Μπράβο Τίνα! Για την Υπουργό Περιβάλλοντος Τίνα Μπιρμπίλη ο λόγος, που δεν φοβήθηκε να διαφωνήσει με τον τοποτηρητή της τρόικας «Υπερυπουργό» Οικονομικών, τόσο ως προς τη μαζική και φτηνή νομιμοποίηση των αυθαιρέτων, όσο και ως προς την πώληση, τουλάχιστον τώρα, της ΔΕΗ. Με τη στάση της, η Υπουργός έβαλε τα «γυαλιά» σε πολλούς άρρενες συναδέλφους της οι οποίοι, αφού έκαναν καριέρα και περιουσία ως βουλευτές, στελέχη και Υπουργοί του «Σοσιαλιστικού» Κινήματος, τώρα, πέραν της γραφικής «μουρμούρας» τους, μιας κατά το μάλλον ή ήττον γελοίας προσπάθειας, δήθεν «διαφοροποίησης», στηρίζουν με την ψήφο και τις πράξεις μια πολιτική εξανδραποδισμού του ελληνικού λαού, που θέλει να γυρίσει την Ελλάδα σε καθεστώς θλιβερής αποικίας, τύπου Ούλεν και Πάουερ.
Απομένει βέβαια να δούμε κατά πόσον η Υπουργός θα μείνει μέχρι τέλους συνεπής στις απόψεις της, με ότι αυτό συνεπάγεται. Ο γράφων το εύχεται, αλλά φυσικά δεν μπορεί διόλου να το προεξοφλήσει. Η σπονδυλική στήλη, όπως και η αξιοπρέπεια, παραμένουν ουσιώδες εν μεγίστη ανεπαρκεία στην κυβέρνηση, το πολιτικό προσωπικό, την κρατική ηγεσία, τις πάσης φύσεως «ελίτ» της χώρας. Και μόνο άλλωστε η χρήση του όρου ελίτ για να περιγράψει αυτό το απίστευτο συνονθύλευμα, φτάνει για να δείξει το βάθος της ελληνικής κρίσης.
Μερικοί θεωρούν την Τίνα κάπως «εξωτική», «αλλοπαρμένη», της προσάπτουν εκκεντρικότητα, καταθλιπτικό χαρακτήρα, πως ντύθηκε στην ορκωμοσία της και δεν ξέρω τι άλλο. Μπορεί νάναι έτσι. Εγώ προτιμώ την «εκκεντρικότητά» της από τη σοβαροφάνεια των συναδέλφων της, που δεν έχουν κανένα πρόβλημα, γραβατωμένοι και υποτίθεται σοβαροί, μέσα στα υπουργικά και βουλευτικά κουστούμια και τις λιμουζίνες τους, να επιδεικνύουν ασύστολα θράσος και αναισθησία. Να λένε π.χ., ότι εργάζονται για τη «σωτηρία της χώρας», την ώρα που στέλνουν, με την πολιτική που στηρίζουν και εφαρμόζουν, τους γέροντες αυτής της χώρας να ψάχνουν απεγνωσμένα στους κάδους των σκουπιδιών για να επιζήσουν στην Ελλάδα του Μνημονίου. Τέτοιο ήθος, τέτοια δημοκρατία, τέτοιος σοσιαλισμός!
Στην πραγματικότητα δεν είναι τυχαίο ότι η εντονότερη μέχρι τώρα αντίσταση στον Υπουργό Οικονομικών προήλθε από μία «εκκεντρική», «μη επαγγελματία» πολιτικό. Σε καταστάσεις σαν τη σημερινή, όταν ένα έθνος ολάκερο βαδίζει, με παραλυμένη τη βούλησή του, ακόμα και το συλλογική ένστικτο επιβίωσης, χωρίς φρένο και αντίδραση στην (αυτο)καταστροφή του, μόνο από μικρό κι από τρελλό μπορεί να ακούσεις την αλήθεια. Ακριβώς γιατί περιγράφει τέτοιες καταστάσεις, έμεινε κλασικό ανά τους αιώνες το παιδί του ‘Αντερσεν που φώναξε «Ο Βασιληάς είναι γυμνός». Πρέπει νάσαι λίγο «αλλοπαρμένος» για να πεις ένα όχι. Οι υπόλοιποι, οι «μη αλλοπαρμένοι», συνδυάζουν την πειθαρχία του προβάτου, που βαδίζει όπου το πάει ο τσομπάνης, με την ιδιοτέλεια και την απάτη που χαρακτηρίζουν τους επαγγελματίες της πολιτικής.
Υπάρχει κάτι τραγικό στις ομόκεντρες αυτοκαταστροφικές δίνες του Πρωθυπουργού και των «μοιραίων και άβουλων» που τον ακολουθούν, της κυβέρνησης, του ΠΑΣΟΚ, της Ελλάδας (μπορεί και της ΕΕ στο τέλος). «Είναι τρέλλα, αλλά έχει μέθοδο», λέει ο Πολώνιος στον ‘Αμλετ. «Αυτοί θα κάνουν όλα όσα είπαν ότι δεν θα κάνουν», προέβλεψε για την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, πριν από ένα χρόνο, σε μια συζήτηση, ένας από τους στενότερους συνεργάτες του Ανδρέα Παπανδρέου. Και επαληθεύθηκε μέχρι τώρα με μαθηματική ακρίβεια. ‘Ολοι μαζί βαδίζουν στη δική τους και τη δική μας καταστροφή με παραδειγματική για τις περιστάσεις πειθαρχία. Χρειάζεται να είναι μία Υπουργός «αλλοπαρμένη» για να μπορέσει να σκεφτεί κάτι τελείως στοιχειώδες, που δεν μπορούν να σκεφτούν τόσοι και τόσοι στην ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος: ότι θέλει να μείνει στην ιστορία ως Υπουργός Περιβάλλοντος, όχι ως Υπουργός της Καταστροφής του!
Γιατί αυτό της ζητάει ο Υπουργός Οικονομικών, που συμπεριφέρεται απέναντι στους μεν συναδέλφους του περίπου ως λοχίας, με τη δύναμη που του προσφέρει η ιδιότητα του επιτηρητή, στη δε ελληνική οικονομία ως «σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι», κόβοντας ότι δαπάνη βρει και όπου τη βρει, χωρίς κανένα σχέδιο και καμιά φροντίδα για το μέλλον της χώρας, μαζεύοντας λεφτά με τους πιο καταστροφικούς τρόπους και ξεπουλώντας ότι πιο χρήσιμο και αναγκαίο έχει το κράτος στην ιδιοκτησία του. Βέβαια, για να πούμε και του «στραβού το δίκηο», από μία άποψη ορθώς κάνει, γιατί αυτή είναι η ουσιώδης λογική του Μνημονίου, προγράμματος καταστροφής και όχι σωτηρίας της Ελλάδας. Από την άποψη αυτή τουλάχιστο, ο κ. Παπακωνσταντίνου είναι περισσότερο συνεπής με τον εαυτό του απόσο οι δυσφορούντες αλλά ψηφίζοντες, και άρα συνυπεύθυνοι για την καταστροφή, συνάδελφοί του στη Βουλή, την κυβέρνηση, την κρατική ηγεσία.
Το Μνημόνιο, τον βάναυσα αντισυνταγματικό χαρακτήρα του οποίου επεσήμαναν πάλι πρόσφατα δύο τόσο σημαντικοί δάσκαλοι, όπως ο Γιώργος Κασιμάτης και ο Κώστας Μπέης, δεν έχει απλώς αποτύχει. Η αποτυχία του είναι κολοσσιαία και τρομακτική, όλοι το ξέρουν και βεβαίως οι αριθμοί είναι αδυσώπητοι. Σε σημείο πούρχεται τώρα το Βερολίνο, που επέβαλε, μαζί με την ΕΚΤ και το ΔΝΤ, και με την ενθουσιώδη συνεργασία της Αθήνας, αυτό το απίθανο πρόγραμμα και λέει δεν βγαίνει, πρέπει να διαγραφεί το μισό χρέος της Ελλάδας, προτιμώντας τα μεγάλα ρίσκα της αναδιάρθρωσης, από τον τεράστιο πολιτικο-οικονομικό κίνδυνο χρεωκοπίας μιας χώρας-μέλους της ΕΕ.
Οι μόνοι που δεν θέλουν να παραδεχτούν την αλήθεια, γιατί τρέμουν, όχι τη χρεωκοπία της Ελλάδας, αλλά την αναπόφευκτη δική τους, είναι οι κυβερνητικοί. Πανικόβλητοι από την υστέρηση των εσόδων, από το κραχ που έχουν οι ίδιοι προκαλέσει με την πολιτική τους στην ελληνική οικονομία, πιάνονται τώρα από τα μαλλιά τους, όπως οι πνιγμένοι, προσπαθώντας να μαζέψουν ψίχουλα αριστερά και δεξιά, «καρατομώντας» κράτος, οικονομία, κοινωνία. την ίδια ώρα που έχουν οδηγήσει την ελληνική κοινωνία σε εκρηκτική αποσύνθεση. Ουδέποτε είχαν εθνικό σχέδιο σωτηρίας και αναγέννησης της χώρας. Τώρα ακόμα λιγότερο. Αντί να φτιάξουν ένα άθλιο δημόσιο, το ξεπουλάνε στους ξένους. Αντί να κάνουν τις αμυντικές δαπάνες εργαλείο βιομηχανικής πολιτικής και διπλωματικής ισχυροποίησης, διαλύουν το στρατό και την αμυντική ικανότητα της χώρας. Αντί να εκπονήσουν, έστω και τώρα, ένα γενναίο, ειλικρινές, δίκαιο πρόγραμμα εξόδου της χώρας από την τραγική κατάσταση που βρέθηκε, στηρίζονται και χρησιμοποιούν τις χειρότερες όψεις του ‘Ελληνα και της Ελλάδας.
Με τη μαζική νομιμοποίηση των αυθαιρέτων, η κυβέρνηση Παπανδρέου επιβραβεύει την παρανομία και την καταστροφή του φυσικού πλούτου, που θα μπορούσε να είναι και τεράστιας σημασίας οικονομικός πόρος, όπως έχουμε την τάση να ξεχνάμε στην «Ελλάδα της ‘κονόμας». Προηγουμένως, με την περαίωση, δικαίωσε και επιβράβευσε τη φοροδιαφυγή, βασικό μηχανισμό εκμετάλλευσης των Ελλήνων εργαζομένων και διαστρέβλωσης της οικονομίας. Σε μια χώρα που κατεστράφη μεταπολεμικά από τους εισαγωγείς αυτοκινήτων και τους εργολάβους οικοδομών (και μεταπολιτευτικά από τους εργολήπτες), που έχει συγκεντρώσει το μισό πληθυσμό της σε μια Αθήνα «ωρολογιακή βόμβα», η κυβέρνηση δεν βρήκε τίποτα καλύτερο να κάνει από το να δώσει κίνητρα δια της αποσύρσεως στους ‘Ελληνες να αγοράσουν περισσότερα ΙΧ, στην υγεία των γερμανικών βιομηχανιών, περιορίζοντας ταυτόχρονα, αντί να εκσυγχρονίσει, ακόμη και αυτό το ισχαιμικό σιδηροδρομικό δίκτυο που διαθέτει η χώρα. ‘Οσο για την καταπολέμηση της διαφθοράς, πως θα μπορούσε να την πετύχει μια πολιτική τάξη που λαδωνόταν en masse από τη Ζήμενς; Πολύ φυσιολογικά, η σχετική κυβερνητική καμπάνια κατέληξε, όπως και οι προεκλογικές υποσχέσεις της ΝΔ προηγουμένως, στο «ανέκδοτο του αιώνα», προσφέροντάς μας άφθονο και ανούσιο θέαμα δια των «εξεταστικών», την ίδια ώρα που η κυβέρνηση άφηνε τον τρίτο ύποπτο στέλεχος της Ζήμενς να διαφύγει κανονικά από τη χώρα, σα να μη τρέχει τίποτα. Δεν υπάρχει σχεδόν τομέας της κυβερνητικής πολιτικής, όπου οι αρμόδιοι να μην εκδήλωσαν ακραία περιφρόνηση προς τη χώρα και τον λαό τους.
Η χειρότερη ζημιά που έκαναν ήταν η ηθική. Η κυβέρνηση υπονόμευσε κάθε είδους εθνική αυτοπεποίθηση, κάθε είδους εμπιστοσύνη στο κράτος και οποιοδήποτε συλλογικό σχέδιο, που είναι η πιο ουσιαστική προϋπόθεση για την ανόρθωση της χώρας. Τρομοκράτησε και ενοχοποίησε τους ‘Ελληνες, αποσυνέθεσε, με το παράδειγμά της, κάθε ελπίδα στη χώρα. Καλλιέργησε και στηρίχτηκε στην καταστροφική για όλους ιδιοτέλεια ατόμων και στρωμάτων, τον κοινωνικό «αυτοματισμό». ‘Εβγαλε στην επιφάνεια τη χειρότερη όψη του ‘Ελληνα, αντί να κινητοποιήσει την καλύτερη. Δεν είμαστε καθόλου βέβαιοι για το πόσο καταλαβαίνουν τα στελέχη αυτής της κυβέρνησης τον ρόλο που παίζουν, είναι πιθανότατο όμως ότι καταλαβαίνουν πολύ καλά τι κάνουν οι αναρίθμητοι ξένοι σύμβουλοι του Πρωθυπουργού.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου