Γερμανία εναντίον Γαλλίας

Γερμανία εναντίον Γαλλίας: Όπως φαίνεται, εισερχόμαστε στο στάδιο των «εμφυλίων πολέμων» μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών – με πρώτο «σύμπτωμα» τη μήνυση εναντίον του Γάλλου προέδρου της ΕΚΤ κ. J.C.Trichet, από Γερμανό πολίτη

Σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο γερμανικής εφημερίδας (Welt), ο πρόεδρος της ΕΚΤ κατηγορείται σε σχέση με τον τρόπο που χειρίσθηκε την χρηματοπιστωτική κρίση – ενώ «απειλείται»  με δίκη, η οποία θα διεξαχθεί στο δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο Λουξεμβούργο. Ένας Γερμανός νομικός και οικονομολόγος, κάτοικος του Βερολίνου, κατηγορεί ουσιαστικά τον κ. J.C.Trichet για εσχάτη προδοσία – ζητώντας παράλληλα την υποστήριξη του προέδρου της χώρας του, ο οποίος είχε επίσης αναφερθεί στο Γάλλο «διοικητή» της ΕΚΤ, ενοχοποιώντας τον για «έκνομους» χειρισμούς.  

Ειδικότερα, ο Γερμανός ισχυρίζεται ότι ο κ. Trichet, από τη θέση του προέδρου της ΕΚΤ, έχει παραβεί με δική του πρωτοβουλία (Αρχή ενός ανδρός), καθώς επίσης με «κατάπτυστο» τρόπο, τις συμβάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης - με αποτέλεσμα να θέσει σε κίνδυνο τις χρηματοοικονομικές βάσεις των χωρών της Ευρωζώνης, τη δημοκρατική τους τάξη, καθώς επίσης την προσωπική ιδιοκτησία των Πολιτών. Ο ίδιος, με μία προσωπική επιστολή του προς τον πρόεδρο της Γερμανίας (C.Wulff), «απαιτεί» τη στήριξή του - με κριτήριο την ομιλία του προέδρου στα εγκαίνια μίας συνόδου οικονομολόγων, βραβευμένων με Νομπέλ.   

Κατά την ομιλία του, ο πρόεδρος της Γερμανίας είχε επικρίνει έντονα τους χειρισμούς της ΕΚΤ, αναφέροντας τα εξής: «Θεωρώ τη μαζική αγορά ομολόγων των επί μέρους κρατών της Ευρωζώνης, εκ μέρους της ΕΚΤ, όχι εντελώς καθαρή, από νομικής πλευράς. Το άρθρο 123 της συνθήκης αναφορικά με τον τρόπο λειτουργίας της ΕΕ, απαγορεύει στην ΕΚΤ την άμεση αγορά ομολόγων - με στόχο να σιγουρεύσει την ανεξαρτησία της. Η απαγόρευση αυτή έχει τότε μόνο νόημα, όταν οι υπεύθυνοι της ΕΚΤ δεν καταλύουν τη συνθήκη έμμεσα, μέσω της απόκτησης ομολόγων στη δευτερογενή αγορά. Με άλλα λόγια, ακριβώς αυτό έκανε η ΕΚΤ, στη συνέχεια της χρηματοπιστωτικής και Ελληνικής κρίσης χρέους».   

Στην επιστολή του προς το Γερμανό πρόεδρο τώρα, ο οικονομολόγος γράφει: «Η ηχώ των δηλώσεων σας αποδεικνύει ότι, υποδείξατε μία ανοιχτή πληγή. Με βάση τις τοποθετήσεις σας κατά τη διάρκεια της συνόδου, σε σχέση με τη νομική πλευρά του θέματος, θεωρούμε ότι είσαστε υποχρεωμένος να συνδράμετε στην κατηγορία μας εναντίον της ΕΚΤ».

                              

Αναμφίβολα είναι η πρώτη φορά που κατηγορείται επίσημα τόσο η ΕΚΤ, όσο και ο πρόεδρος της, ο οποίος θα κληθεί στο δικαστήριο για να υποστηρίξει τη θέση του – ενώ οι Γερμανοί «αναρωτιούνται» πως ακριβώς φαντάζεται την Ευρώπη η γαλλική πολιτική, καθώς επίσης «πόσο γαλλική πρέπει να είναι αυτή η Ευρώπη;». Εκτός αυτού οι Γερμανοί ισχυρίζονται πως η ΕΚΤ δεν σέβεται την ανεξαρτησία της απέναντι στην Πολιτική, παραμελεί το καθήκον της ως προς τη διασφάλιση της σταθερότητας των τιμών, ενώ καταλύει την ανταγωνιστικότητα, ερχόμενη σε αντίθεση με τις αρχές της ελεύθερης οικονομίας.

Ο Γερμανός προσθέτει επίσης ότι, κατά τη διάρκεια της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008, η ΕΚΤ ανέλαβε το ρόλο του ενεργού τραπεζίτη όλων των τραπεζών, προσφέροντας άτυπες διευκολύνσεις και αλλάζοντας τον τρόπο χρηματοδότησης του Ευρωσυστήματος, με στόχο την εξασφάλιση ρευστότητας για τις τράπεζες -  γεγονός που εκμεταλλεύθηκαν κυρίως τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα των χωρών του ευρωπαϊκού νότου.

Περαιτέρω, μετά το ξέσπασμα της Ελληνικής κρίσης, η ΕΚΤ ξεπέρασε ακόμη και τον εαυτό της, ενισχύοντας τις τράπεζες δια μέσου της αγοράς ομολόγων του Ελληνικού δημοσίου – ενώ αργότερα αυθαιρέτησε ξανά, με την ενίσχυση των χρεοκοπημένων τραπεζών της Ιρλανδίας, με την Πορτογαλία, με την Ισπανία και πρόσφατα με την Ιταλία.

«Δεν γνωρίζουμε καν πόσα δισεκατομμύρια έχει διαθέσει η ΕΚΤ για την ενίσχυση αυτών των κρατών, αφού η κεντρική τράπεζα δεν το αποκαλύπτει», συνεχίζει την επίθεση του ο Γερμανός, ολοκληρώνοντας «Ποιος θα σώσει τελικά τους διασώστες; Πότε θα αναδιανεμηθούν τα συνεχώς αυξανόμενα ελλείμματα των κρατών της Ευρωζώνης και ποιος θα αναλάβει το βάρος στο τέλος;», εννοώντας προφανώς ότι δεν είναι δυνατόν να είναι η Γαλλία, αφού έχει ήδη τεράστια οικονομικά προβλήματα – ελλείμματα, σε συνδυασμό με «πληγωμένες» τράπεζες.

Κλείνοντας εάν, όπως αναφέρεται από τα διεθνή ΜΜΕ, ο διαρκής μηχανισμός στήριξης ESM αντικαταστήσει το EFSF το 2012 και όχι το 2013, όπως είχε προγραμματισθεί, τα πράγματα για την Ελλάδα αλλάζουν σημαντικά. Ειδικότερα, αφού ο νέος μηχανισμός ESM θα μπορεί να λειτουργήσει ως ένα Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο, θα είναι κατά πολύ ευκολότερη η ελεγχόμενη (συντεταγμένη) χρεοκοπία μίας χώρας. Η «βιασύνη» λοιπόν δεν μπορεί παρά να έχει άμεση σχέση με την ενδεχόμενη πτώχευση της Ελλάδας, η οποία ευρίσκεται ήδη σε καθεστώς εσωτερικής χρεοκοπίας.

Σε κάθε περίπτωση όμως έχουμε την άποψη ότι, η οποιασδήποτε μορφής πτώχευση της Ελλάδας (με εξαίρεση τυχόν εφαρμογή της συμφωνίας της 21^ης Ιουλίου), δεν πρόκειται να συμβεί πριν από τη δραστηριοποίηση του ESM – πριν δηλαδή από το 2012 (ή το 2013). Μέχρι εκείνη τη στιγμή μάλλον θα μας «κοροϊδεύουν» - με συνεχείς αντιφατικές δηλώσεις, κενές περιεχομένου.   

Δυστυχώς για όλους μας, αν και η μοναδική λύση για την επίλυση των προβλημάτων δεν είναι άλλη από την ανάπτυξη, σε συνδυασμό με έναν αυξημένο αλλά ελεγχόμενο πληθωρισμό, η Γερμανία φαίνεται να μην μπορεί να το καταλάβει – εκτός εάν θεωρεί ότι δεν εξυπηρετεί τα σχέδια της (άρθρο), η ριζική καταπολέμηση της κρίσης. 

Όλα αυτά βέβαια δεν δείχνουν ότι μπορούν να δημιουργηθούν οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, αφού υπάρχει ο δεδηλωμένος εχθρός τους – ενώ δεν φαίνεται να επιλέγονται οι καθαρές, βιώσιμες λύσεις, τις οποίες απαιτούν εύλογα οι αγορές.