ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΝ-Θάνατος από επιμήκυνση

Θάνατος από επιμήκυνση

Πέμπτη, 9 Ιουνίου 2011 -- http://www.capital.gr/News.asp?id=1214247

 Του Γιώργου Καισάριου

Σύμφωνα με αυτά που διαβάζουμε, το τελευταία σχέδια εκ μέρους της Ευρώπης είναι να δεχτούν ορισμένοι κάτοχοι των ελληνικών ομολόγων μια εθελοντική επιμήκυνση. Το πρώτο άρθρο που έγραψα σε αυτό το βήμα είχε τίτλο: "Θα μας λύσει τα προβλήματα η επιμήκυνση;" [ΤΟ ΠΑΡΑΘΕΤΟΜΕ ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΑΡΟΝ]. Το πόρισμα ήταν αρνητικό.

Τώρα λένε ότι η Ελλάδα δεν θα γυρίσει στις αγορές το 2012 και πρέπει να επανεξετάσουμε τα δεδομένα!!! Δηλαδή πραγματικά πίστευαν ότι κάποιος θα δάνειζε την Ελλάδα το 2012;

Τώρα ξαφνικά ανακαλύπτουν ότι το πρόγραμμα του μνημονίου δεν προχωρά όπως είχε προγραμματιστεί. Χρειαζόταν δηλαδή να τους το πει αυτό κάποια εμπεριστατωμένη μελέτη; Δεν ήταν φως φανάρι δια γυμνού οφθαλμού;

Εκεί που κανένας δεν ήθελε να ακούσει τίποτα για αναδιάρθρωση, τώρα διαβάζουμε ότι το σχέδιο περιλαμβάνει επιμήκυνση των ομολόγων μας κατά 7 χρόνια.

Προωθούν, ακούμε, κάποια αναδιάρθρωση χωρίς αυτό να θεωρηθεί πιστωτικό γεγονός, ενώ ακόμα και ένας πρωτοετής φοιτητής ξέρει ότι οτιδήποτε συνιστά αλλαγή στους αρχικούς όρους θεωρείται πιστωτικό γεγονός (default).

Το ερώτημα που έχω είναι το εξής:  σε τι έχουν πέσει μέσα οι της Ευρώπης και Ελλάδος; Τι έχουν πει και τι από αυτά έχουν γίνει; Η ακόμα καλύτερα, τι έχουν πει και δεν έχει γίνει το αντίθετο;

Για άλλη μια φορά οι πολιτικοί αυτής της ηπείρου προσπαθούν να ανακαλύψουν και πάλι τον τροχό. Προσπαθούν να επιβάλουν λύσεις στην αγορά, που είναι αφύσικες. Παραβιάζουν αν θέλετε και καταπατούν, το εθιμικό δίκιο των αγορών. Τα έχουμε ξαναπεί, χρέη τα οποία δεν μπορούν να πληρωθούν δεν θα πληρωθούν κτλ.

Από την πρώτη στιγμή που άρχισα να γράφω σε αυτό το βήμα σας έχω πει ότι τίποτα από όλα αυτά που  κάνουν, ή νομίζουν ότι κάνουν στην Ευρώπη δεν έχει κανένα νόημα. Τίποτα από όλα αυτά δεν θα προσφέρουν λύσεις που εξυπηρετούν την Ελλάδα και τους Έλληνες. Αλλά για κάποιο παράξενο λόγο, όλοι ακόμα εμπιστεύονται τους πολιτικούς και τις πολιτικές λύσεις.

Κανένας δεν θέλει να ακούσει για τις λύσεις που προστάζει η αγορά. Είναι προτιμότερο για ορισμένους να χαθεί μια ολόκληρη γενιά Ελλήνων στην ύφεση από το να ενεργοποιηθούν τα CDS για να μην κερδίσουν οι “κακοί κερδοσκόποι” από ένα πιστωτικό γεγονός.

Και δυστυχώς, η κρατική τρομοκρατία έχει πιάσει τόπο. Όλοι νομίζουν ότι μια αναδιάρθρωση θα είναι καταστροφή, ενώ είναι η λύση. 

Όλοι φοβούνται ότι δεν θα μας δώσουν άλλα λεφτά, αλλά κανένας δεν αναρωτιέται αν έχουμε τη δυνατότητα να πληρώσουμε τους τόκους αυτών των δανείων. Δώσε ημίν σήμερον λέει η πολιτική ηγεσία και άσε το αύριο για κάποιους άλλους.

Στο μεταξύ η ανεργία είναι στο 16,2% και η βιομηχανική παραγωγή είναι μειωμένη κατά 11% από πέρσι, ενώ την ίδια περίοδο το 2009-2010 ήταν μειωμένη κατά 6,3%. Αυτό σημαίνει ότι η ύφεση στη βιομηχανία επιταχύνεται και δεν μειώνεται.

Τα δεδομένα στην Ευρώπη δεν πάνε και τόσο καλά. Η Δανία, για όποιον δεν το παρατήρησε, είχε συρρίκνωση του ΑΕΠ στο πρώτο τρίμηνο. Απρόσμενη μείωση της βιομηχανικής παραγωγής στην Γερμανία (οριακή) και απρόσμενη μείωση στην Ισπανία.

Λέω τώρα, τι θα γίνει και τι θα πουν οι ψηφοφόροι των λοιπών ευρωπαϊκών χωρών αν μειωθεί περαιτέρω η ανάπτυξη ή αν έχουμε ένα νέο κύμα ύφεσης στην Ευρώπη;

Στο μεταξύ, οι μόνοι εκτός από τους πολιτικούς που πιστεύουν ότι τα σχέδια της ΕΕ θα δουλέψουν είναι οι τραπεζίτες. Αυτοί δηλαδή που έχουν τα περισσότερα να χάσουν από μια αναδιάρθρωση.  Με το συμπάθιο στους φίλους μου τους τραπεζίτες, αλλά δεν νομίζω ότι η άποψη τους είναι και τόσο αντικειμενική.

Αντικειμενική όμως είναι η άποψη του Wolfgang Schaeuble, που είπε χτες ότι η Ευρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη "με τον πραγματικό κίνδυνο για την πρώτη ανοργάνωτη κρατική χρεοκοπία εντός της ζώνης του ευρώ" αν η Ελλάδα δεν λάβει περαιτέρω στήριξη.

Κάνει λάθος ο καλός κύριος υπουργός. Η Ελλάδα θα μπει σε ανοργάνωτη χρεοκοπία αν συνεχιστεί αυτή η ανοησία του να προσθέτουμε περισσότερες πιστώσεις, στις ήδη υπάρχουσες, που η Ελλάδα δεν μπορεί να εξυπηρετήσει. Και αν δεν το έχει καταλάβει ο κύριος υπουργός,  η Ευρώπη θα πρέπει να αγοράσει όλο το ελληνικό χρέος διότι αποκλείεται να το αγοράσει η αγορά.

Μπορεί βέβαια να στριμώξουν ορισμένες τράπεζες, όπου το κράτος έχει μεγάλη επιρροή και να τις αναγκάσουν να αγοράσουν με το ζόρι, αλλά τι νόημα έχει; Αυτό είναι στα πλαίσια των κανόνων της αγοράς και άρα, δεν πρόκειται η Ελλάδα να γυρίσει στις αγορές ούτε το 2022.

Σας έχω πει αρκετές φορές γιατί δεν αγοράζω ακόμα. Σας έχω επίσης πει για την μοίρα των τραπεζών. Σας έχω πει ότι τίποτα από όλα αυτά που κάνουν δεν έχει νόημα και σας έχω πει ότι δεν βλέπω φως στον ορίζοντα.

Οι αγορές νομίζω ότι συμφωνούν μαζί μου.

Το πόσο χαμηλά μπορεί να φτάσει ο ΓΔ δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι ο πάτος ενδέχεται να είναι μακριά αν δεν βρεθεί λύση για το ελληνικό αδιέξοδο. Και όσο δεν βλέπουμε λύσεις που να είναι στα πλαίσια της αγοράς, το αδιέξοδο θα συνεχιστεί.

Διότι ανάσταση θα έρθει μόνο από μια αναδιάρθρωση και όχι από μια επιμήκυνση. Και αυτό οι κύριοι της Ευρώπης επίσης μπορούν να το κάνουν κατάθεση στην τράπεζα (they can take that on to the bank also).

george.kesarios@capital.gr

Πηγή:www.capital.gr

-------------------

Θα μας λύσει τα προβλήματα η επιμήκυνση;

Του Γιώργου Καισάριου

Πολλά ακούγονται αυτές τις μέρες για το ότι η τρόικα θα μας κάνει τη χάρη (και πράγματι χάρη θα είναι) να μας επιμηκύνει το χρόνο αποπληρωμής των δανείων που έχουμε πάρει και θα πάρουμε στο μέλλον.

Η πολιτική ηγεσία καθώς και ένα μεγάλο μέρος της αγοράς θεωρούν αναγκαία αυτή την επιμήκυνση, προκειμένου να μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα. Μάλιστα, υπάρχει η αίσθηση ότι η επιτυχία του ελληνικού εγχειρήματος (έως ένα βαθμό) εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από αυτή την επιμήκυνση και τίποτα άλλο.

Έχω νέα για όσους ανησυχούν. Η επιμήκυνση θα γίνει, διότι απλά δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Πιάσουμε δεν πιάσουμε τους στόχους του προγράμματος του μνημονίου, η επιμήκυνση θα γίνει, διότι διαφορετικά θα οδηγηθούμε σε διαφορετικές καταστάσεις.

Το ερώτημα όμως είναι το εξής. Θα μας σώσει η όποια επιμήκυνση;

Ας πούμε για χάρη της κουβέντας ότι έχουμε ένα δάνειο 350.000 ευρώ. Ας πούμε ότι αυτό το δάνειο το έχουμε πάρει με τόκο 5%. Τώρα ας υποθέσουμε ότι αυτό το δάνειο θα το αποπληρώσουμε σε 12 μήνες από τη στιγμή που μας το χορήγησε η τράπεζα, χωρίς να κάνουμε στο ενδιάμεσο πληρωμές.

Ερώτημα: πόσο θα είναι ο τόκος;

Η απάντηση είναι ότι θα είναι 5% του κεφαλαίου, ή, στην προκειμένη περίπτωση 17.500 ευρώ.

Τώρα ας υποθέσουμε ότι το ίδιο δάνειο έχει διάρκεια ζωής 30 ετών με τον ίδιο τόκο. Επίσης ας υποθέσουμε ότι θα πληρώνουμε μόνο τον τόκο και μηδέν κεφάλαιο και θα αποπληρώσουμε το σύνολο του δανείου ολοσχερώς στο τέλος των 30 ετών. Ερώτημα, πόσος θα είναι ο ετήσιος τόκος που θα καταβάλουμε;

Η απάντηση είναι πάλι το 5% του κεφαλαίου, η 17.500 ευρώ το χρόνο, για τα επόμενα 30 χρόνια.

Με λίγα λόγια, άσχετα από τη διάρκεια του δανείου, ο τόκος που θα κληθούμε να καταβάλουμε (χωρίς να κάνουμε στο ενδιάμεσο πληρωμές κεφαλαίου) θα είναι πάνω κάτω ο ίδιος.

Το πρόβλημα της Ελλάδος όμως δεν είναι μόνο θέμα αναχρηματοδότησης παλαιοτέρων εκδόσεων που λήγουν ή που θα λήξουν. Το πρόβλημα της Ελλάδος (μεταξύ άλλων) είναι και το κόστος των τόκων. Το 2010 το χρέος μας, λένε ότι, θα διαμορφωθεί στο 142% του ΑΕΠ. Το 2011 στο 153%  και το 2012 κοντά στο 160% του ΑΕΠ. Δεν θέλω καν να σκεφτώ το 2013. Το δε 2010 καταβάλαμε €13 δισ. σε τόκους και ο προϋπολογισμός για το 2011 λέει ότι θα δαπανήσουμε €16 δισ. Οι εκτιμήσεις είναι ότι στα επόμενα 3 χρόνια το κόστος των τόκων θα είναι κοντά στα €20 δισ. ετησίως.

Το ερώτημα λοιπόν είναι το εξής: μπορούμε να αντεπεξέλθουμε στους τόκους που απαιτούνται να πληρωθούν από τον προϋπολογισμό και να συνεχίσουμε να είμαστε βιώσιμοι; Μπορούμε άραγε να έχουμε πρωτογενές πλεονάσματα τέτοια, που να υπερκαλύπτουμε το κόστος των τόκων,  έτσι ώστε μετά το 2014 σταδιακά να μειωθεί το χρέος; Λαμβάνοντας υπόψη πόσες χώρες στον κόσμο έχουν ένα τόσο μεγάλο χρέος και είναι ακόμα όρθιες (πλην της Ιαπωνία για ειδικούς λόγους), η απάντηση μάλλον είναι κατηγορηματικά αρνητική.

Καμία χώρα στην ιστορία της ανθρωπότητας -πλην της Αγγλίας μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, όπου το χρέος έφτασε το 150% του ΑΕΠ- δεν έφτασε στα επίπεδα χρέους της Ελλάδος και κατάφερε να ανακάμψει. Οι συνθήκες όμως τότε, που βοήθησαν την Αγγλία να τα καταφέρει ήταν ιδανικές. Μεταξύ άλλων, το pent up demand μετά τον πόλεμο, η πληθυσμιακή αύξηση και πάνω από όλα ο υψηλός πληθωρισμός μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του ΄80, βοήθησαν αφάνταστα στο να συρρικνωθεί το χρέος της Αγγλίας.

Στην περίπτωση της Ελλάδος δεν έχουμε τίποτα από όλα αυτά. Δεν έχει νόημα να κάνω αναφορά στην αναποτελεσματική οικονομία, σπάταλο κράτος και το ότι είμαστε ουραγός ανταγωνιστικότητα κτλ κτλ κτλ κτλ...

Ναι μεν η επιμήκυνση θα μας βοηθήσει, αλλά μόνο όσο αναφορά τις αναχρηματοδοτήσεις των δανείων που λήγουν (είτε είναι της τρόικας είτε όχι). Το αγκάθι όμως είναι οι τόκοι που θα πρέπει να καταβάλλονται κάθε χρόνο. Εδώ όμως όλοι κάνουν την πάπια, διότι θέλουν να μας πείσουν ότι το πρόβλημα είναι η επιμήκυνση των δανείων, ενώ στην πραγματικότητα είναι το βάρος των τόκων που θα πρέπει να σηκώσει ο προϋπολογισμός. Και με εξαίρεση να γίνει κάποιο θαύμα και να αναπτυσσόμαστε με 6-7% τα επόμενα χρόνια, αυτό το βάρος θα αποδειχτεί πολύ μεγάλο για τις δυνατότητες μας.

Πηγή:www.capital.gr