει έτοιμο να ψηφίσει νέα κόμματα.

Βαρόμετρο, Ιούνιος 2010

Παρασκευή, 11 Ιουνίου 2010

Πανελλαδική τηλεφωνική έρευνα, χωρίς κάλπη σε δείγμα 1.019 ατόμων, ηλικίας 18 ετών και άνω που διαθέτει το εκλογικό δικαίωμα, 02-07/06/2010. Πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό  του ραδιοφωνικού και τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΪ και της εφημερίδας Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.

http://www.publicissue.gr/1468/var-june-2010/

Παρουσιάστηκε στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ: 10/06/2010.

Τα θέματα του Βαρόμετρου:

• Κατεύθυνση της χώρας
• Ικανοποίηση από τη λειτουργία της δημοκρατίας
• Προσδοκίες για τις κοινωνικές συγκρούσεις στους προσεχείς μήνες
• Προσδοκίες για την κατάσταση της οικονομίας
• Ικανοποίηση από τη λειτουργία της Κυβέρνησης & της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης
• Καλύτερη κυβέρνηση για τη χώρα
• Δημοτικότητα πολιτικών αρχηγών
• Καταλληλότερος πρωθυπουργός
• Γνώμη για τη μορφή της διακυβέρνησης
• Δημοτικότητα πολιτικών κομμάτων
• Γνώμη για τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών
• Αποχή & αντικομματική ψήφος αποδοκιμασίας
• Εκτίμηση της εκλογικής επιρροής των πολιτικών κομμάτων
• Η μεθοδολογία της εκτίμησης της εκλογικής επιρροής

Σ. Λυγερός-Το στοίχημα της κάθαρσης

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_54_11/06/2010_404126

Hμερομηνία δημοσίευσης: 11-06-10

Το στοίχημα της κάθαρσης Του Σταυρου Λυγερου Εγκλωβισμένη στη μέγγενη της «θεραπείας σοκ», η κοινή γνώμη απαιτεί να μπει επιτέλους κάποιος διεφθαρμένος πολιτικός φυλακή. Μέχρι πρότινος, αυτό εμποδιζόταν από το σύνδρομο αλληλεγγύης - συγκάλυψης, το οποίο κυριαρχούσε στα κόμματα - «φυλές». Τώρα, όμως, που το πολιτικό σύστημα κλυδωνίζεται συθέμελα, το εν λόγω σύνδρομο είναι αφόρητη πολυτέλεια. Στην προσπάθειά της να διασωθεί, η κυβέρνηση Παπανδρέου το κατάλαβε καλύτερα από τη Ν.Δ. Στην αρένα των ΜΜΕ ρίχνονται κηλιδωμένοι πολιτικοί για να κατευνασθεί η λαϊκή οργή. Τις προηγούμενες ημέρες η επικαιρότητα ξεχείλισε από τις (ήδη γνωστές στους «παροικούντες την Ιερουσαλήμ») αποκαλύψεις για τα σπίτια του πολιτικά νεκρού Ακη Τσοχατζόπουλου. Η κάθαρση είναι αναγκαία. Ακόμα και όταν είναι πια αδύνατος ο ποινικός κολασμός των επίορκων πολιτικών, είναι επιβεβλημένη η ηθική μομφή. Οι εξεταστικές επιτροπές πρέπει να αποκαλύψουν όχι μόνο τους ερασιτέχνες, αλλά και τους επαγγελματίες του «πολιτικού χρήματος».  Η κάθαρση, όμως, ακυρώνεται ως διαδικασία εξυγίανσης του πολιτικού συστήματος όταν, όπως όλα δείχνουν, χρησιμοποιείται από την κυβέρνηση σαν μέσο αποπροσανατολισμού και εκτόνωσης της κοινής γνώμης. Η δικαιολογημένη έλλειψη εμπιστοσύνης των πολιτών προς τους θεσμούς έχει ήδη καταστήσει τον δρόμο ολισθηρό. Η κάθαρση δεν πρέπει να εκφυλισθεί σε ένα ισοπεδωτικό κυνήγι μαγισσών. Ουδείς αναμάρτητος, αλλά δεν έχουν όλοι τις ίδιες αμαρτίες. Η εξίσωση πταισμάτων και κακουργημάτων στον δημόσιο βίο βολεύει πολύ τα «λαμόγια», επειδή δημιουργεί σύγχυση και διαχέει την λάθος εντύπωση ότι όλοι είναι ίδιοι. Είναι αξιοσημείωτο ότι η λαϊκή οργή έχει στραφεί αποκλειστικά εναντίον των πολιτικών. Αναμφίβολα, έχουν βαρύτατη ευθύνη, επειδή έχουν εκλεγεί για να υπηρετούν τον λαό.  Από την άλλη, όμως, ο βουλευτής ουσιαστικά έχει μικρότερη εξουσία και ευθύνεται λιγότερο για τη σημερινή κατάντια από ΜΜΕ, που ανερυθρίαστα σήμερα παριστάνουν τους τιμητές. Μπορεί θεσμικά να μην ασκούν εξουσία, αλλά συχνά έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο σε παιχνίδια εξουσίας και διαπλοκής. Ασκησαν, επίσης, καθοριστική ιδεολογική επιρροή, διαμορφώνοντας νοοτροπίες και συμπεριφορές. Από το κάδρο σχεδόν απουσιάζει η ισχυρότερη κορυφή του αμαρτωλού τριγώνου της διαπλοκής, οι βαρώνοι του χρήματος. Εχοντας «υπαλληλοποιήσει» πολιτικούς και εξαρτήσει ΜΜΕ, οικειοποιήθηκαν νομοτύπως ένα σημαντικό μέρος αυτού που σήμερα εμφανίζεται ως δημόσιο χρέος.