Το Βέλγιο οδεύει προς τη διαίρεση;

 

Βουνό τα αδιέξοδα. Το Βέλγιο, η προεδρεύουσα χώρα της Ε.Ε. οδεύει προς τη διαδικασία της διαίρεσης; Εν μέσω προεδρίας στην Ε.Ε. το Βέλγιο εμφανίζεται διαιρεμένο όσο ποτέ άλλοτε στην ιστορία του.

Τρεις μήνες μετά τις βουλευτικές εκλογές κυβέρνηση δεν υπάρχει ακόμη. Τη χώρα κυβερνά ο μεταβατικός πρωθυπουργός Υβ Λετέρμ, από το φλαμανδόφωνο χριστιανοδημοκρατικό κόμμα. Ο Λετέρμ έχασε στις εκλογές γιατί πολλοί από τους ψηφοφόρους του μετακινήθηκαν προς τους Φλαμανδούς εθνικιστές, που αναδείχθηκαν η ισχυρότερη πολιτική δύναμη στο Κοινοβούλιο και που εργάζονται συστηματικά για να αποκτήσει η περιοχή της Φλάνδρας την ανεξαρτησία της. Τους προηγούμενους μήνες έγιναν πολλές προσπάθειες σχηματισμού κυβέρνησης με τη συμμετοχή ή ακόμη και την ανοχή του φλαμανδικού εθνικιστικού κόμματος και το αποτέλεσμα ήταν αρνητικό. Πότε η προσπάθεια σκόνταφτε στην άρνηση των Φλαμανδών εθνικιστών να συναινέσουν σε μια τέτοια κυβέρνηση, πότε υπήρχαν αντιδράσεις από τα άλλα κόμματα να συνεργαστούν με τους εθνικιστές.

Διαμεσολαβητές οι πρόεδροι των νομοθετικών σωμάτων

Η κατάσταση έχει φτάσει πλέον σε αδιέξοδο, ο σοσιαλιστής Βαλλώνος Ελιο ντι Ρούπο επεχείρησε δύο φορές τις προηγούμενες εβδομάδες αλλά χθες αναγκάστηκε να επιστρέψει άδοξα την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στο βασιλιά Αλβέρτο τον 2ο. «Θα ήταν κρίμα να περάσουμε από τη λευκή επιταγή στη λευκή σελίδα», δήλωσε στους δημοσιογράφους. «Αλλά πιστέψτε με, δεν πρόκειται να αποκαλύψω τί ειπώθηκε στις διαπραγματεύσεις, αλλά πολλοί διαπίστωσαν ότι τη στιγμή που δεν υπάρχει συμφωνία σε κάτι, δεν υπάρχει συμφωνία σε τίποτα».

Για να σταματήσει την πλήρη διάλυση ο βασιλιάς του Βελγίου έσπευσε ήδη από χθες  να ορίσει δυο διαμεσολαβητές, τον πρόεδρο της Βουλής και τον πρόεδρο της Γερουσίας, οι οποίοι τώρα έχουν το δύσκολο έργο να ξαναπιάσουν το νήμα των διαπραγματεύσεων για να μην διασπαστεί η χώρα στα δύο. Η επιλογή αυτή ήταν απαραίτητη για να διατηρήσουμε την κοινωνική συνοχή, την οικονομική πορεία και για να αναδιαμορφώσουμε μακροπρόθεσμα τους θεσμούς μας, αναφέρεται σε ανακοίνωση που εκδόθηκε από το παλάτι.  

Η επιλογή των συγκεκριμένων δύο προσώπων δεν είναι τυχαία. Ο πρόεδρος της Βουλής είναι σοσιαλιστής και ο πρόεδρος της Γερουσίας ανήκει στο κόμμα των εθνικιστικών φλαμανδόφωνων, αντιπροσωπεύουν δηλαδή τις δυο μεγάλες κοινότητες της χώρας.  Βέβαια δεν υπάρχει καμιά εγγύηση ότι θα επιτύχουν εκεί που οι αρχηγοί των δύο κομμάτων προσπάθησαν επί τρεις μήνες και απέτυχαν.

"Προοδευτική οργάνωση της διάσπασης"

 Και τώρα τι κάνουμε; είναι το ερώτημα που πλανάται εντός και εκτός Βελγίου. Η εφημερίδα Le Soir έγραψε ότι η χώρα έχει γονατίσει η ακαμψία των Φλαμανδών εθνικιστών να αποδεχτούν την ύστατη ώρα συμβιβαστική πρόταση για το σχηματισμό κυβέρνησης. Έτσι ο ΄Ελιο ντι Ρούπο, πρόεδρος του  Σοσιαλιστικού Κόμματος, που έχει λάβει για 2η φορά την εντολή, τα παράτησε απογοητευμένος και εξέφρασε την ανησυχία του κατά πόσο μπορούν οι δύο κοινότητες να συνεχίσουν να ζουν μαζί ειρηνικά.  Οι διαφορές έχουν να κάνουν με το συνταγματικό και χρηματοδοτικό μέλλον της χώρας. Οι γαλλόφωνοι δέχονται να αποχωριστούν τα ειδικά δικαιώματα που έχουν στη Φλάνδρα έναντι αύξησης της χρηματοδότησης της πόλης των Βρυξελλών, που στο μεγαλύτερο μέρος της κατοικείται από γαλλόφωνους και είναι χρεοκοπημένη. ΟΙ Φλαμανδοί το αρνούνται.

Σε περίπτωση που και αυτή τη φορά οι πρόεδροι των δύο νομοθετικών σωμάτων δεν καταλήξουν σε αποτέλεσμα, τότε οι Βέλγοι θα επιστρέψουν στις κάλπες, όπως έγινε και τον περασμένο Ιούνιο, με τον κίνδυνο όμως αυτή τη φορά να παρουσιαστούν φαινόμενα ριζοσπαστισμού από τους Φλαμανδούς.

Ένας ανώτερος αξιωματούχος του σοσιαλιστικού κόμματος, ο Πιερ Μουρό, έσπασε αυτήν την εβδομάδα ένα ταμπού κάνοντας λόγο για διαίρεση του Βελγίου. Είμαστε μέχρι τώρα σε φάση αποσύνθεσης, τώρα θα εισέλθουμε στην προοδευτική οργάνωση της διάσπασης.

http://www.dw-world.de/dw/article/0,,5976397,00.html