21 Ιανουαρίου 2012
Ι.Κ. Πρετεντέρης-Ποιος δεν θέλει εκλογές;
Εχω την αίσθηση ότι κάποιοι παίζουν παιχνίδια με τις εκλογές. Οτι
παιχνιδιάρηδες δεν είναι μόνο όσοι τις φοβούνται - αυτοί, τουλάχιστον,
έχουν ένα ελαφρυντικό… Αλλά και διάφοροι κομπιναδόροι που προωθούν
συγκεκριμένα συμφέροντα ή επιδιώξεις.
Αρκετά επαναλαμβανόμενα περιστατικά προκαλούν εύλογες απορίες.
Πρώτον, παρατηρώ μια προσπάθεια να διευρυνθεί η ατζέντα της
κυβέρνησης Παπαδήμου. Υποτίθεται ότι συγκροτήθηκε για μια συγκεκριμένη
δουλειά: νέα δανειακή σύμβαση και ανταλλαγή των ομολόγων.
Εξ όσων θυμάμαι, όμως, ουδείς της ανέθεσε να φτιάξει νέο φορολογικό
σύστημα ούτε να πετσοκόψει τις επικουρικές συντάξεις ούτε, κυρίως, να
επιδιορθώσει την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας.
Είναι αυτά προαπαιτούμενα για τη δανειακή σύμβαση; Δεν το γνωρίζω.
Αλλά κανείς δεν μας το είχε πει. Και εκ των υστέρων μπορούμε να
κατασκευάζουμε όσα προαπαιτούμενα θέλουμε προκειμένου «τώρα που βρήκαμε
Παπαδήμο, να θάψουμε πέντε - έξι».
Δεύτερον, παρατηρώ μια προσπάθεια να εκληφθεί ως δεδομένο το
ζητούμενο. Δεν ξέρω, ας πούμε, ποιος αποφάσισε στην Ελλάδα ότι «οι
μισθοί φούσκωσαν και πρέπει να ξεφουσκώσουν» ούτε με ποιες διαδικασίες
το αποφάσισε.
Δεν ξέρω ποιοι συνομολόγησαν ότι πρέπει να κοπούν ο 13ος και ο 14ος
μισθός ή να μειωθεί ο κατώτερος. Δεν ξέρω ποιος ψήφισε ότι το πρόβλημα
της ανταγωνιστικότητας στην Ελλάδα είναι θέμα μισθολογικού κόστους.
Συνεπώς δεν γνωρίζω ποιον εκπροσωπεί ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνηση
όταν προωθούν τέτοιες απόψεις. Οι δημοκρατίες, βλέπετε, έχουν
συγκεκριμένη διαδικασία να παίρνουν αποφάσεις και να νομιμοποιούν τις
αποφάσεις τους.
Τρίτον, δεν καταλαβαίνω ποιος επιχειρεί να μετατρέψει τη συνεννόηση
σε ομοφωνία. Ούτε ποιος θέλει να απαγορεύσει ή, έστω, να δαιμονοποιήσει
τις διαφωνίες μεταξύ κομμάτων και τις διαφορές μεταξύ απόψεων, που
μπορούν και πρέπει να υπάρχουν - σε δημοκρατία ζούμε!
Δεν καταλαβαίνω, δηλαδή, για ποιο λόγο μια διευθέτηση έκτακτης
ανάγκης, όπως είναι η κυβέρνηση Παπαδήμου, πάει υποχθόνια να μετατραπεί
σε πάγια συνταγή. Και γιατί κάποιοι επιδιώκουν να τυλίξουν την ελληνική
κοινωνία σε ένα πέπλο σιωπής.
Τέταρτον, δεν αντιλαμβάνομαι για ποιο λόγο και με ποια επιδίωξη
επιχειρούν ορισμένοι να επιμηκύνουν τον βίο της κυβέρνησης με αστεία
προσχήματα.
Τι πάει να πει, για παράδειγμα, ότι «πρέπει να ολοκληρωθεί η
ανταλλαγή των ομολόγων πριν διαλυθεί η Βουλή»; Γιατί χρειάζεται να
υπάρχει Βουλή για μια διαδικασία που θα έχει καταστεί εντελώς τυπική;
Και γιατί δεν μπορεί να επιβλέψει την ολοκλήρωση της ανταλλαγής μια
υπηρεσιακή κυβέρνηση Παπαδήμου βαδίζοντας προς τις εκλογές;
Και τελευταίο. Ποιος δεν θέλει εκλογές; Καμία αντίρρηση, αλλά να το
πει ανοιχτά. Να το εξηγήσει. Και να αποφασίσουμε όλοι μαζί αν θα γίνουν
ή δεν θα γίνουν.
Οχι στα μουλωχτά!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου