Γιατί είμαστε σε χειρότερη μοίρα από τη Βουλγαρία...

Η ελληνική εκδοχή της αριστερής οικονομικής ανάλυσης πασχίζει χρόνια να πείσει την κοινή γνώμη, πως περίπου τους μισθούς στο δημόσιο και τoν ιδιωτικό τομέα τους φέρνει ο «πελαργός».

Όπου «πελαργός», συνδικαλιστής, ψήφος, κατάληψη, κλείσιμο Εθνικής Οδού, αποκλεισμός λιμανιού.

Όχι, δεν τους  φέρνει ο «πελαργός». Είναι η εργασία, η μόρφωση, η πειθαρχεία που τους φέρνει. Εν ολίγοις είναι η ανταγωνιστικότητα και η χρηστή δημοσιονομική διαχείριση που ορίζουν μια χώρα με υψηλότερο βιοτικό επίπεδο από μια άλλη μια χαμηλότερο και όχι το ποσοστό που λαμβάνει η αριστερά στις εκλογές. Ίσα - ίσα, όσο υψηλότερα ποσοστά κατέχει η μαρξιστική αριστερά, τόσο χαμηλότερο είναι το βιοτικό επίπεδο.

Ο δείκτης εξαγωγών - εισαγωγών μιας χώρας αποτελεί μια καλή παράμετρο για να υπολογίσει κάποιος αν οι μισθοί μιας χώρας ανταποκρίνονται στο επίπεδο της οικονομίας της.

Ο δείκτης των δημοσίων εσόδων και εξόδων ανα κάτοικο αποτελεί επίσης μια καλή μέθοδο εντόπισης της «μαύρης τρύπας» μιας οικονομίας.

Η Ελλάδα είχε το 2010  εισαγωγές ανά κάτοικο κοντά στα 5.593 δολάρια. Η Βουλγαρία είχε περί τα 3.363 δολάρια. Οι εξαγωγές αντίστοιχα ήταν  2.100 δολάρια και 2.909 δολάρια για τη  Βουλγαρία.

Μην νομίζετε πως στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών η σχέση αλλάζει υπέρ μας λόγω των 10-12 δισ. ευρω των τουριστικών εσόδων.  Όπως και εμείς και οι τουρίστες κυρίως εισαγόμενα καταναλώνουν...

Ενδιαφέρον έχει και ο άλλος πίνακας που δείχνει τι ξοδεύει το ελληνικό και τι το βουλγαρικό κράτος ανά κάτοικο. 
Αν δεν αλλάξουμε ρότα οι μισθοί Βουλγαρίας σε 5-10 χρόνια δεν θα είναι σενάριο προς αποφυγήν αλλά στόχος...