Πολιτική Συγκυρία & Διακυβέρνηση Μάιος 2011 - Έρευνα της VPRC για τα Επίκαιρα
Η εικόνα αυτή θεμελιώνεται στα εξής σημεία:
1. Ενα χρόνο μετά την εφαρμογή των μέτρων του Μνημονίου ο δείκτης φτώχειας στην ελληνική κοινωνία καταγράφεται στο «εκρηκτικό» ποσοστό του 34% των νοικοκυριών. Πιο συγκεκριμένα, το ένα τρίτο των ελληνικών νοικοκυριών συγκεντρώνει ταυτόχρονα τις εξής αντικειμενικές συνθήκες στην καθημερινότητά του: δεν (θα) έχει την οικονομική δυνατότητα για μία εβδομάδα διακοπών, δεν έχει την οικονομική δυνατότητα στοιχειώδους καλής διατροφής, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει έκτακτες και αναγκαίες δαπάνες που μπορεί να προκύψουν (π.χ. υγείας), δεν (θα) έχει τη δυνατότητα για ικανοποιητική θέρμανση τον επόμενο χειμώνα, δεν μπορεί να πληρώσει κανονικά λογαριασμούς ΔΕΗ, ΟΤΕ, Νερού, κλπ. Η συσσώρευση των αρνητικών αυτών δυνατοτήτων είναι πρωτοφανής για την ελληνική κοινωνία, η οποία γνωρίζει ποσοστά φτώχειας από τη δεκαετία του ’90 και μετά στα επίπεδα του 20%. Η «έκρηξη» στο 34% διαμορφώνει μια εντελώς καινούργια οικονομικη και κοινωνική πραγματικότητα.
2. Το ποσοστό ανεργίας καταγράφεται με την έρευνα της VPRC στο 19.8% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού. Η αλματώδης αύξηση της ανεργίας τον τελευταίο μήνα δημιουργεί επίσης συνθήκες έντονης κοινωνικής κρίσης.
Στις συνθήκες αυτές επεκτείνεται ραγδαία η πολιτική απονομιμοποίηση του πολιτικού και κομματικού συστήματος, με τα ποσοστά δήλωσης αποχής και λευκού/ άκυρου να εκτινάσσονται ως πρόθεση στο 50.9% του εκλογικού σώματος. Ειδικότερα δε για την ασκούμενη οικονομική πολιτική οι ενδείξεις δείχνουν πλήρη αποδοκιμασία της Κυβέρνησης και δημιουργία κλίματος κυβερνητικής αλλαγής.
Αναλυτικά:
1. Το 82.7% της ελληνικής κοινής γνώμης εκτιμά ότι η οικονομική και κοινωνική κατάσταση της χώρας θα χειροτερεύσει τους επόμενους μήνες.
2. Το 90.9% είναι δυσαρεστημένο από τον τρόπο που η ελληνική Κυβέρνηση αντιμετωπίζει την οικονομική κρίση.
3. Το 60.4% θεωρεί ότι η ασκούμενη πολιτική εξυπηρετεί συμφέροντα που λειτουργούν σε βάρος της χώρας, ενώ μόλις το 22.9% θεωρεί την ασκούμενη πολιτική εθνική ανάγκη για τη σωτηρία της χώρας. Η Κυβέρνηση έχει απωλέσει το ισχυρότερο τεκμήριο ιδεολογικής νομιμοποίησης της πολιτικής της.
4. Το 63.2% θεωρεί ότι τα οικονομικά μέτρα που προτείνονται τις τελευταίες ημέρες προκειμένου να εκταμιευθεί η Πέμπτη δόση του δανείου δεν πρέπει να εφαρμοστούν.
5. Το 36.1% θεωρεί ότι τη διαχείριση της οικονομικής κρίσης πρέπει να αναλάβει μια Κυβέρνηση «άλλου κόμματος» ή «άλλων κομμάτων» και όχι να συνεχίσει μια Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ (18.4%).
6. Σε περίπτωση Δημοψηφίσματος το 61.5% θα απέρριπτε το νέο Μνημόνιο και τα μέτρα που το συνοδεύουν, έναντι 18.4% που θα ψήφιζε υπέρ.
7. Τέλος, το 83.6% θεωρεί ισχυρή την πιθανότητα να υπάρξει μεγάλη κοινωνική έκρηξη στη χώρα τους επόμενους μήνες.
Με δεδομένο αυτό το κοινωνικό κλίμα ο πολιτικός χρόνος της Κυβέρνησης εμφανίζεται να έχει εξαντληθεί.
Η ΝΔ, παρά τα χαμηλά της ποσοστά, φαίνεται να παίρνει «βραχεία κεφαλή», για πρώτη φορά μετά το 2008, στην εκτίμηση της εκλογικής επιρροής των κομμάτων.
Το ΠΑΣΟΚ μειώνεται σταθερά και αν δεν ανακοπεί η πτωτική του πορεία θα καταγράψει το χειρότερο εκλογικό του ποσοστό μετά το 1977, δεν αποκλείεται μάλιστα και να το ξεπεράσει αρνητικά.
Ταυτόχρονα, το δικομματικό άθροισμα μειώνεται συνεχώς, έτσι που αυτή τη στιγμή να μην διαφαίνεται περίπτωση «ισχυρού πόλου» στο κομματικό σύστημα γύρω από τον οποίον θα μπορούσε να συγκροτηθεί ένα συμπαγές κυβερνητικό σχήμα. Η ΝΔ και ο Αντ.Σαμαράς απέχουν αρκετά ακόμη από το να δημιουργήσουν ισχυρό εκλογικό ρεύμα που θα τείνει σε αυτοδυναμία.
Η επόμενη Βουλή φαίνεται αυτή τη στιγμή ότι θα είναι εξακομματική και πιθανόν επτακομματική. Περισσότερες πιθανότητες εισόδου εμφανίζουν οι Οικολόγοι-Πράσινοι και δευτερευόντως η Δημοκρατική Αριστερά. Αλλά, βεβαίως, το κλίμα ρευστότητας που υπάρχει αυτήν την στιγμή είναι εκρηκτικό, με αποτέλεσμα όλα τα εκλογικά δεδομένα για αύξηση ή μείωση των μικρότερων (πλην των δύο μεγάλων) συνδυασμών να είναι ανοικτά.
Η εικόνα αυτή θεμελιώνεται στα εξής σημεία:
1. Ενα χρόνο μετά την εφαρμογή των μέτρων του Μνημονίου ο δείκτης φτώχειας στην ελληνική κοινωνία καταγράφεται στο «εκρηκτικό» ποσοστό του 34% των νοικοκυριών. Πιο συγκεκριμένα, το ένα τρίτο των ελληνικών νοικοκυριών συγκεντρώνει ταυτόχρονα τις εξής αντικειμενικές συνθήκες στην καθημερινότητά του: δεν (θα) έχει την οικονομική δυνατότητα για μία εβδομάδα διακοπών, δεν έχει την οικονομική δυνατότητα στοιχειώδους καλής διατροφής, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει έκτακτες και αναγκαίες δαπάνες που μπορεί να προκύψουν (π.χ. υγείας), δεν (θα) έχει τη δυνατότητα για ικανοποιητική θέρμανση τον επόμενο χειμώνα, δεν μπορεί να πληρώσει κανονικά λογαριασμούς ΔΕΗ, ΟΤΕ, Νερού, κλπ. Η συσσώρευση των αρνητικών αυτών δυνατοτήτων είναι πρωτοφανής για την ελληνική κοινωνία, η οποία γνωρίζει ποσοστά φτώχειας από τη δεκαετία του ’90 και μετά στα επίπεδα του 20%. Η «έκρηξη» στο 34% διαμορφώνει μια εντελώς καινούργια οικονομικη και κοινωνική πραγματικότητα.
2. Το ποσοστό ανεργίας καταγράφεται με την έρευνα της VPRC στο 19.8% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού. Η αλματώδης αύξηση της ανεργίας τον τελευταίο μήνα δημιουργεί επίσης συνθήκες έντονης κοινωνικής κρίσης.
Στις συνθήκες αυτές επεκτείνεται ραγδαία η πολιτική απονομιμοποίηση του πολιτικού και κομματικού συστήματος, με τα ποσοστά δήλωσης αποχής και λευκού/ άκυρου να εκτινάσσονται ως πρόθεση στο 50.9% του εκλογικού σώματος. Ειδικότερα δε για την ασκούμενη οικονομική πολιτική οι ενδείξεις δείχνουν πλήρη αποδοκιμασία της Κυβέρνησης και δημιουργία κλίματος κυβερνητικής αλλαγής.
Αναλυτικά:
1. Το 82.7% της ελληνικής κοινής γνώμης εκτιμά ότι η οικονομική και κοινωνική κατάσταση της χώρας θα χειροτερεύσει τους επόμενους μήνες.
2. Το 90.9% είναι δυσαρεστημένο από τον τρόπο που η ελληνική Κυβέρνηση αντιμετωπίζει την οικονομική κρίση.
3. Το 60.4% θεωρεί ότι η ασκούμενη πολιτική εξυπηρετεί συμφέροντα που λειτουργούν σε βάρος της χώρας, ενώ μόλις το 22.9% θεωρεί την ασκούμενη πολιτική εθνική ανάγκη για τη σωτηρία της χώρας. Η Κυβέρνηση έχει απωλέσει το ισχυρότερο τεκμήριο ιδεολογικής νομιμοποίησης της πολιτικής της.
4. Το 63.2% θεωρεί ότι τα οικονομικά μέτρα που προτείνονται τις τελευταίες ημέρες προκειμένου να εκταμιευθεί η Πέμπτη δόση του δανείου δεν πρέπει να εφαρμοστούν.
5. Το 36.1% θεωρεί ότι τη διαχείριση της οικονομικής κρίσης πρέπει να αναλάβει μια Κυβέρνηση «άλλου κόμματος» ή «άλλων κομμάτων» και όχι να συνεχίσει μια Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ (18.4%).
6. Σε περίπτωση Δημοψηφίσματος το 61.5% θα απέρριπτε το νέο Μνημόνιο και τα μέτρα που το συνοδεύουν, έναντι 18.4% που θα ψήφιζε υπέρ.
7. Τέλος, το 83.6% θεωρεί ισχυρή την πιθανότητα να υπάρξει μεγάλη κοινωνική έκρηξη στη χώρα τους επόμενους μήνες.
Με δεδομένο αυτό το κοινωνικό κλίμα ο πολιτικός χρόνος της Κυβέρνησης εμφανίζεται να έχει εξαντληθεί.
Η ΝΔ, παρά τα χαμηλά της ποσοστά, φαίνεται να παίρνει «βραχεία κεφαλή», για πρώτη φορά μετά το 2008, στην εκτίμηση της εκλογικής επιρροής των κομμάτων.
Το ΠΑΣΟΚ μειώνεται σταθερά και αν δεν ανακοπεί η πτωτική του πορεία θα καταγράψει το χειρότερο εκλογικό του ποσοστό μετά το 1977, δεν αποκλείεται μάλιστα και να το ξεπεράσει αρνητικά.
Ταυτόχρονα, το δικομματικό άθροισμα μειώνεται συνεχώς, έτσι που αυτή τη στιγμή να μην διαφαίνεται περίπτωση «ισχυρού πόλου» στο κομματικό σύστημα γύρω από τον οποίον θα μπορούσε να συγκροτηθεί ένα συμπαγές κυβερνητικό σχήμα. Η ΝΔ και ο Αντ.Σαμαράς απέχουν αρκετά ακόμη από το να δημιουργήσουν ισχυρό εκλογικό ρεύμα που θα τείνει σε αυτοδυναμία.
Η επόμενη Βουλή φαίνεται αυτή τη στιγμή ότι θα είναι εξακομματική και πιθανόν επτακομματική. Περισσότερες πιθανότητες εισόδου εμφανίζουν οι Οικολόγοι-Πράσινοι και δευτερευόντως η Δημοκρατική Αριστερά. Αλλά, βεβαίως, το κλίμα ρευστότητας που υπάρχει αυτήν την στιγμή είναι εκρηκτικό, με αποτέλεσμα όλα τα εκλογικά δεδομένα για αύξηση ή μείωση των μικρότερων (πλην των δύο μεγάλων) συνδυασμών να είναι ανοικτά.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου