Περί διαγραφών και επανεντάξεως

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Περί διαγραφών και επανεντάξεως

Του Κωστα Ιορδανιδη

Ουδέποτε στην ιστορία της μεταπολιτεύσεως οι ηγεσίες των δύο κομμάτων εξουσίας ευρέθησαν ενώπιον του φάσματος τόσο ευρείας και ουσιαστικής διασπάσεως, που δεν προεκλήθη από προσωπικές αντιπαραθέσεις, όπως συνέβαινε συχνά και από μίαν άποψη ανώδυνη, στο παρελθόν. Τόσο η Νέα Δημοκρατία όσο και το ΠΑΣΟΚ υπήρξαν κόμματα πολυσυλλεκτικά. Τάσεις αντιμαχόμενες υπήρχαν πάντοτε. Αλλά μία παραταξιακή αντίληψη –αυθεντική για τη Δεξιά και επίπλαστη για το ΠΑΣΟΚ– κατίσχυε, κυρίως διότι η προοπτική νομής της εξουσίας παρέμενε ελκυστική. Η «επιχείρηση» του ΠΑΣΟΚ λειτούργησε αποτελεσματικά, έως ότου χρεοκόπησε παταγωδώς, αφού οδήγησε τη χώρα στην οικονομική και την κοινωνική κατάρρευση. Η Νέα Δημοκρατία δεν μπόρεσε να αντιδράσει αποτελεσματικά και αδέξια συνέπλευσε. Ουδείς ανέμενε ότι οι ηγεσίες της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ μπορούσαν σήμερα να διαχειρισθούν θέματα ουσίας. Εντολές της τρόικας εκτελούν, με τον κ. Ευάγγελο Βενιζέλο να εμφανίζεται ως υπέρμαχος των ρυθμίσεων που επιβάλλουν εδώ και μία διετία οι δανειστές της Ελλάδος και τον ηγέτη της Νέας Δημοκρατίας κ. Αντώνη Σαμαρά οψίμως να αντιλαμβάνετια τις ευεργετικές πτυχές του 2ου Μνημονίου. Θα ανέμενε κανείς, ωστόσο, μία αποτελεσματικότερη διαχείριση, σε τακτικό επίπεδο, όταν ένας σημαντικός αριθμός βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας καταψήφισαν το νέο Μνημόνιο. Από τη στιγμή κατά την οποία τόσο ο κ. Σαμαράς όσο και ο κ. Γιώργος Παπανδρέου –για λογαριασμό του κ. Βενιζέλου– αποφάσισαν να διαγράψουν όσους επέδειξαν πολιτική ανυπακοή θα έπρεπε να εμμείνουν στις αποφάσεις τους. Καθ’ όσον αφορά το ΠΑΣΟΚ, παρέλκει οποιοσδήποτε σχολιασμός. Οι μεταλλάξεις του κόμματος αυτού υπήρξαν τόσο συχνές και κεφαλαιώδεις, με αποτέλεσμα να εξαερώνεται πλέον πολιτικά, καθώς στη διάρκεια των ετών μετασχηματίσθηκε από κόμμα ανατρεπτικών τάσεων σε φορέα των πλέον φιλελευθέρων αντιλήψεων στο θέμα της οικονομίας. Αλλά η Νέα Δημοκρατία υπήρξε εν πολλοίς κόμμα που εξέφραζε αδιαταράκτως τους συντηρητικούς πολίτες –και κάποιους εκ των Φιλελευθέρων– από την εποχή του ο Δημήτριος Γούναρης ίδρυσε το Λαϊκό Κόμμα στις αρχές του περασμένου αιώνα. Η συντηρητική αυτή παράταξη δεν ανήκει σε κανέναν από τους διαδοχικούς ηγέτες της, όπως συμβαίνει με το ΠΑΣΟΚ που υπήρξε συγκυριακό δημιούργημα του Ανδρέα Παπανδρέου. Η σταδιακή «αποποινικοποίηση» των βουλευτών που προ ολίγων εβδομάδων είχαν καταψηφίσει το 2ο Μνημόνιο δίχως υπόσχεση εντάξεώς τους στο νέο ψηφοδέλτιο υπονομεύει τη σχεδόν ανύπαρκτη αξιοπιστία των κομμάτων. Το λογικό θα ήταν να απευθύνει ο κ. Σαμαράς κάλεσμα γενικώς και άνευ όρων επανεντάξεως σε όσους διέγραψε – αρχίζοντας από την κ. Ντόρα Μπακογιάννη έως τον κ. Πάνο Καμμένο και τους άλλους βουλευτές. Επειδή δεν θα το πράξει, ας σταματήσει η μερική αναίρεση των επιτιμίων προς όσους είχαν εκφράσει την αντίθεσή τους στην πρόσφατη υπερβατική μεταστροφή του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας.