30 Σεπτεμβρίου 2011
NOVEMBRE-GIUSY FERRERI
ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΥΠΟΤΙΤΛΟΙ
ΤΟ ΑΡΧΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ
ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ
Ho difeso le mie scelte io ho
creduto nelle attese io ho
saputo dire spesso di no
con te non ci riuscivo.
Ho indossato le catene io ho
i segni delle pene lo so
che non volendo ricorderò
quel pugno nello stomaco
A novembre
la città si spense in un istante
tu dicevi basta ed io restavo inerme
il tuo ego è stato sempre più forte
di ogni mia convinzione ora a
novembre
la città si accende in un istante
il mio corpo non si veste più di voglie
e tu non sembri neanche più così forte
come ti credevo un anno fa
novembre.
Ho dato fiducia al buio ma ora sto
in piena luce e in bilico tra estranei
che mi contendono la voglia di rinascere
a novembre
la città si spense in un istante
tu dicevi basta ed io restavo inerme
il tuo ego è stato sempre più forte
di ogni mia convinzione ora a
novembre
la città si accende in un istante
il mio corpo non si veste più di voglie
e tu non sembri neanche più così forte
come ti credevo un anno fa
novembre.
E tu parlavi senza dire niente
cercavo invano di addolcire quel retrogusto amaro
di una preannunciata fine.
A novembre
la città si spense in un istante
tu dicevi basta ed io restavo inerme
il tuo ego è stato sempre più forte
di ogni mia convinzione ora
a novembre
la città si accende in un istante
il mio corpo non si veste più di voglie
e tu non sembri neanche più così forte
come ti credevo un anno fa
novembre.
Ξέφρενος και πανάκριβος δανεισμός του δημοσίου με έντοκα
Ξέφρενος και πανάκριβος δανεισμός του δημοσίου με έντοκα
Την ξέφρενη πορεία δανεισμού του δημοσίου μέσω εντόκων γραμματίων και των κινδύνων που αυτό εγκυμονεί αναλύει δημοσίευμα στο Κεφάλαιο του Σαββάτου. Σύμφωνα με τα στοιχεία που αναλύονται οι εκδόσεις εντόκων γραμματίων έχουν αυξηθεί κατά 14 φόρες σε σχέση με το 2008 ενώ στα ύψη βρίσκεται σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια και το επιτόκιο με το οποίο δανείζεται το δημόσιο για να καλύπτει βραχυπρόθεσμες χρηματοδοτικές του ανάγκες.
Αναλυτές της αγοράς ομολόγων σημειώνουν ότι η συνεχής αύξηση του βραχυχρόνιου δανεισμού δεν μπορεί να συνεχιστεί εσαεί. Αν δεν επιστρέψει σύντομα η Ελλάδα στις διεθνείς αγορές για δανεισμό με διάρκειες άνω των τριών ή πέντε ετών τότε κινδυνεύει να βρεθεί αντιμέτωπη με αδιέξοδο. Ο όλο και πιο συχνός και για μεγαλύτερα ποσά δανεισμός του δημοσίου μέσω τρίμηνων και εξάμηνων εντόκων γραμματίων προκαλεί αβεβαιότητα για το άμεσο μέλλον, αυξάνει δραματικά το κόστος δανεισμού, προκαλεί τεράστιες δαπάνες για τόκους και κυρίως δημιουργεί τον κίνδυνο να μην μπορέσει σε μια δημοπρασία να εξασφαλίσει τα απαιτούμενα κεφάλαια το δημόσιο και να προκληθεί πιστωτικό επεισόδιο.
Πηγή:www.capital.gr
29 Σεπτεμβρίου 2011
Ποιο Σικάγο και ποιο Τέξας... Τρεις ληστείες με όπλα τη νύχτα στον Πειραιά σε χρόνο dt
| Ποιο Σικάγο και ποιο Τέξας... Τρεις ληστείες με όπλα τη νύχτα στον Πειραιά σε χρόνο dt |
| 29-09-2011 08:28:40 | |
Τρεις ληστείες σημειώθηκαν στη διάρκεια της νύχτας σε χρόνο-ρεκόρ, μέσα σε διάστημα 13 λεπτών, σε ένα περίπτερο και δύο πρατήρια υγρών καυσίμων στον Πειραιά.
Mετά τις 4 τα ξημερώματα, άγνωστοι λήστεψαν, με την απειλή όπλων, περίπτερο στην Ακτή Ποσειδώνος.
Λίγο αργότερα και έγιναν άλλες δύο ληστείες σε πρατήρια υγρών καυσίμων, στην οδό Ρετσίνας 51 και οδό Αλιπέδου 15. Οι δράστες ήταν οπλισμένοι, απέσπασαν άγνωστο χρηματικό ποσό και διέφυγαν με μοτοσικλέτα.
Η Αστυνομία δεν αποκλείει οι δράστες να ήταν οι ίδιοι και στις τρεις ληστείες.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Β. Βιλιάρδος-ΕΛΛΑΔΑ, ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΛΥΣΕΙΣ
ΕΛΛΑΔΑ, ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΛΥΣΕΙΣ: Η πατρίδα μας είναι μία πλούσια, πολλαπλά προικισμένη χώρα, η οποία μπορεί να συντηρηθεί μόνη της – αρκεί να καταπολεμηθεί άμεσα η πολιτική διαφθορά και να δραστηριοποιηθούν οι Πολίτες της, διακρίνοντας κάποιες προοπτικές
Κείμενα από συνεντεύξεις Γερμανών ειδικών στο ΜΜ και στην ZEIT, με δικές μας προσθήκες
“Η Ελλάδα δεν έχει απολύτως καμία σχέση με την Αργεντινή – παρά το ότι κάποιοι προτείνουν τη χρεοκοπία της χώρας της Λατινικής Αμερικής σαν «παράδειγμα προς μίμηση». Η Αργεντινή, όπως και η Βραζιλία, είχε την τύχη να αυξηθούν οι τιμές των πρώτων υλών διεθνώς – αν και το κόστος της πτώχευσης της ήταν πολύ πιο υψηλό. Το κράτος δεν έχει ακόμη πρόσβαση στις παγκόσμιες χρηματαγορές, ο πληθωρισμός υπερβαίνει το 20%, ενώ τα συναλλαγματικά αποθέματα σε δολάρια των συνταξιοδοτικών ταμείων έχουν ουσιαστικά «κατασχεθεί» από το δημόσιο.
Για την Ελλάδα όμως, η οποία είναι μέλος της Ευρωζώνης, οι συνέπειες μίας ενδεχόμενης χρεοκοπίας θα ήταν κατά πολύ χειρότερες. Το εκπαιδευμένο ανθρώπινο δυναμικό της θα εγκατέλειπε τη χώρα – κάτι που δεν ήταν εύκολο να συμβεί στην Αργεντινή. Εάν όμως φύγει το ποιοτικό παραγωγικό δυναμικό, η χώρα θα χάσει όλη της τη δυναμική – επομένως, θα ήταν αδύνατη η αύξηση της ανταγωνιστικότητας της. Εκτός αυτού, όταν οι καλύτεροι φορολογούμενοι πολίτες μεταναστεύσουν, στην Ελλάδα θα παραμείνουν οι ηλικιωμένοι, οι άρρωστοι και οι μη παραγωγικοί – οπότε θα είναι αδύνατον να εξυγιανθεί ο προϋπολογισμός. Το σενάριο αυτό είναι τρομακτικό – ας ελπίσουμε ότι αποκλείεται να συμβεί.
Τα αποτελέσματα για το μέλλον της Ευρώπης θα ήταν επίσης τρομακτικά, αφού ήδη οι ευρωπαϊκές κοινωνίες είναι σε μεγάλο βαθμό η μία εναντίον της άλλης – γεγονός που έχει να συμβεί από το 1940. Η ευρωπαϊκή ελίτ στην πολιτική, στις επιστήμες, στις κυβερνήσεις και στα ΜΜΕ σκέφτεται ήδη εθνικιστικά – με συνέπεια να απειλείται ολόκληρο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Το 2005 η Γερμανία ήταν αγαπητή στο 78% των Ελλήνων – σήμερα μόλις στο 29%.
Το όνομα της κυρίας Merkel έχει γίνει βρισιά για τους Έλληνες οι οποίοι, όταν θέλουν να κακολογήσουν κάποιο Γερμανό τον αποκαλούν με απέχθεια «Merkel». Η φιλία λοιπόν των δύο εκ διαμέτρου αντίθετων χωρών έχει μετατραπεί σε τεράστια έχθρα – με ανυπολόγιστες συνέπειες για το μέλλον της ηπείρου μας. Εάν σκεφθεί κανείς δε πόσο άρρηκτα συνδεδεμένες είναι οι Οικονομίες των χωρών της Ευρωζώνης, θα διαπιστώσει έντρομος ότι, η χρεοκοπία της Lehman Brothers ήταν αμελητέα, σε σύγκριση με την ενδεχόμενη της Ελλάδας – μίας πιστωτικής βόμβας στα θεμέλια του συστήματος άνω των 500 δις €, η οποία θα μπορούσε να προκαλέσει ζημίες άνω των 5 τρις €” (ΜΜ, ZEIT).
Επανάληψη από προηγούμενα άρθρα μας
“Εάν η παραμονή μας στην Ευρωζώνη θα είχε ως αναπόφευκτη συνέπεια την υποταγή μας στο ΔΝΤ ή στη Γερμανία, την ολοκληρωτική απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας, την κατάλυση της Δημοκρατίας, τις προσβολές στην υπερηφάνεια και στην αξιοπρέπεια μας, τη λεηλασία των δημοσίων επιχειρήσεων, την καταστροφή των μικρομεσαίων ελληνικών εταιρειών, τη συνέχιση της νόμιμης φοροδιαφυγής των ξένων πολυεθνικών, τη φορολογική «υφαρπαγή» της περιουσίας μας, το συνεχή περιορισμό του κοινωνικού κράτους και τη διαρκή μείωση των αμοιβών, μέχρι τo σημείο που η πιο κουραστική και εξοντωτική εργασία να μην μπορεί, με βεβαιότητα, να μας εξασφαλίσει καν τα απολύτως απαραίτητα – εάν οι εναλλακτικές λύσεις ήταν είτε αυτή η κατάσταση, είτε η εγκατάλειψη της Ευρωζώνης, όλες οι δυσκολίες, μεγάλες ή μικρές, της υιοθέτησης ενός εθνικού νομίσματος, θα έμοιαζαν να είναι σταγόνα στον ωκεανό”.
Δανειζόμενοι, με δικές μας συμπληρώσεις και παραλληλισμούς, κάποιες σκέψεις του Βρετανού οικονομολόγου J.S.Mill, καθώς επίσης πιστεύοντας ότι, τίποτα στην Οικονομία δεν είναι άσπρο ή μαύρο, ενώ δεν πρέπει ποτέ να είναι κανείς απόλυτος ή δογματικός, έχουμε την άποψη πως ήλθε η στιγμή να επανεξετάσουμε το «ευρωπαϊκό θέμα» - τονίζοντας ότι θεωρούσαμε ανέκαθεν πως, αφενός μεν δεν ήταν τελικά ωφέλιμη η είσοδος μας στη ζώνη του ευρώ, αφετέρου ότι η ενδεχόμενη έξοδος μας θα ήταν το λιγότερο καταστροφική.
Ανεξάρτητα τώρα από τα όποια «πολεμικά όπλα» μας, τα οποία αξίζει μόνο να χρησιμοποιηθούν (άμεσα βέβαια, αφού ο χρόνος λειτουργεί εις βάρος μας), εάν η Γερμανία συνεχίσει στον ίδιο «ολισθηρό» και μοναχικό, «μερκαντιλιστικό» δρόμο, εάν αρνηθεί να εξοφλήσει τα τεράστια χρέη της απέναντι μας, καθώς επίσης εάν εγκαταλειφθεί το όνειρο των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης, οφείλουμε ακόμη μία φορά να τονίσουμε επιγραμματικά τα προβλήματα μας, παράλληλα με τις λύσεις τους.
Καταρχήν λοιπόν, απλά και μόνο με έναν νέο δανεισμό δεν λύνεται το πρόβλημα μας. Αντίθετα, μεταφέρεται επαυξημένο στο μέλλον, με τον ταυτόχρονο περιορισμό των δυνατοτήτων επίλυσης του. Στη συνέχεια τα εξής:
ΤΑ ΚΥΡΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
(α) Πρωτογενές έλλειμμα προϋπολογισμού/ΠΔΕ - περί τα 10 δις €
Οι λύσεις του συγκεκριμένου προβλήματος είναι η μείωση των δημοσίων δαπανών, καθώς επίσης η αύξηση των εσόδων - κυρίως από την άνοδο του ΑΕΠ και λιγότερο από τη φορολογία. Αναλυτικότερα, με την ίδια φορολόγηση (24% επί του ΑΕΠ), κάθε αύξηση του ΑΕΠ (ανάπτυξη) κατά 10 δις €, συνεισφέρει 2,4 δις € στα έσοδα του δημοσίου.
(β) Έλλειμμα τακτικού προϋπολογισμού λόγω υψηλών τόκων (επιτόκια), οι οποίοι υπολογίζοντα περί τα 16 δις € (2011)
Η λύση είναι η μείωση των επιτοκίων στο βασικό της ΕΚΤ. Θα εξοικονομούσαμε περί τα 11 δις € ετησίως, οπότε θα έμεναν 5 δις € - ένα ποσόν που θα μπορούσαμε να εξασφαλίσουμε.
(γ) Χρεολύσια
Ο μακροπρόθεσμος διακανονισμός της αποπληρωμής τους, με τη βοήθεια του μηχανισμού στήριξης (EFSF) ή της ΕΚΤ, θα ήταν η ιδανική λύση. Δηλαδή, να μας δανείζουν κάθε φορά που θα χρειάζεται να πληρώνουμε τα ληξιπρόθεσμα ομόλογα, για τη χρονική περίοδο που απαιτείται για την αναδιοργάνωση της οικονομίας μας, χωρίς να χρειασθούν άλλες ενέργειες (αναδιάρθρωση κλπ.) και χωρίς να προκληθεί «πιστωτικό γεγονός», το οποίο θα ενεργοποιούσε τα καταστροφικά CDS.
(δ) Έλλειμμα ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών περί τα 30 δις €
Εδώ οφείλουμε να αυξήσουμε τις τουριστικές εισροές και τις εξαγωγές, μειώνοντας τις εισαγωγές («στροφή» στα ελληνικά προϊόντα) – επίσης, να καταναλώνουμε λιγότερα, από όσα παράγουμε.
(ε) Υψηλό δημόσιο χρέος προς ΑΕΠ περί το 170%
Η προφανής λύση είναι η αύξηση του ΑΕΠ, κυρίως από τον τουρισμό, τη γεωργία, τις υπηρεσίες και τη ναυτιλία – όχι από την κατανάλωση.
ΟΙ «ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ» ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ
(α) Χρηματοδότηση, με επιτόκιο ΕΚΤ (1,50%). Μακροπρόθεσμο διακανονισμό δόσεων αποπληρωμής χρέους (χρεολύσια) και εκδίωξη (εξόφληση) του ΔΝΤ. Εδώ οφείλουμε να τονίσουμε ότι τα νέα δάνεια, τα οποία χρησιμοποιούνται για την εξόφληση των ληξιπρόθεσμων ομολόγων μας, μάλλον δεν θα μεταφράζονται σε «δραχμές», όπως τα προηγούμενα. Επομένως, πρέπει να σταματήσουμε να δανειζόμαστε, λαμβάνοντας τις όποιες αποφάσεις μας αμέσως.
(β) Παραγωγικές (όχι εμπορικές) επενδύσεις, στη βιομηχανία και στις υπηρεσίες, από χώρες της Ευρωζώνης (σχέδιο Μάρσαλ) - οπότε θα αυξηθούν οι εξαγωγές μας, παράλληλα με τη μείωση των εισαγωγών, λόγω μεγαλύτερης παραγωγής.
(γ) Ανταγωνιστικό φορολογικό περιβάλλον, με κριτήριο τις γείτονες χώρες. Δεν είναι δυνατόν να απαιτείται φόρος εισοδήματος στην Ελλάδα της τάξης του 45%, όταν στα γειτονικά κράτη είναι 10-20%. Εάν δεν αλλάξει αμέσως η τακτική που μας έχει επιβληθεί, όχι μόνο δεν θα προσελκύσουμε επενδύσεις αλλά, αντίθετα, θα εγκαταλείψουν τη χώρα μας όλες οι εναπομείναντες παραγωγικές επιχειρήσεις.
(δ) Συμμετοχή στα εξοπλιστικά προγράμματα μας, καθώς επίσης σε αυτά της προστασίας των συνόρων μας από τη λαθρομετανάστευση - με την παράλληλη συμβολή της Ευρωζώνης στη διαχείριση του προβλήματος των λαθρομεταναστών που ευρίσκονται ήδη στην Ελλάδα.
(ε) Αξιοποίηση του εξαιρετικά εκπαιδευμένου εργατικού δυναμικού της χώρας μας σε νέες επενδύσεις. Αρκεί να επισημάνει κανείς την πληθώρα των μηχανικών και άλλων αποφοίτων ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων στην Ελλάδα, οι οποίοι αναζητούν απασχόληση με ελάχιστες αμοιβές (περί τα 1.000 €, όταν οι αντίστοιχες στη Γερμανία είναι τουλάχιστον τετραπλάσιες), για να κατανοήσει τις δυνατότητες μας (στην Ισπανία, οι γερμανικές βιομηχανίες έχουν τεράστια προβλήματα εύρεσης εξειδικευμένου προσωπικού, με αποτέλεσμα να σταματούν την παραγωγή). Οι πλεονασματικές χώρες της ΕΕ πρέπει επιτέλους να καταλάβουν ότι, οφείλουν να επενδύουν στο ζωτικό χώρο τους - στην Ευρώπη δηλαδή και όχι στην Κίνα, στις Η.Π.Α., στη Βραζιλία ή αλλού.
ΟΙ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
(α) Ισοσκελισμένος προϋπολογισμός – δηλαδή, τα έξοδα μας να μην υπερβαίνουν τα έσοδα. Μείωση λοιπόν των περιττών δαπανών του δημοσίου, ει δυνατόν χωρίς απολύσεις και με επιλεκτικές μειώσεις μισθών, παράλληλα με την αύξηση της παραγωγικότητας των ΔΥ, μέχρι να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα. Διατήρηση τόσο των στρατηγικών, όσο και των κοινωφελών δημοσίων επιχειρήσεων, με την παράλληλη αναδιοργάνωση τους.
(β) Αναμόρφωση της δημόσιας διοίκησης, με στόχο την καταπολέμηση της γραφειοκρατίας (διευκόλυνση στο άνοιγμα και κλείσιμο των επιχειρήσεων, σταθερό φορολογικό περιβάλλον, σταθερό οικονομικό πλαίσιο κλπ.), καθώς επίσης τον εξορθολογισμό του φορολογικού μηχανισμού.
(γ) Καθοδήγηση και κίνητρα ανάπτυξης του ιδιωτικού τομέα, για να αυξηθεί το ΑΕΠ και να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας (γεωργία, τουρισμός, ναυτιλία, διαδίκτυο, λοιπές υπηρεσίες)
(δ) Περιορισμός των ελλειμμάτων στο ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών, το οποίο είναι περί το -14% του ΑΕΠ (με -8% χρεοκόπησε το Μεξικό)
(ε) Καταπολέμηση της φοροαποφυγής των πολυεθνικών (με ειδικό φόρο επί του τζίρου) - παράλληλα με την εγκατάσταση ενός λειτουργικού Κράτους Δικαίου, καθώς επίσης με τη διεκδίκηση των αποζημιώσεων από τη Γερμανία (περί τα 160 δις €).
Ολοκληρώνοντας, θεωρούμε πως το μεγαλύτερο πρόβλημα μίας χώρας είναι η ανεργία η οποία, εκτός του ότι κοστίζει στο κράτος περί τα 400 εκ. ανά 1%, εξαθλιώνει ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων. Έχουμε την άποψη λοιπόν ότι δεν είναι εύλογη η ανακοίνωση μέτρων από μία κυβέρνηση, τα οποία «εξακοντίζουν» την ανεργία σε ποσοστά άνω του 20% - πόσο μάλλον αφού ο προϋπολογισμός επιβαρύνεται με τα ποσά που αναφέραμε (συνολικά πάνω από 4 δις €). Σε κάθε περίπτωση, δεν θα ήταν σκόπιμο να επικρατήσει και στην Ελλάδα η νεοφιλελεύθερη αντιμετώπιση, με βάση την οποία (άρθρο μας) “οι νέοι καπετάνιοι του υπερωκεανίου ρίχνουν έναν μεγάλο αριθμό ταξιδιωτών στη θάλασσα, για να μπορέσει το καράβι να συνεχίσει το δρόμο του με τους υπόλοιπους”.
Όταν τα έσοδα δεν φθάνουν για την πληρωμή όλων των εξόδων, εκτός από τους τόκους και τα χρεολύσια (δόσεις δανείων), μιλάμε για πρωτογενή ελλείμματα. Ο Πίνακας Ι εδώ θα μας βοηθήσει στην κατανόηση του θέματος:
ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Βασικά μεγέθη του προϋπολογισμού, χωρίς παρεμβάσεις, σε δις €
| Μεγέθη | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 |
| | | | | | |
| Έσοδα | 55.501 | 54.591 | 54.814 | 54.397 | 54.859 |
| Πρωτογενείς δαπ. | 53.468 | 52.375 | 53.493 | 52.660 | 53.053 |
| Λοιπές δαπάνες* | 11.919 | 12.002 | 12.490 | 11.363 | 11.903 |
| Τόκοι | 16.002 | 16.900 | 20.500 | 24.400 | 28.000 |
| Σύνολο δαπανών | 81.389 | 81.277 | 86.483 | 88.423 | 92.956 |
| Έλλειμμα Γ.Κ. | -23.552 | -27.499 | -30.909 | -33.595 | -36.183 |
| Έλλειμμα / ΑΕΠ | -10,4% | -12,0% | -13,1% | -13,8% | -14,4% |
| ΑΕΠ** | 225.400 | 228.400 | 235.500 | 242.900 | 251.900 |
| Χρέος ΓΚ | 364.105 | 399.253 | 432.378 | 465.614 | 501.078 |
| Χρέος / ΑΕΠ | 160,6% | 174,8% | 183,6% | 191,7% | 198,9% |
| | | | | | |
| Μισθοί, συντάξεις*** | 22.018 | 21,585 | 21.622 | 21.673 | 21.729 |
* Σύνολο δαπανών πλην τόκους πλην πρωτογενείς
Σημείωση: Τα έσοδα καλύπτουν πλήρως τις πρωτογενείς δαπάνες, αυτές δηλαδή χωρίς τους τόκους και το ΠΔΕ. Επομένως τόσο οι μισθοί, όσο και οι συντάξεις, δεν πληρώνονται από το δανεισμό μας.
** ΑΕΠ 2009: 235.017 ΑΕΠ 2010: 230.173
*** Συμπεριλαμβάνονται στις πρωτογενείς δαπάνες
Πηγή: Μεσοπρόθεσμο από 10.06.2011
Όπως φαίνεται από τον Πίνακα Ι, τα έσοδα του κράτους δεν φθάνουν για την κάλυψη των εξόδων του – ούτε καν για τις πρωτογενείς δαπάνες. Επομένως, δημιουργείται κάθε χρόνο έλλειμμα («ζημίες χρήσης»), το οποίο προστίθεται στο δημόσιο χρέος, αυξάνοντας το συνεχώς. Η αύξηση τώρα του χρέους υποχρεώνει τους πιστωτές καταρχήν σε υψηλότερα επιτόκια, λόγω μεγαλύτερου ρίσκου, οπότε σε δυσβάστακτους τόκους - στη συνέχεια, σε διακοπή της παροχής δανείων, αφού είναι πλέον εμφανές ότι το κράτος δεν μπορεί να ανταπεξέλθει με την εξόφληση των υποχρεώσεων του. Στην προκειμένη περίπτωση, όταν κατηγορεί κανείς τους τοκογλύφους δανειστές ή τις αναξιόπιστες εταιρείες αξιολόγησης, είναι μάλλον εκτός πραγματικότητας – χωρίς αυτό να σημαίνει ότι εγκρίνουμε τις μεθόδους τους.
Η κάλυψη τώρα του ελλείμματος αυτού, σύμφωνα με τους σχεδιασμούς της σκιώδους διακυβέρνησης της χώρας μας (μεσοπρόθεσμο), προβλέπει αφενός μεν νέους φόρους της τάξης των 100 δις € για τα επόμενα πέντε έτη, αφετέρου εκποίηση δημόσιας περιουσίας, καθώς επίσης εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις, συνολικού ύψους 50 δις €.
Δηλαδή, με στόχο τη σταθεροποίηση του δημοσίου χρέους μας το 2015 στα επίπεδα του 2010 (περί τα 350 δις € ή 150% του ΑΕΠ), η κυβέρνηση προτείνει την μεταφορά πόρων ύψους 100 δις € από τον ιδιωτικό τομέα, από τους Πολίτες λοιπόν στο κράτος (και από εκεί στους δανειστές), καθώς επίσης την πώληση περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου ύψους 50 δις €.
Με τον τρόπο αυτό το προϋπολογιζόμενο χρέος του 2015, ύψους 500 δις €, θα περιορισθεί στα 350 δις € – ενώ η όποια προσπάθεια μείωσης των δαπανών του κράτους (απόλυση δημοσίων υπαλλήλων, περιορισμός των συντάξεων κλπ.), θα οδηγηθεί στην πληρωμή των νέων τόκων. Απλούστερα, η ιδιωτική περιουσία, τα χρήματα των Ελλήνων Πολιτών δηλαδή, ένα μέρος των μισθών τους και η δημόσια περιουσία, θα χρησιμοποιηθούν για την κάλυψη των μελλοντικών δαπανών του αχόρταγου κρατικού μηχανισμού, καθώς επίσης των τόκων των διεθνών τοκογλύφων – χωρίς να μειωθεί καθόλου ο δανεισμός του κράτους (!)
Όμως οι νέοι φόροι, με εξαίρεση ίσως τους φόρους ακινήτων, μέσω των οποίων προγραμματίζεται η μεταφορά περιουσιακών στοιχείων από τον ιδιωτικό τομέα στο δημόσιο («κλοπή» της ιδιωτικής περιουσίας), είναι πολύ δύσκολο να έχουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα – αφού μειώνεται η φορολογική βάση.
Όπως έχουμε επισημάνει αρκετές φορές, αλλά και σύμφωνα με τον αρχισυντάκτη της γερμανικής οικονομικής εφημερίδας Handelsblatt κ. Gabor Steingart, σε μία πρόσφατη συνέντευξή του στον ΚτΕ, ελαφρά διαμορφωμένη από εμάς, η Ελλάδα πρέπει αμέσως να αλλάξει δρόμο:
“Οι δυτικές κυβερνήσεις και το ΔΝΤ αγοράζουν χρόνο, κάτι που δεν σας βοηθάει καθόλου. Η Ελλάδα χρειάζεται μία πραγματική λύση, αφού δεν είναι συνετό να καταπολεμάς μία κρίση χρέους με τεράστια, νέα χρέη…… Τα παιδιά του Σικάγου πήγαν στη Μόσχα, με σκοπό να «συνεφέρουν» την οικονομία με αυστηρή λιτότητα. Η χώρα διαλύθηκε. Οι Γερμανοί αποφασίσαμε στην ενοποίηση ότι, δεν έχει νόημα να μειώνεις συνεχώς τις δαπάνες και να αυξάνεις τους φόρους. Επενδύσαμε πολύ, αυξήσαμε τις εργατικές αμοιβές στην ανατολική Γερμανία. Είχαμε πολύ καλά αποτελέσματα.
Το πρόγραμμά μας δούλεψε γιατί ήταν στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση από όσα κάνετε στην Ελλάδα….. Δόθηκε πίστωση 110 δις € στην Ελλάδα. Στην Αν. Γερμανία, για την αναδιοργάνωση της οικονομίας της, δίναμε 160 δις € κάθε χρόνο, πάνω από δέκα χρόνια. Το ελληνικό πρόβλημα δεν πρέπει να γίνει πρόβλημα του Ευρώ και της ΕΕ. Η Ελλάδα αντιπροσωπεύει μόνο το 2,5% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ, δεν είναι πρόβλημα.
Χρειαζόσαστε περισσότερη αυτοπεποίθηση, αφού χωρίς αυτοπεποίθηση δεν θα βρείτε τη σωστή λύση - η οποία δεν είναι «τεχνικό ζήτημα». Πρέπει οι άνθρωποι να επιστρέψουν στην παραγωγική δουλειά και στην ανάπτυξη…. Η κυβέρνησή σας, ο πρωθυπουργός σας, πρέπει να αλλάξουν κατεύθυνση.
Είμαι σίγουρος ότι τελικά όλοι θα αλλάξουμε κατεύθυνση. Μεταπολεμικά, οι ΗΠΑ εφάρμοσαν το σχέδιο «Morgenthau» για να διαλύσουν τη γερμανική κοινωνία, καταστρέφοντας την τεχνολογία και τη βιομηχανία μας - αυτό κάνουμε στην Ελλάδα τώρα…..Προσπαθούμε να τιμωρήσουμε τους Έλληνες. Θα καταστρέψουμε την ικανότητα της Ελλάδας να επιστρέψει στην ανάπτυξη. Οι ΗΠΑ πήγαν από το σχέδιο «Morgenthau» στο σχέδιο «Marshall» (European Recovery Program). Η Ελλάδα πρέπει να πάει από τη λιτότητα στην ανάκαμψη και ανάπτυξη. Ελπίζω να μη γίνει πολύ αργά”.(G.Steingart)
Ολοκληρώνοντας, για να μπορέσει να απαιτήσει η Ελλάδα ένα νέο πρόγραμμα για την ανάπτυξη της Οικονομίας της, οφείλει να χρησιμοποιήσει όλα της τα όπλα. Παράλληλα, οφείλει να υπενθυμίζει στον μερκαντιλιστή εταίρο της ότι, τουλάχιστον η Ελλάδα έκανε μεν πολλά λάθη στο παρελθόν, αλλά δεν σκότωσε κανέναν. Απλούστερα, δεν οδήγησε τον κόσμο σε δύο παγκόσμιους πολέμους όπως η Γερμανία, για τους οποίους, αντί να τιμωρηθεί, βοηθήθηκε από τις Η.Π.Α. για να ανακάμψει - ταυτόχρονα με τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους των οφειλών της.
Επομένως, η Ελλάδα οφείλει να βοηθηθεί από τους εταίρους της, παράλληλα με την εκδίωξη του ΔΝΤ από την επικράτεια της, το γρηγορότερο δυνατόν. Στην αντίθετη περίπτωση, δεν πρέπει ούτε στιγμή να διστάσει - παίρνοντας τις οδυνηρές μεν, αλλά απόλυτα υποχρεωτικές αποφάσεις που χρειάζονται, για την εξασφάλιση της ευημερίας των Πολιτών της. Ας μην ξεχνάμε ότι, η πατρίδα μας είναι μία πλούσια, πολλαπλά προικισμένη χώρα, η οποία μπορεί να συντηρηθεί μόνη της – αρκεί να δραστηριοποιηθούν οι Πολίτες της, διακρίνοντας προοπτικές και χωρίς βέβαια να επιδιώκει την απομόνωση της.
Αθήνα, 28. Σεπτεμβρίου 2011
viliardos@kbanalysis.com
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Αναρτήσεις
