Βροχή από σφαλιάρες μετά το κούρεμα

Βροχή από σφαλιάρες μετά το κούρεμα
Πηγή:www.capital.gr

Δευτέρα, 31 Οκτωβρίου 2011 - 00:59

 Του Γιώργου Κράλογλου

Κουρεμένοι σε ποσοστό που δεν θέλαμε, ρεζιλεμένοι σαν ανίκανοι και αδιόρθωτοι και δακτυλοδεικτούμενοι ως παράδειγμα χώρας προς αποφυγή φύγαμε από τις Βρυξέλλες με τους κ.κ. Παπανδρέου και Βενιζέλο να πανηγυρίζουν, ακόμη μία φορά, για την επιτυχία τους κάνοντας ότι δεν βλέπουν τις σφαλιάρες που πέφτουν βροχή μετά το κούρεμα.

Η πρώτη σφαλιάρα έπεσε από τον «προστάτη μας και υποστηρικτή μας» κ. Σαρκοζί με την δήλωσή του ότι η Ελλάδα μπήκε στο ευρώ με ψεύτικα στοιχεία ενώ δεν έπρεπε να μπει και δεν θα είχε μπει αν τότε αποφάσιζαν εκείνος και η κ. Μέρκελ.

Η δεύτερη σφαλιάρα έπεσε από το Γερμανικό κοινοβούλιο που αποδέχθηκε την εισήγηση της κ. Μέρκελ μόνο επειδή έγινε ξεκάθαρο ότι δυστυχώς θα πρέπει να προστατευθούν τόσο οι Γερμανοί όσο και οι υπόλοιποι ευρωπαίοι από τον βάραθρο της ελληνικής κρίσης. Απάντησαν έτσι και στους κ.κ. Παπανδρέου και Βενιζέλο που ξαφνικά ανακάλυψαν ότι οι «λαμογιές» της Ελλάδας είναι ευρωπαϊκό πρόβλημα... και πρέπει να το λύσει η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Την τρίτη σφαλιάρα την έριξαν όλοι μαζί οι δανειστές ξεκαθαρίζοντας ότι λεφτά στα ελληνικά Ταμεία δεν θα μπαίνουν αν δεν περνάνε πρώτα από τους διαχειριστές του χρέους και της ελληνικής οικονομίας που θα είναι η Επιτροπεία των δανειστών.

Η ειρωνικού ύφους διευκρίνιση του κ. Μπαρόζο ότι αυτό προτάθηκε από την ελληνική κυβέρνηση και η ερμηνεία του κ. πρωθυπουργού ότι έτσι θα σταματήσουν τα συνεχή σχόλια για παρεμβάσεις των δανειστών ήταν για να «γλυκάνουν» την διαταγή των δανειστών για αναγκαστική απώλεια της εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας στην οικονομική και κοινωνική πολιτική.

Αλίμονο αν χρηματοδοτούσαν την «ελληνική μαγκιά» με άλλά 100 και πλέον δισεκ. ευρώ αφήνοντας την διαχείριση στις ελληνικές κυβερνήσεις και ιδίως στην σημερινή.

Την τέταρτη σφαλιάρα την έριξε ο Μπερλουσκόνι που με την επιστολή του προς του ευρωπαίους ηγέτες, όπου ξεπερνώντας την πραγματικότητα του γιγαντιαίου χρέους της Ιταλίας, ξεκαθάρισε ότι η Ιταλία δεν είναι Ελλάδα και τα μέτρα θα τα πάρει μόνη της και χωρίς υποδείξεις.

Σειρά στις σφαλιάρες πήρε η Πορτογαλία με την επισήμανση ότι εμείς δεν είμαστε σαν την Ελλάδα και ούτε θέλουμε να γίνουμε γιατί μπορούμε να τα καταφέρουμε μόνοι μας.

Και η κατάντια μας επέτρεψε ακόμη και τον Βούλγαρο πρωθυπουργό να προβλέψει ότι οι Έλληνες θα πληρώνουν όσο ζουν.

Από εδώ και πέρα θα αρχίσουν να «ρίχνουν ξύλο» και όχι απλές σφαλιάρες οι γνωστοί οίκοι αξιολόγησης , οι αναλυτές- προφήτες και κάθε ένας που δεν θα χάσει την ευκαιρία να προβάλλει διεθνώς η «διορατικότητά» του .
Γιατί όμως αυτή η διεθνής διαπόμπευση;

Γιατί αυτοί που σήμερα μας χλευάζουν είναι οι ίδιοι που εμείς από το 1980 και μετά τους χαρακτηρίζαμε κουτόφραγκους και ηλίθιους ευρωπαίους αφού μας «χάριζαν» επιδοτήσεις και δάνεια για τα σπαταλάμε στην εξαγορά ψήφων και στην πολυτελή ζωή οποιουδήποτε κατάφερνε να χωθεί είτε σε κόμματα είτε στην απύθμενη και απίθανη κρατική μηχανή παραγωγής μόνο πλούτου.

Το 1981 όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση μας υποδείκνυε εφαρμογή Προγράμματος Σταθερότητας η κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου μοίραζε χρήματα στους Συνεταιρισμούς για να τα φάνε οι εγκάθετοι του κόμματος και έδινε αυξήσεις μέχρι και 60% για να δικαιολογήσουν οι συντεχνίες τα «σύμφωνα μη επιθέσεων» προς τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ.

Όταν μας ζήτησε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απολογισμό για το Πρόγραμμα Σταθερότητας κ Ανδρέας Παπανδρέου σκοτωνότανε με τον  Κ. Σημίτη και φώναζε από τα μικρόφωνα το «αξέχαστο» Τσοβόλα δώστα όλα...

Όταν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μας έστελνε οδηγίες για άνοιγμα της ενεργειακής αγοράς και άνοιγμα των επαγγελμάτων εμείς παραδίδαμε τις οδηγίες στην ΓΕΝΟΠ και στους φορτηγατζήδες ανταλλάσσοντας τις υπηρεσίες αυτές με ψήφους και κομματικές υπηρεσίες.

Αλλά ακόμη και σήμερα στάθηκε αδύνατον να αποφύγουμε το ρεζιλίκι μέσα και έξω από την Ευρώπη καθώς αποδείξαμε στην πράξη ότι δεν έχουμε την ικανότητα και εκ του λόγου τούτου δεν επιχειρούμε ακόμη και τώρα περιορισμό της σπατάλης του κρατικού τομέα.

Αποφεύγουμε συστηματικά την μείωση τους υδροκέφαλου κράτους και τους απίθανους κρατικούς Οργανισμούς του.

Αδυνατούμε να συλλάβουμε τους φοροφυγάδες και γι αυτό καταφεύγουμε στην κλοπή (γιατί περί αυτού πρόκειται) μισθών και συντάξεων όλων εκείνων που πλήρωσαν ή μόχθησαν για να έχουν την δυνατότητα μιας στοιχειώδους διαβίωσης.

Και ενώ ο κ. Σαρκοζί και η κ. Μέρκελ μας κουνάνε το δάκτυλο και μας λένε βρείτε τα λεφτά που σας χρωστάνε οι φοροφυγάδες κ. Παπανδρέου καλεί τους εξαθλιωμένους συνταξιούχους , τους άθλια αμειβόμενους τους ιδιωτικού τομέα και τους ξεζουμισμένους μικρομεσαίους να πιστέψουν ότι η σημερινή εξουσία είναι ικανή να μας οδηγήσει σε έξοδο από την κρίση έστω και μετά το 2020.

Ντροπή πια.

george.kraloglou@capital.gr

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΝ-Χρ. Γιανναρᾶς-H γενεαλογία της κουκουλοφορίας

Hμερομηνία :  29-10-11   --   ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

H γενεαλογία της κουκουλοφορίας

Tου Χρηστου Γιανναρα

Tο φαινόμενο της άλογης, άσκοπης, αδίστακτης βίας των «κουκουλοφόρων» ή «αναρχικών» ή «μπαχαλάκηδων» είναι σχετικά καινούργιο: προϊόν των τελευταίων τριάντα περίπου χρόνων, δηλαδή της «μεταπολίτευσης».

Mάλλον το γέννησε και αυτό η δικτατορία. Oι δύο και μυθοποιημένες εξεγέρσεις των φοιτητών, στα κτήρια της Nομικής και του Πολυτεχνείου, νομιμοποίησαν στην κοινή συνείδηση, και δικαίως, την επιθετική απείθεια στο κράτος που αυθαιρετεί και περιορίζει τα δικαιώματα των πολιτών. Δυστυχώς, αφέθηκε έκτοτε στην κρίση κάθε θερμοκέφαλου γκρουπούσκουλου να αποφασίζει, αν ο περιορισμός της δικής του αυθαιρεσίας επιχειρείται από το έννομο κράτος και το δημοκρατικό πολίτευμα ή αν συνιστά ο περιορισμός, σε κάθε περίπτωση, χουντική συμπεριφορά της εξουσίας.

Eίναι χαρακτηριστικό ότι, από τη δεύτερη κιόλας χρονιά εορτασμού της επετείου του Πολυτεχνείου, οι ένστολοι κρατικοί λειτουργοί οι επιφορτισμένοι να εξασφαλίσουν στους πολίτες τη δημόσια τάξη, ταυτίζονταν στα συνθήματα των διαδηλωτών με τους πραιτωριανούς της χούντας:

«Mπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι». O σφετερισμός της εξέγερσης στο Πολυτεχνείο από παρωπιδοφόρους ιδεοληπτικούς είχε αρχίσει, κάποιες κομματικές συντεχνίες είχαν συμφέρον να λογαριάζεται κάθε «αστική» διαχείριση της εξουσίας χουντική.

Σε κοινωνίες με πολύ χαμηλούς δείχτες κριτικής καλλιέργειας, η καπηλεία κοινωνικών αξιών και στόχων είναι ευκολότατη: Mειονότητες του κοινωνικού περιθωρίου, οπαδοί απάνθρωπων ολοκληρωτικών συστημάτων, καταφέρνουν να εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί υπέρμαχοι της ελευθερίας – στην Eλλάδα να μονοπωλούν τόσο την αντίσταση στη γερμανική κατοχή όσο και την αντίσταση στη χούντα. Eτσι, η ψυχολογική ταύτιση κάθε πορείας και διαδήλωσης με την αντίσταση σε κάποια χούντα (ή σε χουντική συμπεριφορά του κράτους) ήταν μια αυθαίρετη μεν προκατάληψη, που όμως καλλιεργήθηκε μεθοδικά από τους ιδεοληπτικούς του ολοκληρωτισμού στο μεταδικτατορικό κλίμα.

 

Bρήκε πρόσφορο έδαφος κυρίως στο πεδίο της συντεχνιακής ιδιοτέλειας: Kάθε διεκδικητική «κινητοποίηση» συνδικάτου (ή και ομάδας ελάχιστων ατόμων με οποιοδήποτε ιδιοτελέστατο αίτημα) –κάθε πορεία, διαδήλωση, «κατάληψη» κτηρίου ή αποκλεισμός οδικών αρτηριών– εμφανιζόταν σαν αυτονόητο «δικαίωμα αντίστασης», σε ένα κράτος εξ ορισμού αντίπαλο του πολίτη. Δεν ενδιέφερε αν αυτή η «αντίσταση» ήταν ακραιφνώς ιδιοτελής και βάναυσα αντικοινωνική, βασανισμός ανήλεος δεκάδων ή και εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών, κυρίως της φτωχολογιάς.

H βία και αυθαιρεσία της συντεχνιακής ιδιοτέλειας είχε πάντοτε κάποιο αιτιολογικό «εν ονόματι»: Oι συντεχνιακές (δήθεν συνδικαλιστικές - φιλεργατικές) διεκδικήσεις, ακόμα και οι πιο θρασείς γκανγκστερικοί εκβιασμοί: οι απεργίες σκόπιμου «κοινωνικού κόστους», επικαλούντο το «δίκιο του εργάτη», την ισόρροπη κατανομή του πλούτου και άλλα ηχηρά παρόμοια. Aκόμα και η εφιαλτική «17 Nοέμβρη» δολοφονούσε με κτηνώδη ασυνειδησία, αλλά πάντοτε επιστρατεύοντας φλύαρες αερολογίες δικαιολογίας, που τις εμπιστευόταν σε μία κατ’ αποκλειστικότητα εφημερίδα («Eλευθεροτυπία»).

Kαταλύτης για να καταστεί θεμιτή και αυτονόητη στην κοινή γνώμη η αυθαιρεσία και συνακόλουθα η βία, στάθηκε ο αμοραλισμός (αχαλίνωτος και ψηφοθηρικός) της ρητορικής και των συνθημάτων του Aνδρέα Παπανδρέου. Tο φραστικό εύρημα: «το ΠAΣOK στην κυβέρνηση, ο λαός στην εξουσία» συνόψιζε, εξωράιζε και μυθοποιούσε την όλη εκμαυλιστική των μαζών πολιτική του Aνδρέα – τον «κοινωνικό μετασχηματισμό» που είχε επαγγελθεί και αδίστακτα πραγματοποιούσε. Δηλαδή την κατάργηση κάθε αξιοκρατίας, κάθε κρίσης και ελέγχου της ποιότητας, την εξάλειψη της άμιλλας, κάθε ανάληψης και απόδοσης ευθυνών, την ισοπέδωση όλων προς τα κάτω, την ανταμοιβή και επιβράβευση μόνο των κομματικά ενταγμένων άσχετα με τις ικανότητες και την ηθική τους στάθμη.

Συνεπικουρούμενη και από το παράδειγμα της προσωπικής βιοτής του, η πολιτική του Aνδρέα μετάγγισε στην ελλαδική κοινωνία «ανεπαισθήτως» τη βεβαιότητα ότι «όλα επιτρέπονται». Σε αυτή την ανεπαίσθητη αίσθηση, στο «όλα επιτρέπονται», συγκεφαλαιώνεται η εκπλητική σε επιτυχία, ηροστράτεια και δαιμονικής ευφυΐας στρατηγική του. Bασικό γνώρισμα της ελλαδικής κοινωνίας έγινε η παντοδαπή αυθαιρεσία: έγινε τρόπος συμπεριφοράς, επιθετικής και άλογης, συντεχνιών και ατόμων, τρόπος που οδηγούμε και παρκάρουμε, που απεργούμε και διαδηλώνουμε, που χρηματιζόμαστε και φοροδιαφεύγουμε, τρόπος απόλυτης αδιαφορίας για ότιδήποτε και οποιονδήποτε δεν υπηρετεί το εγώ μας.

«Oλα επιτρέπονται» – ακόμα και τα ειδεχθή εγκλήματα μένουν ατιμώρητα: Aπανθρακώθηκαν αθώοι στον εμπρησμό του «Mαρούση» και της «Marfin», λεηλατήθηκαν, πυρπολήθηκαν, καταστράφηκαν απειράριθμες ιδιωτικές περιουσίες, μόχθος και ιδρώτας βιοπαλαιστών, σχολικές και πανεπιστημιακές εγκαταστάσεις, ανυπολόγιστης αξίας τεχνολογικός εξοπλισμός, κορυφαία έργα τέχνης στην πρυτανεία της AΣKT. Δεν τιμωρήθηκε ποτέ κανένας. Oύτε για το στημένο στο Xρηματιστήριο έγκλημα το 1999, ούτε για τις εξωφρενικές «προμήθειες» από παραγγελίες για τον εξοπλισμό ή για νοσοκομειακό υλικό, ούτε για δόλιες κακοτεχνίες δημόσιων έργων, για σκάνδαλα δυσώδη όπως της Siemens ή του Bατοπεδίου.

Tριάντα χρόνια τώρα η αυθαιρεσία, η βία, το έγκλημα κουκουλώνονται, η Eλλάδα εθίστηκε στην κουκουλοφορία. Eτσι φτάσαμε «φυσιολογικά» και στις αγέλες των δυστυχισμένων, ψυχικά διαταραγμένων παιδιών, που ανήγαγαν τη βία σε ηδονή, την καταστροφή και το έγκλημα (την επιδίωξη να δολοφονήσουν) σε αυτοσκοπό. Δεν έχουν προσχηματικά «εν ονόματι», ιδεολογικές πλατφόρμες, ούτε καν συνθήματα. Kατεβαίνουν στους δρόμους «για να χτυπηθούν» και αν το καταφέρουν, να σκοτώσουν. Tον ψυχισμό τους τον διαμόρφωσε η επιβολή του «όλα επιτρέπονται», ο μηδενισμός των «προοδευτικών δυνάμεων» της μεταπολίτευσης.

Tην Eλλάδα που ανέχθηκε όλα να τα κουκουλώνει, την αποτελειώνουν σήμερα οι κουκουλοφόροι.

ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΕΡΕΥΝΑ-Η κοινή γνώμη απέναντι στην διαχρονική μεταμόρφωση του ΠΑΣΟΚ

 Η PUBLIC ISSUE ΕΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕ ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΕΡΕΥΝΑ ΜΕ ΘΕΜΑ...

Τα τρία κόμματα του ΠΑΣΟΚ.
Η κοινή γνώμη απέναντι στην διαχρονική μεταμόρφωση του κυβερνώντος κόμματος.

Σάββατο, 15 Οκτωβρίου 2011


Ανάλυση του
ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΥΡΗ

Η επέτειος των τριάντα χρόνων από την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας (18/10/1981) βρίσκει το ΠΑΣΟΚ στο χειρότερο σημείο της μεταπολιτευτικής του ιστορίας. Το κυβερνών κόμμα -που διαχρονικά έχουν ψηφίσει κάποια στιγμή στη ζωή τους 6 στους 10 σημερινούς ενήλικες πολίτες (61%)- έχει έρθει σε ανοικτή ρήξη, όχι μόνον με τα κοινωνικά στρώματα τα οποία εξέφρασε επί μακρόν, αλλά και την ιστορικά διαμορφωμένη πολιτική και ιδεολογική του ταυτότητα. Με βάση τον κλασσικό δείκτη κομματικής ταύτισης, σήμερα, μόλις 16% των ενήλικων πολιτών (1 στους 6) αισθάνεται «κοντά», ή «πολύ κοντά» στο ΠΑΣΟΚ. Είναι περιττό να τονιστεί, ότι παρόμοιο ποσοστό για τον πυρήνα την κοινωνικής επιρροής του κόμματος δεν έχει καταγραφεί ποτέ μετά το 1981. Το πρόβλημα για το ΠΑΣΟΚ δεν είναι μόνον το γεγονός ότι 9 στους 10 πολίτες (87%) πιστεύουν ότι το ΠΑΣΟΚ κινείται σε λάθος κατεύθυνση, αν και το συγκεκριμένο ποσοστό είναι διαχρονικά το υψηλότερο παρατηρηθέν στον εν λόγω δείκτη. Περισσότερο σημαντικό είναι, ότι τα 2/3 (66%) του συνολικού εκλογικού σώματος (χωρίς δηλαδή να λαμβάνεται υπ’ όψιν η τάση αποχής) τείνει πλέον να απαξιώσει συνολικά τη συνεισφορά του ΠΑΣΟΚ στη διακυβέρνηση της χώρας. Σε σύγκριση με την προηγούμενη δεκαετία, όταν το 58% την αποτιμούσε θετικά και μόνον 32% αρνητικά (τα διαθέσιμα στοιχεία αφορούν το 2000), η εικόνα σήμερα έχει πλήρως αντιστραφεί.

Οι τρεις περίοδοι του ΠΑΣΟΚ

Στη συνείδηση της κοινής γνώμης, η διαδικασία πολιτικής και ιδεολογικής μετατόπισης του ΠΑΣΟΚ γίνεται αντιληπτή προσωποποιημένα. Οι τρεις εντελώς διακριτές περίοδοι ταυτίζονται με τους αντίστοιχους ηγέτες του. Το σημερινό ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου δεν μπορεί εύκολα να συσχετισθεί ούτε με το ΠΑΣΟΚ του προκατόχου του Κ.Σημίτη, ούτε βεβαίως με το ΠΑΣΟΚ του πατρός και ιδρυτή του Α.Παπανδρέου. Η διαφοροποίηση των τριών ηγετών αφορά πριν από όλα την συγκριτική τους αξιολόγηση στην επετηρίδα των πρωθυπουργών της Μεταπολίτευσης. Έτσι, ο Ανδρέας Παπανδρέου αξιολογείται από το 36% των ερωτηθέντων ως ο πλέον σημαντικός πρωθυπουργός της περιόδου, ενώ ο Κ.Σημίτης μόνον από το 3% και ο Γιώργος Παπανδρέου από το 1%. Από την άλλη πλευρά, η συντελούμενη ιδεολογική μετατόπιση καταγράφεται ευδιάκριτα στην τοποθέτησή τους στην κλίμακα Αριστερά/Δεξιά.

Η σύγκριση των αντίστοιχων τριών περιόδων διακυβέρνησης της χώρας είναι επίσης καταλυτική. Η πρώτη κυβέρνηση του Α.Παπανδρέου (1981-1985) παραμένει η πλέον δημοφιλής της Μεταπολίτευσης (33%), ενώ η πρώτη κυβέρνηση Κ.Σημίτη (1996-2000) καταγράφει ποσοστό μόλις 4% και η σημερινή του Γ.Παπανδρέου 1%. Οι θεσμικές αλλαγές της πρώτης περιόδου συγκεντρώνουν υψηλά ποσοστά αποδοχής: η δημιουργία του ΕΣΥ 89%, η αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης 75% και ο εκδημοκρατισμός του συνδικαλισμού 53%. 

Στα επιτεύγματα της διακυβέρνησης Σημίτη καταχωρείται μόνον η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ (80%), ενώ η ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ και κυρίως οι Ολυμπιακοί Αγώνες συγκεντρώνουν υψηλότερα ποσοστά αποδοκιμασίας. 

Η σημερινή διακυβέρνηση του Γ.Παπανδρέου χαρακτηρίζεται αρνητικά κυρίως από την καθολική αποδοκιμασία του Μνημονίου, το οποίο απορρίπτεται από το 83% των ερωτηθέντων. 

Με βάση τη σύγκριση των «τριών ΠΑΣΟΚ», σε επτά (7) τομείς διακυβέρνησης, το ΠΑΣΟΚ του Α.Παπανδρέου θεωρείται εκείνο επί της διακυβέρνησης του οποίου οι Έλληνες πολίτες είχαν καλύτερο βιοτικό επίπεδο (64%), και σύστημα υγείας (63%), καλύτερη οικονομία (63%), εκπαίδευση (44%), και δημόσια διοίκηση 35%, ενώ και η θέση της χώρας στον κόσμο ήταν ισχυρότερη (56%). 

Μόνον τα έργα υποδομής, προσμετρώνται στο ΠΑΣΟΚ του Κ.Σημίτη (46%), ενώ τίποτα στο ΠΑΣΟΚ του Γ.Παπανδρέου.

ΣΤΑΧΥΟΛΟΓΟΥΜΕ [ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ !!! ΕΜΕΙΣ ΑΠΛΩΣ ΝΑ ΥΠΟΓΡΑΜΜΙΣΩΜΕ ΜΟΝΟΝ ΟΤΙ Η πρώτη κυβέρνηση του Α.Παπανδρέου (1981-1985)  που παραμένει η πλέον δημοφιλής της Μεταπολίτευσης (33%) ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΕΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΚΑΙ ΕΠΑΚΤΩΣΕ ΤΟ ΧΡΕΟΣ (ΑΠΟ 16% ΣΕ 82%) ΚΑΙ ΚΑΤΕΣΤΗΣΕ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΗ ΤΗΝ ΔΙΟΓΚΩΣΗ ΤΟΥ!!! ΣΤΑ ΔΑΝΕΙΑ ΩΦΕΙΛΕΤΟ ΤΟ "καλύτερο βιοτικό επίπεδο")]

Επίκαιρη έρευνα: Η ελληνική κοινή γνώμη απέναντι στην επέτειο της 28ης Οκτωβρίου

Επίκαιρη έρευνα της PUBLIC ISSUE: Η ελληνική κοινή γνώμη απέναντι στην επέτειο της 28ης Οκτωβρίου

ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΣΤΑΧΥΟΛΟΓΟΥΜΕ (ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ !!! ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΣΧΟΛΙΑΖΟΜΕ !!!)

WHY the Wall Street protests ?

ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΣ ΚΕΙΜΕΝΟΝ ΠΟΥ ΕΡΜΗΝΕΥΕΙ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΕΙΣ ΗΠΑ !

http://hercolano6.blogspot.com/2011/10/why-wall-street-protests.html

-----

ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩ ???

ΠΙΣΤΕΥΟΜΕ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΤΑΧΙΣΤΑ Η ΕΛΛΑΣ ΝΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΗ ΤΗΝ ΕΠΑΝΟΔΟ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΔΡΑΧΜΗ (ή ΣΤΗΝ ΜΝΑ, οπως είπε η κ. Παπαρήγα) ! Η ΚΙΝΗΣΙΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ Η ΟΠΟΙΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΩΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΙΣ ΛΑΪΚΗ, ΛΑΜΒΑΝΕΙ ΠΛΕΟΝ ΕΠΙΣΗΜΟ ΦΩΝΗ ΜΕΤΑ ΤΑΣ ΧΘΕΣΙΝΑΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ Κ. ΜΠΕΡΛΟΥΣΚΟΝΙ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΑΠΕΣΕΙΡΕ ΤΗΝ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΑΠ' ΤΟ ΕΥΡΩ !!

ΤΩΡΑ, ΤΟ ΕΑΝ Η ΛΥΣΙΣ , Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΙ Η ΓΕΝΙΚΩΤΕΡΑ, ΘΑ ΕΥΔΟΚΙΜΗΣΗ, ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΚΑΝΩΜΕ ΕΜΕΙΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ !!! ΠΕΡΙ ΑΥΤΟΥ ΟΜΙΛΕΙ ΕΥΓΛΩΤΤΩΣ ΤΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟΝ (και τα άρθρα, φυσικά) ΤΟΥ "ΕΚΟΝΟΜΙΣΤ"

Η λαϊκή ΟΡΓΗ.....

Η λαϊκή ΟΡΓΗ δεν κλειδώνεται μέσα σε ένα μπουκάλι…



Η ΟΡΓΗ της ελληνικής κοινωνίας κοχλάζει. Χιονοστιβάδα τα γεγονότα. Χιονοστιβάδα και η σύγχυση. Χιονοστιβάδα και οι καθεστωτικές σκηνοθεσίες και η εκλογική εμπορία της Λαϊκής ΟΡΓΗΣ και της γενικευμένης σύγχυσης… 
Σε όλη την Ελλάδα οι εθνικές παρελάσεις ήταν μια ΚΡΑΥΓΗ γενικής καταδίκης του κατοχικού καθεστώτος, των ανδρεικέλων του, των εξουσιαστικών του δομών και συμβόλων του: Αυτό δεν μπορεί καμιά ταχυδακτυλουργία, καθεστωτική σκηνοθεσία και κομματική εμπορία να το ΕΞΑΦΑΝΙΣΕΙ!!!

Σήμερα η λαϊκή ΟΡΓΗ, αυθόρμητα και συγκεχυμένα, είπε ένα βροντερό ΟΧΙ στις νέες κατοχικές δυνάμεις.

Αυτό αποτελεί την ανώτατη, την πλέον πιστή και ανόθευτη ΕΚΦΡΑΣΗ του αγωνιστικού «ΟΧΙ» του λαού το 1940: Η οργισμένη λαϊκή κραυγή καταδίκης των καθεστωτικών ανδρεικέλων και μανδαρίνων της νέας κατοχής μας, αποκαθιστά στο ακέραιο το αγωνιστικό πνεύμα και την επαναστατική παράδοση της εθνικής μας επετείου…

Ο τρόμος του καθεστώτος μπροστά σ’ αυτή την χειμαρρώδη λαϊκή αγανάκτηση κινητοποίησε τα αντανακλαστικά άμυνας εναντίον του λαϊκού βρασμού: Τις προβοκάτσιες του καθεστώτος…



Μια πτυχή αυτής της προβοκάτσιας (μπορεί να είναι σκηνοθετημένη και όχι απλώς απόρροια του τρόμου) ήταν η θεαματική αποχώρηση του Προέδρου Παπούλια από την παρέλαση της Θεσσαλονίκης…

Μια άλλη πτυχή ήταν τα θεατρικά σώου και οι εκλογικές παραστάσεις του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ, των «αριστεριστών» και των «ακροδεξιών» «υπερπατριωτών»: χρήσιμα γρανάζια της προβοκατόρικης καθεστωτικής «διαλεκτικής»…

Έτσι για άλλη μια φορά παραμερίζεται το ΟΥΣΙΩΔΕΣ: Η ΓΕΝΙΚΗ λαϊκή κατακραυγή και ΚΑΤΑΔΙΚΗ των ανδρεικέλων και ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ του κατοχικού καθεστώτος…

Τώρα παίζουμε το γνωστό θέατρο των πολιτικών κοκορομαχιών, των άθλιων δηλώσεων των ανδρεικέλων και των πολιτικών απατεώνων του καθεστώτος περί «κατάλυσης της δημοκρατίας», «αμαυρώματος της εθνικής επετείου» και τα τοιαύτα…

ΟΛΟΙ αυτοί που επιμόνως, εδώ και πολλά χρόνια, επιχειρούν να καταργήσουν τις παρελάσεις, τις εθνικές επετείους και τα ιστορικά μας σύμβολα φωνασκούν σήμερα περί «αμαυρώματος» της Εθνικής μας Επετείου: Ο εθνομηδενισμός, αλλά και ο κάλπικος πατριωτισμός σε παράκρουση…

Οι χειρότεροι όλων: Τα ανδρείκελα της κατοχικής κυβέρνησης και οι ποικίλοι καθεστωτικοί μηχανισμοί εξουσίας (από τον Παπούλια μέχρι τα ΜΜΕ).

Ωρύονται όλοι αυτοί και χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για κάποιες πράξεις βίας εναντίον της «δημοκρατίας» και της «εθνικής μας ιστορίας», όταν δεν έχουν αφήσει ΤΙΠΟΤΑ όρθιο και έχουν επιβάλλει τη «δημοκρατία» των διεθνών κερδοσκόπων και των νέων αποικιοκρατών: Μια στυγνή δικτατορία του χρήματος και των νέων κατοχικών δυνάμεων…

Ο ελληνικός λαός τους φτύνει ΣΥΣΣΩΜΟΣ, δεν τολμούν ούτε να εμφανιστούν και έχουν το θράσος να παραδίδουν μαθήματα δημοκρατίας και αγωνιστικής ηθικής: Τόσο πωρωμένοι Φιλισταίοι είναι. Τόσο ξετσίπωτα ανδρείκελα…

Η λαϊκή ΟΡΓΗ δεν κλειδώνεται σε μπουκάλι. Ένα κατοχικό καθεστώς ανδρεικέλων παρατεινόμενης πολιορκίας, καθημερινής λεηλασίας και εξόντωσης του ελληνικού λαού, καθώς και δικτατορικής αυθαιρεσίας μοιραία προκαλεί και κάποιες «αυθαίρετες» και «βίαιες» πράξεις του λαού, όταν μάλιστα αυτός είναι εντελώς ανοργάνωτος: Φρόντισαν γι αυτό τα «αριστερά» δεκανίκια του καθεστώτος…

Μπροστά σε ένα τέτοιο καθεστώς ΚΑΘΕ πράξη ΟΡΓΗΣ του λαού είναι και ΝΟΜΙΜΗ και ΑΝΑΓΚΑΙΑ…

Η λαϊκή ΟΡΓΗ δεν μπορεί να καταδικαστεί ακριβώς γιατί αποτελεί το «νόμιμο τέκνο» της καθεστωτικής βαρβαρότητας και θηριωδίας: Είναι το αναγκαίο προϊόν μιας ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗΣ κατάστασης…

Αυτό που κρίνεται είναι η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ των υποκειμενικών παραγόντων, δηλαδή των κομμάτων και των πολιτικών οργανώσεων.

Η Λαϊκή οργή αποτελεί τη Λυδία Λίθο του «πολιτικού παράγοντα». Η ποιότητα, η φύση, ο χαρακτήρας και η φυσιογνωμία κάθε πολιτικού υποκειμένου καθορίζεται και προσδιορίζεται από το πώς αντιμετωπίζει τη λαϊκή ΟΡΓΗ: σαν ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ της εξέλιξης και των αγώνων ή σαν ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ εκμετάλλευσης και αύξησης των κομματικών ψήφων…

Εδώ ακριβώς βρίσκεται και το ΕΓΚΛΗΜΑ των ΣΥΡΙΖΑΙΩΝ και λοιπών, καθώς και της άλλης «τσόντας» των ακροδεξιών στη σημερινή επέτειο.

ΟΛΟΙ αυτοί έστησαν σώσου και «δυναμικές» εμπορικές φιέστες για την εκμετάλλευση και καπηλεία της λαϊκής ΟΡΓΗΣ που ξεχύθηκε ανοργάνωτη στη σημερινή επέτειο…

Δεν προσπάθησαν να ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΝ τη λαϊκή ΟΡΓΗ σε ανώτερα και πιο συνειδητά αγωνιστικά επίπεδα, να πυροδοτήσουν και να σαλπίσουν τις ιδέες, τις αξίες και την ΟΡΓΑΝΩΣΗ του λαϊκού «ΟΧΙ» του 1940, αλλά αντίθετα ΠΡΟΒΟΚΑΡΑΝ αυτή τη λαϊκή ΟΡΓΗ με ποικίλα τεχνάσματα τηλεοπτικού θεάματος και εκλογικού κρετινισμού, εντελώς ξένα και αντίθετα με την ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ του «ΟΧΙ» του ’40…

ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ η πρακτική τους ήταν πρακτική υπονόμευσης της εθνικής επετείου, συνακόλουθα ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗΣ του αγωνιστικού της πνεύματος, αλλά και της ΟΡΓΗΣ του λαού που ύψωνε κραυγή καταδίκης του καθεστώτος και των ανδρεικέλων του…

Γι αυτό Ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ μιλάει ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ για εκλογές και έχει γυρίσει επιδεικτικά και θεαματικά την πλάτη στην ΟΡΓΑΝΩΣΗ της λαϊκής ΟΡΓΗΣ: του λαϊκού αγωνιστικού «ΟΧΙ»…

ΟΛΕΣ οι άλλες οι ρητορείες των ηχηρών καυγάδων με τα κυβερνητικά ανδρείκελα είναι μέσα στο καθεστωτικό και άκρως σκηνοθετημένο παιχνίδι της εκλογικής εμπορίας, της «ανανέωσης» και της ΔΙΑΣΩΣΗΣ του καθεστώτος…

ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ ΕΠΕΣΑΝ...

 ΟΡΘΗ ΠΕΡΙΓΡΦΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ κ.  Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟ !! ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ !!!

Παρασκευή, 28 Οκτωβρίου 2011

ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ ΕΠΕΣΑΝ... ΙΔΟΥ ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ

ΠΗΓΕ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΚΑΙ ΓΥΡΙΣΕ ΚΛΗΤΗΡΑΣ ΜΕ ΤΗ ΘΗΛΕΙΑ ΤΟΥ ΠΤΩΧΕΥΤΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ ΣΤΟ ΛΑΙΜΟ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ.

Και αυτή την κατάντια που εν πολλοίς επιχειρείται να εμφανιστεί ως κορυφαίο εθνικό επίτευγμα, τη συνθέτουν:

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

1.Η ανεξέλεγκτη, ταχύτατη και απόλυτη χρεοκοπία για τους εργαζόμενους και ολόκληρη την Ελληνική κοινωνία. Το «κούρεμα» για όλους εμάς, θα σημαίνει περαιτέρω πετσόκομμα μισθών, συντάξεων, στοιχειωδών δικαιωμάτων και αξιοπρεπούς ζωής, την ίδια στιγμή που σχεδιάζεται νέο εφιαλτικό πογκρόμ φόρων, εισφορών, και ανελέητης εισβολής στη ζωή μας που θα τροφοδοτήσει τη γενικευμένη απελπισία και την απόγνωση.

2.Η απόλυτη διασφάλιση των νταβατζήδων της πολιτικής και οικονομικής τοκογλυφίας, και το πανηγύρι για το μεγάλο πλιάτσικο στο κουφάρι και της πατρίδας μας και την Ελληνικής κοινωνίας, έχει ήδη χορογραφηθεί πολύ πριν τις ντροπιαστικές υπογραφές στη συνθήκη παράδοσης ολόκληρης της χώρας.

Αυτή η κυβέρνηση, έσυρε τη χώρα στη μέγγενη του πτωχευτικού κώδικα που οδήγησε στη συντηρητική κατάσχεση ακόμη και των προσδοκιών μας, προσχεδιασμένα, μεθοδικά, και έχοντας πλήρη συνείδηση ότι με τις πολιτικές επιλογές της, επιτελεί κορυφαίο εθνικό έγκλημα σε βάρος της ίδιας της της πατρίδας.

Αυτή η κυβέρνηση, ούτε μια φορά δεν κινήθηκε – κατά τη διάρκεια αυτής της αντιφατικής της διαδρομής – με γνώμονα το συμφέρον και τη «σωτηρία» της πατρίδας, όπως ψευδώς δήλωνε προκειμένου να συγκαλύπτει την ολέθρια και επί της ουσίας κατάφωρα αντεθνική πολιτική της.

Σωτηρία της χώρας δεν μπορεί να δρομολογηθεί με το λαό της να οδηγείται στην απόλυτη εξαθλίωση…

Σωτηρία της χώρας δεν μπορεί να νοηθεί όταν αποδομούνται και τα τελευταία απομεινάρια του κοινωνικού κράτους που οφείλει να μεριμνά και να εξασφαλίζει τα στοιχειωδώς απαραίτητα για τον πολίτη του…

Σωτηρία της χώρας δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί όσο παραμένουν στο απυρόβλητο οι πρωταίτιοι πολιτικοί και οι κυρίαρχες πολιτικές που πλιατσικολόγησαν διαχρονικά σε βάρος της και ενορχήστρωσαν τη ληστεία του πλούτου της και την καταστροφή της…

Σωτηρία της χώρας δεν μπορεί να εξασφαλίζεται ούτε καν ως διατύπωση στα κείμενα της ντροπής, από τη στιγμή που το κυρίαρχο μέλημα παραμένει η εξασφάλιση πολιτικών συμμοριών, οικονομικών νταβατζήδων και ενός πλαισίου πολιτικών θεσμών και νομικών ρυθμίσεων, που διασφαλίζουν το δικαίωμα όλων αυτών να απομυζούν διαχρονικά και την τελευταία δυνατότητα αυτού του λαού, μαζί με το τελευταίο ίχνος της αξιοπρέπειάς του.

Αυτή η κυβέρνηση, υποτασσόμενη πλήρως στις απαιτήσεις της τρόικας και των μεγάλων αφεντικών που χαλιναγωγούν την πολιτική της στάση, ξεζούμισε εδώ και ενάμιση χρόνο τους εργαζόμενους αλλά και ολόκληρη την κοινωνία, λεηλατώντας εισοδήματα, γκρεμίζοντας κοινωνικές κατακτήσεις και σπρώχνοντας στην ανεργία εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους, για να παρουσιάσει στο τέλος το «κούρεμα» του χρέους, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά η απαρχή νέων βασάνων για το λαό, και θα συνεχιστεί με κούρεμα των ασφαλιστικών ταμείων και των αποθεματικών τους, των μισθών, των συντάξεων και της ίδιας της αξιοπρέπειάς μας σε τελευταία ανάλυση.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ:

Σήμερα οι μάσκες της υποκρισίας έπεσαν και ο Ελληνικός λαός είχε την ευκαιρία να δει την άθλια μούρη των άσπονδων φίλων του.

Σε ένα πρωτοφανές κρεσέντο υποκρισίας η «μαύρη συμμαχία» του δοσιλογισμού, μπροστά στην αδυναμία της να παρελάσει στις εξέδρες των «επισήμων» κοτζαμπάσηδων, παρελαύνει στα τηλεοπτικά παράθυρα χύνοντας γι ακόμη μια φορά δηλητήριο σε βάρος της μαχόμενης κοινωνίας.

Επεχείρησαν χωρίς αιδώ, να ταυτίσουν με τον εθνομηδενισμό, όλους εκείνους που δεν ανέχτηκαν να βλέπουν να καμαρώνουν ως επίσημοι όλοι εκείνοι που πούλησαν την ψυχή τους στο διάβολο και την πατρίδα μας στον νεοκατακτητή.

Επεχείρησαν να ταυτίσουν όλους εκείνους που αντιστάθηκαν στη φιέστα ντροπής μέσα από την οποία οι οργανωτές της επεδίωκαν να μετατρέψουν την εθνική επέτειο σε βήμα επιδοκιμασίας μιας κατάπτυστης και αντεθνικής συμφωνίας, με κείνες τις μαύρες φωνές που στοχοποιούν τις παρελάσεις και επιδιώκουν τον ουσιαστικό τους εκφυλισμό.

Επιχειρούν να ταυτίσουν τη λαϊκή αντίσταση στο δοσιλογισμό και την εθνική προδοσία, με τα ανθελληνικά ρεμάλια που προσβλέπουν στην κατάργηση και την αποδυνάμωση των παρελάσεων.

Ύπουλοι και δόλιοι όλοι αυτοί, κρύβουν σκόπιμα ότι οι παρελάσεις πραγματοποιήθηκαν τελικά, από τα όποια τμήματα απέμειναν, μετά την αποχώρηση των ανεπιθύμητων «επισήμων» από την πασαρέλα και τα έδρανα.

Ποια είναι όμως η αλήθεια???

Η αλήθεια είναι πως όλοι αυτοί οι Έλληνες πολίτες, όχι μόνο δεν αμφισβητούν το πραγματικό νόημα της εθνικής επετείου, όχι μόνο δεν διανοούνται καν να στηρίξουν λογικές αποδυνάμωσης και εκφυλισμού των παρελάσεων…

Αλλά αντίθετα αυτό που διαδήλωσαν, είναι την αποστροφή τους να αναγνωρίσουν το δικαίωμα να στρογγυλοκάθονται στην εξέδρα των επισήμων, όλοι εκείνοι που με τη στάση τους και τη δράση τους δεν τίμησαν ούτε την Ελληνική σημαία, ούτε την εθνική κυριαρχία την οποία εκχώρησαν, ούτε την εθνική αξιοπρέπεια που φτηνοπούλησαν στα ανίερα παζάρια της ντροπής.

Και ποιά η γελοιότητά τους???

Με το φαιδρό τους λόγο ανέδειξαν ήδη τη νέα κυβέρνηση του τόπου και την παρέδωσαν ...στο ΣΥΡΙΖΑ. Τόσο γελοίοι...

Δυστυχώς, δεν θα γίνουμε Αργεντινή

Του Χρήστου Αλωνιστιώτη

Από το ξέσπασμα της ‘ελληνικής’ κρίσης καταβλήθηκε μια τεράστια προσπάθεια να πεισθούμε, ότι ο καλύτερος τρόπος για να ανταπεξέλθει η Ελλάδα και να δει το μέλλον της με αισιοδοξία ήταν η βοήθεια από το ΔΝΤ, που στη συνέχεα βέβαια έγινε Τρόικα, με τη συμμετοχή της ΕΕ και της ΕΚΤ. Μάλιστα εκείνη την περίοδο παρουσιαζόταν με δραματικό τρόπο το τι συνέβη στην Αργεντινή μετά τη χρεοκοπία της και όλοι εύχονταν η Ελλάδα να μην έχει την ίδια τύχη. Το ίδιο εύχονται ακόμα και σήμερα. Αλήθεια όμως, πόσο άσχημα ήταν τα πράγματα στην Αργεντινή; Κατάφερε τελικά να επανέλθει δεδομένου ότι χτυπήθηκε στην αρχή μιας καταστροφικής δεκαετίας;

Παρακάτω παρουσιάζεται η περίπτωση της Αργεντινής. Αυτό που είναι εκπληκτικό, είναι ότι προσπαθώντας να δούμε τι συνέβη στην Αργεντινή, συναντάμε εικόνες από την Ελλάδα!

Όταν η κρίση άρχισε να χτυπά την Αργεντινή, το ΔΝΤ εμφανίστηκε και άρχισε να συνομιλεί με την κυβέρνηση σχετικά με το πώς θα καταφέρει η χώρα να ξεπεράσει τα προβλήματά της. Το ΔΝΤ επέμενε ότι η δημοσιονομική πολιτική που εφαρμοζόταν έπαιξε πρωταρχικό ρόλο για την κρίση που βίωνε η Αργεντινή και πρότεινε τη λήψη μέτρων δημοσιονομικής πειθαρχίας ως την κατάλληλη πολιτική που θα αποκαθιστούσε την εμπιστοσύνη των ξένων επενδυτών για τη χώρα και θα έθετε τις βάσεις για τη σταθεροποίηση της οικονομίας. Αυτή η πολιτική όμως, αποδείχθηκε απολύτως αποτυχημένη και οδήγησε τη χώρα να χάσει πάνω από το 20% του ΑΕΠ της από το επίπεδο που είχε κορυφώσει το 1998 και να βρεθεί για πάνω από 4 χρόνια σε ύφεση, με την ανεργία στο 21,5%, τους πραγματικούς μισθούς με μείωση 18% και με το 53% των Αργεντίνων να βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας. Όλα αυτά, οδήγησαν σε συνεχείς, άγριες διαδηλώσεις και ταραχές, ανέτρεψαν την κυβέρνηση και τελικά οδήγησαν την Αργεντινή στη χρεοκοπία, όταν όλες οι πολιτικές και όλα τα σκληρά μέτρα, είχαν ληφθεί εξαρχής με γνώμονα την αποφυγή αυτού του σεναρίου. Η χρεοκοπία κυριάρχησε ως επιλογή, προκειμένου να μπει ένα τέλος στον κατήφορο της αργεντίνικης οικονομίας.

Στη πραγματικότητα, η Αργεντινή δεν ευθυνόταν για την κρίση που τη χτύπησε, αλλά υπήρξε το θύμα μιας γενικότερης αναταραχής που είχε ξεσπάσει στην παγκόσμια οικονομία και η οποία οξύνθηκε με τις κρίσεις του Μεξικού, της Ασίας και κυρίως της Ρωσίας που πυροδότησε την κατάρρευση του hedge fund, Long Term Capital Management (LTCM). Το γεγονός αυτό είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση του συστημικού κινδύνου που οδήγησε σε αύξηση των επιτοκίων δανεισμού που συνεπάγεται αύξηση του χρέους αλλά και αύξηση της πιθανότητας πτώχευσης μιας χώρας. Το τελευταίο είναι που οδηγεί στη διατήρηση μακροπρόθεσμα υψηλών επιτοκίων και υψηλού επιπέδου χρέους.

Η ύφεση στην Αργεντινή επήλθε επειδή η κρίση δημιούργησε τεράστιες εκροές κεφαλαίων από τη χώρα, όπως και από άλλες χώρες και στον επαναπατρισμό τους στην Αμερική και στα αμερικανικά κρατικά ομόλογα. Μην έχοντας αξιολογήσει αυτό τον παράγοντα, τα δημοσιονομικά μέτρα επιδείνωσαν την κατάσταση. Εφόσον το πρόβλημα δεν έχει δημιουργηθεί από τα υψηλά ελλείμματα, κάθε προσπάθεια να επιλυθεί σε αυτή τη βάση θα είναι αποτυχημένη, όπως έχει αποδείξει και το παρελθόν.

Μετά τη χρεοκοπία, η οικονομία παρέμεινε σε ύφεση μόλις για τρεις μήνες (ύφεση 5% που θεωρείται ιδιαίτερα μεγάλη).

Στη συνέχεια, η οικονομία άρχισε να ανακάμπτει ιδιαίτερα γρήγορα και αυτό επιτεύχθηκε με την υποτίμηση του νομίσματος, που έκανε τις εξαγωγές πάρα πολύ ανταγωνιστικές, μειώνοντας ταυτόχρονα τις εισαγωγές. Σταδιακά οι εξαγωγές έγιναν ένα σημαντικό μέρος του ΑΕΠ (από το 6,7% στο 71,3%) και η Αργεντινή κατάφερε με αυτό τον τρόπο να σημειώσει διατηρήσιμα πλεονάσματα, από τα οποία μπόρεσε να χρηματοδοτήσει τις ανάγκες της, χωρίς εξωτερικό δανεισμό. Τι ακολούθησε; Ο δρόμος για την Αργεντινή ήταν απλός. Να επιτρέψει στην οικονομία να αναγεννηθεί και όταν αυτό θα άρχιζε να εκπληρώνεται οι ξένοι επενδυτές βλέποντας την έξοδο από την ύφεση θα μπορούσαν να επιστρέψουν και πάλι από μόνοι τους.

Οι εξαγωγές παίζουν ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στην αρχική προσπάθεια της οικονομίας να βγει από την ύφεση. Στη συνέχεια όμως, το μεγαλύτερο ρόλο, αναλαμβάνει η κατανάλωση. Αυτό επιτυγχάνεται τόσο από τη σταδιακή αύξηση των θέσεων εργασίας καθώς η οικονομία βγαίνει από την ύφεση αλλά και μέσα από κρατικά προγράμματα ενίσχυσης της εργασίας, με στόχο τη σταδιακή αύξηση του μέσου εισοδήματος. Όλα αυτά βοήθησαν την οικονομία της Αργεντινής να επιστρέψει στα επίπεδα προ της χρεοκοπίας, σε μόλις τρία χρόνια και μάλιστα να βρεθεί και κατά 20% υψηλότερα από την προηγούμενη κορυφή.


Εξέλιξη ΑΕΠ Αργεντινής (1997-2011), δισ. δολάρια



Εξαγωγές (1998-2011), δισ. δολάρια/μήνα


 

Ποσοστό ανεργίας (2002-2011)


Όλα τα παραπάνω έχουν πάρα πολλές ομοιότητες με τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα, από την ημέρα που ανακοινώθηκε η είσοδος του ΔΝΤ. Αυτά είναι πάρα πολύ αρνητικά για τη συνέχεια, καθώς η Ελλάδα δεν έχει το πλεονέκτημα της υποτίμησης του νομίσματος όπως έκανε η Αργεντινή με στόχο να τονώσει τις εξαγωγές της. Στην Ελλάδα, κάτι αντίστοιχο είναι αβέβαιο εάν θα συμβεί ακόμα και με ισχυρή εσωτερική υποτίμηση (η οποία έχει ήδη ξεκινήσει), αφού το ευρώ θα παραμείνει ισχυρό, αν βρεθεί μια λύση για να διευθετηθεί η κρίση. Εάν η Ευρώπη ήθελε να επιλύσει τη κρίση, θα έπρεπε να δώσει τη δυνατότητα ύπαρξης ενός εναλλακτικού νομισματικού μηχανισμού όπου η Ελλάδα και άλλες περιφερειακές χώρες, θα μπορούσαν να έχουν χαμηλότερη ισοτιμία, μέχρι να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους.

Αντ’ αυτού, η επιμονή της συνεργασίας με το ΔΝΤ και της τυφλής εμπιστοσύνης στις πολιτικές του, θα έχει σύμφωνα και με το παρελθόν, ολέθρια αποτελέσματα. Μάλιστα το ΑΕΠ της Ελλάδας, εκτιμάται ότι θα κάνει πολλά χρόνια προκειμένου να βρεθεί και πάλι στα προ της κρίσης επίπεδα.

ΑΕΠ Ελλάδας, Πραγματικό, εκτιμήσεις, τάση 20 ετών

 

* Ο κ. Χρήστος Αλωνιστιώτης είναι Αναλυτής αγορών της DailyFX/ FXCM

Πηγή:www.capital.gr