ΠΑΝ. ΜΑΡΙΝΗΣ
ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΤΙΜΟΤΕΡΑ Η ΚΑΤΑΤΑΞΙΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
ΕΙΣ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑΣ- ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΙΚΑΣ,
ΠΑΡΑ ΕΙΣ ΜΟΝΟΘΕΪΣΤΙΚΑΣ-ΠΟΛΥΘΕΪΣΤΙΚΑΣ!
βασική θέσις
ΝΕΟΝ ΚΕΙΜΕΝΟΝ = 24 Νοεμβρίου 2025
------------
Τί εστί Θρησκεία; Υπάρχουν πολλοί ορισμοί, εξ αυτών ένας απλός και καθαρός λέγει ότι Θρησκεία σημαίνει ότι έχω ισχυράς πεποιθήσεις περί του Ανθρώπου και του Κόσμου. Όθεν, κατά την εδώ κατάταξίν μας υπάρχουν τρία είδη θρησκειών: Αι Παραδοσιακαί Θρησκείαι, αι Κοσμοπολιτικαί Θρησκείαι και ο Αθεϊσμός!
ΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑΙ
Παραδοσιακαί λέγονται αι Θρησκείαι που εγεννήθησαν από έναν λαόν εις εποχάς αρχαίας, προϊστορικάς σχετικώς προς την ιστορίαν του λαού που τας εδημιούργησε, δηλαδή έχουν καταγωγήν εθνικήν και δημώδη, διαθέτουν ούτως ένα εθνικόν εκκλη-σίασμα και κυρίως έχουν γενέθλιον γην! Ούτως μία Παραδοσιακή θρησκεία είναι δυνατόν να παραμένη ανά τους αιώνας εθνική χωρίς να έχη ανάγκην να καταφεύγη εις συστηματικόν προσηλυτισμόν διά να επιβιώση. Συνάμα δε να παραμένη κατά κύριον λόγον εσαεί εις τον γενέθλιον τόπον της! Κύριον παράδειγμα τοιαύτης σημερινής μεγάλης θρησκείας είναι ο Ινδουϊσμός εις την Ινδίαν, ο Σιντοϊσμός στην Ιαπωνίαν και η Σαντερία, η θρησκεία των Νεγριδών της Κεντρικής-Νοτίου Αμερικής, ούσα εξέλιξις των παραδοσιακών θρησκειών της Ν-Δ Αφρικής.
ΑΙ ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΙΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑΙ
Κοσμοπολιτικαί λέγονται αι Θρησκείαι που εγεννήθησαν κατά τας Μεγαλοπο-λιτικάς περιόδους της ιστορίας των Πολιτισμών δηλαδή εις την Ώριμον φάσιν ενός Πολιτισμού ότε δημιουργούνται αι Μεγαλοπόλεις, ότε συρρέει εις αυτάς πληθυσμός πολυφυλετικός και πολυπολιτισμικός. Χαρακτηριστικά κέντρα τοιούτων θρησκευ-τικών ζυμώσεων υπήρξαν αι μεγαλοπόλεις του Ελληνικού Πολιτισμού, η Αλεξάνδρεια, η Αντιόχεια, η Πέργαμος, η Ρώμη. Επομένως η Κοσμοπολιτική θρησκεία γεννάται ουχί από έναν λαόν ή ένα έθνος αλλά εντός του ετερογενούς πλήθους μίας μεγαλοπόλεως π.χ. ο Χριστιανισμός εγεννήθη εις την Αντιόχειαν, ο Βουδδισμός εις τας μεγαλοπόλεις της Βορείου Ινδίας. Αι Κοσμοπολιτικαί θρησκείαι δέν είναι λαϊκαί δημώδεις κατα-σκευαί, αλλά είναι δημιουργήματα γραφείου από έναν κύκλον θρησκευομένων, οι οποίοι παραλλάσσουν, μεταμορφώνουν μίαν παραδοσιακήν θρησκείαν συνήθως στην λαϊκήν της μορφήν, κατά την αρεσκειάν των· συχνά δε έχουν ιδρυτήν, ο οποίος είναι ο προϊστάμενος, πραγματικός ἢ υποτιθέμενος, του κύκλου που τάς εδημιούργησε και συνήθως ονομάζονται εξ αυτού, ως ο Μωαμεθανισμός, ο Βουδδισμός, ο Ζωροαστρι-σμός, ο Χριστιανισμός. Ούτως εχόντων των πραγμάτων μία Κοσμοπολιτική θρησκεία δέν είναι εθνική, καθότι εδημιουργήθη από έναν κοσμοπολιτικόν πυρήνα ατόμων με διάφορον καταγωγήν έκαστος, οπότε δέν διαθέτει ούτε εθνικόν εκκλησίασμα και κυρίως ούτε γενέθλιον γην! Όθεν, μία Κοσμοπολιτική θρησκεία διά να μεγαλώση και δια να επιβιώνη έχει απόλυτον ανάγκην να ασκή συστηματικόν και επιθετικόν προσηλυτισμόν και επομένως να κατακτά ξένα εδάφη εξοντώνουσα τας παραδο-σιακάς θρησκείας άτινας ευρίσκει στον δρόμον της! Η Κοσμοπολιτική θρησκεία έχει ούτως ανάγκην να ευρίσκεται εις συνεχή διαπάλην προς τας Παραδοσιακάς θρησκείας, να τάς διαβάλλη και να τας αντιμάχεται! Η κυρία γνωστή μας Κοσμοπο-λιτική θρησκεία είναι ο Χριστιανισμός! Ο Χριστιανισμός, ως προελέχθη, εγεννήθη εις την Αντιόχειαν από τα σπλάγχνα της λαϊκής θρησκείας της Μέσης Ανατολής, αι κύριαι επιρροαί της οποίας προέρχονται από την Περσικήν θρησκείαν, τον Ζωρο-αστρισμόν, επειδή όμως τα άτομα του ιδρυτικού πυρήνος ήσαν εις την πλειονότητά των Εβραίοι, διά τούτο προσέθεσαν καταλλήλως παρεφθαρμένον τον Ιουδαϊσμόν! Ο Χριστιανισμός χαρακτηρίζεται ως "θρησκεία Ιουδαϊκού τύπου", όμως τα κύρια στοιχεία του, ως. π.χ. η Δυαρχία, δηλ. το Καλόν-Κακόν, ο Θεός και ο Διάβολος· η απαξία του Κόσμου με έκφρασίν της τον Μοναχικόν βίον κλπ έχουν Περσικήν καταγωγήν! Ο Ιουδαϊσμός, θρησκεία Παραδοσιακού τύπου μετεξειλίχθη κατά την Ελληνιστικήν εποχήν στην Αλεξάνδρειαν εις Κοσμοπολιτικήν θρησκείαν και εξ αυτής ως κλάδος της ανεφύη ο Μωαμεθανισμός! Κατά την διάρκειαν της ζωής του Ιουδαϊσμού υπήρξαν καιροί κατά περιοχάς που μετέπιπτε εις είδος τι Παραδοσιακής θρησκείας λάμβάνων ανάλογα χαρακτηριστικά. Τί σημαίνει αυτό; ότι αποκτά Ατμόσφαιραν Παραδοσιακής θρησκείας! Η τάσις των λαών που ζουν υπό μίαν Κοσμοπολιτικήν θρησκείαν να δώσουν εις αυτήν παραδοσιακά χαρακτηριστικά είναι συνήθης και κοινή εις όλας τας τοιαύτας θρησκείας διότι η ανθρωπίνη ψυχή αναγνωρίζει ως θρησκείαν μόνον την παραδοσιακήν τοιαύτην, ούτως συνέβη εις ευρείαν έκτασιν εις τον Βουδδισμόν και συγκεκριμένως εις ολόκληρον τον Βόρειον Βουδδισμόν και εις την κοινήν λαϊκήν μορφήν του Νοτίου Βουδδισμού. Επίσης εις τον λαϊκόν Μωαμεθανισμόν και οπωσδήποτε εις τον Χριστιανισμόν και συγκεκριμένως εις την Ορθόδοξον εκκλησίαν κατά την Βυζαντινήν εποχήν (ως περιγράφεται υπό του Κ. Σάθα) όπου έλαβε πλειάδα παραδοσιακών στοιχείων διατηρουμένων έως και σήμερον· ομοίως η πρόσληψις παραδοσιακών στοιχείων αποτελεί την επικρατούσαν τάσιν εις τον Ρωμαιοκαθολικισμόν, ιδίως της Λατινικής Αμερικής· η τάσις αυτή καταπολεμείται φυσικά υπό της επισήμου ιεραρχίας και των δύο Εκκλησιών!
Η ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ, Ο ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΜΟΣ
Εκάστη θρησκεία δημιουργεί πέριξ της μίαν ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑΝ, τουτέστιν έναν τρόπον θεάσεως του Κόσμου, μίαν Κοσμοθέασιν, εκφράζει μίαν αντίληψιν περί την ουσίαν του Κόσμου, μίαν Κοσμοαντίληψιν, μίαν νοοτροπίαν περί της ουσίας των πραγματων του Κόσμου και του ανθρωπίνου βίου, είναι εν άλλαις λέξεσιν μία Βιοθεωρία και Κοσμοθεωρία! Η Θρησκευτική Ατμόσφαιρα έχει την βαρύνουσαν σημασίαν διά την κατανόησιν της πραγματικής ουσίας μιάς θρησκείας και όχι τα γραπτά δόγματα αυτής! Αυτό είναι το σοβαρόν λάθος στο οποίον πίπτουν οι αναλύοντες μίαν Θρησκείαν, π.χ. ευρίσκουν καλά και ωραία τα δόγματα του μωαμεθανισμού αλλά παραβλέπουν την βαρείαν και καταπιεστικήν Ατμόσφαιραν που επικρατεί εις τας Μωαμεθανικάς χώρας και κοινότητας!
Αι Παραδοσιακαί Θρησκείαι έχουν ως κύριον χαρακτηριστικόν ότι μοιράζονται μεταξύ των μίαν κοινήν Ατμόσφαιραν! Έχουν απαξάπασαι την αυτήν Κοσμοθέασιν και Βιοθεωρίαν! Αποτέλεσμα τούτου είναι να γίνονται κατανοηταί μεταξύ των από άτομα ανήκοντα εις μίαν εξ αυτών! Δημιουργούν Πολιτισμούς (υπό την έννοιαν της Φιλοσοφίας της Ιστορίας) παρομοίους και αλληλοκατανοουμένους!
Χαρακτηριστικόν παράδειγμα τούτου είναι ότι οι Έλληνες εξαπλούμενοι ανά την υφήλιον ήλθαν εις επαφήν με Πολιτισμούς και αντιστοίχους θρησκείας με άλλας εξωτερικάς μορφάς από αυτάς του Ελληνικού Πολιτισμού, όμως τάς κατενόησαν ως θρησκείας παρομοίας με την ιδικήν των, δέν τούς προεκάλεσε έκπληξιν ούτε ο Αιγυπτιακός Πολιτισμός με τας περιέργους, κυρίως ζωομόρφους, διά την ελληνικήν οπτικήν μορφάς των Θεών, ούτε ο Ινδικός Πολιτισμός με τους πολύχειρας Θεούς. Αντιθέτως εδημιουργήθη αμέσως ένας Συγκρητισμός, τουτέστιν μία ταύτισις μεταξύ των Θεών και των ιδιοτήτων τους! Η ταύτισις αυτή υπάρχει παλαιόθεν, π.χ. η ταύτισις της Θεάς Κυβέλης-Μητρός των Θεών του Φρυγικού Πολιτισμού με την Εφεσίαν Άρτεμιν και την Θεάν Ρέαν, την Ελληνίδα Μητέρα των Θεών, λατρευομένην από αρχαιοτάτας εποχάς διό υπήρχε παλαιόθεν εις την Αγοράν των Αθηνών ο ναός Της (ορατός και σήμερον), το Μητρῷον, χώρος κατ᾽εξοχήν ιερός και διά τούτο εκεί εφυλάσσοντο τα κρατικά αρχεία, οπότε το όνομα έφθασε έως σήμερον και έχομε στο Δημαρχείον το Μητρῷον, όπου καταγράφεται ο καθείς πολίτης! Γνωστός είναι ο Συγκρητισμός με την Αιγυπτιακήν θρησκείαν π.χ. δέν εδίστασαν οι Έλληνες να δεχθούν ότι ο Μέγας Αλέξανδρος ήτο υιός του Θεού Άμμωνος τον οποίον και μετωνό-μασαν εις Άμμωνα-Δία!
Μάλιστα, η ταύτισις δημιουργείται φυσικῷ τῷ τρόπῳ και αμέσως, χαρακτηριστι-κόν παράδειγμα είναι ο Ιούλιος Καίσαρ, όστις ελθών εις επαφήν με τον Κελτικόν Πολιτισμόν κατά τους Γαλατικούς πολέμους περιγράφει τους Θεούς των Γαλατών με τα ελληνικά ονόματα με τα οποία τούς ταυτοποιεί, με αποτέλεσμα να μήν γνωρίζομε σήμερον τα πραγματικά ονόματα των Γαλατικών Θεών παρά μόνον ωρισμένα από άλλας μεταγενεστέρας πηγάς!
Ο Συγκρητισμός περιγράφεται με άριστον τρόπον εις το έργον του Απουληΐου Ὁ Χρυσοῦς ὄνος-Asinus aureus, όπου η Θεά λέγει (ΧΙ,5):
«Η ισχύς μου, απαράμιλλος και αμετάβλητος στην πάροδον του χρόνου, λατρεύ-εται εις όλην την υφήλιον, υπό μυριάδας μορφάς και διαφόρους τελετάς και υπό αναριθμήτους ονομασίας! Όθεν, οι πρεσβυγενείς Φρύγες με αποκαλούν Μητέρα των Θεών της Πεσσινούντος· εδώ πλησίον οι γηγενείς κάτοικοι της Αττικής με ονομάζουν Κεκροπεία Αθηνά· πέρα οι άνθρωποι της θαλασσολουσμένης Κύπρου με προσφωνούν ως Παφία Αφροδίτη· οι άνδρες οι δεινοί στο τόξο της Κρήτης με λατρεύουν ως Δίκταιννα Άρτεμις, οι τρίγλωσσοι Σικελοί με καλούν Περσεφόνη της Ορτυγίας· ο με αρχαιοτάτας ρίζας λαός της Ελευσίνος με λατρεύει ως Αττική Δήμητρα. Ωρισμένοι με λέγουν Ήρα, άλλοι Ρωμαία Μπελλόνα, εδώ με αποκαλούν Εκάτη και εκεί Ραμνουσία Νέμεσις. Αλλά αμφότεραι αι φυλαί των Αιθιόπων, η στην Ανατολήν και η στην Δύσιν, καθώς και οι Αιγύπτιοι, οι συντηρηταί της αρχαίας παραδόσεως και γνώσεως, με λατρεύουν με τελετάς ὄντως καταλ-λήλους δι' εμέ και με υμνούν με το πραγματικόν όνομά μου: Βασίλισσα Ἶσις!»
----
Ο Συγκρητισμός δέν είναι επιβλαβής, αλλ' αντιθέτως βοηθεί τας θρησκείας να εμπλουτισθούν προσθέτουσαι στην διδασκαλίαν των τμήματα τα οποία έχουν χαθεί ἢ έχουν παραμερισθή ενώ διατηρούνται εις τας άλλας παραδοσιακάς θρησκείας. διότι ως γνωστόν όλαι αι παραδοσιακαί θρησκείαι αποτελούν επιβιώσεις της μιάς και μόνης θρησκείας της Προκατακλυσμιαίας εποχής [τούτο τό έχομε αναπτύξει εκτενώς εις το βιβλίον μας ΠΡΟΚΑΤΑΚΛΥΣΜΙΑΙΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ]. Επίσης η συγκριτική μελέτη των παραδοσιακών θρησκειών υποβοηθεί τα μέγιστα την ανάπτυξιν της θεολογικής αναλύσεως. Συγκεκριμένως, κατά την Ελληνιστικήν εποχήν και μετά η Ελληνική θρησκεία ενεπλουτίσθη με την συστηματικήν μελέτην του Ιδεώδους Κόσμου υπό του Πλωτίνου και των υπολοίπων Νεοπλατωνικών ως ο Πρόκλος και επιπλέον με την προσθήκην εις τα ιερά έργα της των Χαλδαϊκών Λογίων και την οριστικήν και κανονικήν έκδοσιν εις την Πέργαμον του Θεοπνεύστου υμνολογίου της, των Ορφικών Ύμνων. Σημαντική εξέλιξις ολόκληρώνουσα επιτυχώς, επιτυχέστατα, το δογματικόν πλαίσιον της Ελληνικής θρησκείας είναι το διάταγμα του Αυτοκράτορος Αυρηλιανού (εβασίλευσε: 270-275), διά του οποίου ορίζεται ως κεφαλή της Θείας Ιεραρχίας ο Θεός Ήλιος υπό τον επωνυμίαν Sol Invictus. Η διακήρυξις αυτή παρεκινήθη από την λατρείαν του Θεού Ηλίου εις την Συρίαν και την Παλμύραν!
-----
Ως προελέχθη, εκάστη θρησκεία δημιουργεί πέριξ της μίαν ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑΝ, τουτέστιν έναν τρόπον θεάσεως του Κόσμου, μίαν Κοσμοθέασιν… Αυτή η Ατμόσφαιρα δέν αφορά μόνον την θρησκευτικήν αντίληψιν και ζωήν, αλλά το σύνολον της κοινωνικής και ιδιωτικής ζωής, τον τρόπον θεάσεως της καθημερινότητος των πραγμάτων! Ώστε ο καθείς ευρισκόμενος εις μίαν ξένην χώραν έχουσαν μίαν παραδοσιακήν θρησκείαν αισθάνεται τας επικρατούσας αντιλήψεις οικείας του.Το ίδιο συμβαίνει όταν έρχεται εις επαφήν με μειονότητας εις την πόλιν του! Παράδειγμα τούτου είναι ότι ο πληθυσμός της Ρώμης και της αυτοκρατορίας όλης, αλλά και αι επίσημοι αρχαί, εθεώρουν όλους τους λαούς της αυτοκρατορίας ως ένα γένος, ως κατ' ουσίαν ανήκοντας εις την σφαίραν της κοινής Κοσμοθεάσεως του Ελληνικού Πολιτισμού, όμως οι Εβραίοι μετεξελιχθείσης της θρησκείας των διεχώριζον τον εαυτόν τους από την παραδοσιακήν κοσμοθέασιν και εφαίνοντο εξάλλου άνθρωποι μιάς διαφορετικής βιοθεωρίας, οπότε τούς ωνόμασαν «δεύτερον γένος» και με νόμον του Ιουλἰου Καίσαρος, που ίσχυε έως το τέλος της Ρώμης και εις το Βυζάντιον αλλά ἐν τοῖς πράγμασιν και νυν εν Ελλάδι, τούς απεδόθη ιδιαιτέρα ευνοϊκή μεταχείρισις και απαλλαγή από την υποχρέωσιν της αυτοκρατορικής λατρείας! Όταν δε ενεφανίσθησαν οι Χριστιανοί εδημιουργήθη και πάλιν η αντίληψις μιάς κοινωνίας ανθρώπων ολότελα ξένων προς την κοινήν κουλτούραν, οπότε ωνομάσθησαν «τρίτον γένος»!
-----
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ; ΜΟΝΟΘΕΪΣΤΙΚΗ ἢ ΠΟΛΥΘΕΪΣΤΙΚΗ;
Τί είναι η Παραδοσιακή θρησκεία; Μονοθεϊστική ἢ Πολυθεϊστική; Επειδή λατρεύεται η απειροπληθής Θεία Ιεραρχία των Θείων οντοτήτων του Αισθητού κόσμου, με κορυφήν όσον αφορά την Γην το Δωδεκάθεον, ενώ υπεράνω τούτου άρχει, φυσικά, ο Θεός Ήλιος καθό ούτος είναι ο άρχων ολοκλήρου του Ηλιακού συστήματος, διά τούτο είναι και λέγεται Πολυθεϊστική, είναι ΓΝΗΣΙΩΣ Πολυθεϊστική, καθώς μάλιστα όλαι αι λατρευόμεναι Θείαι οντότητες, οι Θεοί, κατώτεροι και ανώτεροι, οι Δαίμονες, οι Άρχοντες και οι Ήρωες, «αποτελούν (ως λέγει η Ομολογία πίστεώς μας) Ατομικότητας αθανάτου φύσεως και τελείας ψυχικής συγκροτήσεως και Προσωπικότητας διαθετούσας Ανωτάτης τάξεως Συνείδησιν και μεγίστης δυνάμεως Διάνοιαν.» Δηλαδή, οι Θεοί είναι Ατομικότηται πλήρεις, Προσωπικότηται ανεξάρτητοι, δέν είναι πλευραί ἢ εκφράσεις ἢ χαρακτηριστικά μιάς θεότητος, ούτε είναι συμβολικαί προσωποποιήσεις φυσικών φαινομένων ἢ αρετών, ως ήσαν αι θεότητες της θρησκείας της Γαλλικής Επαναστάσεως! Αυτή είναι η πραγματική φύσις όλων των Θείων οντοτήτων εκάστης παραδοσιακής θρησκείας! Ερωτώμενοι δε οι Αρχαίοι μύσται ποίον είναι το έσχατον δογματικόν όριον, το οποίον δέν δυνάμεθα να παραβώμεν, απαντούν: «Η Ατομικότης των Ανωτέρων Κόσμων»!
Επειδή δε η ανθρωπίνη ψυχή γνωρίζει εξ ενστίκτου ότι υπάρχει η Θεία Ιεραρχία, διά τούτο εδημιούργησε στην Μονοθεϊστικήν θρησκείαν του Χριστιανισμού την ιεραρχίαν των Αγγέλων και των Αγίων που έλαβον τα χαρακτηριστικά και τας ιδιότητας των παραδοσιακών Θεών/Δαιμόνων/Ἤρώων διά να δύναται να τούς λατρεύει! Ας τονίσωμε εδώ, ότι η ύπαρξις εντός του Αισθητού κόσμου της Θείας Ιεραρχίας δημιουργεί και συντηρεί την έννοιαν και την αίσθησιν της Ιερότητος του Κόσμου και της Φύσεως! Αυτό, η Ιερότης του Κόσμου και της Φύσεως αποτελεί κύριον σημείον διαχωρίζον την παραδοσιακήν θρησκείαν από την Μονοθεϊστικήν Κοσμοπολιτικήν θρησκείαν, της οποίας κύριον σημείον είναι ο κενός ιερότητος Αισθητός κόσμος, καθώς ο μοναχικός Απόλυτος και ένας Θεός κείται μακράν εκτός του κόσμου! Η όλως άλλη Ατμόσφαιρα, από αυτήν της παραδοσιακής θρησκείας, η επικρατούσα εις την Μονοθεϊστικήν Κοσμοπολιτικήν θρησκείαν οφείλεται εν πολλοῖς ακριβώς εις την αίσθησιν του αποϊεροποιημένου Αισθητού κόσμου! Απλούστατα στην καθημερινότητα του ανθρώπου, η ιερότης του Αισθητού κόσμου επιβάλλει σεβασμόν στην γη, στο τοπίον, στην χλωρίδα και πανίδα, με μίαν λέξιν εις το Οικοσύστημα! Αντιθέτως στον αποϊεροποιημένον φυσικόν κόσμον έχομε το δικαίωμα να καταστρέφομε κατά βούλησιν, όπως π.χ. ξυρίζομε τους λόφους και τας οροσειράς διά να εγκαταστήσωμε τας ογκωδεστάτας και απεχθεστάτας ανεμογεννητρίας!
----
Όμως, ούτως εχόντων των πραγμάτων, όταν ανερχόμεθα εις τον Ιδεώδη Κόσμον, τότε εμφανίζεται υποχρεωτικώς ένας ιδιότυπος Μονοθεϊσμός, καθώς (ως λέγει η Ομολογία πίστεώς μας) «Ο Κόσμος είναι αυτογέννητος, εκ της όλης ενδελεχούς και αιτιώδους αυτού ουσίας, και αυτοπάτωρ, αΐδιος και αιώνιος… προταρχικαί, πρωταίτιοι και αΐδιοι του Κόσμου ουσίαι είναι ο Χρόνος, ο Νόμος και αι δύο δημιουργικαί Κοσμογονικαί Ουσίαι…» Όθεν, κατ' αυτόν τον Μονοθεϊσμόν το αντίστοιχον των χαρακτήρων του Απολύτου που διαθέτει ο Θεός του Μονοθεϊσμού ως εις τον Χριστιανισμόν (παντοδύναμος, παντοκράτωρ, άπειρος, αιώνιος, πάνσοφος, τέλειος κλπ) συνίσταται από το σύνολον τεσσάρων στοιχείων: (α) των δύο Κοσμογονικών ουσιών, της Συνεχούς και Μεριστής ουσίας (ως καθορίζονται εις τον Τίμαιον του Πλάτωνος), (β) του Νόμου, δηλαδή του Κόσμου των Ιδεών, και (γ) του Χρόνου, του Θεού Χρόνου, που αποτελεί την κορυφήν της Περσικής θρησκείας και του Μιθραϊσμού, και είναι ο Πρώτος Θεός του Πλωτίνου ἢ το Ακίνητον Κινούν του Αριστοτέλους. Ο Πρώτος Θεός είναι η ενεργητική διάνοια του Κόσμου, η οποία βλέπει τας εικόνας των προτύπων των όντων και των πραγμάτων εις την πινακοθήκην του Κόσμου των Ιδεών και δημιουργεί αναλόγως τον Αισθητόν κόσμον αγγαρεύων προς τούτο τον Δεύτερον Θεόν όστις χρησιμοποιεί εις την δημιουργίαν του αυτήν τας δύο κοσμογονικάς ουσίας και διορίζει ως άρχοντα του Αισθητού κόσμου τον Τρίτον Θεόν, τον γνωστόν ως Ψυχή του Κόσμου! Αυτό είναι το σύνολον του Ιδεώδους Κόσμου!
----
Ως οίκοθεν νοείται είναι όλως διάφορος η σύστασις και η οντότης των Θεών του Αισθητού κόσμου από τας τρείς Υποστάσεις του Ιδεώδους Κόσμου! Όμως ενίοτε εις τας παραδοσιακάς θρησκείας δημιουργείται σύγχυσις καθώς μάλιστα χρησιμοποιού-με δι' αμφοτέρας τας καταστάσεις τό όνομα "Θεοί". Ούτω, π.χ. εις το κύριον θρησκευ-τικόν έργον των Ινδιών, την Μαχαβάδα Γιτά, η οποία «Περιέχει ἐν συνόψει πᾶσαν σχεδὸν τὴν φιλοσοφίαν, και τὴν μυστηριώδη θεολογίαν τῶν ἀρχαίων Ἰνδῶν» ως. γράφει ο Δ. Γαλανός· εκεί ομιλεί ο Κύριος Κρισνάς, Αβατάρα ( = ενανθρώπισις) του Θεού Βισνού, μιάς των τριών Υποστάσεων του Ιδεώδους κόσμου, με τον πρίγκιπα Αρζούνα, και έχομε τας εξής καταστάσεις· (α) περιγράφεται η Ελληνικού τύπου Θεογονία των Θεών του Αισθητού κόσμου, εις κεφ. Δ΄ 5 (κατά την ανωτάτης κλάσεως μετάφρασιν του Δημητρίου Γαλανού του 1802):
«Πολλαὶ γεννήσεις καὶ σοῦ καὶ ἐμοῦ ἐγένοντο, ἃς ἐγὼ μὲν ἁπαξαπάσας γινώσκω, σὺ δ᾽ οὔ.» και (περίληψις, §4) « Εἶπόν σοι, ὅτι οἱ ἄνθρωποι καὶ ἐγὼ πολλὰς ἐλάβομεν, καὶ πολλὰς ληψόμεθα γενέσεις· οἱ μὲν διὰ τῆς παλιγγενεσίας πρὸς ἐπιτυχίαν τῆς ἀθανασίας· ἐγὼ δὲ δι' ἐνσαρκώσεως· …»
Σημείωσις: Παλιγγενεσία = Μετεμψύχωσις. Ενσάρκωσις, εδώ = Αβατάρα*.
(β) εις την σκηνήν της Θεοφανείας (κεφ. ΙΔ΄) ο Κύριος Κρισνάς θεωρείται ως ο Πρώτος Θεός του Πλωτίνου και οι υπόλοιποι γνωστοί Θεοί φαίνονται ως εκφράσεις Του, ως λέγει ο Αρζούνας:
15. «Εγὼ βλέπω ἐν τῷ σῷ σώματι, ὦ Θεὲ, τοὺς θεοὺς πάν-
» τας, καὶ πάνθ᾽ ὁμοίως τὸν ὅμιλον τῶν διεστώτων ὄν-
» των, καὶ τὸν δεσπότην Βραχμᾶν ἐπὶ τοῦ ἄνθους
» Καμάλα, καὶ τοὺς ὁσίους πάντας , καὶ τοὺς ὄφεις παν-
» ταχόθεν.
16. « Βλέπω σε πανταχόθεν παντόμορφον, πολύχειρα καὶ πο-
» λυγάστορα, πολύστομον καὶ πολυόμματον καὶ παντα-
» χόθεν ἀπειρόμορφον· καὶ οὔτε τέλος σου βλέπω, οὔτε
» μέσον, οὔτε ἀρχὴν, παντοκράτωρ ..
17. « Βλέπω σε στεφανίτην, καὶ κορυνήτην, καὶ τροχίτην,
» καὶ ὁλόφωτον, καὶ περίφωτον, καὶ δυσαντίβλεπτον,
» καὶ ὅμοιον τὴν λάμψιν τῷ τοῦ πυρὸς καὶ τοῦ ἡλίου φωτί.
48. « Πιστεύω οὖν, ὅτι σὺ εἶ τὸ ὕψιστον καὶ νοερὸν θεῖον,
» τοῦ κόσμου τούτου ὑπέρτατον δοχεῖον· σὺ εἶ ἄφθαρτος
» καὶ ὁ τοῦ αἰωνίου νόμου ἔφορος· σὺ εἶ ἡ ἀΐδιος ζωὴ,
» καὶ ἀἰδιον ὂν καὶ προαιώνιον.
19. « Βλέπω σε ἀμέτοχον γεννήσεως, αὐξήσεως καὶ μειώ-
» σεως, ἀπειροδύναμον, ἀπειροβραχίονα, ἡλιοσεληνόμμα-
» τον, πυριφλογόστομον, καὶ θερμαίνοντα τῇ οἰκείᾳ θερ-
» μότητι τοῦτο τὸ πᾶν.
…………………………………………………………………………
-----
*Σημείωσις περί Αβατάρας = Αβατάρα σημαίνει την ενανθρώπισιν μιάς Θείας οντότητος προς επίτευξιν ενός ωρισμένου σκοπού στην ανθρώπινον κόσμον. Ως λέγει ο Κύριος Κρισνάς (εις την ιδίαν §4): «Ὁσάκις δὲ πλεονάζει τὸ κακὸν ἐπὶ τῆς γῆς , τότε ἐνανθρωπῶ (ὡς καὶ ἐν τῇ παρούσῃ ἐποχῇ) πρὸς καταστροφὴν τοῦ κακοῦ.» Βεβαίως, λογική είναι εις δυσχερείς καιρούς η ενανθρώπισις κατωτέρων Θείων οντοτήτων, ως Ηρώων, Αρχόντων, Δαιμόνων, κατωτέρων Θεών, και αυτή είναι γνωστόν ότι συμβαίνει. Η ενανθρώπισις ανωτέρων Θεών, ως αυτών του Δωδεκαθέου και έτι μάλλον μιάς Υποστάσεως του Ιδεώδους κόσμου, φαίνεται υπερβολική! Διατί να λέγεται μία τοιαύτη υπερβολή; Διότι ένα κοινόν φαινόμενον της ζωής των θρησκειών είναι το λεγόμενον telescoping ( = λέγεται δι' αντικείμενα άτινα επιμηκύνονται ἢ συρρικνούνται διά της εισόδου ενός τμήματός των εντός του άλλου ως εις τα παλαιού τύπου τηλεσκόπια και μεταφορικώς διά φαινόμενα και καταστάσεις) όπου τα κατώτερα Θεία επίπεδα προσεγγίζουν τα ανώτερα. Παράδειγμα: εις τα Λαράρια (εικονοστάσια) των οικιών της Πομπηΐας υπάρχουν λατρευτικά αγαλματάκια, τα οποία όμως δέν απεικονίζουν Λάρητας αλλά είναι τα γνωστά μας των Θεών του Δωδεκαθέου. Λάρητες (lar, πληθ. lares ἢ genius loci, στοιχείον του τόπου) = αι κατώτεραι Θείαι οντότητες της Ρωμαϊκής θρησκείας, είναι πνεύματα προστασίας, φύλακες των διαφόρων τόπων, π.χ. γνωστοί και τιμώμενοι με δημοσίας εορτάς οι Lares Compitales, οι φυλάσσοντες τας δημοσίας οδούς και δη τα σταυροδρόμια, επίσης είναι φύλακες των οδών (Lares Viales), των φρεάτων, των αγρών (Lares Rurales), των συνόρων, της υγείας των ανθρώπων και των ποιμνίων και φροντισταί της αφθονίας της γεωργικής και κτηνοτροφικής παραγωγής, προστάται των πολεμικών επιχειρήσεων (Lares Militarii) κ.ο.κ. Επιπλέον αντιπροσωπεύουν την λατρείαν των εναρέτων προγόνων, οι οποίοι πιστεύεται ότι αποθεωθέντες (dii patrii) εγένοντο Λάρητες προστάται της οικογενείας των (Lares Familiares), τουθόπερ αποτελεί προσέτι και Ελληνικήν πίστιν και τονίζεται υπό των Αρχαίων μυστών!
------
ΣΥΝΟΠΤΙΚΩΣ
Συνοπτικώς δυνάμεθα να είπωμεν ότι:
Η ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ υποστηρίζει ότι το φυσικόν σύστημα του Κόσμου είναι το ὄντως ὂν χαρακτηριζόμενον ως απόλυτον, ἀΐδιον (άνευ αρχής ἢ τέλους) και ἔλλογον, του λόγου εκφραζομένου υπό θείων διανοιών παραγομένων υπό και δρώντων εντός του συστήματος. Είναι σύστημα μονιστικόν ἢ ἑνιστικόν διότι υπάρχει μία μόνον ουσία, η ουσία του Κόσμου. Το βασικόν και θεμελιώδες χαρακτηριστικόν της Παραδοσιακής θρησκείας είναι ότι ο Σκοπός και Λόγος του Κόσμου κείται εντός του!
Η ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ είναι εξ ορισμού, εκ της φύσεώς της, σύστημα καθαρώς Μονοθεϊστικόν, υποστηρίζουσα ότι το φυσικόν σύστημα του Κόσμου εξαρτάται, παράγεται και κατευθύνεται υπό μιάς εξωκοσμικής οντότητος η οποία κέκτηται μόνη αυτή τον χαρακτηρισμόν του απολύτου, οὗσα ἄχρονος, ἀΐδιος, ἔλλογος και μετ' ιδίας βουλήσεως. Είναι σύστημα δυϊστικόν διότι το πᾶν σύγκειται εκ δύο τελείως διαφόρων ουσιών, της ουσίας του Θεού και της ουσίας του Κόσμου. Το βασικόν και θεμελιώδες χαρακτηριστικόν της Κοσμοπολιτικής θρησκείας είναι ότι ο Σκοπός και Λόγος του Κόσμου κείται εκτός του!
ΑΘΕΪΣΜΟΣ καλείται η θέσις ότι το φυσικόν σύστημα του Κόσμου είναι μεν το μόνον υπάρχον, δέν αποδίδεται , όμως, εις αυτό ο χαρακτηρισμός του ὄντως ὂντος, του απολύτου, του ἀϊδίου ἢ του ἐλλόγου. Το βασικόν και θεμελιώδες χαρακτηριστικόν του Αθεϊσμού είναι ότι ο Κόσμος στερείται Σκοπού και Λόγου ὢν προϊόν της Τυχαιότητος!
===============
===============
ΔΕΙΤΕ & ΑΠΟΘΗΚΕΥΣΑΤΕ ΩΣ PDF
https://drive.google.com/file/d/1u4P0uFWy_7RkAeKUWrt0jI7delokTK9c/view?usp=sharing
=====================
Αναρτήσεις
