Ολέθρια έλλειψη ιδεών

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Ολέθρια έλλειψη ιδεών
Tου Κωστα Iορδανιδη

Εξάντλησαν την επινοητικότητά τους πολιτικοί και σχολιαστές γύρω από το θέμα της συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα (PSI) στην οργανωμένη απομείωση του ελληνικού χρέους. Ειπώθηκαν και θα εξακολουθούν να διατυπώνονται υπερβολές από Βαλκάνιους πολιτικούς και αυτοσχέδιους αναλυτές, που υποδύονται τις αυθεντίες.

Επί της ουσίας όμως αυτό που συνέβη ήταν απλώς ότι έκλεισε το τεχνικό σκέλος μίας διαδικασίας -περίπλοκης και δυσχερέστατης είναι αλήθεια- και πλέον αναδύεται το μείζον πρόβλημα μίας πολιτικής διαχειρίσεως του ελληνικού προβλήματος. Ως προς αυτό, οι Ελληνες πολιτικοί θα είναι μόνοι. Δεν θα έχουν την «τεχνογνωσία» της τρόικας, δεν θα μπορούν να επιρρίψουν ευθύνες στη Γερμανία ή στις Βρυξέλλες.

Αλλωστε, ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας κ. Β. Σόιμπλε υπήρξε αποκαλυπτικότατος. Τόνισε σε συνέντευξη που έδωσε την Τετάρτη στη Φλωρεντία ότι ήταν λάθος η ένταξη της χώρας μας στη Ζώνη του Ευρώ, αλλά οι Ελληνες (σ.σ. η κυβέρνηση του κ. Κώστα Σημίτη) το «ήθελαν». Πρότεινε, όπως είπε, στον Ελληνα ομόλογό του συντεταγμένη έξοδο της χώρας μας από τη Ζώνη του Ευρώ με διαγραφή του χρέους, αλλά ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος ήταν κατηγορηματικά αντίθετος.

Η είσοδος της Ελλάδος στη Ζώνη του Ευρώ αντιμετωπίστηκε από τις κυβερνήσεις της Ελλάδος -πρωτίστως του ΠΑΣΟΚ- με εγκληματική επιπολαιότητα. Μέλλει να αποδειχθεί εάν τα κόμματα εξουσίας έχουν συνείδηση των υποχρεώσεων που συνεπάγεται η απομείωση του ελληνικού χρέους, που επετεύχθη με την καταλυτική συνδρομή της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.

Η συμφωνία του PSI είναι προσωπικό επίτευγμα του τεχνοκράτη πρωθυπουργού κ. Λουκά Παπαδήμου. Ο κ. Βενιζέλος θα αξιοποιήσει την εξέλιξη προσωπικά για να επιτύχει την ανάδειξή του στην προεδρία του ΠΑΣΟΚ και για να ανακόψει τη συντριβή του κόμματος που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Ο πρόεδρος της Ν.Δ. κ. Αντώνης Σαμαράς θα αναφερθεί μετ’ επιτάσεως στην «ανάπτυξη» και θα αγωνίζεται να πείσει τους ψηφοφόρους της Δεξιάς πόσο είχε δίκαιο όταν καταψήφιζε το πρώτο Μνημόνιο και υπερψήφιζε το δεύτερο. Τα δύο κόμματα θα δημιουργήσουν μία ιδεατή πραγματικότητα, ενώ η Αριστερά θα προσπαθεί να προσεταιρισθεί τις «μάζες».

Επειδή το πολιτικό σύστημα της χώρας πάσχει από ανίατη αισιοδοξία, τα δύο κόμματα εξουσίας διεκδικούν την αυτοδυναμία, παρά τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων και ωσάν να είναι εις θέση να διαχειρισθούν -έστω και από κοινού- μία κατάσταση όπου η ανεργία θα βαίνει αυξανόμενη, η ύφεση θα συνεχίζεται, η βία θα προσλαμβάνει ολέθριες διαστάσεις, η μεσαία τάξη θα συνθλίβεται και τα οικονομικώς ασθενέστερα στρώματα θα εξαθλιώνονται.

Η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της χώρας ως οικονομικό και όχι ως βαθύτατα πολιτικό, όπως είναι στην πραγματικότητα. Λησμονούν ότι μόνο η πολιτική καθιστά ανεκτή τη θυσία της ανθρώπινης ζωής εν ονόματι μίας άυλης ιδέας. Και επειδή στερούνται ιδεών για να αποσπάσουν την κοινωνία από την κατάθλιψη, στην οποία έχει περιέλθει, υπάρχει κίνδυνος να οδηγήσουν τη χώρα και το πολιτικό της σύστημα σε ολική καταστροφή. Η καλλιέργεια ψευδαισθήσεων θα είναι τη φορά αυτή μοιραία για όσους αναλάβουν τη διακυβέρνηση της χώρας μετά τις εκλογές.