«Μην μολύνετε το εβραϊκό αίμα με γκοΐμ»

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

«Μην μολύνετε το εβραϊκό αίμα με γκοΐμ»

Η οργάνωση Λεχάβα ("Οργανισμός Lehava για την Πρόληψης της Αφομοίωση στους Αγίους Τόπους") απηύθυνε έκκληση προς τον πρωθυπουργό Βενιαμίν Νετανιάχου να επέμβει στη σχέση που έχει ο γιος του Yair με μια Νορβηγίδα‘goyim’ (μη Εβραία) και να τον «φέρει στον σωστό δρόμο».

 

Λέει η ιστοσελίδα Jewish Press:

 

Ο Γιαίρ Νετανιάχου έχει σχέση με την Sandra Leikange, συμφοιτήτριά του, στο Διεπιστημονικό Κέντρο Herzliya στο Τελ Αβίβ.

 

Επικαλούμενη τον αείμνηστο πατέρα του Ισραηλινού πρωθυπουργού Ben Tzion ως τον «Εβραίο και σιωνιστή ο οποίος ανέθρεψε τα παιδιά του με τις εβραϊκές αξίες», ο ηγέτης της οργάνωσης Benzi Gopstein(φωτο) έγραψε σε επιστολή του : «Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι κάποιος σαν εσάς θα αφήσει την αφομοίωση να μπει από την μπροστινή πόρτα. Οι επιπτώσεις των δράσεων του γιου σας είναι εκτεταμένες ... Τι είδους παράδειγμα δίνει ο γιος του πρωθυπουργού του εβραϊκού κράτους που επενδύει εκατομμύρια δολάρια για να αποτρέψει την αφομοίωση στους Εβραίους της Διασποράς, όταν η αφομοίωση συμβαίνει μέσα στο σπίτι του ;»

 

Ο Gopstein ισχυρίστηκε ότι ο πατέρας του Νετανιάχου «θα στριφογύριζε στον τάφο του για τις ενέργειες του εγγονού του» και είπε ότι ακόμη και αν η μη Εβραία φίλη του προσηλυτιζόταν στον ιουδαϊσμό, δεν θα ήταν από ειλικρίνεια.

Ο Yair Νετανιάχου στην πραγματικότητα, ακολουθεί το παράδειγμα του πατέρα του. Η δεύτερη σύζυγος του Πρωθυπουργού Νετανιάχου, Fleur Cate, ήταν Βρετανίδα που ασπάστηκε τον Ιουδαϊσμό. Χώρισαν μετά από τρία χρόνια.

Ο Yair είναι ο γιος της τρίτης και νυν συζύγου του Netanyau, Σάρας.

Προφανώς, αν η φιλία του Yair με την ξανθιά Νορβηγίδα φίλη του καταλήξει σε γάμο, θα πρέπει να ασπαστεί τον ιουδαϊσμό, και κατά πάσα πιθανότητα, τον ορθόδοξο ιουδαϊσμό.

Αυτό θα ήταν μια ενδιαφέρουσα δοκιμασία για τους ραβίνους. Ο εβραϊκός νόμος περί μεταστροφής απαιτεί εκείνος που θα μεταστραφεί στον ιουδαϊσμό να δείξει τηνειλικρίνειά του και την ικανότητα και την επιθυμία του να ζήσει σύμφωνα με τον εβραϊκό νόμο.

Η ίδια αυτή οργάνωση, άλλωστε, προ ετών είχε καλέσει το μοντέλο Μπαρ Ρεφαέλι να χωρίσει τον ηθοποιό Λεονάρντο Ντι Κάπριο για τον ίδιο λόγο, ενώ πρόσφατα της έστειλε γράμμα με το οποίο την παρακαλεί να «μην μολύνει το εβραϊκό της αίμα».

Αναφέρει η Haaretz :

 

Σε επιστολή της προς την Refaeli, ο ακροδεξιός Baruch Marzel έγραψε για λογαριασμό της εθνικιστικής ομάδας Lehava, η οποία έχει ως στόχο την καταπολέμηση της αφομοίωσης μεταξύ των Εβραίων: «Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι γεννήθηκες Εβραία. Η γιαγιά σου και η γιαγιά της δεν ονειρεύτηκαν ότι ένας από τους απογόνους τους μια ημέρα θα καταργήσει τις μελλοντικές γενιές της οικογένειας από τον εβραϊκό λαό», αναφέρει η επιστολή. «Η αφομοίωση πάντα ήταν ένας από τους εχθρούς του εβραϊκού λαού».

 

‘Lehava’ στα εβραϊκά σημαίνει «φλόγα», αλλά είναι επίσης ένα αρκτικόλεξο για την «Πρόληψη Αφομοίωσης στους Αγίους Τόπους». Σύμφωνα με σελίδα της στο Facebook, έχει ως στόχο να παράσχει βοήθεια στις Εβραίες στις σχέσεις τους με τους μη Εβραίους και ιδιαίτερα τους Άραβες.

 

Ο Marzel έγραψε στην Refaeli ότι «δεν έχω τίποτα εναντίον του κ. Ντι Κάπριο, ο οποίος δεν έχω καμία αμφιβολία ότι είναι ένας ταλαντούχος ηθοποιός». Αλλά προέτρεψε την Refaeli : «Έλα στα συγκαλά σου, κοίταξε προς τα εμπρός αλλά και πίσω - και όχι μόνο το παρόν. Μην παντρευτείς τον Leonardo DiCaprio, μην βλάψεις τις μελλοντικές γενιές».

 

Η οργάνωση είχε κατακρίνει επίσης το γάμο του Mark Zuckerberg με την Priscilla Chan.

 

Σε επιστολή του προς τον δημιουργό του facebook, ο Benzi Gopstein έγραψε : «Η Γκόλντα Μέιρ, η οποία ήταν πρωθυπουργός του Ισραήλ, δήλωσε ότι κάθε Εβραίος που αφομοιώνει είναι ουσιαστικά ένας συνεταίρος στο έργο των Ναζί, δεδομένου ότι μέσω της αφομοίωσης εσείς οι ίδιοι εξοντώνετε την συνέχιση του εβραϊκού λαού. Η αφομοίωση φέρνει την εξόντωση των Εβραίων στο έβδομο εκατομμύριο!»

Το καλοκαίρι του 2011, μέλη της Lehava μοίρασαν δεκάδες φυλλάδια σε Εβραίες στις παραλίες Bat Yam, Ashkelon, Ασντόντ, Καισάρεια και Eilat, ζητώντας τους να διατηρήσουν την Εβραϊκή καταγωγή τους και να μην ενδώσουν στις εκκλήσεις μη Εβραίων ανδρών.

 

Για κάποιους ηχούν παράξενα ή και αστεία όλα αυτά. Για άλλους είναι απλώς "υπερβολές" από λίγους «φανατικούς».

 

Είναι έτσι όμως;

 

Όπως έγραψε σε πρόσφατο άρθρο του με τίτλο «Η ιεράρχηση του ανθρώπινου είδους», ο Eli Ben Dahan, ο ισραηλινός αναπληρωτής υπουργός θρησκευτικών υποθέσεων και πρώην γενικός διευθυντής του Ανώτατου Ραβινικού Δικαστηρίου του Ισραήλ οι «εθνικοί» (γκοΐμ) βρίσκονται στον πάτο της λίστας τους ανθρώπινου είδους(για αυτό δήλωσε ότι ακόμα και οι ομοφυλόφιλοι Εβραίοι έχουν «ανώτερες ψυχές» από τους "εθνικούς").

 

Μιλώντας για την ομοφυλοφιλία και τον Ιουδαϊσμό, ο Dahanπαρουσίασε την “ιεραρχία” του ανθρωπίνου είδους, σύμφωνα με τον ιουδαϊκό νόμο, ως ακολούθως:

 

«1. Οι Εβραίοι που έχουν σεξουαλικές σχέσεις με Εβραίες.

 

2. Οι Εβραίοι που είναι νόθοι.

 

3. Οι Εβραίες που έχουν σεξουαλικές σχέσεις με Εβραίους.

 

4. Οι Εβραίοι που έχουν σεξουαλικές σχέσεις με μη - Εβραίες.

 

5. Οι Εβραίοι ομοφυλόφιλοι που έχουν σεξουαλικές σχέσεις με Εβραίους.

 

6. Οι Εβραίες λεσβίες που έχουν σεξουαλικές σχέσεις με Εβραίες.

 

7. Οι Εβραίοι ομοφυλόφιλοι που έχουν σεξουαλικές σχέσεις με μη – Εβραίους.

 

8. Οι Εβραίες λεσβίες που έχουν σεξουαλικές σχέσεις με μη – Εβραίες.

———————————————————————

9. Άντρες Γκοΐμ.

 

10. Γυναίκες Γκοΐμ».

Το άρθρο συνεχίζει και επισημαίνει :

 

«Σημειώστε το γεγονός ότι κάτω από τη γραμμή είναι μόνο "γκοΐμ". Δεν υπάρχει ανάγκη ή λόγος να τους χωρίσουμε σε υποκατηγορίες».

 

Αφήστε για λίγο την φαντασία σας και σκεφτείτε τι θα γινόταν εάν ακούγονταν σε άλλο κράτος τέτοιου είδους δηλώσεις…

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

ΡΩΣΙΑ: Σε άνοδο ο αντι - σοβιετικός ρεβιζιονισμός. Ορισμένοι βουλευτές ζητούν απαγορεύσεις στην ελευθερία του λόγου

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

ΡΩΣΙΑ: Σε άνοδο ο αντι - σοβιετικός ρεβιζιονισμός. Ορισμένοι βουλευτές ζητούν απαγορεύσεις στην ελευθερία του λόγου

Το μνημείο των θυμάτων του λιμού στην Αγία Πετρούπολη (πρώην Λένινγκραντ)

Council of Conservative Citizens / ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Κατά τους τρεις πρώτους μήνες της επιχείρησης Μπαρμπαρόσα, πολλοί λένε ότι υπήρξε η μεγαλύτερη παράδοση και μαζική αποστασία στην ιστορία του κόσμου. Τρία εκατομμύρια σοβιετικών στρατιωτών παρέδωσαν τα όπλα τους. Σε κάποια περίπτωση, ολόκληρο σοβιετικό συντάγματα αρνήθηκε να πολεμήσει και βάδισε προς τις σοβιετικές γραμμές.

Την 7η Οκτωβρίου του 1941, η Αγία Πετρούπολη, που ονομάστηκε Λένινγκραντ στη συνέχεια, πολιορκήθηκε από το φινλανδικό στρατό στα βόρεια και από τον γερμανικό στρατό στα νότια. Η Σοβιετική Ένωση αρνήθηκε να παραδώσει την πόλη αφήνοντας ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού να πεθάνει από την πείνα. Οι εκτιμήσεις κυμαίνονται για  τον αριθμό των θυμάτων του λιμού, από 600.000 έως 1.500.000.

Σήμερα, οι επικριτές της Σοβιετικής Ένωσης, στη Ρωσία και την Ανατολική Ευρώπη εξακολουθούν να δαιμονοποιούνται με τη μομφή του «υποστηρικτή των Ναζί». Μια μάχη μαίνεται στην Ουκρανία και την Εσθονία για την αποκατάσταση των αντι – σοβιετικών μαχητών. Τα ευρωπαϊκά και ρωσικά μέσα ενημέρωσης δαιμονοποιούν συνήθως, τους αντι - σοβιετικούς μαχητές με τη μομφή του "ναζί".

Λέει το Ria.ru ...

Ρώσοι βουλευτές απειλούν να ποινικοποιήσουν τον ρεβιζιονισμό του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου κατόπιν της «οργής» που προκάλεσε μια online έρευνα που ρωτούσε εάν το Λένινγκραντ έπρεπε να παραδοθεί στους Ναζί .

 

Η δημοσκόπηση εμφανίστηκε την Κυριακή στην ιστοσελίδα του φιλελεύθερου online τηλεοπτικού καναλιού ‘Dozhd’ ("Βροχή").

Κατέβηκε αμέσως μέσα σε λίγα λεπτά, αλλά εξακολούθησε να πυροδοτεί μια σφοδρή αντίδραση.

«Τέτοιες ενέργειες θα πρέπει πάντα να αντιμετωπίζονται ωςέγκλημα αποκατάστασης του ναζισμού» δήλωσε τη Δευτέρα η υπερσυντηρητική βουλευτήςIrina Yarovaya του κυβερνώντος κόμματος Ενωμένη Ρωσία.

Το λαϊκιστικό Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα θα συντάξει ένα νομοσχέδιο για την ποινικοποίηση της «προσβολής και βεβήλωσης της μνήμης του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου», δήλωσε τη Δευτέρα το μέλος του κόμματος IgorLebedev, χρησιμοποιώντας το ρωσικό όνομα για το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ο Lebedev, αναπληρωτής πρόεδρος του κοινοβουλίου, δεν έδωσε κάποιο χρονοδιάγραμμα για τον προτεινόμενο νόμο ούτε είπε ποια θα είναι η τιμωρία που αυτός θα προβλέπει.

Το τηλεοπτικό κανάλι ζήτησε συγγνώμη για την δημοσκόπηση στο Twitter τη Δευτέρα, χαρακτηρίζοντάς την «ένα λάθος από τον παραγωγό ... και τον συντάκτη του κοινωνικού δικτύου».

Ένα στιγμιότυπο της διαθέσιμης στο Twitter δημοσκόπησης έδειξε ότι το 54 τοις εκατό υποστήριξε την παράδοση του Λένινγκραντ. Ο αριθμός των συμμετεχόντων δεν διευκρινίστηκε.

Στο Λένινγκραντ έχασαν την ζωή τους μεταξύ 600.000 και 1,5 εκατομμύρια άνθρωποι από τον συνολικά 2,5 εκατομμυρίων προπολεμικό πληθυσμό, κατά την διάρκεια της πολιορκίας των Ναζί 1941-1944.

Η πόλη, αφού μετονομάστηκε σε Αγία Πετρούπολη, γιόρτασε την 70η επέτειο από το τέλος της πολιορκίας τη Δευτέρα.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

Η «στροφή» του Στάλιν σε πατρίδα και θρησκεία και η στάση της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στον «Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο»

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Η «στροφή» του Στάλιν σε πατρίδα και θρησκεία και η στάση της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στον «Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο»

Ο Στάλιν έσπασε ξαφνικά την σιωπή του. «Γιατί δεν έχετε δυναμικό;», ρώτησε, καθώς απομάκρυνε την πίπα από το στόμα του και προσέχοντας τις ομιλίες των συνεργατών του.

Ο Alexy και ο Nikolai ήταν μπερδεμένοι, γιατί όλοι ήξεραν ότι το «δυναμικό» τους καθόταν στα στρατόπεδα του Στάλιν. Ο Μητροπολίτης Σέργιος (Sergiy) δεν ήταν καθόλου μπερδεμένος. Ο γέρων κληρικός απάντησε, «Δεν έχουμε δυναμικό για διάφορους λόγους. Ένας από αυτούς είναι ότι εκπαιδεύαμε έναν για ιερέα και αυτός έγινε ο Στρατάρχης της Σοβιετικής Ένωσης».

Ο Στάλιν σε νεαρή ηλικία

Ένα χαμόγελο ικανοποίησης εμφανίστηκε κάτω από τα μουστάκια του δικτάτορα, και είπε, «Ναι, ναι, ήμουν μαθητής θεολογικής σχολής και άκουσα για σένα μια φορά». (Στα χρόνια που ο Στάλιν ήταν μέσα στην ιερατική σχολή, Ο Μητροπολίτης Σέργιος, μετέπειτα Πατριάρχης, ήταν ο πρύτανης της Θεολογικής Σχολής της Αγίας Πετρούπολης).

Τότε άρχισε να θυμάται τα χρόνια του στη θεολογική σχολή ... Είπε ότι η μητέρα του ήταν λυπημένη κατά τον θάνατό της για το γεγονός ότι δεν είχε γίνει ιερέας. Η συζήτηση του δικτάτορα, με το μητροπολίτη έγινε πιο χαλαρή. Αφού πήραν το τσάι τους, άρχισαν να μιλάνε, μια συνομιλία που κράτησε μέχρι τις τρεις το πρωί.

Στο ... τέλος της συζήτησης, ο ηλικιωμένος μητροπολίτης ήταν αρκετά εξαντλημένος. Ο Στάλιν, πήρε τον μητροπολίτη απαλά από το μπράτσο, σαν ένας πραγματικός βοηθός διάκονος, τον οδήγησε μέχρι τις σκάλες και του είπε, «Αυτό είναι το μόνο που μπορώ να κάνω για σένα τώρα». Ήταν αυτά τα λόγια με τα οποία αποχαιρέτησε τους ιεράρχες . Ήταν 4 Σεπτεμβρίου του 1943.

                                      **********

Προπαγανδιστικές αφίσες που τονίζουν το ένδοξο παρελθόν της προ-σοβιετικής Ρωσίας

- Η αλήθεια είναι ότι ο Στάλιν ήταν αρκετά έξυπνoς για να συνειδητοποιήσει ότι σε έναν απελπισμένο πόλεμο για επιβίωση, η κομμουνιστική ιδεολογία δεν ήταν αρκετή και για αυτό χρειάστηκε να συμπληρωθεί από παραδοσιακές πεποιθήσεις και σύμβολα, που θα ενέπνεαν τον λαό της Ρωσίας, να αντισταθεί στον εισβολέα πολεμώντας με τεράστιες θυσίες και πόνο. Έτσι, οι αντι-θρησκευτικές διώξεις κατά της Ορθόδοξης Εκκλησίας σε μεγάλο βαθμό έπαψαν και η Ορθόδοξη Εκκλησία ενθαρρύνθηκε να προσθέσει το «πατριωτικό της βάρος» στον αγώνα. Ο Στάλιν, κλονισμένος σοβαρά από τη γερμανική εισβολή στην Σοβιετική Ένωση, δεν απευθύνθηκε στο λαό, μέχρι και έντεκα ημέρες μετά τον πόλεμο.

Ο στρατηγός Κουτούζωφ σε προπαγανδιστική αφίσα

Όταν τελικά έκανε ομιλία, δεν απευθύνθηκε στον λαό αποκαλώντας τον  μόνο «σύντροφοι», αλλά και «αδελφοί και αδελφές». Στην επέτειο της μπολσεβίκικης επανάστασης, στις 7 Νοεμβρίου του 1941, κατά την επιθεώρηση της παρέλασης στην Κόκκινη Πλατεία, μιλώντας επικαλέστηκε μεγάλα ονόματα από το πολεμικό παρελθόν της Ρωσίας - μεταξύ των οποίων, τον Alexander Nevsky, τον πρίγκιπα του Νόβγκοροντ του 13^ου αιώνα, ο οποίος αργότερα αγιοποιήθηκε από την Ορθόδοξη Εκκλησία, τον ΑλέξανδροSuvorov, έναν στρατηγό του 18^ου αιώνα που θεωρείται ως ο μεγαλύτερος στρατιωτικός όλων των Ρώσων και τον Μιχαήλ Κουτούζοφ, στρατιωτικό αρχηγό που ξεγέλασε τον Ναπολέοντα στο Πατριωτικό Πόλεμο του 1812-1813. Δεν είναι τυχαίο που ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος έγινε γνωστός στη Ρωσία ως ο «Μεγάλος Πατριωτικός Πόλεμος».

Υπήρξε μια συνειδητή ηχώ του «έπους» του 1812, αλλά η σύγκρουση αυτή ήταν ένας μεγαλύτερος και ακόμα πιο τρομερός πόλεμος. Οι περισσότεροι σοβιετικοί στρατιώτεςπολεμούσαν για την πατρίδα τους, όχι για το μαρξισμό - λενινισμό και τον σταλινισμό. Πράγματι, παρά την διείσδυση στο στρατό από ειδική κατηγορία πολιτικών υπαλλήλων (διάδοχοι των επιτρόπων που ο Τρότσκι είχε εισάγει στον Κόκκινο Στρατό κατά τον εμφύλιο πόλεμο για να εξασφαλίσει την πολιτική αφοσίωση των στελεχών που στο παρελθόν είχαν υπηρετήσει τον Τσάρο), η κομμουνιστική ιδεολογία είχε υποβιβασθεί μπροστά στην πατριωτική και αντι - γερμανική προπαγάνδα.

Τόσο οι κοσμικοί όσο και οι εκκλησιαστικοί ιστορικοί βλέπουν τις συνομιλίες του Στάλιν με τους ιεράρχες στις 4 Σεπτεμβρίου 1943, ως «ιστορικές», και τις θεωρούν ως ένα από τα πιο σημαντικά βήματα για την εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ της Ορθοδόξου Εκκλησίας και της Σοβιετικής κυβέρνησης. Ως αποτέλεσμα αυτής της συνάντησης, η σύγκληση της συνόδου των επισκόπων (8 Σεπτεμβρίου 1943) έλαβε de facto κύρωση. Σε αυτή την σύνοδο, ο Μητροπολίτης Σέργιος (φωτο) ονομάστηκεΠατριάρχης Πασών των Ρωσιών. Λίγο αργότερα, επανεκδόθηκε το περιοδικό του Πατριαρχείου της Μόσχας. Στις 8 Οκτωβρίου του ίδιου έτους, μια επιτροπή για την Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία διαμορφώθηκε ως μέρος του Συμβουλίου των Επιτρόπων του Λαού, με επικεφαλής τονΓκεόργκι Karpov .

Στη σύνοδο των επισκόπων, ο νεοεκλεγείς Πατριάρχης Σέργιος μίλησε για την πατριωτική διακονία κατά τα χρόνια του πολέμου. Η ομιλία του και η έννοια της «πατριωτικής διακονίας», συνέχισε να προκαλεί έντονη συζήτηση. Η στάση της ηγεσίας της εκκλησίας εκείνης της εποχής – έχει επικυρωθεί από όλους τους κατοπινούς ιεράρχες της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, καθώς και από τους σύγχρονους «σοβιετικούς πατριώτες». Αντίθετα, οι φιλελεύθεροι και οι άμεσοι αντίθετοί τους - οι "λευκοί" πατριώτες – επέκριναν τον περιττό κομφορμισμό στις σχέσεις με τις "άθεες αρχές", οι οποίες, αν επέτρεπαν την εκκλησία να "αναπνεύσει", αυτό το έκαναν αποκλειστικά για ευκαιριακούς στόχους. Ο Πατριάρχης Σέργιος κατηγορήθηκε ότι η δράση του οδήγησε στην πλήρη υποταγή της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στις σοβιετικές αρχές. Οι πράξεις του σοβιετικού καθεστώτος οφείλονταν αποκλειστικά και μόνον στο καιροσκοπισμό. Η «ανάσταση της εκκλησίας» θεωρήθηκε ως a priori προσωρινή και επιφανειακή.

Ο ισχυρισμός αυτός έχει κάποια βάση. Παρά όλες τις αλλαγές στην «εκκλησιαστική πολιτική» του σοβιετικού κράτους, η επίσημη μάχη κατά της θρησκείας, η αθεϊστική προπαγάνδα και οι διώξεις επισκόπων και απλών πιστώνσυνεχίστηκαν. Ο κρατικός έλεγχος του Πατριαρχείου Μόσχας αυξήθηκε επίσης.

 

Ο Fedor von Bock

Όσον αφορά τις δραστηριότητες της σοβιετικής ηγεσίας για το «θέμα της εκκλησίας», αυτές πραγματικά αρκετά συχνά επιβλήθηκαν ως αποτέλεσμα ευκαιριακών εκτιμήσεων. Ακόμα και κατά τις πρώτες ημέρες του πολέμου, άρχισε μια αυθόρμητη ανάσταση της θρησκευτικής ζωής στα κατεχόμενα εδάφη. Εκκλησίες (όχι μόνο Ορθόδοξες) άνοιξαν εκ νέου και ενορίες ιδρύθηκαν. Μέχρι το 1943,6.500 ορθόδοξοι ναοί λειτουργούσαν στο κατειλημμένο από τον εχθρό έδαφος. Την ίδια στιγμή, στο υπόλοιπο της Σοβιετικής Ένωσης λειτουργούσαν 3.329 εκκλησίες. Πολλές από τις εκκλησίες στα κατεχόμενα αναβίωσαν με τη βοήθεια του γερμανικού στρατού, με τους στρατηγούς και τους αξιωματικούς της Βέρμαχτ συχνά να παρευρίσκονται κατά την τελετή ανοίγματος των θυρών τους. Ο στρατηγός Fedorvon Bock  και μέλη του επιτελείου του έφτασαν για τα θυρανοίξια στον ανακαινισμένο ναό στο Μπορίσοφ (Λευκορωσία). 

Η στήριξη στο άνοιγμα των εκκλησιών και της επιδιόρθωσης της θρησκευτικής ζωής στα κατεχόμενα εδάφη ήταν το πιθανότερο, μια ιδιωτική πρωτοβουλία που ανέλαβαν μεμονωμένοι Γερμανοί αξιωματικοί και δημόσιοι υπάλληλοι. Η υψηλότερη ηγεσία στην Γερμανία του Χίτλερ, ενώ υποσχόταν την πλήρη ελευθερία της συνείδησης για όσους ζουν στα κατεχόμενα εδάφη, στην πραγματικότητα επέτρεπε μόνο την  λειτουργία των θρησκευτικών οργανισμών που ήταν πιστοί στις δυνάμεις κατοχής. Πριν από τον πόλεμο, οΧίτλερ είχε εκδώσει μια ειδική παραγγελία που απαγόρευε τη διεξαγωγή κάθε αντι-θρησκευτικής δραστηριότητας στις ανατολικές περιοχές. Την ίδια στιγμή, οι Γερμανοί «πρότειναν» οι ιερείς να απαγγέλλουν ειδικές προσευχές για τη «νίκη των γερμανικών δυνάμεων», και να εκφράζουν συναισθήματα πίστης στο Τρίτο Ράιχ. Με κάθε εφικτό τρόπο, οι κατοχικές δυνάμεις υποστήριξαν τις σχισματικές τάσειςεντός της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, ειδικά στις «μη-Ρωσικές» περιοχές. Ειδικότερα, η γερμανική κυβέρνηση ενέκρινε τη δημιουργία μιας «ανεξάρτητης» Ουκρανικής Αυτοκέφαλης Ορθόδοξης Εκκλησίας υπό την ηγεσία τουΑρχιεπισκόπου Αλεξάνδρου και του επισκόπου Vladimiro -Volynsky Polikarp.

Ο Βλασόβ (δεξιά) με τον Χίμλερ

Είναι χαρακτηριστικό ότι οι γερμανικές αρχές δεν επιχείρησαν να στρατολογήσουν μέλη της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας έξω από τη Ρωσία για να λειτουργούν στα κατεχόμενα εδάφη. Πολλοί Ιεράρχες και μέλη της εκκλησίας, ήταν αυστηρά αντι –σοβιετικοί και εξέφραζαν την ελπίδα για την καταστροφή της «άθεης εξουσίας», ως αποτέλεσμα της νίκης της Γερμανίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι πολλοί ιστορικοί και δημοσιογράφοι σήμερα, πιστοί στον (συνεργάτη των Γερμανών) στρατηγό Vlasov και άλλους "εθελοντές" που στρατεύτηκαν με τους Γερμανούς, εξακολουθούν να παραπονιούνται για αυτό το "λάθος" που διέπραξαν οι γερμανικές αρχές, όπως ακριβώς διαμαρτύρονται για την "μυωπία" που είχαν οι Γερμανοί στο θρησκευτικό ζήτημα σε γενικές γραμμές, τα οποία υποτίθεται ότι εμπόδισαν τη Γερμανία από το να κερδίσει τη συμπάθεια ενός σημαντικού τμήματος του πληθυσμού στα κατεχόμενα (απελευθερωμένα από τον μπολσεβικισμό) εδάφη. - [Παρακάτω φωτογραφίες από τα κατεχόμενα από τους Γερμανούς εδάφη. Οι φωτογραφίες αυτές ήταν απαγορευμένες (για ευνόητους λόγους) κατά την διάρκεια του σοβιετικού καθεστώτος. Στην τελευταία κάτοικοι λιθοβολούν ένα άγαλμα του Λένιν].

Η δραστηριότητα των ορθόδοξων ιερέων στα κατεχόμενα από τους Γερμανούς εδάφη και η απαραίτητη συνύπαρξη μαζί τους κέντρισε το ενδιαφέρον του σοβιετικού μηχανισμού ασφαλείας. Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Ήδη από το 1942, ένα σύστημα συλλογής πληροφοριών σχετικά με τις συνθήκες στα κατεχόμενα εδάφη, συμπεριλαμβανομένης των δραστηριοτήτων των ιερέων, είχε ήδη τεθεί σε εφαρμογή. Μετά την απελευθέρωση, πολλοί από αυτούς λογοδότησαν για τις πράξεις τους.

Η καταστολή των κληρικών που είχαν υπηρετήσει στα κατεχόμενα εδάφη δεν ήταν δικαιολογημένη σε όλες τις περιπτώσεις, καθώς η συνεργασία τους με τους κατακτητές ήταν αναγκαία, ως αποτέλεσμα των γεγονότων που ήταν πάνω από τις δυνάμεις τους να ελέγχουν. Η συνεργασία τους πολύ συχνότερα, συνδέονταν με θέματα που αφορούσαν την ενοριακή ζωή, με άλλα λόγια, την εκπλήρωση των άμεσων υποχρεώσεων τους ως ιερείς. Φυσικά, μεταξύ αυτών, υπήρχαν και συνεργάτες, καθώς πολλοί είχαν υποφέρει στα χέρια της Σοβιετικής διατροφής και ως εκ τούτου έδειχναν συμπάθεια προς τους Γερμανούς. Αλλά γενικά, οι Ορθόδοξοι κληρικοί από τις πρώτες ημέρες του πολέμου είχαν πατριωτικές θέσεις.

Στις 22 Ιουνίου 1941, στην εορτή των Αγίων Πάντων, ο Μητροπολίτης Σέργιος έστειλε μήνυμα προς τους «ποιμένες της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας» όπου τους καλούσε να υπερασπιστούν την πατρίδα από τους «εχθρούς της Ορθοδοξίας». Στις 26 Ιουνίου, έλαβε χώρα μια προσευχή στον καθεδρικό ναό των Θεοφανείων της Μόσχας υπέρ της νίκης του ρωσικού στρατού και έγιναν εισφορές από τους πιστούς για τις ανάγκες του μετώπου. Κατά το πρώτο έτος του πολέμου, οι ορθόδοξες ενορίες της Μόσχας έδωσαν στο Ταμείο Άμυνας περισσότερα από 3 εκατομμύρια ρούβλια. Οι πιστοί από το Γκόρκι (σήμερα Νίζνι Νόβγκοροντ) έδωσαν 4 εκατομμύρια ρούβλια. Το 1942, έλαβε χώρα μαζική συνεισφορά για την υποστήριξη της κατασκευής τανκ. Στο πρώτο από αυτά, δόθηκε το όνομα "Dmitry Donskoy" και παρουσιάστηκε από τον Μητροπολίτη Νικόλαο στον κόκκινο στρατό στις 7 Μαρτίου 1944. Οι πιστοί από το Νοβοσιμπίρσκ συγκέντρωσαν 110.000 ρούβλια για την παραγωγή αεροσκαφών για την μοίρα που είχε όνομα "Για την Πατρίδα!" Κατά τη διάρκεια των ετών του πολέμου, οι Ορθόδοξοι πιστοί συγκέντρωσαν πάνω από 300 εκατομμύρια ρούβλια για το Ταμείο Εθνικής Άμυνας.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία ίδρυσε ειδικό ταμείο για τα παιδιά, ενώ μοναστήρια μεταβλήθηκαν σε νοσοκομεία και ορφανοτροφεία. Πολλοί πιστοί, ιδιαίτερα γυναίκες, εργάζονταν εκεί εθελοντικά.

Στα κατεχόμενα εδάφη πολλοί κληρικοί και πιστοί έγιναν πράκτορες των μονάδων των παρτιζάνων. Αρκετές εκατοντάδες συνελήφθησαν από τους Γερμανούς και εκτελέστηκαν για τις δραστηριότητές τους.

Τον Νοέμβριο του 1942, ο Μητροπολίτης Νικόλαος έγινε μέλος της έκτακτης επιτροπής που είχε σχεδιαστεί για να διερευνήσει εγκλήματα που διαπράχθηκαν από τους Γερμανούς κατακτητές.

Η συνεργασία της ηγεσίας της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας με τις σοβιετικές αρχές στα χρόνια του πολέμου, μερικές φορές ονομάζεται«πολιτική του συμβιβασμού με τους Σοβιετικούς» και συχνά γίνεται αντικείμενο κριτικής. Ο Σέργιος και ο διάδοχός του, Αλέξιος, ο οποίος εξελέγη τον Φεβρουάριο του 1945 κατηγορούνται για «έγκριση της κατοχής των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης» και για την άνευ όρων υποστήριξή τους στις κρατικές θρησκευτικές πολιτικές, που είχε ως αποτέλεσμα το σχηματισμό μιας «προνομιούχου κάστας πιστών κάτω από τη διατροφή του μαχητικού αθεϊσμού».

Η απάντηση που δίνεται είναι ότι η πολιτική είναι «η τέχνη του εφικτού». Ο Σέργιος, ως επικεφαλής της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, έκανε πλήρη χρήση των ευκαιριών που του προσφέρθηκαν σε αυτές τις ιστορικές συνθήκες για την αποκατάσταση της εκκλησίας στη Σοβιετική Ένωση. Ο Σέργιος επίσης, δεν ήταν μόνο ο πρώτος ιεράρχης της Ορθόδοξης Εκκλησίας, αλλά ένας πατριώτης, που έβλεπε την πατρίδα του να δέχεται επίθεση από τον εχθρό. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η ιστορία πραγματικά είναι δύσκολο να χωρέσει σε μια "προκρούστεια κλίνη".

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

Ο κομμουνισμός στη Κίνα και ο εβραϊκός παράγοντας

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Ο κομμουνισμός στη Κίνα και ο εβραϊκός παράγοντας

Το παρακάτω άρθρο από τον Βρετανό Arnold Leese (1878–1956)* ανατυπώνεται από το περιοδικό "Gothic Ripples", αρ. 49, με ημερομηνία 28 Φεβρουαρίου του 1949. Φανερώνει ότι οι σπόροι του μπολσεβικισμού φυτεύτηκαν στην Κίνα από τους Εβραίους. Η διαφθορά του καθεστώτος του Chiang Kai-Shek προκάλεσε σε πολλούς από τις μάζες στην Κίνα να στραφούν προς τον κομμουνισμό για παρηγοριά, δεδομένου ότι ο κινεζικός κομμουνισμός αναμιγνύεται με τον Εθνικισμό και αποθαρρύνει την παλιά κινεζική κατάρα της επίσημης διαφθοράς. Αλλά ο κομμουνισμός στην Κίνα έχει την ίδια απάνθρωπη επίδραση στα άτομα,οπως και παντού.

Η εβραική σήψη της Κίνας

Ήταν η οικογένεια Sassoon που μετέτρεψε την φυσιολογική κινεζική δυσαρέσκεια και δυσπιστία για τους ξενους, σε μίσος. Ο David Sassoonέκανε το εμπόριο οπίου στην Κίνα από το 1832 μέχρι που πέθανε το 1864. Η οικογένειά του εμπορευόταν υπό την σημαία μας και έκανετεράστιες περιουσίες. Οι Βρετανοίανέλαβαν την ευθύνη, και τώρα οι Κινέζοι μας μισούν. Όπως ακριβώς ανέλαβαμε την ευθύνη για τις εβραϊκές θηριωδίες στη Νυρεμβέργη, το Spandau και αλλού στη Γερμανία, ώστε οι Γερμανοί μας μισούν τώρα.

Με την στήριξη των Sassoons, το Μονοπώλιο Οπίου τηςΣαγκάης υπήρχε μέχρι το 1917 κάτω από τον Εβραίο Edward Ezra, η Διοικούσα Επιτροπή του οποίου αποτελείται εξ ολοκλήρου από Εβραίους και Ινδούς. Όχι μόνο η βρετανική σημαία προστάτευε την οικογένεια Sassoons σε αυτό το βδελυρό εμπόριο, το οποίο οι Manchus (Κινέζοι της Μαντσουρίας) έκαναν ό, τι μπορούσαν για να εμποδίσουν,μέχρι και σε σημείο πολέμου, αλλά και αυτοί οι Εβραίοι έγιναν δεκτοί στην Αγγλία, αντί να εξοστρακιστούν. Η αριστοκρατία τους αποδέχτηκε, μερικοί παντρεύτηκαν με Άριους αριστοκράτες, μερικοί έγιναν Βαρόνοι και έναςυπουργός της κυβέρνησης.

Όταν ο Τέκτων, Sun Yat-Sen (φωτο), ξεκίνησε τοεπαναστατικό κίνημα του στο Canton, ο Εβραίος Morris Cohen**, ένας Βρετανός υπήκοος, έγινε ο βοηθός του και στάλθηκε από τον Sun σε όλο τον κόσμο να βρειστρατιωτικούς εμπειρογνώμονες για τον επαναστατικό στρατό του. Λίγο πριν πεθάνει ο Sun Yat-Sen, επαίνεσε αυτόν τον Εβραίο στονChiang Kai-Shek και εργάστηκε ως αξιωματικός σύνδεσμος μεταξύ της Καντονέζικης κυβέρνησης και όλων των ξένων Γενικών Προξενείων. Ο Κοέν έγινε γνωστός στην Κίνα ως‘Moi-Sha’ και έγινε Στρατιωτικός Σύμβουλος στιςΚαντονέζικες Δυνάμεις, και στρατηγος, αν και ακόμη ήταν Βρετανός υπήκοος.

Στα τέλη του 1939, ο Cohen ταξίδευε στην ανοικτή θάλασσα υπό την προστασία της σημαίας μας. Το τελευταίο που ακούσαμε γι’ αυτόν ήταν το 1945, όταν βγήκε από ένα ιαπωνικό στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου. Η νοτιοαφρικανική Sunday Express τον περιέγραψε ως «την κατευθυντήρια ιδιοφυία πίσω από τους πολέμαρχους της Κίνας».

Ο Σοβιετικός Εβραίος, ο Ιακώβ Μποροντίν (Jacob Borodin, - φώτο - πραγματικό όνομα Μ. Grusenberg) στάλθηκε από το Κρεμλίνο με τον Εβραίο Joffe, το 1923, να προσπαθήσει ναμπολσεβικοποιήσει τον Sun Yat-Sen και έγινε επικεφαλής πολιτικός σύμβουλος του Κουόμινταγκ. Η σύζυγός του,που ήταν Εβραία, κατασκόπευε στην Κίνα για λογαριασμό των Σοβιετικών. Όταν ο Sun πεθάνε,o Μποροντίν έμεινε επικεφαλής και ήταν αυτός που όρισε τον Chiang Kai-Shekνα διαδεχθεί τον Sun το 1926. Ωστόσο, το 1927 μία επιδρομή έγινε από τον Chang Tso- Ling στη Σοβιετική Πρεσβεία στο Πεκίνο, που αποκάλυψε την έκταση και τον σκοπό της Σοβιετικής Ένωσης να προωθήσει τον μπολσεβικισμό στηΚίνα, και οι Borodins συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν.

Το 1923 ο διαβόητος Εβραίος, Trebitsch Lincoln,(φωτο) πρώην βουλευτής στη Βρετανία, ηγήθηκε μιαςκινεζικής αποστολής με σκοπό να στείλει όπλα στονWu Pei Fu, έναν πολέμαρχομε καλό χαρακτήρα, αλλά απέτυχε, ίσως εσκεμμένα, στην προσπάθεια αυτή. Μετά από αυτό, ο Λίνκολνέχασε κάθε εμπιστοσύνηστην Κίνα για να αναλάβειοποιονδήποτε άλλονσημαντικό ρόλο.

Ο Σοβιετικός στρατηγός, B.K. Galen, ο οποίος ήταν πραγματικά Εβραίος που λεγόταν Chesin, και πήρε το παρατσούκλι Blücher, συνοδεψε τον «Αρμένιο» Σοβιετικο εκπρόσωπο Karachan στο Πεκίνο το 1924 όπου επετεύχθη μια συνθήκη με τον Chang Tso-Ling με την οποία ο Κινέζικος Ανατολικός Σιδηρόδρομος παραδόθηκε στους Σοβιετικούς. Αυτό άφησε την μετακίνηση των στρατευμάτων στο έλεος των Μπολσεβίκων. Οι ίντριγκες και οι δωροδοκίες με τις οποίες έγινε αυτή η παράδοση από τον Chang Tso-Ling πραγματοποιήθηκαν με τη μεσολάβηση ενός Εβραϊού μεγιστάνα ξυλείας που ονομάζεται S. Skidelski. Αμέσως, στον Σιδηρόδρομο τίθονται επικεφαλής, οι Εβραίοι, Gekker, Koslowsky και Snamensky (Zamyensky). Για να συνεχίσουμε με την καριέρα του στρατηγού “Galen”, αυτός έγινε κύριος στρατιωτικός σύμβουλος του Chiang Kai-Shek το 1926.

Τώρα για τον Σοβιετικό Εβραίο S. A. Gekker: Ήδη από το 1922, υπήρξε στρατιωτικός σύμβουλος της ΜογγολικήςΜπολσεβίκικής Κυβέρνησης και το 1924 έγινε επικεφαλής πολιτικός κομισάριος στον Κινεζικο Ανατολικό Σιδηρόδρομο. Ο διορισμός αυτός έγινε απο τα χέρια του Εβραίου, M.D. Lashewitz, ο οποίος διετέλεσε Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου Ελέγχου Σιδηροδρόμων στη Μόσχα.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε τον Εβραίο, Α. Joffe. Τον έχουμε ήδη συναντήσει ως επικεφαλής της σοβιετικής αποστολής στο Sun Yat-Sen, όταν, με τον Εβραίο Ιακώβ Μποροντίν, προσπάθησε να αναπτύξει τον σοβιετισμό. Αργότερα έγινε πολιτικός σύμβουλος του Chiang Kai-Shek το 1926 και οργάνωσε τοΚόκκινο Τμήμα του Κουόμινταγκ.

Ψηλά στο Πολιτικό Τμήμα του Κόκκινου Στρατού στην Κίνα ήταν επίσης δύο Εβραίοι, ο W.N. Levitschev και ο J.B.Gamarnik, ο οποίος το 1936 ήταν επικεφαλής του.

Το Υπουργείο Οικονομικών του Νανκίνγκ πάντα κυριαρχείτο από Εβραίους, δηλαδή: Kann, L. Rajchman καιR. Haas. Στην Αγγλία, ο Εβραίος Billmeir βοήθησε, με τον εμπορικό στόλο του, να μεταφερθούν Σοβιετικά όπλα στην Κίνα το 1938.

Τέλος, ο Εβραίος Ben Kizer (ΗΠΑ), διορίστηκε επικεφαλής της UNRRA στην Κίνα.

Αρκετά έχουν ειπωθεί για να αποδειχθεί ότι σε κάθε πραγματική θέση-κλειδί στη διαδικασία της μπολσεβίκικης καταστροφής της Κίνας ήταν Εβραίοι. Τέλος να υπενθυμίσουμε στους αναγνώστες μας ότι Chiang Kai-Shek ο ίδιος ήταν μασώνος, που είχε φθάσει στο 33ο βαθμό του Σκωτικού Τύπου!

ARNOLD LEESE.

Σημ. Στο παραπάνω άρθρο, δεν γίνεται καμία μνεία για στον Eugene Chen (Τσεν), συνάδελφο του Borodin και υπουργός Εξωτερικών της Καντόνας το 1925. Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι Chenήταν Cohen, αλλά δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία ως προς αυτό. Γεννήθηκε στο Τρινιντάντ, τις Βρετανικές Δυτικές Ινδίες, όπου ονομάστηκε Ε. Bernard Acham. Αναφέρεται ως δικηγόρος στην Αγγλία, και μόνο εικασίες μπορούν να γίνουν γιατί έγινε επαναστατικός εχθρός της Βρετανίας στην Κίνα.

* Ο Arnold Spencer Leese (1878-1956) ήταν ένας Βρετανός φασίστας πολιτικός και κτηνίατρος στο επάγγελμα (με ειδικότητα στις καμήλες) και ένας παραγωγικός συγγραφέας και εκδότης τόσο πριν όσο και μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 1924 έγινε μέλος των "Βρετανών Φασιστών". ΟLeese είδε τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ωςένα «πόλεμο των Εβραίων», αλλά κατήγγειλε με σθένος το Σύμφωνο Χίτλερ-Στάλιν και άσκησε κριτική στους Ναζί για την εισβολή τους στη Νορβηγία.Μετά από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο άρχισε να δημοσιεύει το περιοδικό ‘Gothic Ripples’, το οποίο σε μεγάλο βαθμό ασχολείτο με επιθέσεις των κατά των Εβραίων, οι οποίοι "κατείχαν όλο τον πλούτο". Το 1951, δημοσίευσε την αυτοβιογραφία του με τον τίτλο «οι Δύο Ζωές ενός Αντι- Εβραίου Γιατρού Καμηλών» (Out of Step: Events in the Two Lives of an Anti-Jewish Camel Doctor).

 

**Ο Morris Abraham “Two-Gun”Cohen (1887-1970) είναι ένας «Βρετανός και Καναδός» τυχοδιώκτης εβραϊκής καταγωγής που έγινε βοηθός του κομμουνιστή "πατέρα της κινέζικης δημοκρατίας" Δρ. SunYat-sen και αρχιστράτηγος στον Κινέζικο Εθνικό Επαναστατικό Στρατό.

Σύμφωνα με την βιογραφία του από το 1954 που γράφτηκε από τον Charles Drage με τη βοήθεια του Cohen, ο Morris Cohen γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1889 σε μια εβραϊκή οικογένεια που μόλις είχε φτάσει από την Πολωνία.

Το 1900, συλλαμβάνεται ως «άτομο που προσπαθούσε να αφαιρέσει χρήματα από τις τσέπες» και στέλνεται, με απόφαση δικαστηρίου, στην Βιομηχανική Σχολή Hayes, ένα ίδρυμα που είχε συσταθεί από έναν Εβραίο ευεργέτη, όμοιο με τον Λόρδο Rothschild για τη φροντίδα και την εκπαίδευση δύστροπων εβραϊκών αγοριών. Ο Cohen αφέθηκε ελεύθερος το 1905 και οι γονείς του τον έστειλαν στο δυτικό Καναδά, με την ελπίδα ότι ο φρέσκος ​​αέρας και οι ανοικτές πεδιάδες του Νέου Κόσμου να τον αλλάξουν και να τον κάνουν «καλό».

Ο Cohen εργάστηκε για ένα χρόνο σε ένα αγρόκτημα κοντά στο Whitewood του  Saskatchewan, όπου έμαθε πιο πολύ πως να πυροβολεί και να παίζει χαρτιά. Στη συνέχεια περιπλανήθηκε μέσα από τις δυτικές επαρχίες βγάζοντας τα προς το ζειν ως τζογαδόρος, απατεώνας και μεσίτης ακινήτων μεσίτης, ενώ η τάση του προς την παρανομία τον έστελνε συχνά στη φυλακή.

Εκείνη την εποχή ο Cohen ήρθε σε επαφή με Κινέζους εξόριστους που είχαν έρθει να εργαστούν για τον Καναδικό Ειρηνικό Σιδηρόδρομο. Κάποια στιγμή βοήθησε έναν Κινέζο εστιάτορα που τον λήστευαν, χτυπώντας τον δράστη και έτσι οι Κινέζοι τον καλωσόρισαν στους κόλπους τους και τον κάλεσαν να συμμετάσχεις στην Tongmenghui, την οργάνωση κατά των Manchu του Sun Yat-sen.

Συνειδητοποιώντας ότι η οργάνωση του Sun θα μπορούσε να συμβάλει θετικά στην κομμουνιστική ατζέντα για την Κίνα, έχοντας και ως κίνητρο κάποιο περιουσιακό όφελος, ο Cohen προσπάθησε να ενισχύσει το προφίλ του, υπερασπιζόμενος την τοπική κινεζική κοινότητα. Κάποια στιγμή μετακόμισε στην πόλη του Έντμοντον στη γειτονική επαρχία της Αλμπέρτα, όπου έγινε διευθυντής ενός κορυφαίου μεσιτικού γραφείου, ενώ με προσωπική σύσταση του Γενικού Εισαγγελέα, υπηρέτησε την επαρχία ως Επίτροπος των Όρκων.

Ο Cohen εντάχθηκε στο Στρατό των Καναδέζικων Σιδηροδρόμων στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και διορίστηκε επόπτης των Κινέζων εργατών. Μετά τον πόλεμο, επανεγκαταστάθηκε στον Καναδά, αλλά επειδή τα οικονομικά δεν πήγαιναν καλά, το 1922 έφυγε για την Κίνα για να βοηθήσει να κλείσει μια σιδηροδρομική συμφωνία για τον Sun Yat-sen.

Στη Σαγκάη, ο Cohen πήγε να δει τον Εβραίο George Sokolsky,(φωτο) δημοσιογράφο γεννημένο στη Νέα Υόρκη, ο οποίος εργαζόταν για την Sun της Σαγκάης. Ο Sokolsky κανόνισε μια συνέντευξη γι’ αυτόν με τονEugene Chen, γραμματέα της Sun και ο Cohen προσλήφθηκε.

Στη Σαγκάη και στη Καντόνα δίδαξε το μικρό ένοπλο σώμα της Sun πώς να πυγμαχεί και να πυροβολεί και παρουσιαζόταν ως βοηθός συνταγματάρχης του στρατού του Sun Yat-sen.

Ο Cohen σύντομα έγινε ένας από τους κύριους προστάτες του Sun Yat-Sen, επισκιάζοντας τον Κινέζο ηγέτη στα κομμουνιστικά συνέδρια και σε εμπόλεμες ζώνες και επειδή είχε δύο πιστόλια, άρχισαν να τον αποκαλούν "Two-Gun Cohen".

Το ανδρείκελο των Μασόνων Sun Yat-Sen πέθανε από καρκίνο το 1925 και ο Cohen πήγε να εργαστεί για τους ηγέτες του νότιου κινέζικου Κουομιντάνγκ (το Κινεζικό Εθνικιστικό Κίνημα), τον γιο του Sun, Sun Fo και τον κουνιάδο του Sun, τραπεζίτη Soong. Διετέλεσε επίσης διοικητής της Στρατιωτικής Ακαδημίας Whampoa.

Όταν οι Ιάπωνες εισέβαλαν στην Κίνα το 1937, ο Cohen πήρε το μέρος των Κινέζων εναντίον τους, ενώ την ίδια ώρα εργαζόταν για την βρετανική υπηρεσία πληροφοριών. Απέδειξε ότι οι Ιάπωνες χρησιμοποιούσαν δηλητηριώδη αέρια για να εξοντώσουν τον κινέζικο πληθυσμό και θεωρήθηκε ήρωας που έβαλε την Soong Ching-ling και την αδελφή της Ai-ling σε ένα από τα τελευταία αεροπλάνα από το Χονγκ Κονγκ, όταν οι Ιάπωνες άρχισαν να επιτίθενται στην εν λόγω βρετανική αποικία το 1941.

Ο «ήρωας» Cohen στη συνέχεια θυσίασε την ελευθερία του, επιλέγοντας να μείνει πίσω για να πολεμήσει μέχρι που οι Ιάπωνες τον συνέλλαβαν και τον έριξαν στο στρατόπεδο κρατουμένων Stanley. Αφέθηκε ελεύθερος στα τέλη του 1943.

Μετά την επιστροφή του στον Καναδά, ο Cohen εγκαταστάθηκε στο Μόντρεαλ και έκανε τακτικές επισκέψεις στην Κίνα, φαινομενικά με την ελπίδα της δημιουργίας επιχειρηματικών δεσμών, αλλά στην πραγματικότητα για να εδραιώσει περαιτέρω την κομμουνιστική Κίνα. Μετά την κομμουνιστική κυριαρχία το 1949, ο Cohen ήταν ένας από τους λίγους ανθρώπους που μπορούσαν να κυκλοφορούν ελεύθερα μεταξύ της Ταϊβάν και της ηπειρωτικής Κίνας. Και όταν τα πρόσφατα σχηματισμένα Ηνωμένα Έθνη άρχισαν να συζητούν το ψήφισμα των Ηνωμένων Εθνών για την διχοτόμηση της Παλαιστίνης (1947), ο Cohen πέταξε στο Σαν Φρανσίσκο και έπεισε τον επικεφαλής της κινεζικής αντιπροσωπείας να απόσχει από την ψηφοφορία, όταν έμαθε ότι είχαν προγραμματίσει να αντιταχθούν στη διχοτόμηση.

Ο ρόλος του Cohen ως πιστού βοηθού του Sun Yat-sen τον κράτησε σε καλή κατάσταση με τους ηγέτες τόσο του Κουομιντάνγκ (του Κινέζικου Εθνικιστικού Κινήματος) όσο και του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος και ήταν σε θέση να οργανώσει προσοδοφόρα εργασία ως σύμβουλοςσε μεγάλες εταιρείες όπως η Vickers (αεροπλάνα), η Rolls Royce (κινητήρες) και η Decca Radar. Στην τελευταία επίσκεψή του στην Κίνα, κατά την έναρξη της «Πολιτιστικής Επανάστασης», ήταν επίτιμος καλεσμένος του Τσου Εν Λάι (φώτο - Zhou Enlai).

Ο Cohen πέθανε το 1970 στο Salford και θάφτηκε στο εβραϊκό νεκροταφείο του Blakeley στο Μάντσεστερ.

Η ταφόπλακα του Cohen σε ένα εβραϊκό νεκροταφείο

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγές: εδώ και εδώ