HERCOLANO-ΕΥΧΕΣ.....

ΕΥΧΟΜEΘΑ

ΣΕ ΟΛΟΥΣ "ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ" ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΑ

ΚΑΙ ΛΕΓΟΜΕ, "ΕΧΟΜΕ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ, ΤΟ ΠΑΛΑΙΟ ΠΕΘΑΙΝΕΙ, ΤΟ ΝΕΟΝ ΕΡΧΕΤΑΙ",

ΚΑΙ ΔΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΝ,  ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΚΙ' ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΤΟΣ

ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΕΓΟΜΕ ΟΤΙ, 

ΔΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΝΩΤΙΖΕΤΑΙ ΟΣΑ ΤΟΥ ΛΕΓΟΥΝ ΟΙ ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΣΤΟ ΔΡΑΓΑΤΣΑΝΙ ΚΑΙ ΣΥΝΑΦΩΣ ΝΑ ΕΝΘΥΜΕΙΤΑΙ ΤΗΝ ΓΝΩΣΤΗΝ ΦΡΑΣΙΝ ΤΟΥ ΒΙΣΜΑΡΚ:

"Nicht durch Reden werden große Fragen entschieden, sondern durch Eisen und Blut" 

ΚΑΙ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗΝ,

ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΩΡΑ ΕΝΘΥΜΟΥΜΕΘΑ, ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΗΣΙ ΚΑΙ ΚΑΤΑΘΕΤΟΝΤΕΣ, ΠΡΟ ΤΟΥ ΜΝΗΜΕΙΟΥ ΤΟΥΣ ΤΟΥ ΝΟΗΤΟΥ, ΣΤΕΦΑΝΟΝ ΔΑΦΝΗΣ, ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΙ ΥΠΕΡΗΣΠΙΣΘΗΣΑΝ ΤΟ ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΪΚΟΝ ΙΔΕΩΔΕΣ ΤΟΥ ΔΥΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, "ΦΥΛΑΣΣΟΝΤΕΣ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ"! ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΛΕΓΟΜΕ:
"Η ΘΥΣΙΑ ΣΑΣ ΔΕΝ ΑΠΕΒΗ ΕΠΙ ΜΑΤΑΙΩι, ΝΕΑ ΑΥΓΗ ΕΡΧΕΤΑΙ"

---------

Φαήλου Κρανιδιώτη-Τα Μεμέτια κρύωναν......

Τα Μεμέτια κρύωναν και άναβαν φωτιές στην Ελλάδα

ANTINEWS

 Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Ποιος εξεπλάγη απ’ όσα είπε ο Γιλμάζ για τον ανορθόδοξο πόλεμο που διεξάγει η Τουρκία κατά της χώρας μας και με εμπρησμούς; Ίσως ο Ριχάρδος Σωμερίτης, ο Ανδριανόπουλος (ζει ρε παιδιά αυτή η ψυχή;), τα δύο τρίτα του ΣΥΡΙΖΑ και κάτι καθηγηταράδες που παίζουν τις λίλιζες εν Κολωνακίω, στο Πάντειο και αλλαχού. Φοβερή «αποκάλυψη». Κι εγώ που νόμιζα ότι αυτοαναφλέγονται οι ερωτευμένες κουκουνάρες.

Το “Μεμέτης”, για να μην παρεξηγηθεί καμμιά πολιτικά ορθή ψυχή, βγαίνει εκ του ονόματος Μεχμέτ. Μεχμετζίκ κιόλας, δηλαδή «μικρό Μεχμέτ» αποκαλούν οι Τούρκοι τον φαντάρο, κάτι σαν «Μεχμετάκο» δηλαδή. Πως λέγανε οι παλιοί τους νεοσύλλεκτους «Γιαννάκια» εκ του Γιάννης; Αυτή η μπασκλασαρία που πάει γήπεδο, πίνει φραπόγαλα και ψηφίζει, ο Λαός, λοιπόν, Μεμέτια αποκαλεί τους Τούρκους. Σε όποιον δεν αρέσει, τα παράπονα του στον Κορυδαλλό, την  Καλαμαριά, τον Πειραιά, την Δράμα, στα χωριά κλπ, εκεί που ζουν οι κανονικοί άνθρωποι, όσοι δεν παίρνουν γραμμή από τις αναλύσεις του συγκροτήματος.

Λοιπόν τα μεμέτια, κι εννοώ το δοβλέτι με όλα του τα σέα, γιατί από αυτό υποφέρουν και οι απλοί Τούρκοι, ήτοι κυβέρνηση, Ένοπλες Δυνάμεις, Στρατοχωροφυλακή, ΜΙΤ, Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας κλπ, το παρακράτος το έχουνε μαζί με το κράτος. Σαν σαμπουάν με κοντίσιονερ. Δύο σε ένα. Στην ισλαμοφασιστική «δημοκρατία» του Ερντογάν που καταπίνει Κούρδους κι ανθρώπινα δικαιώματα, όπως και επί του καλογυαλισμένου ένστολου κεμαλισμού, οι «καρφίτσες», οι τραμπούκοι, οι φονιάδες και οι κάθε λογής μπράβοι, ναρκέμποροι και δουλέμποροι, είναι τόσο ταυτισμένοι με τους κυβερνητικούς μηχανισμούς, που είναι σαν να προσπαθείς να ξεχωρίσεις το σκόρδο από το τζατζίκι.

Ο Τσατλί, τα θύμησε κι ο Σάββας Καλεντερίδης προχθές, ήταν ένα καλό παλικάρι που πριν χρόνια το πήρε ο Μωάμεθ κοντά του για να τρώει πιλάφι και μέλι από τα χέρια των ουρί. Διότι ο Τσατλί, που σκοτώθηκε σε τροχαίο μαζί με κάτι αστυνομικούς, μια αλανιάρα κι ένα βουλευτή νομίζω, είχε προσφέρει μεγάλες υπηρεσίες στον «τουρκισμό». Φονιάς εχθρών της Τουρκίας, εμπρηστής ελληνικών δασών αλλά ως ανταμοιβή του είχε εξασφαλίσει κάτι ψιλομπίζνες. Εμπόριο πρέζας και όπλων, τα οποία διακινούσε με θαυμαστή ασφάλεια χάριν της συνέργειας των διπλωματικών αποστολών της Τουρκίας στο εξωτερικό και των Ακολούθων Άμυνας. Με τους διπλωματικούς σάκους το καλόπαιδο πήγαινε κι έφερνε ηρωίνη και κουμπούρια. Αυτά που κονόμαγε ήταν μέρος της αμοιβής του από τις άλλες, τις «εθνικές» υπηρεσίες του. Λέγεται ότι αυτός δολοφόνησε τον Αγκοπιάν στο Φάληρο, τον φερόμενο ως αρχηγό του ASΑLA, του Μυστικού Στρατού για την Απελευθέρωση της Αρμενίας, μιας περίεργης οργάνωσης που είχε κάνει και τυφλά τρομοκρατικά χτυπήματα στην Γαλλία, που μάλλον εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα της Τουρκίας και δυσφημούσαν τον αρμενικό αγώνα για αναγνώριση της Γενοκτονίας και απελευθέρωση των αρμενικών εδαφών, που ακόμη κατέχει η Τουρκία. Ο Τσατλί βέβαια, εκτός από εκτελεστής έβαζε και φόκο σε ελληνικά δάση καθ΄ομολογίαν του. Επαιρόταν γι’ αυτό.

Η Τουρκία λοιπόν ξέρουμε από παλιά ότι χρησιμοποιεί τέτοια μέσα. Τον Μάρτιο του 1994 ο φίλος μου και νεομάρτυρας του Ελληνισμού, Θεόφιλος Γεωργιάδης, δολοφονήθηκε έξω από το σπίτι του στη Λευκωσία, λίγο μετά την επιστροφή του από το πρώτο Διεθνές Συνέδριο για το Κουρδικό ζήτημα, που είχε οργανώσει στις Βρυξέλλες, αν θυμάμαι καλά. Άφησε τρία ορφανά…

Στα γεγονότα του 1996 στην Κύπρο, κατά τις κινητοποιήσεις των μοτοσυκλετιστών, όταν δολοφονήθηκαν ο Τάσος Ισαάκ κι ο Σολωμός Σολωμού, οι κατοχικές δυνάμεις είχαν μεταφέρει από την Τουρκία Γκρίζους Λύκους, που συμμετείχαν στο λυντσάρισμα άοπλων Ελλήνων διαδηλωτών.

Θυμάμαι δε πριν χρόνια από τις εφημερίδες κι ένα άλλο περιστατικό. Συνελήφθη στη Χίο Τούρκος για εμπρησμό. Δικαιολογήθηκε ότι άναψε φωτιά γιατί κρύωνε ο Μεμέτης. Λεπτομέρεια; Ήταν Αύγουστος. Ο κρυουλιάρης Τούρκος είχε μαζί του κι ένα χαρτοφύλακα με αρκετό χρήμα. Δικάστηκε, εξαγόρασε την ποινή με τα φράγκα του χαρτοφύλακα κι έγινε λαγός. Ωραίο, ε;

Σε άλλες περιπτώσεις για κατασκοπεία κι άλλες βρομοδουλειές, ακολουθούν άλλη τακτική. Προσλαμβάνουν …τουρίστες. Τους πληρώνουν τις διακοπές, τους δίνουν και μια έξτρα αμοιβή και τους αναθέτουν αποστολή. Φίλος μου Αξιωματικός του Στρατού σε νησί του Αιγαίου είχε μπαγλαρώσει Ολλανδό τουρίστα, που τράβαγε φωτογραφίες. Όταν εμφανίσανε το φιλμ, εκτός από στρατόπεδα είχε φωτογραφίσει κι όλους τους κατάλληλους αιγιαλούς αποβάσεως, με λεπτομέρειες.

Τις δύσκολες δουλειές βέβαια, όπως δολοφονίες κι εμπρησμούς τις αναλαμβάνουν κανονικά πρακτόρια και παρακρατικοί που παίρνουν εντολές από το τουρκικό κράτος κι έχουν εξασκηθεί επί μακρόν σε βάρος των Κούρδων.

Θα θυμίσω και την «εξάρθρωση» πριν λίγα χρόνια της Τουρκικής Χεζμπολλάχ. Η τρομοκρατική αυτή οργάνωση «μυστηριωδώς» στρεφόταν κυρίως κατά Κούρδων και φιλελεύθερων Τούρκων που αμφισβητούσαν τους θεμελιώδεις μύθους του κεμαλισμού. Ήταν δημιούργημα των Υπηρεσιών, ελεγχόταν από το Γενικό Επιτελείο κι όταν χάθηκε ο έλεγχος της, τότε αναγκάστηκαν να της βάλουν χέρι. Σημειωτέον ότι είχαν σπίτια – φυλακές όπου βασάνιζαν ανθρώπους, τους σκότωναν κι ενίοτε τους έθαβαν στα υπόγεια.

Θα σας πω λοιπόν με δάκρυα ένα μυστικό, κατόπιν των ανωτέρω. Ο κόσμος της παγκόσμιας ειρήνης κι αδερφοσύνης, αδέρφια, δεν υπάρχει. Η Τουρκία δεν είναι φίλη μας και δεν θέλει το καλό μας. Έτσι είναι. Δεν το έχει γράψει ακόμη ο Πάσχος Μανδραβέλης αλλά είναι έγκυρο. Ας ρυθμίσουμε λοιπόν την πορεία μας κατά τα δεδομένα κι όχι σύμφωνα με τις ιδεοληψίες μερικών – μερικών.

-------------

ΕΥΠ-Στρατός γνώριζαν για τους Τούρκους εμπρηστές

19-7-2007: Ακόμη και ΤΟ ΒΗΜΑ αναρωτιέται γιατί μπήκαν τόσες πολλές πυρκαγιές σε 17 ημέρες. H ερώτηση είναι ποιοι τις ΕΒΑΖΑΝ και για ποιο λόγο.

-----------

«Τρέχαμε και δεν φτάναμε στην Ικαρία και στα Δωδεκάνησα να σβήσουμε τις φωτιές, που έβαζαν οι Τούρκοι πράκτορες-εμπρηστές», δηλώνει στο ΕΘΝΟΣ ο Κρητικός ταξίαρχος τεθωρακισμένων Μηνάς Ρασούλης, που την κρίσιμη περίοδο 1994-1997 και για 2,5 χρόνια ήταν μάχιμος σε μονάδες του Νοτιοανατολικού Αιγαίου.

Ο ίδιος, απόστρατος σήμερα, αποκαλύπτει ότι τότε «ο Στρατός και η ΕΥΠ γνώριζαν τη δράση των Τούρκων πρακτόρων-εμπρηστών, αλλά η πολιτική ηγεσία δεν ήθελε να αποκαλυφθεί το όλο ζήτημα».

«Ήταν απανωτοί οι εμπρησμοί και χωρίς έλεος. Πυροσβεστική και στρατός τρέχαμε με αυτοθυσία, με επίγεια και εναέρια μέσα, να σβήσουμε φωτιές. Οι εμπρηστές δρούσαν λες και ήταν ξέφραγο αμπέλι τα νησιά μας, η χώρα μας», δηλώνει χαρακτηριστικά ο ταξίαρχος.
Στις αρχές ασφαλείας υπάρχουν βάσιμα στοιχεία ότι οι Τούρκοι πράκτορες-εμπρηστές δρούσαν και στην Κρήτη, από τους οποίους κάποιοι συνελήφθησαν. Συγκεκριμένα, την κρίσιμη περίοδο 1995-1997 συνελήφθη στη Χερσόνησο Ηρακλείου ένας Τούρκος ύποπτος για την πρόκληση εμπρησμών κοντά στην τουριστική ζώνη Χερσονήσου-Μαλίων. Στην κατοχή του βρέθηκαν φωτογραφίες, που απεικόνιζαν την έναρξη πυρκαγιών, αλλά και φωτογραφικό υλικό με φόντο το σύμβολο των Γκρίζων Λύκων. Ο ίδιος αρνήθηκε τότε να πει οτιδήποτε σε αστυνομία και ΕΥΠ.[ΗΞΕΡΕ ΟΤΙ ΗΜΕΘΑ "ΚΙΟΤΗΔΕΣ" , ΜΕ ΤΗΝ ΟΥΡΑ ΥΠΟ ΤΑ ΣΚΕΛΗ,ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΘΗ ΤΙΠΟΤΕ!!! ΝΑΙ !!!]

Bγάζουν δικογραφίες από το αρχείο

Ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ιω. Τέντες παρήγγειλε χθες προς τους προϊσταμένους των Εισαγγελιών Εφετών της χώρας να ανασύρουν από το αρχείο αγνώστων δραστών κάθε δικογραφία που αφορούσε εμπρησμό δασών και αρχειοθετήθηκε, γιατί δεν βρέθηκαν οι ένοχοι. Με την ανάσυρση οι δικογραφίες θα επαναξιολογηθούν σε συνδυασμό με τις δηλώσεις του Μ. Γιλμάζ, που μπορεί πλέον να οδηγήσουν στους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς των κακουργηματικών πράξεων των εμπρησμών.

Κάθε Εισαγγελία θα επανεξετάσει υποθέσεις εμπρησμών δασών το 1997 (που δεν έχουν ακόμα παραγραφεί με τη συμπλήρωση 15ετίας από την εγκληματική ενέργεια) ή και προγενέστερες, εφόσον υπάρχουν και νεκροί, γιατί τότε η παραγραφή των αδικημάτων είναι 20ετής.

Παράλληλα οι Εισαγγελείες θα επανεξετάσουν και μεταγενέστερες υποθέσεις αρχειοθετημένες ή και υποθέσεις όπου υπήρξαν καταδίκες διαφόρων προσώπων, προκειμένου να επαναξιολογηθούν υπό το βάρος των νέων αποκαλύψεων για το αν υπήρξε μεσολάβηση «ξένου δακτύλου» και συνεπώς ποινική ευθύνη ηθικών αυτουργών.
Κάθε Εισαγγελία μπορεί να επεκτείνει τις υπάρχουσες διώξεις και για ηθική αυτουργία εφόσον διαπιστώσει τη δυνατότητα τέτοιου συσχετισμού. Είναι επίσης ανοικτό το ενδεχόμενο να σταλούν στις τουρκικές αρχές αιτήματα δικαστικής συνδρομής, προκειμένου να εξεταστεί ο Τούρκος τ. πρωθυπουργός για τις δηλώσεις, που έσπευσε να ανασκευάσει.
Οι εισαγγελικές αρχές θα επανεξετάσουν και δημοσιεύματα αποκαλυπτικά εκείνης της περιόδου, που μέσω των αρμόδιων ελληνικών υπηρεσιών, η ευθύνη των εμπρησμών καταλογιζόταν σε Τούρκους πράκτορες.

 -------------

Η παγίδα έχει στηθεί καλά......

Η χιονοστιβάδα του κρατισμού πρέπει να σταματήσει εδώ και τώρα

Τρίτη, 27 Δεκέμβριος 2011 - 00:24

Του Γιώργου Καισάριου Η όλη ιδέα του Σοσιαλισμού, της κεντρικής πολιτικής διοίκησης, του κοινωνικού κράτους και η γενικότερη ιδέα υπέρ της συλλογικής κοινωνικής προσπάθειας, που για πάρα πολλά χρόνια ήταν το κεντρικό πολιτικό σύνθημα ανάμεσα στους πνευματικούς διανοούμενους της Ελληνικής κοινωνίας, έχει πλέον πάψει να υφίσταται. Αυτές οι σκέψεις και ιδέες έχουν προ πολλού ξεπεραστεί. Όχι μόνο διότι έχουν αποτύχει παγκοσμίως, αλλά δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν στη νέα γενιά που αγωνιά να βρει κάτι να πιστέψει. Η ιδέα της ατομικότητας, της ατομικής ελευθερίας, της οικονομικής ελευθερίας, της επιχειρηματικότητας και ίσως το ότι η κοινωνία θα ήταν καλύτερη αν ο κάθε ένας έκανε ό,τι έκανε μεμονωμένα, αντί να έχουμε εξουσιοδοτήσει μια μικρή ομάδα ανθρώπων (τα κόμματα) να κανονίσουν τους κανόνες καθώς και κάθε λεπτομέρεια στη ζωή μας μας, ολοένα και περισσότερο έχει κερδίσει έδαφος τα περασμένα χρόνια. Δυστυχώς όμως ξαφνικά όλα αυτά τείνουν να αλλάξουν. Η αποτυχία της πολιτικής ηγεσίας και το αδιέξοδο της κατάστασης, αντί να επιτυγχάνει την ανεξαρτητοποίηση της κοινωνίας από τη δουλειά της πολιτικής ηγεσίας, έχει επιφέρει τα αντίθετα αποτελέσματα. Ο μέσος πολίτης, φοβούμενος ανέκαθεν να απαγκιστρωθεί από τον πολιτικό ζυγό και να απαιτήσει την ελευθερία του, για άλλη μια φορά θα πέσει στην παγίδα της ελπίδας που του προσφέρει η πολιτική ηγεσία, με το πρόσχημα (για άλλη μια φορά) ότι και αυτή τη φορά, η πολιτική ηγεσία έχει τη λύση. Η αλήθεια είναι ότι ο μέσος Έλληνας πολίτης δεν έχει εκπαιδευτεί να σκέφτεται μόνος του και να αναλαμβάνει πρωτοβουλία. Αυτές τις αρμοδιότητες τις έχει εκχωρήσει στην πολιτική ηγεσία, νομίζοντας λανθασμένα ότι θέλει το καλό του. Η πολιτική ηγεσία προκειμένου να έχει τον μέσο Έλληνα πολίτη σε καθεστώς ομηρίας, έχει χρησιμοποιήσει έντεχνα λέξεις όπως κοινωνική δικαιοσύνη για να έχει τους πολίτες σε κλοιό. Δυνατές λέξεις μεν, αλλά χωρίς προσδιορισμό. Το σημαίνει άραγε κοινωνική δικαιοσύνη; Για ορισμένους σημαίνει να παίρνεις 3.000 ευρώ σύνταξη, διότι κατάφερες πριν πολλά χρόνια να μπεις στη ΔΕΗ, χωρίς να έχεις τις γνώσεις και με μοναδικό βιογραφικό στοιχείο την πολιτική διασύνδεση. Την ίδια στιγμή όμως ένας απλός οικοδόμος παίρνει 600 ευρώ σύνταξη, επειδή το συνδικάτο των οικοδόμων δεν είχε τη δυνατότητα να πιέσει την πολιτική ηγεσία όπως οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ. Κοινωνική δικαιοσύνη είναι επίσης το ταμείο της ΔΕΗ να εξακολουθεί να επιδοτείται με 700 εκατ. ευρώ ετησίως, όταν την ίδια στιγμή κόβεται το ΕΚΑΣ σε συνταξιούχους των 300 ευρώ τον μήνα (τα 200 είναι το ΕΚΑΣ). Και όμως κανένας δεν αντιδρά σε αυτή την αδικία, διότι απλά αυτοί που πάντα φώναζαν είναι οι βολεμένοι του συστήματος. Οι υπόλοιποι (πολίτες ενός κατώτερου θεού) ουδέποτε τολμούσαν να μιλήσουν ή να παλέψουν. Χωρίς να είναι βολεμένοι, πίστεψαν και αυτοί στον κωδικό “κοινωνική δικαιοσύνη”, διότι είχαν την ελπίδα ότι κάποιοι στο μέλλον θα τους θυμηθούν. Η κρατικοδίαιτη επιχειρηματική τάξη και τα ΜΜΕ θεωρούσαν κοινωνική δικαιοσύνη να παίρνουν αυτοί την πίτα των δημοσίων δαπανών, χωρίς αξιοκρατικά κριτήρια. Σήμερα όσοι βασίστηκαν στο κρατικοδίαιτο μοντέλο έχουν πτωχεύσει ή κοντεύουν, ενώ όσοι με δουλειά και με αγώνα πάλεψαν κόντρα σε αυτό το μοντέλο, έχουν επιβιώσει. Παραδέχομαι ότι είναι δύσκολο να αντιδικήσει κάποιος τις λέξεις κοινωνική δικαιοσύνη. Και επειδή όλοι θεωρούν ότι πρέπει να υπάρχει κοινωνική δικαιοσύνη (χωρίς να έχει προσδιοριστεί τι ακριβώς είναι), όλοι την θέλουν και όλοι την επιδιώκουν, πέφτοντας στην παγίδα της πολιτικής ηγεσίας που έχει μάθει πολύ καλά πως να εκμεταλλεύεται την αγωνία των πολιτών για μια καλύτερη ζωή. Όλα αυτά είναι το αποτέλεσμα του ότι οι πολίτες δεν έχουν μάθει να παίρνουν πρωτοβουλίες, βασιζόμενοι στις υποσχέσεις των πολιτικών, στο ότι οι πολιτικοί ξέρουν τι κάνουν και ξέρουν ποιο είναι το συμφέρον των πολιτών. Και ενώ από τις αρχές του 2000 όλα έδειχναν ότι οι πολίτες αυτής της χώρας είχαν πιθανότητες να απεμπλακούν από τα δέσμια της πολιτικής ηγεσίας, ο εγκληματικοί χειρισμοί στην οικονομία σε συνδυασμό με την ανεπάρκεια του συστήματος και των θεσμών, έχουν βάλει φρένο σε αυτή την προσπάθεια ανεξαρτητοποίησης του μέσου πολίτη από το πολιτικό σύστημα. Η παγίδα έχει στηθεί καλά από το πολιτικό σύστημα, όπου με κωδικοποιημένες φράσεις όπως, οι κακοί κερδοσκόποι, νεοφιλελεύθερες πολιτικές και οι κακές αγορές κτλ, οι πολιτικές ηγεσίες έχουν πείσει τους πολίτες ότι κάποιοι άλλοι φταίνε για την σημερινή μας πορεία (και κατάντια) και όχι αυτοί. Οι νέοι σήμερα φεύγουν από την Ελλάδα για ένα καλύτερο μέλλον και καλά κάνουν. Έχουν κάθε δικαίωμα σε μια καλύτερη ζωή και έχουν υποχρέωση απέναντι στον εαυτό τους να κάνουν ό,τι είναι δυνατών για να την διασφαλίσουν. Για όλους τους υπολοίπους από εμάς που θα παραμείνουμε στην Ελλάδα, θα πρέπει να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν προς την ανεξαρτητοποίηση της κοινωνίας από το πολιτικό σύστημα, για να μην γυρίσουμε πίσω στον σκοταδισμό της δεκαετίας του ΄80 και ΄90. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την προσπάθεια του καθενός για ένα καλύτερο μέλλον για τον εαυτό του και ψηφίζοντας καινούργια πρόσωπα στις επόμενες εκλογές, έστω μέσα από τα σημερινά πολιτικά σχήματα. Σε διαφορετική περίπτωση η χιονοστιβάδα του κρατισμού θα μας κυριεύσει πολύ γρήγορα και πριν το καταλάβετε τι έχει γίνει, θα φτάσουμε στο σημείο να λέμε τι καλοί είναι οι πολιτικοί μας ηγέτες, διότι μας μοίρασαν ένα κιλό ψάρια μια φορά τον χρόνο. george.kesarios@capital.gr

http://www.capital.gr/news.asp?id=1364916

 

ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΚΑΛΑ ΟΣΑ ΓΡΑΦΕΙ ΕΔΩ Ο κ. ΚΑΙΣΑΡΙΟΣ, ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ... ΑΤΥΧΩΣ, ΑΥΤΟ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ... ΟΛΑ ΤΑ ΔΕΙΝΑ ΜΑΣ ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ ΕΚ ΤΟΥ ΟΤΙ ΕΧΟΜΕ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΝΑ ΕΙΜΕΘΑ ΠΟΛΙΤΕΣ, ''δεν έχουμε μάθει να παίρνουμε πρωτοβουλίες, βασιζόμενοι στις υποσχέσεις των πολιτικών, στο ότι οι πολιτικοί ξέρουν τι κάνουν και ξέρουν ποιο είναι το συμφέρον των πολιτών.''!!!! ΕΙΜΕΘΑ ΑΞΙΟΙ ΤΗΣ ΚΑΚΗΣ ΜΑΣ ΤΥΧΗΣ, ΑΦΟΥ ΕΜΠΙΣΤΕΥΘΗΚΑΜΕ ΤΟΥΣ ΒΛΑΚΕΣ, ΤΟΥΣ ΔΟΛΙΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ, ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΞΕΤΣΙΠΩΤΟΥΣ ΕΚΒΙΑΣΤΕΣ (...ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΕΙΣ ΤΟ ΧΑΡΑΤΣΙ... ΣΟΥ ΚΟΒΩ ΤΟ ΡΕΥΜΑ...) !!!!

---------------

TONY DALLARA

ΝΑ ΑΚΟΥΤΕ ΠΑΝΤΑ ΩΡΑΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗ  --- TONY DALLARA, 1958, COME PRIMA



-------
 TONY DALLARA, BAMBINA...BAMBINA



-------
TONY DALLARA, 1959, JULIA



--------
Tony Dallara - Stringimi (1962)



---------

Ελληνικές Εξαγωγές

Ελληνικές Εξαγωγές: Το πολύτιμο φάρμακο που ανακουφίζει λυτρωτικά την ελληνική οικονομία βάλλεται από ανεύθυνες συμπεριφορές για ολόκληρες δεκαετίες.

  

Η πρωτοφανής οικονομική κρίση, η ύφεση και τα (πολλά) άλλα προβλήματα που επιβαρύνουν την Ελληνική οικονομία έχουν ένα πολύτιμο και κοινά αποδεκτό (από όλους) διαχρονικό «φάρμακο»: τις Ελληνικές εξαγωγές.

Οι Ελληνικές εξαγωγές αποτελούν το πραγματικό οξυγόνο της ελληνικής οικονομίας η οποία «έμαθε» (μεταξύ πολλών άλλων) να καταναλώνει για ολόκληρες δεκαετίες τα πιο απίθανα (και πολλές φορές άχρηστα) εισαγόμενα προϊόντα δημιουργώντας στο εμπορικό μας ισοζύγιο ένα ετήσιο «άνοιγμα» της τάξεως πολλών δισεκατομμυρίων Ευρώ το οποίο έσπευδαν να καλύψουν «πρόθυμοι δανειστές» οδηγώντας την Ελληνική οικονομία με μαθηματική ακρίβεια στα σημερινά επώδυνα αδιέξοδα.

Παράλληλα, τις δεκαετίες που ακολούθησαν την κατάρρευση της δικτατορίας στην Ελλάδα (1974) δημιουργήθηκε σταδιακά μια πανίσχυρη ελίτ συνδικαλιστών η οποία με την καταχρηστική άσκηση του δικαιώματος της απεργίας αλλά και άλλων παράνομων και υπερβολικών «πρακτικών» (κυριολεκτικά για πύλλου πήδημα) κατάφερε μεν να εξασφαλίσει θεαματική βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του μέσου Έλληνα, κατέστρεψε όμως εντελώς κάθε στοιχειώδη αναταγωνιστικότητα της Ελληνικής οικονομίας με την απόλυτη ανοχή (αν όχι «συμπαράσταση») της πολιτικής εξουσίας για ψηφοθηρικούς λόγους. Με άλλα λόγια η εγχείρηση πέτυχε, ο ασθενής όμως πέθανε!

Σαν συνέπεια, η Ελλάδα σταδιακά αποβιομηχανοποιήθηκε, μεγάλα και σημαντικά εργοστάσια έκλεισαν (μεταξύ ενός ατέλειωτου κατάλογου ξεχωρίζουν οι περιπτώσεις Λιπασμάτων στην Δραπετσώνα, Pirelli στην Πάτρα, Goodyear στην Σίνδο, NAMKO -έβγαζε το μοναδικό ελληνικό αυτοκίνητο, το Pony-, που έκλεισε μετά από «κατάληψη» 130 ημερών με αίτημα .... αυξήσεις 30%!!!) αφήνοντας άνεργους χιλιάδες εργαζομένων που παρασύρθηκαν από τα φλογερά κηρύγματα της ακραίας αριστεράς η οποία ονειρεύεται ακόμα και σήμερα τις «δικτατορίες του προλεταριάτου» που θα αναδείξουν τους διαδόχους του Στάλιν, του Τσαουσέσκου ή του Μάο-Τσε Τούγκ.

Η χώρα μας έφθασε στο σημείο να εισαγάγει σπίρτα από την Σουηδία (την Πυρκάλ βλέπετε ουσιαστικά την «κλείσαμε»), να καταναλώνει τσάι Lipton (λες και τα βουνά της πατρίδας μας δεν μοσχοβολάνε με αυθεντικό και υγιεινό τσάι του βουνού), να πίνει, παρακαλώ, νερό Perrier (το Σουρωτή, το Ζαγόρι, η Υδρία, το Κορπί, το ΗΒΗ και τόσα άλλα θαυμάσια ελληνικά μεταλλικά νερά μας ... «ξυνίζουν»), να απαξιώνει πολύτιμα και υγιεινά τρόφιμα από την ελληνική γη υποκαθιστώντας τα με πολυδιαφημιζόμενα και .... εισαγόμενα, να αντικαθιστά τον θησαυρό των ελληνικών αποσταγμάτων με ουίσκυ, βότκα και τζιν (τρομάρα μας!) και να υποκαθιστά με (υποτίθεται φθηνότερα) προϊόντα εισαγωγής το συντριπτικό ποσοστό χιλιάδων άλλων προϊόντων (προσωπικής υγιεινής, καθαριότητας, ένδυσης, υπόδησης, επίπλων, οικιακών σκευών και πολλών, πολλών άλλων!)

Στο τεράστιο κοινωνικό και οικονομικό πρόβλημα που ζούμε στις μέρες μας υπάρχει ένα πολύτιμο «φάρμακο» που σίγουρα ανακουφίζει λυτρωτικά την ελληνική οικονομία και δεν είναι άλλο από τις εξαγωγές. Οι εξαγωγές όμως για να σταθεροποιηθούν και να αυξηθούν χεριάζονται κάποια «προαπαιτούμενα» που ξεφεύγουν εντελώς από την ικανότητα του κάθε εξαγωγέα ή την ποιότητα και την ανταγωνιστικότητα των προϊόντων του.

Τα «προαπαιτούμενα» αυτά δεν είναι τίποτα άλλο από την συνεχή και στοιχειώδη λειτουργία της «κρατικής μηχανής» η οποία εδώ και δεκαετίες συνηθίζει πολύ συχνά να παραλύει κάτω από το βάρος των κινητοποιήσεων διαφόρων εργαζομένων (κυρίως του ευρύτερου δημόσιου τομέα) υπό την καθοδήγηση των συνδικαλιστών οι οποίοι συνήθως βρίσκονται κάτω από την «υψηλή προστασία» των διαφόρων κομμάτων από τα οποία ενίοτε «ανταμείβονται» (μεταξύ άλλων) με βουλευτικά ή υπουργικά αξιώματα.  

Κρίσιμοι τομείς της εθνικής μας οικονομίας όπως ηλεκτρική ενέργεια, λιμάνια, αεροδρόμια, τελωνεία, εθνικοί δρόμοι και οδικές μεταφορές μαζί με πολλές κατηγορίες δημοσίων και δημοτικών φορέων πραγματοποίησαν (και πραγματοποιούν) απεργιακές κινητοποιήσεις που ξεκινούν από πολύ σοβαρούς και βάσιμους λόγους μέχρι την ... κατά παράδοση συνήθεια!

Αν παρ΄όλα αυτά που ζούμε για ολόκληρες δεκαετίες με διάφορες απεργίες που ιεραρχούνται από πολιτικές σκοπιμότητες και όχι από πραγματικές ανάγκες,  εξακολουθούμε να πιστεύουμε πως τα «φαινόμενα» αυτά δεν αποτελούν πολύ σοβαρά αντικίνητρα εξαγωγών ή επενδύσεων, τότε απλά ....  είμαστε βαθειά νυχτωμένοι!

Σήμερα, η Ελλάδα βρίσκεται με το πιστόλι στον κρόταφο (και όχι στο τραπέζι, όπως μας έλεγε κάποιος από τους επίδοξους σωτήρες μας) και πρέπει να επιβιώσει. Για να επιβιώσει όμως πρέπει να βάλουμε στο περιθώριο κακές συνήθειες και πρακτικές ολόκληρων δεκαετιών. Δύσκολο, αλλά απόλυτα αναγκαίο.

Και το πρώτο που έχουμε να κάνουμε είναι να προστατέψουμε σαν κόρη οφθαλμού τις ελληνικές εξαγωγές.  Δεν αρκούν τα (συνήθως) κούφια λόγια των πολιτικών για «ενίσχυση» των εξαγωγών. Χρειάζονται συγκεκριμμένα πράγματα:

Απρόσκοπτη λειτουργία όλων των τομέων (δημοσίων αλλά και ιδιωτικών) που είναι απαραίτητοι στην διαδικασία διεκπεραίωσης των εξαγωγών. Αυξημένη ευαισθησία από όλους μας (εργαζόμενους, επιχειρηματίες, πολιτικούς, φορείς του δημοσίου & ιδιωτικού τομέα, συνδικαλιστές, τραπεζικό σύστημα, κόμματα κ.α.) ώστε η αλυσίδα της εξαγωγικής διαδικασίας να λειτουργήσει επιτέλους απρόσκοπτα χωρίς κανένα από τα «συνηθισμένα» εμπόδια που μας καταδίκασαν για ολόκληρες δεκαετίες και μας οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση.

Στην τρέχουσα οικονομική συγκυρία κάθε ανεύθυνη συμπεριφορά αποτελεί κίνδυνο για τους πολλούς και πρέπει να αντιμετωπίζεται τελείως διαφορετικά από ότι στο παρελθόν. Οι εποχές που διαλύαμε τα πάντα για (δήθεν) «συμπαράσταση στην Νικαράγουα» αποτελούν παρελθόν για το οποίο πρέπει να ντρεπόμαστε.

Με πραγματική αγωνία, ένας δραστήριος εκπρόσωπος εξαγωγικών επιχειρήσεων, ο Σύνδεσμος Εξαγωγέων Βορείου Ελλάδος (ΣΕΒΕ), επισημαίνει για τα σημερινά προβλήματα των εξαγωγών, με ανακοίνωσή του στις 6/12/2011, τα εξής:

Νέο πλήγμα στις εξαγωγικές επιχειρήσεις θα επιφέρουν οι εξαγγελθείσες επαναλαμβανόμενες στάσεις των τελωνειακών υπαλλήλων που ξεκινούν αύριο, τονίζει σε σημερινή δημόσια ανακοίνωσή του ο Σύνδεσμος Εξαγωγέων Βορείου Ελλάδος (ΣΕΒΕ).  

Ο ΣΕΒΕ ζητά να ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα ώστε να μη κλείσει κανένα τελωνείο ούτε για ένα λεπτό καθώς αυτό θα αποτελέσει ένα επιπλέον πλήγμα για την εξωστρέφεια. Δεδομένης της στάσης πληρωμών του δημοσίου και του στενέματος της ρευστότητας από τiς τράπεζες οι εξαγωγικές, παραγωγικές και εμπορικές επιχειρήσεις οδηγούνται με μαθηματική ακρίβεια προς ζημιογόνα πορεία, η οποία, εάν επιδεινωθεί από επιπλέον προσκόμματα σε αυτό το δυσμενές οικονομικό κλίμα, θα μαραζώσει ακόμη και τα πιο ζωντανά κύτταρα της παραγωγικής και εξαγωγικής κοινότητας, oδηγώντας τα σε ασυνέπεια προς τους δανειστές, τους εργαζόμενους αλλά και προς το κράτος.

Τα μέτρα θα πρέπει να αφορούν πρωτίστως τη με κάθε τρόπο και μέσο διασφάλιση της απρόσκοπτης λειτουργίας των τελωνείων και όλων των άλλων υπηρεσιών του δημοσίου που σχετίζονται με τις εξαγωγές όπως των υπηρεσιών αγροτικής οικονομίας, κτηνιατρικής και αλιείας των περιφερειών της χώρας, ώστε να συνεχιστεί χωρίς προβλήματα η επιχειρηματική, παραγωγική, εισαγωγική και εξαγωγική δραστηριότητα.   

Παράλληλα ο ΣΕΒΕ ζητά να επιταχυνθούν όλες εκείνες οι διαδικασίες και οι θεσμοί που προβλέπονται στις κοινοτικές διατάξεις προς διευκόλυνση του διεθνούς εμπορίου και της ανταγωνιστικότητας, αφορούν τουλάχιστον τις καλά οργανωμένες επιχειρήσεις με συστηματική εξαγωγική δραστηριότητα και εφαρμόζονται εδώ και χρόνια σε άλλες χώρες μέλη της ΕΕ όπως οι θεσμοί του εγκεκριμένου εξαγωγέα και του εγκεκριμένου εμπόρου νωπών και η πλήρης ηλεκτρονικοποίηση των σχετικών διαδικασιών ώστε να μειωθεί ο φόρτος εργασίας των δημόσιων υπηρεσιών με παράλληλη ανάληψη αυξημένης ευθύνης  εκ μέρους των αξιόπιστων επιχειρήσεων.     Κατανοούμε τις θυσίες που όλοι έχουμε κληθεί να κάνουμε για τη βελτίωση του  δημοσιονομικού προβλήματος της χώρας και την έξοδό της από την ύφεση και την κρίση, αλλά εκφράζουμε την αγωνία των επιχειρηματιών, των βιοτεχνών, των επαγγελματιών και του προσωπικού τους που έχουν αποθέσει τις τελευταίες τους ελπίδες στην εξωστρεφή δραστηριότητά τους, για τη διεκπεραίωση μάλιστα της οποίας επιβαρύνονται οι ίδιοι (ΔΕΤΕ, ανταποδοτικά τέλη για ποιοτικούς και φυτοϋγειονομικούς ελέγχους, κ.λ.π.).  

Δυστυχώς, οι επιχειρηματίες και ιδίως οι εξαγωγείς είναι αυτοί που θα υποστούν  για μια ακόμη φορά τις συνέπειες των κινητοποιήσεων άλλων ομάδων συμφερόντων, με άμεσες και έμμεσες ζημίες, πολλές από τις οποίες δεν είναι δυνατό να αποτιμηθούν όπως η απώλεια πελατών εξωτερικού ούτε βεβαίως να διεκδικηθούν με αξιώσεις στο μέλλον. Ζημίες που μπορεί να κλονίσουν ακόμη και την επιβίωση μιας επιχείρησης με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον επιχειρηματία, την οικογένεια και τους εργαζομένους του. Η κατάσταση πλέον είναι τραγική. Ας μην τη χειροτερεύουμε άλλο και ας αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες που μας αναλογούν.

Όλα αυτά την φετεινή, πολύ δύσκολη για όλους μας χρονιά, κατά την οποία για πρώτη φορά μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα, οι ελληνικές εξαγωγές παρουσιάζουν σημαντική αύξηση (με κινητήριο δύναμη τα πετρελαιοειδή) και πολύ αξιόλογες επιδόσεις στην κρίσιμη κατηγορία «βιομηχανικών προϊόντων» και τροφίμων. Το έλλειμα του εμπορικού μας ισοζύγιου το εννεάμηνο το 2011 σε σχέση με το αντίστοιχο εννεάμηνο του 2010 μειώθηκε κατά 35,8%, αλλά οι εισαγωγές παραμένουν διπλάσιες από τις εξαγωγές, όπως προκύπτει από τον πίνακα που ακολουθεί: 

ΠΙΝΑΚΑΣ 1 : ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΙΣΟΖΥΓΙΟ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ – ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΕΤΩΝ 2010 & 2011 (ΑΞΙΕΣ ΣΕ ΕΥΡΩ)

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ /ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ	2010	2011	ΜΕΤΑΒΟΛΗ %
ΣΥΝΟΛΟ ΕΞΑΓΩΓΩΝ	11.227,6	16.571,0	47,6%
ΣΥΝΟΛΟ ΕΙΣΑΓΩΓΩΝ	36.129,3	32.566,6	-9,9%
ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΙΣΟΖΥΓΙΟ	-24.901,7	-15.995,6	-35,8%

Πηγή: Πανελλήνιος Σύνδεσμος Εξαγωγέων

Σύμφωνα με τα προσωρινά στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, η ίδια εικόνα διατηρήθηκε και τον μήνα Οκτώβριο. Με μια σημαντική όμως διαφορά: Οι εξαγωγές μας χωρίς τα πετρελαιοειδή υποχώρησαν για πρώτη φορά φέτος (Οκτώβριος 2011) κατά 11,6%! Στο εννεάμηνο πάντως οι εκτός πετρελαιοειδών εξαγωγές μας, σημείωσαν αύξηση κατά 14,7%.

ΠΙΝΑΚΑΣ 2 : ΕΙΣΑΓΩΓΕΣ / ΕΞΑΓΩΓΕΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2011

	ΕΙΣΑΓΩΓΕΣ	ΕΞΑΓΩΓΕΣ
Σύνολα με πετρελαιοειδή
ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010	3.986,7	1.605,3
ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2011	2.638,3	1.775,8
Διαφορά	-33,8%	+10,6%
Σύνολα χωρίς πετρελαιοειδή
ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010	3.045,5	1.463,1
ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2011	2.402,0	1.293,3
Διαφορά	-21%	-11,6%

Πηγή: ΕΛΣΤΑΤ

Η αρνητική εξέλιξη τον μήνα Οκτώβριο 2011 των (εκτός πετρελαιοειδών) εξαγωγών που έχουν τεράστια σημασία για την εθνική μας οικονομία, αποτελεί ένα «κώδωνα κινδύνου» που μας δείχνει πόσο μεγάλη ευαισθησία διακρίνει τον τομέα των εξαγωγών και πόσο επικίνδυνες είναι πλέον οι διάφορες και ποικιλόμορφες «πιέσεις» που εξακολουθεί να δέχεται.

Συμπέρασμα: Είναι ανάγκη οι συνδικαλιστικοί φορείς καθώς και τα κόμματα που τους παρέχουν υποστήριξη, όταν καλούνται να προστατέψουν «τα δικαιώματα των εργαζομένων» για τομείς που έχουν σχέση με τις εξαγωγές, να διευρύνουν τα κριτήρια τους προσθέτοντας σε αυτά το συμφέρον της χώρας & της εθνικής οικονομίας και αφαιρώντας τελείως από αυτά την έννοια του κομματικού συμφέροντος. Όλοι όσοι εμπλέκονται στην αλυσίδα των εξαγωγών, από τους επιχειρηματίες μέχρι τους εμπορικούς μας ακόλουθους στις αγορές του κόσμου, οφείλουν να εντείνουν τις προσπάθειες τους, οφείλουν να εργαστούν περισσότερο ενάντια σε κάθε μορφής και κατηγορίας εμπόδια, προκειμένου η Ελλάδα να πετύχει μια πολύ μεγάλη αύξηση των εξαγωγών της και το 2012. Χωρίς βέβαια να ξεχνάμε πως ένα δεύτερο, «πολύτιμο φάρμακο» της Ελληνικής οικονομίας είναι η συνήθεια Αγοράζουμε Ελληνικά! (Βλπ. άρθρο μας  Αγοράζουμε Ελληνικά (8): Η Ελλάδα δεν βούλιαξε παρά την φιλότιμη προσπάθεια στρατιάς κερδοσκόπων και «φίλων» - Εμείς ψάχνουμε επίμονα ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΡΟΙΟΝΤΑ όχι μόνο για να βοηθήσουμε τη χώρα μας αλλά γιατί υπάρχουν και πραγματικές ευκαιρίες!).

Από αυτά έχει απόλυτη ανάγκη η Ελλάδα μας. Και της τα οφείλουμε όλοι!

Λεωνίδας Κουμάκης*

20 Δεκεμβρίου 2011

kb@kbanalysis.com

Β. Βιλιάρδος-ΧΡΕΗ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΧΡΕΗ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Στα πλαίσια μίας αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, δεν συμβαδίζουν οι επιθυμίες των Πολιτών με αυτές των κυβερνώντων – με τη βοήθεια της άμεσης δημοκρατίας, επανέρχονται οι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί

Όπως αναφέραμε πρόσφατα (Η συναίνεση του Βερολίνου), η μείωση των δαπανών, η αύξηση των εσόδων, το ύψος του επιτοκίου, καθώς επίσης ο χρόνος αποπληρωμής, από τον οποίο εξαρτώνται οι εκάστοτε δόσεις, καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τις δυνατότητες εξυπηρέτησης του χρέους – ενώ η αύξηση των εσόδων μπορεί να προέλθει είτε από υψηλότερους φόρους, είτε από τη μεγαλύτερη ανάπτυξη. Σε γενικές γραμμές δε, με δεδομένα τα έσοδα και τις δαπάνες, ως ποσοστά επί του ΑΕΠ, υποθέτοντας δηλαδή ότι είναι σταθερά, ο ρυθμός ανάπτυξης πρέπει να ξεπερνάει το ύψος του επιτοκίου - έτσι ώστε να επιτυγχάνεται η ποσοστιαία επί του ΑΕΠ μείωση του χρέους.

Από τον Πίνακα Ι που ακολουθεί, τεκμηριώνεται το γεγονός ότι, το χρέος της Ελλάδας θα ήταν πολύ καλύτερα διαχειρίσιμο, εάν το επιτόκιο διαμορφωνόταν στο 1,25% (1% είναι το σημερινό βασικό της ΕΚΤ) - χωρίς καμία διαγραφή χρέους και με δόσεις εξόφλησης 40 ετών.

ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Αποπληρωμή του χρέους σε 40 ετήσιες δόσεις  (α) χωρίς διαγραφή (360 δις €) και (β) με διαγραφή 100 δις € (260 δις €)

Δημόσιο Χρέος	Τόκοι	Χρεολύσια	Σύνολο
360 δις € με 1,25%	4,50	9,00	13,50
260 δις € με 8,00%	20,80	6,50	27,30

Σημείωση: Για διευκόλυνση, δεν συνυπολογίζουμε τη συνεχή μείωση των ετησίων τόκων, λόγω της αποπληρωμής των δόσεων του χρέους. Το 1,25% είναι το επιτόκιο, με το οποίο δανείζει σήμερα η ΕΚΤ τις τράπεζες. 

Όπως φαίνεται καθαρά από τον Πίνακα Ι, η ετήσια επιβάρυνση (τοκοχρεολύσια), χωρίς διαγραφή χρέους και με 1,25% επιτόκιο θα ήταν της τάξης των 13,5 δις € - ενώ με διαγραφή 100 δις € και με επιτόκιο 8% θα ήταν 27,3 δις €. Επομένως, η μη διαγραφή και η επιβάρυνση μας με χαμηλό επιτόκιο, θα ήταν μία πολύ πιο συμφέρουσα λύση για την Ελλάδα – παράλληλα, η λύση αυτή θα ήταν σχετικά εφικτή στην επίτευξη της, καθώς επίσης απόλυτα έντιμη, ενώ δεν θα υποχρέωνε τις τράπεζες μας να «ξεπουληθούν» στους ξένους εισβολείς. 

Περαιτέρω, στο ίδιο άρθρο είχαμε επισημάνει πως, με βάση τα παραπάνω, είναι εμφανές ότι, εάν ένα κράτος θέλει να αποφύγει τη χρεοκοπία, οφείλει να ακολουθήσει μία διαφορετική οικονομική πολιτική όσον αφορά τα ελλείμματα του προϋπολογισμού του (η οποία να επικεντρώνεται στη μείωση των περιττών δαπανών λειτουργίας του και όχι στους φόρους), μία δεύτερη όσον αφορά τα ελλείμματα του εξωτερικού ισοζυγίου του (αύξηση της ανταγωνιστικότητας μέσω κάποιας λογικής εσωτερικής υποτίμησης, μείωση των φόρων, παραγωγικές επενδύσεις, εξαγωγές), καθώς επίσης μία τρίτη, όσον αφορά τα χρέη και τους τόκους εξυπηρέτησης τους (αναδιαπραγμάτευση, ανάπτυξη). Ειδικότερα τώρα τα εξής:

(α)  Δημόσιο χρέος και τόκοι: Σύμφωνα με πρόσφατες, επίσημες αναφορές των ΜΜΕ, το Ελληνικό δημόσιο εμφανίζεται ως διαπραγματευτής της συμφωνίας της 26^ης Οκτωβρίου (Πύρρειος Χρεοκοπία), ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι. Αυτοί που συζητούν λοιπόν με τους διεθνείς δανειστές μας είναι η ΕΕ και το ΔΝΤ – με την Ελλάδα να παραμένει θεατής των εξελίξεων (γεγονός που έχουμε επισημάνει πολλές φορές στο παρελθόν).

Παράλληλα, τόσο η Ευρωπαϊκή Βαρυχειμωνιά, όσο και η «Αλλαγή Παραδείγματος, η οποία χαρακτηρίζει την εποχή μας, επιδεινώνουν τις προοπτικές για το 2012 – παρά το ότι εμείς τουλάχιστον θεωρούμε ότι θα είναι το έτος εξόδου μας από την κρίση  (καλής ή κακής). 

Κατά την άποψη μας, αυτό που θα έπρεπε να συμβεί για να υπάρξει μέλλον για την Ελλάδα, θα ήταν ένας ριζικός διαχωρισμός των τομέων αυτών από τον προϋπολογισμό μας – μία τοποθέτηση τους καλύτερα σε ένα θεωρητικό «επενδυτικό κεφάλαιο» με έναν «Ισολογισμό», στη μία πλευρά του οποίου θα ήταν τα χρέη και οι τόκοι εξυπηρέτησης τους, ενώ στην άλλη αναλυτικά τα περιουσιακά στοιχεία του δημοσίου (συμπεριλαμβανομένων των πολεμικών επανορθώσεων και του υπογείου πλούτου).

Έτσι θα μπορούσε να εξασφαλισθεί μία καθαρή εικόνα των «μεγεθών» μας, με στόχο την αναζήτηση της ορθολογικής χρηματοδότησης τους - παράλληλα με τις προσπάθειες κάλυψης τόκων και χρεολυσίων, από τη σωστή εκμετάλλευση των περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου.

(β)  Εξωτερικό Ισοζύγιο: Στόχος θα πρέπει να είναι ο ισοσκελισμός των μεγεθών του – με τη βοήθεια της μείωσης των εισαγωγών, καθώς επίσης της αύξησης των εξαγωγών.

Για να μπορέσει να επιτευχθεί η αύξηση των εξαγωγών (εισροή συναλλάγματος) απαιτούνται μεταξύ άλλων επενδύσεις στη γεωργία (η οποία θα αποτελέσει έναν από τους σημαντικότερους μελλοντικούς τομείς κερδοφορίας παγκοσμίως), καλύτερη «εμπορική» εκμετάλλευση των τουριστικών υποδομών μας και προσέλκυση της ελληνικής Ναυτιλίας στη χώρα της.

Από την άλλη πλευρά, για να μειωθούν οι εισαγωγές θα πρέπει να παράγουμε τουλάχιστον εκείνα τα προϊόντα, για τα οποία υπάρχουν οι προϋποθέσεις – επομένως, απαιτούνται παραγωγικές επενδύσεις από Έλληνες και Ευρωπαίους, οι οποίες μπορούν να εξασφαλισθούν εάν περιορισθεί η γραφειοκρατία, η διαπλοκή και η διαφθορά, με την παράλληλο φορολογικό/επενδυτικό εξορθολογισμό. Σε κάθε περίπτωση, όσο δεν επενδύουν οι ίδιοι οι Έλληνες, οι οποίοι γνωρίζουν καλύτερα από όλους τα μειονεκτήματα της χώρας τους, είναι παράλογο να περιμένουμε ότι θα επενδύσουν οι ξένοι – «εταίροι» μας και μη.      

(γ)  Προϋπολογισμός: Στόχος εδώ είναι η επίτευξη πρωτογενών πλεονασμάτων – ειδικά μετά τη διαφορετική αντιμετώπιση (τοποθέτηση) χρέους και τόκων, όπως την αναλύσαμε παραπάνω. Στα πλαίσια αυτά, η εγκατάσταση της άμεσης Δημοκρατίας στη χώρα μας θα μπορούσε να είναι καταλυτική.

Αναλυτικότερα, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη δύο Γερμανίδων οικονομολόγων, οι οποίες ανέλυσαν την πρόοδο των δημοσίων οικονομικών όλων των 25 ελβετικών καντονιών τα τελευταία 110 έτη, όσο πιο πολύ συμμετέχουν οι Πολίτες στον έλεγχο των δημοσίων δαπανών, τόσο καλύτερα είναι τα αποτελέσματα. Ειδικά σε εκείνα τα ελβετικά καντόνια (15), στα οποία διενεργούνται αυτόματα δημοψηφίσματα, σε σχέση με τις προγραμματιζόμενες δημόσιες δαπάνες (όπως για παράδειγμα, την ανέγερση ενός κρατικού νοσοκομείου), τα αποτελέσματα (θετικοί προϋπολογισμοί) είναι καταπληκτικά.

Μεταξύ των ετών 1980 και 1999 διενεργήθηκαν 461 διαφορετικά τοπικά δημοψηφίσματα για θέματα προϋπολογισμού, εκ των οποίων το 86% (περίπου 397) ήταν υπέρ των δαπανών που προτάθηκαν. Κατά μέσον όρο, οι δαπάνες των καντονιών στα οποία διενεργούνται αυτόματα δημοψηφίσματα είναι 12% χαμηλότερες από τις αντίστοιχες των άλλων καντονιών. Εκτός αυτού αποδείχθηκε ότι, ακόμη και η απειλή ενός δημοψηφίσματος αρκεί για να περιορίσουν τις δημόσιες δαπάνες (σπατάλες) οι πολιτικοί. Όπως γράφουν δε χαρακτηριστικά οι δύο οικονομολόγοι:

«Στα πλαίσια μίας αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, δεν συμβαδίζουν οι επιθυμίες και τα ενδιαφέροντα των Πολιτών με αυτά των κυβερνώντων – με τη βοήθεια της άμεσης δημοκρατίας, το δημοκρατικό αυτό «έλλειμμα» καταπολεμάται με επιτυχία, οπότε επανέρχονται οι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί».

Βασίλης Βιλιάρδος  (copyright)

Αθήνα, 29. Δεκεμβρίου 2011

viliardos@kbanalysis.com