ΙΣΡΑΗΛ:«Δεν υπέγραψα και αμέσως άρχισε το ξύλο»

«Δεν υπέγραψα και αμέσως άρχισε το ξύλο»

«E» 5/6/10

Ο σκηνοθέτης Γιάννης Καρυπίδης περιγράφει την «ειδική μεταχείριση» που υπέστη λόγω παλαιστινιακού διαβατηρίου

Το προηγούμενο ταξίδι του στη Γάζα για το «σπάσιμο» του αποκλεισμού προ διετίας και το γεγονός ότι έχει λάβει γι’ αυτό τιμητικά την παλαιστινιακή ιθαγένεια, ήταν η αιτία για την «ειδική» μεταχείριση που επιφύλαξε το Ισραήλ στον σκηνοθέτη κ. Γιάννη Καρυπίδη. Αφού πρώτα τον κτύπησαν ανηλεώς, τον κράτησαν σε πλήρη απομόνωση για 48 ώρες στις φυλακές της Μπερσέβα. Δεν του επιτράπηκε καμία επικοινωνία με τον έξω κόσμο, ούτε με τους Ελληνες διπλωμάτες που είχαν επισκεφθεί τους υπόλοιπους κρατούμενους στις φυλακές.

Την ισραηλινή... φιλοξενία βίωσε ο Γιάννης Καρυπίδης (αριστερά, μόλις έχει βγει από το C-130) με ξύλο, κλωτσιές και μπουνιές.

«Ημουν στο καράβι «Ελεύθερη Μεσόγειος» και όταν φτάσαμε τελικά στο λιμάνι, μας υποδέχθηκαν χιλιάδες ένστολοι αστυνομικοί, λιμενικοί κ.λπ. που ετοιμαζόντουσαν για το «σόου»... Μας περιέφεραν από γραφείο σε γραφείο, κάτω από μια τεράστια τέντα που είχε στηθεί και μας έκαναν για ώρες τις ίδιες ερωτήσεις. Η κρίσιμη στιγμή ήταν προς το τέλος της διαδικασίας, στο πίσω μέρος της ημιυπαίθριας, τέντας όπου γινόταν η άτυπη ανάκριση από στελέχη της Μοσάντ.

Εμφανή τα σημάδια κακοποίησης του Πολ Λαρουντί, ο οποίος δεν υπέκυψε σε εκφοβισμούς και βασανιστήρια.

Η πίεση εκεί γινόταν πιο έντονη για να υπογράψουμε ένα χαρτί που νομιμοποιούσε την απέλασή μας», λέει ο κ. Γιάννης Καρυπίδης, που επέστρεψε τα ξημερώματα της Πέμπτης στην Αθήνα.

«Είχαμε πάρει την απόφαση να μην υπογράψουμε τίποτα, ζητήσαμε να έχουμε επαφή με την πρεσβεία και να φύγουμε όλοι μαζί. Οταν τελείωσαν οι ερωτήσεις, τελευταίο στάδιο ήταν η δακτυλοσκόπηση και η φωτογράφηση. Τόσο εγώ όσο και ο Πισσίας αρνηθήκαμε να δώσουμε αποτυπώματα με τη θέλησή μας.

Τότε άρχισε το ξύλο, το οποίο υπέστη περισσότερο ο Βαγγέλης Πισίας. Ξύλο με κλωτσιές και μπουνιές παντού. Μετά με χειροπέδες, μπήκαμε σε μια κλούβα όπου διαπίστωσα ότι ήταν επίσης ένας ακόμα Ελληνας και μερικοί άλλοι». Μόλις λίγη ώρα πριν από τον ξυλοδαρμό, ο Ελληνας κρατούμενος είχε μάθει ότι υπήρχαν νεκροί.

«Μας μετέφερε τα νέα ο Θοδωρής, ο καπετάνιος της «Σφενδόνης» που επέστρεφε από το νοσοκομείο χτυπημένος και εκεί είχε δει τα νέα στην τηλεόραση. Η αναμονή στην κλούβα κράτησε δύο ώρες και τελικά οδηγηθήκαμε σε κάποια φυλακή. Ασφαλώς δεν ήξερα ούτε που είμαι, αλλά ούτε πού βρισκόντουσαν οι άλλοι σύντροφοί μας.

Οι ερωτήσεις μας θα ήταν περιττές, αφού δεν θα παίρναμε απάντηση και το μόνο που ζητούσαμε ήταν η επικοινωνία με δικηγόρο και την ελληνική πρεσβεία», μας λέει ο κ. Γιάννης Καρυπίδης, ο κινηματογραφιστής που κατέγραψε το πρώτο ταξίδι του Free Gaza τον Αύγουστο του 2008.

Ντοκιμαντέρ
Το ταξίδι των 44 ακτιβιστών τότε είχε καταγραφεί στο ντοκιμαντέρ «Γάζα, ερχόμαστε», που πήρε το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Οι Παλαιστίνιοι τότε, τιμητικά τους είχαν απονείμει παλαιστινιακά διαβατήρια.

«Βρεθήκαμε στην απομόνωση, στο ισόγειο της φυλακής και τραγική ειρωνεία, ενώ αγωνιούσα καθώς δεν ήξερα πού βρισκόντουσαν οι άλλοι φίλοι μας, πολύ αργότερα έμαθα ότι ήταν ακριβώς στον επάνω όροφο», λέει ο κ. Καρυπίδης. «Η απομόνωση δεν είχε σχέση με αυτό που βιώνουν οι Παλαιστίνιοι που συλλαμβάνονται. Στον χώρο όπου ήμουν εγώ υπήρχε παράθυρο, αέρας. Βεβαίως ήμουν πλήρως αποκομμένος από τον υπόλοιπο κόσμο και μου έλειπε η πληροφόρηση. Ετσι έμεινα από το βράδυ της Δευτέρας μέχρι τη νύχτα της Τετάρτης. Ο άλλος Ελληνας σύντροφος βρισκόταν σε ένα διπλανό κελί και όταν καταλάβαμε ότι μπορούμε να φωνάξουμε και να ακουστούμε «μιλούσαμε» 3-4 φορές την ημέρα.

ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ«Από την πρώτη στιγμή κάναμε απεργία πείνας. Την Τετάρτη, μετά από 48 ώρες στην απομόνωση, οι Ισραηλινοί μάς ανακοίνωσαν ότι θα πάμε να δούμε τον πρέσβη. Ανεβήκαμε επάνω αλλά και πάλι δεν είδαμε τους 600 συντρόφους μας, ούτε φυσικά τον πρέσβη (σ.σ.: είχε βρεθεί στη φυλακή την Τρίτη). Μας έβαλαν στην κλούβα και ξεκινήσαμε για το αεροδρόμιο, χωρίς όμως εμείς να γνωρίζουμε πού μας οδηγούν. Οταν φτάσαμε στο Μπεν Γκουριόν, είδα και τον Βαγγέλη Πισσία που ήταν εμφανώς κτυπημένος. Εκεί μάθαμε τις εξελίξεις. Μέχρι εκείνη τη στιγμή βίωνα την ήττα. Οταν ακούσαμε πώς είχε εξελιχθεί η κατάσταση, κατάλαβα ότι είχαμε κερδίσει, ότι το κράτος-πειρατής που μας αιχμαλώτισε παράνομα είχε δεχθεί την παγκόσμια κατακραυγή».

ΤΟΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟ ΠΟΛ ΛΑΡΟΥΝΤΙ
Δεμένο χειροπόδαρα τον έσερναν με αναπηρικό καροτσάκι

«Η καινούργια μου πατρίδα είναι η Ελλάδα». Ακόμη και με μαυρισμένο μάτι και μώλωπες σε ολόκληρο το κορμί, ο καθηγητής Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο του Τζορτζτάουν, Πολ Λαρουντί, έβρισκε το κουράγιο να χαμογελάσει στους συνταξιδιώτες του.

Βασικό οργανωτικό στέλεχος του Κινήματος Υπέρ της Παλαιστίνης στις ΗΠΑ, ο Πολ που επέβαινε στο πλοίο «Σφενδόνη» επέλεξε να προβάλει την προσωπική του αντίσταση στην πειρατεία των Ισραηλινών. Αφού οι κομάντος κατέλαβαν το πλοίο, εκείνος πήδηξε μέσα στη θάλασσα, αναγκάζοντας τους στρατιώτες να διακόψουν την πορεία του πλοίου που είχαν καταλάβει. Το πλοίο του πολεμικού ναυτικού που το συνόδευε ανέλαβε να τον περιμαζέψει από τη θάλασσα, αλλά ο μεγαλόσωμος άνδρας αρνιόταν να συνεργαστεί, με αποτέλεσμα να κολυμπάει περίπου μιάμιση ώρα ελεύθερος, ανάμεσα σε φουσκωτά-ζόντιακ και... δελφίνια.

«Αργότερα μου είπαν ότι καθώς κολυμπούσα δίπλα μου ήταν ένα δελφίνι και τρόμαξαν προς στιγμήν μην ήταν... καρχαρίας», μας είπε.

Στα χέρια των Ισραηλινών ο Πολ κακοποιήθηκε ανηλεώς, ανακρίθηκε, αλλά ούτε στιγμή δεν υπέκυψε στα βασανιστήρια και στους εκφοβισμούς. «Με έδεσαν στο σκάφος και με άφησαν να ψήνομαι κάτω από τον ήλιο δεμένος χειροπόδαρα, σχεδόν γυμνός. Το σώμα μου «ξυνόταν» πάνω στο σκληρό ξύλο του σκάφους τους. Οταν με πήγαν στο Ασντόντ με έδεσαν χειροπόδαρα και με μετέφεραν σε αναπηρικό καροτσάκι. Δεν με άφησαν να μιλήσω με τη δικηγόρο μου, παρά μόνο λίγο πριν αποχωρήσω από το Τελ Αβίβ με τους Ελληνες», μας διηγείται.

Η μετάβασή του στην Ελλάδα κανονίστηκε από τον Ελληνα πρέσβη Κ. Λουκάκη, ενώ η... χάρη αυτή πληρώθηκε με ακόμη ένα καψώνι από πλευράς Ισραηλινών: όταν το ελληνικό αεροσκάφος είχε τροχοδρομήσει, έτοιμο πλέον για αναχώρηση, οι ισραηλινές αρχές ζήτησαν να επιστρέψει για να... ελέγξουν τη λίστα των επιβατών και ξανά το διαβατήριο μονάχα του Πολ Λαρουντί...

Ελπίδες για μια αλλαγή στη στάση των Αμερικανών απέναντι στη Γάζα και στους Παλαιστινίους γενικότερα δίνει στον Αμερικανό καθηγητή ο αντίκτυπος της πρόσφατης ιστορίας. «Εμένα δεν ήρθε να με πάρει αεροσκάφος από την Αμερική, αλλά τα νέα που μαθαίνω από τον αντίκτυπο που είχε το πειρατικό χτύπημα των Ισραηλινών στα καράβια θυμίζουν... άλλη χώρα», μας λέει συγκινημένος. «Είμαι χαρούμενος που ήρθα στην Ελλάδα. Ο ελληνικός λαός καταλαβαίνει τον αγώνα για ελευθερία και υποστηρίζει πολύ τους Παλαιστινίους. Στο εξής η Ελλάδα είναι η δεύτερη πατρίδα μου».

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ
gapostolidis@pegasus.gr