Β. Βιλιάρδος - ΜΕΡΙΚΗ ΑΠΟΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ

ΜΕΡΙΚΗ ΑΠΟΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ: Εάν δεν περιορίσουμε άμεσα την παγκοσμιοποίηση, δεν πρόκειται να επιλύσουμε τα τεράστια προβλήματα της αποβιομηχανοποίησης της Δύσης, της υπερχρέωσης, της ύφεσης, του ελέγχου των τραπεζών, καθώς επίσης της καταστροφικής ανεργίας

"Το χρηματοπιστωτικό σύστημα, στη σημερινή του μορφή, διατηρουμένης της ασύμμετρης παγκοσμιοποίησης, είναι μία βόμβα μεγατόνων στα θεμέλια του πλανήτη - ενώ αποτελεί μία κατά πολύ μεγαλύτερη απειλή για τις δυτικές δημοκρατίες, από την τρομοκρατία.

Καμία δημοκρατική κυβέρνηση δεν αποσταθεροποιήθηκε ποτέ από μία τρομοκρατική επίθεση. Εάν όμως τα αυτόματα τραπεζικά μηχανήματα ανάληψης (ATM's) σταματήσουν κάποια στιγμή να βγάζουν χρήματα, κάτι που δεν είναι πλέον απίθανο, οι περισσότερες δυτικές δημοκρατίες θα καταρρεύσουν σε χρόνο μηδέν".  

Κείμενα

Έχουμε την εντύπωση ότι, κανένας άνθρωπος δεν επιθυμεί πλέον να ακούει τη λέξη «κρίση» - παρά το ότι θα μαςαπασχολήσει, τόσο από πολιτικής, όσο και από οικονομικής πλευράς, τουλάχιστον τα επόμενα δέκα χρόνια.

Ενδεχομένως δε πολύ περισσότερο, αφού εμείς τουλάχιστον θεωρούμε ότι, εάν δεν περιορίσουμε την παγκοσμιοποίηση (αναφορά μας), δεν πρόκειται να επιλύσουμε τα τεράστια προβλήματα της αποβιομηχανοποίησης της Δύσης, της υπερχρέωσης, της ύφεσης, της αποθράσυνσης του (απελευθερωμένου από την πλήρη ανυπαρξία συνόρων) χρηματοπιστωτικού κτήνους, της καταστροφικής ανεργίας κοκ.

Για να είμαστε δε ειλικρινείς, ακόμη και αν τελικά καταφέρουμε να πείσουμε τη Γερμανία να αποδεχθεί την «θεραπεία» των ευρωπαϊκών ασυμμετριών (ανάλυση), κάτι μάλλον απίθανο, το μόνο που θα πετύχουμε θα είναι να την παρασύρουμε μαζί μας στο γκρεμό - καθυστερώντας έστω για κάποια χρόνια το μοιραίο.  

Ειδικά όσον αφορά την παγκοσμιοποίηση, δεν είμαστε δογματικά εναντίον της - με την έννοια ότι, δεν θα είχαμε καμία αντίρρηση να ζούμε σε ένα σπίτι με ανοιχτές πόρτες, εάν δεν υπήρχαν διαρρήκτες ή εάν η «κοινωνική ηθική» παγκοσμίως ήταν σε τόσο μεγάλο βαθμό εξελιγμένη, ώστε να μην απαιτείται η προστασία μας από κανέναν.

Επειδή όμως οφείλουμε να είμαστε ρεαλιστές, αντιλαμβανόμενοι πως δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, θα προτιμούσαμε την οπισθοχώρηση μας σε ένα στάδιο «μερικής παγκοσμιοποίησης» - έως εκείνη τη χρονική στιγμή όπου, αφενός μεν θα μπορούσαμε να ελέγξουμε το χρηματοπιστωτικό τέρας, αφετέρου θα επέτρεπαν τόσο οι μισθοί, όσο και οι υπόλοιπες συνθήκες εργασίας, κυρίως της Ασίας, την επιβίωση της δικής μας βιομηχανικής παραγωγής  (χωρίς την οποία είναι αδύνατον να καταπολεμηθεί η ανεργία στη Δύση).   

Εάν δεν καταπολεμηθεί τώρα η ανεργία, το συντομότερο δυνατόν, οι συνθήκες θα γίνουν εκρηκτικές - με τα εξαγριωμένα πλήθη να ξεχύνονται μανιασμένα στους δρόμους, καταστρέφοντας τα πάντα στο πέρασμα τους.       

Ανεξάρτητα από όλα αυτά, παραθέτουμε μερικά διαφορετικά μεταξύ τους κείμενα μας, τα οποία σχολιάζουν ορισμένα στοιχεία της επικαιρότητας - απλά και μόνο για να μην ξεχαστούν.       

ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Ολοφάνερα πλέον τα τεράστια μειονεκτήματα της αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας - σε αντίθεση με την άμεση. Διορίζεται από τους δανειστές μία προσωρινή κυβέρνηση συνεργασίας, η οποία αποτελείται

(α) από ένα κόμμα που δεν σεβάστηκε ούτε στο ελάχιστο τις δικές του προεκλογικές δεσμεύσεις ή, έστω, τους ψηφοφόρους του, καθώς επίσης

(β) από ένα άλλο, το οποίο καταψηφίσθηκε από τους Πολίτες - έχοντας καταρρεύσει στις δημοσκοπήσεις.

Την ίδια στιγμή, προωθείται από το διεθνές κεφάλαιο στο παρασκήνιο το κόμμα-αντικαταστάτης - το οποίο θα δρομολογήσει, χωρίς ιδιαίτερες αντιδράσεις, τη λεηλασία της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας της πατρίδας μας (υπενθυμίζουμε τον επίλογο της ανάλυσης «Η λεηλασία της Τουρκίας») .

Ένα κόμμα που θα ψηφιστεί, επειδή θα πεισθούμε ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση, αφού θα έχει εξασφαλιστεί προκαταβολικά η παταγώδης αποτυχία των δύο προηγουμένων (διαφορετικά δεν αιτιολογούνται τα τελευταία, απίστευτα λάθη της κυβέρνησης).

Ευχόμαστε φυσικά να διαψευσθούμε, αλλά τα σημάδια είναι αρκετά καθαρά – σε σημείο που να είναι πλέον ορατά, δια γυμνού οφθαλμού, ακόμη και σε αδαείς.

ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Χωρίς καμία αμφιβολία, θα θέλαμε όλοι μας να τα καταφέρει η (όποια) ελληνική κυβέρνηση, ακόμη και η σημερινή - αν και αποτελείται από εκείνα τα δύο κόμματα, τα οποία οδήγησαν μία πάμπλουτη, πολλαπλά προικισμένη χώρα, όπως η Ελλάδα, στη χρεοκοπία (ενώ την έχουν φέρει ξανά, πολύ πιο κοντά αυτή τη φορά, στην πόρτα της εξόδου από το ευρώ).

Ακόμη περισσότερο, ευχόμαστε με όλη μας την καρδιά να τα καταφέρει, παρά το ότι τα «συστατικά της μέλη» συνετέλεσαν τα μέγιστα στο διεθνή εξευτελισμό, στην απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας, στην υποδούλωση και στην εξαθλίωση της πατρίδας μας - ενώ δεν θα μπορούσαμε να ισχυρισθούμε υπεύθυνα ότι διαθέτει ικανά ή, έστω, κάπως επαρκή στελέχη (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα επιθυμούσαμε να κάνουμε λάθος).

Έχει όμως αλήθεια τη δυνατότητα να τα καταφέρει η κυβέρνηση; Έχουμε την άποψη πως ναι, την έχει - υπό τις εξής βέβαια ελάχιστες προϋποθέσεις:

(α) Να «εκπονήσει» άμεσα ένα πραγματικό δικό της πρόγραμμα εξόδου από την κρίση χρέους, σταθεροποίησης δηλαδή της οικονομίας και ανάπτυξης - στηριζόμενο αποκλειστικά και μόνο στις δικές της δυνάμεις (ανάλυση), καθώς επίσης στα τεράστια μέσα που διαθέτει η πατρίδα μας.

(β) Να εξασφαλίσει την συμπαράσταση όλων ανεξαιρέτως των Ελλήνων Πολιτών, λέγοντας τους ολόκληρη την αλήθειακαι πείθοντας τους τόσο για τις καλές της προθέσεις, όσο και για την πιστή τήρηση των (όποιων) προγραμμάτων ή υποσχέσεων της.

Είναι δυνατόν όμως να επιτύχει τις παραπάνω προϋποθέσεις, ακόμη και αν υποθέσουμε ότι δεν «άγεται και φέρεται» από τησκιώδη εξουσία στο παρασκήνιο; Εάν όχι η σημερινή κυβέρνηση, μήπως υπάρχει κάποια άλλη στην ευρύτερη αντιπολίτευση, η οποία θα τα κατάφερνε, εάν ερχόταν στην εξουσία;

«Αρνητικό», θα απαντούσαμε με την γνωστή έκφραση της νέας γενιάς, η οποία δεν θέλει να χάνει το χρόνο της με τις πολύπλοκες, «πολιτικές απαντήσεις», οι οποίες έχουν έναν και μοναδικό σκοπό: να υπεκφεύγουν, ενταφιάζοντας όσο πιο βαθειά γίνεται την αλήθεια, κρύβοντας παράλληλα την απίστευτη ιδιοτέλεια των εκάστοτε ιθυνόντων.

Χωρίς την αναθεώρηση του συντάγματος και την υιοθέτηση της άμεσης δημοκρατίας, έτσι ώστε να ψηφίζουν μόνοι τους οι Πολίτες τους βασικούς νόμους του κράτους, ελέγχοντας οι ίδιοι αυστηρά την εξουσία (ανάλυση), δεν υπάρχει καμία περίπτωση να εξασφαλισθούν οι βασικές προϋποθέσεις εξόδου της χώρας μας από την παγίδα, στην οποία οδηγηθήκαμε ανόητα - αν και δεν πρέπει ποτέ να είναι κανείς απόλυτος.

Ολοκληρώνοντας, υπενθυμίζουμε σε όλους όσους θεωρούν τους πολίτες ανώριμους για την υιοθέτηση του συγκεκριμένου πολιτεύματος πως το βασικό πλεονέκτημα της άμεση δημοκρατίας είναι το ότι, υποχρεώνει τους πολίτες να εξελιχθούν και να ωριμάσουν -  μέσω της υπευθυνότητας που απαιτεί.

Το γεγονός αυτό είναι σε πλήρη αντίθεση με την αντιπροσωπευτική δημοκρατία η οποία, μεταξύ άλλων, προκαλεί έναν απίστευτο παιδισμό - μετατρέποντας τους πολίτες σε μικρά παιδιά, τα οποία περιμένουν τα πάντα από τους γονείς τους (δηλαδή, από τα συχνά διεφθαρμένα κόμματα εξουσίας).      

Η ΕΛΛΗΝΟ-ΙΤΑΛΙΚΗ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΑ

Ως συνήθως, εμείς οι Έλληνες έχουμε μία «ιδιόμορφη» τάση, εάν όχι μία αυτοκαταστροφική μανία, να κατακρίνουμε την πατρίδα μας - θεωρώντας ότι είναι η μοναδική χώρα στον πλανήτη, η οποία χρησιμοποιεί «αντισυμβατικές» μεθόδους, με στόχο την παραπλάνηση άλλων.

Στα πλαίσια αυτά, όλοι θυμούνται το θόρυβο που προκάλεσε το θέμα των swaps, με τα οποία η τότε κυβέρνηση διευκόλυνε την είσοδο της Ελλάδας στη Ευρωζώνη – κάτι που θα ήταν καλύτερα να είχαμε αποφύγει, προβλέποντας ότι το ευρώ θα αποβιομηχανοποιούσε τη χώρα.

Όπως όμως έρχεται στο φως της δημοσιότητας, περίπου την ίδια μέθοδο χρησιμοποίησε και η Ιταλία – συνάπτοντας το 1995 μία αντίστοιχα πανάκριβη συμφωνία παραγώγων προϊόντων, με στόχο να μειώσει τεχνητά το έλλειμμα της από το 7,7% στο 3% (έτσι όπως απαιτούσαν τότε τα κριτήρια εισαγωγής της στην Ευρωζώνη).

Ένας από τους τότε υπεύθυνους δε στην Ιταλία είναι ο σημερινός πρόεδρος της ΕΚΤ – ο οποίος εργαζόταν έως το 2002 στο ιταλικό υπουργείο οικονομικών, συνεχίζοντας αργότερα στη Goldman Sachs.

Από την άλλη πλευρά, παρά το ότι έχουμε αναλύσει πολλές φορές το θέμα, κανένας δεν θέλει να κατανοήσει πως η Ελλάδα, όπως και η Ιταλία, έχουν πρόβλημα δημοσίου χρέους – σε αντίθεση με όλες τις άλλες χώρες, οι οποίες έχουν πρόβλημα ιδιωτικού χρέους. 

Στις χώρες με προβλήματα ιδιωτικού χρέους, εκτός της Ιρλανδίας, της Ισπανίας, των Η.Π.Α., της Μ. Βρετανίας κλπ., έχει προστεθεί πρόσφατα η Ολλανδία, εν μέρει η Δανία, η Κίνα (τράπεζες) και η Αυστραλία (αποβιομηχανοποίηση) - ενώ θα ακολουθήσει σύντομα ο Καναδάς, το ιδιωτικό χρέος του οποίου, επίσης λόγω της φούσκας ακινήτων, είναι ίσως το υψηλότερο όλων.

Εν τούτοις, ο (πρώην) υγιής ιδιωτικός τομέας της πατρίδας μας επωμίσθηκε όλα τα βάρη της κρίσης, «αρρωσταίνοντας» – με εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένους να απολύονται, με επιχειρήσεις να χρεοκοπούν κοκ.

Αντίθετα, στον πραγματικά βαριά ασθενή, στο δημόσιο, λόγω της «διαπλοκής» του με την πολιτική, δεν έχει γίνει η παραμικρή «επέμβαση» – με αποτέλεσμα να έχει οδηγηθεί αδικαιολόγητα η Ελλάδα σε μία καταστροφική ύφεση, καθώς επίσης να απειλείται με τη λεηλασία τόσο της ιδιωτικής, όσο και της δημόσιας περιουσίας της.

Εάν λοιπόν δεν αλλάξει εντελώς η χρησιμοποιούμενη μέθοδος αντιμετώπισης των προβλημάτων του δημοσίου (κάτι που δεν σημαίνει απαραίτητα απολύσεις αλλά, κυρίως, αύξηση της παραγωγικότητας, καταπολέμηση της διαφθοράς, ευελιξία, λιγότερα εμπόδια στον ιδιωτικό τομέα κλπ.), η Ελλάδα δεν θα βρεθεί πολύ σύντομα μόνο εκτός Ευρωζώνης – θα πεταχτεί στην κυριολεξία, σαν τη στυμμένη λεμονόκουπα, στα σκουπίδια της ιστορίας.

Αθήνα, 27. Ιουνίου 2013

Facebook   Twitter   Linked in   

Β. Βιλιάρδος - Ο ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩ

Ο ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩ: Η πρωσική κυβέρνηση της Γερμανίας τάσσεται ήδη υπέρ της δήμευσης καταθέσεων ύψους 8%, στην περίπτωση τυχόν ανάγκης διάσωσης των ευρωπαϊκών τραπεζών στο μέλλον - κατά το «δεδικασμένο» της δολοφονίας της Κύπρου, αδιαφορώντας για τραπεζικές επιθέσεις

“Οι χρηματοοικονομικές κρίσεις μπορούν να καταστρέψουν, μέσα σε λίγες μόνο ημέρες ή εβδομάδες, τους καρπούς πολυετών προσπαθειών. Εμφανίζονται δε όπως το φαινόμενο El Nino: απρόβλεπτα, καταστροφικά και ανεξέλεγκτα, σαν τον τυφώνα που παρασύρει όλα όσα δεν έχουν χτιστεί σε στέρεες βάσεις.

Η περιορισμένη εμβέλεια τώρα των ανθρωπίνων κοινωνιών, καθώς επίσης οι «ρυθμοί σαλιγκαριού» που κυριαρχούν στα πλαίσια των δημοκρατικών δομών (ειδικά σε πολιτεύματα άμεσης δημοκρατίας, όπως το ελβετικό, το οποίο κατηγορείται για αδυναμία λήψης γρήγορων αποφάσεων), δεν έχουν καμία δυνατότητα, στον ταχύτατο κόσμο των χρηματιστηρίων – τα οποία, αν και διατηρούνται στο απυρόβλητο, είναι οι πραγματικοί ηγεμόνες των αγορών.

Το πραγματικό ερώτημα λοιπόν είναι Παγκοσμιοποίηση ή Δημοκρατία – με τους σημερινούς κερδισμένους της παγκοσμιοποίησης να είναι τα κρυφά (Η.Π.Α.) ή εμφανή (Κίνα, Σιγκαπούρη κλπ.) απολυταρχικά καθεστώτα” (J.Huffschmid με παρεμβάσεις).    

Άρθρο 

Όπως διαβάσαμε σε μία ενδιαφέρουσα ανάλυση, ορισμένα άτομα ή οργανώσεις οδηγούνται στο δικαστήριο, όταν κάτι δεν πηγαίνει καλά – όταν δηλαδή δεν εξελίσσεται θετικά, με αποτέλεσμα να υπάρχει «αντιδικία», σχετικά με το ποιος είναι υπεύθυνος για τις ζημίες που προκλήθηκαν.

Στην περίπτωση όμως της προσφυγής στο γερμανικό συνταγματικό δικαστήριο, το οποίο όφειλε να ελέγξει την ορθότητα ή μη του προγράμματος επαναγοράς ομολόγων της ΕΚΤ (OMT – Outright Monetary Transactions), η διαδικασία δεν μπορεί να αιτιολογηθεί με τα παραπάνω κριτήρια – αφού «εκδικάσθηκε» το πλέον επιτυχημένο νομισματικό μέτρο των τελευταίων δεκαετιών παγκοσμίως.

Ειδικότερα, η εξαγγελία του προγράμματος τον Ιούλιο του 2012, μείωσε τα επιτόκια δανεισμού κρατών και επιχειρήσεων,οδηγώντας στην αντιστροφή των ροών του χρήματος, από το Βορά στο Νότο – με αποτέλεσμα να οδηγηθούν ιδιωτικά κεφάλαια στις χώρες της περιφέρειας, οι οποίες τα είχαν απόλυτη ανάγκη (μία κατάσταση που δυστυχώς αντιστρέφεται ξανά, με αποτέλεσμα τη ραγδαία αύξηση των spreads στην περιφέρεια, την πτώση των χρηματιστηριακών δεικτών κλπ. – γεγονότα εξαιρετικά επικίνδυνα για την Ελλάδα, η οποία δεν έχει ακόμη ολοκληρώσει την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών της, ενώ εμφανίζει ξανά προβλήματα εξυπηρέτησης του δανεισμού της).

Αναμφίβολα, εάν δεν είχε λάβει τη συγκεκριμένη απόφαση η ΕΚΤ, η Ισπανία θα ήταν ήδη θύμα του μηχανισμού στήριξης - ενώ η Ιταλία, η οποία είναι πολύ μεγάλη για να διασωθεί, με δημόσιο χρέος που ξεπερνάει τα 2 τρις €, θα είχε μάλλον χρεοκοπήσει (ένας κίνδυνος που συνεχίζει φυσικά να υπάρχει).

Επομένως, η ενέργεια της ΕΚΤ «ελάφρυνε» σε κάποιο βαθμό τις τεράστιες πιέσεις της βαθειάς ύφεσης στις χώρες του Νότου – ενώ ενίσχυσε την εμπιστοσύνη στη βιωσιμότητα της οικονομίας της Ευρωζώνης, καθώς επίσης στο κοινό νόμισμα.

Το σημαντικότερο δε όλων, χωρίς κόστος – αφού όλα αυτά συνέβησαν, επειδή ο διοικητής της ΕΚΤ απλά ανακοίνωσε πως θα κάνει ότι είναι απαραίτητο, για την ενίσχυση του νομίσματος. Μεταξύ άλλων, αγοράζοντας ομόλογα εκείνων των χωρών, οι οποίες θα το ζητούσαν - αναλαμβάνοντας την υποχρέωση υιοθέτησης αυστηρών δημοσιονομικών μέτρων.

Εν τούτοις, καμία χώρα μέχρι σήμερα δεν ζήτησε κάτι τέτοιο – οπότε η στήριξη του νομίσματος εκ μέρους της ΕΚΤ δεν έχει κοστίσει ουσιαστικά απολύτως τίποτα.

Παρά το ότι όμως η επιτυχία του προγράμματος στις χρηματοπιστωτικές αγορές είναι πλέον τεκμηριωμένη, ευρίσκεται στο «στόχαστρο» της γερμανικής κοινής γνώμης, των πολιτικών κομμάτων, καθώς επίσης αρκετών οικονομολόγων της χώρας. Σύμφωνα με σχετικά πρόσφατη δημοσκόπηση, μόνο το 35% των Γερμανών πολιτών θεωρούν σωστό το πρόγραμμα της ΕΚΤ – ενώ η συντριπτική πλειοψηφία το απορρίπτει.

Η απορία λοιπόν που δημιουργείται είναι γιατί κάποιος, ειδικά ένας Ευρωπαίος, να τοποθετείται εναντίον ενός «νομισματικού» προγράμματος, καλώντας το ανώτατο δικαστήριο να αποφασίσει, όταν το πρόγραμμα αυτό συνέβαλλε τεκμηριωμένα τα μέγιστα, στη διάσωση του κοινού νομίσματος;

Οι Γερμανοί, οι οποίοι είναι αντίθετοι με την υιοθέτηση του προγράμματος της ΕΚΤ (με την πρωσική κυβέρνηση τους να τάσσεται ήδη υπέρ της δήμευσης καταθέσεων ύψους 8%, στην περίπτωση τυχόν ανάγκης διάσωσης των τραπεζών στο μέλλον, κατά το δεδικασμένο της δολοφονίας της Κύπρου), τεκμηριώνουν τη θέση τους με το ότι, δεν πρόκειται για νομισματικό μέτρο, αλλά για δημοσιονομικό – οπότε απαγορεύεται από την κοινοτική νομοθεσία να το αποφασίσει η ΕΚΤ.

Σκοπός του μέτρου αυτού, πάντοτε κατά τους Γερμανούς, είναι η διευκόλυνση της χρηματοδότησης των χρεοκοπημένων, ανεπαρκών και ανίκανων κυβερνήσεων ορισμένων χωρών της Ευρωζώνης – όπως της Ισπανίας, της Ιταλίας, της Ελλάδας κλπ. Παράλληλα, θεωρούν ότι δεν ανήκει στις δικαιοδοσίες της ΕΚΤ η διάσωση του ευρώ, καθώς επίσης η δημιουργία εκείνων των προϋποθέσεων, οι οποίες θα εμπόδιζαν την έξοδο κάποιων χωρών από την Ευρωζώνη.

Οι αντιδράσεις της Γερμανίας εκπλήσσουν ιδιαίτερα, λόγω του ότι η χώρα είναι η κυρίως ωφελημένη από το πρόγραμμα που ανακοίνωσε η ΕΚΤ – αφενός μεν λόγω των εξαιρετικά χαμηλών επιτοκίων δανεισμού της (έχει εξοικονομήσει περί τα 100 δις € από τόκους), αφετέρου επειδή μειώθηκε σημαντικά το ρίσκο της, όσον αφορά τις απαιτήσεις της κεντρικής της τράπεζας από το σύστημα Target II της ΕΚΤ, παρά τη βαθειά ύφεση (η ΕΚΤ όφειλε περί τα 700 δις € στη γερμανική κεντρική τράπεζα, έχοντας αντίστοιχες απαιτήσεις από τις χώρες του Νότου).

Κατά πολλούς λοιπόν, οι αντιδράσεις της Γερμανίας φαίνονται μαζοχιστικές – αφού τα πλεονεκτήματα της από την υιοθέτηση του προγράμματος OMT είναι κάτι περισσότερο από θετικά. Γιατί λοιπόν τοποθετείται εναντίον;

Μία πρώτη αιτία, κατά τους Γερμανούς ειδικούς, είναι η επιμονή της χώρας παραδοσιακά σε μία πολιτική «τάξης» - σταθερών κανόνων δηλαδή, οι οποίοι πρέπει να εφαρμόζονται προτεσταντικά (επιβολή τιμωρίας), πιστά και ακριβώς όπως είναι, έχοντας απόλυτη προτεραιότητα σε σχέση με αποφάσεις, οι οποίες ζυγίζουν κάθε φορά τα δεδομένα.

Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη λογική, την οποία δεν είναι εύκολο να κατακρίνει κανείς, η επιτυχία μπορεί να σημαίνει ταυτόχρονα ανικανότητα, εάν επιτυγχάνεται με «αμφισβητήσιμα» μέσα - με «μη καθαρά» εργαλεία.

Μία δεύτερη αιτία είναι η αυξανόμενη καχυποψία των Γερμανών, απέναντι στην Ευρώπη και στους Θεσμούς της - η οποία είναι πλέον εξαιρετικά μεγάλη, εντός της πνευματικής της ελίτ. Σαν αποτέλεσμα λοιπόν της έλλειψης εμπιστοσύνης προς την Ευρώπη και τους Θεσμούς της, κάθε καινούργιο πολιτικό μέτρο, κάθε νέα απόφαση που λαμβάνεται, αντιμετωπίζεται ως μία συνωμοσία - η οποία έχει απώτερο στόχο την κλοπή των χρημάτων των Γερμανών πολιτών. 

Στα πλαίσια αυτά, αφενός μεν εμφανίζονται πολιτικά κόμματα, τα οποία ζητούν την επιστροφή της χώρας στο εθνικό νόμισμα, αφετέρου η κυβέρνηση επεξεργάζεται μυστικά ανάλογα σχέδια, για ώρα ανάγκης (ανάλυση μας) – ενώ όλο και περισσότεροι Γερμανοί επιθυμούν την έξοδο από την Ευρωζώνη.

Το πρόβλημα στην προκειμένη περίπτωση είναι ασφαλώς το ότι, η ευχή τους θα μπορούσε να εκπληρωθεί – αφού η εχθρική στάση τους απέναντι στο ευρώ, «συνεπικουρούμενη» από την αντίστοιχη σε πολλές άλλες χώρες (Ιταλία, Ελλάδα κλπ.),  θα προκαλέσει, αργά ή γρήγορα, την κατάρρευση της Ευρωζώνης.

Ειδικότερα, εάν κάποια στιγμή τεθούν εμπόδια στην ΕΚΤ, όσον αφορά τη λήψη «αντισυμβατικών» μέτρων, οι χρηματαγορές θα αντιδράσουν εξαιρετικά βίαια – επαναφέροντας την Ευρώπη στο καθεστώς του προηγουμένου καλοκαιριού.

Σε μία τέτοια περίπτωση, χωρίς έναν πολιτικό θεσμό, ο οποίος να μπορεί να αναλαμβάνει την κεντρική διοίκηση, τουλάχιστον σε ώρα ανάγκης, θα χρεοκοπήσουν αναμφίβολα πολλές χώρες – με αποτέλεσμα να επιδεινωθεί η ύφεση στην Ευρώπη, παρασέρνοντας στη δίνη της ακόμη και τις υγιείς οικονομίες.

Σαν αποτέλεσμα μίας τέτοιας διαδικασίας, η εμπιστοσύνη στην ευρωπαϊκή ιδέα θα καταρρεύσει εντελώς – με τον εφιάλτη της ανεξέλεγκτης διάλυσης της να γίνεται πραγματικότητα.      

Ολοκληρώνοντας, είναι πράγματι πολύ περίεργο να υιοθετείται συλλογικά μία τόσο εχθρική στάση, απέναντι σε ένα κοινό νόμισμα - τόσο από τις χώρες που ζημιώνονται, όσο και από αυτές που επωφελούνται.

Ίσως ακόμη πιο παράδοξο είναι το ότι, ο βασικός εχθρός του ευρώ σήμερα είναι η Γερμανία – η χώρα που κερδίζει τα περισσότερα, από κάθε πλευρά (χαμηλή ισοτιμία του νομίσματος, αύξηση των εξαγωγών, εξοικονόμηση επιτοκίων, μετατροπή των χωρών της περιφέρειας σε προτεκτοράτα, αυξημένο κρίσιμο μέγεθος για να επιβιώσει στην παγκοσμιοποίηση κλπ.).

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Κρίνοντας από τα παραπάνω, πρέπει ασφαλώς να έχουμε εναλλακτικά σχέδια - συνειδητοποιώντας όμως πόσο κοστίζουν και παίρνοντας υπεύθυνες αποφάσεις. Ένα από αυτά είναι σίγουρα η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα – η υποτίμηση του οποίου, σε συνδυασμό με το μη μετατρέψιμο σε δραχμές, «ενυπόθηκο» πλέον εξωτερικό χρέος μας, θα δημιουργούσε συνθήκες «σοκ και δέους» στην οικονομία μας, «στέλνοντας» πολλούς Έλληνες στην απόλυτη εξαθλίωση.

Χωρίς να θέλουμε φυσικά να τρομάξουμε κανέναν, αφού δεν είμαστε δογματικά υπέρ ή κατά του ευρώ, αλλά με την πλευρά της Ελλάδας, έχουμε την άποψη ότι, οι συνθήκες που προαναφέραμε δεν θα έχουν καμία σχέση με τις πραγματικά πολύ επώδυνες καταστάσεις που βιώνουμε σήμερα – θα είναι κατά πολύ χειρότερες.

Εάν μη τι άλλο, θα ακολουθούσαν μία καταστροφική ύφεση έξι σχεδόν ετών, η οποία έχει εκτοξεύσει την ανεργία στα ύψη, έχει χρεοκοπήσει χιλιάδες επιχειρήσεις, ενώ έχει εξαθλιώσει ένα σημαντικό μέρος των Ελλήνων.  

Μακροπρόθεσμα βέβαια οι εξελίξεις θα μπορούσαν να είναι θετικές – αφού προηγουμένως όμως πληρωθεί ένα υπέρογκο τίμημα και χωρίς να είμαστε σε θέση να εκτιμήσουμε τους γεωπολιτικούς κινδύνους ενός τέτοιου εγχειρήματος (ειδικά όταν οι κλιματικές και λοιπές συνθήκες οδηγήσουν σε μαζική μετανάστευση πάμπτωχους λαούς, με πιθανή κατεύθυνση την Ευρώπη και με καθόλου ειρηνικές διαθέσεις).  

Με δεδομένο δε το ότι, μία τέτοια λύση προτείνεται συνεχώς, μετά μανίας θα λέγαμε από την αγγλοσαξονική πλευρά, καθώς επίσης από την, δήθεν ή μη, επαναστατική αριστερά (πλέον και από την ακροδεξιά), οφείλουμε να είμαστε ιδιαίτερα καχύποπτοι – αν και μάλλον για τη δραχμή μας προορίζουν, κρίνοντας από τα πρόσφατα αδικαιολόγητα, τεράστια σφάλματα της κυβέρνησης, ακριβώς τότε που άρχισε να φαίνεται μία αχτίδα φωτός στον ορίζοντα της Ελλάδας.

Κλείνοντας, αν και «κατηγορούμαστε» ότι επιλέγουμε την «ηθική του χρέους», αφού τασσόμαστε υπέρ της ολοσχερούς εξόφλησης του (με την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής με χαμηλά επιτόκια, παράλληλα με την απαίτηση πληρωμής του πολεμικού χρέους της Γερμανίας απέναντι μας, καθώς επίσης το λογιστικό έλεγχο του), θεωρούμε ότι,

(α)  αφενός μεν δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις, δημαγωγούν ασύστολα όσοι αναφέρονται σε σεισάχθεια, ενώ τα ανταλλάγματα τυχόν διαγραφών θα ήταν δυσανάλογα - όπως διαπιστώθηκε από το PSI (απώλεια της εθνικής κυριαρχίας, αγγλικό δίκαιο, επιθετική, μονομερής λιτότητα κλπ.), αφετέρου

(β)  δεν μπορεί να επιθυμεί κανείς επιλεκτικά την εφαρμογή του διεθνούς Δικαίου, το οποίο προφυλάσσει κυρίως τις μικρότερες χώρες, από την επιβολή του νόμου του ισχυρότερου.

ΥΓ: Αποτελεί πλέον κοινή πεποίθηση στην Ευρώπη ότι, η Τρόικα απέτυχε «εφ’ όλης της ύλης» - ότι το «Βατερλό» του ΔΝΤ ήταν η Ελλάδα την οποία, αν και το ίδιο επέλεξε ως «πύλη εισόδου του» στην Ευρωζώνη (σενάριο), την κατάστρεψε με τα απίστευτα λάθη του.

Έχουμε λοιπόν μία μοναδική ίσως ευκαιρία να εκδιώξουμε τους εισβολείς από την πατρίδα μας – μία ελπίδα που φαίνεται δυστυχώς να «διεμβολίζουμε» μόνοι μας, επιμένοντας να είμαστε διαιρεμένοι, εγωκεντρικοί, αιθεροβάμονες και αυτοκαταστροφικοί.

Εάν δε επιμείνουμε σε ισχυρισμούς του τύπου «στη δημοκρατία δεν υπάρχουν  αδιέξοδα», οδηγώντας τη χώρα βίαια σε εκλογές (βίαια, αφού η πλειοψηφία τις «αποκηρύσσει»), η επόμενη κυβέρνηση θα αναγκασθεί να διαχειριστεί το χάος.        

Βασίλης Βιλιάρδος 

Αθήνα, 24. Ιουνίου 2013

viliardos@kbanalysis.com

Facebook   Twitter   Linked in   

ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΝΑΓΟΥ - Ο ΔΙΟΝΥΣΟΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ

ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΝΑΓΟΥ

Ο ΔΙΟΝΥΣΟΣ

Ο Ζευς μετά την αφομοίωσιν εν τη φύσει αυτού, του Φάνητος, εσκέφθη, κατά τον Θείον Ορφέα, να δημιουργήσει μίαν νέαν Θεότητα εις την οποίαν να αναθέσει την εξουσίαν επί των ενεργειών των φύσεων πάντων των όντων. Και όντως εξ αυτού και της Θυγατρός του Περσεφόνης εγέννησε τον Ζαγρέα Διόνυσον. Ο Διόνυσος κατ’ αρχάς μεν υπήρξεν και υπάρχει ως Θεότης χθόνιος, μετέπειτα όμως εγένετο και γίνεται Ουρανία Θεότης.

 Εις τας αλληγορικάς εικόνας του Ορφέως περί του Διονύσου είναι τοποθετημέναι υψίστης σημασίας έννοιαι, αλλά περί αυτών δεν δυνάμεθα παρά ελάχισrα να είπωμεν. Μόνον άκρως μεμυημένοι εις τα μυστήρια του Ορφέως είναι ενδεδειγμένοι να ομιλούν και αποκαλύπτουν αυτά. Η μήτηρ του Διονύσου Περσεφόνη και εκείνη η οποία αναφέρεται εις την Ελληνικήν παράδοσιν ως μήτηρ αυτού η Σεμέλη, εικονίζουν το αυτό πρόσωπο ή την αυτήν ατομικότητα. Eικoviζουν την ανελιχθείσαν ψυχήν, την υπερβάσασαν κατά την διανόησιν αυτής τα όρια της Τιτανικής φύσεως των ανθρώπων. Την ψυχήν εκείνην η αποία εδέχθη και αφομοίωσεν εν αυτή τας ενεργητικάς δυνάμεις του Φάνητος δια των σχέσεών της προς τον πνευματικόν άρχοντα του Ουρανού Δία. Εκ των δυνάμεων αυτών εγεννήθη ο Διόνυσος και δια τούτο είναι τέκνον του Θεού Διός και της Περσεφόνης ή Σεμέλης. Αλλά η Περσεφόνη ή η Σεμέλη, κατά τον Θείον Ορφέα, παρά την υπέροχον διανόησιν αυτής έζη ακόμη μέσα εις Τιτανικήν των ανθρώπων φύσιν και ως εκ τούτου είχεν αμέσους σχέσεις προς τους Τιτάνας. Οι Τιτάνες γνωρίζοντες την διπλήν φύσιν του Διονύσου εβουλεύθησαν να κατασπαράξουν αυτόν και εις στιγμήν κατά την οποίαν ο Διόνυσος ήτο προσηλωμένος εις εν κάτοπτρον βλέπων την μορφήν του, εικών η οποία προδίδει αλληγορικώς κατά τον Θείον Ορφέα την Τιτανικήν των ανθρώπων φύσιν, επέπεσαν κατ’ αυτού και τον κατεσπάραξαν διαμελίσαντες δε την φύσιν αυτού την κατέφαγον.

 Οι κατασπαράξαντες τον Διόνυσον Τιτάνες ήσαν επτά τον αριθμόν και διεμέλισαν την φύσιν αυτού εις επτά ίσα μέρη. Έκτοτε, απεκάλυψεν ο Θείος Ορφεύς, πάσαι αι ανθρώπιναι φύσεις φέρουν μέρος της διπλής φύσεως του Διονύσου, αλλά τούτο δεν δύναται να φέρει τας ψυχάς αυτών εις το γένος των αθανάτων. Δια να γίνει αυτό, πρέπει εις τας φύσεις αυτάς να αφομοιωθεί ολόκληρος η φύσις του Διονύσου.

 Κατά τον διαμελισμόν της φύσεως του Διονύσου έσπευσεν εκ του Ουρανού η Θεά της Σοφίας και έλαβε την καρδίαν του, την μετέφερε και την παρέδωσε εις τον Θεόν Δία. Την καρδίαν του Διονύσου εχρησιμοποίησεν ο Θεός Ζευς προς δημιουργίαν ενός νέου Διονύσου, ενός Ουρανίου Διονύσου και είναι πλέον αυτός, όχι ο Διόνυσος ο Ζαγρεύς, η υποχθονία Θεότης, αλλά ο Διόνυσος ο Ελευθερεύς, εκείνος εις τον οποίον ανέθεσεν ο Θεός Ζεύς την απελευθέρωσιν των ανθρωπίνων ψυχών από τας Τιτανικάς αυτών φύσεις. Εκείνος ο οποίος μεταφέρει τας ψυχάς των ανθρώπων δια γάμου του τελουμένου προς αυτάς εις τας φύσεις των αθανάτων και τούτο, όταν η διανόησίς των φθάνει να ενεργεί πέραν των Τιτανικών φύσεων των ανθρώπων.

 Εις αυτάς τας αλληγορικάς εικόνας του Θείου Ορφέως περικλείεται ολόκληρος η σημασία της διδασκαλίας αυτού προς τους μύστας του και εχρησιμοποιείτο δια της προφορικής διδασκαλίας του και αναλύσεως των εννοιών των προς μύησιν εις τα Θεία πνευματικά μυστικά, άνευ της γνώσεως των οποίων καθίσταται αδύνατος η ψυχική μεταμόρφωσις των μεμυημένων.

 Η πνευματική έννοια των Θεών της αρχαίας Ελλάδος δεν είναι δυνατόν να ευρίσκεται εις το περιεχόμενο των πα­νηγύρεων, εις τας οποίας πρωτίστως επιζητείται να θερα­πεύεται η λαϊκή φαντασία και να δημιουργείται η λαϊκή πί­στις. Η πνευματική έννοια του Διονύσου δεν δύναται ει μη να ευρίσκεται εις την αλληγορία της γεννήσεως αυτού και εις το έργον του επί της ανθρωπίνης Ψυχής. Δια της κατανοήσεως αυτών φρονώ, ότι ο άνθρωπος δύναται να καταστεί γνώστης των λειτουργιών του πνεύμα­τος και δια της γνώσεως του ταύτης ευτυχής εις τον επί­γειων αυτού βίον.

----

Ο Διόνυσος είναι τέκνον του Θεού Διός και της Νύμφης Σεμέλης. Η Σεμέλη ήτo θυγάτηρ του κτίσαντος τας επτα­πύλους Θήβας Κάδμου. Ο Κάδμος είναι το σύμβολον του Ηλιακού φωτός του ερχομένου και απ’ ευθείας και δια των πλανητών προς δημιουργίαν του ανθρωπίνου οργανισμού. Ο αριθμός 7 των πυλών των Θηβών καθιστά κατάδηλον την εξήγησιν αυτήν περί Κάδμου.

 Η δημιουργία του ανθρωπίνου οργανισμού είναι απο­τέλεσμα συνεργασίας της ουσίας της Γης και του φωτός του Ηλίου. Η Σεμέλη είναι το ψυχικόν ανθρώπινον πλάσμα το οποίον έρχεται εις ερωτικός σχέσεις προς τον Θεόν του Ουρανού Δία, προς το Θείον δηλαδή Ουράνιον πρωταρχι­κόν Πυρ, εις την ισχύν του οποίου οφείλονται πάσαι αι συ­γκροτήσεις και μεταμορφώσεις των κόσμων. Εκ της προς τον Θεόν Δία επαφής της Σεμέλης, προκύπτει η προς αυ­τήν μετάδοσις του Θείου Πυρός, εκ της οποίας η απαρχή του εξελικτικού σταδίου του ανθρώπου.

 Εις την αλληγορικήν αυτήν έννοιαν ευρίσκεται ότι ο Θεός Ζευς ο οποίος ήλθεν εις μίξιν με την Νύμφη Σεμέλη, την ανθρωπίνην υπόστασιν, είναι αυτό τούτο το Θείον Πυρ, το πληρούν τας μεταξύ των Ουρανίων σωμάτων χώρας, εις τας οποίας δεν υπάρχει τιτανική, δηλαδή υλική ουσία. Εκάστη ακτίς του Πυρός τούτου ερχομένη εις την Γην, έρ­χεται μεταμορφωμένη. Το περιβάλλον της Γης αναγκαίως την μεταμορφώνει. H Νύμφη Σεμέλη όμως δεν αρκείται να έρχεται προς αυτήν ο Ζευς μεταμορφωμένος. Παροτρύνει και ζητεί παρ’ αυτού την υπόσχεσιν να εμφανισθεί ούτος ενώπιον της, ως εμφανίζεται προς την σύζυγόν του Ήραν. Ο Θεός Ζευς συνεπής προς ό,τι υπεσχέθη εμφανίζεται προ της Σεμέλης με πλήρη την Ουράνιον περιβολήν του. Μη δυναμένη όμως αύτη να ανθέξει προ της απείρου λάμψεως του Ουράνιου Πυρός κατακαίεται υπό τούτου. Η Σεμέλη έφερεν εν τη γαστρί της το αποτέλεσμα των ερώτων της προς τον Δία. Έπρεπε τούτο να σωθεί. Η ελθούσα προς τον ψυχικόν άνθρωπον ακτίς του Ουρανίου Πυρός και γο­νιμοποιηθείσα εις εν έμβρυον δεν έπρεπε να απωλεσθεί, διότι η ακτίς αύτη θα απετέλει εφεξής την βάσιν μιάς νέας δημιουργίας. Σπεύδει λοιπόν ο Ζευς, αποσπά από την και­ομένην Σεμέλη τω εν άστρι αυτής έμβρυον, διανοίγει τον μηρόν αυτού και το τοποθετεί εκεί προς περαιτέρω κυοφο­ρίαν. Το έμβρυον τούτο εlναι πλέον φύσεως διπλής. Φέρει το σπέρμα του Ουράνιου Θεού αλλά και κληρονομάν την φύσιν της μητρός του. Το Θείον έμβρυον αποτελειώνει την κυοφορίαν του εντός του μηρού του Διός και εκείθεν γεννά­ται ο Διόνυσος, όπως κατ’ ανάλογον τρόπον συνετελέσθη η γέννησις της Θεας της σοφίας Αθηνάς. Η γέννησις του Διονύσου και της Αθηνάς αποτελούν εν τη διατυπωθείση παραδόσει τα πλέον αξιοσπούδαστα μέρη αυτής, διότι ταύτα αποκαλύπτουν τα αίτια της αν­θρωπίνης διανοήσεως και τους νόμους της αναπαραγωγής των ιδεών και της απείρου αυτών διαιωνίσεως.  Αποτελούν την εμφάνισιν των πνευματικών νόμων οι οποίοι καθιστούν το ατομικόν πνεύμα αιώνιον.

 Αλλ’ επί πλέον η γέννησις του Διονύσου φέρει εις ημάς την έννοιαν των μέσων διά των οποίων θα δυνηθεί η ανθρωπίνη ψυχή να έλθει εις αδιάσπαστον σύνδεσιν προς την πρωτίστην ουσίαν την οποίαν αλληγορεί ο Θεός Ζεύς, εκ της οποίας και μόνης συνδέσεως θα επιτύχει την μετα­βολήν της Γηίνης αυτής φύσεως, θα αποβάλλει τα ελαττώ­ματα της φύσεως ταύτης, και ούτω θα έκδηλώσει την πλήρη αυτής ελευθερίαν η οποία θα της επιτρέψει την πτήσιν προς τας χώρας του φωτός, εις τας οποίας βασι­λεύει η πραγματική χαρά, η πραγματική ευδαιμονία και η πλήρης ευθυμία.

 Ο Διόνυσος γενόμενος έφηβος εξεδήλωσεν όλη την χαράν και ευθυμίαν, αλλά προς τούτοις και κάποιαν αμερι­μνησίαν, την οποίαν εκδηλούμεν πάντες εμείς οι άνθρωποι προκειμένου περί της περαιτέρω ήμών mευματικrjς τύχης. ‘ Η αμεριμνησία του Διονύσου προέρχεται εκ της κληρονομι­κής φύσεως της μητρός του. Ευρισκόμενος όμως εν τη κα­ταστάσει ταύτη δέχεται εξαπίνης την επίθεσιν των Τιτάνων oι οποίοι και τον εθανάτωσαν. Διεμέλησαν το σώμα του, το διεμοιράσθησαν μεταξύ των και έλαβον έκαστος εν μέρος. Δια του τοιούτου διαμελισμού οι Τιτάνες αφ’ ενός θα ημπό­διζον την υπό του Διονύσου μετάδοσιν ιδεών και μέσων ικανών να ωθήσουν την ανθρωπίνην ψυχήν προς την ελευθερίαν, αφ’ ετέρου εις την υπόστασίν του υπήρχε σπέρμα θείου Πυρός να εμβολιάσουν την φύσιν αυτών, όπως καταστεί ισχυροτέρα εις μέλλοντας πνευματικούς αγώνας. Βλέπομεν και εδώ την εικόνα της προσπαθείας του ανοήτου πνεύματος, του ζητούντος να γίνει ισχυρόν δι΄ εκτρόπων μέσων.

 Τον φόνον του Διονύσου αντιλαμβάνεται η Θεά της Σοφίας Αθηνά, η οποία σπεύδει και σώζει την καρδίαν αυ­τού. Σώζει δηλαδή το μέρος εκείνο εις το οποίον κατά τους αρχαίους σοφούς έχει έδραν η ψυχή.

 Την διασωθείσαν καρδίαν προσκομίζει η Θεά της Σο­φίας προς τον πατέρα των αθανατων, ο οποίος κατά την εμήν γνώμην, δεν εθλίβη διά τον θάνατον του υιού του. Αντιθέτως του παρεσχέθη η ευκαιρία να αναγεννήσει εν τη φύσει αυτού, εκ της διασωθείσης καρδίας, ένα νέον αθάνα­τον Διόνυσον. Η εικών της αλληγορίας της αναγεννήσεως του Διονύσου υπό του πατρός των αθάνατων, αποτελεί ένα από τα μεγαλουργήματα της διανοήσεως των αρχαίων προγόνων μας και παρέχει πλήρη την έννοιαν της μετα­μορφώσεως της ανθρωπίνης ψυχής και της εισόδου της εις την αθανασίαν.

 Τον φόνον του Διονύσου παρεμφερώς ευρίσκομεν και εις άλλας ανατολικάς παραδόσεις. Τοιαύτη π.χ. είναι η περί Χιράμ παράδοσις. Και εκείνος εφονεύθη ως ο Διόνυσος, όχι όμως υπό των επτά Τιτάνων αλλά υπό τριών αμαθών ανθρώπων. Η Ελληνική όμως παράδοσις είναι επικρατε­στέρα, διότι εις την έννοιαν των επτά Τιτάνων αποκαλύπτει και τας σχέσεις αυτών προς τας επί του κόσμου επιδράσεις των επτά πλανητών. Ο εκ νέου γεννηθείς εκ της φύσεως του πατρός των αθανάτων Διόνυσος, είναι αθάνατος, ως αθάνατος δε λαμβάνει μέρος εις την κατά των Τιτάνων πά­λην των άθανατων και αναδεικνύεται μετ’ εκείνων νικητής.

Ο Νέος Διόνυσος δεν φέρει πλέον μετ’ αυτού τίποτα το φθαρτόν και δια τούτο παραμένει εν Ολύμπω και εκείθεν εξασκεί το έργον αυτού προς το ανθρώπινον γένος. Εις το σημείον τούτο θα μου επιτρέψετε να επιμείνω ολίγον και να είπω ολίγας λέξεις περί Τιτανομαχίας εν τη οποία, κατ’ έμέ, περικλείονται ύψισται αλήθειαι. Προ της Τιτανομαχίας, ο κόσμος διεκυβερνάτο υπό της βασιλείας των Τιτάνων. Η βασιλεία αύτη είχεν ως αρχήν την επιβολήν της βίας επί του ανθρωπίνου κόσμου, ως δικαιοσύνην δε το δίκαιον του ισχυροτέρου. Ο πνευματικός κόσμος της Γης ευρίσκετο υπό αφόρητον δουλείαν. Η πρόοδος αυτού ήτο προβλημα­τική. Κατέχουσα η βασιλεία αύτη τας Ώρας του Ουρανού ημπόδιζε πάσαν επαφήν του πνεύματος της Γης προς το πνεύμα του Ουρανού. Κατά της βασιλείας ταύτης των Τιτά­νων η οποία εκράτει εις τοιαύτην παθητικότητα το πνεύμα της Γης, επολέμησαν οι Ολύμπιοι και την ανέτρεψαν. Την Τιτανικήν βασιλείαν διεδέχθη η βασιλεία των αθάνατων, η οποία και διετύπωσεν νέον σύστημα διακυβερνήσεως του κόσμου. το νέον σύστημα επεζήτησεν να επαναφέρει τον άνθρωπον εις την φυσικήν του τροχιάν. Κατ΄ αυτό ο άν­θρωπος έδει να προάγεται πνευματικώς. Από τότε ενεφα­νίσθη η έννοια της δικαιοσύνης και εξεδηλώθη ο σεβασμός προς το ανθρώπινον δίκαιον. Από τότε ήρξατο διακανονι­σμός των σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων και αι ανθρώπι­ναι κοινωνίαι έσχον την πρώτην αυτών εμφάνισιν. Δυστυ­χώς όμως οι άνθρωποι φέροντες τα ελαττώματα της τιτανι­κής αυτών ουσίας, δεν ηδυνήθησαν να προσανατολισθούν προς την δημιουργηθείσαν νέαν κατάστασιν και τα τιτανικά πάθη και πάλιν επεκράτησαν εις τας σχέσεις αυτών. Ταύτα εξώθησαν το ανθρώπινον γένος έξω της φυσικής του τρο­χιάς και δια τούτο εις τας σημερινάς κοινωνίας βλέπομεν να επικρατούν αι μέθοδοι των Τιτάνων. το φαινόμενον όμως αυτό δεν είναι πραγματικόν. Είναι φαινόμενον κατ΄ επίφα­σιν και τούτο καταδηλούται εκ του ότι η εσωτερική ώθησις του ανθρώπου τείνει εις την απελευθέρωσιν αυτού εκ των Τιτανικών παθών. Αλλ’ εκτός τούτου, οι διευθετήσαντες την νέαν κατάστασιν Θεοί, εδημιούργησαν και το εποπτικόν σώμα των μοιρών, τας οποίας έθεσαν υπό την άμεσον έποπτείαν του Θεού Ερμού, ο οποίος συγκεντρώνει εις την εξουσίαν του απάσας τας βουλάς των αθανατων. Aι μοίραι κλώθουν την ειμαρμένην εκάστου βάσει των παραβάσεων η μη των φυσικών νόμων. Η ειμαρμένη εκάστου εθίζει ημάς δια των δημιουργημένων παρ’ αυτής δοκιμασιών, να απο­στρεφώμεθα παν ό,τι αποτελεί πράξιν κολάσιμον προς τους ομοίους μας.

 Το αντιπεπονθός περί του οποίου τόση υπό των Πυ­θαγορείων εξεδηλώθη εκτίμησις, ο Θείος ούτος νόμος της ειμαρμένης εκάστου, αναγκαίως θα μας φέρει εις το συναί­σθημα να μη πράπωμεν τι το οποίον αδικεί τον πλησίον μας και αναιρεί εν τω προσώπω μας την λειτουργίαν των φυσικών νόμων. Ευτυχείς oι κατανοούντες ότι εις τον κό­σμον τούτον πρέπει να βασιλεύει η ευτυχία και η χαρά.

 Αλλ’ ας επανέλθωμε εις το περί Διονύσου θέμα ημών. Ο Διόνυσος εν τη διακυβερνήσει των πνευματικών κόσμων και των ανθρώπων υπό των Ολυμπίων, έχει να εκπληρώ­σει παμμέγιστον έργον, το έργον να δώσει εις την ψυχήν του κόσμου την ελευθερίαν αυτής. Πάσαι κατ’ ακολουθίαν αι σχέσεις αυτού προς το ανθρώπινον γένος, έχουν τούτον τον σκοπόν. Την δοξασίαν ταύτην περί Διονύσου πρώτος ο Θείος Ορφεύς διατύπωσεν. Τα υπ’ αυτού ιδρυθέντα και άλλοτε λειτουργήσαντα μυστήρια, ως αντικείμενον μυή­σεως είχον την γέννησιν, τον φόνον, την αναγέννησιν και την επί της ανθρωπίνης ψυχής δράσιν του Διονύσου. Πά­σαι αι εις τα μυστήρια αυτά μυηθείσαι ανθρώπιναι ψυχαί, έπρεπε εν τη ανελίξει αυτών εις την γνώσιν των Θείων μυ­στικών να ακολουθήσουν την οδόν του Διονύσου μέχρι αποθεώσεως αυτών. Έπρεπε να μάθουν την μυστικήν έν­νοιαν του χυμού της σταφυλής δια να παρασκευάσουν τα μέσα του εξαγνισμού και της αποθεώσεως.

 Διόνυσος ο Ζαγρεύς ήτο το αντικείμενο της λατρείας των Ορφικών φυσιολατρών. Αλλά τον Διόνυσον ευρίσκομε και εν τη λειτουργία των Ελευσινίων μυστηρίων. Και εκεί κατά πρcχιτον ο Ίακχος, ο οποίος αντεπεκρίνετο προς την έννοιαν του φονευθέντος Διονύσου υπό των επτά Τιτάνων, απετέλει το αντικείμενον ερεύνης της πνευματικής φύσεως υπό των μυστικών της Ελευσίνος.

 Αι σχέσεις των ψυχών της Γης προς το φως του Ουρα­νού, είχον αναλογίαν προς την υπόθεσιν του τέκνου του Διός και της Σεμέλης. Αλλ’ εκείνο το οποίον απετέλει εν τη λειτουργία των μυστηρίων της Ελευσίνος το απόρρητον, ήσαν αι σχέσεις προς τον άφθαρτον και αθάνατον Διόνυ­σον. Ο Διόνυσος και η Περσεφόνη έρχονται εις γάμου ένωσιν και αυτό δίδει εις την Περσεφόνην το δικαίωμα να εγκαταλείψει τον Θεόν του Άδου Αϊδωνέα.

 Εκ του γάμου της μετά του Διονύσου η θυγάτηρ της Θεάς Δήμητρος ελευθερούται και αυτό είναι που δίδει εις τον Διόνυσον την επωνυμίαν του Ελευθερέως.

----

Διόνυσος ο Ελευθερεύς είναι το όνομα παντός ανθρώ­που δυνηθέντος να κατανοήσει τας δοξασίας των Ιεροφα­ντών της Ελευσίνος.

 Εν τη Ελληνική παραδόσει ο Διόνυσος φέρεται ότι έλαβε και άλλην σύζυγον εκτός της Περσεφόνης. Γνωρίζει την εις Κρήτην μετάβασιν του Θησέως και τον σκοπόν αυ­τού. Το έργον του Θησέως άνευ της παρεμβάσεως της Αριάδνης ήτο πολύ δυσχερές. Η παρέμβασις όμως αυτής δια της προς τον Θησέα χορηγήσεως του μίτου, επέφερε την Νίκην, διότι ο Μινώταυρος εφονεύθη. Οι Αθηναίοι απηλλάγησαν του βαρυτάτου φόρου και ο Θησεύς επι­στρέψας εις τας Αθήνας παρέλαβε μετ’ αυτού την Αριάδ­νην, την αφήκε δε εις την νήσον Άνδρον. Τούτο αντιλαμβά­νεται εκ των Ουρανίων του δωμάτων ο Διόνυσος, κατέρχε­ται και λαμβάνει αυτήν ως σύζυγον. Πόσα δεν μας αποκα­λύπτει η υπόθεσης αύτη; Η φωτεινή ψυχή της Αριάδνης γνωρίζουσα τα μέσα δια των οποίων επιτυγχάνεται η απο­θέωσης κατέστησε τον Θησέα νικητήν. το έργον της Αριάδ­νης εκπληροί πάσα φωτεινή ψυχή. Πάσα ψυχή η οποία κα­τενίκησε τα πάθη της Τιτανικής φύσεως. Το έργov της Αριάδνης είναι έργον το οποίον πρέπει να εκπληρώσει πάσα ψυχή εις τον κόσμον τούτον, ίνα δικαιωθεί της εκ του Άδου απελευθερώσεως της. Ο Διόνυσος είναι ο αντιλή­πτωρ του έργου των ψυχών αι οποίαι έχουν εξαγνισθεί εκ των μολυσμάτων της κακίας και ο φυσικός ελευθερωτής αυτών. Τας τοιαύτας ψυχάς τας εγκαθιστά εις τας Ουρανίας χώρας ένθα αποτελούν την ακολουθία του. Αλλά δια να γίνουν αι ψυχαί της Γης Νύμφαι, έπρεπε αύται να αποβάλ­λουν όλον τον ρύπον των παθών τα οποία κατακλύζουν τας ψυχάς του κόσμου τούτου.

 ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΝΑΓΟΣ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ: Σ. ΝΑΓΟΥ, Ο Φάνης

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ

ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΝΑΓΟΥ

Ο Φάνης

Ο Φάνης ή Χρυσόπτερος Έρως είναι μία από τας αλληγορικάς εικόνας των Ορφικών εντός της οποίας εγκλείεται μέγιστον μυστικόν της δημιουργίας. Σχετικήν έννοιαν περί του Φάνητος δυνάμεθα να έχωμεν εκ της λειτουργίας του νόμου του Έρωτος, εις τας ενεργείας του οποίου οφείλεται η λειτουργία των μορφών των κόσμων και των όντων αυτών, η διανόησίς των και η εξέλιξις δια της οποίας συντελούνται αι μεταμορφώσεις και δι’ αυτών η προαγωγή της δυναμικής των ενεργείας. Ο Φάνης είναι ίσως ο πρωταρχικός νόμος της Μονάδος εκ της συνεργασίας της εις τας μορφάς μετά της ουσίας του Χάους. Μετά την εμφάνισιν του Φάνητος εδημιουργήθη ο Ουρανός και η Γη, οι κόσμοι του Ουρανού και η Γη.
 Ο Ουρανός και η Γη λειτουργούν δια των δυνάμεων των ουσιών αυτών, αι δε δυνάμεις των αυταί έρχονται εις γάμου επιμιξίαν και εκ της επιμιξίας αυτής διαπλάσσονται αι μορφαί των όντων της Γης και δι’ αυτών εξελίσσονται συνεχώς, διότι αι επιμιξίαι των δυνάμεων του Ουρανού και της Γης συνεχίζονται. Η εξέλιξις των μορφών των όντων της Γης εις τούτο το γεγονός οφείλεται.  Η άνοδος δια της εξελίξεως των μορφών των όντων της Γης έφερεν εις το είναι τας φύσεις των Τιτάνων. Πρώτοι Τιτάνες υπήρξαν ο Κρόνος και η Ρέα, εκ των οποίων εγεννήθησαν οι Θεοί. Τα τέκνα των Τιτάνων τούτων κατέπιε o Κρόνος, δηλαδή τα τέκνα ταύτα δεν ηδύναντο ψυχικώς να φύγουν από τας φύσεις των Τιτάνων, η ζωή των περιορίζετο εις τας φύσεις ταύτας. Η γέννησις του Διός απετέλεσεν την βάσιν της Θεογονίας του Ορφέως, διότι το τέκνον της Τιτανικής φύσεως τούτο ετράφη υπό τροφής ουχί Τιτανικής φύσεως, αλλά εκ τροφής η οποία του εδίδετο εκ πνευματικής φύσεως Ουραvίωv όντων. Η τροφή αυτή, το γάλα μιάς υπερτέρας πνευματικής τροφού, έδωσεν εις την Τιτανικήν φύσιν του Διός τα μέσα της κατανικήσεως της Τιτανικής φύσεως και της μεταμορφώσεως ταύτης εις μίαν άφθαρτον φύσιν. Αλλά η νέα φύσις του Διός δεν ήτο δυνατόν να κυριαρχήσει επί του Τιτανικού κόσμου. Κάτι άλλο υπέρτατον έπρεπε να αφομοιωθεί εν αυτώ. Εις το σημείον τούτο εμφανίζει ο Θείος Ορφεύς μίαν μεγαλειώδη αλληγορικήν εικόνα, δια της οποίας αποκαλύπτει το υπέροχον της ενεργείας του Φάνητος. Κατά ταύτην ο Θεάς Ζευς κατέπιε τον Φάνητα, τον ήνωσε προς την μεταμορφωθείσαν Τιτανικήν του Φύσιν και από της στιγμής εκείνης εξεπορεύθη εκ της νέας του φύσεως η άπειρος και μεγαλειώδης γνώσις, δια της οποίας μετέστη εις τον Ουρανόν και κατέκτησεν ως δυναμικός κύριος αυτόν. Μετά το γεγονός τούτο ηλευθέρωσεν τους αδελφούς και αδελφάς του εκ της Τιτανικής φύσεως και μετ’ αυτών και άλλων του τέκνων έλαβεν τας κυριαρχίας των Ωρών και περιώρισεν τους Τιτάνας άνευ εξουσίας επί των ενεργειών της Τιτανικής φύσεως. Έκτοτε ο νοητικός κόσμος της Γης υπήχθη εις την εξουσίαν των Θεών.
Το ύψος της άλληγορικής εικόνος του Ορφέως, της εικόνος του Φάνητος, η οποία δίδει άφθαστον μεγαλουργίαν εις την διανόησιν του Θείου Ορφέως, είναι η περιγραφή της αλληγορικής εννοίας του Φάνητος την οποίαν μόνον μεμυημένοι εις την μυστηριακήν γνώσιν του Θείου  Ορφέως δύνανται να κατανοούν. Κατά ταύτην ο Φάνης εμφανίζεται ως μία μορφή του οποίου η κεφαλή ευρίσκεται εις τον Ουρανόν, οι πόδες του εις την Γην, αι χείρες του καταλαμβάνουν τα σημεία του ορίζοντος, του Ουρανίου ορίζοντος του Βορρά και της Μεσημβρίας. Οι οφθαλμοί του Φάνητος είναι ο Ήλιος και η Σελήνη και το όλον του, είναι  το άπειρον. Όταν εκ των οφθαλμών του Φάνητος ρέουν δάκρυα κατερχόμενα προς τους πόδας του δια του σώματός του εκ τούτων γεννάται εις την Γην το ανθρώπινον γένος των βροτών, εκ δε του γέλωτος του Φάνητος γεννάται το γένος των Αθανάτων.
Μέσα εις την Θαυμασίαν ταύτην αλληγορικήν εικόνα του Θείου Ορφέως ενεκλείσθη η αλήθεια περί της εμφανίσεως εις την Φύσιν των ανθρωπίνων όντων και των πνευματικών φύσεων των Θεών, ως και της μεταβάσεως των ανθρωπίνων ψυχών εκ των φύσεων αυτών εις τας φύσεις των Αθανάτων. Ο Φάνης άλλοτε μεν χύνει δάκρυα δια των οποίων συνεχίζει την ζωήν της ψυχής των ανθρωπίνων όντων εις τας Τιτανικάς των φύσεις, άλλοτε δε δια του γέλωτος αυτού αναβιβάζει τας ψυχάς ταύτας εις τας φύσεις των Αθανάτων, απαλλάσσων αυτάς του θανάτου των τιτανικών φύσεων. Το εκτεθειμένα υπό του Θείου Όφεως δια της αλληγορικής εικόνος του Φαντός είναι ικανά να ανυψώσουν την διανόησιν των μυστών εις βαθμόν ώστε να γνωρίσουν όλον το μυστήριον της Θείας Φύσεως, να κατανοήσουν την πηγήν του Θείου εκείνου νόμου δια του οποίου τα πάντα γίνονται, εξελίσσονται και διαρκώς μεταβάλλονται δια να πληρούνται οι σκοποί της Θείας δημιουργίας.  Ο Φάνης κατά τον Θείον Ορφέα αποτελεί την έννοιαν του Θείου μυστικού δια της γνώσεως και ασκήσεως του οποίου οι μύσται δύνανται να αναρριχώνται εις τας επάλξεις του εκ χρυσού κατασκευασθέντος τείχους εντός του οποίου ευρίσκονται τα ενδιαιτήματα των Αθανατων.
Ο Φάνης κατέχει όλα τα πεδία των κόσμων και αναλόγως της δυναμικής αυτών καταστάσεως δημιουργεί, διατηρεί και μεταμορφώνει τας μορφάς των νοητικών όντων των κόσμων. O Γέλως του Φαντός δημιουργεί την χαράν της ζωής και δίδει την εύδαιμονίαν εις τα υπέροχα τέκνα της Θείας Φύσεως, τα οποία έπαυσαν να διανοούνται με τας απαιτήσεις των Τιτανικών αυτών φύσεων. Παρεμφερής προς τας ενεργείας επί των νοητικών όντων του Φαντός είναι και η αλληγορική εικών της Ελληνικής παραδόσεως κατά την οποίαν ο Τιτάν Κρόνος απέκοψεν δια της αδαμαντίνης του άρπης τα γεννητικά μόρια του πατρός αυτού Ουρανού, τα οποία πέσαντα επί της Θαλάσσης εγέννησαν την Θεάν του κάλλους. Το γεγονός αυτό έδωσεν την εξουσίαν εις τον πρώτον αυτόν Τιτάνα. Οι Ορφικοί έλεγον ότι εκ του κοσμογονικού ωού το οποίον προήλθε εκ της Μονάδος και του Χάους, εξεπορεύθη ο Φάνης ή ο χρυσόπτερος Έρως, ο Έρως των  Ελευσινίων μυ­στών, ο αρχαιότερος και νεώτερος των Θεών. Κατόπιν εγεν­νήθη ο Ουρανός και η Γη.
Ο Φάνης έχει την κεφαλήν αυτού εις τον Ουρανόν και τους πόδας του εις την Γην, την μία των χει­ρών του προς ανατολάς και τηv ετέραν προς δυσμάς. 0ύτω το­ποθετούμενος ο Φάνης σχηματίζει σταυρόν. Το σχήμα αυτό σπουδαίον σύμβολον των μεμυημένων και εδώ τιθέμενον εικο­νίζει λειτουργίας αφορώσας τον Φάνην. Εκ των δακρύων του Φάνητος τα οποία κατέρχονται διά των ποδών του εις την Γην, γεννάται το γένος των βροτών. Εκ του γέλωτος αυτού γεννάται το γένος των αθανάτων.  Η κεφαλή του Φάνητος ευρίσκεται εις τον Ουρανόν και τα δάκρυά του εκείθεν έρχονται εις την Γην. Τούτο είναι εικών δηλούσα ότι η εμφάνισις των όντων και του ανθρώπου προήλθεν εκ της επιμιξίας των δυνάμεων του Ουρα­νού προς τας δυνάμεις της Γης. Ο Φάνης ως οφθαλμούς έχει τον Ήλιον και την Σελήνην. Τούτο δηλοί την επίδρασιν των σωμά­των αυτών επί της Γης διά την γέννησιν των όντων. Τούτο είναι γεγονός το οποίον βλέπομεν διότι είμεθα βροτοί, ως βροτοί όμως δεν γνωρίζομεν τους αθανάτους. Ποίος όμως είναι ο γέλως του Φάνητος! Είναι κάτι που δεν δουλώνει, δεν πιέζει την συνείδησιν των όντων. Είναι κάτι που όταν εκδηλούται από το ον ως ευχαρίστησις, το άγει εις την αθανασίαν. Η  Ελληνική παράδοσις έχει προς τα ανωτέρω ανα­λόγους εικόνας. Εκ του Ουρανού και της Γης, κατ αυτήν, εγεν­νήθησαν οι Τιτάνες. Οι πρώτοι Τιτάνες ήσαν ο Κρόνος και η Ρέα. Εξ αυτών εγεννήθησαν άλλοι Ολύμπιοι Θεοί και τελευ­ταίος ο Ζεύς.  Ο Κρόνος προ της γεννήσεως του Διός είχεν τας εξουσίας του Ουρανού. Ο Κρόνος διά της αδαμαντίνης άρπης του απέκοψε τα γεννητικά μόρια του πατρός του Ουρανού, τα οποία έπεσαν εις την Θάλασσαν και παρέσχον την ευκαιρίαν της γεννήσεως της Θεάς Αφροδίτης. Εκ του αίματος του Ουρανού εγεννήθησαν αι Εριννύαι, δηλαδή αι ψυχαί εκείναι αι οποίαι δεν απέκτησαν δι’ εξελίξεώς των την πραγματικήν γνώσιν. Αι απο­κτήσασαι την πραγματικήν γνώσιν είναι αι Νύμφαι. Οταν εγεν­νήθη ο Ζεύς, λέγουν οι Ορφικοί, κατέπιε τον Φάνητα. Τοτέ απέ­κτησεν την γνώσιν και κατέλαβε τας εξουσίας (Εγένετο κύριος των  Ωρών του Ουρανού). Τούτο εικονίζει την Θεοποίησι.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΝΑΓΟΣ

ΦΑΡΣΑ ΣΤΗΝ ΕΤΟΙΜΟΘΑΝΑΤΗ ΧΩΡΑ

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

ΔΑΝΙΑ: Οργή με απόφαση δικαστηρίου που απαγορεύει την απέλαση Σομαλού κατηγορούμενου για βιασμό κατ’ εξακολούθηση. Είχε κακοποιήσει και 10χρονο κορίτσι. «Το δανέζικο σύστημα δικαιοσύνης είναι μια φάρσα», λέει ένα από τα θύματα. Πανηγυρίζει για την μη απέλαση η σομαλική κοινότητα!

Δείτε το βίντεο. Μετά ακολουθεί μετάφραση. Διαβάστε και φρίξτε! Προσέξτε τον εκπρόσωπο του ινστιτούτου «των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» να υπερασπίζεται την παραμονή του Σομαλού βιαστή στην Δανία. Ως γνωστόν στις "πολυπολιτισμικές κοινωνίες" «ανθρώπινα δικαιώματα», έχουν μόνο οι αλλοδαποί εισβολείς. Οι υπόλοιποι ας γίνουν αλλοδαποί για να "προστατευθούν". Οι δε Σομαλοί στο βίντεο - που δεν μιλάνε δανέζικα - χαίρονται που ο "αδελφός" Αχμέντ θα παραμείνει στην Δανία...

Τα θύματα και οι συγγενείς είναι σοκαρισμένοι που στον Σομαλό βιαστή από το Gullestrup επετράπη να παραμείνει στη Δανία. Ένα από τα θύματα χαρακτηρίζει "φάρσα", το δανέζικο σύστημα δικαιοσύνης μετά την απόφαση του Εφετείου να ακυρώσει την απόφαση του Δικαστηρίου της Κομητείας που είχε διατάξει την απέλαση του Σομαλού από τη Δανία. Ήταν σχεδόν 2 χρόνια πριν όταν ένα βράδυ ο Σομαλός ανάγκασε την 19χρονη Desiree Klein να του κάνει στοματικό σεξ. Μετά την απόφαση του Εφετείου που επέτρεψε στον Ahmed Omar Mohammed να παραμείνει στη χώρα το θύμα είναι πολύ απογοητευμένο. «Σκέφτηκα, ότι δεν είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό». Πώς μπορεί αυτός να μην εγκαταλείπει αυτή τη χώρα; Η Desiree Klein κρύβει το πρόσωπό της, γιατί δεν θέλει να αναγνωριστεί στο δρόμο. Θεωρεί το δικαστικό σύστημα αποτυχημένο. «Πιστεύω ότι το δανέζικο σύστημα δικαιοσύνης είναι μια φάρσα». Ένα από τα άλλα τρία κορίτσια που είχαν κακοποιηθεί σεξουαλικά από τον Ahmed Omar Mohammed ήταν ένα 10χρονο κορίτσι. Η οικογένειά της έχει φύγει πλέον από το Gullestrup. Μας έχει επηρεάσει σε τέτοιο βαθμό, ώστε αποφασίσαμε να φύγουμε από το Gullestrup. Ήταν έκπληξη το γεγονός ότι το Εφετείο δεν έκανε δεκτή την απέλαση. Αυτό είναι λάθος. Έπρεπε είτε να απελαθεί είτε να του δοθεί μια πολύ μεγαλύτερη ποινή. Ποιος θα τον διδάξει ότι αυτό που έκανε εδώ είναι τόσο λάθος που θα πρέπει να πληρώσει για αυτό. Η Ella Villadsen έχει ζήσει στο Gullestrup για 19 χρόνια. Είναι επίσης αναστατωμένη που ο δράστης δεν θα απελαθεί από τη Δανία. Πιστεύω ότι υπάρχει ο κίνδυνος να το κάνει ξανά. Θέλω να φύγει για να δώσει το παράδειγμα και στους άλλους. Πριν η Desiree Klein γίνει θύμα σεξουαλικής επίθεσης, τον Οκτώβριο του 2011 ήταν μια καλά ισορροπημένη νεαρή γυναίκα που σπούδαζε. Τώρα έχει διαταραχές στρες (PTSD) και έχει τα πάντα είναι δύσκολα μπροστά της. «Με κατέστρεψε. Αυτός είναι ο λόγος που δεν πάω καθόλου σχολείο, δεν διαβάζω και δεν βγαίνω πλέον έξω όπως συνήθιζα». Φοβάται τώρα μήπως γίνει πάλι θύμα κάποιου βίαιου δράστη στους δρόμους. Δεν πρέπει με κανένα τρόπο να γίνει αποδεκτό ότι έχει το δικαίωμα να παραμείνει εδώ. Πρόκειται για μια σοβαρή αδικία. Η χθεσινή απόφαση πυροδότησε αντιδράσεις από τα θύματα και τους συγγενείς. Η Σομαλική κοινότητα στο Herning είναι ανακουφισμένη που ο 18χρονος έχει το δικαίωμα να παραμείνει στη Δανία. Αλλά στο κοινοβούλιο ορισμένοι πολιτικοί είναι συγκλονισμένοι στο άκουσμα ότι στο Σομαλό επετράπη να παραμείνει εδώ. Βουλευτές και από τις δύο πλευρές του πολιτικού φάσματος έσπευσαν να αποστασιοποιηθούν από τη χθεσινή απόφαση. Πιστεύουν ότι όποιος βίασε ένα 10χρονο κορίτσι είναι ακατάλληλος για να είναι μέρος της δανικής κοινωνίας. Αυτό σημαίνει ότι αν είσαι μετανάστης, πρέπει να αποσταλείς πίσω στη χώρα μετά το τέλος της ποινής σου. Το Δανικό Λαϊκό Κόμμα βγήκε με μια γρήγορη απάντηση. Και έφεραν τα μέλη της κυβέρνησης σε αμηχανία. Θα πρέπει να υπάρχει κάτι σε αυτή την περίπτωση το οποίο δεν γνωρίζουμε. Διαφορετικά, δεν έχει νόημα που το δικαστήριο αποφάσισε αυτό το άτομο να μην απελαθεί. Ο Ahmed Omar Mohammed έφυγε από τη Σομαλία, όταν ήταν επτά ετών. Σύμφωνα με την σομαλική κοινότητα στο Herning, δεν έχει κανέναν εκεί αν επιστρέψει. Ως εκ τούτου, είναι πολύ ανακουφισμένοι μετά τη χθεσινή απόφαση. Δεν έχει οικογένεια εκεί και η μητέρα του ζει στη Δανία. Και αν πάει πίσω, θα μπορούσε εύκολα να καταλήξει σε μια ομάδα τρομοκρατών. Ο διευθυντής του Ινστιτούτου των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ζητάει οι πολιτικοί να επιδείξουν «ηρεμία». Δεν βλέπει κανένα επιχείρημα ως προς το γιατί η απόφαση είναι λάθος. Νομίζω ότι πρέπει να διαβάσουμε πρώτα την απόφαση και στη συνέχεια να εξηγήσουμε τι είναι αυτό που έκανε λάθος το δικαστήριο. Ο Kristian Jensen εξακολουθεί να πιστεύει, ότι αυτά τα εγκλήματα είναι τόσο σοβαρά, που η απέλαση είναι η μόνη επιλογή. Είναι απίστευτο το γεγονός ότι ένα άτομο που δεν είναι πολίτης της Δανίας και έχει διαπράξει ένα τέτοιο έγκλημα είναι σε θέση να παραμείνει στη Δανία. Ο Karsten Lauridsen από την κεντροδεξιά, μέλος της δικαστικής επιτροπής, πιστεύει ότι η υπόθεση θα πρέπει να πάει στο Ανώτατο Δικαστήριο.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ/ Πηγή