Χάος και διαχείριση

Χάος και διαχείριση

Tου Κωστα Iορδανιδη

Διόλου δεν εκπλήσσει το χάος που επικρατεί στην κυβέρνηση του κ. Γιώργου Παπανδρέου και στο ΠΑΣΟΚ. Η «ιδεολογία» που κινητοποιούσε τη συγκεκριμένη παράταξη και θα μπορούσε να περιγραφεί διαγραμματικά ως ανακατανομή του όποιου πλούτου σε ευρύτερες κοινωνικές ομάδες κατέρρευσε. Διότι, απλούστατα, από την αλόγιστη σπατάλη δάνειου χρήματος η χώρα εισήλθε στη φάση της αναγκαστικής αποπληρωμής των χρεών.

Το άλλο σκέλος της «ιδεολογίας» που αφορούσε στον «εκδημοκρατισμό» της χώρας εφαρμόσθηκε με τόσο απόλυτη πληρότητα, ώστε η ιθύνουσα τάξη του Kινήματος που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου να νοσταλγεί την αποτελεσματικότητα κάποιων αυταρχικών μεθόδων, που είχαν με δριμύτητα καταδικάσει κατά το παρελθόν.

Με την απώλεια της ούτως ειπείν πρωτοπορίας στους τομείς της οικονομίας και της «δημοκρατίας» εξέπεσε το ΠΑΣΟΚ στο άχαρο έργο της διαχειρίσεως ενός προβλήματος, που εν πολλοίς δημιούργησε από τη στιγμή που εμφανίσθηκε ως κόμμα της αντιπολιτεύσεως και στη συνέχεια ως κυβέρνηση για περισσότερο από μία εικοσαετία.

Προσπάθησαν ο κ. Παπανδρέου και οι στενοί του συνεργάτες να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι η κατάσταση ήταν διαχειρίσιμη, ότι με την εφαρμογή του Μνημονίου που εκπόνησε η τρόικα και με τις κολακευτικές δηλώσεις κάποιων ηγετών ή ανωτάτων αξιωματούχων της Ενώσεως και της Επιτροπής θα εξευμενίζονταν οι αγορές.

Συνέβησαν τα ακριβώς αντίθετα, διότι αυτό που απαιτείται δεν είναι απλώς κάποιες προσαρμογές, αλλά σάρωση του συστήματος στο σύνολό του και στην κυριολεξία. Αυτό ελάχιστοι το αντελήφθησαν και ακόμη λιγότεροι το έχουν ομολογήσει.

Θεωρητικώς, βεβαίως, το πρόβλημα αφορά αποκλειστικά στον δημόσιο τομέα και κάποιοι χειροκρότησαν τη μείωση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων και των συντάξεων συνολικώς. Σύντομα, όμως, διαπίστωσαν ότι αυτό έπληξε θανασίμως την αγορά με τη συμβατική έννοια της λέξεως, δηλαδή τους καταστηματάρχες, τους μικροϊδιοκτήτες ακινήτων και γενικώς αυτό που ονομάζεται μεσαία τάξη.

Κύριο χαρακτηριστικό της οικονομικής δραστηριότητος των Ελλήνων ήταν από τα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας η αυτοαπασχόληση, που παρέμεινε σημαντικά αυξημένη σε ποσοστό εν σχέσει με τις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και γενικά της Δύσεως. Το σύστημα ήταν αναμφισβήτητα σαθρό, η φοροδιαφυγή εκτός ελέγχου. Δεν θα απαγορευθεί ασφαλώς διά νόμου η αυτοαπασχόληση, αλλά θα καταστεί οικονομικά ασύμφορη. Η λογική που ίσχυε από αιώνες, μικρό μαγαζί ή γραφείο, επένδυση σε ακίνητα, μία οικονομία, με άλλα λόγια, λίγο-πολύ οικογενειακή, θα παύσει να ισχύει. Το μέλλον των Ελλήνων είναι η σταδιακή υπαλληλοποίηση.

Η Ελλάδα που θα προκύψει μετά κάποια χρόνια δεν θα έχει καμία σχέση με τη σημερινή, αλλά για να συμβεί αυτό πρέπει να προηγηθεί σάρωση του συστήματος – από τις τράπεζες, τις ΔΕΚΟ, τις κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις, τον αγρότη, τους πάσης φύσεως αυτοπασχολουμένους. Η τάση ενισχύει τη δημιουργία μεγάλων συνόλων. Κάποιοι θα νοσταλγήσουν τα μικρά μεγέθη, αλλά αυτά ανήκουν οριστικά στο παρελθόν. Αυτήν την πορεία επιλέξαμε έστω ασυνειδήτως· και το ζητούμενο είναι η πολιτική διαχείριση του προβλήματος.

Hμερομηνία :  30/4/11    --- Copyright:  http://www.kathimerini.gr